ILSE HEYLEN ZOEKT EEN NIEUWE UIT- DAGING IN DE -57 KG ILSE HEYLEN STAPT OVER NAAR KLASSE TOT 57 KG

December 2005

ILSE HEYLEN ZOEKT EEN NIEUWE UITDAGING IN DE -57 KG Ilse Heylen zal niet langer in haar categorie tot 52 kg uitkomen. De Europese kampioene stapt over naar de klasse tot 57 kg. Heylen behaalde haar grootste successen in de -52, ze veroverde zelfs brons op de Olympische Spelen in Athene. Maar met het oog op de Spelen van Peking in 2008 gaat ze dus aan de slag in een gewichtscategorie hoger. Bron: 21/12/2005 - GLS Sport - Ilse Heylen zoekt een nieuwe uitdaging in de -57 kg http://www.glssport.be/index.aspx?MenuSelect=-10&NewsPK=11254

ILSE HEYLEN STAPT OVER NAAR KLASSE TOT 57 KG Ilse Heylen, goed voor een bronzen medaille op de Olympische Spelen in Athene en regerend Europees kampioene in de gewichtsklasse -52 kg, heeft besloten om over te stappen naar de -57 kg. Dat maakte Danny Belmans, topsportcoördinator van de Vlaamse Judofederatie (VJF), woensdag bekend. Heylen nam de beslissing in overleg met haar trainers. De overstap naar de -57 kg kadert in de langetermijnvisie op weg naar de Olympische Spelen van Peking in 2008. Bron: 21/05/2005 - Het Laatste Nieuws Online - Ilse Heylen stapt over naar klasse tot 57 kg - http://www.hln.be/hln/cch/det/art_152644.html

1 / 37

November 2005

INTERVIEW DOOR JOKE SNYDERS EN RACHELLA HOREMANS Naar aanleiding van een schooltaak hebben Rachella en ik (Jo) een interview met Ilse Heylen gedaan, de judoka die tijdens de Olympische Spelen van 2004 de bronzen medaille voor ons land binnen haalde. J&R: Hoe bent u met judo begonnen? Ilse: We waren van thuis uit (waren we) verplicht om een sport te doen. Dus ben ik begonnen op 6-jarige leeftijd met ballet. Na 1 jaar leek dat toch niet echt iets voor mij te zijn. Dus ben ik gaan turnen. Soms ging ik bij mijn zus kijken, die judo deed. Ik vond het ook wel iets, dus ben ik ook judo gaan doen in Wilrijk. En dat doe ik nu nog altijd. J&R: Hoelang doet u al judo? Ilse: Ik ben begonnen op mijn 8 jaar en ik doe dus al 20 jaar judo. J&R: Hoe reageert u als u een wedstrijd verliest? Ilse: Dat hangt er van af. Als het mijn eigen fout is, omdat ik normaal wel win tegen die judoka of ik niet genoeg mijn best gedaan heb, dan ben ik wel kwaad op mezelf. Daar komt dan vaak een uitbarsting van woede aan te pas: Dan roep ik dat ik nooit meer een wedstrijd vecht. Maar meestal, een kwartier later, kom ik tot rust en zeg ik tegen mezelf: dat er nog wedstrijden zijn die ik wel zal winnen. Als ik weet dat mijn tegenstander gewoon beter was, dan denk ik: ‘Ik heb een goede wedstrijd gevlochten en mijn best gedaan maar, ze was gewoon beter dan ik.’ J&R: Is er een (groot) verschil tussen een training voor een gewone wedstrijd of een training voor een Olympische wedstrijd? Ilse: Eigenlijk is er niet meer zo’n groot verschil, want ik speel eigenlijk alleen nog maar belangrijke wedstrijden. Mijn training verloopt als volgt: de gewone trainingen duren 2 uur, een maand voor de tornooien worden de trainingen korter maar intensiever. Mijn laatste training is een week voor de wedstrijd d.w.z. dat ik een week voor de wedstrijd niet meer op de mat kom, om me dan tijdens de wedstrijd voluit te kunnen geven. J&R: Hoe voelt het om met de O.S. op de mat te staan? Ilse: Een moeilijke vraag… omdat ik eigenlijk met ‘oogkleppen’ loop om niet te worden afgeleid door het publiek. Eigenlijk besefte ik pas een dag later toen ik naar de andere wedstrijden ging kijken en de medailles uitgereikt werden: ‘Daar heb ik gisteren ook gestaan.’ J&R: Was het een kinderdroom van u om ooit naar de O.S. te mogen gaan? Ilse: Niet echt. Toen ik met judo begon was het meer voor ontspanning. Later ben ik wedstrijden gaan doen, maar toen waren de O.S. nog ver. Naargelang mijn wedstrijden belangrijker werden kwamen de Spelen dichter bij. Maar ik heb nooit echt gedroomd om daar te mogen staan. Enkele foto's: 2 / 37

2 MAAL EUROPEES GOUD 3 / 37

Luc Devillé, één van de steunpilaren van de Gooikse judoclub, werd op 5 november in Brighton, Engeland, Europees Masterkampioen judo. In de gewichtsklasse tot 100 kg vocht hij zich door de schiftingen via Turkse, Nederlandse en Slovaakse tegenstanders. In de finale was Luc te sterk voor een andere Belg, Jan Van Holder. Op de foto ziet u de kersverse Europese Kampioen met de andere Europese Kampioene en bronzen medaillewinnares op de Olympische Spelen van Athene, Ilse Heylen.

Bron: De Streekkrant, 25/11/2005

4 / 37

September 2005

COLLEGA-JUDOKA'S OP HUWELIJK ILSE HEYLEN EDEGEM - Topjudoka Ilse Heylen mag zich voortaan mevrouw Berghmans noemen. Het tweetal trouwde zaterdagochtend voor de wet in het gemeentehuis van Edegem, waarna het richting Mechelen ging voor de receptie en avondfeest. Daarbij ook nogal wat collega-judoka's, zoals Marisabel Lomba, Koen Sleeckx en Ulla Werbrouck. Heylen had een typisch Japans traditioneel zijden feestkleed over laten komen. "Een kleed met een handleiding", zei ze lachend. Het koppel dat tegenwoordig in Sint-PietersLeeuw woont, vertrekt overmorgen richting Centraal-Amerika voor een cruise. Nadien beginnen de voorbereidingen op het BK van 5 november. Bron: 26/09/2005 - Collega-judoka's op huwelijk Ilse Heylen - Gazet Van Antwerpen

“DIT IS GEWOON … SHIT” Gedoodverfde favoriete ILSE HEYLEN al in eerste ronde uitgeschakeld CAIRO – September had voor Ilse Heylen een gouden maand kunnen worden: eerst goud op het WK, dan goud om haar ringvinger, want binnen twee weken trouwt ze. Maar op de tatami van het Cairo Stadium bleek voor het nummer één van de wereld een gigantische bananenschil te liggen en ging ze er al in de eerste ronde uit. Nog nooit had Ilse Heylen zichzelf zo uitgesproken tot favoriete gebombardeerd als nu. Lange tijd was ze het meest anonieme, zelfs meest schuchtere judokaatje uit de nationale ploeg, maar ditmaal sprak ze onomwonden van een medaille en de titel. Uitspraken die door olympisch brons, een Europese titel en de eerste plaats op de wereldranking ook gerechtvaardigd werden. Maar de Portugese Telma Monteiro, die op het EK in de halve finale van Heylen verloor met yuko, pakte nu sportieve revanche en won met waza-ari. Exit Heylen, voorbij ook ’s lands grootste en enigste kans op een gouden WK-plak. “Ik wist dat het een moeilijke start zou zijn tegen de Portugese Telma Monteiro, maar nadien lag de hele tabel open. Maar het heeft niet mogen zijn. Dit is gewoon … shit. Zeker als je gekomen bent om een medaille te pakken. Het is voorbij, zelfs geen herkansingen. Het enige wat ik ga doen is nu nog een paar dagen Cairo bezichtigen.” Daar begon ze al meteen aan. Terwijl verloofde Olivier Berghmans de competitie bleef volgen, had Heylen nood aan rust en anonimiteit en trok ze meteen met haar ouders de Egyptische hoofdstad in. Bron: 13/09/2005 – Gazet Van Antwerpen – “Dit is gewoon … shit” – Patrick Poppe.

5 / 37

PIJNLIJKE AFGANG ILSE HEYLEN CAIRO – Op het WK judo in Cairo hebben de Belgen gisteren collectief gefaald. Ilse Heylen (-52 kg) en Valérie Degryse (-57 kg) gingen al in de eerste onderuit, Koen Sleeckx (-73 kg) werd gevloerd in de tweede ronde. Geen van hen mocht naar de herkansingen. Vooral de uitschakeling van Ilse Heylen is een opdoffer van formaat. De Europese kampioene en winnares van het brons op de Olympische Spelen van Athene, is leider in het wereldklassement van haar gewichtsklasse. Ze startte dan ook als één van de topfavorieten voor het goud. In haar eerste kamp kreeg ze echter de Portugese Telma Monteiro tegenover zich. Die maakte het haar in het verleden al knap lastig en dat was deze keer niet anders. Heylen kreeg snel een waza-ari, de op één na hoogste score, aangesmeerd en kon die achterstand niet meer goedmaken. Een zwaar ontgoochelde Heylen verbeet met moeite haar tranen. “Ik was naar hier gekomen voor een medaille. Ik wist dat dit een zware kamp zou worden, maar nadien lag de tabel open. En dan gebeurt dit! Het heeft gewoon niet mogen zijn”, klonk het bitter. Vrijdag had Catherine Jacques voor België een bronzen medaille gewonnen in de -70 kg. Vandaag is het de beurt aan Ann Simons (-48 kg) en Cédric Taymans (-60 kg). Bron: 11/09/2005 - De Zondag - Pijnlijke afgang Ilse Heylen – Belga.

“WAAROM ZOU PERFECTIE NIET KUNNEN BESTAAN?” Ilse Heylen mikt morgen op eerste Belgisch goud in vier jaar Ilse Heylen staat als een huis. Brons tijdens de Olympische Spelen, dit jaar Europees kampioene en nummer één op de wereldranglijst. Je moet dus niet per se een grote mond hebben om iets te kunnen. “Gella Vandecaveye komt graag in de belangstelling, ik ben blij met een boekje in een hoekje.” Ilse Heylen (28) kwam dinsdagavond in haar ruime kamer 4405 van hotel Marriott in Cairo aan, een beetje moe. “Deze morgen moesten we al om zes uur op Zaventem zijn en we zijn nu pas op de kamer.” Het is rond halfzeven als ze, type harde werker zonder grootspraak, de telefoon opneemt. Op dat ogenblik wist ze nog niet dat ze morgen de zwaarste loting van alle Belgen treft: de achtste op de wereldranglijst, de Portugese Telma Monteiro. Vroeger werden de atleten wel eens in de aap gelogeerd. Hoe zit dat nu? “We logeren in een vijfsterrenhotel. Een golf- en tennisterrein, een zwembad, fitness, een strandje. Hier heerst meer de sfeer van een vakantie, dan van een wereldkampioenschap.” (lacht)

