75
Dinsdag 23 oktober. Coimbra. Vaarwel Evora Hotel, met je uitgebreid ontbijt en je heerlijke zwembad. We hebben een fikse reis voor de boeg en we vertrekken alweer vroeg. De kurkeiken, olijfbomen en eucalyptussen sluimeren in de mist, net als de meesten van ons in de bus. Via de stuwdam "Barragem da Montagil", de toeristische route, brengt de chauffeur ons naar Abrantes waar we ons eerste kopje koffie krijgen. Paula maakt ons lekker met verhalen over "nonnenbuikjes, engelenonderkinnetjes en patersoortjes". Die moeten geproefd worden want zij zijn een specialiteit voor de streek. In 1834 werden de mannelijke kloosterorden gedwongen Portugal te verlaten, maar de nonnen mochten blijven totdat de laatste zou zijn uitgestorven. Zij hadden echter geen inkomsten meer en begonnen zodoende met deze zoete lekkernijen om in hun levensonderhoud te voorzien. In Tomar aangekomen vallen als eerste de Tempelierskruizen op waarmee de stoepen ingelegd zijn. Tomar werd in 1157 gesticht door de Tempeliers. De stad werd gebouwd op door Afonso Henriques geschonken land in ruil voor de doeltreffende hulp van deze orde bij de herovering van Portugal op de Moren. Paus Clemens V hief deze orde op in 1314 maar Dom Dinis richtte de orde wederom op onder de naam "Ridders van Christus".. In de 15de eeuw gebruikte Hendrik de Zeevaarder de rijkdommen van deze orde om zijn ontdekkingsreizen te financieren. Wij bezochten het grandioze Convento da Christo met de achthoekige Charola, bidkapel naar voorbeeld van de tempel in Jeruzalem. Zeven kruisgangen met azulejos en een venster in
76
manuelinostijl dat alle fantasieën te boven gaat. Muito bom! Op nu naar Fatima. Voor katholieken een overbekend bedevaartsoord. Drie kinderen, Francisco en Jacinta Marto
77 en Lucia dos Santos zagen hier op 13 mei 1917 voor het eerst de H. Maagd Maria bij het weiden van hun schapen. Gedurende 6 maanden zou Maria op de 13de van de maand opnieuw verschijnen. De laatste keer, 13 oktober, zagen 70.000 mensen de zon als een bal van vuur
Jacinda Marto, Francesco en Lucia dos Santos. dansen aan de hemel. Verschillende mensen werden genezen van hun kwalen. Maria onthulde alleen aan Lucia 3 geheimen. Een oorlog erger als de eerste Wereldoorlog, het Russisch
78 Communisme en, zoals nu pas bekend is, de moord op een man "die in het wit gekleed is". Op Paus Johannes Paulus II werd een aanslag gepleegd op 13 mei 1981, maar hij overleefde. De bewuste kogel is nu verwerkt in de kroon van het beeld van Maria van Fatima. Francisco en Jacinta stierven beiden ten gevolge van een longontsteking in 1920. Lucia is ingetreden in het Karmelietessenklooster te Coïmbra in 1928. Zij overleed op 13 februari 2004 op 97jarige leeftijd. Haar afscheidsmis werd gevierd in de nieuwe Sé van Coïmbra. Haar stoffelijk overschot rust nu in Fatima evenals dat van Francisco en Jacinta.
