HGV Het duistere kasteel.indd :26

HGV Het duistere kasteel.indd 1

26-05-11 14:26


26-05-11 14:26

Het geheim van het duistere kasteel


26-05-11 14:26

pssst! Ken jij deze geheim-boeken al? Het geheim van de verdwenen dieren Het geheim van Anna’s dagboek Het geheim van de struikrovers Het geheim onder het bed Het geheim van de ontvoering Het geheim van de verliefdheid Het geheim van de gebroken ruit Het geheim van de wegloopkinderen Het geheim van Zwartoog Het geheim van de raadselbriefjes Het geheim van de verdwenen muntjes Het geheim van de boomhut Het geheim van de rivierheks Het geheim van kamer 13 Het geheim van het Kruitpaleis Het geheim van het spookrijm Het geheim van de roofridder Het geheim van de riddertweeling Het geheim van de gemaskerde mannen Het geheim van de snoepfabriek Het geheim van het gat in de dijk Het geheim van het spookhuis Het geheim van de maffiabaas Het geheim van de ruilkinderen Het geheim van het zwarte potlood Het geheim van de schatrovers Het geheim van het boze oog Het geheim van de hulpsinterklaas Het geheim van het clubhuis Het geheim van de dieventekens Het geheim van de wilde paarden Het geheim van de vleermuisjager Het geheim van het zeehondenjong Het geheim van de circusdief Het geheim van de goochelaar Het geheim van de onderaardse grotten Het geheim van de verdwenen kinderen Het geheim van de stropershut Het geheim van het duistere kasteel Het geheim van de smokkelbende Het geheim van de stoere prinses Het geheim van ons vuur Heb jij een spannend idee voor een boek? Doe mee op www.geheimvan.nl


26-05-11 14:26

Martine Letterie en Merel Kraayenbrink

Het geheim van het duistere kasteel Met tekeningen van Saskia Halfmouw

leopold / amsterdam


26-05-11 14:26

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5

avi 8 / m6 / e6 Eerste druk 2011 © 2011 tekst: Martine Letterie © 2011 illustraties: Saskia Halfmouw Omslagontwerp: Rob Galema Uitgeverij Leopold bv, Amsterdam / www.leopold.nl isbn 978 90 258 5836 0/ nur 282

Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.


26-05-11 14:26

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

Inhoud Afscheid van Ilse 7 Is er iets te vinden? 16 De mand met de hondjes 24 De logeerpartij 35 De enge kamer 41 Een hondje voor Chiara 48 Een gevaarlijke zoektocht 57 Het testament 68 Het geheim van Merel Kraayenbrink 76 Het geheim van Martine Letterie 77


30-05-11 16:00

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 HGV Het duistere kasteel.indd 6

26-05-11 14:26

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

Afscheid van Ilse Chiara staat op de stoep en kijkt de grote verhuisauto na. Langzaam rijdt hij de smalle straat uit. Voorzichtig, om de auto’s van Chiara’s buren niet te raken. Haar oude buren. Want vanaf vandaag woont Chiara hier niet meer. Ze slikt. Niet huilen. Verhuizen is niet alleen verdrietig, maar ook leuk. Dan voelt ze de arm van Ilse om haar schouder. ‘Ik zal je missen,’ zegt die. ‘Ik jou ook.’ Chiara bijt op haar lip. Ilse is al haar beste vriendin vanaf groep 1. Ze hebben altijd bij elkaar in de klas gezeten. Hoe zal het zijn zonder haar, op een vreemde school? Chiara kan het zich niet voorstellen. Ze kijkt naar het oude huis. De deur staat nog op een kier. Haar moeder staat naast de auto te praten met de nieuwe eigenaars van hun huis. Een vader, moeder en twee kinderen. Ze wenkt Chiara. ‘Ben je zover?’ Het is de bedoeling dat ze meteen achter de verhuiswagen aan rijden. ‘Nee!’ Chiara pakt Ilse bij de arm. Samen rennen ze terug naar het huis, de drempel op, de gang in. Chiara giechelt. Ze springt voor Ilse de trap op, met twee treden tegelijk. ‘Wie het eerst boven is!’ Ilse probeert haar in te halen, maar Chiara maakt zich breed. ‘Zie maar dat je erlangs komt!’ ‘Ja, zo kan ik het ook!’ briest Ilse. Op de overloop duwt ze Chiara woest opzij en zij rent als eerste de zoldertrap 7


