25/10/2015
Herdenking W.O. II
Nr. 43
Dierenasiel Canina Deel 2 > Pag. 5-6
Den Uil verliest derby tegen Nieuwmoer > Pag. 7
FC Horendonk: U12 > Pag. 8
De eerste sacramenten
Mr. Pastoor: Vrede, want dit is
toch datgene wat iedereen graag wil in zijn leven
> Pag. 9-10
Gedicht van de week Troost je dag met een lach!
Inne Suykerbuyk
Nieuws Column
2
Herfstfeestje Femma-KAV
Guy Van Den Broek Bier Zijn wij op Horendonk afstammelingen van de Oude Belgen of zijn we dat niet ? We gaan eerst na wat we vroeger leerden op de lagere school over die Oude Belgen. Wat mij het beste is bijgebleven, klinkt als volgt : 'Zij brouwden bier en gingen op jacht'. Toen al en nu nog. Want als er twee zaken zijn waar we hier op Horendonk anno 2015 nog altijd heel sterk in zijn dan is het precies bier brouwen en op jacht gaan. Dat laatste gebeurt wel niet zoveel hier op Horendonkse grond, maar we kennen wel een zeer actieve jagersvereniging, die in het hele land actief is. Maar vooral het eerste bier brouwen is stilaan grote mode geworden. Hadden we op de Volksspelen dit jaar niet ons eigen bier, waarvan er enkele honderden liters werden gebrouwen ? Voor deze speciale gelegenheden wordt onze plaatselijke specialist, R.A gevraagd een eigen brouwsel te verzinnen. Hij is de stamvader van alle plaatselijke brouwers, maar heeft intussen al heel wat navolgers gekregen, die bij hem in de leer zijn gegaan. Commercieel zal het allemaal wel niet worden, maar dat is dan ook niet de bedoeling. We staan op Horendonk met deze hobby niet alleen. Ook op andere plaatsen in Vlaanderen staan jonge brouwers op om de aloude tradtitie van meer dan 3.000 jaar geleden, verder te zetten. Ja we doen onze afstamming van de Oude Belgen alle eer aan, zeker hier op Horendonk. We wachten met spanning op de nieuwe namen die uit de bus zullen komen. In Antwerpen hebben ze al hun 'Mokke' en dan kunnen wij niet achterblijven met zeg maar een 'Wijveke'. Maar we laten de inspiratie graag aan de brouwers zelf. De naam is daarbij vast niet het moeilijkste onderdeel, maar wel de samenstelling van het brouwsel. Hoeveel hopsoorten, welke speciale ingrediënten ? Kennen we hier plaatselijke kruiden, die het bier een plaatselijk karakter kunnen geven ? En dan het water. Of mag het gewoon PIDPA zijn. De samenstelling van hun recept houden de brouwers graag geheim. Enkel superspecialisten kunnen sommige gebruikte ingrediënten proeven. Voor ons gewone drinkers is het al goed, wanneer het alcoholpercentage tussen de 6 en de 8 procent ligt en er een mooie kraag gevormd wordt. Schol.
Vrijdag 2 oktober was het weer het jaarlijkse herfstfeest. We gingen om 19 u van start met als aperitiefje een lekker elixir Suzette, meegebracht van het bezoek aan Taxandria te Brecht. Nadien genoten we van frikadellen met krieken en rijstpap als dessert. Naar gewoonte werd er ook voor ontspanning gezorgd. Deze keer geen koor, geen toneel of playbackshow, maar een heuse bingo. Iedereen deed mee, af en toe was er tijd voor een grapje bij de bingopresentatoren van dienst. Al snel vonden we enkele winnaars met een volle bingokaart. Zo konden we gedurende 3 spelletjes telkens 3 deelnemers blij maken met een geschenkenmand. Traditioneel sloten we de avond af met een tombola. Tot slot nog enkele foto’s van een zeer geslaagde avond…
Sandra Raats
Nieuws
3
Dodenherdenking W.O. II Op zondag 18/10 was er de 71e herdenking van alle overleden soldaten van WO II en andere oorlogen. Om 10 uur was er een misviering, de vlaggen werden met grote eer binnen gedragen en kregen vooraan in de kerk een ereplaats. Mijnheer Pastoor sprak over hoe mensen kunnen veranderen als er macht en eigengewin mee gemoeid zijn, in de Politiek, Kerk en zelfs in de eigen familie. Door macht verandert de mens en ze doen vele dingen die zware gevolgen hebben in de hele wereld, zoals vandaag in vele landen het geval is. Hij vroeg ook om samen te werken en te zoeken naar Vrede, want dit is toch dat gene wat iedereen graag wil in zijn leven. Een doedelzakspeler en drie trompettisten speelden enkele mooie liederen en als afsluiter was er nog het Engels en Belgisch volkslied. Na de mis kwamen we nog bijeen op het kerkhof om