havana Hoe geil is dit... #32 Flipper Studenten bouwen eigen kasten Minderheid Wat doet een meisje bij een mannenstudie?

havana

#32

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 19 mei 2010

Flipper

Studenten bouwen eigen kasten

Minderheid

Wat doet een meisje bij een mannenstudie?

Peter Fonkert

‘De HvA kan ook huren’

Hoe geil is dit...

-advertentie-

Tijd om je punt te maken Op zoek naar een leuke voetbalvereniging? Kom eens kijken bij ons of train een keer mee! T.O.S.-Actief Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 020 6928314 / [email protected] / www.tos-actief.nl

Greenpeace beweegt tot het beschermen van zeeën en oceanen, het in stand houden van miljoenen hectare oerbos, het investeren in schone energie en het sluiten van wereldwijde milieuverdragen. Beweeg mee! Ben je student en op zoek naar een betaalde parttime baan? Greenpeace zoekt voor haar eigen promotieteam in Groot-Amsterdam

Donateurwervers & Teamleiders m/v 9-15 uur per week Zin in bruisende zomermaanden en leuke collega’s? Kijk op www.greenpeace.nl/vacatures of neem contact op met Sandra Janssen 020 524 93 21, [email protected]

www.greenpeace.nl

inhoud

10

11

12

reportage

reportage

Bloed

reportage

Flip, flipper, flipst

hier zo’n beetje.’ Het flipperkastbouwproject was de eerste groepsopdracht en dat veroorzaakte ook de nodige drama’s. ‘Er zijn heel wat tranen vergoten. Dan was ik even in de ruimte hiernaast en hoorde ineens zo’n geschreeuw dat ik terug moest rennen. Jongens, wat is hier aan de hand?’ Over de kwaliteit is Rogier zelf erg te spreken. Wat zegt onze expert Ben ervan? ‘Ik vind de meeste flipperkasten er erg mooi uitzien. Zoals die Western kast: dat zou een heel geschikt thema zijn voor een echte flipperkast. Wat ik heb gezien, vind ik echt knap gemaakt. Ik denk absoluut niet: dat maak ik effe beter.’ De voetpedaal bij de Ghostbusters, waarmee je een plateautje kunt laten hellen voor de bal, heeft Ben nog nooit gezien. ‘Een geinige feature. Het is vernieuwend.’ Toch denkt Ben niet dat er een kast tussen zit die op de markt zou kunnen komen.

Maar dat ligt vooral aan het flipperklimaat. Ben: ‘Flipperen leeft niet meer. Er is nog maar één fabrikant, Stern, en die maakt amper nieuwe modellen. Veel technische vernieuwing is er eigenlijk ook niet, alleen de aankleding is telkens anders.’ Het gebrek aan vraag naar flipperkasten kan Ben wel verklaren: ‘Kroegbazen kiezen liever voor een gokkast of Photoplay in hun zaak, omdat flipperkasten erg storinggevoelig zijn.’ Hij knikt naar het groepje ontzielde flipperkasten in het lokaal. ‘Dat zie je hier ook: ze gaan snel stuk.’ n

Op het Amstelcampusfestival op 18 juni wordt een flippertoernooi georganiseerd. De flipperkasten uit dit verslag zullen ook aanwezig zijn. Er mag echter niet op gespeeld worden.

‘Wie ’m wil, mag ’m hebben’ Een zelfgebouwde flipperkast: geweldig, maar het kostte de eerstejaars product design de nodige tijd en moeite. ‘Sommigen wóónden hier.’ Is het resultaat ernaar? Een flipperkastexpert doet de test. Rian Roegholt

Tegen de muur van het lokaal staat een wandkast die uitpuilt van de bijzondere creaties, zoals een tas van plastic flessen en teenslippers van krantenpapier. Her en der slingeren materialen en delen van knutselwerkjes rond. We zijn in ruimte -1.4 in de Leeuwenburg, waar de studenten van product design huishouden. Temidden van de rommel staan hier de nieuwste producten van de eerstejaarsgroep: flipperkasten. Ben Boogaard, monteur bij de Nederlandse Flippervereniging, gaat de kasten testen. Trots laat docent Rogier ten Kate de flipperkasten zien. Ieder jaar bedenkt hij een opdracht met het thema ‘de onmogelijke uitvinding’. Rogier: ‘Vorig jaar moesten ze een eierverplaatser maken, maar dat was een ramp. Er sneuvelden zo veel eieren, het hele lokaal stonk ernaar.’ Daarom be-

dacht hij dit jaar iets anders: de studenten moesten een flipperkast bouwen. ‘Ze waren meteen enthousiast.’ Toch schrokken de studenten wel even toen Rogier ze een systeem liet zien en zei: ‘Dit gaan jullie maken, maar dan beter.’ De flipperkast moest aan een paar eisen voldoen. De technische uitdaging bestond vooral uit het aanstuurmechanisme van de flippers en een manier om de bal in het spel te brengen. Qua vormgeving moest de kast een bepaald thema hebben en er aantrekkelijk uitzien. En er moest een – al dan niet elektronische – puntentelling op zitten. Creatieve oplossingen en originaliteit werden zeer gewaardeerd. Creatief bleken de studenten zeker. Op een halfronde flipperkast kunnen twee mensen tegelijk spelen. Op een Western-flipperkast

worden de flippers bediend met een paardentuig. En bij de Daft Punk-flipperkast lanceer je de bal door aan een lp te draaien. ‘Ze hebben echt hun stinkende best gedaan,’ zegt Rogier. ‘Letterlijk. Gelukkig hebben we een goed ventilatiesysteem.’

Billen Ben Boogaard gaat zes kasten uitproberen. Ben, een vriendelijke man in zwarte trui met daarop de naam van flipperkastfabrikant Gottlieb, is als monteur verbonden aan de Nederlandse Flippervereniging. Een uit de hand gelopen hobby waar hij zijn handen vol aan heeft: ‘De hele berging ligt vol met onderdelen.’ Hoewel Ben zelf ‘niet zo’n debiel is die de hele dag wil flipperen’ mag hij ook graag een potje spelen. De meeste flipperkasten zijn helaas niet

bespeelbaar. Toen de studenten op elkaars kasten gingen spelen, zijn er nogal wat onderdelen gesneuveld. Bij een paar flipperkasten werkte de techniek niet goed. De makers daarvan moeten bij wijze van herkansing nog een ‘reparatieopdracht’ doen. Ben test de zes kasten die wel werken: de Pinball Pleasure, de Hollandse bakfiets, de Western-kast, de Disco, de Daft Punk en de Ghostbusters. ‘Het voelt wel heel anders dan een gewone flipperkast,’ zegt Ben direct als hij de eerste kast, de Pinball Pleasure, probeert. Het lanceermechanisme – een ferme klap tegen één van de billen op de voorkant – vindt hij dik in orde. De flipperbediening is een beetje stug, zegt hij. ‘Je moet hard drukken voor relatief weinig energie.’ De Pinball Pleasure is rijkelijk versierd met pin ups. Twee draai-

ende tepels vormen kleine hindernissen en de bal kan verdwijnen in een rood kamertje. Ben vindt het een toegankelijke kast, die het goed zou doen in een café op de Wallen. Klopt, zegt Rogier. ‘De groep die deze kast maakte had als doel om hem echt ergens neer te zetten. Ze hebben ook wat vooronderzoek gedaan in cafés.’ De volgende flipperkast bestaat uit een bakfiets waarop staat: Made in Holland. Ben noteert een puntje van kritiek: ‘Je maakt de-

zelfde slag hier’ – hij wijst naar de remmen van het fietsstuur waarmee je de flippers bedient – ‘als daar’ – hij wijst in de bakfiets. ‘Ze hebben niet goed nagedacht over een manier om de kracht te vergroten’. Rogier vertelt dat hij een meccanodoos had neergezet, maar dat niemand daar belangstelling voor had. Binnen no time zijn de mannen in een technisch verhaal verwikkeld. Bij de Westernkast wordt Ben weer enthousiast. ‘Deze ziet er nou echt mooi uit,’ zegt hij.

Een rotspartij verrijst uit de kast en uit een tunnel komt een spoorlijntje. ‘Moet je die teugels ruiken,’ zegt Rogier, duidend op het bedieningssysteem van de flippers. ‘Je ruikt echt paard.’ De bediening met de teugels werkt goed. ‘Deze kast heeft de meeste power,’ zegt Ben. ‘Iets te veel zelfs,’ beaamt Rogier. ‘Hier stond eerst ook nog wat, en hier en hier en hier…’ De Discokast valt eigenlijk direct uit elkaar: één van de flipperbedieners breekt af. ‘Jam-

mer,’ zegt Ben. Onaangedaan pakt Rogier het afgebroken onderdeel op en bekijkt het eens goed. ‘Wat is dit dan ook voor spul? Het lijkt wel houtskool.’ Ook de Daft Punk, een mooie, strak vormgegeven kast, kan niet in volle glorie worden getoond. ‘Het bijzondere aan deze kast is de puntentelling,’ zegt Rogier. ‘Iedere keer dat je iets raakt, komt er een muziekpartij bij. Maar daarvoor moet er wel een laptop op worden aangesloten.’ Tot slot test Ben de Ghostbusters. ‘Deze

havana

havana

komt het meest in de buurt bij een echte flipperkast,’ zegt Ben zodra de schakelaar is omgezet. Wat deze kast onderscheidt van de anderen, is dat er talloze lampjes knipperen en dat je allerlei mechanische geluiden hoort. Kleine led-lampjes lichten op als je de flippers bedient, monstertjes schuiven omhoog en omlaag en een ratelend kabelliftje kan de bal oppikken. Onderin de kast zit een wirwar van snoeren: ook dat hoort bij een normale flipperkast, zegt Ben. Verder merkt hij op dat er bij deze flipperkast over is nagedacht wat voor richting je aan de bal meegeeft. ‘Ze hebben erop gelet wat je kan en moet raken. Dat zie je bij de andere kasten minder.’

Ook al doen de overige kasten het niet, Rogier laat ze toch graag nog even zien. We zien een Fast Food-flipperkast die calorieën telt: in een frikadelbakje zit een lange koperdraad, verbonden met een elektronische teller. Als de bal daar doorheen rolt worden er dus veel calorieën bijgeteld. Een andere leuke vondst is de flipperkast waarbij je head-to-head speelt, tegenover elkaar dus. ‘Er bestaan wel echte flipperkasten die zo zijn, maar je ziet ze heel zelden,’ zegt Ben, die het een leuke vondst vindt. Rogier: ‘Je wordt er fanatiek van.’ Rogier vond het een geslaagde opdracht, al waren het ook zeven heftige weken. ‘Mensen waren zo fanatiek bezig, sommigen sliepen

n■Johannes Bloemer (22) bouwde met vier anderen de flipperkast Western. ‘Mijn eerste gedachte was: wat een vage opdracht. Bij product design zit je veel te tekenen, maar nu moesten we ineens met onze handen aan de slag. Ik heb daardoor wel geleerd dat niet alles wat je bedenkt ook uitvoerbaar is. Je kunt een leuk idee hebben over de vormgeving, maar als je dan met een vijl in je handen staat, gaat het gewoon niet. Onze flipperkast is in het echt precies zo geworden als het concept dat ik had getekend. Dat geeft wel een kick. Het was niet makkelijk, want we waren vrij beperkt in onze materialen. Daarnaast was de ruimte nogal klein, voor zoveel groepen. Er werd gevochten om boormachines en zagen. Hout is het makkelijkst te bewerken, dus dan kom je snel daar op uit. Voor het afschietmechanisme, een revolver, hebben we bijvoorbeeld stukken multiplex uitgesneden en op elkaar gelijmd. Ik had eerder wel eens geflipperd, maar ben er nooit een ster in geweest. Ik word bepaald niet wild van een flipperkast. Maar nu ik er zelf één gemaakt heb en beter begrijp hoe het in elkaar zit, heb ik toch meer waardering gekregen voor het spel. We zijn allemaal trots op het eindresultaat, maar toch wil niemand de flipperkast mee naar huis nemen. Er is de afgelopen weken aardig wat kapot gegaan, dat maakt het al minder leuk. En als je er een paar keer op gespeeld hebt staat hij alleen nog maar in de weg. Ik zou zeggen: wie hem hebben wil, mag hem hebben.’ n■De flipperkasten zijn gemaakt door: • Made in Holland Dennis van Dooijeweert, Jerry Bierenbroodspot, Melaney Sandel, Mohammed Ibrahimi en Chantal van der Kroft • Western Johannes Bloemer, Mara Groothedde, Barry Kalisvaart, Shuhou Tse en Nienke Koopmans. • Ghostbusters Jasper de Boer, Robin Rekelhof, Martijn Swinkels en Noortje Snijder • Daft Punk Tim Spriel, Thijmen Galekop, Olav de Vreede, Nick van Aalst en Justin Kane • Roller Disco Baira Batsukh, Jill Royen, Melissa Plu en Matthijs Gerritsen • Pinball Pleasure Myrthe van Marissing, Vincent Rentenaar, Chris Distel en Lisa Sibbing

havana

Coole kasten Een expert testte flipperkasten die gemaakt zijn door studenten. ‘Ik denk absoluut niet: dat maak ik effe beter.’

13

14 profiel

de strijd aan met de HvA. Maar wacht eens: diezelfde Fonkert is ook docent aan de HES. Hoe zit dat? Thijs den Otter

louter namens hun leden spreken. Fonkert: ‘Binnen de HvA lopen veel jonge mensen rond met een tijdelijk contract. Die willen wij vertegenwoordigen. Die willen zich serieus genomen voelen in hun vak.’ De suggestie dat er rancune in het spel is – Fonkert trad in 2003 in dienst bij de HES en sloot zich aan bij de ‘Vrienden van de HES’, een club die zich verzette tegen de fusie van die hogeschool met de HvA – verwerpt hij ook. ‘Ik heb afstand van die club genomen toen bleek dat ze meer bezig waren met het juridische gevecht en minder met de gevolgen voor het onderwijs. Met die fusie ben ik niet meer bezig. Het is sowieso niet terug te draaien.’

