HI
.-
aHBHHMMHI ■--•/■
!
inema i 1—
v
1 i-
CtmiClTHHV..,
1
hl
-EL, DANS, OPERA, OPERETTE, RADIO. REVUE. 1944 - 24STI JAARGANG No. 27-15 CENT
Het Is «en gelukwemch waard, als u «en doosjt BlOTRAN-capsulet habt gekregen. Het levertraanconcentraat, dat dan kinderen zooveel goed doetl
FILM: „ZWART ÜP WIT"
WW
Mammie heelt mij getracteerd op een bad met Adelaar-Toiletzeep.
3
**t'
B
f
En die schuimt toch zoo heerlijkl
BIOTRAN
Dat is oude kwaliteit!
!
0 A dtOr««riH«ndti«in0wilrl» C V . >oiib éW. k aam-C
^ 0*0«A 0*0
FILM ADELAAR.PRODUCT VtOS BtWjVÊM St>tUN MM reLFDtN
I
1
I
••.V,
.•
„OE LAATSTE DER ZES'
PRIMA?
•
~
^H. .
1
.;-
1
'
FILM: „ALLES DRAAIT OM LIEFDE"
we KUNNEN oNMOQEtll K- TYBU6 KOM«^ 3
U Z/N6T VAISCH i
e
1
P-
W
éï
ZouDT \J Mldr OP DEAJ GRONO WltU(W SAAM
JH'
(Teiktningên W. de Mooy)
GEPROLONGEERD :
OP HEETERDAAD Bavaria-film OP HET TOON EEL :
' CK*U*1»KR*
FAMILIESCHANDAAI
Toegang U jaar^
DE TAHITI-HAWAIIANJ
i'ijaKrot'«
'f
Terra-film Toegang 18 ja« Regie: HEINZ RÜHMANI
-
1
GEPROLONGEERD
LACH DAN, PALJAS
Wien de Goden liefhebben] Een film, gewijd aan het leven van, W, A. MOZART WIEN-FILM TOEGANG U JAAR
■■■;■".
:
1 -
TOBIS-FILM Toegang 18 Jaar
«»X4?n:Kr.v»
1
'V
Verantwoordel U!tg:eefster: N poatglro 78676. buitenland: / 5
.
: ■
CINEMA &• & THEATER T//EATER _ -
ste l4 i4ste
1
/aar«« Jaargang ~ No No.. >,6 _ ,< ,. j,.....• .„ . . 6 ttni 1944
-■ ■
J
1 £iU
^
de bekoorlijke WecnscKe aclrice,^ welke de hoofdrol speelt in de in dit nummer nader besproken Wien-film „Zwart o^j Wit"
"■v.--
iM0
,.
vs m PIERRE FRESHAt ;JÈ ALS COMMISSARIS
II. MPS
i s;
?
.
i^ # m
ä
iit*
T
K.*
V .v.
■
%
'
ee^t by deCapulefsr £_ ^ ^ ^i. ■
iä^ki£yäKäE£a^liSEdi>.«i; ■
•
prneo nuna ':<^L' L ^'
^wpiïri^
In de laaWa.Mé.-dagen ging in de Berlijnsche Staafsoper de prómtère van Sufermeister's opera „Romeo en Julia", naar Shakespeares treurspel; met Maria Cebofarj en Erich WiHe. ÜV irBrTnyos van deze b^n.en van de sfrakke, mdrukwekkepde en tevens typisch Italiaansche ensceneering
T--"SSH:
alcon^cène / qraftombe s
.
■'"
_'■
■
-^,.-
.'■
I' 1
rantsoen Fransche films, dat ons wordt voorgezet, heett men; oris totnogtoe goed bedacht. Het jjij dan, dat ieder product in dé Duitsch*. taal is nagesynchroniseerd, doch ook dan geniet m»n toch '■ van hat knapp« filmwerk, dat de Pranjchen der traditie getrouw. leveren. De nieuwe Confinental-film i,De Laatste der Zes" („Le Dernier des Six") slaat weer een uitstekend figuur. Vele factoren moeten samenwerken om een film geslaagd te doen heeten, 'Alle moeten zij gericht zijn op hét karakter der rolprent, dat bijvoorbeeld "tragisch, komisch, of boeiend kan zijn, al naar de geaardheid van fiet gegeven. Bij een detective-film is spanning het essentieéle bestanddeel.en „De Laatste der Zes' is er éen van een meer dan normaat gehalte. Zij blinkt uit door een welhaast volkomen harmonie der opbouwende factoren: dé typeering der rollen, de schildering van de milieux, het camerawerk, de . spaarzaam ingelaschte muziek — alles werkte onder de straffe, haast academische regie van Georges Lacombe mee om het geheel tot een rijke en gave „thriller" 'te maken. . Het feit, dat spanning het hoofdbestanddeel moest zijn, heeft den regisseur •^r "niet .van weerhouden om zijn product bovendien te kruiden met humor en elegance, zoo echter, dat deze beide factoren in het geheel worden opgenomen en nergens den boventoon voeren. Hij vervaardigde zijn film .naar de roman van S. A. Steeman „Six Hommes Morts", een in zijn soort goed boek, waaraan echter geen wereldschokkende beteekenismag worden toegekend. Juist daarom is het filmische resultaat zoo verrassend. Gegeven dus: een regisseur die op het gebied van crimineele films zijn sporen verdiend heeft, een . manuscript van redelijk gehalte, en een bezetting van Fransche acteurs, die hun stand weten op te houden. En dan, vooral niet te vergeten, een cameraman, die z'n vak verstaat, want Robert Lefebvre heeft kans gezien, de lens van zijn apparaat mee te laten spelen. De hoofdrol wordt vertolkt door Pierre Fresnay, die als Commissaris' Wens dus zijn rentree op het Nederlandsche witte doek maakt. Alle grodte detectives hebben iets bijzonders. Deze commissaris maakt er een sport van té doen of de gèheele affaire hem niet interesseert. Hij ziet kans zelfs bij het lijk van een verslagene als niet ter zake doende te negeeren. Maar toch, zoo en passant lost hij het mysterie van de reeks moprden op een club van zes vrienden haarfijn op. Als 'ledere goede detective-film biedt ook deze een groote verscheidenheid aan milieux. Wij.volgen het spoor van de misdaad in luxueuze hotels en theaters, in armelijke hotelkamers, in fantasielooze politiebureaMX, ja zelfs in de Parijscfce catacornben. En elke omgeving Js met zorg en overtuiging geteekend, geen detail, hoe klein ook, werd daarbij verwaarloosd. Summa summarum: een goede anderhalf uur stijgende spanning, knap spel en een ongedachte ontknooping. Wat mag men van een detective-film
.meer verlangen?
4
ff. f
f
H . ,4 1 . -ng..- "$&&
J
m
j
1
♦1 myt'
I .■i& — •«afe^ _ «rjitiÖfeäiaiifc^.S^^-'V- -
Boven: Suzy Delair ah het meisje
• Onder: de eerste moord
Leo J. Capit
„LE DERNIER DES SIX"
(Foto's Stapfj
WmW
naar den,;§man van S. A. Steenman „Six Hqmmes Morts" Camera; Robert Lefebvre Muziek: Jean .Alfaro -Regie: GEORGES LACOMBE' Commissarjs Wens Pierre Fresnay Jean Tissier^ Tlgnol . André Luguet Senterre . Suzy Delair, Mila Malou Perlonjóür > .> • Jean Cheyrler , Lolita . , Michèle Al Gemicot . • • • , Lucien Nat Gribbe . . Georges Rol -;''.:• -J' mtf&j' *,. een Cont/nentaf Film
•'^nimfohi'ii
:
''-:iLM:.J'iä
4v
.,. --,
.^aÊ0^
■ï:.^''
miiÊÊ&'
K LOEIPERIODE VAN DEN DANS? COeO EN SYSTEMATISCH ONDERRICHT EEN EERSTE VEREISCHTE OOK wanneer men ter dege beseft, dat een toevallige coniunefuur een van de vpornaamste oorzaken is, dan nog mag men zich verheugen over de verrassend groote belangstelling, die het Nederlandsche publiek in het afgelopen seizoen voor den dans aan den dag heeft ge egd. In de grooté steden werden vele en velerlei manifestaties door talrlfke toeschouwers harielijk gewaardeerd en het is in de bescheiden danshisforie van ons land zelden voorgekomen, dat deze manifestatie», wanneer zij maar van. eenige waarde bleken, vrijwel direc dienden te worden herhaald. Niet in het minst dank zij den directen en den indirecten invloed van een gevestigd centrum els het ballet van Yvonne Georgi, kan men sprel<en van een ontwakende passie voor een kunst, die r-, om een toepasselijk beeld te gebruiken — hw vroeger nauwelijks »en voet aan den grond kon krijgen. Naef hot uiterlijk zijn de grondslagen voor een goede danscultuur gelegd en er zijn helaas al qp imisten, die meenen van een bloei- ' periode te kunnen spreken. Helaas, want hier ligt nu juist het groote gevaar voor de toekomst. Wie immers met eenig onderscheidingsvermogan de ontwikkeling volgt. weet. dat niet alle en zelfs niet de meeste verschijnselen verheugend zijn. Wanneer onvolgroeide kind-danseresjes hier furore maken, wanneer twee uit Parijs komende vreemdelingen hier uitbuitend om hün knappe fechniek opzien baren, dan zijn dat duidelijke bewijzen, dat men hier de maatstaven waarin <»e ware danskunst gemeten wil worden, nog nauwelijks leent, ""'"«'", & Is inderdaad geen gebied van kunst, waarop het dilettantisme .,in vakkringen" nog zoo welig hert als op dat van den dans. Als pianist behoeft men zonder een meer dan middelmatige techniek het podium niet te beklimmen, of de l, 0ok
ZOnder
1
l^uTl " . , "W" '»«". bif per» en publiek hoogst onplezierig zijn. Ook een acteur, een schilder, een dichter behoeven niet met werk voor den dag te komen, dat uitgesproken stuntelig is, of zu zullen het spoedig te hooren krijgen. BIJ den dans echter is het helaas nog niet I^AT' Ztj* «ijnhier nog te weinigen, die op dit gebied van den boom van kennis van goed en kwaad gegeten hebben, Het is mtusschen.duidelijk, dat een danscul« tuur pas kan ontstaan bij aanwezigheid van een goede paedagogie, In ons land staaf die paedagogie nog in haar prilste ontwikkeling en het valt te duchten, dat het met den groei niet heel snel zal gaan, want ook in het buitenland, waar men zich op een traditie van enkele eeuwin bajeert, maakt het dansonderricht al sinds jaren =?-lfen ernstige crisis door. Die crisis is veroorzaakt door den vrijen uitdrukkingsdans, die na den vorigen wereldoorlog eigenlijk pas goed tot ontploonng is gekomen en die het beproefde, aesthetische systeem van het klassieke ballet weliswaar geenszins heeft kunnen verdringen, maar die door haar natuurlijker beweging toch een tweespalt heeft teweeg gebracht, welke hetalge-
meene niveau niet onaanzienlijk verlaagde. Er zou over het voor en tegen van belde manieren van dansen veel te zeggen zijn, maar men is het er de laatste jaren wel over eens," dat men geen van beide meer kan missen en dat men dient te trachten naar, een synthese, die een algemeen aanvaardbaren,, voor onzen tijd , karakteristieken dansstijl zou kunnen zijn. Hierop is het streven van praktisch alle choreografen van beteekenis op het oogenblik, bewust of onbewust, gericht. Zoolang dit resultaat evenwel niet bereikt Is — en hef zal niet bereikt worden, zoolang die utopische stijl niet kan ontstaan uit een modern, psychisch dansbsef, dat weer resulteert uit een' algemeen, hedendaagsch levensgevoel —, zoolang zouden de aankomende dansers eigenlijk beide uitdrukkingsvormen tof in de perfectie moeten leeren beheerschen. Die eisch voert tot de grens van het onmogelijke, want de volkomen beheersching van de klassieke techniek sluit een gelijktijdige, volkomen beheersching van den vrijen uitdrukkingsdans nagenoeg uit. Daarom is men allengs genoegen gaan nemen met een zeker gemiddelde en daarmee kwam men op hef hellend vlak. Men beheerscht nu veelal noch • den eenen, noch den anderen stijl en hef klassieke ballet, waarvoor in de groote danscentra nog altijd een studie van minsten» zeven jaar noodzakelijk wordt geacht, wordt in twee, hoogstens drie jaar afgedaan. Wat des te funester is, omdat men het er óók vrijwel over eens is, dat voor een ensembledanser de klassieke techniek als grondslag absoluut onontbeerlijk is, terwijl de vrije dans door de daarvoor in aanmerking komende talenten later gemakkelijker kan worden bijgeleerd. En hiermee zijn wij tevens op een ander chapiter: te veel aankomende dansers in ons land stellen hun ideaal direct op het sollstenpodium, waar. behalve een perfecte techniek, veel scheppende fantasie gevraagd dient te worden. En het is bijna geen enkel talent gegeven otn zonder degelijke ensemble-scholing regelrecht als soils» de aandacht voor zich op te eischen.
