Hein de Jong
Ontbinding Toneelstuk in zeven scènes
2012
© Hein de Jong, 2012 Niet vermenigvuldigen of opvoeren zonder schriftelijke toestemming vooraf.
[email protected]
Personages : Martine: Martine, Marjolein: Marjolein, Johan: Johan, Jan: Jan van der Weg, Huisarts: Van der Vaart Notaris: Alfons, Politieman, bewaarder. 1.
Martine, dochter van Marjolein. Een onzeker mooie, jonge vrouw van ongeveer dertig jaar zonder eigen mening. Zij lijdt aan paniekaanvallen en is het liefst in de buurt van haar moeder. Zij laat zich door haar moeder domineren, manipuleert, is grillig van karakter.
2.
Marjolein, moeder. Een te opgemaakte volksvrouw, kapster van beroep, opvallend gebruind. Kan niet verdragen dat zij kanker heeft en is bang zowel haar relatieve schoonheid als haar verstand te verliezen. Had haar leven altijd onder controle en wil dat zo houden.
3.
Johan, stiefvader. Een gebrekkige kleine man met klompvoet. Is gefrustreerd over het leven, zijn fantasieën zijn niet bewaarheid geworden. Deze afhankelijke man is alcoholist geworden, in een roes voelt hij zich volmaakt. In werkelijkheid voegt hij zich naar z’n vrouw om bij haar compensatie voor zijn tekortkomingen te vinden .
4.
Chauffeur, Jan van der Weg Is fors en gespierd met op beide armen tattoos. Moeders mooiste maar niet slim, wel goedmoedig en naïef. Kan niet met innerlijke conflicten omgaan. Heeft moeite met acceptatie dat zijn vriendin een loeder is. Moet zijn wereldbeeld bijstellen.
5.
Huisarts, Van der Vaart. Jonge vlotte huisarts. Spijkerbroek. Vierkant tasje op de rug. Professioneel begaan, vriendelijk, oppervlakkig.
6.
Zuster van Marjolein, Astrid. Leeft op problemen in zusters gezin.
7.
Politieman. Een man die gedetineerden kleinerend behandelt. Kleine sadist die privileges uitdeelt aan mensen die afhankelijk van hem zijn.
8.
Notaris, Alfons Kleine in pak gestoken man die snel en oppervlakkig praat en een autistische inslag heeft. Is intelligent, slim en vlug, gaat geen emotionele binding aan, is doelgericht.
9.
Gevangenisbewaarder. Regels gaan voor alles bij hem. 1
Scène 1: (Marjolein, Martine en Johan gaan van tafel en spelen dart. Opgewekt onecht aandoend gelach, TV beeld met populair programma zonder geluid). Martine
Je moet niet altijd zo tegen mij aanduwen. Het is mijn beurt toch.
Marjolein
Sorry hoor.
Martine
Okay. Ik moet me concentreren. Ga even opzij.
Marjolein
Ja, ja. Je gaat mij niet van m'n plaats duwen. Je moet wachten tot ik klaar ben.
Martine
Het was maar een grapje, 't is toch maar een spelletje.
Marjolein
Juist spelletjes moet je serieus doen. Jouw beurt komt nog.
Martine
Okay, okay ik wacht wel.
Marjolein
Nu is het jouw beurt. Kijk.
Mooie worp. Hoeveel punten heb je, es even kijken……Ik heb de laatste worp. (Johan loopt trots naar dartbord) Johan
Marjolein
Laten we wat anders doen…
Martine
Ja, niet steeds hetzelfde spelletje.
Marjolein
Nou, nou , het is best leuk toch.
Martine
Jawel, maar niet voor elke dag.
Johan
Ik heb de meeste punten.
Martine
Jij staat ook lekker stevig met je klompvoet. (Opgewekte sfeer slaat om).
Marjolein
Nou, nou een beetje rustig. Hij heeft steeds jouw schoolgeld betaald, alle extra kleren, de sportschool en ga zo maar door. Je moet je schamen…Gedraag je in ieder geval.
Martine
Vanaf mijn 12 e jaar…daarvoor heeft pappa alles betaald.
Marjolein
Die is vertrokken en heeft nooit meer iets van zich laten horen…zo is je vader. Laat die er even buiten. 2
Martine Marjolein
Hij is wel m’n vader, die pak je niet van mij af. Hij heeft geen kaart meer gestuurd. Vond hij kennelijk niet nodig. Voor mij is hij verdwenen, weg. Je hebt ’t met Johan maar getroffen.
Martine
Ik heb het met Johan maar getroffen? Natuurlijk maar hij is m’n vader niet. Ik heb niets tegen jou begrijp me. Ik heb het gevoel dat ik…een huis ben zonder dak…of liever zonder fundering.
Johan
Geen scène alsjeblieft…niet opnieuw…we waren net zo leuk bezig.
Martine
En jij, jij wil…dat ik braaf mee doe. Ik zal je zeggen, ik doe de hele tijd niets anders. Ik probeer zo te zijn als jij, ma, er net zo mooi uit te zien als jij wanneer je uit de kapsalon terugkomt…met een mooi kapsel, prachtige nagels…goed verzorgd…toch voel ik er niets bij.
Johan
Wij weten wel dat je moeder er goed uit ziet…daar hoef je niet over te beginnen, dat is niet verkeerd.
Martine
(tegen Johan) …en denk maar niet dat ik zo word als jij. Ik wil me niet zielig voelen…zoals jij. Maar niets voelen…dat is zo’n verschrikking…zo’n leegte…(wrijft zich over buik).
Marjolein
Jij bent gelukkig wel weer gaan eten…dat is een zorg minder, Tien.
Martine
Martine moet je zeggen, dat weet je toch? Ik ben geen Tien meer.
Marjolein
Ach ja, je werd gepest met Tien. Je bent geen tien…en later zeiden ze…je bent nog tien, het was nooit goed in hun ogen. (Martine doet handen voor beide ogen).
Martine
Ik word gek van jou (trekt aan haar haren, stampvoet).
Marjolein
Het is met ’t pesten op school begonnen.
Johan
Daar moet jij je toch mooi niets van aantrekken…
Martine
(Smekend). Noem me dan Martine.
Johan
Zullen we een ander spelletje doen?
Martine
Dit put me zo uit...ik ga even liggen. (Gaat de kamer uit). 3
Johan Marjolein
Het is nog vroeg, ik ga nog even biljarten denk ik. (Gaat weg). Zo is ’t gezellig en zo ben je weer alleen…Heb ik ’t nóg niet verteld, te onrustig…misschien is er ook niets aan de hand. (Marjolein belt haar zuster). Hallo…meid. Hoe gaat het?
Astrid
Ja, en met jou. Weet je dat Lida van hiernaast overleden is?
Marjolein
Die? Is ook snel gegaan.
Astrid
Ze heeft niet veel geleden hoor. Maar geen wonder, je weet hoe ze geleefd heeft. Trouwens, heb je al uitslag?
Marjolein
Nee, de huisarts zou nog langskomen. Attent hoor. Hij heeft toch ook zijn vrije tijd.
Astrid
Zeker weten, maar ze declareren het wel hoor, anders zou de zorg nooit zo duur zijn geworden.
Marjolein
Alles wordt toch duurder…Je merkt 't aan de boodschappen.
Astrid
Je kan natuurlijk naar de markt, maar heb jij daar altijd zin in? Nee toch. Het moet niet gekker worden. Waar gaan we heen met z’n allen?
Marjolein
Ik heb zo raar gedroomd. Moet je horen. Ik fiets rustig tussen de weilanden door en plotseling moet ik een snelweg over…ik kom daar niet meer vanaf. Het verkeer raast rakelings langs me heen…Ik fiets over een klaverblad, je weet wel en uiteindelijk kom ik op een fabrieksterrein…en moet ik terug, weer de snelweg op…om weer op het fietspad te komen. Ik kom in een vreemde stad…zit ik op een terrasje…Normaal zit ik dan te kijken…ik zie wat er langsloopt. In de droom was het alsof ik zelf voorbij trok…ik keek vanaf het terras naar mijzelf en voelde mij verdwijnen in de mensenmassa. Gek hè. Alsof ik …niet keek maar bekeken werd door degene door wiens ogen ik dus keek, en die z’n ogen dicht deed… (De bel gaat).
Astrid
Ik hoor de bel gaan.
Marjolein
Ja, ik moet ophangen. Bel je morgen…vanuit m'n nieuwe sportschool. (Marjolein hangt op en doet de deur open).
Van der Vaart
(Sportief gekleed. Rugzakje) Goedenavond…kan ik binnen komen?
Marjolein
Natuurlijk. Kom binnen. 4
Van der Vaart
De laatste keer kwam ik voor Uw dochter. Hoe gaat het met haar, weer wat in evenwicht?
Marjolein
Wisselend hè, erg wisselend. Ze maakt soms lelijke wonden.
Van der Vaart
Ze moet aan de man hè. Dat geeft haar stevigheid, dan moet zij zich met zo’n man redden. Geeft richting aan haar bestaan.
Marjolein
Oh, liever niet zeg. Bespaar me die toestanden. Maar goed, snijden doet ze niet meer. We proberen Tien zoveel mogelijk huiselijkheid te geven…we hebben net nog dart gespeeld.
Van der Vaart
Is ook wat waard. Is ze thuis?
Marjolein
Even luchtje scheppen…oh nee, ze is boven geloof ik. Is heb zo raar gedroomd…
Van der Vaart
Ach ja, mensen halen wat uit. Ik zeg maar, dromen zijn bedrog.
Marjolein
Gelukkig maar. Ik ben er erg van geschrokken.
Van der Vaart
s'Avonds doe ik de…zeg maar…moeilijke gesprekken. Daar staat tegenover dat ik een middag vrij neem om te fietsen.
