I N G E S P R E K JAARVERSLAG LEGER DES HEILS FLEVOLAND

I N G E S P R E K

JAARVERSLAG 2012 - LEGER DES HEILS FLEVOLAND

Inhoudsopgave W oord vooraf

3

In gesprek met Christiaan

4

In gesprek met Ambulant

6

In gesprek met het MT

8

In gesprek met Zij aan Zij

10

In gesprek met de Medezeggenschapsraden

12

I n g e s p r e k m e t 5 0 |5 0 R e s t a u r a n t

14

In gesprek met Ellen & Monique

16

Samenstelling bestuur

18

Telefoonnummers

19

Financieel jaarverslag 2012: http://flevoland.legerdesheils.nl

JAARVERSLAG LEGER DES HEILS FLEVOLAND 2012

Beste lezer,

Samen met andere zorgorganisaties. Met gemeenten en zorgkantoren. Met provincies en verzekeraars. Maar ook met sportclubs en kerken. Met bedrijven en fondsen. Met buurtbewoners en winkeliers. Met mensen van goede wil. Zovelen willen iets doen dat telt, dat het samen wonen, leven en werken beter maakt. Het Leger des Heils staat in Nederland al 125 jaar in die traditie: midden in de samenleving, in de buurt. Professioneel en praktisch, met hoofd, hart en verstand van zaken. Het was een feestelijk jaar, 125 jaar Leger des Heils in Nederland, een jaar met veel hoogtepunten. Een van die hoogtepunten was ongetwijfeld het Majoor Bosshardt gala in de Westergasfabriek. Het was een bijzonder voorrecht om hare majesteit koningin Beatrix daar welkom te mogen heten. De Andere Finale met een wervelende performance van onze cliënten als alternatief voor het Eurovisie-songfestival was eveneens een hartverwarmende gebeurtenis. In 2012 deden net als vorig jaar weer ruim 35.000 mensen een beroep op een helpende hand, op ondersteuning en intensieve begeleiding. Vaak kwam daar ook correctie en training bij kijken. Vaak ook in een gedwongen kader. De 5600 medewerkers in loondienst weten zich geïnspireerd door de kracht van het Evangelie: de boodschap van Gods liefde voor alle mensen. Daarnaast werken er meer dan 1000 vrijwilligers bij ons en nog eens vele honderden mensen, die zich hebben ingezet in de buurtsteunpunten Bij Bosshardt, in de kledingwinkels, de maaltijdprojecten, tijdens de workshops voor de kunst & theaterfestivals in de regio, voor de competitie van de Dutch Street Cup, voor vakantieweken, voor de korendag en nog veel meer. En dan zijn er nog de honderdduizenden die ons werk financieel hebben gesteund. Heel veel dank daarvoor!

VOORWOORD

Het Leger des Heils vindt dat iedereen ertoe doet, dat iedereen Erbij Hoort. Juist ook degenen, die de aansluiting bij de samenleving missen. Door wat hen overkomen is. Door een opeenstapeling van pech. Door verkeerde beslissingen. Er is geen andere keuze dan te werken aan een van onze uitgangspunten “Together We‘re One”, we moeten het samen doen in deze wereld, want we zijn op elkaar aangewezen en aan elkaar toevertrouwd.

Graag nodig ik u uit kennis te nemen van het werk van het Leger des Heils. Een reactie op het verslag of op ons werk stel ik bijzonder op prijs. Envoy drs. Cornel Vader Directeur Stichting Leger des Heils Welzijns- en Gezondheidszorg

3

OP ZOEK NAAR DE VERBINDING

IN

GESPREK

MET

Christiaan Sleurink is de nieuwe algemeen directeur van Leger des Heils Flevoland. Hoewel hij in nog niet alle ontwikkelingen in Flevoland kent, heeft hij met zijn ruime ervaring in diverse functies binnen het Leger des Heils, een duidelijke visie voor de komende jaren.

4

In gesprek Voor u ligt het jaarverslag 2012 van Leger des Heils Flevoland. Dit jaar hebben we gekozen voor het thema “in gesprek”. Niet voor niets: ik denk dat we met velen in gesprek moeten blijven. We bevinden ons immers in een overgangsfase: subsidiëring van zorg gaat van AWBZ naar de WMO, van de centrale overheid naar gemeenten. Ook omdat de overheid verder terugtreedt, krijgen wij als samenleving de taak om meer met elkaar op te lossen. En om dit goed te kunnen doen, zullen partijen met elkaar en wij ook als zorgorganisatie met de samenleving - in gesprek moeten blijven. Deze verandering zie ik als een kans die ons dichter brengt bij wie we als Leger des Heils zijn: dicht bij mensen en dicht bij de samenleving. En hoewel “Terwijl de overheid terug individualisering steeds grotreedt, krijgen wij als satere vormen lijkt aan te nem e n l e v i n g d e t a a k o m m e er men, zie ik anderzijds m e t e l k a a r o p t e l o ss e n . ” steeds meer mensen die op zoek zijn naar verbinding, die ernaar verlangen om ergens bij te horen. Af en toe zie je dit tot uiting komen: men voelt dat we voor even bij elkaar horen. Bij grote incidenten zijn we samen geschokt of op een dag als KoJAARVERSLAG LEGER DES HEILS FLEVOLAND 2012