Ziehier in het kort de verklaring voor de teleurstellingen, die het afgeloopen seizoen m*t de successen heeft opgeleverd. En ziehier tevens het geneesmiddel: het opvoeren van het peil der paedagogie in het algemeen en van de klassieke training in het bijzonder, Toen de groots Terasina een jaar of tien geleden wilde uitleggen, waarom in Spanje de bolero nog maar weinig wordt gedanst, zeide zij ongeveer: „wij leven in leen tijd, waarin men —• eerlijk gezegd —- danskunstig heeft opgehouden, ; gewetensvol te zijn," Deze uitspraak geldt, helaas, ook voor veel ' Nederlandsche geroepenen tot den dans. Moge de waarschuwing, die zij bevat, ernstig worden : opgenomen, opdat uit de geroepenen eens werkelijke uitverkorenen zullen groeien.
J. KasaiMjer ;•
^mm
m
■*, ■■ ?
WINJA MAROVA
Het »1 voor latere dan»criUd een belangwekkende taak kunnen lijn, eens na te (aan, in welke feiten de groote voorkeur voor den solodans, dit onzen tijd kenmerkt, haar oorsprong vindt. Het is langianierhand een ware ragt geworden, erger nog geloof ik dan de balletomanie van het Frankrijk na den vorigen en van het Engeland vóór dezen oorlog. Geen week gaat er vrijwel voorbij of de chapelle ardente van het Haagache Oiligentiatooneel is achtergrond voor de dansen van meerdere der zich geroepen voelenden. Den vorigen week bijvoorbeeld stonden er behalve Ilse Meudtner, die Inderdaad „uitverkoren" is, maar liefst de Arnhemsche danseres Winja Marova en het Haagsche drietal Hanny Bouman, John Uyl en Jeannette Bologne op 't programma. Ook tot de provincie heeft de liefde tot den dan» zich reeds uitgestrekt en over verrassende debuten aldaar werd hier menigmaal bericht. Ook Winja Marova is een diergenen, die aldaar het hare bijdragen tot de scholing en ontwikkeling van de velen, die in Arnhem leiding zoeken voor haar dansgenegenheid. Nu kan het natuurlijk wel zijn dat men technisch goed danst, dat men met een eigen ballet in de stad zijner inwoning vriendelijke successen boekt, dat men de lust in zich gevoelt voor een groot en strenger forum te verschijnen en dat men dies door een „particulier secretaris" met behulp van.... boterbonnen zijn publiciteit Isat verzorgen, toch blgft het voor mij dan altijd een open vraagheeft deze danser of deze danseres zooveel te laten zien, dat eeneigen dansavond gerechtvaardigd is? Met andere woorden: goede techniek te zien is uiterst plezierig, maar men mag meer verlangen en zelfs veel meer: danswoede, dansbezetenheid, zoeken naar een eigen choreografie en naar een eigen stijl. Stelt men zijn maatstaven zóó, dan nog geloof ik, dat de kennismaking met het dansen vän Winja Marova (Winnie Draaisma-Koopman) een aangename is geweest. Ze is een danseres, die het geijkte — dat men niet met het traditioneel« moet verwarren — niet versmaadt, tegelijkertijd echter een danseres, die blijkt geeft, zich zeer goed te realiseeren wat ze danst en hoe ze het danst. Hoewel haar programma dan ook nog al ongelijk van uitvoering was, bleef toch als totale indruk te constateeren, dat ze meer dan aanleg alleen heeft; een talent, dat vooral in het pretentielooze blijkt uit te blinken. De pantomime heeft kennelijk haar voorkeur: „Der Schneider Kakadu"(muziek van Wenzel Müller) in goed volgehouden travesti was allerbekoorlijkste Biedermeier-anecdote, de „Serenade" (Haydn) was statig.
Technisch zit vrijwel alles, dat Winja Marova danst, wel ■ goed In elkander — met uitzondering van het a fschuwelijke slepen van de voet bij het terugkeeren aaai den basisstand, dat' men tegenwoordig steeds meer constateert — doch vindingrijk ia haar choreografie, niet zoo bijster. Men bemerkte het niet steeds, omdat haar dansen zoo eeriyk-eenvoudig ia, sooala de „Miternachtsglocken" (Heuberger), „Au Pays des Rêves" (Torsten Petre) of de Slavische Dans (Dvorak). Wijkt ze daarvan af, dan zakt het peil oogenblikkelijk: de kitschige „Danseuse de Dtlphe" (met twee wierookzuilen op het tooneel) of de Farruca Torero, „snoezig" maar volmaakt on-Spaansch en „l'Apparation Dansante", ongewild in stijl tgao. Sur les pointes waardeer ik haar het meest: de „Valse classique" op muziek van Chopin was nog wat leeg van gebaar, maar knap volgehouden, evenals de pas de bourrée van „De Stervende Zwaan". De sterkste indruk van den dansavond van Jeannette Bologne, Hanny Bouman en John \Uyl, die alle drie hun opleiding van de uiterst zorgvulUige en gewetensvolle Mevrouw Muller-Van Gijen hebben gekregen, is wel het optreden van eerstgenoemde danseres geweest. Niet dat het allemaal zoo volmaakt en zoo moeiteloos was, maar de beheersching van het lichaam heeft het toch ge. wonnen en het resultaat was, in één woord; boeiend. Jeannette Bologne begon niet zoo bijzonder, maar in een „Pizzicato" (Delibes) kwam de verrassing: mooi sur les pointes, rank, en gevoelig in haar bewegingen en snel in de opeenvolging der figuren. Een dans, die iets heel sierlijks en pretentieloos en vreugdevols werd. In de tweede helft van het programma danste zij zoo ook nog een „Nachtvlinder" (Schumann), goed ook in het nerveus bewegen en eveneens knap gespitzt. Hanny Boutuan, wier „Petits Riens" hier onlangs al met waardeering la genoemd, zoekt het in grootscher gebaar en vloeiender lijn der beweging. Zoowel haar .,Valse Melancolique" (Brahms), als haar „Ooatersche Dans" getuigden daarvan. Nog niet alles kwam daar genoeg uit de verf, maar er is een, goeddeels reeds vervulde, belofte in haar streven naar vermijding van het geijkte en haar zoeken naar een nieuwe choreografie voor veel gedanste onderwerpen. De gespitzte „Zwervende Meeuw" — er was verheugend veel Spitzen in dit programma — leed aan een wat rommelige opeenvolging der figuren, maar verder knap gedanst. De twee danseressen samen bereikten de archaiseerende bekoorlijkheid van twee Tanagra-beeldjes in Gluck's „Andante". John Uyl lijkt me vooralsnog de zwakste van het drietal; in een „Vuurdans" waren eenige goede hurksprongen, maar verder weinig stijl; in „Scène Parisienne" en in „Letzter Walzer" met de twee anderen samen wel wat 19de eeuwsche sierlijkheid; het sterkste was hij in .-.Sneeuwkoningin en de Storm" (Grieg) met Jeannette Bologne samen, die ook daar nog weer eens van haar eeriyk talent overtuigde. Getroffen in het geheel echter heeft me die onmiskenbare dans/m/1, die temidden van getheoretiseer zoo'n deugd kan doen. A, Glavimans
J. B O L O G H. BOUMi JOHN U'
JEANNETTE BOtOONE MN UYL
^'1
■■■
■*.■
,\
■■
.
wmm
—■^^^^^^^■Bi
CIRCUS MAN DEB
i
.
