‘ Een brug naar 14
Inez van Oord:
het brede publiek’
Succesvol bladenmaker, bedenker van Seasons en Happinez 74
i-1.indd 74-75
75
04-10-2011 15:04:46
Inez van Oord
Ik trapte in de valkuil van te veel op wilskracht leven van Happinez. Het concept van het blad is gebaseerd op loskomen van de buitenwereld en vertrouwen op jezelf, op je eigen ervaring. Het is een enorme les voor me geweest. Want ook als je helemaal wegzakt in je verdriet is er een bodem. En op die bodem kun je nieuwe ideeën vinden.’
H
ebt u na die avond ook daadwerkelijk de hond, de man en het bedrijf uit uw leven
gezet? ‘Ja, ze zijn daarna uit mijn leven verdwenen. Eigenlijk waren ze al weg, begrijp je?
een saaie vergaderingen, marktonderzoek of ‘focusgroep’. Inez van Oord volgde haar gevoel en begon in 2003 met het tijdschrift Happinez. Het bleek raak: de glossy groeide in korte tijd uit tot één van de
Ik kon dat alleen niet onder ogen zien. Ik had me afhankelijk gemaakt van een droom. Ik fantaseerde hoe leuk het was met de man, de baan en de hond, terwijl de realiteit iets heel anders liet zien. De man was niet goed voor mij en ik was niet goed voor hem, en ik was al tijden uitgekeken op Seasons. Ik was alleen maar moe. Heel erg moe.’
Stel dat alles weg mag. Het bedrijf, de man, de hond. Wat is er dan nog over? Ik voelde: dat ben ik zelf
grootste publieksbladen. Eerder werd Seasons onder haar leiding een miljoenenbedrijf. Na deze twee hits kan niemand meer om het instinct van Van Oord heen. Ook zijzelf niet. ‘Ik gooi ingevingen niet weg. Ik neem
Terugkijkend begrijpt Van Oord wel waarom ze Seasons niet eerder kon loslaten.
‘Ik ben gezegend met veel wilskracht. Destijds voedde die kracht mij als een grote
ze bloedserieus.’
batterij. Het maakte dat ik een bedrijf van de grond kreeg. Maar ik trapte in de valkuil van te veel op wilskracht leven. Ik kwam steeds verder van mezelf af te staan en verdwaalde. De gratis energie die je krijgt als je iets doet wat je echt leuk vindt,
76
i-1.indd 76-77
‘Een heel hopeloos moment.’ Inez van Oord wijst naar een diepe leunstoel voor
gebruikte ik niet meer. Ik gebruikte alleen ‘de batterij’ en die was op een gegeven
een groot televisiescherm. Daar zat ze, jaren geleden, huilend om alles wat er in
moment op.’ Het zal haar nu niet snel meer overkomen. ‘Ik voel nu: wat doet iets of
haar leven fout ging: een moeizame liefdesrelatie, een bedrijf dat uit de klauwen
iemand met me in een gesprek, in een situatie. Als ik op den duur merk dat ik op
liep en een hond die onhandelbaar was. Met een lach doet ze het wanhopige
een verkeerde manier moe word en mijn levenslust afneemt, dan houd ik op met
snikken na dat die avond vanuit de leunstoel klonk. ‘Ken je dat, dat je zo helemaal
die activiteit of neem ik afstand van een persoon.’ Ze leerde ook beter te koeste-
nasnikt? Ik maak het nu hilarisch, maar ik voelde me echt heel beroerd. Maar
ren wat haar op een positieve manier voedt: haar dochter, haar vrienden en haar
opeens – op de bodem van dat verdriet – had ik een helder moment. Ik kreeg de
familie, de natuur en muziek. ‘Ik had in de tijd van Seasons nog maar één of twee
volgende gedachte: Stel dat alles weg mag. Het bedrijf, de man, de hond. Wat is
energiebronnen. Dat werkt niet. Het gaat niet om de liefde van alleen een partner
er dan nog over? Ik voelde: dat ben ik zelf. Van dat idee kreeg ik zoveel kracht. Het
of een kind. Je hebt dat hele pakket nodig. Het is zo simpel en toch zijn we zo snel
is een heel bepalend moment in mijn leven geweest. In essentie was het de start
uit balans.’
