Het 2011 Museum. Een smurfig en gestrikt jaaroverzicht uit de toekomst

Het 2011 Museum Een smurfig en gestrikt jaaroverzicht uit de toekomst

We schrijven het jaar 2021. De aarde moet nog steeds bekomen van de talrijke zonnestormen die onze blauwe planeet gedurende tien jaar hebben geteisterd. De eerste grote uitbarsting kwam er in december 2012. Technologie en vooruitgang werden als een kaartenhuisje van tafel geblazen. Alle elektronica ter wereld werd met een vingerknip evenveel waard als oud ijzer. Vliegtuigen werden als vliegen tegen de grond gemept, tablets werden gereduceerd tot duurbetaalde en nutteloze dienbladen en social media goeroes transformeerden in clochards die nog meer onzin uitkraamden dan tevoren. De jeugd werd het hardst getroffen. Miljoenen kinderen in de wereld wisten niet meer wat ze met hun klik-en schuifvinger moesten

Matthieu van den Bogaert – 2012 – http://www.yudai.be

aanvangen. Ze hebben dan ook nooit een ander leven gekend. Afkickklinieken kunnen zelfs vandaag de toeloop nog steeds niet slikken. De geschiedkundigen werden eveneens zeer zwaar getroffen. In 2012 werd het gedrukte woord immers verboden wegens te belastend voor het milieu. De opwarming van de aarde weet u nog! Drukpersen werden door milieu-activisten overal ter wereld vernietigd op een manier die deed denken aan de beeldenstorm uit de zestiende eeuw. Zelfs de grondplannen van de drukpersen werden vernield. Nu kunnen we daar nog eens goed met lachen! Alsof in de opwarming van de aarde het echte gevaar voor de mensheid schuil ging. 2011 is dan ook het laatste jaar waarin de mensheid haar geschiedenis uitgebreid bijhield, zowel gedrukt als digitaal. Archeologen hebben na de grote apocalyptische zonnestorm enkel nog kranten- en tijdschriftknipsels om zich een beeld te vormen van 2011. Overal ter wereld zijn er musea opgericht rond dit magische jaartal. Ik had vorige week nog het geluk om in het 2011-Museum van Ieper rond te wandelen, de hoofdstad van het koninkrijk West-Vlaanderen. Ik heb toen enkele nota’s gemaakt die ik graag met u deel.

►◄ De Apple-eters De inkom van het museum was gemaakt uit een grote iPhone , een toestel van toenmalig fabrikant Apple waarmee mensen vroeger draadloos met elkaar konden communiceren. Het ding kostte blijkbaar stukken van mensen – vermoedelijk vooral vingertjes van kindjes uit ontwikkelingslanden – maar dat weerhield mensen niet om het product massaal te kopen. Begin 2011 werd er nochtans zwaar gevloekt op het ding toen de software die de wekker regelde een bug bevatte en de helft van de mensheid zich oversliep. Het was blijkbaar niet het enige probleem waarmee Apple sukkelde. Ze kregen enorme kritiek te verduren voor zogenaamde inbreuken op de privacy waardoor locatie van gebruikers getraceerd kon worden. Er wordt ook vandaag nog steeds beweerd dat dit lek heavy-users Moammar Mohammed alQadhafi, Ratko Mladić en Osama Bin Ladin uiteindelijk de das heeft omgedaan. De grote inspirator van de iPhone en de iPad – het toestel dat je broekzakken deed openscheuren als je het wou wegsteken – overleed eveneens dat jaar. Na de grote zonnestorm werd het bedrijf voor een appel en ei verkocht aan een bedrijfje dat onderleggers maakt.


