Bouwreis Marokko 20 – 27 april 2013 Bouwreizigers Marokko pioniers voor nieuw project April 8, 2013 De bouwreizigers voor de eerste bouwreis naar Marokko zijn aan het aftellen, nog 2 weken en dan zijn zij de pioniers die ons project in Marokko gaan starten. Samen met het ziekenhuis in Al Hoceima – noorden van Marokko – gaan we de ziekenhuishygiëne verbeteren. Dit doen we door te bouwen aan een afvaldepot en door kennisoverdracht middels instructie over schoonmaak en hygiëne aan het ziekenhuis- en schoonmaakpersoneel. In beide gevallen dus van groot belang om te zorgen dat medewerkers en patiënten in een veilige omgeving verzorgd worden en kunnen werken. Wie gaan mee op reis? De onderstaande collega’s gaan de handen uit de mouwen steken: Albert Vegter – Alpheios / Vanessa Bindels – Alpheios / Eric de Groot – Assist / Anna Ferro – Care / Virgi Renon – Fortron / Evert Bussink – Hacron Groen / Hilde Kloosterman – Hago / Steven Tjin – Hago / Tim Biermans – Hago / Marlies Meurs – Hago / Bep Admiraal – Hago Zorg / Miriam Cransveld - Hago Zorg / Mimoun Marghich – Westerveld / Hammadi Bentohami - Westerveld. De reis wordt begeleid door Sander van der Meer en Annette van Waning. Dagelijks zullen deelnemers jullie op de hoogte houden van de vorderingen en de belevenissen. Natuurlijk is het geweldig als het thuisfront, familie en collega’s meeleven, dus we kijken uit naar je reactie op onze blog! Veel bouwgroeten van de Marokko bouwers!
In de startblokken!! April 21, 2013 En dan is het zover: de eerste bouwreis naar Marokko van de Vebego Foundation!
Na maanden van een zorgvuldige voorbereiding begint de bouwreis naar Marokko. April vorig jaar is MVO Manager Annette van Waning en bouwbegeleider Ingeborg Zwolsman, samen met onze Marokkaanse collega Mimoun, die het gebied goed kent en de taal vloeiend spreekt, op verkenning gegaan. Bentho, een andere Marokkaanse collega welke al jaren in Nederland woont en al zo’n 30 jaar bij Westerveld werkt, komt ook uit het te bezoeken gebied. Zijn oudste zoon, Abdel Ali, is in Nederland chirurg geworden. Abdel vroeg zich als kleine jongen van 7 jaar altijd af waarom er bij het Mohammed V ziekenhuis in Al Hoceima altijd van die enorm lange rijen met zieke mensen bij het ziekenhuis stonden. Deze mensen stonden er omdat er niet voldoende geld en hiermee artsen waren, en middelen waren om deze mensen te helpen….ze bleven net zolang staan, soms dagen eer ze geholpen waren. Abdel Ali zei toen tegen zijn vader dat als hij later groot is zou hij dokter worden en deze mensen gaan helpen! …nu vele jaren later is hij chirurg in Nederland en heeft hij een stichting Sante Pour Tous opgericht. Deze stichting biedt gratis chirurgen en artsen hulp in het ziekenhuis van Al Hoceima.
