Het was mooi! NSK 2007

157 Het was mooi!

www.wtos.nl NSK 2007

Voor je ligt de tweede Corsa van dit jaar?! Hoewel normaal mijn streven is om elke 2 maanden een Corsa uit te brengen is dat me dit keer niet gelukt. Er was weinig tot geen reactie op mijn verzoek tot schrijven… Maar zo aan het eind van het seizoen is er een mooi overzicht ontstaan wat er zoal gebeurt in een seizoen WTOS. Een extra dikke Corsa om een steeds korter wordende (grijze) dag mee door te komen. De Corsa staat vol met verhalen die het WTOS seizoen kleur geven. Zo is de baantraining van februari zelfs in deze Corsa opgenomen. Verschillende tijdritten die WTOS rijk is, in de volgende Corsa wordt de 10km nauwkeurig geanalyseerd. Dit jaar was er zelfs een lustrumtijdrit, niet zomaar een tijdrit maar de beklimming van de Maeslantkering! Maarliefst 5 maal moest deze reus beklommen worden, een tijdrit dat eigenlijk ieder jaar wel verreden mag worden. Ook de MTB afdeling heeft zijn race tegen de klok, het NME. Dit jaar gewonnen door een nieuwkomer. De gebroeders Ruitenbeek interviewden elkaar aan het begin van het seizoen. Inmiddels is Malaya weer student en gaat Manman het proberen te maken als beroepsrenner. 0

Tekst: Trudo Vreenegoor

REDACTIONEEL Redactioneel

Een kleine groep WTOS’ers rijdt hun kilometers onverhard, maar de prestatie is er niet minder om, zo hebben Jody en Niels de TransAlp gereden, en vliegt Vinay de Nederlandse berg af. Ook de wegselectie hebben de Alpen bedwongen, een groep van zo’n 25 ‘oudere’ WTOS’ers zijn in 6 dagen van Geneve naar Nice gefietst en hebben zo ook de nodige hoogtemeters gepakt. Naast de PR’s, CR’s, het KMK en andere afkortingen is er door een grote groep beginnend Amateur-B’s fanatiek gestreden in de Zondag Morgen Competitie en met succes! Martin vertelt je meer over zijn overwinningen in deze competitie. Na 3,5 jaar geef ik de Corsa pen door aan Tim Snijders. Ik heb met veel plezier aan de Corsa gewerkt. Verder wil ik nogmaals iedereen oproepen om de pen op te pakken en mooie wielerverhalen in te sturen. Want zonder jullie schrijven is er geen Corsa! Tim succes, Het was mooi, Trudo

157

Inhoudsopgave Corsa 157 Redactioneel ..........................................................0 WTOS Agenda........................................................2 Van de voorzitter....................................................3 WTOS in Begur ......................................................4 Boerkes op kasseien ...............................................6 WTOS 10km tijdrit..................................................8 Baantraining 2008 ................................................ 12 TransAlp 2008 ..................................................... 14 Cycling Siblings .................................................... 18 Omloop der Peel................................................... 21 Een seizoen Zondag Morgen Competitie .................. 22 DK Tijdrijden 2008 ............................................... 24 Lustrum klimtijdrit ................................................ 25 KMK.................................................................... 26 Una .................................................................... 29 Duo .................................................................... 29 Wat er nog te zeggen valt ..................................... 30 Het CK Mtb .......................................................... 32 Lezing blessures................................................... 36 NME 2008 ........................................................... 41 De fiets van ......................................................... 42 Het lustrumfeest .................................................. 43 Megavalanche 2008 .............................................. 44 Notulen ALV 20 maart 2008................................... 49 Verleden leden leden heden ................................... 54

157 De Corsa is het clubblad van WTOS, Wij Trainen Ons Suf, Studenten wielervereniging sinds 1983 Redactie: Trudo Vreenegoor Korvezeestraat 583 2628 CW Delft 06-20814202 [email protected] Oplage: 180

Adverteerdersindex Bike-Zone .......................................................... 11 StuD .................................................................. 35 Uiterste inleverdata: Corsa 158: 15-10-‘08 Corsa 159: 15-12-‘08 Corsa 160: 15-02-‘09

www.wtos.nl Sitemanager: Albert Drenth Van Leeuwenhoeksingel 18 2611 AA Delft [email protected]

157

1

WTOS Agenda

Oktober - December Datum

Activiteit

Plaats

Tijd

Elke dinsdag en donderdag

Veldrit training

WWV, Honselersdijk

18:30

Iedere zaterdag

Wintertoertocht

Sportcentrum

09:30

Dinsdag 2 december

Cycling Diner

Bij jou thuis?

Volgt

Iedere eerste dinsdag van de maand

Borrel

Café de Tango

>21:00

Kijk zelf ook eens in de WTOS agenda op de site! Voor meer informatie: [email protected]. Veldrit training Bij Westland Wil Vooruit in Honselersdijk wordt twee keer per week een veldrittraining georganiseerd. Wij mogen daar ook mee doen, vanaf 18:30 op dinsdag- en donderdagavond. De training vindt gewoon plaats op het terrein van WWV, je hoeft dus in de wintermaanden geen college’s te missen om toch te kunnen trainen. Wintertoertocht In de winter kan er gewoon doorgetraind worden. Iedere zaterdag zullen er duurtrainingen zijn, handjes op het stuur en een beetje ‘ouwehoeren’, op een rustig tempo kilometers maken. Hierbij is nog steeds een helm verplicht en neem voldoende eten en drinken mee. Houd het forum goed in de gaten, starttijden willen wel eens varieren vanwege het weer of een extra beetje nachtrust. Cycling diner Het cycling diner is een diner voor en door WTOS’ers. Elke gang aanschuiven bij een andere WTOS’er thuis. Afsluitend een borrel in de Tango. Hét evenement om de renner onder de helm te leren kennen. WTOS Borrel Elke eerste dinsdag van de maand vindt de WTOS borrel vanaf 21.00 uur plaats in café de Tango aan de Oude Delft. De borrel is een uitstekende gelegenheid om de man of vrouw onder de helm wat beter te leren kennen, een avondje ouwehoeren over wielrennen, auto's en alles wat je verder interesseert. Ben je net lid en wil je weten wat er allemaal gebeurt binnen WTOS of wil je lid worden, kom dan langs! Kijk voor de plannen van andere WTOS’ers m.b.t. deze evenementen ook eens op het WTOS prikbord: www.wtos.nl/prikbord/

2

157

Van de Voorzitster Tekst: Debbie Ammerlaan

Van de voorzitter

Oud & Nieuw Nee, die jaarwisseling duurt nog wel even... maar voor je het weet is het zomerfietsseizoen alweer voorbij en staat de winter weer voor de deur. Meestal wordt er dan teruggekeken op het afgelopen seizoen. Ik kijk liever voorruit, maar toch een paar hoogtepuntjes van afgelopen jaar: Veel nieuwe, enthousiaste wedstrijdrijders (met een paar mooie overwinningen van Martin bij de ZoMoCo) Rappe tijden bij de tijdritten, Maurits verpulverd...hoe veel sneller kan het nog?

heeft

zijn

eigen

clubrecord

weer

Druk bezochte trainingen Een mooi lustrumjaar met als hoogtepunt de lustrumtoertocht en het feest En er is veel nieuws waar je nog meer van gaat horen; Nieuwe leden: in de OWEE weer nieuwe leden en veel geïnteresseerden; Nieuwe sponsor: acquisitie heeft actief gezocht en gevonden BBB; Nieuwe kleding: mede dankzij de nieuwe sponsor; Nieuw contract: met het sportcentrum; Ten slotte zal er binnenkort ook een nieuw bestuur van WTOS komen. Dit betekent dat ik zal aftreden als voorzitter van WTOS en zal stoppen met het bestuur. Ik heb afgelopen twee jaar met veel plezier in het bestuur gezeten en ik ga dan ook zeker volgend jaar nog een commissie doen. Dit zal dan ook de laatste van de voorzitter zijn die door mij is geschreven. De volgende Van de voorzitter is van de nieuwe voorzitter (logisch): Rene Borst. Tijdens de wisselALV zal het nieuwe bestuur zich presenteren met (kan ik nu al zeggen) veelbelovende plannen voor komend jaar. Ik hoop velen van jullie daarom te zien bij de wisselALV. Bij deze wens ik het volgende bestuur dan ook veel succes en natuurlijk ook veel plezier met het komende bestuursjaar. Ciao, Debbie

157

3

Hoe zou het toch komen dat al in december het verlangen naar het voorjaar en trainen begint? Dat je weer naar hartelust buiten kunt rijden zonder kou? En dat je geen rekening hoeft te houden met het ondergaan van de zon? Elk jaar weer vindt een groep WTOSsers met datzelfde verlangen elkaar en samen ze besluiten eraan toe te geven en in de winter in de auto te stappen voor een weekje trainen in voorjaarsomstandigheden. Dit jaar liet het voorjaar in Nederland lang op zich wachten, maar ook de reis die we met elkaar afspraken. Pas eind maart vertrokken we met z’n zessen (Trudo, Jurjen, Ton, Stijn, Wouter P. en ik) naar een onbekende plaats in een bekende omgeving, tenminste voor een aantal van ons. Het was de Spaanse Costa Brava, om precies te zijn Begur, op 50km van Girona en Figueras, en aan de kust. In Nederland hadden we een bungalow geboekt van minimaal 4 sterren, en dat bleek bij aankomst te kloppen. Perfecte keuken, garage, zwembad, en het uitzicht op de Middellandse Zee was inderdaad super. 4

Tekst: Amy de Man

WTOS IN BEGUR WTOS in Begur

De reis was voorspoedig verlopen, met twee auto’s en 6 fietsen, en twee navigatiesystemen, die beide verschillende instellingen bleken te hebben. Daardoor raakten we elkaar na Parijs kwijt, maar troffen elkaar weer 500km zuidelijker bij Millau, mede dankzij de mobiele telefoon. Maar verder prima reisomstandigheden: zonnig, droog, geen sneeuw en licht tot 7 uur. Dan de aankomst in het donker, in het bochtige en steile deel van Begur, in de wijk Sa Riera. Vanaf zondag werd het trainingsschema opgepakt, want 6 dagen zouden minimaal goed moeten zijn voor 600km of 25 uur. Het weer was goed, en bleef goed, zonnig en warm. Geen regendruppel gevoeld (wel zweetdruppels), vrijwel geen wolk gezien, tenminste in Begur overdag niet. Het waaide wel, soms zelfs windkracht 6 uit het noorden: Transmontane noemen ze dat, omdat de wind dan uit de Pyreneeën komt en in ieder geval droog is. Maar zo’n harde wind leverde een bijzondere tocht door de laagvlakte. Een gemiddelde van amper 25 km per uur heen, en bijna 35 terug. En verder oppassen op de inhalende vrachtwagens op provinciale 157

wegen: je hebt echt beide handen aan het stuur nodig om de windstoten die dat veroorzaakt te kunnen pareren. De wind in de laagvlakte zorgde ervoor dat we een paar dagen lang liever de heuvels opzochten, die er ook goed te vinden waren. Tochten naar Girona, Palafruguell en San Feliu voerden over leuke klimmetjes van zo’n 300m hoogteverschil en percentages van 5 tot 8. Een enkele uitschieter tot 15. En verder veel rust en ruimte in deze tijd van het jaar in deze streek.

Na een lome donderdag, met slechts een korte training en een toeristisch bezoek aan het Dalí museum in de gemoderniseerde voormalige schouwburg van Figueras, zijn we op vrijdag wederom afgereisd naar de omgeving van de Turo de l’Home, de Catalaanse reus in het mooie en stille Montseney naatuurgebied. We gingen als het ware op audiëntie, voor sommigen opnieuw, voor Ton voor het eerst. Dat zou ook voor Jurjen gelden, maar die haakte bij het inrijden op de flanken van de Col de Marcal af. Helaas voor hem, maar gelukkig gaf hij het op tijd aan. Het werd een mooie, maar toch ook een redelijk zware tocht. Het weer had wat wolkjes in petto die langs een van de flanken van de Turo prachtig omhoog werden gestuwd. Uitzicht op de zee werd ons daardoor ontnomen, maar het uitzicht op de Pyreneeën was wederom fenomenaal. Temperatuur nam zoals gewoonlijk weer af met 1 graad per 157

100m, en dat over 1200m klimmen (van circa 500 tot 1705m). Met z’n vijven zijn we dus weer boven geweest, Wouter en Ton vooruit, Stijn, Trudo en ik daarachter. Na de afdaling richting San Celoni wederom de Col Formic overgegaan: lang en gelijkmatig, haast Alpenachtig, stil en groen. Een korte afdaling en wederom wat klimmen naar de parkeerplaats in Viladrau, het startpunt van deze dag: 105 km op de teller. De week eindigde met inderdaad 600km op de teller en 25 uur op de fiets. Een kort tochtje op zaterdagochtend was niet meer nodig, de doelen waren gehaald. Helaas moest Jurjen met iets minder genoegen nemen, deels omdat hij halverwege de week onderuit ging, met bloedende wonden tot gevolg. Toch konden we terugzien op een trainingsweek die elk moment volledig aan de verwachtingen voldeed. De terugreis liep langs dezelfde route als een week eerder: Millau was een tussenstop, net als een wegrestaurant voorbij Parijs. Aan het begin van de nacht terug in Delft. We zijn een week terug in Nederland en effectief is het pas één dag acceptabel trainingsweer geweest. De fietsen staan in de gang in Delft, Rotterdam en Den Haag. Ook door werk is er weinig of niet getraind. Het verlangen naar trainen in goed weer begint weer op te spelen, maar we kunnen het verlangen de baas: het trainingskamp van dit jaar was een waargebeurde droom, die in staat is het verlangen te stillen. Voorlopig althans. Want de ervaring leert dat het waarschijnlijk niet meer werkt als de kalender ons weer de 12e maand toont. We zullen zien…

5

Ton op de top van de Turo l’Home

De WTOS-toertocht is dit jaar verhuisd van het Limburgse heuvelland naar de Vlaamse Ardennen. Op vrijdagavond en zaterdagochtend ging een afvaardiging van twaalf WTOSsers en een gast-renster van Skits op pad naar Gent om de Omloop Het Volk te gaan rijden. Voor de overnachting stond een drietal trekkershutten even buiten de stad op ons te wachten en na een warm welkom aldaar -we werden dringend verzocht de camping meteen te verlaten, konden aldaar niet slapen en gingen maar wat anders zoeken want zulke boerkes hoefde ze niet- konden we gelukkig een enkele uurtjes slaap pakken. ’s Ochtends bij het eerste licht vertelde de wekker dat het tijd was voor de grote tocht en na een fors ontbijt vertrokken degenen die voor de volle 210km gingen per tweewieler of auto naar de start. Om ongeveer 7 uur begonnen we met het zoeken naar gele pijltjes op het wegdek om zodoende de route te volgen. Meestal werden tussen alle witte of ook gele, maar anders gevormde, pijltjes van de vele 6

Tekst: Tim Snijders

BOERKES OP KASSEIEN Boerkes op kasseien

andere toertochten die elk jaar in Vlaanderen verreden worden, de juiste pijltjes gevonden en gingen we de goeie kant op. Helaas sloeg na een kilometer of 50 het noodlot en reden we verkeerd... Gelukkig kwam er net een groep renners langs die beweerden ook naar de Kluisberg, ons volgende doel, te rijden dus die zijn we maar gevolgd. Na enkele kilometers en de beklimming van de Eikenberg ontdekten we dat dit een slecht plan was, we zaten nu echt ver van de route af. Iemand van de inheemse bevolking wist ons te vertellen waar die Kluisberg dan wel was en na 17km omrijden, nog een extra beklimming en een stuk mountainbiken door het bos arriveerden we dan toch bij het controlepunt op de berg. Toch stelde dit Luuc en Ingmar niet tevreden en zij besloten dat de Kluisberg van de juiste kant moest worden beklommen: na en afdaling, u-bocht en een klim haalden ook zij hun stempeltje en konden we weer op de goede weg verder.