de zes Engelse soldaten te eren, er werden mooie bloemstukken neergelegd en 12 jongeren legden elk een roos op het graf. De krans met poppies werd neergelegd door Stanley, een zoon van Jeanne Lambrechts. Hij komt telkens naar Essen voor de herdenking. Zijn vader was één van onze bevrijders , hij trouwde met een meisje van den Uil. Zij verhuisde naar Engeland en beiden stichtten ze een gezin. Stanley vertelde dat hij ongeveer 20 jaar geleden hier op familiebezoek was, en bij een bezoek aan het kerkhof zag hij vlaggen bij het soldatengraf staan, en zo maakte hij voor de eerste keer de herdenking mee op den Uil. Sindsdien komt hij elk jaar over uit Engeland en legt hier een poppiekrans neer met véél eer voor de soldaten. Hij las ook nog een gedicht voor dat iedereen zeker deed nadenken. Burgemeester Van Tichelt sprak over hoe goed we het eigenlijk toch hebben in 2015, we genieten allen van de mooie dingen, thuis en ook in allerlei verenigingen. Dit is in oorlogstijd niet mogelijk, dan is er bijna altijd verdriet. Frans Schrauwen zorgde dat alles vlotjes verliep en dat het ook een serene samenkomst was. Er was ook een speciale gast uit Amerika, Marshall Williams. Viviane Strijbos
begeleidde hem al enkele dagen van herdenking naar herdenking. Marshall is 70 jaar en heeft deze week voor de eerste keer het graf van zijn vader bezocht in België. Hij heeft zijn vader nooit gekend , zijn vader was hier in WO II om ons mee te helpen te bevrijden, maar hij mocht tussendoor op verlof naar Amerika. Na terugkomst in België sneuvelde hij en is in België begraven. Zijn vrouw is enkele maanden na zijn dood bevallen van een zoon. Het is een intriest verhaal en tevens het mooiste wat iemand kan schenken, ook al ben je er niet meer , je leven gaat verder in het leven van je kind.
In café de Arabieren werden wij allen uitgenodigd door de gemeente om enkele drankjes te nuttigen. Het is er telkens weer een gezellige sfeer en er wordt veel bijgepraat. Martha Schrauwen deelde vroeger de gratis bonnetjes uit, maar dit is nu al enkele jaren niet meer mogelijk . Zij blijft tesamen met nog enkele ouderen deelnemen aan deze herdenking. Het is voor hen een zware dag omdat het om 9 uur al begint in Essen op het Heuvelplein. Haar wens is dat elk jaar deze herdenking blijft bestaan, de oorlog heeft Essen erg geraakt en diegenen die het ooit hebben meegemaakt mag je nooit vergeten!
Elk jaar weer zijn er zovele vrijwilligers om in soldatenkleding uit verschillende landen een mooie erehaag te vormen rond het graf van de soldaten. Ik vind elk jaar dat het toch een héél intens gevoel geeft en het doet je ook nadenken. Wat als mijn man, zoon of dochter weg moeten om te gaan vechten voor de vrijheid van ons land, ik word daar zo intriest van en kan de gedachte niet verdragen. Laat ons daarom proberen om samen goed overeen te komen, te helpen en ook plezier te maken, zodat al die jonge soldaten niet voor niets gestorven zijn voor onze vrijheid!
Na het gezellig samenzijn reden de legerjeeps en vrachtwagens weer richting Essen, ze werden uitgewuifd door de laatste gasten wat echt ontroerend was.
José Schrauwen
Nieuws Gaston Van Tichelt
4
Interview
5
Dierenasiel Canina deel 2 Er was hier vroeger een groot varken, is dit er nog? Nee Bertha is er niet meer, ze woog boven de 300 kg. We hebben haar toen in het Venetie gaan halen , daar lag zij aan de kant van de weg. Dus ik met de camionette naar daar, heb haar meegenomen en ben rond gereden naar alle boeren om te vragen of het varken van hen was. Dit bleek niet het geval dus nam ik het mee naar ons. We zetten haar bij de geiten , maar de volgende dag was heel het stuk grond om geploegd! Dus hebben we voor haar maar een eigen verblijf gemaakt, en na 8 jaar zakte ze door haar poten en ging het niet meer. We gingen vroeger met haar wandelen en één maal per jaar brak zij uit haar verblijf en ging ze zelf op stap, onderweg brak ze alles af en schuurde ze met haar harde pels tegen de auto’s die er stonden wat ook wat schade gaf. Je kon haar niet dwingen om terug te gaan want Bertha besliste zelf wanneer dit gebeurde en dan ging ze terug naar haar kot!!! Het waren de hormonen denk ik.