6 / 37

Minder stress Eigenlijk past jou maar één medaille: de gouden. “Ik denk het wel. Dit jaar heb ik de Europese titel gewonnen en dat was een opluchting. Zo heb ik bewezen dat mijn bronzen medaille van de Spelen vorig jaar geen eenmalige uitschieter was. Daarom ben ik hier zonder stress, minder stress zelfs dan voor het EK. Dit is trouwens nog maar mijn eerste WK, maar mijn jaar is nu al geslaagd.” Jaren heb je relatief geluidloos aan judo gedaan. Ineens breek je door. “Mijn trainingsprogramma is veel zwaarder en in mijn hoofd heb ik veel beter. Vroeger had ik schrik op de mat. Nu heb ik zelfvertrouwen, dat heeft mijn vriend (Olivier Berghmans, haar trainer ook, red) mij geleerd. Ik zie altijd wat slecht was, hij wijst me op de positieve dingen. Ik had dat nodig, want voor mezelf ben ik vrij streng, kritisch. Het kon nooit goed genoeg zijn.” Ach, de perfectie bestaan nu eenmaal niet. “Waarom zou de perfectie niet bestaan? Maar in judo bestaat die inderdaad niet, je maakt altijd kleine fouten.” Judo komt minder in de aandacht. Er zijn minder persoonlijkheden, zoals Ella Werbrouck. Of Vandecaveye, vergelijk je eens met Gella. “Een trainingsbeest zoals ik, misschien dat zij nog iets meer technieken dan ik beheerste. Qua persoonlijkheid lijken we helemaal niet op elkaar. Zij komt graag in de belangstelling, ik ben al blij met een boekje in een hoekje: dat doe ik sneller dan samen met de judoka’s eens iets te gaan drinken. Zij zijn nu eenmaal mijn collega’s, niet mijn vrienden.” Bananenschil Hoe rijk ben je intussen al? “Ik ben zeker niet rijk, al steek ik er al niet meer aan toe. Vroeger waren er nog sponsors, met Dexia en Selexion, maar zij zijn gestopt met judo. Sinds de Spelen zoek ik een sponsor. Frustrerend.” Hoe win je het liefst je kampen? Met een … “ippon na twee seconden (de tegenstander op de grond werpen, waardoor je de kamp wint.). Nee, ik domineer liever de volledige kamp, zodat de anderen niet het gevoel heeft dat ze over een bananenschil is uitgegleden.” Bron: 09/09/2005 – Het Laatste Nieuws – “Waarom zou perfectie niet kunnen bestaan?” – AFP.

7 / 37

“MOEILIJKER DAN DE SPELEN” België zendt mini-delegatie naar WK met Ilse Heylen als topfavoriet CAÏRO – Twee jaar geleden keerde het Belgische Judo in zak en as terug van het WK in Osaka: voor het eerst in 28 jaar werd geen medaille gehaald. Nauwelijks twee jaar en een kleine paleisrevolutie later ziet het er opnieuw stukken beter uit. Op het WK in Cairo, dat vandaag start, zitten er opnieuw medailles in met Europees kampioene Ilse Heylen zelfs als grote favoriete op de titel. Voor de 28-jarig Ilse Heylen is het verrassend genoeg nog maar het eerste WK. In Osaka kreeg Kirstel Taelman nog het voordeel van de tijfel, maar ondertussen is Heylen de onbetwistbare leading lady van het Belgische judo geworden. Derde op de Spelen, Europees kampioene, eerste op de wereldranking: de Edegemse start duidelijk in de pole position. “Dat is zo en de voorbereiding was ideaal. Ik ga in Cairo dan ook voor een medaille. In tegenstelling tot vele anderen uit de ploeg ben ik niet ziek geweest of geblesseerd. Ik heb misschien alleen wat problemen gehad met mijn gewicht, maar dat komt in order. Er moten nog twee kilo’s af. Het eerste avondmaal heb ik al aan mij laten voorbijgaan”, aldus Heylen. “Natuurlijk wordt dit WK Moeilijk. Moeilijker dan de Olympische Spelen zelfs. Op de Spelen zijn er gezien de quota bijvoorbeeld slechts vijf Europese of vijf Aziatische meisjes, hier zijn er met 89 landen veel meer deelneemsters. Ik ben dus eigenlijk niet zo zeer op mijn hoede voor e bekende tegenstandsters, maar vooral voor de onbkende. Zulke judoka’s gaan zicht tegen Ilse Heylen ook helemaal oppeppen en vachten alles of niets. Dat kan alleen maar in mijn nadeel zijn. En verder is het natuurlijk uitkijken voor de traditionele landen zoals Cuba, Japan, Noord- en Zuid-Korea en China; Van de Chinese Dongmei Xian weten we niks. Zij werd vorig jaar olympisch kampioene en heeft zich al die tijd verstopt. Zelfs in Parijs was ze er niet bij. Voor mij komt het er op aan om een vlotte eerste wedstrijd te vechten. Als ik rustig kan starten, ben ik meestal gelanceerd en dan is alles mogelijk.” Bron: 09/09/2005 – Gazet Van Antwerpen – “Moeilijker dan de Spelen” – Patrick Poppe.

8 / 37

Augustus 2005

ILSE HEYLEN NUMMER 1 VAN DE WERELD BRUSSEL - We hebben in het tennis Kim en Justine die hoge ogen gooien op de wereldranking, maar het kan nog straffer. Ilse Heylen is namelijk de nummer 1 van de wereld op de laatst bijgewerkte versie van de wereldranking judo in de gewichtsklasse -52kg. Heylen heeft die plaats onder meer te danken aan haar gouden medaille op het EK in Rotterdam eind mei. Bron: 28/08/2005 - Het Laatste Nieuws - Ilse Heylen nummer 1 van de wereld – MVS

9 / 37

Juni 2005

ANTWERPSE CLUBS GAAN SAMENWERKEN ANTWERPEN - Schoon judovolk gisteren op het Schoon Verdiep van het Antwerpse stadhuis. De stad zette de Antwerpse kampioenen Ilse Heylen en Catherine Jacques in de bloemen voor hun recente Europese kampioenschap en nam ook het initiatief voor een nieuw samenwerkingsverband. Europees kampioen Ilse Heylen en bronzen-medaillewinnares Catherine Jacques vielen de laatste weken al heel wat plechtigheden te beurt. Gisteren was het de beurt aan de stad en de stedelijke sportraad onder leiding van voorzitter Pierre Van Thillo om beide kleppers in de bloemetjes te zetten. Een tussendoortje voor Heylen en Jacques, die vanaf volgende week in Barcelona de trainingsintensiteit en het aantal randori's opvoeren richting WK in Caïro half september. De aanwezigheid van de toppers was meteen een prima gelegenheid om ook het topjudo-protocol te ondertekenen. Vergelijkbaar met andere samenwerkingsverbanden in basketbal, handbal of zwemmen, hebben nu ook zeven Antwerpse judoclubs (Wilrijk, Brasschaat, Brecht, Schoten, Merksem, Mortsel, Willebroek, red.) samen met de stedelijke overheid hun handtekening gezet onder een samenwerkingsprotocol. "Bedoeling is dat er met dit Top Judo Antwerpen in een stappenplan een nauwe samenwerking gaat komen tussen de zeven clubs en dat er meer mogelijkheden komen op het vlak van stages, toptrainingen en buitenlandse verplaatsingen. Dit topjudoproject sluit bovendien perfect aan op de samenwerking van de federatie en de topsportschool in Merksem. Belangrijk is dat elke club haar volledige identiteit bewaart", zegt Danny Belmans, assistent-bondscoach die het initiatief toejuicht. Bron: 29 juni - Antwerpse clubs gaan samenwerken - Gazet Van Antwerpen - Patrick Poppe

ILSE HEYLEN STEUNT TOP JUDO ANTWERPEN VOLUIT MERKSEM - "Het gaf een heel apart gevoel om samen met papa de eerste training van Top Judo Antwerpen te leiden", blikt Europees Kampioene Ilse Heylen terug op de oefenstonde zaterdag in sporthal De Rode Loop. "Vroeger was papa de grote, sterke man waar je als kind naar opkeek, maar nu leek het wel omgekeerd." "De grote meerwaarde van Top Judo Antwerpen is dat het wantrouwen onder de acht samenwerkende clubs - de vrees dat men judoka's van elkaar gaat wegsnoepen - op termijn zal wegebben. Bovendien krijgen de jongeren volop de kans om voortdurend met andere sparringpartners te trainen en dat is de enige manier om beter te worden. Op die wijze heb ik mij zelf vroeger ook sneller ontwikkeld want samen met mijn zus Twiggy schuimde ik clubs zoals Mortsel, Vosselaar en Brasschaat af. Het heeft mij geen windeieren gelegd. Ik geloof rotsvast in het project en ik zal niet nalaten om mijn medewerking te blijven verlenen, natuurlijk afhankelijk van wat mijn persoonlij10 / 37

ke stages en voorbereidingen toelaten. Uiteindelijk blijft het toch tof om als Antwerpse iets voor Antwerpen te kunnen doen ..." Bron: 23 juni - Het Laatste Nieuws - Ilse Heylen steunt Top Judo Antwerpen voluit – LWK. Verder nog enkele foto's van de openingstraining:

KAMPIOENEN KRIJGEN EERSTE TRAINING VAN ILSE HEYLEN Zaterdag startte Top Judo Antwerpen in de Rode Loop te Merksem met een eerste dojo onder leiding van Europees Kampioene Ilse Heylen. Acht judoclubs uit het Antwerpse, JC Willebroek, Satori Kwai Mortsel, ASAHI Wilrijk, Kodokan Schoten, Hirano Brecht, Bujin Wilrijk, JS Brasschaat en JC Merksem, gaan met de financiële steun van de Stad Antwerpen nauwer samenwerken om het niveau van hun judoka's op te krikken.

11 / 37

Onze fotograaf haalde de Vlaamse en Belgische kampioenen van deze clubs, Koen Wouters, Nils Vlasveld, Britt Van Schoor, Wouter De Roeck, Kelly Wauters, Jessica Van Beek, Rob Vanderstraeten en Koen Baert voor de camera alvorens zij zich aansloten bij zowat 40 clubgenoten om bij Ilse Heylen in de leer tegaan voor het perfect uitvoeren van allerlei technieken en knepen, die een judoka zich moet toeëigenen om te kunnen uit groeien tot een topper. Bron: 22/06/2005 - Het Laatste Nieuws - Kampioenen krijgen eerste training van Ilse Heylen – LWK

"HEY, HEYLEN IS TOCH GEEN EENDAGSVLIEG" ANTWERPEN - Voor de tweede keer in minder dan één jaar is Ilse Heylen uitgeroepen tot maandwinnaar in het referendum 'Sportfiguur van de Provincie Antwerpen.' Vorige keer dankzij haar olympische bronzen medaille, ditmaal dankzij haar Europese titel in Rotterdam. Bevestiging op de mat betekent blijkbaar ook bevestiging bij de supporters en in de prijzenkast. Die prijzenkast is in enkele maanden tijd geëxplodeerd: "Alles staat nu nog ingepakt, maar we zijn op zoek naar een groter huis en er wordt bij de zoektocht in elk geval rekening gehouden met extra ruimte voor mijn torofeeën", lacht Heylen. "Elke prijs, elke onderscheiding, elke verkiezing blijft plezier doen. Ditmaal had ik het echt niet verwacht dat ik zou verkozen worden. Enerzijds omdat ik dacht dat de mensen een Europese titel niet zo hoog zouden inschatten en anderzijds omdat ik het toch moest opnemen tegen twee voetballers en die hebben sowieso een veel grotere supporterskring. Toen ik het nieuws hoorde, was ik wel blij. Dit bewijst dat de mensen mij niet vergeten zijn. Na de Olympische Spelen was het heel druk, maar na enkele maanden ebde de belangstelling toch wat weg. Nu lijkt dat allemaal plots terug te komen. Ook qua sponsoring blijkbaar. Nogal wat sponsors die we hebben benaderd na Athene leken af te wachten. Nu komt er een beetje reactie los in de zin van 'Hey, Heylen is toch geen eendagsvlieg.' Iedereen verwacht veel meer van mij dan vroeger. Vorig jaar was ik vice-Europees kampioen en nu verwachtte iedereen dat ik goud zou pakken. Maar eigenlijk kan ik het de mensen niet kwalijk nemen: ik leg voor mezelf de lat ook almaar hoger." Veel tijd om van haar nominatie te geniten, is er niet. Vanaf juli staat er in Barcelona een eerste internationale stage op het programma en wordt het keihard voorbereden op het WK dat half september in Caïro plaatsvindt. "We gaan vijf weken op stage, bijna tot eind augustus. We nemen onderweg ook nog het tornooi van Braunschweig mee, maar louter om wat ritme op te doen. Ik vecht wellicht niet eens in mijn eigen categorie. Want dat WK, dat wordt toch opnieuw koffiedik kijken wat betreft de tegenstandsters. Het kan net zo makkelijk zijn dat er in Caïro een onbekende judoka uit Madagscar haar neus aan het venster steekt. Vakantie zit er dus niet in. Maar wel na het WK, want dan vertrekken op huwelijksreis. Alles is al in gereedheid gebracht." Bron: 14/06/2005 - Gazet van Antwerpen - "Hey, Heylen is toch geen ééndagsvlieg." – PP 12 / 37

