Het nieuwe Canvas Persconferentie dinsdag 11 oktober 2005

Het nieuwe Canvas Persconferentie dinsdag 11 oktober 2005

VOORWOORD HET NIEUWE CANVAS: HET VERHAAL VAN THE BUILDING TYPESCHEMA AFSPRAKEN MET DE KIJKER 1. JOURNAAL & DUIDING TERZAKE TERZAKE LAAT (WERKTITEL) 2. CURRENT AFFAIRS TERZAKE ZATERDAG PANORAMA 3. GROOT DEBAT FRONTLIJN 4. DIEPGAAND GESPREK HET BELOOFDE LAND HET VERLOREN PARADIJS WAARVAN AKTE 5. CULTUUR PLANKENKOORTS MUZIEK OP ZONDAG DAG BOEK BOB DYLAN RETRO-JAZZ 6. GESCHIEDENIS DE GROOTSTE BELG KEERPUNT 7. HUMAN INTEREST HOGE BOMEN DE WERELD VAN TARANTINO II BEWOGEN LEVEN GAS STATION SINGLES 8. WETENSCHAP OVER LEVEN 9. CULTURELE EXPLORATIE TRIBE RARE STREKEN TIME MACHINE HIMALAYA 10. REIS TUSSEN DROOM EN WERKELIJKHEID REYNEBEAU & ROTTEN DE BENDE VAN WIM II 11. INTELLECTUEEL UITDAGEND SPEL CELSIUS DE ALLERSLIMSTE 12. SATIRE DE RECHTVAARDIGE RECHTERS COMEDY CASINO 13. ABSURDE HUMOR NEVENEFFECTEN HELP THE CATHERINE TATE SHOW II SMACK THE PONY NIGHTY NIGHT II LITTLE BRITAIN II 14. COMEDY BLACK BOOKS EXTRA’S ACCORDING TO BEX SENSITIVE SKIN CARRIE & BARRY 15. GELAAGDE FICTIE 15A. DETECTIVE MESSIAH INSPECTOR LYNLEY / DALZIEL & PASCOE/ SILENT WITNESS WIRE IN THE BLOOD 15B. DRAMA & DRAMADY ROME BLACKPOOL THE ROTTERS’ CLUB CARNIVALE II STATE OF PLAY 15C. FILM

Het nieuwe Canvas

3 4 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 21 22 23 24 26 27 28 29 30 31 35 36 37 39 41 43 44 45 46 48 49 50 52 53 54 55 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 82 83 85 86 87 89 90

2

Welkom bij het nieuwe Canvas Het is bekend: een verbouwing is moeilijker dan een nieuwbouw, maar vaak waardevoller omdat ze oude kwaliteiten verzoent met nieuwe noden. Dat hebben we gedaan met Canvas. De fundamenten en de muren hebben we laten staan, zodat het vertrouwde en gewaardeerde ‘straatbeeld’ bewaard bleef. Maar we hebben van het functionele gebouw een hippe loft gemaakt, met veel ramen en volop licht, frisse kleuren, een gevarieerde inrichting met grote ruimtes en gezellige kleine hoekjes, gemakkelijke doorgangen, maar vooral ook hoge en brede toegangsdeuren, zodat iedereen vlot naar binnen kan. The Building is klaar. We nodigen iedereen uit voor het openingsfeest op maandag 24 oktober. Een gebouw staat of valt met de kwaliteit van zijn dragende elementen. De vier ‘bouwstenen’ van het nieuwe Canvas zijn hét ultieme criterium geworden voor de selectie en productie van de nieuwe programma’s: sterke verhalen, kritische meerwaarde, alertheid en verrassende creativiteit. U verneemt er verder veel meer over, maar het komt er op neer dat wij met behulp van die bouwstenen vijftien vaste afspraken met de Canvaskijker hebben gemaakt die ondertussen een invulling hebben gekregen. Informatie is nog altijd het boegbeeld van een gemiddelde Canvasavond. Terzake wordt daarom ontdubbeld. De avond begint zoals gewoonlijk met duiding bij de actualiteit van de dag, maar rond elf uur brengen we voortaan in Terzake laat (werktitel) heel diverse opiniemakers samen om commentaar te geven bij die actualiteit. Zo houden we de burger wakker, in diverse opzichten. Panorama is een monument: het bestaat al zolang als de Vlaamse televisie en voortaan maakt het opnieuw eens per maand plaats voor eigen onderzoeksjournalistiek. Op zaterdag brengt Jan Leyers het nieuwe debatprogramma Frontlijn. Ook de andere programma’s zien er veelbelovend uit en we kijken met veel plezier uit naar het resultaat op het scherm. We hebben geen risico’s geschuwd, want met bijvoorbeeld Neveneffecten (absurde humor) geven we kansen aan jong talent zonder garantie op succes. En ook Comedy casino (satire) brengt een genre dat niet eerder op Canvas te zien was. Met cultuur wagen we ons weldra op nooit eerder betreden paden. Geschiedenis blijft belangrijk voor Canvas, maar we brengen het op een nieuwe manier: in De Grootste Belg eerst en daarna ook in Keerpunt, waarin telkens keerpunten uit de Belgische geschiedenis worden verteld. En ook het vertrouwde Spraakmakers maakt plaats voor nieuwe formats, zoals Het beloofde Land, Het verloren paradijs of Waarvan akte! De nieuwe quiz Celsius is speciaal bedacht voor het nieuwe Canvas en Reynebeau & Rotten is allesbehalve een alledaags reisprogramma. Zonder de uitdaging van het nieuwe net hadden we ons heel waarschijnlijk nooit in dit avontuur gestort. Ook onze buitenlandse programma’s zien er anders uit. Messiah en Wire in the Blood zijn heel anders dan Morse, maar even spannend en fascinerend. En we brengen ook bijzonder originele dramareeksen, zoals Blackpool, een gedurfde maar schitterende mix van misdaad, humor en musical . En dan hebben we het nog niet gehad over Rome, de duurste fictiereeks ooit, die ons op een heel nieuwe manier laat kennismaken met het oude Rome. De kijker zal ongetwijfeld even zijn weg moeten zoeken in het vernieuwde Canvasgebouw, maar hij zal snel merken dat de vertrouwde Canvassfeer er is blijven hangen. En dat is juist de meerwaarde van een verbouwing. Bart De Poot Netmanager Canvas

In deze brochure worden de filosofie, de missie en de programma’s van het nieuwe Canvas voorgesteld. De vormgeving en de netstyling komen op een andere persconferentie aan bod

Het nieuwe Canvas

3

Het nieuwe Canvas: het verhaal van The Building Het nieuwe Canvas is niet plotseling uit de lucht komen vallen. Het is geleidelijk gerijpt tijdens een lange introspectie naar de basisprincipes van het verdiepende net. Vandaag woedt bovendien een digitale mediastorm, waardoor elk net dat zich een beetje respecteert, de dure plicht heeft zijn positie te bepalen, zijn doel te omschrijven en alle mogelijke middelen daarvoor in te zetten. Laten we deze introspectie naar de basisprincipes even concreet overlopen en zien waar de vlucht van het nieuwe Canvas ons zal brengen.

Doelgroepen Canvas is geboren op 1 december 1997 en bestaat ondertussen bijna acht jaar. Het nieuwe Canvas start op 24 oktober 2005, maar het is geen revolutionaire omwenteling, waarbij we weer van nul beginnen. Het nieuwe Canvas is nog steeds Canvas, maar in een hogere versnelling. De mediawereld om ons heen evolueert drastisch en de kijker evolueert mee. Door het grotere digitale aanbod emancipeert de eerder passieve, ontvangende kijker naar een actieve, ontdekkende kijker. Canvas richt zich van bij de oorsprong op twee doelgroepen, namelijk de meerwaardezoeker (die naar televisie kijkt als dat “zijn eigen bekwaamheid bevestigt en tegemoet komt aan zijn zoeken naar meerwaarde”) en de actieve ontdekker (“voor wie televisie een middel is om de eigen leefwereld te verruimen en te verrijken”). Tot nog toe had de meerwaardezoeker het overwicht, maar het nieuwe Canvas wil de actieve ontdekker meer kansen geven. Canvas wil meer zijn dan een referentie voor goede, kwalitatieve programma’s, waar je iets kan van opsteken. Voortaan gaat de meeste aandacht naar de grootst mogelijke diversiteit aan programma’s en de ontdekking van nieuwe, gedurfde horizonten. Canvas wil daarbij focussen op de essentie, maar zonder inhoudelijke beperking. Geen contentspecialisme dus, maar wel een garantie voor kwaliteit.

Een sterk merk Canvas, het “verdiepende” net van de openbare omroep, is een sterk en alom gerespecteerd merk. Kijkers gaan er prat op dat ze geregeld naar Canvas kijken. Canvas heeft dan ook een groot bereik, een stabiel marktaandeel en een hoge waardering. Nochtans kijken liefhebbers van Canvas zelden aan een stuk door naar dit net. Canvaskijkers zijn ook maar gewone mensen en hebben soms gewoon nood aan triviale ontspanning of kijken samen met hun kinderen naar familiale programma’s. Anderen zijn ‘s avonds in de weer met het Internet of e-mail, trekken zich terug met een boek of tijdschrift, gaan uit eten met vrienden of trakteren zich op een concert, een tentoonstelling of een film in de bioscoop. Kortom, Canvas is er voor iedereen, maar slechts voor een deel van zijn tijd. We onthouden als eerste vuistregel: (1) Canvas is er voor iedereen, maar slechts voor een deel van zijn tijd.

Een nieuw perspectief Af en toe - en blijkbaar steeds meer - voelen kijkers de behoefte om via Canvas hun horizon te verruimen, wat bij te leren over de maatschappij en de wereld, hun eigen opinie te confronteren met die van anderen, of zichzelf te exploreren via hoogstaande en stimulerende programma’s. Het bereik van Canvas is alleszins veel groter dan de kijkcijfers laten vermoeden. Er zijn immers veel mensen die geregeld uit de dagelijkse sleur willen stappen en de wereld vanuit een ander perspectief willen bekijken. Zoals iemand die een toren beklimt om zijn dorp of stad vanuit de lucht te bekijken. Zeker, dat kost wat inspanning, maar de beloning is groot. Je kan het ook vergelijken met iemand die een bijzondere reis onderneemt, niet gewoon naar de kust of een dagje Ardennen of zelfs het prachtige Tenerife, maar een tocht naar Santiago de Compostela of naar de Scandinavische fjorden of naar de

Het nieuwe Canvas

4

binnenlanden van Vietnam. Canvas is dan de betrouwbare gids die je begeleidt en brengt waar je altijd had willen komen, maar die je bovendien dingen laat ontdekken die je zelfs in je stoutste dromen niet voor mogelijk had gehouden. We onthouden de volgende vuistregels: (2) Ik kies bewust, zegt de Canvaskijker. (3) De Canvaskijker verwacht kwaliteit, vakmanschap en ontplooiing. (4) De Canvaskijker wil ook graag verrast worden. (5) Canvas vereist een inspanning, maar de beloning is groot. (6) Canvas is de beste garantie voor een optimale tijdsinvestering.

De waarden De programma’s op het nieuwe Canvas moeten nog steeds voldoen aan de zes kernwaarden die in de loop van 2002 door Canvas zelf zijn vastgelegd en die vervat liggen in het woord “SMARAGD”: stimuleert, met klasse, alert, ruim, gelaagd en durf. Laten we ze kort nog even overlopen: • Stimuleert: prikkelt de nieuwsgierigheid en zet aan tot handelen. • Met klasse: sober, doordacht en stijlvol, een toonbeeld van vakmanschap. • Alert: houdt scherp de actualiteit in het oog. • Ruim: toont de wereld voorbij de horizon en verruimt je blik. • Gelaagd: legt diepere lagen bloot en legt onverwachte verbanden. • Durf: verkent grenzen en durft nieuwe wegen in te slaan. De zes kernwaarden geven al een duidelijke indruk van wat je van programma’s op Canvas mag verwachten. Zij vormen de criteria waaraan alle programma’s op Canvas in meerdere of mindere mate moeten voldoen, zowel vroeger als vandaag. Zij vormen het bredere kader waarbinnen Canvas - ook het “nieuwe” Canvas - opereert.

The Building Eind 2003 werd de aftrap gegeven voor een nieuw Canvas, dat een beter en meer afdoend antwoord wil geven op de uitdaging van het digitale mediatijdperk. Het leek soms op een zoektocht naar de heilige graal, maar geleidelijk werd het inzicht duidelijker. Canvas hield enquêtes bij de eigen kijkers, bevroeg deskundigen, reisde geregeld naar de BBC, het Mekka van de public broadcasting, organiseerde diverse profieldagen en nam een massa nieuwe voorstellen onder de loep. Al die inspanningen werden gebundeld in “The Building”, de naam van het vernieuwingsproject van Canvas, waarmee werd onderstreept dat er gebouwd werd aan het Canvas van de toekomst.

De bouwstenen van het nieuwe Canvas De voornaamste taak van “The Building” was de omschrijving van vier extra bouwstenen, waaraan de nieuwe programma’s moesten voldoen, bovenop de zes kernwaarden: • • • •

Sterke verhalen: Canvas vertelt in eerste instantie een goed verhaal of vat een onderwerp in verhalen (cases). Kritische meerwaarde: Canvas wil debat en controverse en een zo groot mogelijke diversiteit aan invalshoeken. Alertheid: Canvas zet belangrijke actuele thema’s op de agenda en vergroot daarmee zijn impact. Verrassende creativiteit: Canvas wil verrassen met innoverende programma’s, met een verfrissende vorm en vernieuwende humor.

Het nieuwe Canvas

5

De vier bouwstenen zijn extra klemtonen De bouwstenen vormen extra klemtonen in het waardendebat van Canvas. Wie de bouwstenen met de kernwaarden vergelijkt, merkt meteen dat “alertheid” een herhaling is van “alert”, zoals “verrassende creativiteit” een toepassing vormt van “durf”. “Kritische meerwaarde” kan je ook wel koppelen aan “ruim” en “gelaagd”. Met deze bouwstenen wil The Building dus vooral duidelijk maken waar bij het nieuwe Canvas de prioriteiten liggen. Canvas moet vooral alerter worden. Canvas leeft in het nu en niet in het verleden en geeft dus (bijvoorbeeld) een voorkeur aan hedendaagse cinefiele films boven oudere klassiekers. Canvas is niet vrijblijvend. Het wil debat en controverse over dingen die vandaag gebeuren en die de kijker raken tot in zijn ziel. Canvas wil alleszins minder statisch en voorspelbaar zijn dan voorheen. Het nieuwe Canvas wil zich profileren als een dynamisch net dat geregeld erg verrassend uit de hoek zal komen. Eén bouwsteen lijkt helemaal nieuw in vergelijking met de kernwaarden. Het gaat om “Sterke verhalen”. In feite wordt hier herinnerd aan de oudste wet van elke menselijke communicatie: wie iets wil vertellen verpakt zijn boodschap best in een boeiend verhaal. Met andere woorden: Canvas heeft geen behoefte aan hermetische documentaires of abstracte beschouwingen. Sterke verhalen raken immers de mensen en enkel op die manier kan het eerste beginsel (“Canvas is er voor iedereen...”) gerealiseerd worden. Dit alles leidt ons tot twee nieuwe vuistregels: (7) Canvas is alert en leeft in het nu. (8) Canvas raakt de mensen.

De vuistregels van het nieuwe Canvas Laten we tot slot nog eens de verschillende vuistregels overlopen die hebben bijgedragen om de weg te vinden naar het nieuwe Canvas: 1. Canvas is er voor iedereen, maar slechts voor een deel van zijn tijd. 2. Ik kies bewust, zegt de Canvaskijker. 3. De Canvaskijker verwacht kwaliteit, vakmanschap en ontplooiing. 4. De Canvaskijker wil ook graag verrast worden. 5. Canvas vereist een inspanning, maar de beloning is groot. 6. Canvas is de beste garantie voor een optimale tijdsinvestering. 7. Canvas is alert en leeft in het nu. 8. Canvas raakt de mensen. 9. Canvas is de betrouwbare gids, de sherpa, die je meeneemt op een verrassende tocht.

Het nieuwe Canvas

6

Vijftien afspraken Binnen het kader van de waarden en de bouwstenen van Canvas en met de vuistregels in gedachte maakt het nieuwe Canvas een aantal afspraken met de kijker over de programma’s die hij op Canvas mag verwachten. Het gaat om niet minder dan vijftien afspraken, waarbinnen een ruime waaier van programma’s tot ontwikkeling zullen komen. Hieronder een overzicht van die afspraken en de invulling ervan tijdens de eerste maanden. 1. Journaal & Duiding Terzake (vernieuwd): analyse van en duiding bij de dagactualiteit Terzake laat (werktitel): opinies over de actualiteit 2. Current affairs Terzake zaterdag: gedurfde en minder evidente current affairs-reportages Panorama: grote current affairs-documentaires, ook eigen producties en onderzoeksjournalistiek 3. Groot debat Frontlijn: debatprogramma met Jan Leyers over de waarheid achter het nieuws 4. Diepgaand gesprek Het beloofde land: prominente buitenlanders die in ons land verblijven, houden ons een spiegel voor van onze identiteit Het verloren paradijs: vier mannen en vrouwen geven hun visie op de kunst van het leven en overleven Waarvan akte: de persoonlijkheid van de gast wordt op een verrassend creatieve manier geanalyseerd aan de hand van de 4 akten: geloof, hoop, berouw en liefde 5. Cultuur Plankenkoorts: concertregistraties en muziekdocumentaires klassieke muziek Muziek op zondag: concertregistraties en muziekdocumentaires lichte muziek Dag Boek: bekende mensen stellen hun favoriete boek voor Bob Dylan: film van Martin Scorsese over Bob Dylan De culturele afspraak (werktitel): cultuurprogramma 2006 Retro-Jazz: de reünie van vier veteranen van de Belgische jazz 6. Geschiedenis De Grootste Belg: Canvasprogramma’s rond de verkiezing van de Grootste Belg aller tijden: startevenement, tien documentaires over de genomineerden, finale Keerpunt: documentaires over keerpunten in de Belgische geschiedenis 7. Human interest Hoge Bomen: portretten van intrigerende Belgen De wereld van Tarantino II : de wereld gezien door jonge filmmakers Bewogen leven : verhalen over bewogen levens Gas Station: de microkosmos van benzinestations in heel de wereld Singles: op zichzelf staande human interest documentaires 8. Wetenschap Over leven: wetenschap die je raakt, met een menselijke benadering 9. Culturele exploratie Tribe: een Brit dompelt zich onder in primitieve cultuurgemeenschappen Zwerfroute : reportages over mensen en gebruiken in verre buitenlanden Rare Streken: de beste landen- en natuurdocumentaires Time Machine: reeks over de impact van de Tijd op het leven op aarde. Himalaya: Michael Palin maakt een epische reis door de Himalaya 10. Reis tussen droom en werkelijkheid Reynebeau & Rotten: een onwaarschijnlijk duo op reis door Groot-Brittannië De bende van Wim II: de Bende maakt een tweede tocht door Europa

Het nieuwe Canvas

7

11. Intellectueel uitdagend spel Celsius: quizkandidaten strijden koortsachtig om de ideale score te bereiken De allerslimste (werktitel): Bert Kruismans verdedigt de Canvaskas 12. Satire De rechtvaardige rechters: het panel beoordeelt op een nieuwe locatie de actualiteit Comedy casino: de beste Vlaamse en internationale ‘stand uppers’ doen hun ding 13. Absurde humor Neveneffecten: knettergekke maar geloofwaardige documentaires Help: zwarte humor op de divan van een psychiater The Catherine Tate Show II : sketchshow Smack the Pony: ‘girlpower’ in sketchformaat Nighty Night II : gitzwarte comedy over duivelse intrigante Little Britain II: de kleine kantjes van Groot-Brittannië 14. Comedy Black Books: sitcom over een zwartgallige boekhandelaar Extra’s : Ricky ‘The Office’ Gervais als figurant naast beroemde acteurs According to Bex: een vrouw in een mannenwereld Sensitive Skin: pittige relatiekomedie over sexy ‘sixtysomethings’: met Joanna Lumley en Denis Lawson Carrie & Barry: frisse relatiekomedie over ‘forthysomethings’ 15. Gelaagde fictie 15a. Detective Messiah: ‘whydunit’ over seriemoordenaar(s) met Bijbelse motieven Wire in the Blood: harde detective met een psycholoog als hoofdpersonage Inspector Lynley / Dalziel & Pascoe/ Silent Witness: nieuwe reeksen 15b. Drama & Dramady Rome: superproductie van HBO en BBC over twee gewone soldaten in het bruisende, chaotische en viscerale Rome ten tijde van Julius Caesar Blackpool: hoogst originele combinatie van thriller, drama en musical in de Britse badplaats Blackpool. The Rotters’ Club: ‘coming of age’ in de seventies, naar Jonathan Coe Carnivale II: tweede reeks afleveringen van de mysteryreeks in de Amerikaanse Midwest tijdens de depressiejaren State of Play: fascinerende politieke thriller over de relatie tussen politiek, media en industrie 15c. Film Film op dinsdag: kwaliteitsfilms: vaak bekroond, niet puur commercieel maar met grote toegankelijkheid. Meerwaarde in verhaal, cast, makers, enz. Televisiefilm woensdag: televisiefilms die uitblinken door hun sterke cast en verrassende plot, engagement en kritische zin, moderne thema’s. Film op vrijdag: kwaliteitsfilms die een venster op de wereld bieden; klassiekers maar ook aandacht voor minder bekende filmlanden

Het nieuwe Canvas

8

Typeschema MAANDAG

DINSDAG

WOENSDAG

DONDERDAG

VRIJDAG

13:00 24/10 : startshow

1/12 : slotshow

14:00 Grootste Belg

15:30

ZATERDAG PLANKENKOORTS

KETNET

KETNET

KETNET

TERZAKE

TERZAKE

Grootste Belg

KETNET

KETNET

TERZAKE

TERZAKE

KETNET

17:45 20:00

TERZAKE

TERZAKE ZATERDAG

20:30 20:45

DE GROOTSTE

21:00

BELG

21:20

CH.LEAGUE (2x) CELSIUS

CH.LEAGUE (2x) HOGE BOMEN

DE GROOTSTE BELG

FILM OP

21:30 RECHTVAARDIGE

DINSDAG

ZWERFROUTE

21:45

RECHTERS

FICTIE

MESSIAH/

22:00

ROME

"human interest"

WIRE IN THE

22:20

BLOOD

22:30 22:50

REYNEBEAU &

INSPECTOR

ROTTEN/

LYNLEY/

BENDE VAN WIM

DALZIEL &

TRIBE

PASCOE

PEULENGALEIS/

FRONTLIJN

NEVENEFFECTEN/ STUDIO 1

CANVAS LAAT

23:00 23:10 23:20

BLACKPOOL CANVAS LAAT

CANVAS LAAT

CANVAS LAAT

CANVAS LAAT

23:30

HELP

23:50 0:00

CATHERINE TATE

BEWOGEN LEVEN

0:10

BLACKADDER/

0:30

Spraakmakers/Het

SMACK THE PONY De Grootste Belg

0:45

beloofde land (H zo)

(H ma)

1:00

Lus Terzake

1:10 1:30 1:40 2:00

Het nieuwe Canvas

Lus Terzake Rechtv. Rechters (H ma) Lus Terzake Champ.League 1/11-22/11

DE WERELD VAN TARANTINO

FILM OP

BLACK BOOKS

VRIJDAG De Grootste Belg (H do)

Reynebeau .& Rotten/ Bende v.Wim (H vrij)

Lus Terzake

Lus Terzake Lus Terzake Champ.League 2/11-23/11

9

AFSPRAAK 1 JOURNAAL EN DUIDING

Canvas brengt dagelijks een eigen journaal en aanvullende duiding. Daarbij wordt bijzondere aandacht besteed aan internationale berichtgeving, cultureel, economisch en wetenschappelijk nieuws. De duiding vult het actuele nieuws aan, is grondig, scherp, alert en biedt een brede kijk op de gekozen onderwerpen. Er is ook volop ruimte voor andere opinies, gezichten en gesprekspartners dan de bekende en veelgevraagde commentatoren of experts.

Terzake

Terzake laat (werktitel)

Het nieuwe Canvas

10

Terzake Het nieuwsmagazine Terzake blijft om acht uur de Canvasavond openen vanuit de vertrouwde studio, die een opfrisbeurt krijgt. Phara de Aguirre en Siegfried Bracke zijn ook na 24 oktober gastvrouw en gastheer. Terzake zal meer dan vroeger zelf thema’s op de agenda proberen te zetten, nieuws en duiding vanuit een eigen invalshoek brengen, en aandacht besteden aan buitenlands nieuws. Terzake wordt iets korter, maar blijft even alert, scherp en diepgaand als voorheen. Elke weekdag van 20.00 u. tot 20.40 u. (hh in de ‘Nachtlus’ na afloop van de andere Canvasprogramma’s) Phara de Aguirre en Siegfried Bracke blijven de twee vaste waarden van Terzake. Zij staan er garant voor dat het handelsmerk van Terzake gevrijwaard blijft: de juiste vraag op het gepaste moment, het onbevangen gesprek dat naar de kern van de zaak gaat. Ze staan voor analyse, scherpte, directheid en karakter: eigenschappen die Terzake altijd hoog in het vaandel heeft gedragen. Terzake begint voortaan met een Journaal van een kwartier: de beelden en gebeurtenissen van de dag, gebracht voor de veeleisende Canvaskijker. Daarna volgt het eigenlijke magazine met nieuwsverhalen die worden uitgediept. Reportages, live interventies en studiogesprekken brengen een eigen en vooral eigenzinnige kijk op de actualiteit. Het grote verhaal van de dag kan uit het binnen- of buitenland komen. Het binnenlandse nieuws en zeker ook de Wetstraat blijven een belangrijke inspiratiebron, maar meer dan ooit geldt voor Terzake dat de wereld een dorp is. De Amerikaanse president Bush is even dichtbij als premier Verhofstadt of minister-president Leterme. Meer nog dan vroeger wil Terzake een eigen invalshoek op het nieuws brengen en proberen om zelf thema’s op de agenda te zetten. Het programma wil uitdrukkelijk spraakmakend zijn. Terzake wordt iets korter. Nu loopt Terzake tot vijf voor negen; van 24 oktober af wordt dat kwart voor negen. Maar minder is in dit geval meer: minder onderwerpen, maar nog meer diepgang. Bovendien is er voortaan ook een laatavondversie van Terzake, met heel diverse opinies bij de actualiteit. Kortom: Terzake wordt nog meer terzake. Eindredactie: Elly Vervloet, Carl Voet, Dieter Ceustermans Productie: Sigrid Van Lokeren Hoofdredactie: Kris Hoflack

Suggesties: Terzake laat, Terzake zaterdag, Panorama, Frontlijn, De Grootste Belg

Het nieuwe Canvas

11

Terzake laat (werktitel) Het Journaal en Terzake brengen het wat en het waarom van de nieuwsfeiten. Terzake laat wil de Canvaskijkers een leidraad geven voor wat ze ervan moeten denken. Van maandag tot donderdag praten afwisselend Tim Pauwels en Kathleen Cools op locatie over telkens twee actuele thema’s met betrokkenen, experts en opiniemakers. Niet alleen over politiek, maar over alle hete hangijzers waarover de kijker wel eens een verstandige mening wil horen. Op vrijdag is er - eveneens op locatie - een interview met een politicus. Telkens om 23.20 u. Van maandag tot donderdag worden in elke aflevering twee gespreksthema’s aangesneden. Het programma begint uiteraard met de dé kwestie: een uitspraak, een plan, een staking, een ramp, een file van 100 kilometer. Maar ook prangende onderwerpen uit cultuur, wetenschap en economie krijgen op vaste dagen de aandacht die ze verdienen. Terzake laat vertrekt van een controversiële stelling en laat die door een direct betrokkene verdedigen. De panelgasten van Tim Pauwels en Kathleen Cools zijn het daar al dan niet mee eens. Ze ventileren hun eigen mening of proberen de direct betrokkene tot meer duidelijkheid of enige nuancering te bewegen. De panelgasten van Terzake laat zijn mensen die we nog niet te vaak op tv zien en die toch een groot aanzien hebben in het maatschappelijke debat. Mensen met brede interesses en een uitgesproken mening, die hun mening ook trefzeker kunnen verwoorden en verdedigen. Mensen die het hart links en die het hart rechts dragen, kunstenaars en economen, coryfeeën en nobele onbekenden (maar niet meer voor lang). Opiniemakers dus. Ze gaan in discussie met experten en direct betrokkenen bij wat de actualiteit ons biedt. Het gaat in Terzake laat niet om gelijk krijgen, maar om van gedachten wisselen. De kijker zal er wel het zijne/hare van denken. Op vrijdag heeft Terzake laat een ietwat andere formule. Dan leggen Kathleen Cools en Tim Pauwels samen één politicus op de rooster. Ze stellen hem of haar de vragen die zich opdringen, maar raken ook minder voor de hand liggende kwesties aan. Terzake laat is een interactief programma voor de wakkere Canvaskijker. Het wordt niet in een studio opgenomen, maar ’s avonds, live on tape, op plaatsen in Vlaanderen waar mensen samenkomen om te praten: in cafés, buurthuizen, volkshuizen, parochiezalen. Het programma duurt ongeveer 35 minuten en wordt nog dezelfde avond uitgezonden. De stelling van Terzake laat verschijnt elke dag op www.vrtnieuwsnet.be . De kijkers worden uitgenodigd om via de internetpoll hun eigen mening te ventileren. Eindredactie: Greet Nagels en Pascal Dossche Coördinatie: Louis Van Dievel / Productie: Sigrid Van Lokeren Hoofdredactie:Kris Hoflack Suggesties: Terzake, Terzake zaterdag, Panorama, Frontlijn, De Grootste Belg

Het nieuwe Canvas

12

AFSPRAAK 2 CURRENT AFFAIRS

Canvas brengt actuele, spraakmakende verhalen over macht en machtsmisbruik, menselijke idealen en realisaties in eigen land en in de rest van de wereld, verhalen die tot nadenken stemmen en de kijker helpen feiten en gebeurtenissen te plaatsen in een brede context. Er is een mix van onderwerpen die ‘leven’ bij de kijker, thema’s die de potentie hebben om dat te gaan doen en topics die op het eerste gezicht ver van hun bed liggen maar toch relevant zijn.

Terzake zaterdag Panorama

Het nieuwe Canvas

13

Terzake zaterdag Vanaf 29 oktober brengt Terzake zaterdag een andere, wat eigenzinnige kijk op de actualiteit met - na het Canvas-Journaal - telkens één langere aangekochte reportage. Rudi Vranckx leidt de reportages in. Op zaterdag om 20.00 u. Terzake zaterdag volgt de actualiteit op de voet als het kan en moet, maar kijkt ook verder dan de ‘waan van de dag’ en onderzoekt het nieuws met de nodige afstand. Terzake zaterdag durft zowel vormelijk als inhoudelijk verder te gaan dan “strictly current affairs”: een docudrama kan, als daarmee een actueel onderwerp in alle scherpte wordt gesteld. Ook belangwekkende onderwerpen die minder prominent het wereldnieuws bepalen, kunnen aan bod komen. Terzake zaterdag is af en toe provocerend, durft tegen de haren in te strijken met reportages die ingaan tegen de gangbare opvattingen. Terzake zaterdag zet de kijker aan het denken. Investigative journalism krijgt ook een plaats in Terzake zaterdag, bijvoorbeeld over de onstuitbare opgang van extreem racistische rockmuziek in Europa en Amerika (Nazi Hate Rock). Of ook actueel: een onderzoek naar de toenemende privatisering van de oorlog (Private Warriors). In Irak geeft het Amerikaanse leger steeds meer opdrachten (veiligheid, logistiek, catering, enz) in handen van privécontractanten. Besparing of riskante afhankelijkheid? Terzake zaterdag durft gevoelige onderwerpen aan te snijden, zoals de islam en de positie van de vrouw. In Looking for Sherazade doorbreken mondige moslimvrouwen het taboe en praten openhartig over hun seksualiteitsbeleving (of het gebrek eraan): lichaam, maagdelijkheid, onwetendheid, huwelijk, orgasme, enz. Terzake zaterdag durft de dingen scherp te stellen, om de discussie aan te zwengelen, rond euthanasie bijvoorbeeld. In Mademoiselle et le docteur legt een nog kranige, levenslustige dame rustig uit waarom ze op 80 uit het leven wil stappen (wat ze ook doet) en werkt een dokter aan een doe-het-zelfapparaat voor bejaarden die hetzelfde willen doen. Aankoop: Luc Verreth Productie: Sigrid Van Lokeren Hoofdredactie: Kris Hoflack Suggesties: Terzake laat, Terzake zaterdag, Panorama, Frontlijn, De Grootste Belg

Het nieuwe Canvas

14

Panorama Panorama is en blijft het enige langere duidingsprogramma van de VRT-tv. Het brengt elke zondag - na het Canvas-Journaal - aangekochte ‘current affairs’-reportages over thema’s die het wereldnieuws bepalen. Maar er is meer: voortaan presenteert William Van Laeken één keer per maand een eigen productie van de Nieuwsdienst: spraakmakende onderzoeksreportages over Vlaamse onderwerpen die de Vlamingen direct aanbelangen. Op zondag om 20.00 u. (hh om 23.50 u.) Van Panorama is wel eens gezegd dat het, zoals een kat, negen levens heeft. Het programma is zo oud als de Vlaamse televisie zelf (geboortejaar 1953!) en werd in die meer dan een halve eeuw uiteraard talrijke keren vernieuwd en aangepast. In 2000, met de komst van Koppen op TV1 (Eén), verhuisde het naar Canvas en werd daar de baken van de goede ‘current affairs’. Maar het ging wel uitsluitend om aangekochte reportages. Bij het nieuwe Canvas komt daar nu verandering in. Panorama brengt één keer per maand, telkens op de laatste zondag, een eigen grote onderzoeksreportage. De eerste eigen reportage wordt uitgezonden op zondag 30 oktober. In “België, doelwit of draaischijf van internationaal terrorisme?” onderzoeken reportagemakers Rudi Vranckx en Wim Van Den Eynde of islamterreur ook bij ons mogelijk is. Wie heeft zich na de bommen in de Londense metro niet afgevraagd of zoiets ook hier kan gebeuren? Met het terreurproces dit najaar bekijken we wie daar terecht staan en waarvoor. Welke verbindingen zijn er met het buitenland? Hoe gemakkelijk konden terroristen die bij de aanslagen van Madrid betrokken waren, bij ons tijdelijk onderduiken? Panorama heeft voor deze reportage nauw samengewerkt met de SIE, de Speciale Interventie Eenheid van de federale politie, en met Glenn Audenaert en Alain Grignard van de federale politie Brussel. Een maand later, op 27 november, brengt Panorama een eigen spraakmakende reportage over de dumpingpraktijken met Oost-Europese truckers in de Belgische transportsector. Pikken de Moldaviërs en Roemenen onze jobs in? Hoe legaal of illegaal is één en ander? En kunnen Belgische transportbedrijven nog overleven tenzij door hun boeltje te verhuizen naar Oost-Europa? Uiteraard blijft Panorama ook de beste current affairs uit het buitenland aankopen. Zo is er op zondag 6 november Gods Rottweiler, een documentaire over Benedictus XVI en de man die hij was voor hij paus werd. Productie: Sigrid Van Lokeren Hoofdredactie: Kris Hoflack

Suggesties: Terzake, Terzake laat, Frontlijn, Hoge bomen, State of Play

Het nieuwe Canvas

15

AFSPRAAK 3 GROOT DEBAT Canvas zwengelt het debat aan over de grote vraagstukken waar de Vlamingen mee bezig zijn, zodat de kijker in staat is zich een eigen opinie te vormen. Wat is er met onze maatschappij aan de hand? Het debat is onderbouwd door persoonlijke verhalen die uit het leven gegrepen zijn (relevante cases). Het is een tegensprekelijk debat met diverse standpunten, zowel officiële als niet-officiële. Canvas peilt ook naar wat latent broeit in de maatschappij. Het debat is scherp en kritisch; controverse kan maar is geen doel. Het debat wordt aangezwengeld met soms onverwachte en verrassende stemmen en figuren.