hengsten, ook nog met een half dozijn aiictlandsche ponnies. Het lijkt allemaal zoo eenvoudig : van hand veranderen of van gang, van stand verwisselen — waarbij dan het laatste paard ,,Neen" schudt en eerst een klontje moet hebben: een geliefd circusnummer, — het loopen van twee tegengestelde volten enz., doch het zijn alle figuren, waaraan het geduld van
'.
hoe rustig ze hun nummer maken; daarbij is hun onderman met zijn grijze haar altijd weer een imposante krachtfiguur. Onder hetzelfde hoofdstuk van het variété als dit nummer valt ook dat van het Francis-Trio, Hoewel het Francis-trio eigenlijk meer geschikt lijkt voor het variété in een theater, voldoen ze toch ook in de piste wel goed. Charles Ray wordt geafficheerd als de eenige acrobaat, die op één hand sprinjjt; ik geloof niet dat dit heelemaal zoo is, maar het feit blijft, dat hij knappe prestaties laat zien waarbij hij zich bovendien een clown met goede vondsten toont. Ik heb wel eens ergens gelezen, dat hij eigenlyk de beste clown is, die de meest oude en versleten grollen weer nieuw weet te maken en verrassend. Voor Charles Ray gaat dat gedeeltelijk op en zeker kan men het ook gedeeltelijk zeggen van Pipo Bosco en Doppie, de twee clowns, die de bekende geschiedenis met de emmers water enz. hier bij Mandéra ten beste geven met een verve en een animo als was ze gloednieuw. Zoo gezien, passen ze ook bijzonder goed in de sfeer van dit circusprogramma waarin men ook nog den slangenmensch Kobaltis ziet en het accordeonduo de twee Astra's met genoegen hoort spelen, dat over het geheel genomen de charme heeft van het wel niet volmaakte maar eerlijke en oprechte, van het binnen de maat blijven en het doen wat er onder gegeven omstandigheden — men vrage een circusdirecteur eens naar zijn moeilijkheden, welk niet op finantiëel gebied liggen! — gedaan kan worden. A. Glavimaiw (Teekemngen Henk Peelers)
.
,
'
, , *
Elly van Stekelenburgr is het er eigenlijk zelf niet heelemaal mee eens. Haar overtuiging is: wat je doet, doe het voor 100 %, en 2e zegt: „Ik was dan ook nooit met het ontwerpen van decors begonnen, als het niet 100 noodig was geweest om mijzelf en mijn gezelschap te wapenen tegen dé Schmier«, die onvermijdelijk wordt, wanneer je moet spulen op een tooneeltje in Drachten al Vinkeveen, waar ze één pluchen huiskamer en één wapperend bosch-achterdoek bezitten, of :n een soos in de binnenlanden van Borneo, waar je practise!» in de openlucht speelt. Ik houd nu eenmaal van mooie dingen en heb behoefte aan «en prettige sfeer om mij heen, en als die er niet is, dan maak ik hem!" Uit laatste had zij eigenlijk niet hoeven te vertellen, dat ziet degene, die na het klimmen van vele trappen, in de Amsterdamsche Vondelstraat in Huize van UijkStekelenburt' beland is, met één oogopslag. Er zijn huizen, waar de vrouw met aangeboren smaak sfeer schiep, maar waar de „techniek" van het Wonen te wenschen over laat. Er zijn er ook, die met kennis van taken doof een binnenhuisarchitect werden ingericht, maar die dat eigen« missen, wat alleen de bewoner en vooral de bewoonster «r aan kunnen geven, dat wat een huis tot „thuis" maakt. De woning van Elly van Stekelenburg en Ko van- Dijk bewijat, dat de vrouw, die hier met aangeboren smaak sfeer schiep, ook de techniek van het wonen beheerscht. Licht, rust en ruimte doen hier hun weldadigen invloed gelden en maken, dat het er als een gastvrij huis uitliet. En een, aardige gastvrouw is Elly van Stekelenburg ook. Terwijl'ze thee inschonk, praatte ze over de dingen, die haar op dat moment het meest bezig 'hielden: een piano-avond van haar, pleegdochter Majoic Hajari, in Amsterdam, waarvan zij met spanning de critieken 'tegemoet tag, eh de nieuwe ról voor Ko van Dijk. „Maar vertelt U nu eens iets over Uzelf", vragen wij dan, „en dan liefst iets over dien anderen kant van Uzelf, die van de décorontwerpster". „Zooals ik al zei, is dat decorontwerpen van'mij geboren uit bittere noodzaak en toen ik ér eenmaal mee begonnen was, bleef ik het doen, omdat het er wel bii kan. Maar liefst zou ik het too druk hebben met tuoneelspelen, dat er voor décor-maken geen tijd overbleef, of liever gezegd; 't liefst zou ik spelen in een groot gezelschap, waar een ander decors maakt en ik me er niet mee hoefde te bemoeien. Dat wil heelemaal niet zeggen, dat ik het niet graag doe, maar er zijn zooveel dingen, die je wel graag doet, maar die toch moeten wijken vóór hat ééne, belangrijkste ... en dat is voor mii tooneelspelen". „Wö kwatnen anders juist over Uw decors praten, omdat we ze too opvallend gu«d vond«n". •. ' V.O, maar U heeft geen idee met hoeveel factoren wij rekening moeten houden, die remmend op dé inspiratie werken. Vooreerst moet het decor zoodanig opvouwbaar zijn. of uit «ulke kleine stukjes bestaan, dat het in den kleinen verhuiswagen, die onze decors vervoert, meekan. Wat dat betreft, ben ik er op vooruitgegaan, want in Indië waren deze afmetingen di« van het dak van de Studebaker, waar we mee reisden. Dan moeten wij rekening houden met de kleine tooneeltjes, waar we vaak op moeten spelen en wel zoó, dat bet effect van het decor op .tooneelen van normale afmetingen er niet'onder ijjdt. Voeg daarbij de huidige materiaalschaarschte en het feit, dat ik geen atelier meer heb, maar alles doe
Boven: Déror-onttcerp „Speurhonden" — Daaronder: haar decor» voor „Schimmen" (foto't AreHief Elly'van Stekeletiburgj
Ean der clowns
jaren en maanden is geofferd en steeds ,,gewerkt" moet worden.
_
DECORS 6 LLY VAN
:
Nederlandsche namtn zijn er, welke men steeds weer tegenkomt, wanneer er een circus door ons land trekt. Speelt Mikkenie-Strassburger. dan kan men er van verzekerd zijn, den altijd hoofschen Van Doveren als perschef en den heer Schuuring als spreekstalmeester te vinden; het circus Mandéra, dat thans eveneens op tournee is, blijkt onder leiding te staan van den Rotterdamschen paardenliefhebber en hippoloog Spruyt, terzijde gestaan door Paul Duval voor het variété-gedeelte van het programma, terwijl de functie van den spreekstalmeester wordt vervuld door den in deze wereld zeer bekenden Rinus de Wilde. Zoo groot en voortreffelijk als het circus Strassburger is Mandéra niet; het is kleiner: de chapiteau biedt plaats aan ongeveer 1200 bezoekers, de piste heeft kleiner doorsnede dan de klassieke dertien meter, de stallen zijn niet zoo uitgebreid. Daar tegenover staat echter dat het geheel in mijn oogen wat romantischer is, minder permanent, met meer van het zwervende leven er in, meer van de improvisatie. Maar het is feitelijk niet noodig, de vergelijking, die overigens slechts ter kenschetsing is bedoeld, verder voort te zetten. Op zijn van huis uit dus beperkter terrein toont ook het Circus Mandéra nog een programma, dat er in alle opzichten wezen mag. Bovendien is het een programma, dat in een vlot tempo wordt gebracht, met goed begrip voor afwisseling en met goed nadruk leggen op de hippische nummers, welke ook van dit paardenspel de sterkste zijde uitmaken. Een klein orkestje zorgt met animo voor twee en een half uur onafgebroken muziek, goed in den circusstijl gespeeld; vooral de jeugdige slagwerker verzorgt zijn partij met eere I Wie van paarden houdt en van paardendressuur, kan ook bij Mandéra zeer genieten ; zoowel de directeur, voor die gelegenheid zich dan noemende Carlo Mandéra, als zijn vrouw Conchita Mandéra toonen daarvan een aantal mooie staaltjes, in het bijzonder de door hen samen gereden dubbele Hooge School' is een boeiend nummer. Men verlieze daarbij niet uit het oog, dat er eigenlijk met de z.g. hooge school nogal eens wordt geprutst: maar al te dikwijls krijgt men als zoodanig iets voorgezet, dat de eerste de beste Zondagsruitcr met drie weken les in een twijfelachtige manége achter zich ook zou kunnen _ presteeren. De authentieke Hooge School vereischt niet alleen jaren van voorbereiding en oefening te paard doch ook, hetgeen ik zou willen noemen: een diep en overtuigd gevoel. voor het classicisme van het paardrijden. Jules Charles Tellier, een van de groote paardrijders uit het Frankrijk van de vorige eeuw, heeft het eens mooi omschreven: ,,De Hooge School, dat is de dichterlijke zijde van het paardrijden". Zulke poëmen te paard kan men bij Mandéra ook beleven: zoo in de genoemde dubbele Hooge School en ook in de solo-nummers van de beide Mandéra's. Carlo Mandéra toont bovendien, dat hij ook de dressuur goed in de hand heeft en hij maakt voortreffelijke en waardeerbare nummers met twee zwarte Arabische hengsten, met vier Hongaarsche vossen, met zijn acht Friesche
i
—
waarop
nog
Al vormen dus de paarden het belangrijkste gedeelte van het programma, zoo zijn er toch nog andere nummers, welke zeker ook de moeite waard zijn. Zooals in een goed circusprogramma langzamerhand door de traditie is vereischt, ontbreekt natuurlijk ook hier het luchtnummer niet, voor hetwelk de twee Lewis verantwoordelijk teekenen, goed trapezewerk, waarbij vooral de man uitblinkt. Parterre-acrobatiek is er van de drie Nelsons, die men in het tweede helft van het programma nog eens terugziet als de diio Astavo's. Onder beide benamingen laten ze waardeerbaar werk zien ; ook thans valt weer op,
Hooge School van Carlo Ma nd f ra
■
_
—~-
.
;
■
..