Pabo Almere

Eenmansactie Opmerkelijk is wel dat ook onder werkgevers en vakbonden binnen de hogescholen niet veel bekend is over AVV. Voor HBO-raadvoorzitter Doekle Terpstra is de enquêtebrief van AVV een hernieuwde kennismaking met die bond. ‘Oprichter Mei-Li Vos genereerde veel publiciteit, maar toen zij naar de PvdA ging, werd het stil. Ik kan me ook niet herinneren dat ze zich voor een gesprek bij de HBO-raad hebben gemeld.’ De plotselinge lokale activiteiten doen een eenmansactie vermoeden, maar Fonkert (56) bezweert dat dit niet het geval is. Hij is de eerste om toe te geven dat AVV vergeleken bij de FNV een kleine speler is: de grote, klassieke vakbond uit de sociaaldemocratische hoek heeft 1,4 miljoen leden en AVV heeft er naar eigen zeggen drieduizend. Daarvan zouden er ‘enige tientallen’ op de HvA rondlopen. AVV stelt dat ze ook niet

Voeding & diëtetiek

85%

Maritiem officier

85%

95%

Molensteen Volgens Fonkert is er een direct verband tussen de situatie voor medewerkers en de perikelen rond de Amstelcampus. ‘Het gaat om zo veel geld dat de HvA gedwongen is om zo veel mogelijk studenten te werven. Als de HvA minder studenten zou trekken, wordt het project een nog grotere molen-

Bepaalde studies trekken vooral vrouwen of mannen. Sommige bestaan zelfs voor meer dan negentig

Don Qui Fonkert dat AVV nog springlevend is. Daags na een reportage van actualiteitenrubriek EenVandaag stuurde AVV een brief naar het College van Bestuur, waarin een beroep wordt gedaan op het enquêterecht van de bond. Volgens de bond wordt de Amstelcampus op een riskante manier gefinancierd, is de bestuurlijke fusie met de UvA een fiasco en moet de interne organisatie sterker. Daarmee stond AVV meteen weer op de kaart, in ieder geval binnen de hogeschool.

jongensstudies, meisjesstudies

Mietjes en manwijven

Peter Fonkert bindt namens Alternatief voor Vakbond

Dankzij felle kritiek op de financiering van de Amstelcampus, de interne organisatie van de HvA en de bestuurlijke fusie met de UvA beheerst Alternatief voor Vakbond alweer enige weken de nieuwspagina’s van Havana. Maar wat is AVV eigenlijk voor club? En wie vertegenwoordigen ze? Voor de leek op het vakbondfront werd het na het vertrek van oprichter Mei Li Vos – tegenwoordig Kamerlid voor de PvdA – stil rond AVV. Vos richtte de bond op in 2005, nadat ze had vastgesteld dat de oude vakbonden FNV en CNV er vooral zijn voor oudere werknemers. Jongeren, zelfstandigen zonder personeel (zzp’ers) en mensen met een tijdelijk contract zouden niet goed worden vertegenwoordigd door de bestaande bonden. Voor Vos bleek het een springplank naar de nationale politiek, en toen ze weg was beheersten de klassieke bonden weer de nieuwspagina’s. Bestuurslid Peter Fonkert – aan de HvA actief als docent bij het domein Economie & Management – liet vorige maand blijken

15

jongensstudies, meisjesstudies

steen. Met de inhoud heeft de werving allang niets meer te maken. Daarom trekt AVV zich de kwestie zo aan: het niveau van het onderwijs lijdt onder de bouwplannen en de ontplooiing van medewerkers komt op deze manier onder druk te staan.’ De grote schaal waarop de HvA werkt, is Fonkerts AVV sowieso een doorn in het oog. ‘Alles moet onder dat paarse logo. Terwijl veel domeinen nauwelijks overeenkomsten hebben. Als je de HvA zou ontvlechten, heb je in een paar jaar tijd zeven totaal verschillende hogescholen. Maar in plaats daarvan

Tegen de Amstelcampus heeft Fonkert op zich niets. ‘Maar je moet het op een andere manier financieren. Het College van Bestuur mag zeggen dat de HvA niet meer dan twaalf procent van de bekostiging aan huisvesting uitgeeft, maar dan wordt de rente die je bij dit soort projecten moet betalen gemakshalve vergeten. Een project van driehonderd miljoen dat wordt gefinancierd vanuit onderwijsbekostiging en met een lening bij het ministerie van Financiën is gevaarlijk, zeker in tijden waarin moet worden bezuinigd. En het kan echt anders:

‘De HvA zou kunnen huren’ houdt het CvB juist vast aan de bestuurlijke fusie met de UvA, die wellicht leuk is voor het aanzien, maar niet de inhoudelijke versterking biedt waar men het eerst over had.’ De Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) verweet Fonkert onlangs in een brief dat hij eerder aan de bel had kunnen trekken: hij was tenslotte in de jaren dat de herziening werd doorgevoerd voorzitter van de CMR en zit nog altijd in het bestuur van de domeinraad van Economie & Management. ‘Maar toen tot de domeinvorming werd besloten, was het de bedoeling dat de domeinvoorzitters veel zelfstandiger zouden opereren. In de praktijk blijken het uitvoerders.’

voor pensioenfondsen is een campus een goede duurzame investering. De HvA zou dan kunnen huren.’ Het HvA-dossier zou Alternatief voor Vakbond in het hoger onderwijs op de kaart kunnen zetten, want aan de onderhandelingstafel krijgen ze nog geen voet aan de grond. Walter Dresscher, voorzitter van de Algemene Onderwijsbond (AOb), onderschrijft dat. ‘Ik heb niets tegen een nieuwe bond. Maar je kunt niet met de hele wereld overleggen.’ De AOb houdt zich vooralsnog dan ook meer op de achtergrond. Die laat weten dat er inderdaad bezorgde leden zijn, maar dat ze de inspraak voorlopig aan de CMR en de

procent uit één van beide seksen. Hoe is het om daar als enige vertegenwoordiger van het andere geslacht tussen te zitten? Minderheden aan het woord. Kirsten Dorrestijn

Raad van Toezicht laten. Als duidelijk wordt dat er arbeidsvoorwaardelijke consequenties zijn, trekken we meteen aan de bel.’ n

Enquêteverzoek n■Begin april zendt actualiteitenrubriek EenVandaag een lange reportage uit over de risico’s die de HvA neemt met de ontwikkeling van de Amstelcampus. Daags na de reportage stuurt AVV samen met Beter Onderwijs Nederland een enquêtebrief naar het CvB, waarin ze laten weten een gang naar de Ondernemingskamer te overwegen. Daarnaast zijn er bezwaren tegen de bestuurlijke fusie met de UvA en zorgen over de interne organisatie van de hogeschool. Twee weken later ontraadt het dagelijks bestuur van de Centrale Medezeggenschapsraad het enquêteverzoek, waarop Fonkert in een felle reactie stelt dat de CMR het HvA-bestuur naar de mond praat. Op 7 mei reageert Karel van der Toorn op de brief van AVV. Hij stelt dat de bond niet ontvankelijk is in de hele kwestie, omdat de HvA geen ondernemingsraad kent maar een MR. AVV reageert teleurgesteld en beraadt zich nog op vervolgstappen. Volgens hun advocaat – specialist Loe Sprengers – heeft AVV wel degelijk het recht om naar de Ondernemingskamer te stappen. havana

Mannelijkheid versus vrouwelijkheid n■De studie maritiem officier trekt bijna uitsluitend mannen, terwijl vrouwen massaal voor de pabo of voeding kiezen. Waarom is dat eigenlijk zo? Waarom zouden vrouwen niet op een schip willen werken en geven zij liever les op een basisschool? Speelt de fysieke kracht een rol, de status van een beroep of de kinderwens van een vrouw? Volgens Iris van der Tuin, docent gender studies aan de Universiteit Utrecht, komen de verschillen vooral door culturele waarden die in de maatschappij bestaan: ‘Mannelijkheid en vrouwelijkheid zijn ingebed in de samenleving. Bij gender studies zeggen we soms dat je niet als vrouw wordt geboren, maar dat je dat gemaakt wordt door symbolen. Het begint al bij de kleur roze bij baby’s, die kleur staat voor passief en lief. Dat soort symbolen zijn aan verandering onderhevig. Roze was bijvoorbeeld vóór de Tweede Wereldoorlog nog een mannenkleur.’

n■Jongens wordt tijdens de opvoeding geleerd doelgericht te handelen en dat heeft volgens Van der Tuin invloed op de studiekeuze. ‘Als bekend is dat in een bepaalde beroepsgroep in de toekomst veel werkgelegenheid is, zullen mannen eerder een studie in die richting kiezen. Van vrouwen wordt minder verwacht dat ze publieke functies vervullen en het maakt dus minder uit wat zij studeren. Beroepen in het publieke domein passen meer bij mannelijkheid. Vrouwelijkheid is daarentegen nog steeds gerelateerd aan het huiselijke, de privésfeer. Dat kan een reden zijn waarom meisjes niet voor een studie als maritiem officier kiezen. Het is moeilijk te meten in hoeverre fysieke verschillen van invloed zijn op beroepskeuze. Ik denk dat óók op dit punt de cultuur een grote rol speelt. Vanaf dag één wordt jongetjes geleerd dat ze fysiek sterker zijn dan meisjes.’

De student

De docent

De student

De docent

De student

De docent

Lars Put (22) Tweedejaars

Frank Willemars (49) Docent geschiedenis en aardrijkskunde

Sameh Gabriel (25) Derdejaars

Minse de Bos Kuil (41) Docent pathologie/ fysiologie bij voeding

Marieke Esveld (22) Vierdejaars

Beatrijs van der Heijden (55) Docent communicatie

‘Noodgedwongen meezingen met Madonna’

‘Het is soms een kippenhok’

‘Met de meisjes ga ik zakelijk om’

‘Je moet je prettig voelen binnen een vrouwenbolwerk’

‘Niet per se manwijven’

‘Je moet je vrouwelijkheid afpellen’

‘In groep zeven wist ik al dat ik naar de pabo wilde. Ik wil zelf geen kinderen, maar ik vind het leuk om met ze te werken. Vorig jaar zat ik met drie andere jongens in een klas van vijftien. Dat viel dus redelijk mee. Wij trokken naar elkaar toe en deden in het begin alle presentaties samen, maar na een tijdje mocht dat niet meer. Dat er zo veel vrouwen in de klas zitten, vind ik wel lachen. Soms hebben zij de overhand, zoals laatst toen we bij iemand thuis wat dronken voordat we naar een pabo-feest gingen. Er werd alleen maar vrouwenmuziek gedraaid, Madonna en zo, en die heb ik de hele avond noodgedwongen zitten meezingen. Waarom er vooral meisjes op de opleiding afkomen, snap ik niet. De officiële papieren van de HvA zijn zelfs op vrouwen gericht. Ze gaan ervan uit dat die door een meisje worden ingevuld. Tijdens de les merk ik dat vrouwen een ander soort humor hebben, maar gelukkig heb ik een goede vriend in de klas met wie ik de hele dag platvloerse grappen kan maken.’

‘Voor het lesgeven maakt het mij niet uit of er jongens of meisjes voor me zitten. Ik zou geen verschillen kunnen aanwijzen tussen de studenten. Het is niet zo dat de mannen directer zijn of dat de meisjes minder durven in te brengen. Er wordt juist veel op elkaar gereageerd, het is soms echt een soort kippenhok. Ik houd wel van die dynamiek. Eén verschil kan zijn dat jongens minder aantekeningen maken. Meisjes nemen bijvoorbeeld vaak de tekst van PowerPointpresentaties over, zelfs als ik heb gezegd dat die op intranet staat. Zouden ze daarmee houvast zoeken? Van de docenten op de pabo is ongeveer een derde man. Er wordt nagedacht hoe de opleiding meer jongens kan aantrekken, maar dat is een lastige zaak. Een student heeft laatst onderzocht of de feminisering van het onderwijs invloed heeft op de prestaties van de leerlingen, maar dat bleek niet het geval. Misschien heeft het wel invloed op de sociale omgang van de kinderen, dat leerlingen zich meer op hun gemak voelen bij mannen of vrouwen. Dat zou nog onderzocht kunnen worden.’

‘Ik had nooit gedacht dat voeding echt een vrouwenstudie zou zijn. Dit jaar ben ik de enige jongen in mijn klas. Ik krijg daardoor veel aandacht. Het valt op als ik niet aanwezig ben of als ik te laat kom. En als ik praat, kijkt iedereen naar me. Docenten vinden het leuk dat er een jongen bij zit. Zij zeggen tijdens de eerste les: “O, ik zie dat we er ook een man bij hebben.” Met de meisjes in de klas ga ik puur zakelijk om, dat is een bewuste keuze. Ik houd school en privé goed gescheiden. Ik ben gewoon heel serieus met mijn studie bezig. Leeftijd speelt misschien ook een rol, want ik ben een stukje ouder dan mijn klasgenoten. Als ik achttien was, zou het waarschijnlijk een ander verhaal zijn geweest. Qua samenwerking merk ik dat vrouwen heel strikt zijn. Er worden duidelijke afspraken gemaakt over de inleverdata van gezamenlijke opdrachten. Jongens zijn wat dat betreft wat nonchalanter. Hoe de sfeer in de klas is? Ga maar na wat er gebeurt als je twintig vrouwen bij elkaar zet!’

‘Ik ben arts en tijdens mijn eigen opleiding zat ik ook met veel vrouwen. Dat is de zorg. Het verbaast me niet dat er vooral meisjes op voeding afkomen: tachtig procent van de vrouwen volgt minimaal één keer een dieet. Mijn collega’s zijn ook voornamelijk van het vrouwelijke geslacht. Je moet je als docent wel prettig voelen binnen zo’n vrouwenbolwerk, daar moet je het type voor zijn. Binnen een mannenorganisatie hangt weer een hele andere sfeer en is er vaak sprake van haantjesgedrag. Met vrouwen is het rustiger en zij staan meer open. De mannelijke voedingstudent is niet een bepaald type. Misschien zijn ze wat zachtaardiger, wat vrouwelijker, maar die paar mannen die bij voeding rondlopen verschillen zodanig van elkaar dat ik ze moeilijk over één kam kan scheren. Ik wil ook niet de indruk wekken dat hier alleen maar mietjes rondlopen. Mannelijke diëtisten zijn trouwens echt zeldzaam. De meeste jongens gaan toch uiteindelijk de commerciële kant op, of de sportrichting.’

‘Meteen na mijn middelbare school ben ik maritiem officier gaan studeren. Mijn vader werkt bij een nautisch bedrijf, dus misschien heb ik het van hem. Ik had wel verwacht dat er bijna alleen maar mannen bij deze studie zouden zitten. Dat krijg je toch bij zo’n technische opleiding. Je werkt met motoren, pompen en verder leer je kaartlezen, het schip beladen en de reis voorbereiden. Je moet wel een beetje een stoere vrouw zijn om dit te studeren. Er worden grapjes gemaakt als “die vrouwen ook altijd” of “echt zo’n vrouwenopmerking”. Daar moet je tegen kunnen. Maar het zijn niet per se manwijven bij maritiem officier, hoor. Fysiek is het soms best zwaar op een schip, maar als ik hulp vraag bij het tillen, wordt er altijd goed gereageerd. Voor vrouwen is de zeevaart vaak lastig in verband met kinderen. Hoe ik dat zelf ga doen, weet ik nog niet. Ik zie wel waar het schip strandt.’

‘Als zelfstandig ondernemer ben ik afgelopen semester door de HvA ingehuurd om colleges communicatie te geven bij maritiem officier. De nautische wereld is erg op mannen gericht, maar tot mijn grote plezier zaten er twee pittige dames tussen de veertig eerstejaars. Ook wat betreft docenten is het echt een mannenbolwerk. Toen ik voor het eerst het lokaal binnenkwam, zat iedereen me met argusogen aan te kijken. Zo’n groep mannen heeft een dynamisch effect. Zij weten van aanpakken, ook bij een vak als communicatie, dat hun meestal wat zwaar op de maag ligt. Ze hebben een “niet praten, maar poetsen”-instelling. Het is me duidelijk dat het varend leven vooral mensen trekt die kiezen voor vrijheid, avontuur, techniek en lang van huis zijn. Dat past beter in de mannenwereld. Als je als vrouw op een schip rondloopt, moet je toch wel veel van je vrouwelijkheid afpellen om te overleven.’

havana

havana

Vakbondsman

Jongens vs. meisjes

Volgens Peter Fonkert is er een direct verband tussen de onderwijskwaliteit en de Amstelcampus.

Hoe is het om als enige jongen een ‘meisjesstudie’ te volgen? Minderheden aan het woord.