Frontlijn

Het nieuwe Canvas

16

Frontlijn De waarheid achter het nieuws In Frontlijn gaat Jan Leyers in een reportage én een studiodiscussie met vier gasten op zoek naar wat er schuilgaat achter het nieuws. Want spraakmakende feiten en affaires zijn niet zómaar ‘talk of the town’. Ze zijn meer dan de sensatie van het moment. Het zijn vaak symptomen van veranderingen die veel dieper gaan. Net die fenomenen wil Frontlijn onderzoeken. Op zaterdag om 22.15 u. vanaf 29 oktober. (hh op zondag om 00.30 u.) Met Nachtwacht heeft Jan Leyers de afgelopen jaren de bakens verzet van wat een discussieprogramma kan zijn. Nachtwacht stond niet alleen bekend als het programma dat de mensen liet uitspreken, maar vooral ook als een talkshow die uitdrukkelijk de diepgang opzocht. Frontlijn trekt die lijn door, maar wil veel meer dan Nachtwacht de vinger op de pols van de actualiteit houden. Niet door over elk actueel feit het debat aan te gaan, maar door op zoek te gaan naar de waarheid áchter de actualiteit. Plots duiken overal verhalen op over corrupte flikken. Wat is er aan de hand? Van Mechelen tot Tessenderlo wordt hard opgetreden tegen jongeren die overlast veroorzaken. Verwende snotneuzen of onverdraagzame buurtbewoners in een midlifecrisis? In wegrestaurants worden de toiletten onderhouden door onwaarschijnlijk onderbetaalde buitenlanders. Slavernij anno 2005? Drie nieuwsfeiten, die telkens een symptoom zijn van een dieperliggend fenomeen. In de studio gaat Jan Leyers met vier gasten op zoek naar de fenomenen en evoluties die de feiten verklaren, en naar concrete manieren om erop in te spelen. De discussie heeft als het ware een spiraalvorm: gestuurd door de reportage proberen de gesprekspartners dieper te graven in de onderliggende fenomenen. Want de basis van Frontlijn is elke week een reportage die het feitenverhaal brengt. Die wordt niet in één keer getoond, maar in verschillende hoofdstukken. Elk hoofdstuk van de reportage brengt een nieuw aspect aan van het thema, geeft een nieuwe en soms verrassende wending aan het verhaal, en een nieuwe impuls aan de studiodiscussie. Zo kunnen de reportage en de discussie elkaar verrijken. Want human interest-reportages zijn vaak vrijblijvend en discussieprogramma’s durven al eens wegdwalen van de concrete feiten. Frontlijn wil daarom de twee combineren: de reportage levert de verhalen en de feiten, de discussie probeert te achterhalen wat er aan de hand is en wat er moet gebeuren. De kracht van Nachtwacht lag niet alleen in de sterke formule, maar ook in het werk achter de schermen. Aan elke aflevering ging uitgebreid studiewerk vooraf, met grondige voorgesprekken en dossiers voor elke gast. Ook Frontlijn wil zo grondig te werk gaan. Reportage en studiodiscussie worden bovendien parallel voorbereid door de redactie: de thema's die aangebracht worden door de praatgasten, worden afgecheckt bij de hoofdpersonages van de reportage; de verschillende aspecten van het verhaal worden voorgelegd aan de praatgasten. Frontlijn richt zich dan ook op de kijkers die geboeid worden door spraakmakende nieuwsfeiten, maar die vooral ook willen weten hoe het zover is kunnen komen en waar het naartoe moet, die niet alleen willen weten maar ook begrijpen. Want als je áchter het ophefmakende nieuws kijkt, dan zie je wat er echt aan de hand is anno 2005. Frontlijn wordt door Telesaurus gerealiseerd voor Canvas Programmamanager: Regine Clauwaert Suggesties: Terzake, Terzake Laat, Panorama, Hoge bomen

Het nieuwe Canvas

17

AFSPRAAK 4 DIEPGAAND GESPREK Canvas brengt inspirerende gesprekken tussen een interviewer met autoriteit en een unieke gast die de tijd krijgt om zijn verhaal en zijn visie (op het leven, op de mens, op zijn loopbaan, enz.) te ontwikkelen. Door de visie en levenservaring van de gast leert de kijker de wereld beter te begrijpen. Zijn verhaal leidt tot ontplooiing en dieper inzicht.

Het beloofde land

Het verloren paradijs

Waarvan akte

Het nieuwe Canvas

18

Het beloofde land Het beloofde land is een 8-delige reeks portretten van prominente buitenlanders die van België (tijdelijk) hun thuisbasis hebben gemaakt: Chris Finch, Dr. Nasser Nadjmi, Ramsey Nasr, Kazushi Ono, Jef Rademakers, Ajit Shetty, Dana Spinant en Chika Unigwe. Journaliste Nadia Dala praat met hen over hun leven en hun carrière in ons land. Tegelijk houden zij ons een spiegel voor van onze eigen identiteit: door hun onbevangen blik krijgen wij een andere kijk op onszelf. Op zondag om 21.45 u. vanaf 30 oktober. (hh op maandag om 00.30 u.) Met Het beloofde land zoomt Canvas dit najaar in op eigen land. De Vlaming en zijn eigen(aardig)heden belanden onder de microscoop en worden kritisch ontleed. Wie zijn wij en hoe leven, werken en denken we? Aan wie kan je zoiets beter vragen dan aan mensen die zich in de bevoorrechte positie bevinden van buitenstaander én insider tegelijk. Mensen die in ons land wonen en werken, maar ook weten hoe het elders is. Mensen die objectieve waarnemers en getuigen zijn, maar tegelijk ook betrokken bij wat er in ons land gebeurt en leeft. Daarom gaat Nadia Dala de komende weken op bezoek bij acht prominente buitenlanders die al geruime tijd in België wonen en dus prima geplaatst zijn om ons een spiegel voor te houden. Nadia praat met hen op drie locaties uit hun eigen leefwereld. Bij hen thuis gaat het over leven en wonen in België. Op hun werkplek vergelijken ze de economische, politieke en sociale toestand bij ons met die in hun vaderland. Op hun favoriete culturele locatie ten slotte vertellen ze over de manier waarop ze onze cultuur beleven en verzoenen met hun eigen achtergrond. Hoe goed is ons onderwijssysteem en hoe slecht zijn onze eetgewoontes? Hoe surrealistisch is onze Vlaamse identiteit? Wat symboliseert onze Vlaamse cultuur: de schilderijen van Rubens of onze gastronomische hoogstandjes? In Het beloofde land vernemen we het uit eerste hand van: •

Chris Finch basketballcoach van Bree en verkozen tot de Belgische basketballcoach van 2004; is van Amerikaanse afkomst en woont sinds 2004 in België. “In tegenstelling tot in andere landen hebben de Belgische supporters wel iets te zeggen en uiten ze hun (on)genoegen over de stand van zaken maar al te graag.”

•

Dr Nasser Nadjmi topchirurg van Iraanse afkomst; woont in België sinds 1987; kwam naar België om kapitein ter lange omvaart te worden maar eindigde uiteindelijk als chirurg. “In het begin zei ik dat ik uit Perzië kwam om de verdenking van me af te schudden dat ik een halve Neanderthaler was of met de permanente aandrang rondliep hier de boel op te blazen.”

•

Ramsey Nasr de Palestijns-Nederlandse Antwerpse stadsdichter; is regisseur, schrijver, acteur en stadsdichter; woont sinds 1991 in België. ”Ben ik dan een buitenlander? Ik spreek niet eens Arabisch. Ik ben opgegroeid met de Soundmix Show, Wedden dat? Rad van Fortuin, Louis Paul Boon, Willem Elsschot en klassieke muziek.”

•

Kazushi Ono de Japanse muziekdirecteur van de Munt; woont sinds 2002 in België; Ik was verbaasd over de capaciteit van Guy Verhofstadt om direct in het Frans te antwoorden, of in het Engels of Duits aan journalisten, maar ook zijn spontaniteit en humor verrasten mij. Dat zie ik dan ook als typisch Belgisch: dat multiculturalisme. Dat merk ik ook in de opera."

Het nieuwe Canvas

19

•

Jef Rademakers de Nederlandse televisiemaker en auteur; neerlandicus, tv-criticus, regisseur, producent, schrijver; pionier op het vlak van emo-televisie, geestelijke vader van De Pin Up Club en Klasgenoten; woont sinds 1990 in België. “Vlaanderen, dat is voor mij vreten en zuipen en dus heb ik tegenwoordig meer zin in het klaarmaken van groentesoep voor de hele familie dan in het maken van een nieuw tvprogramma.”

•

Ajit Shetty de Indische topman van Janssen Pharmaceutica; manager van het jaar 2004; woont sinds 1994 in België. “Ik heb mij heel snel kunnen aanpassen, binnen de kortste keren leerde ik wassen en strijken.”

•

Dana Spinant de Roemeense hoofdredactrice van The European Voice en correspondente voor de Roemeense televisie; woont sinds 1997 in België. “België moet je vooral zien als de ultieme samenvatting van Europa.”

•

Chika Unigwe schrijfster van Nigeriaanse afkomst; woont sinds 1995 in België. “Toen ik in België aankwam schrok ik wel eventjes van het uitgebreide bestek dat jullie gebruiken!”

Productie: Yo De Donder / Eindredactie: Jackie Claeys Programmamanager: Regine Clauwaert

Suggesties: De Grootste Belg, Frontlijn, Bewogen leven

Het nieuwe Canvas

20

Het verloren paradijs In Het verloren paradijs praat Anna Luyten over vijf belangrijke ethische thema’s met Zuster Jeanne Devos (missiezuster in India), moraalfilosoof Koen Raes, professor in de psychologie Mia Leijssen en provinciegouverneur Steve Stevaert. Wat betekenen die thema’s voor hen en welke rol spelen ze in hun eigen leven? Een diepgravend programma over de mens met al zijn streven en tekortkomingen, zijn sterke en zijn zwakke kanten. Deze winter op Canvas. Wat zoeken wij mensen bij elkaar en hoe tevreden kunnen we nog leven? Is er wel een weg naar het geluk? Anna Luyten vraagt het aan haar gasten aan de hand van vijf ethische thema’s: goed en kwaad, angst en vertrouwen, liefde en gemis, schuld en schaamte, leven en sterven. In vijf afleveringen belichten de vier gesprekspartners deze ethische thema’s waarmee iedereen te maken krijgt. Het verloren paradijs wil geen antwoorden bieden, maar wel tot nadenken stemmen. Het toont de vele wegwijzers in de kunst van het leven. Interviews: Anna Luyten Regie en eindredactie: Jackie Claeys / Productie: Lea Van Egdom Programmamanager: Regine Clauwaert Suggesties: Frontlijn, De wereld van Tarantino, Plankenkoorts

Het nieuwe Canvas

21

Waarvan akte Waarvan akte is een programma waarin een onzichtbare interviewer op een bijzondere locatie met een gast praat over grote thema’s in zijn leven, aan de hand van de akten van geloof, hoop, berouw en liefde. Deze winter op Canvas. Een geheime plek in een indrukwekkend landschap met daarin slechts één huisje, net groot genoeg voor een man of een vrouw alleen. Dat is het decor voor een bijzondere ontmoeting tussen twee mensen van wie we de ene ‘de Gast’ zullen noemen en de andere ‘de Stem’. Maar vóór de avond valt, zal ‘de Gast’ ‘de Stem’ niet te zien krijgen. Ze is onherkenbaar gemaakt en zit ergens verborgen in een kamertje van waaruit ze het doen en laten van zijn of haar ‘Gast’ kan volgen. ‘De Gast’ hoort een vervormde ‘Stem’ via een klein draadloos hoorapparaatje. Pas op het einde van de dag zullen ze elkaar ‘onder vier ogen’ kunnen spreken. In vier bedrijven, elk gekoppeld aan één van de grote momenten van de dag (ochtend, middag, valavond en nacht), praat ‘de Stem’ met ‘de Gast’ over vier essentiële thema’s in een mensenleven: geloof, hoop, berouw en liefde. Vier akten, vier essentiële thema’s in een nieuwe reeks op Canvas: ‘Waarvan akte’. Producer: Paul Peyskens Programmamanager: Liljan Delbaere Suggesties: Time Machine

Het nieuwe Canvas

22

AFSPRAAK 5 CULTUUR Canvas brengt cultuurdocumentaires, concerten en programma’s over culturele manifestaties en evenementen. Daarnaast komt er later deze winter ook een eigenzinnige culturele afspraak, een programma met een onafhankelijke, kritische kijk op de kosmopolitische cultuur. Het programma gaat op zoek naar het onverwachte en onbekende dat zich sociaal en cultureel manifesteert.

Plankenkoorts

Muziek op zondag

Dag Boek

Bob Dylan: No Direction Home

Retro-Jazz

Het nieuwe Canvas

23

Plankenkoorts Canvas wil ook in zijn muziekprogramma’s sterke verhalen vertellen of laten vertellen door topartiesten, als het even kan op een bijzondere, sfeervolle locatie. De uitgezonden concerten zijn captaties met een hoge productiewaarde van nationale en internationale topartiesten. Met zijn gevarieerde aanbod van klassieke podiumkunsten past Plankenkoorts perfect binnen die optiek. De volgende maanden brengt het programma onder meer nieuwe concertopnames met Vlaamse musici in de hoofdrol, de finale van de Eurovisiewedstrijd voor jonge dansers en die van Het koor van het jaar, en een aantal mooie eindejaarsconcerten. Maar in eerste instantie viert Plankenkoorts op feestelijke manier de start van het nieuwe Canvas, met het Paleisconcert. Op zaterdag om 13.00 u.

Oktober In de startweek van het nieuwe Canvas organiseren de Festivals van Vlaanderen en de Wallonie het jaarlijkse Paleisconcert (29.10). Sinds Koningin Paola mee de scepter zwaait, waait in het koninklijk paleis een nieuwe wind. Jan Fabre en de Belgische jazzmusici werden er kind aan huis. Nu staan de paleisdeuren open voor het Brusselse tangokwintet La Soledad.

November In de maand november toont Plankenkoorts vier opmerkelijke concerten: recente Canvasopnamen waarin Vlaamse musici de hoofdrol spelen. Op 5 november is er De Christussymfonie van Adolphe Samuel. Het Festival van Vlaanderen Mechelen zorgde in de Mechelse Sint-Romboutskathedraal voor een eerste uitvoering in honderd jaar. Adolphe Samuel (1824 -1898) behoorde met Peter Benoit en François Gevaert tot de machtige drie van het Belgisch muziekleven in de tweede helft van de 19de eeuw. Geboren als Luikenaar, richtte hij in Brussel de “concerts populaires” op, was een van de eerste Belgen die goede contacten onderhielden met Berlioz en Wagner, en belandde tenslotte op de directeurszetel van het Conservatorium van Gent. Zijn beleid was daar voortreffelijk, maar hij is er mee verantwoordelijk voor dat de Gentenaars tot 1930 muziek moesten studeren in het Frans. Als Belgicist en kosmopoliet was hij in Vlaanderen de grote tegenspeler van Benoit. Zo geraakte hij tussen twee stoelen. De Walen beschouwden hem als een Gentenaar. De Vlamingen als een Waal. Hij geraakte in de vergetelheid. Pas nu erkennen we opnieuw dat hij niet onaardig kon componeren. Samuel was van Joodse afkomst, maar bekeerde zich tot het katholicisme. Hij deed dat op het einde van zijn leven en bekroonde deze overgang met de compositie van zijn "mystieke" symfonie voor koor en orkest : Christus. Het Vlaams Radio Orkest en Het Vlaams Radiokoor werken mee, en ook de Vlaamse Federatie van Jonge Koren. Gastdirigent is Friedemann Layer. De Filharmonie viert zijn vijftigste verjaardag met onder andere een integrale uitvoering van de negen Beethovensymfonieën. Chef-dirigent Philippe Herreweghe had de leiding. Plankenkoorts nam ze op in HDTV en in 5.1 surround. De volledige cyclus wordt uitgezonden in 2006. Bij wijze van voorsmaakje brengt Canvas op 12 november alvast de kroon op het werk: De negende symfonie van Beethoven. De “Ode an die Freude” wordt gezongen door het Het Vlaams Radiokoor en het Nederlands Kamerkoor, samen met de solisten Letizia Scherrer, Marianne Beate Kielland, Andreas Weller en Thomas Bauer. Het Vlaams Radio Orkest met chef-dirigent Yoel Levi zien we op 19 november weer in het Paleis voor Schone Kunsten met een uitvoering van Also sprach Zarathustra, het flamboyante symfonische gedicht dat Richard Strauss distilleerde uit zijn Nietzsche-lectuur.

Het nieuwe Canvas

24

Jan Michiels sluit de concertmaand op 26 november af met de 33 variaties op een thema van Anton Diabelli van Beethoven. Jan Michiels is vooral bekend om zijn moedig apostolaat voor de hedendaagse pianomuziek. Maar hij wil zich hierbij niet isoleren van de grote meesterwerken uit het pianorepertoire. Met de Diabellivariaties heeft hij een bijzondere band. Hij trad vaak op met dit zonderlinge sluitstuk van Beethovens piano-oeuvre. De tijd was rijp voor een televisieopname. Ook dit programma is een aanloop tot een nieuwe reeks portretten van Vlaamse musici.

December In de maand december waagt Plankenkoorts zich op het competitie-ijs. In het Wielki theater in Gdansk organiseerde de EBU de elfde Eurovisiewedstrijd voor jonge dansers met een totaal nieuwe formule: 16 kandidaten volgden daar de Masterclasses bij onder meer Piotr Nardelli en Irek Mukhamedov. De Masters selecteerden de finalisten en daar was Marjorie Lenain bij, de kandidate voor België. Plankenkoorts brengt op 4 december een verslag van deze finale, met een uitgebreid sfeerbeeld achter de coulissen en een reportage over de Meesterklassen. Het Koor van het Jaar is er in 2005 voor de vierde keer. Het is een coproductie van Canvas en de federatie Koor & Stem. Kurt Van Eeghem is opnieuw de onnavolgbare interviewer en smaakmaker. Ook nu is het de bedoeling om de Vlaamse koren uit hun tent te lokken en ze te verleiden om alle conventionele stijfheid achter zich te laten. Voor het eerst wijdt Plankenkoorts twee uitzendingen aan deze competitie: op 10 december volgen we de halve finale en op 17 december de finale. In beide programma's zien we de koren in hun publiek optreden voor een jury. Dit jaar is Johan Duijck voorzitter. Naast hem zitten andere vooraanstaande koordirigenten die eerder aan de wedstrijd hebben deelgenomen: Kurt Bikkembergs, Ludo Claessen en Sabine Hanebalcke. Maar we rijden ook een nieuwe ronde van Vlaanderen en volgen de koren in hun natuurlijke omgeving bij hun voorbereiding op deze wedstrijd. Canvas haalt zijn neus niet op voor traditionele rituelen en vieringen, integendeel. Op zaterdag 24 december, de dag voor Kerstmis, volgen we het openingsdeel van The Messiah: het onderdeel uit het lievelingswerk van Georg Friedrich Händel dat we associëren met de geboorte van Christus. Stephen Cleobury leidt zijn Choir of King's College Cambridge in de Sint-Pieterskerk in Leiden. Lynne Dawson, Hillary Summers, John-Mark Ainsley en Alastair Miles zijn de solisten. Roy Goodman is de concertmeester van het Brandenburg Consort. Diezelfde kerstavond komt er nog een toetje bij met een Engels Kerstconcert, opgenomen in Vlaanderen met het wereldberoemde Vlaamse koor Collegium Vocale: Nowell, Nowel, an English Christmas. Het koor staat ditmaal onder leiding van de jonge Nederlandse dirigent Peter Dijkstra. Ook Vier op 'n rij staat mee op het podium. Op het programma staan klassieke Engelse polyfone motetten en ‘carols’ van Dunstable tot Byrd. Op oudejaarsdag, 31 december, begint Plankenkoorts de nacht heel vroeg in de middag, met Een nachtje in Wenen. De Wiener Akademie en zangeres Lesley Garrett vertolken in de Weense hofburg beroemde marsen, walsen, polka's en galops van Joseph Lanner en Johann Strauss, vader en zoon. Maar zij spelen die niet zomaar. Ze doen dat op periode-instrumenten en in de juiste historische kledij. Assorti comme il faut. En we beleven de echte historische balzaalatmosfeer met gedisciplineerde feestvierders die dansen met de juiste passen, zoals het hoorde in de tijd van Strauss. Alfred Eschwé en David Abell zijn de dirigenten. Productie: Hugo Sledsens / Programmamanager: Regine Clauwaert Suggesties: Dag Boek, Het verloren paradijs, Retro-Jazz

Het nieuwe Canvas

25

Muziek op zondag Canvas wil ook in zijn muziekprogramma’s sterke verhalen vertellen of laten vertellen door topartiesten, als het even kan op een bijzondere, sfeervolle locatie. De uitgezonden concerten zijn captaties met een hoge productiewaarde van nationale en internationale topartiesten. Bruce Springsteen: Storytellers beantwoordt helemaal aan al die criteria. Net als Brussel Vlaams Deluxe overigens, waar Canvas eerder dit jaar zichzelf voor was in zijn nieuwe filosofie en aanpak. Op zondag om 13.00 u.

Bruce Springsteen: Storytellers – 30.10 ‘Tonight I’m gonna play you a few songs and try to tell you where they come from’. Zo vatte Bruce Springsteen de live opname samen van de DVD Storytellers in april jl. in het gloednieuwe Two Rivers Theater in Red Bank, New Jersey. Er werden acht nummers opgenomen : 'Devils & Dust', 'Blinded by the Light', 'Brilliant Disguise', 'Nebraska', 'Jesus Was an Only Son', 'Waitin' on a Sunny Day', 'The Rising' en 'Thunder Road'. The Boss speelt solo en begeleidt zichzelf op gitaar, piano en harmonica. Hij vertelt tussen de nummers door over de inhoud en het ontstaan van deze nummers, en kruidt zijn verhalen met fijne anekdotes. Bruce vertelt grapjes en spreekt zijn publiek heel persoonlijk toe. Hij praat niet alleen over zijn nummers maar o.a. ook over Roy Orbison en over zijn echtgenote Patti Scialfa (die even komt meezingen bij de uitvoering van ‘Brillant Disguise’). Canvas zendt de hoogtepunten van deze unieke opname uit.

Brussel Vlaams Deluxe Wat is het verband tussen de Ancienne Belgique, Studio Brussel & Canvas? Alle drie promoten ze muziek van eigen bodem, jong talent en gevestigde waarden. De geslaagde symbiose heet Brussel Vlaams Deluxe. In deze extra large versie van zijn StuBru-programma Brussel Vlaams ontvangt Dave Peters een aantal muzikale gasten in de AB Club. Ze doen er hun muzikale ding voor een live publiek en praten met Dave over zichzelf en hun muziek. Canvas maakte er een reeks mooie uitzendingen van, vol muziek van de bovenste plank, met als extra heel wat achtergrondinformatie, want Dave Peters steekt zijn micro niet onder stoelen of banken ! Op 13 november is er muziek in alle geuren, kleuren en talen. Buscemi en Monza zetten de AB club in vuur en vlam. En ook Flip Kowlier zet de zaal op zijn eigen manier … in de fik ! Op 20 november spreken en zingen voor de kijker de Gentse rapper Krewcial, de feestelijke zweetfanfare The Rythm Junks met Steven De Bruyn, en de Kortrijkzaanse poëet Ozark Henry. Stash, Absynthe Minded en Vive La Fête spelen op 27 november de pannen van het dak en leggen hun ziel bloot in de zachte handen van Dave Peeters. Op 4 december krijgen we een verslag van de éénmalige reünie van The Romans in de AB Club. Ze warmen de zaal goed op voor het ultra-dansbare Ultrasonic 7 en ’t Hof Van Commerce. Op 11 december sluit een superdeluxe versie van Brussel Vlaams Deluxe het seizoen in schoonheid af. Deze keer niet in de AB Club maar voor 800 genodigden, winnaars, muziekliefhebbers in de gezellige AB Box. StuBru en Canvas ronden een lekker seizoen Brussel Vlaams de luxe af in stijl met Arsenal, Millionaire, Admiral Freebee. Productie: Linda Gaethofs / Programmamanager: Regine Clauwaert Suggesties: Reynebeau & Rotten, Blackpool, Bob Dylan, Retro-Jazz

Het nieuwe Canvas

26

Dag Boek Dag Boek is de succesvolle formule waarmee Canvas sinds enkele jaren in de Boekenbeursperiode een brede groep kijkers laat kennismaken met boeken. Dit jaar is er opnieuw een reeks Dag Boek. Elke dag tijdens de Boekenbeurs (31.10 – 11.11), aansluitend bij Terzake. In een dagelijkse korte boekenspecial, van maandag 31 oktober tot vrijdag 11 november, onmiddellijk na Terzake (én in herhaling in de nachtlus), vertellen bekende VRT-gezichten waarom ze zo genoten hebben of getroffen zijn door het boek dat ze kozen uit het actuele aanbod. Het zijn allemaal grote boekenliefhebbers en dat zal blijken uit het enthousiasme waarmee ze ‘hun’ boek aanprijzen. Het gaat om: • • • • • • • • • • • •

Chantal Pattyn Lieven Van Gils Yasmine William Van Laeken Kathleen Cools Pat Donnez Phara de Aguirre Wim Oosterlinck Kristien Bonneure Patrick De Witte Annelies Beck Lieven Vandenhaute

31.10 1.11 2.11 3.11 4.11 5.11 6.11 7.11 8.11 9.11 10.11 11.11

Zo wil Dag Boek de kijkers aanmoedigen om de geneugten van het boek te ontdekken of te herontdekken. Tien Canvas-kijkers maken bovendien kans om op canvas.be het voorgestelde boek te winnen. Productie: Lea Van Egdom / Programmamanager: Regine Clauwaert Suggesties: Terzake laat (werktitel), The Rotters’ Club, Het verloren paradijs, Rome

Het nieuwe Canvas

27

Bob Dylan Op dinsdag 1 november komt Bob Dylan naar Vorst Nationaal, maar op maandag 31 oktober is hij al te gast bij Canvas. En hoe! Canvas brengt dan in Belgische première No Direction Home: Bob Dylan, de splinternieuwe, 3-1/2 uur durende documentaire die Martin Scorsese over en mét Bob Dylan maakte. Sterke verhalen met meerwaarde, alert en creatief: zo ziet dat er in de praktijk uit. No Direction Home: Bob Dylan is een samenwerking tussen twee van de meest invloedrijke en bewonderde culturele vernieuwers van onze tijd. De film belicht vooral de tot nu toe minder bekende en gedocumenteerde beginjaren van de muzikale carrière van Bob Dylan, tussen 1961 en 1966: een cruciale periode in zijn creatieve ontwikkeling. De documentaire bevat nieuwe interviews, nooit eerder getoonde archiefbeelden uit die tijd en natuurlijk veel muziek. We zien ondermeer de emotionele en afwijzende reactie van Dylans fans wanneer hij op het Newport Music Festival voor het eerst ‘elektrisch gaat’, maar we zijn ook de bevoorrechte getuige van een muzikale (r)evolutie die tot vandaag doorklinkt in onze Westerse (muziek)cultuur. Aankoop: Frans Lefever Suggesties: Muziek op zondag, Blackpool, The Rotters’ Club, Retro-Jazz

Het nieuwe Canvas

28

Retro-Jazz Retro-Jazz brengt - wellicht voor het laatst - vier hoogbejaarde jazzmuzikanten samen die de hoogdagen van de Belgische jazz mee vorm hebben gegeven en het podium deelden met de allergrootste internationale performers. Nu nemen ze een cd op, die waarschijnlijk hun zwanenzang zal zijn. Canvas volgt de opnamen van de cd die meteen ook de aanleiding zijn voor een nostalgische terugblik op het leven, de liefdes en de tegenslagen van deze vier, die samen ‘the smallest big band in the world’ vormen. Deze winter op Canvas. Paul Dubois (81), Herman Sandy (84), Johnny Hot (73) en Joop Ayal (80), de vier protagonisten van de band Retro-Jazz, zijn krokodillen uit het Brusselse jazzmilieu. Ze beleefden de gouden jaren van de jazz en deelden noten met de groten der aarde (Toots Thielemans, Miles Davis, Marlène Dietrich, Django Reinhart, Sidney Bechet , Nat King Cole, etc). Walter De Weerdt is de man die, net als Ry Cooder, een vervlogen generatie van bezielde muzikanten wist samen te brengen. Niet het kleurrijke Cuba maar het sfeervolle Brussel is de thuisbasis van onze eigen Buena Vista's. De documentaire volgt de band tijdens hun cd-opname en vooral in de periode die er op volgt. De verwachtingen zijn immers hoog gespannen. Vanuit dit kaderverhaal vertrekken de persoonlijke verhalen van deze levende legenden. Stuk voor stuk heel menselijke verhalen waarbij de traagheid van het dagelijkse leven in schril contrast staat met hun vurige passie op het podium. De laatsten der Belgische jazz-Mohikanen trekken opnieuw hun witte smoking aan voor een laatste jamsessie vol vuur en passie. Het persoonlijke verhaal van vier opmerkelijke muzikanten verbindt heden en verleden: hun oude dag in Brussel en de gouden jazzjaren van onze hoofdstad. Zijn ze klaar voor een nieuw succes of blazen ze zachtjes de laatste adem door trompet en klarinet. Een programma van TV De Wereld voor Canvas Programmamanager: Paul Pauwels Suggesties: Plankenkoorts, Muziek op zondag

Het nieuwe Canvas

29

AFSPRAAK 6 GESCHIEDENIS

Canvas vertelt verhalen uit de ganse geschiedenis die relevant zijn om het heden beter te begrijpen. De onderwerpen zijn niet willekeurig of vrijblijvend, maar hebben een impact op de maatschappij van vandaag. Ze onthullen analogieën of verklaren actuele thema’s. Bij de behandeling van die onderwerpen wordt gezocht naar nieuwe formats en invalshoeken.

De Grootste Belg

Keerpunt

Het nieuwe Canvas

30

De Grootste Belg Dit voorjaar begonnen we met zijn allen een zoektocht naar De Grootste Belg. Eerst waren er 100 genomineerden en dat werden er later 111. Daaruit koos het publiek zijn tien favorieten. Maar hoe de definitieve rangschikking van de 111 Grote Belgen én de top-10 eruitzien, dat is nog een goed bewaard geheim. En een nog grotere vraag is: wie wordt nu uiteindelijk De Grootste Belg en krijgt dus een standbeeld van Radio 1 en Canvas. Dat is de inzet van de laatste fase van onze zoektocht, vanaf maandag 24 oktober. Het zwaartepunt daarvan ligt bij Canvas, dat een startevenement, tien documentaires en de finale uitzendt. Maar uiteraard doen ook Radio 1 en de website van De Grootste Belg opnieuw mee.

Wat voorafging Op 28 maart publiceerden de organisatoren een lijst van 100 Grote Belgen, die allen ná 51 voor onze jaartelling binnen de grenzen van het huidige België geboren zijn en/of geleefd en gewerkt hebben en die een uitzonderlijke en constructieve bijdrage hebben geleverd aan de Belgische samenleving en/of de mensheid. De lijst werd samengesteld door een commissie van wijzen, onder leiding van professor Herman Balthazar. Het publiek vulde die lijst aan met 11 eigen namen. Koen Fillet en Sven Speybrouck bezorgden fans en tegenstanders van kandidaat Grote Belgen dagelijks een forum op Radio 1. Vanaf 25 april koos het publiek uit de nieuwe lijst van 111 genomineerden 10 namen die dit najaar naar de finale gaan. Maar liefst 25.000 Vlamingen stelden hun persoonlijke top tien samen. Dat is even veel als in het bijna drie keer grotere Nederland en nauwelijks minder dan in het tien keer grotere Groot-Brittannië (30.000 stemmen). Op basis van die stemmen ontstond de top-111 van De Grootste Belg. Die top-111 bleef tot nu toe een geheim. Maar op 24 oktober komt daar verandering in: op die eerste dag van het nieuwe Canvas is er namelijk De Grootste Belg: de top-111. Daarin wordt afgeteld van 111 naar 11 en worden de 10 Grote Belgen bekendgemaakt die doorgaan naar de finale. En ook in die finale zal het publiek bepalen wie uiteindelijk De Grootste Belg wordt. En die enige echte Grootste Belg, die krijgt wat hij verdient: een standbeeld van Canvas en Radio 1. Maar even belangrijk als de competitie en de voting, is de nieuwe manier waarop De Grootste Belg onze geschiedenis benadert. De Grootste Belg wil naar aanleiding van 175 jaar België bij zo veel mogelijk mensen een maatschappelijk debat op gang brengen over wat een Belg of Vlaming is, waar we vandaan komen, wat we belangrijk vinden. Waarom hebben we net die tien namen gekozen? Voor welke waarden staan ze? Wat zeggen ze over onze identiteit? Canvas wil met De Grootste Belg zo zijn opdracht als verdiepend net invullen en tegelijk dankzij een crossmediale aanpak het huidige kijkersprofiel verbreden. Zoals in het voorjaar zullen ook Radio 1, de complementaire en interactieve website en de inhoudelijke samenwerking met printpartners De Standaard en Humo nieuwe publieksgroepen in contact brengen met verhalen uit ons verleden.

