Informatie bestuur I.P.A. Rotterdam

Informatie bestuur I.P.A. Rotterdam

Colofon Uitgave van het IPA-district Rotterdam. Dit district omvat de politie-eenheid Rotterdam en de in dat gebied liggende onderdelen van de Koninklijke Marechaussee en de Landelijke Eenheid (divisies Spoorwegpolitie en politie te water).

Voorzitter: Joop van den Eijk Kamillestraat 13 2931 TE Krimpen a/d Lek 0180-515099 (p) 06-26768846 E-mail: [email protected]

Contactpersoon senioren/ IPA artikelen: Fred Mulder De Vloot 44 3144 PB Maassluis 010-5929074 (p) [email protected]

Verschijnt 6x per jaar en wordt verspreid onder adverteerders, relaties, leden en alle bekende politievestigingen in het gebied. Adres IPA Rotterdam/Redactie: afd. FDS, Koperstraat 19, 3067 GL Rotterdam Uitgeverij en verantwoording advertenties: Publikatieburo United Jan Steenhof 43, 3862 MC Nijkerk Advertenties onder verantwoordelijkheid van de uitgever. Drukkerij: Drukkerij Elite, Priester Daensstraat 8, B-3920 Lommel

Ledensecetaris / Contactsecretaris: Jan van de Woestijne Mgr. W.M. Bekkerslaan 8 3141 SK Maassluis 010-5920383 (p) E-mail: [email protected]

Webmaster IPA Rotterdam: Hetty van den Eijk, Poolcirkel 30 2931 PK Krimpen a/d Lek. 0180-554451 of 06-21117574 E-mal: [email protected] of [email protected]

Secretariaat/redactielid: VACANT

http://rotterdam.ipa-nederland.nl Aanmelden als lid: aanmeldingsformulier downloaden op de site van IPA-Nederland en te verzenden aan de ledensecretaris Jan van de Woestijne Mgr. W.M. Bekkerslaan 8 • 3141 SK Maassluis Contributie: € 32,40 per jaar ING IBAN: NL14INGB0000659756 t.n.v. Penningm.Intern.Police.Assoc.distr.Rotterdam

Penningmeester/IPA artikelen: Ina Alberts - de Visser Bramantestraat 241 3066 BM Rotterdam 010-2745715 (d) E-mail: [email protected]

Eindredactie: Tim Dekker Charley Tooropsingel 222 3059 WG Rotterdam 010-4381846 (p) E-mail: [email protected]

Inleveren kopij: CD-Rom/via E-mail [email protected] Tekstverwerker Word, platte tekst, letter Arial, grootte 10 kantlijn op 14,5. Tekst, Illustraties en foto’s afgedrukt bijleveren en/of als apart digitaal bestand. Neem bij twijfel tevoren contact op met redactie. Gemiddelde sluitingsdata 5e van elke oneven maand. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen, gekopieerd of gepubliceerd zonder uitdrukkelijke toestemming van de eindredactie. Op de logo’s van de IPA en gepubliceerde foto’s en illustraties die het teken © vertonen rust het copyright.

1

Contactpersonen I.P.A. Rotterdam

rotterdam.ipa-nederland.nl Politie Rotterdam-Rijnmond District 1:

(Hoek van Holland, Maassluis, Vlaardingen)

K. de Jong

District 3:

(West)

VACANT

District 4:

(Rotterdam-Centrum)

VACANT

District 5:

(Noordhoek)

District 6:

(Oost)

District 9:

(Feijenoord Ridderster)

District 10:

(Zuid)

010-2743228

Carel van Leeuwen

010-2740592

Ruud van Beek (DHV)

010-2745469

Jan Pots (bureau Maashaven)

grip (010-27)46784

Serdar Kilickaya

010-2740898

District 11: (Eilanden) Dielis Stolk (PZ D11)

010-2747275 010-2747232

District 12:

(Zeehavenpolitie)

Ayhan Akgul

010-2741298

EXO:

(Executieve Ondersteuning)

Rita de Jong

010-2749504

Stadstoezicht

(Parkeerpolitie Rotterdam) Gem. Rotterd. Hans van der Geest

010-2794500

Politie Zuid-Holland-Zuid District 1

(Dordrecht/Zwijndrechtsewaard)

VACANT

078-6303671

District 2

(Alblasserwaard/Vijfheerenlanden)

Johan de Wee

078-6308082

District 3

(Hoeksche Waard)

Theo Berendsen

078-6303043

D.R.E.O.

(Divisie Recherche Expertiese en Ondersteuning)

D.U.O.

(Divisie Uitvoering en Ondersteuning)

D.O.C.C.

VACANT

078-6303671

Johan de Wee

078-6308082

(Dienst Ondersteuning Concern & Control) Theo Berendsen

078-6303043

Landelijke Eenheid: Dienst waterpolitie (Dordrecht) Dienst spoorwegpolitie: (Rotterdam) Koninklijke Marechaussee Brigade Zuid - Holland

VACANT Albert van der Werff

06-52324213

VACANT

3

Inhoudsopgave

Van de redactie (door Tim Dekker)

Informatie IPA Rotterdam

1

Contactpersonen

3

Inhoud/Activiteiten

5

Van de redactie

5

Van de voorzitter

6

Nostalgie

7

Nieuwjaarsreceptie

9

22 e. Internationale IPA-Wohnmobil Treffen

11

Kerstvakantie

13

Guédelon. Beleef een middeleeuwse avontuur.