Mei 2005

INTERVIEW MET DE NIEUWE JUDOCORYFEEËN Ilse Heylen en Catherine Jacques “We zijn gelukkig … liefst nog heel lang”. Wie tegenwoordig met de wagen naar Antwerpen wil, moet ofwel goed gek zijn ofwel een heel bijzondere reden hebben. Wij verkozen het tweede, konden aan de verleiding niet weerstaan en maakten prompt een afspraak met de twee nieuwe rijzende sterren van het internationale judo: Ilse Heylen (-52) en Catherine Jacques (-70). Made in Antwerp. Plaats van gebeuren was – hoe kon het ook anders – de Vlaamse topsportschool te Merksem. Momenteel de tweede thuis van menig Vlaamse judoka. Nu de studentatleten allen met groot verlof waren, lag deze toch wat “oubollige school” er eerder triest en desolaat bij. Ilse verwelkomde mij – zoals steeds – stipt op tijd; Catherine daarentegen had zich – naar haar doktersvisite – klemgereden in het aanzwellende verkeer. Wat een “merde”, gelukkig kon zij zich “via-via” ontrekken aan de wurggreep van de Antwerpse binnenstad. Uiteindelijk viel alles in de plooi en ging het in escorte richting haven. Echt een goed gevoel om gebufferd tussen twee BOIC-Hyundai-bolides, vrijwel ongehinderd door het opdringerige verkeer te kunnen laveren tot aan het water. Het verrassend knap gelegen restaurant “de Kaai” – in de directe omgeving van het felbesproken “Eiland” – beantwoordde volkomen aan onze verzuchtingen. Knap uitzicht over de Schelde, ruime parkeergelegenheid en hier kon je incognito genieten van de heerlijke “Kaai-salades” met de “homemade chocomousse” als toetje. Zelfs gewezen VU-topman Hugo Schiltz herkende mijn beroemd gezelschap niet. Voor de recorder hadden we intussen twee stralende jonge dames plaatsgenomen, klaar en bereid om tussen twee happen in te grasduinen en te filosoferen over het verleden, het heden en de toekomst … Judocontact: Klopt het dat jullie – na het EK te Rotterdam – zich echt goed voelen in jullie vel? Ilse: Ja, momenteel loopt alles zoals het moet. Na Rotterdam was het even genieten, maar we zijn nu toch al bezig met de voorbereiding op het komende WK van september in Cairo. Catherine: Niemand had mij verwacht op het EK, maar ik voelde me goed, niettegenstaande ik na mijn polsoperatie slechts weinig getraind had. Ik had geen stress, kon ongedwongen kampen en voelde me echt groeien na elke kamp. Judocontact: Ergens las ik dat alle druk om medailles te halen nu op jullie schouders ligt. Geeft dat geen extra stress? Catherine: Nee, ik heb daar absoluut geen last van … Ilse (direct inpikkend): Ik heb daar ook geen last van, maar je voelt toch dat er meer van ons gevraagd wordt door zowel de federatie als de pers. Die gaan ervan uit dat er momenteel op de grote toernooien maar door drie meisjes kan gescoord worden; dat zijn Ann (Simons), Catherine en ikzelf. We voelen dat wel, maar echt hinderen doet me dat niet (Catherine knikt instemmend). 13 / 37

Judocontact: Kunnen we spreken dat jullie beiden in feite laatbloeiers zijn? Catherine: Ik heb verschillende jaren achter Ulla Werbrouck gestaan. Ilse: En ik achter Ann Simons. Judocontact: Waar blijf je dan in godsnaam de motivatie halen? Ilse: Ik doe graag judo en in het begin dacht ik echt niet aan de beste worden. En als je met plezier op de mat staat, kan je dat gewoon volhouden, anders gaat dat echt niet. Elke dag opnieuw plezier beleven in wat ik doe … da’s de blijvende drijfveer. Judocontact: Jullie staan aan de start van de voorbereiding op het WK in Cairo. Wat gaan jullie zoal doen in die voorbereiding? Ilse: In juni heb ik hier (topsportschool) getraind en begin juli starten we met vijf weken buitenlandse stages (Barcelona, Parijs, …) en dat zijn vooral randoristages. Judocontact: En jij Catherine? Catherine: Ja, ik volg hetzelfde programma ongeveer, net zoals de rest van de mogelijke selectie en dat zijn: Ann Simons, Katrien Verheeke, Katrien Ongena (wanneer ze niet meer gekwetst is), Dirk Van Tichelt, Koen Sleeckx en Cedric Taymans. Judocontact: Lukt het nog om steeds maar weer op stage te gaan; weg van de familie en geliefden? Ilse: Ja, het is onze job en we zijn nu toch altijd maar één weekje weg en komen dan terug … zo erg is dat nu ook niet, hoor. Judocontact: Ilse, binnenkort stap je in het huwelijksbootje … past dat in je planning op het komende WK? Ilse: De datum is gepland in functie van de judokalender … twee weken na het WK en dan kunnen we op huwelijksreis gaan en zijn we terug tegen de interclub .. Judocontact: En waar gaat de honeymoontrip naartoe? Ilse: Dat weten we nog niet, vorig jaar waren we in Mexico … nu zijn we nog aan het zoeken. Heb je een tip? Judocontact: Hoe zijn jullie in de judosport terecht gekomen? Ilse: Ik moest sport doen van thuis. Ik was als kind nogal onstuimig en moest me kunnen afreageren. Eerst heb ik wat geturnd en daarna zelfs aan ballet gedaan. Jaja, ik in een “roze tutu-outfit” … dat was een knappe combinatie: ik en ballet … lang heeft dat niet geduurd en dan ben ik via mijn zus Twiggy in het judo verzeild geraakt … met alle gevolgen vandien … (lacht) Catherine: Bij mij was er geen ballet bij … maar via een vriend ben ik eigenlijk toevallig in het judo gekomen. Ik had van veel sporten geproefd, maar in het judo kan ik met echt goed uitleven. Judocontact: Hoe belangrijk was de combinatie studietopsport? Ilse: Ik wou altijd eerst mijn diploma (Ilse is licentiate lichamelijke opvoeding aan de KUL) hebben en de judosport kwam er zomaar bij in het begin. Pas toen het goed begon te lopen, ben ik me op judo echt gaan toespitsen. Dat ik jaren na Ann kwam is uiteindelijk misschien mijn redding geweest. Ik heb nu mijn universitair diploma en in het judo gaat het nu toch ook erg goed …

14 / 37

Catherine: Ik ben aan studies begonnen zonder veel overtuiging (filosofie), maar ik wou echt alles op de sport zetten en studeren kan ik altijd nog doen … in principe toch … het zal moeilijker zijn, maar het kan nog. Judocontact: Iets totaal anders; is de begeleiding van de federatie op jullie niveau nog belangrijk? En is ze de laatste tijd professioneler geworden? Catherine: Het idee vind ik echt goed om samen te trainen met de judoka’s van de school. Persoonlijk vind ik het wel jammer dat we nog geen echt individueel programma op maat hebben. Ik heb bijvoorbeeld andere dingen nodig dan Ilse … Ilse: Inderdaad de planning is nog wat te algemeen; voor iedereen gelijk maar Danny (Belmans, topsportcoördinator) en zijn team zijn daar mee bezig en we hopen dat het tegen volgend seizoen op zijn poten staat. Er zijn atleten die meer kracht nodig hebben en andere meer judo en dat zou inderdaad persoonlijker kunnen. We hebben een planning met piekmomenten, maar die zijn voor iedereen gelijk. Catherine: Ik heb een ander gewicht dan Ilse en ik moet dus ook andere zaken kunnen doen … Mijn motivering zou nog stijgen wanneer ik persoonlijker kon trainen. Ik doe naast het judo ook graag kickboksen. Da’s echt een goede aanvulling; ik heb dat echt nodig. En ik doe dat bij Daniëlla Somers, de gewezen wereldkampioene en een prima trainer en begeleidster. Judocontact: Dus jullie persoonlijke trainers spelen een belangrijke rol in jullie loopbaan? Ilse: Is wel belangrijk, maar je mag dat op ons niveau toch ook niet overroepen … ik weet goed waarmee ik bezig ben en waar ik naartoe wil. In zware momenten is het dan wel goed dat Olivier (Berghmans, partner en persoonlijke trainer) er is, me kent en weet hoe ik er terug snel weer bovenop kom. Catherine: Ik hoop echt dat er in de toekomst een betere afstemming komt van federatietrainers en persoonlijke trainers … dat zou echt de max zijn … Een betere communicatie tussen persoonlijke trainers en federatie zou er echt moeten komen en dat zou toch de erkenning zijn van het persoonlijk werk. Want het werk dat Patrick (De Poorter, uit Eeklo) doet is echt cruciaal voor mij … Judocontact: Wat willen jullie uiteindelijk nog bereiken; hoe lang gaan jullie nog doorgaan? Ilse: Mijn bedoeling is nog tot Peking in 2008 door te doen op het hoogste niveau. En uiteraard hoop ik op mijn eerste WK in Cairo (september ’05) op het podium te staan. Catherine: Ook voor mij is 2008 voorlopig het belangrijkste, dan maak ik een round up en kijk hoe ik fysiek er voor sta en dan eventueel nog vier jaar erbij … maar we zien wel. Judocontact: Jullie rijden met een knappe wagen … gekregen van het BOIC? Catherine: Ja, het BOIC gaf ons dankzij sponsor Hyundai deze terreinwagen. We hebben die in bruikleen en da’s wel goed, want we doen wel wat kilometers per jaar. Ik denk dat ze (het BOIC) meer doen dan wij denken. Er gebeurt veel zonder dat wij er direct hij betrokken zijn. Ilse: Het gaat dikwijls via-via: het olympisch comité onderhandelt met de federatie en die dan met ons.