De Grootste Belg op Canvas Op 24 oktober 2005 zetten we de eindsprint in van de zoektocht naar De Grootste Belg. Op 1 december weten we wie dat wordt en wie dus het standbeeld van Radio 1 en Canvas krijgt. Deze laatste ronde bestaat op Canvas uit het startevenement op maandagavond 24 oktober, tien documentaires over de tien Grootste Belgen en de finale op donderdag 1 december.

De Grootste Belg: de top-111 (maandag 24 oktober om 20.45 u.) Phara De Aguirre en Koen Fillet presenteren op maandag 24 oktober De Grootste Belg: de top-111. In een marathonuitzending van twee en een half uur vanuit de oude Mechelse Vleeshal maken we

Het nieuwe Canvas

31

nader kennis met de 111 Grote Belgen die dit voorjaar door het publiek zijn genomineerd. Heel grote namen, minder bekende namen die toch ergens een bel doen rinkelen, of genieën die we vergeten zijn maar nu de ereplaats krijgen die ze verdienen. De Belg die de theorie van de Big Bang bedacht. De Belg die de Body Mass Index uitvond. De Belg die de ballen uit het doel hield in Mexico in 1986. De Belg die de Nobelprijs voor de Vrede won. De Belg die door Caesar werd uitgeroepen tot volksvijand nummer één. Wie zijn al die Belgen die ons land hebben gemaakt tot wat het nu is? En hoe belangrijk vinden wij hen? Wie staat bovenaan, wie sluit de eregalerij, wie staat daar allemaal tussen, en wie haalde de lijst niet? Phara en Koen overlopen de 111 Grote Belgen en vertellen hoe het publiek gestemd heeft. Eminente gasten analyseren het resultaat en zeggen hun gedacht over de Belgen en over de lijst. Op het einde van het programma kennen we de 10 Grootste Belgen. Om hun kandidatuur op de best mogelijke manier te verdedigen en te promoten, krijgen de tien hoogst genoteerde Grote Belgen elk een verstandige en gedreven ‘peter’ of ‘meter’. Aan tien vooraanstaande landgenoten werd gevraagd om die belangrijke taak op zich te nemen. Zij zijn vastbesloten om hun Grootste Belg tijdens de zes weken durende campagne op de eerste plaats te krijgen. Daarvoor maakte ieder van hen een boeiende documentaire over hun kandidaat. Die krijgen we in de loop van de volgende weken te zien. Maar in het startevenement maken we alvast kennis met de peters en meters. Na deze uitzending kunnen de Vlamingen al een eerste keer stemmen voor hun favoriet onder de tien Grootste Belgen.

De documentaires (op maandag en donderdag van 27.10 tot 28.11) Om de kijker de gelegenheid te geven om met kennis van zaken te beslissen wie De Grootste Belg wordt, brengt Canvas over elk van de 10 finalisten een boeiende documentaire. Daarin doen de peters en meters hun uiterste best om hun kandidaat op de best mogelijke manier voor te stellen. Ze nemen de kijker mee door het leven van hun Grootste Belg. In een spannend, verrassend en soms ontroerend reisverhaal brengen ze hun favoriete historische figuur weer tot leven. De peters en meters vertellen het verhaal van hun Grootste Belg en plaatsen hem of haar in onze geschiedenis, maar ze doen dat wel vanuit een eigen, zeer persoonlijke invalshoek. Ze zijn tenslotte zelf de grootste fans van hun Grootste Belg. De tien documentaires worden vanaf donderdag 27 oktober tot maandag 28 november uitgezonden, elke maandag en donderdag om 20.45 u. (hh resp. op woensdag en zaterdag om 00.30 u.) Na elke documentaire kan iedere kijker telkens één stem uitbrengen op zijn of haar favoriete Grootste Belg. Op Canvas worden de documentaires telkens voorafgegaan door een update van de verkiezingsresultaten. We komen te weten wie voor welke Belg stemt en waarom. Hoe stemmen mannen? Wie is favoriet bij de jongeren? Wat doet Limburg en waarom stemt West-Vlaanderen massaal voor die of die Belg?

De Grootste Belg: de finale (donderdag 1 december) Op donderdagavond 1 december volgt dan de finale van De Grootste Belg. De tien peters en meters komen in een rechtstreekse confrontatie tegenover elkaar te zitten in de Oude Mechelse Vleeshal. Onder leiding van Phara De Aguirre zullen ze mekaar het vuur aan de schenen leggen over wie nu eigenlijk de Grootste Belg is. Ze zijn zich nu al aan het wapenen met goede argumenten om hun eigen Grootste Belg de hemel in te prijzen. Maar wie uiteindelijk de Grootste Belg wordt, dat beslist Vlaanderen. Koen Fillet houdt ons voortdurend op de hoogte van alle evoluties in de verkiezingsstrijd. Na een eerste stemronde zullen er, tegen het einde van het programma, nog drie Grote Belgen overblijven. Pas na de tweede en allerlaatste stemronde weten we wie de Grootste Belg wordt en een standbeeld krijgt van Canvas en Radio 1.

Het nieuwe Canvas

32

Radio 1 en De Grootste Belg Radio 1 was tijdens het voorjaar de wegbereider van De Grootste Belg. Canvas neemt die rol in het najaar weliswaar over, maar Radio 1 volgt de eindstrijd op de voet. De Grootste Belg wil immers net als Radio 1 ontdekken en verruimen door te informeren, en dat op zeer verschillende terreinen. Dat laatste vormt dankzij de zeer gevarieerde top-10 geen probleem. Vanaf maandag 10 oktober duikt De Grootste Belg op in Wilde Geruchten. Koen Fillet is als het ware het crossmediale gezicht van het project: naast zijn presentatiewerk op Canvas is hij ook de DGB-radiostem. Tot 24 oktober praten hij en Annemie Peeters met de deelnemers aan Belgosong: Belgische rock- en popgroepen die een lied over een der grootste Belgen maakten. Wilde geruchten laat fragmenten horen; op de website vinden luisteraars de volledige versies van alle ingezonden nummers. En elke dag belichten Koen en Annemie de ‘kleine kanten van Grote Belgen’. De dag na De Grootste Belg: de top-111 (dus vanaf dinsdag 25 oktober) onderzoekt Wilde Geruchten dagelijks het stemgedrag van de Vlamingen, en speelt in op maatschappelijke discussies over de tien Grootste Belgen. En de kleine kantjes van de 10 Grootste Belgen worden niet vergeten.

www.degrootstebelg.be De website van DGB blijft, zoals in het voorjaar, een stemmodule én een bron voor alle informatie over het project. Het publiek kan via de website op zijn/haar Grootste Belg stemmen; maar enkel op de site kunnen surfers ook aangeven aan welke kwaliteiten die grote Belgen beantwoorden, en hun persoonlijke argumentatie geven. Zo komen we niet alleen te weten wie De Grootste Belg is, maar ook waarom, en wat Vlaanderen precies van hem/haar vindt. Al sinds 30 september biedt www.degrootstebelg.be heel wat nieuws: een geschiedenis van België, bio’s van de 111 genomineerden en ‘Belgen deze week’, een rubriek die wekelijks Grote Belgen belicht die in diezelfde week in de loop van de geschiedenis een belangrijke rol hebben gespeeld. De Grote Belgen laten ook hun kleine, menselijke kantjes zien en verschijnen alle 111 in minstens één archieffilmpje. De websurfers vinden er ook alle radiofragmenten uit het Radio 1-programma De Grootste Belg (voorjaar 2005) terug. Ze kunnen inschrijven op een wekelijkse nieuwsbrief, stemmen op de grootste Belgische stripfiguur en op Belgosong: een wedstrijd die op zoek gaat naar het beste lied over een Grote Belg (zie: Radio 1). En na al het stemmen kunnen ze zich ook gewoon ontspannen met kruiswoordraadsels, quizzen etc. over het roemruchte verleden van België, of debatteren over zin of onzin van DGB op het DGB-forum. Ook MSN is opnieuw partner van De Grootste Belg: de MSN Search Box zoekt naar alle info over Grote Belgen op het Net. Vanaf het startevenement op Canvas, maandag 24 oktober, kan de internetgebruiker op de website systematisch alle Canvasuitzendingen van De Grootste Belg bekijken via ‘video on demand’, waar en wanneer hij maar wil. De start- en slotuitzending zijn bovendien live te volgen via ‘streaming’. Na elke documentaire organiseert de webredactie een chatsessie met de peter of meter, die de kijker zo zelf voor zijn/haar Grootste Belg kan winnen.

De stemprocedure

Het nieuwe Canvas

33

Tussen 28 maart en 13 mei 2005 vonden de nominatie en verkiezing van de tien Grootste Belgen plaats. De eindstemming loopt van maandag 24 oktober tot en met donderdag 1 december 2005. Tijdens De Grootste Belg: de finale op Canvas op 1 december wordt de winnaar bekendgemaakt. De eindstemming bestaat uit dertien ronden. De eerste ronde begint aan het einde van De Grootste Belg: de top-111 en loopt tot het begin van de eerste documentaire. De tweede tot en met de elfde ronde lopen telkens van het begin van de ene documentaire tot het begin van de volgende. De twaalfde en dertiende ronde lopen tijdens De Grootste Belg: de finale. Tijdens de eerste elf ronden kan het publiek stemmen per telefoon, sms of via het internet. Tijdens de twee slotronden kan stemmen alleen per telefoon of sms. Stemmen mag per persoon, per ronde en per kanaal slechts een keer. Iedereen kan tussen 24 oktober en 1 december dus 13 keer stemmen. Per ronde kan het publiek via deze kanalen één kandidaat uit de tien Grootste Belgen kiezen. Bij stemming via het internet (www.degrootstebelg.be) moeten ook de kwaliteiten die hem/haar groot maken, aangegeven worden. Canvas, Radio 1 en de website geven te gelegener tijd alle nodige instructies over het stemmen (telefoonnummers, sms-codes etc.). De winnaar is de kandidaat die het grootste aantal stemmen behaalt in alle dertien ronden van de najaarsfase samen. De Grootste Belg krijgt een standbeeld in de VRT-gebouwen. De VRT organiseert in samenwerking met het MuHKA een wedstrijd voor kunstenaars. Een professionele jury selecteert vijf kunstenaars. Uit hun ontwerpen kiezen die jury en het publiek (via de website) de kunstenaar die het DGB-standbeeld zal maken. De Canvasprogramma’s rond DGB worden door deMENSEN gerealiseerd voor Canvas Projectleider DGB: Luc Gommers / Programmamanager: Liljan Delbaere Suggesties: Het beloofde land, Rome, The Rotters’ Club

Het nieuwe Canvas

34

Keerpunt Keerpunt is een documentaire reeks over kantelmomenten in onze recente nationale geschiedenis. Aan de hand van archiefbeelden, analyses, getuigenissen, interviews én suggestieve reconstructies worden die memorabele dagen geëvoceerd en in hun historische context geplaatst: van de ramp in Marcinelle over die in Tsjernobyl tot de ontsnapping van Dutroux en de sluiting van Renault Vilvoorde. Deze winter op Canvas. Keerpunt gaat over kantelmomenten in onze geschiedenis: historische, meeslepende, dramatische gebeurtenissen die in ons geheugen staan gegrift en het aanzien van ons land veranderd hebben. Het programma ontleent zijn kracht dan ook aan het waar gebeurde verhaal: de werkelijkheid is sterker dan de verbeelding. Maar omdat van die werkelijkheid niet altijd beelden bestaan, worden de aan de geschiedenis ontleende scenario’s op een originele en spannende, maar historisch correcte manier verfilmd. De loop der gebeurtenissen van die memorabele dagen wordt ‘clockwise’ met archiefbeelden weer tot leven gebracht, van commentaar voorzien (door protagonisten, journalisten, historici, enz.) en - waar beeld ontbreekt - met suggestieve scènes aangevuld. Meestal gaat het om het verloop van één dag, maar vaak is ook de aanloop of afwikkeling van de gebeurtenissen relevant. We zien telkens hoe de keerpunten in kwestie begonnen als doodgewone dagen, met hun ‘alledaagse’ nieuwtjes en faits divers. Dan volgen we de loop van de gebeurtenissen die de dag in een stroomversnelling brachten, aangevuld met commentaar, interviews en duiding. Keerpunt behandelt de volgende historische dagen: • • • • • •

De ontsnapping van Dutroux Boudewijn en de abortuskwestie Tsjernobyl in België Kernraketten in Florennes De sluiting van Renault Vilvoorde De ramp in Marcinelle

Eindredactie: Ignace Bolle Productie: Gip Van Grimbergen Programmamanager: Paul Pauwels Suggesties: Terzake, Terzake laat, Frontlijn, Time Machine, Het verloren paradijs

Het nieuwe Canvas

35

AFSPRAAK 7 HUMAN INTEREST Human interest verschaft de kijker inzicht in de drijfveren van menselijke gedragingen, zowel individueel als collectief. Het gaat daarbij enerzijds om persoonlijke verhalen of documentaires over één maatschappelijk relevante case, en anderzijds om maatschappelijke documentaires waarin een prangend maatschappelijk probleem diepgaand wordt ontleed op een grondige, deskundig onderbouwde manier met oog voor de verschillende invalshoeken.

Hoge bomen

De wereld van Tarantino II

Bewogen leven

Gas Station

Singles

Het nieuwe Canvas

36

Hoge bomen Vanaf eind oktober brengt Canvas in de nieuwe documentairereeks Hoge Bomen vijf originele documentaires rond het thema macht en invloed in België (Vlaanderen) aan het begin van de 21ste eeuw. Dat gebeurt aan de hand van vijf boeiende onderwerpen en evenveel fascinerende personages die een redelijke bekendheid genieten maar vooral door hun sterke persoonlijkheid en eigen visie heel wat over ons land en onze tijd vertellen. Zo maken we kennis met enkele spilfiguren achter Waregem Koerse, paardenrace én hoogmis van het Vlaamse bedrijfsleven. Daarnaast zijn er portretten van Steve Stevaert, Johan Vermeersch (bouwondernemer en eigenaar van FC Brussels), Eveline Hoorens (echtgenote van Panamarenko) en Fernand Huts (directeur Katoennatie en kunstverzamelaar). De reeks werd samengesteld door Manu Riche en geregisseerd door hemzelf, Elise Nys en Mieke Struyve. Op woensdag om 20.45 u. vanaf 26 oktober. Hoge bomen biedt de kijker een bijzonder en verrassend portret van België, een land waar politiek, economie, kunst, sport en feest elkaar voortdurend kruisen en bevruchten. De documentaires tonen niet zozeer het klassieke beeld van België, maar stellen dat beeld juist in vraag door achter maskers en façades te kijken naar de “binnenkant” van ons land. Zo krijgen we België te zien vanuit een heel nieuw perspectief. De onderwerpen werden door de makers gekozen op basis van twee criteria. Enerzijds moesten de ‘personages’ de kijkers naar een ruimer en boeiend universum leiden, waar ambities, spanningen, verwachtingen, onzekerheid, enz. een cruciale rol spelen. Anderzijds moesten de onderwerpen een sterk audiovisueel potentieel hebben zodat ze op een boeiende manier (beeld en klank) konden verteld worden. De documentaires werden gedraaid over een periode van één tot anderhalf jaar. Daarbij werd expliciet gekozen voor een persoonlijke benadering van het onderwerp door de cineasten. Zonder moralisme, zonder vooroordelen kijken deze auteurs in een “direct-cinema” stijl (zonder interviews, zonder moraliserende commentaarstem) naar hun onderwerp. Deze beeldtaal laat toe om midden in de realiteit te staan, en tegelijk, met een ogenschijnlijk banaal beeld, diezelfde realiteit te analyseren en te tonen in al haar gelaagdheid.

Steve Stevaert, de politicus Steve Stevaert, de politicus toont hoe politiek in onze tijd eigenlijk vooral een media-realiteit is geworden, met zijn goede en slechte acteurs. Steve Stevaert is daar een van de meest sprekende fenomenen van. Hij is de rode draad in de film. We zien hem in deze documentaire als populaire politicus, als voorzitter van zijn partij en uiteindelijk als gouverneur van de provincie Limburg. Steve Stevaert was en is vaak te zien op televisie in heel diverse programma’s, van Het Journaal over infotainment tot populaire talkshows. Deze documentaire toont welke beeldconstructies de media maken van een politicus als Steve Stevaert. Het is een film in de coulissen van de media. Hij onderzoekt hoe een politicus daarin meespeelt, zijn weg vindt, erin overleeft, of net niet. Daarom is dit niet alleen een documentaire over een politicus, maar ook een politieke documentaire, over de impact van het beeld en van de media, en over de overlevingsstrijd van de politiek in het medialandschap. Naast Steve Stevaert zien we in de documentaire ook Johan Vanhoecke (zijn woordvoerder), journalisten Siegfried Bracke, Phara De Aguirre en Ivan De Vadder, Perez Roque (minister van buitenlandse zaken van Cuba) en een heleboel collega-politici van Steve Stevaert. (een film van Manu Riche).

Waregem Koerse, de paardenkoers De eerste dinsdag na de laatste zondag van augustus is het feest in Waregem, een klein stadje in Vlaanderen. Dan is het Waregem Koerse: al bijna 160 jaar worden er jaarlijks internationale paardenrennen georganiseerd, met als hoogtepunt de Grote Steeple Chase. Maar Waregem Koerse betekent meer dan paardensport en folklore. Het is ook een hoogtepunt voor de zakenwereld in Vlaanderen en de VIP-tent is een ontmoetingsplaats voor de high society van West-Vlaanderen en omstreken. Joseph Van den Broecke is al jaren de drijvende kracht achter Waregem Koerse. In deze

Het nieuwe Canvas

37

documentaire biedt hij ons een blik achter de schermen van dit unieke evenement met zijn rijke traditie. Hij neemt ons mee naar het kasteel van zijn voorzitter, de 95-jarige Baron Casier, en diens zoon Philippe Casier, een vroegere topman van Tractebel. Joseph Vanden Broecke toont ons hoe de Vlaamse elite samenstroomt voor Waregem Koerse, maar hij laat ons ook kennismaken met het volksfeest dat het evenement nog altijd is. Via Joseph zien we hoe het gebeuren tot stand komt en ontdekken we een verhaal van ouderwetse klassen, van tradities en van vriendschap. (een film van Mieke Struyve)

Johan Vermeersch, de president Johan Vermeersch is bouwondernemer en eigenaar van voetbalclub FC Brussels. De documentaire treedt binnen in Vermeersch’ wereld en toont welke plaats het voetbal inneemt in zijn eigen leven en bij ondernemers in het algemeen. Voetbal is bijna de religie van de ondernemer geworden en aan deze religie zijn grote belangen verbonden. Die belangen draaien om grote vastgoedoperaties in Brussel en Europa, en voetbal kan daarbij een rol spelen. Maar voetbal is net als de zakenwereld een harde competitie en het resultaat wil wel eens uitblijven. We zien hoe Johan Vermeersch moet vechten voor het voortbestaan van zijn ploeg en zelfs voor de licentie ervan. Johan Vermeersch, de president kijkt achter de schermen en demystificeert de voetbalwereld. Naast Johan Vermeersch zien we o.a. Philippe Mouraux (burgemeester van Molenbeek), Michel Verschueren (ex-manager van Anderlecht), Constant en Roger Vandenstock (de eigenaars van Anderlecht) en Emilio Ferrera, de trainer van FC Brussels. (een film van Manu Riche).

Panamajumbo, koffie en kunst Panamajumbo vertelt het verhaal van het familiebedrijf Hoorens. Deze onderneming uit Sint-MariaOudenhove werd opgericht door grootvader Jozef Hoorens in 1928 en combineert veehandel met koffiebranden. Drijvende kracht in de koffiebranderij is dochter Eveline (31). Ze studeerde af als modeontwerpster maar ging aan de slag bij Koffie Hoorens, waar zij nu de leiding heeft en geeft. Haar huwelijk met kunstenaar Panamarenko (65) in 2003 zorgde voor heel wat veranderingen in het bedrijf en de familie. Kunstminnende Eveline speelt sindsdien met veel flair haar rol in de kunstwereld. Ze vergezelt haar echtgenoot op tentoonstellingen en bij andere publieke gelegenheden. Ook voor moeder Chantal en vader Ronny zijn Pepto Bismo, Archaeopterix en Umbilly geen onbekenden meer. Aan de andere kant is de familie Hoorens erin geslaagd Panamarenko te integreren in de koffiebusiness. Panamajumbo toont dit huwelijk tussen kunst en koffie. (Een film van Elise Nijs).

Fernand Huts, de koopman Met deze documentaire dringen we door in het hart van de haven van Antwerpen via de persoon van Fernand Huts, directeur van de Antwerpse Katoennatie, en zijn vrouw Karine. Beiden zijn ook notoire kunstverzamelaars: een succesvol renaissancekoppel in het Antwerpen van vandaag. Onder leiding van Fernand Huts is Katoennatie in amper tien jaar tijd uitgegroeid tot een 7000 man sterk bedrijf met vertakkingen over heel de wereld. De film gaat met de hoofdpersonages zelf op een zeer directe manier dieper in op hun eigen verhaal: niet alleen het verhaal van Katoennatie, maar vooral ook hun rol als ‘Renaissancekoppel van de 21ste eeuw’. Naargelang de film vordert, ontdekken we al de diepere gelaagdheden: het spel met de macht, met de haven, met de vakbonden, met de kunst, met de kunstgalerijen, maar altijd vanuit het standpunt van de hoofdpersonages. Andere personages in de film zijn bekende mensen uit de kunstwereld (Wim Delvoye), het politieke milieu (Philip Dewinter, Patrick Dewael) en het zakenleven. (Een film van Manu Riche) Hoge Bomen werd geproduceerd door Off World (Eric Goossens), Vivi Film (Viviane Vanfleteren) en Riche, Riche & Riche (Manu Riche) in coproductie met Canvas en met de steun van het VAF. Programmamanager Canvas: Paul Pauwels Suggesties: Bewogen leven, Het beloofde land, De wereld van Tarantino

De wereld van Tarantino II Het nieuwe Canvas

38

Voor de tweede reeks van De Wereld van Tarantino stuurde Canvas opnieuw een aantal jonge reporters met een compacte camera de wijde wereld in. Het resultaat is een nieuwe serie van dertien eigenzinnige portretten van bijzondere mensen, voorgesteld door de Italiaans-Belgische journaliste en tv-presentatrice Maria Tarantino. Elke film is het persoonlijke relaas van een bijzondere ontmoeting met een jongen of een meisje, een man of een vrouw, of een groep van mensen door wie deze jonge filmmakers om heel uiteenlopende redenen diep werden geraakt. Op donderdag omstreeks middernacht vanaf 27 oktober. Maria Tarantino zegt over deze tweede reeks het volgende: “De wereld van Tarantino voelde als een rit op een achtbaan: we hadden minder dan zes maanden om de presentaties voor dertien films in te blikken. Soms werden die presentaties heuse minireportages, zoals die keer in Moskou, waar we een week lang met nooit meer dan vijf uur nachtrust poogden om de ziel van de stad te vatten. Op een avond zaten regisseur Joeri Vlekken en ikzelf uitgeput en moedeloos in een winkelgalerij, aan het einde van onze krachten. We belden producer Paul Peyskens in de hoop dat hij ons kon helpen. “Begin dan met die moedeloosheid te filmen en je zal zien dat je zal vinden wat je zocht. Ik heb er alle vertrouwen in”, was zijn antwoord vanuit Brussel. Daar draaide het eigenlijk om bij ‘De Wereld van Tarantino’: vertrouwen en creatieve vrijheid! We mochten verhalen uitzoeken en culturen exploreren. Het resultaat lijkt niet op reality tv. Het is niet sensationeel, maar dat wil niet zeggen dat het niet gepassioneerd is. Ik denk dat we tegen een nieuwe formule zijn aangebotst, een formule die de diversiteit reflecteert van de wereld waarin we leven. En het meest verrassende is dat zo veel verschillende mensen dat appreciëren. Enkele weken geleden stapte ik rond zes uur ‘s ochtends uit een café in Oostduinkerke. Een man met een zware tas passeerde me en riep, mijn stem en accent imiterend: “de ‘weireld’ van Tarantino…”. Frère Kether is het tragikomische relaas van Philippe Niclaes over Kether, een agent van de universitaire politie van Kinshasa, die ervan droomt muziekster te worden. Maria Tarantino over Frère Kether: “Toen ik met Philippe Niclaes, de regisseur, praatte in Tienen, ontdekte ik twee werelden: de wereld van Frère Kether én de wereld van Philippe. Het zou leuk zijn om ook ‘zijn’ wereld te kunnen filmen.” In The children of Leningradsky daalt Hanna Polak (Oscar-nominatie korte documentaire 2005) af in de onderbuik van Moskou en tekent er het keiharde leven van de straatkinderen in en rond het Leningradsky-station. Maria Tarantino: “Met deze film bereik je de grenzen van televisie-maken. Filmen is geen vrijblijvende daad. Hier word je voor je verantwoordelijkheid geplaatst: film ik de ellende of doe ik er wat aan?” This happy life, een film van Jiang Yue, gaat over twee spoorwegbeambten (meneer Fu en meneer Liu) in Zhenghou, het drukste treinstation van China. Maria Tarantino over de inleiding voor This Happy Life, gefilmd in Hong Kong: “Geografisch én cultureel gingen we hier het verst van de hele serie. De volgende stap zou een interview met ET zijn.” Engelen, een film van Sarah De Bisschop, volgt gedurende zes dagen en nachten het reilen en zeilen bij de hoogbejaarde patiënten op een afdeling geriatrie in een ziekenhuis in Knokke. Het leven zoals het was. Maria Tarantino over Engelen: “Binnen 50 jaar kunnen we een vervolg maken op deze film, met mezelf als hoogbejaarde presentatrice en doorspekt met flashbacks van hoe het was in 2005. Producer Paul Peyskens heeft beloofd mij te assisteren, als hij er dan nog is tenminste…” In Femmes d’Europe, een film van Philippe Niclaes, treedt de kijker binnen in de high society van galabals, golfwedstrijden, brocantes, muziekoptredens waarmee de liefdadigheidsorganisatie ‘Les Femmes d’Europe’ geld inzamelt voor projecten over heel de wereld. Maria Tarantino over Femmes d’Europe: “Vreemd om te zien hoe de ‘femmes’ ijveren om de wereld te verbeteren; een wereld die gecreëerd wordt door hun invloedrijke echtgenoten. Misschien zouden ze hierover eens met hun man moeten praten, voor het slapengaan.”

Het nieuwe Canvas

39

World of blue. Land of O., een film van Bram Van Paesschen, gaat over de Unité 309 in het Brusselse Sint-Pietersziekenhuis, waar enkele tientallen HIV- en AIDS-patiënten verblijven. Maria Tarantino over de reporter: “Ik was onder de indruk van de maturiteit en de integriteit van Bram. Hij werkte met héél fragiele, kwetsbare mensen, maar hij benadert ze met véél respect.” In Another road home onderzoekt de Israëlische regisseur Danae Elon hoe het na de aanslagen van 11 september met Musa gaat, de Palestijn die haar kinderoppas was toen zij één jaar oud was. Maria Tarantino over Another Road Home: “Danae Elon tekent het Palestijns-Israëlisch conflict op een heel persoonlijke manier. Autobiografisch, maar tegelijk open naar de wereld.” Visa, vodka & videotapes is een film van Arild Aspoy over een pas getrouwd koppeltje uit Oekraïne dat asiel zoekt in het Noorse Oslo. Met een kleine camera filmen ze hun belevenissen. Maria Tarantino: “Het leuke aan ‘De wereld van Tarantino’ is de grote vrijheid die we kregen. Hier onderzochten we de waarheid áchter deze reportage. We maakten tv over tv-maken.” La maison du Fada, een film van Kaat Beels en Nathalie Basteyns, brengt ons naar Marseille. Daar bouwde Le Corbusier vlak na W.O.II in zijn ‘Cité Radieuse’ een heuse betonnen stad op pijlers. Kaat Beels en Nathalie Basteyns verbleven er en portretteerden de bewoners van ‘la maison du Fada’. Maria Tarantino: “Wie beweert dat tv niks te maken heeft met kunst? Wij werden zowaar experten over Le Corbusier! We kregen een persoonlijke rondleiding in zijn huis en terloops ontdekten we de beste patisserie van heel Parijs.” The vilIage of Sleeping Beauty, een film van Petteri Saario, gaat over Viktor en Maria Popov, een tijdloos koppel in Paanajärvi, een dorpje in Karelia, één van de armste uithoeken van Rusland. Maria Tarantino over de inleiding bij deze film: “Ik dacht dat we naar Rusland zouden vliegen. Maar mijn regisseurs dropten mij ergens in de haven van Antwerpen en dwongen mij de begintune door een megafoon te zingen.” In Un hombre aparte, een film van Bettina Perut en Iván Osnovikoff, maken we kennis met Ricardo Liaño, een Spaanse migrant die zich in Chili kwam vestigen en aan de bak trachtte te komen als bokspromotor en showbizzproducer. Nu is Liaño oud en arm, maar hij is er nog steeds van overtuigd dat hij ooit miljonair zal worden. Maria Tarantino over deze film: “We zijn allemaal Ricardo Liaños. We leven allemaal met de illusie dat we winnaars zijn en geen ‘losers’.” In Vliegen, een film van Joeri Vlekken, maken we kennis met enkele mensen in Moskou die leven met de hoop op een beter bestaan. Een jonge moeder, een hippie-muzikant en een actrice. Het leven en wat mensen ervan verwachten in Moskou, anno 2004. Maria Tarantino over regisseur Joeri Vlekken: “Joeri is een dromer, een beetje zoals zijn hoofdpersonages. Hij weerstond dapper een publiek van Russische filmcritici bij de voorstelling van zijn film in het Moskouse Filmmuseum.” Haj Abbas’ Wives, een film van Mohsen Abdolvahab, gaat over twee oude Iraanse vrouwen, Sakine en Nimtaj, allebei weduwe van dezelfde man, allebei kinderloos achtergebleven en steeds maar kijvend en foeterend op elkaar. Maria Tarantino over de inleiding bij de film: “We zochten én vonden Teheran in het hartje van Brussel. Het bracht ons veel dichter bij de essentie van de documentaire dan een reis naar Iran zou hebben gekund.” Productie en eindredactie: Paul Peyskens / Programmamanager: Paul Pauwels Suggesties: Bewogen leven, Hoge bomen, Televisiefilms op woensdag

Bewogen leven

Het nieuwe Canvas

40

Bewogen Leven is een waardevol format dat ook bij het nieuwe Canvas zijn plaats verdient. Zo krijgen we de volgende maanden opnieuw een reeks persoonlijke verhalen over sterk bewogen levens, waaraan de betrokkenheid van de maker een belangrijke meerwaarde geeft. De documentaires worden ingeleid door persoonlijkheden die voor de Canvaskijker een referentie zijn. Het gaat onder meer over een man die als kind werd misbruikt door een priester en over iemand die mogelijk al twintig jaar onschuldig in een cel zit. Daarnaast ook verhalen over de leden van een Joodse zwemclub in de Nazi-tijd, over een gemengd Westers-Arabisch huwelijk, een Chinese familie met een verlamde zoon, het mysterieuze verleden van een Deense vrouw en vrouwenontvoering in Kirgizië. Op dinsdag omstreeks middernacht vanaf 25 oktober. Mijn beul als buur (Twist of Faith) (25.10) vertelt het verhaal van een man die als kind werd misbruikt door een priester en daar nog steeds door getraumatiseerd is. Tony Comes is een 33-jarige brandweerman uit Toledo, Ohio. Jaren geleden, als jonge knaap, werd hij seksueel misbruikt door een priester en dat knaagt nog altijd aan hem. In die mate zelfs dat het zijn relatie met zijn echtgenote steeds meer onder druk zet. Op de koop toe ontdekt Tony dat de priester die hem destijds misbruikt heeft, nu in zijn straat komt wonen. Tony vindt dat hij niet langer kan zwijgen en vraagt een onderhoud met de bisschop. Die bezweert hem dat hij de enige is die ooit lastig gevallen werd door deze priester. Achteraf blijkt dat een leugen. Mijn beul als buur is een indringende documentaire van Kirby Dick over de trauma’s die slachtoffers van seksueel misbruik oplopen. Ingeleid door professor kerkelijk recht Rik Torfs. De doodstraf voor een leugen (Todesstrafe für eine lüge) (1.11) is een aangrijpende documentaire over een man die misschien al bijna twintig jaar onschuldig in de gevangenis zit en bovendien op zijn doodstraf wacht. In oktober 1987 werd de Duitse Kersten Kischnick doodgeschoten in een duistere steeg in Miami. Haar vriend Dieter Reichmann werd opgepakt. Wat deden ze daar? Wat is er toen werkelijk gebeurd? De man werd tot de elektrische stoel veroordeeld en zit nu nog altijd vast. Tot op vandaag blijft hij vasthouden aan zijn onschuld. Meer dan zeven jaar lang heeft regisseur Peter Müller op sublieme, gedetailleerde wijze deze zaak gevolgd. Samen met hem zijn we getuige van de ene na de andere verrassende onthulling. Een web van leugens en intriges komt aan de oppervlakte waarin niemand nog onschuldig blijkt te zijn. Ingeleid door Steven De Smet (woordvoerder politie Gent) Zwemmen tegen de Nazi’s (Watermarks) (8.11) brengt ons terug naar het Wenen van vlak voor WO II, waar een succesvolle Joodse zwemclub door de Nazi’s ‘Sportverbot’ krijgt opgelegd. Ze wonnen zowat alle Oostenrijkse kampioenschappen en stonden ook internationaal aan de top. Na de Anschluss van Oostenrijk bij Nazi-Duitsland, in 1938, wordt de club ontbonden en moeten al de atleten vluchten. In 2004 brengt regisseur Yaron Zilberman de nog levende leden van het vrouwelijk zwemteam opnieuw bijeen in Wenen. Samen vertellen ze in deze documentaire het legendarische verhaal van “Hakoah Wenen”. Het verhaal van toen ze nog meisjes waren in het Wenen van de jaren dertig, van hun hoop en hun angst. Maar ook van hun onverzettelijke geloof in het leven. Ingeleid door olympisch zwemkampioen Frederik Deburghgraeve. Linda & Ali, twee werelden binnen vier muren (Linda & Ali, Two Worlds Within Four Walls) (15.11) biedt ons een kijk op het bijzondere huwelijksleven van een westerse vrouw en haar Arabische man in het exotische Qatar. De documentaire gunt ons een blik achter de schermen van een wel heel onwaarschijnlijk huwelijk. Ali is een traditionele moslim uit Qatar. Hij ontmoet als beursstudent in de Verenigde Staten Linda, die diepgelovig en orthodox christen is. Toch is Linda bereid zich aan te passen en moslim te worden. Maar Ali van zijn kant ziet zijn mannelijkheid al vlug op de proef gesteld. Hij zal moeten leren leven met een wel heel mondige vrouw, die hem confronteert met een westers relatiepatroon. De documentaire werd geregisseerd door Lut Vandekeybus in samenwerking met Canvas. Ingeleid door cineaste Lut Vandekeybus. Nauwgezet en stukje bij beetje wordt in Een Geheim uit Duitsland (The German Secret) (22.11) de sluier opgelicht die over het verleden van de Deense Kirsten Blohm ligt. Blohm is al jaren op zoek naar de waarheid over haar afkomst. Wie was haar vader? En wie was haar moeder eigenlijk? Ze volgt