-——-^—
-
-
;
'''
TEKELENBURG
zoo tusschen de bedrijven door, in den trein en in kleedkamers van de provinciale schouwburgjes, dan zult U begrijpen, dat ik wel eens graag ändere decors zou maken. „Voert U de decors,ook zelf uit?" „Hier niet; in Indië deed ik het wel, met'behulp van inlandsche bedienden." We rommelen !n laden en kisten Ontwerpen wilt U van me hebben en foto's?"... zegt Elly van Stekelenburg — en weer duikt, ze in een prachtige antieke kist — „dan is IJ bij mij wel aan too'n mis kantoor. Dat is „afdeeling Ko". \a is zoo precies op die dingen als ik «r nonchalant in ben." . Eh — als geroepen —■ komt de heer des huizes binnen, vindt inderdaad foto's en ontwerpen «n uit het gesprek, dat zich dan ontspint, blijkt, dat hij het niet de principes van zijn vrouw op artistiek gebied volkomen eens is. „Over mij," beantwoordt hij mijn vraag,
„als U. iets over mij wilt schrijx'en, zeg clan, dat ik het verschrikkelijk vind om voor kluchtspeler te Worden uitgemaakt, omdat ik een paar maal achter elkaar succes heb gehad in naar de klucht nijgende blijspelen. De pers weet niet wat ze er een acteur, die het serieus met zijn werk meent en die ieder vrü oogenblik met zijn neus in Shakespeare tit, mee aandoet, om hem maar direct tot komiek te stempelen; en het publiek maakt je woedend, als het, wanneer je eindelijk eens een ernstige rol te spelen krijgt, direct gaat zitten lachen, wanneer je opkomt, omdat ze vinden, dat Ko van Dijk om te lachen is en Cor Ruys en nog 'n paar . . . Verder kan ik alleen maar teggen.dat het erg prettig werken is bij het Centraal Tooneel". En dan komt er nog een wensch van beiden: samen in een gezelschap te mogen spelen: een Wensch, die vele tooneelechtparen koesteren en die voor de meesten wel eens nooit in vervulling gaat. J. R.
*■»■-■ HMHnm
*m#mmm.t.'i***
QnTiTftm
■-^—
TEGEN den fijd, dat de dagen hef langsf zijn seizoen in de hoofdstad geëngageerd, reeds te en een schouwburgbezoek eigenlijk niets Antwerpen opvoerde: ook toen maakte van der van een „avond" heeft, pleegt men, In Lugt er zich dus al bij voorbaat een beetje van hemdsmouwen schrijvend, de oogst van hef seiaf. Wel deed hij, na het zeer discutabele opezoen te overzien. Dat Is nu eenmaal de plicht ningsstuk „Zonnebloemen", en het grove oude van een looneeltijdschrifi (en als wij voor oogen vrijsters-successtuk „Tehuis voor Dames", Vonhouden, dat wij krachtens onzen naam in de eerdei's nimmer gespeelde verzentragedie „Noah" ste plaats een film-tijdschriff zijn, dan kunnen vertoonen: zwakke weerklank van een dramawij déirbij toch nog niet van een oogst spreken, tisch-zwak stuk, zij het in de prachtigste taal van waar zoovele films van het loopende „product", den tachtigjaren Vondel gedicht. „Afscheid", met juist de grootste films, nog op komst zijn. een rijkelijk larmoyante hoofdrol maar een van Maar het is een harde plicht fevens. Want wij der Lugt liggende regie, volgde. Oppervlakkigbeseffen te goed, dat vele oorlogsfactoren bont gmg Goldoni's niet al te zuiver „Koffijhuis" tot dusverre gelukkig meer indirecte dan directe voorbij. Vondel's „Gijsbrecht" was, zonder regie, — den schouwburgdirocties roet in 't eten hebevenzeer een aanfluiting als verleden jaar en ben gegooid en dat hef voor hen van meer beonze hooge schouwburg-traditie werd daarmee lang is, dat de zaak loopt, dan hoe de zaak gesmaad. Elsensohn's jubileumstuk, Moliire's loopt en wat men speelt. Het is overigens onze „Georges Dandin", bewees hem geen dienst en reeds herhaaldelijk uitgesproken meening, dat de aansluitende, kwalijk geregisseerde „Be.m«n anderzijds deze „verzachtende omstandiglachelijke Hoofsche Juffers" waren belachelijk om heid", die maar al te gauw op nationale gemakmeer dan één reden. Bij de „Kringloop der zucht teruggaat, weer niet te zwaar mag lafen Kleinmoedigheid" en „De Groote Wereld" — wegen en dat — waren onze schouwburgdirecfies beiden gevèllen als de spreekwoordelijke bakwaarlijk allen tooneelleiders — de oogst waardesteenen, al is dat bij het huidige publieke gevoller zou zijn. drang om den schouwburg eenvoudig ongeoerIn de eerste plaats wat groot werk betreft, loofdl — was de maat vol. Gelukkig was inwaarin men weerslag van de tumultueuze getusschen onder Ben Royaards' regie Vega's „Midachten van den tijd mag verwachten, verheffing rakelridder" met goede jongere krachten joyeus van den toeschouwer door 's levens tragische over de panken gegaan. Ook de „Infanten — symbolen die te samen „het" theater zijn {om zwak van keuze en vertooning als het was liet recente voorbeelden uit het buitenland te noealthans zien wat onze acteurs op 't Leidschemen: in Parijs Anouihl's „Antig6ne", in Duitschplein presteeren en een feestelijk allegro-begin land „Der Nibelunae Not" — stukken, die uit van den nieuwen leider, Shakespeare's „Veel den tijd zelf voor dezen tijd zijn geschreven en, Leven om Niets", getuigde mede van de opnaast de gelijkenissen van vele „klassieken", het waattsche curve. theater tot een levende cultuur-factor kunnen Met een hooge constante — belangrijk hooger maken. Dergelijke stukken zag men hier van onze zelfs dan verleden jaar — handhaafde hef kleine, gezelschappen niet, „klassieken" weinig). maar intens doorgespeelde Centraal Tooneel In de tweede plaats wat hef blijmoediger werk zich. Was Hübner's „Casanova in Amsterdam" betreff, waarin de toeschouwer uit contrast met ook zwak genre-werk, het kreeg zij en door
en protest tegen de zorgen van den dag 's avonds verstrooiing wil vinden; ook hier was de keuze dar stukken weinig verrassend, zelden verrukkend. Wat er vooral in kleinere schouwburgen en in kleinere plaatsen nog doorzeult aan overjarige kluchten is eenvoudigweg beschamend. Terugziend op de reeks van tooneel-, opera-, dans- en premières in de drie groote steden, kunnen wij ons niet alleen op eigen oordeel verlaten, maar moeten voor een deel tevens dat van onze vaste medewerkers tot basis nemen, aangezien immers wel niemand in drie steden tegelijk drie of vier onderling zoo geheel verschillende kunstuitingen volledig zal hebben gevolgd. Het zij dus „Cinema & Theater" (en dan nog wel minus „Cinema"), die spreektl
TOONEEL In den eersten schouwburg des lands, met meer koopmansschap dan musisch gevoel nuchterweg „Gem. Theaterbedrijf" geheeten, bloeiden de jonge opera en de balletten. Maar de „Afd." Tooneel maakte — vooral zoo midden in het seizoen — een laagtepunt door, dat dan ook leidde tot een vrijwillig terugtreden van den ouden intendant en de komst van een nieuwen artistieken leider, die thans de Thespiswagen uit het zand moet schuiven. De seizoen-aankondiging van verleden jaar Augustus herlezende, zien wij onder de vele, Intusschen niet gespeelde stukken een heele reeks, die Ben Royaards, dit
Laseur althans een delicate vertooning. Op volle kracht van regie en ensemble-kunst zag men het gezelschap met twee prachtige Achard's, „Mademoiselle Panama", niet zoo "ernstig dat men er altijd om huilen — „Colinette", niet zoo vroolijk dat men er altijd om lachen hoefde: beiden meesterlijk in de roos geschoten. Duran's „Barbara" — vierde en reeds laatste première, bijna één per kwartaal dus, een bewijs voor de successenl — was een innig genoegen aan de lichte Muze. Met name Ko van Dijk en Rie Gilhuys hebben door deze voortreffelijke stukken een zeer goed seizoen achter zich. Ook het eerste gezelschap van Den Haag, hef Residentie Tooneel, boerde weer niet zoo best. De waardevolle successen van verleden jaar, de aantrekkelijke noviteiten van eigen bodem (zooals toen „Waar is m'n Dochter?", „Vrouwenzand", „'t Begon in 't Bosch") ontbraken meerendeels. Over^ Ank van der Moer's „Om een Half Miljoen ' zullen we maar verder 't zwijgen doen, van Leersum amuseerde echter opnieuw met „Liefdesdilemma". Costuumstukken ging nog zwierig over de baan; het „Huwelijk onder Lodewijk XV" vrijwat hooger van gehalte dan die andere costuumreprise van jaren her, Roelvink's „Freuleken", waar niemand om gevraagd had — en Goldoni's' „Knecht van Twee Meesters" meesterlijk, vooral door Jan Retel. Twee Fransche stukken van mindere kwaliteit deden het niet en wel: niet de „Slapelooze Nacht" van Jean Vallée, w e I de „Groote Onbekende" van den Fransch-Zwifser
^^^^^^HH^'—"
Oehri, met een breede bözetfing, Richard Flink zette, na het vroegere succes van „Via Mala", lijn schouders onder het zwakkere, verouderdnafuralistische „Als 't Wafer wast. . ." van Max Halbe. Ank van der Moer ichitterde gelukkig nog eenmaal als een onzer zuiverste jonge tragediennes van het klassieke genre in Hebbel's „Gyges en zijn Ring", waar overigens hef publiek ook al niet aan wou en dat ongaaf van regie en door Johan de Meester's spel dubieus bezet bleek: precies dezelfde fouten, die blijkbaar ook zijn laatste première, Shakespeare's merkwaardig treur-bhjspel „Leer om Leer', aankleefden. Lang is de reeks van premières bij hel Deutsches Theater in den Niederlanden geweest, waar evenals _ verleden jaar dr. Hannes Razum het „groote tooneelwerk voor zijn rekening nam: Kleists „Prinz von Homburg", Schiller's zelden gespeelde „Fiesco", Hauptmann's „Elga", maar ook Curt Braun's verrukkelijk blijspel „Mit meinen Augen . Drie actrices exelleerden: Cissie Henckell in „Florentiner Brokat", „Sonntagsfrau, „Elga" en het matig vertoonde „Pygmahon van Shaw; Inge Schmidt in het molernbarocke „Puppe von Gandersheim" en als „Ingeborg ; Marie-Luise Holtz, behalve in klassiek werk en als Kriemhild in „Der Nibelunge Not", ook in Huth's blijspel „Die Vier Gesellen". Van de kleinere gezelschappen experimenteerde Ad Hooykaas met zijn Ohesellen van den Spiele lustig door, soms verdienstelijk, soms zonder de schijf te raken. Na een interessante wedervertooning van „De Gehangene" van den juist dezer dagen overleden Henri Ghéon, volgde Willem Putman's naargeestige „Salto Mortale , ineens dook Scribe's „Liefde en List" uit de oude doos en Shaw's „Candida" kreeg ondanks de antieke cosfumeering een nieuwe interpretatie: in elk geval tooneel, waarbij gedacht wordt en waarover te denken valt. Een ander«
zwerver door kleinere schouwburgen, Herman Bouber, gaf zijn verdienstelijke circusspel , Het Groote Nummer", naast wedervertooningen 'van zijn volksstukken „Duf en Doffer", „De Commensaal", „Zeemansvrouwen"; sterk, gezond tooneel dat hef nog altijd doet. Het Noord-Hollandsch Tooneel kan maar op een heel poover seuoentje terugzien met veel waardeloos, of althans waardeloos vertoond werk; „Publiek Gehaim", een kluchfje, het pathetische „Jonkvrouw de la Seiglière", „Pantoffelhelden", wéér een kluchfje. „Westerman & Zn,", een burgerlijk stuk van eigen bodem, sloeg daarfusschen door een beter figuur. Cor Ruijs ging zijn normalen gang, oude- en jonge-„Johan"-de er lustig op los, deed zijn naam eer aan met „Half om Half" en het weer opgediepte „Ik ga van Je weg", maar evenzeer afbreuk met hel blijkbaar te grove „Apotheek De Ooievaar". Tenslate vermelden we nog hef gezelschap van Frans Dumée, dat op zijn terrein goed werk deed met Nederlandsche blijspelkluchten voor een niet veeleischend publiek, Nielsen's „Twee Flierefluiters", Nesnas „Ik moet met je trouwen", Gerd Prager's „En wie kust m ij?" en tenslotte met Nesna'i aardige muzikale comedie „Daar was laatst een Meisje loos ', terwijl in den Haag hef volkstooneel van Bijlevelt en Boeter eveneens veel wérk van plaatselijke grootheden speelde, zij het met wisselend succes: Feènsfra's „Hoedje van Menus" van Dijk's „Strljkstertje" en wijlen Scheffer s „Lied van Alle Tijden".