Verbindingspartners De uitdaging is om die verbinding te blijven zoeken, vorm te helpen geven aan het verlangen van mensen om ergens bij te horen en gebruik te maken van de goede “Men kent hier geen eeuwenoude wil van mensen. t r a d i t i e v a n zo d o e n w e d i t a l j a r e n Vanuit die goede i n d e ze s t r e e k . I k pr o e f h i e r d e o u d e wil is veel mogelijk: pioniersgeest en dat is leuk.” zo gingen we in Overijssel actief mensen benaderen met de vraag om zich in te zetten ter ondersteuning van het werk van het Leger des Heils. Het aantal vrijwilligers verveelvoudigde in een jaar, mensen wilden in enige vorm optrekken met onze cliënten. Ik heb ervan geleerd dat als we burgers meer benaderen, veel mensen bereid zijn om te helpen, om dichterbij te komen. Onze rol daarin is verbinden: als een partner die helpt om mensen met elkaar in contact te laten komen, die als het nodig is faciliteiten biedt zodat het een duurzaam contact wordt. We kunnen niet zonder partners die betrokken willen zijn: om mensen weer een plekje te geven in de samenleving hebben we zowel professionele partners nodig als burgers, denk aan sportclubs, verenigingen, kerken, scholen, etc. Bij hen – juist ook in het gewone leven – staat het menselijk contact immers centraal. Daarvoor wil ik me hard maken: mensen erbij laten horen. Steeds zoek ik hoe ik anderen en mijzelf verder krijg, raak gemotiveerd van mensen die het beste uit zichzelf, de organisatie en de ander willen halen. De kansen en mogelijkheden in Flevoland

zijn groot en uitdagend. En hoewel ik pas een paar weken ben begonnen, voelt het nu al alsof ik op de juiste plek zit: dit is Flevoland, hier mag het anders, geen lange tradities misschien maar wel samen bereid zijn om dingen anders op te lossen. Hier proef je een pioniersgeest en dat is leuk. Vooruitkijkend denk ik dat in gesprek gaan met cliënten, medewerkers, buurtgenoten, de gemeenten veel zal brengen: zorgen met elkaar delen, maar ook de kansen en ideeën. Zo kunnen we samen zorgdragen voor een betere samenleving, waarin we met elkaar verbonden zijn. ■

CHRISTIAAN

ningsdag zijn we samen trots en blij, hebben het goed met elkaar.

Christiaan Sleurink Algemeen Directeur Leger des Heils Flevoland

5

EEN OPGERUIMD BESTAAN Micha wordt sinds 2012 geholpen door onze ambulante woonbegeleiding in Emmeloord. Door een opstapeling van nare gebeurtenissen is Micha depressief geworden. Toen zijn leven zich op een dieptepunt bevond, was zijn zus daar om hem aan de hand te nemen en samen met hem professionele hulp te zoeken. Zo kwam Nanning in het leven van Micha. Aan de hand van tegeltjeswijsheden gaan ze met elkaar in gesprek.

IN

GESPREK

MET

Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.

6

Micha: “Ik kies deze, jij weet waarom, alles draaide voor mij om mijn huisje. Als dat zou zijn weggevallen, was echt alles weg en was ik nog verder afgegleden. Vanwege automatisering hield mijn baan op te bestaan en een scheiding erachteraan... Het houden van mijn woning heeft mij geholpen om te zijn waar we nu staan.” Nanning: “Het is wel een paar keer spannend geweest, dat lag niet alleen aan jou . Ook een simpel misverstand speelde jou parten.”

“Je bent depressief, kijkt nergens meer naar. De ramen, gordijnen: altijd dicht, geen water meer, het was kamperen in mijn eigen huis. ”

“Nou, wat een stress als ineens je geld zoek is. Eerst hadden ze gezegd: de huisuitzetting gaat niet door, toen ineens kreeg ik een aanzegging.” “En ik heb wat afgebeld met dienstverleners: hij heeft echt betaald. Op een gegeven moment heb ik de GGD ertussen gezet.”

“De schuldhulpverlening is er ook nog achteraan gegaan, gelukkig is het toen goed gekomen. Ondanks dat ik bewijs had en kon laten zien dat ik betaald had, geloofden ze mij niet. Ik had de hoop allang opgegeven. Weet je, je bent depressief, je kijkt nergens meer naar. De ramen, de gordijnen ik had ze altijd dicht, had geen water meer, ik leefde verder wel gezond, maar het was kamperen in mijn JAARVERSLAG LEGER DES HEILS FLEVOLAND 2012

eigen huis. Ik vond het een grote puinhoop, Nanning vond het nog meevallen.”

in overleg met elkaar, dan krijg je ook vertrouwen terug.”