79
Op 13 oktober van dit jaar is een schitterende moderne kerk, Santissima Trinidade, ingewijd tegenover de oude basiliek in Fatima om de vele pelgrims op gepaste wijze te kunnen ontvangen. Het gebouw biedt zitplaatsen voor 9000 mensen. De architect van de nieuwe kerk is de Griek AlexandrosTombazis. Zijn ronde gebouw heeft een hoofdingang en 12 (apostelen) koperen zijdeuren. Mensen zetten hun handafdruk op dit gladde koper om hun emoties vorm te geven. Binnen valt de enorme goudstralende wand op met daarvoor een immens kruisbeeld. Deze wand van goud en terra cotta werd gemaakt door de Sloveense Jezuïet. Marko Rupnik. Een gigantisch plein scheidt (of verbindt) de twee kerken. Men zegt dat dit plein groter is dan dat van de St. Pieter. Niet ver van de Santissima Trinidade staat een enorme sculptuur die Paus Johannes Paulus II voorstelt, geknield. Hoe het ook zij, iedereen wil hier een kaarsje branden voor de H. Maria en daar is volop gelegenheid voor. Gietijzeren bakken vol vuur
80 verslinden in een mum van tijd alle kaarsen en wassen symbolen die men offert uit dankbaarheid of om genade af te smeken. (www.ecclesia.pt/fatima07/.) Maar de bus gaat verder naar Batalha. João I versloeg hier in 1303 de Spanjaarden die hem zijn troon betwistten. Uit dankbaarheid voor deze overwinning bouwde hij een groots Dominicaner Klooster voor Santa Maria dei Vitória.
Hij (van de eksters, Sintra) ligt hier begraven hand in hand met zijn engelse vrouw Philippa van Lancaster. Ook 4 van hun kinderen waaronder de vermaarde Hendrik de Zeevaarder (1394-1460).
81 Ruim plaats is hier ook voor 2 onbekende soldaten uit de eerste Wereldoorlog. Trouw wordt bij hen de wacht gehouden en wij mochten de daverende afsluiting van de dagelijkse wacht meemaken.
Eindelijk in Coïmbra logeren we in Hotel Tivoli. Het ligt op loopafstand van het centrum van de stad. Als avondmaaltijd was daar voor elk wat wils, een lopend buffet. Heerlijk! Monique van Thiel Nicole Konijn
82
Frans is moe !
Frans is nog steeds moe !
Ridder John
83
Frans luncht !
84
John oefent !
John kan het !
85
Woensdag 24 oktober. COIMBRA
en BUSSACO.
Coimbra De naam Coimbra is niet zomaar een naam van een stad voor de Portugezen. Coimbra is niet alleen de derde stad van het land, maar is ook de basis, de bakermat van de staat Portugal. Gunstig gelegen aan de rivier de Mondego, is Coimbra de eerste echte hoofdstad van het jonge land. De eerste Portugese koning, Alfonso Henriques, besloot in 1139 zijn zetel naar het veiliger zuiden te verleggen en koos voor Coimbra. Na hem zullen nog vijf koningen hier hun scepter zwaaien. De oorsprong van de stad ligt overigens in een veel verder verleden, van vóór de Romeinse tijd. In de Romeinse tijd heette de stad eerst Aeminium, daarna Conimbriga. Het belang van de stad is tot de dag van vandaag ook bepaald door de universiteit die in 1307 werd gesticht en die een der oudste en vermaardste van heel Europa is. Eeuwenlang hebben de Jezuïeten hier hun dorst naar wetenschap gelest en gedeeld met vele anderen. Pas in 1911 werd er een tweede universiteit in Portugal gesticht. Als we ’s morgens aan onze wandeling naar de oude (boven)stad beginnen, struikelen we bij wijze van spreken over een groepje militairen die eerst klungelig en dan plechtig een houten kistje een kerk binnendragen. Paula legt uit dat we toevallig getuige zijn van een unieke gebeurtenis : het betreft namelijk het zwaard van de allereerste koning Alfonso Henriques, dat na eeuwen elders te hebben vertoefd nu in deze kerk zal worden ondergebracht.
86 Op onze steile weg omhoog ligt halverwege als een massieve fraaie burcht de Oude Kathedraal, de Sé Velha. Dit monumentale Romaanse gebouw wordt aan een zijde verfraaid door een elegant witkalkstenen renaissance portaal. Jammer genoeg is de kerk op dat moment
niet toegankelijk, maar het geplande bezoek zullen we later inhalen.