CINEMA & TffSATSR — (nr. 27) 8
OPIRA ONZE opera bloeide in de hoofdstad en els dat soms in artistieken wedkamp scheen met de Opera van hat Deutsches Theater in den Haag, dan pleit dat voor onze jonge instelling, die tegenover de gevestigde Duitsche opera-cultuur op niet minder groote successen terug mag zien, Hoe vaak stonden zij niet in dezelfde „Cinema & Theater"-nummeri tegenover elkaar: waar dr. Joachim Kleiber zijn „Freischütz" model ensceneerde, bleef mr, den Hertog met Wagner's „Lohengrin" (zeer goed in de groote partijen van van Mantgem en Greet Koeman) niet achter; gaf den Haag Verdi's „Troubadour" (niet „einwandfrei" overigens), dan gaf Amsterdam Verdi's „Rigoletto" (Theo Baylé schitterde In de titelrol); tegenover de prachtige Tsjechische „Jenufa" bij de Duitschen stond de niet minder boeiende Tsjechische „Verkochte Bruid" op 't Leidscheplein; tegenover de Nederlandsche „Butterfly' met Greet Koeman de Duitsche „Tosca" (met drie afwisselende fitelpartijen); tegenover een voortreffelijke „Carmen" der Duitschers de niet minder belangrijke artistieke daad van Verdi's „Don Carlos" bij da Nederlanders. Bovendien vertoonden de Duitschers nog onder Klaiber Eugene d'Albert's „Tiefland", onder Fritz Harlan Norbert Schulze's grappige maar ook onbeduidende „Schwarzer Peter", Mozart's „Entführung aus dem Serail" (gastregle Kurt Puhlmann) en Lortzlng's „Zar und Zimmermann" (regle Wolfgang Schnell) — naasf
0 (nr. 27) — CINEMA *• THEATER
twee groot-gemonteerde operette's; Nico Dostal's „Clivia" en Léhars „Graf von Luxemburg". Onzerzijds zorgde de kleine Kameropera ondanks een niet altijd even sterke bezetting, voor aantrekkelijke vertooning van min of meer operacuriosa: Donizetti's „Don Pasquale", Auber's romantische „Fra Diavolo" en Hermann Götz' „Getemde Feeks", waarmee hef land bereisd werd. Vaak zal men daar ter plaatse afgewisseld hebben met de niet onverdienstelijke operetteen blijspel-vertooningen van het Rheinisches Landestheater („Gitta", „Lustige Witwe", „Drei Alt« Schachteln", „Der Glückskandidat") uit Arnhem. In de groote steden was de operette meest in handen van Alex Wunnink's troep, die in groote monteering „De Dragonders van Villars", „Ker-. mlsklanten", „Gri-Gri" gaf: alles oude, zij hat vaak vergeten bekenden, meest uit de Fransche school, waaruit ook, In kleinere monteering, „M'selle Nitouche" stamde. Truce Speyck was In al deze gevallen de uitblinkster. DANS DAT de dans en met name de balletten bloeiden, weet ieder uit deze kolommen, al onderstreepen wij uitdrukkelijk Kasander's gemotiveerde waarschuwing tegen overschatting en vooral zelfoverschatting in dit nummer. Van de Balletten Yvonne Georgl stamt ook de zonder twijfel belangrijkste artistieke daad van dit seizoen; Carl Orff's „Carmina Burana". Daaraan waren op het Leidscheplein voorafgegaan een „Balletparade 1943", solistisch even ver-
dienstelijk als het jaar daarvoor, ofschoon na de pauze Weber's „Aufforderung zum Tanz" niet al te best was — een glorieuze wederopvoering van Berlioz' „Symphonie Phantastique" — een belangrijke, zij het wat langdradige Nederlandsche ballet-noviteit, Jan Koetsler's „Demeter" en Poulenc's dankbare, zij het oppervlakkige „AnlWauU'MOdèles". Tony Raedt bleef in al deze gevallen de solistische coryphee — dubbel jammer dat hij nu de groep gaat verlaten. Als choreograaf viel hij in Debussy's „Après-mldi d'un Faune", met de „Carmina" vertoond, niet mee. Van de solo-danseressen zag men eenige malen Sfeffa Wine, Anika (die echter niet verder bleek gekomen, integendeel), de Hindoe-danseres Saba, Bob Nijhuis (hoowal ziekte hem langen tijd elk optreden verhinderde), Han Rijnbeck, eerst met Ans Hesterman samen, daarna — meer variété — met Leonid Stroganoff, Maud Kool (beter dan vroeger), Nieuw aan den danshemel, en soms ver te zoeken, waren de solisten Ans Neefkes, Jetty van Beek, Maggi Haak, Tanja Marshall en Winja Marova,.Van de dansscholen zag men o,a, uitvoeringen van Leistikow's leerlingen, Netty van der Valk en haar groep, Georgi's leerlingen (met Coca Serban als beste) en eenige malen de zeer goede school van mevr. Muller—van Gijen, waartoe ook Kitty, die eveneens een solo-avond gaf, en de in dit nummer besproken jongeren behooren. Ilse Meudtner schitterde in haar nieuwe, in ons land voorbereide programma, — Lore Jentsch danste eenzaam in den Stadsschouwburg — Desta en Menen voor meestal volle zalen; in artistiek opzicht onverdiend, ofschoon technisch virtuoos, 60 tooneelstukken, kluchten niet meegerekend, 17 opera-premières en een dozijn operettes, 6 balletten en 17 solo-dansavonden; zoo speelde, zong en danste men in 1943/'44. Daarmede is de heele scenische oogst binnen, al kijken wij intusschen niet minder bezorgd naar de lucht. Hoe zal de oogst zljft wanneer straks de taxameter van 44 op 45 verspringt? Henrik Schölte
mm
'H*e? p"* Drie"! tiétard van, Krevelen en ajjn
HHHH
^^^^ J ^^^P1
DEZ E WE EK INDEN AETHER
sari ge re« «en
Zondag * Juli: Hetiny Schoolemar, An» Hei- ^. SiS-^S^ö ïrogramma-ovenicht. . 9.15—1000 ' „Zondajifmorereii zonder zorgen" ■ • dendaal en Lida n.00—u.30 „De Pyreneeën". Muziek-programma van Werten samengesteld door Dr. H. M. Meilclbach (foto Omroef A feit.) ,.;--■ IJ.00—15.15 „Idee Fixe", limterspel, ' «5-45—'700 Een opgewekt muzikaal programma '7 30—ig.00 „Muzikale Spiiskaart". 19-.io--21.30 „pchön ist die Welt", Operette van Frans Lehar, door het Ounoep-Symphonie-orkest. Maandag 3 Juli: looo—11.00 Septet Jonny Ombach. 12.I6—12.4S Mnsettt-orkest. 13-05—1400 Orkest Malando *, '■ 1515—16.45 „Elck wat wiis". \ 17-30—18.00 Septet Jonny Ombach. 20.45—ii 10 „Het geluk zit in een klein hoekje.", pinsdag 4 Juli: g ,10.43 -1115 Orkest Malando. 13.05—14.00 Gerard van Krevelen en zijn orkest Vi*»ASjMS0<' „Solistenconcert": Jo Hekkert van Kysden, zang; Jo Huy, cello, en Johan long. 17.00—I?.30 „Over de liefde". J • 17.40—18.00 Utrard van Krevelen en zijn orkest 19 15—22.00, „Honte verscheidenheid". Woensdag 5 Jiili: 10.OQ—to.45 Groot Omroeporkest o. I. v. Marinu» van t Woud speelt Oud Nederlandsche dansen n.00—11.30 Mu»ette-orkest> 12.15—IJ.4s Septet Jonny Ombach 1310—13.45 Uandi Balogh en zijn Hong. orkest 14.00—15.00 Serenade» uit bekende, opera's 1440—15 00 Het meisjeskoor „De Krekel" en het kinderkoor „De Merels" «l.v. Leid,a Hulscher :5-i5—16.45 „Hilfwég". l8 05 A* . —,8,4S C',:rard van' Krevelen en zijn orkest Donderdag .6 Juli: ; j 10.00—11.00 Francis Keth en zijn orkest. 13-05—14 00 Amusementsorkest Elzard Kuhlman ,»4>5—iS.oo Trio Andre de Raaff J6.00—16.45 Orkest Malando. 17.00—17.30 theo Uden Masman en zün dansorkeat i»!?5—aioo Het Concertgebouworkest o.I.v Eduarti . ^, van Beinum, mït koor.
