Nieuwsbrief 9. Juli 2015
Frankrijk 14 - 18 juni 2015 In deze Nieuwsbrief FRANKRIJK.
FRANKRIJK Van 14 t/m 18 juni zijn we met een aantal vrijwilligers van Ismes naar Frankrijk geweest. Dankzij een bijdrage van Fonds Psychische Gezondheid, Herstellerij de Eenvoud en een kleine bijdrage van de vrijwilligers zelf, konden we dit organiseren.
Ismes Huis Brede Haven 26 5211TL Den Bosch 073-6907390
[email protected] www.ismes.nl
Het doel van deze reis was meervoudig: Op de eerste plaats een mogelijkheid bieden voor mensen in herstel, die het niet breed hebben, om er eens een keer tussenuit te zijn. Even niet bezig te hoeven zijn met de waan van alledag. Ten tweede om met een groep naar een plek te gaan om samen activiteiten te ondernemen die het herstel kunnen bevorderen en ten derde om deze vrijwilligers te bedanken voor het werk dat zij verrichten voor de Stichting Ismes. Helaas was het niet mogelijk om alle vrijwilligers mee te nemen, maar we zullen, gezien de ervaringen, een volgende keer ook anderen in de gelegenheid stellen om iets dergelijks te ondernemen.
De reis voldeed echt aan de doelstellingen en verwachtingen. We konden genieten van een fantastische omgeving, waar rust en stilte een overweldigend aanwezig waren. De gastvrijheid van Anita en Hans van de Herstellerij droeg bij aan het welslagen van deze reis. Ieder kon op zijn eigen manier omgaan met de sfeer van deze omgeving. De activiteiten, die georganiseerd waren, hadden veelal een spirituele opzet en werden door iedereen zeer als positief ervaren. Om met een groep van 10 verschillende mensen een kleine week op te trekken, was voor velen ook weer een nieuwe en positieve ervaring. In de volgende pagina’s komen de deelnemers aan het woord en ik hoop dat dit een indruk geeft van onze ervaringen. Ik wil nogmaals iedereen ontzettend bedanken en hoop dat we, indien voldoende gelden, dit in de toekomst nog vele malen mogen doen. Huub 1
Lieve Frankrijkgangers,
Ismes richt zich op Herstel!
Toen ik aankwam had ik een beetje het gevoel dat ik weer de kliniek inging. Dat gevoel was snel over toen ik merkte dat we echt allemaal stevig in ons herstel staan. Dat kwam echt door de gesprekken onderling en de humor die we deelden. Ik vond het programma erg leuk, niks moet, alles mag. Er werd nergens moeilijk over gedaan we zorgden met en voor elkaar. Persoonlijk heb ik geleerd om voor me te laten zorgen, toen dat even nodig was. Ook merkte ik aan mezelf op dat ik relaxt was en alles een beetje over me heen liet komen. Achteraf denk ik mogen we trots op onszelf zijn, we zijn respectvol met elkaar en de ander omgegaan, geen ruzietjes geweest en dat met 8 vrouwen en 2 mannen die elkaar eigenlijk niet eens zo goed kennen, maar dicht bij elkaar staan. Ik zou zo weer met jullie opstap gaan. liefs Shirley.