Naast dat deze hulp hard nodig is gaan we een afvaldepot bouwen. Het ziekenhuis en operatie afval wordt nu buiten, onafgeschermd, op het ziekenhuis terrein gedeponeerd. Hiernaast gaan we hygiëne schoonmaakvoorlichting geven aan het ziekenhuis en schoonmaakpersoneel. Tevens gaan we met de meegenomen schoonmaakapparatuur en middelen van Alpheios en Hago Zorg flink aan de schoonmaak! Zaterdagochtend 20 april verzameld de hele groep van 16 bouwreizigers inclusief de twee leiding Sander van de Meer en Annette van Waning op Schiphol. Uitgezwaaid door een aantal thuisblijvers gaan we met de hele groep door de douane. Na een prima vlucht van een kleine 3 uur komen we aan in Nador. Hier staat al snel de bus klaar om ons naar Al Hoceima te brengen. Het was even passen en meten om alle koffers in de bus te krijgen…uiteindelijk met de voeten op de koffers zit alles in de bus. Daar gaan we dan. We mogen dan genieten van het Marokkaanse landschappen met de busrit naar Al Hoceima, eerst door de binnenlanden en dan langs de prachtige kust. Het is ongeveer 17 graden en bewolkt. De afgelopen maanden heeft het regelmatig geregend, dus alles ziet er best groen uit. Overal lopen kuddes schapen langs de weg met hun herders, zien we heel veel bouwwerken van wat huizen moeten worden. In verband met geldgebrek wordt dit in fases opgebouwd. De twee deelnemers Bento en Mimoun geven alle informatie die we maar willen weten. De busrit duurt dik 2 uur. Onderweg stoppen we bij een barretje voor een echte Marokaanse muntthee en lokale zoete lekkernij. We hadden dan ook best dorst gekregen doordat het 2 uur vroeger is dan in Nederland. We kunnen er weer tegenaan voor het laatste stukje van de reis. Bij het budgethotel aan zee aangekomen worden we gastvrij verwelkomd en kan iedereen even rustig opfrissen op de kamers. Daarna een heerlijk diner waar iedereen aan toe was; rozijnen met sesamzaad, Marokkaanse kip, salades, gewelde pruimen met sesamzaad, zoete aardappelen, koude krootjes en een wortelsalade. Iedereen is stil onder het eten…moe van de reis. Na vers fruit. In de hal van het hotel nog een zoete Marokkaanse thee gedronken en om 22 uur was het stil in het hotel! Zondagochtend waren de meeste al vroeg wakker en staat in het teken van voorbereiding voor de week. Annette, Mimoun en Sander gaan naar het ziekenhuis, waar we morgen hard aan de slag gaan, om de bouwplaats voorbereidingen te checken, de bouwvakker te ontmoeten (er wordt op zondag gewoon doorgewerkt). Ze checken of alle materialen goed zijn aangekomen, iedereen goed geïnformeerd is en we maandag volle bak aan de slag kunnen. Om half 12 volgt een briefing waarin alle informatie over het bouwen en de rest van het programma voor de week wordt gegeven. Daarna gaan een aantal mensen de stad verkennen en andere mensen genieten nog eventjes van de zon. Komende week hebben we een vol programma. Wij zijn er klaar voor. Namens de bouwreizigers, Eric en Hilde
2 verhalen, veel indrukken…(deel 2) April 22, 2013 Vanochtend hebben we eerst een rondleiding door de directrice van het ziekenhuis gehad over het terrein. Hier viel op dat voornamelijk bij de toegangspoort van het ziekenhuis veel mensen stonden te wachten in de warme zon. Deze mensen zijn naar het ziekenhuis gekomen voor zorg maar hebben geen afspraak. Zij moeten buiten de hekken wachten tot ze naar binnen mogen. Heel heftig om te zien; echte oudjes, vaders / moeders met kleine kinderen, slik. Eenmaal binnen is het weer heel veel wachten voor de mensen. Het ziet er allemaal niet heel georganiseerd uit. Er is gewoon een enorm tekort aan ziekenhuis personeel. Het was al heel snel duidelijk dat er nog heel veel werk te doen is. Het buitenterrein wordt overal opnieuw heringericht , maar niets is klaar. We zijn dan ook zeer welkom. Onze bouwlocatie is het afvaldepot. Hier werd het ziekenhuisafval en het overige afval eerst in de buitenlucht opgeslagen met alle katten etc. van dien. Nu is alles opgeruimd voor de bouw. De aannemer is al een eind gevorderd, maar we moeten een keermuur bouwen om te voorkomen dat het gebouw wegzakt van de heuvel af. De medewerkers op de bouwplaats, Eric,Virgi, Anna, Hilde, Miriam, Sander, Steve, Tim, Mimmoun, Evert zetten zich massaal in om een handje te helpen; stenen sjouwen van de berg naar de te metselen muur, bouwhout opruimen en nog heel veel meer stenen verplaatsen richting de bouw. Denk maar niet dat we hiervoor kruiwagens kunnen gebruiken, we moeten over takken, kuilen, bergen van a naar b zien te komen….bouwen op zijn Marokkaans! We vormen dan ook al snel een soort lopende bandsysteempjes met elkaar om via doorgeef systemen stenen aan elkaar door te geven. Menig zweetdruppeltje vloeide over de werkvloer en het was bewonderenswaardig om te zien hoe een grote groep mensen samen dit mooie project tot een mooi resultaat laat worden. Samen met de aannemer en zijn 3 man personeel hebben we de eerste bouwdag al heel wat moois gerealiseerd. Hier waren de professionele bouwers dan ook erg blij mee…het was letterlijk vele handen maken licht werk. Deze bouwvakkers hadden een soort hut voor zichzelf gebouwd naast de bouwlokatie. We dachten eerst dat het een soort primitieve bouwkeet was maar later bleek, er stonden 3 bedjes euh houten planken met iets zachts erop, het bleek hun verblijf te zijn gedurende de bouw. De medewerkers van de aannemer hadden al snel een leuk contact met de Vebego mensen. Er werden grappen gemaakt en echt top met elkaar samengewerkt ondanks dat we elkaars taal niet spraken. Samenwerken was vandaag de opdracht die we met zijn allen perfect hebben uitgevoerd.