15 / 37

Judocontact: Hoe ervaren jullie de judosport: als een individueel gegeven of als een teamsport? Ilse: Momenteel doet men wel pogingen om de ploegsfeer erin te houden. Catherine (direct …): Judo is een individuele sport; we hebben allen een ander karakter, we komen goed met elkaar overeen, er zijn geen problemen … maar om nu ook nog eens na de trainingsuren bij elkaar te zitten lijkt me toch wat te veel van het goede … (Ilse knikt overtuigend mee…) Judocontact: Wat zijn jullie hobby’s? Ilse: Judo is ook mijn hobby … maar lezen doe ik wel graag. Een spannend boek … meer moet “da nie” zijn … Catherine: Lezen doe ik niet veel … al mijn vrije tijd gaat naar mijn dieren: vogels (zebravinken, dwergpapegaaien, …), kikkers in een terrarium en dan nog drie grote visbakken. Ik vind daar rust bij … da klinkt goed hé … Judocontact: Wat na de sport? Ilse: Ik ben licentiate lichamelijke opvoeding en zou dus les kunnen geven … maar les geven in een school … da’s niks voor mij. De judoschool … misschien … met een ander contract … Ik wil wel in de sport blijven … maar onder welke hoedanigheid??? Enfin, we zien wel … eerst nog naar Peking. Catherine: Als hobby wil ik wel in de sport blijven … als beroep niet. Ik heb een technisch diploma van orthopedagoge … braces en steunzolen maken … dat ligt me wel. Alles zal afhangen van hoe het judolandschap er dan uitziet. Belangrijk daarbij zal zijn … wat kan mijn persoonlijke inbreng dan zijn … Maar da’s nog verre toekomst … laat ons eerst maar gezond blijven, vrij van kwetsuren. Judocontact: Wat was tot nu jullie mooiste prestatie? Ilse: Zonder enige twijfel mijn bronzen plak op de voorbije Spelen in Griekenland. Dat was echt een ontroerend en mooi moment voor mij en mijn entourage. Catherine: Ik heb in feite echt twee mooie momenten: de Spelen; … ik had er wel geen medaille, maar de manier waarop ik er heb gekampt beviel me echt en nu het voorbije EK. Iedereen had me zowat afgeschreven, en verwachtte geen medaille meer, en toch scoorde ik er … de “max” was dat. Judocontact: Grootste ontgoocheling? Ilse: Niet mee naar de Spelen in Sydney. Ik was geselecteerd en kon toch niet mee (Ann ging mee). Catherine: Het EK vorig jaar in Roemenië. Ik was steendood voor ik begon, had te zwaar in Japan getraind en niet kunnen recupereren. Dat viel me toen echt zwaar, zo goed getraind, wellicht te zwaar en dan onderuit gaan … amaai .. geestig is anders zulle. Judocontact: Grootste sportieve wens? Ilse: Natuurlijk een medaille halen in Peking … Catherine: Een medaille op de spelen of WK … maakt niet … maar wel de manier waarop ik die behaal zal belangrijk zijn. Ik moet er zelf “content” over zijn … de anderen niet. Judocontact: Raad voor aankomende sporters? Ilse: Doe judo met plezier dan kan je verbeteren. Catherine: Luister naar jezelf, beleef plezier en als je talent hebt … kom je d’er sowieso. 16 / 37

Judocontact: Eindigen wil ik doen door de zeven hoofdzonden (zie Humo) op jullie af te vuren. Wie wil antwoorden … doe gerust … laat je maar gaan … Gierigheid … zijn jullie gierig? Ilse: Ik ben niet gierig naar uitgaven toe, en echt leergierig ben ik ook niet … politiek interesseert me geen moer meer … ik ben eerder selectief gierig. Catherine: Ik draai zeker iedere frank niet om, met ons topsportstatuut kunnen we leven, doen wat we ongeveer willen … en gelukkig zijn er nog mijn ouders die me wat toesteken … Judocontact: Tweede hoofdzonde … gulzigheid, vraatzucht … Ilse: Na de webstrijd ben ik echt gulzig, dan mag ik kortstondig alles eten en doe dat dan ook … daarna gaat de riem terug echt toe. Catherine: Ik heb nu – sedert mijn polsoperatie – geen problemen meer met het gewicht. Ik eet minder en heb genoeg met wat ik eet … ik eet nu anders, gezonder en daar voel ik me echt goed mee. Judocontact: We vervolgen met … jaloersheid … Catherine: Ik ben op sportief vlak zeker niet jaloers van de medailles van de ander. Ik krijg ook mijn kans en moet die maar waarmaken … Ilse: Ik ben enkel gezond jaloers op iemand die een betere techniek heeft dan mij … Ik zou dat dan ook willen. Catherine: Ach ja … ik ben wel jaloers op die sporters die door minder te doen veel betere sponsors hebben … meer aandacht krijgen … maar om nu zelf elke dag in een “boekske” te staan … laat maar zitten. Judocontact: De volgende is … ijdelheid … Ilse: Dat ben ik helemaal niet … Catherine (vrijwel direct): Ikke wel. Judocontact: En wat denken jullie over woede … wat maakt jullie woedend … Ilse: Vroeger was ik wel een heethoofd … maar nu ben ik rustiger geworden … Catherine: Het laatste geklungel binnen de federatie heeft me wel wat woedend gemaakt, gelukkig zijn wij kunnen blijven trainen; maar toch irriteerde die ganse heisa mij … Hopelijk – en ik denk het wel – kunnen ze het oplossen zodat we terug op een positieve manier in de belangstelling kunnen komen. Judocontact: Luiheid? Ilse: Als judoka kan je hoegenaamd niet lui zijn … we trainen bikkelhard. Maar in de rustperiodes doe ik het wel rustiger aan … zonder daarom echt lui te zijn. Catherine: Ik ben hoegenaamd niet lui, want na de trainingen ben ik veel bezig met mijn hobby en dat zijn mijn vissen. Judocontact: Als laatste … onkuisheid … Ilse, opgelet want je staat op het punt om te trouwen? Ilse: Ik ben van het trouwe type … althans nu … grapje … ik ben van het serieuze type … geloof me maar … Catherine: oh … ik ben correct … als het moet … momenteel heb ik nog geen grootse plannen … maar ik zou op dat vlak wel eerlijk zijn tegenover mijn partner … Intussen had mijn gammele recorder zich enkele keren verslikt, de heerlijke chocomousse smaakte naar meer, maar het was langzaam tijd om afscheid te nemen. Na de 17 / 37

vrijwillige fotosessie lieten we ons gedwee meeslepen met het woelige verkeer richting … dat deed er echt niet meer toe. Bron: Mei 2005 - Interview met de nieuwe judocoryfeeën - Judocontact - Jo de Geyter

EINDELIJK WEER GOUD Judoka Ilse Heylen eerste Europees kampioene sinds succesgeneratie "Ik kwam om te winnen." Dat deed ze dan ook. Ilse Heylen legde in Rotterdam op het EK judo een foutloos parcours af. Nadat ze vorig jaar al zilver behaalde op het EK en brons op de Spelen, kroonde Heylen zich nu tot Europees kampioene, waarmee ze haar status van leading lady van het Belgische judo bevestigde. Eindelijk aflossing van de wacht na Werbrouck-Vandecaveye en co. De zaal werd gek. Een bus supporters was naar de Ahoy afgezakt om de 28-jarige Ilse Heylen naar de Europese titel in de -52 kg-categorie te schreeuwen. Alles liep perfect tot de finale, een heruitgave van die van vorig jaar. Voor de Edegemse de kans om revanche te nemen op titelverdedigster Ioana-Maria Uluas Dinea. De Roemeense liep uit, maar Heylen kwam terug en beslechtte het pleit in haar voordeel. "Toen ik zag tegen wie ik stond dacht ik: O nee. Ik wil niet weer verliezen", lachte Heylen. "Zij kwam voor, maar ik wist dat ze conditioneel zwakker was, dus was het zaak om kalm te blijven, maar wel voor de score te gaan. Het was alles of nis, zeker met al die Belgen op de tribune." De vreugde van de fans kon niet op. Zij kwamen om Heylen te zien winnen. Want dat had ze zelf aangekondigd. "Zo zijn ze toch niet voor niets gekomen", zei Heylen. "De eerste ronden was ik best wel zenuwachtig, maar daarna wist ik dat ik ervoor moest gaan. Dat is het verschil met vorig jaar. In mijn hoofd kom ik om te winnen. Vroeger wilde ik niet verliezen, nu kom ik om de anderen te verslaan." DEBUUT OP WK Het leverde haar goud op. Na de eerste dag de enige medailleoogst. "Ik had gehoopt dat Ann Simons en Cédric Taymans ook zouden scoren", zuchtte ze. Sinds de gouden generatie met onder meer Gella Vandecaveye en Ulla Werbrouck afscheid heeft genomen van het judo vallen de medailles niet meer uit de lucht. Cédric Taymans maakte nog deel uit van die generatie, maar sukkelde de laatste jaren met blessures. Ann Simons werkt aan haar weg terug naar de top. Vorig jaar was het enkel Heylen die voor de prijzen zorgde op de grote toernooien. Met deze medaille profileerde de Edegemse zich nog meer als de leading lady van het Belgische judo. "Ik voel die druk wel", zei Heylen. "Maar ik leg zelf de lat ook wel hoog. Ik kwam hier voor goud." Ook op de volgende grote afspraak wil ze er staan. Dat zijn de wereldkampioenschappen die in september in Egypte plaatsvinden. "Het wordt mijn eerste WK. Dus ik weet niet goed wat me te wachten staat. Er zullen zoveel judoka's zijn die ik niet ken. Het wordt dus wedstrijd per wedstrijd bekijken. Maar ik ga zeker voor een medaille." Bron: 21 & 22/05/2005 - Eindelijk weer goud - Het Nieuwsblad - Freddy Carremans 18 / 37

ILSE HEYLEN SCHITTERT IN GOUD Na Olympisch brons pakt Belgische judoka nu knap Europese titel Nadat ze vorig jaar al brons pakte op de Olympische Spelen in Athene is judoka Ilse Heylen gisteren in Rotterdam Europees kampioene geworden in de klasse tot 52 kilogram. In de finale versloeg de Edegemse de Roemeense Ioana-Maria Aluas Dinea. Vorig jaar moest Heylen op het EK in Boekarest in de finale nog het onderspit delven voor dezelfde Roemeense en bleef ze achter met zilver. Na het afhaken van de iconen Gella Vandecaveye en Ulla Werbrouck of de pijnlijke bestuursperikelen in de federatie blijkt dan toch niet alles kommer en kwel in Belgisch judoland. Op de Olympische Spelen van Athene gaf Ilse Heylen al een mooi staaltje weg door het brons weg te kapen, een van de drie Belgische medailles op die Spelen. Gisteren ging de 28-jarig Edegemse vrolijk verder op dat elan en ruilde ze haar zilveren EK-medaille van vorig jaar ditmaal in voor een blinken gouden exemplaar. Ze was er naar eigen zeggen nochtans niet gerust op. "Ik was behoorlijk zenuwachtig. Zelfs bang om er al in de eerster ronde uit te vliegen en de Belgische fans zwaar teleur te stellen", bekende ze na afloop van haar finale. "Maar ik won mijn eerste kamp en ben daarna gegroeid in het toernooi." Achtereenvolgens de Israëlische Boshri (ippon), de Pools Bukowska (ippon) en de Portugese Monteiro (yuko) moesten het onderspit delven. In de finale haalde Heylen het uiteindelijk nipt van Aluas Dinea. Heylen scoorde drie koka's en een yuko. Aluas Dinea bleef steken op een koka en een yuko. "Het was een mooie finale, spannend ook. Mensen, wat ben ik blij dat ik die Roemeense nu wel heb kunnen kloppen", lachte Heylen haar tanden opgelucht bloot. Heel veel reden tot jolijt was er daarnaast echter niet in het Belgische kampt, want Heylen was de enige landgenote die schitterde. Ann Simons, die ook al de Olympische Spelen misliep en op dit EK aan haar wederopstanding wilde beginnen, ontgoochelde. Zichzelf nog het meest, wellicht. Simons kon in de categorie tot 48 kilogram haar eerste ronde winnen, van de Spaanse Arenas Cameron (waza-ari), maar daarna zegevierde de Wit-Russische Moskovina (yuko). In de herkansingen herpakte Simons zich, met twee ippons tegen respectievelijk de Britse Robertson en de Oektraïnse Loesnikova. Maar in het duel om brons was het over en out voor Simons: de Turkse Sensoy-Yildiz smeerde haar een ippon aan. De andere twee Belgen die gisteren op de tatami verschenen, verging het evenming goed. De eerste wedstrijd van de 19-jarige Katrien Ongena was meteen haar laatste: ze verloor met koka van de Spaanse Fernandez. En bij de mannen (min 60 kilogram) strandde Cédric Taymans net als Simons op een vijfde plek. De eerste ronden denderde de 30-jarige nog met driemaal ippon voor de Slowaak Schroner, de Georgiër Khositashvili en de Azeri Shikhalizade. In de halve finale was de Oostenrijker Ludwig Paischer (waza-ari) echter te sterk. En ook in de troosting verloor Taymans, met de kleinste yuko-score van de Nederlander Ruben Houkes.

