Het aftellen is begonnen… Bouwreis Sri Lanka 26 oktober – 2 november 2013 Kings Revival Childrens Home Het aftellen is begonnen, de koffers zijn bijna gepakt en de shirts gewassen. Dit betekent dat de bouwreis op het punt staat af te reizen naar Sri Lanka. 16 collega’s van Vebegobedrijven en business partner CSG gaan dit keer de handen uit de mouwen steken en bouwen aan het Kings Revival Childrens Home in Wattala (nabij Negombo). Dit kindertehuis biedt een thuis aan kinderen die geen ouders hebben of geen thuis hebben waar zij kunnen wonen. Het Kings Revival Childrens Home is een stichting die zich vanaf 2005 inzet voor deze kinderen en vanaf 2007 wonen zij met elkaar in een tweetal woongebouwen (1 voor jongens / 1 voor meisjes). In totaal wonen er nu 34 kinderen. Door de uitbreiding van het aantal aanvragen is er behoefte aan een nieuw woongebouw voor jongens en hier gaan wij een steentje aan bijdragen. De bouw is reeds begonnen en de fundering is gelegd, nu aan ons de uitdaging om samen met de lokale bouwvakkers verder te bouwen. De bouwvakkers zijn bekend met het concept bouwreis omdat zij ook met ons gebouwd hebben in de vorige projecten.
Evenals voorgaande bouwreizen zullen de bouwers dagelijks vertellen over hun ervaringen op deze blog, dus … vertel het voort en volg deze blog. Vanzelfsprekend is het achterlaten van een motiverend, grappig, ontroerend of aanmoedigend bericht van harte welkom! De onderstaande collega’s gaan de handen uit de mouwen steken: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18.
Marijke Baburek – Alpheios Maaike Extra – Orbis Huishoudelijke Hulp Sarah-Jane Funcken – Hago Zorg Inge Staats – Hago Zorg Rob Janse – Hago Rico Hollenstein - Vebego CH Manuel Schutte – Vebego CH Cindy van de Blom – CSG Pieter de Boer – Yask Airport Information Services Marike Ulfman – Hago Jan Bronk – StoffelsBleijenberg Pili Cheng – Hago Jeroen Hopman – Yask Karen Seegers – EMC Stefan Huijerjans – De Risse Karin Mennens – RIF FM Ingeborg Zwolsman – Vebego Foundation – begeleiding bouwreis Annette van Waning – Vebego Foundation – begeleiding bouwreis
De bouwreisdeelnemers zijn er klaar voor en kijken uit naar hun bijdrage aan een mooi nieuw project van de Vebego Foundation waarmee wij een bijdrage leveren aan een beter dag van morgen voor de kinderen in dit kindertehuis. Wij vinden het allemaal een enorm avontuur en jij kan dit meebeleven door onze blog te volgen dus … DOEN! Veel groeten van de bouwreisgroep Sri Lanka 2013
Het vertrek en de aankomst Sri Lanka/Amsterdam 26-27 oktober 2013 Vanaf 12.00 uur verzamelde iedereen langzaam op Schiphol om vervolgens in een lange, langzaam vorderende rij uiteindelijk te kunnen inchecken. Na afscheid genomen te hebben van onze familie en vrienden zijn we op weg gegaan naar de gate G9 waar de Airbus 380 voor ons klaar stond en ja, dat was wel wat lekker ruim en prima entertainment onderweg. Na 6 uur vliegen kwamen we aan op Dubai Airport als tussenstop om vervolgens de reis voort te zetten naar Sri Lanka waar wij na 4 uur voet aan de grond hebben gezet. De eerste kennismaking met Sri Lanka was …..lekker warm en een luchtvochtigheid van 80% en 28 graden. Iedereen had ook zijn koffer wat wel weer zo prettig was. Op naar de bus en naar ons Hotel in Negombo waar een paar fanatiekelingen meteen een duik in de zee hebben genomen om even lekker bij te komen. Kamer indeling voor iedereen geregeld waarna iedereen fris en fruitig aan de bouwreis kon gaan beginnen. Om 14.00 uur vanaf het hotel met onze eigen bus richting de King’s Revival Children Support Centre vertrokken om het tehuis te bezichtigen en de bouwlocatie te bekijken. Wat een ontvangst, alle kinderen stonden in uniform van klein naar groot opgelijnd en daarna alle staf om ons te verwelkomen. Geweldig om zo enthousiast ontvangen te worden. Daarna enkele toespraken en de nodige gebeden en zegeningen door de meisjes getrakteerd op allerlei zelf gemaakte regionale lekkernijen. Door de staf daarna rondgeleid door het kindertehuis. Om 16.30 uur vertrokken naar de bouwlocatie waar op zondag door de bouwvakkers gewoon druk gewerkt werd. De laatste foto’s die wij hadden gezien dateerden van 13 oktober, maar in de tussenliggende tijd is er flinke progressie gemaakt. Toen was de fundering nog maar net klaar, maar nu waren de contouren van het nieuwe gebouw al goed te zien. Daarna weer richting het hotel vertrokken waar de meeste bouwreizigers na het eten al vroeg onder de wol zijn gegaan, aangezien bijna iedereen al 48 uur wakker was. Jeroen en Rob