Marjolein
Daar ging m’n droom ook over.
Van der Vaart
Mooi toch mevrouw.
Marjolein
Je hoeft geen mevrouw te zeggen…kopje thee?
Van der Vaart
Fris mag ook, ik moet nog bij meer mensen langs. Het is gelukkig niet bij iedereen even ernstig.
Marjolein
Nee? (Telefoon gaat).
Astrid
Is de huisarts al weer weg?
Marjolein
Nee, ’t kan nu even niet.
Astrid
Heeft ie al wat gezegd?
Marjolein
Ik bel je zo terug. (Stilte…)
Van der Vaart
Ik ben bijna vergeten waarom ik kom. Maar goed, het goede nieuws is dat de primaire tumor weggehaald kan worden en de 5
Marjolein
uitzaaiingen…hopelijk zijn die gevoelig voor een chemokuur… We hadden ’t toch over een knobbeltje van bindweefsel?...Je vond het verdacht voor een vergroeiing rond een soort blaasje…
Van der Vaart
De foto’s laten zien dat het geen cyste is …het is rafelig van structuur…en de klieren…zijn verdacht…Dat met de uitslagen van het bloedonderzoek…
Marjolein
Ik kan me er geen voorstelling van maken.
Van der Vaart
Daarom kom ik even langs.
Marjolein
En nu?
Van der Vaart
Ik moet het verder over laten aan het oncologisch team…die zijn goed hoor. Een top team.
Marjolein
Moet ik geopereerd worden?
Van der Vaart
Een borstsparende operatie…natuurlijk. Het kan cosmetisch verantwoord gebeuren. U blijft er goed uitzien hoor. (Marjolein voelt aan knobbeltje.)
Marjolein
Dat voelt niet…verkeerd.
Van der Vaart
U krijgt natuurlijk een folder met voorlichting…over haar uitval…pruiken, reconstructieve chirurgie…statistieken. Hier. …Oh, nog wat. Die hoofdpijn is ook verklaard. Zowel de neuroloog als de oogarts hebben mij bericht gestuurd…
Marjolein
Denkt u echt dat ik kanker heb? Voel nou nog es, voelt toch goed? (Huisarts aarzelt maar onderzoekt borst).
Van der Vaart
Denken? Ik weet het zeker. Onderzoek heeft uitgewezen…dat er uitzaaiingen zijn…in de hersenen. Dat moeten jullie weten want de behandeling zal zwaar zijn. En zonder behandeling krijg je rare karakterveranderingen.
Marjolein
Ho, ho borstkanker…daar hadden wij het over. Waar komt U nu mee aanzetten?
Van der Vaart
Een kanker komt zelden alleen. Die hebben de neiging om uit te zaaien.
Marjolein
U zegt maar wat. De specialisten hebben me daar niets over verteld. U komt wel erg grof binnenvallen… 6
Van der Vaart
Luister mevrouw, dit is een slecht nieuws gesprek. Dat heeft als eigenschap dat ik eerst het slechte nieuws vertel, zodat er tijd overblijft om de schok op te vangen. Ik weet waar ik mee bezig ben.
Marjolein
(Trekt haar kleren weer aan) Borstkanker, uitzaaiingen in mijn hoofd. Vindt U mij gestoord of bent U gestoord? (Johan komt binnen).
Johan
Biljartclub is bezig. Heb ik weer. Bezoek zie ik.
Marjolein
Die man zegt dat ik gek wordt. Ik had een knobbeltje in mijn borst, ik had het je vanavond willen vertellen…maar jij moest zo nodig weer de deur uit.
Johan
Je hoort tegenwoordig zoveel verhalen over foute diagnoses. We nemen niet alles zomaar aan. We laten een second opinion doen, ja, we laten ons niet zomaar met een kluitje in het riet sturen zeg. Of niet?
Van der Vaart
Het staat U vrij maar ik moet het U ontraden. Het kost alleen maar kostbare tijd… (Telefoon gaat weer. Marjolein neemt op).
Marjolein
Ja…ja. Het kan meevallen.
Johan
Je zuster? (Pakt telefoon af). Nee, nu even niet.
Van der Vaart
Ik zou geen tijd verliezen. Jullie weten me te vinden. M’n secretaresse geeft morgen de afspraak met het ziekenhuis door…die heb ik kunnen vervroegen. (Huisarts gaat).
Johan
Het is niet waar hè. Je ziet er zo goed uit, ik kan ’t n iet geloven…
Marjolein
(Marjolein bekijkt zichzelf in de spiegel, stelt zich zo voordelig mogelijk op) Ik ben een fortuin kwijt om dit ideaal te bereiken…Op straat kijken ze me na…ik voel dat…ze denken, wat moet die klompvoet met zo’n vrouw. En ik zal me dat laten afnemen…een borst weg…misschien twee…en dan nog gek worden…geen denken aan. Ik ga die aftakeling niet meemaken. (Even stilte). Dit valt mij zo rauw op het dak. Het gaat t snel. Ik vind het bindweefsel knobbeltje al erg. Echt, ik weet het niet meer. Maar een langzame aftakeling, nee…nee.
Johan
Wat wil je dan? Mij zo achterlaten? Ik heb je met m’n gebrek als een prinses verzorgd…je bent niets te kort gekomen…en 7
ik…zal je een schoonheid blijven vinden, dat beloof ik. Wat er ook gebeurt. Laat je alsjeblieft behandelen. Marjolein
Zo te horen heb ik m’n leven gehad…ik pas ervoor om afhankelijk van jullie te worden.
Johan
(Slaat z’n armen om haar heen). Ik zal voor je zorgen, ik geloof deze dokter niet. (Martine komt beneden)
Martine
Oh, jullie samen.
Marjolein
Ja,.. zoals je ziet.
Martine
Wat staan jullie daar innig…Is er wat?
Johan
Ja, …je moeder.
Marjolein
(Onverschillig). Ik schijn kanker te hebben.
Martine
Oh, nee…
Johan
Ze wil zich niet laten behandelen…ik vind een second opinion nodig, misschien is het toch bindweefsel. (Martine begint te hyperventileren).
Marjolein
Oh, Tien, blijf rustig. (Marjolein pakt Martine vast en zet haar op een stoel aan tafel).
Martine
Nee, nee…
Marjolein
Geloof je mij niet? Voor mij is het wel duidelijk. Ik trek mijn eigen plan. (Martine staat op en loopt wanhopig heen en weer en gaat bij Johan staan). En jij, jij moet eens op je eigen benen staan. Ik heb nu lang genoeg voorgedaan hoe je moet leven. Doe het zelf eens. Altijd maar angstig voor dit en voor dat. Stap de wereld in, verzorg je. Snij gvd jezelf niet. Heb ik dat gedaan? Tien, je hebt mij de schuld willen geven van al jouw gedoe. Dat is nu voorbij.
Martine
Toe mam, zeg nou eenmaal Martine.
Marjolein
Voor mij ben je Tien, hoor je, voor mij ben je Tien. Tien. Tien.
Martine
Ik bedenk m'n eigen naam wel. (Ouders gaan naar boven, Martine blijft achter in een sfeer van eenzaamheid). 8
Scène 2: (Marjolein gebruind gelaat, loopt in woonkeuken onrustig heen en weer. Gaat voor kaptafel met gouden omlijsting rond de spiegel zitten. Smeert gezicht in dat zo een wit masker krijgt, uit de radio klinkt een lied van André Hazes. Ze ontbloot haar borsten, kijkt naar zichzelf en bevoelt dan haar borsten. Daarna betast zij langzaam haar schedel.
Marjolein
Als ze maar de goeie dingen zeggen. Alsjeblieft. Als ze maar niet zeggen “wat sneu voor je…of…het kan ook meevallen…” Jij daar (Marjolein wijst naar de spiegel) jij blijft die je bent…jij zal niet verzaken. Je hebt duizenden klanten mooi gemaakt…al die verhalen aangehoord….Zij blijven leven…ze zullen me zo zijn vergeten. M’n Martine…wat zal er van haar worden…ik heb haar nooit echt kunnen bereiken… Ze lijkt op mij ja…als een spiegelbeeld…alleen ik, ik zou me nooit snijden, niet in m’n pols…en al helemaal niet in m’n gezicht….Waar haalt ze ’t vandaan…Genen van haar vader? Johan is geen haar beter, die drinkt zich zonder mij kapot. Mijn dochter…als het tot haar doordringt…wat zal ze doen? Mijn Martine waar mijn leven om draait… Mijn baarmoeder is het graf van mijn toekomst…zei ik, toen ik zwanger werd. Ik heb tot vandaag m’n eigen vloek overleefd. (Kijkt weer in de spiegel). Ik ben niet veranderd. De spelregels zijn veranderd. (Martine komt binnen).
Martine
En wat zei hij?
Marjolein
Ben je al binnen….of wat? Kan je niet even groeten?
Martine
Je bent toch bij die specialist geweest ….. die je zo aardig vond…voor second opinion?
Marjolein
Ik was wat laat…
Martine
Nou…?
Marjolein
Eerst bij de pedicure….het verkeer zat vast …. Ik kon meteen doorlopen.
Martine
Zal ik even koffie voor je inschenken?
9
Marjolein
Nee dank je. Je moet niet zo aardig doen…. Dat ben je anders ook niet.
Martine Nou mam….hoor wie ’t zegt. (Marjolein recht haar rug gaat daarna op een stoel zitten.) Marjolein
Het is nog wel te behandelen.
Wat? Zeg ’t nou. Eerst mag ik niet mee…. en nu hou je mij aan het lijntje. (Marjolein verbergt haar gezicht in haar handen) Martine
Marjolein
Die klootzak zegt ook dat ik kanker heb. Krijg zelf de kanker, krijg nou helemaal zelf de kanker.