Kunnen jullie dit werk doen door sponsoring of krijgen jullie ook steun van de Staat of gemeente? Het meeste door sponsoring, braderijen, kalenders, marktjes en door peter en meterschap. De gemeente draagt elk jaar 125 euro bij wat vergeleken met de andere gemeenten wel erg weinig is. We zouden wel meer krijgen maar dan zouden wij alle dieren moeten huisvesten zelfs grotere dieren zoals koeien enz., en ook dag en nacht ter beschikking staan. De Politie wekt ons nu al vele keren ’s nachts. Wij werken veel met vrijwilligers en dit kan je hen dus ook niet extra laten doen. Een dierenarts kost ons erg veel, soms komt dit op 4000 euro per maand, we laten alle kittens ook steriliseren, dit betalen wijzelf want Essen heeft geen kattenbeleid, eigenlijk is dit de enige gemeente die dit niet heeft hier in de omstreken. Op zondag 18 oktober is het onze wan-
deldag en kan je met onze honden een tochtje doen, en nadien iets lekkers drinken, en we hopen op mooi weer want dat maakt het toch wel wat aangenamer om te gaan wandelen. Onze opendeur is gewoonlijk in augustus. Via www.dierenasiels.com kan je ons ook volgen en kan je zien welke dieren er ter adoptie vrijkomen in alle asielen.
Wij passen ’s avonds alles aan want het kan regelmatig veranderen. Je kan een keuze maken door te vermelden welk dier je wilt en wat je graag zou willen dat het kan, zoals bv. goed met kinderen om kunnen, brave hond, dier dat lange tijd alleen kan zijn enz. Kijk maar eens op onze website en misschien vind je een goede vriend.
Interview
6
Vroeger hoorde je veel dat er een hond aan een boom werd achtergelaten, is dit nu ook nog het geval? Niet meer zo seizoensgebonden, want toen was het regelmatig in juli en augustus. Nu gaan de mensen regelmatiger op reis en gebeurt het eigenlijk over héél het jaar. Als je niet graag uw dier meer hebt wees daar eerlijk over en lieg niet , je kan dit gewoon aan ons uitleggen en dan kunnen we samen een oplossing zoeken, maar wij krijgen zoveel verhalen dat je snel weet dat het eigenlijk niet altijd even waar is. De honden komen gemakkelijk terug omdat ze dikwijls impulsief een hond aanschaffen! Zelf stellen wij voor om eens te gaan wandelen met de hond die je graag als je huisdier zou zien, want het moet echt klikken met het dier. Tijdens ons gesprek lag er héél de tijd een klein hondje Franske onder de tafel, dat voor enkele maanden daar verblijft omdat zijn baasje in een revalidatie verblijft. Maar Franske heeft het daar echt naar zijn zin en leeft als God in Frankrijk, dus het zal wel moeilijk zijn om dan weer naar zijn baasje te gaan waar het waarschijnlijk zéér rustig is. De honden hebben bij Canina een grote plaats om rond te lopen, ’s nachts slapen ze in een kleinere kennel met vloerverwarming. Buiten bezochten we alle dieren die er verblijven. De grote kennels zijn voorzien van een grasweide, daaronder zijn rasters gelegd zodat de honden geen putten en tunnels kunnen graven. De katten lagen rustig en knus in hun poezenmanden. Er zijn ook kamers met benches om de dieren in quarantaine te plaatsen indien nodig. Bij de geiten lopen ook de kippen rond en is er een stuk afgesloten voor de konijnen en er zijn enorme konijnen bij hoor. De paardjes en ezel lopen lekker te grazen en de hangbuikvarkens liggen lekker te slapen. Samen met Patrick heb ik erg genoten van deze rondleiding. Dus Sil zeker bedankt om ons te woord te staan, zij kan erg boeiend vertellen en je ziet echt dat dieren haar passie zijn! Hierbij voegen we ook nog een blad met “ Een steuntje in de rug: 1-2-3 ”. Daarin staat hoe je het peter en meterschap kan aanvragen en ook staat er uitleg in ivm wat je moet doen in noodgevallen. Hopelijk genieten jullie ook van dit interview en misschien ziet zij iemand van
jullie eens op een wandeling, opendeurdag of om een dier te adopteren en zo een gelukkige thuis te geven!