>>
Inez van Oord
77
04-10-2011 15:04:47
Van Oord kijkt naar buiten, haar tuin in. Net buiten haar gezichtsveld, achter een
been, als er iets niet klopt. Dan krijg ik een prikkel die een klein beetje pijn doet
rij bomen en een klassieke Mercedes, staat een idyllisch tuinhuis. Na haar vertrek
en zegt: wegwezen.’ Haar hand schuift naar beneden. ‘Als ik hier, in mijn buik een
bij Seasons en de bewuste avond in de leunstoel ondernam ze daar de zoektocht
bepaald gevoel heb, dan weet ik dat het goed zit. Vroeger hadden we wel eens
naar haar ‘zelf’. Ze verdiepte zich in filosofie, psychologie en religieuze en spiritu-
een discussie op de redactie, bijvoorbeeld over een reportage. In de brainstorm
ele wijsheden. Ze raakte razend enthousiast over wat ze vond en kreeg de inge-
droeg een redacteur dan een onderwerp aan. Zodra ik dat hoorde, voelde ik aan
ving haar eigen ervaring leidend te maken voor een tijdschrift over verdieping en
mijn buik dat het goed was. Daar handelde ik dan ook naar. De ingevingen die ik
zingeving. Een tijdschrift dat ook anderen inspiratie zou bieden. De rest van het
krijg, de prikjes en steken: ik neem ze allemaal bloedserieus. Ik ben er al zo vaak
verhaal is bekend. Het tijdschrift met haar eigen naam −Happ-inez − groeide in
voor beloond. Heel vaak blijkt mijn intuïtie of gevoel, hoe je het ook wilt noemen,
korte tijd uit tot een groot publieksblad.
te kloppen.’ Ze is even stil. ‘Misschien klink ik wel vaag of zelfingenomen. Toch is
W
aarom wilde u uw eigen zoektocht met anderen delen?
dat de kern van waar het om draait: dat je met jezelf bent ingenomen. Als je vanuit je hart leeft, neem je geen gekke beslissingen. Dan ga je niet iemand blindelings volgen, dan blaas je jezelf niet op. Vanuit je hart leef je op een goede manier
‘Uiteindelijk kom je dan op de vraag: wat kom ik hier doen op aarde? In mijn geval
voor jezelf en voor anderen. Dat voelen, die eigen ervaring, dat is de kern. Leer te
is dat een brug zijn naar het brede publiek: een onderwerp vereenvoudigen en
luisteren naar jezelf. Dat is je cadeau.’
dat overbrengen aan een grote groep. Dat is mijn opdracht, daar luister ik naar.’ Over waarom ze zo is, hoeft ze niet na te denken. ‘Het is zo. Die opdracht bén ik. Het komt in alles terug: in mijn genen, in mijn ogen, in mijn handen en in de sterren. Als ik zo nu en dan eens een horoscoop lees of mijn handpalmen laat
M
aar niet iedereen kan altijd zijn hart volgen en bijvoorbeeld zijn baan, partner of
huis opgeven.
onderzoeken blijkt dat ook. Ik mag dit doen. Er is geen ontkomen aan.’ Ze noemt
‘Durven verliezen is inderdaad doodeng. Toch zul je je gevoel moeten onderzoe-
het een voorrecht te weten waartoe ze is bestemd. ‘Als je je eigen unieke ontwerp
ken om te groeien. Soms betekent dat springen, losbreken uit een systeem of
kent, is het makkelijker je eigen basisgedrag te begrijpen. Ik weet dat het bij ande-
weggaan bij een partner. Sommige mensen blijven continu bezig met het willen
ren soms een moeilijke weg is. Dat ze verdwalen in de mogelijkheden.’
‘hebben’ van iemand, terwijl ze diep van binnen allang weten: het werkt niet meer. Het vasthouden kost zoveel energie. Het is zinloze energie, want gericht op
Durven verliezen is inderdaad doodeng H
iets wat door je vingers glipt en niet vast te houden is. Láát het! Láát het gaan. Als je je richting weer richt op jezelf, op wat er allemaal in je zit, dan merk je vanzelf dat je weer gaat sprankelen.’ Ze is even stil. ‘Ach, ik heb misschien ook wel makkelijk praten. Ik heb nooit armoede gekend en heb iets meegekregen van: we zien wel hoe het loopt.’
oe kun je je ontwerp het beste zoeken?
78
i-1.indd 78-79
‘Nee, nee, nee. Je hoeft niet te zoeken. Er valt niets te zoeken. Het is er al, in jezelf.