Martine
Krijg nou zelf de kanker?
Marjolein
Hoe wilt u ’t hebben? vroeg hij. Met bestraling vooraf en chemokuur na kunnen we de dood een jaar of twee uitstellen.
Martine
Dat is wel wat.
Marjolein
Begin jij ook al met dat meelijwekkend gedoe? (Marjolein loopt naar de spiegel, haar gezicht klaart op) Weet jij wat ik denk? Nou, die man neemt mij dit niet af….ik ben van mezelf. …snap je?
Martine
Ja, ja.
Marjolein
Jij irriteert me met je ja-ja. Hou je mond liever. Schenk es in.
Martine
Hoe verliep dat gesprek nou? Het is me niet duidelijk. Heb je kanker of bindweefsel, daar ging het toch om?
Marjolein
Luister.. zeg dat woord niet meer.
Martine
Hoe smaakt de koffie. Sterk genoeg?
Marjolein
Vies, vies en nog es vies.
Martine
Het is gewone koffie zoals altijd. Hoe ziek ben je nu?
Marjolein
Zie ik er ziek uit. Nee, nou dan. Ben ik dan ziek? Hij kan dat nooit zien bij een gewone controle. Die man is niet goed bij zijn hoofd. Hij is zelf ziek…
Martine
En als het wel zo is …. (Marjolein loopt weer naar de spiegel). 10
Marjolein
Hoe kun je nou in de ogen zien dat je uitzaaiing in de hersenen hebt….kwakzalver.
Martine
Als het wel zo is…
Marjolein
Luister kind. Als het wel zo is, wil ik die behandeling niet. Ik ga niet voor lijk lopen. Stel je voor, mijn haar weg, borsten afgezet. Als een geraamte rondlopen, miss skelet op hoge hakken. Mij niet gezien.
Martine
Dat zal niet meevallen… zo'n aftakeling….
Marjolein
Zeg dat niet, hou je mond.
Martine
Goed, ma.
Marjolein
Ik wil niet dat jij of mijn vriendinnen het achter mijn rug over mij hebben.…niet….helemaal niet…Niemand heeft het achter m'n rug over mij. Begrepen?
Martine
Natuurlijk, waarom zouden wij?
Marjolein
Omdat het vermakelijk is, dat juist ik, hoor je, juist ik zo’n ziekte krijg. Er zijn mensen die ‘t verdienen maar ik verdien dit niet. Ik zeg, dank je wel, ik bedank hiervoor. Ik heb me altijd pico bello verzorgd, ik ben een voorbeeld voor jonge vrouwen, ja ook voor jouw vriendinnen. Als ik weg val, waar moeten zij dan nog in geloven?
Martine
Je hebt gelijk.
Marjolein
Jij geeft mij wel erg gemakkelijk gelijk. Kan het je allemaal niets schelen?
Martine
Ma, jij gaat niet dood, dat kan gewoon niet. Je ziet er nog zo goed uit. Soms zien mensen echt niet wie de Marjolein en wie de Martine is….laatst ….
Marjolein
Hou je mond. Ik ga dood.
Martine
Oh….oh…
Marjolein Martine
Ik ben kwaad en als ik niet kwaad ben…voel ik mij dood. Ik zou voor de behandeling gaan. Misschien valt het tegenwoordig mee. In de Telegraaf stond laatst nog een artikel over positieve energie.
Marjolein
Jij wil dat ik aftakel. Het zal niet gebeuren. Maak een afspraak met de huisarts…nu meteen. 11
Martine Nu? Laat het even bezinken. (Marjolein loopt wanhopig naar de spiegel). Marjolein Ik wil mezelf blijven, tot het einde. Bel hem op. (Martine belt, …4 wachtenden voor u…..indringende onpersoonlijke stem, verbinding verbroken, hangt weer op) Martine We moeten nog zoveel bespreken….Heb je van mij gehouden? Dat is de vraag die me bezighoudt. Ben je wel eens gelukkig geweest door mij? Marjolein
Ik heb je behandeld alsof jij mezelf was, zoveel heb ik van jou gehouden. Jouw vlees is mijn vlees, jouw gezicht is mijn gezicht….hoe bedoel je of ik van jou heb gehouden…..je bent mijn Martine.
Martine
Jouw spiegelbeeld bedoel je. Mijn vraag is niet of je van jezelf houdt, dat weet ik maar al te goed. Heb je van mij gehouden? Van Martine.
Marjolein
Natuurlijk…liefje.
Martine
Dat heb je dan weinig laten merken. Ik moest altijd naar jouw pijpen dansen… die school was niet goed, dat vriendinnetje deugde niet…die jurk mocht ik niet aan. Uitgaan pas op mijn achttiende….en maar braaf pootjes geven. Ik vroeg, heb je van mij gehouden…van dat deel dat niet is zoals jij….dat stiekem in het fietsenhok neukt voor een Breezer….die zichzelf snijdt om wat te voelen….die de slaappillen van haar moeder heeft gestolen om in één keer in te nemen….Jij houdt alleen van jouw spiegelbeeld. Je ziet niet hoe ik echt ben.
Marjolein
Als je niet jezelf bent….Luister, het gaat even niet om jou ja. Jij hebt geen kanker.
Martine
Ik heb je zo gehaat, zo gehaat met je eeuwig commentaar. Loop ik met zo'n snee en zeg je: "Heb je je gesneden, ja, je was toch niet blind".
Marjolein
Dat is verleden tijd, we gaan toch weer goed?
Martine
(Ineens vriendelijk) Ja je hebt gelijk.
Marjolein
Bel de dokter nog es. Ik wil euthanasie. Mij wacht een eindeloos lijden, nee uitzichtloos. Ik kan uitzichtloos lijden niet aan.
Martine
Nee, dat kan je niet….nee. Je moet je eigen schoonheid kunnen blijven zien, niet waar? 12
Marjolein
Het is ook beter voor jou. (Johan komt binnen, quasi opgewekt).
Johan
Aan de koffie?
Martine
Ma wil euthanasie laten plegen…Ze vraagt niet eens of ik het er mee eens ben. (Tegen Marjolein) Bel hem zelf maar op. Toch euthanasie?
Johan Martine
Ze is bij die andere specialist geweest voor second opinion. Die heeft het volgens haar ook bij het verkeerde eind, maar toch wil ze euthanasie. Ze kan niet meer normaal denken.
Johan
Wat zei hij?
Marjolein
Wat zei hij? Dat ik een levend lijk ben, dat zei de dokter. Is het nou goed. En zij daar wil m’n aftakeling meemaken. Tot het einde genieten van mijn verschrompeling.
Martine
Ma, jij wil je niet laten behandelen. Wat wij vinden doet er voor jou niet toe. Zolang je ons hebt is er geen sprake van uitzichtloos lijden.
Johan
Je kan nog best een hele tijd mee. Het percentage dat vijf jaar overleeft neemt elk jaar toe. Bovendien…
Marjolein
Bespaar me de details, alsjeblieft. Het is een bevrijding van jou af te zijn met je gekreun van pijntje hier, pijntje daar. Geloof me, ik krijg de huisarts wel om. Daar heb ik mijn eigen trucjes voor. Als ik eenmaal bij de commissie ben, ben ik erdoor.
Johan
Die trucjes ken ik. Luister, er is nu niets aan jou te zien wat een euthanasie rechtvaardigt. Bovendien, loop ik slecht de laatste tijd, ik belast mijn rug verkeerd geloof ik. Voel je die wervel daar?
Martine
Nu even niet. Maar je hebt gelijk. Laten we met z’n drieën naar jouw dood toegroeien…op een manier dat wij daar klaar voor zijn…dat we elkaars handen vast houden en je vanzelf wegglijdt…de eeuwigheid in…zodat je voor altijd in onze gedachten zal blijven, dat lijkt me zo’n mooi einde. (Stilte).
Marjolein
Je bedoelt dat je dan niet merkt dat ik doodga. Dat ben ik niet van plan. Ik vertrek niet per stille trom…zo ben ik niet geboren. Jullie zullen me missen en ziek van ellende worden… jullie zullen om me schreeuwen. Ik bel de dokter zelf wel.
13
Martine
Neem me niet kwalijk dat ik me liet gaan, sorry. Ik begrijp je heel goed. Ik ben uit hetzelfde vlees gesneden. Jouw wensen zijn mijn wensen. Als jij gaat ga ik ook, ik blijf niet achter.
Johan
Schatjes, toe nou.
Marjolein
Zij houdt van mij…gaan we samen…hand in hand…in hetzelfde bed. (Johan schenkt een borrel in en klokt in één keer weg).
Johan
Als jullie je dat in je hoofd halen…
Martine
Natuurlijk niet pa. Waar zie je mij voor aan? Voor mij breekt straks de zomer aan…een man…eigen kinderen…
Marjolein
Ik heb de kanker van jou gekregen omdat jij met je pruillipje aan mijn borsten hebt gezogen. Jij kinderen krijgen? Jouw baarmoeder zal het graf van je toekomst zijn. Je kan niet eens voor jezelf zorgen.
Martine
Jij hebt geen kanker, jij bent kanker, ik ben een kwaadaardige uitzaaiing van jou. Snap jij niet dat ik alleen kans op overleven heb als jij, al is het voor ’t eerst, normaal doet...Zoals andere moeders, die willen blijven leven…voor hun kinderen. En jij hebt er maar één, eentje maar. Doe ’t voor mij. En papa. Denk je echt dat hij zonder jou kan?
Marjolein
Mag ik alstublieft mijn eigen kanker hebben en ermee doen wat ik wil? (Martine slaat borrelglas van voetstuk en dreigt zichzelf te snijden, Johan gaat achter Martine staan, omklemd haar en legt z’n hoofd op haar schouder).