19 / 37

Of er vandaag met Katrien Verheeke, Dirk Van Tichelt en Catherine Jacques nog een tweede Belgische EK-medaille bijkomt, is zeer de vraag. Enkel Jacques zou intrinsiek voor het podium kunnen gaan, maar is door de nasleep van de een polsoperatie fysiek niet optimaal. Ilse Heylen denkt er net zo over. "Ik denk dat mijn medaille de enige Belgische wordt op dit EK. Zelf had ik gehoopt op Ann Simons voor een tweede plak. Niet dus." Het wordt dus nu uitkijken naar september, voor het WK in Caïro. Bron: 21 & 22/05/2005 - Ilse Heylen schitterend in goud - De Morgen - Peter Goris

ILSE HEYLEN EUROPEES KAMPIOEN ROTTERDAM - "Ik kwam om te winnen." Dat deed ze dan ook. Ilse Heylen legde in Rotterdam op het EK judo een foutloos parcours af. Na haar bronzen medaille op de Olympische Spelen blijft ze op dreef. "Vroeger wilde ik niet verliezen, nu kom ik om anderen te verslaan." De zaal werd gek. Een bus supporters was naar de Ahoy afgezakt om Ilse Heylen naar de Europese titel in de -52 kg-categorie te schreeuwen. Alles liep perfect tot de finale, een heruitgave van die van vorig jaar. Voor Helen de kans om revanche te nemen op titelverdedigster Ioana-Maria Uhuas Dinea. De Roemeense liep uit, maar Heylen kwam terug en beslechtte het pleit in haar voordeel. "Toen ik zat tegen wie ik stond, wilde ik vooral niet meer verliezen", lachte Heylen. "Zij kwam voor, maar ik wist dat ze conditioneel zwakker is, dus was het zaak om kalm te blijven, maar wel voor de score te gaan. Het alles of niks, zeker met al die Belgen op de tribune." De vreugde van de fans kon niet op. Zij kwamen om Heylen te zien winnen. Want dat had ze zelf aangekondigd. "Zo zijn ze toch niet voor niets gekomen", zei Heylen. "De eerste ronden was ik best wel zenuwachtig, maar daarna wist ik dat ik ervoor moest gaan. Dat is het verschil met vorig jaar. In mijn hoofd kom ik om te winnen. Vroeger wilde ik niet verliezen, nu kom ik om de anderen te verslaan." Het leverde haar goud op. Na de eerste dag de enige oogst. "Ik had gehoopt dat Ann Simons en Cédric Taymans ook zouden scoren", zuchtte ze. Nu was alle aandacht op haar gericht. "Ik voel die druk wel", zei Heylen. "Maar ik leg zelf de lat ook hoog. Ik ging hier voor goud." Simons en Taymans De volgende grote afspraak is het WK dat in september in Egypte plaatsvindt. "Het wordt mijn eerste WK. Dus ik weet niet goed wat me te wachten staat. Er zullen zoveel judoka's zijn die ik niet ken, maar ik ga zeker voor een medaille." Ann Simons wilde in Rotterdam de kater van haar gemiste Spelen voorgoed doorspoelen. Een uitschuiver tegen Tatiana Moskvina bracht haar naar de herkansingen waar ze uiteindelijk om de derde plaats mocht kampen. De medaillestrijd tegen Nese Sensoy eindigde met een golden score voor de Turkse. De Limburgse was ontroostbaar om het gemiste eremetaal. "Dit komt zeer hard aan", snikte ze. Nochtans kan ze 20 / 37

terugblikken op goede wedstrijden. "Je wordt niet beloond voor je werk. Het is toch het resultaat dat belangrijk is." Cédric Taymans begon zeer sterk aan zijn EK. Hij stootte probleemloos door tot de halve finale waar hij de duimen moest leggen voor titelverdediger Ludwig Paisher. In de strijd om de derde plaats hield de Nederlander Ruben Houkes de kleine Waal af. De vijfde plaats lag Taymans zwaar op de maag. "Tegen zulke mannen kan je niets doen. Zij doen niets. Het is een judo de merde. De aanvallen kwamen steeds van mij. Ik kijk al uit naar mijn volgende afspraak: het WK in Egypte." Voor Katrien Ongena duurde de EK één wedstrijd. Zij werd uitgeschakeld door de Spaanse ex-wereld- en olympische kampioene Isabel Feranndez. Bron: 21 & 22/05/2005 - Ilse Heylen Europees Kampioen - De Standaard – FCA

"WAT EEN OPLUCHTING!" ROTTERDAM - Gisteren begon in de Ahoy-arena in Rotterdam het Europees Kampioenschap judo. En meteen was het bingo voor België, want Ilse Heylen won goud in categorie tot 52 kg. In een bloedstollende finale bleek ze net iets sterker dan de titelverdedigster Aluas Dinea uit Roemenië. Een nieuw hoogtepunt in de carrière van de 28-jarige Antwerpse na haar bronzen medaille op de Olympische Spelen in Athene. Het duel Heylen-Dinea was meteen een heruitgave van de finale van vorig jaar. Die was toen gedaan na amper 45 seconden, toen Dinea scoorde op ippon. Nu duurde de zinderende finale de volle vijf minuten en trok Heylen aan het langste eind. De vele meegereisde Belgische supporters kregen waar voor hun geld en zagen Heylen in een stresserende partij op voorsprong komen. Dinea kwam op gelijke hoogte, maar Heylen scoorde ook nog eens drie koka's en dat volstond. Een zielsgelukkige Heylen viel in de armen van coach Yatskevich. "Oh nee! Niet weer! was mijn eerste reactie toen ik wist wie mijn tegenstandster werd. Het was alles of niets. Ik was bloednerveus, maar kwam snel op voorsprong. Het wert een mooie, plezante wedstrijd. Ik kwam om te winnen en dat is gelukt. Wat een opluchting!" Meteen was dit ook de enige Belgische medaille op de openingsdag, want zowel Ann Simons als Cédric Taeymans misten op een haar na het podium en moesten beiden tevreden zijn met een vijfde plaats. Bron: 21 & 22/05/2005 - "Wat een opluchting!" - Het Laatste Nieuws – MVS

21 / 37

BELGISCHE JUDOKA'S MOETEN VAN NUL HERBEGINNEN Europees kampioenschap is eerste grote afspraak sinds Spelen Acht maanden na de Spelen van 2004 staat voor de judoka's vandaag de eerste grote afspraak op de agenda. Voor Ilse Heylen en Catherine Jacques is het zaak te bevestigen, voor alle anderen is het kijken en testen waar ze staan. De Morgen legde zijn oor alvast te luisteren bij de zeven atleten en bij hun topsportcoördinator Danny Belmans, die samen met technisch directeur Aleksander Jaskevitsj de taken verdeelt op het EK in Rotterdam. En wat is hun ambitie? 'We rekenen op minstens twee medailles.' DE VASTE WAARDEN Ann Simons (-48) 24 jaar, voltijds prof. Op de Spelen van 2000 goed voor brons, net als op EK in 2003, maar in Athene is de Limburgse niet geraakt vanwege een te slechte ranking. "Toen zat ik enorm in de put: ik dacht zelfs aan stoppen. Maar nadien heb ik besloten om het nog één keer te proberen. In dat opzicht is dit EK mijn eerste grote test. Ik wil tonen dat ik bij de besten van Europa behoor, ook al stond ik niet op de Spelen. Ik heb keihard getraind, soms tot vier keer per dag, en ga voor een medaille." Belmans: "Welke medaille het wordt, is van geen belang, maar voor minder mag ze niet gaan. Na de Spelen had ze geen vertrouwen meer maar nadien nam ze een nieuwe start en maakte ze op alle vlaggen progressie. We paste haar omkadering en manier van trainen aan. Afwachten welk effect dat zal hebben." Ilse Heylen (-52) 28, voltijds prof. Haalde in 2004 Europees zilver en olympisch brons. "Ik reken op zijn minst op een podiumplaats, al ligt winst en verlies soms dicht bij elkaar. Het vertrouwen is er in elk geval, zeker na de Spelen. Ook de aanloop naar dit EK verliep vlekkeloos. Ik bleef van blessures gespaard en had snel de medailles die ik nodig had voor mijn selectie. Ik ben er klaar voor." Belmans: "Haar focus ligt dit jaar op het WK en op dit EK is een medaille dan ook voldoende. Al zal ze zelf misschien pas tevreden zijn met goud. Na de Spelen heeft ze nog niet de grote vorm beet. Maar de motivatie is er wel." Catherine Jacques (-70) 25 jaar, voltijds prof. Vijfde op de Spelen, brons op het EK 2003. Haar voorjaar is in de war gestuurd door een polsoperatie. "Ik hoop dat mijn pols het houdt, maar helemaal pijnvrij kan ik niet vechten. Aan judo kwam ik nog niet veel toe, dus het is moeilijk te schatten waar ik sta. We zien wel hoe ver ik raak. Het voordeel is dat ik fris in het kopje, maar je rentree maken op een EK is dan weer een nadeel." Belmans: "Ook voor Jacques ligt de klemtoon op het WK. Het EK dient om haarzelf klaar te stomen. Puur op het vlak van talent is ze beter dan Heylen en Simons maar 22 / 37

door de verstoorde voorbereiding zal ze op conditioneel vlak misschien tekort komen voor een medaille." Cédric Taymans (-60) 30 jaar, voltijds prof. Vice-wereldkampioen in 2001 maar miste de Spelen door blessureleed tijdens de selectietoernooien. "Ik zal zo goed mogelijk mijn best doen. U weet dat ik geen man van pronostieken ben want in het judo kun je er al in de eerste ronde uit liggen. Ik hoop op een medaille, voilà. De Spelen zijn in elk geval al verteerd, anders was ik gestopt." Belmans: "Cédric heeft weer de grote vorm te pakken. Technisch is hij van het kaliber van Johan Laats, beter was er in België nooit te zien. Gezien de Europese concurrentie in zijn klasse is het op een EK wel moeilijker om het podium te halen dan op een WK." DE DEBUTANTEN Katrien Ongena (-57) 19 jaar, topsportstudent (kinesitherapie). Eerstejaarssenior, pakte goud op de Atoernooien van Madrid en Tampere. "Natuurlijk droom ik stiekem van een podiumplek, maar ik zal al blij zijn als ik kan meedraaien." Belmans: "Katrien moet de bevestiging brengen van een goed voorjaar. Voor mij telt vooral de mentaliteit. Ik wil zien dat ze met de druk omkan en de wil toont om de allerbesten te verslaan. Een medaille is misschien te hoog gegrepen, maar ze kan in Europa wel tot een vaste waarde uitgroeien." Katrien Verheeke (-63) 21 jaar, topsportstudent (LO). Behaalde goud in Tampere. "Een medaille zal moeilijk worden. Al weet je natuurlijk nooit. Veel zal afhangen van de loting, want er zijn een paar judoka's bij die op de Spelen waren. Mijn sterkste punt? Mijn leningheid." Belmans: "Net als voor Ongena dient dit EK voor haar om vertrouwen op te doen, een paar rondes te overleven en hopelijk een vedette uit te schakelen. Ik sluit een medaille niet uit." Dirk Van Tichelt (-73) 20 jaar, topsportstudent (LO). Pakte zilver in Tallinn. "Je traint voor een medaille, anders doe je niet mee, hé. Blijkbaar ik het vertrouwen in mij wel groot en ik weet dat ik nog een grote progressiemarge heb. Nu krijg ik de kans om tegen echte toppers te vechten." Belmans: "Dirk is een echt product van de topsportschool en een groot talent. Ik zie hem later op olympisch niveau medailles halen. Hij combineert techniek met vechtluct en kan nog veel progressie maken." Bron: 20/05/2005 - Belgische judoka's moeten van nul herbeginnen - De Morgen Valerie Hardie 23 / 37

