Het nieuwsbrief-team: Peter De Vos, Michel, Staf, Christiane, Jochen, Glenn V. Adinda, en Frieda

w sbrie u e i N f

‘T Wit Huis Spermalie

Rijselstraat 13-15 8210 Loppem 050/28 82 49

Een krant met nieuwsjes en bedenkingen over het leven in het Wit Huis te Loppem. Het nieuwsbrief-team: Peter De Vos, Michel, Staf, Christiane, Jochen, Glenn V. Adinda, en Frieda. Nummer van Pasen 2011

Beste Lezers, Na een koude winter komt iedereen weer uit zijn winterslaap. Alle uiltjes zijn gevangen en de bloemen komen weer uit. De blaadjes komen weer aan de bomen. Onze tuin zal dit jaar verbouwd worden tot een open tuin waar dorpsgenoten welkom zijn. U moet eens komen zien ! We hadden een interview met een glaskunstenaar, met een verzamelaar van radio’s en we werkten mee aan interviews over armoede voor Erfgoedcel Brugge “Dromen van Rozen”. Op 1 mei is er een tentoonstelling met als titel “Armoe troef” en daar werkten werkten we aan mee met onze krant ! De reizen van het Wit Huis komen er aan. We houden U op de hoogte ! Dank u wel voor de vele reacties op de vorige krant. Onze nieuwsbrief op computer is een groot succes. Zo sparen we papier en de natuur. Geef Uw mailadres mailadres door ! Op de website van Spermalie kunt U ook onze nieuwsbrief lezen. We wensen U veel leesgenot en plezier met deze krant. U kunt ons bereiken op [email protected]

Feest van Patrick Stellamans Stellama 50 jaar ! In 1961 werd in Gistel een jongen geboren. Het was Patrick Stellamans . Het feest was zeer leuk, en er was een mooie receptie voor dat we gingen eten. Patrick kreeg verschillende cadeautjes. Saskia speelde accordeon. Daarna Da aten we lekkere lasagne die werd gemaakt door kok-begeleider kok Patrick. Voor het dessert traden de “Witte Wolven” op, met

allemaal zelfgemaakte liederen voor Patirick. Daarna waren er als dessert lekkere pannenkoeken. Er waren veel mensen die Patrick eens wouden terugzien.

Patrick met zijn zus Jeanine Korte tijd nadien verloor Patrick zijn mama. Ze kon wegens ziekte niet meer bij het feest zijn. We bieden Patrick en zijn familie onze oprechte deelneming aan bij het verlies van mama Denise.

Het toneel van Caroline: Er was eens ... Het ging over allerlei sprookjesverhalen, Roodkapje, Sneeuwwitje, Repelsteeltje, Klein Duimpje, Sinterklaas,...de boze spiegel van de toverheks, de prins, ze waren er allemaal. Klaas Vaak was zijn boeken kwijt. Roodkapje had de boeken naar Repelsteeltje gebracht en het hele verhaal liep in het honderd. Ze hadden een list uitgedacht om Roodkapje te vangen en de boeken terug te brengen. De prins moest Roodkapje bij zich trachten te houden en zo hadden ze tijd om Roodkapje gevangen te nemen met een touw. Zo kwamen de boeken weer terecht. Caroline speelde de boze spiegel. “Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van heel het land” . Allerlei boze dingen , zei de spiegel en het ging allemaal fout. Dankzij de boek van Klaas Vaak kwam op het einde alles in orde. Het kleinkind van Caroline speelde Roodkapje en ze deed het zeer goed ! “Roodkapje waar ga je heen” speelde op de achtergrond als de decors moesten verwisseld worden. Het was leuk en mooi . We hebben er van genoten.

ijssculpturen in Brugge. We vertrokken met de lijnbus naar Brugge naar de ijssculpturen aan het station. We konden overal aan voelen: aan een autobus in ijs, ook aan een ijs-vrouw en aan een varken en aan een koe en als kers op de taart , aan “Manneke pis”. Het ging over een wereldreis. Een auto in ijs was er ook te bewonderen. Henk en Marie-Anne waren mee. Het was een speciale dag voor blinden en slechtzienden. We mochten alle beelden aanraken, er was een groep mee van Blindenzorg Licht en Liefde, en verschillende groepen van Spermalie, zowel de volwassenzorg als de minderjarigenzorg. In de cafétent stond een LCDscherm in de vorm van een ballon. We zijn al benieuwd naar het thema van volgend jaar, hopelijk mogen we dan ook weer gaan. Het was binnen zeer koud –6 graden !