“Dat heb ik inderdaad als heel prettig ervaren, je bent rustig en duidelijk. En, het klinkt misschien raar, maar een schone omgeving maakt dat het opVertrouwen krijg je niet, vertrouwen geef je. geruimd raakt in je koppie. Ook in mijn privéleven is Micha: “Toen we de woning hadden gered, volgde het het stukken beter gegaan, ik heb nu een vriendin, waterprobleem. Het water was bijna 10 maanden. Zij heeft mij “ A l k o n ze n i e t a l l e s d o e n , h e t vertrouwen gegeven. Dat helpt gelukkig niet helemaal afgeslom e e h u i l e n e n h e t m e e d e n k e n maar ik heb het uiteindelijk wel ten en mijn zuster deed de was. s c h e e l d e a l a l s d a g e n n a c h t . ” zelf gedaan. Ik heb nu een paar Zij is heel belangrijk, mijn zuster heeft me heel erg geholpen. Al keer gesolliciteerd, ik kijk echt uit kon ze niet alles doen, het meehuilen en het meedennaar betaald werk. Je komt weer in contact, ik miste ken scheelt al als dag en nacht. Als zij niet was gekodat. Ik werk nu bij de voetbalvereniging, help in het men toen ik mij van het leven wilde beroven, was ik er buurthuis. De buurman heeft mij geholpen met klusnu niet meer geweest. Alles liep, financiën begonnen te sen... Ik heb geleerd om voor mijzelf op te komen. lopen, maar ik zat nog zonder water. Het gevoel dat je Maar vooral ben ik rustiger geworden. ■ smerig bent, niet kunt douchen of even dweilen, was heel frustrerend.” Nanning: “Toch was het echt niet zo vies bij jou. Maar nu ik zie hoe goed je je huisje op dit moment voor elkaar hebt, snap ik pas goed wat je toen voor ogen had.” “Ja, dit was waar ik jaren van droomde. En je kunt wel plannen hebben, maar soms kom je alleen niet verder. En mede dankzij jullie inzet is mijn herstel heel erg bespoedigd. En Nanning, jij kon mij bijsturen.” “Ik hoop wel dat je ervaren hebt dat ik niet alles overneem van je: de eerste weken doe ik dat wel maar er moet gelijkwaardigheid blijven. Je stuurt niet, maar gaat

Wist u dat…  we bijna 70% meer thuiswonende cliënten en gezinnen in Flevoland hebben begeleid?

 dit zonder samenwerking met gemeenten, woningcor-

AMBULANT

“Het duurt gewoon even voordat je weer grip hebt op het geheel, nu gaat dat eigenlijk wel.”

poraties en andere zorgaanbieders niet zou zijn gelukt?

 veel nieuwe cliënten buiten Almere wonen en wij de benodigde begeleiding in noordelijk Flevoland kunnen bieden?

 wij naast ambulante crisishulp en woonbegeleiding een Bij Bosshardt in Emmeloord willen starten?

7

IN GESPREK BLIJVEN Het managementteam van Leger des Heils Flevoland telt vier leden; Christiaan Sleurink (algemeen directeur), Joop Rozema (directeur bedrijfsvoering), Anne Marieke Groot (manager primair proces Verpleging & Verzorging) en Carolien Bronkhorst (manager primair proces Maatschappelijke Dienstverlening). Ook zij gaan met elkaar in gesprek aan de hand van tegeltjeswijsheden.

IN

GESPREK

MET

W at de boer niet kent, dat blieft hij niet

8

Christiaan: “Wanneer je ziet wat erop ons afkomt, wordt het tijd om een nieuwe keuken te proberen.” “Ik ben niet zo bang voor die nieuwe ontwikkelingen. In het verleden hebben we de samenleving daadkracht laten zien.”

meerwaarde heeft voor onze cliënten.” “Alleen, wat heeft dan meerwaarde voor een cliënt? Misschien heeft iemand behoefte aan wandelen met een hond, daar heb je als hulpverlener niet altijd een rol in.” “Dat hoef je zeker weten niet te professionaliseren: de kunst is om mensen zoveel mogelijk te verbinden in de gewone wereld. Rest de vraag: hoe dan?” Anne Marieke: ”Je ziet ook dat de gemeente elementen samenbrengt: in Almere zijn mensen niet met elkaar opgegroeid, juist hier zoek je vormen om verbindende processen op gang te brengen en er als professional zoveel mogelijk buiten te blijven.”

“Het gaat ook om zoeken naar wie mensen in beweging kunnen brengen, in Twente bleek dat een voetbalvereniCarolien: ”Zeker, maar teveel op jezelf zijn is een ging. Hoe kunnen we in Flevoland als Leger des Heils gevaar. Laatst ontmoette ik een dame die iets deed een appèl doen op die partijen? Of, moeten wij af en toe dat me wel wat leek voor onze cliënten, maar kreeg zo'n partij zijn? Coalities vormen, niet ik van iemand terug dat “ A f g e l o p e n j a a r k w am d e t e n n i s alleen voor onze eigen cliënten maar er geen passend concept v e r e n i g i n g l a n g s : w e w i l l e n w a t ook voor anderen: Bij Bosshardt Buurtzou zijn. Dat triggert mij: b e t e k e n e n i n o n ze b u u r t , e n d i t steunpunten, een kledingwinkeltje, concepten, ze zijn belangrijk maar we moeten j a a r g r a a g v o o r j u l l i e ! H i e r i s e e n workshops kunst & theater organiseopenstaan voor wat onze o p r e c h t e v e r b i n d i n g o n t s t a a n . ” ren…” visie en doelstelling gestalte kan geven.” “Ik denk zeker dat we ons meer kunnen verbinden met andere partijen.” “Waarbij je moet opletten dat een verbinding echt

“Dat moeten we zeker durven doen. maar we kunnen ook goed gebruik maken van wat er al is. Afgelopen jaar kwam de tennisvereniging langs: we willen wat betekenen in onze buurt, en dit jaar graag voor jullie bewoners. Het was zo'n leuke dag: bewoners langs JAARVERSLAG LEGER DES HEILS FLEVOLAND 2012

de lijn, T-shirts aan. Hier is een oprechte verbinding ontstaan. Aansluiting zoeken bij clubs die er al zijn, vraagt om naar “buiten te gaan”, geen “wat de boer niet kent”. Zo stuitte ik op een fotoclub die ruimte zocht, een zaaltje. Nou, dat kan bij mij, maar ik wil er iets voor terug, zeg ik dan. Nu houden zij in onze wandelgangen exposities, vaak portretten van bewoners. Zo bouw je verbindingen: je hoeft het niet per se zelf te organiseren maar samen iets moois ervan maken, dat mag natuurlijk wel!”