157

De rest van de tocht stond vooral in het teken van een stel mooie hellingen waar de Luuc zich al gauw opwierp tot kopman door bijna altijd als eerste boven te zijn. Alleen bij de Muur van Geraardsbergen bleek de parcourskennis de doorslag te geven en was Michiel de winnaar, de kopman verloor zelfs nog een zekere 2e pek door te sterk te zijn en dus weg te slippen op de kasseien van de Kapelmuur. Op dezelfde Muur wist Inge Floris weer op gang te schreeuwen en reed zij zelf na enkele aanmoedigingen ook de Kapelmuur op: iedereen kwam weer fietsend aan de top!

De beruchte paddestraat

De dag werd afgesloten met een goed bord pasta waarbij een flink feest werd gehouden, dit tot onvrede van de camping-madam. Gelukkig konden we onze muzieken licht-installatie uitschakelen, de tap afsluiten en de laatste elleboogjes macaroni oppeuzelen en kwam ook dat weer goed. Sterker nog, de volgende ochtend was onze schoonmaak-ijver haar zelfs opgevallen ze had dat allemaal gezien, want ze had een goeie bril, wist ze ons te vertellen- en werden de boerkes vriendelijk uitgezwaaid.

Kasseien…

De kasseistroken, twee lange en een aantal korte, waren voor sommigen een eerste kennismaking met dit klassieke wegdek. De eerste indrukken liepen ver uiteen, Ingmar wilde meteen ook ParijsRoubaix maar in de agenda zetten (al krabbelde hij terug toen bleek dat dat toch wel wat meer kasseien waren) terwijl Marjolein toch vooral de bijnaam van die wedstrijd in gedachte hield. Maar afgezien van een losgetrilde bidonhouder werd ook deze uitdaging overleefd en kon de tocht met een stel mooie kilometers over de Vlaamse binnenwegen worden afgesloten.

157

7

WTOS 10km tijdrit

Omdat deze Corsa wat langer op zich liet wachten dan gebruikelijk zijn, op de 10km tijdrit van september na, alle tijden van de 10km’s onderstaand te vinden. Trek je eigen conclusies aan de hand van de tijden, in de kerst Corsa zal de 10km tijden door deskundige renners geanalyseerd worden. April De eerst tijdrit van het jaar is weer geweest. Ondanks het slechte weer toch nog een nette opkomst van 9 man. Maurits reed weer eens enorm hard. Zeker gezien het feit dat hij laat was en amper in had gereden. Wellicht wordt volgende maand al weer het clubrecord gebroken... Na een iets later dan geplande start zijn de onderstaande tijden gereden. Naam

Tijd

Tussentijd

Terug

1

Maurits van der Ven

13:11,43

06:35,00

06:36,43

2

Ton Verbon

14:38,34

07:17,00

07:21,34

3

Gerbert Pleijter

14:40,92

07:25,00

07:15,92

4

Jelle Zijlstra

14:45,79

07:32,00

07:13,79

5

Erik Altena

15:27,62

07:45,00

07:42,62

6

Rene Borst

15:39,41

07:59,00

07:40,41

7

Michiel Brevet

15:42,81

07:49,00

07:53,81

8

Tim Snijders

15:59,98

08:00,00

07:59,98

9

Thijs van Dam

16:42,32

08:28,00

08:14,32

Mei Dankzij het mooie weer was er een redelijke opkomst vanavond. Helaas reed maar ongeveer de helft van deze mensen de tijdrit. Onderstaand de gereden tijden. Tijd

Tussentijd

Terug

Ton Verbon

Naam

14:26,82

07:33,44

06:53,38

2

Jelle Zijlstra

14:46,20

07:54,82

06:51,38

3

Vidar van der Meijden

14:50,85

07:52,92

06:57,93

4

Tim Snijders

14:54,80

07:55,91

06:58,89

5

Martin Janssen

15:01,19

07:56,01

07:05,18

6

Thijs van Dam

16:20,28

08:45,08

07:35,20

1

8

157

Juni Naam

Tijd

Tussentijd

Terug

1

Rob Lokate

13:35

6:54

6:41

2

Ton Verbon

13:58

7:05

6:53

3

Luuc Rutgers

14:34

7:17

7:17

4

Rik Houwers

14:41

7:30

7:11

5

Jeroen de Keijzer

14:44

7:26

7:18

6

Jelle Zijlstra

14:51

7:46

7:05

7

Rene Borst

15:08

7:52

7:16

8

Tim Snijders

15:19

7:41

7:38

9

Albert Drenth

15:25

7:48

7:37

10 Stijn Schoen

15:31

7:47

7:44

11 Debbie Ammerlaan

15:52

8:03

7:49

12 Arnoud Haffmans

15:59

8:04

7:55

13 Ferry Roggeband

16:45

8:36

8:09

Juli Naam

Tijd

Tussentijd

Terug

Rob Lokate

13:40

6:39

7:01

2

Jelle Zijlstra

14:27

7:13

7:14

3

Luuc Rutgers

14:28

7:05

7:23

4

François Geuskens

14:31

7:11

7:20

5

Tim Snijders

14:54

7:25

7:29

6

Michiel Katgert

14:59

7:28

7:31

7

Arnoud Haffmans

15:27

7:43

7:44

8

Debbie Ammerlaan

15:43

7:47

7:56

1

157

9

Augustus Voor de verandering was er zowel heen als op de terugweg een lichte zijwind. Een mooie opkomst renners, en een net zo mooie club supporters. Voor de start nog even naar de benen van Maurits gevraagd, waarop hij antwoordde: ‘gister te veel achter de brommer getraind’. Nou het resultaat is daar, een nieuw Club Record, die nu zo scherp staat dat je van hele goeie huize moet komen om deze te breken! Tijd

Tussentijd

Terug

1

Maurits van der Ven

Naam

12:49,61

06:31,03

06:18,58

2

Trudo Vreenegoor

14:02,04

07:04,40

06:57,64

3

Albert Drenth

14:10,83

07:06,14

07:04,69

4

Ton Verbon

14:10,90

07:08,35

07:02,55

5

Jeroen de Keijzer

14:42,54

07:24,44

07:18,10

6

Jelle Zijlstra

14:47,44

07:35,11

07:12,33

7

Michiel Brevet

14:48,27

07:29,09

07:19,18

8

François Geuskens

14:52,23

07:38,50

07:13,73

9

Rene Borst

14:54,99

07:43,26

07:11,73

10 Wouter Perry

14:55,89

07:35,27

07:20,62

11 Marco

15:11,78

07:43,26

07:28,52

12 Suzanne Kuiper

15:13,00

07:43,14

07:29,86

13 Arnoud Haffmans

15:31,93

07:51,34

07:40,59

14 Christian

15:32,94

07:58,04

07:34,90

Maurits op weg naar een nieuw CR!

10

157

157

11

De 15e van februari was het dan zover; de jaarlijkse baanclinic zou die dag plaats gaan vinden. De baantraining vond plaats op de wielerbaan in Alkmaar, waar ook de Nederlandse baanselectie zijn trainingsrondjes rijdt. Er hadden zich 19 mensen opgegeven dus het zou een geslaagd avondje worden. Op de heenreis ging ik samen met Albert met de trein, en we waren ruim op tijd in Alkmaar. De rest had een plekje in de verschillende auto’s weten te bemachtigen. Bij het inpakken van zijn tas was Albert vergeten dat baanwielrennen erg lijkt op het wielrennen op de weg, je hebt namelijk bij beide disciplines dezelfde kleding nodig; zonder wielrenbroek is baanwielrennen niet zo comfortabel. Uiteindelijk kon hij gelukkig een broek van iemand lenen. Op dat moment was ik zelf echter al bezig op de baan. Ik had afgelopen winter al vaker op de baan gereden en na me omgekleed, een fiets uitgezocht en pedalen gemonteerd te hebben, was ik rustig mijn rondjes aan het wegtrappen. Geleidelijk kwamen er steeds meer WTOSers in de baan; de mensen die al eerder op een wielerbaan hadden gereden. De mensen die voor het eerst op de baan gingen rijden die avond wachtten op de trainer of 12

Tekst: Rene Borst

BAANTRAINING Baantraining 2008

waren voorzichtig aan het inrijden tussen de baan. Zo’n baan is namelijk best imponerend met die schuin oplopende bochten, en dan heb je ook nog die vreemde fietsen zonder remmen die ook nog eens doortrappen. Na een inleidend praatje van de trainer, werd de groep ingedeeld in 2 groepen; de mensen met ervaring mochten de baan in om achter elkaar te gaan rijden in lijn en verschillende oefeningen uitvoeren. De rest kreeg eerst nog wat extra informatie en ging toen ook de baan in. Bij dat de baan inrijden was het belangrijk om goed over je schouder te kijken, anders had je kans een aanrijding te veroorzaken. Tijdens de training kwamen verschillende oefeningen aan bod, zoals het achtervolgen en een koppeltijdrit. Die deed ik samen met Lieven, en dat ging best goed. Halverwege de training was het tijd voor de sprint; 250 meter (een rondje) met vliegende start. De bedoeling was om gedurende een rondje snelheid te maken door in de laatste bocht zo hoog mogelijk in de baan zitten en je zelf vervolgens naar beneden te storten. Bij het passeren van de streep werd de stopwatch ingedrukt. Vervolgens was het de bedoeling om jezelf helemaal leeg te rijden en een zo goed mogelijke tijd neer te zetten. 157

De sprint werd gewonnen door Rien, met een tijd van 16.66. De tweede plaats was voor Stijn met 16.82 en de derde plaats voor Lieven met 16.91. Trudo greep met zijn vierde tijd van 16.92 net naast het podium, net als bij het CK cross. Over mijn eigen tijd van 17.16 was ik niet tevreden omdat ik te hoog reed in de laatste bocht. Na nog enkele leuke en leerzame baanoefeningen was het tijd om mijn revanche te halen, bij hoge uitzondering en met negatief advies van de trainer “je gaat toch niet sneller dan je eerste tijd”, deden we nogmaals een 250 meter sprint. Deze keer had ik de snelste tijd en de snelste tijd overall; 16.24. Tweede was wederom Stijn met nu een tijd van 16.30. Rien werd deze ronde derde met 16.38 en Lieven vierde met 16.44. Wat opviel was dat bijna iedereen z’n tijd tijdens de tweede ronde verbeterd had. Naam

1e Poging

2e Poging

1

Rene Borst

17:16

16:24

2

Stijn Schoen

16,82

16:30

3

Rien Schuurhuis

16:66

16:38

4

Lieven de Temmerman

16:91

16:44

5

Sander Prakken

17:52

16:56

6

Eric Pieterse

17:24

16:78

7

Trudo Vreenegoor

16:92

16:91

8

Ingmar Bolderink

17:20

17:06

9

Jerome van Harn

17:38

17:14

17:68

17:15

11 Job van Heusden

17:97

17:20

12 Jos den Boer

18:25

17:44

13 Ton Verbon

18:24

17:49

14 Wim Kanning

17:84

17:63

15 Erik Bronsvoort

17:84

17:99

16 Albert Drenth

18:29

18:02

17 Herman van der Meyden

18:03

18:36

18 Schelte de Boer

19:02

18:55

19 Debbie Ammerlaan

19:24

-

10 Tim Snijders

157

Na deze sprint en nog even rustig uitgereden te hebben was de baanclinic voorbij; de trainer werd bedankt, de pedalen werden van de fietsen gehaald en de fietsen werden weer opgehangen. Na het douchen en omkleden was het tijd voor de prijsuitreiking, welke plaats vond in de naast de wielerbaan gelegen kegelbaan. Daar kreeg ik van Tim namens de lustrumcommissie een zak geel zwarte WTOS drop. Na deze prijs en mijn certificaat in ontvangst te hebben genomen was het voor mij en Ingmar tijd om te gaan, omdat we nog de bus moesten halen. De rest bleef nog even bij de kegelbaan om te genieten van een drankje en te concluderen dat kegelen maar een rare sport is. Na een sprintje naar de bus omdat deze vroeger kwam dan verwacht, was de baantraining voor mij ten einde. Het was een geslaagd uitje en ik ben er volgend jaar zeker weer bij.

13

Vorig jaar november hadden Jodi en ik besloten om de TransAlp nog een keer te gaan rijden. Maar deze keer zouden we het anders aanpakken dan in 2006. Met een goede voorbereiding en genoeg training wilden we de TransAlp echt als wedstrijd rijden. Toch liep het allemaal een beetje anders dan gepland: Onze online-inschrijving binnen 4 minuten was niet snel genoeg (na 3 minuten het al uitverkocht!) en ook bij de loting voor de laatste 100 plaatsen hadden we geen geluk. Geen TransAlp voor ons dus. 10 weken voordat de TransAlp zou beginnen veranderde dit verhaal weer... Jodi had op internet een startbewijs kunnen overnemen van een team die zelf verhinderd waren. Het was dus weer zaak om snel onze trainingen op te schroeven. Die waren natuurlijk verwaterd omdat ik (we) geen echt doel hadden. De trainingen en oefenwedstrijden gingen best goed totdat ik 3 weken voor de TA tijdens een trainingswedstrijd in het 14

Tekst: Jodi & Niels

TRANSALP 2008 TransAlp 2008

Duitse zwarte woud voor de ogen van Jodi een enorme crash maakte. Buiten wat materiaal- & behang-schade had ik veel geluk, maar mijn knie wilde niet meer soepel draaien. De enige optie die overbleef was rust nemen en hopen dat het zich snel genoeg herstelde. Dat deed het gelukkig, al was het pas de laatste week voor de TA dat ik weer kon fietsen. De voorbereiding was dus minder dan gepland, maar we konden starten! En we hebben hem ook echt als wedstrijd kunnen fietsen.. Jodi: Ja het was weer een mooi evenement! En zoals Niels ook al zij - het was nu ook een wedstrijd! Het scheelt heel veel als je een beetje voorin kan starten (en blijven), wat wij konden als gevolg van een hele zware eerste etappe voor Niels! Niels is de diesel van ons tweeën, langzaam warm worden maar als hij eenmaal op tempo is, blijft hij dat tempo aan houden... Langzaam starten zat er voor hem niet in bij etappe 1, we moesten van ongeveer 3/4 van het startveld starten (we hadden verwacht dat 157

1 uur voor de start aanwezig zijn wel voldoende zou zijn om voorin te kunnen starten - maar dat bleek niet zo te zijn volgend jaar gewoon 2 uur voor uit trekken!!!). We wilde volle bak de eerste km's afleggen zodat we alles konden fietsen. Dus dat hebben we ook gedaan, met als gevolg dat toen we bij de berg op 2/3 van de etappe kwamen dat Niels aardig stuk zat van al het machtwerk! Die berg heb ik Niels omhoog geduwd waar het kon met als gevolg dat we als 56ste over de finish kwamen - en de volgende dag in startvak B (voor plekken 16-75) mochten starten. Vak C - voor plekken 76 tot 150 zou een ramp zijn geweest voor ons aangezien wij nooit de snelste zijn ‘s ochtends en dan iedere dag ongeveer achter in dat vak zouden moeten starten! Dus dag 2 mochten we in vak B starten en dan kan je in principe alles fietsen, en dan rij je zo 20 minuten en soms zelfs een uur uit op de mensen die achter je zitten in het peloton en wel moeten lopen. Het maakte de etappe echter niet makkelijker! Niels was redelijk goed hersteld, maar ik niet, dus ik heb toen bijna 5 uur lang moeten afzien om bij Niels in de buurt te kunnen blijven! En een temperatuur op gegeven moment van nog maar 8 graden was dat geen pretje! Gelukkig waren we wel binnen voor dat de er een stortbui los barste en heel veel hagel naar beneden kwam!