15

Activiteiten Zondag 9 januari 2016 Aanvang 19:00 uur Nieuwjaarsreceptie Flamingo Hoogvliet

Als dit blad bij u op de deurmat valt is het een maand geleden dat de aanslagen in Parijs plaatsvonden. Ik had mijn stuk al aan het papier toevertrouwd, maar had nog niet alle beloofde kopij binnen voor dit blad. Ik had alles nog niet naar de uitgever en drukker gestuurd. Met stomme verbazing zat ik vrijdagavond 13 november naar de televisie te kijken. De chaos die in Parijs ontstond was enorm. Voor een normaal mens was en is dit niet te bevatten. Dat een aantal barbaren op deze wijze een miljoenenstad en het hele vrije westen in zijn greep kan houden. Laten wij in ieder geval niet de fout maken om de gehele Moslimwereld over een kam te scheren. Mijn gedachten gingen direct uit naar de collega’s die, zoals je op de televisiebeelden zag, met gevaar voor eigen leven optraden. Een melding krijgen van een schietpartij is één, maar dan zoiets meemaken is twee. De vele slachtoffers zien, het in goede stromen leiden van het vele publiek. Dit was goed te zien op het moment dat het publiek het stadion mochten verlaten. Ga er maar aanstaan om mensen die vermoedelijk in angst hebben gezeten in het stadion op een juiste wijze te verwijzen welke weg zij moeten volgen naar huis, terwijl ook bij jou de adrenaline door de aders stroomt. Op zo’n situatie kun je je nimmer goed voorbereiden. Natuurlijk zullen er draaiboeken hebben klaargelegen voor een optreden bij een aanslag. Maar bij zoiets, als het zondermeer met Kalashnikov’s neerschieten van onschuldige mensen op terrassen en in een theater is geen draaiboek te maken. Om maar te zwijgen hoe er moet worden opgetreden tegen gehersenspoelde personen, die een bomgordel omhebben die gevuld is met schroeven en spijkers. Nee, de chaos was compleet. Laten we ons niet uit elkaar drijven, maar solidair zijn tegen IS. Het is te hopen dat onze wereldleiders een mogelijk passende oplossing hebben om IS een halt toe te roepen. Bij deze wens ik alle nabestaanden van de omgekomen slachtoffers veel sterkte en hoop dat de gewonden snel zullen herstellen. Natuurlijk ontkom ik er ook niet aan om een ieder, hoewel dit contradictioneel klinkt, goede feestdagen toe te wensen en een voorspoedig en vreedzaam 2016.

5

Van de voorzitter (doorJoop van den Eijk) Beste IPA leden, In het vorige blad had ik het over de reis naar Polen met het district Brabant oost Vol goede moed en vol verwachting togen wij om 5 uur in de morgen op zondag 11 oktober naar Eindhoven om daar in de bus te klimmen richting Polen. Na diverse stops arriveerden we in Altenburg in de voormalige DDR. Toch is dat nog duidelijk zichtbaar in de huizen en afgebroken huizen. Wel zijn er toch ook de nodige renovaties geweest. Helaas zijn wij niet verder meer gekomen daar mijn echtgenote op maandagmorgen te kennen gaf zich niet in orde te voelen. Na overleg werd de Notartz gewaarschuwd die binnen 5 minuten ter plaatse was. Na onderzoek verordonneerde deze dat ze gelijk richting hospitaal diende te worden getransporteerd. Circa 07.30 uur arriveerden we in het ziekenhuis en rond half elf lag ze op de operatietafel voor een catheterisatie daar men er van uit ging, gelet op de verschijnselen, dat zij een hartinfarct had, dan wel had gekregen. Men vond echter niets dat die conclusie rechtvaardigde. Na 3 dagen hospitaal weer terug in het hotel waarna in overleg tussen de artsen van de reisverzekeraar en het ziekenhuis in Altenburg zij per ambulance terug moest naar Nederland. Op de vrijdagmorgen rond 8 uur reed de Nederlandse ambulance voor en werd Corrie op de brancard gelegd en ik op de stoel er naast en laat in de middag thuis afgeleverd. Na allerlei onderzoeken zijn de artsen er nog steeds niet uit waardoor die toestanden bij haar ontstaan. Wordt vervolgd en helaas dus geen reisverslag. Als u dit blad in handen krijgt is de bingoavond met Sinterklaas en jubilarissen alweer achter de rug. Ik hoop dat alles goed verloopt. Wel wil ik u nog even wijzen op de Nieuwjaarsreceptie waar we dit keer nog eens een koud buffet aan vastknopen. U weet hoe dit eruit ziet en nog beter hoe het smaakt. Ook is de najaars ALV achter de rug waar de begrotingen van 2015 en 2016 zijn besproken. Die van 2015 was opgeschoven in verband met de oncollegiale wijze waarop de stukken aan de nieuwe penningmeester waren overhandigd. Omdat het IPA huis Welgelegen definitief verkocht is, levert dit de nodige pegulanten op. Voor 2015 is geen contributie door u betaald. Voor 2016 wordt de contributie teruggebracht tot € 25,-. Bij welke vereniging vindt u dat nog. Rest mij u bijzonder prettige feestdagen toe te wensen en hopelijk tot ziens op de Nieuwjaarsreceptie. Joop van den Eijk