26-05-11 14:26

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5

op. Hijgend staan ze stil in Chiara’s oude kamer. Ilses wangen zijn rood en haar blauwe ogen glinsteren. ‘Ik heb gewonnen!’ Chiara geeft haar een high five en dan doet ze het zolderraam open. Ze steekt haar hoofd een eind naar buiten, zodat haar bruine vlechten bijna in de dakgoot bungelen. Beneden staat mam om zich heen te kijken. Die vraagt zich natuurlijk af waar ze gebleven is. ‘Hé mam!’ Chiara zwaait naar haar. Mam kijkt omhoog. ‘Meiden! Nu is het klaar!’ Ze stampt met een voet op de grond, maar ze lacht erbij. ‘We komen zo. Echt!’ Chiara doet het raam dicht en kijkt voor de laatste keer de kamer rond. Gek leeg is hij zo. Op het vrolijke, paarse behang zijn donkere plekken te zien waar de foto’s van pap hingen. Dit is haar kamer niet meer. Vanaf vandaag krijgt die een nieuwe bewoner: de jongen die beneden op de stoep staat. En Chiara krijgt een andere kamer, in een ander huis. Nou ja, huis... ‘Ik moet gaan,’ zegt ze tegen Ilse. Ze slaat haar armen om haar vriendin heen en geeft haar een dikke kus op de wang. ‘Je komt volgend weekend logeren, toch?’ ‘Tuurlijk,’ zegt Ilse. ‘Dat kasteel van jou wil ik zo snel mogelijk zien. Wedden dat jouw kamer daar veel mooier is dan deze hier?’ Chiara lacht trots. Dat is waar! Een echte torenkamer! ‘Hé, kasteelvrouwe...’ Ilse trekt plagerig aan Chiara’s vlecht. ‘Wie het eerst beneden is!’ Chiara probeert Ilse opzij te duwen, maar het lukt niet. Die rent als eerste de trappen af, Chiara komt net achter haar het huis uit rennen. Ilse rent door naar de stoep, maar Chiara draait zich om en trekt de deur achter zich dicht. Zo. 8


26-05-11 14:26

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

9


26-05-11 14:26

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5

‘Nu ben ik zover!’ Ze knikt naar haar moeder en loopt met stoere stappen het tuinpad af. Mam houdt het achterportier van de auto open. ‘Nu moeten we echt gaan, meis. Straks is de verhuisauto er nog eerder dan wij! En dan weten die mannen niet waar ze onze spullen heen moeten brengen.’ Chiara gaat zitten en mam geeft Ilse nog een kus. ‘Tot volgend weekend! We bellen nog wel over de trein enzo.’ Ilse knikt alleen maar. Ziet Chiara ineens een traan glinsteren? Veel tijd om die goed te bekijken, heeft ze niet. Want mam geeft gas en Chiara schiet tegen de achterbank. Ze kan nog net even zwaaien, voordat ze de straat uitdraaien. Wat is dat kasteel ver weg, zeg! Ze zitten al drie uur in de auto en nu pas begint Chiara de omgeving te herkennen. Kleine bossen en af en toe een weiland. Het zal niet lang meer duren voor ze het dorp inrijden waar het kasteel vlakbij ligt. Hier gaan ze wonen! Opgewonden buigt Chiara naar voren en legt haar hand op mams schouder. ‘We zijn er bijna, hè?’ Mam legt even haar wang op Chiara’s hand. ‘Ja, gelukkig wel. Ik ben het autorijden nu wel zat!’ Chiara kent het kasteel. Mam heeft het van oma geërfd. Toen die nog leefde, heeft Chiara er een paar keer gelogeerd. Altijd samen met mam. En ook nog wel eens met pap, voordat haar ouders gingen scheiden. Maar dat is al zo lang geleden... Dan zijn ze bij het hek van het kasteel. Mam draait de oprit in en rijdt een stukje verder. Midden op het pad zet 10