2
2.35 uur! Mijn wekker gaat, maar mijn hoofd is nog niet wakker. Waarom stond hij ook alweer??? Het duurt ff, maar dan realiseer ik me “we gaan naar Herstellerij de Eenvoud in Frankrijk”. Snel eruit, koffie en mijn ontbijt klaarmaken voor in de auto. De heenreis viel me reuze mee. Ik zag op tegen de lange zit (ok, hij was best lang en op het eind voelde ik mijn kont niet meer) maar ik zag nog meer op tegen al die vieze franse wc’s waar iedereen me voor gewaarschuwd had. Goed voorbereid als ik was, met biologische afbreekbare plastuitjes, bleek ik deze helemaal nergens nodig te hebben. Wat een aangename en relatief schone wc’s langs de route. En ook met de koffie bleek niets mis te zijn. Eenmaal van de tolwegen af kwamen we op France “bergweggetjes” en daar sloeg mijn evenwichtsorgaan toe. Het was net alsof ik weer in Villa Volta zat, maar dan anders. Dankzij een tip van onze gastvrouw heb ik daar de rest van het verblijf weinig last van gehad. Bij aankomst in de Herstellerij werden we hartelijk ontvangen door Anita en Hans en uiteraard was ook Badur (de huishond) ook van de partij. De rondleiding liet een prachtig landhuis, een bijgebouw, een grote tuin, een caravan en een prachtige, rustige en serene omgeving zien. Weg van alle drukte en hectiek, heerlijke ontspannen in alle rust. Nou ja alle rust… Ga maar eens met 10 fellows een paar dagen weg… dan is de rust soms ver te zoeken en tegelijkertijd soms opvallend aanwezig. Angelique, Hans en Huub hadden zorggedragen voor een programma met voldoende afwisseling tussen activiteiten en ontspanning. Het paardenfluisteren heeft op mij nog wel de meeste indruk gemaakt. Judy een Nederlandse vrouw had een aantal jaren geleden de grote stap genomen om met haar gezin naar Frankrijk te verhuizen. Daar heeft ze een boerderij gekocht met een groot aantal hectare grond en een kudde paarden gevormd. Tijdens mijn sessie heb ik een aantal wonderbaarlijke momenten mogen ervaren, in het open veld, met een maand oud veulentje en een eigenwijze hengst. En beiden lieten ze mij in verbondenheid zien, op hun eigen manier waar ik momenteel mee worstel en hoe ik hier anders mee om kan gaan. Bovenal hebben ze mij laten zien dat ik meer vertrouwen in mezelf mag hebben. Dit was een ervaring om nooit te vergeten. De dagen waren gevuld met leuke activiteiten (een bezoek aan een markt en een Bosschenaar in een nabijgelegen dorp, een boeddhistisch klooster, de Puy de Dome, kanoën). Daarnaast heeft ook Anita ervoor gezorgd dat ik me geen minuut verveeld heb. Ik heb me heerlijk nuttig kunnen en mogen maken in de keuken of als door Hans omgedoopte vuurmeester (lekker fikkie stoken). Mijn verblijf bij herstellerij De Eenvoud heb ik (mede dankzij Danielle en Angelique) af mogen sluiten met een fantastische LomiLomi/holistische massage van Geert. Wat een heerlijke en ontspannende ervaring die ook weer het nodige in mij in beweging heeft gezet. Ik had geen betere manier kunnen bedenken om mijn verblijf af te sluiten en om aan de terugreis van ruim 10 uur te beginnen. Het is voorbij gevlogen. Althans zo leek het aan de ene kant, aan de andere kant had ik het gevoel dat ik alle tijd en rust had om te mogen proeven, genieten en ervaren. Nu, weer thuis en de draad van alle dag weer oppakkend, denk ik geregeld terug aan vorige week. Aan de rust, de eenvoud, de stilte, de natuur en de omgeving maar ook aan de lieve mensen, de leuke, interessante en soms gevoelige gesprekken. Aan hoe ik 10 lieve mensen (nog) beter heb mogen leren kennen maar bovenal hoe ik mezelf nog beter heb leren kennen. Dat was me zonder deze 10 mensen niet op dezelfde manier gelukt. Bedankt allemaal! Carmen. 3
La douce France We zijn met 10 gezellige mensen naar Frankrijk geweest.. Alleen de voorpret al was hilarisch!! Na een lange reis, waarbij ik echt m'n petje afneem voor Huub en Danielle ‘s vakkundige rijkunsten, aangekomen in France bij de Herstellerij. Mijn eerste indruk was dat het een waanzinnige mooie locatie is! Deze indruk is de hele vakantie ook gebleven. Het was jammer dat het weer ons niet zo gunstig gezind was, maar dat mocht de pret niet drukken. De lachspieren zijn goed gebruikt! Het is een Perfecte locatie voor mensen die net in herstel zitten of de rust zoeken in een mooie omgeving. We hebben elkaar allemaal beter leren kennen en het was goed voor de teambuilding. Volgend jaar naar de Costa del sol bestuur? Angelique.