Het nieuwe Canvas

41

de voetsporen van haar ongrijpbare moeder, die haar naar Tsjechië en Duitsland leiden. De romance tussen haar moeder en een Duitse officier wordt met fotomateriaal, historische filmbeelden en muziek uit de jaren veertig en vijftig tot leven gewekt en in de context van het door oorlog verscheurde Europa geplaatst. Deze reconstructie pakt voor Blohm emotioneler uit dan ze had verwacht. De documentaire werd geregisseerd door haar man Lars Johansson. Ingeleid door Leah Thijs. In Alles voor mijn kind (Wellspring) (29.11) wordt een Chinese boerenfamilie geconfronteerd met de voortschrijdende ziekte van hun zoon. De jongen heeft hersenverlamming en kan alleen communiceren via zijn voet. Met grote vastberadenheid trachten hij en zijn familie ondanks alles op een positieve manier met het leven om te gaan. Het resultaat is een intens en heel persoonlijk documentaire van Sha Qing waarin een tragische situatie een indrukwekkende levensles wordt. De vader wijdt al zijn tijd aan de zoon, de moeder werkt in een ziekenhuis in de stad om het gezin een inkomen te bezorgen, al weten ze dat ze nooit voldoende middelen zullen hebben om hun kind te genezen. Hier die bruid (Bride Kidnapping in Kyrgystan) (6.12) is een onthullende documentaire waarin regisseur Petr Lom vier ontvoeringen van bruiden volgt in Kirgizië, de voormalige Sovjetrepubliek in Midden-Azië. Daar is het mogelijk dat je als meisje ‘s ochtends fluitend naar school vertrekt, maar ‘s avonds als bruid in een wildvreemde familie belandt. Tegenstribbelen helpt niet. Het meisje Kairgul wacht rustig op de schoolbus. Ze vermoedt geen kwaad van de onbekende, lummelende man op de stoeprand. Maar het volgende moment duwt hij haar in een passerende auto. Ze wordt ontvoerd om zijn bruid te zijn. Meer dan de helft van de huwelijken in Kirgizië komt tot stand door ontvoering. Als een jongen besluit te gaan trouwen, ontvoert hij vaak samen met zijn familie op klaarlichte dag een meisje. Haar familie wordt op de hoogte gesteld van de ontvoering. En heel wat vrouwen die geschaakt zijn, worden na hun geforceerde huwelijk toch gelukkig, want “je leert toch van elkaar te houden na een tijdje”. Ingeleid door Wim Opbrouck. In het spoor van de troebadoer (13.12) is het bijzondere levensverhaal van Pater Louis Mestdagh, auteur van gebundelde verhalen en romans, filmschrijver en muzikant. De documentaire werd gefilmd door zijn zoon, de bekende Vlaamse cineast Rudolf Mestdagh. Louis Mestdagh werd in 1916 geboren als tweede zoon in een welstellende Oost-Vlaamse familie. Louis was diepgelovig, studeerde bij de Jezuïeten en wou priester worden. In het begin van de jaren ’40 werd Louis naar Amerika gestuurd om zich voor te bereiden op het priesterschap. Zijn boot had een aanvaring met een ander schip. Louis registreerde alles nauwgezet met zijn 16 mm-camera. Het zouden zijn eerste stappen als cineast worden. Later trok hij als globetrotter-cineast naar Azië. Met een Jeep reisde hij door India, van Sri Lanka tot in de Himalaya en terug. Wanneer in de jaren vijftig de beeldbuis zijn intrede deed in de Vlaamse huiskamer, pakte de BRT al op de tweede dag uit met werk van eigen bodem. Het was de film die Louis in India maakte. Maar Louis Mestdagh had nog andere verrassingen in petto. Als de Zingende Pater, of de Troebadoer van het Heilig Hart, bereikte hij in een mum van tijd de eerste plaats in de hitparade. En dan brak een nieuwe periode aan in zijn leven. Op vijftigjarige leeftijd werd hij verliefd op missiezuster Johanna. Zij werd zwanger. Moest hij zijn roeping volgen? Of aan de zijde blijven van Johanna en zijn kind? Samenstelling: Tom Bleyaert Productie: Paul Bottelberghs Programmamanager: Paul Pauwels Suggesties: De wereld van Tarantino, Het beloofde land, Televisiefilms op woensdag

Het nieuwe Canvas

42

Gas Station Gas Station is een hoogst originele documentaire reeks over de activiteiten en het leven in en om benzinestations over heel de wereld, die telkens weer een microkosmos zijn van opmerkelijke uitbaters en passanten. In 2006 op Canvas. Cineast Luc Vrijdaghs speurde de wereld af - van Arizona tot India en van Australië tot Nigeria - op zoek naar benzinestations zoals je ze maar zelden ziet. Met zijn camera en zonder enig commentaar laat hij de kijker kennismaken met het doen en laten van uitbaters, klanten en toevallige passanten. Het benzinestation is een plaats waar verhalen verteld worden, waar verschillende culturen, werelden en levenshoudingen samenkomen. Het is een microbiotoop voor het land waarin het zich bevindt. De microkosmos van een benzinestation vormen dan ook de inhoudelijke basis van de diverse afleveringen van Gas Station. Hoe die concreet ingevuld wordt, is afhankelijk van de locatie, het land zelf en de heersende cultuur. Daarbij komt de toekomst van het kleine, zelfstandige benzinestation jammer genoeg steeds meer in het gedrang, zeker in een tijd waar olie hoog op de politieke agenda staat. De uitbater van het benzinestation is het hoofdpersonage dat ons als het ware door het land gidst; zijn visie op de feiten en zijn inventiviteit om te overleven staan centraal. De regisseur velt geen oordeel; de karakters brengen hun eigen verhaal. Productioneel werd er dan ook gekozen voor een fly-on-thewall aanpak. De ploeg plantte zich niet zo maar ergens neer, maar ging op zoek naar benzinestations waar interessante thema’s konden worden gekoppeld aan boeiende personages en fotogenieke locaties. Zo doet de reeks benzinestations aan in sterk uiteenlopende locaties en met contrasterende thematieken. De aflevering Arizona schetst de houding van conservatieve Amerikaanse blanken tegenover de illegale Mexicaanse immigratie. De aflevering Punjab focust dan weer op het standpunt van de migrant zelf. In de volgende afleveringen reist Gas Station naar Australië, Nigeria, Cyprus en Noord-Canada (o.v. want nog in productie). De ‘look’ van de reeks is uniek door haar cinematografische aanpak. Bovendien wordt door het ontbreken van de klassieke voice-over de aandacht van de kijker meegezogen als in een goede fictiefilm. Niet voor niets won de pilootaflevering van ‘Gas Station’ in 2004 een “Zilveren FIPA” op het vermaarde televisiefestival in Biarritz en werd ze geselecteerd voor “Documenta Madrid 2005”. Een programma van CCCP voor Canvas Programmamanager: Paul Pauwels Suggesties: Rare Streken, Film op Canvas

Het nieuwe Canvas

43

Human interest singles Deze winter, na afloop van Hoge bomen, brengt Canvas een reeks boeiende, op zichzelf staande human interest documentaires, die de mens registreren in al zijn facetten, gedragingen en in zijn relaties tot anderen. Een paar voorbeelden: Drie vrouwen (van cineast Kristof Bilsen) is één van de eerste producties van het documentaire atelier van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF). De film brengt het portret van drie vrouwen die opgesloten zitten in de gevangenis van Gent. Meer nog dan door wat ze hebben misdaan, leren we hen kennen door wat ze zien, denken en voelen. Een film over de dubbelzinnigheid van intimiteit en afstand voor drie vrouwen die achter de tralies hun leven moeten verder zetten. Welkom in Dromenland (Celebration, The Town that Disney Built) is een documentaire over het leven in Celebration, een modeldorp dat ontworpen is door de Walt Disney Company. Celebration is een maagdelijk schoon stadje waar het leven goed is, waar iedereen zijn buren kent en waar kinderen kunnen opgroeien in een sfeer van veiligheid en geborgenheid. Een suikerzoete wereld, onwerkelijk maar echt. Het dorpje werd in 1996 gebouwd door de Disney Corporation als een sociaal en architectonisch experiment dat het geromantiseerde Amerika van de pioniersjaren combineert met de klassieke Disneywaarden. Celebration recreëert in neo-traditionalistische stijl een ‘typische’ Amerikaanse dorpsstraat uit het Midwesten aan het einde van de 19de eeuw. De huizen in Celebration zijn van hout, geschilderd in pastelkleuren, met terrassen en portieken en tuintjes met houten omheiningen. De trottoirs zijn vlekkeloos en de parkjes kleurrijk en zonovergoten. Het stadje wil het ‘veilige, troostrijke, aangename en vriendelijke Amerika van het verleden’ weer tot leven roepen. Maar de droom vertoont barsten. Sommigen verwijten Disney commercialisering en noemen de controleurs van de voortuinen de Gestapo. De sociale controle heeft zo zijn nadelen. De Nederlandse cineasten Helena Muskens en Quirine Racke maakten op onbevangen, quasi antropologische wijze een portret van Celebration en zijn inwoners. Ze vinden me druk! (Bad Behaviour) is een licht provocerende real-life documentaire van Hilary Clarke over de 7-jarige Georgina, een kind dat lijdt aan agressieve gedragsstoornissen. Na zes jaar slecht gedrag beslissen de ouders haar uit handen te geven. Dr. Warwick Dyer heeft een uniek systeem gecreëerd voor het beheersen van slecht gedrag. Tijdens het experiment wordt al vlug duidelijk dat de schuld voor Georgina’s stoute gedrag wel eens bij de ouders kan liggen, met een golf van emoties tot gevolg. Winnaar van een prestigieuze BAFTA Award. Boezemvriendinnen (The Breast Cancer Club) is een intrigerende documentaire van Hilary Clarke over een groep vrouwen met borstkanker. Door het lot zijn ze samengebracht in een hulpgroep voor patiënten. De leden van de groep vertellen in deze documentaire over hun persoonlijke ervaring met de ziekte. De film brengt een warm, menselijk portret over vrouwen met borstkanker die ondanks alles op een indrukwekkende en positieve manier in het leven staan. Samenstelling: Tom Bleyaert Programmamanager: Paul Pauwels Suggesties: De wereld van Tarantino, Over leven

Het nieuwe Canvas

44

AFSPRAAK 8 WETENSCHAP Canvas focust op relevante en spannende wetenschappelijke ontwikkelingen (niet enkel binnen de exacte wetenschappen), die een invloed hebben op het leven van de kijker of zijn benadering van de wereld om hem heen. De onderwerpen zijn zinvol en worden ook getoetst op hun maatschappelijke, individuele en ethische implicaties. Er wordt vertrokken van, voor de kijker, tastbare onderwerpen of thema’s.

Over leven

Het nieuwe Canvas

45

Over leven Wetenschap die je raakt Over leven is een nieuw wetenschappelijk programma met een vertrouwde naam. Over leven brengt wekelijks een actualiteitenreportage en een sterke documentaire over de wetenschappelijke achtergrond van onderwerpen of kwesties die dicht bij de leefwereld en de dagdagelijkse ervaringen van de kijker liggen. Niet de wetenschapper speelt de hoofdrol in Over leven, maar de mannen of vrouwen die direct betrokken zijn bij de onderwerpen die aan bod komen. Zo probeert Over leven onze wereld wetenschappelijk te verhelderen aan de hand van herkenbare verhalen. Op zondag om 21.00 u. vanaf 30 oktober.

Mensenkennis Wetenschap is iets dat vele mensen interesseert, op voorwaarde dat ze dingen verklaart die hen direct aanbelangen. Vragen over hun onmiddellijke leefwereld bijvoorbeeld, van de werking van hun GSM of PC tot alternatieven voor dure brandstof. Of over hun gezondheid: zin en onzin van vitamines, de chemie van verliefd worden, anorexia, stress en depressie, de gezonde omega-3, Alzheimer, enz.

Nieuwe helden Een programma dat wetenschap dichter bij de kijker wil brengen, moet de wereld wetenschappelijk verhelderen in herkenbare verhalen. In de praktijk betekent dit dat de “held” niet meer de man in de witte jas zal zijn, maar de patiënt; niet de geoloog, maar de boer; niet de bioloog, maar de buurtbewoner. Maar een wetenschappelijk programma moet uiteraard ook wetenschap brengen: rationele gegevens, gecontroleerde feiten, geen vrijblijvende meningen. Wetenschap is een manier van vragen stellen: het onbevooroordeeld zoeken naar het achterliggende hoe en waarom.

Sterke thema’s Over leven staat borg voor de feiten en levert de wetenschappelijke achtergrond die de Canvas-kijker toelaat zich een mening te vormen in de grote maatschappelijke en bio-ethische debatten. Het zou bijvoorbeeld kunnen gaan over het gebruik van proefdieren en mogelijke alternatieven, het klonen van mensen of het gebruik van menselijke stamcellen voor therapeutische doeleinden. Over leven behandelt daarnaast onderwerpen in verband met veiligheid en milieu. Dat kan gaan van het saneren van vergiftigde industriële sites tot de voor- en nadelen van genetisch gemanipuleerde organismen (GGO’s). Het zou ook kunnen onderzoeken of Vlaanderen veilig is bij een nieuwe waternood zoals in 1953 en of er ook bij ons een grote aardbeving kan plaatshebben? En wat is er met ons klimaat aan de hand? Over leven probeert ook een wetenschappelijk antwoord te bieden op de grote levensvragen: wie zijn we, waar komen we vandaan? De keuze van de onderwerpen van Over leven wordt dus ingegeven door wat leeft bij de kijker. Dat gebeurt wekelijks aan de hand van een tweeluik: • een reportage van tien minuten over de wetenschappelijke actualiteit; die zou dezer dagen bijvoorbeeld kunnen gaan over de vraag of orkanen in kracht toenemen door de opwarming van het klimaat. • een sterke documentaire van 30 minuten

Het nieuwe Canvas

46

Straffe verhalen Wat de actualiteitenreportages zullen zijn, is op dit moment uiteraard nog niet bekend, maar hieronder stellen we alvast enkele documentaires voor:

Slank zonder moeite “Al die pilletjes en poedertjes in de winkel die wonderen beloven, dat is allemaal larie.” Ieder jaar duiken er nieuwe hippe diëten op. Atkins, Montignac, South Beach. En elk nieuw dieet is zogezegd beter dan het vorige. Maar al die hippe diëten zijn op de eerste plaats commercieel. Ze verkopen boeken, pillen, cursussen of eigen voedingsproducten. In hoeverre ze echt overgewicht bestrijden, is niet duidelijk. En nog minder duidelijk is of ze wel gezond zijn. Over leven legt enkele bekende diëten naast elkaar: wat zijn de voordelen, wat zijn de nadelen?

De pil voor mannen “Waarom moet de vrouw altijd de pil nemen? ’t Is tenslotte een keuze van zowel man als vrouw” De “pil” is het meest gebruikte voorbehoedsmiddel in België. Maar de pil is niet voor alle vrouwen een zegen: sommigen ondervinden teveel bijwerkingen en voor anderen is het jarenlang dagelijks slikken van een dosis synthetische hormonen er psychologisch teveel aan. In Europa zijn er op dit moment vergevorderde klinische proeven gaande met een “pil” voor mannen. Vroeger verschool de farmaceutische industrie zich achter het argument dat een pil voor mannen technisch te moeilijk was. Ondertussen zijn die technische problemen vrijwel van de baan. Alleen blijft het voorlopig zoeken naar de ideale toedieningsvorm, een vorm die door een meerderheid van mannen (én vrouwen) aanvaard wordt.

Giftige sloop "Dit is de zwaarst vervuilde plek van Vlaanderen. Een grote smeerlapperij." (Vincent Kindt) Ooit was de cokesfabriek 'Carcoke' in Zeebrugge één van de zenuwcentra van de Belgische staalindustrie. Dagelijks werden tonnen steenkool aangevoerd om cokes te produceren, de ideale brandstof voor de productie van staal. In de jaren tachtig trekken milieubewegingen aan de alarmbel. In 1996 gaat Carcoke Zeebrugge dicht. In 2005 staat de cokesfabriek er nog steeds. De gebouwen en machines zitten vol giftige stoffen als cyanide, benzeen en asbest. Ingenieur Vincent Kindt heeft van de Vlaamse overheid de opdracht gekregen om de oude cokesfabriek van Zeebrugge te slopen. Tijdens de afbraak van zwaar verontreinigde sites kan heel wat mislopen. Denk maar aan de brand bij de afbraak van de cokesfabriek Marly in Neder-Over-Heembeek. De sloop van een giftige fabriek is een enorme onderneming. Hoe kan het team van Vincent Kindt (in Zeebrugge) een herhaling van het Marly-scenario vermijden?

Knappe koppen “Economen hebben misschien wel een hoog IQ, maar ik ken er geen enkele die zijn geld belegt met succes.” (Howard Gardner, psycholoog) In onze moderne kennismaatschappij moet je intelligent zijn om succes te hebben. Maar wanneer ben je intelligent? Als je een hoog IQ hebt? Of moet je over meer kwaliteiten beschikken om jezelf intelligent te mogen noemen? Hannelore, Robbe en Evert zijn hoogbegaafd. Hun IQ ligt ver boven dat van de gemiddelde Vlaming. Voor kinderen van hun leeftijd hebben ze ongewone interesses, maar op school blinken ze niet meteen uit. Omdat ze alles zo snel begrijpen, hebben ze nooit leren studeren. Wat is het verschil tussen intelligentie en intellectualiteit? Hoeveel soorten intelligentie bestaan er? Is intelligentie erfelijk? Over leven onderzoekt het, samen met vooraanstaande psychologen. Productie: Lut Gouwy / Eindredactie: Jos Van Hemelrijck Programmamanager: Paul Pauwels Suggesties: Het verloren Paradijs, Bewogen leven, Time Machine

Het nieuwe Canvas

47

AFSPRAAK 9 CULTURELE EXPLORATIE Met Canvas exploreert de kijker onbereikbare plekken, vreemde culturen, wilde fauna en flora en ontembare natuur. Naast fascinatie en verwondering is er plaats voor de verantwoordelijkheid en de relatie van de mens met de natuur en de verschillende culturen. Deze programma’s verbinden esthetische schoonheid met kennis. Ze bieden een nieuwe kijk op de hedendaagse samenleving en zijn omgeving, vaak aan de hand van revolutionaire camera-, montage- en digitale technieken.

Tribe

Rare streken

Time Machine

Himalaya

Het nieuwe Canvas

48

Tribe Tribe is een zesdelige antropologische BBC-reeks waarin explorator Bruce Parry naar de verste uithoeken van de wereld reist om zich onbevangen en met een open geest helemaal onder te dompelen in de gemeenschap en cultuur van enkele van de meest geïsoleerde stammen en volkeren op Aarde. Zo gaat hij op bezoek bij de Adi in de Indische Himalaya, de Suri in Ethiopië, de Kombai in Papoea, de Babongo in Gabon, de Darhad in Mongolië en de Sanema in Venezuela. En, hoe vreemd - en soms wreed - de leefgewoontes van die mensen in onze Westerse ogen ook zijn, de essentiële waarden, problemen en vragen blijken overal precies dezelfde te zijn. Op vrijdag om 21.30 u. vanaf 28 oktober. Bruce Parry leidt al tien jaar expedities naar afgelegen plekken op onze aardbol en maakte eerder een film over zo’n expeditie en twee bekroonde documentaire jeugdseries voor de BBC (Serious Jungle en Serious Desert). Met Tribe heeft hij de antropologische film een nieuwe dimensie gegeven, door niet alleen te observeren maar ook volop te participeren in het leven van de stammen die hij bezocht. Vaak hebben zijn belevenissen te maken met jagen en met initiatierites voor jonge krijgers, die hij - als new kid in ‘town’ – nog niet heeft doorgemaakt. Hij leert overleven met bogen, pijlen, blaaspijpjes, honden, speren, vallen, strikken en knuppels. Hij moet ook leren om zijn vangst op traditionele manier te koken en op te eten, met hete stenen, wasachtige plantenbladeren en bamboepotten. Bij de Adi in de Indische Himalayastaat Arunachal Pradesh leert hij rattentaart eten (‘smaakt naar dood en uitwerpselen’) en bij de Kombai in West Papoea het pulp van Sagopalmen (‘smaakt naar krijt’). Bij de Suri in Ethiopië krijgt hij warm koeienbloed te drinken, vers uit de doorgesneden keel van het dier. Bij diezelfde Suri wordt hij ingewijd in de nobele maar vaak pijnlijke kunst van het stokvechten, die er wordt gebruikt om stammenvetes ‘op te lossen’. Daarnaast ondergaat hij ook een schoonheidskuur bij de Suri-vrouwen: met een doorn wordt zijn huid opgelicht, waarna er met een scheermes tekeningen in gekerfd worden. Bruce maakt ook kennis met diverse soorten lokale drugs, die gebruikt worden met recreatieve én rituele doelstellingen. Bij de Babongo in Gabon wordt hij geïnitieerd in de spirituele wijsheid van het volk door de krachtige hallucinogene ibogawortel te eten, die drie dagen lang bijzonder sterke lichamelijke en geestelijke effecten heeft. En bij de Sanema in de Amazone probeert hij de kennis van de sjamanen over te nemen door een overdosis psychoactieve gemalen boomschors ‘tot zich te nemen’, wat in dit geval wil zeggen dat het goedje met een blaaspijp in zijn neus wordt geschoten. Het programma onderzoekt ook wat de invloed van onze Westerse beschaving is, die zelfs tot in deze uithoeken van de wereld zijn tentakels uitspreidt. Parry zegt over de reeks: “De manier van filmen is bewust anders dan de oude stijl van voyeuristische, afstandelijke antropologische programma’s met een ‘goddelijke stem’ als commentator en geen enkele interactie met de mensen. Ik heb geprobeerd om een deel van de gemeenschap te worden, een werkend familielid eerder dan een gast. Dat doen we om de afstand tussen de kijkers en het voorgestelde volk te verkleinen. Zo kunnen we de gemeenschap in kwestie een menselijk gezicht geven in plaats van hen voor te stellen als vreemde wezens die eindeloos van ons verschillen. Ik heb ook getracht hen niet te romantiseren of te paternaliseren, maar hen een stem te geven, om te tonen dat zij in wezen op dezelfde manier omgaan met liefde, tegenslagen en grote levensvragen als wij. De Britse pers was alvast enthousiast. “Eén van de beste series van het moment”, vond de Observer, en de Sunday Express had het over “heel nieuwe en bekijkenswaardige televisie”. Meer info: http://82.196.225.76/default.asp?section=47&page=98 Aankoop: Frans Lefever Suggesties: Rare Streken, Zwerfroute, Reynebeau & Rotten

Het nieuwe Canvas

49

Rare Streken Rare Streken is een succesnummer van het oude Canvas dat na de verbouwingen van The Building ook een ereplaats krijgt bij het nieuwe Canvas. De volgende maanden kijken we onder meer naar Ongerept Europa, een spectaculaire nieuwe reeks in de prestigieuze BBC-serie over de continenten, waarin eerder ook al Zuid- en Noord-Amerika, Oceanië en Afrika aan bod kwamen. De nieuwe reeks onderzoekt de geografie, landschappen, fauna en flora, en de cultuur van Europa, vanaf zijn ontstaan tot vandaag. Later ontdekken we in De heilige aarde landschappen, natuurfenomenen en dieren die om diverse redenen een sacrale of rituele betekenis hebben gekregen voor de mensen die ermee geconfronteerd werden. Deze winter op Canvas.

Ongerept Europa Ongerept Europa vertelt het unieke verhaal van Europa’s natuurhistorische evolutie, volgt de geologische geschiedenis van de Europese landschappen, bekijkt het komen en gaan van planten en dieren, belicht de invloed van de mens op het land en de natuur, en blikt ten slotte ook vooruit naar de toekomst van het Europese continent. Het is een epische reis die drie miljard jaar geleden begint en ons meeneemt naar tropische moerassen en ijstijden, langs beschavingen en revoluties, en die de gebeurtenissen toont die de landschappen en het leven in Europa vorm hebben gegeven. In de eerste aflevering, Genesis, zien we hoe het grillige Europese continent miljarden jaren geleden is ontstaan uit een reeks ‘drijvende’ stukken land rond de Zuidpool. Bergen werden opgestuwd, oerwouden ontstonden en verdwenen. Adembenemende visuele reconstructies brengen dat verre geologische verleden tot leven. Zo zien we hoe de wijnstreken van Frankrijk destijds tropische oceanen waren, hoe St-Petersburg in die tijd een woestijn was en hoe dinosauriërs rondzwierven op de plaats waar nu Oxford ligt. Maar misschien is het meest spectaculaire beeld van deze eerste aflevering wel het ontstaan van de Alpen en de Middellandse Zee. Daarmee was de geboorte van Europa echt voltooid. De tweede aflevering, De ijstijden, toont hoe ingrijpende klimatologische veranderingen een aantal van de meest spectaculaire landschappen in Europa hebben gecreëerd, van de Noorse fjorden en Finse meren tot zandduinen in Polen en rotspilaren in Italië. De voorbije twee miljoen jaar waren grote stukken van Europa, tot Amsterdam en Berlijn, geregeld bedekt onder een ijslaag van soms twee kilometer dik. Leeuwen en nijlpaarden liepen rond op Londense grond en mammoets wandelden over de bodem van de Noordzee. En dan, tegen het einde van de laatste ijstijd, zetten onze voorouders voet aan grond in Europa. In De getemde wildernis blijkt hoe de mens al snel een bepalende factor werd in het Europese landschap. Hij drong tot in de verste uithoeken van het continent door, legde beslag op het land en maakte er akkers van. Hij temde en kweekte dieren, zaaide en oogstte gewassen, bouwde wegen en steden, haalde mineralen en grondstoffen uit de aarde en irrigeerde woestijnen. De mens verspreidde zijn cultuur en zijn uitvindingen met een steeds grotere snelheid over heel het continent. Maar, met de toenemende bevolking groeide ook het aantal parasieten en plagen. Hoe hebben de natuur en de dieren zich aangepast aan de 730 miljoen Europeanen die ondertussen zowat alle streken van het continent hebben gekoloniseerd. Blijven er nog ongerepte stukken Europa over? Wie zijn de winnaars en de verliezers in de dierenwereld? En kunnen wij de soorten die in de problemen zitten, helpen? Hoeveel controle hebben wij trouwens op die evolutie? Anderzijds zijn er door de globalisatie ook heel wat nieuwkomers in de Europese dieren- en plantenwereld en die zijn niet altijd even welkom. Wat er ook gebeurt: het landschap en de natuur van Europa zullen blijven veranderen. Dat zien we in Een nieuw millennium. Meer info: http://www.bbc.co.uk/bbcfour/documentaries/features/europe-nat-history.shtml

Het nieuwe Canvas

50

De heilige aarde De heilige aarde is een driedelige serie over de manier waarop de mens landschappen, natuurelementen en dieren een spirituele dimensie geeft. Elke film brengt de kijker van het ene land naar het andere continent, doorheen de loop der tijden en beschavingen, op zoek naar religies, rituelen, mythen en symbolen die met de natuur en de aarde te maken hebben. De eerste aflevering gaat over het water, de tweede over de dieren en de derde over de aarde, zijn landschappen en vegetatie, en als hemellichaam. De verschillende thema’s worden met verbluffende en esthetisch zeer verzorgde beelden geïllustreerd en op een vloeiende en logische manier met elkaar in verband gebracht. De eerste aflevering, De kracht van het water, neemt ons mee op een reis van Afrika naar CentraalAmerika, Europa, Egypte, China en India. We zien hoe overal ter wereld mensen en volkeren een bijzondere symbolische en rituele waarde hebben toegekend aan het water. Zo zijn er de watergoden in China, bij de Maya’s en de Dogons in Mali. Er zijn riviergeesten, oceaangoden en waternimfen. Maar het water speelt ook een rol bij allerlei rituelen, van het antieke Griekenland tot het hedendaagse India. In de Bijbel en het Hindoeïsme is het water een bron van zuiverheid, maar het kan ook een weg zijn van het tijdelijke naar het eeuwige leven, zoals bij de oude Grieken, in het Egypte van de farao’s en in het shintoïsme. Het verhaal van de grote zondvloed vinden we niet alleen terug in de Bijbel, maar in heel Mesopotamië en bij tal van andere beschavingen. In de tweede aflevering, Goddelijke dieren, zien we hoe de mens vaak een godheid heeft gemaakt van dieren of een medium, boodschapper of begeleider van de goden. We ontdekken rotstekeningen over heilige dieren in Niger en aan de Canadese westkust. We onderzoeken ook hun rol en statuut in het oude Egypte en het antieke Griekenland. We maken kennis met heilige krokodillen in Afrika en heilige koeien, ratten en apen in India. Maar sommige dieren, zoals slangen, zijn ook onheilsbrengers of worden met alle zonden overladen, zoals de bok in de Bijbel. De duif is dan weer een waardevol dier in die Bijbel. Er zijn offerdieren, gemummificeerde dieren en dieren die een rol spelen bij het voorspellen van de toekomst. Ook de katten van Ieper komen in dit programma aan bod. De aarde en haar vele landschappen hebben de mens vaak geconfronteerd met grote vragen over het leven en de dood. De mysteries van het land gaat op zoek naar plaatsen waar rond die vragen mythes, religies en rituelen zijn ontwikkeld. Zo komen we terecht aan de voet van hoge rotsen, op flanken van vulkanen, in diepe grotten en op de bodem van ravijnen. We gaan op bezoek bij Aborigines, Mongolen en Maya’s. We onderzoeken zonnecultussen en vereerde planeten, aanbeden bomen en bergen. Samenstelling: Frans Lefever Suggesties: Tribe, Michael Palin’s Himalaya, De Bende van Wim

Het nieuwe Canvas

51

Time Machine De driedelige BBC-reeks Time Machine toont ons op spectaculaire manier hoe de Tijd vorm heeft gegeven aan het leven op aarde, het doen en laten van de mens en aan de aarde zelf. Deze winter op Canvas. Time Machine is een indrukwekkende driedelige BBC-serie over de impact van de Tijd op het leven op aarde en op de aarde zelf. Het is natuurhistorie in de meest letterlijke zin van het woord. In drie afleveringen zien we hoe de Tijd continenten en oceanen, rotsen en rivieren, bergen en valleien doet ontstaan en weer vergaan, maar ook hoe het leven op aarde in duizenden en miljoenen jaren is veranderd, én hoe ons eigen doen en laten word bepaald door de Tijd. De kijker wordt uit het onooglijke perspectief van zijn eigen tijdsbeleving – een vingerknip in de evolutie – bevrijd om een wonderlijke reis door de Tijd te maken. Door middel van verbluffende ‘tijdscompressie’-fotografie en gesofisticeerde computeranimatie zien we dieren- en plantenlevens, eeuwen, millennia en hele tijdperken in enkele seconden voorbijflitsen. Kortom: de geografische en biologische evolutie zoals we ze nog nooit hebben gezien. In de eerste aflevering, The world shaped by time, maken we kennis met de krachten die de aarde in de vorm hebben gegoten die we nu kennen. Door millennia in milliseconden samen te drukken, toont de documentaire ons hoe rivieren door rotsen zijn gesleten, bergen omhooggestuwd en weer ineengezakt en hoe kleine zeeën oceanen werden en later weer verdwenen. We zien dat de Grote Sfinx in Egypte op een paar duizend jaar grondig van vorm is veranderd, dat de Sahara niet zo lang geleden een vruchtbare en vochtige streek was en dat op de top van de Mount Everest fossielen van zeeleven liggen. We krijgen ook een spectaculair beeldverslag van het ontstaan van de Grand Canyon: vijf miljoen jaar samengevat in enkele seconden. Maar we zien ook dat onder het Yellowstone National Park in Amerika een vulkaan ligt te sluimeren die bij zijn vorige uitbarsting, 600.000 jaar geleden, de helft van het continent onder de as heeft bedolven; hoe zich onder de Grote Slenk-vallei in Afrika een nieuwe oceaan aan het vormen is, en hoe de Nieuw-Zeelandse hoofdstad Wellington gedoemd is om ooit door een aardbeving te worden getroffen. Een kwestie van Tijd. De tweede aflevering, Life: a race against time, toont hoe alle leven op aarde bepaald wordt door de Tijd en de (schijnbaar) eeuwige cyclus van zon en maan, licht en duister, de seizoenen. Of het nu het dagelijkse openen en sluiten van een bloemkelk is, het bloeien en verwelken van een plant in de loop van een seizoen, of de evolutie van een kolibrie gedurende duizenden jaren: de Tijd is altijd de determinerende factor. Soldaatkrabben weten perfect wanneer ze zich moeten ingraven om de vloed voor te zijn, en kariboes en trekvogels verplaatsen zich over duizenden kilometers op het ritme van de seizoenen. Allemaal onder impuls van de zon en de maan en de kosmische Tijd. De mens zou de mens niet zijn als hij niet zou proberen de Tijd te beheersen, zo blijkt in Masters of Time. In deze laatste aflevering zien we hoe wij de tijd te snel proberen af te zijn door hem in te delen, te ordenen en te temmen. Niet alleen door het bedenken van uren, dagen en kalenders, maar ook door de wereld in tijdspulsen te bekijken en door muziek te maken. Door de ontdekking van het vuur en veel later de elektriciteit kon de mens de dag langer laten duren, al was zijn lichaamsklok het daar niet altijd mee eens. De ultieme droom van de mens is natuurlijk het eeuwige leven en de mogelijkheid om door de tijd te reizen. Iets waar deze reeks op zijn eigen manier toe bijdraagt. Aankoop: Frans Lefever Suggesties: Rare Streken, Tribe, Michael Palin’s Himalaya, De Bende van Wim, Rome

Het nieuwe Canvas

52

Himalaya Na Around the World in 80 Days, Pole to Pole, Full Circle, Hemingway Adventure en Sahara maakte Michael Palin met Himalaya andermaal een spectaculaire reisreeks. Hij trekt van west naar oost dwars door de hoogste en meest tot de verbeelding sprekende bergketen ter wereld. In 2006 op Canvas. Vanuit Afghanistan reist hij via Pakistan, India, Nepal, Tibet en China naar Bangladesh. Op zijn 3000 kilometer lange reis passeert hij niet alleen adembenemende berglandschappen en eeuwenoude steden, maar hij maakt ook kennis met wonderlijke culturen in afgelegen bergstreken en gaat en passant onder meer op bezoek bij de Dalai Lama, de koninklijke familie van Bhutan en een Engelsman die met een Naga-prinses getrouwd is. Even boeiend zijn de vele ontmoetingen met gewone mensen, van de Pakistaanse Kalash, over de Nepalese Ghurka’s tot de Burmese Konyaks. In de eerste aflevering, Noord tot noordwest, steekt Michael Palin op de grens van Afghanistan en Pakistan de historische Khyberpas over, de aloude poort naar het Indische subcontinent. Met de stoomtrein reist hij naar het wetteloze Peshawar, het centrum van de Pakistaanse wapensmokkel. In Noord-Pakistan is hij op 3000 meter hoogte getuige van een polowedstrijd tussen Chitral en Gilgit, twee rivaliserende bergsteden. De tweede aflevering, Van Lahore naar Lhasa, begint in Concordia, een majestueus gletsjerdal aan de voet van de K2, de op één na hoogste berg ter wereld. Via de beroemde Karakoram Highway reist Michael naar het zuiden. Nabij Lahore steekt hij de grens met India over en daarna gaat het via de Sikh-hoofdstad Amritsar naar Simla, een traditionele zomerverblijfplaats uit de Britse koloniale tijd. Vandaar reist Michael door naar Srinagar in het woelige Kasjmir om tenslotte in Dharamsala op audiëntie te gaan bij de Dalaï Lama. In de derde aflevering, Van de Annapurna naar de Everest, bevindt Michael zich in Nepal. Hij bezoekt er Lumbini, de geboorteplaats van de Boeddha, en gaat vervolgens een kijkje nemen bij de harde recruteringsproeven voor de Ghurka-regimenten. Een bergtrekking brengt hem naar het basiskamp van de Annapurna. Na een kort verblijf in het kosmopolitische Kathmandu begint de lastige reis naar Tibet en naar de voet van Mount Everest. De vierde aflevering, Op het dak van de wereld, begint in het geheimzinnige Lhasa, de hoofdstad van Tibet, maar nu grotendeels een Chinese stad. Michael trekt met nomaden over het grote Tibetaanse plateau en reist met een yakkaravaan mee naar een paardenfestival. In de vijfde aflevering, Springende tijgers, volgt Michael Palin de Yangtse rivier in China naar de oostelijke uitlopers van de Himalaya. Hij is er te gast bij de beroemde traditionele zanger Namu en zingt ook zelf een bekend deuntje. In de afgelegen Indische staat Assam ontmoet hij enkele bekeerde koppensnellers. Hij bezoekt er ook één van de vele grote theeplantages en waagt zich aan een wedstrijdje trouwtrekken met een olifant. De laatste aflevering, Van Bhutan naar de Baai van Bengalen, begint in de afgelegen en gesloten bergstaat Bhutan. Michael wordt er onderhouden door leden van de koninklijke familie die hem uitnodigen op een spectaculair Boeddhistisch festival. Michael sluit zijn lange reis af in Bangladesh, waar de grote Himalayarivieren Ganges en Bhrahmaputra uitmonden in de Baai van Bengalen. Michael Palin in de Himalaya is geen schoolreisje. De omstandigheden in het hooggebergte van de Himalaya zijn zo mogelijk nog moeilijker en meer onvoorspelbaar dan die tijdens Palins vorige reizen. Maar dóór alle tegenslag en onvoorzienbare omstandigheden heen blijft Michael Palin zijn eigenste zelf: een innemende, charmante en onweerstaanbaar grappige man met een uitstraling en charisma die grenzen en culturen overstijgen. Met Michael Palin reizen, dat is reizen om te leren, om dingen te beleven en om de wereld langs zijn grappige kant te bekijken. Kortom: een ideale bezigheid in de luie zetel. Meer info: www.palinstravels.co.uk Suggesties: Reynebeau & Rotten, Tribe, Rare streken

Het nieuwe Canvas

53

AFSPRAAK 10 REIS TUSSEN DROOM EN WERKELIJKHEID Canvas neemt de kijker mee op een “queeste”, die hem de dagdagelijkse paden doet verlaten en hem aanspoort zijn diepere aspiraties te ontplooien en zijn dromen te realiseren. De kijker leert via de belevenissen van de actoren een nieuwe, boeiende en onbekende dimensie van de realiteit ontdekken. De programma’s vullen een nooit gerealiseerd verlangen of een zoektocht in en/of zetten de kijker aan de eigen dromen of zoektochten te concretiseren. Ze zetten de stap tussen droom en werkelijkheid. De beleving overstijgt het anekdotische.