„SCHWARZ AUF WEISZ" Idee en draaiboek: Fr. Koselka - Muziek: Nico Dosial - Camera: Josef Tuzar Regie: E. W. EMO Streussler Zijn vrouw'. Nelly Heinz Prof. Klaus
.
.
.
.
.
.
Hans Moser . Annie Rosar Elfriede Oatzig Hans Holt Paul Hörbiger
een W/en-Fi/m
■
PKJ\ l: 'tl.XDRlK'. Het spijt me. dat ik je gedurende een paar weken niel kon schrijven, maar je begrijpt: het loopt tegen lomertijd en met al dien regen en wind is bet gotd uitrusun. Wel. zooals je «eet. licbben Fransientje en ik ook vacantie genomen. Nicht Jopie heeft heel trouw op Oom Jacob in Mevrouw Ter Kracke gepast. Om je de waarheid te ^eggen. was haar invloed duidelijk merkbaar. Ik zag tenminste Ter Kraeketje in een korte kampeerbroek naar l.oosdrccht fietsen. Kiansientjc moest er werkelijk van blozen vanwege het zoogenaamde „achterzicht". maar ik kijk niet op een kniekousje meer of minder en bovendien : wanneer zooveel jonge meisjes legennoordig met oiiwemannenstemmen zingen, waarom zou daii Mevrouw Tej Kraeke niet met een jongemannenpantalon in een kano gaan zitten ? Een kniesoor, die er wat van zegt! Overigens kan je bij den Omroep heel goed bemerken, dat het langzamerhand vacäntietijd begint te worden. Iedereen kijkt ernstig naar de . lucht en iedereen tikt in vreeze op den barometer. Üikwüls zie ik programmadirecteur Plats op zijn balcon staan om blocmengeuren op ie snuiven. Hoofdregisseur Koetsier Müller draagt reads witte sportkousen en als ik me niet Ver- ■ gis. stapte Guus Weitzel met een rugzak en een zeer ernstig gezicht de «omroepcel binnen. Het ernstige gezicht wegens barometerzorgen ! Het is dan ook wel duidelijk, dat het motto voor de programma's thans moet luiden : kwinkeleer ter zonne en steunt het lichte luchte! Laat de luisteraar zijn verdriet over altijd-dat-zelfdestraaltje-lauwe-regen-uit-die-snertlucht vergeten bij den jubel van Henk Fortuin, de yroolijkheid van een wals. de pittige cabarets aan den Joopenden band van Wim lbo c.s. en hut blij gesnater van jeugdige Omroepacteurs, die zich zoo parmantig zwanen achten, maar helaas heel vaak nog niet aan het leelijke jonge eendje toe zijn! Overigens, mijn beste, is het maar goed. dat ;\iet alle Omroepmedswerkers tegelijk vacantie kunnen hebben. Hoe zou bijvoorbeeld mijn Fransien haar lieve ledematen moeten uitrekken en inkrimpen, wanneer Dick van Kijn van de ochtendgymnastiek niet present kan zijn, omdat-ie des morgens vroeg op de groene heide in zalig nietsdoen een broodje worst zit te eten? Hoe zou Oom Jacob verder kunnen genieten van.de nvon'i turen van detective Cees Costaert (in ,.De Gemaskerde'!), wanneer inspeciënt Jan de Lang liet gelmdlooze pistool niet kan afschieten, omdat-ie getandemd een Valkenburgschen heuvel dient te beklimmen ? Nee. de Omroep blijf;'doorwerken, al zou die goeie zon heusch en . kerkelijk gaan schijnen Dal de „achterblijvenden" geen duimen zitten Ie draaien bewijst onder meer Gerard van Krevelen
Vrijd® 7 Juli: •
die in dezen vacäntietijd met een fonkelnieuw ensemble, voor den dag is gekomen. Hij noemde het „Zes om Drie", Het heeft niets te maken met dobbelsteenen, maar wel met drie hieisjes ■en zes mannen!! Op een verder onbewoond eiland met maannachten zou deze verhouding Vermoedelijk aanleiding geven tot eenige strubbelingen, waarvan slechts hel resultaat kon zU": drie meisjes, drie mannen en drie dooien 1 In dê koele ruimte van de studio echter, geeft (Jeze gemeen-" schap redenen tot een welluidend klankenfe«téin, . De drie meisjes zijn Henny Schooletjaar. Ans Heidendaal en Lida van Werven {aanschouw ze hierbij!) en gezamenlijk "zingen zij een zelfde melodie met verschillende stemmen, zonder ooit in de war te geraken. De zes mannen laten zich niet onbetuigd en verzorgen een rhythmische begelei.dingsmazi.ek, die geenszins voor de poes is en me doet denken aan het onvolprezen orkest van Hellmuth Zacherias. Het spreekt vanzelf, dal dit ,.Zes om Drie'' nog in de luiers ligt (hetoreen figuurlijk bedoeld Is, om 's HemèlswiJ!),. maar ik durf beweren, dat er, onder de beproefde leiding van Gerard van Krevelen, een stevige mannetjesputter uit zal groeien. Wil je even noteeren, dat je de „Zes om DHe" kunt beluisteren op 4 Juli. tussetytn vijf en zes uur? En hiermede, brave kerel, roep ik luide": tot ziens! Je
10.f$—11.00 Orkest Malando. IJ.«—13.4S Het Amnstmentsorkeai o.I.v Elzard .^•Kuhlman, m.ra.v. Lex K»r9eme>»er, tenor '%^—16-45 Joh»n Jong, orgel, m. m. v. Erica ^ ;:| Kosch, zang. 18,10—18.45 Het Omroep-Opera-orkest o.I.v. Johan . *> Gerritsen. •!>-'5—19 45 De filmband rolt'.. .; . ;a(i.oo—22.00 „De Aüemansgadïng". Zaterdag 8 Juli: ' ^ 10.00—10.45 Gerard Lebon en »ün orkest. 11.00—12.00 „De Lichte Toets". SF 12.15—12.45 „Zwecdsche Landschappen", samengesteld door Dr. H. M. Merkelbach. 13.00—13.25 Cora May litigf Fransche liederen. . 13-35—13 55 Kwartet Jan Cofduwener. 15.00—16 is „Studio-Variétc". 16.15—16.45 Bandi Halogh en zijn Hong. orkest. •S-'O-—18.4S Gerard van .Krevelen en zijn orkest. M.m.v. Josi Sann, zang 19-30—2000 Vervolgluisterspel door Jenny Klggen, naar de tekende boeken van Alexandre Dumas „De Avonturen van Drie Musketiers" 20.00—20.45 Orkest Malando. 21.00-—32.00 Het Amusementsorkest o.I.v. Elzard •Kuhlman, m.in.v. Cora May, zang.
, Tobias
mfaisjja'»
.
'iesaJmSk
tmÉtèÉ;'i.-: , ■ ■ -
coos Speenhoff JUNIOR SPEELT IN JULI. 1-4 lol «o mal 27 MARIGNY
AMSTERDAM
28 tot «n mat 31 CAPITOL THEATER - ROTTERDAM
Hofwljck.ir.sf 25, DEN HAAG, Ttl. 114376
,
*S
■
■-
,-.ï;"VU-"
Hans Hof( en E/friede Dal/;
Het U nog nooit vertoond, dat men, om een film te mogen sUn, distributiebonnen moet inleveren. Het zou me echter niets Si;; verwonderen, als dat het geval is bij de nieuwe Wien-film „Zwart op Wit", want de toeschouwer krjjgt in deze rolprent zooveel vooroorlogsche taart te genieten, dat de inlevering van énkele B-bonnetjes daarvoor alleszins gerechtvaardigd, zou zijn. Jammer, dat de genoegens echter van louter visueelen aard zy n I ■ Onwillekeurig vraagt men zich wel een beetje af, waarvoor het dient om het huidige publiek een film voor te zetten, dewelke niets anders is dan een symphonic van mocca-gebakje«, nougaten vruchtentaarten, cakes, roomhoorns en andere lekkernijen, zooals zelfs de zwartste banketbakker ze niet meer fabriceert. In de restaurants mogen volgens een bekende bepaling zelfs bonlooze maaltijden niet meer voor de ramen geserveerd worden, doch in de bioscoop wordt de goegemeente aan een serie tantzluskwellingen onderworpen, die tienmaal erger is. Het is merkwaardig dat er juist in dezen tijd in vele films zoo copieus gegeten en... . gedronken wordt. „Zwart op Wit" vormt in dit opzicht een hoogtepunt, en dat ware misschien nog vergeeflijk, als zy niet in een ander opzicht een laagtepunt vormde. . . . namelijk in de gezapig vloeiende stroom van Hans Moser-films. Nog nooit zag ik Moser zoo zouteloos idioot doen als hier, en dat in een rol, die driemaal zoo groot is ab een van de andere. De overige spelers leveren weliswaar ook geen glansprestaties. doch het tamelijk vlakke schoolmeisje-te,gen-wil-en-dank van Elfriede Datzig en de ietwat zyige schoorsteenveger van Hans Holt zijn in elk geval veel verteerbaarder dan het spel van den man. die door de publieke smaak in een onbewaakt oogenblik tot „komiek" gebombardeerd werd. Paul Hörbiger is, sympathiek als altijd, het lichtpunt in de affaire, die met filmkunst bitter weinig te'y* maken heeft. / ' Nico Dostal schreef de schaarsche muziek, waaronder de pittige schlager „Schau schaa, ein Ratichfangkehrer", met het vakmanschap dat men van hem gewend is. Rob Roodenburgh
>* ■ .',:-.-
.