José Schrauwen Patrick Lambrechts
Sport
7
Den Uil verliest met 1-6 derby tegen Nieuwmoer Afgelopen zaterdagavond speelde KFC Horendonk een derby tegen KFC Nieuwmoer. Omdat Nieuwmoer vlak tegen Den Uil ligt is deze match wel specialer voor de supporters. Daarom is het ook de gewoonte voor sommige om wat vuurwerk en rookbommen mee te brengen. Het spel bij Horendonk was barslecht. Ze werd met een 1-6 helemaal ingemaakt. De sfeer bleef er wel goed in dankzij de supporters van Den Uil die zeer strijdlustig waren. Als er even iemand van Nieuwmoer tegen de grond lag op het veld, klonk het als volgd bij de Uilse supporters: “Pakt ne schup en slaagt eum dood!”.
Wout Suykerbuyk
Sport
8
FC Horendonk
U12 Senne Gommers
Seppe De Backer
Staf Konings
Quinten Dirven
Yoshi Konings
Yutter Matheusen
Lorenzo Potters
Viktor Leenaerts
Tim Van Loon
Jens Van Dorst
Jacub Ejankowski
De tijd van toen
9
De eerste sacramenten Vervolg: De biecht Ik herinner me in elk geval wél de biecht van elke maand, ter gelegenheid van de eerste vrijdag (bond van het H Hart van Jezus). Geen biechtVIERINGEN, zoals vanaf de jaren 70 de gewoonte waren, maar gewoon aanschuiven voor de biechtstoel. Voor de lessen begonnen werden we verondersteld om de kerk binnen te stappen om daar te gaan biechten. In twee rijen zaten we aan te schuiven, want een biechtstoel had immers twee kanten en ook twee "raampjes" die telkens open en dicht schoven. Achter een soort "ijzeren gordijn" zat dan de biechtvader die zijn oor te luisteren legde. Zo'n biecht begon steeds met: "Eerwaarde Vader, mijn vorige biecht is vier weken geleden en ik heb sindsdien ...." Ter voorbereiding hadden we op weg van thuis naar de kerk een hele tijd zitten piekeren wat we weeral allemaal verkeerd konden gedaan hebben! Eerst de doodzonden ... hoeveel keer zouden we godverd... gezegd hebben? of eens de mis verzuimd ... dat was ook een doodzonde! Over onkuisheid (een van de wraakroepende zonden) konden we niet eens oordelen, omdat we niet wisten wat dat was! Dan kwamen de dagelijkse zonden ...gestolen!!! we hadden immer altijd wel eens een snoepje genomen zonder het eerst te vragen! enz.... Gelogen? ja ... maar hoeveel keer juist? welk getal gaan we daar op zetten? In de meeste gevallen kwamen we dan uit op: 3 keer gevloekt, 2 keer gestolen, 3 keer gelogen en 2 keer ongehoorzaam geweest. Voor onze penitentie kregen we dan 3 onzevaders en 10 weesgegroetjes die we in de kerk, maar dan op een andere rij, moesten "volbrengen”.