Reynebeau & Rotten

De Bende van Wim II

Het nieuwe Canvas

54

Reynebeau & Rotten Op zoek naar de grootsheid van Groot-Brittannië Reynebeau & Rotten is een licht humoristische, vijfdelige roadmovie waarin gentleman en anglofiel Marc Reynebeau samen met ‘lower class hero’ Johnny Rotten in een Rolls Royce door het Verenigd Koninkrijk reist, op zoek naar de grootsheid van Groot-Brittannië. Het contrast tussen de twee uitgesproken verschillende maar complementaire persoonlijkheden werpt een verrassend nieuw licht op Groot-Brittannië en de Britten. Op vrijdag om 20.45 u. vanaf 28 oktober.

Extremes meet Historicus, columnist en anglofiel Marc Reynebeau heeft een lang gekoesterde droom: een rondreis door Groot-Brittannië om zijn honger naar de Britse cultuur en haar symbolen en tradities te stillen. “Want anglofilie is geen ziekte maar een zegen”, zo meent hij. “Omdat de grootsheid van de Britse beschaving toch de parel aan de kroon van Europa is.” Canvas geeft hem nu de kans om die droom te realiseren. Reynebeau onderneemt zijn ontdekkingsreis, zoals het een gentleman past, in exclusieve Britse upper class stijl: in een zorgvuldig uitgekozen zwarte Rolls Royce Silver Spur mét chauffeur. Om het contrast, de dualiteit, de tradities en de clichés van de Britishness te kunnen doorgronden, laat hij zich vergezellen door een controversiële insider, John Lydon, beter bekend als Johnny Rotten, de voormalige leadzanger van de beruchte punkband Sex Pistols. Een lower class hero, die nooit een blad voor de mond neemt en een opmerkelijke kijk heeft op zijn vaderland. De queeste van leeftijdsgenoten Reynebeau & Rotten naar het hart van de Britishness resulteert in vijf licht humoristische reisdocumentaires van 40 minuten, waarin achtereenvolgens de Britse geschiedenis, de wetenschap, de cultuur, het Britse Empire en het postmoderne Groot-Brittannië op verrassende wijze worden uitgediept.

Roadmovie met knipoog Reynebeau & Rotten samen in een Rolls Royce door Groot-Brittannië: het is een unieke roadmovie. Een filosofische trip met een knipoog. Een avontuurlijke duik in de rijke geschiedenis en cultuur van een natie. Met als brandstof de clash tussen twee uitgesproken persoonlijkheden en hun inzichten. Op reis met hun Rolls rijden Reynebeau & Rotten van Windsor tot in Schotland. Onderweg bezoeken ze kastelen en volksbuurten, musea en fabrieken, industrieel en architecturaal erfgoed, beroemde steden, legendarische plaatsen en onbekende parels. Ze gaan roeien en drinken in Henley on Thames, worden door koning Arthur geridderd en ontdekken bad- en bedgeheimen in Bath. Ze bezoeken het intellectuele Oxford en de grauwe fabrieken van de Midlands. Ze rijden met een originele Penny Farthing (fiets met groot en klein wiel) en met een nog oudere stoomtrein. Via het Liverpool van de Beatles reizen ze naar het prestigieuze Walker Museum en naar Blackpool, het Blankenberge van de Engelse westkust. In Glasgow pratten ze met Irvine Welsh (de schrijver van Trainspotting) en in Schotland bezoeken ze het kasteel van de echte Braveheart (William Wallace). Langs Hadrian’s Wall gaat het naar ‘Winston’s mansion’ (Blenheim Palace, het landgoed van Churchill). In Londen bezoeken ze onder meer Finsbury Park, de volkswijk waar Johnny opgroeide, maar die nu moet wijken voor de nieuwe voetbaltempel van Arsenal. Neasden Temple is dan weer een heel ander heiligdom: de grootste Hindoe-tempel van Europa. Want ook dat is Great Britain.

Het nieuwe Canvas

55

Marc & John Marc Reynebeau werd op 6 mei 1956 geboren in Albertstad (het huidige Kisangani in Congo). Hij is historicus en studeerde geschiedenis aan de universiteit van Gent. Marc werkte eerst op de cultuurdienst van de stad Gent en was een tijdje wetenschappelijk medewerker aan de Erasmus Universiteit van Rotterdam. Hij is ex-boekenchef van het weekblad Knack, redacteur en columnist voor De Standaard, presenteerde op de VRT de culturele talkshow Trommels en Trompetten, was een vast panellid in De Laatste Show en is momenteel de eenmansjury van de populaire Eén-quiz De Slimste Mens. Hij publiceerde pas een lijvig boek over 175 jaar België, maar is ook gepassioneerd door de upper class Britse tradities en de Britse cultuur. De eeuwige gentleman die beleefdheid, authenticiteit en het respect hoog in het vaandel voert. More British than the British: dat is Marc Reynebeau. Johnny Rotten werd geboren als John Lydon op 31 januari 1956 in Londen, in de arme Londense wijk Finsbury Park (een smeltkroes van lower class arbeiders en immigranten). Zijn ouders waren Iers. Johns vader was kraanmachinist. Zijn moeder was vaak ziek. Door de armoede en een gebrek aan hygiëne wordt John op zijn zevende zwaar ziek. Hij zal een jaar lang in het ziekenhuis verblijven. Als gevolg van geheugenverlies moet hij daarna álles opnieuw aanleren. Op z’n 15de vliegt hij van school en vangt hij samen met zijn vader ratten om bij te verdienen. Op zijn 19de wordt hij de frontman van de legendarische punkband Sex Pistols (met Sid Vicious, ze maken de legendarische plaat ‘Never Mind The Bollocks’ en de hit ‘Anarchy in the UK’ ). De Pistols worden bijna overal in the UK geboycot wegens hun provocerende teksten. In 1977 wordt er zelfs een aanslag gepleegd op Rotten: monarchisten steken hem neer. Nadat de Sex Pistols ermee kappen, richt John Public Image Limited op (bekend met o.a. ‘This Is Not A Love Song’). John kreeg zijn bijnaam ‘Rotten’ van gitarist Steve Jones omwille van zijn rotte tanden. Hij woont ondertussen al 18 jaar in LA (USA). John maakt tegenwoordig documentaires over gevaarlijke dieren voor de Amerikaanse televisie en was vorig jaar een van de smaakmakers in het reality-programma ‘Help! I’m a Celebrity, Get Me Out Of Here’. Johnny Rotten heeft over alles een controversiële mening en spuwt op burgerlijkheid, elitarisme en alles wat ruikt naar upper class. Reynebeau & Rotten wordt door Kanakna gerealiseerd voor Canvas Programmamanager: Regine Clauwaert. Suggesties: Blackpool, Inspector Lynley, The Rotters’ Club

Het nieuwe Canvas

56

De Bende van Wim II – Het Vervolg Ook de nieuwe, tweede reeks van De Bende van Wim is een reisprogramma naar een waar gebeurd verhaal, waarin de drieledige motorbende van Wim Opbrouck, Jean Blaute en Michiel Hendryckx door Europa trekt op zoek naar bijzondere plekken, boeiende mensen en geweldige avonturen. Deze keer volgt de Bende het spoor van de Kelten, van Schotland tot Galicië en van Bretagne tot Ierland. Maar de échte drijfveer van de Bende is natuurlijk hun eigenwijze nieuwsgierigheid. Deze winter op Canvas. Het verlangen was zo dwingend geworden, dat vertrekken uiteindelijk de enige waardige uitweg was. De Bende van Wim heeft zich opnieuw verenigd voor een zomerlang avontuur. Van de aftastende onwennigheid van weleer is er nu geen spoor meer. De Bende is door en door zichzelf geworden: vrienden voor het leven. Behalve de gemeenschappelijke passie voor motoren, is er intussen nog zoveel meer dat hen bindt. De reis gaat deze keer naar de verste uithoeken van Europa: Schotland, Ierland, Galicië en Bretagne, als bij toeval ook het Europa van de Kelten. Maar de Kelten vormen hooguit de rode draad van het verhaal. Zoals het de Bende betaamt, volgens ze eigenlijk alleen maar hun eigen nieuwsgierigheid. Zo gaat het onversaagde drietal in Edinburgh op zoek naar de stoffelijke resten van het gekloonde schaap Dolly. Op het Schotse eiland Aran komen Kuifje en de Zwarte Rotsen hilarisch dichtbij. En in het Noord-Ierse Belfast zingen Wim, Jean en Michiel niet alleen ‘Brown Eyed Girl’ met The Monarchs (de band waarin de jonge Van Morrison debuteerde), maar ze bezoeken er ook de wijken waar katholieken en protestanten moeizaam proberen samen te leven. In het zuiden van Ierland vindt de Bende een vrachtboot die hen naar Noord-Spanje vaart. In het groene Galicië klinken de doedelzakken alsof ze er nooit zijn weggeweest. En vanuit het Portugese Porto rijdt de vrolijke karavaan door de Dourovallei naar het hart van Spanje. In Yuste staat de Bende ingetogen aan het sterfbed van Keizer Karel, om vervolgens via de windmolens van Don Quichote hun jeugdheld, wielrenner en bergkoning Federico Bahamontes, een eresaluut te geven. Maar de meest verrassende stop moet nog komen. Over de Pyreneeën ligt Lourdes, waar het trio, tot zijn eigen grote verwondering, met een kaars in de hand ontroerd meeloopt in de avondprocessie. Op het jaarlijkse muziekfestival van Saintes beleeft de Bende het muzikale hoogtepunt van de reis. Samen met het wereldberoemde Gentse koor Collegium Vocale zingen ze er de meeslepende ‘Complainte pour Sainte Catherine’. De Bende van Wim is weer de merkwaardige melange geworden die zo gesmaakt werd in de eerste reeks. Op de balans tussen uitzinnige vrolijkheid en ernst, tussen fictie en werkelijkheid. En net als de eerste reeks is ook dit vervolg van De Bende van Wim niet alleen een programma voor motorrijders. Ook nu is de nieuwsgierige, reislustige, avontuurlijke, poëtische en muziekminnende Canvaskijker gewaarschuwd. De Bende van Wim wordt door Zie Ze Doen gerealiseerd voor Canvas Programmamanager Canvas: Liljan Delbaere Suggesties:Rare Streken, Het verloren Paradijs, Neveneffecten, De rechtvaardige rechters

Het nieuwe Canvas

57

AFSPRAAK 11 INTELLECTUEEL UITDAGEND SPEL

Canvas daagt de kijker uit zichzelf te testen via een origineel en spannend spelprogramma waarin kennis, intelligentie en strategie strijden om het overwicht. De kijker participeert door zich in te leven in het programma en zich te identificeren met de deelnemers. Hij wil en kan iets opsteken en is bereid tot een intellectuele inspanning. De balans tussen kennis en strategie blijft in evenwicht. Het spelverloop en de spelformule zijn verrassend en vernieuwend.

Celsius

De allerslimste

Het nieuwe Canvas

58

Celsius 37 is het magische getal, de ideale lichaamstemperatuur én de ideale score van de winnaar van Celsius, een nieuwe algemene kennisquiz waarin telkens drie kandidaten in twee rondes proberen om door vragen juist te beantwoorden het ideale getal 37 te bereiken of zo dicht mogelijk te benaderen. Om te winnen moeten de kandidaten niet alleen de goede antwoorden kennen, maar ook de juiste strategische beslissingen nemen om op het goede moment het geschikte aantal punten in te zetten. Tactiek, koelbloedigheid, parate kennis én een dosis geluk bepalen het verloop van spel. Quizmaster van Celsius is Jo Van Damme. Op dinsdag om 20.45 u. vanaf 25 oktober. 1.Welke acteur schitterde als de slechterik Frank in ‘Once Upon a Time in the West’, hoewel hij tot dan toe de engel van het witte doek was geweest ? 2.Welke conceptuele rockartiest werd geboren op 21 december 1940 en gaf zijn naam aan een kleine planeet? 3.Welk Belgisch TV-net heeft een naam die is afgeleid van het Grieks ‘kannabis’, hennep ? Drie mogelijke vragen die gastheer Jo Van Damme zou kunnen stellen aan de drie kandidaten van Celsius, een nieuwe, spannende en meeslepende quiz die draait rond het getal 37. Elke kandidaat begint met een puntenaantal van 37. In de eerste ronde proberen de drie kandidaten zoveel mogelijk punten te ‘verdienen’ door goede antwoorden te geven. Zolang een kandidaat goed antwoordt, blijft hij aan de beurt; bij een fout antwoord gaat de beurt naar de volgende kandidaat, die op de gestelde vraag mag antwoorden of mag passen en een nieuwe vraag kiezen voor een andere puntenwaarde. Er worden twee vragensets gespeeld van elk tien vragen, met een puntenwaarde van 1 tot 10. Alle thema’s komen aan bod. Wie aan het einde van de eerste ronde het kleinste aantal punten heeft verzameld, valt af. In de tweede ronde moeten de twee overgebleven kandidaten proberen om het getal 37 te bereiken of te benaderen. Hier kunnen ze dus punten "verliezen" door goed te antwoorden. Een goed antwoord wordt beloond "richting 37", een fout antwoord wordt gestraft, wég van 37. De kandidaten spelen één vragenset van tien vragen met puntenwaarde van 1 tot 10 en dan een spannende finaleronde van drie minuten. Wie aan het einde van de tweede ronde het dichtst bij 37 zit, is de winnaar. Hij verdient zijn score uit de eerste ronde vermenigvuldigd met 25 euro. De winnaar mag in de volgende aflevering terugkomen; bij nieuwe winst behoudt hij ook het bedrag van de vorige aflevering, bij verlies wordt de winst van de vorige aflevering gehalveerd. Na drie keer winst, wordt het eindbedrag verdubbeld. Een kandidaat mag maximaal drie keer quizzen. Celsius is een meeslepend spel, met boeiende, originele en verrassende vragen, en een vleugje humor. De kijker leeft mee en kan kennis opdoen of opfrissen, nieuwe dingen en weetjes ontdekken, én hij is getuige van een spannende strijd tussen de drie kandidaten. PS: de antwoorden op de drie vragen? 1. Henry Fonda 2. Frank Zappa 3. Canvas Celsius is een quiz naar een idee van Paul Jacobs Productie: Herman Meyssen / Programmamanager: Bob Vermeir Suggesties: De Grootste Belg, Reynebeau & Rotten, De rechtvaardige rechters

Het nieuwe Canvas

59

De allerslimste (werktitel) De allerslimste (werktitel) is de allernieuwste Canvasquiz. Hij is even geniaal als economisch (hopelijk). Canvas engageert ‘de slimste mens ter wereld’ Bert Kruismans om het op te nemen tegen het Vlaamse quizheir in de hoop dat hij het prijzengeld in de Canvaskas kan houden. Deze winter op Canvas. In de meeste spelprogramma’s en quizzen spelen de kandidaten tegen elkaar en gaat de winnaar met de prijzenpot aan de haal. Eerlijk en efficiënt. Dat is al jaren zo. Canvas wil daar verandering in brengen. Er wordt ten slotte met overheidsgeld gespeeld en dat moet goed beheerd worden. Daarom komt er deze winter op het nieuwe Canvas een geheel nieuwe quiz waarbij kandidaten niet tegen elkaar spelen, maar tegen een door Canvas ingehuurde “kandidaat”: de beste BV-quizzer van het moment, Bert Kruismans. Hij moet ervoor zorgen dat het geld van Canvas in de kluis blijft. Jo Van Damme is de onpartijdige quizmaster Producer: Dick Verbesselt Programmamanager: Bob Vermeir Suggesties: Zwerfroute, De rechtvaardige rechters, Rare Streken

Het nieuwe Canvas

60

AFSPRAAK 12 SATIRE Canvas durft! Canvas confronteert! Canvas durft onomwonden zeggen dat de keizer geen kleren aan heeft, maar weet kwetsende waarheden te relativeren door echt goede grappen. Canvas lacht niet zomaar, maar dissecteert de dagelijkse werkelijkheid en doorprikt de maatschappelijke mechanismen. De satire op Canvas confronteert de kijker met een uitvergrote werkelijkheid en zet aan tot reflectie.

De rechtvaardige rechters

Comedy casino

Het nieuwe Canvas

61

De rechtvaardige rechters Het kind met het badwater weggooien, is niet slim, niet sympathiek en ook niet rechtvaardig. Daarom blijft ook bij het nieuwe Canvas een badje klaarstaan voor De rechtvaardige rechters, het populaire Canvasprogramma waarin telkens drie rechters onder voorzitterschap van opperrechter Jo Van Damme hun ludiek licht laten schijnen over de actualiteit en aanverwante verschijnselen. Op maandag om 21.30 u. vanaf 31 oktober. (hh op dinsdag om 01.30 u.) Zeven seizoenen en 100 afleveringen van De rechtvaardige rechters, met vorig seizoen gemiddeld 400.000 kijkers (en uitschieters tot boven het half miljoen en een marktaandeel van boven de 20), en een revue van 15 rechters, 81 vrouwen, 3 pianisten en 2 brillen: dat moet je verdienen. Al moeten we ook niet overdrijven, aldus opperrechter Jo Van Damme: “Wat stelt het uiteindelijk allemaal voor? Drie heren en één brillenkas die met lichtjes satirische bedoelingen de actualiteit tegen het licht houden, daarbij al eens iemand in zijn hemd durven zetten, en op gezette tijdstippen een lach (van glim- over grijns- tot bulder-) ressorteren: zo moeilijk kan dat toch allemaal niet zijn? Inderdaad niet, en precies daarom gaan we er nog een tijdje mee door.” En mogen we op het nieuwe Canvas ook nieuwe rechters of nieuwe vormen van rechtspraak verwachten? Jo Van Damme: “Wij zijn - behalve een tikkeltje gemakzuchtig - ook een vroeg-Byzantijns adagium indachtig: If it aint broke, don’t fix it. Maar het mag natuurlijk altijd iets meer zijn. Daarom wijken we uit naar een grotere, blinkende locatie: De Met in Vilvoorde. Dit seizoen zullen de rechters een nog grotere bek opzetten en de presentator een nog grotere bril, of een kleiner kopje, dat hangt van het budget af. De innovaties zullen hoofdzakelijk van decoratieve aard zijn, maar hou dat stil. Wij houden evenwel ook een aantal nieuwe rubrieken én dames achter de hand die bepaald niet van de poes mogen worden genoemd. Verder kan ik bij wijze van primeur wel onthullen wat voor ons het criterium is voor een geslaagde grap: dat je er kan om lachen. Humor laten we als vanouds aan de specialisten over, en zeker niet aan mannen als Jan Verheyen, Alain Grootaers, Jean Blaute, Bert Kruismans, Martin Heylen - he’s back!! -, Brik Van Dyck, Patrick De Witte en Ivo De Wijs. Producer : An Schurmans Programmamanager : Liljan Delbaere Suggesties: Neveneffecten, Help, The Catherine Tate Show, Celsius, Comedy Casino

Het nieuwe Canvas

62

Comedy casino Canvas durft! Canvas confronteert! Canvas schiet met humoristisch scherp. Dat geldt nergens meer dan in Comedy casino, een nieuwe reeks waarin Canvas deze winter het kruim van de Vlaamse stand uppers samenbrengt met nieuw vaderlands talent en enkele buitenlandse toppers. Comedy Casino haakt in op de groeiende populariteit in Vlaanderen van de stand up comedy én blijft trouw aan de roots ervan. Enkel gewapend met een microfoon zullen het kruim van het vaderlandse stand up talent, enkele buitenlandse gevestigde waarden én interessante nieuwkomers stand up comedy op Canvas-niveau brengen, in een gezellige clubsfeer, met wekelijks een vaste spot voor Wim Helsen, en gepresenteerd door Adriaan Van den Hoof. Met o.a.: Wim Helsen, Rachisd Larouz, Addy Van der Borgh, Gunter Lamoot, Bert Kruismans, Frankie Boyle, Wouter Deprez, Piet de Praitere, Alex Agnew, Thomas Smith, Nigel Wiliams, Jovanka Steele, Raf Coppens, Kamagurka, Chris Van Den Ende. Zie ook: www.canvas.be Comedy Casino wordt door 3Keys gerealiseerd in opdracht van Canvas Programmamanager: Liljan Delbaere Suggesties: Little Britain, Smack the Pony, Nighty Night, De rechtvaardige rechters

Het nieuwe Canvas

63

AFSPRAAK 13 ABSURDE HUMOR Canvas speelt met de grenzen van de logica en confronteert het dagdagelijkse met onbekende spelregels. Canvas durft provoceren en confronteren en dat - gezien de absurde context - zonder enige redelijke beperking. Hoe absurd ook, toch biedt de absurde humor bij Canvas een andere kijk op tal van vertrouwde en niet zelden vastgeroeste waarden. De grenzen van de logica voorbij. De maatschappelijke conventies worden zowel door woord als beeld in al hun grenzen voorbijgestreefd en in vraag gesteld.

Neveneffecten

Help

The Catherine Tate Show II

Smack the Pony I - III

Nighty Night II

Little Britain II

Het nieuwe Canvas

64

Neveneffecten Neveneffecten is een achtdelige reeks natuur-, exploratie- en historische documentaires die even boeiend en gevarieerd als fictief zijn. De serie neemt de kijker mee in de wondere wereld van het leven op aarde met zijn grote mysteries en zijn heerlijk bevreemdende banaliteiten. Neveneffecten werd geschreven en tot leven gewekt door het comedycollectief Neveneffecten. Op vrijdag om 22.20 u. vanaf 18 november. Het concept van Neveneffecten is grotendeels ontstaan uit de acute nood in het Vlaamse media-aanbod aan een eigen Nationaal Geografisch Kanaal dat onze wereld in al zijn facetten in beeld brengt. De reeks bevat klassieke dierendocumentaires, reportages over grensverleggende expedities en diepgravende historische documentaires. Met een open geest en als enige zekerheid de wetenschap dat niets zeker is, stelt de nieuwe serie ons universum in vraag. Waar ontspringt de E40? Wat zijn de saaiste dieren ter wereld? Hoe leeft de komomaan in het wild? En wat verbindt Gent met het oude Egypte? Het zijn maar enkele van de vragen die in de opeenvolgende afleveringen binnen een tijdspanne van 35 minuten hun voorlopig definitieve beslag krijgen. Daarbij is de onomstotelijke conclusie : “wat niet weet, niet deert”, werkt helaas ook omgekeerd. Op het eerste gezicht gaat het om absurde reportages, maar de personages en gebeurtenissen gehoorzamen wel aan een geloofwaardige, strakke logica in een bewust stijlvaste reeks, die ver uit de buurt wil blijven van gratuit absurdisme en losse sketchcomedy. De documentaire lijn dient als kapstok voor kleinere verhaallijntjes en de bizarre personages die de reeks bevolken. Want de ‘participerende observatie’ komt lelijk in het gedrang wanneer een dispuut over de mongolenboterham ontspoort. Mensen die vertrouwd zijn met National Geographic zullen plezier scheppen in het ontdekken van bepaalde genre-eigen clichés die in de reeks verwerkt zijn, zoals het verdoven van dieren in het wild om ze te onderzoeken, vergezochte pseudowetenschappelijke gissingen, de typische oversuggestieve soundscapes, het veelvuldig gebruik van archiefbeelden, enzovoort. Alle afleveringen staan los van elkaar, maar ze kunnen toch bouwen op één zekerheid: de gebroeders Tupolev. Deze Russische wetenschappers blijken de pioniers te zijn geweest in zowat elke denkbare wetenschappelijke discipline. Elke week duiken er unieke fragmenten op uit hun kostbare beeldarchief dat velen verloren waanden voor de wetenschap sinds het beleg van Stalingrad. Tot bewijs van het tegendeel werd de reeks geschreven door Lieven Scheire, Jonas Geirnaert, Koen De Poorter en Jelle De Beule. Samen vormen zij Neveneffecten, een vierkoppig comedycollectief dat mekaar vond dankzij hun gezamelijke roots in het theater, de film & animatiefilm, stand up comedy, improvisatietheater en hun voorliefde voor bananentaartjes. Naast het schrijven van de serie spelen de jongens van Neveneffecten ook de belangrijkste rollen. Met de onmisbare hulp van grimeur Appie Gorter (In De Gloria, Het Eiland) komen zij in elke aflevering terug als één of meerdere personages. Voor de regie werd een beroep gedaan op gastregisseurs Luc Lemaître, Bart De Pauw, Jan Eelen en coregisseur Kenneth Taylor, die elk één of meerdere afleveringen in goede banen leidden. Een blik frisse gezichten of vers kanonnenvlees? Canvas gelooft vast in het eerste. Neveneffecten is hun debuutvehikel. Een kleine step voor de mensheid, een grote step voor Neveneffecten. Neveneffecten wordt door Woestijnvis gerealiseerd voor Canvas Programmamanager: Liljan Delbaere Suggesties: Verover de Aarde, Microcosmos, Jungle Book, Alive, Half uur natuur, Tarzoon, the shame of the jungle, Gizmo, Vinger aan de Poot, Gorilla’s in the Mist & De Triangelclub.

Het nieuwe Canvas

65

Help Help is een BBC-mix van een sketchshow en een sitcom waarin psychiater Peter een hele reeks patiënten ontvangt en zich geregeld afvraagt wat ze bij hem komen zoeken; een existentieel probleem dat hij zelf voorlegt aan zijn eigen psychiater. Chris Langham (Not the Nine O’Clock News, Alas Smith and Jones, People Like Us) speelt Peter en Paul Whitehouse (The Fast Show, Harry Enfield and Chums, The Smell of Reeves and Mortimer) neemt de rol van alle patiënten (een twintigtal) voor zijn rekening. Het resultaat is een vaak hilarische, soms onthutsende, maar geregeld ook ontroerende en gevoelige caleidoscoop van menselijke problemen, frustraties, tics en tekortkomingen. Op vrijdag om 23.30 u. vanaf 28 oktober. Psychotherapie is een eerste stap op weg naar geestelijke genezing. Patiënten delen hun problemen, angsten en spanningen met de therapeut en proberen ze zo te overwinnen. Dat is het ideaal. Maar het kabinet van psychiater Peter is niet de ideale wereld. Want Peter weet zelf eigenlijk niet waarom mensen bij hem op therapie komen. Sommigen komen alleen maar om te praten en stoppen ook niet met praten; anderen zeggen geen woord; en nog anderen blaffen hem alleen maar toe als een hond. Toch doet hij zijn best om zijn patiënten te begrijpen. En dat is niet evident. Zo is er Timothy, die tegen Peter zegt dat hij zijn vrouw heeft vermoord en dat hij ook Peter zal vermoorden als hij de politie belt. De Joodse taxichauffeur Monty praat en praat maar door zonder dat Peter er een speld tussen kan krijgen. Bradley zegt dan weer geen woord. Johnny is een vaste klant, maar alleen omdat hij moet van de rechter. Hij is een gewelddadige man die zijn vrouw slaat en zijn dochter niet begrijpt, vooral niet haar verlangen om zich te laten piercen. Johnny heeft een terugkerende droom over een lachende ezel en wil weten wat dat te betekenen heeft. Ook Gary is een trouwe bezoeker, al is er helemaal niets mis met hem. Hij komt alleen om zijn vrouw een plezier te doen. Maar misschien schuilt er achter zijn schijnbare zelfzekerheid toch wel een verborgen mankement. De blanke Terry gelooft dat hij een zwarte is en het slachtoffer van raciale discriminatie. Clement is een tachtiger met een spraakgebrek dat volgens hem te maken heeft met wat hem in de kostschool overkomen is. En zo zijn er nog een hele reeks andere patiënten met de meest uiteenlopende klachten. Peter raakt er zelf van in de knoop en gaat op zijn beurt in therapie om die te ontwarren. Geoffrey (Mark Williams), zijn psychiater, ziet de dingen cynisch maar simpel: de meeste patiënten mankeert helemaal niets en de anderen zijn te gek om er woorden aan vuil te maken. Chris Langham is meesterlijk in zijn vertolking van psychiater Peter, wiens gelaatsuitdrukking en lichaamstaal op subtiele wijze zijn verschillende reacties verraden op de ontboezemingen van zijn patiënten: van sympathie en begrip, over onverschilligheid en verveling tot verbijstering en wanhoop. Maar de show wordt toch vooral gestolen door Paul Whitehouse, die zich net als in The Fast Show bedient van een hele reeks stemmetjes, accenten, pruiken en protheses om zo’n twintig verschillende typetjes neer te zetten, soms knotsgekke karikaturen, maar vaak ook complexe, tragische en pijnlijk herkenbare karakters, die met veel menselijkheid en warmte worden vertolkt. Het kabinet van de psychiater is ook een ‘carte blanche’ voor controversiële onderwerpen. Whitehouse: “We kunnen politiek zo incorrect zijn als de pest, want dat is natuurlijk de essentie van de psychiatrie: je kan er over alles praten: je diepste angsten, zorgen, frustraties, extreme gedachten. Niets is taboe”. Het resultaat is een geslaagde en gelaagde comedy die volgens The Guardian “puts Little Britain in the shade”. En dat is geen klein compliment. Meer info: http://www.bbc.co.uk/comedy/guide/articles/h/help_999050224.shtml Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: The Catherine Tate Show, Neveneffecten, Smack the Pony, De rechtvaardige rechters