16

17

perversiteiten

perversiteiten

Waar word jij geil van? Sommige mensen kunnen alleen klaarkomen als ze aan hun knuffel denken, anderen hebben grote voorkeur voor plasseks, of willen alleen naar bed met panty’s aan. Misschien doe jij het liefst aan buitenseks. Wat je ook lekker vindt, alles wat anders is, is taboe. Anne Koeleman

We hebben allemaal onze seksuele voorkeuren. Een echte norm is er niet, waardoor iedereen afwijkt. Sommige mensen wijken iets verder af. En dat kan moeilijk zijn, want om alles wat we niet kennen wordt gegniffeld. Havana ging op zoek naar deze ‘perverse mensen’. Wat blijkt? Eigenlijk zijn ze ook heel ‘normaal’.

Petra heeft twee mannen Petra Sielias (28) doet de deeltijdopleiding culturele & maatschappelijke vorming. Ze heeft op dit moment twee vriendjes, maar gaat niet vreemd. Ze liegt niet, doet nooit stiekem en praat over alles. Iets wat niet ‘normaal’ is, is volgens haar niet per definitie ‘niet goed’. ‘Er zijn twee mannen in mijn leven van wie ik heel veel hou. We hebben een zogenaamde polyamoureuze relatie, de mannen weten van elkaar, kennen elkaar en we gaan allemaal open en eerlijk met elkaar om. Eigenlijk ben ik heel saai, want alles gaat goed in mijn relaties. De mannen zijn ook vrienden van elkaar, maar ik ga niet met hen tegelijk naar bed. Sommige mensen denken dat het hebben van meerdere partners betekent dat je gelijk groepsseks hebt, dat is dus niet waar. Mijn ene man woont in Dordrecht. De ander is verhuisd naar Berlijn met zijn tweede vriendin. Ik ben niet jaloers op haar. Natuurlijk heb ik wel eens last van jaloezie, dat is menselijk. Gek genoeg gaat het dan vaak meer om mij dan om de ander; ik ben bijvoorbeeld jaloers omdat ik niet bij hem kan zijn, en zij wel. Op dezelfde manier ben ik wel eens jaloers op de bankrekening van een collega, iemand anders heeft dan iets wat ik op dat moment niet heb. Ik heb niet heel veel contact met mijn medestudenten, dus er zijn niet veel mensen op de HvA die weten dat ik meerdere partners hebt. Het komt wel eens voor dat ik word uitgenodigd voor een verjaardag en allebei

mijn vrienden zijn dat weekend bij me. Dan vraag ik: “Goh, mag ik mijn mannen meenemen?” Vraag één is dan altijd: “Ga je vreemd dan?” Het kost heel veel moeite om uit te leggen dat ik van meerdere mensen hou en dat daar niets vreemds of geheims aan hoeft te zijn. Iedereen is wel eens verliefd en komt dan toch ineens weer iemand anders tegen. Je kan dat negeren, of het uitmaken, of vreemdgaan, maar dat vind ik allemaal zonde. Ik vind chocoladeijs lekker, maar dat betekent niet dat ik de rest van mijn leven alleen chocoladeijs wil eten. Soms wil ik aardbei, of vanille. Ik ben daar heel open in, want ik denk dat mensen moeten leren omgaan met het feit dat niet iedereen zijn leven leeft volgens de norm. Ik vind dat ik me hier niet voor hoef te schamen.’

Monique houdt erg van seks Vrouwelijke players worden nog altijd niet zo gewaardeerd. Monique Winands (28, studente fysiotherapie en actief ASVL-lid) is lesbisch, houdt van drugs en nog meer van seks. Jarenlang is ze onder invloed van het ene naar het andere bed gerold. ‘Vroeger stelden vrienden me voor aan anderen met de woorden “Dit is Monique. Ze houdt van feesten en ze is een nymfomaan.” Ze noemden me zo omdat ik seks heel belangrijk vind. Ik heb rond de zeventig bedpartners gehad in ongeveer vierenhalf jaar. Eigenlijk vind ik dat zelf nog wel meevallen. Ik gebruikte die jaren veel xtc en heel veel coke. Met drugs op heb je totaal geen remmingen, dus dat maakt het eenvoudiger om zomaar seks te hebben. Soms waren het drie of vier vrouwen per week, soms drie in één bed. Het kwam voor dat ik bij iemand uit bed stapte, de trein inging en naar mijn volgende afspraak reed. De mensen waar ik seks mee had wisten niets van elkaar af. Ik ging vooral naar bed

met mensen die ik tegenkwam tijdens het stappen. Ik heb een keer drie meiden ontmoet op één vierkante meter, die apart van elkaar op me afkwamen. Met alledrie heb ik de zaterdag erna op een feest afgesproken. Ik heb ze alledrie in een andere hoek gezet en ben ze omstebeurt afgelopen. Ik dacht: spreid je kansen. Ik ben ermee weggekomen, ze zijn er nooit achter gekomen. Het is me ook wel eens gebeurd dat ik twee dames had en een van de twee erachter kwam. Die kwam op ons af en vroeg: “Mag ik meedoen?” Ja natuurlijk mocht ze dat, wat wil je nog meer? Ik heb het ook met mannen gedaan. Een tijdje heb ik met een koppel gedatet hier in Amsterdam. Als ik dan bij haar was stapte hij ook in bed. Ik hou het wel bij trio’s, want kwartetten vind ik te veel energie kosten. En nooit met twee mannen, een man neem ik alleen bij gebrek aan beter. Toen ik merkte dat ik in een achtbaan van gevoelens terechtkwam, ben ik uiteindelijk gestopt met drugs gebruiken. Daarna zag ik pas dat ik mensen als gebruiksvoorwerpen behandelde. Inmiddels ben ik niet meer gevoelloos ten opzichte van de vrouw waarmee ik naar bed ga. Maar ik vind seks nog steeds heel erg belangrijk, ik snap niet dat mensen lang zonder kunnen.’

Diederik speelt graag slaafje Diederik Beenen (32) is medewerker en gastdocent aan de HvA. In zijn vrije tijd doet hij aan bdsm. Hij is een switch, wat betekent dat hij zowel onderdanig als dominant kan zijn. Maar het liefst wordt hij gedomineerd. ‘Ik ontdekte rond mijn zeventiende dat ik een wat andere seksuele beleving had dan andere jongens van mijn leeftijd. Pas toen internet echt opkwam kreeg het een naam: bdsm. Veel mensen hebben daarbij het beeld dat je lukraak naar een vrouw in een leren broek gaat om het vel van je rug te laten zwepen. Ik vind dat ook wel heel leuk, maar bij bdsm gaat niets lukraak. In principe gebeurt alles met enorm veel communicatie en respect. En we hebben nooit seks zonder stopwoord. Ook gaat het bij bdsm niet altijd over zwepen. Zelf ben ik een masochistische onderdanige en heb ik een enorme voorkeur voor voeten. Ik kan een hele avond gelukkig zijn als ik met de voeten en benen van een dame bezig kan zijn. Ik kan ze dan masseren, een pedicure geven, kousen helpen aandoen, schoenen helpen uitzoeken. Mijn partner heeft dan de vrije hand in het spel, dus zij beslist wat er verder gebeurt. Het kan best zijn dat ik op de grond lig en dat ze met die

havana

De verkiezingen voor de medezeggenschapsraden komen eraan. Dat is mooi. Een jaar of vijftien geleden werkte ik bij een tamelijk groot bedrijf waar geen ondernemingsraad was. Dat vond ik raar en ik zag dat als een indicatie van bestuurlijke zwakte. De HvA heeft een Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) en dat is dus een goede zaak. Goed wordt echter beter als er sprake is van een sterke CMR. En dat niveau hebben we nog niet bereikt. De verkiezingen voor de CMR zorgen ook niet voor ophef en consternatie. Integendeel, ze gaan aan veel HvA’ers ongemerkt voorbij. De opkomst bij de verkiezingen is dan ook dramatisch laag. Ik volg de CMR al jaren. Vroeger omdat het in mijn toenmalige functie besloten lag om af en toe met de CMR te overleggen over studentenzaken. Diepe indruk hebben die gesprekken nooit op mij gemaakt en ik denk dat ik zelf ook geen verpletterende indruk heb achtergelaten. Onze gesprekken – broodje erbij – waren altijd harmonieus, informatief en een tikje saai. Van een kritische benadering van mijn werk als baas van studentenzaken was eigenlijk geen sprake. Ik heb wel eens samen met een collegelid wat vuurwerk naar de CMR gegooid maar zelfs dat bleef onopgemerkt. Of werd het bewust genegeerd? Tegenwoordig volg ik de CMR omdat ik als chef van Havana alles en iedereen wil volgen. Bij de CMR is dat geen spannende taak. Natuurlijk, het zijn aardige mensen die graag willen dat het goed gaat met de HvA. Dat is prijzenswaardig maar ik vind het toch wat minder dat de CMR vanuit die gedachte lijkt te kiezen voor het harmoniemodel. Dat is jammer. Niet alleen voor Havana. Natuurlijk weet ik ook wel dat een strijdverhouding niet altijd goed is en dat harmonie prettig voor de gemoedsrust is. Maar af en toe mag er best gevochten worden en daarbij mag ook wel bloed vloeien. Als de CMR kiest voor harmonie en als het College van Bestuur dat ook doet, dan wordt strijd toch wel lastig. Op zich begrijpelijk maar hebben we niet meer aan een felle CMR die gromt als het kan en bijt als het moet? Zou het niet zo moeten zijn dat het voor het CvB minder aangenaam is om bij de CMR te verschijnen? Meer spanning en af en toe strijd op het scherp van de snede zou toch wel leuk en bovenal nuttig zijn. Het zorgt er in ieder geval voor dat de CMR meer aandacht krijgt en dat draagt vast bij aan de versterking van de CMR. En dat is weer goed voor de HvA.

Paul van de Water Hoofdredacteur #32

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 19 mei 2010

Flipper

mooie hakken mijn “zaakje” bewerkt. Ik heb een aantal jaar geleden een paar vrienden verteld over mijn seksuele voorkeur. Zij vonden het heel logisch als ik vrouwen hardhandig zou behandelen in de slaapkamer, maar toen ik uitlegde dat ik het andersom ook leuk vind, was dat een brug te ver. Daarna heb ik besloten het verder voor me te houden. In de VS gebeurt het toch helaas vaak dat mensen in de publieke sector hun baan verliezen als dit soort levenskeuzes naar buiten komen. Binnen de scene ben ik wel heel erg actief en open. Er zijn een aantal fora en chatrooms, zoals bdsm-jongeren.net. Ik ben daar vrijwilliger. Op de site is heel veel informatie te vinden over veilig bdsm bedrijven. We geven ook workshops, zoals vorige maand over zwepen. Eigenlijk doen we precies hetzelfde als lokale buurtcentra, met theezakjes vouwen en pottenbakles. Alleen dan iets spannender.’

Studenten bouwen eigen kasten

Minderheid

Wat doet een meisje bij een mannenstudie?

Peter Fonkert

‘De HvA kan ook huren’

De naam Diederik Beenen is om privacyredenen gefingeerd.

Perverse seks n■De term ‘perversiteit’ wordt vooral gebruikt voor seksuele gedragingen die afwijken van de norm. Gert Hekma, universitair docent homo/lesbische studies aan de UvA, heeft hierover het boek ABC van perversies geschreven. ‘De belangrijkste perversiteiten zijn SM, fetisjisme, pedofilie, exhibitionisme en voyeurisme,’ stelt Hekma. In Hekma’s boek is te zien dat daarnaast nog genoeg seksuele voorkeuren staan waarvan we nooit gehoord hebben. Hekma behandelt op alfabetische volgorde een reeks vreemde seksuele lusten, van ampuseks (opgewonden raken door ontbrekende lichaamsdelen) tot de Romeinse douche (over elkaar heenbraken). Mensen kunnen opgewonden raken van hoogtes, stront of knieën, maar ook van slangen in de anus of bijensteken op seksueel gevoelige plekken. Volgens Hekma kent iedereen in bepaalde mate perversiteiten. ‘Niemand valt op vrouwen of mannen in het algemeen maar altijd op iets bijzonders zoals op lichaamsdelen, op karaktertrekken, op situaties, op een bepaalde leeftijd of een bepaalde etniciteit, of seksuele handelingen. Ook kunnen ze vallen op woorden zoals “slet” of “hoer”, op kledingstukken bijvoorbeeld van leer, of op andere objecten als een luier of speen.’ Hekma vindt dat mensen te weinig experimenteren. ‘Door de puriteinse moraal ontdekken mensen niet wat ze het liefste willen.’

Hoe geil is dit...

havana

havana

Voor elk wat geils Een echte norm voor seksuele voorkeuren is er niet, waardoor iedereen afwijkt. Maar sommige mensen wijken iets verder af.

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 19 mei 2010 jaargang 15 / #32

En verder... 04 nieuws

18 very short intro’s

22 hva-agenda

09 ingezonden

19 de hoogste bieder

22 vijftien jaar

09 vraag van de week

20 recensies

22 gekeurd

09 column fen

21 eten

23 weekgast

18 ondertussen in

21 zwartwit

24 afstuderen

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofd­ redactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Lisa Hartog (redactie-assistent), Eveline van Heumen e.c.l.van. [email protected], Thijs den Otter [email protected], Rian Roegholt (stagiair), Carlijn van Donselaar [email protected], Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Kim Bos, Kirsten Dorrestijn, Anouk Kemper, Anne Koeleman, Emma van Laar, Harmen van der Meulen (correctie), Merel Straathof, Esther Versluis, Fen Verstappen, Hans van Vinkeveen ­Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jelmer de Haas, Jan-Maarten Hupkes, Bas Uterwijk Illu­stratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Marc Kolle, JeRoen Murré, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Ron Zijlmans Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Maud ­Janssen, Marit van Kooij, Dirk Wolthekker).