Maandag, 28 oktober 2013 Onze 1ste werkdag Om 7.00 uur het ontbijt en om 7.45 uur vertrek naar de bouwplaats. Iedereen fris en fruitig en uitgerust met het Vebego foundation t-shirt in de bus met airco, wat je wel echt nodig hebt in dit land. Vandaag 29 C met een zeer hoge luchtvochtigheid. Op de bouwplaats waren de bouwvakkers al druk aan het werk. Ook zij zijn met ons Vebego t-shirt uitgerust. Zo werden we 1 groot bouw-team. We gaan met de bus naar de bouwplaats, ongeveer een half uurtje rijden en in de bus hebben we allemaal een taak gekregen welke we gingen uitvoeren vandaag. We konden kiezen uit: 1. 2. 3. 4.
cement maken; zand zeven; schilderen; de kok helpen met de lunch voorbereiden.
We waren gauw aan het werk maar snel bleek dat ons Nederlands en Zwitsers werktempo te hoog was voor dit weer. Ook al onze gedachten over efficiëntere werkmethodieken waren overbodig; het gaat er vooral om dat veel Sri Lankanen van werk verzekerd zijn. Het zweet spoot bijna uit onze poriën, waardoor we dus flink veel moesten drinken. De ene ploeg (vooral de Cementploeg) had soms iets meer pauze nodig dan de andere. Er werd hard gewerkt en de bouwvakkers hebben ons goed aan het werk gezet en gehouden. De lunch werd, onder voor ons bijzondere omstandigheden, bereid en was erg lekker en goed geregeld. Om 15.30 uur was het einde van de werkdag. We werden nog verrast door een bezoekje van de kinderen van Kings Revival Children’s home. Zij kwamen kijken hoe onze eerste werkdag was verlopen. Nadat we ons hadden opgefrist op de bouwplaats, zijn we een boeddhistische tempel gaan bezoeken. We hebben een rondleiding gehad van een monnik en hij heeft ons gezegend met een shanti-meditatie. Dit was wel bijzonder om eens mee te maken. Voordat we gingen verzamelen om met z’n allen te gaan eten vloog er een vliegende hond over. Een enorme vleermuis waar we van stonden te kijken. Gelukkig bleef hij hoog! Hierna zijn we lekker gaan eten in een plaatselijk restaurant. Wat een beleving om in dit mooie land dit te mogen ervaren. Marijke, Karen en Inge.
Dinsdag, 29 oktober 2013
De dag begon vroeg voor ons vandaag. De wekker ging toen het in Nederland 1.00 uur was. In Sri Lanka was het 5.30 uur. Om 6.00 uur moesten we verzamelen in het hotel. We vertrokken om de plaatselijke vismarkt te bezoeken. We liepen op onze slippers in een smurrie van water, pekel en visafval. Er lagen haaien, tonijn, roggen, garnalen, gedroogde vissen. Kraaien deden zich tegoed aan de vissen, net als honden en katten. Het was een hectiek van mensen, tuk-tuks, brommers met kratten vis achterop en tonijn van misschien wel 10 kg onder de snelbinders. We hebben onze ogen uitgekeken. Na de vismarkt zijn we even korte tijd teruggegaan voor het ontbijt om vervolgens weer te vertrekken richting bouwplaats. De bus stonk de hele dag naar vis. De bouwvakkers waren al lang bezig en stonden ons op te wachten. Vol goede moed gingen we verder met de werkzaamheden. Na de evaluatie van de eerste bouwdag waren de werkzaamheden wat aangepast waardoor we efficiënter konden werken. De mannen, Jeroen, Rob, Rico en Manuel gingen hard aan de slag met het maken van cement, de vrouwen nog harder met schilderen, zand zeven en voorbereiden van de lunch. We werden gefilmd door de lokale filmploeg van het Kings’ Revival Children’s Home. Rond de middag kwam er een vrachtwagen vol stenen aan welke we met de hand moesten lossen. Na een ochtend hard werken had het kookteam, onze Sri Lankaanse kok samen met Maaike en Jan, weer een fantastische lunch verzorgd. Deze bestond uit sandwich, salade van komkommer, salade van tomaat, vers fruit, ei, kip-curry, warme groente en rijst.