87
We vervolgen de weg omhoog door de Rua de Quebra Costas, de Straat van de Gebroken Ruggen. Méér hoef ik over de klim dan niet meer te zeggen. Hogerop komen we bij de Sé Nova, de Nieuwe Kathedraal. Persoonlijk houd ik erg van de architectuur uit deze Late Renaissance periode. Het enorme tongewelf zou zo een gloednieuwe bijna-copie van het gewelf van een oude Romeinse basilica kunnen zijn. Het altaarstuk is, net als de voorgevel van de kerk, rijkelijk voorzien van Jezuïeten-heiligen. Links en rechts van het altaar vier (!!) prachtige 18de- eeuwse orgels, met hun lange horizontaal uitstekende orgelpijpen. Het eigenlijke doel van onze klimtocht ligt natuurlijk bovenop de heuvel : een groot aantal gebouwen van de universiteit. Vele in mijn ogen prachtige gebouwen uit de eerste helft van de 20ste eeuw worden met geen blik/woord waardig gekeurd. Nee, we zijn hier voor de ontegenzeggelijk prachtige gebouwen en interieurs uit de 16de ,17de en 18de eeuw. Via de 17de eeuwse poort Porta Férrea komen we op een monumentaal groot binnenplein, omzoomd door een aantal prachtige gebouwen en met één zijde helemaal open voor een weids uitzicht over stad, rivier en omgeving. Hier staat ook de klokkentoren (genaamd de Geit) die je overal vanuit de benedenstad zo goed kunt zien. We betreden het gebouwencomplex en mogen onder andere een kijkje nemen in de Aula, beter bekend als de Sala des Capelos, de Zaal van de (zwarte) Capes. Dit is het heilige der heiligen van het universiteitscomplex. Hier is altijd de plechtige opening van het academisch jaar en hier verdedigen Doctors-in-spé hun proefschrift.
88
89
Zeer indrukwekkend is zeker ook de Bibliotéca, de schitterende barokke bibliotheek uit de 18de eeuw. Ze is onderverdeeld in drie hoge separate ruimtes : de zwarte, de rode en de groene zaal. Het plafond is beschilderd met “trompe l’oeil” (gezichtsbedrog) voorstellingen. De bibliotheek bevat 300.000 deels zéér kostbare boekbanden uit de 16de,17de en 18de eeuw.
Frans : vrouwe Justitia.
John in de Piefeclub.
90 Na een bezoekje aan de eveneens bezienswaardige 16de eeuwse kapel, is het langzaam tijd om de benedenstad weer op te zoeken voor de lunch.
Paula prijst de lokale specialiteit Leitada assada de……de hemel in. Ondanks de uitvoerige reclame zijn er slechts 8 waaghalzen die het risico willen nemen. Terecht naar het blijkt. Want dit malse zoute vlees van een speenvarken, gecombineerd met veel mousserende Spumante is een schot in de roos. Mede door de enorme hoeveelheden kan de bediening aan niemand nog een dessert kwijt; zelfs geen kop cafè of cafè-double-con-leite. Bussaco. Slechts ruim de helft van de groep is geïnteresseerd in een middagje natuur in Bussaco. De anderen prefereren een nadere kennismaking met de stad (=winkelen). Het 105 hectare grote terrein bestaat bijna geheel uit bos. Niet zomaar een bos, maar een bos met 700 verschillende , deels exotische, bomen. Ik verwacht heel wat van dit bezoek, maar daarin word ik erg teleurgesteld. Paula verspeelt hier toch ook bij mij aardig wat krediet ! Ze stapt namelijk op de plaats van aankomst doodleuk uit en ze is daarna niet meer waargenomen. Ze laat de hele club aan zijn lot over en zonder een behoorlijke gids is het natuurlijk geen doen om dit enorme bos in te lopen. Interessante informatie van een lokale gids over allerlei planten en geboomte zou hier zeker op zijn plaats zijn geweest. Het gevolg is dat we in groepjes een beetje rond het eind-19de eeuwse fraaie jachtslot met dito tuin dwalen (gebouwd door de voorlaatste koning van Portugal in neo-manuelijnse stijl). Allemaal werkelijk heel mooi, maar daarvoor waren we niet gekomen. Sommigen ontdekken ook nog de intact gebleven delen van een vroeger klooster. Er resteert nog een kapel en een kruisgang van. Deze laatste heeft de bijzonderheid dat zowel de
91 plafonds als de deuren zijn bekleed met grote “planken” van kurk. In een “bijkapelletje” vinden we Fatima-in-het-klein : naast kaarsen ook wassen afbeeldingen van allerhande lichaamsdelen. Tegen vier uur zoeken de groepjes allemaal braaf weer de bus op en aanvaarden de terugtocht. ’s Avonds in het hotel worden we na het diner zomaar nog vergast op een half uurtje Fado. Niks mis mee, maar bij een avondje Fado in Lissabon kon dit het toch niet halen. De uitmonstering van de drie heren was natuurlijk wèl heel
bijzonder ! Zwart kostuum, met wit hemd en grote, zwierige zwarte cape. Gedragen door heren, die al een heel leven lang gelukkig zijn in de liefde . Want we hebben geen scheurtje in de capes kunnen ontdekken. Volgens Paula is het namelijk zo dat voor elke ongelukkig afgelopen liefde de cape van puur verdriet en vertwijfeling wordt gescheurd (en niet gerepareerd) !! Verslag : Frans Souren.