Respect voor alle collega’s die zich, onder de zware omstandigheden, zo’n ongelijk terrein en stenen sjouwen, deze dag hebben ingezet.
De muur is morgen rond lunchtijd zeker gereed en de buiten bouwploeg zal morgen de vorderingen van de schoonmaakploeg, binnen in het ziekenhuis, gaan bewonderen. Deze schoonmaakploeg zet zich ook uitermate vlijtig in om de vaste schoonmakers te instrueren en te helpen. Vanavond op tijd naar bed om morgen weer stevig verder te werken. Evert Bussink en Hilde Kloosterman, namens de bouwploeg. 2 verhalen, veel indrukken…. April 22, 2013
Vandaag is het eindelijk zover, we gaan over tot daden. We splitsen de groep in tweeën; de schoonmaakploeg bestaande uit Albert, Vanessa, Bep, Bentho en Marlies starten met een instructie schoonmaak. Na eerst de materialen in elkaar te hebben gezet, zoals dweilkar, werkwagens en de schrobmachine gaan we op weg naar de afdeling verloskunde. We vormen een team van twee met de dames van de Marokkaanse schoonmaakploeg. Ze zijn leergierig en enthousiast! Na onze eerste uitleg over de aanwezige producten – gesponsord door zusterbedrijf Alpheios – gaan we aan de slag. De nieuwbakken moedertjes laten ons graag hun baby’tjes bewonderen. De enige sanitairgroep op de afdeling schreeuwde om een degelijke poetsbeurt. Na wat geschuif met bedden, kinderbedjes en kastjes begon de vloer te jubelen. Met schrobmachine, dweilkar en zuigmachine zag je uiteindelijk resultaat. Nadat we de dames de nodige complimenten hebben gegeven voor hun inzet, gaan we terug met de bus na een toch wel een confronterende dag, maar met een bevredigend resultaat. Marlies & Bep namens de schoonmaak instructieploeg
Emoties en successen op de verpleegafdelingen April 23, 2013 Na een eerste start gisteren zijn we vandaag als team ” binnen” aan de slag gegaan met verdere instructie en schoonmaak op de kraamafdeling en nu specifiek op de verloskamers. Om het kort te zeggen, we waren nodig! We hebben heel snel geleerd deze dagen om onze Nederlandse gezondheidszorg bril af te zetten en te werken vanuit de mogelijkheden die hier zijn en ons aan te passen naar andere standaarden maar wel met de passie en ambitie om er dan ook alles uit te halen wat er in zit. En dat is gelukt, de afdeling, de verloskamers, het sanitair, de medewerkers, hun chef en de baas hebben een metamorfose ondergaan en wij…. wij ook! We hebben gejankt met elkaar om zoveel veel smerigheid, om de kapotte dingen, de bedden op de verloskamer waar zichtbaar vele kinderen op zijn geboren, alles is stuk, verroest en dat op de plek waar het leven begint, waar rust, reinheid en regelmaat NOG niet te vinden zijn. Maar toch na vandaag mogen we zeggen dat ook in de schoonmaak een fundament is gelegd er een muur is gestort waarop men zelf verder kan bouwen, de medewerkers zijn in staat zelfstandig te werken vanuit kleuren codering, er ontstaat een werkvolgorde men weet met chemie en machines om te gaan en hoe belangrijk; de chef staat zij aan zij met zij meiden te werken aan ” een optimale performance van de schoonmaakorganisatie” ….. Nou jah …. maar wel schouder aan schouder met beperkte middelen, we hebben iets in beweging gezet en dat beweegt gelukkig ook zonder ons! Het woord van vandaag is Hoop en dat hebben we gevonden!