Vervolgens hebben een aantal mensen geswitcht van werkzaamheden en gingen ook Inge en Marijke stoer met het cement aan de slag. Het team Sarah en Karen, Karin en Pili hebben grote stapels planken in de rode menie gezet. Het zeefteam Cindy, Pieter, Stefan, en Marike zijn inmiddels expert in het zeven van grote bergen zand. Het gezeefde zand wordt gebruikt voor het aansmeren van de muren. Vele zweetdruppels later hebben we ons omgekleed en zijn we weer vertrokken richting de kokosfabriek. Echter, ook daar bleek de stroom te zijn uitgevallen en is besloten naar het hotel terug te keren. Een aantal hebben weer genoten van een biertje aan de bar, genietend van de zonsondergang. Helaas bleek ook het hotel wederom zonder stroom te zitten. Dit maakt ons creatief, zoals douchen met een zaklamp of een kaarsje op het toilet. Om 18.45 uur verzamelden ons weer voor het hotel. Met de tuk-tuk werden we naar het restaurant gebracht, waar ons een verrassing stond te wachten. Het was een restaurant waar we konden gaan genieten van knabbelende en kietelende visjes aan onze voeten. Onze hongerige magen werden gevuld met overheerlijke gerechten. Het organisatietalent van Annette en Ingeborg heeft ertoe geleid dat we ook vandaag weer geweldige ervaringen hebben beleefd. Tot zover onze berichtgeving, Karin, Maaike en Marike
Woensdag, 30 oktober 2013 Hallo allemaal, Vandaag hadden we een speciale dag in het vooruitzicht, het was namelijk zo dat vandaag de kinderen van het kindertehuis ons kwamen assisteren met het bouwen. Dit in het kader ook voor hun lesprogramma, waarbij ze dus ook leren om met hun handen te werken. In de bus werden de taken weer verdeeld, waar toch wel bleek dat het maken van de ‘concrete’ ( beton) een erg belangrijk onderdeel was geworden. Maar zonder problemen waren de taken toch weer goed verdeeld. Op de bouwplaats aangekomen ging iedereen dan ook weer flink aan het werk. Na een klein uurtje kwamen de kinderen, allemaal gekleed in het zelfde kostuum. Zij werden verdeeld onder de groepen, en het was een genot om naar te kijken, allemaal droegen zij hun steentje bij. Of het nu was met schilderen, zeven van zand, het laden van grind en zand of zelfs bij het koken, de kinderen en wij, maar ook de bouwvakkers genoten ervan. Dat deze samenwerking van vandaag uniek was bleek wel toen de lokale televisie omroep kwam filmen, om de mensen in de omgeving te laten zien waar Kings Revival Children’s Home en Vebego Foundation op dit moment mee bezig is. Na een uurtje was het tijd voor een pauze, jullie hadden de gezichten van de kinderen moeten zien toen zij allemaal een chocolade eitje kregen met een verrassing erin, ook de koekjes werden zeer gewaardeerd. Na de ochtendpauze gingen alle ploegen weer flink aan het werk en er was dan ook al snel te zien dat vele handen licht werk maken, het hele bouwterrein stond na een uurtje vol met geschilderde planken, de berg zand die gezeefd was, was wel drie keer groter geworden en als we morgenochtend nog even onze schouders eronder zetten, dan hebben we voor de middag alle vloeren gestort. Om twaalf uur werd er afscheid genomen van de kinderen en konden wij gaan genieten van een welverdiende lunch. Na deze lunch hadden wij het geluk dat we twee van de Foundation eerder gerealiseerde projecten mochten gaan bezoeken. Dit maakte wel veel indruk op ons. Als eerste gingen we naar het Sambohdi waar we hartelijk ontvangen werden door de twee begeleidsters, maar zeer zeker ook door de bewoonsters, dit waren allemaal vrouwen met een verstandelijke beperking, Toen we rond liepen kon je gewoon aan alles merken dat zij op de juiste plek zitten, en dat wat er gerealiseerd is door de Foundation, van meerwaarde is geweest om de zorg van deze mensen te waarborgen. De restanten van de brand in januari waren ook nog zichtbaar, maar dit zal op korte termijn wel opgelost worden. Na dit bezoek zijn we naar het Senehasa Senior Home voor bejaarde mensen geweest, die in wat voor vorm dan ook slachtoffer zij geworden van de Tsunami. Zij wonen daar in een zeer goed verzorgd centrum, we werden ontvangen door de manager en een boeddhistische monnik. Deze nodigde ons uit voor een shanti zegening, waarbij wij als groep gezegend werden voor onze inzet hier in Sri Lanka. Dit was voor ons een bijzondere ervaring , waarna we door de bewoners nog uitgenodigd werden om bij hen een kijkje te komen nemen in hun kamers, ook aan hen kon je merken dat zij blij zijn met de inzet van Vebego. Iedereen liet dan ook met trots hun kamer zien. Na een kopje thee gingen we weer verder met de bus; we reden richting het monument wat opgericht was ter nagedachtenis van de Tsunami, dit was indruk wekkend, maar toen we aansluitend ook nog een bezoek mochten brengen aan het fotomuseum ter nagedachtenis van de Tsunami, kreeg iedereen wel een brok in zijn of haar keel.