Een reis naar De Eenvoud. Het klinkt als de titel voor een sobere spirituele retraite. Met eenvoudige maaltijden en uren stiltemeditatie op een eenzame plek in de natuur. Het gaat om een reis naar Manoir La Chaux in Frankrijk. Een prachtige plek in de Auvergne. Dat klinkt al beter. Gastheer en gastvrouw zijn Hans en Anita en hun manoir is een mooi landhuis met grote tuin. Hans en Anita ontvangen verslaafden in herstel in een inspirerende en positieve leefomgeving. De gasten kunnen genieten van het huis, de tuin en de omgeving. Daar had ik wel oren naar. Het reisgezelschap bestaat uit de vrijwilligers van het Ismes-huis en al bij het eerste overleg over de reis zit de sfeer er goed in. Na honderden appjes wordt het vertrek gepland om 4 uur in de ochtend! En dat werd werkelijkheid. Iedereen stond op de afgesproken tijd paraat. Who drives the bus? Huub! Met een bus en een auto werd de reis ingezet. Na een reis van 860km met veel plaspauzes kwamen we veilig aan in La Chaux waar we enthousiast werden onthaald door Badur.
Een enorme hond die het liefst zijn poten op je schouders zet. En dan lig je dus meteen op je rug in de modder. Tijd om de kamers te inspecteren. De kamers zijn gezellig ingericht met comfortabele bedden. Dan gaan we in de tuin aan tafel waar Hans ons welkom heet en uitleg geeft. Daarna eten we gezellig in de tuin. De volgende dag gaan we naar Judy en Gigi met hun kudde van 17 paarden. Judy introduceert ons in de leefwereld van de paarden. De kudde heeft een leidhengst. Ze legt uit hoe wij met de paarden kunnen communiceren door ons te gedragen als de leider. Eén voor één mogen we de uitleg in de praktijk brengen. Judy legt uit dat de kudde ons een paard stuurt dat bij ons past. Je krijgt zo veel uitdaging als je aankan. Zo mocht ik aan de slag met Roy, een grote ruin. Omdat de kudde vertrok werd Roy onrustig. Toen werd ik flink uitgedaagd om de aandacht van Roy bij mij te houden. Toen vroeg Judy wat dat met me deed. Het voelt als tegen de stroom in zwemmen maar dan zet ik wel mijn schouders er onder. Ik heb genoten van het avontuur en het prachtige landschap waar deze paarden vrij kunnen grazen.
4
Terug op de manoir werden we weer verwend met een lekkere maaltijd. Daarna heb ik nog twee massages kunnen geven op de grote zolder voor ik tevreden in het zachte bed schoof. De volgende dag werden we op de koffie uitgenodigd bij een Bed&Breakfast in het dorp. Hans gaf uitleg over zijn gasten: Een groep verslaafde vrouwen met chauffeur en masseur. Zo had ik nog niet naar mijn gezelschap gekeken. Het lijkt wel Gooische Vrouwen.
de tijd kamers, vol kleur, Frans meubilair en behang, en niet te vergeten bloemen uit eigen tuin. Want die is immens en vol met heerlijke plekjes om te zitten, een konvooi kippen, een put, ovenhuisje, groentetuin en een verdwaalde Europese beer, annex hond. In de ochtend was het tijd om mijn lief uit te zwaaien en nader kennis te maken met de andere gasten. Grap-
Geert.