The Catherine Tate Show II Het nieuwe Canvas

66

The Catherine Tate Show is een BBC-serie van en met stand-up-comédienne en actrice Catherine Tate. Met een merkwaardig observatietalent, een scherp psychologisch inzicht en een bijzonder inlevingsvermogen zet Tate ook in deze tweede reeks afleveringen een onwaarschijnlijke collectie hilarische typetjes neer. Het zijn herkenbare figuren uit het dagelijkse leven, die tot in het extreme worden geparodieerd door middel van een licht of wat steviger zetje richting surrealisme, en met de hulp van wat grime, een pruik en het juiste accent. Op maandag omstreeks middernacht vanaf 24 oktober. “Catherine Tate heeft veel te veel talent en moet onmiddellijk vernietigd worden”, zo oordeelde Dawn French al dan niet met gespeelde afgunst over haar jongere collega. Voorwaar geen klein compliment van de grote comédienne. Het kwam er niet toevallig. French en Tate speelden namelijk samen in Wild West, een comedy over twee lesbiennes in een vissersdorpje in Cornwall. French had Tate als haar sidekick gekozen nadat ze haar eerder had bezig gezien in de sketch-comedy Big Train. Daarvóór had Tate haar sporen verdiend in het stand up-circuit en nog vroeger bij de Royal Shakespeare Company, waar ze kort na haar toneelstudies een paar stukken speelde. Tate is dus van vele markten thuis en dat is te merken aan het ruime spectrum van typetjes en personages dat ze in haar show neerzet. Ze schakelt schijnbaar moeiteloos over van de ene sociale klasse naar de andere en bestrijkt alle leeftijdscategorieën: van de vuilgebekte Cockney-grootmoeder over de neurotische voorstadsmoeder met haar hongerige kinderen naar het blanke middenklassemeisje met haar foute ghetto-slang. Dat laatste typetje zat al lang voor het verschijnen van Ali G (het would be ghettopersonage waarmee Sacha Baron Cohen beroemd werd) in Tates stand up-programma. Ze had er zelfs een reeks sketches over geschreven en opgenomen voor een show op Channel 4 die uiteindelijk nooit gerealiseerd werd. Tate: “We hebben de sketches opgenomen, maar uiteindelijk zijn ze nooit gebruikt. Channel 4 vond ze blijkbaar een beetje té. Ik vond van niet en een half jaar later kwam Ali G. Ik heb getwijfeld of ik het personage in de nieuwe show zou gebruiken omdat het nu misschien een beetje na-aperij zou lijken, maar Geoffrey Perkins (de producer van de show en ook van Coupling en Swiss Toni) heeft me ervan overtuigd dat er toch nog een verschil is. En daar ben ik nu blij om, want het typetje blijkt toch nog goed aan te slaan.” En dat is een understatement, want de Britse pers was laaiend enthousiast over de Catherine Tate Show. Volgens de Sunday Times is de serie “vergelijkbaar met Smack the Pony; met humor die duidelijk bedoeld is voor de Ikea-generatie - de al te bezorgde jonge ouders, de pestkop van het kantoor, de hysterische huisvrouw - maar het is steeds perfect geobserveerd en indrukwekkend gespeeld.” En de Guardian zag in Tate “een benijdenswaardige komische timing en een ongelooflijk talent voor observatie. Zij heeft geen truken of formats nodig. De hele show steunt op haar bewonderenswaardige gave om een personage tot leven te brengen met een paar eenvoudige gebaren en haar stem.” The Catherine Tate Show werd vorig jaar bekroond als Best Comedy op het Banff festival en als Best Comedy Newcomer bij de British Comedy Awards. Meer info: http://www.bbc.co.uk/comedy/guide/articles/c/catherinetateshow_999040216.shtml Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Help, Neveneffecten, Smack the Pony, De rechtvaardige rechters, Blackadder

Smack the Pony I - III Het nieuwe Canvas

67

Smack the Pony was de favoriete cultreeks van het oude Canvas en ook het nieuwe Canvas blijft in de ban van de machtige Girl Power van deze all female sketchshow. Daarom herneemt het net de volledige drie reeksen van de frisse, stijlvolle en gedurfde show waarmee Fiona Allen, Doon MacKichan, Sally Phillips en hun spitszusters bewezen dat vrouwen ook het klassieke mannenbastion van de humor hebben ingepalmd. De reeks won een Emmy Award en werd drie jaar op rij genomineerd voor een BAFTA-award. Smack was ook de wegbereider voor series als The Catherine Tate Show en Nighty Night. Op woensdag omstreeks middernacht vanaf 16 november. In 1999 veroverde een stel relatief onbekende vrouwelijke grapjassen spoorslags het Britse publiek met hun originele en ongegeneerde humor in de sketchshow Smack the Pony. Fiona Allen, Doon MacKichan, Sally Phillips, Sarah Alexander en Amanda Holden bewezen dat Dawn French, Jennifer Saunders en Ruby Wax niet de enige Britse volbloed-comédiennes zijn. Het vrolijke gezelschap vond onderdak in de stal van TalkBack (het productiehuis van Mel Smith en Griff Rhys Jones) en het resultaat is de volgende maanden nog eens te bewonderen op Canvas. Ondanks de weinig zeggende titel (eerst heette het beestje “Spot the Pony”) is Smack geen puur absurde humor, maar een gestroomlijnde opeenvolging van bijzonder leuke sketches. De sleutel van de humor ligt vooral in een natuurlijke, bijna hyperrealistische en altijd onderkoelde acteerstijl, waarbij één woord of één blik de pointe kunnen vormen. Tempo, afwisseling en de authenticiteit van de decors (dikwijls fake journaalitems) dragen verder bij tot de authentieke sfeer van deze hedendaagse televisiehumor. De kijker voelt het meteen aan: hier eindigt de tijd van de oude clichés, de slapstick, de theatrale sketches en het moppentappen. Dit is humor voor de 21ste eeuw. Het zal wel geen toeval zijn dat Smack the pony bijna helemaal geschreven en gespeeld is door jonge vrouwen, die overigens zorgvuldig de valkuil vermijden van feministische satire tegen de boze mannenwereld. Deze poederdroge girl power humor bijt subtiel in onze trendy maatschappij, zowel van mannen als van vrouwen. Sommige sketches zouden zelfs als seksistisch bestempeld worden, mochten ze door mannen verzonnen zijn. Twee vrouwelijke chirurgen die mekaar uitschelden boven de operatietafel, een vrouw die meent dat haar tepels gestolen zijn of twee elegante vrouwen met hond die elkaar passeren en zelf beginnen te blaffen: het zal niet bij alle vrouwen even goed vallen. Smack the Pony houdt er een flink tempo op na. Per aflevering galopperen zo’n 20 tot 25 sketches over het scherm. Het gaat over een onbekwame dierenarts, een geflipte New Age therapeute of een boerende tandarts, maar ook over lesbische kussen, een lippenstiftcompetitie en videodating. We maken kennis met de erotische aspecten van het parkeren en merkwaardige toepassingen van een kopieermachine. Wilde femmes fatales en schuchtere muurbloempjes wisselen elkaar af. We zien een hilarische Torvill & Dean-imitatie en een prachtige persiflage op the Corrs. Kortom: niets of niemand is te goed of te kwaad voor een flinke satirische beurt in Smack the Pony. Fiona Allen speelde allerlei rolletjes in die andere sketchshow Comedy Nation, had gastrollen in The Lenny Henry Show en Waiting for God en deed ook mee in de “Anglo-Indische” sitcom Goodness Gracious Me. Doon MacKichan was regelmatig van de partij in The Comic Strip Presents, maar haalt haar neus ook niet op voor serieuze rollen, zoals in de bekroonde Dickens-verfilming Our Mutual Friend. Sally Phillips speelde mee in I am Alan Partridge, Comedy Nation en Bridget Jones's Diary. Amanda Holden was onlangs op Canvas te zien in Miss Marple en eerder in Hearts and Bones. Sarah Alexander is ook bij ons bekend van Green Wing, Coupling en Bridget Jones’s Diary. Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: The Catherine Tate Show, Help, Extra’s, Neveneffecten, De rechtvaardige rechters,

Nighty Night II

Het nieuwe Canvas

68

Vorig jaar kon de Canvaskijker kennismaken met Nighty Night, een gitzwarte en vlijmscherpe BBC-comedy over schoonheidsspecialiste Jill, die door de kanker van haar man een nieuwe wereld zag opengaan en Basic Instinct-gewijs binnendrong in het leven van haar buurman, een knappe en welstellende dokter. Binnenkort kunnen we de verdere avonturen volgen van deze moderne Xantippe. Nighty Night won eerder dit jaar een Gouden Roos voor de Beste Sitcom en werd ook onderscheiden op het Fesival van Banff en bij de British Comedy Awards. Deze winter op Canvas. Op het einde van de eerste reeks heeft Jill Farrell (Julia Davis, Big Train, Human Remains) zich vakkundig ontdaan van haar man en de plaatselijke dominee, en de moorden even vakkundig in de schoenen geschoven van de neurotische maar welstellende Glen (Mark Gatiss, The League of Gentlemen). Glen zit nu in een psychiatrische instelling maar zijn internering noch haar rol daarbij weerhouden Jill ervan hem ten huwelijk te vragen. Wanneer dat niet lukt, gaat ze tot grote consternatie van haar vriendin Linda (Ruth Jones, Fat Friends) en die haar vriend Dennis, inwonen bij het koppel in hun caravan. Kort daarna ‘verdwijnt’ Dennis spoorloos. Daarop trekt Jill met de caravan en met Linda de wijde wereld in, op zoek naar haar vroegere buurman, dokter Don (Angus Deayton, One Foot in the Grave, Have I got News for You), en diens vrouw Cath (Rebecca Front, Big Train). Die hebben na de traumatische gebeurtenissen van vorige reeks rust en genezing gezocht in een therapeutisch centrum in Cornwall. Cath is er een nieuwe vrouw geworden – zelfzeker en verleidelijk – en ook Don is een herboren man, met een gezond oog voor de knappe surfmeisjes op het plaatselijke strand. Maar daar zal gauw verandering in komen. Jill is namelijk op komst…. Julia Davis speelt niet alleen de hoofdrol in Nighty Night, een comedy zo zwart als de nacht, maar ze schreef ook alle scenario’s. Davis komt uit de wereld van de stand up-comedy. Ze werkte samen met Arabella Weir (van The Fast Show) en Steve Coogan (I am Alan Partridge) en had vroeger al projecten met de meeste van haar tegenspelers in Nighty Night. Voor haar prestaties in de komische reeks Human Remains won ze een Banff Award en de Royal Television Society Award als beste televisieactrice. Met Nighty Night zijn daar dus nog een paar fraaie bekroningen bijgekomen. Davis’ personage in Nighty Night wekt alom ontzag, afschuw en verwondering. De Mail on Sunday schreef: “Ze is zo egoïstisch en narcistisch dat ze al vergeleken wordt met David Brent van The Office. Maar wat de serie echt apart maakt is een unieke, vrouwelijke soort humor die we nooit eerder op de Britse televisie hebben gezien en die gebaseerd is op de gevoelloze wreedheid van vrouwen tegenover andere vrouwen”. De Guardian vond de reeks “absoluut bewonderenswaardig en waarlijk origineel in zijn benadering van het genre van de sitcom, van de personages en hun interactie, en vooral in zijn frontale aanval op de ‘goede smaak”. Zelf zegt Davis over de ‘bronnen’ van haar humor: “Op school vond ik nooit de juiste personen om mee om te gaan. Bij gewone mensen voelde ik me niet thuis, maar met extravagante mensen kon ik ook niet opschieten. Misschien komt mijn humor daar wel vandaan: het gevoel van de onderdrukte middenklasse; opgevoed zijn om je braaf en beleefd te gedragen, maar de neiging hebben om het uit te schreeuwen”. Ze is er trouwens van overtuigd dat alle komieken “boos, heel boos en in de war zijn” Meer informatie: http://www.bbc.co.uk/comedy/nightynight/ Aankoop: Frank Boel en Frans Lefever Suggesties: According to Bex, Sensitive Skin, Smack the Pony, De rechtvaardige rechters,

Little Britain II In een nieuwe reeks van Little Britain gaat Canvas deze winter opnieuw op zoek naar de kleine kantjes van Groot-Brittannië. De bekroonde BBC-serie is een als ‘human interest programma’

Het nieuwe Canvas

69

verpakte sketchshow waarin bedenkers, scenaristen en acteurs Matt Lucas en David Williams tientallen bizarre en marginale Britse typetjes ten tonele voeren. De tweede reeks van Little Britain won dit jaar twee Gouden Rozen en twee BAFTA-Awards en nog een hele reeks andere prijzen. De top dus. En er ver over. Wie zijn de Britten? Wat doen ze en wat drijft hen? Dat onderzoekt Little Britain, de surrealistische ‘rough guide’ van de menselijke fauna in Groot-Brittannië. Op quasi deskundige manier van pseudosociologische commentaar voorzien door de ‘off screen’ stem van Tom Baker (Dr. Who), zien we een eindeloze stoet weirdo’s passeren van de meest diverse pluimage: sommigen tragisch, anderen tragikomisch maar de meesten gewoon knettergek. Zo maken we kennis Bubbles, de verwende en corpulente vrouw van een om een of andere reden altijd afwezige zakenman. Harvey is een welstellende jongeman met een nieuwe verloofde en een kinderachtige gewoonte. Judy & Maggie zijn supersnobistische ladies met een groot dédain voor het gewone volk. Rachel & Nicola hebben een heel bijzondere collectie polaroids verzameld van hun liefjes. Doug is een zogenaamde drugsadviseur, maar hij heeft nog nooit van zijn leven echte drugs gezien. Carol is een bankbediende die financieel advies krijgt van haar sprekende computer. We zien ook hoe het ondertussen gegaan is met Vicky Pollard, het trashy tienermeisje met serieuze gedragsproblemen. Emily Howard is ook nu nog met voorsprong ’s werelds minst overtuigende travestiet. Daffyd Thomas kan nog steeds node aanvaarden dat hij niet de enige homo in het dorp is, ondanks overvloedige bewijzen van het tegendeel. Marjorie Dawes blijft de tirannieke leading lady van de Fat Fighters. Andy is nog steeds een zielige rolstoelgebruiker, althans in de ogen van Lou zijn vriend en toeverlaat, die er niet van op de hoogte is dat Andy wel degelijk kan lopen. Het zijn maar enkele van de tientallen typetjes die Little Britain bevolken. En eigenlijk ook Great Britain, want de serie wordt (deels) opgenomen op locatie en reist daarvoor heel het Britse eiland rond, van de bergen in Schotland over de groene valleien van Wales tot de urban jungle van de grootsteden. Maar het valt nog te bezien waar de meeste excentriekelingen wonen. Al komen ze uiteindelijk allemaal uit het brein van David Walliams en Matt Lucas, twee Britten (een kleine en een grote) die elkaar leerden kennen bij het National Youth Theatre en sindsdien een heel stand up comedy-parcours hebben afgelegd. David Williams speelde eerder mee in de veelgeprezen dotcom-serie Attachments, die enkele jaren geleden ook op Canvas te volgen was. Hij was ook te zien in de met een Bafta-award bekroonde serie Shooting Stars van Vic Reeves en Bob Mortimer. Ook Matt Lucas speelde daarin mee. Lucas werkte verder mee aan Spoofavision, Rock Profile en de cultreeks Da Ali G Show. Williams en Lucas bedachten en schreven de reeks niet alleen, maar spelen ook de meeste rollen zelf, al zijn er ook enkele gastacteurs. Eén daarvan is Anthony Head (James in Manchild, Buffy the Vampire Slayer, Jonathan Creek), die het terugkerende typetje van Prime Minister Michael speelt, een man geliefd door de natie, en jaloers aanbeden door zijn freaky bediende Sebastian. Little Britain begon als een sketchshow op Radio 4. De televisieversie liep eerst op BBC 3 maar de reacties en recensies waren zo positief dat de serie naar BBC 2 werd verplaatst. De eerste reeks werd in 2004 nipt verslagen door The Office bij de Bafta-awards, maar won wel een rist andere prijzen, waaronder de persprijs van De Gouden Roos, een British Comedy Award en een RTS-award. De tweede reeks won wél twee BAFTA-awards en deed er meteen nog twee Gouden Rozen bij. Meer info: http://www.bbc.co.uk/comedy/littlebritain/ Aankoop: Frank Boel en Frans Lefever Suggesties: Sensitive Skin, Smack the Pony, De rechtvaardige rechters, Comedy Casino

Het nieuwe Canvas

70

AFSPRAAK 14 COMEDY Canvas brengt onder de vorm van fictie een eigenzinnige humoristische kijk op brede maatschappelijke en menselijke thema’s aan de hand van uitgesproken of gelaagde karakters en intrigerende situaties. De spanningen die ontstaan door het samenbrengen van herkenbare “onverenigbaarheden” uit het leven, werken confronterend en hilarisch. Canvas daagt de kijker uit tot (creatief) denkwerk en geeft een ander inzicht van de dagelijkse werkelijkheid.

Black Books

Extras

According to Bex

Sensitive Skin

Carrie & Barry

Het nieuwe Canvas

71

Black Books I - III In de Channel 4-sitcom Black Books maken we kennis met een boekverkoper die geen boeken wil verkopen, zijn getormenteerde boekhouder en hun buurvrouw, die de wereld wel in haar armen wil sluiten, maar dat gevoelen is niet wederzijds. Black Books werd bedacht, geschreven en geregisseerd door stand up-komiek Dylan Moran en Graham Lineham, bekend van The Fast Show, Father Ted en Big Train. De reeks won een Bafta-award voor de beste sitcom én een Bronzen Roos in Montreux. Op zaterdag omstreeks middernacht vanaf 29 oktober. Bernard Black (Dylan Moran) is een zwartgallige, knorrige misantroop. Hij begrijpt niks van andere mensen en wil er ook zo weinig mogelijk mee te maken hebben. Daarom heeft hij zich teruggetrokken in het besloten en rommelige wereldje van zijn boekenwinkel, Black Books. Bernards logica drijft op de alcohol, het bordje voor zijn winkeldeur vermeldt aan beide zijden 'closed' en potentiële klanten moeten optornen tegen zijn chronisch slecht humeur om binnen te geraken, laat staan een boek te kopen. Want Bernard houdt van boeken, maar niet van mensen. Ook van boekhouden houdt Bernard niet. Nadat zijn boekhouder hem uit wanhoop in de steek heeft gelaten, klampt hij zich tegen wil en dank vast aan de eerste de beste klant die iets van boekhouden schijnt af te weten, al is dat dan de baardige en langharige Manny Bianco (Bill Bailey): toevallig een boekhouder die zo gestresseerd is dat hij bij Bernard het esoterische 'Little Book of Calm' komt kopen. Van het één komt het ander en Manny wordt Bernards assistent. Na het lezen van 'The Little Book of Calm' blijkt Manny Bernards tegenpool te zijn: hij is kalm, vriendelijk en behulpzaam en ontwikkelt een Zen-achtig incasseringsvermogen voor Bernards botte lompigheid. Fran Katzenjammer (Tamsin Greig) is Bernards beste (en enige) vriendin. Ze baat naast de boekhandel met weinig succes een geschenkenwinkeltje uit. Hoewel Fran op het eerste gezicht even stuurs en cynisch lijkt als Bernard, is ze er zelf van overtuigd dat ze diep binnenin eigenlijk sociaal, onbaatzuchtig en hoogst sympathiek is. Ze verlangt ook wel naar een vaste relatie, maar haar desbetreffende initiatieven lopen steevast uit op pijnlijke mislukkingen. Black Books werd bedacht door Dylan Moran. Die baseerde zijn hoofdpersonage op een tweedehandsboekhandelaar uit Dublin. Moran, zelf ook een Ier, is vooral bekend als stand up-komiek. In 1996 won hij de prestigieuze Perrier Award, de Oscar van de stand ups. Moran lijkt wel iets te hebben met boeken: in Notting Hill had hij een gastrolletje waarin hij boeken stal in de winkel van Hugh Grant. Omdat hij weinig ervaring had met televisie, zocht Moran contact met Graham Linehan, de door de wol geverfde en ook al Ierse scenarist en regisseur van o.a. Smith and Jones, The Fast Show, Father Ted en Big Train. Die bracht meer lijn en structuur in Morans wilde ideeën en het resultaat is een inhoudelijk naar het surrealistische neigende maar vormelijk vrij klassieke sitcom. Moran: "Decorgebonden studiositcoms zijn tegenwoordig wat uit de mode, maar Black Books gaat tegen die trend in en hanteert een meer ouderwets, traditioneel sitcomformaat mét een studiopubliek. Het is ook een realistische sitcom. Of liever: het uitgangspunt is de realiteit, maar er zitten nogal wat surrealistische trekjes aan. Dat surrealistische wordt bereikt door het realisme elastisch te maken, het uit te rekken". Bill Bailey, die Manny speelt, voegt daar aan toe: "Alles wat er gebeurd, is vaagweg gebaseerd op dingen die echt zouden kunnen gebeuren. Het gaat eigenlijk meer om 'verrijkt' realisme dan om surrealisme. De humor zit niet in zwevende bananen, maar is geworteld in plausibiliteit". In die zin ligt Black Books in de lijn van Big Train en Smack the Pony al is het uiteraard wel een sitcom en geen sketchshow. Meer info: www.channel4.com/entertainment/tv/microsites/B/blackbooks Aankoop: Frank Boel en Frans Lefever Suggesties: Neveneffecten, Smack the Pony, De rechtvaardige rechters, Catherine Tate, Help

Het nieuwe Canvas

72

Extras Extras is de nieuwe comedy van Ricky Gervais en Stephen Merchant, het duo achter de alomgeprezen en meermaals bekroonde cultreeks The Office. Extras volgt het wel en wee van Andy Millman, een sarcastische, verbitterde en zelfingenomen acteur die er na vijf jaar nog altijd niet in geslaagd is een ‘sprekende rol’ te pakken te krijgen, al loopt hij als figurant wel voortdurend rond op sets met grote namen als Kate Winslet, Ben Stiller en Samuel L. Jackson. Deze winter op Canvas. Andy Millman (Ricky Gervais) is de wanhoop nabij. Vijf jaar geleden heeft hij zijn job opgezegd in de hoop roem en poen te vergaren als acteur, maar ondertussen heeft hij nog steeds niet echt ‘geacteerd’, laat staan dat hij beroemd geworden is. Toch blijft hij erin geloven. Hij mag namelijk geregeld als figurant opdraven in producties met topacteurs en dat sterkt hem in zijn overtuiging dat een doorbraak er zit aan te komen. Als zijn agent (Stephen Merchant) maar niet zo’n complete mislukkeling was. Andy is meestal in de coulissen en green rooms van allerlei producties te vinden en krijgt daar vaak het gezelschap van Maggie (Ashley Jensen, Unspoken, Clocking Off), een would-be actrice die in hetzelfde schuitje zit als hijzelf. Samen slurpen ze koffie, roddelen ze over hun beroemde collega’s en kankeren ze over het leven in het algemeen en het gebrek aan respect voor hun eigen talent in het bijzonder. Maggie is steeds verliefd of staat op het punt verliefd te worden en Andy doet zijn best om op de set goede maatjes te worden met de regisseur of beroemde acteurs om een zinnetje te mogen zeggen of een sprekende rol te versieren. Zo zitten ze samen met Kate Winslet (Titanic) in een film die haar eindelijk een eerste Oscar moet opleveren. Ze werken ook mee aan een harde film over de Balkanoorlogen, geregisseerd door Ben Stiller (Meet the Parents). Andy geeft Maggie raad over haar ‘samenwerking’ met Samuel L. Jackson (Pulp Fiction) en aarzelt zelf of hij stoere jongen Ross Kemp (Ultimate Force) zou durven aanspreken. Patrick Stewart (X-Men, Star Trek) lijkt hem gelukkig goed gezind en helpt hem zelfs aan een gesprek bij de BBC. “De opvolger van The Office is beter dan iemand redelijkerwijs zou kunnen verwachten. Diverse aspecten die van David Brent zo’n onvergetelijk personage maakten, komen ook hier terug: de wanhoop en zelfingenomenheid, het adembenemend gebrek aan politieke correctheid en de plaatsvervangende schaamte. Extras bevat dezelfde oeverloze dialogen als The Office en dezelfde aandacht voor komische details, en zorgt voor dezelfde pijnlijke prikken van zelfherkenning. En toch is dit nieuwe personage verrassend onvoorspelbaar”. Aldus The Times over Extras. The Guardian houdt het op “all hail to the undisputed King of Comedy” en The Independent besluit als volgt: “Na David Brent begraven te hebben, keert Ricky Gervais terug in de haast even grappige figuur van Andy Millman”. Zelf vindt Ricky Gervais Andy “wat scherper dan Brent en wat minder blind voor zijn eigen beperkingen. De reeks bevat mijn favoriete thema’s: mannen die zich als jongens gedragen, ijdelheid en zelfbedrog”. Voor hij aan The Office begon, was Gervais vrij onbekend, al had hij meegespeeld in The 11 O'Clock Show (waar ook Ali G. debuteerde) en kreeg hij daarna een show op Channel 4 (Meet Ricky Gervais). Gervais studeerde filosofie in Londen, waar hij zijn partner Jane Fallon (producer van This Life) ontmoette. Na zijn studies werkte hij voor de Dienst Ontspanning van de Londense universiteit. In zijn toenmalige kantoor vond hij de kiemen van The office. Hij bedacht er een personage dat hij Seedy Boss noemde en dat later Brent werd. Toen Gervais marketeer werd van een Londense lokale radio, leerde hij Stephen Merchant kennen. Die werd later producer bij de BBC en vroeg Gervais om over zijn kantoorervaringen een serie te maken. Dat werd The office. De rest is geschiedenis. Meer info: www.bbc.co.uk/comedy/extras/ Aankoop: Frank Boel en Frans Lefever Suggesties: Neveneffecten, According to Bex, Smack the Pony, Film op Canvas

Het nieuwe Canvas

73

According to Bex According to Bex is een spitse en uitdagende BBC-comedy over het leven, de liefde en de kunst een succesvolle jonge vrouw te zijn in de complexe moderne maatschappij. Bex Atwell slaagt er ‘net niet’ in om het ideale leven te leiden. Ze heeft net niet de ideale maten, net niet de juiste partner, net geen verantwoordelijke, wijze vader en helaas absoluut niet de juiste baas. Deze vrolijke benadering van het ‘menselijk tekort’ werd bedacht en mee geschreven door Fred Barron (Seinfield, My family). Deze winter op Canvas. Rebbeca ‘Bex’ Atwell is bijna dertig. Hoewel ze erg haar best doet, is haar leven toch niet helemaal wat ze ervan verwacht, “met een liefhebbende echtgenoot, fijne kinderen, een mooie baan als gerespecteerde juriste en het figuur van een badpakkenmodel”. Bex is intelligent en wijs, maar voelt zich een beetje verloren in de moderne wereld van los-vaste relaties en niets ontziende carrièrevrouwen. En die onvrede en frustratie, en haar grappige en scherpe analyse ervan deelt ze in intieme getuigenissen rechtstreeks met de kijker. De rol van Bex wordt gespeeld door Jessica Stevenson, bij ons niet zo bekend, maar wel goed voor een bekroning als Best Comedy Actress bij de British Comedy Awards in 1999 (voor haar rol in Spaced) en een nominatie als Beste Actrice bij de BAFTA-awards 2002 (voor haar rol in Tomorrow La Scala). Ze was onder meer ook te zien in The Baby of Macon van Peter Greenaway, in The Royle Family, Bob & Rose en Bridget Jones’ Diary 2, een film die wel wat overeenkomsten vertoont met According to Bex. Dat het leven van Bex niet helemaal loopt zoals ze zou willen, heeft veel te maken met de mannen in haar leven. Zo is er Ryan, haar af-en-aan-vriend die wel van haar houdt, maar vindt dat ze zijn vrijheid inperkt en “zijn zaad probeert te temmen”. Zelfs bloemen kopen vindt hij al een verregaande daad van engagement. Ryan is anders best wel charmant en sympathiek maar nogal onvolwassen. Ryan wordt gespeeld door Oliver Chris, op Canvas eerder te zien in The Office en Lorna Doone. Ook hij speelde mee in Bridget Jones’ Diary 2. Charles Mathers is de baas van Bex bij het marketingbedrijf DGO&E. Hij is een man die geen grenzen kent, ook niet in zijn relatie met zijn medewerkers. Hij beschouwt Bex niet als zijn secretaresse, maar als zijn “persoonlijke assistente”, met een workload die kan gaan van koffie zetten en archiveren tot protheses gaan zoeken voor de ballen van zijn gecastreerde hond. Hij vindt zichzelf breeddenkend, gesofisticeerd en alom bewonderd, maar eigenlijk is hij een ijdele en egocentrische man, die zich heeft opgewerkt door zijn onmiskenbare charme en gladheid. Greg Wise speelde eerder mee in Sense and Sensibility, net als zijn echtgenote Emma Thompson. Hij was verder onder meer te zien in Hornblower en Taggart. Bex’ vader Jack (Clive Russell, King Arthur, The Mayor of Casterbridge, Silent Witness) is nog zo’n man die Bex’ visie op het andere geslacht niet direct positief beïnvloedt. Hij is uit haar leven verdwenen na zijn scheiding van haar moeder Sally en probeert dat nu “goed te maken”. Maar het is twijfelachtig of hij met zijn schelmse gedrag en zijn nieuwe echtgenote die jonger is dan Bex, een echt rolmodel is voor de mannelijke soort. Voor steun en al dan niet goede raad kan Bex terecht bij de ambitieuze carrièrevrouw Chris (Raquel Cassidy, Red Cap, Nature’s Boy, Teacher), de vrouwelijke tegenhanger van Charles, die bij het ontbijt twee mannen tussen haar boterham legt, en bij Jan (Zita Sattar, The Final Curtain, Casualty), de secretaresse van Chris, die geen enkele ambitie heeft en ook geen enkel respect voor mensen met ambitie, zoals Chris en Charles. Meer info: http://www.bbc.co.uk/comedy/guide/articles/a/accordingtobex_999050107.shtml Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Neveneffecten, Extra’s, Smack the Pony, Rechtvaardige rechters

Sensitive Skin Het nieuwe Canvas

74

Na de thirthysomethings in Cold Feet, de forthysomethings in Carrie & Barry en de fiftysomethings in Manchild brengt Canvas met Sensitive Skin nu ook een serie over sexy sixtysomethings: geen grijze oude wolven zoals in One Foot in the Grave, maar een hypermodern, succesvol en cool koppel zestigers in de Londense metropool. In de hoofdrollen herkennen we de perfect gecaste Joanna Lumley en Denis Lawson. Geen Yuppies dus, maar ‘Ouppies’ in Sensitive Skin, een rake BBC-comedy over de seksuele verleidingen van zestigers, hun financiële frustraties, professionele jaloezie en de angst voor de echte oude dag. Deze winter op Canvas. Al (Denis Lawson) en Davina Jackson (Joanna Lumley) zijn actieve en redelijk succesvolle jonge zestigers. Al werkt als politiek analist voor een kwaliteitskrant en wordt betaald om overal en altijd de vinger op de wonde te leggen. Davina werkt in een kunstgalerij en wordt betaald om het leven mooier te maken. Ze is net zestig geworden, al is dat helemaal niet aan haar te merken. Ze ziet er – mede door haar jaarlijkse hormonenkuren - nog altijd stralend en tiptop uit, net als Al overigens, met wie ze ondertussen ruim dertig jaar getrouwd is. Ze hebben net hun grote familiehuis verkocht en dat heeft hen de financiële armslag gegeven om hun levensstijl een nieuwe boost te geven, met ondermeer een hip appartementje in centraal Londen en een retro Rolls Royce uit de jaren ’70. En toch is het leven van een jonge zestiger niet altijd even mooi en makkelijk. Zo hebben Al en Davina nogal wat problemen met hun disfunctionele dertigjarige zoon Orlando (James Lance), die maar niet volwassen wil worden en per se wil terugkeren naar de ouderlijke woonst om zijn verloren jeugd terug te vinden. De Jacksons voelen zich ook geïntimideerd door Davina’s zuster Veronica (Maggie Steed) en haar echtgenoot Roger (Nicholas Jones). Met hun zelfverzekerde en gecontroleerde greep op het leven en hun pedante kritiek op de beperkte pensioenverzekering van Al en Davina brengen ze hun (schoon)zus en zwager ertoe zich te bezinnen over die ene, ultieme vraag: heeft het leven hen echt wel gebracht wat ze er dertig jaar geleden van hadden verwacht? Joanna Lumley en Denis Lawson zijn bijzonder goed gecast in de rollen van Davina en Al. Beiden zien ze er nog bijzonder knap en fit uit ‘voor hun leeftijd’. Denis Lawson (58) is vooral bekend als gevechtspiloot Wedge Antilles in de Star Wars films en als de oom van superster Ewan McGregor. Lawson was eerder op Canvas te zien in Hornblower, Cold Feet en The Ambassador. Joanna Lumley (59) begon haar carrière in de jaren ’60 als fotomodel om daarna wereldberoemd te worden als Purdy in The New Avengers en twintig jaar later nog wereldberoemder als de immorele Patsy in Absolutely Fabulous. Over haar rol in Sensitive Skin zegt ze: “Ik moet dit personage niet acteren, want in vele aspecten bén ik Davina”. Toch is dit ongetwijfeld één van de moedigste rollen die Lumley ooit gespeeld heeft. Want, hoe goed ze er ook nog uitziet, met de harde belichting doen de makers geen enkele toegeving aan haar leeftijd of pogingen om de lijnen op haar gelaat te verbergen. Ook de sterke en gesofisticeerde dialogen winden geen doekjes om de realiteit van het ouder worden. Scenarist Hugo Blick: “Tegenwoordig proberen mensen tot ver na hun zestig hun jeugdige levensstijl te bewaren. De economische macht ligt bij zestig plussers en die zijn al lang niet meer tevreden met pantoffels en een sigaar. Maar op televisie merk je daar nauwelijks iets van”. En daar brengt Sensitive Skin nu verandering in. Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Neveneffecten, Smack the Pony,Nighty Night, Rechtvaardige rechters

Carrie & Barry Het nieuwe Canvas

75

Carrie & Barry is een pittige, sexy relatie-comedy van de BBC over een koppel moderne veertigers die het best naar hun zin hebben met elkaar, maar minder goed kunnen opschieten met de vrienden en familie van hun partners. Deze winter op Canvas. Barry is deeltijds taxichauffeur en voltijds toffe gast. Hij is getrouwd met schoonheidsspecialiste Carrie Hun relatie is niet meteen super idyllisch – dat stadium zijn ze op hun leeftijd voorbij – maar wel gezond en stabiel, dankzij hun verdraagzame en breeddenkende houding tegenover de dingen des levens. Ze gaan heel onbezorgd om met het leven, de liefde en wat er nog zoal is. En toch… Barry (Neil Morrisey) is zijn job een beetje beu en kijkt uit naar nieuwe uitdagingen, al weet hij nog niet zeker of hij het geluk zal vinden door een intellectueel te worden, een vasectomie te laten uitvoeren of full time travestiet te worden. De rol van Barry wordt gespeeld door Neil Morissey, in Groot-Brittannië vooral bekend van zijn rol in de succesvolle comedy Men Behaving Badly en als de enige echte Bob de Bouwer (of ten minste diens stem). Over Barry zegt hij: “Hij en Carrie zijn gelukkig getrouwd. Ze houden van elkaar en vullen mekaar op een prima manier aan. Ze hebben goeie seks en vertrouwen elkaar volkomen. Het zit dus allemaal goed tussen die twee en de problemen die zich voordoen, hebben allemaal te maken met hun omgeving en niet met hun relatie” Barry’s partner Carrie (Claire Rushbrook) is een pragmatische vrouw die alles netjes op een rij heeft. Ze houdt zielsveel van Barry, al gedraagt hij zich soms wat vreemd. Carrie heeft het wel steeds moeilijker met Sinead (Sarah Quintrell), de rebelse tienerdochter uit Barry’s desastreuze eerste huwelijk. De 18-jarige Sinead is op een besmettelijke manier depressief en die chronische crisis heeft vooral te maken met haar liefdesperikelen. Ze is constant stuurs, nukkig en opstandig. Haar relatie met Carrie is stormachtig. Alleen haar vader kan haar soms aan het lachen brengen, al is dat dan meestal onbedoeld. Quintrell maakt haar debuut in Carrie & Barry, maar Rushbrook was eerder onder meer te zien in Secrets and Lies en Family Business. Over haar relatie met Sinead zegt ze: “Sinead en Carrie houden echt niet van elkaar. In onze rivaliteit om Barry’s aandacht doe ik vreselijk tegen haar en zij onuitstaanbaar tegen mij. Ik hoop dat ik in het echte leven nooit in zo’n situatie terechtkom, al zou ik toch proberen wat meer begrip aan de dag te leggen” Ook Barry’s vriend Kirk (Mark Williams, The Fast Show, Help, The Rotters’ Club) werkt Carrie behoorlijk op de zenuwen. Kirk deelt een taxi met Barry en Barry weet dat er vanalles fout kan gaan wanneer hij de taxi aan Kirk toevertrouwt. Kirk houdt het midden tussen een raskomiek en een ongeleid projectiel. Barry had hem trouwens nooit die reservesleutel van hun huis mogen geven. Kirk zegt steeds de verkeerde dingen op het verkeerde moment. Hij zit vol energie en heeft over alles een mening. Maar eigenlijk is hij een gefrustreerde man, vooral op seksueel gebied. Maar misschien is Michelle wel de vrouw van zijn leven? Michelle (Michelle Gomez, Green Wing, The Book Group) is Carrie’s collega en beste vriend. Ze is een vrijgevochten feministe met een vlijmscherpe tong. Daardoor komt ze geregeld in aanvaring met Barry. Ze probeert Carrie steeds te overhalen om dingen te doen die ze eigenlijk niet wil doen, maar uiteindelijk wel fijn vindt. Michelle is het stemmetje in Carrie’s hoofd. Maar is ze een duivel of een engel? En wat Kirk betreft: die is letterlijk en figuurlijk geen partij voor haar. Of toch? Info: http://www.bbc.co.uk/pressoffice/pressreleases/stories/2004/08_august/20/carrie_barry.shtml Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Little Britain, Smack the Pony, Rechtvaardige rechters

Het nieuwe Canvas

76

AFSPRAAK 15 GELAAGDE FICTIE Canvas brengt verhalen in lagen die de kijker geleidelijk ontdekt. De verhalen zijn nooit vrijblijvend. Ze geven blijk van engagement, kritische zin en visie. De “plots” houden verrassende wendingen in en vergen een intellectuele inspanning en concentratie. Dialogen zijn spitsvondig en houden referenties in naar algemene kennis. Ze gaan in tegen de vlotte en anekdotische mainstream fictie: de context, de actie en de personages geven zich niet meteen bloot, maar zijn gelaagd; de vormgeving getuigt van een groot vakmanschap. Het is fictie met een hoge production value.