Scène 3. (Chauffeur Jan van der Weg en Martine voor in de lijkwagen, Johan achterin). Jan Als U ‘t wil, kan ik sneller. Ik hoef me niet meer aan 30 km. per uur te houden, U zegt het maar. Johan
We hebben alle tijd.
Jan
Warm hè, raampje open?
Martine
Ja, ik kan wel wat frisse lucht gebruiken.
Johan
’t Was benauwd. Had ze die pastoor zelf geregeld. Ken je hem?
14
Martine
Nooit gezien. Hij had een mooie speech over Anna en Maria. Als Jezus een meisje was geweest, had je echt een drieeenheid.
Johan
Martine
Bij drie vrouwen heb je als man helemaal niets meer te vertellen. Bovendien, over doden niets dan goeds. Ze irriteerde mij wel eens met haar zonnebanken, wimpers, modderbaden en al die dingen maar nu pas heb ik het idee dat ze het voor mij deed. Zij was hard voor iedereen maar ook voor zichzelf. Stel je voor al die maskers, het verwijderen van haren en het laseren van haarvaatjes…dat deed ze toch maar. Om voor mij mooi te zijn. Vergeet niet het upliften en de borstcorrecties.
Johan
Die billen heeft ze weer mooi gekregen.
Martine
Het is allemaal buitenkant. Uiteindelijk vergeet je dat. Het gaat mij om hoe ze was.
Johan
Ja, natuurlijk.
Martine
Wat vond jij van haar?
Johan
Wat ik zei, ze deed er alles aan.
Martine
Dat bedoel ik niet.
Johan
Na die pastoor met zijn lofzang op de vrouw kon ik niets meer inbrengen. Ik weet het eerlijk gezegd niet. Wat ik zei dat…dat deed ze toch maar. Verder gewoon…zoals ze was.
Martine
Je hebt beloofd mamma realistisch te beschrijven als een vrouw met goede en slechte eigenschappen. Daar heb ik weinig van gehoord. Ik vond dat je je uitsloofde met je belofte heel gezond te gaan leven, dat heb je zo vaak beloofd. Als je dat allemaal beloofd had toen ze nog leefde zou ze je niet geloofd hebben.
Jan
Muziekje? (Doet radio aan en na gebaren Johan weer uit, langdurige stilte in schommelende auto).
Martine
Waarom was er niemand? Haar vriendinnen en al die tantes hadden toch kunnen komen? Idioot om met z’n tweeën mamma te cremeren.
Johan
De euthanasie was volgende week gepland. Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen weet ik niet maar ineens kon het eerder. Ik denk dat de kaarten nog niet zijn aangekomen. 15
Martine
Zij regelde alles tot het laatste moment.
Johan
Zeg dat wel. Ik denk dat behalve wij, niemand haar dood mocht zien. Weet je nog hoe ze kon kijken.
Martine
Ik voel die blikken nog en zal alles doen om er vanaf te komen. Die kille harde blik met die blauwe ogen. Ze prikken op m’n huid. Toch begrijp ik niet dat je zulke beloftes doet, jij zal je er niet aan houden en ik al helemaal niet.
Johan
Zeg, kerel, je reed door rood, niet zo snel, rustig aan.
Jan
Sorry, ik dacht kan nog net.
Johan
U hoeft niet te denken alleen maar te rijden. Alsjeblieft, graag.
Jan
Wat een hitte. In Arabische landen worden mensen op de dag van overlijden begraven. Moet wel hè?
Martine
Weet ik. Volgende maand ga ik naar de Koningsgraven in Egypte. Ik wil de mummies bekijken. Ik ben zo benieuwd naar hun ideeën over ’t eeuwige leven. Natuurlijk leeft mamma in mij voort maar zij zal geen mummie worden, ik evenmin, ik wil eindelijk wel es leven.
Jan
Gelijk heb je, je hebt de toekomst voor je. Pak je kansen.
Johan
Chauffeur, U mengt U in familiezaken. Kunt U het niet bij Uw beroep houden…als U daar stopt… (Johan stapt uit).
Martine
Kunt U me even langs de bloemist rijden? (Stilte). Mijn moeder heeft niet de bloemen gekregen die ik wilde geven. Zij was eigenlijk niet van één kleur, zij hield van blauw en rood, met bruine bladeren.
Jan
Gaan we dan weer terug? De as is nog niet in de urn.
Martine
Dat regel ik wel bij de begrafenisondernemer. Wat heeft U mooie tattoos op Uw armen. Laat eens zien. Twee vrouwen, mooi zeg. De buik bolt op als de U de biceps aanspant. Creatief bedacht hoor.
Jan
Ja, kijk op mijn rechter arm mijn voormalige vrouw (Jan strekt zijn arm). Kijk, haar onderlijf knikt bij het gewricht van de elleboog. Zo blijft ze in beweging.
16
Martine
Ze is nogal stemmig gekleed, het geeft haar een voorname uitstraling.
Jan
Zij is begonnen als een pin-up girl, kijk, ik stop even, dan kunt U het beter bekijken.
Martine
Vond uw vrouw dat prettig?
Jan
M’n vrouw is tijdens de bevalling van m'n dochter overleden. Om die reden heb ik haar zedig aangekleed. In deze kleren is zij begraven. Ik doe dit werk uit eerbetoon aan haar.
Martine
Om het verlies te verwerken.
Jan
U zoekt mummies op, ik troost verdrietige nabestaanden. Het leven gaat verder zei ze, zoek een jonge vrouw als moeder voor onze Annebel. Daarna raakte zij in coma. Ze is nooit meer bijgekomen.
Martine
Dat is pas erg. Mijn moeder is ook niet oud geworden maar heeft wel geleefd. Oh. Wat afschuwelijk voor U.
Jan
Mijn dochtertje zit in een pleeggezin. Zodra ik in een stabiele situatie leef, krijg ik haar terug. Kijk, op mijn linkerarm alleen een omlijning van een vrouw, als oervrouw. Daar laat ik m’n toekomstige vrouw in tatoeëren.
Martine
Ook weer eerst pin-up, leuk gezichtje?
Jan
In ieder geval een vrouw die ik altijd in mijn armen kan houden.
Martine
Mooi zeg. Ik ben zo terug. (Martine komt met bloemen terug). Nou ben ik er klaar mee. “Krijg nou de kanker” zei ze altijd wanneer ze iets ontdekte wat niet mooi was. Op haar manier heeft ze de kanker overwonnen. Ik voel dat mijn tijd is aangebroken. Ik zal geen Martine meer zijn. Angela is mijn nieuwe naam.
Jan
Angela. Que belle.
Martine Dank je. En U? (Geeft Jan een zoen, beide worden door Cupido’s pijlen getroffen en zijn verbaasd over hun plotselinge verliefdheid. Jan maakt zich los. Zij gaan in de auto vrijen). Jan
Jean du Chemin.
17
Scène 4. (Martine komt de keuken in, trekt haar kleren recht; Johan drinkt kopstootjes ziet er minder verzorgd uit) Martine
Ha, ben je weer bezig? Het is midden op de dag.
Johan
Hoe laat is het?
Martine
Zo laat dus, je bent alweer bezig. Zeker vergeten wat je mamma hebt beloofd. Ik hou me aan m'n woord. Ik zou niets doen wat ze af zou keuren (trekt haar kleding verder recht, doet het haar goed).
Johan Martine
Een beetje moed indrinken kan geen kwaad. Waar heb jij moed voor nodig. Mamma is dood, voor haar hoef je niet meer te vrezen.
Johan
Als je denkt dat haar dood me oplucht, heb je het mis. Ik voel me alleen maar beroerder worden.
Martine
Door de drank.
Johan
Lieverd, we moeten eens serieus praten. Ik heb geen idee waar je was. Ik heb niet alleen mamma verloren, jou geloof ik ook. (Martine komt op zijn knie zitten, Johan legt hoofd neer op haar schouder). Martine
Ik hou nog even veel van jou. Ik heb dringend geld nodig.
Johan
Waarvoor?
Martine
Voor mijn opleiding… verder kan ik nu niets zeggen….
Johan
Opleiding?
Martine
Jij wil toch dat ik mijn eigen geld ga verdienen?
Johan
Ja.
Martine
Nou dan. Schenk je nog es in en doe niet zo moeilijk. De rest is voor de reis naar Egypte. Zij begraven daar koningen en koninginnen en geven bij de begrafenis allerlei dagelijkse spulletjes mee. Wanneer ze in het hiernamaals wakker worden kunnen ze zo verder met het leven. Ik vind dat zo bijzonder. Weet je, ik denk dat mamma ook niet echt dood is, dat ze boven ons zweeft en als een geest ons in de gaten houdt en kijkt of het goed gaat. Anders kan ik niet verklaren waarom ze zo snel euthanasie wilde. Een normaal mens is toch bang voor de dood? Zij niet, daarom denk ik dat ze snel is overgegaan, 18
van de ene toestand naar de andere zonder veel pijn. Ze zag er ook zo goed uit. Johan
Het is mij veel te snel gegaan. Hoe langer ik over haar nadenk, hoe verder gaan m’n herinneringen terug. Jij doet mij ook aan haar denken. Hetzelfde gezichtje, dezelfde huid…de geur.
Martine
Doe niet zo sentimenteel. Zo goed gingen jullie niet met elkaar om. Weet je, daar heb ik onder geleden. Zij gedroeg zich onaantastbaar, inderdaad als een koningin. Jullie pasten niet bij elkaar of juist wel als een deksel op een pot. Daar zit ik nu mee, ik was altijd angstig en woedend tegelijkertijd. Ik kon haar verrot slaan, in fantasie natuurlijk en kon haar niet missen. Daarom wil ik de koningsgraven zien, hoe vaders en moeders in een uitgehouwen grot eeuwig vredig naast elkaar liggen, omdat zij hun kinderen als Koningskinderen hebben opgevoed.