6

Nostalgie (door Johan Kolff) Afgelopen zomer dacht ik: “Ken ik nog een collega die zijn vrije tijd besteedt aan een bijzondere hobby?” Ineens schoot mij een naam te binnen. Hij was jaren geleden groepscommandant der rijkspolitie in Nieuwpoort en in zijn vrije tijd was hij de molenaar van een poldermolen in Goudriaan. Ik belde hem op met de vraag of hij over zijn tijd als molenaar wilde vertellen. Ja, maar hij wilde ook wel vertellen over zijn huidige bezigheden. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik ging bij hem op bezoek in het oude vestingstadje Nieuwpoort en hij vertelde: “Ik ben Andries van der Graaf, geboren in Amsterdam en ben in augustus 2015 80 jaar geworden. Na de lagere school heb ik een opleiding tot boekdrukker gevolgd op de grafische school en heb 3 jaar in een drukkerij gewerkt. Daarna volgden 21 maanden als dienstplichtige bij de Koninklijke Marechaussee. Vervolgens voer ik 2 jaren als drukker op het passagiersschip de “Willem Ruys” van Rotterdam naar Indonesië. Ik drukte de krant en menu’s. Na 2 jaren gingen ze bezuinigen (ja, ook in 1958 al) en was ik werkloos. Het arbeidsbureau had, als drukker ter koopvaardij, geen werk voor mij en ik kreeg een kleine uitkering. Een huis in Amsterdam zouden mijn toenmalige verloofde en ik nooit krijgen. Dan moest je aan voorwaarden voldoen die, voor ons als zo’n gezond stel, niet golden. In de daaropvolgende vakantie, (we fietsten van Amsterdam naar Nijmegen) zagen we in Arnhem een groot wit gebouw. Op een bord bij de ingang stond: “Opleidingsschool van het Korps Rijkspolitie”. Ik dacht: “Dat is het. Ik ga bij de Rijkspolitie!” Ik wist, dat politiemensen in de dorpen altijd bij voorrang een huis kregen. Ik werd aangenomen en na de opleiding in de groep Nieuwkoop geplaatst. Daar werd mijn belangstelling gewekt voor de windmolens van Aarlanderveen. Deze staan dichtbij Nieuwkoop. Ik ging er wel eens kijken, Maar daar hadden ze geen nieuwe molenaar nodig. Jammer. Na 12 jaar dienst te hebben gedaan in Nieuwkoop, werd

ik op 1 november 1971 benoemd tot postcommandant der rijkspolitie in Goudriaan. En daar stond ook een grote poldermolen. Ik volgde de opleiding tot molenaar, waarvoor ik in 1975 slaagde en werd de molenaar van de Goudriaanse molen. Na 35 jaar ben ik als molenaar gestopt, maar ik ben nog wel lid van het bestuur van de Stichting die in dit gebied 28 molens in eigendom heeft. Ik maak deel uit van de technische commissie. In 1980 werd ik groepscommandant der rijkspolitie van de groep Nieuwpoort. Op 1 januari 1994 ben ik met pensioen gegaan. De reorganisatie hoefde ik gelukkig niet meer mee te maken. In de laatste maanden voor mijn pensioen wisten ze niet wat ze met mij aan moesten en mocht ik voor 5 bureaus van de politie in Zuid-Holland-Zuid een kunstwerk maken. Eén kunstwerk hangt nog in het bureau van Sliedrecht, maar de rest is, doordat er bureaus zijn verlaten of afgebroken, niet meer te zien. Je vraagt naar mijn hobby’s. Eén daarvan is het verzamelen van mouwemblemen van de police departments, sheriff’s offices en tribal (Indianen) police in de staat Arizona – U.S.A. De politie van elk dorp of stad in die staat heeft een eigen mouwembleem (patch). Ik ben tijdens een vakantie in Arizona begonnen met het verzamelen en heb nu ongeveer 800 patches. Wat de lol er van is? Ik vind ze erg mooi en ik streef ernaar om de verzameling zo compleet mogelijk te maken. Daarnaast heb ik 22 korpsbrevetten van de Nederlandse politie en diverse helmetplates van bobbyhelmen. En daar liggen tientallen vlaggen van “goede doelenorganisaties.” Als er een collecteweek is, steek ik de vlag uit van dat goede doel in de vlaggenmast voor het huis.

