w sbrie u e i N f
‘T Wit Huis Spermalie
Rijselstraat 13-15 8210 Loppem 050/28 82 49
Een krant met nieuwsjes en bedenkingen over het leven in het Wit Huis te Loppem. Het nieuwsbrief-team: Peter De Vos, Christiane, Staf, Jochen, , Glenn V. Michel, Adinda, en Frieda. Nummer van kermis 2011
Beste lezers, Er zijn alweer twee reizen achter de rug en er zijn mooie uitstappen geweest. De zomer is al goed geschoven, en de herfst zit al te lonken.’t Is weer Loppem Kermis ! Straks is het weer school. We hadden een interview met een muzikante die cello speelt, en een gesprek met Wilfried, een echte visser. We kropen letterlijk in zijn schoenen om te ervaren wat het is, visser te zijn. U kunt onze krant nog steeds lezen op de website van Spermalie. Voor reacties op deze nieuwsbrief kan u nog steeds mailen naar
[email protected] We wensen iedereen een goede start in het nieuwe schooljaar en een fijn einde van de zomer en voor de Loppemnaars een goede kermis. De volgende krant zal er zijn met Kerstmis. Tot dan ! Marijn De Valck zingt Gilbert Becaud.
We kennen Marijn De Valck beter als Balthazar Boma uit de Kampioenen. Dit keer was hij ernstig. Het was zijn verjaardag, toen hij in Torhout kwam optreden. Hij dronk Whiskey . Hij zong liederen van Gilbert Becaud in het Frans. “Et Maintenant...” en “L’important, c’est la rose” , Michiel kon het allemaal meezingen. In de pauze was er koffie met frangipane.
Biodag in Torhout op de kinderboerderij... We stonden er op een stand om nestkastjes te verkopen van het Wit Huis. Ook de zalfjes en kruiden van Petra’s etra’s activiteit, en aarbeiplantjes van het tuinieren verkochten goed. De laurierkransen van de ergo en de kaarsen gingen ook goed van de hand. Er was veel volk, want het was mooi weer. Zo zie je maar dat onze producten roducten graag gezien worden door de mensen. Johan moest in de loop van de namiddag nog gerief bijleveren, omdat we anders zouden uitverkocht geraken. Michel vond het een heel leuk evenement. Rudy bracht twee kuikentjes mee om op te kweken.
Kunst in het et Hof Lanchals te Brugge. Brugge In het hof Lanchals te Brugge stelden we samen met het Anker tentoon . Kris,, van het Anker , had Lincy speciaal uitgekozen om daar tentoon te stellen. Lincy kreeg de tranen in de ogen toen ze vernam dat ze verkozen was. Het Anker is een voorziening voor mensen met autisme isme in Sint-Andries. Sint Er waren ook de flessen van Alexandre te zien, de uil van Valére, Valére de biljart van Staf, Staf de werken van Egon en Mieke en van Koen. En van Vladimir van het muziekproject. muziekproject Staf zijn Leuvense Leuvens stoof brandde want er stond een potje op het vuur. Een orang - oetang begroette te ons aan de ingang. Er was een terreinwagen in hout. Poppen , potjes en kannetjes op tafel. Het was een mooie receptie op de opening met lekkere broodjes. En een speech van Joo Cloet en Geert Viaene.We Viaene. waren fier op alle deelnemers.
Liedjes uit de oude doos. “De triplettes en de Boogie woogie bugle boys” dat zijn drie meisjes en vijf jongens die zingen en trompet spelen. Er waren Engelse en Duitse liedjes om het leven van de soldaten wat op te fleuren in de tweede wereldoorlog. De soldaten moesten soms hun meisje achterlaten en luisterden naar liedjes die hun verdriet vertelden. Er werd ook gedanst. Staf zegt dat het jammer is dat het in het Engels was. Het waren liederen van The Andrew Sisters, Glenn Miller, en vele oude bekenden uit de oorlogsperiode.
Een man die breit kom je niet elke dag tegen... Wilfried Tavernier is de papa van Lincy. Hij is een verwoed visser en herstelt zelf zijn netten. Hij legt zijn netten in zee en hij neemt daarvoor honderd meter strand in. Dat is te vergelijken met de grootte van de tuin van ’t Wit Huis. Wilfried is niet van een vissersfamilie, maar toch doet hij dat al van toen hij nog klein was. Van thuis uit kreeg hij die hobby mee. Als beroep was hij verhuurder van strandstoelen. Een groot net wordt gekocht en daar breit Wilfried met een soort schietspoel een rand aan. Dat noemt hij breien, maar dat is dus niet echt breien met twee naalden zoals we dat kennen. Één net is twintig tot dertig meter lang en vier meter breed. Wilfried heeft vier zo’n netten liggen in zee. De draad die hij daarvoor gebruikt is nylon of perlon. Perlon blijft drijven op het water en nylon niet. Je kan het hele jaar door vissen, maar elke periode heeft een andere soort vis. In de winter is het kabeljauw en in de lente zijn het tongen. Soms worden er ook garnalen gevist en soms ook paling. Je kan de netten leeghalen bij laagwater, dat is tweemaal per dag, het moment van de dag verschilt van dag tot dag. Dat kan soms midden in de nacht zijn.De vangst kan
variëren ëren van drie visjes tot vijfentwintig kilo. Het ene jaar bij het andere jaar is een groot verschil. Verse vis ruikt niet. Als de vis ruikt is hij niet meer vers. Rosa, de mama van Lincy reinigt de gevangen vis en vriest alles in. Soms worden er netten gepikt, g maar je kan er niet dag en nacht bij blijven. Netten kosten tussen de twintig tot dertig euro per kilo. Nylon is een product dat door de prijs van de olie wordt bepaald. Een net weegt zo ongeveer twee tot drie kilo. Bij Wilfried ligt er voor honderdtachtig euro netten in zee. De omtrek van de netten worden in het zand ingespit. Als een grote omslag drijven de netten in het water. Een vis die in de omslag terecht komt kan er niet meer uit. Met kleurrijke bolletjes, boeitjes genoemd, kan je de netten etten terugvinden. Want deze bolletjes blijven boven drijven. Elke visser heeft een nummer, zodanig dat men weet van wie de netten zijn. Er zijn ook verschillende netten, de grootte van de gaatjes bepaalt welke vis ermee wordt gevangen. Vissers zijn verzekerd verzek door de vissersbond in Oostduinkerke. Wilfried is nummer drieënzeventig en zijn zoon Kevin is nummer honderdzesenveertig. In Koksijde moet je betalen. Je moet de vissen uit het net halen bij eb, want als ze in de zon liggen zijn ze dood en niet meer vers. ve En dan eten de meeuwen de vissen op. Alle vis die in het net gesukkeld