Hier word je stil van en dan denk ik dat we trots mogen zijn dat wij als groep ons steentje mogen bijdragen, om de kinderen van de Kings home een thuis mogen geven, een thuis die voor veel kinderen in Sri Lanka door die ene dag is weggenomen. Stefan
Donderdag, 31 oktober 2013, Afscheid Hallo allemaal, Na een zeer korte nacht met ongeveer 4-5 uren slaap mochten we om 07.45 uur weer goedgeluimd in de bus stappen. Snel werden opnieuw de taken verdeeld en Annette en Ingeborg vertelden ons dat we een aanvullende taak op de bouwplaats hadden gekregen: we moesten bakstenen verplaatsten. En van Ingeborg moest dit zo snel mogelijk gebeuren. Binnen 1 uur. Op de bouwplaats aangekomen verbaasden we ons over de geweldige hoop bakstenen die er niet uitzag als 1 uur werk. Net als de oude Egyptenaren vormden we een lange ketting van mensen en de eerste stenen vlogen door de lucht. Grondige en met heldere, Zwitserse structuren bedachte veranderingen om efficiënter en sneller transport van de stenen te bewerkstelligen, verzanden gedeeltelijk in het zich onder ons bevindende zand. Godzijdank had het de hele nacht geregend zodat de luchtvochtigheid onverdraaglijk was. Toen om 10.00 uur ook nog de zon ging schijnen en de gevoelstemperatuur 45 C bedroeg, openden zich ook de allerlaatste poriën. Sommigen onder ons ontwikkelden zich tot gekookte kreeften en Pili bewapende zich met Rico’s zonnebrandcréme, beschermingsfactor 110. Pieter was haar eerste en laatste slachtoffer. Het door Ingeborg bedongen 1 uur durende stenentransport, duurde uiteindelijk tot de laatste minuut van de middag en het gejuich was dan ook oorverdovend toen de laatste steen op de juiste plek lag. Tussendoor moest nog een vierkante kilometer hout geverfd worden, raam- en deurlijsten geslepen en gezet worden en niet te vergeten, de laatste meter cement gestort worden. Het doorgewinterde cementteam (Rob, Jeroen, Stefan, Rico en Manuel) maakte korte metten met die laatste meter en als beloning vereeuwigden zij hun bijdrage door hun handen in het cement te drukken. Fris gedoucht (in gezelschap van honderden mieren, monstervliegen en ander niet identificeerbaar ongedierte) gingen we naar een grote theefabriek in de buurt van Colombo. Daar werden we de door het management gastvrij ontvangen en rondgeleid. Tijdens de aan het begin getoonde PowerPoint presentatie worstelde de een of de andere met zijn nekspieren en verloor gedeeltelijk deze strijd. Het alarm kondigde de rondleiding door de fabriek aan waarbij wij alles over theeverwerking- en verpakking leerden. We zagen er trouwens fantástisch uit in onze bezoekershessen met veiligheidshelmen (die wij overigens op de bouwplaats vreselijk gemist hebben, vooral bij het bezoek aan het toilet), haarnetten en de overschoenen over de slippers. Bij het afscheid ontvingen wij allemaal een cadeau; ( oh, wat een verrassing) een pak thee. Aansluitend reden we naar het Kings Revival Children’s home. Daar werden we hartelijk ontvangen door de kinderen. Het feest bestond uit verschillende optredens, waarbij de kinderen ons met zelf ingestudeerde dansjes inspireerden. Wat een verrassing was het toen de kinderen ons als cadeau een DVD overhandigden! Daarna werd de bühne in een handomdraai tot een grote tafel omgebouwd waaraan we mochten plaatsnemen. We kregen inheemse specialiteiten voorgeschoteld die heerlijk smaakten. Nu was de tijd aangebroken om onze geschenken aan de kinderen te overhandigen. Helaas moesten we daarna afscheid nemen. Dit was voor de meesten van ons een zeer emotioneel moment en hier en daar werd een traan vergoten.