Albert Vegter – Alpheios
Keien op de bouwplaats! (dinsdag 23 april) April 23, 2013 Op vorige dag (maandag dus) hadden we (als ‘bouwgroep’) laten zien dat we hier niet zijn gekomen om vliegen af te vangen. Eventjes onwennig maar al snel draaide de bouwtrein maandag dus op volle toeren. Voordat ik vertel hoe het ons vandaag (dinsdag dus) vergaan is wil ik nog eerst een anekdote vertellen over mijn (Steve) nieuwe status als Marokkaan Achmed. Gisteravond dus gingen wij naar een visrestaurant bij de haven van Al Hoceima. Er waren op het moment dat wij er aankwamen vissers bezig hun waar te verkopen. We waren iets te vroeg en konden, als wij dat wilden een fotomomentje inlassen. Ik gewapend met mijn Canon liet mij dat geen twee keer zeggen en schoot uit die Canon wat mooie plaatjes. Tot ik op mijn schouder werd getikt door, zoals het zich liet aanzien, een vriendelijke politie agent die iets in het Arabisch zei. Ik keek hem schaapachtig aan, want ik ben weliswaar omgedoopt tot Achmed maar verder dan een paar woordjes Arabisch kom ik niet. Dus hij prevelde nogmaals wat in het Arabisch en hij begreep niet dat ik hem niet verstond (want in zijn beleving zag ik er wel uit als een landgenoot). Mimoun waarmee ik op het terrein liep, zag dat tafereel aan en ging met de agent in gesprek. Mimoun zei dat ik geen Marokkaan was, maar de diender wist van geen wijken en zei dat ik dat wel was. Uiteindelijk wist Mimoun hem te overtuigen dat ik geen Arabisch sprak. Nog altijd overtuigd dat ik Marokkaan was zei hij: ‘Hij spreekt geen Arabisch, och wat zielig voor hem’. Ik heb nog net niet in m’n broek gepiest van het lachen. Geweldig… Ik ben bijna ingeburgerd. Vandaag dinsdag dus gingen we verder met het bouwen aan het de muur bij het afvaldepot. Aangekomen op de bouwplaats zagen we al wat voor werk we verzet hadden. Maar goed dat was gisteren. Handen uit de mouwen en weer aan de slag. De muur werd nog verder opgehoogd en verstevigd met een kolossale kei, die in eerste instantie door
een van de ‘plaatselijke’ bouwers werd uitgegraven. Met vereende krachten plaatsen we de enorme kei op de muur. Dat was dus het begin van het afwerken van de rest van de muur. Het gaf een fantastisch gevoel om te zien hoe de muur groeide tot een mooi bouwwerk. Maar de grond voor de muur moest nog worden opgehoogd en er moest ook nog een pad gemaakt worden vlak langs het afval depot. Oh ja, maar eerst moesten er honderden blokken beton worden verplaatst die men geplaatst had op de plek waar het pad moest komen. Dus met man/vrouw en macht hebben in no time de stenen weten te verplaatsen. En toen moest het huzarenstuk nog beginnen namelijk het verplaatsen van heel veel kubieke meters zand… Maar zelfs daar draaiden wij onze handen niet voor om. En zelfs na een welverdiende lunchbreak en een bezoek aan onze collega’s die binnen aan het werk waren, gaf de aannemer de heer Idrissi om ongeveer 15.15 aan dat wij klaar waren met het ‘ophoogwerk’. Wij werden allemaal hartelijk omhelst en gefeliciteerd met het behaalde doel. Super trots!! Na deze prestatie werden wij uitgenodigd door de leiding van het ziekenhuis om samen met hen wat te drinken en wat (lekkernijen) te eten. Er werd verteld hoezeer men het initiatief van de Foundation waardeert en hoezeer men ook beseft dat dit niet vanzelfsprekend is. Met Vanessa als tolk konden we vervolgens horen en zien dat men door middel van een plaquette, aangeboden door het Ministerie van Volksgezondheid, de dankbaarheid wilden tonen. Men heeft het besef dat er nog genoeg te doen is als het gaat om allerhande zaken in het ziekenhuis, maar dat dit de eerste stappen zijn in de goede richting. Met z’n allen op de foto en tevreden terugkijkend op wederom een fantastische, emotionele en inspirerende dag. Namens de bouwploeg,
