Ze heeft toppaard Lingh gekocht en traint bij de beste van de wereld. Alles wordt op alles gezet om het te maken in de dressuur. Ze is neergestreken bij Stal Van Grunsven in Erp om van daaruit enkele Grand-Prixwedstrijden in Europa mee te rijden. Karin Offield leerde in drie jaar een dressuurruiter te zijn.
K arin Offield gaat vo o r d e to p
‘Ik wil de geheimpjes aar twee Jack Russels reisden mee in het vliegtuig. Voor Karin Offield zijn het haar kinderen, ze slapen op haar bed. De slanke Amerikaanse wil haar leeftijd niet prijsgeven, maar wie haar biografie uitpluist komt tot de conclusie dat ze de veertig moet zijn gepasseerd. Ze verblijft in een hotelletje in de buurt van Erp en is overdag op stal bij Anky van Grunsven te vinden. Dicht bij Lingh, maar vooral ook kijkend naar andere ruiters, hoe doen zij het? Karins honger naar kennis is onstuitbaar. Alles aan Lingh blinkt. Zijn Mexicaanse groom, die is meegereisd naar Nederland, heeft geen hoekje overgeslagen. Trots pakt Karin het halstertouw over. „We doen er alles aan om te zorgen dat hij happy en gezond is. Ik vind het erg belangrijk dat een paard zich altijd veilig en ontspannen voelt. Er wordt veel met hem buiten gewandeld. Ik zou hem het liefst loslaten in een paddock, maar daarbij heeft mijn andere paard Louisville (dat ze een paar jaar geleden van Leunus van Lieren kocht, red.) zich ontzettend geblesseerd, zo erg zelfs dat ik hem uit de sport moest terugtrekken en hij alleen nog als dekhengst dienst doet. Dus dat durf ik niet meer aan.”
10
07bit152_karinenlingh 10
7-1-2008 13:47:01
FOTOGRAFIE: WWW.ARND.NL
van Anky leren kennen’
BIT n u m m e r 1 5 2
07bit152_karinenlingh 11
januari
2008
11
7-1-2008 13:47:27
Karin Offield ‘Er zal gerust wel eens iets onaardigs over me worden gezegd omdat ik een kanten-klaar Grand-Prixpa ard heb gekocht, maar dat is prima.’
e verkoop van Lingh deed in Nederland veel stof opwaaien. Lang was het in nevelen gehuld, ging hij nou wel of niet weg? Karin is zelf door Edward Gal gebeld, nadat ze al een keer of vier in Europa was geweest, op zoek naar een echt toppaard. „Het was het steeds net niet. Ook ik had de geruchten gehoord over Lingh, maar ik durfde niet te hopen dat het mijn paard zou worden. Ik had hem in Las Vegas gezien, waar hij een verpletterende indruk maakte op mij en heel dressuurminnend Amerika. Dus toen Edward me belde, ben ik meteen in een vliegtuig gesprongen. Natuurlijk hoop ik diep van binnen dat hij speciaal naar mij heeft gebeld omdat hij wel wist hoe goed Lingh het bij mij zou krijgen. Die hengst was toch bijzonder voor hem. Ik besef hoe moeilijk het moet zijn geweest om zo’n kampioenspaard los te laten.” De relatie met Edward is sindsdien hecht, Karin heeft nog regelmatig contact met hem. De eerste keer op Lingh rijden was spannend en goddelijk tegelijk, herinnert Karin zich. De kans om op zo’n paard te mogen zitten was op zich al opwindend. Natuurlijk maakte ze zich zorgen over haar rijden, of ze wel goed genoeg was. Maar ze reed zo op
12
07bit152_karinenlingh 12
7-1-2008 13:47:40
America’s Next Equestrian Star
op het paard weg, nadat Edward hem eerst had voorgereden. „Ik heb alle oefeningen gedaan en het voelde gemakkelijk, Lingh was eenvoudig te rijden. In tegenstelling tot sommige andere Grand-Prixpaarden die ik had geprobeerd hoefde je hem niet te duwen of te ondersteunen om een bepaalde oefening eruit te krijgen.”
et was afwachten of Lingh Karin wel zou passen, qua maat en temperament. Hoewel ze zich over dat laatste het minst zorgen maakte. Karin rijdt al haar hele leven, vooral western en springen. Dus ze is wel wat gewend en ligt er niet snel naast. Wat ze echter miste was een dressuurachtergrond. „Ik moest leren een betere dressuurruiter te worden. Ik kon wel op een paard blijven zitten, maar tot voor drie jaar terug wist ik niet hoe ik hem zelf aan de teugel kon rijden zonder de hulp van een slofteugel. Haalde je dat ding weg, dan had ik absoluut geen idee wat ik moest doen om het paard net zo te laten lopen. De basiskennis ontbrak me. Het fascineerde me wel enorm dat je een paard kunt veranderen, zijn balans en impuls kunt verbeteren door training.