Terug in het hotel werden Karen en Inge begroet door 10 nieuwe kamergenoten. De vreugde werd getemperd toen beiden ontdekten dat de nieuwe vrienden XXXL kakkerlaken waren. Eén dag rest ons nog en het zal enige tijd duren voordat wij de indrukken die wij deze week verzameld hebben, verwerkt hebben. Het is een onvergetelijke ervaring, die ons ons hele leven bijblijven zal. Wij beiden hebben besloten in de nabije toekomst weer naar dit prachtige land te reizen en dan vanzelfsprekend ons projec t te bezoeken. Manuel und Rico
Vrijdag, 1 november 2014, de laatste dag van onze bouwreis! Hoi allemaal, Na 4 dagen van bouwen en de vele andere belevingen zijn wij onze laatste dag een uurtje later gestart. Rond 9 uur reden we voor de laatste keer naar de bouwplaats (raar idee……)! In de bus richting de bouwplaats werden door Annette en Ingeborg, voor de laatste keer, de werkzaamheden van die dag verdeeld. Pieter kon zijn geluk niet op toen hij hoorde dat op onze laatste bouwdag door ons mee gemetseld mocht worden. Uiteraard werd Pieter door Annette op deze taak gezet J! Ook Manuel en Stefan hebben deze dag meegeholpen met metselen. Rob was in zijn nopjes toen hij hoorde dat hij mee mocht helpen met zandzeven J! Onze “koningin” van het zandzeven Cindy kon Rob de fijne kneepjes van het zandzeven wel bijbrengen. Door de hevige regenbui van de avond ervoor was het noodzakelijk dat de stapel planken ten behoeve van het dak, die de afgelopen 4 dagen door ons allemaal waren geschilderd, werden schoongeveegd en afgedroogd. Een mooie taak voor Marike en Karin. Omdat het onze laatste dag op de bouwplaats was, was ook onze aannemer de heer Kurawaki aanwezig. In een korte toespraak aan ons als bouwers in aanwezigheid van zijn werklieden, bedankte hij ons voor onze inzet van de afgelopen 5 dagen. Mocht een ieder van ons een volgend bezoek aan Sri Lanka brengen, dan zijn wij van harte welkom als gast bij hem thuis J! Als afsluiting van ons als groep op de bouwplaats werd er deze dag een lunch verzorgd door de kok waarbij wij samen met de werklieden op Sri Lankaanse wijze een uitgebreide lunch hebben gegeten. Ofwel: eten met de handjes J! Al vanaf het moment dat wij als bouwers op de bouwplaats aanwezig waren, hadden de werklieden veel interesse in onze werkschoenen, handschoenen, petten, t-shirts……noem maar op. Toen het moment van vertrek daar was en wij ook afscheid moesten nemen van onze werklieden , konden zij niet wachten om ons “de kleren van het lijf te trekken” J! Vele van de door ons meegebrachte werkkleren en materialen werden dan ook achtergelaten voor de werklieden. Omdat wij nog een lange terugreis voor de boeg hebben en 4,5 dag van hard klussen ons toch niet in de koude kleren is gaan zitten met zulke tropische temperaturen, mocht een ieder van de groep na de lunch zijn of haar middag vrij besteden in het prachtige Sri Lanka. Wij, Marijke en Sarah, kunnen namens de groep in deze laatste blog volmondig zeggen dat wij deze bouwreis als geweldig en indrukwekkend hebben ervaren en nooit zullen vergeten! Wij willen als groep Annette en Ingeborg bedanken voor deze geweldige bouwreis en voor hun strakke organisatie en planning van afgelopen week! Namens ons allemaal, bedankt, Sarah en Marijke!