. ... i^Ä
MHT
■>N^
IJ
' ■ f
^_
I i> Boven: Hans Moser en Annl Rosar — Links onder: Alfred Neugebauer en Hans Holi — Rechts onder: Paul Hörbiger als prof. Klaus (Foto's W/«n Film)
k \f ■Jk \
^>Y
Tk*.^
\
^^^^mmmmmmmaimm ■-■■■
llllllll
AMSTERDAM
VOOR DE DERDE WEEKl Hi« muilk.U
luce«
van Amtterdam
DAAR WAS LAATST EEN MEISJE LOOS...
Zouden kraanvogels lekker zijn? Marco Polo reisde in de 13e eeuw naar China en1 zag hoe de machtige Koeblai Khan vijf soorten van kraanvogels teelde voor zijn fijrje keuken. Of zij lekker waren? Voor U is in ieder geval V.I.F.-pudding bijzonder lekker. Vooral ook omdat zij zoo roomig smaakt.
met FRANS DU MÉE ■ MATTHIEU v. EYSDEN - HARRY BODAe.v.a Dafltülki J.30, 7.30 u. Zondag 2 u.. 7.30 u.
AMSTERDAM
de lekkernij voor U!
VIF±j
KALK METD! Kalk.. voor den opbouw van baby's lichaam. En Vitamine
FOSCO GUCHEHI -
AMHETTI BACH
la de spannende Itcdlaamche Ülm
Gesloten Lippen (tabbra ••rrate)
V.I.F.-PUDDING:
Wat legt de dokter?
Sonora-fUih
Toegang 18 joai
Da9«U(lu 1.30, 3.30, 7.30 uur Zondao »-30, 3.30, S.S0, 7.30 uur
AMSTERDAM
mai
D om die kalk zeker haar werk te laten doen. Zonder Vitamine D gaat dat niet.... DagravK-tabletten nemenl
mum o A o« Graaft Handol A induilrle 0*G»A C V Poitb US. A'dam-C.
ZESTIENDE WEEK1 met uitverkochte vooritelllngenl
Wieo dt guteo UÉeg (Wen dl« Cettir lub.n)
:Ä ü-"*
Wien-fllm
Toegang 14 Jaar
Daa«ÜJki (ook Zondao) 130, 4,
7.30 u.
ROTTERDAM
Een weelde voor oog en oor, de vroolljke. grootich gemonteerde RAADGEVINGEN VOOR HOHNER.VRIENDEN 3
Te groote warmte heeft een nadeeligen invloed, vooral op het hinnemverk. Stel ilnarom Iw Hohner-accordeon niet aan de felle zonnehitte of aan een heet voorwerp bloot. Zet het Meeds op een droge plaats, dan beliondt ge den prächtigen vollen klank, die de Hohner-aerordeons wereldhe. roemd maakte.
Revue „HOCUS POCUS" met Stoethatpel - Brook ê. Roifleld en vele anderen Dao. IIS, 7.30 u.
ROTTERDAM
MARIKA RÖKK in de groote Varlété-film
KORA '11 HOm'ERaccordeon U en blijft een waardevol bezit
Zondag« 4.30, 7.30 uur
TERRY
met muziek van PETER KREUDER Ufa-fllm Toegang 14 jaar Op het tooneeh CUUS BKOZ Dog. 1.IS, 3.30, 7.30.u Zond. 1.30, 4. 7.30 u.
Zijne Majesteit moest 3 Va minuut stilstaan! Voor de belichting van een foto moest Koning Louis Philippe destijds 3| minuut in het volle daglicht stilstaan. Hoeveel gemakkelijker fotografeert U dan tochl Uw Voigtländer Camera met de schitterende optiek en de snelle Bessapanfilm doen dit werk in 1/50, 1/100 seconde, ja nog minder.
ywRmnOèh
^'scnßomsäSm
N« de Amsterdamsche première,van de/rmixiikele eomedle van Hans -Nein» en Jack Millar „Daar wa» fens/een meisje loos", word, locals dat »e doen gebruikelijk Is, ook de kapelmeester In de huldiging betrokken. BI] die gelegenheid bleek weer eens Overduidelijk, hoe populair Henk Neef wel Is bij hot Amsferdamjche publiek; En waarachtig niet bij bet publiek alleen. Nu Ik dit schrijf herinner ik mij een gesprok van enkele maanden geleden, dal Ik tijdens een variélé-programma In hel Theater Cinema Royal voerde met een Deensch en een Honaaarseh .artist, die ullbundlg de loftrompet staken over „maestro Neef" en »Ijn voorlreffelljk orkesf, dal, naar lil beiden beweerden, lol de allerbeste Iheaferorkeslen van Europe gerekend kan worden. Henk Neef Is een bescheiden man, bescheiden op een gezellig populaire manier. Hij is niet alleen Henk Neef, hij is dé „Neef" van de fallooze Amsterdammers, die lol de geregelde bezoekers van hel theater behooren. Velen.van hen hebben hem "al eens om een foto gevraagd. Tevergeefs Maar hij heeft zeventien musici in zijn orkestbak, en die schilderen zijn portret elke voorstelling opnieuw! Als Ik hem naar zijn carrière vraag, Is hij verwonderd. Een theatorkapelmeosler Is tenslotte geen concertgebouwdirigent. Maar ik refereer mij «an hel Royai-publiek en aan de artlsten, die hem kennen. Drie en dertig jaar Is Henk Neef „in hel vak", eerst als pianist op mailbooten zooals de Hoilandla en de Zeelandia, daarna aan do wal, waar hij in 1917 don dlrlgeerslok Ier hand nam. Reeksen beroemde namen passeeren de revue: SoTser, Colnol, Van Aerschot on Boskamp.... bij allen heeft Henk Neef hef orkest geleid. Hij is een minnaar van de operette. Zijn vrouw, Greth« Schley, vierde voor enkele jaren nog triomfen ais Madame de Pompadour. De operette brengt ons op de muzikale eomedle, die thans ten looneele wordt gebracht. Henk Neef Is vbl bewondering voor hel werk van Nes'na en Millar on hoopt nog veel van dll genre Ie dirlgeeren. Daar Is overigens wol kans op, want hl| ill Inlusschen vier jaar In de bak van „Royal" en directeur F. L. D. Strengholl gaf hem „levenslang", ..^. (Ut<>***ori*t,CNF/suv*u) C.
DE DflU ZIT
• te*
mmmmm
HUI
A R 1 É T É
IN
CARRÉ
Het aloude Carré komt met rijn nieuwe variété-prograiftma wat je hóënVt' göiaT uit de bus. Het is ietwat experimenteel van opzet: vóór de pauze zes of zeven variëteiten, er na een vroolijk muzikaal program, uitgevoerd _ door de showband van Boyd Bachman, met medewerking van het gerenommeerde danspaar Gina en Barry. De muziek neemt in het geheel de grootste plaats in: ook in de afzonderlijke v4nété-nummers. Daar zijn ïn de eerste plaats de Djinny's, die als rhumba-orkest tot grooter glans komen dan als hawaiïan-ensemble. De janktonen, die tegenwoordig bij een variété-programma blijkbaar ' onvermijdelijk zijn, hebben met echte hawaiïan-muziek doorgaans bitter weinig te maken, ondanks de papieren bloemen die de spelers
(AM ST ER DA M)
om hui^ nekjiangen, en ondanks de krampachtige Soela-bewegingren, die door oen meestal blonde(!) Zuidzee-schoone ten beste wórden gegeven. Maar eerlijk is eerlijk: als rhumbarspelers bewijzen de Djinny's hun bestaansrecht. Jos Windt heeft ons als imitateur reeds lang van zijn bijzondere talenten overtuigd, zijn optreden is ook-thans we^er een opgelegd succes. Acrobatiek is in Verschillende vorm aanwezig. Byzonder goed, is het parodienummer van Rodney, Sann én Sylvii, „Drie Wöze Dwazen", die in hun optreden den allermodernsten stijl'voor variété-werk vertegenwoordigen. Ook het werk van de Cornels, x de Wolga's en de cascadeurs Mickels «n Mickels mag er zjjn. Voor de noodige afwisseling zorgt Davola, aangek6ndij;d als komisch goochelaar, dif voo:il
veel succes oogst met een betrekkelijk eenvoudig, maar toch overtuigend en vlot telepathisch experiment. Het valt zeker niet mee om daarvoor in de volle Carré-zaal
eeü...
OvJ^ UW EIGEN^^O ^^
LEERAARI
CJj|
£lk« week persoonlijk studie-ad- ^^ vies. Uw studie aangepast aan Uw eigen aanleg. Individueel onderwijs brief. Duitsch of Engelsen. Boekhouden (ook praktijkdlpl.j "— Act« Handelskennis L.O. Mld^g den»tandsdiploma , Nederland. tm sehe Taal, Correspondentie.
„Leuk, zeg,
zoo'n JiurK rk van die echte RAMO wol. Er\.... zelf gemaakt I RAMO wol houdt zich zoo goed, als Je maar zorgvuldig wascht."
■'
Academie /oor Individueel
Scnriftelijk Onderwijs mm
VKÏtTARIAAI: IU$TH0F$T»AAI 6 - ROTTERDAM
ÉÊ:
B R E I W OL
vxnZoa!
COUPON
wordt door de veranderd* levenswijze -da ip^verterlni dikwijls ventoord. Mluelljkhcld. hoofo- en rujpijnen zijn hiervan hat |«vorj. De moolit* tocht wordt tot aan kwellinj. Durom moojt U nlat vergaten, het goede laxeermiddel Parmol mee ta namen. Het zal U aakar helpen. Darmól It bij uitstek gaKhlkt voor op reis. Hat kan zóó ingenom?n worden an imaakt heerlijk. Gaan pillen slikken of bittere zouten Innamen. Verkrijg, baar bij Apotheek en Drogist i 43 ets.
—
ds Isxtsrintf« chocolsd«
No. ^ ■■5-^--
Grctlf proof!« van:.-. lmp.1 J. W. lohnemonn, Singel 44 . Amsterdam
Naam an «dr« op envalopp«.
De airekenlngi-itoot betreuende het optreden vos
Zjjn meisje jachte...