Het team van 40 professionele kunstenaars realiseert het titanenwerk in de 4 weken voorafgaand aan de opening. Voor je het ijsfestival betreedt, toont een audiovisuele voorstelling de opbouw van het festival. De kunstenaars uit o.a. China, Canada, de Verenigde Staten, Zweden, Nederland en België nemen met hun jarenlange ervaring deel aan wedstrijden als de Olympische Spelen en de Wereldkampioenschappen.

Het bezoek aan het autosalon. Een jaarlijkse traditie is voor de verjaardag van Glenn Windey een bezoek aan het autosalon. Voor Michel was het tweede keer dat hij meeging. Er was veel volk. Er waren elektrische wagens te zien .

Schat ! Vergeet je auto niet in het stopcontact te steken !

Deze moeten opgeladen worden, maar het nadeel is, dat je ze niet overal kunt opladen, het voordeel is dat ze geen lawaai maken en het mileu niet vervuilen. Het feit dat ze geen lawaai maken is voor blinden en zwaar slechtziende mensen een nadeel. Want je hoort ze niet aankomen. We hebben ook een veiligheidsauto gezien die de piste van de formule één moet testen. Er stond een moto op elektriciteit. Er waren veel cafés, ze zaten allemaal vol. ‘s Middags hebben de bewoners broodjes gegeten. Die hebben ze zelf van ’t Wit Huis meegenomen. Eerst zijn ze met de bus tot aan het station geweest, en dan met de trein tot aan Brussel-Centraal, en dan met de metro naar de Heyzel. Toen kwamen we de vader van Saskia nog tegen onderweg. Hij was ook naar het autosalon geweest.

Zwemmeeting in Lummen 30/01/11 Een zwemmeeting dient om de tijd op te meten voor de Special Olympics. Voor Michiel was het de eerste keer dat hij meeging. Peter was 2de op de 50 m schoolslag, 1ste op de 25m schoolslag, en we waren 4de op de aflossing. Michel was drie keer 3de op de 25 m, op de 50 m en op de 100 m schoolslag. Michiel was de 3de op de 25 m, en 2de op de 50 m schoolslag. Glenn V. en Glenn W. hebben ook meegedaan. Daarna zijn we lekkere frieten gaan eten, om de prestaties van alle deelnemers te vieren met Bart en Dirk.

Bezoek aan Spermalie bij Jan Defauw Een verslag van de activiteit taal:

Jurgen moest wachten op Valère die nog in de douche ging en op Adinda die nog kine moest krijgen. We zijn niet uitgestapt aan de markt, maar doorgereden naar Spermalie met bus 14. De buschauffeur heette Gina. We hebben zusters herkend die anders gekleed waren dan vroeger. Zouden de zusters nog mee werken en bidden in de klassen? Gaan ze nog wandelen buiten het klooster door de weiden of zwemmen? Spermalie is heel groot! Jurgen zei “dat is hier een doolhof” en hij heeft gelijk ook. We bedanken Jan Defauw die mooie uitleg gaf over de reliëfkaarten. We hebben veel landen gevonden op de wereldbol.

Wat ik niet gevonden heb is Egypte, maar dat bestond nog niet zeker? Jo Cloet zat in de bureau van Luc Desmet. Luc Desmet bestaat niet meer, hij is op pensioen. De stadsbus zat bomvol schoolkinderen bij de terugreis. Aan het concertgebouw reed bus 72 richting Torhout en Roeselare net voor onze neus weg naar Loppem. Het was een leuk bezoek en zelfs meer dan dat. Het was de moeite.