Johan
Ik mis haar hier, zoals ze aan tafel zat.
Martine
Ik heb 1000 € nodig voor een cruise op de Nijl.
Johan
Ik wil het met je hebben over ’t huis. Ik kan nog 1000 € geven maar dan houdt ’t op, schat.
Martine
Hallo, het is toch een voorschot op mijn erfenis?
Johan
Als je jouw deel opeist moet ik de hypotheek ophogen, dat krijg ik niet en zou ik ook niet kunnen afbetalen. Ik zou het huis gedwongen moeten verkopen.
Martine
Nou, dan heb je je geld toch?
Johan
Nee, mijn hypotheek is hoger dan de waarde. J ouw moeder verdiende een aardig centje in de kapsalon. Dat inkomen is niet meer. Als ’t huis weg moet zit ik met een schuld en ik zou niet weten hoe ik dat moet afbetalen. (Martine gaat van schoot af).
Martine
(Boos) Dan ga je toch kleiner wonen. Kijk, ik zal ’t je vertellen. Ik ben zwanger. Ik wil ’t weg laten halen. In een privékliniek want er is geen medische indicatie. Ik heb dat geld nodig om geschraapt en wel met een schone lei naar Egypte te gaan om daar mijn ziel te reinigen van alle voorouders. Snap dat dan.
Johan
Het zal niet gaan, ik heb het niet. (Martine dreigend).
19
Martine
Je weet wat dat betekent hè, dat ik zwanger ben. Dan kan ik m’n opleiding en werk wel vergeten…kunnen we fluiten naar de centjes. (Johan maakt verslagen indruk).
Johan
Ik heb de tijd niet mee gehad, ik begon net na de hausse toen iedereen zich tegen verzekerde. Ik heb de boot gemist. Sorry.
Martine
Jij kan niets verkopen, zelfs je mislukkingen niet. Daar was ik al vanuit gegaan Johan. Eerlijk gezegd ben ik al bij de notaris geweest. Hij studeert nu op andere opties. En dan nog wat. Jean betaalt mee en gaat ook mee naar Egypte… om symbolisch met z’n vrouw te sterven en met mij opnieuw te beginnen. Noem mij in het vervolg Angela.
Johan Martine
Jean hoe? Toch niet die taxichauffeur over wie je ’t laatst had…dat zijn van die snelle praters. Sorry, ik heb gelogen. Het is de man…je weet wel…die ons met mamma…die met die tatoeages op beide armen. Hij bracht jou eerst thuis en toen gingen wij door naar de bloemist…
Johan
Nee, nee alsjeblieft niet zo’n gast.
Martine
Ik wil niet dat jij nu mijn vrienden afkraakt. Mamma is dood, leve de vader. Mooi niet. Hij is een ontzettend vriendelijke man. Als jij eens wist hoe hij met zijn vrouw omging, die is ook dood ja en met z’n dochtertje, zo warm. En hoe het voelt om eindelijk gewone, eerlijke, sterke armen om je heen te voelen, dat heb ik nooit gekend. Jij legt je hoofd op mijn schouder, hij tilt me op, hoor je. Jij moet me zo’n vriend gunnen.
Johan
Ik ben verbijsterd…luister, het komt er nu op aan dat je weet wat je doet. Die jongen, okay, hij ziet er goed uit…heeft een fatsoenlijke baan maar volgens mij is ie echt een taxichauffeur…een halve crimineel.
Martine
Maak me niet boos, ik kan je zo de vernieling in helpen, dat kan ik doen. Desnoods doe ik dat met pijn in het hart. Die zogenaamde crimineel eert zijn overleden vrouw met een tattoo op de rechter arm en heeft mij uitgekozen om de tekening op z’n linker arm te vullen. Dan kan er nooit een ander bij, ik zal altijd de enige voor hem zijn.
Johan
Ik snap het. En jij gelooft zo'n versier verhaal? God nog aan toe, dat je daar intrapt…zo’n gemakkelijk verhaaltje. Wat ben je naïef. Die gast heeft het gemunt op jonge vrouwen die emotioneel in de war zijn. Even de galante ridder uithangen, 20
deurtje open doen, jasje uit, tattoos laten zien en maar wachten tot het visje bijt. Ik had je hoger ingeschat. Niet te geloven. Martine
En jij dan? Je hebt mij in je greep. Heb jij dan geen mooi verhaal. Man slaat stiefdochter aan de haak. Geen familie. En ik maar doen alsof ik op je lijk of op mamma. Kies maar. Ik ben geen Tien meer maar Angela. Waar zijn jouw mooie beloftes? Zodra jij volwassen genoeg bent mag je gaan en staan waar je wilt, zei je. Je laat me niet gaan, ik moet mezelf laten gaan. En ik zal gaan.
Johan
Angela, blijf alsjeblieft rustig. Dat ik wat ouder ben is geen schande. Ik hou me aan mijn woord, als je weg wilt ga je. Maar in het huis zit ook mijn geld, niet alleen dat van je moeder. Goed, we kunnen het huis verkopen. Als het lukt in deze tijd. Als de bank het opeist hebben wij samen een schuld van 75000 €. Hoe denk je dat op te lossen? Gaat die Jean je helpen? Wordt wakker, je kan nog een keer 1000 € krijgen, daarna is het op, weg.
Martine
Is dat zo? Staan de zaken er echt zo beroerd voor? Maar ik ben nu toch vrij? Mamma is toch niet voor niets dood?
Johan
Weet je nog wat Marjolein altijd zei: “de baarmoeder is de begraafplaats van je toekomst”. Vrijheid is een relatief begrip.
Martine
Ik wil jou maar kan je niet geloven… Jean liegt niet tegen mij, die is zo eerlijk.
Johan
Hoeveel geld heeft hij je al afgetroggeld. Tel ’t es een keer op. Vijfduizend?
Martine
Voor z’n advocaat, voor procedures om z’n dochtertje terug te krijgen, dat kost nu eenmaal geld.
Johan
Geloof je ’t echt, mijn meisje. Wil je voor hem dat huis opofferen en je opleiding in de waagschaal stellen. Jezelf met schulden opzadelen? Ik kan het niet geloven.
Martine
Ik weet het niet meer. Voel me duizelig. Wat moet ik doen? Ik weet niet eens van wie ik zwanger ben. Waarom herhaalt de geschiedenis zich steeds weer. Laat me gaan.
Johan
Bij twijfel niet doen. Onthoud dat principe.
Martine
Ik heb nooit iets gedaan zonder twijfel. God nog aan toe, altijd alles met onzekerheid en twijfel. Nooit iets goed kunnen doen op m’n innerlijk kompas, zoals trekvogels, die wachten wel 21
een poosje, misschien twijfelen ze dan, maar dan gaan in de juiste richting naar waar ze moeten gaan. Johan
Wacht tot het moment dat je het zeker weet. Bij twijfel niet doen.
Martine
Hoe kom ik hier uit? Help me dan.
Johan
Ik krijg een lumineus idee. Luister, vertel Jean dat ik jou …in elkaar heb geslagen…of in je buik heb getrapt. Als je hem vertelt van ons en zegt dat je voor hem hebt gekozen zal hij jou verhaal wel geloven. Ik schat in dat hij meteen hierheen komt om mij een lesje te leren. Zo’n persoon is het wel met z’n red bull spieren. Als hij komt, laat ik hem wegens huisvredebreuk inrekenen.
Martine
Moeten we dat wel doen?
Johan
Ja, zo moet je dat doen. Ik red me wel. Daarna ben je van hem af en laat ik jou ook gaan. We houden het huis en jij kan altijd naar je eigen kamer terug komen. Die laten we zo, net als mama’s kaptafel in de slaapkamer. Dat beloof ik.
Scène 5. (Op toneel twee ruimtes, gescheiden door een tralie. Jan loopt geagiteerd in een kringetje. Martine komt binnen met een mand appels. Zij w acht totdat Jan haar opmerkt.) Martine
Het is een wrede stad met haar pleinen en open straten. Altijd die harde wind. Mensen lopen heen en weer zonder elkaar iets te zeggen. Ze spreken elkaar niet aan terwijl zij over alles en iedereen een mening hebben… Bedrieglijk. Zelfs winkels met hun schreeuwende teksten als 'alles moet weg', 'de schappen moeten leeg' …
Jan Waarom komen mensen nog naar buiten? (Martine schrikt, ze schuift het mandje een stukje van de tralies weg, er volgt een beklemmende stilte). Martine Jan
Sommigen…komen naar buiten…om de waarheid te vertellen. De waarheid? De waarheid is dat ik aan deze kant zit en jij aan de andere kant…Wat doet het er toe hoe de wind waait?
Martine Jan
Ik… Ik weet wat je wilt zeggen…denk ik.
Martine
Ik wil je laten weten dat mijn vader het goed maakt. Hij houdt zich bijzonder flink. 22
Jan
Heus? Wil je dat vertellen…?
Martine
Hij is weer thuis. De hechtingen zijn eruit. Nu moeten de littekens nog genezen.
Jan
Jouw vader heeft geluk gehad met alleen maar een paar schrammetjes.
Martine
Schrammetjes? Zijn oogkas is gebroken, hij draagt nu een masker om zijn gezicht bij elkaar te houden. Trouwens hij is mijn stiefvader, (Martine geeft Jan een appel, na aarzelen neemt hij een hap ). Jan
Niet ik had zijn poten moeten breken maar jij! Wat die hufter jou heeft aangedaan.
Martine Jan
Ik moet je wat bekennen, het hele verhaal is een droom geweest. Het is niet echt gebeurd. Verzonnen? (Jan gooit restant van de appel weg).