Detective Messiah Inspector Lynley Dalziel & Pascoe Silent Witness Wire in the Blood

Drama en Dramady Rome Blackpool Carnivale II The Rotters’ Club State of Play

Film Film op dinsdag Televisiefilm op woensdag Film op vrijdag

Het nieuwe Canvas

77

Messiah De ‘whydunit’ Messiah is een ‘série noire’ van de BBC die zich nog het best laat typeren als een mengeling van Prime Suspect, Silence of the Lambs en Seven. De reeks bestaat uit vier miniseries van twee of drie lange afleveringen (90’). Elke serie bevat een op zichzelf staand verhaal, maar de politiespeurders blijven wel dezelfde. In de eerste serie wordt DCI Metcalfe geconfronteerd met een aantal gruwelijke rituele moorden die worden gepleegd door iemand die zich klaarblijkelijk laat inspireren door de gewelddadige dood van de twaalf apostelen. Die eerste reeks is gebaseerd op de bestseller van Boris Starling. Op donderdag om 21.45 u. vanaf 27 oktober. Messiah volgt de onderzoeken van DCI Red Metcalfe (Ken Stott), een gedreven politieman die zich heeft gespecialiseerd in vaak vreselijke misdaden van seriemoordenaars. Metcalfe is een door en door integere speurder die er een aantal jaren geleden zelfs niet voor terugdeinsde om zijn eigen broer achter de tralies te zetten. Metcalfe heeft zich omringd door een team van loyale medewerkers. Duncan Warren (Neil Dudgeon) is een harde politieman met haast even veel ervaring als Metcalfe. Jez Clifton (Jamie Draven) is Metcalfes protégé en Kate Beauchamp (Frances Grey) een briljante nieuwkomer. Susan (Michelle Forbes) is Metcalfes dove echtgenote. In de eerste miniserie, Messiah (2001), gaan Metcalfe en co. op zoek naar de dader van een reeks macabere rituele moorden met een religieuze stempel. Die eerste reeks van Messiah is gebaseerd op de gelijknamige roman van Boris Starling. De tweede miniserie, Messiah: Vengeance is Mine (2003), werd speciaal voor televisie geschreven, maar behoudt dezelfde hoofdpersonages, de donkere sfeer, het Bijbelse motief en het sadistische karakter van de moorden. Daarbij zijn op het eerste gezicht onschuldige burgers én familieleden van politiemensen het slachtoffer. De derde serie, Messiah: The Promise (2004), gaat over een opstand in een gevangenis waarbij Metcalfes collega Kate Beauchamp gegijzeld en bijna gedood wordt. Daarna worden een aantal moorden gepleegd in het hospitaal waar de slachtoffers van de opstand worden verzorgd. In de vierde en voorlopig laatste serie, Messiah: The Harrowing (2005), worden een reeks bizarre moorden gepleegd die verband schijnen te houden met Dantes Divina Comedia. Ken Scott speelt de rol van Detective Chief Inspector Red Metcalfe. Scott is een gerenommeerde toneelacteur die de prestigieuze Olivier Award won voor zijn rol in Broken Glass van Arthur Miller. Op televisie was hij onder meer te zien in The Singing Detective en Vice. Hij speelde ook mee in The Shallow Grave en The Girl in the Café. Over Messiah zegt hij: “Het zijn ijzersterke verhalen. Ik lees niet zo veel thrillers maar zowel de boeken als de scenario’s zijn werkelijk onweerstaanbaar. Ik heb ze in één ruk uitgelezen en dat gebeurt niet zo vaak. Boris Starling heeft een formule gevonden die ons op het puntje van onze stoel houdt. Metcalfe is bijzonder professioneel en dat moet ook voor een speurder van zijn kaliber. Hij onderzoekt zeer complexe zaken. Niet één moord, maar een hele reeks. Door die vele doden staat hij onder grote druk van zijn bazen, van de politiek en van de media. Red staat stevig in zijn schoenen, maar hij worstelt ook met privéproblemen en dat allemaal samen maakt het bijzonder moeilijk om overeind te blijven. Hoe ver kan hij de boog spannen voor hij breekt? Het is voor een acteur een eer om die onderhuidse stress tot zijn recht te laten komen in een snelle en spannende thriller.” Er wordt inderdaad bijzonder goed geacteerd in Messiah, maar ook de regie is stijlvol en bewaart een subtiel evenwicht tussen suggestieve en expliciete beelden. Variety noemde de reeks “teeming with atmosphere”, “stylishly shot” en “engrossing”. Meer info: www.bbc.co.uk/northernireland/drama/messiah/ Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: The Inspector Lynley Mysteries, Dalziel & Pascoe, Rome, Blackpool, Carnivale, Film

Het nieuwe Canvas

78

The Inspector Lynley Mysteries IV Naast de nieuwe misdaadseries Messiah en Wire in the Blood, die eerder ‘whydonits’ zijn, behoudt Canvas ook een aantal klassieke Britse detectivereeksen die hun waarde en populariteit ondertussen bewezen hebben: The Inspector Lynley Mysteries, Dalziel & Pascoe, Silent Witness, en later ook opnieuw Midsomer Murders en Taggart. Dat zijn echte ‘whodunits’, waarbij de nadruk minder ligt op de psychologie van de dader dan op de ‘techniek’ van de detective en de relatie tussen misdaad en oplossing. De gelaagdheid zit hier in de plot, in de verhouding van de speurder met zijn ‘sidekick’ of collega’s, en vaak ook in de setting. The Inspector Lynley Mysteries is terug vanaf zaterdag 29 oktober om 20.45 u. De twee hoofdpersonages van The Inspector Lynley Mysteries konden niet meer van elkaar verschillen. Thomas Lynley (Nathaniel Parker) is niet alleen de achtste Graaf van Asherton, maar ook de 'golden boy' van de Londense Metropolitan Police. Hij is knap, galant en populair. Barbara Havers (Sharon Small) komt uit de arbeidersklasse, heeft een eerder stug karakter en is weinig begaan met haar imago. Ondanks die tegenstellingen en aanvankelijke spanningen hebben Lynley en Havers elkaar geleidelijk leren waarderen. Net als in de vorige reeksen hebben zowel Lynley als Havers hun persoonlijke problemen, al hebben die in het geval van Havers rechtstreeks te maken met haar werk. Aan het einde van de derde reeks is zij immers neergeschoten en zwaar gewond geraakt. De vraag is of zij dat trauma voldoende verwerkt heeft om het stresserende en gevaarlijke politieleven weer aan te kunnen. Lynley van zijn kant heeft problemen in zijn relatie met zijn echtgenote Helen. Zij zijn van elkaar vervreemd geraakt na de dood van hun ongeboren kind. De kracht van de reeks zit dus even zeer in de schildering van het persoonlijke leven van de personages als in hun speurwerk. Lynley en Havers zijn geen superhelden, maar mensen van vlees en bloed. De kijker is er getuige van hoe hun persoonlijke problemen hun werk in positieve en/of negatieve zin beïnvloeden. Ook de onderhuidse erotische aantrekkingskracht tussen Lynley en Havers creëert een extra spanningsveld. In de eerste aflevering van deze vierde reeks, In Divine Proportion, moeten Lynley en Havers de moord op een jonge vrouw onderzoeken in het landelijke Suffolk. De vrouw was pas onlangs naar haar geboortedorp teruggekeerd; na haar studies was ze in Londen blijven wonen. Lynley maakt zich zorgen om Havers: zal deze moord geen oude wonden openrijten? Maar Havers houdt zich sterk. De dood van de jonge vrouw heeft mogelijk iets te maken met een vijftien jaar oud dorpsschandaal. In de volgende aflevering keert Lynley terug naar zijn familiedomein in Cornwall, waar hij niet alleen geconfronteerd wordt met twee moorden in het milieu van de paardenraces, maar ook met vragen over zijn engagement in het beheer van het familiebezit. Later moeten de speurders nog twee moorden onderzoeken in het hartje van politiek Londen en, bij wijze van contrast, in de onderbuik van de metropool, een wereld waar illegale immigranten moeten vechten om te overleven, ook letterlijk. De personages van The Inspector Lynley Mysteries zijn gebaseerd op de boeken van de meermaals bekroonde Elizabeth George. Volgens de TV Times is er "geen enkele “whodunit” die Morse zo naar de troon kan steken als deze innemende misdaadreeks." Meer informatie: http://www.bbc.co.uk/drama/lynley.shtml Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Messiah, Blackpool, Rome, Film op Canvas, Reynebeau & Rotten

Dalziel & Pascoe IX Het nieuwe Canvas

79

Naast de nieuwe misdaadseries Messiah en Wire in the Blood, die eerder ‘whydonits’ zijn, behoudt Canvas ook een aantal klassieke Britse detectivereeksen die hun waarde en populariteit ondertussen bewezen hebben: The Inspector Lynley Mysteries, Dalziel & Pascoe, Silent Witness, en later ook opnieuw Midsomer Murders en Taggart. Dat zijn echte ‘whodunits’, waarbij de nadruk minder ligt op de psychologie van de dader dan op de ‘techniek’ van de detective en de relatie tussen misdaad en oplossing. De gelaagdheid zit hier in de plot, in de verhouding van de speurder met zijn ‘sidekick’ of collega’s, en vaak ook in de setting. Dalziel & Pascoe is terug vanaf zaterdag 26 november om 20.45 u. Dalziel & Pascoe zijn ondertussen een vertrouwd detectiveduo op Canvas. Dat wil zeggen dat iedereen ondertussen wel weet hoe je Dalziel uitspreekt (‘di-él’) en dat hij en zijn maatje heel erg van elkaar verschillen. Detective Superintendent Andy Dalziel (Warren Clarke) is een grote, brutale, lawaaierige politieman van rond de vijftig. Zijn gedrag zou de gemiddelde Neandertaler doen blozen. Én hij heeft een grondige hekel aan intellectuelen. Zijn ‘sidekick’ Pascoe uitgezonderd dan. Sergeant Peter Pascoe (Colin Buchanan) heeft inderdaad een academische opleiding achter de rug, is beschaafd en cultureel onderlegd en weet hoe zich hij onder de mensen moet gedragen. Hij verbaast zich telkens weer over de lompigheid van Dalziel, maar evenzeer over zijn vakkennis, zijn ervaring en de zachte kern die soms door de harde bast te bespeuren valt. Elkaars tegenpolen van uitzicht en inzicht vormen zij toch een ijzersterk speurdersteam. De geestelijke vader van Dalziel & Pascoe is misdaadschrijver Reginald Hill, maar net als in de voorbije reeksen zijn de vier scenario’s van reeks IX speciaal geschreven voor televisie, al hebben de scenaristen er wel over gewaakt dat de personages, plots, sfeer en setting helemaal in de lijn liggen van de vroegere afleveringen en de oorspronkelijke romans van Reginald Hill. De krachtlijnen van de serie zijn steeds dezelfde gebleven: de vruchtbare samenwerking tussen twee tegenpolen die elkaar perfect aanvullen en wier uiterlijke en innerlijke verscheidenheid een onuitputtelijke bron is van verwondering en humor. De personages zijn zeer zorgvuldig uitgewerkt. De dialogen zijn afwisselend hilarisch en stijlvol. Ook de vertolking en de regie zijn van de vertrouwde BBC-kwalteit. Het werkterrein van Dalziel & Pascoe is doorgaans Yorkshire, dat ook lang de verblijfplaats was van Reginald Hill. Het Noord-Engelse landschap, met zijn grauwe industrie en zacht glooiende Moors, is al even contrasterend als de hoofdpersonages zelf. De rol van Det. Supt. Andrew Dalziel wordt vertolkt door film- en televisieveteraan Warren Clarke, ooit nog te zien in A Clockwork Orange en in The Jewel in the Crown, Blackaddder, Sleepers en The House of Windsor. Colin Buchanan (Preston Front, Red Hot, The Pale Horse) speelt de rol van Dalziels collega Det. Insp. Peter Pascoe. Dat Dalziel ondanks zijn schijnbare botheid toch erg veel geeft om zijn jongere collega, blijkt in de eerste aflevering van reeks IX, Heads You Lose. Pascoe is namelijk zwaargewond geraakt bij een autoongeval en Dalziel verdeelt zijn tijd tussen Pascoe’s ziekenbed en een complexe moordzaak waarbij een aantal lichaamsdelen in een meer zijn gedumpt en er een seriemoordenaar aan het werk lijkt in een hospitaal. In de tweede aflevering is Pascoe weer hersteld, maar nu wordt hij bijna opgegeten door een tijger tijdens het onderzoek naar de moord op een dierenrechtenactivist in een private zoo. In de volgende aflevering brengen archeologische opgravingen een recent lijk aan de oppervlakte én een mogelijk verkeerde veroordeling, 20 jaar geleden. De laatste aflevering gaat over een moord in de kunstwereld, een grote kunstfraude en de ontvoering van een politievrouw. Meer informatie: http://www.bbc.co.uk/drama/crime/dalziel.shtml Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Messiah, Blackpool, Rome, Film op Canvas, Reynebeau & Rotten

Het nieuwe Canvas

80

Silent Witness VIII Naast de nieuwe misdaadseries Messiah en Wire in the Blood, die eerder ‘whydonits’ zijn, behoudt Canvas ook een aantal klassieke Britse detectivereeksen die hun waarde en populariteit ondertussen bewezen hebben: The Inspector Lynley Mysteries, Dalziel & Pascoe, Silent Witness, en later ook opnieuw Midsomer Murders en Taggart. Dat zijn echte ‘whodunits’, waarbij de nadruk minder ligt op de psychologie van de dader dan op de ‘techniek’ van de detective en de relatie tussen misdaad en oplossing. De gelaagdheid zit hier in de plot, in de verhouding van de speurder met zijn ‘sidekick’ of collega’s, en vaak ook in de setting. Deze winter op Canvas. Silent Witness is een van die klassieke BBC-detectives die ook op het nieuwe Canvas hun plaatsje behouden. Maar er is wel een grote verandering op til. Gerechtsdokter Sam Ryan (Amanda Burton) wordt in de eerste aflevering van de achtste reeks bij een onderzoek in Noord-Ierland geconfronteerd met haar persoonlijke verleden en dat brengt haar tot het besluit om haar positie als professor forensische pathologie in Londen op te geven en in Noord-Ierland te blijven. De politie kan wel een beroep blijven doen op Sams collega’s Dr. Leo Dalton (William Gaminara, Attachments) en Dr. Harry Cunningham (Tom Ward, The Lost World, Warriors, Anna Karenina). Vanaf de derde aflevering krijgen zij bovendien de steun van Dr. Nikki Alexander (Emilia Fox, Pride and Prejudice, Bright Hair, The Scarlet Pimpernel), een jonge archeopathologe met een gedrevenheid die Leo en Harry onwillekeurig aan Sam doen denken. Ook voor haar is elk dood lichaam een stille getuige. Meer informatie: http://www.bbc.co.uk/drama/crime/silentwitness.shtml Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Wire in the Blood, State of Play, Rome, Film op Canvas

Het nieuwe Canvas

81

Wire in the Blood Wire in the Blood is een harde misdaadreeks van ITV over een professor in de psychologie die door de politie van een Noord-Engelse stad als ‘profiler’ wordt geëngageerd om hen te helpen bij het oplossen van moordzaken waarbij psychopaten of seriemoordenaars betrokken zijn. Door zijn intuïtie, inlevingsvermogen en analytisch inzicht boekt hij vaak resultaat waar de traditionele politiediensten falen, al zorgen zijn onorthodoxe methodes, excentriek gedrag en zijn begrip voor de misdadigers ook wel voor wrevel binnen het corps. De reeks - gebaseerd op de boeken van Val McDermid - is net als Messiah meer een ‘whydunit’ dan een ‘whodunit’: donkerder van sfeer dan de meeste andere detectives, met veel aandacht voor de psychologie van de personages en hun motieven. Deze winter op Canvas. Detective Inspector Carol Jordan (Hermione Norris, bij ons bekend van Cold Feet) heeft promotie gemaakt en is van bij de Londense Metropolitan Police naar het corps van Bradfield in NoordEngeland gestuurd. Daar wordt ze geconfronteerd met een onverklaarbare reeks moorden op jonge mannen. Daarom doet ze een beroep op Dr. Tony Hill (Robson Green), een klinische psycholoog die lesgeeft aan de universiteit en zich ook bezighoudt met de begeleiding van veroordeelde seriemoordenaars. Zijn inzicht in het menselijke gedrag, van het goede tot het meest kwaadaardige, maakt dat hij grote empathie heeft voor zowel de slachtoffers als de daders. Maar nu wordt hij dus voor het eerst geconfronteerd met een dader die niet bij hem in therapie zit, maar onbekend is en wellicht klaarstaat om nog meer moorden te plegen. Met een haast akelige accuraatheid stelt hij een profiel op van de moordenaar, dat achteraf perfect blijkt te kloppen. Zijn reputatie is meteen gemaakt en DI Jordan zal ook in de toekomst nog geregeld een beroep op hem doen. Haar collega’s hebben het nochtans niet zo makkelijk met die rare snuiter die lak heeft aan protocol en politiereglementen. Zo is er DS Don Merrick (Alan Socks), Jordans baas. Hij vindt het vervelend dat Jordan Dr. Hill geëngageerd heeft zonder hem te raadplegen, terwijl hij zelf toch ook een cusus ‘profiling’ heeft gevolgd bij de ‘Met’. Ook Superintendent Tom Cross (Philip Whitchurch), een ouderwetse detective, moet absoluut niet weten van die ‘zielenknijper’. De jongere politiemensen staan meer open voor de methodes van Dr. Hill. Zo ondermeer Chief Constable John Brandon (Tom Chadbon) en de ambitieuze en gedreven DC Annie Reiss (Doreene Blackstock). Robson Green, die de rol van Tony Hill speelt en de reeks met zijn bedrijf Coastal Productions ook produceert voor ITV, was eerder o.a. te zien in Soldier Soldier, Touching Evil en Grafters. Over zijn personage zegt hij: “Tony is een hyperintelligente maar wat onhandige man, met veel mensenkennis en een ongewone benadering van destructief gedrag. Hij is heel menselijk en warm en dat maakt hem zo sympathiek. Tony is bezig met het gedrag van de daders en niet met forensisch onderzoek of andere soorten politiebewijzen. Wanneer hij over psychologie praat, herkennen we daar vaak een stukje van onszelf in. Hij legt verbanden tussen misdaden en relaties of elementen uit het gewone leven, en ik denk dat vele kijkers zullen zeggen: ‘dat is eigenlijk ook bij mij wel zo’. Niet meteen wat je verwacht van een misdaaddrama.” De verhalen van Wire in the Blood (titel ontleend aan T.S. Eliots Four Quartets) zijn gebaseerd op de Tony Hill cyclus van de succesvolle Schotse misdaadschrijfster Val McDermid. Die studeerde Engels in Oxford en werd daarna eerst journalist en dan schrijfster van misdaadverhalen. Ze werd meermaals bekroond, onder meer met een Gold Dagger Award en een Los Angeles Times Book Prize. Meer info: www.robsongreen.com/wire/ en www.valmcdermid.com/pages/tvseries.html Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Silent Witness, Rome, Carnivale, State of Play, Film op Canvas, Reynebeau & Rotten

Het nieuwe Canvas

82

Rome Rome is een prestigieuze 12-delige coproductie van HBO en de BBC over het bewogen leven van twee gewone Romeinse soldaten tegen de achtergrond van de grote geschiedenis ten tijde van Julius Caesar, bij de overgang van de Romeinse Republiek naar het Keizerrijk. Met 100 miljoen dollar is het de duurste televisieproductie ooit. De serie borstelt een bijzonder realistisch beeld van de politieke machinaties en de morele decadentie van de tijd, en toont ons een bruisend, chaotisch en visceraal Rome zoals we het nog nooit hebben gezien. Een fictief verhaal tegen een historisch correcte achtergrond, spectaculaire actie en geschiedkundige sérieux, vriendschap en verraad, passie en drift: niet voor niets werd de serie in de Amerikaanse pers bestempeld als “I Claudius on steroids and Viagra”. Op maandag om 22.00 u. vanaf 31 oktober.

Onrust in Rome Het jaar 54 voor onze tijdrekening. Gaius Julius Caesar (Ciarin Hinds) heeft na vele jaren oorlog Gallië veroverd en maakt zich op voor zijn glorieuze terugkeer naar Rome. Maar dan krijgt hij slecht nieuws: zijn dochter Julia is in het kraambed gestorven. Caesar is diep bedroefd en maakt zich zorgen om Pompeius Magnus (Kenneth Cranham), zijn schoonzoon en medeconsul. Hij stuurt gezanten naar Rome om alvast uit te kijken naar een nieuwe vrouw voor Pompeius. Pompeius heeft nog andere problemen. Hij wordt door conservatieve senatoren als Cato (Karl Johnson), Cicero (David Bamber) en Scipio onder druk gezet om Caesar aan de kant te schuiven. De oude aristocratie huivert immers voor de terugkeer van Caesar uit Gallië. Ze weten dat hij niet alleen een rijke oorlogsbuit meebrengt, maar ook zijn door de strijd geharde legioenen en vooral ook een populistische agenda voor een radicale sociale hervorming. Want er beweegt wat in het rijk. Al vier eeuwen lang is Rome een bloeiende en vrij stabiele republiek. De stad zelf is een kosmopolitische metropool met een miljoen inwoners. Maar de grondvesten van de staat beginnen te verzakken onder het gewicht van corruptie, machtsmisbruik en een steeds groter wordende kloof tussen de verschillende bevolkingsklassen. Wie het volk voor zich wint, die wint Rome. En Caesar is bijzonder populair. Zijn terugkeer is dus allesbehalve goed nieuws voor de oude garde. Ondertussen probeert Atia (Polly Walker), een nicht van Caesar, het leed van Pompeius te verlichten door hem haar dochter Octavia (Kerry Condon) als vrouw aan te bieden, al houdt die zielsveel van haar huidige echtgenoot, een gewone man van het volk. De listige Atia wil ook bij Caesar een goede beurt maken en stuurt hem een prachtig wit paard als geschenk. Het zal persoonlijk worden afgeleverd door haar vroegrijpe, 11-jarige zoon Octavianus (Max Pirkis). Maar Octavianus komt onderweg in de problemen en wordt gevangen genomen. Ondertussen wordt in het verre Gallië de Gouden Adelaar, de symbolisch zo belangrijke standaard van Caesars leger, gestolen. Marcus Antonius (James Purefoy), Caesars neef en generaal, geeft twee soldaten de opdracht om de standaard terug te vinden. Lucius Vorenus (Kevin McKidd) is een gedisciplineerde en loyale centurion en Titus Pullo (Ray Stevenson) een wilde en rebelse legionnair. De twee mannen zullen door een samenloop van omstandigheden van nabij betrokken zijn bij een aantal cruciale gebeurtenissen in de geschiedenis van het oude Rome.

Grote en kleine geschiedenis Rome verweeft op een originele manier het leven van twee gewone Romeinen met de grote geschiedenis van de stadsstaat. Kevin McKidd speelt de ernstige en toegewijde Lucius Vorenus. Vorenus is getrouwd, maar wanneer hij na acht jaar oorlog weer thuiskomt, moet hij vaststellen dat zijn vrouw Niobe (Indira Varma, Attachments, Kama Sutra, Canterbury Tales) en zijn kinderen helemaal van hem zijn vervreemd. McKidd is bekend van Trainspotting en Kingdom of Heaven en was een tijdje geleden op Canvas nog te zien op Canvas als Vronsky in Anna Karenina.

Het nieuwe Canvas

83

Vorenus’ kompaan Titus Pullo is een vrijgevochten, luidruchtige vechtjas die houdt van de oorlog maar ook van een stevige braspartij en een goede hoer. De rol van Pullo wordt - net zoals de meeste andere hoofdrollen - vertolkt door een Britse acteur: Ray Stevenson was eerder onder meer te zien in King Arthur, City Central, Band of Gold en enkele afleveringen van Dalziel & Pascoe. Pullo is in zowat alles de tegenpool van Vorenus, behalve in zijn capaciteiten als soldaat. Pullo en Vorenus zijn overigens geen totaal fictieve figuren. Het zijn de enige twee namen van gewone soldaten die Caesar vermeldt in zijn De Bello Gallico. Scenarist en producent Frank Heller zegt daarover: “Dat bracht mij op het idee om een groot, episch verhaal te vertellen vanop het straatniveau, vanuit het standpunt van gewone mensen die er toevallig bij betrokken waren”. En dat grote epische verhaal, dat is natuurlijk de geschiedenis van Rome, tijdens de nadagen van de Republiek en de overgang naar het Keizerrijk. De hoofdrolspelers daarvan zijn bekend. Er is Gaius Julius Caesar, de machtige en immer ambitieuze consul, een reus van zijn tijd. Hij wordt gespeeld door Ciarin Hinds (Excalibur, Lara Croft, Calendar Girls, The Cook, the Thief, his Wife and her Lover). Daarnaast is er Pompeius Magnus, de oude leeuw die destijds Spanje en Syrie heeft veroverd, en nu samen met Caesar over het rijk heerst. Maar tijdens de afwezigheid van Caesar wordt hij door de conservatieve senatoren onder druk gezet om Caesar te dumpen. Pompeius wordt gespeeld door Kenneth Cranham (Killing Hitler, Dalziel & Pascoe, Prospero’s Books). Marcus Antonius is voorlopig nog Caesars trouwe en dappere generaal, bewonderd door zijn mannen en geliefd door de vrouwen. Hij wordt vertolkt door James Purefoy (Bright Hair, Mansfield park, Vanity Fair). Een belangrijke rol is ook weggelegd voor de sensuele Atia (Polly Walker, Patriot Games, Lorna Doone), de nicht van Caesar en een listige en invloedrijke intrigante. Zoals de generaals strijden met hun legers en de senatoren met hun welsprekendheid, zo maakt ook Atia volop gebruik van het enige wapen dat zij ter beschikking heeft: haar lichaam.

The Glory that is Rome Rome is een superproductie van twee gereputeerde huizen: de BBC en HBO (Home Box Office), dat de voorbije jaren furore maakte met reeksen als The Soprano’s, Six Feet Under, Sex and the City en Carnivale. De vorige samenwerking tussen HBO en BBC, Band of Brothers, was goed voor zes Emmy Awards. “It’s not TV”, zo benadrukt HBO traditioneel het cinematografische karakter van zijn grote reeksen. En dat geldt ook voor Rome. Nooit eerder werden zoveel mensen en middelen ingezet voor een televisieproject, laat staan één over het oude Rome. De reeks kostte 100 miljoen dollar. Er werd zes jaar aan gewerkt en voor de opnames zelf werd gedurende 14 maanden met een crew van 350 man gefilmd in de legendarische Cinecitta Studios in Rome, waar de grootste set ter wereld werd gebouwd, zo’n 22.000m². Daarnaast werd er ook op locatie gefilmd op andere plaatsen in Europa en NoordAfrika. In totaal werden 4000 kostuums gemaakt. Het resultaat is navenant: Het Rome van Rome ziet er heel anders uit dan het afgeborstelde Rome dat we kennen van de meeste films en series over de Romeinse tijd. Het witte marmer van gebouwen en standbeelden was destijds immers polychroom beschilderd en dat is ook in de decors van de serie het geval. Daarnaast worden ook de vuile, drukke en chaotische volksbuurten en de achterwijken van Rome op een zeer realistische manier gereconstrueerd en tot leven gebracht. Zo lijkt het oude Rome op een 2000 jaar oude versie van huidige grootsteden als Mexico City of Calcutta. De serie werd geregisseerd door Michael Apted (Gorillas in the Mist, Nell, Gorky Park, Coal Miner’s Daughter). Meer informatie: http://www.hbo.com/rome/ Aankoop: Frans Lefever Suggesties: De Grootste Belg, 24 (werktitel), Blackadder, The Rotters’ Club, Carnivale

Het nieuwe Canvas

84

Blackpool Blackpool is een hoogst originele mix van een misdaadreeks, een zwarte komedie en een musical. De BBC-serie volgt de op- en ondergang van een charismatische, wat dubieuze eigenaar van een amusementshal in de Britse badstad Blackpool. Elke aflevering bevat een aantal klassieke popsongs die in musicalstijl worden gebracht en net als bij The Singing Detective op functionele manier met het verhaal zijn vervlochten, al zijn ze minder nostalgisch en lichter van toon. Op zaterdag om 23.10 u. vanaf 29 oktober. Ripley Holden (David Morissey, State of Play, This Little Life) is een gedreven ondernemer. Hij heeft net een nieuwe amusementshal geopend in Blackpool, een badstad met een wat vervlogen grandeur in het noordwesten van Engeland. “The Yankee Dollar”, zo heet de zaal en dat is geen toeval, want Ripley heeft grote plannen met Blackpool. Hij wil van het wat slaperige en ouderwetse vakantieoord het Las Vegas van de Lancashire Coast maken. Zelf heeft hij alvast een hele reeks oude en vervallen huizen achter The Yankee Dollar gekocht om er een groot hotel in Las Vegas stijl neer te poten. Door zijn drukke bezigheden als ondernemer, zijn ‘networking’ en zijn vele relaties blijft er te weinig tijd over voor zijn familie. En dat zorgt voor wrijvingen. Ripley’s echtgenote Natalie (Sarah Parish, Hearts and Bones, Cutting it) voelt zich verwaarloosd, zou graag nog een kind willen en stort zich uit verveling op liefdadigheidswerk. Ripley en Natalie hebben twee tienerkinderen, Shyanne en Danny. Shyanne (Georgia Taylor) is de favoriet van haar ouders, maar beschaamt Ripley’s vertrouwen door een relatie te beginnen met een man die zo oud is als hijzelf. Danny (Thomas Morisson) is geen groot licht en werkt zichzelf voortdurend in de nesten. Het verhaal komt op gang wanneer de ochtend na het openingsfeest in The Yankee Dollar het lijk wordt gevonden van een onbekende jongeman. De zaak wordt onderzocht door DI Carlisle (David Tennant), een politieman van de nationale recherche. Carlisle is er onmiddellijk van overtuigd dat Ripley iets met de dood van de jongeman te maken heeft, maar misschien is dat vermoeden wel ingegeven door zijn persoonlijke afkeer voor Ripley en – wie weet – door zijn sympathie voor Natalie. Ripley Holden is één van die ‘larger than life’ antihelden die ervan overtuigd zijn dat ze de wereld kunnen veroveren met hun branie en charisma. David Morrisey: “Ripley is een man die ’s morgens wakker wordt en tegen zichzelf zegt ‘jij bent een winnaar’. Waarmee hij wil zeggen dat al de andere losers zijn. Hij omringt zich met mensen die hij kan domineren en zuigt er al de energie uit - zijn vrienden, zijn vrouw, zijn vennoten, zijn personeel - maar hij doet dat met zoveel charme en bravoure dat het hem bijna sympathiek maakt. En hij blijft maar doorgaan. ‘Chop, chop’ is niet voor niets zijn stopwoord. En wat de zang- en dansnummers betreft: “Dat was een jeugddroom, al was het niet zo makkelijk om voor een publiek te zingen en te shaken als je geen professionele danser of zanger bent” Scenarist Peter Bowker zegt over de muzikale scènes: “Het vakantie- en ontspanningssfeertje in Blackpool maakt het perfect aanvaardbaar dat iemand overal en op elk moment van de dag in zingen kan uitbarsten. De stad leent zich tot die exuberante karaoke-momenten. De muziek past er gewoon bij. De serie brengt een verrijkt en niet geheel realistisch soort ‘over the top’ drama, en de muziek onderstreept dat.” De vergelijking met The Singing Detective wil hij niet maken: “dat zou suïcidaal zijn”. Het gaat vooral om muziek uit de jaren ’70 en ’80, zijn jeugdjaren: Queen, The Smiths, Slade, Mud, Kenny Rogers, Alison Moyet, Elvis Costello, The Clash, The Communards. Wel essentieel is, aldus producer Laura Mackie, dat “elke song het verhaal in beweging houdt”. Meer info: www.bbc.co.uk/drama/blackpool/ Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: The Inspector Lynley Mysteries, The Rotters’ Club, Muziek op zondag, Film op Canvas