De volgende Havana verschijnt woensdag 26 mei

havana

3

nieuws Carlijn van Donselaar / Gijs Hardeman / Eveline van Heumen / Lotte Lankhorst / Thijs den Otter (coördinatie) / Jeff Pinkster / Rian Roegholt / Annemarie Vissers / Paul van de Water

Het bestuur van ASVL-sociëteit De LAX verkeerde jarenlang in de veronderstelling de nieuwe sociëteit op de Amstelcampus te gaan bestieren. Maar de HvA wil nu één sociëteit voor alle verenigingen. Op de Amstelcampus komt een horecavoorziening voor studenten. Hoe die er precies gaat uitzien is nog niet bekend, wel is inmiddels duidelijk dat verschillende verenigingen de sociëteit moeten delen. ASVL-voorzitter Shannon Hardonk (22) is teleurgesteld. ‘Juist omdat we zo’n grote partij zijn, is het vreemd dat er zo makkelijk aan ons voorbij wordt gegaan. In het verleden is ons door toenmalig directeur Jeroen Knigge toegezegd dat wij de nieuwe sociëteit

mogen opzetten. Maar de HvA zegt nu niets van die afspraken te weten.’  Studentenunie ASVA is door de HvA als neutrale partij ingezet om bij de verschillende studenten- en studieverenigingen te inventariseren waar de nieuwe sociëteit aan moet voldoen. ‘De overeenkomsten hebben we op een rijtje gezet,’ zegt ASVA-voorzitter Dave van der Pol (24). ‘Een biertje moet er sowieso gedronken kunnen worden. Verder moeten er lezingen, presentaties, feesten en ledenvergaderingen kunnen worden georganiseerd.’ Speerpunt in het nieuwe plan: meer ruimte voor studieverenigingen. Daarmee is volgens Van der Pol niet gezegd dat voor de ASVL geen ruimte zal zijn: ‘De ASVL heeft een belangrijke positie. Om te voorkomen dat de vereniging onder de nieuwe

HvA-lector in raad NWO Lector Edith Hooge is tot lid benoemd van de Programmaraad voor het Onderwijsonderzoek (PROO) van wetenschapsorganisatie NWO. PROO is al dertien jaar een voorname financier van het fundamenteel onderzoek op het gebied van onderwijs. De programmaraad beoordeelt tevens de subsidieverzoeken. Edith Hooge is sinds 2007 lector ‘school en omgeving in de grote stad’ bij de HvA. Eerder werkte ze als lector ‘goed bestuur in het mkb en non-profitorganisaties’ bij Avans Hogeschool uit Noord-Brabant. Hooge promoveerde in 1998 aan de UvA. Ze deed onderzoek naar autonomievergroting in het basisonderwijs. (TdO)

Studenten best tevreden Het aantal studenten dat meedeed aan het jaarlijkse tevredenheids­ onderzoek is met ruim vier procent toegenomen. Van de ruim 38,5 duizend formulieren die de HvA rondstuurde, kwamen er bijna 17 duizend retour, oftewel bijna 44 procent. Tot schokkende wijzigingen in de resultaten leidde de toename niet: de HvA kreeg een 6,9 als rapportcijfer, net als in 2009. Kritiek is er vooral op het randgebeuren: studenten zijn over het algemeen niet erg tevreden over het aantal computers dat beschikbaar is, de klimaatbeheersing kan beter en de prijs-kwaliteitverhouding van het eten in de kantines vinden ze niet goed. Inhoudelijk zijn studenten in alle domeinen redelijk tevreden, al maken ze zich zorgen over ‘meelifters’ (luie studenten die scoren met de resultaten van anderen). De verschillen tussen de verschillende domeinen zijn klein. De onderwijskwaliteit – gemeten via een vijfpuntsschaal – eindigt steevast ergens tussen de drie (voldoende) en vier (goed). De voorzieningen van de Wenckebachweg (Onderwijs & Opvoeding) en de Tafelbergweg (Gezondheid) worden beter beoordeeld dan elders: het lijkt er eenvoudiger om een computer te bemachtigen of een ruimte te reserveren dan in de drukke Leeuwenburg of de Fraijlemaborg, waar de voormalige HES is gevestigd. Het domein Gezondheid kreeg de meeste reacties: 66,5 procent van de studenten vulde de tevredenheidsmonitor in: een stijging van anderhalf procent ten opzichte van 2009. De minste reacties kreeg het domein Economie & Management, waar 34,3 procent reageerde. (TdO)

situatie lijdt, moet nog een oplossing worden bedacht.’ Knigge zegt nooit gezegd te hebben dat de ASVL alleenrecht krijgt in de nieuwe sociëteit. Kees Lammers, directeur van Bureau Nieuwbouw van de Amstelcampus, bevestigt dit. ‘Hij heeft de studenten toegezegd dat er een herkenbare voorziening komt voor de studie- en studentenverenigingen. Ruimte voor een sociëteit zou dan gedeeld moeten worden.’ Het CvB heeft nog geen besluit genomen. Secretaris Arjan Trommel zegt nog bezig te zijn alles op een rijtje te krijgen. Lammers zal het CvB in een later stadium over de kwestie adviseren. ‘We gaan het plan bestuderen en om de tafel zitten met de verschillende verenigingen. Wanneer is nog niet bekend.’ (JP/CvD)

Docent van het jaar In de afgelopen weken hebben vier domeinen hun genomineer­ den voor de Docent van het Jaarverkiezing bekendgemaakt. Bij het domein Onderwijs & Opvoeding is Klaas Kalwiek genomineerd en bij het domein Bewegen, Sport & Voeding is Amely van Bavel de beste docent. Het domein Economie & Management heeft drie genomineerden: Ronald Jansen, Hans van Willigen en Ivo van der Werk. Ook het domein Maatschappij & Recht heeft drie genomineerden, namelijk Nina Blussé, Malcolm Biezeveld en Natalie Graham. Bij de overige drie domeinen volgt de bekendmaking uiterlijk volgende week. ‘De domeinen mogen zelf een geschikt moment kiezen om hun kandidaat in het zonnetje te zetten. Vandaar dat nog niet alle genomineerden bekend zijn,’ verklaart ASVAvoorzitter Dave van der Pol. De uiteindelijke winnaar die zich de beste docent van het jaar van de HvA mag noemen wordt op 18 juni tijdens het Amstelcampusfestival bekendgemaakt. (EvH)

Wat doet Karel? Collegevoorzitter Karel van der Toorn laat wekelijks op Havana­ web.nl weten wat hij doet voor de HvA. Deze week praat hij on­ der meer over een werkbezoek in het Singelgrachtgebouw. 4

havana

‘Deze week gaan we op werkbezoek bij het domein Media, Creatie & Informatie. De uitdaging is natuurlijk hoe je van dat domein een eenheid kunt maken. Dat is lastig, want het is een domein dat samengesteld is

uit verschillende opleidingen die allemaal een eigen identiteit en kracht hebben. Aan de andere kant: sterke partners maken sterke samenwerking. Ik heb de indruk dat ze goed bezig zijn.’ (PvdW)

Beeld Rian Roegholt

Onduidelijkheid Amstelcampus-soos

Liesbeth forever! ‘Without leaders, there are no followers. Liesbeth is a leader. We need her and we want her!’ ‘Ik vind het kort gezegd het domste wat de HVA kan doen!!!!!’ ‘Liesbeth forever!’ Het zijn slechts enkele van de talloze steunbetuigingen op de Facebook-pagina ‘We want Liesbeth in ’t Hout for AMFI’. Sinds vorige maand bekend werd dat directeur In ’t Hout de modeopleiding gedwongen moet verlaten, hebben honderden Liesbethfans zich verzameld op Facebook. Medewerkers en studenten zetten zich op allerlei manieren in om hun geliefde AMFI-directeur te behouden. Deze week werd aan de acties een episode toegevoegd: in de hal van het Amstelgebouw – waar de modeacademie is gehuisvest – is een In ’t Hout-kunstwerk te bewonderen. (RR)

Even bellen met Wim Hendriksen Aan de vooravond van de medezeggenschapsverkiezingen haakte een handjevol kandidaten af. Geen goede zaak, vindt Wim Hendriksen, voorzitter van het Centraal Stem­ bureau. Wie zijn deze afhakers? ‘Drie studenten en één medewerker hebben definitief afgezegd, één student twijfelt nog.’ Waarom wilden ze niet meer? ‘Dat verschilt per geval. Een student belde af omdat hij op dinsdagmiddag, als de Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) vergadert, college heeft. Maar wij weten dat de HvA verplicht is te zorgen dat studentleden van de CMR tijdens de vergaderingen roostervrij zijn. We hebben geprobeerd de kandidaat in kwestie te overtuigen toch mee te doen en deze zaak na de verkiezingen aan te kaarten bij zijn opleiding. Helaas bleef hij bij zijn besluit. Iemand anders trok zich terug omdat hij geen zin had in campagne voeren. Gek genoeg ging het in dat geval om een plek waar helemaal geen campagne voor gevoerd hoeft te worden. Ik heb de indruk dat studenten makkelijker over de verkiezingen denken dan medewerkers.’ Hebben de afzeggingen gevolgen voor de verkiezingen? ‘Nee, die gaan gewoon door. We hebben het hier natuurlijk over een relatief klein percentage “ruis”. Maar het feit dat mensen van tevoren kennelijk niet goed hebben nagedacht over de gevolgen van hun kandidaatstelling is natuurlijk geen goede zaak. Het loopt al niet bepaald storm wat betreft het aantal kandidaten. En dat draagt niet bepaald bij aan het aanzien van de verkiezingen nu en de raden straks.’ Zijn er nog genoeg kandidaten over? ‘Voor de CMR valt zeker nog wel iets te kiezen. Helaas kan dit van de meeste deelraden niet gezegd worden. Daar zijn in bijna alle gevallen meer beschikbare zetels dan kandidaten. Bij Bewegen, Sport & Voeding gaan de verkiezingen zelfs niet door omdat te weinig mensen zich kandidaat wilden stellen.’ (CvD)

nieuws

WAS is niet meer De Week van de Amsterdamse student (WAS) wordt vanaf dit jaar niet meer georganiseerd. Het samenwerkingsver­ band tussen de HvA, UvA, VU en ASVA studentenunie is hiermee een vroege dood gestorven. Sinds 2006 werken de drie onderwijsinstellingen en de ASVA samen onder de naam Stichting Amsterdamse Student (SAS). Vanuit deze stichting werd de WAS vier jaar geleden in het leven geroepen. Doel was de medezeggenschapsverkiezingen van de verschillende onderwijsinstellingen onder de aandacht van studenten te brengen en zo de opkomstpercentages te verhogen. De vorig jaar georganiseerde cabaretavond, het verkiezingsfeest en het verkiezingsdebat werden druk bezocht. Toch droeg dit niet bij aan een hogere opkomst bij de verkiezingen, die in dezelfde week gehouden werden. Dit is volgens Lex Sietses, student information engineering en bestuurslid van de WAS 2009, de reden dat de SAS besloot de week niet langer te organiseren. ‘De WAS was een goede manier om de bekendheid van de verkiezingen te vergroten, maar de evenementen werden vooral bezocht door incrowd: mensen die toch al zouden stemmen. De groep die door de WAS over de streep werd getrokken was te klein om op te wegen tegen de kosten van de organisatie.’ Het totale budget, 20.000 euro, werd door de drie onderwijsinstellingen en de ASVA gedragen. Onduidelijk is of de bijdrage van de HvA in de toekomst op een andere manier gebruikt zal worden om de verkiezingen te promoten. Dit jaar zijn in elk geval geen activiteiten georganiseerd. (CvD)

Verkiezingen CMR uitgesteld door bug Het Centraal Stembureau heeft de verkiezingen voor de Centrale Medezeggenschapsraad opge­ schort. Na het Pinksterweekend wordt een nieuwe stemperiode geprikt. De verkiezingen zouden deze week van start gaan, maar inlogproblemen en technische haperingen gooiden roet in het eten. De site www.kiesmr.nl lag sinds maandagochtend plat. Totdat er een oplossing gevonden is, kunnen kiezers niet stemmen. Wim Hendriksen van het Centraal Stembureau zocht koortsachtig naar het probleem. Dinsdagochtend deed de site het nog steeds niet, waarna werd besloten de verkiezing uit te stellen. ‘We moeten als de donder met een oplossing komen. Inmiddels is duidelijk waar het probleem ontstaat, en dat gaan we de komende dagen verhelpen,’ liet hij dinsdag weten. ‘Daar is het externe bedrijf dat we voor de site hebben ingezet mee bezig.’ Wie verantwoordelijk is voor het systeem achter de kiessite, wil Hendriksen niet kwijt. Dat de site niet naar behoren werkt, had veel invloed op de verkiezingen. Hendriksen: ‘Door de bug misten we

twee stemdagen.’ Als de verkiezingen niet waren opgeschort, waren dat er wellicht meer geworden. Hendriksen hield maandagmiddag overigens al rekening met verlenging of uitstel van de kiesperiode Kandidaten waren niet langer gerust op de betrouwbaarheid van de stemgegevens vanwege de problemen met www.kiesmr.nl. De site uit de lucht halen was dan ook het advies aan het Centraal Stembureau. Kandidaat Tom Geul (Informatievoorziening HES) windt zich op over de ontstane problemen en vreest de betrouwbaarheid van de uitslagen. ‘Dit geeft zeer weinig vertrouwen voor de rest van het kiestraject. Want als het hier al misgaat, wat kan dat betekenen voor de uiteindelijke aantallen stemmen en de betrouwbaarheid van die gegevens? Sommige mensen konden wel hun stem uitbrengen. Moeten die dan ook opnieuw stemmen? En hoe tel je de stemmen dan? Dat het systeem eerder al problemen veroorzaakte en niet waterdicht is, bleek volgens Sander Vermaak (information engineering, studentlid CMR) al eerder. De huidige problemen verbazen hem dan ook niet. ‘Elk jaar ligt die site de eerste dag plat. Tijdens

Nog 30 dagen 30 Met VW-bus naar WK Student Ralph van den Houten rijdt met de Oranje-kara­ vaan naar Zuid-Afrika voor de start van het WK voetbal. Hoe een hobby uit de hand kan lopen. Ralph, derdejaars management, economie & recht, hield altijd al van sleutelen aan auto’s. Toen een jaar voor de Olympische Spelen in Beijing het idee ontstond om er met een oranje karavaan naartoe te rijden – afstand: een slordige 17.000 kilometer – werd Ralph mede organisator van de reis. De Oranje Trophy was geboren. Een vervolg op dit succes kon natuurlijk niet uitblijven en nu is het WK Voetbal in Zuid Afrika het doel. De monstertocht wordt door Ralph wederom met zijn broer Lucas aangevangen in hun Volkswagen T2 uit 1978. Het nostalgieopwekkende busje heeft intussen obstakels als het stof uit de Black and White Desert van Egypte, de immense hitte van Soedan en de blubber van Ethiopië overleefd. Niet geheel zonder kleerscheuren, want er moet regelmatig aan de wagen geklust worden. Een verbogen vooras, problemen met de oliedruk en een vrachtwagen in Nairobi die de achterkant van de bus over het hoofd zag zullen echter niet voorkomen dat Ralph de 20.000 kilometer zal volbrengen. 11 juni komt de Oranje Trophy aan in Johannesburg, net op tijd voor de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Denemarken. Daarna sluit de Oranje Trophy zich aan bij De Oranjecamping en vervolgt zijn weg langs Durban voor Nederland-Japan en de laatste stop: Kaapstad voor NederlandKameroen. Daarna gaat de bus een container in en wordt de Volkswagen weer keurig thuis afgeleverd. (GH)

Vrijdag 18 juni vindt voor de twee­ de keer het Amstelcampus Festi­ val plaats. Dit keer nog grootser met onder andere muziek, de Docent van het Jaar verkiezing, live radio, sport, fotografie en debatten. Directeur Kees Hooge­ veen houdt Havana op de hoogte. ‘De muziekprogrammering is helemaal rond. Dat Two Way Radio komt spelen was al langer bekend. Inmiddels staan ook Young & Desperate en New Ace vast. Voor de afterparty die rond 23.00 uur begint heb ik De Biet gevraagd, een bandje uit Amsterdam-Oost. Jan Jaap van der

de kandidaatstellingsperiode heb ik de verkiezingssite al “gehackt”; ik kon eigen formulieren en pagina’s toevoegen. Ook foto’s uploaden lukte me moeiteloos. De site is gebouwd in SharePoint. Dat programma is vooral bedoeld voor het delen van informatie en bestanden. Voor een verkiezingssite is het echter niet geschikt.’ Hoewel Vermaak de bugs meldde bij het CSB, werd daar volgens hem niet op gereageerd. ‘Later hoorde ik tijdens een bijeenkomst dat ze spraken over “gebruikersfouten”. Heel flauw.’ Op de site www.kiesmr.nl worden kiezers via hun HvA-logingegevens naar een nieuwe webpagina geleid waar ze hun stem kunnen uitbrengen. Wie echter op de link klikt, komt niet veel verder. De site geeft een foutmelding dat er al gestemd ís. Het gaat volgens het webteam niet om een hackpoging, maar om een algemeen probleem. Harm Hopman van het HvA webteam van Marketing & Communicatie. ‘We weten van de problemen, de mailbox bij ons en Klantenservice zat vol klachten.’ Vanaf maandagochtend 8.00 uur tot 21 mei 18.00 uur moest het mogelijk zijn te stemmen. (AV)

Almere studentenstad?