Maart 2005

ILSE HEYLEN WINT LEUVENS TROFEE VOOR SPORTVERDIENSTE Op de prijsuitreiking voor Leuvense kampioenen in de installaties van de KBC, kreeg judoka Ilse Heylen gisteren de trofee voor sportverdienste. Heylen is aangesloten bij Judocentrum Leuven en werd beloond voor haar bronzen medaille op de Olympische Spelen van Athene. Atleet Jess Stroobants, thai-bokser Jan De Keyzer en wielrenner Birger Leys waren de andere genomineerden. Bron: 24/032005 - Ilse Heylen wint Leuvens trofee voor sportverdienste- Het Nieuwsblad – JRM

24 / 37

Februari 2005

ILSE HEYLEN IN TIEN VOOR TAAL SPEL - In Tien voor Taal nemen enkele topsporters het tegen elkaar op. Voor Vlaanderen treden naast kayakker Bob Maesen, ook triatlete Kathleen Smet aan én bronzen medaillewinnares Ilse Heylen. Is Judoka Ilse Heylen ook naast de tatami competitief ingesteld? "Altijd! Maar zo'n taalspelletje is wel iets anders. Ik vind het tof om op televisie naar quizzen te kijken, vooral dan iets als Blokken, zonder dat ik daar dan per se aan moet meedoen." In hoeverre is taal belangrijk voor een sporter? "Met de juiste schrijfwijze ben ik niet zo bezig. Voor mij zijn vreemde talen veel belangrijker omdat ik met het judo veel in het buitenland ben. Taal was vroeger op school mijn slechtste vak. Ik was veel beter in wiskunde, maar door op toernooien in contact te komen met andere mensen en talen is dat wel veel verbeterd. Je moet in het buitenland nu eenmaal kunnen communiceren, hé." Bron; 15/02/2005 - Ilse Heylen in Tien voor Taal - TeVe-Blad

INTERVIEW DOOR TIM SOMERS EN PAUL SMEETS VAN HET SINT-JOZEFINSTITUUT IN KONTICH De eerste vraag zal wel logisch klinken : Hoe ben je met judo begonnen? Vroeger waren wij thuis eigenlijk verplicht om een sport te doen. Daarom startte ik op mijn zes jaar met ballet, maar ik had al vrij snel door dat ballet me helemaal niet zo goed lag. Op mijn zevende ben ik dan in een turnclub gestapt, net op hetzelfde moment dat mijn zus met judo begon. Ik was jaloers op mijn zus omdat zij judo deed en het jaar erachter ben ik zelf begonnen met judo. Bij welke club had je jezelf in het begin aangesloten? Bij Bujin Wilrijk. En wanneer werd het voor het eerst duidelijk dat je een talent was? Bij mijn eerste toernooi bij de miniemen had ik de gele gordel, en dan mag je eigenlijk nog niet aan toernooien deelnemen. Maar mijn trainer zei tegen mij dat als ik won, ik een oranje gordel kreeg. Daardoor was ik zeer gemotiveerd en ik won die wedstrijd en kreeg ik mijn oranje gordel. Vanaf dat moment voelde ik dat ik wel met judo bezig wou blijven en won ik veel wedstrijden, maar echt talent komt er pas uit als je bijvoorbeeld op een nationaal kampioenschap op het podium staat. Kon je je studies goed combineren met je sport? 25 / 37

Dat is voor mij altijd moeilijk geweest. De meeste studenten hebben na hun schooltijd niets anders te doen dan uitgaan of hebben een paar hobby's. Voor mij was het alleen maar school en sport. Wat heb je dan gestudeerd? Ik heb eerst Latijn-Wiskunde gestudeerd. Daarna behaalde ik mijn licentiaat Lichamelijke Opvoeding aan de universiteit van Leuven. Vanaf wanneer heb je een profcontract? Nog helemaal niet zo lang, ik heb een profcontract vanaf maart 2004. Naar welke judoka's keek je op in je jeugdjaren? Natuurlijk de grote namen in die tijd, dat waren in die tijd Robert Van de Walle, Ingrid Berghmans, Gella Vandecaveye, Ulla Werbrouck, de bekende namen van de televisie. En heb je als eens tegen een van je idolen van toen gevochten? Niet voor echt (lacht), maar voor te lachen op trainingen wel ja. Hoe bereid je jezelf mentaal voor vlak voor een belangrijke wedstrijd? Ik heb eigenlijk een klein kaartje gekregen van mijn vriend en daar staan een paar hints op zoals: 'blijf geconcentreerd' en 'volg naar de grond' en 'geloof in jezelf' en dat kaartje zal ik altijd bij mij hebben. Hoeveel uur per week probeer je te trainen? We zitten nu rond de twintig tot dertig uur per week, daar hoort alles bij, ook lopen en krachttraining. In welke club of clubs gebeurt dit? Mijn eigen club is nu Leuven, en wij hebben met de nationale ploeg training in Merksem en regionale trainingen gebeuren in Nazareth, Brussel of Leuven. Het jaar 2004 was het jaar van je doorbraak. Waarom pas dit jaar? Ik ben eigenlijk altijd de nummer twee geweest en twee jaar geleden heb ik tegen mezelf gezegd dat ik het helemaal anders ging aanpakken. Indien ik niet in Athene geraakte zou ik er mee stoppen. Dankzij mijn nieuwe trainer en door harder te trainen is het me gelukt. Zijn de verwachtingen voor 2005 hetzelfde? Ik hoop het wel. Ik heb dit jaar al twee medailles gehaald en hoop er nog heel wat bij te doen. Op het EK wil ik er zeker staan want daar was ik vorig jaar tweede. Een plaats op het podium van het WK zou fantastisch zijn. Het zal ook mijn eerste WK zijn.

26 / 37

Het hoogtepunt van vorig jaar was je bronzen medaille in Athene. Verwacht je in Peking in 2008 dezelfde prestatie ? Vorig jaar had ik een hele goede dag. Maar ik kan nu onmogelijk weten hoe ik me binnen vier jaar zal voelen. Ik hoop natuurlijk altijd op een podiumplaats. Je bent nu 27 jaar, hoelang denk je nog verder te gaan met je carrière als judoka? Tot Peking 2008, dan ben ik 31 en is het echt gedaan. Zou je dan nog iets willen blijven doen in de judowereld? Ik behaalde mijn licentiaat LO en ik ben trainer A dus ik hoop dat ik ergens mag lesgeven of de begeleiding van judoka's mag doen. Hartelijk dank voor dit interview en nog veel succes. Bron: 12/02/2005 - Interview door Tim Somers (3WA) en Paul Smeets (3WA) van het Sint-Jozefinstituut in Kontich

STERKHOUDERS EN TROOST VAN BELGISCH JUDO Parijs - Vorige week goud voor Ilse Heylen (-52 kg) en zilver voor Ann Simons (48 kg) in Sofia, en nu haalden de twee op het toernooi van Parijs ook nog brons. Na het tijdperk Ulla en Gella zijn zij dus de sterkhouders van het Belgische judo. Troostpunten in de magere jaren, zeg maar. "Want de uitstraling en greep op de media van Gella Vandecaveye kunnen wij toch nooit evenaren", berusten de judoka's. Samen met Koen Sleeckx, de ijverige brandweerman van Kleine Brogel die in betere dagen bij de Europese subtop kan aanleunen, stonden Heylen en Simons hier in voor twaalf gewonnen Belgische kampen. De acht andere Belgen waren samen goed voor nul overwinningen op negen kampen. Al moet het aandeel in die nul van Catherine Jacques (-70 kg) en Cédric Taymans (60 kg) geduid worden. De Antwerpse, nog vijfde in Athene, wordt woensdag geopereerd. Cédric Taymans beet dan weer door ondanks een maagwandontsteking, diarree en twee dagen niks te kunnen binnenhouden. Zijn volle bus supporters - 's morgens om 4 uur in Gembloux vertrokken - zag hoe de kleine Waal 's morgens al meteen van Mooren verloor. Of hoe ze voor 3,5 minuten judo in totaal 20 uur onderweg zou zijn. Volgende keer wellicht beter voor Jacques en Taymans, maar het glorieuzer werk voor het Belgische judo zal toch vooral van Heylen en Simons moeten komen: "Mijn vader heeft gefilmd, mijn vriend Olivier een pak nota's genomen," aldus Heylen. '"Studiewerk voor het EK in Rotterdam en het WK in Egypte. Ik blijf uit de volgende 27 / 37

tornooien weg en ga tweemaal drie weken in Japan op stage. Veel zwaarder en minder gezellig maar ook veel nuttiger." ATHENE VERTEERD "Ik krijg stilaan mijn niet-selectie voor de Olympische Spelen van Athene verteerd", stelt Ann Simons vast. "Net als mijn vriend, kajakker Bob Maessen, heb ik besloten door te gaan naar de Olympische Spelen van Peking in 2008. Geen doctoraatsthesis Economie dus, maar ik zou het mezelf nooit vergeven als ik niet tot het uiterste zou gaan in het judo." Bron: 01/02/2005 - Sterkhouders en troost van Belgisch judo - Het Laatste Nieuws – RL

BRONS VOOR ILSE HEYLEN EN ANN SIMONS IN PARIJS Ilse Heylen (- 52 kg) en Ann Simons (- 48 kg) hebben zaterdag in hun respectievelijke categorieën een bronzen medaille behaald op het Super A-tornooi van Parijs. Nadat ze vorige week op het tornooi van Sofia goud behaalde, pakte Ilse Heylen nu het brons. "Ik ben tevreden met het resultaat en de manier waarop", stelde de Antwerpse na afloop. "Ik ben nog steeds niet honderd procent en toch pak ik medailles. Na een uitzonderlijk sterk 2004 kon ik mij geen betere start indenken in het begin van een post-olympisch jaar." Ann Simons, vorig weekend goed voor zilver in Sofia en vorig jaar ontroostbaar omdat ze niet mocht deelnemen aan de Spelen van Athene, won in de Franse hoofdstad al haar tweede medaille van het nog prille jaar. "Het was moreel erg zwaar om de Spelen te missen", verklaarde ze. "Maar met mijn vriend Bob Maesen besloten we niet te stoppen met een ontgoocheling. Ons nieuw doel is nu Peking 2008. Ik ben nog maar 24 en heb zeker nog enkele mooie jaren voor de boeg. Ik heb hier in Parijs een prima parcours afgelegd. Mijn blauw oog, opgelopen in het eerste gevecht, speelde me later geen parten. Tegen de Japanse Kitada deed ik het beter dan vorig jaar. Geen twijfel mogelijk: ik heb vooruitgang gemaakt". Bron: 07/02/2005 - Brons voor Ilse Heyen en Ann Simons in Parijs - Het Nieuwsblad – HD