De Plechtige Heilige Communie We waren dan al wel 11 à 12 jaar oud, maar we waren ons ganse katholieke leven opgevoed als brave, volgzame gelovigen. De paus was onfeilbaar en kritiek stond gelijk aan ketterij. We kenden intussen de hele catechismus van buiten, ook de vragen met een sterretje! De Mis was in het latijn en de priester stond nog steeds een eind verder met zijn rug naar het "publiek". Dat alles maakte dat ook bij onze Plechtige Heilige Communie de gezangen in het latijn waren! In tegenstelling tot de Eerste Communie die door de leerkrachten werd voorbereid, was de voorbereiding op de Plechtige Communie de taak van de pastoor! Hebben wij gezwoegd om dat "Tantum Ergo" te kunnen zingen! En dan dat Credo (geloofsbelijdenis) dat we van achter dat altaar moesten opzeggen ... oeverloos hebben dat we dat moeten inoefenen. Pastoor Jacobs was een strenge pastoor (de énige die Madame Matheusen durfde tegen te spreken ... en dat betekende héél wat!) en we durfden ons amper te bewegen daar, vooraan in de kerk. Een van de meisjes durfde zelfs niet eens te vragen om naar het toilet te mogen en ... heeft het dan maar in haar broek gedaan, waarna een nog ergere uitval van de pastoor het gevolg was! Die dag van de Plechtige Communie herinner ik me wel een stuk beter, vooral ook omdat we DRIE keer naar de kerk moesten, die zondag! Eerst naar de 8-uren-mis, om alvast in de stemming te komen! Bij de nonnekens kregen we nadien belegde broodjes met chocomelk, want er was amper tijd om
Plechtige communie zelf! Behalve dat het in het latijn was herinner ik me niet veel van die viering. Op de middag waren we dan terug thuis en werden de cadeautjes uitgepakt. Een missaal, in leder gebonden en goud op snee hadden we vooraf al gekregen, ons geschonken door de peter of de meter. En daar kwamen dan nog o.a. een "gouden" kruisbeeld en een rozenkrans bij én de nodige "postuurkes". Om 14.30 was er dan het lof waar we dan uit volle borst het Tantum Ergo mochten zingen, terwijl de priester in de middengang rondging met het "Allerheiligste", de monstrans met hostie! En dan pas, eindelijk ... was het tijd om te gaan feesten. Wat een geluk dat we allemaal veel honger hadden! zie uitgebreid menu…
Het Heilig Vormsel Als er één sacrament is dat in die jaren 50 en 60 schromelijk is verwaarloosd, dan is het wel dat vormsel! Ik weet niet of het er iets mee te maken had, maar jaarlijks kwam Mijnheer Den Deken (Verbist) naar de parochiekerk om de catechismus te overhoren. Samen met Pastoor Jacobs trok hij langs de lange rijen geknielde leerlingen om aan elk een vraag uit de catechismus te stellen, aangepast aan de leeftijd en de klasgroep vd betrokken leerling. Onze hartslag verhoogde stelselmatig naargelang die "inquisitiestoet" dichterbij kwam. Meestal was alles in orde en kregen we als beloning een bidprentje van een of andere heilige. Tot daar de voorbereiding op de sacrament van het vormsel... waarschijnlijk de test of we "tot de jaren van verstand" gekomen waren!
De tijd van toen Het vormsel zelf gebeurde op een gewone, doordeweekse klasdag! Rond half 10 werden we met een M.A.N.-camion van de gemeente opgehaald. We zaten in een haastig gepoetste ruimte waar losse houten banken in stonden en werden zo naar de decanale kerk gebracht. In die kerk zaten dan uiteindelijk alle
jongens en meisjes, van alle parochies van Essen, die een paar weken voordien hun plechtige communie gedaan hadden. Vooraan, tussen de twee communiebanken stond een soort bidstoel en links en rechts daarvan een man en een vrouw. Die, voor ons vreemde mijnheer X en Mevrouw Y, waren de
Eerste TV’s op Den Uil
REACTIE van Anneke Gabriëls Anneke Gabriëls las twee weken geleden het artikel over de eerste tvtoestellen op Den Uil. Zij stuurde onderstaande reactie terug: Elke zondag met ongeduld wachten op nieuwsplatform van Den Uil. Ik heb jullie reportage gelezen over de eerste TV Toestellen op Horendonk. Ik meld je daarover dat bij mijn ouders op de Vaartkant ook een TV toestel als 4 de op Horendonk aangekocht werd zoals ik mij herinner. Heel de buurt kwam toen TV kijken vooral schipper naast matilde die dag werd s’ avonds alles klaar gezet. De huiskamer stond bomvol en wij zelf hadden bijna geen plaats om te zitten. Zelfs Nonkel Bob met TV Ohee heb ik nog als kind meegemaakt. Als die dan op TV kwam maakte die een bepaalde beweging met zijn vingers en die deed ik dan mee. Ik kan zeggen dat deze periode niet vergeten is omdat het zo gezellig was.
10 gelegenheidspeter en -meter die meteen voor iedere vormeling zouden dienst doen. Aan een tempo van twee vormsels per minuut werden we dus gevormd. Nog net op tijd kwamen we dan weer op de school aan, gesterkt in ons geloof.
Cis Claessens
Levensverhalen Martha Schrauwen Op ne keer zaten we ’s avonds allemaal binnen in de keuken. Onze Sooi was er niet bij, maar ineens precies een geweerschot! Onze Stan wist wel dat onze Sooi aan het prutsen was met oorlogsrommel. Dus hij vloog snel naar buiten, recht naar de garage. Onze Sooi hevig bloedend, hij had een kogel doorgezaagd, geloof ik! De kogel was ontploft en de helft vloog in zijn hand. Recht naar dokter Francken, maar die kon er niets aan doen. ’s Anderendaags is er in het ziekenhuis dat stuk uitgesneden.