92
Donderdag 25 oktober. Coimbra – Aveiro – Porto. Om 7 uur worden we gewekt en om 8.30 uur vertrekken we naar Aveiro. De rit duurt 1 1/2 uur. We gaan Aveiro te voet maar ook met de boot verkennen. Goed nieuws. De staking van de piloten is afgelopen. Herman vindt dat jammer. Hij was graag nog wat langer in Portugal gebleven. Poetin is in Portugal. Paula heeft op TV gezien dat de journalisten wel mochten fotograferen en flitsen in de musea. Ze vertelt het een en ander over Portugal. De coca- cola kent men er pas sedert 1978.Tot 1972 hadden de vrouwen geen eigen bankrekening, ze mochten niet zelf een auto kopen of naar het buitenland gaan en zelfs geen contact hebben met buitenlanders. Scheiden was onbespreekbaar. Een geschoolde arbeider verdient nu E 600 en de ongeschoolde E 400 De belastingen e d vragen 30%.We zijn er en stappen uit. John Vandeberg valt en komt met een pijnlijke grimas overeind. Zijn voet heeft een behoorlijke opdonder gehad zien. We nog niet hoe ernstig maar de voet begint aardig te zwellen. Marie-Jose maakt ook op een ongebruikelijke manier kennis met de straat en houdt er een blauwe kin aan over. Aveiro is een welvarende stad aan de kust en is een geliefd zomerverblijf voor de rijken. Men leeft van de visvangst (paling)en zeewier (moulisson) voor de kunstmestindustrie De zoutpannen leveren het lekkerste zout en wordt fleur de salt genoemd. Er is een levendige industrie van glas- en porselein. Een bijzonder klooster, nu museum, waar de nonnen die toen der tijd in het klooster gingen, beloofden om zich nooit te wassen. Het plaatselijk gebak heet ovos moles en bestaat voornamelijk uit eieren. We wandelen naar het station. Prachtige tegeltableaus en maar fotograferen. Een groep Japanners heeft telelenzen, die nog groter zijn dan zij zelf. De grappen zijn niet van de lucht Gelukkig verstaan ze geen Limburgs.
93 1100 uur. 2 boten liggen voor ons klaar. Vroeger werden ze gebruikt voor het vervoer van het zout en nu voor de toeristen. We genieten van de tocht, komen ogen te kort.
De variëteit aan bruggen is fantastisch b v bruggen voor alleen voetgangers en rolstoelers of alleen auto's in alle denkbare materialen en maten. Iedere brug heeft een eigen architectuur.
94
We passen art deco fassades, houten huizen een voormalige molen die nu als galerie dienst doet gerenoveerde appartementen met nog de authentieke voorgevels. Hotel Melia heeft een voorgevel van alleen maar glas. Alles wordt omzoomd door palmen.
1200 uur einde boottocht. Tijd voor de lunch en rondwandelen om nog veel meer moois te ontdekken, zoals de moderne winkels en achteraf straatjes waar de wereld heeft stilgestaan.