Toen ik bij de rijkspolitie in Nieuwkoop kwam, surveilleerden wij op een motor met zijspan. Een geweldig surveillancemiddel: snel,

7

Nostalgie (door Johan Kolff) wendbaar en je kwam op plaatsen waar je met een dienstauto niet kon komen. En je had meteen contact met het publiek. Dat contact met de burger was vroeger veel groter dan nu. De politiemensen in een dorp kenden de inwoners en kregen daardoor veel informatie. Nu moeten ze met een Tomtom naar een adres zoeken. Het is voorgekomen, dat men in Langerak de straat niet eens wist te vinden. Nee, de reorganisatie heeft de plaatselijke bekendheid en het “kennen en gekend zijn”, geen goed gedaan. Terug naar de motor. Die was inmiddels niet meer bij de Rijkspolitie in gebruik toen ik op een dag, nu zo’n 25 jaar geleden, het bekende geluid van een BMW-motor hoorde, waarna ik besloot om een “60-er jaren BMW motor” te kopen. Samen met Bram Schaap, een collega, ben ik naar Friesland gegaan, waar hij iemand wist die 2 motoren te koop had staan. Eén van die motoren heb ik gekocht en heb die met mijn schoonzoon en hulp van anderen helemaal opgeknapt. Na 1,5 tot 2 jaar was de motor volledig rijklaar. Na 10 jaar solorijden heb ik informatie ingewonnen bij de vereniging “Het derde wiel”. Via die vereniging heb ik een zijspan kunnen kopen en heb die eveneens helemaal opgeknapt. De motor is een BMW – R69S gebouwd in 1962. De zijspan, een Hollandia, dateert al van vóór 1947. Zo nu en dan maak ik een tochtje. Per jaar leg ik zo’n 1000 km af. Onderweg heb ik veel bekijks. Het is natuurlijk nostalgie. Het herinnert aan vroegere tijden.

De motor heb ik opgeknapt in de loods van een vriend en daar mag ik hem ook stallen. Aanvankelijk restaureerde hij klassieke Mercedessen, maar stapte over op bromfietsen, meest Nederlandse tot circa 1965. Hij hielp mij en ik hem. Hij heeft een apparaat waarmee je kunt glasparelstralen (voorheen was het zandstralen). Dat doe ik nu regelmatig nog voor hem. Hij gaf en geeft mij vaak advies. Zo gebeurde het dat ik een te chromen onderdeel had gestraald en heel glad moest schuren. Ik liet hem het resultaat van mijn werk zien

8

en vroeg of het zo goed was. Hij vroeg; “Wil je de motor opknappen of restaureren? Wil je hem restaureren? Ga dan nog maar even door met schuren.” “Zullen we dan nu maar eens in de loods gaan kijken?“ Samen gingen we naar een grote loods op steenworp afstand van Andries zijn huis. Een enorm ijzeren hek sloot het erf af voor indringers. In de schuur was een inbraakalarm. Het leek mij wat overdreven voor een paar oude bromfietsen en een motor met zijspan. Maar die mening moest ik snel herzien. De motor met zijspan stond daar inderdaad. Helemaal teruggebracht in de oude rijkspolitiestijl met achterop de letters MJ en op de spatborden het woord: Rijkspolitie. Uit de kofferbak toverde Andries het grijze tasje tevoorschijn waarin een rittenboekje (waarin elke rit moest worden verantwoord), het kentekenbewijs, zijn korpsrijbewijs en diverse andere papieren werden bewaard. Tot mijn verbazing kwam het rittenboekje ook uit het tasje tevoorschijn. Als minpuntje moet ik vermelden, dat Andries de ritten van de laatste jaren niet meer op de rittenbladen had ingevuld. Het zij hem vergeven. Maar toen viel mijn mond open van verbazing en verrassing. Ik had een paar oude bromfietsen verwacht. Maar hier stonden 250 klassieke bromfietsen van verschillende typen en merken. Ik zag merken waarvan ik nog nooit gehoord had. Ze waren zo mooi opgeknapt, dat ze er als nieuw uitzagen. Ze stonden in een schone opgeruimde loods en keurig in de rij. Ze hingen zelfs aan de wanden en op de eerste verdieping stonden er nog meer. Het leek wel een showroom. Ik moest denken aan de tijd dat ik de opgevoerde bromfietsen uit elkaar sleutelde. Ik wilde meteen gaan onderzoeken of ze opgevoerd waren, maar ik kon me op tijd beheersen. Het is jammer dat de bromfietsen nooit tentoongesteld worden. Echte liefhebbers mogen wel langskomen om ze te bekijken. Die kunnen contact opnemen met Andries van der Graaf, e-mail: [email protected]. Ik kan u verzekeren, het is de moeite waard! Nadat Andries een korte demonstratie had gegeven op zijn motor met zijspan verliet ik de loods. Het alarm werd er op gezet en de grote ijzeren poort ging weer op slot. De bromfietsen en de motor bleven achter en ik ging weer naar huis. Vol met indrukken na een gezellige dag bij Andries en zijn vrouw Nelly. Ik mag zeggen dat Andries zijn vrije tijd vroeger en nu op een bijzondere manier heeft ingevuld.