26-05-11 14:26

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

ze de auto even stil en kijkt achterom naar Chiara. ‘Hier kun je het kasteel helemaal zien. Straks verdwijnt het weer achter de struiken.’ Chiara maakt haar gordel los en schuift naar voren. Dan ziet ze het kasteel. Haar hart slaat een slag over. Super! ‘Cool, mam. Wat is het toch mooi... ’ Mam glimlacht trots. ‘Dit is ons nieuwe thuis, Chiara!’ Ze schakelt om weer verder te rijden. ‘Wacht, mam! Ik loop het laatste stuk!’ Chiara stapt uit de auto en klapt de deur dicht. Mam draait haar raampje open. ‘Tot zo!’ Chiara blijft staan tot haar moeder uit beeld is en bekijkt intussen het kasteel. Geweldig! Wie woont er nou in een kasteel. Natuurlijk zal ze Zierikzee en Ilse missen, maar dit is wel supergaaf. Een echt kasteel, met een hoge toren in het midden, en twee kleintjes aan de zijkant. En boven in die ene toren krijgt zij haar eigen kamer. Vlak boven haar kamerraam wappert een vlag. Het lijkt alsof het kasteel feestviert, omdat mam en Chiara erin trekken. ‘Ik kom eraan!’ roept ze en ze begint te rennen. Het pad slingert tussen grote rododendronstruiken door. Hoge bomen werpen lange schaduwen over het pad. Het ruikt hier ook ontzettend lekker. In Zierikzee was er de zee, maar hier is het bos! Achter haar klinkt het steeds luider wordende gebrom van een vrachtauto. Chiara draait zich om. De verhuiswagen komt langzaam het pad oprijden. Als de chauffeur haar ziet, toetert hij. Chiara zwaait en doet een stap opzij. ‘Wil je het laatste stukje met ons meerijden?’ roept de chauffeur uit het raam. Chiara knikt en de verhuizer 11


26-05-11 14:26

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5

naast hem doet de deur open. ‘Kom maar tussen ons in zitten. Dat kan wel, dat kleine stukje.’ De chauffeur is een oudere, beetje kale man met een vriendelijk gezicht. De andere verhuizer is een stuk jonger en heeft blond, springerig haar. Hij doet Chiara een beetje aan Ilse denken. Die zou haar nu eens moeten zien! De vrachtwagen trekt op en Chiara ziet alles van een heel andere kant. Wat zit ze hier hoog. Even later rijdt de vrachtwagen het voorplein op. Hij stopt precies voor de poort die in de hoge toren zit, recht achter mams auto. Chiara springt uit de vrachtauto en bekijkt haar nieuwe thuis van dichtbij. Op dat moment schuift er een wolk voor de zon. De vlag op de toren stopt ineens met wapperen en hangt slap naar beneden. Er trekt een rilling over Chiara’s rug. Ineens ziet het kasteel er niet meer vrolijk uit, maar dreigend. Dan schuift de wolk voor de zon weer weg en is alles weer zoals daarvoor. Heeft ze het zich verbeeld? Of is er ook iets griezeligs aan dit kasteel? Zo duister als het daarnet ineens leek... ‘Ik heb het koffiezetapparaat aangezet,’ zegt mam. ‘Komt u mee naar de keuken? Dan wijs ik u onderweg vast waar de verschillende kamers zijn.’ Chiara laat een hand in die van haar moeder glijden, terwijl ze de trap naar de voordeur van het kasteel op lopen. Dat vreemde gevoel van daarnet kan ze niet helemaal van zich afschudden... Mam steekt de sleutel in het slot en zwaait de grote eikenhouten deur open. Dan blijft ze met een ruk staan. Midden in de hal staat een man met zijn armen over elkaar. Hij heeft zwart, achterovergekamd haar en een 12


26-05-11 14:26

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

klein snorretje. Zijn lippen daaronder glimlachen, maar zijn ogen zijn koud. ‘Nicht!’ Mam knijpt haar hand stevig om die van Chiara. ‘Edward! Hoe kom jij hier binnen?’ Chiara hoort aan mams stem dat ze de man niet aardig vindt. ‘In mijn tak van de familie hebben we ook een sleutel,’ zegt Edward en hij kijkt triomfantelijk. ‘Ik heb recht op dit kasteel. En het is een kwestie van tijd, voordat het van mij is.’ Chiara kijkt naar mam. Wie is die kerel? Waar heeft hij het over?