Martine
Het was een droom, een echte droom dus niet verzonnen.
Jan
Wil je beweren dat ik die man voor niets in elkaar heb geslagen?
Martine
Daar kan ik geen antwoord op geven. Het is gewoon een nieuwe realiteit. Je hebt een man geslagen die…misschien heeft hij het wel verdiend…Ik weet niet wat hij misdaan heeft. Een droom. (Laat zijn hoofd hangen).
Jan Martine
Een droom is niet niks. Ik zie een droom als een aanwijzing, een verheldering.
Jan
Jij hebt mij erin geluisd. Rot op met die appels, vergiftig jezelf.
Martine
Ik ben hier niet gekomen om dit aan te horen. Ik was gekomen om mij met jou te verzoenen. Want ik besef dat jij me wilde beschermen tegen die ouwe klompvoet. Nu weet ik weer waarom ik zo kwaad op hem ben. Hij had alles kunnen doen wat ik in de droom beleefde. Dat is het.
Jan
Natuurlijk heb ik jou willen beschermen. Stel je eens voor dat je zwanger bent en hij ramt het kind uit je lijf…Hoe kom je op zo'n droom?
Martine
Hij is de schuld van de dood van mijn moeder. Wat een sukkel met zijn mankepoot. Had hij nou maar zijn handicap als een 23
echte man gedragen. Een man moet zijn verlies nemen toch? Neem jezelf nou, Jean du Chemin. Ik weet dat je echte naam Van der Weg is. Natuurlijk, als je chauffeur bent noem je jezelf Du Chemin, snap ik. Je kan jezelf toch geen autorijder noemen, nee chauffeur, jouw naam vergeef ik je. Wat ik zo knap van je vindt is dat je de dood van je vrouw zo goed verwerkt hebt. Je draagt haar nog steeds in je armen. Jan
Je raakt een heel gevoelige snaar.
Martine
Zonde dat ze zo jong overleed. Je hebt de zuurstof dichtgedraaid. Dat is als een man verantwoordelijkheid nemen. Ik bewonder je daarom echt.
Jan
(Ineens aardig) Hoe is het nu met je stiefvader?
Martine
Ach in mineur. Hij mist m'n moeder. Hij fleurde altijd op met zo'n verschijning. Ze was altijd tiptop, gebruind, het haar verzorgd, haar nagels, ze zag er perfect uit. Iedereen keek haar na op straat, niemand zag zijn mankepoot. Hij bestond dankzij haar.
Jan
Hij zal zijn gebrek niet vrijwillig uitgekozen hebben. Je doet alsof zijn gebrek zijn karakter bepaalt.
Martine
Hij heeft z'n gebrek wel uitgebuit. Hij dwong mijn moeder in het perfecte keurslijf, ze moest een plaatje zijn. Zij lette alleen op hoe ze eruit zag, niet meer op wat in haar lijf gebeurde. Ze had die kanker eerder kunnen opmerken en zich op tijd kunnen laten behandelen. (Bewaarder komt binnen en overhandigd Jan een document. Jan leest, Martine leest achterkant mee.) Jan
Verlenging voorarrest wegens poging tot doodslag? Wat moet ik hiermee?
Martine
Ze nemen het kennelijk hoog op.
Jan
Dit gaat maanden duren. Geld voor een goede advocaat heb ik niet… Wil je me helpen?
Martine
Mijn mogelijkheden zijn beperkt. Mijn geld zit in het huis. Het recht moet zijn beloop hebben.
Jan
Ik heb die man alleen maar willen waarschuwen. Eigenlij k heb ik met hem te doen. Hij klampte zich aan jou vast natuurlijk. Het is allemaal een misverstand. 24
Martine
Nu weet je hoe het zit.
Jan
Je kan hem mijn oprechte excuses aanbieden en ik heb een oplossing voor ons allemaal. Je hoeft hem niet uit te kopen, neem een hogere hypotheek. Hij kan daar blijven wonen, jij kan je studie volgen en ik een taxibedrijf starten. Ik verdien de kosten gemakkelijk terug. Hij zal blij zijn met jou en straks de kleine erbij.
Martine
Hij kan je bloed wel drinken. Hij gaat liever zelf te gronde dan jou te helpen. Je zit voorlopig toch hier? Het recht moet z'n beloop hebben.
Jan
Een verklaring van jou over je droom en van hem dat het een misverstand is en mij vergeven heeft en ik ben zo weer vrij. Dan kan ik jou in mijn armen sluiten. Jij bent mijn Angelo, mijn reddende engel. (Laat zijn arm zien) Ik zal je altijd bij me dragen.
Martine
Een goed plan, echt een goed plan. Ik zal voor je pleiten.
Scène 6. (Martine en Johan in de keuken. Johan drinkt. Na een tijdje stilte). Johan
Je hebt het goed gedaan. Het is gelukt we kunnen hier blijven wonen.
Martine
Ik weet niet of ik daar nog blij mee ben.
Johan
We hoeven niet te verkassen, alles blijft bij het oude. Hetzelfde aanrecht, ik ben er aan gehecht. Het uitzicht op straat.
Martine
Met Gall & Gall aan de overkant. Je kan de aanbiedingen vanuit je stoel lezen.
Johan
Dezelfde meubels…stel we zaten in een huurflatje, hadden we alles nieuw moeten kopen, deze stoelen en mijn dierbare tafel zouden daar uit de toon vallen. (Johan strijkt met zijn hand over de tafel alsof het een dierbare is).
Martine
Heb ik er goed aan gedaan? Jan zit nog steeds in voorarrest. Misschien kijkt hij de hele dag naar mij op z’n arm. Ik weet zeker dat hij z’n biceps spant om te zien hoe mijn buik groeit. Jan is eigenlijk een goeierd. 25
Johan
Dat zeg je nu…gedane zaken nemen geen keer. Ik weet zeker dat hij veroordeeld zal worden. Je bent een hele tijd van hem af, dat kan ik je verzekeren.
Martine
Hij heeft me niets gedaan. Dat knaagt aan me.
Johan
Die bruut heeft je verkracht.
Martine
Ik moet eerlijk met je zijn.
Johan
Natuurlijk schat….
Martine
Weet je nog dat ik voorin ging zitten…Terwijl jij met je hoofd tussen je handen zat te snikken…? Ik zag die jongen…ineens… als een mooie man…Het raampje was open…niet die bedompte lucht van het crematorium. Je kan het slecht van me vinden, maar ik moet eerlijk zijn. (Johan schenkt zich weer in)
Johan
Ik huilde omdat alles zo snel is gegaan…Ik heb geen tijd gehad om eraan te wennen dat ze er niet meer is.
Martine
We hebben je afgezet en zijn bloemen gaan halen. “Rij maar door”, zei ik. We reden de stad uit. In die heerlijke lucht. Ik krijg in een auto vaak duizelingen en krampen op mijn borst, je weet toch dat ik dan paniekerig wordt…maar nu…ik voelde een vrijheid…de wereld dijde uit…misschien moet ik het je gewoon vertellen.
Johan
Je moet doen wat je niet laten kunt. (Martine opgetogen, loopt naar raam, maakt weids gebaar ).
Martine
Toen we de stad uit waren…en even van het uitzicht genoten…het was alsof ik in een zweefvliegtuig zat…Ik pakte zijn arm…en streelde zijn biceps. “Kijk” zei hij, …”deze arm is nog leeg, dit is voor jou”. Ik kneedde zijn spieren alsof ik een beeld aan het boetseren was.
Johan
Je kan beter huilen dan zo in de war zijn als jij was. Je kon toch zien dat die vent niet deugde…met z’n mooie verhalen over zijn ex-vrouw en die tekening op z’n arm. Die gebruikt hij keer op keer, als truc om jonge vrouwen te verleiden.
Martine
Hij heeft me niet verkracht…dat zei ik om m’n geluksgevoel te dempen…om jou niet te belasten…want ik weet hoe moeilijk je het had…en nog. Het is nu drie maanden geleden en je moet de waarheid weten. Ik heb hem verleid.
Johan
Ik kan je niet volgen…die jongen heeft jou verkracht…punt uit. 26
Martine
Dat is niet gebeurd. Ik wil eerlijk zijn…ik heb hem onze opzet verteld …ik moest het vertellen…hem een kans geven…zich als een man…te wreken.
Johan
Goeie genade…wat zal hij doen als hij vrijkomt? Hij zal het mij aanrekenen. Het is een boom van een kerel…
Martine
Je moet minder drinken…dan kan je de klappen wel opvangen.
Johan
Hoe haal je het in je hoofd om het met die jongen te doen , dat wil je toch zeggen of niet?
Martine
Ik zei dat jij aan mijn borsten zat.. dat jij met je handen niet van me af kan blijven …dat ik hier nodig weg moest.
Johan
Hoe heb je het kunnen doen? Je gooit op deze manier onze toekomst weg. Als die jongen vrij komt slaat hij hier de boel kort en klein.
Martine
Dan moet je je maar verdedigen…een trap met die klompvoet van je…en hij smeert hem…Raak hem niet te hard. Luister…ik ben zwanger en ik heb besloten dat ik het wil houden. Ik wil een vader voor mijn kind. Snap nou dat het kind waarschijnlijk niet van hem is.
Johan
Ik snij dat kind uit je lijf… (Johan pakt keukenmes en komt op Martine af, Martine steekt haar buik naar voren)
Martine
Het is toch ook eigenlijk jouw kleinkind. Als je steekt ben ik jouw dochter niet meer en zal je nooit een kleinkind hebben. Dan is die zeepbel doorgeprikt.
Johan
(Smekend) Zeg dat ’t niet waar is. Ik kan je niet missen…waarom gebeurt dit allemaal…(laat handen hangen).