Nieuwjaarsreceptie

NIEUWJAARSRECEPTIE Het district Rotterdam van de International Police Association (I.P.A.) houdt op zaterdag 9 januari 2016 haar Nieuwjaarsreceptie. Dit doen wij in het partycentrum “Flamingo” aan de Lengweg 150 te Hoogvliet Aanvang 19.00 uur Deze middag zal natuurlijk weer een muzikale omlijsting hebben! Onder het genot van een hapje en een drankje, kan dan ook volop gedanst worden! Laat u deze kans niet ontnemen op een gezellig samenzijn en het nieuwe jaar goed beginnen. Graag tot ziens op 9 januari 2016

Wij wensen iedereen fijne feestdagen en een voorspoedig 2016 9

22 e. Internationale IPA-Wohnmobil Treffen in Gmünd, Niederösterreich. Van 10 t/m 13 september 2015 vond het IPA Campertreffen plaats in het Oostenrijkse Gmünd, waaraan wij deel namen.

Op 3 september 2015 vertrokken wij met onze Hymer camper richting Oostenrijk. Met overnachtingen op camperplaatsen in Malmedy, Zell aan de Moezel en Annweiler, kwamen we in Wolframs-Eschenbach. Een mooie nog nieuwe en ruime camperplaats vlak bij het centrum van het plaatsje. Vervolgens naar Plattlingen, waarna de volgende dag de TomTom ons langs de mooie Donau stuurde en door Passau. Hier staken wij de Donau over en doken het mooie Oostenrijk in. Omdat we een dag te vroeg waren, overnachtten wij op een kleine leuke en niet drukke camping in Freistadt, 50 km voor Gmünd. Hier ontmoetten we al een Duitse collega, die we aan de IPA-sticker op de voorruit herkenden. De vriendelijke beheerster van de camping was benieuwd naar ons reisdoel en gaf de benodigde informatie over het stadje. Donderdag 10 september kwamen wij rond het middaguur, met de Nederlandse vlag hoog in top, aan in Gmünd en werden hartelijk ontvangen door de organisator Karl Prinz en onze Duitse collega en tussenpersoon, Lutz Johannesmeier. Een camping, behorende bij een groot hotel met daarnaast een groot zwembad en sauna, was geheel voor de IPA gereserveerd alsook de aan de camping grenzende camperplaats. Het bleek dat wij echt niet de eersten en enigen waren, want alle plaatsen waren bijna bezet. Maar voor ons was een plaats op de camping gereserveerd. Nadat we de camper hadden geïnstalleerd, werden we hartelijk door collega’s en echtgenotes begroet. We ontvingen 2 flessen Oostenrijks bier en speciale koeken van Karl Prinz. ’s-Middags was er een algehele kennismaking. Met de ruim 120 deelnemers installeerden wij ons in de heerlijke zon met stoelen en tafeltjes op de ruime camperplaats. En we ontmoetten vele bekende Duitse collega’s, maar ook 3 Nederlandse equipes. (Brabant en Limburg) Na

het avondeten nodigden onze Duitse buren, ook met een Hymer camper, ons uit voor een drankje. De gezellige avond was snel om.

De volgende morgen vertrokken we met 3 touringcars om 9 uur en bezochten wij met onze buspassagiers, het plaatsje Weitra. De andere bussen hadden een andere bestemming. Hier kregen we uitleg over het stadje en zijn bezienswaardigheden. Zo bezichtigden we het stadshuis, een onderaardse bron en zagen een bijzondere apotheek en mooie kerk. Daarna naar een diep in de bossen verscholen papiermolen, waar we na een lekkere

kop koffie zagen hoe hier al enige eeuwen papier werd gemaakt. Ook konden we dat zelf doen. Vervolgens een heerlijke lunch in een echt Oostenrijks restaurant (HahnBaum-Hof) uitgerust met bomen, muziekinstrumenten en jachttrofeeën en opgeleukt met echte Oostenrijkse muziek, waarbij een met lucht gevulde vuilniszak en een jerrycan o.a. als muziekinstrument werden gebruikt. De baas zelf greep ook een accordeon en zong met een stem die de glazen deed trillen. En dat alles live. Iedereen zong mee en de beentjes gingen zelfs van de vloer. Vervolgens naar een bijzondere soort