Christiaan: ”Ik ben nieuw in Almere, moest ik naar een locatie van ons: geen Leger des Heils-schild… Geluk gehad, het bleek de eerste portiek. Niets op de gevel vind ik niet erg, het gaat me er wel om dat we herkenbaar zijn voor de buren.” Carolien: ”Als je daar bij de sigarenboer, bakker of slager binnenloopt, weet iedereen waar we zitten.” “Dat vind ik ook goed, gewoon in een centrum zitten, niet geïsoleerd, middenin de samenleving!” “Zij aan Zij is verhuisd dit jaar. Het zit aan een hofje met senioren, die alle mooie kleine kindjes heel schattig vinden. Dat gaat prima, maar voor we naar Zeewolde verhuisden, moesten we wel heel erg praten voor we mochten starten. Zeker moet je heel goed nadenken over een locatie voor je doelgroep: wiens belang dien je nu als je je voorziening daar neerzet? Weegt een mogelijk stigmatiserende werking voor cliënten die er gaan wonen op tegen het voordeel van een stukje rust dat je je cliënt kunt bieden als hij meer buiten de drukte woont? Ik vind dat we dit ook echt aan de klant

zelf moeten vragen, de verbinding met de samenleving zit 'm niet altijd in een huis dat heel dicht tegen dat van de buren aanstaat.” “Maar soms helpt het wel, van een ‘gewone’ omgeving kan ook een normaliserende werking uitgaan.” “Hoe dan ook, nadrukkelijk met je klant in gesprek blijven, daar gaat het om.” Anne Marieke: ”En dan zijn mooie dingen mogelijk. Een cliënt die vanuit Domus naar Buitenhaeghe verhuisde, is daar door onze ‘zusters Clivia’ lekker verzorgd. De man valt niet meer op, heeft zijn draai gevonden. Misschien omdat zowel voor de medewerkers als voor bewoners er geen discussie bestaat over de gang van zaken in huis.”

HET

Liever een goede buur dan een verre vriend

MT

“ E r i s g e e n g o e d o f f o u t . N a d r u kkelijk met je klant in gesprek blijv e n , d a a r g a a t h e t om , d a n zi j n mooie dingen mogelijk.”

Joop: “Dat vind ik mooi aan Flevoland: wij kunnen twee sectoren verbinden. Korsakov tussen dementerenden, tienersmoeders bij ouderen. En (gekscherend) ik heb zelfs “het voetbalveld van de majoor!" naast Buitenhaeghe voor de Dutch Street Cup in gedachten, dat wordt een feest!” ■

9

EEN GOEDE OPVOEDING Als zwangere tiener kreeg Amy van haar moeder te horen dat als ze het kind wilde houden, ze moest verhuizen. Zo kwam ze in aanraking met het Leger des Heils. Inmiddels woont ze al geruime tijd in tienermoederopvang Zij aan Zij en is ze trotse moeder van Jayden. Amy gaat in gesprek met tienermoederbegeleider Eddy.

MET

“Heeft je moeder alles geaccepteerd?”

IN

Eddy: “Ik zie hoe je met Jayden bezig bent, hij is al zo wijs. Hoe voelde je je toen jullie hiernaartoe verhuisden?”

GESPREK

Ouders leren kinderen spreken, kinderen leren ouders zwijgen

10

Amy: “Vooral onzeker over hoe het verder moest. Tot augustus woonde ik in Noodopvang Perspectief.”

“Eerst niet, als ik het kind wilde houden moest ik verhuizen naar de vader, vond zij. Toen begonnen de problemen. Ik ben dankbaar dat ik hier een plekje kreeg, rust. Nu doe ik een opleiding en heb weer contact met mijn moeder. Jayden is dol op haar.”

ik ook zei, hij ging jou zoeken.” “Hij heeft met 10 maanden al zijn eigen wil. Als je zegt: niet doen, slaat hij!” “Ik ben grootvader, mijn kleindochter belde mij laatst. Toen ze 8, 9 maanden was, swipete ze al met mijn iPhone. Kinderen leren snel.” “Jayden wil ook iedere keer aan de telefoon, leuk.” “Je leert de persoonlijkheid van je kind kennen, kinderen kijken ook goed naar wat jij doet.” “Ja, je moet goed op jezelf letten, ze nemen alles over! Maar het gaat stapje voor stapje. Ook met mij, na toerisme wil ik Spaans doen. Een baan hebben, goed voor mijn kind zorgen, de rest komt later.” Een goede buur is beter dan een verre vriend Amy: “Een goede buur… Het is prettig om hier te wonen, je woont wel met veel meisjes samen. Het is ook een uitdaging voor mij om te zien hoe anderen al het huis uit gaan, maar ik weet dat mijn dag komt. Dat is de volgende stap: nu zorg ik zelf voor Jayden, hoe zal het zijn als ik alleen met Jayden woon? Maar ik ben niet bang, ik ga dat redden. Hier woon je zonder familie, dat is wel erg wennen. Ik ben zelf goed opgevoed, tot mijn twaalfde heb ik in Zuid-Amerika gewoond. Ik hoop in de toekomst een goede baan te krijgen zodat Jayden de wereld daar kan leren kennen. Misschien dat ik over 50 jaar terug ga. Eerst hier werken en sparen, daarna daar een huis kopen en dan met pensioen.”