is en niet volgroeid was, moet je teruggooien. De zeevaartpolitie komt controleren op de lengte van de vis. Garnalen vang je met een sleepnet. Overdag lijkt dat nog leuk, maar “s nachts chts opstaan is niet leuk. Door een grote vangst was er een tweede diepvries nodig en hadden de buren elke dag verse vis in de Duinenweg in De Haan. Als je een hele week in de nacht hebt moeten opstaan dan heb je een vermoeiende hobby. Bij storm moet je de netten wegdoen. Wilfried heeft dan een lamp op zijn hoofd om zijn handen vrij te hebben om te werken. Eenmaal de vis uit het net is, mag je hem niet opnieuw in een emmer met water gooien. Vis moet nog een tijdje afsterven, want als je hem in een pan bakt gaat hij opkrullen als hij te vers is, en dan springt hij uit de pan. Kinderen denken dat fishsticks van kapitein iglo komen. Bij nachtelijke visvangsten, staat Rosa mee op. Soms op de rug van Wilfried moet ze over het water gedragen worden. Wilfried speelt speelt dan paardje opdat Rosa, zonder speciaal visserspak toch door het water geraakt tot bij de netten. Tegen dat het water opkomt bij vloed, moeten de vissen eruit zijn, anders komen de meeuwen. Michel deed het kostuum aan om te weten hoe het aanvoelt. Lincy cy is ook al meegeweest om te helpen, maar niet in de nacht. Netten scheuren wel eens als er stokken in geraakt zijn. Dan moet Wilfried ze herstellen. Hij volgde daarvoor een speciale opleiding in het visserijmuseum. Soms vang je wel eens ongewenste dieren. dieren. Krabben bijten de netten kapot.
Of inktvis, dat moet teruggegooid worden. Of een kreeft, zeewier, en flessen. Het tweede deel van het bezoek was buiten in de tuin, waar we met een garnaalsleepnet op stap gingen, en waar we het visserspak aandeden. Aan de verschillende soorten netten konden we voelen. Een visserspak is in rubber, met broek tot aan de oksels, waar laarzen aan vasthangen. Zo kan je in het water lopen zonder nat te worden, tot aan je oksels. We probeerden ook de lamp uit op het hoofd. Als een mijnwerker kan je dan ’s nachts met de handenvrij, je werk doen en de vissen uit de netten halen. Als afsluiter had Rosa voor lekkere taart gezorgd en chocolade-eitjes chocolade eitjes en koffie en thee. Het was enorm interessant. We zijn blij dat we veel bijleerden bijleerde . Ook de mobilhome van de Taverniers werd bewonderd. Dankjewel Lincy, Rosa en Wilfried voor de uitleg en de goede ontvangst !
Het Loppems vocaal ensemble Trad op in het klooster van Bethanië. Dat is een klooster dichtbij zevenkerke, waar zusters in een en beige lang kleed en een grijze sluier wonen. Zij wonen nog met 14 in een abdij met een heel mooie kerk. Omdat ze hun winterkapel willen herschilderen gaven ze een concert. Het Loppems Vocaal ensemble met dokter Pol Pieraerts en Ides D’Hondt, de broer van Robbrecht en met Kathleen Puype, die deelnam aan de avond “ Loppemnaars vertellen” . Ze zijn met zes zingende leden en één pianist. Dokter Pol speelde af en toe gitaar. De priorin, zuster Hannah speelde blokfluit. Een keertje was er ook djembé te horen. horen. Ze zongen gospel liedjes . Er was veel volk. Daniel en Monique waren er ook en Robbrecht en Thérèse waren er ook. Jeanine, Staf, Valere, Michel, Marie-Therese Marie Therese en Karel waren mee. Jo en Frieda ook.
“De Witte Wolven” traden op in Gent op 25 en 26 maart In Gent was er een studieweekend met als titel “Mond vol tanden”. Het ging over relaties en seksualiteit van mensen met een beperking. De eerste dag was gericht naar studenten en profesionelen en de tweede dag voor ouders van mensen met een beperking. beperking. De vrije momenten werden opgefleurd met muziek van de “witte wolven”. De hapjes waren bereid door een cateringdienst uit Kontich, waar zes mensen met een mentale beperking werkzaam zijn. Valére heeft drie boeken verkocht, en dan nog eens twee cd’s van de de “Witte Wolven”. Zaterdag zijn we na het optreden zeer goed ontvangen bij Michiel thuis.
Eikelmuiskastjes. De muizenkastjes worden vervaardigd in het Bezigheidstehuis ’t Wit Huis. We behoren tot de Blinden- en doveninstelling Spermalie uit Brugge, als afdeling voor volwassen blinden en mensen met een meervoudige handicap. Voor de dagbesteding kunnen de bewoners jaarlijks kiezen uit tientallen activiteiten, waaronder houtbewerking. Andere activiteiten zijn o.a. muziek, kunst, tuinieren, allerhande ‘bewegingsactivite iten’ zoals fitness, zwemmen en dans, onze eigen krant, koken en bakken, enz. De muizenkastjes zijn gemaakt met milieuvriendelijk gelabeld hout en afgewerkt met solventvrije verven. De muizenkastjes kaderen in een ecologisch beleid om de eikelmuispopulatie opnieuw te doen aangroeien en te observeren waar ze nog in het Vlaamse landschap voorkomen. We zijn ook steeds op zoek naar andere projecten die geïnteresseerd zijn in het vervaardigen van eikelmuiskastjes (of vogelkastjes in het algemeen), zodat zodat we blijvend een zinvolle activiteit hebben voor onze bewoners. De begeleiders Henk Claeys en Johan Clauw De bewoners Geert, Bart, Rudy, Karel, Jochen, Jo Egon, Erna, Wouter, Patrickk en Danny. Het Wit Huis is te bereiken op telnr. 050/28.82.49
Kathedraalconcert in Brugge Ignace Michiels, die we al eens interviewden met dezekrant, speelde mooie muziek op het orgel. Hij kreeg hulp van een keyboard, en een trompet. De duitser Matthias Schlübbeck was er dit keer niet bij. Hij heeft nu een hotel en dus ook minder tijd. Hij werd vervangen door de panfluitspeler uit Duitsland Sebastian Pachel. Tussendoor was er ook een alpenhoorn en een tuinslang te horen. Michel vond het mooiste “pirates of the carribean” en “1492” van Vangelis. Voor de rest waren het vooral klassieke werken. De kathedraal van Brugge zal acht jaar half- gesloten zijn, en het grote orgel is tijdelijk niet meer te gebruiken. Nu is er een vervangorgel, gemaakt in Engeland en in Slovenië. Voor de rest was het heel mooi en zeer leuk. De zusters van Spermalie waren er ook en de leerlingen van Spermalie eveneens. En Blindenzorg Licht en Liefde en nog een paar bekenden waren van de partij. Het was een aangename namiddag.