Varia
11
APENBROODBOOM: DE APENVERKIEZINGSSTRIJD BEGINT Zoals we vorige keer hebben gezien zijn de vele VLUCHTAPEN een verkiezingsthema geworden, naast WERK maar ook SPORT. Want apen zijn fanatieke sporters, van nature! De snelste en sterkste apen krijgen de mooiste en meeste vrouwtjes. Slappelingen moeten afwachten of er soms een apinnetje overschiet. Bij de apen telt: wie maakt de sterkste nakomelingen. Niet wie heeft de meeste pinda’s ofzo. Ook niet wie het mooiste is, nee nee: lelijke apen mits gespierd en goed gebouwd hebben goede kansen om zich voort te planten met een leuke harem om zich heen. De mensen zijn nog steeds – of is het weer – op zoek naar waarom ze zich met wie vermeerderen. Liefde is toch iets mysterieus en kan ineens de kop opsteken, zeg maar als een herfststorm. In apenland kennen ze geen liefde: het draait alleen om hormonen en zeg maar samen huppelen etc etc. Wel is er affectie en zijn apen als familiegroep heel trouw. De aappartijen kunnen dan ook weinig leren van de mensenwereld behalve dan dat beloven niet altijd betekent doen. Zo beloven veel mensenpartijen van alles zoals meer werk, minder belastingen etc terwijl ze dat niet altijd waar kunnen maken. In apenland wordt je opgepeuzeld als je meer belooft dan
je waarmaakt. Iets voor de mensenwereld? De Niet Voor de Aappartij organiseert vele verkiezingsbijeenkomsten waar ze BAAS AAP en DE WERKER vragen om te spreken. Nou die DE WERKER is een slimme aap. Hij zegt dat ze niet kunnen doorgaan met VLUCHTAPEN op te nemen in hun midden. Het wordt te duur en er komt ruzie van. Want de verschillen zijn te groot. Als er een paar VLUCHTAPEN zouden komen, dan was dat nog wel op te lossen maar nu overstromen ze de tot voor kort rustige savanne en er is geen apenbroodboom waar ze niet opeengepakt zitten met de savanneapen. Eten en drinken wordt krap. Wel moeten VLUCHTAPEN geholpen worden, maar liefst in eigen land of in de buurt. De Niet Voor de Aap partij is gesprekken begonnen met apenfamilies in verre landen om daar vluchtkampen te bouwen. Maar die willen eerst veel NINDA’s en pinda’s want ook zij worden overstroomd door VLUCHTAPEN. Vooral in SAPPELEN wordt veel gevochten en de winter komt er aan. Het is daar niet altijd warm zoals in de savanne. Vooral in de bergen kan het sneeuwen. De savanneapen weten niet eens wat sneeuw is. Dan spreekt BAAS AAP. Hij zegt: ik ben maar een simpele savanneaap en baas
Natuur op Den Uil Frank Rossen
van de familie SNURK. Maar je hoeft geen slimme aap te zijn om te zien dat er grote problemen op ons afkomen. En dat dat ten koste van ons de savanneapen zal gaan als we niet optreden. We moeten gaan praten met al die vechtende apen in verre landen en ze leren dat vechten niet alles oplost. Als er verschillende meningen zijn moet je met elkaar praten en zien een gezamenlijke oplossing te vinden. Hij zegt dat hij bereid is om te investeren in vluchtelingkampen ver weg, in NINDAfabrieken in de oorlogslanden, in adviseurs en VERDRAAGZAAMHEIDSTRAININGEN. Want zegt BAAS AAP: elkaar bevechten en zelfs doden omdat je niet hetzelfde denkt is barbaars. En wij willen niet terug naar het stenen tijdperk toen de apen elkaar alleen maar bevochten. Met dus veel ellende, hongersnood en dode apen. En wie het daar niet mee eens is moet maar oprotten en gaan vechten in verre slechteriklanden. De luisterende apen verwelkomen zijn toespraak met LUID APPLAUS!! Volgende keer meer over wat de Slimme Partij voor de Apen zegt. Spannende tijden hoor!
Wordt vervolgd…
Tjeerd Ossewaarde
Copyright, 19 oktober 2015, Essen (B)
Foto van de week