►◄ NMBStress U zal het misschien niet geloven maar tien jaar geleden reden er in België treinen, grote logge vehikels op sporen die je van punt A naar punt B brachten. Het nadeel was dat deze treinen nooit vertrokken op het tijdstip dat je wou, je samen moest zitten met vreemde mensen en toekwam op een plaats waar je eigenlijk niet moest zijn. Ook in 2011 werd er enorm gevloekt op de toenmalige NMBS, het staatsbedrijf dat dit treinverkeer in goede banen moest leiden. Het gebeurde dagelijks dat conducteurs tijdens ongevallen een tong waren verloren en lachspieren hadden gescheurd. Hierdoor werden reizigers vaak in het ongewisse gelaten en ik citeer zoals op het museumplaatje staat “not amused in de koude moesten wachten tijdens de wintermaanden tot hun tepels er bijna afvroren.” De grote omwenteling vond plaats in de zomer van 2012, nog voor de grote zonnestorm. Het grote ongenoegen van de vakbonden – ja toen waren ze nog niet verboden – op de toenmalige hervormingsplannen van de regering Elio Di Rupo I maakten dat het land werd plat gelegd in de maand januari van dat jaar. Waar de vakbonden echter niet op hadden gerekend waren de uitwassen van de Arabische revolutie. Moslims in ons land waren het zo spuugzat dat de doodbrave Belgen met hun kamelekloten lieten rammelen dat ze opriepen tot een revolutie. In de nacht van 7 februari 2012 werd heel het spoorwegennet door onze moslimbroeders volgegoten met beton. Het wonder was geschied! De wegeninfrastructuur verdubbelde in capaciteit en de stress van de pendelende Belg daalde spectaculair wat zich tevens liet voelen in de gezondheidszorg. ►◄ De Mona Pippa Een televisie kan je het best vergelijken met de hierboven reeds vermelde iPad en iPhone, met dat verschil dat je met je vettige vingers niet aan het scherm mocht komen en je doorgaans inactief als een petattenzak in een zetel lag. Op een scherm werden allerhande taferelen geprojecteerd die mensen – doorgaans ’s avonds – in een collectieve trance moesten brengen. Ik kan me er eigenlijk niks bij voorstellen maar bij het museumstuk dat ik te zien kreeg lagen ook een aantal televisieblaadjes ter inzage. Eén van de programma’s die 10 jaar geleden furore maakte op de Vlaamse buis was Basta. Het programma stelde heel wat wantoestanden aan de


kaak op een vrij ludieke wijze. Het West-Vlaamse dialect in het programma ‘Het Goddelijke Monster’ - gesponsord door een zekere Donald Muylle - lieten de mannen van Neveneffecten echter wonderbaarlijk ongemoeid. Ook de voorgevel van huidig mediaminister Lesley-Ann Poppe – In 2018 nog uitgeroepen tot Unesco werelderfgoed – ontsnapte aan de Basta-dans. Nichedoelgroepen op de buis brengen leek het toverwoord bij uitstek om succes te kennen. Zo had je incontinente dwergen in ‘De Ronde’ en complete idioten in ‘Superfans’, een programma waarvan in 2012 nog de spin-off ‘Help mijn man heeft een straatverbod’ werd uitgezonden. Benidorm Bastards – het programma met hangsenioren – sleepte dan weer een Emmy in de wacht. Geen enkel Belgisch programma deed hen het ooit nog na. In Nederland zorgden twee programma’s voor heel wat commotie in 2011. Het eerste was ‘Weg van Nederland’, waarbij uitgeprocedeerde asielzoekers een extra zakcentje konden winnen en het andere was ‘proefkonijnen’ waar kannibalisme aan bod kwam. BNN-presentatoren Dennis Storm en Valerio Zeno zouden toe een stukje menselijk vlees van elkaar hebben opgepeuzeld. Klinkt lekker, vooral met “some fava beans and a nice chianti”, zou Hannibal Lector zeggen. Het is jammer dat er nu geen televisieprogramma’s meer gemaakt kunnen worden door het ontbreken van elektriciteit. Ik speelde onlangs nog met het idee van een Vlaamse klungelende voetbalploeg met een worstenfabrikant als voorzitter. Geen idee of het zou hebben aangeslagen! Zonder televisie en internet geen sterren en dat zullen we geweten hebben. Wie kent er nu nog de supersterren uit 2011? In één van de gangen van het 2011-Museum staan enkele wassen beelden uit de Belgische en internationale showbusiness. Justin Bieber – de melkmuil die dochters zo hard deed gillen dat je ze voor adoptie wou afstaan – staat keurig naast Lady Gaga, gehuld in een jurk gemaakt uit bitterballen en EHEC-bacterie vrije komkommers. Enkele wassen beelden verder staat Prins Laurent, vorig jaar nog gescheiden en hertrouwd met een zekere W. Van Wanten. Hij is trouwens niet de enige met koninklijk bloed die uitgestald staat. Ook koning William en zijn vrouw Prinses Pippa Middleton, de zus van ex-prinses Kate Middleton zijn uitgebeeld. Het achterwerk moet heel wat was hebben opgeslurpt om de befaamde Pippa derrière de waarheidsgetrouwe gestalte te geven. In het wassen beeld van cultuurminister Lesley Ann Poppe zal ook wel veel was hebben gekropen en het is niet voor het Matthieu van den Bogaert – 2012 – http://www.yudai.be