95
Marian vd Weijden. Tweede helft Donderdag 25 oktober. De lunch is achter de rug en nu is het mijn taak om het verslag van de 2e helft van deze dag te schrijven. Wij vertrekken omstreeks 14 uur weer uit Aveiro, zien nog gauw op een rotonde de symbolen van deze plaats (boot – zoutpannen en visverkoopster) en kunnen dan ook opnieuw links van de autoweg de zoutpannen zien liggen – rechts ligt het kanaal. Wij passeren het kleurrijke voetbalstadion van Aveiro, het werd gebouwd voor de EK en het Nederlandse elftal heeft hier de wedstrijd verloren!
96 Een bord wijst aan dat wij nog 60 km tot Porto moeten rijden. Links van de weg vliegt een grote groep ooievaars, zij hebben hun nesten op de elektriciteitpalen en autowegborden gebouwd. Het wordt stil in de bus, tijd voor een kort middagdutje. Omstreeks 14.50 uur komen de eerste wijken van Porto in zicht. Wij rijden door Gaia Porto en zullen dan via een van de bruggen de Douro moeten oversteken om het centrum van Porto te kunnen bereiken. Porto heeft 6 bruggen waarvan 2 voor de trein, een brug is ontwor- pen door Eiffel. Porto is de 2e grootste stad van Portugal (na Lissabon), de stad incl. de omringende voorsteden heeft meer dan 1 ½ miljoen inwoners. Er heerst een druk verkeer en er is nu ook sprake van filevorming door wegwerkzaamheden i.v.m. de bouw en uitbreiding van een metro. Paula vertelt over de diep gewortelde rivaliteit en bijna afkeer die de inwoners van Porto ervaren ten aanzien van Lissabon. De inwoners zijn nogal chauvinistisch en trots op hun accent. Een van de specialiteiten van Porto wat eten betreft, is een gerecht gemaakt van ingewanden “tripa” maar niemand van ons reageert hier enthousiast op.
Wij rijden nu over de brug Porto binnen. Vanaf de hoge brug hebben wij een prachtig uitzicht op de oude stad met zijn grote gebouwen, maar ook met de kleine huisjes en de smalle straten die vanuit de Dourokade omhoog kronkelen. Eerder konden wij in de verte al de hoogbouw van ons hotel waarnemen. Het verkeerstechnisch bijzondere in Porto zijn de vele eenrichtingswegen, dit heeft tot gevolg dat je zelden rechtstreeks van punt a naar b kunt rijden. Porto is een barokstad. Het heeft veel gebouwen uit graniet of met gevels van graniet, de huizen hebben vaak smeedijzeren balkons en tegels. Het historische centrum is door de Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed. In de periode van 1930/1940 werd de universiteit van Porto gesticht.
97 De bus maakt een kleine rondrit om ons een eerste overzicht van de oude stad te geven Via een centraal punt (Placa de Bathlho) waar ook veel trammetjes komen zien wij een stuk van de hoofdwinkelstraat en de kerk St. Catharina. Vlak naast de kerk ligt het bekende historische café “Majestiek’ waar iedere toerist geweest moet zijn.
Het gaat verder langs het stadhuis, op het plein ervoor zal de grootste kerstboom van Europa verrijzen. De werkzaamheden zijn al begonnen. Wij rijden door een tunnel, langs het ziekenhuis en de rechtbank, een oude gevangenis waar nu een museum in is gevestigd en zien een van de kenmerken van Porto ‘de toren van Clérigos”. Paula wijst ons op een van de oudste winkels van Porto “Casa Oriëntal” en op het station met tegelplateaus binnen die zeker de moeite waard zijn om te gaan bekijken. Via drukke winkelstraten en een grote overdekte markt (markt van Bolháo) bereiken wij dan ons hotel Vila Galé. De hoogbouw rijst uit een groot complex eromheen op, een complex dat m.i. weinig wordt benut en een beetje een troosteloze indruk maakt. Aangezien er veel liften zijn bereikt iedereen snel zijn/haar kamer, Marian en ik hebben een kamer op de 6e verdieping. Wij nemen even een half uurtje rust en lopen dan gewapend met een plattegrondje de stad in op zoek naar de winkelstraat (Catharinastraat). Wij treffen Mia en An en vervolgen onze weg met z’n vieren. Mijn eerste indruk van Porto is niet zo positief: het verkeer is druk, de omgeving waar wij nu lopen maakt een wat ‘rommelige’ indruk, het valt me op dat er nog veel huizen in slechte staat zijn en dat er bedelaars zijn. Zeker in de buurt van de Catharinakerk zijn zij nogal opdringerig. Er zijn heel veel winkels, maar er is weinig bij wat me zou kunnen bekoren. Maar wij hebben nog meer dagen voor de boeg en een eerste indruk kan weer veranderen (en dit is ook gebeurd!). Wij slagen erin om het bekende café Majestiek te vinden en ook om hier een plaats te vinden. Wij blijken niet de enigen van onze groep te zijn die hetzelfde plan
98 hadden. Het café heeft een mooi interieur (Jugendstil) en de allure van een chique plaats waar je gezien moet worden.