Nieuwjaarsreceptie in Het Wit Huis Luc gaf een zeer mooie speech en stelde Tine Van De Wouwere voor, zij is de nieuwe zorgdirecteur van de Volwassenenzorg. Zij vervangt Paul Bulckaert. De bediening , de drank en de broodjes op de receptie waren weer schitterend. Het was er warm, we zagen ook Wouter Van Audenaerde , Margot en Ellen terug. We ontmoetten de talrijke vrijwilligers. Liliane De Baene kwam ons bezoeken, zij was de iconenkunstenares die we mochten interviewen met de krant. Met het nieuwsbriefteam brachten we een jaaroverzicht op DVD van 2010. We waren blij om alle vrienden en familie terug te zien.

Radiomuseum. Wist je dat er in Eernegem een radiomuseum is ? Het museum heet “’t Eeuwfeestpaleisje” en is eigendom van Karel Verstringe. Zijn garage ,en een vroegere woonkamer is volgestouwd met oude radio’s, waarvan hij nog één te kort heeft om ze allemaal te hebben. Hij spaart enkel SBR-radio’s die door Philips zijn overgenomen. SBR is het grootste Belgische radiomerk. De letters staan voor Société Belge Radio électrique. Dit bedrijf begon in 1922. De eerste radio’s die Karel bezit dateren uit de jaren ‘20. Karel Verstringe doet ook herstellingen aan de radio’s, maar enkel met originele wisselstukken. Het oudste exemplaar was er één met vier lampen. De tweede radio was met een telefoonhoorn en grote knoppen. Dan kwamen de transistor radio’s met kasten in heel mooi hout gemaakt. Je hoorde opnames uit het begin van de oorlog van 1940 tot 1945. In de oorlog was het verboden om naar de Engelse radio te luisteren, de mensen deden dat in het geniep. U kan het museum bezoeken op www.eeuwfeestpaleisje.be.

De eerste vrijdag van de maand is het museum heel de dag open en de laatste zaterdag van de maand is het in de namiddag open, Het is toegenadelijk voor rolstoelgebruikers.

Valentijn is verliefd zijn...en liefde is...samen dansen ! De Braambeier is het nieuwe OCMWgebouw in Zedelgem. Er was een discobar op het Valentijnfeest. Met een gebakje en een tas koffie werd er in de pauze getrakteerd. Erna was ook mee voor haar verjaardag die op dezelfde dag van Valentijn viel. Pralines in de vorm van een hartje hebben we opgegeten. De bewoners hebben gedanst met de begeleiders. Hilde deed voor één keer geen Afrikaanse dans, maar een gewone slow. “Blauw” van Will Tura. “Born to be a live”. Accordeon en “Mandoline uit Nikosia”. Er was een zangeres. Ze zong een liedje van de Zangeres zonder naam. Eva Verhaeghe die we kennen van vroeger als stagiaire van de ergo, was daar ook omdat zij daar nu de leiding heeft in het gebouw. We kennen ze ook van het toneel in Veldegem.

Liedjes uit vervlogen tijd in de casino van Blankenberge Het Juan Meus Combo, bestaande uit: contrabas, drum, synthesizer, saxofoon en trompet speelde liedjes uit de oude doos in een jazzkleedje. Het was een zeer oude doos waaruit de liedjes kwamen. Allemaal vanuit de jaren dertig. Filmmuziek met Danny Kay, Louis Neefs met “Anita My Love”, Frank Synatra, en het liedje van Petronella. « Oh! C’est si bon »! De zanger van de groep speelde als kind mee in de “heren van Zichem”, hij sprong daar in zijn blootje in de Demer samen met de “witte kop”. Frieda vond het muziekprogramma niet zo geslaagd voor niet-kenners.