Steve en Mimoun
Lamia en Hassna April 24, 2013 Vandaag een kort dagje in het ziekenhuis. Want vanmiddag staat het SOS Kinderdorp in Imzouren op het programma. De schoonmaakploeg gaat aan de slag op twee afdelingen. Marlies, Bento en ik continueren onze werkzaamheden op de kraamafdeling. Bep, Marlies en Tim gaan aan de slag op de service medicines. De vloeren en de sanitairgroep schreeuwen ook hier om een grondige sopbeurt. Bep kan zich dus weer lekker uit leven. Op kraamafdeling zijn twee zalen leeg. Dat geeft ons de mogelijkheid om om de wiegjes en nachtkastjes op de gang te zetten. De bedden worden allemaal aan een kant geschoven. Bento haalt de één-schijfsmachine weer uit de werkkast, de vloer wordt schoon geveegd en gesopt. Langzaam verdwijnt de geur en het vuil en komt de granitovloer weer te voorschijn. Marlies en ik schuren, schuren en schuren om alle aangekoekt vuil uit de hoekjes en richeltjes van de wiegjes te halen. Onze poetsvriendinnen: Lamia, Asina en Malika zijn zo geïnspireerd door ons gepoets dat ze uit eigen initiatief de bedden gaan verschonen. Dat is fantastisch om te zien. Morgen nog een laatste poetsronde op de kraamafdeling en dan maar hopen dat de dames onze kennis een beetje vasthouden. Nog leuk om te vermelden is dat Lamia vandaag haar poetsschort heeft uitgetrokken en in “ons” groepspoloshirt inclusief blote armen rondloopt. Na een lekkere lunch in het hotel zijn we naar het SOS Kinderdorp gereden. Een klein half uurtje later arriveren we in een kleine oase tussen alle bouwwerkzaamheden. Het welkomstcomité staat al klaar. De directeur heet ons van harte welkom. We krijgen een rondleiding door de jardin d’enfants waar de kleintjes van drie tot vijf jaar mogen spelen en lessen volgen. In de ateliers zijn de kinderen van alleenstaande moeders uit de omgeving druk bezig met tekenen, muziek maken en sommigen zitten huiswerk te maken achter de computer. Het kinderdorp heeft een speciaal programma voor deze kinderen waarbij naast onderwijs ook aandacht is voor medische zorg en hygiëne. Verder krijgen ze maaltijden aangeboden en worden ze voorzien van kleding. Op deze manier wordt geprobeerd om de gebroken gezinnen bij elkaar te houden. Vervolgens konden we eindelijk kennismaken met de moeders en kinderen. Het welkom was hartverwarmend. “Mijn” moeder was thuis met twee van haar negen kinderen. De benjamins van de familie van vijf jaar. De ouderen zaten nog op school. Het huis was goed verzorgd en van alle gemakken voorzien. Alles zag er keurig uit. Ik mocht zelf thee zetten en na twee kopjes, ging ik samen met de moeder beginnen aan de voorbereidingen voor het diner: aardappels schillen, wortels en boontjes schoonmaken en heel veel uien snipperen. Eigenlijk net als thuis. Na tijdje kon Sander mijn plek in de keuken overnemen en heb ik lekker buiten gespeeld en gekletst met Hassna. Om zeven uur konden we aan tafel: heerlijke salades en lekker vlees met abrikozen. Het smaakte heerlijk. De kinderen vroegen honderduit: hoe oud ben, heb je kinderen, waar is je man, ben je gelovig, bid je etc. Ondertussen kregen we Arabische les. Dat viel niet mee. Veel te snel was het tijd om afscheid te nemen. Facebook-namen werden uitgewisseld. Na veel kussen en knuffels werden we door enkele kids uitgezwaaid. Weer een dag met een gouden randje. Hassna, Yassin, Camil, Hadna en alle anderen bedankt voor jullie ongelooflijke gastvrijheid! Namens iedereen, Vanessa