28 / 37

OPNIEUW DUO HEYLEN-SIMONS PARIJS - Het tornooi van Parijs heeft nog maar eens duidelijk gemaakt waar ons nationaal judo staat. Ilse Heylen en Ann Simons toonden zich de beste Europesen in hun klasse met een bronzen medaille als fraai resultaat. Koen Sleeckx nestelde zich in de betere subtop met een zevende plaats en Catherine Jacques werd bestolen voor het Franse publiek. Al onze andere judoka's vielen te licht uit. Ilse Heylen had nog maar één keer het podium gehaald in Parijs. "In 1998, toch al zeven jaar geleden", herinnerde ze zich. "Dit is dus een goed resultaat. Mijn enige nederlaag was bovendien mijn eigen schuld. 45 seconden voor het einde stond ik een koka voor. Ik vreesde een bestraffing en zette nogal nochalant een aanval in. Zo liep ik op een counter. Nu ga ik opbouwen naar het EK, ik laat wellicht alle andere voorbereidende tornooien vallen.é Ann Simons legde een identiek parcours af: verlies in de tweede ronde tegen de Japanse Kitada, maar daarna won ze alles op weg naar brons. Haar eerste medaille op het tornooi van Parijs, al won ze in de tempel van Bercy al eens brons tijdens het EK 2001. "Net als vorige week in Sofia ben ik blij. In Fukuoka, twee maanden geleden, had ik veel zwaarder verloren van Kitada. Conditioneel liep het heel goed, ik moet alleen nog een beetje extra kracht bijkweken. Ik heb nu van alle Europese concurrenten gewonnen, alleen de Franse Jossinet heb ik nog niet ontmoet. Ik vermoed dat ik nog alleen aan het tornooi van Tampere meedoe en dan volgt het EK." Jacques boos Catherine Jacques was erg boos nadat ze haar openingskamp tegen de Franse Abdellatif had verloren. "Veertien seconden voor het slot stond ik nog yuko voor. Maar in Parijs mag je blijkbaar niet winnen tegen een Franse." Zeker niet in een kolken Bercy voor 10.000 toeschouwers. "Ik kwam nog tweemaal zuiver in en toch kreeg ik twee straffen aangesmeerd. Echt oneerlijk" Ook in de herkansingen liet het voor Jacques fout. "Ik heb ditmaal nogal wat last gehad van mijn pols, ook al omdat ik tweemaal op een linkshandige viel. Woensdag laat ik er de cyste uit wegsnijden, daarna wil ik sterker terugkeren dan ik nu ben." Bron: 07/02/2005 - Opnieuw duo Heylen-Simons - Gazet van Antwerpen - Frank Van Roost

29 / 37

HEYLEN EN SIMONS NEMEN BRONS MEE NAAR HUIS Op het Super A-tornooi judo van Parijs hebben Ilse Heylen en Ann Simons zich verzekerd van een bronzen medaille. In de klasse tot 52 kilogram verloor Heylen in de kwartfinale van een ZuidKoreaanse. Maar dan won ze twee keer in de herkansingen en versloeg ze een Nederlandse in de kamp om een bronzen plak. Simons ging er in de categorie tot 48 kilogram ook in de kwartfinale uit, tegen een Japanse. Maar ook zij was feilloos in de herkansingen. Uiteindelijk legde ze een Turkse over de knie om het brons. De andere Belgen, onder wie Leen Dom en Koen Sleeckx, behaalden geen medaille in Parijs. Bron: 07/02/2005 - Heylen en Simons nemen brons mee naar huis - VRTnieuws/Sporza - http://vrtnieuws.streampower.be/sport_master/andere/hoofdpunten

"MEER RESPECT SINDS ATHENE" CHARLEROI - Voor de schaarse Belgische elitejudoka's gaat het internationale seizoen dit weekend van start. De mannen draaien op proef in Wezet, de vrouwen maken hun opwachting in de Bulgaarse hoofdstad Sofia "Het zal moeilijk zijn om mijn successen van 2004 te benaderen", vreest Ilse Heylen, die met haar bronzen medaille van Athene heel dicht bij de allerhoogste bekroning kwam. Catherine Jacques en Ann Simons zien wel groeimarge. Drie vrouwen plus Koen Sleeckx, ruimer is de national eliteploeg niet meer. Sleeckx heeft een profsportstatuut bij het leger, het damestrio bij het BLOSO. Samen hebben ze de beschikking over een flat in Merksem, waar ze in de Topsportschool trainen. Ilse Heylen: "'Ik begin in Sofia met de extra druk dat mijn tegenstanders mij beter kennen en viseren. Dat heb ik al ervaren op de trainingsstages in Japan en Oostenrijk: ik werd door buitenlandse judoka's gefeleciteerd maar ook getest. Daarom heb ik gezocht naar nieuwe technieken en heb ik extra veel op kracht getraind. Op zeker moment woog ik 59 kilo. Ik heb heel fel moeten aftrainen tot mijn 52 kilo. Door die extra spiermassa ligt mijn vetpercentage zelfs lager dan toen ik in de -48 kilo vocht. Ik ben dit jaar ook een maand later met de specifieke judo-opbouw begonnen, met de bedoeling later te pieken dan in 2004. Toen moest ik in februari en maart mijn medailles halen, nu staat het EK midden mei in Rotterdam voorop. Museum Heylen heeft zich zo veel mogelijk afzijdig gehouden van alle verplichtingen die een BV plots te verwerken krijgt. "Optredens in Sportweekend of af en toe een extra training geven, dat was fijn en tegelijk promotie. Maar ik heb ook gekke dingen afge30 / 37

wimpeld. Men zou mij zelfs ergens een Grieks museum laten openen. Gelukkig waren dat uitzonderingen, sinds Athene tonen de mensen veel meer respect." Catherine Jacques hinkt op twee gedachten. Haar nieuwe trainingssituatie bevalt haar uitstekend. "Danny Belmans en Sasha Jaskevitch sturen mijn programma, maar ik heb ook heel veel aan het persoonlijk werk met Patrick De Poorter. Hij is heel ernstig met mij bezig, ik krijg feedback over elke beweging. Midden in mijn zware trainingsstage in Azië haalde ik zilver op het tornooi van Fukuoka. Ook dat opende perspectieven." Maar de trip naar het Verre Oosten eiste zijn tol. "In Korea heb ik mij geblesseerd: mijn spaakbeen leek even verschoven. Op die blessure, vlakbij mijn pols, heeft zich een cyste gevormd. Als linkshandige heb ik constant pijn als ik tegen andere linkshandigen moet vechten. Ik laat mij opereren na het tornooi van Parijs van 5 en 6 februari. Hopelijk kan ik een maand later weer aan de slag." Bron: 04/02/2005 - "Meer respect sinds Athene" - Gazet Van Antwerpen - Frank Van Roost

31 / 37

Januari 2005

HEYLEN PAKT METEEN GOUD SOFIA - Ilse Heylen en Ann Simons zijn uitstekend begonnen aan het nieuwe judoseizoen. Heylen pakte meteen goud op het A-tornooi van Sofia, Ann Simons deed nauwelijks onder met zilver. Beide judoka's kunnen daardoor al naar het EK midden mei in Rotterdam. Heylen veroverde zaterdag al haar gouden plak bij de -52 kg na een prestigieuze zege in de finale tegen de Roemeense Dinea. Vorig jaar had diezelfde Dinea onze bronzen medaille van Athene nog van de winst gehouden in de finale op het EK. Zaterdag haalde Heylen het met drie bestraffingen tegen twee. Voor Ann Simons (-48 kg) verliep de finale net omgekeerd tegen Alina Dumitru, een andere Roemeense die zich Europees kampioene mag noemen. Catherine Jacques (-70 kg) stelde wat teleur, maar zij kon niet voluit gaan door de polsblessure waaraan zij over een tiental dagen wordt geopereerd. Tot de halve finale leek er geen vuiltje aan de lucht, maar daarin verloor ze van een Française, waarna ze ook nog eens het brons moest inleveren aan een Japanse. In de categorie van Simons knokte Leen Dom zich via de herkansingen naar een partij om brons, maar daarin greep ze tegden de Franse Virgine naast een medaille. Hetzelfde overkwam Katrien Ongena (-57 kg): herkansingen, toch nog een wedstrijd voor brons, maar uiteindelijk vijfde. Joke Buysschaert (-78 kg) werd te licht bevonden in de eerste ronde. Kristel Taelman moest forfait geven wegens tachycardie (snelle hartwerking). De Brusselse zal er ook niet bij zijn op het toernooi van Parijs van volgende week. Dat is meteen de volgende afspraak van onze judo-elite. Bron: 31/01/2005 - Heylen pakt meteen goud - Gazet van Antwerpen - Frank Van Roost

SPORTPERSOONLIJKHEID VAN HET JAAR 2004 Nog een keer slapen en dan weten we wie Kim Clijsters zal opvolgen als Sportpersoonlijkheid van het Jaar. De vakjury zal eerst de lijst van vijftien kandidaten reduceren tot vijf supergenomineerden, maar de uiteindelijke winnaar kiest u via televoting. Met een groots gala aan de Reyerslaan wordt zondagavond voor de zevende maal de Sportpersoonlijkheid van het Jaar verkozen. Welke atleet schittert niet enkel door prestaties, maar vooral dankzij zijn sterke persoonlijkheid? Want daar is het hem om te doen. Om dat te beseffen volstaat een blik op het lijstje van oud-winnaars: Dominique Monami, Luc Van Lierde, Gella Vandecaveye, Jacques 32 / 37

Rogge, Marc Herremans en Kim Clijsters. Stuk voor stuk knappe sporters, maar vooral sterke persoonlijkheden. In een eerste stemronde vorige maand werden de dertig genomineerden door het grote publiek al herleid tot een lijst van vijftien. Deze overblijvers wachten nu vol spanning voor een verdere shifting. Uit de vijftien kandidaten kiezen zij vijf supergenomineerden. De tien juryleden, zelf allemaal grootheden uit de sportwereld, baseren zich hiervoor op criteria als bescheidenheid, intelligentie, sportiviteit, stabiliteit, vriendelijkheid, charisma en doorzettingsvermogen. Ook de persjury mag zijn zegje doen, maar de beslissende stem komt uiteindelijk van u, beste lezer. Zondagavond tijdens het eerste deel van de live-uitzending zal vakjuryvoorzitter Gaston Roelants de vijf supergenomineerden bekendmaken. Daarna is het aan u. Via telefoon of via sms kan u dan op uw favoriete kandidaat stemmen. Deze punten wegen dubbel zo zwaar door als die van de pers- en vakjury. Dan is het vol spanning wachten op het tweede deel van de uitzending. Aan wie mag Vlaams minister-president Yves Leterme de Victor overhandigen? Wie wordt de opvolger van Kim Clijsters en mag zich een jaar lang de Sportpersoonlijkheid van het Jaar noemen? De 15 supergenomineerden: 1. Philippe Bergmans 2. Vincent Kompany 3. Dirk Boon 4. Wilfried Meert 5. Tom Boonen 6. Axel Merckx 7. Stefan Everts 8. Muriel Sarkany 9. Eric Gerets 10. Robert Van De Walle 11. Kim Gevaert 12. Ann Wauters 13. Justine Henin 14. Bart Wellens 15. Ilse Heylen Uiteindelijk heeft Kim Gevaert de Victor van de Sportpersoonlijkheid van het Jaar 2004 gewonnen. Bron: Zaterdag 15 en zondag 16 januari 2005 - Zondag verkiezing sportpersoonlijkheid van het jaar - Sportwereld - Freddy Carremans