Mia en Marian willen nog verder gaan met winkelen, ik heb het gehad en loop samen met An terug naar ons hotel. Op de terugweg komen wij door een straatje met opvallend veel vrouwen die aan de voordeuren staan gegroepeerd……hier kennen zij mogelijk geen verlichte ramen? Bij het hotel aangekomen zien wij John Vandeberg met een groot gipsbeen achter het raam van de ontvangsthal zitten! Na de pijnlijke ‘misstap’ vanochtend is hij samen met Paula toch maar met een taxi naar een ziekenhuis gegaan, waar zijn vrees bewaarheid werd dat er in de voet iets gebroken was ! Hij moet nu 24 uur met zijn voet omhoog blijven zitten of liggen. Het eten is om 19.30 uur, maar Mia en Marian zijn nog niet terug van hun trip. Ik ga alvast naar de eetzaal waar ons een uitgebreid buffet wacht en waar even later ook de twee laatkomers arriveren. De terugweg was toch moeilijker te vinden dan verwacht. Het eten smaakte goed, genoeg variatie. Na afloop gaan wij een kijkje nemen in de Jazz- en Bluesbar maar dit werd een teleurstellend bezoek, de ruimte bleek groot en ongezellig en de muziek (een zangeres met begeleiding) was zo hard dat wij niet goed met elkaar konden praten. Na een poosje zijn wij dan terug naar de kamer gegaan en hebben nog een beetje gelezen. Angela Janssen
99
100
Vrijdag 26 oktober 2007. Porto . Stadsbezichtiging . Het gesprek van de dag was het gebeuren van de dag ervoor , toen we een een tussenstop maakten in Aveiro . Bij het oversteken van de weg zag Marie-José L. een opstapje , richting trottoir en het te bezichtigen station met een muur voorzien van blauwe azulejos , die verschillende afbeeldingen voorstelden , over het hoofd en maakte een start en buiklanding . Zij stond nog sneller op haar benen dan dat iemand kon reageren . Onze gids Paula voorzag de beschadigde kin van een desinfectiespray en Maria P. deed er een laagje calendula op . Haar broek werd voorzien van enige “ slijtage” (v)plekken .
Enkele minuten later deed John V. ongeveer hetzelfde , op vrijwel dezelfde plek als MarieJosé . Alleen de gevolgen waren ernstiger . Behalve schaafwonden op een elleboog had hij zo’n pijn aan zijn voet dat hij , na ’s avonds in Porto , een kliniek te hebben bezocht , een middenvoetsbeentje bleek te hebben gebroken . Voorzien van een gipsverband troffen wij hem ,voor het diner , in de eetzaal van het hotel en na een ,voor hem , pijnlijke nacht besloot hij ‘s vrijdags contact op te nemen met de reisverzekering van de ANWB . Die regelde dat hij , ‘s zaterdags , per taxi vanuit het hotel naar het vliegveld te Porto zou worden vervoerd , vervolgens per vliegtuig naar Brussel en tenslotte per taxi naar Kerkrade .Het ontbijt was buitengewoon uitgebreid . Om negen uur zouden wij per bus aan onze bezichtiging van de stad , voorzien van de nodige tussenstops , de koffie rond elf uur en ‘s middags de lunchpauze, beginnen.