Wij starten gelukkig redelijk vooraan in de massa

157

‘s Avonds hoorde we dat de etappe van dag 3 misschien zou moeten worden aangepast want het vroor boven op de berg, en als het dan in het dal regent sneeuwt het bovenop... maar gelukkig lag er geen 20cm sneeuw bovenop ‘s ochtends dus mochten we gewoon de route naar Scuol volgen! Net voor de start begon het weer te gieten, en bovenop was het inderdaad aan het sneeuwen, en koud dat het was toen! Maar aan de andere kant van de berg scheen de zon dus uiteindelijk hebben we maar heel even last gehad van de kou (als je aan het klimmen bent is een beetje sneeuw best wel fijn - het koelt je een beetje af!). De etappe van Scuol naar Livigno, was echt bizar, ik reed zo'n 500m achter Niels op de 2de afdaling aan, het was koud, en had al een paar keer gesneeuwd & geregend. Ik had mijn zonnebril op gedaan om modder tegen te houden, maar toen ging het toch hard hagelen! Zo wat doet dat zeer zeg! Als je 40 of zo de berg af sjeest en je wordt bekogeld met ijs is het niet echt prettig! Niels had geen bril op, en ik reed het gat zo hard dicht dat ik dacht dat hij lek gereden had, maar het bleek dat hij gewoon niets meer kon zien want hij moest een hand voor zijn ogen plaatsen als bescherming! Die dag had ik maar 3 bidons op gedronken tijdens een wedstrijd die 4 uur en 10 minuten duurde. Toch was ik bijna een kilo vocht aangekomen! Oftewel ik had te veel gedronken volgens de doctoren! Bizar! Lopen heb ik deze transalp alleen moeten doen als ik zelf besloot dat het nodig was! Helaas kwam dat in etappe 6 iets te vaak voor! Niet omdat het niet te fietsen was, maar omdat ik echt helemaal stuk zat! in etappe 5 hadden Niels en ik de tactiek genomen om berg op en af onze eigen ritme te vinden en te rijden, wat inhield dat Niels een paar minuten voor mij boven was, en dat ik het gat op de afdaling weer goed moest maken (en dat lukte). In etappe 6 deden we weer hetzelfde, op de eerste berg werkte dit 15

perfect, ik sloot op 2/3de van de afdaling achter Niels aan en vandaar hebben we samen doorgereden tot de verzorgingspost onder aan berg 2. Op klim nr2 explodeerde Niels (waardoor hij echt heel snel boven was) en implodeerde ik (waardoor er bij mij geen tempo meer in zat - uitfietsen was het met een hartslag van 135) bovendien had berg 2 geen afdaling om iets van die 20 minuten die Niels waarschijnlijk op mij uit gefietst had weer dicht te kunnen rijden. Na berg 2 kwamen nog een paar (een paar - nee Jodi het waren er een paar meer dan een paar - zeg maar gewoon een uur lang) korte steile los-schotter bergjes, en die trok ik toen echt niet meer! Gelukkig kon Niels mij na de 2de verzorgingspost een heel end duwen want anders hadden we er helemaal belachelijk lang over gedaan die dag! De organisatie had al gewaarschuwd dat de laatste km’s er nog 70m geklommen moest worden, dus ging ik voor op de laatste lange afdaling, en dan zou Niels het gat wel dicht rijden op die klim, alleen Niels (en het groepje om hem heen) reed tijdens de afdaling ergens een verkeerd pad in, waardoor hij nog een paar honderd hoogtemeters extra mocht maken om weer terug te komen op het juiste spoor, met als gevolg dat ik zelfs nog op hem moest wachten vlak voor de finish!

Binnenkomst na onze langste etappe

16

Ja dag 6 was een echte rampendag! Want toen bleek ook nog eens dat ik een slag in mijn wiel had - waardoor mijn achter rem aan liep! Dit bleek als gevolg van een gebroken spaak. Gelukkig hebben de mannen van Shimano mijn wiel kunnen repareren terwijl ik er als een zombie naast zat. Bij de Pasta party heb ik mijn best gedaan om zoveel mogelijk pasta te eten, het duurde wel een uur, maar het was me uiteindelijk gelukt om mijn bord leeg te eten! Ik kan me nog maar een andere keer herinneren dat ik zo moe was - en dat was na dat ik 15 uur over de Salzkammergut 225km wedstrijd had gedaan, en dat Eric Wictor mij nog net op tijd kon opvangen voor dat ik met mijn gezicht in mijn bestelde pizza in slaap viel! Op dag 7 was er een relatief korte etappe van maar 3000 hm! Ik voelde me 100 keer beter na afloop van die etappe dan toen ik ‘s ochtends op de fietst stapte! Het was als of ik ‘s ochtend nog geen 5 minuten hersteltijd had gehad sinds die vorige etappe! Ik was dan ook heel blij dat de laatste klim weer vrij normaal aanvoelde en ik redelijk door kon fietsen. We fietsten nu wel tussen mensen die we nog niet eerder hadden gezien, maar dit bleken voornamelijk de mensen die rond plek 130+ fietste en de eerste 6 dagen eigenlijk heel rustig aan hadden gedaan en dus nu echt nog veel over hadden! Op gegeven moment kwam er een Nederlands team ons voorbij op een vlak stuk, en ging voor ons groepje rijden, dus wij gingen bij hun in het wiel, na een minuut of zo wilde ze van kop af, alleen het groepje waar wij in zaten deed niet mee - en ging zelf ook gewoon langzamer fietsen en bleef achter hun. Toen ze vroegen waarom niemand over nam kwam er geen reactie, even later vertelde ik maar dat het niet zo was dat we niet wilden, maar dat wij gewoon niet konden over nemen! Even later werd het tempo door hun weer verhoogd en waren ze er vandoor.

157

Na afloop van de etappe bleek dat onze spaken ellende nog niet over was: Niels bleek een spaak te missen in zijn Mavic wielset, maar omdat er geen Mavic stand was, en niemand ([begin Cube Afzeik] lees Cube) Niels wilde helpen met repareren, brak de nippel in de velg toen Niels deze met een tang probeerde los te schroeven, en moest Niels de nippel uit boren (wat hij bij de Scott stand heeft kunnen doen want bij Cube waren ze te lui om de boor uit de kast te pakken [Einde Cube Afzeik]). Bij Scott hadden ze alleen links draaiende tap sets terwijl we een rechts draaiende nodig hadden, dus probeerde Niels het zelf nog met een simpel parkertje, maar dat lukte niet, dus dag acht heeft Niels met maar 23 spaken gereden + lichte slag in zijn wiel...

Vanaf daar was het nog 30km vals plat naar benenden wat we op hoog tempo achter in een grote groep hebben gereden. We waren al in Riva toen een van de Noren die voor ons reed Niels nog even afsneed in een bocht met als gevolg dat Niels in de vangrail vast kwam te zitten. Gelukkig was dat ook alles en konden we gewoon weer verder en zijn we als 65ste bij de mannen gefinished.

De beloning Dag acht was een korte etappe, maar wel een hele mooie! Eerst 1400m klimmen en dan afdalen tot de finish! Eindelijk kwam alle Briancon/La-Palma training van pas! Ongeveer 2km lang was de afdaling, maar wel 800m omlaag! Na veel vloeken op voorgangers, en 2 keer vallen/afstappen over het stuur, was de weg echt vrij en konden we lekker afdalen! Op gegeven moment dacht ik nog als Niels hier afstapt, rij ik zo een kwartier op hem uit, maar nog geen 20 seconden nadat ik beneden was kwam Niels ook de bomen uit!

157

Eind goed al goed Het was weer een mooie wedstrijd

17

Malaya: Welke doelen heb je in oktober vorig jaar voor het seizoen 2008 gesteld en hoe is het je in dat opzicht vergaan tot nu toe? Manman: Zoals elk jaar was het hoofddoel heel simpel: beter worden dan een jaar eerder, liefst op alle terreinen. Seizoen 2008 is wel een bijzonder seizoen, omdat ik dit studiejaar heel veel tijd in de studie heb gestoken, waardoor het fietsen vaak in de verdrukking is gekomen. Ik kan bijvoorbeeld tot halverwege juni geen meerdaagse rijden, waar ik er normaal gesproken al minstens drie in de benen zou hebben dan. Omdat ik dus verwachtte me minder vaak te kunnen meten met het internationale peloton had ik als concreet doel toetreden tot de subtop van het Nederlandse amateurwielrennen. Daarvoor wilde ik een vaste waarde worden in (grotere) kopgroepen en liefst ook een keer op het podium finishen van een klassieker. Voorlopig is dit helaas nog niet gelukt. In de grotere en zwaardere wedstrijden tussen de profs is het vrij goed gegaan, maar in het Nederlandse werk mis ik vaak net de slag. Het seizoen is echter nog lang 18

Tekst: Manman & Malaya

CYCLING SIBLINGS Cycling Siblings

en ik zal mijn best doen toch mijn concrete doel te behalen. Jij hebt in de winter veel wedstrijden in het buitenland gereden terwijl dat normaal gesproken toch een tijd is van veel duurtrainingen. Heb je gemerkt dat dit invloed heeft gehad op je seizoensopbouw en vormpeil? Malaya: Deze winter was een experiment, het was geen winter in het teken van de lange termijn. Ik heb 4 van zulke winters gehad, 3 maanden duurtraining afgesloten door een intensief trainingskamp in Spanje en in die seizoenen kon ik ook telkens fysiek een stap vooruit zetten. In die jaren had ik na het trainingskamp telkens een dip om dan vanaf mei goed te zijn. Afgelopen seizoen heb ik in totaal 30.000km gemaakt en na 3 weken absolute rust dacht ik het anders aan te kunnen pakken. In de voorjaarsklassiekers is veel publiciteit te halen en ik wilde me daar eens op richten. Dit jaar was ik dus begin december alweer in competitie in Thailand, met maar 4 trainingsweken in de benen. Een nog grotere gok bleek Venezuela (13 koersdagen in januari) te zijn, 8 van de 10 van onze groep zijn daar in meer of mindere mate ziek geworden en de 157

omstandigheden waren bepaald niet optimaal om te koersen. Maar ik heb genoten van de ervaringen (en de zon!) en kwam met superbenen naar ons “inleidende” trainingskamp in Mallorca. In Zuid-Afrika was ik ook nog erg goed, vooral bergop ben ik enorm verbeterd. Toch kreeg ik weer een fysieke dip tijdens de voorjaarsklassiekers en ik ben dan ook blij dat het weer mei is! Wat verwacht je van het WK Studenten, eind mei in Nijmegen? Manman: Eerlijk gezegd heb ik geen idee van het niveau van een WK Studenten. De parcoursen lijken me in ieder geval heel mooi, dus ik heb er al wel heel veel zin in. De tijdrit is behoorlijk lang, wat me in principe wel zou moeten liggen. Omdat ik geen idee van het niveau heb kan en wil ik ook geen klassering bedenken waar ik tevreden mee zou zijn. Ik hoop vooral op een goede teamspirit binnen de (Nederlandse) ploeg, en mogen er dan maar zoveel mogelijk medailles behaald worden! Sinds een paar maanden heb je het beroemde SRM systeem op je fiets gemonteerd. Heeft dit je trainingen ook daadwerkelijk beïnvloed? Malaya: Ja, ik moest in het begin echt opletten dat ik nergens tegenaan reed, zo gebiologeerd zat ik naar mijn computertje te kijken. Je kan je trainingen heel goed plannen, je kan de gegevens uit een inspanningstest optimaal benutten voor je dagelijkse training. In de intensieve trainingen kun je jezelf goed pushen om in de juiste zone te trainen, in de hersteltrainingen wordt het makkelijker nóg een tandje terug te schakelen. In sprinttrainingen, die absoluut ongeschikt zijn om te monitoren met hartslagmeting, heb ik nu eindelijk een manier om de ene sprint met de andere te vergelijken. Maar het mooiste blijft toch de analyse achteraf op de pc. Er zijn allerlei goede softwarepakketten waarmee je de gedane trainingsarbeid kan evalueren, waardoor 157

je eindelijk je vormpeil echt kan meten en je trainingsplanning indien nodig snel kunt omgooien. Een stukje techniek waar je zelf mee aan de gang moet, maar waar veel winst mee valt te halen dus. Nog meer materiaal om van te smullen: Na vele jaren succesvol samenwerken met Gazelle, rijdt Van Vliet dit jaar voor het eerst op het Duitse Focus. Vertel eens wat over de nieuwe fietsen. Manman: De nieuwe wegfiets is licht en de nieuwe tijdritfiets ziet er in ieder geval heel snel uit! Ik heb de geometrie kaarten van Gazelle en Focus niet naast elkaar gelegd, maar op de weg heb ik wel wat verschillen gemerkt. De Gazelle was een oerdegelijke, Hollandse fiets. Alu met een carbon achtervork, strak (naar het einde van het seizoen toe wel wat minder), solide en heel goed in de bochten. Eigenlijk had ie maar 1 groot nadeel (buiten het omafiets-imago): hij was ook behoorlijk zwaar. De full-carbon Focus is dus veel lichter en minstens net zo strak, wat dat betreft is het een mooie vooruitgang. Het heeft me wel even gekost om te wennen aan het stuurgedrag van de Focus. Dat was niet zo intuïtief voor mij als bij de Gazelle, maar is nu geen probleem meer. Ik denk dat de fiets iets 'onrustiger/wendbaarder' is te noemen dan de Gazelle van vorig jaar. Een groter verschil is er bij de tijdritfietsen. De (volledig alu) Gazelle was leuk, de (full-carbon) Focus ziet er uit als een racemonster! Hele smalle en diepe profielen voorspellen in ieder geval een snelle fiets. Helaas heb ik de tijdritfiets pas een week in mijn bezit en zit ik er nog niet goed op, waardoor het onmogelijk is het rijgedrag van de twee fietsen te vergelijken. Van de Gazelle kan ik in ieder geval weer zeggen dat hij strak en zwaar was en niet overdreven aërodynamisch. Ook was die fiets iets te oncomfortabel naar mijn zin. De Focus ziet er dus (aërodynamisch) gelikt uit, is ontzettend stijf en toch ook vrij zwaar (wat natuurlijk normaal is voor een tijdritfiets). 19

Tenzij je nog een contract weet te versieren bij een echte profploeg is dit je laatste jaar op hoog niveau, ben je hier mee bezig tijdens de wedstrijden? Malaya: Ja en nee. Tijdens de wedstrijden zelf is er niets veranderd. Ik ga net als vroeger elke koers voor het hoogst haalbare, maar ik kan ook nog steeds tevreden zijn met kleine dingetjes in de koers, ook als daar geen uitslagen mee behaald worden die eventuele ploegen in het oog zouden springen. Ik vind dat je nooit je kwaliteiten en tekortkomingen uit het oog mag verliezen, anders kun je je prestaties nooit meer in een realistisch daglicht zien. Ik fiets primair omdat het me zoveel plezier verschaft. De trainingen uitdenken, genieten van de natuur tijdens de training, het samen trainen met de vele

20

renners hier in de omgeving van Maastricht, het mezelf tot in de puntjes kunnen verzorgen omdat ik nu voltijds renner ben, het is niets anders dan vorig jaar. Maar de lat ligt hoger en vooral in de voorbereiding op een koers kan ik mezelf behoorlijk wat druk opleggen. Ik was dan ook behoorlijk teleurgesteld met mijn voorjaarsklassiekers, terwijl ik er met 2 podiumplaatsen (en in de winter een podiumplaats en ook nog een zege) nog nooit zo goed voorgestaan heb rond deze tijd van het jaar. Je kan dus zeggen dat er tijdens de koers niets veranderd is, maar dat de beleving daarbuiten wat meer onder druk is komen te staan. Inmiddels zijn er een aantal doelen gerealiseerd, wellicht meer hierover in de volgende Corsa, red.