“ O n a f h a n k e l i j k zi j n . S o c i a a l m e ze l f o p b o u w e n . I k w a s g e w o o n ten onder, ik ben weer boven en ga echt boven blijven met mijn kind.”

“Straks is Jayden groot, hoe stel je je voor dat hij wordt?” “Hij is lekker eigenwijs. Ik blijf het liefst in Zeewolde, terug naar de stad is te onrustig, het lijkt mij voor Jayden beter om hier op te groeien.” ”Laatst was hij druk aan het spelen, ineens zocht hij mama. Wat


Eddy: “Zuid-Amerika is wel anders dan hier, er is een andere vorm van respect daar.” “Waar ik vandaan kom, is meer respect voor ouderen, een grote mond hoor je daar echt niet. De levensstijl in Nederland is heel anders. Ik wil dat Jayden waarden en normen meekrijgt, wil hem een goede opvoeding geven. Ik ben een goede moeder.”

Hier in de nieuwe omgeving wonen veel ouderen. Ze vinden het wel heel leuk om alle kindertjes te zien, zeggen ze: O, mag ik even kijken? Ik heb er geen last van, ik wil hier eigenlijk wel blijven. Lekker rustig.” ■

AAN

Wist u dat…

ZIJ

“Ik hoop in de toekomst een g o e d e b a a n t e k r i j g e n zo d a t Jayden ook mijn thuisland kan leren kennen.”

“Toen wij voor het eerst het dorp ingingen, keek iedereen naar ons: een groep jonge meiden die allemaal met een kinderwagen liepen! Nu is iedereen eraan gewend.

ZIJ

“En hoe is het gegaan met de verhuizing van Zij aan Zij?”

 Zij aan Zij op 2 november in een dubbel zo groot pand in Zeewolde feestelijk is heropend?

 53 Flevolanders met een licht verstandelijke beperking door ons zijn opgevangen en begeleid, waaronder in Zeewolde?

 er al twee orthopedagogen met deskundigheid op dit gebied bij ons zijn komen werken?

 wij binnen onze doelgroep nog meer mensen met een licht verstandelijke beperking denken te kunnen helpen?

11

DE DOELGROEP IN HET OOG Jan is voorzitter van de cliëntenraad en Susan voorzitter van de OR. Hoewel ze zich beiden in de medezeggenschap binnen Leger des Heils Flevoland bevinden, hebben ze elkaar nog nooit gesproken. Een openbaring voor alletwee en waarschijnlijk het begin van een goede samenwerking tussen de cliëntenraad en de OR.

IN

GESPREK

MET

Het is aardig om belangrijk te zijn, maar het is belangrijker om aardig te zijn

12

Jan: “Wij willen niet aardig gevonden worden, wel moet respectvol met elkaar worden omgegaan. Soms moeten we misschien wat eerlijker zijn naar elkaar toe.” Susan: “Het gaat inderdaad niet om belangrijk zijn, maar wel om respect.” “Ik zit met deelraad-voorzitters samen in de beleidscommissie. Daar hebben we het over het beleid dat gevoerd wordt, controleren we hoe het Leger omgaat met de cliënten en met de regels. We denken altijd in het belang van de cliënten, ook al is er “We staan dicht bij de gang van natuurlijk altijd te weinig geld.”

za k e n , l e t t e n e r o p d a t h e t b e l e i d t e n g u n s t e k om t a a n d e c l i ë n t e n . “We werken in de OR ook met commissies, M a a r j e m o e t w e l r eë e l b l i j v e n . ” meer thematisch . We hebben net verkie-

zingen gehad, je krijgt niet zoveel aanmeldingen, maar we hebben nu wel twee nieuwe leden. Jullie krijgen trouwens een ex-OR-lid in de cliëntenraad.” “Dat is verfrissend! Ik ben altijd benieuwd over hoe we als raad functioneren, wil weten hoe we het doen, waarvoor we verantwoordelijk zijn.”

“De oude directeur was erg voor transparantie, dat was prettig.“ “Ik vond de directeur ook heel transparant en kreeg respect. Ik durfde altijd met mijn vragen naar hem toe.” “We kregen ook elke maand een financieel verslag, we willen niet achter de feiten aanlopen. De discussies waren open maar wel fel. We staan dicht bij de gang van zaken, letten erop dat het beleid ten gunste komt van de cliënten. Maar je moet wel reëel blijven.”

... JAARVERSLAG LEGER DES HEILS FLEVOLAND 2012

niet bang zijn om dom gevonden te worden. Ik vind het belangrijk om te weten welke kant we opgaan, liever dan dat het een beetje in het midden gehouden wordt, daar is niemand bij gebaat.”

Jan: “Je komt veel meer aan de weet als je eerst vertrouwen geeft. Dat is mijn ervaring na bijna twee termijnen als voorzitter. Ik stop, ik vind het belangrijk dat er jong bloed bij komt.”

“We hebben de nieuwe directeur ook doorgezaagd over communicatie, niet alleen naar ons toe, maar ook naar de buitenwacht. En we hebben gevraagd naar doelgroepen, is het Leger des Heils er nog voor de verstotenen? En hoe organiseer je dat, bijvoorbeeld met je medewerkers?”

Susan: “Zijn er genoeg aanmeldingen?”