11

22 e. Internationale IPA-Wohnmobil Treffen in Gmünd, Niederösterreich. visvijver(Passldorfes). Eveneens van de restauranthouder. Hier zagen we ondermeer enorme biervaten, ingericht als slaapplaats, drinkgelegenheid etc. Na een lekkere kop koffie samen met een collega en partner uit Limburg, reed de bus ons door het mooie landschap terug naar de camping. Wat wij wel bijzonder vonden, was de zorg van onze begeleidster, de dochter van organisator Karl Prinz, die regelmatig aan ons vroeg of alles goed was en of we het allemaal konden verstaan. Het Oostenrijks is toch iets anders als het Duits. Maar als we het niet geheel snapten, hielpen de collega´s ons meteen. Dankzij de goede betrekkingen met de importeur van Eriba - Hymer Nederland had ik Hymerparaplu’s, regenjasjes en pennen, voor de Hymerrijders gekregen, die ik uit deelde aan de 16 Hymer-rijders. Zij keken even raar op van dit presentje uit Nederland, maar waren blij verrast en stelden het erg op prijs. ’s-Avonds genoten wij in het grote restaurantgedeelte van het hotel, van een verrukkelijk diner. Een collega met een antiek draaiorgeltje zorgde voor een gezellige sfeer. Zaterdagmorgen 0m 9 uur weer met de bus op pad. Eerst naar Gmünd, waar een, fitte en rad van tong, 85 jaar oude collega als gids in stapte. We gingen eerst het aan Gmünd grenzende Tsjechië in en kregen uitleg over wat zich rond het spoorwegstation en de aangrenzende werkplaats voor

12

locomotieven tijdens de oorlog had afgespeeld. Het was allemaal weer opgebouwd, maar je zag geen mens en zag er allemaal oud uit. Onze gids vertelde dat hij door oorlog en grenswisseling 5 maal van nationaliteit was verwisseld. Vervolgens een bezoek een het oude stadshuis van Gmünd. Hier kregen we een stuk geschiedenis van de stad en de enorme brand die er in het verleden had gewoed te zien. We bezochten een bijzonder park en o.a. een kerk, waar net een doopplechtigheid plaats vond. Toen was het al weer tijd voor de lunch. De horeca wist duidelijk van onze komst, want middels borden werden IPA - leden hartelijk welkom geheten. We volgden deze uitnodiging zoals velen en we schoven in de achtertuin van een restaurant aan bij een uit Zweibrucken afkomstige collega en zijn vrouw. Zij hielpen ons met de keuze uit het menu. En weer een heerlijke maaltijd, opgediend in een koekenpannetje. Weer eens wat anders. Vervolgens gingen we het zonnige Gmünd in, wat natuurlijk door dienders was overspoeld en genoten met onze Nederlandse collega´s van een heerlijk ijsje. De bussen kwamen weer voorrijden en onze bus bracht ons naar een glasblazerij in Nagelberg. Deze was omgeven door prachtige glazen kunststukken en we konden in de glasblazerij ook zelf glas blazen. Mijn vrouw blies een mooie fel gekleurde bol.

Toen weer terug naar de camping. Een Duitse collega met een Hymer camper, die we al eerder bij een treffen in Oostenrijk hadden ontmoet en nu een nieuwe Hymer camper had, nodigde ons in Gmünd al uit om bij hen iets te komen drinken. Zij stonden op de camperplaats. In de heerlijke zon voldeden we aan hun verzoek en haalden herinneringen op. De collega en zijn vrouw uit Limburg die naast hen stonden schoven ook aan. ´s-Avonds weer naar het restaurant van het hotel voor een lopend buffet. Het was heerlijk. Na de toespraak van organisator Karl Prinz, de vrouwelijke burgemeester (in klederdracht) en Lutz Johannesmeier, werd de oudste deelnemer naar voren geroepen. Hij was 85 jaar. Toen werd mijn naam afgeroepen. Onder luid applaus ontvingen

22 e. Internationale IPA-Wohnmobil Treffen in Gmünd, Niederösterreich. wij een cadeaumand, omdat we de meeste kilometers hadden gereden (1235 km). Vervolgens werd het volgende treffen, begin oktober 2016 gepresenteerd. Ditmaal in Lüneburg. Diverse collega’s maakten muziek en voerden een klein toneelstukje op. De avond vloog om. Voldaan maar toch redelijk vermoeid, zochten we laat ons bed op. Zondag morgen 13 september verzamelden we ons eerst voor de groepsfoto op de enorme parkeerplaats voor het hotel. Hierna namen we voldaan en geroerd afscheid van onze oude en nieuwe vrienden, waarna we bij het verlaten van de camping door velen werden uitgewuifd.

Na 50 km zochten we weer de camping in Freistadt op om nog even te genieten van de heerlijke zon. Leuk was, dat de beheerder van de camping door zijn vrouw was ingelicht over ons vorige bezoek en vroeg hoe wij het in Gmünd hadden gehad. ’s-Avonds aten we in het gezellige restaurant van de camping en sloten het af met een grote coupe ijs. Maandag aanvaarden we de terugreis. We overnachtten op de camperplaatsen in Altötting, Ulm, Annweiler, Perl, Zeltingen en Malmedy. Aan dit campertreffen namen 61 campers deel. 7 Oostenrijkse, 4 Nederlandse, 1 Zwitsers en 49 Duitse equipes. Hiervan waren er 16 van het merk Hymer. In totaal reden wij 2571 km. Het was weer een geweldige, prima verzorgde en sfeervolle belevenis. Jammer dat er geen collega’s uit de naaste omgeving (Rotterdam) bij waren. Maar misschien een volgende keer. Wil je meer informatie over het kamperen of het campertreffen? Ik wil je graag informeren.. Mail mij: [email protected]. Willem de Graaf.