Wie het kleine niet eert…. April 25, 2013 Nadat we vanmorgen weer gewekt werden door onze luidruchtige pauw, zagen we tot onze verbazing om 6:30 uur Achmed (alias Steve) in de bergen rennen met zijn gele fluoriserende outfit. Wat Achmed en de rest van de bouwreizigers niet wisten is dat dit een dag zou worden dat onze goddelijke lichamen flink op de proef zouden worden gesteld. Na een stevig ontbijt genuttigd te hebben vertrokken we naar het ziekenhuis. De schoonmaakploeg was wederom te vinden op de kraamafdeling, waar ons werk de vruchten had opgeleverd. De babybedden, vloeren en wandtegels blinken als een gemiddelde showroom, het ruikt een stuk aangenamer dan aan het begin van de week en het is hygiënischer dan ooit tevoren. Albert, Tim en Bentho gingen aan de slag met de éénschijfsmachine en kregen later gezelschap van onze Marokkaanse collega’s die enthousiast de machines uit onze handen trokken en aan de slag gingen. Terwijl Virgi en Miriam zich bezig hielden op de kinderafdeling met het schoonmaken van de kinderbedjes, werd tussen het soppen door toch even de tijd genomen om ook wat aandacht aan de kinderen te geven. Vanessa en Marlies namen de couveuseafdeling onder handen. Vandaag had de ooievaar het erg druk en lagen de baby’s met meerderen in de couveuses en dat alles in een zeer kleine ruimte.
Het was weer een moment van doorgaan en niet te veel over nadenken, zoals al vaker deze week het geval was. Buiten ging de bouwploeg hard door met maar één activiteit… Scheppen en dichtgooien. Onze aannemer liet ons hard zweten maar heeft ons niet gebroken. Met een vrachtwagen vol zand, stenen en afval sluiten we onze werkdag af en reden we weer richting het hotel waar ons na een zeer korte douche / pauze een MVO opdracht te wachten stond. In groepjes van vier vormden we het bestuur van een bedrijf. Miriam is deze week bevorderd van schoonmaakster tot Directrice die ze geweldig op zich nam.Na een heerlijke maaltijd kroop iedereen weer doodmoe maar voldaan in bed.
Marlies, Miriam & Tim een kijkje door de bril van Bep en Anna… April 26, 2013 We zijn even oud en samen op een hotelkamer terecht gekomen. We zijn allebei dik in de vijftig, levensgenieters en vol goede ideeën! We weten wat er te koop is in het leven, maar dit hadden we nog niet meegemaakt. Onze royalklas kamer vonden we in eerste instantie hemels, maar geen balkon, maar ik, Bep, ben een roker. Maar met Anna, die zit vol begrip en heeft zelf ook ooit gerookt. In onze salon mag ik af en toe een sigaretje roken. De andere kamers hebben een jacuzzi, maar wij hebben een enorme spiegel, die ons zeker 5 kilo lichter laat blijken. Wij kijken ook graag TV, maar het lukt ons elke dag, na zeker een half uur proberen, op de knoppen te drukken, en dan eindelijk beeld. We doen de TV niet meer uit want we weten zelf niet hoe we die TV hebben aangekregen.