33 / 37

HET FAVORIETE PLEKJE VAN ILSE HEYLEN: "FIETSEN IN HET SPOOR VAN WITSE" Bronzen medaillewinnares nestelt zich graag in stulpje van verloofde

Met haar kortgeknipt broskopje lijkt ze in de verste verten niet op Monica uit Friends of Charlotte uit Sex & the City. Maar als het over trouwen gaat, zit Ilse Heylen op dezelfde golflengte als de twee, door het huwelijk geobsedeerde tv-personages. "Als klein meisje droomde ik al van mijn trouwfeest", bekent de judoka die brons haalde op de Olympische Spelen. "Maar nu denk ik: help, die datum komt zo dichtbij en ik moet nog zoveel organiseren!" Ze is geboren en getogen in het Antwerpse Edegem. Toch ligt het favoriete plaatsje van Ilse Heylen op vijf minuten van het centrum van Brussel. Haar verloofde en exjudoka Olivier Berghmans woont in een klein maar uiterst gezellig appartement in Sint-Pieters-Leeuw, waar de bronzen medaillewinnares zich bijzonder graag in de zetel nestelt. "Als je links de straat uitrijdt, zit je meteen tussen de winkelketens", vertelt Heylen. "Dat vind ik tof, want ik vind het niet leuk als ik een uur moet rijden als ik iets nodig heb. Het centrum van Brussel trek ik nooit in. Wat een labyrint! Ik kan me niet goed oriënteren. Zelfs in Antwerpen verlies ik altijd de weg. Maar als je deze straat aan de andere kant uitrijdt, kom je terecht in de prachtige landschappen naast het kanaal Brussel-Charleroi, waar Witse opgenomen werd. Ik ga graag fietsen in de streek, al kan dat voor iemand uit het vlakke Antwerpen best lastig zijn (lacht). 's Morgens train ik in Merksem, waardoor ik nog bijna elke dag bij mijn ouders binnenspring. We zijn van plan om na ons huwelijk een huis te zoeken in de buurt van Zemst, de gulden middenweg tussen Oliviers Brussel en mijn Antwerpen." 34 / 37

Het woord is gevallen. Dolgelukkige Ilse kan tegenwoordig moeilijk zwijgen over haar op stapel staande huwelijk. "Op 24 september is het zover. Die datum komt steeds dichterbij. Voortdurend denk ik: help, er moet nog zoveel geregeld worden! En door drukke judoprogramma ben ik dit jaar bijna niet meer thuis. We trouwen niet voor de kerk, maar het wordt toch vrij klassiek. Ik heb al een kleed gevonden, ja, maar ik verklap nog niet hoe dat eruitziet." Minimuminkomen "Op een dag zei Olivier: is het goed dat we een verlovingsring kopen? Zomaar, uit het niets. Ik dacht: waarom niet? Een week later vroeg hij op dezelfde manier: is het ok als we trouwen? Hij heeft het dus wél gevraagd, maar niet tijdens een romantisch etentje. Toch kan hij af en toe de romanticus uithangen. We zijn ondertussen bijna twee jaar samen. Dat is niet zo lang, maar we kennen elkaar al meer dan tien jaar. Toen ik in Leuven studeerde, ben ik getransfereerd naar een Leuvense judoclub. Olivier was lid van die club. We hadden vroeger allebei iemand anders. Daardoor duurde het vrij lang voor de vonk oversprong." "Ik heb de licentie lichamelijke opvoeding gestudeerd. Dat lukte, omdat ik mijn studies met mijn hobby combineerde, en niet - zoals de anderen - met het studentenleven. Daar had ik gewoon geen tijd voor. Ik heb niet het gevoel dat ik iets heb gemist. Een mens moet keuzes maken, en judo was mijn prioriteit. Nu ben ik blij dat ik die studies heb afgemaakt, want met enkel een diploma Latijn-Wiskunde zou ik na mijn carrière niet ver moeten lopen. Zelfs de allerbeste judoka's verdienen nog altijd een peulschil in vergelijking met voetballers, wielrenners of tennissters. Ik bezit trouwens pas vanaf vorig jaar een profcontract van BLOSO. Daarvoor word je vergoed volgens je diploma. Met mijn universitaire studies valt dat dus goed mee, maar wie alleen maar een diploma middelbaar onderwijs heeft met het met een minimuminkomen stellen. De vorige zeven jaar heb ik op kosten van mijn ouders geleefd. Dat ik nu eindelijk financieel mijn eigen boontjes kan doppen, voelt heel goed." Zes kindjes "Judo zit in de familie. Ik heb één oudere zus en twee jongere broers. Allemaal hebben ze judo beoefend. Mijn vader ook. Die had vlug in de mot dat ik talent had. Daarom hebben mijn ouders me altijd gesteund. Op mijn zesde moest ik van hen een sport kiezen. Eerst was dat ballet, maar een jaar later ben ik naar turnen overgeschakeld. Mijn zus was niet in sport geïnteresseerd. Dus liep mijn papa met haar alle mogelijke sportclubs af. Judo vond ze tof, dus koos ze daarvoor. Na de turnles reed ik met mijn fietske naar haar judoclub. Ik stond door de ruit te kijken en dacht: waw, dat wil ik ook! Omdat ik zo jaloers was, ben ik op mijn achtste ook met judo begonnen. Ik was een bijzonder stil meisje. De tatami was de plaats waarop ik mij uitleefde." "Naast judo en mijn vriend is mijn familie het belangrijkste in mijn leven. Mijn zus is ondertussen getrouwd en heeft al drie kindjes, mijn broer is een huis aan het bouwen en ik zit tegenwoordig heel veel in Brussel. Langzaam zie je iedereen z'n eigen leven opbouwen, maar op feestdagen als Kerstmis en nieuwjaar komen we allemaal samen en keert die sfeer van vroeger terug. Dat zijn momenten die ik koester. Ik ben meter van het oudste kindje van mijn zus. Tuurlijk droom ik ook zelf van kindjes, al zal dat voor na mijn carrière zijn. Als ik na de spelen van Peking stop, ben ik 31. Dan zal ik 35 / 37

niet lang meer moeten wachten. Twee zal genoeg zijn, denk ik. Mijn zus wilde eerst zes kindjes, maar ze houdt het nu toch bij drie (lacht)." De knop omdraaien "Ik herinner me nog goed mijn eerste kamp. Het was bij de miniemen en zonder oranje gordel mocht je niet meedoen. Daar stond ik dan met mijn gele gordel. Maar mijn trainer fluisterde: hier, doe vlug oranje aan, als je de kamp wint, mag je hem houden. En ik won ..."

Vier jaar geleden mocht ik niet naar de Olympische Spelen. Toen was ik verschrikkelijk ontgoocheld. Vooral omdat ik Sydney eigenlijk wél had gehaald, maar ik mocht niet mee omdat Ann Simons voor me op de rangschikking stond. Veel mensen belden me, dachten dat ik in de put zat. Dat was niet zo. Ik heb meteen de knop omgedraaid en me op het volgende seizoen voorbereid." "Mijn eerstvolgende doel is het EK. In 2004 haalde ik in Boekarest zilver. Ik was daar zò blij mee, dat ik tijdens de finale helemaal niet geconcentreerd was en domweg verloor.Dat wil ik dit jaar rechtzetten. Vooral ook omdat het deze keer in Rotterdam is. Daar zullen veel Belgische supporters aanwezig zijn. Daarna mik ik op het wereldkampioenschap in september. Het wordt mijn eerste WK. Er zullen een pak onbekende Aziatische meisjes deelnemen, waardoor de kans op een verrassing groter is. De Olympische Spelen van Peking worden mijn laatste doel. Daar kan ik in schoonheid mijn kimono aan de wilgen hangen." Bron: 11/01/2005 - Het favoriete plekje van Ilse Heylen ... "Fietsen in het spoor van Witse" - Het Nieuwsblad - Brecht Decaestecker

36 / 37

JEUGD OPENT SPORTHAL Gloednieuw complex biedt plaats aan jongeren, ouderen en mindervaliden GOOIK - Zo'n tweehonderd Gooikse kinderen hebben alvast de weg gevonden naar het nieuwe gemeentelijke sportcentrum De Koornmolen. Daar vond een eerste sportinstuif plaats. Iets meer dan een jaar werd aan de bouw van de sporthal gewerkt. ,,Eindelijk een plaats dicht bij huis om lekker binnen te gaan sporten'', zo zeggen de eerste gebruikers enhtousiast. Na meer dan twintig jaar van plannen maken en na vijf jaar van sparen staat de nieuwe Gooikse parel overeind. Volleybal, (kleuter)dans, badminton, judo, karate, turnen, chi chong en tennis zijn maar enkele sporten waaraan de nieuwe sporthal onderdak biedt. Bij het aanbod wordt zowel met jongeren, volwassenen, senioren als mindervalide personen rekening gehouden. De Gooikse jeugd kreeg alvast de kans om met verschillende sporten kennis te maken. Een kennismakingsles dans, karate of badminton met Belgisch kampioene Nathalie Descamps stond al op het programma. Daarnaast konden de kinderen tijdens een sportinstuif proefjes afleggen in zeven sportstanden. Jongeren van alle leeftijden deden gretig mee. Met een volle stempelkaart sleepten de kinderen een gadget en gratis drankje in de wacht. Dat zorgde voor heel wat blije gezichten in het nieuwe complex. Het gemeentebestuur heeft een lange weg afgelegd om de sporthal te kunnen bouwen. In 1981 lagen de eerste uitgetekende plannen op tafel. Door politieke perikelen werd de realisatie op de lange baan geschoven. In oktober 2003 startte de bouw van het complex. De Koornmolen geeft nu een afgewerkte indruk. Buiten het plaatsen van de rekken aan de muren en enkele kleine details is alles klaar. Het naamplaatje is er nog niet maar daar wordt de komende weken werk van gemaakt. Of de toekomst aan de sporthal ook buitensportmogelijkheden biedt, is nog onzeker. ,,Voorlopig komen er geen uitbreidingen maar de Vlaamse dienst Stedenbouw doet daarvoor de deur niet dicht'', vertelt burgemeester Michel Doomst (CD&V). Atletiekpiste ,,Ideaal zou zijn om hier zowel binnen- als buitensporten te combineren zonder daarmee de lokale clubs te bedreigen. Het is immers niet de bedoeling om alle sportbeleving hierheen te trekken. Het zou wel tof zijn om nog een uitgebouwde atletiekpiste te kunnen aanleggen.'' De officiële opening gebeurde in aanwezigheid van Ilse Heylen, de olympische medaillewinnares judo. Spectaculaire judodemonstraties, trampolinespringen en rolstoelbasket sloten de avond af waarna de Gooikse inwoners gezellig konden napraten in de gloednieuwe cafetaria. Bron: 10/01/2005 - Jeugd opent sporthal - Het Nieuwsblad online - Veerle Weeck. http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=GLTBIDRA

37 / 37