Dranouterbad in de Panne We gingen voor de tweede keer naar Dranouterbad. Dat is een festival voor mensen met een beperking. Silver, vroeger bekend als Silvie Melodie, Gorki en Lindsey en Christophe waren er ook. Achteraf was er een DJ die een spetterende fuif draaide met leuke hits. Gelukkig stond er een tent , want het was koud en het regende. De aprilse grillen deden weer hun best. Het was te koud om aan de neven evenementen deel te nemen. Er was massage en schmink . In een aparte tent was er nog andere muziek ook. Peter De Vos zat ziek in bed, en kon jammer genoeg niet meegaan. Onze groep danste goed, en Jo heeft ook gefilmd en foto’s genomen. We hebben ook onze picknick hebben we meegnomen van ’t Wit Huis. Hopelijk kunnen we volgend jaar teruggaan, omdat de sfeer goed is en de keuze van de groepen is goed. Het is goed georganiseerd.
Toneel Devil’s Paradise paradijs van de Duivel
of
het
Evelien was haar jonge leven beu en wilde weglopen. Haar vriendinnen probeerden haar nog tegen te houden, maar het lukte niet. Ze reisden naar een ander land, en ze kwamen er slechte vrienden tegen. Onze buurman Stijn deed ook weer mee. Evelien geraakte aan de drugs. Het was een musical met mooie muziek. Mooie maar harde muziek uit de hel. Op het einde bleef ze alleen achter zonder vrienden, nu heeft ze alleen nog de muren om tegen te praten. Uiteindelijk gaat ze terug naar huis. Er klonken ook geweerschoten door de zaal. Michel schrok ervan en Leslie ook.
Toneel in Veldegem “Lieve Lotte” Het ging over een boer. Hij had een strenge vrouw. Lotte was de naam van de boerin. De boer noemde haar “Lieve Lotte”.Maar : De boerin bedroog haar man met een landloper. Voor hem maakte ze lekker eten. Voor haar man maakte ze niks anders klaar dan appelmoes. Soms was de appelmoes beschimmeld.Toch moest de boer dat opeten. Op een dag stond een jonge meisje aan de deur. De boer was haar nonkel.Ze was onderweg op doorreis en ging haar nonkel bezoeken. Ze zocht overnachting. Het was eigenlijk een toneel in het toneel. Af en toe kwam de regisseur storen om lotjes te verkopen. Iedereen in de zaal dacht: “ik zal prijs hebben”, maar dat was voor de leden van het toneel bedoeld. Er werden een wasmachine, een reis, een microgolfoven verloot. De nummers werden afgeroepen. Soms kwam de regisseur ook storen om een lamp te maken, het was grappig. In het tweede deel viel de boerin flauw van liefdesverdriet omdat haar landloper gaan lopen was. Hij had haar bedrogen met het nichtje. De boer werd kwaad omdat hij miserie had met heel die situatie. De landloper had nog geflirt met andere vrouwen. De dokter moest komen. “Uw vrouw heeft LDVD” zei hij als diagnose. Der boerin ging dood van verdriet. Ze werd afgevoerd met een kruiwagen, door het buurmeisje. Gelukkig zorgde het buurmeisje goed voor het eten van de kippen. Maar de boer at het op. Wat bleek op het einde ? dat Lieve Lotte niet echt dood was, alleen maar wat geslapen. Het nichtje vertrok en alles kwam weer goed... OEF ! De hond van de boerderij zat heel de tijd te blaffen in het toneel als er iemand op het erf kwam. De boer beloofde dat hij weer wat huiselijk werk zou doen, en de boerin beloofde dat ze weer lekker zou koken. En zo kwam alles weer goed.
Opening van het kadehuis: Spermalie begint meer en meer op een schip te lijken. Na een anker is er nu ook een kadehuis, letterlijk, aan de kade van de Lange Rei in Brugge. In mei mei opende Spermalie een nieuw huis voor de directiekantoren, vormingslokalen en vergaderzalen. Het is het oude huis van de kannuniken van de zusters van Spermalie. Ze woonden daar. De tuin geeft uit op de speelplaats van het secundair. Alain Nauwelaerts, onze nieuwe directeur, heeft er een gloednieuw bureau met zicht op de tuin. Talrijke kunstwerken sieren zijn zi kantoor. Hij heeft keuze uit tal van dassen aan de kapstok, maar ze zijn in Papier Maché. De kunstwerken kwamen van de hand van de mensen van het Anker en van het Wit Huis. Wat zijn we fier ! Ook William Strijbol heeft er zijn bureau met zicht op het water. ater. De dag van de opening maakten we kennis met vele oude bekenden. Dat vond Adinda heel leuk. Zuster Denise, Bernard Le Grand, Carine van de receptie, Jo Cloet, Jules de sportleraar, Annemie Lutters en vele anderen. Achteraan is er nog een kapelletje dat voor de gelegenheid een kunsttentoonstelling had. We wensen iedereen succes in het nieuwe kadehuis.
Familiefeest: Eind mei was er in het Wit Huis familiefeest. Met een honderdtal genodigden hadden we een prachtige dag in de tent achter het huis. huis Patrick Van Hecke, kookte voortreffelijk Italiaans en wij aten het vooral zeer professionee l op . Het was héééééél lekker. De tiramisu en de chocolademousse met coulis van frambozen, ging goed naar binnen. Vooraf was er een vergadering voor de ouders, met wat uitleg over de nieuwe wetten die op komst zijn. De sfeer was gezellig en iedereen had het goed. Het weer zat goed , de drank vloeide en iedereen had het naar zijn zin.