101
Vóórdat we vertrokken vroeg John P. onze aandacht . Een witte plastic zak , voorzien van zwarte streepjes , met als inhoud allerlei spulletjes van Claire D. , was bij aankomst de avond ervoor : of blijven staan in de hal , of door iemand anders meegenomen , of gewoon verdwenen . In de bus en op de plek waar de koffers stonden bleek deze niet te zijn . “Overal” was gekeken . “Eentje “ uit onze groep vertrouwde dit niet en onderzocht de opbergbox boven zijn zitplaats . En ja hoor …. het “zoveelste” wonder van “ Fatima” was geschied . Zelfs de kleur van het plastic bleek van wit zwart geworden te zijn en de “verdwenen “ spulletjes bleken er nog steeds in te zitten . Uitgezwaaid door een , ogenschijnlijk ,vrolijk kijkende John V., die zich in de loop van de dag , bedacht bleek te hebben ,werd vertrokken .
102
Uitgezwaaid door een , ogenschijnlijk vrolijk kijkende John V., die zich in de loop van de dag bedacht bleek te hebben , werd vertrokken . Het was mij het “ dagje” wel !! In feite zou men deze haven- , handels- , oud - regerings,universiteits- en historische stad niet op deze wijze “moeten” bezichtigen . Ondanks dat ik me tamelijk verdiept had in de te bezoeken steden en streken , was ik ervan overtuigd dat mijn “ harde schijf “ te weinig “pixels” bevatte om al deze indrukken op een redelijke wijze te kunnen opnemen . Wij doen een poging !! Paula vertelde vrij uitgebreid over het ontstaan van Porto ; een samenvloeien uit de plaatsen Portus (Gr. portus = haven) en Cale (Gr. Kalos = mooi) en tevens de naam van het graafschap Portucale , waar later Portugal van is afgeleid . Heel lang geleden kruiste een handelsroute van de Romeinen de Douro en die bouwden er een fort . In de 11e eeuw werden de Moren verdreven en voorzagen de inwoners de Kruisvaarders van goederen . Omdat in 1415 de Portugese vloot naar het Noord –West Afrikaanse Ceuta voer, om die stad op de Moren te veroveren waren de boeren van Porto verplicht die vloot te provianderen. Daarvoor slachtten zij hun vee en voor zichzelf hielden zij slechts de ingewanden en darmen (tripas) , voor hun eigen levensonderhoud , over . Daarom worden ze nu nog tripeiros ( darmeneters ) genoemd . En nog steeds smullen ze van de “ tripas à modo do Porto . Dit verhaal deed mij denken aan de “tripsopfeesten” in de Voerstreek (Be.) , omdat “ trip” een soort “balkenbrij” is en in onze streek kennen wij “poetus” ( bloedworst) ,die ik vroeger erg lekker gevonden heb .
103 Rond de 15e en 16e eeuw benutte Porto de rijkdommen die de ontdekkingsreizen met zich meebrachten . Later volgde de wijnhandel met Groot Britannië en andere industriële activiteiten .
Wij reden voorbij de Clérigoskerk die van ver te zien is ; vooral de 75 m . hoge rococoklokkentoren met rijke versieringen .Aan de andere zijde van Jardim de João Chagas staan , tussen het Hospital de Santo Antónia en de universiteit , de twee Carmokerken . De mooiste werd gebouwd in 1756 door een leerling van Nicoló Nasoni , een Toscaanse architect, met een prachtige oostgevel bekleed met azulejos . Het interieur is , zoals bij vrijwel alle basilieken , kerken , kapellen en paleizen veelal uitgevoerd in barok houtsnijwerk , zeer vaak omhuld met bladgoud . De rijkdom op velerlei gebied werd en wordt tentoongesteld. Ik laat nu een lijstje volgen van hetgeen wij ,min of meer hebben bezocht dan wel hebben