Wal kan helaas de Docent van het Jaar verkiezing niet presenteren, maar waarschijnlijk gaat Dolf Jansen dat nu doen. Het gaat een spektakel worden! Meer kan ik daar nog niet over zeggen, want dat is een verrassing. Studenten bouwkunde zijn bezig met de verlichting van het Singelgrachtgebouw, zowel binnen als buiten. Dat wordt waanzinnig! Er zijn nog twee studenten die een popquiz maken, ook hartstikke leuk natuurlijk. O, ik heb nog een oproep voor alle studenten, docenten en medewerkers van de HvA; stuur zelfgemaakte films in. Wie weet worden ze vertoond op het festival!’ (LL)

Op het intranet van verschillende opleidingen dook vorige week een enquête op over Almere. Wil de HvA Almere dan toch niet afstaan aan Hogeschool Windesheim? In de enquête wordt aan studenten gevraagd welk cijfer zij Almere geven op het gebied van wonen en studeren. Piet Dekker, beheerder van het AMFI-intranet, zegt dat de enquête is geplaatst op verzoek van een groep studenten, ‘en dan plaatsen we het meestal wel’. De enquête is afkomstig van Atelier Stedelijke vernieuwing, een project van derde- en vierdejaars studenten van het domein Techniek. (EvH)

Dankzij de overwinning bleef het gat met concurrent ADO Den Haag vier punten, waardoor AZ op de laatste speeldag niet meer in te halen is. Sinds de oprichting van de eredivisie voor dames, nu drie jaar geleden is AZ de enige kampioen. n klimmen Het Universitair Sportcentrum (USC) biedt vanaf 25 mei

weer een cursus indoorklimmen aan in de Klimhal Amsterdam. Beginners en gevorderden mogen vijf lessen lang kijken hoe hoog ze komen op de 21 meter hoge wand. De studentenlessen kosten 47,50, die voor medewerkers 59 euro. Meer informatie is terug te vinden op www.usc.uva.nl. (TdO)

SPORTFLITSen n Voetbal In tegenstelling tot het herenteam hebben de dames van AZ de landstitel wel geprolongeerd. Het team – met vijf HvA-studentes in de selectie – won de voorlaatste wedstrijd: in Tilburg werd het maar liefst 6-0 voor de Alkmaarse ploeg. Spits en SM&O-student Chantal de Ridder schoot twee keer raak.

havana

5

nieuws

Beeld Fred van Diem

Vieze entree

De Maagdenhuisbewoners die vorige week geen vakantie vierden, hadden geluk dat het koud was in Amsterdam. De staking van de vuilnismannen zorgde ook op het Spui voor bergen en bergen met vrolijk gistende vuilniszakken. Afgelopen weekend kwam het alsnog tot een akkoord tussen vakbonden en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, waarna de stad weer werd schoongeboend. Afgezien van de entree waren er overigens weinig problemen in de panden van de HvA, die samen met de UvA gebruikmaakt van een particulier bedrijf voor vuilverwerking. (TdO) 6

havana

nieuws

havana

7

Havana:Mercator kwart pagina 22-04-10 12:00 Pagina 1

-advertentie-

Hotel Résidence Le Coin

HOTEL RESIDENCE LE COIN, gevestigd in hartje centrum van Amsterdam en al jaren een pleisterplaats voor gasten van de UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM en van de HOGESCHOOL VAN AMSTERDAM draagt deze gasten een warm hart toe en daarom kunnen zij rekenen op een gereduceerd tarief. Zij die op vertoon van deze advertentie bij ons komen overnachten ontvangen tevens een extra korting op het ontbijt. Het hotel ligt in het oude centrum en is een uitstekend vertrekpunt voor het ontdekken van alles wat de stad te bieden heeft, van het bijwonen van een theatervoorstelling tot een rondvaart in een van de vele monumentale grachten.

Gastvrijheid in een karakteristieke sfeer Bel voor een brochure of voor nadere informatie 020 - 5246800.

uitnODiging het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

lezing

WO 19/05 20.00 uur

Recht en onrecht in China

Is China een rechtsstaat aan het worden of blijft recht een instrument voor de communisten om aan de macht te blijven? Wat betekent recht voor gewone burgers die te maken krijgen met onrecht? Een lezing door dr. Benjamin de Rooij, hoogleraar Chinees recht en regulering (UvA). I.s.m. JFAS. gratis voor studenten, e 5,- alle anderen

muziek, theater DO 20/05 20.30 uur

CREA Open Podium

Cabaretiers, singer-songwriters, theatermakers en muzikanten in spe vertonen hun kunnen op het Open Podium van CREA. toegang gratis

theater

DO 20/05 & Vr 21/05 20.00 uur, za 22/05 14.00 uur

Telegram from a traveler

A modern Greek tragedy about Lyla and Cathy, two aspiring actresses and best friends, who share an apartment. One night out, a band of Travelers changes their lives forever. Telegram from a Traveler is the third production by the Dutch Courage Theatre Collective and its most elaborate yet, infusing live music with compelling theatre. English spoken. admissione 7,-

Di 25/05 16.30 uur

Eerste paal CREA

Het slaan van de eerste paal van het nieuwe gebouw van CREA wordt een feest. Kom ook naar ons blijspel in één bedrijf, met Lodewijk Asscher in de rol van de waarnemend Burgemeester van Amsterdam, Paul Doop als vice-voorzitter van het College van Bestuur, en Dave van der Pol speelt de voorzitter van de ASVA. Je krijgt zelf een hamer om op de paal te slaan en wie zich aanmeldt op www.uva.nl/eerstepaal krijgt ook nog een gratis glas prosecco. toegang gratis

einDpresentaties Di 25/05 - zO 30/05

CREA Eindpresentaties

Vanaf dinsdag staat CREA een week lang in het teken van de eindpresentaties. Het gebouw is versierd en vol met publiek; voortdurend beginnen er nieuwe voorstellingen. Met een kaartje voor één presentatie kun je de hele avond overal snuffelen. Een week eindpresentaties: percussie en singer-songwriters op dinsdag – theater, zang en popbands op woensdag - musical, theater, saxofoon en jazz op donderdag – dans en popbands op vrijdag – musical, kleinkunst, theater en de CREA Bigband op zaterdag – Stanislavski en de tentoonstelling Beeldend en Fotografie op zondag. Zie voor het laatste overzicht de agenda op onze website. toegang e 3,-

Meer informatie over de CREA agenda:

WWW.crea.uVa.nl

8

havana

actueel

ingezonden brieven Marktdenken Kan je het wel aan studenten overlaten om te bepalen of een opleiding goed is? Die vraag stelt Stefan Molenaars zich in de Havana van 28 april. Hij concludeert dat onderwijs een dienst is geworden die studenten passief tot zich nemen in plaats van er actief aan deel te nemen. En dat kan geen goed onderwijs zijn. Dat roept een paar vragen op. Als een student passief in plaats van actief is, aan wie ligt dat dan? En als de student ‘gewoon’ onderwijs consumeert, betekent dat dan dat hij daar geen goed oordeel over kan hebben? Het domein heeft als streven de beste business school van Nederland te worden. Een gebruikelijke manier om te bepalen of je de beste bent is nagaan hoe hoog je op ranglijsten staat. Vragen naar het oordeel van de student is dan een even voor de hand liggende als adequate methode. Dit soort ranglijsten moet je niet als absolute waarheden opvatten maar ze leveren nog steeds waardevolle informatie. Neem nou onze eigen STM. De nieuwste cijfers zijn net uit en, het is treurig om te moeten constateren, we staan niet bovenaan. Pas op plaats veertien is de eerste opleiding van mijn domein te vinden. Het wordt er niet leuker op als ik de ranglijst verder bekijk want veel van de DEM-opleidingen staan vrij laag. Afgelopen jaar hebben we laten uitzoeken welke van de vele STM-vragen het meest bepalend zijn voor de plaats op de ranglijst. Zo blijkt dat de tevredenheid van een student het sterkst afhangt van de inhoud en sfeer van de opleiding, de mate waarin naar hem wordt geluisterd en van de kwaliteit van de docenten. Op veel van die punten scoren wij matig, en dat is niet iets wat ik van een beste business school verwacht. Hoe we dat dan beter kunnen doen is een andere vraag. Die vraag stellen is goed. Maar die vraag aan iemand anders stellen in de verwachting dat die ander (het management!) het antwoord heeft om pas daarna iets te gaan doen, past wat mij betreft helemaal niet bij het streven om beter, laat staan de beste te worden. Volgens Molenaars zouden we niet zo veel waarde aan het oordeel van onze studenten moeten hechten. Een bijzondere opvatting voor een docent marketing. Een student is onze klant, maar is niet de markt. Dat is de arbeidsmarkt. Wij willen dat onze studenten het op die arbeidsmarkt beter doen dan andere studenten. Betere banen krijgen, betere carrières maken, succesvollere ondernemers zijn. Dat is ons marktdenken. En wij vinden dat daar niets mis mee is. Harko van den Hende, manager bedrijfsvoering Economie en Management / HES

Vraag van de week Aswolken die het luchtverkeer lamleggen, vliegtuigen die zomaar uit de lucht vallen van Libië tot Afghanistan: durf jij nog wel te vliegen?

Nicky Jansen (22) Tweedejaars commerciële economie ‘Ja, ik durf nog wel te vliegen, hoor. Ik ga deze zomer naar Spanje. Niet met de bus, maar lekker vliegen. Dat is veel makkelijker en sneller. Een bus is helemaal niet comfortabel als je zo lang moet zitten. Dat er pas weer een vliegtuig is neergestort doet me niet zo veel. Het blijft toch het veiligste vervoermiddel hè.’

Mehtap Haphap (19) Eerstejaars management, economie & recht duaal ‘Ik ga volgende week naar Engeland vliegen. Ik durf wel, maar wat me meer dwars zit is die aswolk. Het is nog steeds niet zeker of hij dan wel weg is en of ik dus wel kan vliegen. Ik heb altijd met een Turkse maatschappij gevlogen, dit jaar ga ik voor het eerst met Ryanair. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. Onderweg naar Turkije heb ik wel eens heel erg turbulentie gehad. Dat was wel eng, maar eigenlijk zit dat tussen je oren.’

Ruud Haanappel (51) Huismeester Leeuwenburg ‘Ik vind het helemaal niet eng om te vliegen, maar ik rij ook net zo makkelijk tweeduizend kilometer. Ik ben wel eens naar Marokko gereden. Ik vind dat veel leuker dan vliegen. Ik ga meestal met de auto op vakantie, maar ik heb ook wel eens gevlogen. Je hebt dan zelf de controle niet, dat vind ik niet zo fijn. Ik vind het heel erg voor die mensen van de vliegtuigcrash, maar ik ben er niet bang van geworden.’

Klaas Lelie (23) Tweedejaars bedrijfswiskunde ‘Ik laat me er totaal niet door afschrikken. Ik ga deze zomer ook weer vliegen, waarschijnlijk naar Spanje. Vliegen is veel leuker dan met de auto. Er zijn toevallig veel vliegtuigongelukken de laatste tijd, maar autorijden veroorzaakt ook veel ongelukken. De kans dat je neerstort is niet zo groot, ik durf de gok dus wel te wagen. Het zou wel een spectaculaire dood zijn. Dat kunnen niet veel mensen zeggen.’

Michelle Jonker (20) Derdejaars forensisch onderzoek ‘Ik heb het nieuws allemaal gevolgd maar ik ga er maar niet te veel bij nadenken. Ik durf nog wel te vliegen. Ik ga op vakantie voor m’n lol dus ik heb het er wel voor over. Deze zomer wil ik in Europa op vakantie, ik weet nog niet waar. Het gaat in ieder geval een last minute worden. Nu met die aswolk is een last minute misschien ook wel beter. Anders wordt de vlucht misschien gecanceld.’ (RR)

Fen Logische stappen Mijn relatie is uit. Zulks een feit kan een ware zegen zijn, bijvoorbeeld wanneer je samenwoont met iemand die in jouw afwezigheid dansjes doet in je ondergoed of wanneer de relatie gebaseerd is op een gedeelde liefde voor cocaïne of voor dolfijnen van porselein. In dit geval is daar echter geen sprake van en het eind van mijn relatie voelt dus ook gewoon alleen maar heel beroerd. Met vroegere ervaringen omtrent het verbreken van relaties nog in het achterhoofd wacht ik tot de logische volgende stappen zich aandienen. Ik wacht op het moment waarop ik zeven rookvrije maanden in de prullenbak flikker en naar Albert Heijn loop om drie pakjes Marlboro aan te schaffen. Wacht op het moment waarop ik mijn bed tot wigwam ombouw vanwaar ik mijn familie nog slechts rooksignalend commandeer tot het ritueel verwijderen van compromitterend beeldmateriaal, tot het faciliteren van Purno de Purno-dvd’s en het draaien van Nick Drake. Ik wacht tot mijn vrienden me na deze retraite uit mijn wigwam trekken en me op een barkruk planten terwijl ze me zeggen dat ik slim ben en mooi, en nu zo slank ook bovendien en ik wacht tot ik genoeg whisky op heb om dat allemaal te geloven. Ik wacht tot ze me meenemen naar Paradiso. Me daar tegen een Twentse betonvlechter aanduwen die Gerard heet en die me van alles vertelt over zijn liefde voor vitrinekasten. Ik laat hem onhandig zijn klauwen onder mijn shirt moffelen en wacht totdat mijn vrienden verdekt maar met goed zicht opgesteld staan. En dan aai ik Gerard over zijn bolletje en leg hem in vriendelijke doch besliste bewoordingen uit dat het niet zijn zachtaardige karakter is, heus niet, maar wel zijn angstaanjagende cocaïnekop en zijn voorliefde voor porseleinen dolfijnen en nadat ik hem ter troost mijn onderbroek in zijn handen heb geduwd (‘Rood, past wel leuk bij je haarkleur!’) ren ik alweer een stuk gelukkiger naar huis. Mijn relatie is uit en ik wacht al dagen tot de volgende logische stappen zich aandienen. Maar ze lijken lang niet zo heilzaam meer. Gewoon maar even beroerd dan. En wel weer begonnen met roken, natuurlijk. n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver

havana

9

reportage

Flip, flippe Western

Ghostbusters

Daft Punk

Een zelfgebouwde flipperkast: geweldig, maar het kostte de eerstejaars product design de nodige tijd en moeite. ‘Sommigen wóónden hier.’ Is het resultaat ernaar? Een flipperkastexpert doet de test. Rian Roegholt

Tegen de muur van het lokaal staat een wandkast die uitpuilt van de bijzondere creaties, zoals een tas van plastic flessen en teenslippers van krantenpapier. Her en der slingeren materialen en delen van knutselwerkjes rond. We zijn in ruimte -1.4 in de Leeuwenburg, waar de studenten van product design huishouden. Temidden van de rommel staan hier de nieuwste producten van de eerstejaarsgroep: flipperkasten. Ben Boogaard, monteur bij de Nederlandse ­Flippervereniging, gaat de kasten testen. Trots laat docent Rogier ten Kate de flipperkasten zien. Ieder jaar bedenkt hij een opdracht met het thema ‘de onmogelijke uitvinding’. Rogier: ‘Vorig jaar moesten ze een eierverplaatser maken, maar dat was een ramp. Er sneuvelden zo veel eieren, het hele lokaal stonk ernaar.’ Daarom be10

havana

dacht hij dit jaar iets anders: de studenten moesten een flipperkast bouwen. ‘Ze waren meteen enthousiast.’ Toch schrokken de studenten wel even toen Rogier ze een systeem liet zien en zei: ‘Dit gaan jullie maken, maar dan beter.’ De flipperkast moest aan een paar eisen voldoen. De technische uitdaging bestond vooral uit het aanstuurmechanisme van de flippers en een manier om de bal in het spel te brengen. Qua vormgeving moest de kast een bepaald thema hebben en er aantrekkelijk uitzien. En er moest een – al dan niet elektronische – puntentelling op zitten. Creatieve oplossingen en originaliteit werden zeer gewaardeerd. Creatief bleken de studenten zeker. Op een halfronde flipperkast kunnen twee mensen tegelijk spelen. Op een Western-flipperkast

worden de flippers bediend met een paardentuig. En bij de Daft Punk-flipperkast lanceer je de bal door aan een lp te draaien. ‘Ze hebben echt hun stinkende best gedaan,’ zegt Rogier. ‘Letterlijk. Gelukkig hebben we een goed ventilatiesysteem.’