Welnessdag in Deinze . Een verslag van Peter De Vos. Terwijl Geert , Jurgen en Glenn alles gingen opzetten qua muziek van de Witte Wolven, hielden wij ons bezig met volksspelen. Daarna gingen we middagmaal eten. Wij kregen belegde broodjes, die wij besteld hadden. Na de middag zijn Peter , Michiel en Glenn V. En Mieke met de huifkar meegeweest. Jochen en Valére hebben alle twee iets anders gedaan.
Valére en Geert hielden zich bezig met filosoferen en Jochen ging naar de lachtherapie. Er was iemand van de vlaamse Federatie van gehandicapten die uitleg gaf over hoe je moet leren lachen ( alsof we dat nog niet kunnen !) . Achteraf gingen wij taart eten en dat was gratis. Geert en Valére kwamen na het filosoferen ook bij de groep. Klankschaaltherapie is een soort yoga met koperen potjes en pannetjes als je er tegen tikt ontstaat een soort gonggeluid dat rustgevend werkt. Daarna hadden wij om de verwendag af te sluiten een optreden van de “Witte Wolven”. Jammer dat Lincy er niet kon bij zijn wegens ziekte. Daarna hebben we de muziekinstallatie opgeruimd en ingeladen en we kwamen om 18u45 terug in Loppem. Wij kregen ook nog een verrassing: iedereen kreeg als aandenken een plastic badkuipje met zeep. Er was ook een wedstrijd aan verbonden. De winnaars kregen sportgerief en een drinkbus. Het was een MPI uit Gent dat de eerste prijs haalde.
Special olympics : In 2011 gingen de Special olympics door in Hasselt. We logeerden in Niel bij As , in het chirolokaal, voorzien van stapelbedden. Het zwemmen gebeurde in het zwembad van Genk. Glenn Windey speelde in de basketploeg en logeerde in de caravan van zijn ouders. Nieuw uitgedost , in training gingen we naar de openingsceremonie. Dirk en Bart hadden alles goed georganiseerd. De specials bestaan 30 jaar en iedereen zong van happy birthday. De Romeo’s zorgden voor een verrassingsoptreden. De hinkstapspringster Bouschakova kwam de olympische vlam aansteken. Prinses Astrid verklaarde de Special Olympics voor geopend. Dat was te zien op TV. Er was een groep van de Hoge Kouter in Kortrijk die een mooie dans deed. Een groep uit Antwerpen deed aan vlaggezwaaien. De avond eindigde met een halfuur spetterend vuurwerk met klassieke muziek.
Voor Michel was het de eerste keer dat hij meedeed. Michel is blij dat hij twee vrienden terugzag van vroeger. Donderdag liep de organisatie in het honderd. honderd. Alles begon met een uur vertraging.’s Middags kregen wij om te eten een gevulde schoendoos met broodjes.
Na de middag gingen wij supporteren voor de basketploeg van Glenn W. ’s Avonds gingen wij bij hem op de camping BBQ eten. Wij danken de familie Windey Windey voor de chips en het lekkere eten. Met zijn team behaalde Glenn Windey de eerste plaats in het basketball. Vrijdag in de voormiddag hebben wij wat langer geslapen. Daarna zijn wij terug gaan zwemmen. Wij keuvelden wat en gingen onze middagmaalmiddagmaal schoendozen oendozen halen .Glenn V. ,Peter DV. ,Jochen en Michel gingen na het zwemmen ‘s avonds pizza en spaghetti eten. Daarna hebben we een kampvuur gehouden tot 1u ’s nachts. Sommigen gingen al wat vroeger slapen. Zaterdagmorgen hebben wij eerst alles opgeruimd en het busje geladen. Daarna gingen we supporteren voor Glenn V., de andere groep heeft voor ons het kampgebouw opgeruimd. Daarna waren we uitgenodigd voor de aperitief en het middagmaal bij de familie De Vos thuis. Wij danken hen voor de goede ontvangst en voor het lekkere eten. De Specials waren een geslaagd weekend van Hemelvaart.
Resultaten : Jochen Van Hoof: 33 m schoolslag 12de reeks van de 20 behaalde hij de 5de plaats. Op de 66 m schoolslag in de reeks 4 van de 13 werd Jochen uitgeschakeld omdat o hij de muur niet aangetikt had met beide handen. Michel Van Hulle: Op de 33 m schoolslag in de 18de reeks van de 20 behaalde hij de 4de plaats Op de 66 m schoolslag in de 1ste 1 reeks van de 13 behaalde hij de 2de plaats. Peter De Vos:: op de 33 m schoolslag scho in de 11de reeks van de 20 behaalde hij de 4de plaats. de In de 66 m schoolslag in de 3 reeks van de 13 behaalde hij de 6de plaats. Glenn Vercnocke:: op de 33 m vrije slag in de 16de reeks van de 18 behaalde hij goud. In de 33 m rugslag in de 9de reeks ree van de 10 behaalde hij de 4de plaats. In de 4x 33 m vrije slag aflossing deed de hele groep mee. Het Wit Huis behaalde be de 5de plaats. We willen de lezer nog even meegeven dat er per reeks maximum zes zwemmers zijn. Hoe hoger het cijfer van de reeks hoe hoe sterker de reeks is. Zo is bijvoorbeeld de 16de reeks van de 18 een sterke reeks. Als je daarin tegen in reeks 2 zit dan heb je nog een lange weg af te leggen alvorens je in reeks 18 terechtkomt. Volgend jaar zijn de Special Olympics in Luik bij As. We hopen om volgend jaar ook goede resultaten te behalen. EEN INTERVIEW MET SERAPHINE STRAGIER Seraphine Stragier is een muzikante die we mochten interviewen . Ze speelt in het orkest van Robert Groslot. Dus ook in de Night of The Proms. Deze show duurt drie uur, ze spelen met ongeveer honderdvijftig personen. Er wordt vooraf vier maal gerepeteerd. Je krijgt de partituren vooraf met de post en je moet thuis oefenen. oefenen. In Duitsland spelen ze soms tien avonden na elkaar. Ooit speelde ze nog met Toots Tielemans. Vroeger speelde ze in de groep van Sioen. En u in het orkest van Hannelore Bedert. Soms werkt ze mee aan andere projecten tussendoor en zo komt ze aan de kost. Sinds vorige zomer heeft ze het kunstenaarsstatuut. Zo kunnen kunstenaars min of meer rekenen op een vast inkomen omdat ze financieel ondersteund worden tussen de projecten door. De dagen dat ze niet werkt krijgt ze een uitkering. Seraphine speelt harp en cello. Je kan haar vragen om in je huiskamer te komen optreden als je bijvoorbeeld een feestje geeft. Soms heeft ze nog wel zenuwen voor een optreden. Haar vriend speelt contrabas en soms treden ze samen op.