157

Wedstrijdverslag van prikbord april Zaterdagochtend om 10 uur stonden Wouter B en ik bij Michiels auto voor de rit naar Weert. Aldaar zouden we gaan overnachten in Trudo's ouderlijk huis. De reis verliep voorspoedig, tot even na het moment dat ik vroeg of Michiels auto wel betrouwbaar was (Hij rijdt/reed in een antieke Renault uit 1982). De auto ging kapot… Omdat deze niet te repareren was op dat moment, en we toch wel graag de wedstrijd wilden rijden, zijn we met de sleepwagen van Tilburg naar Someren gebracht. Daar was de start, want helemaal langs Weert rijden hadden we geen tijd meer voor. Na ons omgekleed en rugnummers opgehaald te hebben, gingen we rustig inrijden. Bij het naar de start rijden waren we vergeten dat we nog moesten tekenen voor de start. Snel nog gedaan en achteraan gesloten. Tijdens de neutralisatie was het erg chaotisch en er deden zich dan ook 2 valpartijen voor. Gelukkig geen WTOSers betrokken. Na de neutralisatie lag het tempo erg hoog, en het peloton was erg uitgerekt. Persoonlijk moest ik moeite doen om het wiel van mijn voorganger te houden, en er waren meer mensen om me heen die dit probleem hadden. 157

Tekst: Rene Borst

OMLOOP DER PEEL Omloop der Peel

Et un momento dado brak het peloton in tweeën en nagenoeg de gehele WTOS ploeg zat in deze tweede groep. Na een flinke inspanning is toch weer voor een hergroepering gezorgd. Rond dat moment ging voor mij persoonlijk het spreekwoordelijke licht uit, en moest ik eraf. Martin was er op dat moment al af. Later is het peloton weer in tweeën gegaan, alleen Wouter P zat in het voorste peloton, en is daar ook heel verdienstelijk in gefinished. Trudo, Tim, Wouter B en Michiel zaten in de achtervolgende groep en werden na een plaatselijke ronde uit de koers gehaald. Na een goede maaltijd en een stevig ontbijt in huize Vreenegoor was de start van de tweede etappe. Met nog erg zware benen van de dag ervoor was het vanaf het begin al erg zwaar. Na 15-20 km lag ik er af. Tim volgde spoedig, Wouter B en Martin waren al gelost. Na een toeristische route naar de start, en een soepje kwamen Michiel en Trudo ook al terug, en later ook Wouter P. Al met al was het een geslaagd weekend, al moet er nog wel veel meer getraind worden om deze koers uit te kunnen rijden.

21

Zondag

Morgen

Ambities Op 30 Maart van dit jaar stond de eerste ZoMoCo op de agenda op het parcours van de Coureur. In het peloton bij de BAmateurs reden 4 WTOS renners: Martin, Jeroen, Michiel en Ingmar. In een regenachtige koers was Jeroen erg sterk en belandde in de kopgroep, hij werd uiteindelijk 3e. Ikzelf finishte met veel moeite in het peloton: toch wel pittig zo’n eerste wedstrijd. De daarop volgende ZoMoCo’s bij de Spartaan en Barrhopoort verliepen niet volgens plan, bij Barrhopoort moest ik zelfs lossen! Wat een morele klap was dat. Trainen Om meer ervaring te krijgen in het peloton en het rijden op clubparcours, besloot ik mee te doen aan trainingskoersen. Tijdens deze trainingen lag het niveau wel behoorlijk laag, waardoor ik ook mijn sprint kon uitproberen. In de eerst volgende wedstrijd bij Ahoy betaalde dit direct uit. 22

Tekst: Martin Janssen

EEN SEIZOEN ZOMOCO Een seizoen Competitie

Ondanks een kopgroep van 8 man wist ik in de sprint van het peloton 2e te worden, een mooie 10e plaats. Een paar weken later bij de Coureur werd ik 8e. Ik kreeg steeds meer het gevoel echt mee te kunnen en dat was goed voor de moraal. Onverwachts succes Een week na die 8e plaats grapte ik vlak voor de start van de wedstrijd bij Barrhopoort met Rene dat ik nu 6e zou moeten worden volgens de wet der logica. Maar eigenlijk dacht ik voornamelijk met angst terug aan mijn eerste wedstrijd op het industrieterrein. Gelukkig merkte ik tijdens de wedstrijd dat ik zeker niet zou hoeven lossen, de benen waren eigenlijk wel goed. In de laatste ronden van de wedstrijd zat ik samen met Rene goed voorin. Met nog 1 ronde te gaan besloot Rene vol op kop te gaan rijden en ik zat in zijn wiel. Op het laatste rechte stuk moest ik het afmaken. Uit mijn wiel ging een renner van Trias als eerste aan en via zijn wiel kon ik mijn wiel nog net 10 cm voorbij de zijne duwen. Winst in mijn 6e ZoMoCo dat had ik niet verwacht. 157

Het klassement Na die winst stond ik er in het tussenklassement van de 2e periode behoorlijk goed voor. De nummers 1, 2 en 3 zouden een prijs krijgen. In de overige wedstrijden werd ik 7e, 8e en 2e. En ondanks het missen van 2 wedstrijden door de vakantie was dat genoeg om 3e te worden in de 2e periode. Een heus “envelopje”. Winnen & blessureleed De laatste reeks van 8 wedstrijden begon bij Ahoy. In deze wedstrijd wist ik voor het eerst in een kopgroepje met kansen te komen. Jeroen had het kopgroepje gevormd en samen met 2 andere renners reden we de finale in. In de laatste ronde probeerde een renner van de Coureur weg te rijden, ik reageerde direct en aangekomen in zijn wiel reed ik gelijk door. Jeroen liet daarachter de anderen het gat dicht rijden, maar dat lukte ze niet. De 2e winst was binnen en Jeroen wist in de sprint daarachter een mooie 2e plaats te halen.

Na die wedstrijd kreeg ik last van een spierblessure in mijn rechter knie. Ondanks de blessure ben ik toch doorgegaan met het rijden van wedstrijden. En opvallend genoeg wist ik de 2 wedstrijden daarna ook te winnen. Bij zowel Barrhopoort als Delta was ik de sterkste van een kopgroep van 4. Bij Barrhopoort reed Tim mij vlak voor de finale naar de kop van het peloton, daar aangekomen riep hij: “succes!”. Ik demarreerde en vormde met 3 anderen 157

de beslissende kopgroep. Bij Delta reden maar 17 man en al na 2 ronden zat ik in de juiste groep aan kop, om de hele wedstrijd weg te blijven. Helaas bleef mijn knieblessure opspelen en daardoor moest ik 2 weken rust houden. De laatste wedstrijden Na 2 weken rust begon ik met de ZoMoCo van de Hoekse Renners. In deze wedstrijd liet Albert zien dat hij in topvorm was, door bijna de gehele wedstrijd met één medevluchter vooruit te rijden. Helaas werd deze actie niet beloond en ikzelf merkte dat 2 weken niet rijden niet bevorderlijk was voor de vorm. Een week later reden Albert, Job en ik bij Westland Wil Vooruit. Ik wilde puur voor de punten rijden, want door die 3 keer winst was de 3e plek in het Algemeen Klassement in zicht. Albert was nog altijd in topvorm, maar besloot om voor mij te rijden. In de laatste ronde reed hij op kop om mij zo goed mogelijk af te zetten. Precies op het moment dat ik vanuit zijn wiel wilde aangaan kreeg Albert een klapband: paniek, geschreeuw en een valpartij. Ik kon het allemaal net ontwijken, maar de snelheid was eruit. In de sprint kon ik nog net 7e worden. De afsluitende wedstrijd was bij de Spartaan. Om de 3e plaats in het algemeen klassement vast te houden moest ik 2 man in de gaten houden. De wedstrijd zelf was een prooi voor een andere WTOS-er, Jelle Middendorp was sterker dan zijn medevluchter. Ik werd in de laatste bocht de berm in gereden en kon geen punten meer halen. Gelukkig haalden de 2 concurrenten niet genoeg punten om mijn 3e plek over te nemen. Na een seizoen ZoMoCo rijden in mijn eerste koersjaar ging het boven verwachting goed. Vier wedstrijden winnen en 3e in het algemeen klassement (ondanks het missen van wedstrijden) had ik niet verwacht. 23

Al sinds mensenheugenis wordt in Ooltgensplaat het districtskampioenschap tijdrijden georganiseerd voor het district Zuid Holland. Zo ook dit jaar. Omdat WTOS een historie heeft van het winnen van dit kampioenschap in verschillende categorieën werd ook dit jaar weer afgereisd naar het verre zuiden om te gaan rijden tegen de klok. In WTOS-blauw verschenen we met 5 man aan de start: Rob en Rik bij de A’s en Jeroen, Rene en ik bij de B’s. Daarbij werden we versterkt door onze mannen in den vreemde, te weten Manman bij de elite (iemand had bedacht dat hij niet bij de beloften mocht rijden... waarom is onbekend) en Maurits bij de beloften. Bij het begin van de rit, toen de A’s net waren vertrokken en de B’s klaar stonden, begon een donkere wolk wat te dreigen, maar hij wist zich in te houden en een licht, draaiend windje was de enige invloed die het weer wist uit te oefenen. We konden dus geen smoezen opvoeren en moesten gewoon rijden voor wat we 24

Tekst: Tim Snijders

DK TIJDRIJDEN DK Tijdrijden 2008

waard waren. Bij de A’s resulteerde dit in een 2e plek voor Rob op slechts 3 seconden van de winnaar terwijl Rik het brons opeiste, WTOS stond weer op het podium! Helaas konden we bij de B’s niet voor de prijzen mee doen, met een gat van net geen halve minuut was Rene goed voor de 4e plaats. Op weer een halve minuut wist ik de eindstreep te halen, op de voet gevolgd door Jeroen op de 6e stek. Niet de gehoopte podiumplekken voor ons, volgend jaar zal er harder aan het ereschavot geschud moeten worden. Gelukkig werd de Delftsche eer hoog gehouden door de WTOSsers incognito. Maurits snelde naar de eerste plaats bij de beloften met een dusdanig goede tijd dat op één na alle elite-renners ook het nakijken hadden. En ook Manman mocht bloemen en een medaille in ontvangst nemen, zijn tijd was goed voor een 3e plek bij de elite. Al met al toch weer 4 al dan niet herkenbare WTOSsers op het podium op het DK, we mogen trots zijn!

157

Tijd 05:24,29 05:32,15 05:35,37 05:27,02 05:37,65 05:38,56 05:45,50 05:51,54 05:57,66 06:03,23 06:34,32

Lustrum klimtijdrit

12 juni 2008; Sander Prakken Op een mooie donderdagavond in juni is het dan zover… Eén van de weinige kansen om in Nederland je klimcapaciteiten te meten met je clubgenoten; de WTOS lustrum tijdrit. Maar liefst 5 rondjes, met misschien wel de zwaarste asfaltklim in Zuid-Holland, zouden er gereden gaan worden. We rijden met een groep WTOS’ers naar de Maeslantkering.

Tekst: Sander Prakken

Naam Sander Michiel Cees Menno Ton Wouter Martin Marco Arnoud Jody Joost

LUSTRUM TIJDRIT

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

Na de finish gaat de jury de tijden berekenen. Ik probeer een ontspannen gesprek te voeren met één van mijn clubgenoten, maar de spanning over de uitslag maakt dit lastig voor me. Uiteindelijk wordt mijn naam als één van de eersten opgenoemd. Een tiende plaats is het resultaat van mijn maandenlange trainingsarbeid. Een illusie armer. Rustig rijden we ons rondje Hoek uit.

Natuurlijk wilde ik hier pieken, maar ik wist dat ik niet de enige was die zijn zinnen had gezet op de enige lustrum titel van onze club. Er stond een aantal mannen aan de start waaraan ik kon zien dat ook zij op scherp stonden. Ik start als één van de laatste. Als een raket ga ik van start. Niet alleen het eerste stuk naar beneden gaat erg hard, maar ook omhoog gaat rap. Al snel haal ik renners in. Ik realiseer me dat deze renners misschien wel met hun laatste ronde bezig zijn en daarom wellicht niet zo hard meer rijden. Ook mijn laatste rondes gaan moeizaam. Ik rijd weer zoals ik vijf jaar geleden begon met fietsen; op een groot verzet met een lage cadans. Hopelijk verlies ik niet op deze manier dit unieke evenement. 157

Op weg naar winst? Ps. Na correctie van een rekenfoutje van de jury werd ik alsnog winnaar van de tijdrit J.

25

Een weekend Ardennen.

lekker

fietsen

in

de

Als eerste winnaar van het KMK sinds tijden werd ik gevraagd een verslagje te schrijven voor de Corsa. Waarom er de afgelopen jaren geen winnaar was zou ik niet weten, want dit is mijn eerste jaar bij WTOS. Dit jaar hield Wouter Perry het klassement in de gaten zodat er in ieder geval een winnaar zou zijn aan het eind van dit kennismakingskamp. Boven op ieder bergje van naam waren bonificatieseconden te verdienen voor de eerste en tweede die boven kwam. Hoeveel seconden er te verdelen waren en op welke bergjes precies was mijn ook niet helemaal duidelijk. Maar daar gaat het ook eigenlijk niet om bij een kennismakingskamp. Ik vond het in ieder geval een gezellig kamp en ik heb lekker gefietst. Dag 1 Vrijdagochtend verzamelden we in de stromende regen bij de aula. Daar werden alle fietsen in het busje geladen en de mensen in de auto’s. Toen Francois er was met zijn prachtige race wagen en Martin 26

Tekst: Rik Houwers Foto’s: Erik Nienhuis Trudo Vreenegoor

KMK KMK

met 30 broden bij de supermarkt vandaan kwam konden we gaan. In Stavelot wat midden tussen de heuvels van de finale van Luik-Bastenaken-Luik ligt deden we ons intreden in onze Villa. De villa was een huis met 4 verdiepingen met slaapzalen, een keuken in de kelder en een lift waarmee het wielervoedsel van de keuken naar de begane grond getakeld kon worden.