vormen van haar wijheidstanden. Een beetje onterecht in het verdomhoekje gedrumd staat de in 2011 overleden La Esterella. Omdat er geen was meer beschikbaar was, heeft men aan Chris Van den Durpel gevraagd om dagelijks stokstijf op een sokkel te komen staan verkleed als La Esterella en toegegeven, hij doet dat zeer goed! Iets wat velen vandaag de dag eveneens missen is de magie van de cinema. De terreinen van Kinepolis liggen er vandaag de dag helaas verlaten bij, schermen zijn volgespoten met graffiti en de popcornmachines staan machteloos toe te kijken. Wat een verschil met 2011 toen de filmindustrie nog op volle toeren draaide. ‘Rise of the Planet of the Apes’, Super 8 en Hasta La Vista zijn maar enkele van de cinematografische pareltjes die prijken op de wall of fame van het 2011-Museum. Er is echter ook een wall of shame met filmaffiches van ‘The Rite’, ‘the Rum Diary’ en ‘Tree of Life’. Het is jammer dat ‘The Hobbit’ van Peter Jackson de zalen net niet haalde in 2012, nog meer spijt is dat ‘Titanic 3D’ en ‘The Dictator’ van Sacha Borat Baron wel nog voor de grote ramp de zalen haalde. De één zijn dood is de andere zijn dood. Zo gaat dat in het leven. Toneelverenigingen schieten nog steeds als paddenstoelen uit de grond en cafés kunnen de toeloop nauwelijks slikken ondanks dat het rookverbod uit 2011 ook vandaag nog steeds wordt gehandhaafd. Het verbod werd trouwens zelfs verstrengd. Nicotine toedienen is in alle Europese lidstaten voortaan nog enkel toegestaan in suppositoire vorm. “Elkaars sigaret vasthouden” is een ritueel dat ondertussen een andere betekenis heeft gekregen.

►◄ Twacebook+ In tegenstelling tot de cafés die in 2011 nog leegliepen zoals het verstand uit de vakbonden, liepen de sociale netwerken vol. Naast Twitter en Facebook, bracht toenmalig zoekgigant Google het netwerk Google + op de markt. Het moest en zou de grote concurrent worden van Facebook maar flopte echter volledig. De merge van het triumviraat leverde de naam Twacebook+ op. Aangezien er teveel privacyincidenten en identiteitsdiefstallen gebeurden werd het platform door de verschillende overheden strenger gecontroleerd vanaf 2012. Inloggen kon enkel nog met een identiteitskaart. De strenge maatregelen was gezien de catastrofale