Soms doet ze ook rare geluiden op haar cello. De betaling gebeurt in onderlinge afspraak met de klant. Ze speelt zowel muziek van Bach als hedendaagse werken. Seraphine is 26 jaar en ze is geboren op 23 maart. Ze studeerde haar conservatorium in Brussel gedurende zes jaar. Haar middelbaar volgde ze in Roeselare in het klein Seminarie. Ze was als kind al muzikaal begaafd, op haar acht jaar speelde ze al viool. Ze is van Ledegem afkomstig en ze volgde zes jaar notenleer. Nu woont ze in Landegem bij Gent. Op haar tiende begon ze cello te spelen. Op haar veertien jaar piano.En op haar twintigste harp. Ze wou al als kindje van vier jaar leren viool spelen. Maar vroeger werd je nog niet toegelaten op de muziekschool, maar nu kan dat wel. Ze kreeg haar eerste viool van de muziekpiet van sinterklaas. Met een neef van haar vader mocht ze mee naar een optreden van de filharmonie in Menen en daar mocht ze in de pauze op de grote harp spelen. Ze heeft nog twee zussen en deze zijn ook muzikaal begaafd. Piano, saxofoon gitaar en fluit, het was allemaal bij de Stragiers bekend. Blaasinstrumenten liggen haar niet zo, ze moet het meer hebben van de snaren. Ze speelt zelfs zingende zaag. Dat is een zeer plooibare zaag die je in S-vorm houdt en dan met een strijkstok bespeelt. Bijna heel haar leven bestaat uit muziek. Als hobby haakt ze graag. Ze maakt dekentjes, handschoenen en sjaals. Ze probeert altijd tevreden te zijn met wat ze heeft bereikt. Ze is de hele tijd op zoek naar nieuwe projecten en probeert graag te doen wat ze doet. Ze zal nooit haar cello aan de kant leggen, maar ze droomt wel van een gezin. Samen met haar vriend wil ze nog een kindervoorstelling maken. Ze heeft ook nog les gegeven in Beernem. Ook in Aalter en in Maldegem. Voor haar plechtige communie had ze een goede viool gekregen en ze brak haar strijkstok. Door knal tegen de deur te lopen op een repetitie van haar vormsel. Het was per ongeluk en niemand was boos en toch waren er tranen. Een viool heb je al vanaf duizend euro maar er zijn er ook die twintig miljoen euro kosten. Haar cello kost evenveel als een goede auto. Dat is vijftien duizend euro. Hoe beter je kan spelen, hoe meer dat je de nood aanvoelt om een duurder instrument aan te kopen. Elke muzikant droomt ervan om in Amerika te gaan spelen. Zelfs als je op tournee gaat en mooie reizen doet zie je niet veel van het land. Je bent de hele dag met het avondconcert bezig. Spanje, Frankrijk, Duitsland, Nederland zijn de landen waar ze al een optreden gaf. In Turkije speelde ze op een electrische cello, waar ze op 3 m hoog een straattheater in de regen speelde, zonder afdak, maar niemand gaf een signaal dat er mocht gestopt worden.Dat was niet goed voor de koude en natte vingertjes. Haar vriend ging zelfs tot in Groenland, Ijsland en Amerika op reis . Het nieuwjaarsconcert van Wenen zou voor haar de max zijn. Maar ze speelde al op het kerstconcert in het Koninklijk Paleis in Brussel. Met de koning op de eerste rij. Alle prinsen, prinsessen en kinderen waren aanwezig. Met een heel mooie receptie achteraf. In de zomer speelt ze festivals in openlucht, ook met Jackobond, die in Beernem woont. Haar vriend speelt in haar orkest. Ook bij Eva De Roovere.
Haar cello is gebouwd in 1855, als je hem nieuw koopt, dan duurt het twee jaar vooraleer het instrument tot zijn topprestaties komt op gebied van klank. Als je dus een nieuwe koopt dan ken je zijn echte waarde niet. Daarom koop je beter een tweedehandse. Die van Seraphine is 150 jaar oud ! Nu speelt ze al 6 jaar met deze cello en ze ontdekte dat hij niet alle geluiden kan, die ze wil maken. Onlangs was er een barst in de cello, maar dat is hersteld in Opwijk. Ook de strijkstok moet regelmatig van haar veranderen. Elke dag ziet er anders uit bij Seraphine. Ze studeert ‘s morgens een uur en beantwoordt dan de mails. Daarna doet ze boodschappen en probeert ze op een dag vier uur te studeren. Soms heeft ze repetitie in de namiddag en een optreden ’s avonds. Oefenen is de boodschap tot het goed klinkt, eindeloos opnieuw. Night of the proms is iets commercieels en daar is er minder artistieke voldoening. Daar steek je minder van jezelf in . Dat is niet wat ze het allerliefste doet. Liever doet ze huiskamerconcerten, of optreden met Hannelore Bedert. Na een concert is het opruimen, of Cd’s signeren. Na een drankje samen met de groep, komt ze thuis rond één uur in de nacht. In het kader van de Elisabethwedstrijd speelde ze in een documentaire op Canvas, een soort show , ze speelde samen met Triggerfinger “Lost in love” voor deze show. Als u haar eens wilt boeken voor een huiskameroptreden, mail dan naar :
[email protected] Haar vriend is de beste vriend van Jürgen, van vroeger op school. Zo leerden ze elkaar kennen. Seraphine speelde voor ons harp. Wondermooi en hemels , een droomliedje. Met haar ogen dicht speelde ze een werk van Bach, zomaar uit het hoofd.