“En, hoe ga je dat dan organiseren?” `Ik vind het leuk om eens met jou te praten. Wij hebben aangegeven dat medewerkers elkaar meer moeten kunnen vervangen, personeel dat zich inhoudelijk verbreedt en er samen voor gaat.”

“Nee, geeneen, jongeren werken allemaal. We hebben wel een zake“Inderdaad, herkenbaar, met onze doelgroep en wat er op ons aflijke groep, we hebben een schittekomt, heb je mensen nodig die open staan voor veranderingen. Op rende secretaris. Respect en verde afdeling waar ik werk komt een nieuwe doelgroep, dat vind ik trouwen zijn belangrijk, maar je echt leuk. ` moet ook iemand hebben “ O n ze d o e l g r o e p , h e t m o e t j e l i g - “Het zal veel vragen, in fasering maar ook die weet heeft gen, of je moet met hen leren van P&O. We willen ook echt kijken waar van bedrijfsvoering. De voorzitter en secretaris worden gekozen investeringen gedaan worden, op locaties, o m g a a n . I k b e n e r bl i j m e e . ” door de directie. Ik denk dat een directie niet handig bezig is als ze inrichting, personeel? Om echt “het Leger” te een stroman aanstellen, ze willen immers dat een raad goed geleid wordt. Onze notuliszijn, zo worden we ook bekeken door de maatschappij, de overheid. te is trouwens ook goed, dat is ook heel belangrijk.” Niet concurreren, maar de plek veroveren die bij ons hoort, voor de “Dat is leuk, dat herken ik. Wij zijn ook blij met onze secretaris. Je hebt zo iemand nodig, je weet ook niet altijd alles.“ … “Waar wij ook druk mee bezig zijn, is hoe je een onderwerp dat speelt, goed overbrengt aan je achterban. Dat vraagt iets van jou als voorzitter, je moet vragen durven stellen,

mensen voor wie we er willen zijn.” “Onze doelgroep, het moet je liggen, of je moet met hen leren omgaan. Ik ben er blij mee.”

■

MEDEZEGGENSCHAP

Vertrouwen krijg je niet, vertrouwen geef je

13

SMAKEN VERSCHILLEN Mevrouw Boomsma woont in Zorgcentrum Buitenhaeghe. Zij gaat in gesprek met Mohamed die werkt bij dagbestedingsproject 50|50 Restaurant in Buitenhaeghe. Aan de hand van tegeltjeswijsheden delen ze ervaringen en gaan ze in gesprek over voor hun belangrijke dingen in het leven.

IN

GESPREK

MET

W at de boer niet kent dat blieft hij niet

14

Mw. Boomsma: “Ik woon hier nu zes jaar, ik eet hier heerlijk. Mijn man kookt zelf, hij woont nog thuis. Hij heeft een hersenbloeding gehad en kon niet meer voor mij zorgen. De tijden zijn veranderd, maar ik ben nogal gelovig: ook dat helpt om bij elkaar te blijven. En het gaat goed.” ... “De meeste gasten in het restaurant zijn tevreden, maar je hebt altijd mopperaars. Ik heb 17 jaar in de bejaardenzorg gewerkt, daar had je

ook altijd mopperaars. Mensen die hier werken moeten wel liefde voor hun vak hebben, maar ik doe het ook met liefde hoor, als ik een ander help.” Mohamed: “In het begin vond ik dat heel moeilijk, nu leg ik uit welk eten het is en dat helpt. Na 1,5 jaar optrekken met de gasten, weet je hoe je je kunt gedragen, ik besteed even extra tijd aan de tafel, ga daarna pas naar de volgende. Soms hebben mensen wel gelijk, daar moet je mee leren omgaan. Bijvoorbeeld als ik een glas bent vergeten, of een mes. Maar, veel praten met de mensen helpt altijd.” “En ik zeg dan als ik gemopper om me heen hoor: kijk eens naar de tv, er is hier altijd wat te eten. Dat kunnen ze niet hebben, horen hoe mensen honger lijden. Dan durven ze bijna niks meer te zeggen.”

“ E n i k ze g , a l s i k g e m o p p e r “Ik werk niet alleen in het restaurant maar ook in de om me heen hoor: “Kijk e e n s n a a r d e t v, e r i s h i e r keuken, ik wil meer van het vak leren. Dus “Wat de boer niet kent” geldt juist niet voor mij!” a l t i j d w a t t e et e n . ”

W erk e n i s h e t m o o i s t e d a t e r i s . L a a t d u s a l t i j d i e t s over voor de volgende dag Mohamed: “Ik ben nooit zonder werk geweest, nooit bijstand gehad. Ik was getrouwd en toen de kinderen – een meisje en een jongen -waren geboren, werkte ik 40 uur per week. Ik gaf hen ’s avonds eten terwijl ik zo moe was van mijn werk. Toen kwamen we er niet meer uit. Bij de Dag- en nachtopvang is een uitkering geregeld, voor het eerst in 25 jaar. Nu werk ik in het restaurant, én ik volg een opleiding, want anders verveel ik me.” Mw. Boomsma: “In mijn tijd had je altijd werk, ik vond het gewelJAARVERSLAG LEGER DES HEILS FLEVOLAND 2012

“Ik heb nog bij een nagellakfabriek gewerkt, sindsdien ben ik uit huis. Bij Perspectief ben ik gelijk gaan werken, ik hoop in de toekomst weer een betaalde baan en een leuke vrouw te krijgen.” “Ik ben al 55 jaar getrouwd, heb een zoon, dochter en vijf kleinkinderen. Je kunt niet in de toekomst kijken, het voordeel van het ouder worden is wel dat ik in de toekomst wil leven. Zo kreeg mijn zwager een hersenbloeding maar kwam mijn zus toch naar mijn verjaardag. Dat vond ik heel lief. Toen moest ik wel even huilen, zulke emoties moet je verwerken. Maar de dingen die achter je liggen, mag je achter je laten: dat heb ik voor mijzelf wel uitgewerkt.”