Dank aan poetsdame Tania: Na anderhalf jaar van afwezigheid wegens ziekte komt Ann de Queeker terug werken. Jammer dat we nu daardoor Tania zullen moeten missen, dankjewel aan Tania voor alles en we wensen haar het allerbeste in haar nieuwe job in Spermalie. We hopen dat ze nog wel eens langskomt.We zijn uiteraard blij dat Ann terug is.

******* De interviews met oudere re mensen , vertellen over vroeger en “Dromen van Rozen” Bij Erfgoedcel Brugge bewaren ze schatten uit vroegere tijden. Dit keer waren ze op zoek naar oude verhalen. Daarom zochten ze medewerkers om tachtigplussers te interviewen over hun kinderjaren en de armoede. Het Wit Huis nam vijf interviews voor voo zijn rekening. We interviewden Rachel Casert, Jos Van Hoorne, Henri en Agnes en Julia De Jaegher. We verzamelden alle informatie, samen met tientallen andere interviewers. Dit wordt gebundeld in een tentoonstelling die zal rondreizen door West-Vlaanderen.. Er verschijnt ook een boek over, bij het Davidsfonds. De tentoonstelling start op 1 mei in Brugge, Ieper, Kortrijk en Oostende. Onze contactpersoon was Luc Maddelein, hij is getrouwd met Eliane Bonamie, zij is verantwoordelijk voor de thuisbegeleidingsdienst enst van Spermalie op de Visuele Afdeling.

We kregen alle mensen aan het zingen. Er waren bij iedereen andere verhalen, zeer boeiend. Zo moest Rachel met haar koe langs de straatkant het gras laten afeten. Jos verkocht kachels en zijn ouders bouwden een oude gevangenis om tot woning. Rachel verdiende 212 frank (dat is vijf euro) per maand. Ze haalden water bij de pomp want een bad hadden ze niet.

De mensen wasten zich in een kuip, echt arm waren ze niet en ze gingen tot veertien jaar naar school. Mensen bakten zelf hun brood en kweekten dieren en groenten. Vele mensen hadden een kleine boerderij. Ze liepen op kloefen en op school moesten ze die uitdoen, ze moesten dan sloffen aandoen. Een paar vertelden over de oorlog en over de vliegende bommenwerpers. De ruiten sneuvelden in Varsenare van de “poef” op Sint-Michiels in 1944. Mensen kropen dan in de gracht. Julia zong het mooiste liedje van allemaal, over een Egyptenaar. Henri en Agnes hadden het meest souvenirs en zongen ook een liedje en lazen een gedicht voor. Henri herinnert zich zeer veel geschiedenis. Ook zijn zolder is de moeite waard om eens te bekijken. We hebben heel veel respect voor deze mensen die zeer veel droevige dingen meegemaakt hebben: oorlog, kinderen verloren, broertje of zusje verloren, geen radio, geen TV, veel werken, soms verdriet en pijn, niet veel vrije tijd en toch blijven ze aangename en vriendelijke mensen. Daar kunnen velen een voorbeeld aan nemen. Wat opvallend was dat ze één liefje hadden, en er een jaar nadien mee trouwden. Het leek allemaal zo eenvoudig in het leven.

Matthias Versluys Hij woont in Sint-Andries in de Zandstraat. Hij heeft nog een zus ze is 21 jaar; hij heeft nog een broer die 23 jaar is. Zelf is hij 19 en hij verjaart op 22 mei. Hij is tweeling van sterrenbeeld. Zijn stiefzus bracht hem op het idee om opvoeder te worden. Hij studeert in de Maricolen in Brugge en volgt sociaal technische wetenschappen. Zaterdagnamiddag gaat hij naar KSA, ’s avonds speelt hij voetbal, in het weekend gaat hij kijken naar Club Brugge. Hij speelt ook tapbiljart. Hij eet graag spaghetti en pizza.Hij luistert naar rockmuziek en naar Milk Inc. Matthias houdt van zijn stage in ’t Wit Huis. Van de school krijgt hij wel veel opdrachten. Hij heeft huisdieren waaronder drie katten, en een hond en vijf kippen .