104 waargenomen . De Sé kathedraal waar , eenmaal binnen, je eigenlijk meerdere dagen nodig hebt om de vele bezienswaardigheden op waarde te kunnen schatten ; de Santa Clara in renaissance stijl ; de kerk van São Francisco , waarbinnen “ De boom van Jesse “ , de stamboom van Christus uitgevoerd in verguld en geschilderd hout met erop twaalf expressieve figuren ; de Caso do Infante , waar volgens de verhalen Hendrik de Zeevaarder geboren zou zijn ; de Palácio da Bolsa , de beurs waar het Tribunal do Comércio , het handelsrecht van Porto werd toegepast. ( wij kregen er een hele rondleiding met als hoogtepunt : de Arabische kamer ) ; de Misericórdia , met in de sacristie een opmerkelijk 16eeeuws schilderij van koning Manuel I met zijn vrouw Maria en kinderen ; de Casa da Misericòrdia , een religieus verpleeghuis , met als kostbaarste bezit de “ Fons Vitae “ (= levensbron ) toegeschreven aan Van der Weyden of Holbein ; het Museu Nacional gelegen in het Palácio das Carrancas (het eerste koninklijk paleis van Porto ) ; tal van standbeelden , vrijwel allemaal in brons uitgevoerd , zoals: koningen , zeehelden , ontdekkingsreizigers ,bisschoppen , heiligen , wetenschappers en dieren die iets symboliseren : bijvoorbeeld een leeuw , symbool van het Portugese nationalisme , die een adelaar ( van de Fransen )
vermorzelt ( de overwinning vanwege de napoleontische oorlog ) ; Pr. da Liberdade ,met een groot ruiterstandbeeld in het midden ; de Pr. Do Municipio waarop het moderne stadhuis ( Câmara Municipal ) staat , dat bekroond wordt door een imitatie Vlaams belfort ; verschillende bruggen : o.a. de Ponte Maria Pia , een spoorbrug, en de Ponte Dom Luis bestaande uit twee verdiepingen , ( 172 m . lang en de Douro overspannend , de bovenste verdieping 60 m . boven het wateroppervlak en de andere 10 m . erboven ) beiden gebouwd naar een ontwerp van Gustave Eiffel door de Belgische firma Willebroeck ; de meest verfrissende ontmoeting was de in 2005 klaar gekomen architectonische creatie van Remco Koolhaas : de Casa da Musica , een op een diamant lijkende muziekhal . Onze koffiepauze was , tussen alle mogelijke bezienswaardigheden door , bij een park waar we doorheen
105 wandelden , nieuwsgierig naar de door Paula opgewekte verwachting : de kennismaking met DIT openbaar toilet . Die reactie viel uiteindelijk , dacht ik , ietwat tegen.
106 De koffie vergoedde veel !Een andere pauze hadden we aan de oever van de Douro , waar een aantal van onze groep het strand bezocht , waar een “ duiker “ op “goud( ?) “ aan het duiken was en waar we minstens één rat signaleerden , anderen liepen naar het Castello de Quejo via een ophaalbrug .De lunchpauze hielden wij bij de Cais da Ribeira . Daarna wandelden wij door Pr. Da Ribeira, vervolgens terug naar de kade en daar vergaapten we ons aan een krioelende massa forellen(?) die zich , mogelijk , te goed deden aan de monding van een “riool ( ? )” pijp .
Ook het uitzicht naar de overkant van het water , het 16e eeuwse klooster “ Nossa Senhora do Pilar “ vlak bij de brug was de moeite . Eveneens de voor Porto zo typerende “barcos rabelos” met hun vierkante zeilen met daarop de grote portmerken .
107 Na deze pauze ging de tocht verder om deze tenslotte te onderbreken met een bezoek aan de overkant van de rivier bij de “ PORTO CALEM “ . Hier kregen wij een Engelstalige gids , die ons via een promotiefilmpje en een goede rondleiding naar een proeflokaal leidde, waar we een “ druppeltje” rode en witte port te “ genieten “ kregen . De leukste opmerking echter was:
108
“ Sjeet op d’r port kriet è vèlke op . “ Omdat de kathedraal voor de middag gemist werd “deden “ we deze nu nog . Het einde van het liedje bestond erin dat we terug reden naar het hotel , waar we geconfronteerd werden met John V.’s besluit . Het was een zeer leerzame dag . Hans Lemmens.
109 ’s Avonds zijn we met ongeveer 15 personen in Porto naar een fadocafé geweest. RESTAURANTE MAL COZINHADO. Echte fadosfeer. Vele bezoekers zongen mee !
110
111
112