… “Soms heb ik contact met mijn ex, wij moeten het vertrouwen in elkaar weer opbouwen. Dat leer ik steeds beter, vertrouwen geven. Het heeft effect op mensen, ze zijn er blij mee als ik zeg: ik geloof je. Echte mannen geloven.” ■

Wist u dat…  Op 16 juni het 50|50 Restaurant opende in Zorgcentrum Buitenhaeghe en we hiervoor een innovatieprijs van Achmea kregen?

50|50

dig om te werken. Wat ik zelf niet kon, daar hielp mijn man mij mee. Zo kwam ik bij een uitzendbureau, naaide doopjurkjes, werkte bij een parfumeriefabriek.”

R E S TAU R A N T

“Dat had ik ook, ik draaide door toen mijn kinderen niet meer bij mij woonden. Ik moest leren aan de toekomst te werken: mijn kinderen worden goed “ D i t h e b i k v o o r m i j ze l f u i t g e verzorgd, ik werkt: dingen die achter je ligheb contact g e n , m a g j e a c h t er je l a t e n . ” met ze. Ik ga vragen of mijn kinderen mij mogen bezoeken, op een dag weer bij mij mogen slapen of zelfs wonen. Ik werk aan mijzelf: ga naar een psycholoog. Ook door het Leger ben ik zover gekomen, elke avond dronken worden doe ik niet meer. Daar zit wel een voordeel aan, geen alcohol gebruiken: met mijn verjaardag was de rekening zo laag, dat ik nog geld had om schoenen te kopen, haha!”

 het 50|50 Restaurant een heerlijk menu aan bewoners van Zorgcentrum Buitenhaeghe en wijkbewoners biedt?

 wij onze cliënten nog meer dagbesteding konden bieden via de 50|50-werkbedrijven?

15

SAMEN ZIJN WE EEN THUIS Ellen (links op de foto) en Monique (rechts op de foto) werken beiden in Zorgcentrum Buitenhaeghe. Daar waar Monique al vele jaren bij ons rondloopt, komt Ellen pas net kijken bij het Leger des Heils. Aan de hand van tegeltjeswijsheden gaan ze met elkaar in gesprek en delen ze hun ervaringen.

IN

GESPREK

MET

Zoals het klokje thuis tikt

16

“Inderdaad, dat had ik ook in Extramuraal, die meneer wilde absoluut thuis sterven. Het kost best moeite om indicaties daarvoor rond te krijgen en het lukt ook niet altijd om dat met eigen mensen te organiseren maar dan schakel je anderen in. Ik vroeg het eerst aan het team, maar het hele team gaf terug dat we dat kunnen en willen. En als de familie na het overlijden onze medewerkers uitnodigt om even afscheid te nemen, dan geeft dat aan dat we als team aan mensen een thuis bieden. Daar ben ik trots op.”

Liever een goede buur dan een verre vriend Ellen: “Het is belangrijk dat je je thuis voelt op je werk. Dat is niet hetzelfde dat je werk je thuis is maar je mag jezelf zijn en je acMonique: ”Dit heeft voor mijn gevoel te maken met muren en cepteert dingen van elkaar, iedereen heeft toch verschillende leren muren te slechten. Als manager wil je samenwerking: onkwaliteiten… Ik ben nieuw, heb met ons team het hele jaar hierderling, tussen afdelingen, meer begrip voor elkaar.” aan gewerkt, niet alleen tijdens de serie trainingen. Er zijn afgeloEllen: ”Gek genoeg gebeurt dit soms doordat we minder geld pen jaar wel 10 mensen bijgekomen in ons team: dat is eerst krijgen, dat maakt creatief. Zo woont nu een dame in huis die bij aftasten, maar gaandeweg wordt samengewerkt en gaat men vier mensen plantjes water geeft. Door de huiskamer en het zien staan voor Buitenhaeghe, wil men dingen “ E r zi j n a f g e l o p e n j a a r w e l 1 0 m e n - van elkaars problemen worden burendienvoor elkaar doen. Ik heb net bloemen uitgesten bevorderd.” reikt aan mensen die hier 12,5 jaar werken: sen bijgekomen in ons team: dat is “Dat merk ik extramuraal ook: uitlaten van zij voelen zich echt verbonden met elkaar. eerst aftasten, maar gaandeweg een hondje, ik ga toch naar de winkel moet w o r d t s a m e n g e w er kt e n g a a t m e n Monique: Het klinkt saai maar de onderlinge s t a a n v o o r B u i t e n h a e g h e , w i l m e n ik nog wat meenemen voor u?” verbondenheid is in mijn team al zo groot, dingen voor elkaar doen.” “Burgerparticipatie is weer meer in opkomst: het is soms eerder een gevaar. De traininveel mensen vinden het fijn om van nut te gen leerden ons elkaar weer rechtstreekser zijn en willen nog graag iets betekenen voor een ander. Je merkt aanspreken, dat was wennen.” ook dat er clubjes gaan ontstaan, die meneer in het restaurant “De verbondenheid van je team heeft effect op je bewoners. Voridie van drie dames assistentie kreeg na het overlijden van zijn ge maand moest een bewoner naar het ziekenhuis, zou daar vrouw.” sterven. Haar zoon vroeg of ze thuis mocht sterven, bij ons dus. “Maar ook buiten ons, met zijn allen een ontbijtje nemen bij de Als men dat vraagt, voelt men zich blijkbaar thuis.” JAARVERSLAG LEGER DES HEILS FLEVOLAND 2012