13


26-05-11 14:26

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5

‘Je kletst. Net zoals je dat vroeger ook al deed,’ zegt mam. ‘Ik weet niet waar je dit verhaal vandaan haalt, maar dit is mijn kasteel en dat blijft het ook.’ Edward trekt één mondhoek op. ‘Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn...’ Mam kent hem dus. Hij zegt dat mam zijn nicht is. Heeft hij gelijk? Moeten ze hier weer weg? Waar moeten ze dan heen? Hun huis is verkocht! En pap woont in het buitenland. Die kan hen nu ook niet helpen. Maar mam schudt haar hoofd. ‘Onzin. Ik heb dit kasteel van mijn moeder geërfd. Ik ben haar enige kind en daarmee haar enige erfgename.’ Edward trekt zijn wenkbrauwen op. ‘Ah! Jij kent het testament dus niet.’ Hij lacht vals. ‘Geloof me, het is slechts een kwestie van tijd, voordat jij het kasteel kwijt bent. Geniet er maar van, zolang je hier nog woont.’ Hij maakt een lichte buiging en loopt naar buiten. Even blijft het stil. De verhuizers kijken afwachtend naar mam. Chiara’s hart klopt in haar keel. Wat zou ze zeggen? Wat gaan ze doen? ‘Ik ga koffiezetten en dan gaan we aan de slag,’ zegt mam. ‘Maandag ga ik naar de notaris in het dorp hier, en dan vraag ik of hij meer weet. Nu is het weekend, en kunnen we toch niets doen. Maar maak je geen zorgen. Ik heb dit kasteel gewoon keurig geërfd, dus er is niets aan de hand. Als er geen testament wordt gevonden, regelt de wet wie de erfenis krijgt. En zo is het bij mij dus gegaan. Oma heeft volgens mij nooit een testament gemaakt, omdat ik toch de enige erfgename was. Ik heb in ieder geval nooit een testament gezien.’ 14


26-05-11 14:26

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

‘Maar als er nou wel een testament is...’ vraagt Chiara bezorgd. ‘Als er wel een testament is, heeft dat voorrang boven de wet. Maar waarom zou oma het kasteel aan die enge neef Edward nalaten en niet aan mij?’ Mam heeft gelijk. Of niet? Mam kan misschien in het weekend niets doen, maar Chiara gaat dit weekend nog op zoek in het kasteel, bedenkt ze. Als oma ergens een testament heeft achtergelaten, zal het toch in haar eigen huis zijn. Misschien kan Chiara het testament vinden, of iets wat daarmee te maken heeft. Het is hun kasteel, en ze laat zich hier niet zomaar wegjagen.

15


26-05-11 14:26

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5

Is er iets te vinden? De volgende dag is het zondag. Chiara en haar moeder zijn druk bezig met Chiara’s kamer. Alle spullen zetten ze in een andere kamer, zodat ze kunnen behangen. Op één muur komt een vrolijk streepbehang, de andere muren gaan ze paars verven, net als in Zierikzee. Paars is Chiara’s lievelingskleur. Mam wil niet meer over Edward praten. Als ze klaar zijn met behangen, loopt Chiara door de gangen en de kamers van het kasteel, op verkenningstocht. Ze wandelt door de lege kamers, bekijkt alle spullen in oma’s salon. Ze kent alles nog goed. De rode fluwelen bank, de leunstoel met de roze rozen erop, het antieke bureautje... O ja. Oma had zo’n leuke koektrommel met een mand met jonge hondjes erop. Waar zou die zijn? Mam komt de salon binnen. ‘Wat ben je aan het doen?’ Chiara haalt haar schouders op. ‘Ik dacht, misschien vind ik dat testament.’ ‘Nee lieverd,’ zegt haar moeder beslist. ‘Ik wil niet hebben dat jij in allerlei holen en gaten gaat zoeken. Ik ken het kasteel ook niet zo goed, en sommige plekken zijn misschien wel gevaarlijk. Muren die kunnen instorten, of houten vloeren die verrot zijn... Niet doen. Ik ga morgen naar die notaris en dan is het vast snel opgelost. Beloof me dat je niet alleen op zoek gaat.’ Chiara zucht. ‘Volgens mij is het echt niet gevaarlijk.’ 16