The Rotters’ Club Het nieuwe Canvas

85

The Rotters’ Club is een driedelige BBC-reeks naar de bestseller van Jonathan Coe over de ‘coming of age’ van een aantal tieners in het Birmingham van de jaren ’70, tegen de achtergrond van de grote maatschappelijke en politieke gebeurtenissen van die tijd: de strijd van de vakbonden, de aanslagen van het IRA, de opstoot van extreem rechts, raciale spanningen en de geleidelijke erosie van het socialisme en het idealisme. De toon is nostalgisch, grappig en ontroerend, maar tegelijk ook bewogen, betrokken en verrijkend. Deze winter op Canvas. Ben Trotter, Doug Anderton en Philip Chase zijn 15 en gaan naar King William’s, een middenklassenschool in Birmingham die hen de opleiding en de kansen moet geven die hun ouders nooit gekregen hebben. Ben Trotter (Geoff Breton) is een literair en muzikaal talent met een ontluikend religieus gevoel dat hij voor de buitenwereld probeert te verbergen. Maar zijn grootste ambitie is de mooie Cicely Boyd (Alice Eve). De knappe en zelfverzekerde Doug Anderton (Nicholas Shaw) draagt het socialisme hoog in het vaandel en is smoorverliefd op de intelligente en cynische Claire Newman (Cara Horgan), die geheel immuun lijkt voor zijn avances. Hun maat Philip Chase (Rasmus Hardiker), een fan van ‘progressieve’ rockmuziek, droomt ervan met een eigen band te beginnen. Op school kijken de vrienden nogal op naar de atletische Culpepper (Henry LloydHughes), die in een grote rivaliteit op sportgebied is verwikkeld met Steve Richard (Peter Bankole), de enige zwarte jongen van de school. Sean Harding (Rafe Spall) is de zotskap van de school, maar heeft ook gevaarlijk rechtse ideeën. De vriendschappen en conflicten van de jongeren reflecteren de al even chaotische wereld van hun ouders, die zich vooral concentreert rond de plaatselijke fabriek van British Leyland. Colin Trotter (Kevin Doyle, The Lakes, Blackpool) werkt in het middenkader van de fabriek en probeert personeelsoverschotten en dreigende vakbondsacties te verzoenen. Bill Anderton (Hugo Speer, The Full Monty) is een charismatische winkelbediende die zich volop in de vakbond heeft geëngageerd. Zijn relatie met secretaresse Miriam kan evenwel zware gevolgen hebben. Buschauffeur Sam Chase (Mark Williams, The Fast Show, Help) en zijn vrouw Barbara (Sarah Lancashire, Coronation Street, Sons & Lovers) schijnen volmaakt gelukkig, tot Barbara Nigel Plumb (Julian Rhind-Tutt, Green Wing) ontmoet, de gesofisticeerde kunstleraar van haar zoon Philip, en zich afvraagt of het leven toch niet meer te bieden heeft dan haar huishouden. The Rotters’ Club is gebaseerd op het gelijknamige boek van de populaire en bekroonde Jonathan Coe, de meester van de moderne sociale satire in de Britse literatuur. Het is een sprankelend verhaal van opgroeiende jonge mensen, hun vrienden en ouders, maar tegelijk het verhaal van een tijdperk: de jaren ’70 en al waar die in Engeland voor staan, van sociale onrust over IRA-terrorisme, ‘foute’ en ‘progressieve’ muziek tot ribfluwelen pakken. Producer Chrissy Skinss: “Authentieke periodedetails waren cruciaal voor de sfeerschepping en ik ben er zeker van dat iedereen die de ‘70ies heeft meegemaakt, het decor, de kleren, de kapsels en de muziek zal herkennen. We hebben ook documentaire archiefbeelden van belangrijke momenten gebruikt, zoals de verkiezingen van 1974 en het jubileum van de koningin in 1977.” “Het verschil tussen nostalgie en sociale geschiedenis”, aldus The Guardian, “is dat het laatste de dingen bevat die je liever vergeet. Eén van de kwaliteiten van de tv-versie van The Rotters’ Club is dat ze zo handig tussen de twee manoeuvreert, tussen gekoesterde herinneringen en pijnlijke oprispingen van het geheugen”. Meer info: www.bbc.co.uk/drama/therottersclub/ Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Blackpool, Dalziel & Pascoe, Film op Canvas

Het nieuwe Canvas

86

Carnivale II Deze winter brengt Canvas de tweede reeks afleveringen van de in meerdere opzichten fantastische HBO-serie Carnivale, over de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, die zich voor de gelegenheid afspeelt in de ‘Dust Bowl’ van de Amerikaanse Mid West in de crisisjaren ’30 en vooral uitgevochten wordt tussen de jonge, wat naïeve ziener en genezer Ben Hawkins en de geslepen en fanatieke predikant Justin Crowe. De eerste reeks won vijf Emmy’s en werd zowel bij ons als in Amerika geprezen voor de originele en bijzonder geslaagde manier waarop zij een mysterieus verhaal over universele waarden in beeld bracht. “Let’s shake some dust, children”, zou Carnivale-directeur Samson zeggen, terwijl predikant Justin Crowe het eerder zou houden op: “The Clock is ticking, brothers and sisters, counting down to Armageddon”. Met andere woorden: hoog tijd voor een tweede reeks van Carnivale, het op zijn zachtst gezegd ongewone verhaal over de clash tussen goed en kwaad in het Amerika tussen de twee wereldoorlogen. De serie is een mengeling van The Grapes of Wrath (John Steinbeck’s beroemde verhaal over de Grote Depressie), Twin Peaks en Fellini, met een scheutje Tod Browning (regisseur van de controversiële film Freaks) erbovenop. Carnivàle is een productie van HBO, dat de voorbije jaren furore maakte met series als The Sopranos, Six Feet Under en Sex and the City.

Wat voorafging In de eerste reeks maakten we kennis met de Ben Hawkins (Nick Stahl), een arme boerenzoon die op de vlucht voor de politie een schuilplaats vond bij het rondreizende circus Carnivàle, een burlesk ensemble met de meest bizarre personages. Hij leerde er onder meer de directeur kennen, de charismatische dwerg Samson (Michael J. Anderson), die zelf evenwel onder het gezag staat van het mysterieuze Management van Carnivale; en verder Clayton Jones (Tim DeKay), de knappe, maar verminkte assistent van Samson, Tarotlezeres en medium Sofia (Clea DuVall), het vroegere liefje van Jones; Sofia’s moeder, de verlamde maar telekinetisch begaafde Apollonia (Diane Salinger); Lila (Debra Christofferson), de Bebaarde Dame uit Brussel; Lodz (Patrick Bauchau), haar blinde minnaar; Ruthie (Adrienne Barbeau), een vroegere slangenbezweerder, haar ijzersterke zoon Gabriel (Brian Turk) en de hele verdere menagerie van freaks en andere circusartiesten. Overigens paste ook Ben wel in dat rijtje, want hij heeft bijzondere genezende gaven en ziet in dromen en visioenen vreemde dingen. Dingen uit het verleden, maar misschien ook dingen van de toekomst. Dingen die de waarheid laten zien, hoe pijnlijk en verschrikkelijk ook…. Ver daarvandaan, in Californië, heeft een man dezelfde dromen en visioenen als Ben. Die man is de fanatieke predikant Justin Crowe (Clancy Brown). Justin zegt dat God tot hem spreekt “zoals Hij tot Abraham sprak”. Ook Justin heeft bijzondere gaven en wordt daarin gestimuleerd door zijn oudere zus Iris (Amy Madigan), die hem verafgoodt en tegelijk voor haar religieuze ambities gebruikt. Maar Justins godsdienstijver loopt uit de hand en hij komt in een psychiatrische instelling terecht. Later wordt hij een succesvolle radiopredikant. In de loop van de eerste reeks zagen we hoe Ben zich tegen wil en dank meer en meer bewust wordt van zijn bijzondere gaven en hoe zijn omgeving, en dan vooral Lodz, hem stimuleert om die gaven ook effectief en doelgericht te gaan gebruiken. Lodz, Ruthie en Samson lijken ook meer te weten over de mysterieuze Scudder (John Savage), een man die ooit een tijdje bij het circus werkte, net als Ben speciale gaven had en uiteindelijk Bens vader blijkt te zijn. Maar Scudder is jaren geleden spoorloos verdwenen. Veel van Bens dromen hebben te maken met Scudder en hij gaat dan ook naar hem op zoek. Ook Justin droomt over Scudder en is dus door hem gefascineerd. Zo komen hij en Ben steeds dichter bij elkaar. In de tweede reeks lijkt hun confrontatie onafwendbaar. De gevolgen zijn niet te overzien.

Het nieuwe Canvas

87

Reeks II In de tweede reeks zien we hoe Bens spirituele krachten steeds groter en manifester worden. Management maakt hem duidelijk dat hij zijn gaven moet gebruiken om zijn tegenstander, Brother Justin, te identificeren en te overwinnen. Anders zullen de gevolgen voor de wereld catastrofaal zijn. Maar daarvoor moet Ben op de eerste plaats zijn vader, de geheimzinnige Henry Scudder (John Savage) terugvinden, die niet alleen een cruciale betekenis heeft voor Ben, maar ook voor Justin. Het circus Carnivale blijft Bens dekmantel tegen gerechtelijke vervolging en trekt dus in zijn spoor mee naar het Westen. Ook Justin gaat op zoek naar Scudder, maar bedient zich daarvoor van Varyln Stroud, zijn nieuwe “apostel” maar tegelijk een man met een zeer duister verleden. En die ontdekt al snel dat zijn zoektocht naar Scudder via Ben moet lopen… De blinde Lodz is er in deze tweede reeks niet meer bij en ook Gecko, de Hagedisman, en de Siamese tweelingen Alexandria en Caladonia zijn uit het gezelschap verdwenen. Maar hun vertrek wordt ruimschoots gecompenseerd door de komst van de demonische en psychopatische Varyln Sproud, gespeeld door John Carroll Lynch, die eerder onder meer te zien was in Fargo, Face/Off en Gothika. Daarnaast spelen ook Henry Scudder, Dominee Norman Balthus en Tommy Dolan een grotere rol in deze tweede reeks. De rol van Scudder wordt gespeeld door John Savage, bekend van The Deer Hunter, The Thin Red Line en Summer of Sam. Dominee Balthus is de geestelijke vader en pleegvader van Justin en Iris, die beseft dat het met zijn pleegzoon helemaal uit de hand aan het lopen is. De rol van Balthus wordt gespeeld door Ralph Waite, bij ons bekend als vader Walton in de succesvolle reeks The Waltons. Tommy Dolan is een journalist en reporter die later producer werd van de radio-uitzendingen van Brother Justin. Zijn rol wordt vertolkt door Robert Knepper (Everyone Says I Love You, Young Guns II, ER, West Wing) Nick Stahl speelt nog steeds de rol van Ben. Stahl speelde op 14-jarige leeftijd naast Mel Gibson in The Man without a Face. Later was hij onder meer te zien in The Thin Red Line en Terminator III. Clancy Brown, die de rol van Broeder Justin vertolkt, speelde o.a. mee in The Shawshank Redemption, Highlander, Starship Troopers en ER. Clea DuVall (The Faculty, The Laramie Project) speelt Sofie, de Tarotkaartlezeres, en Michael J. Anderson is Samson, de wijze dwerg die de circusgroep Carnivale leidt en als enige contact heeft met het mysterieuze “Management” van het gezelschap. Hij speelde ook mee in Twin Peaks en dat is niet de enige overeenkomst van Carnivàle met die cultreeks. Carnivàle is een fascinerende en bevreemdende reeks die een sfeervolle tijdsevocatie en een realistische aandacht voor details in setting, decors, kostuums en dialoog combineert met religieuze, metafysische en filosofische thema’s. Het gevecht tegen natuurrampen, economische problemen en armoede wordt getransponeerd naar het niveau van een strijd tussen goed en kwaad, die in grote mate mee wordt bepaald door paranormale verschijnselen, geloof en bijgeloof. Carnivàle werd bedacht een gecreëerd door Daniel Knauf, die in Amerika eerder succes had met de mysteryreeks Wolf Lake. Knauf zegt dat hij altijd al gefascineerd was door de wereld van het circus en het carnaval. Hij wou met Carnivàle een episch en mythisch verhaal vertellen en vond de onzekere tijd van de Dust Bowl en de Grote Depressie een uitstekende achtergrond voor zo’n ‘groot verhaal’ op “a big canvas like this”, zoals hij het zelf noemt. Carnivàle is geen eenvoudig, rechtlijnig verhaal, maar bevat tientallen personages en verschillende verhaallijnen: “We gebruiken een techniek die vergelijkbaar is met die van een roman, waarin het verband tussen de diverse plots en subplots niet vanaf het eerste hoofdstuk duidelijk is, maar waar de verhalen pas op pagina 287 met elkaar verknoopt worden.” Of pagina 287 in de tweede reeks valt, dat zien we deze winter op Canvas. Meer informatie: www.hbo.com/carnivale/ Suggesties: Rome, Tribe, Film op Canvas

Het nieuwe Canvas

88

State of Play State of Play is een zesdelige politieke en journalistieke thrillerreeks van de BBC, over een politicus die na een persoonlijk drama terechtkomt in een draaikolk van politieke complotten en privéschandalen waarbij politiek, pers en bedrijfsleven in een complexe driehoeksverhouding de grenzen van het professioneel en ideologisch fatsoen aftasten en soms ver overschrijden. Het is een dynamische en fascinerende combinatie van misdaad en moord, bedrog en verraad, romance en intrige. Deze winter op Canvas. Stephen Collins (David Morrisey, Blackpool) is een ambitieus en veelbelovend Labour-parlementslid met ministeriële perspectieven en een belangrijke positie in de Energiecommissie van de regering. Op een ochtend op weg naar het werk komt zijn assistente Sonia Baker op mysterieuze wijze onder een metrotrein terecht. De erg emotionele reactie van Collins brengt de waarheid al snel aan het licht: hij had een relatie met Sonia. Een vette kluif voor de kranten. De gebeurtenissen worden ook met veel belangstelling gevolgd door Cal McAffrey (John Simm, The Lakes, Crime and Punishment), een gerespecteerde journalist van een kwaliteitskrant die campagneleider was bij de verkiezing van Collins. Cal is bezig met een ander sterfgeval dat op dezelfde dag plaatsvond als het overlijden van Sonia: de moord op de jonge zwarte drugskoerier Kelvin Stagg. Veel tijd voor de problemen van zijn vroegere werkgever heeft hij dus niet, tot zijn collega Della (Kelly MacDonald, Trainspotting) ontdekt dat Sonia en Kelvin op de ochtend van hun dood een telefoongesprek met elkaar hadden. Ondertussen komen op de krant een aantal anonieme faxen toe die Collins in diskrediet brengen. Hoofdredacteur Cameron Foster (Bill Nighy, The Girl in the Cafe) wil dat Cal zich full time met de zaak Collins bezighoudt. Het schandaal dijt uit en ook George Fergus (James McAvoy), de minister van energie, en een groot oliebedrijf komen in het vizier. Het is het begin van een krachtmeeting tussen Andrew Wilson (Michael Feast), de ‘spin doctor’ van de partij, die alles wil minimaliseren, en de pers en de politie, die elk hun eigen onderzoek voeren. Voor Cal wordt de zaak er niet eenvoudiger op wanneer hij verliefd wordt op Anne Collins (Polly Walker, Rome), de echtgenote van Stephen. State of Play is een fascinerend verhaal over politieke en economische complotten en de manier waarop pers en politie daar mee omgaan. De reeks won liefst 18 onderscheidingen, waaronder een Royal Television Society Award voor beste dramaserie en beste scenario en een BAFTA-award voor beste acteur (Bill Nighy). Scenarist Paul Abbott (Cracker, Clocking Off, Shameless) zegt over de reeks: “Door een link te leggen tussen een rijzende ster in de politiek en een jonge journalist onderzoekt State of Play de manier waarop de informatie tot bij het publiek komt, hoe ze wordt ‘klaargemaakt’ voor massacomsumptie en hoe ze uiteindelijk op de voorpagina’s terechtkomt. Ik vond het een origineel idee om te tonen hoe een klein stukje journalistieke informatie een onderzoek in gang zet dat geleidelijk een heel schandaal aan het licht brengt.” Abbott wou een verhaal over journalistiek onderzoek brengen omdat die wereld zelden op tv te zien is: “Het is een wereld die me intrigeert omdat journalisten een totaal andere mentaliteit hebben dan de politie. Die zoekt uiteraard naar bewijzen terwijl de pers op de eerste plaats een goed verhaal zoekt. En het is in het belang van de pers om die informatie weg te houden van de politie. Toch hebben ze mekaar vaak nodig om elkaars informatie te ‘bevruchten’. De reeks gaat ook over de stijgende onvrede van het publiek met de manier waarop regeringen tegenwoordig hun boodschappen ‘spinnen’ en verpakken. Het gebrek aan eerlijkheid en doorzichtigheid loopt de spuigaten uit. En ook: “Als regeringen te familiair worden met de zakenwereld, dan bestuurt de zakenwereld het land zoals dat in Amerika gebeurt. Kijk maar naar de banden tussen de regering Bush en Exxon. Daar ligt een rol voor de pers”. Meer info: www.bbc.co.uk/drama/stateofplay/ Aankoop: Frans Lefever en Frank Boel Suggesties: Silent Witness, Wire in the Blood, Terzake laat (werktitel), Film op Canvas

Het nieuwe Canvas

89

Film op dinsdag Op dinsdag om 21.20 u. brengt Canvas kwaliteitsfilms die niet echt tot het commerciële circuit horen, maar wel een grote toegankelijkheid hebben. De meerwaarde kan komen van sterke verhalen (Fast Runner, een groot epos over de Inuits), sterke auteurs (Moonlight Mile), bijzondere vormgeving (Limbo van John Sayles), het culturele erfgoed (Discovery of Heaven naar Mulisch, Angela’s Ashes, Frida, The Hours), of een combinatie van die elementen. Moonlight Mile – 25.10 Romantisch drama van Brad Silberling Met: Dustin Hoffman, Jake Gyllenhaal, Susan Sarandon, Aleksia Landeau, Holly Hunter USA – 2002 De vroege jaren ’70. Een jongeman blijft na de gewelddadige dood van zijn verloofde inwonen bij haar ouders. Terwijl hij het drama probeert te verwerken en in een juridisch gevecht verwikkeld is om de dader te berechten, wordt hij tot zijn eigen consternatie verliefd op een andere vrouw. Girlfight Sportdrama van Karyn Kusama Met: Michelle Rodriguez, Jaime Tirelli, Paul Galderon, Santiago Douglas, Ray Santiago USA – 2000 De temperamentvolle 18-jarige Diana Guzman ligt in de knoop met zichzelf en met haar omgeving. Tegen de zin van haar vader begint ze - net als haar broer Tiny – te boksen. Het geeft zin en structuur aan haar leven en vormt een uitlaatklep voor frustraties. Op training leert ze Adrian kennen. Haar ambitie kent ondertussen geen grenzen meer en dat weegt op haar relatie met Adrian… Lantana Psychologische misdaadfilm van Ray Lawrence naar een toneelstuk van Andrew Bovell Met: Anthony LaPaglia, Rachael Blake, Kerry Armstrong, Jon Bennett AUS – 2001 Politieman Leon Zat onderzoekt de verdwijning van een vrouw, maar tijdens zijn zoektocht ontdekken we dat hij zelf heel wat te verbergen heeft, net als bijna alle andere personages, die op een of andere manier allemaal wel iets met elkaar te maken hebben. Zo is de verdwenen vrouw de psychiater van Leons echtgenote en brengt Leons minnares Jane hem op een belangrijk spoor. Limbo Drama van John Sayles Met: Mary Elizabeth Mastrantonio, David Straithairn, Vanessa Martinez, Kris Kristofferson USA – 1999 Juneau, Alaska. Joe is een ex-visser die getraumatiseerd is door een ongeluk op zee. Hij verwacht niet veel meer van het leven, tot hij Donna ontmoet, een aan lager wal geraakte zangeres met een rebelse dochter. Hun prille romance neemt een heel vreemde wending wanneer Joe’s vlotte halfbroer terugkeert naar de stad en hen voorstelt om samen een boottochtje te maken... The Discovery of Heaven Drama van Jeroen Krabbé naar de roman van Harry Mulisch Met: Stephen Fry, Greg Wise, Flora Montgomery, Jeroen Krabbé, Bart Bork GB/NL – 2001 God is teleurgesteld in de mens en wil zijn stenen tabletten met de tien geboden terug. Zijn engelen kunnen dat zelf niet doen, maar zullen - zoals het altijd gegaan is - de mensen als hun instrumenten gebruiken. Daartoe brengen ze drie intellectueel en artistiek geniale, maar met erfzonde beladen mensen samen om een nieuwe Messias op de wereld te zetten die Gods plan moet uitvoeren. Shakespeare in Love Romantisch drama van John Madden

Het nieuwe Canvas

90

Met: Joseph Fiennes, Gwyneth Paltrow, Geoffrey Rush, Tom Wilkinson, Steve O’Donnell USA/GB – 1998 Engeland in de zestiende eeuw. De jonge toneelschrijver William Shakespeare zit met een ‘writer’s block’. Gelukkig leert hij Viola kennen, een jonge vrouw die zich als man verkleedt om een rol in zijn toneelstuk te krijgen. Het is liefde op het eerste gezicht. Geïnspireerd door deze romance besluit William met ‘Romeo en Julia’ het grootste liefdesverhaal aller tijden te vertellen… The Fast Runner aka Atanarjuat. Romantische avonturenfilm van Zacharias Kunuk Met: Natar Ungalaaq, Sylvia Ivalu, Peter-Henry Arnatsiaq, Lucy Tulugarjuk CAN – 2001 Lang geleden, in het gebied dat nu arctisch Canada is, roept een Inuït-sjamaan een boze geest op om geweld te verspreiden. Dat leidt tot een dodelijk conflict tussen twee families. Een generatie later laait de twist weer op. Amaqjuaq, de Sterke, en zijn broer Atanarjuat, de Snelle, zijn de beste jagers van de stam. Maar dat wekt de jaloezie op van de opvliegende Oki, vooral wanneer de mooie Atuat Atanarjuat boven Oki verkiest… Frida Biografische film van Julie Taymo naar het boek van Hayden Herrera Met: Salma Hayek, Alfred Molina, Mia Maestro, Roger Rees, Antonio Bandereas, Geoffrey Rush USA/CAN/MEX – 2002 Het bewogen leven van de Mexicaanse schilderes Frida Kahlo (1907-1954). Op jonge leeftijd raakte ze verminkt bij een busongeval, maar ze kanaliseerde haar lichamelijke pijn en de emotionele frustratie van haar stormachtige huwelijk met de beroemde muralist Diego Rivera in een magistraal oeuvre van kleurrijke en provocerende doeken. Ze beleefde ook heel intens de politieke, artistieke en seksuele revoluties van haar tijd. Angela’s Ashes Drama van Alan Parker naar het autobiografische boek van Frank McCourt Met: Emily Watson, Robert Carlyle, Joe Breen, Ciaran Owens, Michael Legge USA/IRL – 1999 Ierland, in de jaren voor WO II. De familie van Frankie McCourt is na de dood van één van de kinderen in Brooklyn teruggekeerd naar het Ierse Limerick. Daar proberen ze aan de armoede te ontsnappen, maar door zijn Noord-Ierse afkomst vindt Frankie’s vader geen werk, ook al heeft hij meegevochten met het IRA. Bovendien heeft vader McCourt een drankprobleem… The Hours Biografisch drama van Stephen Daldry naar het boek van Michael Cunningham Met: Nicole Kidman, Julianne Moore, Meryl Streep, Stephen Dillane, Miranda Richardson USA – 2002 Het leven van drie vrouwen, op drie plaatsen en in drie verschillende periodes, maar nauw met elkaar verbonden door één boek: Mrs. Dalloway van Virginia Woolf. Engeland, 1923. Virginia Woolf worstelt met haar gezondheid, haar geaardheid en haar nieuwe roman, Mrs. Dalloway. Los Angeles, 1951. De zwangere Laura Brown wil een feestje voorbereiden voor de verjaardag van haar echtgenoot, maar kan zich niet losmaken van haar lectuur van Mrs. Dalloway. New York, 2001. Clarissa Vaughn zorgt voor een vriend van haar, een schrijver die aan aids lijdt. Suggesties: Frans Lefever Suggesties: Film op vrijdag, Film op woensdag, Messiah, Blackpool, Rome

Televisiefilm op woensdag Het nieuwe Canvas

91

Canvas brengt af en toe ook eenmalige televisiefictie: televisiefilms die uitblinken door hun sterke cast en verrassende plot, opvallen door hun engagement en kritische zin, en die appelleren aan moderne thema’s. Gelaagde fictie dus, maar ook een beetje sociale fictie. Zo zijn er de volgende weken een paar pareltjes van op zichzelf staande, hedendaagse Brits fictie over oudermishandeling, alleenstaande ouders, juridische dwalingen en premature baby’s. Op woensdag om 21.30 u. vanaf 26 oktober. Dad – 26.10 BBC-film van Sarah Harding met Richard Briers (Monarch of the Glen, The Good Life), Kevin Whately (Inspector Morse), Jean Heywood (Billy Elliot), Sinead Cusack, Daniel Hannah Larry is een kwieke tachtiger die op zijn eentje voor zijn geliefde vrouw Jeannie zorgt, die Alzheimer heeft. Maar wanneer hij op een dag zijn enkel breekt, moet Jeannie naar een instelling en Larry gaat bij zijn zoon Oliver, schoonzus Sandy en kleindochter Millie wonen. Maar dat valt niet mee… Een krachtig en genuanceerd drama over een belangrijk en gevoelig, maar weinig bekend taboe in onze moderne maatschappij: oudermishandeling. Cherished BBC-film van Robin Shepperd met Sarah Lancashire (The Rotters’ Club, Sons & Lovers) en Timothy Spall (Harry Potter). Cherished vertelt het ware verhaal van Angela Cannings, die werd veroordeeld voor moord op twee van haar kinderen. Na twee jaar gevangenis werd ze vrijgelaten omdat nieuwe bewijzen werden gevonden over genetische predispositie voor wiegendood in haar familie. De film kwam tot stand in nauwe samenwerking met Angela Cammings en haar echtgenoot Terry en belicht op ontroerende wijze de vernietigende impact van de gebeurtenissen op de familie en hun onmacht tegenover ‘het apparaat’. Man and Boy BBC-film van Simon Curtis met Ioan Gruffudd (Hornblower, Warriors), Natasha Little (This Life), Pauline Collins (Shirley Valentine), Ian McShane (Lovejoy), naar de bestseller van Tony Parsons Harry Silver wordt 30 en heeft het daar moeilijk mee. Hij heeft een lieve vrouw en een perfecte zoon, maar er moet meer zijn, zo denkt Harry. Het begint met een sportwagen en loopt via een slippertje uit de hand en tot een breuk met zijn echtgenote, die naar Japan trekt voor haar werk. Harry staat er nu alleen voor en roept voor de opvoeding van zijn zoontje zijn eigen ouders ter hulp. Dat brengt hem tot bezinning over de rol die zij in zijn leven hebben gespeeld… Nu eens grappig en warm, dan weer scherp en triest, vertelt de film het verhaal van een alleenstaande vader in het mijnenveld van hedendaagse verwachtingspatronen. This Little Life BBC-film van Sarah Gavron met Kate Ashfield (Crime and Punishment), David Morrissey (State of Play, Blackpool), Linda Basset (The Hours) Luke wordt prematuur geboren en weegt nauwelijks een halve kilogram. Dokters doen er alles aan om hem in leven te houden, maar handelen op een klinische manier, terwijl Lukes moeder een emotionele en zelfs transcendente band ontwikkelt met haar kind. Zo ziet ze uiteindelijk meer dan de dokters… Droevige en tegelijk optimistische film over dingen die vele mensen ervaren, maar waarover slechts weinigen durven spreken. Aankoop: Frans Lefever Suggesties: Film op dinsdag, Film op vrijdag, Messiah, Blackpool, Rome

Film op vrijdag

Het nieuwe Canvas

92

De vrijdagse films van Canvas zijn een venster op de wereld, met ook aandacht voor minder bekende filmlanden (Merry Christmas Mr. Lawrence), filmauteurs (Requiem for a Dream, Ressources humaines) en genres (Vergeten straat). Ze gaan in tegen de gemakkelijke en anekdotische mainstream fictie: de context, de actie en de personages geven zich niet meteen bloot, maar zijn gelaagd; de vormgeving getuigt van een groot vakmanschap. Op vrijdag omstreeks middernacht. Een overzicht: Karakter – 28.10 Drama van Mike Van Diem naar de roman van Ferdinand Bordewijk, bekroond met een Oscar voor de Beste Buitenlandse Film. Met: Jan Decleir, Fedja van Huêt, Hans Kesting, Betty Schuurman, Tamar van den Dop, Victor Löw NL - 1997 Jacob Katadreuffe groeit op in een arbeiderswijk van Rotterdam. Zijn vader is de vooraanstaande deurwaarder Drevenhaven, maar zijn moeder is nooit ingegaan op diens verzoek om met hem te trouwen. Om aan zijn armtierige leven te ontsnappen, wil Jacob deelnemen aan het staatsexamen advocatuur, maar zijn vader maakt misbruik van zijn positie om hem op alle fronten tegen te werken. Left Luggage Drama van Jeroen Krabbé naar de roman van Carl Friedman Met: Laura Fraser, Adam Monty, Isabella Rosselini, Jeroen Krabbé, Michael Pas NL-1998 Antwerpen, in de jaren ’70. De jonge studente Chaja heeft afstand genomen van haar Joodse familie en zoekt een job om haar flat te betalen. Ze komt als kindermeisje terecht bij een orthodoxe chassidische familie. Aanvankelijk heeft ze het erg moeilijk met de strikte Joodse regels in het gezin. Toch beslist ze te blijven omdat ze gehecht raakt aan het vierjarig zoontje. Vergeten straat Drama van Luk Pien, naar het boek van Louis-Paul Boon Met: Bob De Moor, Luk Wijns, Mitta Van der Maat, Anja Daems, Chris Delue B - 1999 Door een onachtzaamheid in de bouwplannen van de stad, worden de bewoners van een doodlopend straatje bedreigd met onteigening. Er rijst verzet maar egoïsme en apathie doen dat protest mislukken. Een schrijver die getuige is van die onenigheid, creëert in zijn fantasie een eigen straatje. Een straatje waarin de bewoners elkaar wél begrijpen en samenwerken aan een nieuwe samenleving. Intimacy Drama van Patrick Chéreau, bekroond met de Gouden Beer op het festival van Berlijn Met: Mark Rylance, Kerry Fox, Susannah Harker F/GB - 2001 Jay is een mislukte muzikant die als barman werkt in een Londense pub. Iedere woensdagnamiddag komt Claire op bezoek. Jay weet nauwelijks iets over haar. Ze hebben een louter fysieke relatie. Het gaat alleen om de seks. Op een dag kan Jay zijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. Hij volgt Claire om meer over haar te weten te komen. Vanaf dan verkoelt hun relatie... Beloved Psychologisch drama van Jonathan Demme naar het boek van Toni Morrison Met: Oprah Winfrey, Danny Glover, Thandie Newton, Kilberley Elise, Beah Richards USA - 1998 Cincinnati, kort na burgeroorlog. De vroegere slavin Sethe probeert samen met haar dochter Denver een nieuw bestaan op te bouwen. Op een dag komt Paul bij hen wonen, een man die Sethe van vroeger kent. Vanaf dan kraakt en piept het huis alsof het Paul afwijst. Later krijgen ze ook bezoek van een jonge vrouw die zich Beloved noemt en die een vreemde invloed heeft op Sethe en Paul... Le retour de Martin Guerre

Het nieuwe Canvas

93

Drama van Daniel Vigne naar de roman van Janet Lewis Met: Gérard Depardieu, Bernard-Pierre Donnadieu, Nathalie Baye, Roger Planchon Frankrijk - 1982 In het Middeleeuwse Frankrijk keert een man terug naar zijn geboortedorp dat hij door oorlogsomstandigheden heeft moeten verlaten toen hij nog een kind was. Hij noemt zich Martin Guerre. Maar niemand herkent hem nog en velen twijfelen aan zijn identiteit. En toch weet hij alles over het verleden van het dorp en over Martin Guerre. Is hij de echte Martin? Requiem for a dream Drama van Darren Aronofsky, naar de roman van Hubert Selby Jr. Met: Ellen Burstyn, Jared Leto, Jennifer Connelly, Marlon Wayans, Christopher McDonald USA – 2000 Weduwe Sara Goldfarb raakt verslaafd aan de dieetpillen. Haar zoon Harry steelt van zijn moeder en dealt drugs. Samen met zijn vriendin Marion en zijn beste vriend Tyrone wil hij het maken in het drugswereldje. Maar het drietal raakt zelf ook verslaafd aan de heroïne. Langzamerhand glijden ze allemaal verder weg in een negatieve spiraal die rechtstreeks naar de hel leidt... Ressources humaines Drama van Laurent Cantet Met: Jalil Lespert, Jean-Claude Vallod, Chantal Barré, Véronique de Pandelaere, Michel Begnez F – 1999 Franck is afgestudeerd als economist en keert terug naar zijn geboortestad in de provincie om er in het middenkader van de fabriek te gaan werken waar zijn vader al dertig jaar arbeider is. Hij organiseert een enquête bij het personeel, maar die wordt door het topkader misbruikt om een aantal mensen te ontslaan. Dat zorgt voor grote spanningen tussen de directie en de werkvloer, maar ook tussen vader en zoon… Merry Christmas Mr. Lawrence Oorlogsdrama van Nagisa Oshima Met: David Bowie, Tom Conti, Ryuichi Sakamoto, Takeshi Kitano, Jack Thompson GB/Japan – 1983 Java, 1942. De Britse soldaat Jack Celliers wordt opgesloten in een Japans krijgsgevangenenkamp. Het kamp wordt geleid door een strenge Japanse officier met een sterk geloof in discipline, eer en patriottisme. Volgens hem zijn de geallieerde gevangenen lafaards omdat ze zich overgaven eerder dan zelfmoord te plegen. Terwijl Celliers zich opwerpt als de leider van de Britten, doet tolk John Lawrence slecht begrepen pogingen om de twee culturen de verzoenen… Aankoop: Frans Lefever Suggesties: Film op dinsdag, Film op woensdag, Messiah, Blackpool, Rome

Het nieuwe Canvas

94

De informatie in deze brochure (vooral uitzenddata en -uren) is onder voorbehoud. © Communicatie VRT-tv - oktober 2005 tel. 02-741 35 66 fax 02-735 37 04 e-mail : [email protected]

Het nieuwe Canvas

95