Kerstvakantie (door Dick Overman) Het was voor klas 3A (en voor mezelf) het laatste lesuur van dat jaar. De kerstrapporten waren een dag eerder al uitgedeeld en straks, na de laatste bel, zou de kerstvakantie beginnen. Of we niet iets bijzonders konden doen, vroegen ze.“Een diaprojectie misschien ?” aarzelde ik. Het leek de jongelui niet zo geslaagd. “U zit altijd vol verhalen, hebt u niet iets spannends, iets dat u zelf hebt meegemaakt ?”. Mijn tegenwerping: “Ik weet wel iets, maar het heeft niets te maken met Kerstmis. Bovendien: het is nogal griezelig ook. Ik heb het zelf meegemaakt, maar als ik het heb verteld durven jullie straks niet naar huis. Ik zelf misschien ook niet”. Hoongelach….En of ik wou opschieten met mijn verhaal. “Goed dan, maar ik heb jullie gewaarschuwd….Het is nu alweer een paar jaar geleden dat mijn vrouw en ik op de eerste zaterdag van augustus met de auto plus tent vertrokken richting Pyreneeën. De zuid-Franse stad Lourdes – voor de katholieken onder jullie wel bekend als

bedevaartplaats omdat daar Maria zou zijn verschenen – leek ons via de Franse autowegen die eerste dag wel haalbaar. Maar wat we niet wisten: precies die zaterdag staat bekend als “zwarte zaterdag”. Heel Frankrijk gaat dan met vakantie en er ontstaan dan enorme files. Nou, dat hebben we geweten! Ergens onderweg stopte alle verkeer. En blééf stilstaan uur, na uur, na uur. De Fransen in de auto voor ons verlieten hun voertuig en gingen op een naburig terras uitgebreid zitten dineren. Blijkbaar was het ter plekke ieder jaar mis, want we keken uit op een reclamebord met de honende tekst “Als je met de Sabena had gereisd was je er al geweest!” Tot – ja hoor, eindelijk - tegen het vallen van de avond het verkeer in beweging kwam. Opeens ging alles zo vlot, alsof er nooit een opstopping was geweest! We besloten te proberen of Lourdes alsnog haalbaar was. Maar het

13

Kerstvakantie (door Dick Overman) werd merkwaardig stil. Geen auto’s vóór ons, geen tegenliggers. Het werd donker. Dan toch maar niet verder, en bij de eerste de beste camping de weg af? Maar er kwam geen enkele camping meer in dit gebied van de uitgestrekte bossen van Les Landes. Er zat niets anders op: bij het licht van de koplampen speuren naar een zijweg in het bos en daar de tent opzetten. Ideaal was het niet, vooral niet als je bedenkt dat deze streek in trek is bij types, die zich om een of andere reden in de bossen schuil houden…… Opeens ontwaarden we in het licht van de koplampen in het bos een zijweg. We doken erin met de auto. Hier moesten we dus de tent opzetten…. Eerst de motor af. De koplampen uit. Alleen stadslicht. De maan kwam op. Doodse stilte, Hier en daar wat spinnen, het ritselen van een muis. “Ik ga hier niet in een tent slapen”, aldus mijn vrouw. Ze had gelijk. Wij spraken af, dat zij op de achterbank zou slapen, ik op de voorbank. Stadslicht uit, Portieren op slot. Nog steeds doodstil. Wel te rusten….. Of ik langer dan een kwartier geslapen heb weet ik eigenlijk niet. Maar wel dat ik ergens wakker van werd. Ik luisterde. Niets te horen…Opeens wist ik het: de auto had geschommeld! Verbeelding? Wéér bewoog de auto. Sloop er iemand rond de wagen? Voorzichtig keek ik op. En daar stond achter ons een auto! Met daarin een dame in avondjurk en een heer in smoking. Onbeweeglijk als standbeelden. Ik begreep hun probleem: wij blokkeerden hun doorgang. Ik schoof mijn

raampje open en riep in mijn beste Frans: “U wilt er zeker door?”. Mijn stem schalde door de doodstille nacht. Mijn vrouw op de achterbank werd met een gil wakker. “Wat is er?” Ik: “Deze mensen willen er door” Mijn vrouw “Maar ik zie niemand”.. Ik stapte uit: verse bandensporen achter ons? Verder niets of niemand te zien. Een vergissing? Nog na-trillend zijn we het bos uitgereden naar Lourdes, waar we zondagmorgen heel vroeg aankwamen. Maar daar gaat de bel! Prettige vakantie allemaal!“. Het lokaal stroomde leeg. Kerstvakantie! Maar Eva bleef: “U hebt zich niet vergist. Die mensen zijn aan u verschenen. Ik wed, dat ze met hun auto daar vlakbij zijn omgekomen. U had navraag moeten doen, dan zou u hebben gehoord dat ik gelijk heb. U hebt zich dus niet vergist. Dag meneer, fijne vakantie!“ En weg was Eva, mij alleen achterlatend met haar uitleg. Dus dàt was het geweest: een verschijning! Griezelig… Het werd donker. En opeens durfde ik niet naar huis. Tot de conciërge kwam: “Wat doet u hier nou in uw eentje. Iedereen is al naar huis. Ik had u bijna opgesloten tot na de kerstvakantie!”.