Billen Ben Boogaard gaat zes kasten uitproberen. Ben, een vriendelijke man in zwarte trui met daarop de naam van flipperkastfabrikant Gottlieb, is als monteur verbonden aan de Nederlandse Flippervereniging. Een uit de hand gelopen hobby waar hij zijn handen vol aan heeft: ‘De hele berging ligt vol met onderdelen.’ Hoewel Ben zelf ‘niet zo’n debiel is die de hele dag wil flipperen’ mag hij ook graag een potje spelen. De meeste flipperkasten zijn helaas niet

bespeelbaar. Toen de studenten op elkaars kasten gingen spelen, zijn er nogal wat onderdelen gesneuveld. Bij een paar flipperkasten werkte de techniek niet goed. De makers daarvan moeten bij wijze van herkansing nog een ‘reparatieopdracht’ doen. Ben test de zes kasten die wel werken: de Pinball Pleasure, de Hollandse bakfiets, de Western-kast, de Disco, de Daft Punk en de Ghostbusters. ‘Het voelt wel heel anders dan een gewone flipperkast,’ zegt Ben direct als hij de eerste kast, de Pinball Pleasure, probeert. Het lanceermechanisme – een ferme klap tegen één van de billen op de voorkant – vindt hij dik in orde. De flipperbediening is een beetje stug, zegt hij. ‘Je moet hard drukken voor relatief weinig energie.’ De Pinball Pleasure is rijkelijk versierd met pin ups. Twee draai-

reportage

per, flipst Pinball Pleasure

Made in Holland

Roller Disco

Beeld Fred van Diem

ende tepels vormen kleine hindernissen en de bal kan verdwijnen in een rood kamertje. Ben vindt het een toegankelijke kast, die het goed zou doen in een café op de Wallen. Klopt, zegt Rogier. ‘De groep die deze kast maakte had als doel om hem echt ergens neer te zetten. Ze hebben ook wat vooronderzoek gedaan in cafés.’ De volgende flipperkast bestaat uit een bakfiets waarop staat: Made in Holland. Ben noteert een puntje van kritiek: ‘Je maakt de-

zelfde slag hier’ – hij wijst naar de remmen van het fietsstuur waarmee je de flippers bedient – ‘als daar’ – hij wijst in de bakfiets. ‘Ze hebben niet goed nagedacht over een manier om de kracht te vergroten’. Rogier vertelt dat hij een meccanodoos had neergezet, maar dat niemand daar belangstelling voor had. Binnen no time zijn de mannen in een technisch verhaal verwikkeld. Bij de Westernkast wordt Ben weer enthousiast. ‘Deze ziet er nou echt mooi uit,’ zegt hij.

Een rotspartij verrijst uit de kast en uit een tunnel komt een spoorlijntje. ‘Moet je die teugels ruiken,’ zegt Rogier, duidend op het bedieningssysteem van de flippers. ‘Je ruikt echt paard.’ De bediening met de teugels werkt goed. ‘Deze kast heeft de meeste power,’ zegt Ben. ‘Iets te veel zelfs,’ beaamt Rogier. ‘Hier stond eerst ook nog wat, en hier en hier en hier…’ De Discokast valt eigenlijk direct uit elkaar: één van de flipperbedieners breekt af. ‘Jam-

mer,’ zegt Ben. Onaangedaan pakt Rogier het afgebroken onderdeel op en bekijkt het eens goed. ‘Wat is dit dan ook voor spul? Het lijkt wel houtskool.’ Ook de Daft Punk, een mooie, strak vormgegeven kast, kan niet in volle glorie worden getoond. ‘Het bijzondere aan deze kast is de puntentelling,’ zegt Rogier. ‘Iedere keer dat je iets raakt, komt er een muziekpartij bij. Maar daarvoor moet er wel een laptop op worden aangesloten.’ Tot slot test Ben de Ghostbusters. ‘Deze havana

11

reportage hier zo’n beetje.’ Het flipperkastbouwproject was de eerste groepsopdracht en dat veroorzaakte ook de nodige drama’s. ‘Er zijn heel wat tranen vergoten. Dan was ik even in de ruimte hiernaast en hoorde ineens zo’n geschreeuw dat ik terug moest rennen. Jongens, wat is hier aan de hand?’ Over de kwaliteit is Rogier zelf erg te spreken. Wat zegt onze expert Ben ervan? ‘Ik vind de meeste flipperkasten er erg mooi uitzien. Zoals die Western kast: dat zou een heel geschikt thema zijn voor een echte flipperkast. Wat ik heb gezien, vind ik echt knap gemaakt. Ik denk absoluut niet: dat maak ik effe beter.’ De voetpedaal bij de Ghostbusters, waarmee je een plateautje kunt laten hellen voor de bal, heeft Ben nog nooit gezien. ‘Een geinige feature. Het is vernieuwend.’ Toch denkt Ben niet dat er een kast tussen zit die op de markt zou kunnen komen.

Maar dat ligt vooral aan het flipperklimaat. Ben: ‘Flipperen leeft niet meer. Er is nog maar één fabrikant, Stern, en die maakt amper nieuwe modellen. Veel technische vernieuwing is er eigenlijk ook niet, alleen de aankleding is telkens anders.’ Het gebrek aan vraag naar flipperkasten kan Ben wel verklaren: ‘Kroegbazen kiezen liever voor een gokkast of Photoplay in hun zaak, omdat flipperkasten erg storinggevoelig zijn.’ Hij knikt naar het groepje ontzielde flipperkasten in het lokaal. ‘Dat zie je hier ook: ze gaan snel stuk.’ n

Op het Amstelcampusfestival op 18 juni wordt een flippertoernooi georganiseerd. De flipperkasten uit dit verslag zullen ook aanwezig zijn. Er mag echter niet op ­gespeeld worden.

‘Wie ’m wil, mag ’m hebben’

komt het meest in de buurt bij een echte flipperkast,’ zegt Ben zodra de schakelaar is omgezet. Wat deze kast onderscheidt van de anderen, is dat er talloze lampjes knipperen en dat je allerlei mechanische geluiden hoort. Kleine led-lampjes lichten op als je de flippers bedient, monstertjes schuiven omhoog en omlaag en een ratelend kabelliftje kan de bal oppikken. Onderin de kast zit een wirwar van snoeren: ook dat hoort bij een normale flipperkast, zegt Ben. Verder merkt hij op dat er bij deze flipperkast over is nagedacht wat voor richting je aan de bal meegeeft. ‘Ze hebben erop gelet wat je kan en moet raken. Dat zie je bij de andere kasten minder.’ 12

havana

Ook al doen de overige kasten het niet, Rogier laat ze toch graag nog even zien. We zien een Fast Food-flipperkast die calorieën telt: in een frikadelbakje zit een lange koperdraad, verbonden met een elektronische teller. Als de bal daar doorheen rolt worden er dus veel calorieën bijgeteld. Een andere leuke vondst is de flipperkast waarbij je head-to-head speelt, tegenover elkaar dus. ‘Er bestaan wel echte flipperkasten die zo zijn, maar je ziet ze heel zelden,’ zegt Ben, die het een leuke vondst vindt. Rogier: ‘Je wordt er fanatiek van.’ Rogier vond het een geslaagde opdracht, al waren het ook zeven heftige weken. ‘Mensen waren zo fanatiek bezig, sommigen sliepen

■■Johannes Bloemer (22) bouwde met vier anderen de flipperkast Western. ‘Mijn eerste gedachte was: wat een vage opdracht. Bij product design zit je veel te tekenen, maar nu moesten we ineens met onze handen aan de slag. Ik heb daardoor wel geleerd dat niet alles wat je bedenkt ook uitvoerbaar is. Je kunt een leuk idee hebben over de vormgeving, maar als je dan met een vijl in je handen staat, gaat het gewoon niet. Onze flipperkast is in het echt precies zo geworden als het concept dat ik had getekend. Dat geeft wel een kick. Het was niet makkelijk, want we waren vrij beperkt in onze materialen. Daarnaast was de ruimte nogal klein, voor zoveel groepen. Er werd gevochten om boormachines en zagen. Hout is het makkelijkst te bewerken, dus dan kom je snel daar op uit. Voor het afschietmechanisme, een revolver, hebben we bijvoorbeeld stukken multiplex uitgesneden en op elkaar gelijmd. Ik had eerder wel eens geflipperd, maar ben er nooit een ster in geweest. Ik word bepaald niet wild van een flipperkast. Maar nu ik er zelf één gemaakt heb en beter begrijp hoe het in elkaar zit, heb ik toch meer waardering gekregen voor het spel. We zijn allemaal trots op het eindresultaat, maar toch wil niemand de flipperkast mee naar huis nemen. Er is de afgelopen weken aardig wat kapot gegaan, dat maakt het al minder leuk. En als je er een paar keer op gespeeld hebt staat hij alleen nog maar in de weg. Ik zou zeggen: wie hem hebben wil, mag hem hebben.’ ■■De flipperkasten zijn gemaakt door: • Made in Holland Dennis van Dooijeweert, Jerry Bierenbroodspot, Melaney Sandel, Mohammed Ibrahimi en Chantal van der Kroft • Western Johannes Bloemer, Mara Groothedde, Barry Kalisvaart, Shuhou Tse en Nienke Koopmans. • Ghostbusters Jasper de Boer, Robin Rekelhof, Martijn Swinkels en Noortje Snijder • Daft Punk Tim Spriel, Thijmen Galekop, Olav de Vreede, Nick van Aalst en Justin Kane • Roller Disco Baira Batsukh, Jill Royen, Melissa Plu en Matthijs Gerritsen • Pinball Pleasure Myrthe van Marissing, Vincent Rentenaar, Chris Distel en Lisa Sibbing

profiel Peter Fonkert bindt namens Alternatief voor Vakbond de strijd aan met de HvA. Maar wacht eens: diezelfde Fonkert is ook docent aan de HES. Hoe zit dat? Thijs den Otter

louter namens hun leden spreken. Fonkert: ‘Binnen de HvA lopen veel jonge mensen rond met een tijdelijk contract. Die willen wij vertegenwoordigen. Die willen zich serieus genomen voelen in hun vak.’ De suggestie dat er rancune in het spel is – Fonkert trad in 2003 in dienst bij de HES en sloot zich aan bij de ‘Vrienden van de HES’, een club die zich verzette tegen de fusie van die hogeschool met de HvA – verwerpt hij ook. ‘Ik heb afstand van die club genomen toen bleek dat ze meer bezig waren met het juridische gevecht en minder met de gevolgen voor het onderwijs. Met die fusie ben ik niet meer bezig. Het is sowieso niet terug te draaien.’

Volgens Fonkert is er een direct verband tussen de situatie voor medewerkers en de perikelen rond de Amstelcampus. ‘Het gaat om zo veel geld dat de HvA gedwongen is om zo veel mogelijk studenten te werven. Als de HvA minder studenten zou trekken, wordt het project een nog grotere molen-

Don Qui Fonkert dat AVV nog springlevend is. Daags na een reportage van actualiteitenrubriek EenVandaag stuurde AVV een brief naar het College van Bestuur, waarin een beroep wordt gedaan op het enquêterecht van de bond. Volgens de bond wordt de Amstelcampus op een riskante manier gefinancierd, is de bestuurlijke fusie met de UvA een fiasco en moet de interne organisatie sterker. Daarmee stond AVV meteen weer op de kaart, in ieder geval binnen de hogeschool.

Eenmansactie Opmerkelijk is wel dat ook onder werkgevers en vakbonden binnen de hogescholen niet veel bekend is over AVV. Voor HBO-raadvoorzitter Doekle Terpstra is de enquêtebrief van AVV een hernieuwde kennismaking met die bond. ‘Oprichter Mei-Li Vos genereerde veel publiciteit, maar toen zij naar de PvdA ging, werd het stil. Ik kan me ook niet herinneren dat ze zich voor een gesprek bij de HBO-raad hebben gemeld.’ De plotselinge lokale activiteiten doen een eenmansactie vermoeden, maar Fonkert (56) bezweert dat dit niet het geval is. Hij is de eerste om toe te geven dat AVV vergeleken bij de FNV een kleine speler is: de grote, klassieke vakbond uit de sociaaldemocratische hoek heeft 1,4 miljoen leden en AVV heeft er naar eigen zeggen drieduizend. Daarvan zouden er ‘enige tientallen’ op de HvA rondlopen. AVV stelt dat ze ook niet

steen. Met de inhoud heeft de werving allang niets meer te maken. Daarom trekt AVV zich de kwestie zo aan: het niveau van het onderwijs lijdt onder de bouwplannen en de ontplooiing van medewerkers komt op deze manier onder druk te staan.’ De grote schaal waarop de HvA werkt, is Fonkerts AVV sowieso een doorn in het oog. ‘Alles moet onder dat paarse logo. Terwijl veel domeinen nauwelijks overeenkomsten hebben. Als je de HvA zou ontvlechten, heb je in een paar jaar tijd zeven totaal verschillende hogescholen. Maar in plaats daarvan

Tegen de Amstelcampus heeft Fonkert op zich niets. ‘Maar je moet het op een andere manier financieren. Het College van Bestuur mag zeggen dat de HvA niet meer dan twaalf procent van de bekostiging aan huisvesting uitgeeft, maar dan wordt de rente die je bij dit soort projecten moet betalen gemakshalve vergeten. Een project van driehonderd miljoen dat wordt gefinancierd vanuit onderwijsbekostiging en met een lening bij het ministerie van Financiën is gevaarlijk, zeker in tijden waarin moet worden bezuinigd. En het kan echt anders:

‘De HvA zou kunnen huren’ houdt het CvB juist vast aan de bestuurlijke fusie met de UvA, die wellicht leuk is voor het aanzien, maar niet de inhoudelijke versterking biedt waar men het eerst over had.’ De Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) verweet Fonkert onlangs in een brief dat hij eerder aan de bel had kunnen trekken: hij was tenslotte in de jaren dat de herziening werd doorgevoerd voorzitter van de CMR en zit nog altijd in het bestuur van de domeinraad van Economie & Management. ‘Maar toen tot de domeinvorming werd besloten, was het de bedoeling dat de domeinvoorzitters veel zelfstandiger zouden opereren. In de praktijk blijken het uitvoerders.’

voor pensioenfondsen is een campus een goede duurzame investering. De HvA zou dan kunnen huren.’ Het HvA-dossier zou Alternatief voor Vakbond in het hoger onderwijs op de kaart kunnen zetten, want aan de onderhandelingstafel krijgen ze nog geen voet aan de grond. Walter Dresscher, voorzitter van de Algemene Onderwijsbond (AOb), onderschrijft dat. ‘Ik heb niets tegen een nieuwe bond. Maar je kunt niet met de hele wereld overleggen.’ De AOb houdt zich vooralsnog dan ook meer op de achtergrond. Die laat weten dat er inderdaad bezorgde leden zijn, maar dat ze de inspraak voorlopig aan de CMR en de