De reis naar Nederlands Limburg in mei 2011. Een verslag van Saskia Lalkens We logeerden in een bungalowpark in Venlo. ’s Maandags gingen we naar Hasselt, we hebben daar gepicknickt en rondgelopen in de stad. Een eend kwam er eten pikken uit ons hand. Een andere eend had zwarte kuikentjes. Op dinsdag zijn we naar Borgloon geweest, naar de appel -en perensiroopfabriek. We kregen daar uitleg en een rondleiding. De stroop wordt in potten gedaan en er kunnen ook smaken aan toegevoegd worden, zoals aardbeien en kersen. De afval van de suikerbieten gaat dan naar de koeien. We zijn daarna naar het Limburgs museum geweest, dat was in Nederlands limburg en dat had te maken met godsdienst en kledij van vroeger. Daar hebben we lekkere vlaai gegeten, een soort taart typisch voor Limburg. Dan heeft Saskia nog naar een jukebox mogen luisteren.
Er was een deurtje in, dat openging en dan speelde er een muziekje van: “Ach was ik maar bij moeder thuis gebleven”. Woensdag in de voormiddag gingen Koen en Saskia, Petra en Jo naar het zwembad. Het was er niet echt diep, je kon er met de voetjes aan de grond. Er was ook stroomversnelling in het water en een bubbelbad. De anderen waren in de bungalow bungalow gebleven om het middageten klaar te maken. Johan heeft veel gekookt. Woensdagnamiddag zijn we naar het “aardbeienland” geweest, dat is een soort themapark met alles over de aardbei, we proefden er onder andere aardbeiensmoothie. Staf en Saskia hebben op een tractor mogen zitten in de vorm van een aardbei. Hij reed rondjes. Er was ook stro op de grond voor de koeien. We hebben dan nog iets mogen drinken. Saskia had een aardbeiensapje sapje en een fondue van chocolade waarin je aardbeien mag onderdompelen. ’s Avonds vonds was het zalig weer buiten en organiseerden we een BBQ aan onze bunglowtuin. Johan bakte de worstjes, en nog ander lekkers. Het was gezellig bij het kampvuur. Donderdagvoormiddag gingen we naar een pretpark “Toverland” genoemd. Het pretpark had allerhande attracties. Petra en Saskia zaten op de roetsjbaan. We hebben daar frieten gegeten. Saskia kreeg een bakje friet met een frikandel en mayonaise. Valére en Saskia en Jo deden een rondje op de theepotjes-draaimolen. draaimolen. Valére was bang. ‘s Avonds zijn zij we nog in de bungalow gebleven en hebben we alle koffers ingepakt. Vrijdagmorgen zijn we naar Genk geweest. Daar is een steenkoolmuseum. Je kan er zien hoe dat de steenkool gegraven werd, en hoe de stoommachines werkten. We hebben dan nog rondgelopen en gekeken naar kunstwerken, er waren schilderijen. Voor Saskia was het vervelend dat ze er niet mocht aankomen, om het op haar manier “tastend” te bekijken. Ons laatste middagmaal was een pizza. We zijn dan teruggekeerd naar ’t Wit Huis, met pijn in het hart. har Saskia en de andere bewoners Koen, Staf, Valere, Johan vonden de reis zeer leuk, het is allemaal zeer goed meegevallen.
Bezoek aan de Brouwerij: Met de activiteit wijn en bier deden we onze jaarlijkse uitstap. Dit keer was het naar Ruddervoorde. In de voormiddag brachten we een bezoek aan Loca-labora. labora. Daar kweken ze kruiden en groenten op biologische wijze. Citroenblad, tuinkers, tuinkers waterkers , peterselie en kervel. Er zijn ook serres buiten .Op de boerderij hebben we soep gedronken en onze broodjes verorberd. veror We wandelden nog even in het bos van Bulskampveld in Beernem. Daarna reden we naar Ruddervoorde. Voor een bezoek aan een brouwerij, brouwerij ze heet “de
Leite” dat is een oud woord voor “laagte” want er stroomt een beek niet ver daarvan . Luc Vermeersch is de oprichter en samen met zijn twee vrienden Etienne en Paul stichtte hij een brouwerij in het jaar 2008. Elke brouwbeurt is drieduizend liter. Hun biertjes noemen: de “Femme fatale”, de “bon homme”, een “enfant terriple”, en tenslotte “ma mère speciale”. Michel vond de trippel het lekkerst. Luc gaf goede uitleg. Hij heeft veel uitgelegd over alcoholgehalte, gist, mout, en hop. We mochten proeven. Het was heel leuk. Wij hebben ons bier afgegeven als geschenk ter kennismaking. Hopelijk vindt hij ons bier ook lekker.
Reis naar Zeeland met de tweede groep : We gingen in juni op reis met Alexandre, Michiel, Patrick, Jeanine,Bart, Peter De Kock, Leslie, Marie-Anne en Jurgen. We reden via de tunnel naar Zeeland, daar hebben we geluncht. We sliepen in een bungalow. We moesten nog de bedden opmaken als we toekwamen. ’s Avonds gingen we wandelen en een tandem huren. Het was slecht weer. Jurgen maakte pasta klaar. De dinsdag splitsten we in twee groepen, de ene groep ging boodschappen doen in de Albert Hein winkel en de anderen gingen wandelen. Op woensdag gingen we naar Neeltje Jans. Daar hebben we met de boot gevaren en stonden Michiel en Jurgen in een plastic walvis.We reden er ook met een trein. De hele dag waren we op stap. Leslie maakte het avondmaal klaar. Op donderdag gingen we naar Zierikzee en aten we ’s middags in een restaurant. Michiel kocht er een geschenk voor vaderdag. Tegen de avond moesten we al valiezen in pakken Tegen de volgende dag moesten we het huisje verlaten tegen half elf. We laadden alles in de bus en bezochten nog de stad Middelburg. Er waren kleerwinkels en een kleine markt. We aten nog eens op restaurant en vertrokken dan terug Loppemwaarts. Tegen omstreeks 17 uur waren we terug .
Koetsentocht in mei in het Brugse Ommeland. Zondagmorgen gingen we met de koets gaan rijden. Het was in samenwerking met “Ons Erf” een voorziening voor mensen met een mentale beperking in Sint-Michiels. Jan, Michel, Patrick en Karel gingen samen met Els en Gina gaan koets rijden. De koetsen waren voor twee tot drie personen. Eerst reden we een toertje met de koets en daarna mochten we genieten van een heerlijk aperitief. Plots stak ons een koets voorbij, het paard was haastig. Als lunch kregen we broodjes. We hebben geen regen gehad, maar het scheelde niet veel. In de namiddag was er onderweg taart voorzien met koffie. Verderop was er een frisdrank. Op het einde kregen de paarden hooi. De paarden hadden water met korrels om te eten. Michel vroeg aan een meneer of dat hij een suikertje mocht geven, hij had geluk, dat het mocht. Bij aankomst begon het te regenen. De paarden kregen vers hooi en een koetsier poetste de postkoets met postkoets poets. Michel en de anderen hopen dat ze het volgend jaar weer mogen meemaken .
