1. Stichting Africare is in 2011 opgericht, als Christelijke non-profit stichting met als hoofddoel kindersterfte te verminderen in Afrika. Door middel van verschillende projecten richt de Africare Foundation zich op kinderen en families die leven onder de armoedegrens. Er wordt gestreefd naar het verbeteren van de leefsituatie van kinderen die leven in armoede en/of ziekte of lijden onder verwaarlozing en misbruik. Kinderen in honger Met de hulp van de lokale gemeenschap biedt de Africare Foundation een voedselprogramma voor ondervoede kinderen en baby’s. Ouders worden ondersteund en getraind bij het verbouwen van gewassen en ontvangen zaden en meststoffen om uit de armoede cirkel te komen. Kinderen zonder thuis Bij verwaarlozing/misbruik of overlijden van de ouders worden kinderen tijdelijk of langdurig opgevangen in het Africare huis. Adoptie door familie of bekenden heeft de eerste prioriteit maar indien er geen mogelijkheden gevonden worden om kinderen in een veilige omgeving op te laten groeien, helpt de Africare Foundation. Deze kinderen ontvangen goed onderwijs en worden getraind een zelfstandige toekomst op te bouwen. Kinderen in nood Ernstig zieke kinderen worden vanuit dorpen naar het ziekenhuis gebracht en bijgestaan tijdens de opname periode. Ouders wordt geleerd om ziektes tijdig te herkennen en de stappen die ondernomen moeten worden ten goede van het kind. Er wordt verwacht dat zij hun kennis doorgeven in het dorp waar ze vandaag komen om onnodige kindersterfte tegen te gaan en kennis te verspreiden. De Africare Foundation streeft ernaar zoveel mogelijk in eigen onderhoud te voorzien om de onkosten te reduceren. Voedsel wordt zo mogelijk zelf verbouwd en er wordt nauw samengewerkt met de lokale bevolking. Dit alles wordt gerealiseerd met God’s liefde als belangrijkste wapen in de strijd tegen armoede. Help a Child, Change a Life. Als ZWO commissies van Oudenbosch en Oud Gastel willen wij Africare in ieder geval in 2015 en 2016 steunen met onze bijdrages uit collectes en andere activiteiten. Voorlopig richten we ons daarbij vooral op het zogenaamde “melkproject” van Nicole van Elteren. Dit betreft dus vooral zorgen voor de middelen om babyvoeding te kunnen aanschaffen. Als de moeder bij de geboorte overlijdt of wegens omstandigheden de baby niet kan voeden is er eigenlijk geen alternatief.
Flesvoeding voor baby’s is onbetaalbaar en daarom zorgt Nicole daarvoor, of in Nkhoma zelf of via de families in de dorpen, als het kindje daar weer wordt opgevangen na verblijf in het ziekenhuis. Graag ondersteunen we een tijdlang dit levensreddende werk samen met u.
2. Zoals u weet, steunen we als ZWO commissies van Oudenbosch en Gastel & Kruisland vanaf 1 januari 2015 deze stichting van Nicole van Elteren met als doel het verminderen van kindersterfte in Afrika. Concreet gebeurt dit momenteel met het melkproject van Nicole in Nkhoma, waarbij zij ondervoede baby’s van groeimelk voorziet, omdat deze veel te duur is voor de mensen daar om aan te schaffen. Als de moeder is overleden of geen borstvoeding kan geven, zouden de baby’s zonder de hulp van Nicole overlijden. Hiernaast helpt zij zoveel mogelijk de armste mensen met het betalen van ziekenhuisrekeningen, het verstrekken van voedsel en het geven van zaden en kunstmest voor een betere oogst. Voor weeskinderen zoekt zij een thuis bij familie en samen met de jeugdzorg zoekt zij ook adoptie gezinnen en momenteel zorgt zij voor 6 kindjes, die zij in haar huis heeft opgenomen. Daarnaast werkt Nicole in het C.C.A.P. missie ziekenhuis, waarmee zij samenwerkt voor de opvang en hulp aan de kinderen. Sinds begin januari 2015 is haar moeder Lilian bij haar op bezoek. Van haar kregen we een verslag, waaruit heel goed duidelijk wordt, wat Nicole doet. Daarom geven we dit graag aan u door. Armoede betekent in het straatarme Malawi, dat mensen letterlijk geen eten kunnen kopen voor hun kinderen, laat staan voor zichzelf. Er worden dan ook heel wat ondervoede kinderen in het ziekenhuis opgenomen. Het is een schrijnend probleem. De voorraad maïs, waar men sima (een soort dikke griesmeelpap ) van maakt, is al lang op en het duurt nog zeker enkele maanden voor men weer opnieuw kan oogsten. Om een goede oogst te krijgen moet het land bemest worden en moet er kunstmest gestrooid worden maar ook daar hebben de mensen geen geld voor. Dit houdt in dat er vaak maar 2 zakken maïs geoogst worden terwijl er met goede bemesting zeker 6 zakken van het land gehaald zouden kunnen worden. De dagindeling van Nicole: De eerste baby is vaak om vijf wakker gevolgd door de rest. Dit is overigens een vrij normale tijd in Malawi om op te staan. Het is dan licht en als je geen stroom hebt sta je op wanneer het licht is en ga je naar bed als het