Guédelon. Beleef een middeleeuwse avontuur. (door Johan Kolff) In september 2015 mochten mijn vrouw en ik genieten van een rustige vakantie in de buurt van Autun in de Bourgonje. Mijn neef heeft daar een vervallen boerderij omgetoverd tot een woonhuis met een vakantiehuis (Gîte) en 5 kamers voor Bed and Breakfast (Chambre d’hotes). Op een dag vroegen mijn neef en zijn vrouw of we zin hadden om mee te gaan naar een kasteel in aanbouw, genaamd Guédelon. Even twijfelden we aan hun oprechtheid want ze beseften toch wel dat we in de 21e eeuw leven? Zij vertelden, dat een groep mensen een kasteel bouwden op bijna dezelfde manier als in de middeleeuwen. Dus geen betonmolen, geen vorkheftrucks, geen elektrisch gereedschap. Nee, alles handwerk. Alleen moeten ze veiligheidsschoenen en veiligheidsbrillen dragen. Daar komen

15

Guédelon. Beleef een middeleeuwse avontuur. ze niet onderuit. De Franse wet verplicht dat in 2015. Ik ben eerst gaan kijken op www.guedelon.fr. En daarop werd een mooie film vertoond die een prachtig beeld geeft van de bouw. Op de website staat een tekst in het Nederlands die je het beste kan vinden via: http://www. guedelon.fr/nl/guedelon-bezoeken_60.html. Op de website staat onder meer: In een oude steengroeve, midden in het bos van Guédelon, bouwen werklieden onder uw toeziend oog een burcht uit de XIIIe eeuw. Steenhouwers, metselaars, timmermannen, houthakkers, smeden, dakpannenmakers, menners en touwslagers veranderen en veredelen grondstoffen zoals steen, het hout en de klei in bouwmaterialen om zo de geheimen van het bouwen in de middeleeuwen te onthullen. Een echte ontmoeting en samenzijn met de werklieden!

(door Johan Kolff)

waren en een gebouw met diverse ruimtes (zalen). Er stond een groot rad, waarin één of twee mannen kunnen lopen. (In het klein kennen we zo’n rad voor de hamsters waarin zij urenlang voortrennen). Op deze manier worden zware voorwerpen naar boven gehesen. Hebben ze balk nodig? Dan wordt deze met de hand gezaagd en geschaafd. Touw was in de middeleeuwen heel belangrijk, dus is er een touwbaan. Hebben ze dakpannen nodig? Dan moeten ze die zelf bakken. De grote stenen voor de buitenmuur moeten ze zoeken in de omgeving. Er liggen er genoeg. En zo kan ik nog wel doorgaan. Natuurlijk is de kleding ook aangepast. Als je in het kasteel tussen de werklieden loopt, dat waan je jezelf in een decor waar ze een film maken die zich afspeelt in de middeleeuwen. En toch vermoed ik dat er stiekem wel gebruiksvoorwerpen uit de 20e of de 21e eeuw gebruikt worden. Ik zag een houten ladder die er heel modern en puntgaaf uitzag. En een man stond met de hand spijkers te vijlen maar het ijzer zat wel in een bankschroef. En die was niet van hout.

De wereld van Guédelon is verspreid op 7 hectare en bestaat uit 3 gedeelten: de burcht met al haar ambachten, het dorp met de pannenbakkerij, het huis van de kleuren, de stallen en de dieren, het bos en de watermolen. U gaat op onze bouwplaats ongeveer 11 ambachten ontdekken, de burcht en de watermolen om meel te maken. Neem de tijd om met de werklieden te praten en hun handelingen te begrijpen. Guédelon is een bouwplaats in volle bedrijvigheid waar activiteiten niet nagespeeld worden. De werklieden verrichten de werkzaamheden volgens een reële logica. Wanneer u Guédelon bezoekt, ziet u naar gelang de seizoenen, de verschillende bouwfasen van de burcht. Daarom is de bouwplaats iedere keer wanneer u Guédelon bezoekt weer anders. Tot zover. De rest van de tekst moet u maar lezen op de website van Guédelon. Wij waren stomverbaasd dat men zoiets onderneemt in 2015. Het kasteel leek voor de helft klaar te maar dat was schijn. Men verwacht er 35 jaar over te doen en de eerste 15 jaren zijn voorbij. Wat zagen wij zoal: Een drietal torens die al bijna klaar

16

Ik kan het iedereen aanbevelen om het kasteel in aanbouw eens te gaan bezoeken. Er zal in de buurt vast wel een Gîte of een Chambre d’hote te vinden zijn want het is voor een dagtocht wat te ver. Guédelon ligt bijna 200 km ten zuiden van Parijs. Op enige afstand van het dorp Treigny. De bewijzering kon beter maar als je deze coördinaten: N47.34.52.20 en E3.09.20.53 invoert in je navigatiesysteem, dan is het een fluitje van een cent.

Johan Kolff, Ouddorp