Chez l’Herstellerij
pig hoe je zover van huis toch weer weinig woorden nodig hebt om elkaar te begrijpen, met elkaar te lachen en herstel verhalen te delen. Hoe lang ben je clean, hoe heb jij stap 4 gedaan, heb je een sponsor, ga zo maar door. Hoe veilig en geborgen om zo’n plekje te vinden in het midden van Frankrijk, in een oase van rust. Hier had ik willen zijn toen ik uit de kliniek kwam, toen ik het in herstel ook even allemaal niet meer wist. Maar ook nu voelde het meer dan goed. Zondagmiddag, een herrie en getoeter. Dat kon niet missen, de andere vrijwilligers van Ismes waren gearriveerd. Zelfs onze holistisch masseur Geert, met tafel en al, was erbij. Het programma kon beginnen. Want er was veel gepland; een bezoek aan een durfal van een Nederlandse vrouw, die huis en haard had achter gelaten om te gaan leven met een kudde paarden. Wandelingen, een markt, Puy de Dome, een Boeddhistische Tempel, Kanoën, eten, het afsluiten van de dag. Een welkome volle week met elkaar. En hoe mooi dat zo een diversiteit aan mensen een hele week met elkaar doorbrengt, zonder gezeur, ontzettend veel lol hebbend, weinig woorden nodig heeft om elkaar te begrijpen, elkaar de ruimte geeft en daarbij wel het sterke groepsgevoel. Want dat is wat mij bij zal blijven van deze reis. Het samenzijn, had zelfs heimwee naar de groep toen ik weer thuis was. I Ik zeg Huub, volgend jaar weer!
Na de luxe van een weekje voorzomeren met mijn lief op een heimelijk plekje in de Provence, werd het tijd om richting de Auvergne te gaan. Op naar de Herstellerij van Hans en Anita, waar ik van had gehoord via andere fellows en wat van had gelezen in LEF. Maar dan nog, een voorstelling kon ik mij niet maken. Nu mochten we het gaan ontdekken dankzij de inzet van Ismes. Hans hing onderweg al druk aan de telefoon, de route vanaf de snelweg beschrijvend. Ondertussen kreeg ik een steeds minder blij gevoel. Geen warme zon meer, dorpjes passerend die volledig leeg stonden, een verdwaalde kip en veel koeien, maar geen mensen. Waar ging ik naar toe? Daar stond ik dan op een vrijdagavond, bibberend in mijn veel te zomerse kleding, kennis te maken met Hans en Anita en hun gasten. Mijn mede-fellows zouden pas op zondagmiddag aankomen en mijn lief zou morgen weer vertrekken Ingeborg. naar Nederland. Maar eerst uitpakken en de kamer bekijken. Terug in
5
Hallo allemaal, Na maanden mailcontact met Hans A (Anonymous) kon ik met de vrijwilligers van Ismes mee naar Frankrijk om "herstellerij de eenvoud" te bezoeken. Een prachtige plek in Frankrijk, waar ik graag nog terugga. Veel oude herinneringen kwamen terug, maar vooral hoe tof ik Frankrijk vind. Hoe Hans en Anita met fellows omgaan, hun huis ter beschikking stellen met een relaxedheid waar ik alleen maar bewondering voor kan hebben. Heel inspirerend vond ik hoe Judy leeft, sober, maar vooral de spirituele rijkdom. Daar leer ik veel van. We hebben veel leuke activiteiten gedaan. De paardentherapie en de buddhistische tempel maakte diepe indruk op mij. Heerlijk vond ik het om als "persoonlijk chauffeur" van Hans, door de bergen te crossen. Zelf ben ik geen groepsmens, de groepsdynamiek maakte dat ik na een rit van 10 uur dan ook opgelucht adem haalde toen de Sonniusstraat in zicht was. Geert, bedankt voor de fijne massage. Er kwam veel emotie vrij, wat dus betekent dat ik weer wat vrijer kan bewegen. Al met al een inspirerende reis, mooie leermomenten en dankbaar voor weer een veelzijdige ervaring in mijn herstelproces. Huub (the busdriver), merci en ook dank aan alle vrijwilligers, Hans, Anita en mensen betrokken bij dit uitje. Hartelijke groet, Saskia