En vandaag lukt het ons helemaal niet. We hebben Evert erbij gehaald, en voila, we hebben weer beeld, hij is onze reddende engel. Maar veel kijken deden we niet, zo moe waren we van ons gebabbel en gelach. Woensdagavond na een lekker diner nog even met z’n allen lekker bijkletsen, dachten wij, maar iedereen klets tegen GSM, Tabblad, Ipad en noem maar op!!!!!!!!! Dus, tijd voor de “oudjes” om een flesje wijn te bestellen en ons terug te trekken in onze Royal Suite samen met Miriam en Marlies, om echt, echt te gaan praten onder het genot van een glaasje rode wijn. Als afsluitertje de laatste dag afscheid van al onze Marokkaanse vrienden. ‘S middags vrij spel voor ons vier dames betekende deze vrije tijd natuurlijk shoppen in Al Hoceima. Na de nodige Dirhams te hebben uitgegeven, nemen we een taxi, kosten E 0,70 terug naar het hotel. Dat ging als volgt: hand omhoog en binnen “no time” stond er een petit taxi voor onze voeten. Met z’n vieren propten we bepakt en bezakt in de taxi. Nadat er bijna een container omver gereden werd, merkte de chauffeur op dat er een persoon teveel in de taxi zat……. Midden op de weg werden wij tussen het drukke verkeer eruit gezet, tot we op het lumineuze idee kwamen om twee taxi’s te nemen. Na een kamikaze-rit en natte broeken van angst en van het lachen bereikten we eindelijk en onverwachts toch nog heelhuids het hotel. We werden enthousiast door onze medebouwers ontvangen, maar ze waren een beetje ongerust geweest over ons. Eind goed, al goed. Deze geweldige week hebben we afgesloten met een heerlijke BBQ met als achtergrond het ruisen van de zee. Bep en Anna
Slotverhaal en weetjes… April 26, 2013 Het slotverhaal betreft de pioniersbouwreis naar het ziekenhuis in Al Hoceima Marokko. 2 soorten werkzaamheden: Bouwen van vuildepot en schoonmaak en instructie op diverse afdelingen in het ziekenhuis. Vandaag,28 april, de afrondende dag. Het afvaldepot! Met totaal 9 personen is in 5 dagen tijd ( ook 4 medewerkers van de aannemer) een enorme hoeveelheid werk verzet. De aantallen: 59,5 m3 zand verplaatst (vergelijkbaar met 10 volle vrachtwagens op foto) 10 m3 beton gestort 10 m3 stenen/puin op vrachtauto gepakt 1770 stenen voor de keermuur naar de muur verplaatst 504 stuks betonstenen (3 x) verplaatst 6 m3 keien op vrachtauto pakken 12 m3 zand op vrachtauto lade Totaal een enorme prestatie voor alle medewerkers op de bouwplaats. wat een prestatie van ons allen.
vrijdag om 11.30 uur is ons doel bereikt. De bouwplaats is opgeruimd en we hebben het netjes achtergelaten. De aannemer tevreden , de bouwploeg tevreden en de directie va het ziekenhuis tevreden Ook de schoonmaak heeft een enorme prestatie geleverd. Hier wat weetjes van de schoonmaakploeg: 4 basistrainingen schoonmaak ( sopmethode) gegeven 10 medewerkers opgeleid Handenwas protocollen geïntroduceerd Geheel milieubewust gewerkt Afvalverwerking gewijzigd van 1 keer per twee dagen etensresten weghalen naar 2 keer per dag Zo zuinig mogelijk( juiste dosering) gewerkt 300 l. Water met de waterzuiger gezogen 500 paar handschoenen gebruikt 10 l. Vloer reiniger (Resal) 5 l. Sanitair reiniger (refresh) 10 l. Interieur reiniger (reocid) 50 doeken blauw/groen/rood 5 groene pads ( totaal versleten) Er zijn 5 afdelingen en circa 100 kamers gereinigd. Wat een prestatie!!! Om 11.30. Uur hebben de schoonmaakmedewerkers de bouwplaats bezocht en is er een plaquette onthuld. De nationale pers was zelfs opgetrommeld. Toen we afscheid hadden genomen van de bouwvakkers ( handschoenen, shirts en zelfs schoenen achtergelaten) zijn de medewerkers van de bouwploeg de werkzaamheden van de schoonmakers gaan bewonderen. Wat een werk is ook hier verzet. Het rook weer fris en de natuur stenen vloer was weer duidelijk zichtbaar. Alle medewerkers (Vebego medewerkers, bouwvakkers, ziekenhuis medewerkers) ontzettend bedankt voor de gastvrije ontvangst. We zullen met zijn allen de vele zweetdruppels achterlaten en meteen tevreden gevoel deze eerste bouwreis naar Marokko nooit vergeten. De avond is afgesloten met een woord van dank uitgesproken door Eric, en de organisatoren (Annette, Sander, Mimoun en Bento) zijn in het zonnetje gezet. Een hilarisch moment werd het toen Sander tot Koning zoutzak de 1e werd gekroond nadat hij zijn Cadeau uit mocht pakken (zie foto) Een laatste hartelijke groet uit Marokko Evert Bussink