Niet dat Van Oord niet weet wat het betekent om iets waardevols te verliezen of
Je hoeft alleen maar te luisteren naar de ingevingen die je zo nu en dan beroeren.’
op het spel te zetten. Ze vertelt over de beginfase van Happinez. Ze was bang dat
Van Oord wijst naar haar borst. ‘Ik voel het bijvoorbeeld hier, achter mijn borst-
de investering in een nieuw blad haar haar geliefde huis zou kosten en benaderde
>>
Inez van Oord
79
04-10-2011 15:04:49
een uitgever om samen te werken. ‘Ik had vergadering na vergadering om het blad te lanceren. De gesprekken waren verschrikkelijk. Ik moest compromissen sluiten en met een dummy komen. Ik voelde me steeds leger worden. Op een dag
H
oe heeft u zichzelf weer ‘opgeladen’?
‘Het afgelopen jaar ben ik veel buiten geweest. Ik heb gereisd en kon me heel erg ontspannen.’ De behoefte aan meditatie en yoga, waarmee ze rust zocht in
ben ik naar een wijk hierachter gereden om de goedkoopste huurhuizen te bekij-
de veel drukkere Happinez-tijd, nam af. De behoefte om in de natuur te zijn is wel
ken. Ik wilde weten hoe het zou zijn als ik daar zou komen te wonen. Dan wist ik
gebleven. ‘Van alle manieren die ik heb onderzocht om rust te vinden staat de
dat alvast. Die dag heb ik de uitgever een mail gestuurd met de boodschap ‘dit is
natuur op de eerste plaats.’ Van Oord kijkt weer naar buiten, naar de lucht en een
niet mijn weg’. Ik drukte op ‘send’, zat in mijn tuinhuis en voelde me zo gelukkig. Ik
vlucht vogels die overvliegt. De natuur is niet alleen een bron van rust, vertelt ze.
was vrij! Al mijn zorgen waren weg, terwijl ze eigenlijk alleen maar groter waren
De natuur helpt haar ook lastige momenten te duiden. ‘Soms zit ik in een gesprek
geworden. Na dat ene mailtje – waar maanden aan vooraf gingen – veranderde
of vergadering en weet ik het even niet. Mensen stellen bijvoorbeeld iets voor
alles. De angst om alles te verliezen maakte plaats voor de vreugde om wat er is.
en ik ben er nog niet uit hoe ik zal reageren. Ik pas dan een oude truc toe: ik zeg
En waar ik zolang als het duurde van wilde genieten.’
dat ik even wat moet halen, verlaat de vergadercirkel en loop de tuin in, en dan komen bijna als vanzelf woorden of zinnen omhoog. De natuur geeft je, gewoon
De natuur geeft je, gewoon door ernaar te kijken, een heel goed antwoord
door ernaar te kijken, een heel goed antwoord.’
I
n 2008 verkocht u Happinez en vertrok u als hoofdredacteur. Hoe was het om
afscheid te nemen? ‘Dat was makkelijk,’ antwoordt ze onmiddellijk. ‘Als ik mijn ogen dicht deed, dan was het zo…’ Ze doet een moment haar ogen dicht en slaakt een diepe zucht. ‘Het was zó veel en daardoor zo moeilijk om van binnen mijn eigen rust vast te houden. De mensen die mij zijn opgevolgd zeggen: hoe heb je het gedaan? We hebben meer mensen nodig. En dat klopt. Het is niet te doen.’ Nee, ze was niet ziek, maar wel ongezond druk. ‘Ik herkende de signalen. Ik had hier’ – Van Oord wijst naar haar ribbenkast – ‘prikken en pijntjes.’ Ze schudt haar schouders, alsof ze opnieuw de drukte van destijds van zich afschudt. ‘Mijn lijf was letterlijk buiten adem. Ik dacht: ik ben buiten adem van het werk en als ik nu doorga word ik oververmoeid.’