Raad van Toezicht laten. Als duidelijk wordt dat er arbeidsvoorwaardelijke consequenties zijn, trekken we meteen aan de bel.’ n

Enquêteverzoek ■■Begin april zendt actualiteitenrubriek EenVandaag een lange reportage uit over de risico’s die de HvA neemt met de ontwikkeling van de Amstelcampus. Daags na de reportage stuurt AVV samen met Beter Onderwijs Nederland een enquêtebrief naar het CvB, waarin ze laten weten een gang naar de Ondernemingskamer te overwegen. Daarnaast zijn er bezwaren tegen de bestuurlijke fusie met de UvA en zorgen over de interne organisatie van de hogeschool. Twee weken later ontraadt het dagelijks bestuur van de Centrale Medezeggenschapsraad het enquêteverzoek, waarop Fonkert in een felle reactie stelt dat de CMR het HvA-bestuur naar de mond praat. Op 7 mei reageert Karel van der Toorn op de brief van AVV. Hij stelt dat de bond niet ontvankelijk is in de hele kwestie, omdat de HvA geen ondernemingsraad kent maar een MR. AVV reageert teleurgesteld en beraadt zich nog op vervolgstappen. Volgens hun advocaat – specialist Loe Sprengers – heeft AVV wel degelijk het recht om naar de Ondernemingskamer te stappen. havana

13

Beeld Marc Deurloo

Molensteen

Beeld Marc Deurloo

Dankzij felle kritiek op de financiering van de Amstelcampus, de interne organisatie van de HvA en de bestuurlijke fusie met de UvA beheerst Alternatief voor Vakbond alweer enige weken de nieuwspagina’s van Havana. Maar wat is AVV eigenlijk voor club? En wie vertegenwoordigen ze? Voor de leek op het vakbondfront werd het na het vertrek van oprichter Mei Li Vos – tegenwoordig Kamerlid voor de PvdA – stil rond AVV. Vos richtte de bond op in 2005, nadat ze had vastgesteld dat de oude vakbonden FNV en CNV er vooral zijn voor oudere werknemers. Jongeren, zelfstandigen zonder personeel (zzp’ers) en mensen met een tijdelijk contract zouden niet goed worden vertegenwoordigd door de bestaande bonden. Voor Vos bleek het een springplank naar de nationale politiek, en toen ze weg was beheersten de klassieke bonden weer de nieuwspagina’s. Bestuurslid Peter Fonkert – aan de HvA actief als docent bij het domein Economie & Management – liet vorige maand blijken

jongensstudies, meisjesstudies

Mietjes en m Pabo Almere

85%

Bepaalde studies trekken vooral vrouwen of ­mannen. Sommige bestaan zelfs voor meer dan negentig ­procent uit één van beide seksen. Hoe is het om daar als enige vertegenwoordiger van het andere ­geslacht tussen te zitten? Minderheden aan het woord. Kirsten Dorrestijn

Mannelijkheid versus vrouwelijkheid ■■De studie maritiem officier trekt bijna uitsluitend mannen, terwijl vrouwen massaal voor de pabo of voeding kiezen. Waarom is dat eigenlijk zo? Waarom zouden vrouwen niet op een schip willen werken en geven zij liever les op een basisschool? Speelt de fysieke kracht een rol, de status van een beroep of de kinderwens van een vrouw? Volgens Iris van der Tuin, docent gender studies aan de Universiteit Utrecht, komen de verschillen vooral door culturele waarden die in de maatschappij bestaan: ‘Mannelijkheid en vrouwelijkheid zijn ingebed in de samenleving. Bij gender studies zeggen we soms dat je niet als vrouw wordt geboren, maar dat je dat gemaakt wordt door symbolen. Het begint al bij de kleur roze bij baby’s, die kleur staat voor passief en lief. Dat soort symbolen zijn aan verandering onderhevig. Roze was bijvoorbeeld vóór de Tweede Wereldoorlog nog een mannenkleur.’

14

havana

■■Jongens wordt tijdens de opvoeding geleerd doelgericht te handelen en dat heeft volgens Van der Tuin invloed op de studiekeuze. ‘Als bekend is dat in een bepaalde beroepsgroep in de toekomst veel werkgelegenheid is, zullen mannen eerder een studie in die richting kiezen. Van vrouwen wordt minder verwacht dat ze publieke functies vervullen en het maakt dus minder uit wat zij studeren. Beroepen in het publieke domein passen meer bij mannelijkheid. Vrouwelijkheid is daarentegen nog steeds gerelateerd aan het huiselijke, de privésfeer. Dat kan een reden zijn waarom meisjes niet voor een studie als maritiem officier kiezen. Het is moeilijk te meten in hoeverre fysieke verschillen van invloed zijn op beroepskeuze. Ik denk dat óók op dit punt de cultuur een grote rol speelt. Vanaf dag één wordt jongetjes geleerd dat ze fysiek sterker zijn dan meisjes.’

De student

De docent

Lars Put (22) Tweedejaars

Frank Willemars (49) Docent geschiedenis en aardrijkskunde

‘Noodgedwongen meezingen met Madonna’

‘Het is soms een kippenhok’

‘In groep zeven wist ik al dat ik naar de pabo wilde. Ik wil zelf geen kinderen, maar ik vind het leuk om met ze te werken. Vorig jaar zat ik met drie andere jongens in een klas van vijftien. Dat viel dus redelijk mee. Wij trokken naar elkaar toe en deden in het begin alle presentaties samen, maar na een tijdje mocht dat niet meer. Dat er zo veel vrouwen in de klas zitten, vind ik wel lachen. Soms hebben zij de overhand, zoals laatst toen we bij iemand thuis wat dronken voordat we naar een pabo-feest gingen. Er werd alleen maar vrouwenmuziek gedraaid, Madonna en zo, en die heb ik de hele avond noodgedwongen zitten meezingen. Waarom er vooral meisjes op de opleiding afkomen, snap ik niet. De officiële papieren van de HvA zijn zelfs op vrouwen gericht. Ze gaan ervan uit dat die door een meisje worden ingevuld. Tijdens de les merk ik dat vrouwen een ander soort humor hebben, maar gelukkig heb ik een goede vriend in de klas met wie ik de hele dag platvloerse grappen kan maken.’

‘Voor het lesgeven maakt het mij niet uit of er jongens of meisjes voor me zitten. Ik zou geen verschillen kunnen aanwijzen tussen de studenten. Het is niet zo dat de mannen directer zijn of dat de meisjes minder durven in te brengen. Er wordt juist veel op elkaar gereageerd, het is soms echt een soort kippenhok. Ik houd wel van die dynamiek. Eén verschil kan zijn dat jongens minder aantekeningen maken. Meisjes nemen bijvoorbeeld vaak de tekst van PowerPointpresentaties over, zelfs als ik heb gezegd dat die op intranet staat. Zouden ze daarmee houvast zoeken? Van de docenten op de pabo is ongeveer een derde man. Er wordt nagedacht hoe de opleiding meer jongens kan aantrekken, maar dat is een lastige zaak. Een student heeft laatst onderzocht of de feminisering van het onderwijs invloed heeft op de prestaties van de leerlingen, maar dat bleek niet het geval. Misschien heeft het wel invloed op de sociale omgang van de kinderen, dat leerlingen zich meer op hun gemak voelen bij mannen of vrouwen. Dat zou nog onderzocht kunnen worden.’

jongensstudies, meisjesstudies

manwijven Voeding & diëtetiek

Maritiem officier

85%

Beeld Jan-Maarten Hupkes

95%

De student

De docent

De student

De docent

Sameh Gabriel (25) Derdejaars

Minse de Bos Kuil (41) Docent pathologie/ fysiologie bij voeding

Marieke Esveld (22) Vierdejaars

Beatrijs van der Heijden (55) Docent communicatie

‘Met de meisjes ga ik zakelijk om’

‘Je moet je prettig voelen ­binnen een vrouwenbolwerk’

‘Niet per se manwijven’

‘Je moet je vrouwelijkheid afpellen’

‘Ik had nooit gedacht dat voeding echt een vrouwenstudie zou zijn. Dit jaar ben ik de enige jongen in mijn klas. Ik krijg daardoor veel aandacht. Het valt op als ik niet aanwezig ben of als ik te laat kom. En als ik praat, kijkt iedereen naar me. Docenten vinden het leuk dat er een jongen bij zit. Zij zeggen tijdens de eerste les: “O, ik zie dat we er ook een man bij hebben.” Met de meisjes in de klas ga ik puur zakelijk om, dat is een bewuste keuze. Ik houd school en privé goed gescheiden. Ik ben gewoon heel serieus met mijn studie bezig. Leeftijd speelt misschien ook een rol, want ik ben een stukje ouder dan mijn klasgenoten. Als ik achttien was, zou het waarschijnlijk een ander verhaal zijn geweest. Qua samenwerking merk ik dat vrouwen heel strikt zijn. Er worden duidelijke afspraken gemaakt over de inleverdata van gezamenlijke opdrachten. Jongens zijn wat dat betreft wat nonchalanter. Hoe de sfeer in de klas is? Ga maar na wat er gebeurt als je twintig vrouwen bij elkaar zet!’

‘Ik ben arts en tijdens mijn eigen opleiding zat ik ook met veel vrouwen. Dat is de zorg. Het verbaast me niet dat er vooral meisjes op voeding afkomen: tachtig procent van de vrouwen volgt minimaal één keer een dieet. Mijn collega’s zijn ook voornamelijk van het vrouwelijke geslacht. Je moet je als docent wel prettig voelen binnen zo’n vrouwenbolwerk, daar moet je het type voor zijn. Binnen een mannenorganisatie hangt weer een hele andere sfeer en is er vaak sprake van haantjesgedrag. Met vrouwen is het rustiger en zij staan meer open. De mannelijke voedingstudent is niet een bepaald type. Misschien zijn ze wat zachtaardiger, wat vrouwelijker, maar die paar mannen die bij voeding rondlopen verschillen zodanig van elkaar dat ik ze moeilijk over één kam kan scheren. Ik wil ook niet de indruk wekken dat hier alleen maar mietjes rondlopen. Mannelijke diëtisten zijn trouwens echt zeldzaam. De meeste jongens gaan toch uiteindelijk de commerciële kant op, of de sportrichting.’

‘Meteen na mijn middelbare school ben ik maritiem officier gaan studeren. Mijn vader werkt bij een nautisch bedrijf, dus misschien heb ik het van hem. Ik had wel verwacht dat er bijna alleen maar mannen bij deze studie zouden zitten. Dat krijg je toch bij zo’n technische opleiding. Je werkt met motoren, pompen en verder leer je kaartlezen, het schip beladen en de reis voorbereiden. Je moet wel een beetje een stoere vrouw zijn om dit te studeren. Er worden grapjes gemaakt als “die vrouwen ook altijd” of “echt zo’n vrouwenopmerking”. Daar moet je tegen kunnen. Maar het zijn niet per se manwijven bij maritiem officier, hoor. Fysiek is het soms best zwaar op een schip, maar als ik hulp vraag bij het tillen, wordt er altijd goed gereageerd. Voor vrouwen is de zeevaart vaak lastig in verband met kinderen. Hoe ik dat zelf ga doen, weet ik nog niet. Ik zie wel waar het schip strandt.’

‘Als zelfstandig ondernemer ben ik afgelopen semester door de HvA ingehuurd om colleges communicatie te geven bij maritiem officier. De nautische wereld is erg op mannen gericht, maar tot mijn grote plezier zaten er twee pittige dames tussen de veertig eerstejaars. Ook wat betreft docenten is het echt een mannenbolwerk. Toen ik voor het eerst het lokaal binnenkwam, zat iedereen me met argusogen aan te kijken. Zo’n groep mannen heeft een dynamisch effect. Zij weten van aanpakken, ook bij een vak als communicatie, dat hun meestal wat zwaar op de maag ligt. Ze hebben een “niet praten, maar poetsen”-instelling. Het is me duidelijk dat het varend leven vooral mensen trekt die kiezen voor vrijheid, avontuur, techniek en lang van huis zijn. Dat past beter in de mannenwereld. Als je als vrouw op een schip rondloopt, moet je toch wel veel van je vrouwelijkheid afpellen om te overleven.’

havana

15

perversiteiten

Waar word jij hun knuffel denken, anderen hebben grote voorkeur voor plasseks, of willen alleen naar bed met panty’s aan. Misschien doe jij het liefst aan buitenseks. Wat je ook lekker vindt, alles wat anders is, is taboe. Anne Koeleman

We hebben allemaal onze seksuele voorkeuren. Een echte norm is er niet, waardoor iedereen afwijkt. Sommige mensen wijken iets verder af. En dat kan moeilijk zijn, want om alles wat we niet kennen wordt gegniffeld. Havana ging op zoek naar deze ‘perverse mensen’. Wat blijkt? Eigenlijk zijn ze ook heel ‘normaal’. 

Petra heeft twee mannen Petra Sielias (28) doet de deeltijdopleiding culturele & maatschappelijke vorming. Ze heeft op dit moment twee vriendjes, maar gaat niet vreemd. Ze liegt niet, doet nooit stiekem en praat over alles. Iets wat niet ‘normaal’ is, is volgens haar niet per definitie ‘niet goed’. ‘Er zijn twee mannen in mijn leven van wie ik heel veel hou. We hebben een zogenaamde polyamoureuze relatie, de mannen weten van elkaar, kennen elkaar en we gaan allemaal open en eerlijk met elkaar om. Eigenlijk ben ik heel saai, want alles gaat goed in mijn relaties. De mannen zijn ook vrienden van elkaar, maar ik ga niet met hen tegelijk naar bed. Sommige mensen denken dat het hebben van meerdere partners betekent dat je gelijk groepsseks hebt, dat is dus niet waar. Mijn ene man woont in Dordrecht. De ander is verhuisd naar Berlijn met zijn tweede vriendin. Ik ben niet jaloers op haar. Natuurlijk heb ik wel eens last van jaloezie, dat is menselijk. Gek genoeg gaat het dan vaak meer om mij dan om de ander; ik ben bijvoorbeeld jaloers omdat ik niet bij hem kan zijn, en zij wel. Op dezelfde manier ben ik wel eens jaloers op de bankrekening van een collega, iemand anders heeft dan iets wat ik op dat moment niet heb. Ik heb niet heel veel contact met mijn medestudenten, dus er zijn niet veel mensen op de HvA die weten dat ik meerdere partners hebt. Het komt wel eens voor dat ik word uitgenodigd voor een verjaardag en allebei 16

havana

mijn vrienden zijn dat weekend bij me. Dan vraag ik: “Goh, mag ik mijn mannen meenemen?” Vraag één is dan altijd: “Ga je vreemd dan?” Het kost heel veel moeite om uit te leggen dat ik van meerdere mensen hou en dat daar niets vreemds of geheims aan hoeft te zijn. Iedereen is wel eens verliefd en komt dan toch ineens weer iemand anders tegen. Je kan dat negeren, of het uitmaken, of vreemdgaan, maar dat vind ik allemaal zonde. Ik vind chocoladeijs lekker, maar dat betekent niet dat ik de rest van mijn leven alleen chocoladeijs wil eten. Soms wil ik aardbei, of vanille. Ik ben daar heel open in, want ik denk dat mensen moeten leren omgaan met het feit dat niet iedereen zijn leven leeft volgens de norm. Ik vind dat ik me hier niet voor hoef te schamen.’