26-05-11 14:26

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

Maandag is Chiara’s eerste dag op haar nieuwe school. Mam fietst met haar mee. Naast elkaar rijden ze de oprit af. Bij de grote weg staan ze stil omdat ze moeten oversteken. En Chiara kijkt nog een keer om. Nu ziet het kasteel er weer vriendelijk uit en de vlag op de toren wappert. Direct onder het dak is haar slaapkamerraam en Chiara ziet de nieuwe gordijnen fladderen. Haar ogen glijden naar beneden. Wat is dat, daar achter die struik? Het lijkt wel of er een klein raampje zit, net boven de grond. Zou daar een kamer zijn? Het kan haast niet. Ze heeft nergens een deur gezien... ‘Schiet op, Chiara, we komen te laat!’ Mam rinkelt met haar fietsbel. Het is niet ver. Haar school is de enige van het dorp en niet moeilijk te vinden. Hij staat direct naast de kerk. De Wegwijzer staat er met grote letters op. Op het plein ervoor is het druk. Van alle kanten komen kinderen aanfietsen. Chiara ziet alleen maar nieuwsgierige blikken. Moeders en kinderen houden op met praten en kijken naar haar. Een nieuwe, ziet ze hen denken. Het gebeurt hier blijkbaar niet zo vaak, dat er een nieuw kind komt. Een wat oudere, beetje kale man komt op hen af. Hij heeft een gezellig buikje. ‘Jij moet Chiara zijn! Welkom op De Wegwijzer. Ik ben meester Aloïs en je komt bij mij in de klas.’ Hij geeft eerst haar een hand, en dan mam. ‘We zitten een beetje in hetzelfde schuitje; ik ben hier ook nieuw op school. Tot nu toe vallen de kinderen van de groep best mee!’ Hij knipoogt. ‘Je hebt het lokaal al gezien, toen je hier op bezoek kwam, toch? Loop maar mee, dan zal ik laten zien welke plaats we voor jou bedacht hebben.’ 17


26-05-11 14:26

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5

Chiara en mam lopen achter hem aan. Het lokaal ziet er gezellig uit met overal posters op de muur en een leeshoek met een oude bank met een schemerlamp ernaast. De tafeltjes staan in groepjes van vier of vijf. ‘Dit is jouw plaats,’ zegt meester Aloïs. ‘Tegenover je zit Bas, dat is de tafel van Kevin en die is van Karlijn. Daar zal je haar net hebben.’ Een sprietig meisje met kort, donker haar en bruine ogen staat in de deuropening. Ze lacht verlegen naar Chiara. ‘Hoi. Ik kom maar vast even kijken. Wij zitten naast elkaar.’ Chiara lacht terug. ‘Hoi.’ Ze ziet er wel aardig uit, die Karlijn. Er klinkt een bel op de gang. Mam legt een hand op Chiara’s schouder. ‘Ik zie je vanmiddag na school. Kun je de weg zelf terugvinden, of zal ik je voor de zekerheid ophalen?’ ‘Ik kan wel meefietsen,’ zegt Karlijn. ‘Ik moet ook die kant op. Jullie wonen toch op het kasteel?’ Ze trekt veelbetekenend haar wenkbrauwen op. Misschien denkt ze wel dat ze rijke stinkerds zijn. ‘Ja, daar wonen we,’ zegt Chiara. ‘Mijn moeder heeft het kasteel van mijn oma geërfd. Maar hiervoor woonden we in een gewoon huis, hoor.’ ‘En ik moet gewoon werken,’ zegt mam. ‘Tot vanmiddag!’ Ze loopt het lokaal uit. ‘Wat doet je moeder voor werk? Jullie komen toch uit Zeeland? Heeft ze een nieuwe baan hier?’ Karlijn blijft haar nieuwsgierig aanstaren. 18


26-05-11 14:26

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

‘Mijn moeder is fotograaf. Daarvoor reist ze door het hele land. Het maakt dus eigenlijk niet uit waar ze woont.’ ‘O... en...’ Meester Aloïs onderbreekt haar. ‘Karlijn, nu is het wel genoeg. Gaan jullie zitten?’ Hij wappert de kinderen weg die ondertussen om Chiara’s tafeltje zijn komen staan. Ze staan nog net niet met open mond naar haar staren. Zien ze echt zo weinig andere kinderen hier, of is er iets anders aan de hand? Zit haar jurk gek? Nee. Chiara voelt voorzichtig aan haar hoofd. Haar donkere haar hangt los, maar van de voorste lokken heeft ze twee vlechten gemaakt, net als anders. Dat zal het ook niet zijn. Vreemd. Meester Aloïs doet de deur van het lokaal dicht en het 19