Martine
Ah…pijn. (Martine krijgt versnelde ademhaling, Johan schudt brood uit een zak en reikt haar de zak aan).
Johan
Je hebt het weer…blaas erin…bedaar alsjeblieft…moet je zo’n pil?
Martine
Nee… (Martine duwt beide handen op haar onderbuik trekt pijnlijk gezicht en valt neer).
Johan
Wat is er…wat is er? 27
Martine
Dat heb jij gedaan…idioot…kijk…bloed…
Johan
Jij moet niet doodgaan…je mag hier altijd blijven wonen…
Martine
Met Jan zeker…en m’n kind…als het blijft zitten. (Johan belt dokter, er zijn wachtenden voor hem en hij gaat boos de deur uit).
Johan
Ik ga de dokter halen.
Martine
Daar lig ik nou, wat blijft er van me over. Johan is in enkele maanden een alcoholist geworden en zit ‘s ochtends al te beven in de stoel. Hij heeft maar één ding voor ogen. Ik weet bijna zeker dat hij niet naar de dokter gaat maar naar de kroeg. Hij wil helemaal geen getuige zijn van een jong gezinnetje dat bij hem in woont. Te jaloers om mij een gezonde man waar geen schrammetje aan zit te gunnen. Behalve de tattoo van zijn ex die zal ik laten verwijderen. Want ik duld geen tweede vrouw, ook al is ze dood. Ik wil Jan helemaal voor mij. Hij is de enige die me ooit lucht heeft gegeven. Van alle anderen krijg ik het benauwd. Een biologische vader, ik weet het niet. Die was ook niet goed voor mij. Ik hoop dat mijn verklaring bij de Officier van Justitie is aangekomen. Dat ze hem spoedig vrijlaten. Ik zou het heerlijk vinden als hij mij in z’n armen sluit en wij weer over de oude dijken langs de polders rijden. Wee oh,een pijnscheut. Blijf nou zitten…dan hebben we een toekomst…blijf zitten. Wat mis ik mamma....nu pas…voor ’t eerst… Ik ben nu voor ’t eerst anders dan zij…geen kopie meer…Zou ze trots zijn…of is ze blij dat ze dood is…Waarom zeg je niets…ben je niet bij me…waarom laat je mij zo hopeloos liggen…doe het me voor…Wat heb je gehad aan al die maskers, die zonvakanties, je vriendinnen. Je leefde in een spiegelpaleis. Je bent nooit uit je straatje gekomen, ik weet niet wie je echt bent geweest…en wat je van mij hebt gevonden. (Martine belt Jan).
Martine
Met Angela…Angela (kreunt van pijn).
Jan
Ik loop net door de poort. Ben je thuis…?
Martine
Ben je geschorst? Je moet meteen komen. Raad eens… ik ben zwanger…
Jan
Fantastisch…niet normaal.
Martine
Het gaat niet goed…ik heb krampen. 28
Jan
Ik kom direct naar je toe. Heb je al met je vader gesproken?
Martine
Ja die is hulp halen of zit in de kroeg. Kom. (Legt telefoon neer). En jij...? (richt zich tot foetus in haar buik). Jij daar. Blijf zitten. Schrik toch niet van wat tumult. Het is de wereld weet je. Niks aan de hand. We hebben alles hier, eten, drinken, tafel, stoel. Alleen jou oma is dood, ik kan het ook niet geloven…ik denk dat ze boven ons zweeft…dat ze in de kosmos met jou is verbonden…dat jullie op een of andere manier samen komen in mijn buik. Want oma moet eigenlijk ook nog geboren worden, zij is nooit geworden wie ze is. Dat kan ik alleen voor elkaar krijgen. En jij moet tegen een stootje kunnen met zoveel vruchtwater om je heen…zoveel ruimte waarin je zweeft…klein astronautje…Blijf zitten… (Johan komt dronken binnen).
Johan
De dokter is niet thuis, moeder is niet thuis…
Martine
Je bent laveloos. Ga alsjeblieft weg.
Johan
De dokter is niet thuis…de moeder is niet thuis en jij ligt in het ziekenhuis… Ga weg. Je weet niet wat je gedaan hebt. Ik bel 112 als je niet ogenblikkelijk gaat.
Martine
Johan
Ik dacht toch wel dat het mijn huis was…mijn huis, waar ik kan doen wat ik wil…en als ik hier wil zijn…dan ben ik hier… (Martine kermt van pijn, omvat haar onderbuik)
Martine
Ik krijg krampen van jou…pak die pillen. (Gaat hyperventileren, belt 112) Help ik verlies m’n kind. Hier…’n oxazepammetje…(Johan geeft doosje kalmeringstabletten).
Johan
Martine Word nuchter. Zet wat koffie…neem een boterham. (Johan scharrelt in de keuken om koffie te maken, politieman komt binnen). Politieman
Mevrouw, U heeft het alarmnummer gebeld…?
Johan
Die vrouw is mijn stiefdochter…ze heeft een dokter nodig…die is niet thuis…eh…eh…(geeft over in de gootsteen). Zij is zwanger…zegt ze…Ze is verkracht door die gozer van…die lijkwagen…
Martine
Hou toch op, ik heb toch gezegd dat ’t niet waar is, misschien heb jij het wel tijdens mijn slaap gedaan…Jan niet, die is lief.
Politieman
(tegen Johan) U weet dat hij vrijgelaten is…de Officier was al 29
niet overtuigd van het verhaal. Maar goed wat is er aan de hand. Moet mevrouw naar het ziekenhuis?…Kijk…plasje bloed. Abortus? (Jan komt binnen, Johan loopt dreigend met een mes op hem af). Johan
Jij stuk ongeluk, ik steek je overhoop. (Johan behoorlijk dronken…wordt ingerekend, handboeien om, schopt nog stoel omver). (Politie richt zich tot Jan)
Politieman
Uw identiteitspapieren, graag.
Jan
Heb ik niet bij me, zij weet wie ik ben.
Martine
Dat is de vader van mijn kind. Jan… (Politieman haalt officieel stuk uit binnenzak).
Politieman
U bent Jan van der Weg? U bent vandaag op voorwaarden in vrijheid gesteld? U heeft een straatverbod. U bent in overtreding.
Jan Politieman
Ik werd hier naartoe geroepen. Het is een noodsituatie…dat ziet u toch. Nood breekt wet. Wij zijn voor noodsituaties. U bent een deel van het probleem Ik moet U meenemen. (Jan wordt ingerekend).
Jan
U kunt Angela niet zo achterlaten.
Martine
Laat hem hier, alsjeblieft, hij moet er voor me zijn…en voor m’n kind.
Politieman
We moeten de regels volgen mevrouw. Zo simpel is dat. Redt U ’t zo of moet U naar de eerste hulp?
Jan
(Wordt weggevoerd). Angela!
Politieman
Zo te zien gaat het wel. Ik houd beide mannen aan en schakel de crisisdienst voor U in. Dag mevrouw. (Martine schreeuwt van pijn).
Martine
Wat heb ik jou aangedaan. Ik was niet genoeg voor oma om te blijven… ik voel nu pas, dat ik te kort ben geschoten…Ik ben een misbaksel…verkeerd geprogrammeerd… Ik stoot af… iedereen gaat weg… Jij bent de bom in mijn buik…Jij kan ook op elk moment gaan… Jij kan je ziel boven zo weer inleveren…Verkeerd bezorg… ze was nog een kind…sorry, ik kwam te vroeg… niets persoonlijks… kom later wel terug… 30
als alles… weer normaal is… Luister, ik wil een verbond met jou sluiten…met bloed getekend…Ik zal mijn bloed mengen met het bloed op de grond…een paar druppeltjes maar…om dicht bij elkaar te zijn, om samen op te drogen… (Martine snijdt zichzelf in linkerarm).
Scène 7. (Johan en Jan naast elkaar in twee cellen). Jan Jouw dochter heeft zich in alle bochten gewrongen om je te plezieren. Je moest eens weten wat ze voor je over heeft. Ik dacht, die man moet een kerel uit een stuk zijn maar je bent gewoon een dronkenlap. Eén die zonder drank al scheef loopt, hè. Johan
Ik heb geen enkele behoefte om met jou te praten. Ik heb de hele nacht op die smalle brits gelegen, ik kreeg een nachtmerrie en heb alle ellende weer meegemaakt…Ben ik blij dat de dag eindelijk begint en dan zie ik jou! Ik had je aan het mes moeten rijgen.
Jan
Je hebt inderdaad van die lafaards die het niet met blote handen af kunnen. Wat een idee om voor de ogen van je zwangere stiefdochter mij neer te willen steken. Terwijl ik juist kwam om haar te redden…
Johan
Iemand die aan mijn dochter komt, komt aan mij. Wat jij gedaan hebt, is zo minnetjes. Een jonge vrouw die net haar moeder heeft weggebracht…verleiden…door je spierballen te laten rollen…en dat verhaal van die tatoe, ik moet je nageven, goed bedacht, origineel. Een kindertekeningetje…meer is het niet. Hoe vaak heb je die truc al gebruikt?
Jan
Goed, ik geef toe…het werkt…ik dwing niemand. Ik zet vrouwen niet onder druk. Chanteer ze niet. Eens komt haar naam er in te staan… Angela.
Johan
Je bent een jonge man. Je zou toch zeggen dat je wel op een normale manier een vrouw kan krijgen. Maar nee hoor. Ik heb met mijn handicap…niet alleen een mooie vrouw aan me kunnen binden, God hebbe haar ziel, ik heb ook een kind opgevoed, al is die niet van mij.
Jan
Waar je niet van kon afblijven.