Gelukkig bleef de regen achter in Delft ’s Middags was er nog tijd om een stevig rondje te fietsen. Vanuit Stavelot reden we zonder warm te rijden meteen volle bak de eerste heuvel op. Bovenop waren 157

de verhoudingen meteen duidelijk, Wouter P en Ton hadden de groep uit elkaar getrokken. Nadat we met de hele groep in de afdaling op een haar na bijna over een keffend hondje waren gereden, begonnen we de aan de eerste klim die meetelde voor het klassement, de Rosier.

mis met mij op foto wilde. Toen zij ja zei kon ik natuurlijk niet meer terug. Het was misschien een beetje voorbarig omdat we morgen nog de tijdrit moesten rijden. Maar hierdoor had ik zoveel moraal dat het morgen voor mij niet meer mis kon gaan.

Halverwege de klim kon ik nog vrij gemakkelijk volgen. Ik dacht als ik nog wil aanvallen kan ik het beter nu doen. Ik zit nu nog niet zo kapot dat ik het niet meer kan en niemand kent mij nog dus dan zullen ze me misschien laten rijden met het idee me toch wel weer terug te pakken. De klim duurde echter een stuk langer dan ik had verwacht, mijn hartslag steeg tot bijna 15 slagen boven mijn omslagpunt, maar ik bleef wel vooruit. De eerste bonificatieseconden waren binnen. Die dag zijn we onder ander de Redoute, waar Wouter P als eerst boven was en de Wanne op gefietst. In totaal hebben we de eerste dag 4 uur gefietst over 85 km met 1600 hoogte meters. Toen wij thuis kwamen, liepen de mountainbikers net onder de douche vandaan zodat al het warme water op was. Na een goede maaltijd hebben we nog een lekker ijsje en een biertje gehaald in het centrum van Stavelot.

Dag 3 De laatste dag hebben we iets van 50 km gefietst. Daarna hebben we de klimtijdrit op de Wanne gereden, 5km waarvan de laatste 1.5 echt stijl. In het bonificatieseconden klassement stond ik met 5 seconden voorsprong eerste, gevolgd door respectievelijk Wouter P, Luuc, Ton, Thijs en Vidar. Het werd dus een spannende tijdrit. Onderaan werden we door de twee dames, Marjolein en Debbie weg gestart en bovenaan stond Francois om de eindtijden te klokken. Dat laatste ging helaas niet helemaal goed, Francois zijn stopwatch kon maar 5 tussentijden opslaan en ging daarna automatisch uit. Hij was gelukkig wel zo slim om het verschil tussen Wouter P en mij wel te klokken. En met een boel ooggetuigen kon later toch nog een behoorlijk precies klassement in elkaar worden geklust.

Dag 2 De tweede dag hebben we weer zo’n 85 km gefietst met als slotstuk de Cote de Stockeu. Ik zat er flink doorheen op het eind. Maar Gerbert en Jeroen hadden nog energie om 3 keer extra de Wanne van verschillende kanten op te fietsen. Verder moet ik ook zeggen dat Gerbert heel hard omhoog fietst voor iemand met zoveel spek op zijn kont. De mountainbikers hebben volgens mij een flinke slooptocht gemaakt vandaag. Want zij kwamen veel later dan wij weer bij het huisje.

Eten, eten en nog eens eten

’s Avonds na een goede maaltijd hebben we weer gezellig op een terrasje in Stavelot gezeten. Daar werden we bediend door waarschijnlijk het schoonste meisje uit het dorp. Vidar vond het leuk om haar te vragen of ze als KMK ronde 157

27

Nadat we allemaal weer heelhuids terug naar Nederland waren gereden volgde nog een afsluitend pastadiner bij Menno thuis. Na het eten was er nog een kleine prijsuitreiking, en de KMK commissie werd bedankt. Ik vond het een mooi kamp, goed georganiseerd, mooie omgeving. Hulde aan de organisatie. Er hadden alleen nog wel wat meer mensen mee gekund, want er was plek zat in onze villa. Volgend jaar moeten jullie dus ook allemaal mee gaan, want zo’n weekendje fietsen in de Ardennen is gewoon leuk.

28

157

Una

La Una is een individuele tijdrit over de ogenschijnlijk makkelijke afstand van 1 kilometer. Hij wordt gehouden in de Duifpolder (even voorbij Schipluiden). Er wordt vliegend gestart met de wind in de rug, en in het verleden werden soms snelheden gerealiseerd van meer dan 55 km/u. Rob wist die snelheid dit jaar te overtreffen. Tijd

km/h

1 Rob Lokate

Naam

01:00,44

59,56

2 Rik Houwers

01:05,11

55,29

3 Luuc Rutgers

01:05,20

55,21

4 Tim Snijders

01:07,33

53,47

5 Rene Borst

01:08,63

52,46

6 Floris van der Wolf

01:17,80

46,27

De ogenschijnlijke makkelijke afstand van 1km…

Duo

La Duo is de jaarlijks terugkerende koppeltijdrit van WTOS. Het parcours ligt in de buurt van Zestienhoven, waar vier keer een ronde van 7 km moet worden gereden. De kunst is met z'n tweeën een zodanig geheel te vormen dat het resultaat ervan groter is dan dat van de som der delen. Dit gold niet helemaal voor Rene en Ingmar, doordat Rene alleen de finish passeerde werden zij niet geklasseerd. Leuk om je Duo tijd te vergelijken met die van de Ultimo in de volgende Corsa. Naam

Ronde 1 Ronde 2 Ronde 3 Ronde 4 Eindtijd

1

Ton & Gerbert

10:13

10:27

10:22

10:30

41:32

2

Tim & Martin

10:45

10:45

10:38

10:27

42:35

3

Christian & Daniel

11:48

11:26

11:33

11:16

46:03

4

Debbie & Suzanne 12:07

12:17

11:06

13:03

48:33

5

Diederik & Robbert 12:38

12:30

12:55

12:54

50:57

11:00

11:16

11:07

44:13

DNF Rene & Ingmar

157

10:50

29

Thijs Brentjens (zeer vrij naar Blokland) Een terrasje, ergens, begin augustus. Een onbekende schuift aan. “Hee hoi, jij daar. Ja jij ja. Sorry dat ik stoor, maar mag ik je wat vragen? En is deze stoel nog vrij? Super, dank je. Iemand zei me namelijk dat jij ook had meegedaan met Geneve-Nice. Klopt dat? Okay, mooi. Ik heb ervan gehoord, ja. Veel zelfs. Maar heb nog een paar vragen, nou ja, iets meer dan een paar eigenlijk, want helemaal snappen doe ik het nog niet. Wacht, ik bestel een biertje voor je, ga ik mijn vragen stellen en dan vertel je me alles, okay? Goed. Want ik wil ook van jou weten, wat er nog te ontsnappen valt, als je de Zwitserse grens gepasseerd bent. En wat er nog te schakelen valt, als de top van de Colombiere ver achter de zwarte vlekken voor je ogen opdoemt. En wat valt er nog te zeggen, als Alex met zijn benen spreekt? Wat valt er nog te verstoppen, als er toch 4 chauffeurs voor 4 busjes zijn? Wat valt er nog goed te herinneren, als je Madeleine niet meer associeert met een 30

Tekst: Thijs Brentjens

WAT ER NOG TE ZEGGEN VALT Wat er nog te zeggen valt

speelmaatje van de kleuterschool, maar met 24 kilometer pijnlijk stijgend asfalt? Wat valt er nog te kamperen, als een kopje Senseo zetten meer tijd kost dan je tent opzetten? En wat valt er nog te herstellen, als muntthee je enige voedingsmiddel is? Wat valt er nog te snakken, als je adem al lang afgesneden is door je inmiddels verzuurde benen? Wat valt er nog te zwijgen, als je de Lautaret grotendeels in je eentje rijdt? Wat valt er nog vooruit te gaan, als de vliegen je achterstevoren inhalen? En wat valt er nog te eten, als er ruim 20 fietsers langs zijn geweest? Wat valt er nog te geloven, als Dirk Rapol er volledig naast zit? Wat valt er nog te zitten, als ook de huid van je zitvlak niet vlak meer is? Wat valt er nog te pissen, als meestentijds het zweet en anders de regen al in straaltjes door je broek loopt? En vooral: wat valt er nog te halen, als advocaten ook al fietsend het pleit in hun voordeel weten te beslechten?

157

Vertel me of het waar is wat ze zeggen. Want ik hoor die dingen en ik snap niet dat ik al die andere deelnemers toch zie stralen als ik ze naar Geneve – Nice vraag.” Later, na de vertelling “Tsjonge... Maar het kan niet alleen maar afzien geweest zijn, toch? Dat geloof ik namelijk niet, want ik zei het al: al die mensen genieten als ik ze naar Geneve – Nice vraag. Het is toch ook zo dat je uiteindelijk vooral mooie dingen hebt meegemaakt? Wat valt er bijvoorbeeld nog te wensen, als de chips en cola open gaan na een dag hard labeur? Wat valt er nog af te zien, als je om je heen kijkt boven op de Izoard? Wat valt er nog te moeten, als je niet anders dan lachen kan?

Wat valt er nog uit het raam te staren in een vliegtuig, als je op eigen kracht boven het land uit kunt stijgen? Wat valt er nog te hongeren, als je blauwe busjes ziet staan? Wat valt er nog te dromen, als de Combes du Queyras je naar Guillestre heeft begeleidt? Wat valt er nog te lijden, als de Bonnette verleden tijd is? En vooral: wat valt er nog te zeggen, als, met nog een paar kilometer dalen te gaan, Nice zich voor je ontvouwt, spelend met de zee, wachtend op een stel voldane fietsers? Zeg het me. Al herhaal je het duizend keer, het maakt mij niet uit. Want ik weet dat het fantastisch moet zijn geweest. Echt fantastisch. Dus vertel.”

Afgelopen zomervakantie is een grote groep WTOS’ers van Geneve naar Nice gefietst, dwars door de Alpen, red.

157

31

Ehhh Cross, ehhh, Mtb. Verslag of excuusbrief van niet eens een underdog ‘Nog twee ronden!’ Wat? Nog twee ronden? Hoezo, twee ronden? Voor het eerst in mijn leven is een wedstrijd korter dan ik verwacht. We hadden toch een uur afgesproken vooraf? Het malen krijgt daarmee een tweede nieuwe dimensie. Voor het eerst ook, rij ik namelijk in een wedstrijd aan de leiding. Als extra gloed verschijnt het naderende einde nu aan de horizon van mijn gedachten. Hoe kwam ik hier? Misschien was het eigenlijk wel te verwachten gezien de uiterst zorgvuldige voorbereiding. Al maanden leefde ik immers ascetisch toe naar dit moment. Had ik me bewust ver gehouden van al wat riekt naar competitie en in het diepste geheim gevijld aan macht, explosiviteit en stuurmanskunst op de onherbergzaamste trails die Den Haag rijk is. Had ik bovendien het materiaal perfect afgestemd op de te verwachten omstandigheden op die kleiige vuilnisbelt in het Westland. En had ik mezelf bewust extra moraal gevoerd door in de week voorafgaand een nieuw setje wielen te bouwen. Hoe kan je nou verliezen met nieuwe wielen? 32

Tekst: Matthijs Gerrits

HET CK MTB Het CK Mtb

In het echt werd ik eind juli aangereden door een gezapige veertigermoeder in een SUV, waaraan ik een polsblessure overhield die me tot aanzienlijk minder tijd op de fiets dwong. In het echt was ik net begonnen aan mijn eerste baan. In het echt zou ik eigenlijk in het weekend van het CK naar de Ardennen, waarvan ik op het laatste moment afzag wegens toch nog wel veel werk voor de volgende week. En in het echt besloot ik dat het zonde zou zijn de net weer als nieuw gemaakte gearrie te offeren aan de moddergoden, waardoor ik veroordeeld was tot mijn singlespeed (voor de klapperende oren: gearrie=mtb met versnellingen & derailleurs; singlespeed=mtb met vast verzet, 34-16 in dit geval). Dat van die nieuwe wielen is wel waar, maar net als mijn aanwezigheid eigenlijk ook een toevalligheid. In ieder geval, met eigenlijk best nog wel veel anderen had ik mij door het slechte weer naar Honselersdijk gesleept op zondagochtend. In de warme kantine kwamen de slachtoffers van de wegrace één voor één binnendruppelen. De verkleumde, rode gezichten en natte, rillerige lichamen deden vermoeden dat het behoorlijk afzien was geweest. Van de mtbers was eigenlijk alleen Michiel Groothof buiten. Hoewel ik hem eerst voor 157

gek verklaarde, bleek dat hij nuttig werk aan het doen was: namelijk het verzinnen van een parcours (organisatie?). Tijdens het inrijden met acht andere mtbers bleek dit rondje door de modderige omstandigheden best wel technisch en door de vele korte klimmetjes direct na zeer scherpe bochten ook erg fysiek. En onnavolgbaar, helaas. Nadat we zelf het parcours hadden aangeduid met wat linten om dat laatste te verhelpen, konden we van start voor een uur wedstrijd.

worden voor een CK, dus de favorieten moesten dan maar volgen. Alleen Sander bleek echt te kunnen volgen, de rest reed al snel op achterstand. Het was al vrij snel duidelijk dat Sander sterker was, dus ik liet hem lopen om me voor te bereiden op het afhouden van volk uit de achtergrond. Maar hoewel de verschillen niet erg groot waren, kwam er niemand. Met Sander bleef het echter steeds stuivertje wisselen en wel omdat zijn materiaal hem ook niet kon bijhouden.

Met Michiel en Menno stonden er twee notoir snelle wedstrijdmtbers aan de start, aangevuld met Bob (net winnaar van het Nieuw Mountainbike Evenement, maar met de wegkoers in de benen), de eigenlijk altijd snelle Johan en een Job met meer kilometers in de benen dan ooit. Daarnaast nog Sander en Trudo op de crossfiets. Beiden hadden ook geprobeerd de wegkoers te rijden, maar waren daarin of niet aan starten toegekomen, of niet zo ver gekomen, dus nog (tamelijk) fris. En beiden toch ook bepaald geen pannekoeken. Michiel en Sander zouden het wel samen gaan uitvechten, met Menno daar iets achter, was mijn inschatting.

Met nog twee ronden te gaan reed ik dus op kop, een positie die ik bij het ingaan van de laatste ronde nog steeds had. Na het lange vlakke stuk reed Sander me voorbij op de langste klim, waarna hij behoorlijk snel uit het zicht verdween. Of eigenlijk viel dat ook wel mee, maar aanhaken was echt geen optie. Pas vlak voor de finish zag ik hem weer. Hij stond me voor de finish aan te moedigen, wat ik niet zo goed begreep. Omdat hij op zijn crosser echter het CK Mtb niet wilde winnen, bleek hij op mij gewacht te hebben. Voorwaar een zeer hoflijk gebaar, waarvoor ik hem uitermate erkentelijk ben. Een dergelijk gevoel voor ethiek lijkt me zelfs in deze tijden van ‘nieuw wielrennen’ tamelijk zeldzaam. Na een minuut of vijfenveertig kwam ik zo als totaal onverwachte winnaar over de streep.