Bezoek bij glaskunstenaar: Paul Franchoo uit Varsenare. Paul Franchoo, de schoonbroer van Ria, de verpleegster van het Wit Gele Kruis, is een gespecialiseerd glaskunstenaar. We bezochten hem in zijn atelier in Varsenare. Iedereen die al eens naar de kerk ging, weet wat brandglas is. Zo kwamen er opdrachten van de pastoor van een kerk. Vb/ Vb van Dadizele, daar werkte Paul 6 maanden aan 6 grote ramen voor een rustoord. Alle ramen waren aan herstelling toe en moesten voorzienn worden van dubbel glas. De heilige Vincentius moest afgebeeld worden. Zo tekent Paul een ontwerp. Hij zoekt op hoe deze heilige eruit ziet. Zo’n ontwerp tekenen duurt een week. Soms komt er een tekst op “Voorwaar ik zeg U....” Dan is er nog een maand of vier nodig. Het hele raam bestaat uit kleine stukjes glas in lood. Als een grote puzzel wordt het venster in elkaar gestoken. Dat kan gemakkelijk de prijs van een auto kosten om één raam te maken. 12.000 euro voor één raam. Kloosters en kerken hebben zeer veel geld. Zo heeft hij in één jaar 72 ramen moeten plaatsen. Zoveel geld ! Engeltjes, ngeltjes, bloempjes, Paul Franchoo heeft van alle heiligen verstand ! Een raam van 5 meter hoog wordt in stukken gemaakt, gemaakt in paneeltjes. Van zodra de goedkeuring er is om te beginnen, na het maken van de tekening, tekening kan Paul starten. Alles wordt in waree grootte getekend en wordt elk papiertje op maat gesneden, genummerd en

gekleurd. Elk stukje glas wordt genummerd en het wordt een hele puzzel. Ook elk kleur krijgt zijn nummer.

De kleuren bestaan en kunnen aangekocht worden. Paul maakt niet zelf zijn glas. Poederverf die gebakken mag worden, gebruikt men . “Bois de roze” kost zowat 400 euro per vierkante meter. Dat is enorm duur ! In zijn magazijn staat er voor ongeveer 250.000 euro glas in voorraad. Een dag werk is 250 euro ! Zoon Frederik werkt ook mee in de zaak. Samen zijn ze het enige atelier dat nog bestaat. Soms moeten ze glasramen restaureren die uit een brand komen. De stukjes glas worden met de gezichtjes en handen beschilderd en daarna op 680 ° gebakken gedurende 3 uur. De oven afkoelen duurt al 24 uur. Wat een electriciteitsverbruik ! Oogschaduw , grisaille (de nuance), email, worden allemaal apart gebakken. Soms wordt een stukje glas drie maal gebakken om alle kleurnuances erop te krijgen. Daarom kost dat zoveel geld. Hier moet je goed kunnen tekenen. Er is enorm veel werk aan. Enkel in Frankrijk en Duitsland wordt er glas gemaakt. Om een venster te maken maak je een cilinder van 85 cm lang en wordt uitgerold met een koud ijzer tot 2 mm dikte. Antiek glas is nooit overal even dik. Zo kan je het herkennen. Nagemaakt antiek glas is overal 3 mm dik. Als alles uitgetekend is wordt er gecalibreerd. Calibreren is snijden met een schaar. Rond elk stukje glas wordt een loden boordje gelegd waar het stukje glas ernaast ook in past. Daarvoor heeft Paul een speciale schaar, met vier messen die snijden met een gleufje ertussen. Zo heb je telkens een uitsparing van 2 mm om het lood ertussen te steken. Dat lood op zich is niet giftig, maar loodwit, dat in vocht gelegen heeft en witte poeder afgeeft, dat is giftig. De stukjes worden aan elkaar gesmolten (lassen) . Veel machines heb je hier niet nodig. De eerste glasramen dateren van koning Arthur uit de jaren 1400 . De kleuren waren niet hetzelfde als in Hull in Engeland, de tijd van de Rode Ridder. Enkele het geel is blijven bestaan, de andere kleuren zijn verweerd door de tijd. In Brugge waren er een tiental ateliers. Eind 1800, atelier Peene, Coucke. Van Wallemghem, Pintelon, Cloetens. Er is nog steeds hetzelfde systeem. Er is niet veel veranderd, behalve de pigmenten. De kleuren gaan nu veel langer mee. Rood op wit,daar wordt een folie opgeplakt die tegen het zuur kan. Wat niet met folie beplakt wordt, zal wit blijven , en wat wit bleef kan geel gemaakt worden door er geel op te leggen. Dat zuur is zeer gevaarlijk . Glas koop je aan 2000 euro per vierkante meter. De grootste kost zijn de werkuren.