BIT n u m m e r 1 5 2
07bit152_karinenlingh 13
januari
Als springruiter besteedde ik daar weinig aandacht aan. Je had een sprong en daar moest hij over, klaar. De harmonie tussen ruiter en paard intrigeerde me wel, maar als ik die niet had kon ik niet bedenken hoe ik die wel zou kunnen krijgen. Dat heb ik echt moeten leren. De omschakeling van het springen naar de dressuur is me best zwaar gevallen. Ik was bijvoorbeeld gewend mijn benen altijd om de buik te klemmen. Het heeft me moeite gekost dat af te leren. Ik heb daarbij hulp gehad van enkele bijzondere paarden die als leermeesters fungeerden. Wat ik ook moeilijk vond om te leren was wanneer en hoe je een paard meer impuls kunt geven en hoe je hem bij elkaar moet houden. In de westernsport en het springen komt dat allemaal niet zo nauw.”
n Amerika traint Karin sinds drie jaar bij de in Europa opgeleide Robert Dover. „Voordat ik bij hem kwam, was ik erg in verwarring. Ik wist echt niet hoe ik een paard zover moest krijgen dat hij zou lopen zoals ik in mijn hoofd had. Niet alle instructeurs in Amerika zijn even goed in het overdragen van kennis. Je moet leren hoeveel been je moet ge-
2008
Behalve de dressuur en haar honden heeft Karin nog één an-
ven, hoeveel hand je gebruikt, hoe belangrijk je houding is. Die informatie kreeg ik echter niet. Ze zeiden wel wat ik moest doen, maar niet hoe en waarom. Ik ben niet een type om in de boeken te duiken, ik ben meer visueel ingesteld. Robert heeft me, door constant te herhalen, alles bijgebracht. Vooral op het gebied van de juiste houding te paard en het belang daarvan voor het overbrengen van je hulpen. Ik heb al in geen drie jaar een slofteugel aangeraakt.” Dover heeft een pragmatische benadering van de dressuursport. „Hij is klassiek opgeleid, maar staat open voor andere stijlen. Zijn leerlingen draagt hij ook op een open blik te hebben voor alle mogelijke manieren om het doel te bereiken met één hoofdmotto: learn from the best (leer van de beste).” Vandaar dat hij enthousiast was over het plan van Karin
dere passie die haar ogen laten oplichten. Karin heeft al vaker gewerkt in de televisiewereld en is gefascineerd door de mogelijkheden. Ze heeft nog een onafgemaakte documentaire over de grote Amerikaanse springruiters uit de jaren zeventig en tachtig op een plank liggen waarmee ze iets wil. Karin is momenteel ook betrokken bij de productie van het TV programma America’s Next Equestrian Star, een soort talentenjacht voor dressuurruiters, onder leiding van Robert Dover. „Zo leuk om te doen. Ik heb daar veel werk aan, maar ik heb mijn computer bij me, dus dat doe ik tussendoor. Je kunt er stukjes van zien op de website.“
www.americanequestrianstar.tv (show synopsis) of www.offieldfarms.com
13
7-1-2008 13:48:04
Karin Offield ik natuurlijk ambitieus genoeg om het goed te willen doen. Als je serieus genomen wilt worden, moet je je ook durven meten met de besten. Je wordt alleen maar beter door steeds weer die AClijn op te rijden. Maar ik wil op tijd terug zijn in Florida voor de wintercompetities, want dat zijn selectiewedstrijden en het team voor de Olympische Spelen staat nog niet vast…”
‘Anky is de beste van de wereld; wat doet ze, hoe doet ze dat. Het zijn juist die kleine details die ik wil weten om beter te begrijpen hoe ik het moet doen. Ik dorst naar meer.’ om naar Anky te gaan. Waarom niet naar Edward, die het paard toch door en door kent? „Anky heeft Edward altijd begeleid en kent Lingh dus net zo goed. Qua bouw is een vrouw toch anders dan een man. Ik wil de finesses leren, precies hoe hard en hoe lang ik wel of niet wáár moet duwen. Dat kan naar mijn idee beter bij een andere vrouw. Bovendien is Anky de beste van de wereld en ik wil haar zoveel mogelijk geheimpjes ontfutselen; wat doet ze, hoe doet ze dat. Het zijn juist die kleine details die ik wil weten om beter te begrijpen hoe ik het moet doen. Ik dorst naar meer informatie.” In Amerika rijdt Karin Lingh niet volgens de diep- en rondmethode. Bij Anky ook niet. „Ik heb mijn eigen systeem in samenspraak met Robert en daar gaat zij in mee. De eerste trainingen gingen gemakkelijk, omdat ik door Robert goed was voorbereid. Hij hamert veel op details, waardoor mijn basis al vrij goed is. Doordat de basis al correct is, is er ruimte om meteen aan het werk te gaan met de nieuwe punten die Anky me voorschotelt. Wat die zijn? Ik wil mijn drafwerk,
BIT n u m m e r 1 5 2
07bit152_karinenlingh 14
januari
de passage en de piaffe meer uitdrukking geven.”