80
i-1.indd 80-81
>>
Inez van Oord
81
04-10-2011 15:04:50
>>
U
heeft onlangs een woestijnreis ondernomen. Wat heeft u in die natuur ervaren?
koeld. Als je heel boos bent of als een ander boos is, dan moet je maar denken:
‘Het zal je niet verbazen: ik vond er totale stilte. Silence absolu, noemen ze het. Je
oh, het water is aan de kook, daar blijf ik even bij uit de buurt. Contact heeft dan
hoort elk geluid. Een takje, het geluid van theewater dat opgeschonken wordt, de
even geen zin, omdat we alleen met een rustige mind helder denken en reageren.’
voetstappen van de kameel. Het was heel mooi om te ervaren.’ Van Oord zet haar
In dat opzicht heeft Van Oord een heel mooi leven, concludeert ze zelf. ‘Ik ben
ervaring af tegen hoe we normaliter functioneren. ‘In het dagelijkse leven vang
veel alleen. Ik sta altijd alleen op. Mensen denken dat dat niet leuk is, maar dat
je de hele dag dingen op. Je hebt altijd dingen aan je hoofd. En of je dat nu wilt
is wel leuk. Je hebt geen gezeur om je heen en je kunt je eigen sfeer behouden.’
of niet, je reageert erop. Je hebt daar gedachten over. Je denkt van jezelf: ik kan
Overigens is ze dat gevoel zo weer kwijt op dit soort zomerdagen met bootje
al die reacties wel aan. Maar dat is niet zo. We zijn toch gevoelig. Heel gevoelig.
varen, een verjaardag, veel mensen en drank. Maar dat geeft ook niet. ‘Wat ik pret-
Dus je reageert, je reageert, je reageert, de hele dag door. Niet eens mondeling,
tig vind, is dat als je die stilte van binnen eenmaal hebt ervaren, je je geen zorgen
maar in je kop, in je gedachten. Alles wat om je heen gebeurt, neemt beslag van
meer hoeft te maken. Je hebt van binnen altijd een plek om naartoe te gaan. Dat
je, ook al denk je: laat gaan.’ De eerste reisdagen in de woestijn lukte het Van Oord
hoeft dus niet die ander te zijn. Je ziet dat veel mensen verlangen naar een oplos-
niet direct de knop in haar hoofd om te zetten. Haar gedachtestroom draaide nog
sing via de ander. Het is natuurlijk wel leuk om iets te delen met een ander, maar
op volle toeren. Terugkijkend maakte ze zich onnodig druk. ‘Je vindt iemand die
het is niet zo dat iemand iets in jou moet vullen. Er valt niets te vullen, dat denken
de kamelen behandelt niet leuk of irritant. Dat was niet zo, maar al zittend op die
we alleen. Alles wat we nodig hebben, is al in ons.’
kameel vulde ik mijn kop met dat soort kleine, onzinnige irritaties.’ Twee dagen later was de neiging om continu te denken en te reageren een stuk minder en zat ze met een veel kalmer gemoed op de kameel. ‘Het leek wel alsof een stofzuiger
Inez van Oord
W
at volgt er na Seasons en Happinez?
alle onzin uit mijn kop absorbeerde.’ En op de derde dag was het malen helemaal
‘Voorlopig wacht ik nog. Ik vertrouw op die vonk of die bliksem die af en toe
verdwenen. ‘Ja, het mooiste was dat ik door de stilte van de woestijn de stilte in
inslaat, net zoals dat bij Seasons en Happinez is gebeurd. En ik weet dat die inslag
mijzelf hervond.’ Volgens Van Oord hoef je niet de woestijn in om ervaring op te
wel weer komt. Als denk ik soms wel: wat duurt het lang.’ Uit haar keel borrelt een
doen. ‘Die stilte zit in jou, in mij. Er zit alleen een soort net omheen van gedoe en
aanstekelijke lach. Na nog even aandringen vertelt ze dat ze met een nieuw initi-
onnodige gedachten. Wanneer je jezelf ontspant en in de natuur bent, dan lossen
atief bezig is. ‘Ja, er zit wel iets aan te komen, maar ik ben daar pas een week mee
de onnodige gedachten op en lukt het je bij die plek of dat kanaal in jezelf te
bezig. Het is heel vers. En ik kan er beter nog even niets over zeggen, alleen dat
komen.’
het me heel blij maakt. Seasons en Happinez komen in dit idee heel mooi samen.’
W
aarom is een dergelijke ervaring belangrijk voor u?
‘Na deze woestijnreis weet ik het zeker: stilte geneest je hoofd. En we moeten onze dosis geregeld halen. We weten dat allemaal wel, maar we vergeten het en raken steeds meer opgefokt. Als je de rust dan weer vindt, denk je: oh, ja, dit is toch echt
Er valt niet te zoeken. Het is er al, in jezelf
belangrijk. De boeddhisten noemen het: je mind is als water en het is meestal aan de kook. Water dat aan de kook is, daar moet je niet aanzitten, tenzij het is afge-
82
i-1.indd 82-83
83
04-10-2011 15:04:52