Wist u dat…  we meer bijzondere doelgroepen opnamen zoals cliënten met een dubbele of triple diagnose in Binnenhaeghe?

 met het oog daarop de teams zijn getraind op het nog meer centraal stellen van de cliënt?

 het Verenigingsleven van Buitenhaeghe is uitgebreid en steeds meer

“En dat is het grootste gevaar: dat je afbreuk doet aan wie mensen zijn.” ■

MONIQUE

“Wat kan ik onze bewoner vertellen die psychologie heeft gestudeerd? Mijn schoonmoeder bestelt zelf op internet, wil een tablet! Er komt een nieuwe generatie ouderen aan, zij willen geen bingo, bloemschikken, loterij meer.”

 in Buitenhaeghe een Bij Bosshardt zijn deuren opent op 8 juni 2013?

&

“Of meer ini“ D a t i s h e t gr o o t s t e g e tiatieven in vaar: dat je afbreuk doet huis halen: aan wie iemand is.” schilderen, kunst, leesclub. Leerlingen van scholen die interviews komen houden, ook zo leuk: je ziet die kinderen denken: oh, heb jij dat allemaal meegemaakt? Ja, inderdaad, iedereen had een eigen leven, een baan, een goede carrière...”

wijkbewoners, verenigingen en ondernemers meedoen?

ELLEN

Hema, de horeca in het centrum, de tennisvereniging: ondernemers zijn betrokken bij ons en dat doet weer nieuwe initiatieven ontstaan. Volgende week komt er iemand voor vrijwilligersbeleid, zodat iemand weer eens buiten komt, met de rolstoel naar de markt.”

17

Telefoonnummers Am b u l a n t e W o o n b e g e l ei d i n g T raj ec t c oör di n at o r A l me re 0 6 5 1 43 8 1 50 | 06 30 8 66 8 53 T raj ec t c oör di n at o r F l ev o l and 0 6 5 3 68 1 6 39 | 06 51 7 62 5 13

Samenstelling bestuur 2012 Samenstelling bestuur stichting Leger des Heils Welzijns- en Gezondheidszorg

BESTUUR

per 31 december 2012

(voorzitter)

Kolonel P.H. Dijkstra

(vice-voorzitter)

Kadet H. Slomp RA

(secretaris-penningmeester)

Mevrouw drs. M. Trompetter

G r i j s G e n o eg ( e n ) T raj ec t c oör di n at o r A l me re 0 6 3 0 88 6 8 53

N o o d o p v an g p e r s p e c t i e f 0 6 1 3 39 3 6 27

De heer drs. J. Wienen

Room4U 0 6 5 1 43 8 1 50

De heer D.J. Rutgers Mevrouw M.F.D. Waling-Huijsen

Vast en Verder 0 6 3 0 19 7 9 69

Directie De statutaire directie van de Stichting Leger des Heils Welzijns- en Gezondheidszorg bestaat uit:

18

L el y s t ad 0 6 2 8 54 0 5 53

T raj ec t c oör di n at o r L el y s t ad 0 6 5 3 68 1 6 39

Mevrouw G.W. van Montfrans-Hartman

De heer H.M. van Teijlingen

D.N.O. A l me re 0 6 3 8 24 2 4 94

Domus 0 6 2 3 94 4 6 67

Commissioner (dhr.) J.C.IJ. van Vliet

Envoy drs. C. Vader

Buitenhaeghe C oö rd i nat or A W B Z 0 36 54 9 6 8 00

(directeur) (adjunct-directeur)

Zij aan Zij 0 6 5 1 76 2 5 13 ‘ 1 0 ’ vo o r T o e k o m s t T raj ec t c oör di n at o r A l me re 0 6 1 0 02 9 6 42 T raj ec t c oör di n at o r L el y s t ad 0 6 5 1 76 2 5 13


Colofon J a a r ve r s l a g L e g e r d e s H e i l s F l e vo l a n d REDACTIE & INTERVIEWS A n n e t W e n t e l & C a r l i n k e J a n s e n FOTOGRAFIE M a a r t e n F e e n s t r a & C a r l i n k e J a n s e n GRAFISCHE VORMGEVING C a r l i n k e J a n s e n DRUK F l ye r s O n l i n e OPLAGE 1 . 0 0 0 e x . PAPIER F S C S C S - C O C - 0 0 0 9 7 3

http://flevoland.legerdesheils.nl

Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens

Zoals h tikt, tik



Zoals h tikt, tik

e thuis rgens



Zoals h tikt, tik

e thuis ergens



Zoals h tikt, tik

e thuis rgens



Zoals he tikt, tik

e thuis rgens



Zoals h tikt, tik

e thuis ergens


je thuis ergens


e thuis ergens


je thuis ergens







Veel problemen in de wereld zouden niet bestaan, als we mét elkaar zouden praten in plaats van over elkaar.










Zoals h tikt, tik

Zoals h tikt, ti

I N G E S P R E K JAARVERSLAG LEGER DES HEILS FLEVOLAND

Recommend Documents