Het bezoek aan het Guido Gezellemuseum in Brugge Guido Gezelle is een dichter uit Brugge en heeft een museum. Naar aanleiding van de heropening was er een tentoonstelling met als titel “oze wieze watte”, daar werd de oorsprong van kinderliedjes uitgelegd. Zakdoekje leggen, hoedje van papier, ozewiezewoze en witte zwanen zwarte zwanen, wie gaat ermee naar Engeland varen. Op het einde kregen we quizvragen en een keramiek fluitje cadeau. Achteraf gingen we aan de molens iets drinken. Delphine en Michel bezochten nog de molen samen met Geert Viaene.
De heerlijke koekjes van Jules De Strooper Het was geen weer om zeehonden te spotten die dag. In de plaats daarvan gingen we het gloednieuwe bezoekerscentrum bekijken van de fabriek van Lo-Reninge. De nieuwjaarslukken waren koekjes om het nieuwe jaar te doen” lukken”. Na een film met uitleg over de geschiedenis van de koekjesfabriek mochten we proeven. Daarna zijn we gaan picknicken bij Kris en Ann van “De Vrienden der Blinden” in Koksijde. Na de lunch zijn we met de “Fluisterboot” meegeweest op de Blankaartvijver in Woumen. Met een elektrische motor “fluistert” de boot over het water. Etienne, de bootjesman vertelde over de aalscholver, deze vogel heeft geen vetklieren waardoor zijn veren nat worden bij het vissen, daarom zie je deze vogels altijd ergens zitten op een stok met de vleugels open, om ze te drogen. We zijn gevaren tot aan de sluis van de Ijzer. Sommigen wandelden verder terug naar de ingang,
anderen bleven zitten op de boot om terug te keren. We eindigden de dag in Diksmuide, net iets te vroeg voor de kermis. Het kasteel van de Blankaartvijver was ooit in handen van de familie Gustaaf de Koning. Daar woonde een kasteelspook, de “roerdomp” genaamd. Kinderen moesten vroeg gaan slapen om het spook niet tegen te komen, het maakt een raar geluid zoals het blazen in een fles. Soms moeten de kinderen daar met de boot naar school, als er overstroming is.
Dansfeest in “de Braambeier” Het was Glenn W. zijn idee om eens voor een groter publiek te mogen optreden met groepje van de Afrikaanse dans. We hadden een heel jaar geoefend om de dans in mekaar te steken, met Els, Hilde en Gerda. In het dienstencentrum “De Braambeier” in Zedelgem was groot genoeg om daar een groot optreden te geven. Ongeveer tachtig mensen kwamen kijken naar de voorstelling.. Ellen met haar ouders, ’t Wit Huis, Glenn W. en zijn familie en andere organisaties. Daarna was er een grote fuif,met met muziek gedraaid door Glenn V. en zijn vriend van radio Zenith. Michel danste met Ellen en met Annemie. Peter danste met Lincy, Lincy Hilde en Els. Het feest eindigde om 23 uur. uur
Interview met Emilie Theuninck Emilie woont met Collin, haar vriend, in de Kraanrei, in het centrum van Brugge. Ze is geboren in het AZ Sint-Jan Jan in Brugge Brugg in 1980,, maar ze heeft altijd in Varsenare gewoond. Ze heeft nog een oudere zus en ze noemt Maaike.. Haar zus is getrouwd met een Schot en ze heeft twee wee kinderen Jackson kson en Julian. Haar hobby’s zijn kantklossen en zingen. Zij kan een beetje gitaar spelen en zongg vroeger in het koor Ons Dorado orado van het SintSint Lodewijkscollege college in Brugge. Haar vriend Collin heeft ze leren kennen in de post. Ze werkten beiden als postbode. Ze is maatschappelijk werkster van opleiding. Maar ze heeft dat nooit uitgevoerd omdat ze onzeker was en ze vond ook geen werk in de sector. Collin is nu aan het studeren in de “fotografie” in Syntra West. Na haar interim, nadat ze Kathleen vervangen heeft in ’t Wit Huis, zal ze werkzaam zijn in de Speel-o-theek. Speel theek. Ze eet heel graag lasagne en chinees, en witloof met kaassaus in hespenrolletjes. Emilie is ook een snoepertje en houdt van desserts. Haar lievelingsdessert is tiramisu.