Soms zeggen ze dat een werk in een jaar moet gedaan zijn, maar dat lukt niet altijd. Ook als er veel kosten zijn, dan kan je ze spreiden over verschillende jaren. Paul is 65 jaar en werkt nog elke dag. Er zijn nog weinig glaskunstenaars in Vlaanderen. Een kerkfabriek doet een uitbesteding aan een aannemer en elke kerk heeft zijn eigen glazenier. Maar velen komen hier terecht omdat ze de moeilijkheid van de werken niet aankunnen. Glas wordt volgens een patroon gesneden met een glassnijder. Glenn V. mocht het even proberen om kleine stukjes te snijden. Alle stukjes glas worden dan omzoomd met een streepje lood en worden met tin aan elkaar gelast. Daarvoor wordt er in de oven gebakken. Het lijkt op de oven van Jo, om klei in te bakken. Op het glas wordt een soort talkpoeder gestrooid. Alle stukjes glas worden op een plaat gelegd met talkpoeder, opdat het niet zou plakken. Er wordt een toren gebouwd en op 683 ° wordt er gebakken. Het oog van de kenner gluurt dan door het gaatje van de oven . Niet te dicht natuurlijk of je wenkbrauwen zijn verbrand. Het slecht bakken zorgt voor het “na verloop van tijd”, verdwijnen van ogen, neusjes en handjes op de glasramen van sommige kerken. Het smeltpunt van glas is 685 ° en dan wordt glas vloeibaar. Zo was er eens een glasmaker die ondertussen naar de film ging en toen hij wat te lang wegbleef, was alles vloeibaar geworden. Een pyrometer meet de hitte van de oven. Het kan 24 uur duren vooraleer het glas weer afgekoeld is. De oven stond in een kleine ruimte. Paul moest eigenlijk onderwijzer worden van zijn ouders , net als zijn broers, zussen en vader. In de vakantie wou hij geld gaan verdienen om een brommertje te kopen. Hij ging er helpen bij een glaskunstenaar, en doordat Paul zelf goed kon tekenen, is hij daar gebleven; de vergoeding gebeurde niet zo eerlijk en Paul is weggegaan. Paul is dan op zichzelf begonnen. En heeft ook architectuur bijgestudeerd gedurende 4 jaar. Zijn zoon heeft 6 jaar beeldende kunst gedaan en dan nog 4 jaar avondschool. De architectuur hielp Paul goed om alles te tekenen. Paul kent zijn stiel, en niemand zal dat gauw tegenspreken. De kathedraal van SintMichiels en Sint-Goedele van Brussel, Koekelberg, Oostende (10 jaar gewerkt) , Paul kent alle grote kerken. Ook voor Zaïre. In het Kempinski hotel, het Prinsenhof , zijn de glasramen door Paul gerestaureerd. Er zijn daar dan drie panelen gepikt op het eerste verdiep, op de overloop van de gang. Er stonden engelen op. Nooit geweten wie de dief was. Paul moest ze opnieuw maken op eigen kosten. Alles wordt in lood gezet en wordt dan aan elkaar gezet met tin; 60 % tin en 40 % lood, het is plooibaar en ieder puntje wordt dan gelast. Blaasjes maken in glas is een oude techniek van Rodenburg, was uit het Engels klooster. Als je die blaasjes niet kunt maken, kan je bepaalde restauraties niet doen. Camille van Wallegem was de enige die dat kan. Rodenburg heeft die techniek uitgevonden. Paul heeft Van Wallegehm dronken gemaakt en toen zei hij hoe hij dat deed.Om 7 uur beginnen Paul en zijn zoon te werken, tot 19 uur ’s avonds. Vroeger was dat tot 22.00 uur. Daarom staat er een TV in het atelier. In zijn vrije tijd doet Paul zijn tuin in orde. Soms heeft Paul ook studenten op stage, een Griekse, een Japanse, en zelfs Mieke Cuvelier ! Met vloeibare mastique worden met lijnzaadolie en een borstel de panelen waterdicht gemaakt. Dat is een vuil werkje. Het wordt dan opgekuist met zagemeel. Glasramen zijn zeer sterk, zelfs inbrekers hebben moeite om daar in te breken.