donker is. Ze doet de kinderen in bad en kleedt ze aan, sust de ruzietjes en troost waar nodig. Dan maakt ze eten klaar. Om zeven uur komen de twee oppassen en gaat ze naar het ziekenhuis waar vaak al een hele rij mensen op haar zitten te wachten. De een komt weer nieuwe blikken babyvoeding halen en de ander hoopt dat Africare Foundation de ziekenhuisrekening wil betalen omdat sommige mensen dit zelf onmogelijk kunnen. Ze voert talloze gesprekken om te kijken hoe de situatie is. Hoe zijn de kindjes er aan toe. Uit welk dorp komen ze. Is er familie die kan helpen. Hoe is de gezondheid van de moeder. Vaak geven ze het laatste restje eten aan hun kinderen en zijn ze zelf ook ondervoed en niet in staat meer om goed voor hun kinderen te zorgen laat staan op het land te werken. Het is een neerwaartse spiraal waarin ze zijn terecht gekomen. Ze probeert te helpen waar ze kan. Deelt babyvoeding, kleding, drinkflessen, zakken likunipala (een soort instant maïspap), dekens, zakken maïs enz. uit en stopt de kindjes een knuffeltje in de handen. Vaak geeft ze ook nog wat geld zodat de moeder met de fietstaxi of de minibus naar huis komen. Urenlang hebben ze gelopen met vaak twee kinderen. Een op de rug en één voor. Nu hebben ze ook nog al die spullen. Ze zijn verzwakt door het weinige eten en laat ze dan ook nog maar eens heel de weg terug naar huis lopen! Tussen de middag gaat ze naar huis om samen met de kinderen en de oppassen te eten. Zodra ze de poort open doet klinkt het al van ver: “mama, mama”. Er hangen standaard twee kinderen aan haar benen en ze willen alle twee opgetild worden en aandacht hebben. Na het eten vertrekt ze weer naar het ziekenhuis tot vier uur. Dan gaan de oppassen naar school tot zes uur en heeft ze de zorg over vijf kinderen waarvan er één van de oppas is. Omdat Maria en Diana tussen de middag vaak niet meer slapen zijn ze rond deze tijd erg moe en wat kunnen vijf kinderen onder de twee en een half dan veel geluid produceren. Toch wil ze dat de oppassen naar de avondschool gaan want Nicole vindt het belangrijk dat ze hun middelbare school diploma behalen. Ze zitten nu beide in het laatste jaar. Africare Foundation betaalt hun opleiding. Om zes uur wordt er gegeten en gaan de kinderen weer in de teil. Ze krijgen nog een lekkere fles melk en worden in bed gestopt. Nog even knuffelen en dan is het tijd om het huisje weer op orde te brengen. 3. Het is begin september 2015 en graag laten we u weten, dat tot nu toe is dit jaar ruim € 1300,- namens u aan Africare overgemaakt is. Op de poster in de hal van de Pastorije kunt u aan de gevulde melkblikken zien hoe de stand van de bijdrages is. Zoals u weet, voorziet Nicole gezinnen waarvan de vrouw niet zelf haar baby kan voeden, van de in Malawi heel dure poedermelk. In feite levensreddend werk voor de kleine kinderen. De leus van Africare is niet voor niets: help een kind, verander een leven!
Omdat zij de blikken poedermelk zelf wegbrengt in de dorpen of meegeeft aan de moeders of familie als zij voor controles naar het ziekenhuis in Nhkoma komen, ziet zij de baby’s regelmatig en houdt zij in de gaten hoe het met hen gaat. Waar nodig en mogelijk helpt zij ook nog met andere voedingsmiddelen voor de arme gezinnen of regelt zij vervoer voor de moeders naar het ziekenhuis. Als de moeder of de familie helemaal niet in staat is om een kindje op te vangen, neemt Nicole voor korte of langere tijd de baby op in haar eigen zogenaamde babyhuis. Voor baby Maria kon de moeder niet zorgen en naar later bleek de oma ook niet. Zo kwam Maria bij Nicole in het babyhuis. Omdat opvang in de toekomst ook niet mogelijk bleek, wilde Nicole graag voor haar blijven zorgen en intussen is Maria door Nicole geadopteerd. Diana, een meisje met een heftige ziektegeschiedenis achter de rug, waar Nicole heel nauw bij betrokken is geweest, is na haar herstel ook bij haar in het babyhuis gebleven. Onlangs bleek, dat ook voor haar in haar eigen omgeving geen mensen kunnen zorgen, hoe erg zij dat ook vinden. Binnenkort zal Nicole nu ook Diana, die 3 jaar is, gaan adopteren. Regelmatig verblijven nog andere kindertjes in haar huis evenals momenteel 2 tienermeisjes, Katie en Tiwange. Voor deze 13-jarige probeert zij vooral voor een goede opleiding te zorgen. Voor zover nu bekend is, zal Nicole hopelijk eind september naar Nederland komen samen met Maria en Diana. Als het zover is hoort u dat natuurlijk en dan wil Nicole u ook graag persoonlijk meer laten zien en horen over haar werk en haar gezin. Nadere informatie hierover volgt dus nog.