In haar vrije tijd gaat ze al eens shoppen en naar het bos gaan wandelen. Anders is ze niet zo sportief. Ze heeft al vele jobs gedaan. Zo werkte ze inn het archief van Torhout, in de Fun, Fun een speelgoedwinkel, als kamermeisje in een hotel, in een tabakswinkel, in het Boudewijnpark( Boudewijnpark in het restaurant). Als postbode ostbode in Brugge en Sint-Kruis Sint en Sint-Pieters Pieters en Assebroek. Ze deed ook al veel vrijwilligerswerk, vrijwilligerswerk onder meer in het rusthuis in Oostkamp en in het vertouwenscentrum Kindermishandeling. Ze heeft ook nog vrijwilligerswerk gedaan in Oranje, voor de vakantiekampen in de paasvakantie. Ze verjaart op 25 september. Ze is een weegschaal van sterrenbeeld. Ze luistert naar Funkmuziek unkmuziek en Jazz en ook graag naar ar klassieke muziek. Ze was in juli j twee jaar samen met haar vriend. Haar collega’s zijnn vaste waarden in ’t Wit Huis. Haar mooiste moment in haar leven, was als ze alleen op reis geweest is naar Barcelona, in een jeugdherberg, en ze was niet bang. Daar heeft ze besloten om alleen te gaan wonen. Haar verste reis was Uganda met als hoofdstad hoofdst Campala. Daar aar ging ze muziek maken met haar muziekgroepje Indigenous en dat betekent Inheems. Ze hebben daar samen met de plaatselijke bevolking muziek gemaakt. De school Maricolen in Brugge doett vanaf dit jaar een uitwisselingsproject. Margot die we kennen van vroeger en Emilie gaan samen naar een trouwfeest. Emilie haar neef trouwt met Margot haar nicht . We wensen haar nog vele mooie jaren toe. toe
Uitstap naar Gistel In Gistel staat een oude abdij daar woonde de Heilige Godelieve. Ze was niet gelukkig getrouwd en ze werd gewurgd door haar man duizend jaar geleden. Toen hij opnieuw trouwde kreeg hij een blinde dochter, toen ze haar ogen ging wassen in het water van de put put waar dat Godelieve ingegooid werd, kon ze weer zien. Een bediende van de heer van Gistel wou met stof naar de stad om nieuwe hemden te maken. Onderweg kwam hij een onbekende vrouw tegen die beloofde om voor hem die hemden te maken. Maar hij wist niet dat dit de heilige Godelieve was. In de abdij kan je nu een hemdje zien, zonder naad, dat toen werd geweven. In een keldertje kan je nog zien waar ze gevangen werd gehouden voor ze vermoord werd. Het was een kotje met een laag plafond. Je kon er niet in rechtstaan. rech In de kerk hebben we kaarsjes gebrand, voor Tine, Cecile en David en de mama van Patrick. Je kan in de kerk nog een sleutelbeen zien in een glazen buisje. Daarna gingen we iets drinken in
de cafetaria en we dronken nog van het genezende water uit dee put. Het zou goed zijn tegen de keelpijn. We gingen ook wandelen len naar het kraaienkapelletje waar Godelieve de kraaien opsloot toen ze naar de mis moest. Op een kaasboerderij in, Oostende, gingen we lunchen. Na de lunch kregen we uitleg over de boerderij en over de vijftien soorten kaas. Er werd uitleg gegeven over hoe dat de kazen worden gemaakt. Jeanine en Delphine werden afgelikt door een koeientong. De stier riep luidkeels boe. De kippen waren zonder haan en zagen er niet zo gezond uit. We kregen graan om hen te voederen. We hebben ook huisgemaakte ijsjes geproefd en ze waren zeer lekker. Als afsluiter was er een videofilm over de werking van de boerderij. Eén van de koeien was bevallen en was ernstig ziek, boer zijn is zeer hard werken. We mochten van an vier verschillende soorten kazen proeven. Een kaas met netels, een jonge kaas, een kaas met trapistenbier en een met muskaatwijn. Je kan op de boerderij terecht voor allerlei kaasplanken en feestgerechten met kaas. Van al dat kaas proeven kregen we dorst dorst en zijn we aan de molen in Gistel centrum nog een drankje gaan nuttigen.
De reuzenstoet in Zedelgem Op een zondagnamiddag in augustus was er reuzenstoet in Zedelgem. De belleman begon met “Aandacht ! Aandacht !” en brulde erop los. Er waren 80 reuzen zen voorzien. Een nieuwe reus van Zedelgem, Lautje, genaamd, naar de parochie Sint-Laurentius. Sint Pier Pette van loppem, reuzen van het kaartspel van Turnhout. Een pastoor die achter de non aanliep en vuurspuwers. Het regende enkel druppels maar we vonden niett erg. Tussenin liepen enkele fanfares en volksdansgroepen. Ook paarden liepen mee in de stoet. Na de stoet gingen we nog met Valere, Staf, Michel en Johan en Frieda naar de kermis in Zedelgem. Oliebollen mochten niet ontbreken ! Joël legde alles vast op film ilm en kapper rené zwaaide van de overkant ! Er was veel volk en Michel kwam er een vriendin van vroeger tegen. De groep van De Sprinkel uit Zedelgem was er ook. We deden een gezellige babbel.
Met een heks het bos in....brrrrrr !!!!! Op de Pierlapont is er een heks , ze heet Epona en heeft een kaketoe. Hij heet Jena en is een vrije vogel. Hij mag overal mee naartoe en kan zelfs een beetje spreken. Als hij “meméétje” roept, dan bedoelt hij Epona, de heks. Met een huifkar en een tractor reden we naar Merkeveld-bos. Ze vertelde over de natuur. We zagen een boom van 350 jaar oud. Volgens je verjaardag word je gekoppeld aan een bepaald soort boom. Dan mag je een wens doen aan je favoriete boom. Een “duivels-ei” paddestoel stinkt geweldig naar str.....en dat is om de vliegen aan te trekken die dan de sporen van de paddestoel verder zetten. Op ons pad kwamen we een echte pad tegen, misschien wel behekst.... We leerden ook wat een spaarvarken is. Vroeger liepen varkens op straat en werden geslacht in oktober. Maar er werd er eentje gespaard voor de winter, dat was het spaarvarken.Karel speelde mondharmonica en we zongen met zijn allen van “papegaai is ziek ...”. Het Sint-Jacobskruiskruid is heel gevaarlijk. Als je dat in je bad doet, dan heb je na zes maand leverkanker ! Het eigenaardige daarvan is dat je dat moeilijk kunt uittesten om te weten of het waar is. Maar Jochen weet wel dat dit kruid regelmatig moet verwijderd worden uit de paardenweide bij hem thuis. Er waren ook vergiftigde kruiden, waarvan je tong verlamd is en waarvan je in de coma gaat. Taxus wordt gebruikt om chemotherapie van te maken. Hoppe is goed voor de borstjes want heksen dragen geen BH. Om bezem te vliegen moeten ze hun achterwerk insmeren met heksenzalf en dan zitten ze op de blote poep op de bezem. Wat hebben we gelachen. Epona kon het allemaal goed uitleggen. Het was een plezier om met haar mee te wandelen.
De krant schonk de winst van hun interviews aan de Vrienden der Blinden. Alle beetjes helpen. De opbrengst van de interviews die we deden met de nieuwsbrief, naar aanleiding van erfgoeddag op 1 mei, en die we kregen van de stad Brugge , werd geschonken aan de Vrienden der Blinden. Op de foto zien we Kris die de winst ontvangt .
Rarara....waarzijn wij ??? Waar staat de strandstoel deze keer ?
Rarara... wie zijn wij ?
In deze krant leest U alles over de uitstappen, de reizen en vele interessante interviews met interessante mensen. Geniet van het restje zomer en aan de schoolgaande jeugd wensen we een goede start in het nieuwe schooljaar.
We wensen iedereen een fijne kermis toe in het Wit Huis.