Job in actie, reed later lek… De start was voor mijn gevoel erg beheerst. Ik had het gevoel dat heel veel mensen niet het achterste van hun tong lieten zien en hoewel ik vooraf bedacht had een rustig eerste gedeelte te rijden, besloot ik toen maar door te trekken. Er moet tenslotte wel een beetje gereden 157

Club Kampioen MTB 2008

33

Verbazing... In eerste instantie bij mezelf (de dag voor het CK schreef ik op het prikbord, en dit was welgemeend: ‘Anyway, dat betekent natuurlijk dat ik tamelijk ambitieloos start. Zal zo hard mogelijk rijden... maar doe duidelijk niet mee voor de prijzen.’), maar ook bij anderen. Had hier nu een toerder gewonnen met maar één versnelling, ongeschoren poten en een camelbak op zijn rug? Blijkbaar. Epiloog Mede geïnspireerd door het CK heb ik besloten een licentie te nemen. Het oorspronkelijke idee was om daarmee ook te gaan regiocrossen in najaar en winter. Tijdens de verplichte medische keuring was de arts niet geheel gerust over mijn rechterpols, besloot dat er nieuwe foto’s gemaakt moesten worden en constateerde vervolgens een breuk in een handwortelbeentje. Of dit operatief behandeld moet worden staat op dit moment nog niet vast, maar is wel erg waarschijnlijk. Vermoedelijk dus geen cross-seizoen en sowieso een gemiste finale van het mtb-seizoen, de allang geplande marathon van de Roc d’Azur. Ik bezweer u: pas op voor gezapige veertigermoeders in SUV’s.

CK weg Naam 1

Maurits van der Ven

2

Rik Houwers

3

Jelle Middendorp

4

Ton Verbon

5

Martin Janssen

6

Guido Dirkx

7

Bob Vervloet

8

Jeroen de Keijzer

9

Michiel Katgert

10 Stijn Schoen 11 Lieven de Temmerman 12 Trudo Vreenegoor Combi klassement Naam 1

Bob Vervloet

2

Sander Prakken

3

Trudo Vreenegoor

CK MTB Naam 1

Matthijs Gerrits

2

Sander Prakken

3

Michiel Groothoff

4

Johan Nieuwendijk

5

Menno Hensbroek

6

Bob Vervloet

7

Trudo Vreenegoor

34

157

157

35

Tekst: Diebbie Ammerlaan

LEZING BLESSURES Lezing blessures

Op dinsdag 27 mei gaf sportarts Mirjam Steunebrink een lezing over blessures in de (wieler)sport. Mirjam is sportarts in opleiding en zelf ook actief met sport en heeft ervaring met wielrennen. Hierdoor kon ze gericht iets over blessures in de wielersport vertellen. Bij wielrennen is het aantal sportblessures vergeleken met andere sporten redelijk laag, maar de impact ervan is wel erg hoog. Bij wielrennen zijn namelijk de meeste ziekenhuisopnames van alle sporten. Blessurefactoren: Sporter zelf -leeftijd -geslacht -lichaamsbouw -niveau van fitheid -lichamelijke afwijkingen -psychologische factoren

Materiaal en Omstandigheden -trainingsbelasting -materiaal en afstelling -weer -weg / terrein -begeleiding -tegenstanders -publiek

Hoe voorkom je blessures? 1. Warming-up en cooling-down (uitrijden, aanvullen vocht en koolhydraten) 2. Optimaliseren fitheid: kracht, lenigheid, coördinatie, uithoudingsvermogen. 3. Geen onnodige risico’s: Helm! (zowel wedstrijd en training) Materiaal en Omstandigheden

36

157

De training is het gevaarlijkste deel van de wielersport, waar we de meeste tijd aan besteden (vaak de ernstigste ongevallen). Het is dus belangrijk om tijdens een training ook goed beschermd te zijn; draag altijd een helm en handschoentjes! Wanneer naar de (sport)arts? • Duizeligheid / bewustzijnsverlies tijdens of na inspanning! (= alarmsignaal) • Pijn op de borst bij inspanning! • Hartkloppingen of onregelmatige hartslag! • Plotse hartdood bij familie < 45 jaar! (vaak aangeboren, die soms erfelijk is) • Veel hartvaatziekten bij familie < 55 jaar! • Restklachten na acute blessures • Overbelastingsblessures • Vermoeidheid / Overtraindheid • Andere klachten tijdens of na inspanning, bijv. inspanningsastma Acute blessures Belangrijkste oorzaak van blessures bij wielrennen zijn valpartijen, a.g.v.: • Gevaren op het parkoers • Stuurfouten van zelf en anderen • Materiaal • Tegenstanders • Organisatie en Jury • Publiek (duwen, slaan, etc.) Acute blessures met nabehandeling: Schaafwonden; goed schoonspoelen met water. Bij voorkeur aan de open lucht laten genezen(afdekken geeft grotere kans op infecties) Kneuzingen; koelen met ijs, drukverband, sporten op geleide van de pijn (na enkele dagen weer rustig beginnen) Ontwrichtingen: draagdoek, 2-3 weken, bewegingsoefeningen, spierversterkende oefeningen Breuken: sleutelbeen (mitella 3 weken, operatie meestal niet nodig, heeft goede herstelcapaciteit), pols (4-6 weken gips), heup (laatste 10-15 jaar toegenomen i.v.m. clipless-pedalen) (operatie nodig), bewegingsoefeningen, spierversterkende oefeningen Hoofd- en hersenletsel: niet doorfietsen na bewustzijnsverlies of bij “wazigheid”. Controle: om de 2 uur wakker maken (i.v.m. sluipende bloeding). Ieder jaar nog overlijden wielrenners door hoofd/hersenletsel! Draag daarom altijd een helm, zowel bij wedstrijd als training! Blessures: Overbelastingsblessures = spieren, pezen, gewrichten en zenuwen worden te zwaar, te lang of verkeerd belast. Retropatellaire klachten(knieschijf): vage pijn achter of rondom de knieschijf, kraken • zadel te laag en/of te ver naar voren • overpronatie voeten • toeclips geroteerd • te groot verzet

157

37

Behandeling rekoefeningen aanpassen fietsafstelling rijden op souplesse aanpassen trainingsprogramma eventueel fysiotherapie om coördinatietraining en tape

sporen

knieschijf

te

verbeteren,-

kracht

en

Patellatendinopathie (kniepees) • zadel te hoog • te groot verzet • te veel heuvels Behandeling ijs / rekoefeningen knieschijfbandje, spierversterkende oefeningen aanpassen fietsafstelling rijden op souplesse (veel omwentelingen, weinig weerstand) aanpassen trainingsprogramma eventueel fysiotherapie Iliotibiaalband frictiesyndroom (peesblad knie) • zadel te hoog • zadel te ver naar achteren • toeclip naar binnen gedraaid Behandeling rekoefeningen3 maal daags, 3x15-30 sec. ijs aanpassen fietsafstelling rijden op souplesse aanpassen trainingsprogramma Achillespees Echte achillespees blessures komen bij wielrennen weinig voor, behoudens als wielrenners gaan hardlopen. Wel: stijve kuiten! Oorzaak: statische belasting kuitspieren • vaak overbelasting (niet constant te zwaar rijden) • een slechte pedaalslag (een meer dynamische pedaalslag geeft een actiever gebruik van de kuitspieren) Remedie rekken (nooit met fietsschoenen aan)

38

157

Rug-, nek en/ of handklachten bij fietsen Houding op de fiets: • Te lange zit: komt weinig voor • Te korte zit: rug gespannen, je trekt jezelf op puntje zadel. Oplossing vaak in nog kortere zit gezocht! • Beenlengteverschil (vulplaatje toeclip/verhoging zool fietsschoen) • Zadel scheef gezakt Behandeling Afstellen fiets Houding afwisselen Rug, buik en beenspieroefeningen Recept voor deze klachten, dus niet doen: gestrekte armen te hangen op het stuur; een moderne steile voorvork; de bandjes op 8 atmosfeer; een radiaal gespaakt wiel; op een hobbelige Drentse klinkerweg; regenachtige dag; begin maart, in korte broek Zadelpijn • Pijn zitbeenknobbels • Soms: Beschadiging huid/ Steenpuisten/ Ontsteking haarzakjes • Doof gevoel in penis of balzak • Impotentie (4-17%): druk tegen pudendes of arterie Behandeling Zitvlees creëren! Fietstechniek: meer kracht met benen wielrenbroek (blote kont) “cut-out” zadel/wijder zadel/ zadelneus iets meer naar beneden goede hygiëne, droog houden evt. ontstekingsremmende indrogende crème af en toe van de fiets Gevoel/potentie komt vanzelf terug Fietsershand • Dof gevoel en tintelingen in pink en ringvinger en soms krachtvermindering • Inklemming van zenuw bij de pols door stand van de handen Behandeling gevoel en kracht komen vanzelf terug materiaal (handschoentjes) grip wisselen

157

39

Voetproblemen • Pijnklachten voorvoet (kracht zetten op pedalen) • Doorgezakte voorvoet • Vaak bij warm weer Behandeling schoen met stijve zool steunzooltje verplaatsen schoenplaatjes Overtraining = te weinig herstellen bij zwaar trainen Training = Prikkel, die verstoring geeft van het lichamelijk evenwicht. Training -> Vermoeidheid -> Herstel (van beschadiging). In goede dosering geeft het verbetering prestatievermogen = Supercompensatie, HERSTEL is belangrijke trainingsfase! Overtraining: • Te hard trainen (uit angst te weinig te doen) • Slecht luisteren naar je lichaam • Onvoldoende herstel na overtraining • Vermoeidheid, chagrijnig, gejaagd, slecht slapen, geen zin in eten, afvallen, hogere hartfrequentie • Moe, lusteloos, lagere hartfrequentie, sneller ziek • Kan maanden duren, geen behandeling Ook een rol spelen: • Andere lichamelijke activiteit (bijv vakantiewerk) • Slechte voeding (te weinig KH en ijzer) • Spanning (examen, ruzie) • Onvoldoende (nacht)rust • Infectieziekten (griep, verkoudheid) Hoe te voorkomen Luisteren naar je lichaam Goede afstemming met trainer Trainingslogboek Ochtendpols meten (paar dagen 5-10 slagen hoger kan 1e signaal zijn) Hersteltijden • Indicatie hersteltijden bij verschillende trainingsvormen: • Normale extensieve duurtraining normale van lengte • Extensieve duurtraining vijf uur of meer • Normale duurtraining • Intensieve duurtraining: • Tempo duurtraining • Extensieve intervaltraining: • Normale intervaltraining • Intensieve interval training • Krachttraining Bron: Moderne Training voor Wielrenners, Cees Vermunt.

40

18 48 24 48 48 48 60 72 60

uur uur uur uur uur uur uur uur uur

157

Utopie Wielrennen zonder valpartijen is een utopie. Toch is wielrennen geen erg gevaarlijke sport: 36e plaats blessure top honderd Maar het blijft een snelheidssport

Tekst: Trudo Vreenegoor

NME 2008

Beschermen tegen valpartijen blijft dan ook altijd noodzakelijk. Bij wielrennen zijn er slechts beperkte mogelijkheden: valhelm + valhandschoentjes

NME 2008 Dit jaar was het NME uitgebreid tot maarliefst 9 ronden. Duidelijk is te zien dat sommigen de afstand verkeert hadden ingeschat en de laatste ronde vele malen langzamer is gereden dan de eerste. Nieuwkomer binnen WTOS Bob Vervloet won het NME van 2008. Naam

Ronde Ronde Ronde Ronde Ronde Ronde Ronde Ronde 8 Finish 1 2 3 4 5 6 7

1. Bob Vervloet

2:13

4:23

6:40

8:50

11:03

13:15

15:45

17:55

20:05

2. Menno Hensbroek

2:05

4:26

6:41

8:59

11:24

13:46

16:13

18:42

21:09

3. Johan Nieuwendijk

2:20

4:35

6:58

9:15

11:47

14:16

16:43

19:20

21:37

4. Erik Nienhuis

2:15

4:48

7:21

9:51

12:22

15:03

17:37

20:31

22:54

5. Etienne

2:24

4:50

7:11

9:48

12:23

15:04

17:43

20:28

22:57

6. Ingmar Bolderink

2:32

5:05

7:44

11:09

14:14

20:11

23:25

26:35

29:46

157

41

Tekst: Ton Verbon

DE FIETS VAN… De fiets van

Wanneer heb je deze fiets aangeschaft? De fiets is aangeschaft in de winter van 2006. Waarom is de keuze juist op deze fiets gevallen? Ik wilde het veldrijden proberen, dus was op zoek gegaan naar een gebruikte fiets. Deze had ik gevonden op internet. Het werd een Empella afgemonteerd met 9sp campa onderdelen. Waarom is de Empella zo’n bijzondere fiets? Het is vooral bijzonder dat ondanks alle ontberingen in winterse omstandigheden de fiets nooit onrepareerbaar defect is gegaan. Wat is het mooiste onderdeel van je fiets? Een zelfgespaakt voorwiel nadat ik de voorganger dubbel had gevouwen om een boom. Heb je onderdelen aan je fiets vervangen? Waren dit noodzakelijke reparaties of was dit om je fiets te upgraden? Er is veel vervangen. Naast onderhoudswerkzaamheden zoals ketting en cassette vervangen is het meest indrukwekkende een afgebroken crank geweest. Tijdens een cross in de buurt brak de rechter crank af, ben toen met 1 been naar huis gegaan. Met behulp van Michiel’s noeste arbeid is het crankstel vervangen. Hoe vaak word je fiets gepoetst/gerepareerd? Zo vaak als nodig, dus in de winter zo’n beetje ieder weekend. Welke exotische oorden heb je met je fiets bezocht? Loenen

42

157

Welke extreme omstandigheden heeft je fiets overleefd? Veldritten in regen, modder, sneeuw en alles wat de natuur te bieden heeft. Wie heb je geregeld om voor de volgende Corsa een stukje in deze rubriek te schrijven? Over welke fiets? Lieven’s Italiaanse ros.

Het lustrumfeest

Tekst: Wouter Perry Foto: Erik Nienhuis

LUSTRUMFEEST

(Inmiddels is deze Empella ingeruild voor een gloedje nieuwe witte Empella, red.)

Wat is een toertocht zonder lekke band?!