Wat moeten ze vroeger godsvruchtig geweest zijn ??? Bedenkt Kurt. Jonge gasten kunnen vooral tekenen met de computer, computer, maar tekenen met een potlood kunnen ze tegenwoordig niet meer. Veel stagaires moeten eerst nog tekenles volgen vooraleer ze dat kunnen. Op een dag kreeg Paul telefoon elefoon van stad Ieper om een gebouw in Denn Haag, tegen de chemische wapens, op te fleuren met een glaskunstwerk.. In de Ieperzaal zijn er werken van Paul te zien, de vredesduif, omdat in Ieper voor het eerst chemische wapens werden gebruikt. Paul maakte er mooie rode klaprozen van. Dan is hij ontvangen door onze koning en door Koningin ningin Beatrix. In Boston werden zijn tekeningen verkozen om in Den Haag te hangen. 2.60 m in het vierkant. Er waren daarr 260 ambassadeurs. Ook Koffie Anan Anan was er. In Brugge is daar niets van verschenen in de kranten. We zijn niet fier op onze plaatselijke kunstenaars. Jochen vond dat Paul eens een boek moet schrijven. Paul maakt ook spiegels. Heel zijn huis is een expositieruimte. Zijn vrije tijd is de winter, omdat ze dan niet aan de kerken kunnen werken. In heel zijn carrière heeft Paul al zoveel ramenn gemaakt, gedurende 40 jaar, niet meer te tellen.Proficiat tellen.Proficiat Paul, met je prachtige werk !

Bart Madou In de bibliotheek van Loppem gingen we luisteren naar de gedichten van Bart Madou. Hij is een schrijver en heeft een vereniging van mensen die houden houden van boeken, boeken gedichten en kunst. Het heet “Het beleefde genot” .Hij . heeft zelf al verschillende boeken geschreven. Hij legde uit hoe hij een gedicht maakt. Het ging over de liefde en de zintuigen zint die wij daarbij gebruiken: ogen, en, neus en mond. Jochen maakt maak de bedenking: “maar maar wat als je blind of zwaar slechtziend bent? Kan je dan nog iemand graag (zien?) , als je niet kan zien.” zien. Natuurlijk ! Want graag zien, is ook graag “hebben”, graag bij elkaar zijn, bij elkaar “horen” en naar elkaar luisteren, en aan elkaar “voelen”. We ontmoetten er een leerkracht van Spermalie. Jan kende haar. Bart Madou is ook in het Wit Huis geweest op 14 maart. Hij kwam er uitleg geven in de activiteit taal en poëzie. Hij is komen vertellen hoe hij erbij komt een gedicht te schrijven. Hij maakt verschillende gedichten over allerlei onderwerpen. Hij was verbaasd, en zeer blij dat we hem uitgenodigd hebben hebb in ’t Wit Huis om te komen vertellen . Één keer in de maand maakt hij een Japans gedicht, dit noemt men een “haiku”. Ook zijn vriendin schrijft poëzie, wij hebben een paar van onze gedichten laten horen, hij vond het zeer mooi. Bart Stouten van radio Klara ara leest soms werk voor van hem op de radio.