omstandigheden van korte duur. De uitwassen van de zogenaamde friendrequests, followers en cirkels zie je hier en daar nog steeds in de straatbeelden opduiken. Sommige achtervolgen mensen op straat, draaien er cirkeltjes rond om de aandacht te trekken en plakken vervolgens een postit met een vriendschapsverzoek op het voorhoofd van hun slachtoffers. Twee producten uit 2011 die ik vandaag nog wel zou willen zijn enerzijds Google Street View en Spotify. Het eerste diende vroeger vooral om als een voyeur naar het huis van je baas te staren. Spotify liet je dan weer toe om muziek online te beluisteren tegen een speldenprik. Als je nu muziek wil beluisteren dan moet het live gespeeld worden. Eén van de weinige positieve dingen die de grote ramp heeft voortgebracht is dat er een satelliet, die op drift was geraakt, tijdens de nacht van donderdag 12 december op vrijdag 13 december 2012 op het hoofdkantoor van Sabam is gevallen. Sindsdien is die dag een bijkomende nationale feestdag geworden.

►◄ Ceci n’est pas un produit In het 2011-Museum van Ieper was trouwens een volledige afdeling gewijd aan de innovatieve producten die toen het levenslicht zagen. Nu ja innovatief, alles is relatief zeker in de periode waar we nu in leven. Toen hadden de mensen nog tijd om een wedstrijd te organiseren om te zien welke nieuwe chips het best zou aanslaan bij het publiek. In Vlaanderen werd dat de Bicky-chips en in Nederland de Patatje Joppie. In hetzelfde jaar bracht kledingsmerk Diesel blowjob kniebeschermers uit, lag er chocotoff-pasta in de winkelrekken en lanceerde een Hasselaar wijnglazen met deksel. Als ik alles zo overliep vroeg ik me af waarom de mensen toen geen menukaart op de markt hadden gebracht waar je aan kon likken om een idee te krijgen van het gerecht. Er was heel wat te doen rond de Abercrombie & Fitch-blootbovenlijf-policy. Lelijke en dikke mensen voelden zich weer eens gediscrimineerd en trokken met heel hun gewicht aan de alarmbel. Tevergeefs want in de loop van 2012 pikten winkels als Delhaize, Gamma en Blokker deze trend ook op. Nu de pensioenleeftijd in 2022 zal opgetrokken worden tot 75 – ook voor kassiersters – zal deze policy hier en daar wat bijgeschaafd worden. Niet alleen Abercrombie & Fitch had te kampen met


tegenwind. In 2011 ontploften in winkelketen Ikea hier en daar wat wekkers en het winkelconcept werd bovendien gretig gekopieerd door Chinezen.

►◄ De Reclameschreeuw Toen het internet en de elektriciteit eind 2012 uitvielen was er niet alleen een angstgil te horen doorheen de straten, maar ook een zucht van opluchting. Eindelijk was de mensheid verlost van die irritante schreeuw om aandacht van televisiereclames, websitebanners en radio spotjes, die aanvoelden alsof de duivel in hoogsteigen persoon salpeterzuur tegen je trommelvliezen stond te plassen. Al die reclamejongens die saaie reclames maakten hadden ze voor straf een doos waspoeder moeten laten opeten. Reclamebureaus probeerden zelfs weermannen om te kopen in 2011 en in Bicky-commercials werden babies als voetbal gebruikt. Het BIVV lanceerde een campagne waarmee gebruikers via Facebook een doodsbericht konden versturen naar vrienden met hun naam in. De actie bracht nog meer commotie teweeg dan de Aalsterse toenmalige burgemeester die het woord torenpoeper onbewust boven het doopvont hield. Toen de succesvolle smurfenactie van Delhaize ten einde was wisten de meeste ouders niet meer wat aan te vangen met hun onhandelbare kinderen. Gelukkig kon de Opvoedingslijn wat naamsbekendheid creëren door met succes een controversieel filmpje te verspreiden van vuilbekkende koorknaapjes. Ze waren niet de enige die graag choqueerden in 2011.Kledingsmerk Benetton ontwaakte blijkbaar uit een diepe coma en liet nog eens van zich horen door een tongdraaiende paus en iman af te beelden. De paus was in die tijd trouwens niet bereikbaar voor commentaar omdat hij in Madrid zat voor de wereldjongerendagen. Het werd hem kwalijk genomen dat hij niet naar de Hoorn van Afrika ging om condooms en voedselpaketten uit te delen. In die tijd waren er daar echter geen 5-sterren hotels en restaurants te vinden. Tien jaar later is de wereldpolitiek-en economie echter op zijn kop gezet.