e eerste paar wedstrijden die Karin in Amerika reed met Lingh waren geen succes. Karin legt de schuld volledig bij zichzelf. Ze was niet goed genoeg. Gebrek aan geduld was de grootste boosdoener. Veel te gretig was ze. Ze wilde te graag laten zien wat ze kon, wat een goed paard ze had. „Ik wachtte niet op Linghs reactie, maar dramde zelf te veel door. Als je hulp na hulp na hulp blijft geven is dat te veel informatie voor een paard, waardoor hij in verwarring raakt. Ik was emotioneel erg veel bezig met wat ik van hem wilde. De allereerste wedstrijd haastte ik mezelf na de startbel naar de ingang van de ring, waardoor we tot aan de groet bokkend over de AC-lijn gingen, één grote puinhoop was het. Ik dacht dat ik Lingh voor de ingang wel kon controleren, maar mooi niet dus. En na de passage kreeg ik hem niet eens in galop. Je voelt je ellendig op zo’n moment, maar het maakte me wel vastbesloten om beter te leren rijden.”
2008
et hulp van Dover en veel doorzettingsvermogen stortte Karin zich in een leerproces dat zich na elf maanden vertaalde in acceptabele tot zelfs goede scores. „Het gaat niet om het doel, maar om de weg er naar toe, heb ik geleerd. In de training ging het eerder al beter, maar het duurde even voordat ik genoeg rust in mezelf vond om dat ook in de wedstrijdring tot uiting te brengen. Door naar veel kleine wedstrijden te gaan leerde ik tijdens de proef geduldiger te zijn. Ik voel nog steeds wel vlinders in mijn buik en mijn hart bonst als ik binnenrijd, maar dat is normaal, toch? Je moet een zekere mate van spanning hebben.” Het resultaat schoot omhoog. Voor de top heeft ze nog wel een weg te gaan, maar daarom is ze in het vliegtuig gestapt. Ook om zich in Europa in het hol van de leeuw te wagen: wedstrijden in Duitsland en in Maastricht. „Juryleden moeten aan je wennen als je nieuwkomer bent, dat realiseer ik me. Ik heb niet een bepaald percentage in mijn hoofd dat ik wil halen. Ik kan dus onbevangen meedoen, zonder al te veel verwachtingen, al ben
arin is in de gelukkige positie dat ze zelf helemaal eigenaar is van Lingh. De reacties in Amerika op haar aankoop waren positief, van jaloezie heeft ze weinig gemerkt. Men was vooral blij dat Lingh voor de USA ook als dekhengst beschikbaar kwam. „Gelimiteerd hoor, want mijn sportieve ambities gaan voor en tegelijk presteren in de sport en de dekdienst gaat niet goed.” Offield heeft een grote eigen ranch, maar huurt tijdens het wedstrijdseizoen stallen op plekken waar het klimaat gunstig is en waar Robert Dover bereikbaar is. „Er zal gerust wel eens iets onaardigs over me worden gezegd omdat ik een kant-en-klaar Grand-Prixpaard heb gekocht, maar dat is prima. Ik wil op dit niveau rijden en om dat te doen en daarin zelf te verbeteren moet ik paarden hebben die me daarbij kunnen helpen. Louisville was er zo één en nu dus Lingh. In Amerika heb ik ook wat jongere paarden waarmee ik zelf de ladder op kom. Ik ben vastbesloten, jullie horen nog van mij.” Wil je naast foto’s van Lingh ook een filmpje zien? We filmden Karin en Lingh tijdens Jumping Indoor Maastricht. Ga snel naar www.ophetland.tv.
t e ks t : Te s s a van Daal e n
15
7-1-2008 13:48:17