CAFÉ RESTAURANT CABARET
HERMAN RINKET'S VARIÉTÉ
CASA^OV£>
met
L—
~
"
'■
AMSTERDAM "^ LÜDSCHEPtON S-« ttLEFOON ssan
Irv verband
— ZANGOPLEIDING —* STEMVORMING SOLOZANG
^REORGANISATIE \ tot nader, order
GESLOTEN
De juöileerende Killma-Hawailans gedurende de week van 9 t/m 15 Juni In het Rembrandl-Theater te Haarlem, ging vergezeld van een ichrljven, waarin een gelukwemch werd uitgesproken met het bereiken van het hoogite recette-cijfer dat tot dusverre met tooneelvooritelUngen in dat Theater bereikt werd. Na zeven uitverkochte voorstellingen In Bussum, Beverwijk, Schagen en Amersfoort begon
HERMAtiRINKBT'S VARIÉTÉ
AMSTERDAM NI6UWENDUK
op 23 Juni In bet Luxor-Theoter te Leiden eveneens met een volledig beiproken-uitverkochte zaal. Dit was hier zelfs bl) de meést-succesvoUe tooneelvoorstellingen van de laatste jaren op Vrijdag-avond nog niet voorgekomen.
BRENGT IEPEREN DAG EEN PRIMA VERZORGD
In de komende degen is '
HERMAN RiNKET'S VARIÉTÉ
CABARET PROGRAMMA
met
INSTITUUT
Correpetitor, Concert-, Opera- en Oratoriumtanger
;V Volledige opleiding voor Concert-, Opera-, Operette-, < Oratorium- en MICROFOONZANGER(ES) door toepassing van onze moderne microfoon- en geluidsinstallatie wordt «èn practische en doeltreffende opleiding verkregenProefzingen (Stembeoordeeling) volgen« schriftelijke afspraak 'SPECIALISTt Reconstructie van vermoeide stemmen Individueele Repertoir Studiën ;:
ynnmMMJwr „CINEMA m THEATER" ran 33 October 1943 la xljn rubriek „Rond de microfoon" p*er een Ta» onze oudleerllngen: „Geruchten, dat dit Omroepcabaret m**r wat don een belofte, dreven mij vorige week naar 't Oeldersche Lochern. Nu zou Ik kunnen volstaan met ook alleen maar te zeggen hoe diep Ik van dien avond onder de tadruk kwam. De moolite, meed geschoolde »aagrtem had oogetwllfeld Betty Denekamp. tterk vat» gevoel en bewogen, jonge voordracht . . , "
Spreekuur Inschrijving nieuwe leerlingen STUDIO, Vossiusstraat Wui* AMSTERDAM, TeL (X 2900) 22765 Vrijdag van 17-18 uur
Correspondentieadres ZEIST Siberiëweg 48
IORYIIS TUEVTEK
verder o.«.
SCHÖLTEN EN VAN 'T ZELFDE, ALEX DE HAAS
Plet Köhler Oor Smit »n bei grootste lachsucces van dii seizoen
DE GOUDMIJN ^AlS MANNEN LIEGEN) o.a.;. Kalrnknn Kwaack — f rans-Nierihuysr- Martha Posno — Riek Berkhout —■ Annie Schuitema «—etc, (Zi* aAißptiiMitifet)' ■Prijïeft dei; plaatsen van fl. 1.-*- tot tl. iSO,'-Tncl. rechten. Pfïits'bespreken degelijk» .van. 10-5 uur, ook per tel.'55828;
MET VILf BBC8NPECAB/VRET.ARTISTEN
De jubileerende KilMawaiians en yele andere ecrtte-rangsattracties te zien en te hooren : op I en 2 Juli In de Stadsdoelen te Delft, en ven 3 t/m 6 Juli in hetPassef e-Theater te Schiedam
175
JEANCODOLBAN /'/i t\
'en «||«
f/j.H ROEMEEHSCH STEMMIMGS-ORKEST
POSTBUS. 379 AMSTERDAM
DEENSCHE MUZIEKFILM
onder'leiding van
en
toen hij aan de piano schoot. Nog nooit had hij dansmuziek gespeeld . ., Dan klonk zijn spel: vol vaart en twinkelend rhythme, mèt syncoop en talrijke rhythmische variaties. Hij leerde 't van den radiopianist, die 't ook ü leert als U de schriftelijke cursus „Pianodansmuziek" volgt. Vraag de brochure C 1 eens.
'....."
Lode wijk Fr. Runge - Zangpaedagoog
iedereh.- avond 7.3tt'uur . Zondags matinee 2.30 uur De Kluchispelers met
met de
'"^"■-..■■"
EEN
p
CEPROLONGEERD :
j|
^^^^^^^^^s^^»«■HH... u uiWUMHinM
TEL I 5 5823
'M
Uit de Jfoordsche landen rijn den laatsten tijd wel «eer ïn karakter verschillende films , tot ons gekomen: Noorwegen leverde „De Stewvan het Bloed", gekenmerkt door buitengewoon fraaie opnamen van de Noordelijke natuur; uit Finland kwamen enkele ern^ stige speelfilm« en thans is Denemarken gevolgd met een geheel ander genre;, een luchtige smusementsfilro met muziek, zang en dans..'' De Denen, en in het bgzonder de Kopenhagenaars, syri vroolijk van aatd èa het uitgaansleven bloeide steeds voJop in At stad aan de Sont. Waar vindt mén een zoo uniek' amusementspark als Tivoli, waar zulke gezellige cafe's en druk bezochte cabarets? Die aard van den zich graag vermakenden, opgevrektéh Kopenhagenaar was blijkbaar ook den vervaardigers van de Deensche film „Alles draai^ om de Liefde" eigen- Er is bier tenminste een product ontstaan, dat niets dan vroolijkheid en luchtige scherts biedt, «en muzikaal filmspel, dat het midden houdt tusscheh een operette en een comedie.. Natuurlijk behoeft het' lichte genre geenszins achter te staan bij het ernstige: in beide soorten kunnen 'voorfn-ffelijke films-gemaakt worden.; Doch „Alles di-aait -om de Liefde" lijkt wel een beetje te zeer met den Franschen slag gemaakt te zijn en een vergeljjking met de zooeven genoemde Noorsche en Finsche producten vait op grond van deze' f ihn zéker niet ten voorn dele van de Denen uit- Er is t)iet meer geleverd dan een — o. zeker, genoegelijke •— amusejnentsfilrn, zooals er dertien in een dozijn gaan-. Met ballett'en,'die.Vjit armetierig aandoen, al zijn de dansendeTneisjes lang niet leelijk, met een grapr pige intrigue,' ee» lief hoofdrolspeelstertje'(wier mimiek helaa.s wat te geforceerd is: met zoo'n knap snuitje hoeft een actrice waarlijk niet onnatuurlijk met de oogen te rollen); met enkele inderdaad komische figuren (een energieke blikslagerszoon, j een , stuntelige oud-vrijer van het . geijkte type), met pittige rauziek bovenal (van Kai Norman Andersen), waanvan in het bijzonder de schlager buitengewoon pakt en zeker verdient door gehéele Volle. t^amwagens (zooals op de film) it worden meegezongen.
De Denen hebben ons eigenlijk na de .prestaties van andere Scandinavische landen wat teleurgesteld, Zij bieden, ons een middelmatige amusementsfilm, en al zullen wy op regenachtige middagen in onze vacantie er met plezier naar zitten kijken, wij hadden meer verwacht. Misschien echter is deze film niét representatief voor Denemarken en houdt men het betere in petto als een aangename verrassing voor later ... ■Wij* wachten dat gaarne af! ' R. H. J. Pfaff
I AW.ES DRAAIT OM DE LIEFDE ■v
•
•
''
Rvgie'; Emanu«! Grager, Muziek: Kai Norman Änderten Mady
Madien.
Haar moeder
.
.
,
.
. ..
'
. . . . . Lillen Ellii
,
.
. ,-.
.
.- > .. . . Erika Voigt
Erik Sommer, componiil .
,
Vltut Bögholm. oud* vrijer ^ fritz OUen, blikslager
.
Oda Holm, Mady't rivale
.
.
Erllng Schroedar
. . Peter Wahlbarg ....-'.. Han, Kur« S. Home Ratmutien
een Nordisk-fitm van Odeon
2IN0T yrrstuiTEND VOOR, W'-üi
■^^^■f
^^..«S^'
inema i
fa
•»A«cf. *// 'ne e ?
^
z
Mei M
o/Aefc,
Kraag een doosje gelaatspoeder en U riskeert Uw huid en teint. Stelt U in het bezit van een doosje Andrélon Gelaatspoeder en U bestendigt gewis hun jeugd en charme!
Ooed "Og
V«/,
tvmm
^^^TW
r
/*
voor r
e* ^a/i ;e "e//.
• -iMi 4
U EL, DANS. OPiRA. ERETTI. RADIO, RIVUi. 1944 - 24STI JAARGANG Ne. 38 . IS Cl NT
Hl Hl
OPERETTE: „DE NEEF UIT BATAVIA"
Naast 1.000 eenheden Vitamine A, 3.000 eeriheden Vitamine D per gram: ruim voldoende om Uw kind oerond en iterk te houdenl
i
ims^Vb »•y ^1#
..
-.
L»—'
.
^
%
9 Hk«'i ■ ih
m&*. Eifi
n^VT7w^n«i^H V^
Ljm% piff T^l '^ %, '
■•
v53^:4/
—•
HHHH^h
-»
.ü ,
s*
■:■
\.
..'
''.^■" "~"
w
BIOTRAN 0ELAAT8P0E0ER
04OIA c v >oi'f »e« A m^.Q FILM: „GEVAARLIJKE LENTE"
'n ADELAAR-PRODUCT = PRIMA!
' '^l
■
";-'
FILM : „DE HAND VAN SATAN"
THUIS
\s
imtim Op* „BMtHot" Btiltt
„LM
SyipWilM"
ik in in Aftktr. niirt: „0* MM! uil CiNEMA *•' THEATER
*4st« Jaargang — A'o. ^7 _
/
y^,- ^^^
ngn hnrti"
(I Lu
e«ii jonge „Nachwuchs" met een even charmant als karakteristiek gezicht, hoopt binnenkort bij de Ufa haar eente, grootere kansen Ie krijgen <»<><<» UI«)