Johan
Ik weet niet waar je ’t over hebt. Ze heeft jou een verhaaltje op de mouw gespeld, schlemiel. 31
Jan
Verhaaltjes kunnen waar zijn. Waarom zou zij nou zo’n verhaaltje verzinnen…omdat het ergens waar is…misschien alleen maar in jouw geest…misschien lang geleden… Ze zegt ’t niet voor niets…Je dochter is te puur om zomaar vals te beschuldigen.
Johan
Ze wilde jou kwijt en bij mij blijven wonen. Om voor haar vader te zorgen…ze vertelde een leugen uit nobele motieven… Groot gelijk dat ze jou niet wil. Er hangt een lijkengeur om je heen. (Jan wordt boos, rammelt aan spijlen, vader daagt Jan uit).
Jan
Ze komt zo meteen, we zullen haar vragen…alles eerlijk te vertellen.
Johan
Als ze komt… ik ken haar …inmiddels. (Bewaarder komt binnen, brengt het vragenlijst door)
ontbijt
en neemt
Bewaarder
Deze is voor U en deze voor U. Het is hetzelfde eten maar moet wel bij de juiste persoon terechtkomen. Voor U begint even een paar vragen. Ik vertel U waarom U geen toilet heeft. Je kan je kop erin steken en een zwieper maken…dan is je nek gebroken. Willen we niet. Slecht voor de statistieken. Verder: riem en veters zijn terug te krijgen na afloop van de periode hier. Gordijnen voor afscheiding hebben we niet. We houden van openheid en communicatie. Blijf met elkaar praten…dan vliegt de tijd. Nog wat, klachten kunt U indienen bij de directeur. Iets vergeten? Dieet…heeft U een dieet, laat het ons weten. (Bewaarder gaat).
Jan
Smakelijk eten. (Johan bromt).
Johan
Ik zou niet met jou willen ruilen. Je eerste zaak is nog in onderzoek en de tweede, het overtreden van het straatverbod komt daar nog bij.
Jan
Maak je maar geen zorgen over mij. Een vader verdenken van aanranding of erger… je zit zo een jaar in voorarrest… Angela heeft daar alleen maar baat bij…Luister, nood breekt wet… een straatverbod stelt weinig voor. Zeker met haar verklaring dat ze heeft gelogen. Ze weet dat het een valse beschuldiging is.
Johan
Ze kan zo een nieuwe verklaring schrijven waarin ze stelt dat ze de eerste verklaring gelogen heeft… of onder dwang heeft geschreven…Volgens mij zit je zwaar in de problemen. 32
Dronkenschap in eigen huis is overigens niet strafbaar. Jan
En dat mes…waarmee je op me afkwam? Wat denk je van poging tot doodslag?
Johan
Ik liep in m’n eigen huis met een mes naar een stuk brood. Nee, ik ben 24 uur na aanhouding vrij. Ik heb met jou te doen. Je bent misschien niet zo slecht als je eruit ziet…en dan zo lang zitten.
Jan
Alles heeft een bedoeling. Dat ik groot en sterk ben heeft een bedoeling, dat ik gemakkelijk rouwende vrouwen versier, okay, het zij zo. Wat heb ik eraan…als de rouw over is, is de vrouw weg. Dat is mijn lot. Ik ben geloof ik echt beklagenswaardig.
Johan
Tenzij jij ze zwanger maakt… Je hebt weinig tijd en ik begrijp dat je snel moet toeslaan. Maar jouw verhaal past niet in dat van ons. Wij willen na al die hectiek eindelijk rust…Martine of Angela gaat een opleiding volgen. Ze wil makelaar worden. Daar lijkt ze me prima geschikt voor. Ik zorg wel voor die kleine.
Jan
Het taxibedrijf gaat niet door. Ik kan in de uitvaartbranche een zaak overnemen. Begraven in de natuur, het stoffelijk overschot verharden in koolstof… als een diamant. Een geweldige branche… heel breed… Mijn toekomst ziet er goed uit. Ik zie het kleintje al rondhuppelen.
Johan
Je hebt best veel fantasie zo te horen. En je hebt een voordeel, iedereen gaat eens. Je hoeft alleen maar te wachten.
Jan
Daarom heb ik ook geen moordlust…’t komt vanzelf naar me toe. Waarom overhaasten.
Johan
Ik wou je alleen maar bang maken.
Jan
Ik was bang voor jouw poot, jouw gebrek zeg maar. Ik dacht stel dat daar een bom in zit. Ik kon me niet indenken dat Angela een vader zou hebben met een gebrek. Ze is zo volmaakt.
Johan
Ik zorg ervoor dat je afhaakt en m’n leven verstoort. Angela is het enige wat ik heb.
Jan
En herinneringen aan je vrouw mag ik hopen. Of zijn je hersenen al aangetast en ben je alles weer vergeten?
33
verder niet
Johan
Mijn dochter is mijn tastbare herinnering. De manier van doen en haar loopje, hoe ze kijkt… ze doet me steeds weer herinneren aan vroeger en dat zonder het gevoel van gemis. Ze is er gewoon. Haar moeder zou het ermee eens zijn.
Jan
Ik denk toch dat ze ’t geld uit de erfenis zal besteden aan aandelen in mijn bedrijf… dat betekent niet dat ze meteen al gaat verhuizen… Gekke vraag, als jij doodgaat, nee, ’t is hypothetisch… zou je dan voor zo’n diamant zijn… of liever in de natuur… of uitstrooien boven zee. Ik vind contact vooraf altijd fijn…
Johan
Zo'n diamant… wat kost het?
Jan
Het is een eenmalige uitgave. Je hebt verder geen kosten aan onderhoud. Ik kan er zelfs manchetknopen van laten maken. Over de prijs worden we het wel eens.
Johan
Ach, ik ben niet met mijn dood bezig. Eigenlijk nog wel met de jouwe. Alhoewel, je bent ook maar die je bent. Je wilt je werk goed doen, snap ik allemaal.
Jan
Wat doe jij eigenlijk?
Johan
Heeft Angela ’t niet verteld? Ik verkoop verzekeringen… tegen invaliditeit… ja m’n gebrek komt me goed van pas, altijd al. Ik ben m’n eigen uithangbord. Als ik jou was zou ik een arbeidsongeschiktheidsverzekering afnemen. Zeker in jouw vak en de stijl van handelen die je hebt…Je hebt zo een klacht aan je broek.
Waarom steken we niet gelijk over… ik verzeker mij bij jou en jij tekent voor de uitvaart die je wilt… voor de diamant raad ik je aan. (De bewaarder kondigt bezoek aan, beide mannen kijken ongeduldig door de spijlen. Martine komt met linker arm in verband). Jan
Martine
Daar zijn jullie…
Johan
Wat is er gebeurd? Je ziet zo bleek.
Jan
Je staat haast te tollen op je benen … zo te zien. Kom es hier…
Johan
Kom eerst hier als je wilt… Geef me een zoen… Je moet weten dat ik nu wel anders denk… Je hebt recht je eigen levensdoelen te bepalen… Kom es hier.
34
Jan
Je vader en ik zijn overeengekomen… dat we elkaar helpen. Ik loop het meeste risico eens neergestoken te worden en neem een verzekering af bij je vader.
Johan
En ik ga m’n uitvaart regelen bij Jan… Ik zal op natuurlijke wijze wel eerder doodgaan. (Martine gaat zitten).
Martine
Ik ben moe en moet rust houden. Ik heb veel bloed verloren en moet aansterken. Voor de zakelijke afwerking ben ik weer bij de notaris geweest om me te laten voorlichten. Hij heeft alle tijd voor mij genomen. Ik ken hem al enige tijd. Hij komt zo, is nog even bezig met het registreren. Alfons heet hij. Hij raadt mij aan om een paar maanden aan de kust van de middellandse zee te verblijven… Hij is niet alleen goed als notaris maar heeft ook veel mensenkennis. Rust, reinheid en regelmaat, elke dag uitslapen, goed eten en zwemmen. Alfons gaat mee, hij heeft het niet zo druk momenteel… Hij wil een switch maken in z'n leven, net als ik.
Jan
Nee, ik wil bij je zijn…Als alles achter de rug is…gaan we samen.
Johan
Als het nodig is voor je gezondheid…
Martine
Ik weet niet of Alfons dat goed vindt. Kijk, groen licht, hij zal zo wel komen. We gaan straks al weg.
Johan
Dat is veel te snel. Ze mogen me vanwege de dronkenschap 24 uur houden. Het was niet eens openbare dronkenschap…ik… ga morgen mee… Het gaat niet meer om dronkenschap, maar om wat je dan doet. Je hebt mij aangerand…
Martine
Johan
Ho…ho…dat was een leugentje om bestwil…
Martine
Vrouwe Justitia is geduldig, ze heeft alle tijd…het kan maanden duren voor je vrijkomt…
Jan
Het is een misverstand… ik overtrad het straatverbod niet… ik kan het uitleggen… ik kwam op jouw verzoek… het was een noodsituatie.
Martine
Dat moet allemaal rustig bekeken worden. Het is medisch onverantwoord om daarop te wachten. Kijk, daar is Alfons. (Alfons, slank, in pak, bank employé type, snelle jongen) Dit zijn ze. M’n vader…Jan.
35
Alfons
Heren, ik neem aan dat Angela het één en ander verteld heeft. Ze gaat rust nemen, helen, het goed maken met de baby in de buik. Het zit er nog, het heeft geduld, maar niet voor altijd, mijn heren. Het neemt z’n moeder mee naar zonnige oorden. Ik zal er op toekijken dat alles volgens regels verloopt.
Martine
(Handen op de buik) Het kan even duren, het gaat jullie goed.
Alfons
Kom, zeg dag, de vlucht gaat over een paar uur. Ik wil me niet moeten haasten.
Martine
Dag.
36