Loppemnaars vertellen ... een verslag van Lincy Op een avond in maart kwamen Loppemnaars vertellen. Er was een koppel bij dat in Loppem woont, maar in Italië kamers met ontbijt verhuurt. Stefaan Sierens was souffleur van dienst. Stefaan en zijn vrouw Marleen hadden de avond mee-georganiseerd. Het koppel Ann en Jos heeft ook twee dochters , en één ervan zat in de zaal. In Italië hadden ze een zwembad, ze misten Loppem. Ze zijn daarmee gestopt. Zij hadden dat gewonnen door mee te doen aan een TV-programma. Ann en Jos wonnen het programma “de Italiaanse Droom” in 2009. De tweede Loppemse die iets te vertellen had, was Kathleen Puype. Ze had verschillende beroepen beoefend, onderwijzeres, opvoedster, kleuterleidster. Toen werd ze ziek, ze kreeg kanker in 2007 . Ze is van deze ziekte genezen. Daarna is ze als opvoedster gaan werken. Ze is ook haarkapster. Misschien zien wij haar ooit in het Wit Huis als vrijwilligster, ze heeft zich kandidaat gesteld. Wist je trouwens dat er in Spermalie al vierenzestig vrijwilligers werken. Lincy doet haar hoed af voor zo’n mensen als Kathleen, omdat ze naast haar ziekte, zoveel moed heeft om door te zetten. De derde spreker was wat slaapverwekkend. Gerard Tourlamain sprak nogal langdradig. Hij vertelde over zijn leven. Valére viel in slaap van het “gewouwel”. Na de pauze kwam er nog een toneel met allerlei anekdotes uit Loppem. Maar daar zijn we niet bij gebleven, het werd te laat.

Birger op bezoek met taart en koffie Naar aanleiding van zijn verjaardag en naar jaarlijkse gewoonte komt Birger trakteren. Zijn moeder Katrien , en Carine, een vrijwilligster waren er ook bij.

Wij zijn op dinsdag vaste klant bij Birger in café Sint-Elooi, wij gaan daar dan iets drinken of biljart spelen. Wij vinden dat sympathiek dat hij dat doet. Birger is een zeer toffe gast ! Dankjewel !

Zwemmeeting in Geel : Peter De Vos ging supporteren en al de anderen zwommen mee. Het wordt georganiseerd door ZW-Geel, dat is de sportclub die instaat voor zwemmeetings voor personen met een mentale beperking. Achteraf zijn we dan weer lekkere frieten gaan eten, om onze prestaties te vieren.

Naam

Zwemslag

Behaalde plaats op aantal deelnemers

Glenn Windey

100 m vrije slag 50 m vrije slag 50 m rugslag 25 m vrije slag 25 m rugslag 50 m rugslag 25 m vrije slag 25 m schoolslag 50 m schoolslag 25 m vrije slag 25 m schoolslag 50 m schoolslag 25 m schoolslag 100 m schoolslag 50 m schoolslag

20/25 10/46 10/21 3/48 5/30 17/21 35/48 12/40 37/50 41/48 37/40 47/50 8/40 15/20 20/50

Glenn Vercnocke Jochen Van hoof Michiel De Langhe Michel van Hulle

Bezoek op het erfgoedweekend van 1 mei de tentoonstelling Armoe Troef in Brugge ! We werkten mee aan de interviews met onze krant ! meer info op: www.erfgoeddag.be

De reizen van het Wit Huis gaan dit jaar naar : 1.Schatberg in Nederlands Limburg van 9-13 mei 2.Hof van Haamstede in Zeeland van 6 -10 juni 3.Landal Resort Haamstede in Zeeland van 12 -16 september 4.Hellendoorgse Berg nabij Haarle-Overijssel 19-23 september

In deze krant leest U : Een interview met een radioverzamelaar, Een glaskunstenaar. “Dromen van rozen” Interviews met mensen die vertellen over hun kinderjaren tussen de twee wereldoorlogen. Bart Madou op bezoek als literair deskundige,