12 april was het dan eindelijk zover. Na een lange periode van voorbereiding kon deze zaterdag dan eindelijk het 25 jarig WTOS lustrumfeest plaatsvinden. Om ook de oud leden weer op de fiets te krijgen werd deze dag gestart met een toertocht welke over een voor de huidige leden erg bekend parcours leidde. Gelukkig voor ons was het slechtweer programma overbodig en kon na de goed verlopen tocht begonnen worden met het avondeten/feest. Hier viel positief op dat de samenwerking binnen WTOS op deze momenten optimaal is. Een deel van de leden hield zich op in de keuken, een ander deel wist de gehele geschiedenis van onze studenten wielervereniging te laten passeren en ton slotte werd er gezamenlijk gegeten en gedronken. Om een christelijk tijdstip, het feest werd immers gehouden in de sociëteit van CSR, werd er opgeruimd. Vervolgens werd het feest tot vroeg in de morgen voortgezet in het bruisende nachtleven van Delft. Namens de Lustrumcommissie willen we iedereen bedankten voor het enthousiasme en de inzet. Op naar het volgend lustrum! De Lustrumcommissie

157

43

Deel 1

Eens per jaar wordt in 't gebied rond de Alpe d'Huez de Megavalanche verreden. Met 1800 inschrijvingen dit jaar is dit een van de grootste en meest all-round mountainbike evenementen. 't Parcours leidt over de skipiste, gletsjers, steile rotsafdalingen, flowy singletrack en eindeloze switchbacks. Om hier te winnen moet je overal goed in zijn. Anders dan sommigen denken ben je 'n goed deel van de tijd vlak en ook omhoog aan 't rijden terwijl je uitrusting bestand moet zijn tegen de ruigere secties. Slechts 'n klein deel van de deelnemers is fysiek en qua uitrusting in staat de race te winnen, 't overgrote deel rijdt gewoon zo goed als hij of zij kan met liever te sterk dan te licht materiaal. Uiteindelijk geniet iedereen van 't leuke parcours en de mooie omgeving. Noem 't 'n toertocht zo je wilt. Phil, z'n broer Gary deden mee met de zo enthousiast dat overtuigde om hun verkopen, z'n baan 44

en diens zoon Lucien 2007 editie. Phil was hij z'n vrouw Helen huis in Engeland ter op te zeggen en te

Tekst: Vinay Ramnath

MEGAVALANCHE Megavalanche 2008

verhuizen naar Oz en Oisans om daar mountainbikers te ontvangen en rond te leiden. 't Gebied rond de Alpe d'Huez zit vol met geniale singletracks en er zijn kabelliften voor mensen die niet omhoog willen fietsen of lopen, maar als echt toeristisch mountainbike-oord is 't nog onderontwikkeld. Op 't stukje tussen Alpe d'Huez en 't eerstvolgende station van de kabellift zijn pas wat schansen en andere speeltoestellen gebouwd. Inmiddels hebben ze er ook besloten dat de parcours er nogal “elitair zijn en om 'n groter publiek te bedienen worden er binnenkort ook makkelijkere paden aangelegd. Mountainbikers zijn immers de manier voor wintersport-oorden om ook buiten 't winterseizoen iets te verdienen zoals veel andere meer ontwikkelde parken bewezen hebben. 2008 is 't eerste jaar dat Phil gasten ontvangt en ik ben de eerste. Zondag Ik besluit met de trein naar Lyon te reizen waar Phil me oppikt. 't Fijne van de trein is dat je lekker veel bewegingsruimte hebt, dat 't wel opschiet en dat je kunt dommelen zonder in de vangrail te duiken. De enige ongein is dat m'n fiets 157

met alle gereedschap, reserveonderdelen en bescherming die ik meeneem nogal wat weegt. Na elke keer overstappen voel ik me compleet afgepeigerd, maar daarna kan ik wel weer 'n paar uurtjes thee slurpen en Evergreen knabbelen. 't Is zo erg niet. In Lyon hoost 't en de rit van daar tot Alpe d'Huez waar ik verblijf lijkt 't niet beter te worden. Lucien is m'n host, de rest van de gasten zijn ook allemaal Brits. Voor haast iedereen is dit de eerste keer, alleen Rachel doet voor de tweede keer mee en is vorig jaar als tweede Britse geëindigd. Niet slecht als je bedenkt dat 't merendeel van de deelnemers Brits is! Maandag Maandag is de eerste dag training. Rachel, Jason en Mark lijken me nogal snel en aangezien ik dat zelf niet ben sluit ik me aan bij John, Andy, Ed en Laura. We besluiten de qualificatie te gaan rijden en omdat 't nogal 'n gedoe is om ook 't eerste stukje ervan erbij te pakken starten we 'n klein stukje lager. 'n Beetje verbaasd zie ik ze verschijnen met XC helm, verder niet veel meer bescherming dan knie/scheen-kappen en afgezien van Laura ook met klikpedalen.

We rijden 't technische stuk van de qualificatie tussen 't einde van de eerste lift en Alpe d'Huez 'n paar keer. Door de regen die tot deze ochtend aan hield zijn de rotssecties wat tricky, maar afgezien van Laura en mij gaat niemand vaak om. Maar heel erg vlot gaat 't ook niet doordat de rest ook niet te veel risico kan nemen met de bescherming die ze hebben. Bovendien merken we na 'n paar runs dat Laura 'n kwart van haar buitenblad mist. Zo'n ding heb je hier sowieso niet echt nodig, maar de restanten ervan zijn wel 'n beetje gevaarlijk. We splitsen na de rotssectie af naar de “freeride” sectie die leidt tot 't onderste liftstation in Alpe d'Huez. Dit is 'n leuk slingerend paadje met 'n paar kleine sprongetjes. De derde keer dat we hierop rijden vlieg ik na 'n sprong uit de bocht en ga door de afzetting heen. “You're ok?” Vraagt de volgende rijder. Haast iedereen is Brits en wie dat niet is houdt z'n mond. Je kunt eigenlijk gewoon altijd Engels praten. Ik voelde eerst wel wat raar getintel toen ik me uit de kabel worstelde, maar ik was eigenlijk wel prima. “No worries, I'm ok!” roep ik terug en hij rijdt verder. Ik buk om de afzetting weer recht te zetten en voel wat pijnlijke stoten door m'n hele lichaam. Da's niet best, maar nu is 't eigenlijk wel weer over. Ik buk weer heel voorzichtig en alles voelt prima, maar als ik weer overeind kom voel ik dezelfde stoten. Ed passeert. “Hey, you're ok?” “Eh, no I'm not!” “What's up then?” Well, everything feels fine until I do this and then...” “Don't pick that up!” “Why?” “That's electric.” “Ahh... I'm ok then, I suppose.” Niet superscherp alleen, blijkbaar. We besloten 't deel voorbij Alpe d'Huez te rijden. Stukken veiliger voor de mensen

157

45

met 'n open helm, 'n stuk zwaarder voor mij met m'n motocross helm en goggles. Hier pas merkte ik dat dit je ademhaling toch echt wel belemmert en als je gewoonlijk onder zeeniveau woont is zo'n eerste dag op 2km toch ook wel even wennen. De klimsectie van de qualificatie is gelukkig best kort en al snel komen we op de eindeloze steile switchbacks. Dinsdag Dinsdag rijden we voor 't eerst de Megavalanche. Iedereen voert vandaag de voor de race verplichte bescherming en Laura die eigenlijk niet gekomen is om de race te rijden schaft toch maar 'n full-face helm en bodyarmour aan. Om op de top op 3330m te komen nemen we twee liften vanaf Alpe d'Huez. Vanuit de tweede lift probeer ik te onderscheiden waar hoe je zou kunnen rijden om weer beneden te komen, om er achter te komen dat 't gewoon echt niet kan. Eenmaal boven blijkt dan ook dat de route 'n wijde omweg neemt langs de bergkam. Dit jaar is er meer sneeuw gevallen dan andere jaren en al snel besluit ik dat dat 'n goede zaak is.

De sneeuwafdalingen zijn bijzonder steil en ik zou niet weten hoe ik daar over losse stenen naar beneden zou fietsen. Nadeel is dat ook de vlakkere gletsjer ondergesneeuwd is. Op de steile stukken kan je wel snelheid maken, maar die vlakke stukken sneeuw schieten niet echt op en de snelste manier is gewoon rennen en je fiets duwen. Na de sneeuw kom je op fantastische maar onvoorspelbare rotsachtige paadjes. Je kunt er hard crashen en dat doe ik ook. Laura ook. Ik heb niks, Laura heeft last van haar nek omdat ze niet voorbereid was op de belasting die je krijgt als je met dit soort helm op 'n rots stoot. De grote rotsen zijn zwaar en immobiel, de kleine zijn scherp en hebben 't gemunt op je banden. Wonderwel rijdt niemand hier lek, maar juist bij 't meer flowy stukje net boven Alpe d'Huez begint m'n achterband leeg te lopen. M'n buitenband zit vol met de witte nattigheid die ik in m'n binnenband gestopt had om lekken te dichten. Ik controleer de buitenband en verwissel de binnenband. Weer lek. Nog 'n keer. Weer lek. Geen idee waarom, ik kon echt niks vinden in de buitenband of in de velg, maar feit is dat ik met 'n leeglopende achterband Alpe d'Huez in rijdt. 't Drift alle kanten uit maar ik kom er ongeschonden aan en koop er 'n downhillbinnenband. Daarmee is 't voor mij gedaan met lekke banden voor de rest van de week. In Alpe d'Huez spreken we met Chris Akrigg, een van de gasten van Phil en 'n bekend rijder met 'n trials achtige stijl. Hij zal z'n weg wel naar beneden gevonden hebben door van rots naar rots te springen, maar dat is niet 't vermelden waard. Hij heeft de sneeuw-afdalingen achterstevoren gereden. Krijg je ervan als je zo iemand hierheen stuurt!

46

157

Woensdag Woensdag is de Sprint Avalanche, 'n downhillwedstrijd waar van ons huisje alleen Rachel en Jason zich voor ingeschreven hebben. Althans, dat dacht Rachel en ze had daarvoor nog speciaal haar knalroze downhillfiets meegenomen. Maar blijkbaar had ze zich toch verkeerd ingeschreven en mocht niet meedoen. Jason had 'n goede run, maar crashte in de een na laatste bocht zijwaarts de helling af toen hij probeerde z'n voorganger in te halen. Ons groepje besloot wat XC te rijden vandaag om nog wat anders van de omgeving te zien dan de bekende paden van de Mega. Voor Laura was dat snel afgelopen. Ze had pijnstillers genomen voor haar nek, maar die botsten met medicijnen die ze gebruikt voor haar astma en ze kreeg in de klim haast geen lucht meer. We gaan naar de eigenlijk start van de qualificatie op 2800m en 't eerste extra stuk is inderdaad heel veel meer werk om te komen, maar niet heel erg moeilijk om te rijden. Dit jaar is er ook op dit stuk sneeuw gevallen, maar dat is op 'n geleidelijke helling waar je makkelijk je snelheid vasthoudt. Na de steile rotssectie ben ik even kwijt hoe je ook alweer verder moet. Je moest 'n stukje over 'n breed gravelpad en dan weer links 'n singletrack pakken. Maar die was niet bijzonder technisch en omdat ik geen zin heb in 'n saai gravelpad duik ik de singletrack recht voor me op. Route twee op de kaart. Daar kom ik twee andere Britten tegen die de kaart bestuderen. “Is this the qualifier run?” vragen ze zich ook af. Ik weet wel zeker van niet, maar zolang we in Alpe d'Huez terechtkomen vind ik 't prima. Ze bestuderen de kaart nog even verder. “There is a red line four and a black line two, what shall we do?”

157

“The black line would be the most fun, I suppose”. Daar zijn ze 't wel mee eens en we gaan los. 't Is nog best flowy en omdat ik al eventjes geen lastige obstakels tegengekomen ben ga ik wat harder dan ik hier vooralsnog op onbekend terrein gereden heb. Oh, 'n rots, springen dan maar. 't Blijkt 'n rockgarden te zijn en ik crash in m'n landing met m'n heup op 'n andere rots. Dat doet pijn, want m'n heup en bovenbenen zijn zo'n beetje 't enige wat ik niet beschermd heb. Ik rijd nog door tot aan Alpe d'Huez maar springen en m'n gewicht verplaatsen boven m'n fiets gaat 'n stuk lastiger.

We eindigen de dag door nog even naar de downhillwedstrijd in Oz te kijken en ik sluit 'n extra verzekering af. Nooit geweten, maar na 'n kort telefoontje naar m'n verzekeringsmaatschappij kwam ik erachter dat ze 't inderdaad niet vergoeden als ik van de berg afgetakeld moet worden met 'n helikopter. Er werden de hele tijd mensen van de berg afgetakeld dus die verzekering is zeker niet overbodig! 47

Donderdag Volgens de voorspellingen zou 't donderdag weer gaan regenen. Slechte zaak, want dat betekent dat je de hele week getraind hebt op 'n droog parcours en vervolgens moet racen op 'n glibberig parcours. Maar we hebben geluk, 't blijft droog tot vrijdagmiddag. Met wat geluk rijd je je qualificatie ook met mooi weer en de race wordt dus sowieso pech. We registreren bij 't sportcentrum, vandaag is de officiële training op 't parcours van de Mega. 't Parcours ligt er nog beter bij dan dinsdag doordat 't al 'n paar dagen zonnig is, alleen zijn er 'n stuk meer geulen in de sneeuw. Eerst hielpen de geulen (als je de goeie koos) je de goede richting op, nu weet je eigenlijk nooit welke je ingestuurd wordt. Maar dit geldt voor iedereen en er waren nu ook genoeg fotografen op de berg om dat vast te leggen. Laura rijdt niet mee uit angst voor ademnood, maar vanaf Alpe d'Huez haakt ze aan bij John om de rest van 't meer flowy stuk van de race mee te rijden tot aan de finish in Allemont op 720m. We zitten daar al 'n tijdje ijsjes te eten en te genieten van 't mooie weer als zij ook aankomt, compleet onder de modder. 't

Stuurpenkapje was er ineens afgevlogen en ze is dus uiteraard gecrashed. Geen idee hoe en 't mooie is dat ze ook gewoon 't kapje inclusief de vier boutjes midden op 't pad teruggevonden heeft en er weer mee verder heeft kunnen rijden. Terug bij 't huisje zet ik 't nog 'ns goed vast met Loctite en precies 't goede aanhaalmoment (ik heb echt teveel gereedschap mee) en meer kan je ook niet doen. Mysterieus allemaal. Ook mysterieus is dat inmiddels iedereen lek aan 't rijden is en ik met m'n dunnere buitenbanden en inmiddels ook zonder anti-lek-tattie in m'n binnenband, niet meer. 't Is best wel random wat er stuk of los kan gaan op dit parcours. Sterkere spullen zullen zeker wel helpen, maar 't garandeert niks. Phil heeft deze ochtend de Alpe d'Huez klim van de Tour de France opgereden met z'n racefiets en is de rest van de dag best kapot. Dit is 'n zware klim en niet iets wat je gewoon even doet als je je al de hele week uit de naad werkt. Respect sowieso. In de volgende Corsa het resterende deel.

Zelfportret Vinay

48

157

NOTULEN

Tekst: Suzanne de Lange

Notulen ALV 20 maart 2008 Plaats: Datum: Tijd:

Sportcentrum, vergaderzaal donderdag 20 maart 2008 20:00 uur

Aanwezigen: Debbie Ammerlaan, Albert Drenth, Ingmar Bolderink, Rene Borst, Suzanne de Lange, Erik Nienhuis, Sander Prakken, Wouter Perry, Menno Kloosterman, Luuc Rutgers, Vinay Ramnath, Etienne Alderlieste, Maurits van der Ven, Menno Hensbroek, Reinder Ebbens, Jeroen Keizer, Gerbert Pleijter, Trudo Vreenegoor, Tim Snijders, Amy de Man. Afmeldingen: Diana Schaap, Herman van der Meyden, Michiel Smit, Thijs Brentjes, Emmanuel van Ruitenbeek, Ton Verbon, Stijn Schoen, Arnoud Haffmans 1. Opening Debbie opent om 20:15 uur de vergadering 2. Vaststellen agenda Agenda wordt vastgesteld 3. Notulen najaars ALV 2007 Bij dit punt volgt er een reeks opmerkingen en vragen: Er is op de najaars ALV gesproken over de niet retourneerbare borg van Pieter Dijkshoorn. Wouter P zou hier achteraan en licht kort toe dat het goed is dat WTOS dit houdt. Daarnaast is de moeder van Pieter uitgenodigd voor het lustrumfeest op 12 april. Trudo vraagt wat WTOS tot nu toe heeft gedaan met het Rabo-overzet-plan. Dit is namelijk een gemakkelijke manier om geld te verdienen als vereniging. Debbie antwoordt dat er nog niks mee is gedaan, maar dat het bestuur er naar gaat kijken. Trudo geeft aan dat er nog mensen zijn die flessen wijn moeten krijgen omdat zij zich afgelopen jaar hebben ingezet voor WTOS. Het gaat hierbij om Jos, Nadine en Olivier. Zij hebben geholpen bij de tijdritten.