26-05-11 14:26

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5

wordt stil. Hij stelt Chiara voor aan de kinderen. Ze hoeft gelukkig niet voor de klas te komen en ze mag gewoon blijven zitten. ‘We beginnen zoals elke ochtend met een halfuur stillezen. Chiara, daar is onze klassenbibliotheek. Kies maar een boek uit en dan mag je zitten waar je wilt.’ Chiara loopt naar de grote kast en ziet planken vol mooie boeken staan. Leuk dat ze hier zoveel hebben! Een boek over een verdwijntruc, dat kent ze nog niet. Ze gaat met het boek op de lekkere bank zitten. Meteen laat een jongen zich naast haar vallen. Chiara kijkt op. Zijn hoofd zit verstopt achter een boek met een hond op de kaft. ‘Waar is je vader?’ fluistert hij. Wat is dat nou voor rare vraag? Zijn er hier geen kinderen met gescheiden ouders? ‘Die woont in het buitenland,’ zegt Chiara en ze kijkt weer naar de bladzijden. ‘Echt waar?’ Voor Chiara iets kan zeggen, doet meester Aloïs dat al. ‘Roel, hou je mond en laat Chiara lekker lezen!’ Chiara kijkt naar de zwarte regels en de tekening ernaast, maar ze kan haar gedachten er niet bijhouden. Wat een rare kinderen hier. Dan denkt ze weer aan het kasteel, en aan het testament. Ze moet uitzoeken wat daarmee is. En dat begint met het kleine raampje. Als er daar een geheime kamer is, heeft die er vast iets mee te maken. Na school fietst Karlijn mee tot het hek van het kasteel. ‘Ik woon verderop in de tweede boerderij aan je linkerhand.’ 20


26-05-11 14:26

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35

Ze remt en kijkt langs Chiara de oprijlaan op. Net of ze het kasteel nog nooit gezien heeft. Zal ze haar mee naar binnen vragen? ‘Ik eh... ga maar gauw,’ zegt Karlijn terwijl ze naar het kasteel blijft kijken. ‘Vind jij het niet eng om daar te wonen?’ Rare vraag. Waarom zou Karlijn bang zijn voor het kasteel? Kennen de kinderen uit haar klas verhalen die zij niet kent? ‘Nee,’ zegt Chiara een beetje kortaf. ‘Waarom zou ik?’ Voelt Karlijn dat Chiara geïrriteerd is? Ze lacht wel ineens heel aardig naar Chiara. ‘Zal ik morgenochtend op je wachten bij het hek? Dan ben ik er om kwart over acht.’ ‘Leuk! Tot morgen!’ Chiara gaat op haar trappers staan en fietst het pad af zonder om te kijken. Ze remt voor de grote toren en haar banden knarsen in het grind. ‘Hé Chiara!’ Mams hoofd steekt uit Chiara’s kamerraam. ‘Ik maak nog even de muur af waar ik mee bezig ben. De deur is open. Zet jij vast water op voor de thee?’ ‘Doe ik!’ Mam is boven. Dit is haar kans. Ze wil toch op zoek, ook al wil mam het niet. Chiara zet de fiets tegen de muur en loopt naar binnen. Rustig. Niet rennen. Anders denkt mam dat er iets aan de hand is en dan komt ze er meteen aan. Chiara’s hart bonst in haar keel als ze de wenteltrap afgaat. Onder aan de trap staat ze stil. Linksaf is de gang naar de keuken, maar rechtsaf... Ze tuurt in de duisternis, maar ziet niets. Waarom zit er alleen een lamp aan de andere kant van de gang, boven de deur naar de keuken? Een lamp aan deze kant zou toch ook heel handig zijn. 21


26-05-11 14:26

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 1 2 3 4 5

22


26-05-11 14:26

HGV Het duistere kasteel.indd :26

Recommend Documents