►◄ Ceci n’est pas un pays Ik moest bijna gereanimeerd worden toen ik las dat ze tien jaar geleden maanden deden over het vormen van een nieuwe regering. Zeer bizar dat ze in een tijd die zo technologisch gevorderd was geen regering konden vormen met een simpele druk op een knop. Er werden blijkbaar enorm veel blikjes met formateurs en informateurs opengetrokken. Enkel een koninklijke constipateur ontbrak nog in het rijtje blijkbaar. In die tijd moesten striksmurf Elio, brilsmurf Wouter, Lipsmurf Caroline en stekkersmuf Alexander maandenlang rond dezelfde tafel zitten waar ze zich blauw ergerden aan elkaars incompetentie. Gelukkig was er toen nog een centrale koning, Albertooo voor de vrienden. Hij maakte zich eens heel boos en vloekte voor al zijn onderdanen “duizend bommen en granaten, die politieke smurfen kan je alleen maar haten”. Zijn gemopper haalde echter niks uit. Het was pas toen de rating van België werd verlaagd dat het kuifje van de politieke klungelsmurfen in dezelfde richting ging staan. Een lang leven waren de regering Elio Di Ruppo I tot en met Elio Di Ruppo XI echter niet beschoren. Ze wisten ook absoluut geen adequaat antwoord te formuleren op de grote ramp van 2012. België is toen na de zoveelste politieke ruzie uiteengevallen in verschillende koninkrijkjes en republieken, kwestie van een scheet nog lichter te maken dan ze al was. In Antwerpen zit president De Wever al vijf jaar stevig in het zadel en in WestVlaanderen zwaait koning Leterme dan weer met de scepter. Wat er met de toenmalige koning en koningin is gebeurd, blijft voor de geschiedkundigen ook in 2021 nog een raadsel. De meest plausibele verklaring is dat men in 2012 vaststelde dat Fabiola al meer dan vijf jaar dood was en men haar ging cremeren in haar geboortestad Madrid. Het klimaat en de ambiance in Madrid beviel hen zodanig dat ze er nog lang en gelukkig waren. Het waren trouwens niet de enigen die verhuisden. Op tien jaar tijd is het aangezicht van de wereld enorm veranderd. Wie had er ooit gedacht dat de Afrikaanse landen – die niet zo slaafs afhankelijk waren van de technologie – met migratieproblemen uit het westen zouden te maken krijgen. De blanke man en vrouw kreeg nu zelf voor het eerst sinds het ontstaan van de aarde te maken met racisme. Toen ik het 2011-Museum verliet viel me een granieten steen op waarin gebeiteld stond: “ Museum opgericht met dank aan de actie “Music for Matthieu van den Bogaert – 2012 – http://www.yudai.be

Life” door Studio Namibië, 2021”. Ik wist wel dat Filip De Winter nog goede daden zou verrichten door zich aan zijn belofte te houden! Een woord is een woord zou Vanden Borre zeggen!

Yudaiaanse nieuwjaarsgroeten

Matthieu van den Bogaert [B] http://www.yudai.be [T] @marketingyudai


Het 2011 Museum. Een smurfig en gestrikt jaaroverzicht uit de toekomst

Recommend Documents