157

49

Trudo vraagt hoe het met de WTOS-slippers zit. Suzanne geeft aan dat de lustrumcommissie die graag dit jaar wil uitgeven. Wouter B en Jos zijn er mee bezig. Er wordt gevraagd hoe het zit met de leenfietsen van WTOS. Ingmar is er mee bezig en probeert ze zoveel mogelijk voor het nieuwe seizoen klaar te hebben. Daarnaast is er bij Vinay nog een frame. Vinay zal er ook mee aan de slag gaan, maar weet nog niet wanneer deze klaar zou zijn. Vorige ALV werd de vraag gesteld of er voor CK Marathon ook bekers zullen komen. Het bestuur heeft besloten als er min. 7 mensen vanuit WTOS mee doen, komt er een beker. De mountainbikers die aanwezig zijn, stemmen hiermee in. Menno H. stelt voor om dit CK tijdens WK Studenten Wielrennen in Groesbeek te doen. Hier is ook een feest aan verbonden en dat trekt meer mensen (WTOS-ers) aan. De wedstrijd is 120 km. Debbie stelt vast dat dit het CK van 2008 wordt. Trudo geeft aan dat er een puntensysteem op de site is. Iedereen kan tegenwoordig zelf zijn wedstrijdpunten bijhouden. Er kunnen ook foto’s op de site worden gezet. Tenslotte worden de notulen goedgekeurd. 4. Mededelingen René geeft antwoord op de vraag of er nog klassiekers vanuit WTOS gereden worden. Het is mogelijk om je gezamenlijk in te schrijven, dit kan via René. Wil je als team ingeschreven worden vanuit WTOS, dan moet je even contact opnemen met René. Trudo geeft aan dat het ook mogelijk is om een team samen te stellen, nadat men zich al afzonderlijk heeft ingeschreven. Trudo vraagt naar ledenaantallen en andere statistieken. Suzanne geeft antwoord. We hebben momenteel 140 leden, waarvan 42 wedstrijdrijders (bij WTOS). Debbie vertelt dat WTOS bij de SWN is aangesloten en via de SWN lid is van de NTFU. Voor sommige leden, voornamelijk toerders, kan dit gunstig zijn. Voordelen van de NTFU zijn onder andere: een goedkope fietsverzekering, korting bij toertochten, gratis fietskalender. Hier wordt nog, door Debbie, een mail over gestuurd, zodat iedereen van deze voordelen op de hoogte is. Reinder stelt de vraag wat de SWN zoal doet. Trudo antwoordt hierop dat de SWN aangestuurd wordt door studentenwielerverenigingen. Als je wilt dat ze wat doen, moet je dat zelf aangeven als vereniging. Uit hun zelf doen ze vrij weinig. Lidmaatschap van de SWN kost wel geld. Het is dus belangrijk dat we ook wat doen met het feit dat we lid zijn. 5. Financieel A) Jaarrekening 2006-2007 Albert licht de Jaarrekening toe. Hij geeft aan dat hij heeft geprobeerd dit boekjaar en het boekjaar van 2006-2007 strikter gescheiden te houden. Hierdoor is het verlies van vorig jaar iets groter dan eerder gepresenteerd werd. Zo zijn onder andere de sokken die vorig jaar niet zijn verkocht, afgeboekt onder verlies. De sokken zijn echter nog wel op voorraad. Als ze nu verkocht worden, komen ze bij de winst 2007-2008. Albert geeft aan dat het belangrijk is dat de financiën een weerspiegeling zijn van de voorraad die aanwezig is. De contributie van dit jaar is bijna rond.

50

157

B) Halfjaarrekening 2007-2008 Albert bespreekt de ‘Toelichting winst en verlies rekening 2007-2008’: Trudo stelt de vraag of BikeZone al heeft betaald (staan met advertentie in Corsa). Albert geeft aan dat dat nog niet is gebeurd en dit puntje moet nog even in de gaten gehouden worden. Op de ‘Toelichting Winst en Verlies rekening 2007-2008’ staat kosten wedstrijdrijders. Er is aan de NCK-rijders van afgelopen jaar een tegemoetkoming van 30 euro gegeven. Het gebruik van rekeningen en het overschrijven van functionarissen bij de KVK kosten WTOS jaarlijks geld. Dit staat onder ‘Kosten lidmaatschap/abonnementen’. Een korte toelichting op de ‘balans 2007-2008’ volgt. De KMK rekening is veranderd. Dit zijn de gebruikskosten. Bij ‘goederen’ het puntje ‘Owee kleren’. De meeste Owee-kleren zijn al afgeboekt. Deze kleding mag weggegeven worden. Menno H. merkt op dat er betrekkelijk veel geld in goederen zit. Dat terwijl er nog veel geld moet worden uitgegeven. Dit is te zien op de Toelichting Balans 20072008. Het is belangrijk dat er nu eerst geld binnenkomt, voor we nog meer gaan investeren in ‘goederen’. Albert ziet het probleem in en geeft aan dat het belangrijk is dat we eindelijk weer sponsorgeld binnenkrijgen. Menno H. zegt dat er een plan moet worden opgesteld voor als er geen geld van sponsoren binnenkomt, anders zijn we volgend jaar failliet. C) Automatische incasso Albert heeft een machtigingsformulier gemaakt voor de automatische incasso die WTOS vanaf volgend jaar zal gaan gebruiken. Het plan is op de vorige ALV al goedgekeurd. Op deze ALV wordt het opgestelde formulier goedgekeurd. Hoe zit het met de mensen die nu lid worden? Verandert deze procedure? Albert legt uit dat het invullen van de automatische incasso het begin van het lidmaatschap is. Daarnaast moet het formulier op de site nog wel ingevuld worden. Deze informatie komt namelijk in de Corsa te staan. D) Overig De jaarrekening 2006-2007 is op vorige ALV niet goedgekeurd. Daarom wordt er nu nog een stemming over gehouden. De jaarrekening wordt alsnog goedgekeurd door de aanwezigen op de vergadering. 6. Plannen 2007-2008 A) Trainingen Debbie vertelt over de trainingen die er afgelopen tijd geweest zijn: Baantraining: er waren 19 mensen aanwezig. Schaatstraining: de DSSF wil bevorderen dat sportverenigingen vaker samen activiteiten ondernemen. ELS maakt in het voorjaar gebruik van onze trainingen. Daarom organiseerden zij, in samenwerking met Debbie, een schaatstraining voor WTOS. Het was niet heel druk bezocht, maar de mensen die er waren, zijn enthousiast.

157

51

Crosstraining: de trainingen bij WWV zijn relatief goed bezocht. Men is er positief over te spreken. Wegtrainingen: op 31 maart starten de trainingen weer. We vertrekken de eerste paar keer om 18:00 uur, zoals gewoonlijk vanaf het Sportcentrum. Het bestuur probeert ervoor te zorgen zoveel mogelijk aanwezig te zijn. Daarnaast proberen we dit jaar van tevoren leiding voor elk van de groepen aan te wijzen. Vooral voor de 3e groep is het belangrijk dat er iemand mee gaat die in de gaten houdt, dat er niemand verdwijnt in de duinen. 10km-tijdrit: de eerste tijdrit zal 23 april plaatsvinden. NME: ook dit jaar wordt het NME georganiseerd, een datum is echter nog niet bekend. B) Promotie Omdat op 31 maart de trainingen weer starten, is het belangrijk dat de week ervoor gepromoot wordt. Er zijn 2 spandoeken in de maak en er is een datum gepland om posters te plakken in tunneltjes in Delft. Iedereen die zin heeft om te helpen is welkom: vrijdag 28 maart om 19:30 uur verzamelen op het sportcentrum. C) Toertocht Op zaterdag 26 april wordt er vanuit WTOS een toertocht gereden: Omloop het Volk. D) Kleding De wedstrijdkleding is binnen. Toch is er nog steeds vraag naar meer. Daarom wordt er bij voldoende belangstelling een nabestelling gedaan bij Veltec. De toerkleding is nog niet besteld. Dit kan pas gebeuren als er meer geld van sponsoren binnen is. Hangt dus van de acquisitiecommissie af. E) Lezing Het oorspronkelijke plan was om een workshop over materialen te houden. Het klussen aan fietsen. Dit leek toch geen goed plan omdat de niveaus nogal verschillen. Daarom heeft het bestuur gekozen voor een ander onderwerp: blessurepreventie bij wielrennen. Er is nog geen datum bekend, maar Ingmar is hier mee bezig. Het is nu 21:30 uur en er wordt besloten een kwartier pauze te houden. 7. Commissies A) Acquisitie De commissie heeft net brieven de deur uit gedaan. Vroeger sponsorde Rabobank en Centric ons goed. Maar nu niet meer. B) Website Zoals iedereen heeft kunnen zien, is er nogal wat veranderd aan de website. Op de beginpagina zijn de laatste 5 wedstrijden zichtbaar. Daarnaast zijn er rubrieken voor commissies, zodat zij zich kunnen presenteren. De wedstrijdenpagina is verbeterd. De link naar de pagina van Pieter Dijkshoorn staat nog steeds op de voorpagina. Dit laten we zo tot 6 mei. Daarna wordt het verplaatst naar ‘geschiedenis’. Veel ploegenfoto’s zijn op de site gezet. Graag worden de namen van de personen er ook onder gezet. Maar die zijn niet allemaal bekend bij Albert. Als je namen weet, stuur dan foto+mailtje naar hem. 52

157

C) KMK Trudo en Jan S. zitten in deze commissie. Er moet nog één iemand bij. Trudo zoekt zelf iemand. Dit jaar willen ze een duidelijk programma gedurende het weekend. Met daarnaast een stukje competitie er in, zoals dat vroeger ook het geval was. D) Corsa De lustrumcorsa is er!!! Trudo wil met de Corsa stoppen. Hij zoekt zelf een opvolger die vervolgens door hem ingewerkt wordt. E) Toer Tim vertelt over de toertochten van afgelopen winter. Dit liep aardig goed. Vanuit WTOS wordt er dit jaar één tocht georganiseerd. Dat zal Omloop het Volk zijn. Deze tocht is rustiger dan de Amstel Gold Race, die WTOS vorig jaar reed. Waarschijnlijk wordt het weekend van deze tocht een lang weekend in de Vlaamse Ardennen. Meer informatie hierover volgt. F) Lustrum Wouter P. vertelt dat er 12 april een toertocht en een feest is. Met daarna voortzetten van de borrel in café Tango. Verder zal er een klimtijdrit zijn, hiervan is de datum nog niet bekend. G) GNSK Ingmar vertelt dat 30 mei het GNSK in Delft zal plaatsvinden. Op 1 april moeten de teams bekend zijn. Maurits zorgt voor het mannenteam, Debbie voor het vrouwenteam. Voor het GNSK worden nog vrijwilligers gezocht. 8. Veiling computers De veiling gaat niet door, er zijn te weinig mensen aanwezig die geïnteresseerd zijn in een computer. Er wordt besloten de veiling via het prikbord te laten gebeuren. 9. WVTTK Er worden nog een aantal mensen bedankt: Menno H. wordt bedankt voor zijn werk in de kascontrolecommissie Erik N. voor zijn werk als fotograaf, o.a. bij de ploegenpresentatie En er worden nog wat prijzen uitgedeeld: Reinder krijgt zijn eerder behaalde prijs als ‘mountainbiker van het jaar’. Maurits krijgt een beker omdat hij tijdritkampioen was, afgelopen seizoen. Hij krijgt ook de Pieter-bokaal, voor de snelste seizoentijd. Sander krijgt de NME beker en de CK MTB beker. 10. Rondvraag Trudo vraagt of er nog WTOS-bidons komen. Debbie antwoordt dat er via het GNSK bidons komen. Dit zijn TU-bidons. WTOS zou dit eventueel via de GNSK-cie kunnen regelen. Het hangt er vanaf of er meer mensen in geïnteresseerd zijn. 11. Sluiting Debbie sluit 22:30 uur de vergadering.

157

53

Verleden leden leden heden

Verleden leden leden heden Gegevens: Suzanne de Lange

De druk bezochte (vooral weg-)trainingen deden het al vermoeden: weer veel nieuwe leden, 12 in totaal. De doelen van de nieuwe leden lopen flink uiteen, van het bijhouden van de conditie tot het uitvechten van persoonlijke vetes/bijhouden van gezonde concurrentie op de 10km. Bestuurder-lijke dwalingen en aan stukken gereden tweewielers komen ter sprake bij de ervaringen. Kortom: weer een gevarieerde groep nieuwe gezichten die we de komende tijd hopelijk vaak gaan zien. Verder gegevens zijn in deze online versie verwijderd.

54

157

Studentenwielervereniging Delft Bestuur 2007-2008 Voorzitter Debbie Ammerlaan 06-11202438 [email protected] Vice-voorzitter Ingmar Bolderink 06-27097787 [email protected] Penningmeester Albert Drenth 06-10564331 [email protected] Commissaris Wedstrijden Rene Borst 06-48777855 [email protected] Secretaris Suzanne de Lange 06-16171762 [email protected]

Wedstrijdrijders MTB

Wedstrijdrijders WEG

Elite Jerome van Harn Victor van Velzen

Amateur A Alex de Kraker Arnold Medenblik François Geuskens Guido Dirkx Jacob van der Veen Jos Burger Jurjen Ribberink Menno Kloosterman Rob Lokate Stijn Schoen Trudo Vreenegoor Wouter Betting Wouter Perry

Amateur Christiaan van Someren Eric Wictor Jodi Kooijman Marcel van Leeuwen Menno Hensbroek Michiel Groothoff Reinder Ebbens Ronald Mollers Sander Prakken Zonder licentie Job van Heusden Diana Schaap

Amateur B Amy de Man Jannie van den Berg Joost Slingerland Michiel Brevet Peter van Schaik Rene Borst Thijs van Tongeren Tim Snijders Ton Verbon Vrouw B Marjolein van der Kraan Zonder Licentie Ferry Roggeband Guido Kooijman

Ereleden Roeland Brouns medeoprichter van de vereniging Lidmaatschap Studentenwielervereniging WTOS Van 1 september tot en met Mekelweg 8, 2628 CD Delft 31 augustus voor 20 euro. Ingeschreven bij Kamer van Koophandel Geef naam, adres, telefoonnummer, (onder nummer V 397988) e-mailadres en geboortedatum aangesloten bij KNWU en NSWO door aan de secretaris en Bankrekening 11.32.76.532 t.n.v. WTOS te Delft 157 55 maak het geld over naar Bankrekening 14.68.54.500 t.n.v. WTOS KMK te Delft nevenstaand bankrekening (Alleen voor KMK)

157

Het wegseizoen zit er op, maar het cross seizoen is nog maar net begonnen.

www.wtos.nl