Herstellerij De Eenvoud Een prachtige, rustige omgeving, een gastvrij onthaal, een heerlijk huis, uitstekende gastenkamers, lieve mensen, meer is niet nodig. De Herstellerij is in mijn beleving een fijne plek voor iedereen in Herstel die even 'op adem' wil komen, die wil bezinnen of die er in een veilige omgeving een paar dagen tussen uit wil. Met een gedeelte van het team van Ismes daar te verblijven was een cadeautje. Met veel lachen en af en toe een traan omdat ook daar de gesprekken vaak gelijk een laagje dieper gaan. Eigenlijk moeten we dit jaarlijks doen, misschien met een iets kleiner clubje i.v.m. vervoer en slaapplaatsen, en een iets minder vol programma zodat we nog wat meer in de relax-stand komen. De Herstellerij en Ismes delen dezelfde visie als het gaat om Herstel, dat dacht ik al wel, maar nu weet ik het. Ik hoop nog eens terug te gaan. Danielle
6
In & Out in France and about In the back of the bus on a trip to France, normal and square doesn't get worse than this. So it seems... Unheard are the feelings brewing, expectations, weary and still... but cannot be camouflaged. Why would I? I'm in good company of 'cola-drinkers', someone once said in jest. Fortunately that's where the similarities ends, for the rest these cola-drinkers are a bunch of from diverse backgrounds and what a mixture! After a flawless roadtrip we arrived to be welcomed by a beer in a dog's skin and Anita & Hans. From my understanding the primary purpose of the Hestellerij is to accomodate people in seach of serenity. In sollitude, not isolation. What one derives from La Chaux is totally to the individual. I was glad to be there with friends, otherwise I would go nuts. Strange feeling is that back home I often yearn for space and solitude. I was taken aback by the openess, in people and the surroundings. During the four days in France I couldn't get enough of the attention, free to let my guard down and mingle. It's not space I seek but to be understood. I remained myself within a pack because I could. The experience has strengthened my sense of belonging and where I position myself. I don't want to make it sound complex than it is. Participation in the activities wasn't compulsory, glad I did. It rekindled the child in me and I almost washed away in a canoe. Yet it was the best part, putting my faith on a lifejacket, daring strange waters and guided by faith which eventually rewarded me. That in essence is how I departed and came back just a bit more redefined. Thank you to Ismes who made it possible and to the 'cola-drinkers'who turned it into an experience. Lerato.
Frankrijk met Ismes. Na wekenlange voorbereiding was het dan "eindelijk" zover. Zaterdag 18 juni, midden in de nacht (wie verzint zoietsO) vertrokken we. De reis schoot lekker op. Half uurtje rijden, 10 minuten plaspauze. Tja wat wil je, met voor 90% dames aan boord. Maar het was gezellig onderweg. Eenmaal aangekomen in een toen nog droog "Auvergne" stond een heerlijke lunch voor ons klaar. Bovendien werd ik persoonlijk zeer hartelijk en enthousiast ontvangen op Frankrijks bodem door huisbeer Badur, letterlijk dusss. Maar jongens wat een prachtige omgeving, bijna sprookjesachtig, zij het dan dat in sprookjes volgens mij de zon altijd schijnt maar ach, kleinigheidje. Bewijs geleverd dat de "Auvergne" ook bij regen best mooi is, toch? Het glas blijft altijd halfvol. Voor mij was verder de hele week een bewijs dat vakantie vieren met een groep (hoofdzakelijk vrouwen, ik geef toe, niet de makkelijkste groep) ook heel bijzonder en leuk kan zijn. De samenwerking, het elkaar helpen, luisteren, vertellen, samen koken enz. enz . Kortom een heel mooie ervaring die ik zeker niet had willen missen. Dit ook zeker niet in de laatste plaats met dank aan onze gastheer en vrouw, Hans en Anita. Het programma grotendeels door "ons" Liekske georganiseerd was afwisselend en leuk. Ik zeg Liek, geboren talent!!!! Maar mijn persoonlijke "held" deze reis was toch wel onze Huub. Jawel met blote handen mijn aller, allergrootste angst : MUIS IN BADKAMER gevangen. Kortom een fantastische ervaring die ik echt niet had willen missen. Dankjewel stichting Ismes en dankjewel medereisgenoten. Brigitte
7
Bedankt!!!
8