Monique houdt erg van seks Vrouwelijke players worden nog altijd niet zo gewaardeerd. Monique Winands (28, studente fysiotherapie en actief ASVL-lid) is lesbisch, houdt van drugs en nog meer van seks. Jarenlang is ze onder invloed van het ene naar het andere bed gerold. ‘Vroeger stelden vrienden me voor aan anderen met de woorden “Dit is Monique. Ze houdt van feesten en ze is een nymfomaan.” Ze noemden me zo omdat ik seks heel belangrijk vind. Ik heb rond de zeventig bedpartners gehad in ongeveer vierenhalf jaar. Eigenlijk vind ik dat zelf nog wel meevallen. Ik gebruikte die jaren veel xtc en heel veel coke. Met drugs op heb je totaal geen remmingen, dus dat maakt het eenvoudiger om zomaar seks te hebben. Soms waren het drie of vier vrouwen per week, soms drie in één bed. Het kwam voor dat ik bij iemand uit bed stapte, de trein inging en naar mijn volgende afspraak reed. De mensen waar ik seks mee had wisten niets van elkaar af. Ik ging vooral naar bed

met mensen die ik tegenkwam tijdens het stappen. Ik heb een keer drie meiden ontmoet op één vierkante meter, die apart van elkaar op me afkwamen. Met alledrie heb ik de zaterdag erna op een feest afgesproken. Ik heb ze alledrie in een andere hoek gezet en ben ze omstebeurt afgelopen. Ik dacht: spreid je kansen. Ik ben ermee weggekomen, ze zijn er nooit achter gekomen. Het is me ook wel eens gebeurd dat ik twee dames had en een van de twee erachter kwam. Die kwam op ons af en vroeg: “Mag ik meedoen?” Ja natuurlijk mocht ze dat, wat wil je nog meer? Ik heb het ook met mannen gedaan. Een tijdje heb ik met een koppel gedatet hier in Amsterdam. Als ik dan bij haar was stapte hij ook in bed. Ik hou het wel bij trio’s, want kwartetten vind ik te veel energie kosten. En nooit met twee mannen, een man neem ik alleen bij gebrek aan beter. Toen ik merkte dat ik in een achtbaan van gevoelens terechtkwam, ben ik uiteindelijk gestopt met drugs gebruiken. Daarna zag ik pas dat ik mensen als gebruiksvoorwerpen behandelde. Inmiddels ben ik niet meer gevoelloos ten opzichte van de vrouw waarmee ik naar bed ga. Maar ik vind seks nog steeds heel erg belangrijk, ik snap niet dat mensen lang zonder kunnen.’

Diederik speelt graag slaafje Diederik Beenen (32) is medewerker en gastdocent aan de HvA. In zijn vrije tijd doet hij aan bdsm. Hij is een switch, wat betekent dat hij zowel onderdanig als dominant kan zijn. Maar het liefst wordt hij gedomineerd. ‘Ik ontdekte rond mijn zeventiende dat ik een wat andere seksuele beleving had dan andere jongens van mijn leeftijd. Pas toen internet echt opkwam kreeg het een naam: bdsm. Veel mensen hebben daarbij het beeld dat je lukraak naar een vrouw in een leren broek gaat om het vel van je rug te laten zwepen. Ik vind dat ook wel heel leuk, maar bij bdsm gaat niets lukraak. In principe gebeurt alles met enorm veel communicatie en respect. En we hebben nooit seks zonder stopwoord. Ook gaat het bij bdsm niet altijd over zwepen. Zelf ben ik een masochistische onderdanige en heb ik een enorme voorkeur voor voeten. Ik kan een hele avond gelukkig zijn als ik met de voeten en benen van een dame bezig kan zijn. Ik kan ze dan masseren, een pedicure geven, kousen helpen aandoen, schoenen helpen uitzoeken. Mijn partner heeft dan de vrije hand in het spel, dus zij beslist wat er verder gebeurt. Het kan best zijn dat ik op de grond lig en dat ze met die

mooie hakken mijn “zaakje” bewerkt. Ik heb een aantal jaar geleden een paar vrienden verteld over mijn seksuele voorkeur. Zij vonden het heel logisch als ik vrouwen hardhandig zou behandelen in de slaapkamer, maar toen ik uitlegde dat ik het andersom ook leuk vind, was dat een brug te ver. Daarna heb ik besloten het verder voor me te houden. In de VS gebeurt het toch helaas vaak dat mensen in de publieke sector hun baan verliezen als dit soort levenskeuzes naar buiten komen. Binnen de scene ben ik wel heel erg actief en open. Er zijn een aantal fora en chatrooms, zoals bdsm-jongeren.net. Ik ben daar vrijwilliger. Op de site is heel veel informatie te vinden over veilig bdsm bedrijven. We geven ook workshops, zoals vorige maand over zwepen. Eigenlijk doen we precies hetzelfde als lokale buurtcentra, met theezakjes vouwen en pottenbakles. Alleen dan iets spannender.’ De naam Diederik Beenen is om privacy­ redenen gefingeerd.

Perverse seks ■■De term ‘perversiteit’ wordt vooral gebruikt voor seksuele gedragingen die afwijken van de norm. Gert Hekma, universitair docent homo/lesbische studies aan de UvA, heeft hierover het boek ABC van perversies geschreven. ‘De belangrijkste perversiteiten zijn SM, fetisjisme, pedofilie, exhibitionisme en voyeurisme,’ stelt Hekma. In Hekma’s boek is te zien dat daarnaast nog genoeg seksuele voorkeuren staan waarvan we nooit gehoord hebben. Hekma behandelt op alfabetische volgorde een reeks vreemde seksuele lusten, van ampuseks (opgewonden raken door ontbrekende lichaamsdelen) tot de Romeinse douche (over elkaar heenbraken). Mensen kunnen opgewonden raken van hoogtes, stront of knieën, maar ook van slangen in de anus of bijensteken op seksueel gevoelige plekken. Volgens Hekma kent iedereen in bepaalde mate perversiteiten. ‘Niemand valt op vrouwen of mannen in het algemeen maar altijd op iets bijzonders zoals op lichaamsdelen, op karaktertrekken, op situaties, op een bepaalde leeftijd of een bepaalde etniciteit, of seksuele handelingen. Ook kunnen ze vallen op woorden zoals “slet” of “hoer”, op kledingstukken bijvoorbeeld van leer, of op andere objecten als een luier of speen.’ Hekma vindt dat mensen te weinig experimenteren. ‘Door de puriteinse moraal ontdekken mensen niet wat ze het liefste willen.’

Beeld Pascal Tieman

Sommige mensen kunnen alleen klaarkomen als ze aan

perversiteiten

j geil van?

havana

17

ondertussen in...

very short introductions

Honolulu Wieteke van Hooijdonk (21, media, informatie & communicatie), studeert op Hawaï maar geniet vooral van haar springbreak door te eilandhoppen

Springbreak

Springbreak, dat betekent voor alle studenten een week feesten! Ik ben met dertien mensen naar een ander eiland vertrokken, waar we een huis hadden gehuurd (met jacuzzi :P). Het eiland waar we heen gingen was Molokai, het minst toeristische eiland van Hawaï. Alleen de vlucht erheen was al geweldig. We vlogen in een klein vliegtuigje met rond de dertig plaatsen, en een geweldig uitzicht over beide eilanden. Het eiland is echt ongelofelijk mooi; het landschap doet vreemd genoeg aan Afrika denken. Maar daar hadden we dus een gigantisch huis gehuurd om vier dagen te overnachten. Het was echt een geweldige tijd waarin we heel veel van het eiland hebben gezien. We hadden een auto gehuurd waardoor we overal makkelijk heen konden. We hebben veel gelopen en geklommen en enorm veel mooie stranden gezien. Ook hebben we gevaarlijk water gezien, waarop enorm getalenteerde surfers hun kunsten aan het vertonen waren. Een kampvuur gebouwd voor een barbecue, wat achteraf niet het beste plan bleek… En elke avond gezellig gedronken op ons geweldige terras! Na deze vier dagen gingen we door naar een ander eiland, Maui. Ditmaal vlogen we in een vliegtuigje voor ongeveer tien personen, waarbij de piloot je incheckt, je vliegt, en je koffers eruit haalt. Dit eiland is ook geweldig mooi om te zien, met enorm veel activiteiten. Zo hebben we een dagje door de bomen gevlogen aan kabelbanen, wat niet zo spannend was als verwacht, maar verder wel erg leuk! Ook hebben we daar een helikoptervlucht gemaakt, wat echt super bijzonder was om te zien. We vlogen helemaal door de bergen, met verschillende watervallen onderweg en een super mooi uitzicht. Springbreak was echt een geweldige week!

Loes

Wieteke

Chi Chung

Annemarie

18

havana

Kyra

Aardie

Beeld Fred van Diem

Dikke mensen, groot verdriet Wie Hanna Zijlstra (46) is promovendus en docente bij voeding & diëtetiek Wat Psychologische factoren bij gewichtsverlies na biatrische chirurgie ‘Extreem overgewicht, ook wel morbide obesitas, wordt een steeds groter probleem in Nederland. Tijdens mijn jaren als diëtiste ontdekte ik dat het geen zin heeft om tegen mensen met obesitas te zeggen: stop met ongezond eten. Die eetverslaving is meestal slechts een uiting van grote emotionele problemen. Daarom besloot ik in 2005, aan het einde van mijn studie psychologie, onderzoek te gaan doen naar de denkbeelden en emoties van deze ­mensen. Ik onderzoek wanneer zware mensen het meeste profijt hebben van een maagband of maagverkleining. Nu is in 75 procent van de gevallen de operatie een succes: gemiddeld gaat er 25 kilo af. Maar een kwart valt niet meer dan vijf kilo af. Blijkbaar kunnen zij niet de knop omzetten en zeggen: ik stop met ongezond eten. Achteraf blijkt dus dat deze groep psychische hulp had kunnen gebruiken in die periode. Het probleem is dat er nu nog niet goed kan worden vastgesteld of iemand wel echt klaar is voor zo’n operatie. Toch is het belangrijk om dat te weten, omdat de ingreep voor velen een last resort is. Als dit niet lukt, zijn deze mensen helemaal ten einde raad. Ik wil tot criteria komen waar ziekenhuizen op kunnen letten voordat ze iemand met morbide obesitas opereren. Het voorkomt dat zowel de chirurg als de patiënt achteraf teleurgesteld is over het resultaat. Ik heb twaalf mensen met morbide obesitas uitgebreid geïnterviewd en honderden mensen zowel voor als na hun operatie een aantal keer een enquête laten invullen. Daarin vroeg ik ze naar hun gevoelens, zelfeffectiviteit en verwachtingspatroon.

Het bleek dat zelfeffectiviteit heel belangrijk is: het geloof dat ze zelf invloed hebben op hun gewicht. Mensen die zichzelf buitenspel plaatsen, gaan waarschijnlijk ook niet veel kilo’s kwijtraken. Ook moeten ze vooraf een reëel beeld hebben van het aantal te verliezen kilo’s. Mensen die denken 160 kilo te gaan verliezen, kunnen beter nog even wachten met de operatie om hun verwachting bij te stellen. Ik merkte tijdens de interviews dat het meestal weinig assertieve mensen zijn die te maken krijgen met morbide obesitas. Ze zijn heel aardig in de omgang en durven niet boos te worden of ‘nee’ te zeggen. In sommige gevallen bleek de eetverslaving voort te komen uit seksueel misbruik in het verleden. Ik heb echt het gevoel dat ik mensen kan helpen met dit onderzoek. Als diëtiste had ik dat natuurlijk ook, maar toen waren het toch vooral mensen die van een vetrolletje af wilden. Hopelijk kan ik op deze manier het verschil maken voor mensen in levensbedreigende situaties, die anders misschien nog maar vijf jaar te leven hebben.’ n Merel Straathof

Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

de hoogste bieder

k iets l? o o j i j Heb van af wi at e j ts w waar skoop, ie in een i n Een mt te stoffe dan bij g e i j weg l je? Meld va.nl h @ k a hoe p havan ons o

Beeld Fred van Diem

Staat: perfect, milieuvriendelijk / Af te halen in: Amsterdam/Leeuwenburg / Prijs: handboards €125, bodyboard €250 / Interesse? Mail naar [email protected] Wat Bodyboards, surfboards en handboards, allemaal gemaakt van gerecycled hout en beschilderd met monsterachtige figuren. Mediatheekmedewerker Evert-Willem den Ouden (39) maakt ze helemaal zelf van het sloophout dat hij tegenkomt op straat. ‘Ik maak ze al zo’n vijf jaar,’ vertelt Evert-Willem. ‘Sinds een jaar of vijftien surf ik. Ik heb geen auto en ik woon wel vijftien kilometer van het strand af dus ik zocht iets wat makkelijk mee te nemen is. Zo’n karretje achter op je fiets met een lang surfboard is ook niet alles. Ook had ik helemaal geen plek meer thuis om al mijn zelfgemaakte surfboards op te slaan. Toen kwam ik in aanraking met een trend uit Hawaï, de bodyboards en handboards. Lekker klein en handzaam. Een bodyboard is een plankje waar je met je bovenlichaam op gaat liggen en handboards zijn eigenlijk verlengstukken voor je hand. Je gebruikt dan geen surfboard meer maar een handboard en flippers, je lichaam is dan je surfplank. Met de handboards kan je makkelijk

snelheid maken en kan je ook sturen. En ze zijn maar zo’n vijftien bij twintig centimeter dus je kan ze makkelijk meenemen op de fiets!’ Reden van verkoop ‘Ik verkoop mijn boards eigenlijk helemaal niet zo vaak, maar ik vind het wel erg tof als iemand blij wordt van iets wat ik heb gemaakt.’ En verder ‘Ik knutsel graag. Een paar keer per maand ga ik naar het strand om te surfen, altijd met mijn zelfgemaakte boards. Ik noem mijn boards vaak een surfbaar schilderij. Je hebt een schilderij aan beide kanten en een surfboard, dus het is echt een koopje! De schilderingen van de monsters op de boards komen door mijn goed ontwikkelde haaienfobie. Ik denk maar altijd dat wanneer de schildering eng genoeg is die beesten dan wel wegblijven. Als een soort talisman. Pas was ik met mijn állerengste board aan het surfen en toen raakte ik een zeehond, dus of het helpt weet ik ook niet.’ n Eveline van Heumen havana

19

recensies

Boek

Dvd

Workshop

Andrea Stultiens en Vrouwkje Tuinman (d’jonge Hond) HHHHH

Aflevering 1/6 (Lumière) HHHHH

19 mei, Bibliotheek Slotermeer

Intensive care

Irene Huss

Origami

Wel gaan Ben je druk bezig met je scriptie en is het tijd om een nieuwe hobby te ontdekken? Ga naar de workshop en leer hoe jij een origami kunt maken. Bekend van de gevouwen kraanvogels, maar je kunt zoveel meer met papier. Er wordt gezorgd voor materialen en nog beter, het is gratis. Niet gaan Je bent inderdaad druk met je scriptie, maar is dat nu echt een reden om naar een workshop origami vouwen te gaan?

Film

When you’re strange

Vanaf 20 mei, Kriterion en The Movies Wel gaan De film gaat over de opkomst en ondergang van The Doors. De bizarre geWie Andrea Stultiens is fotograaf, Vrouwkje Tuinman dichter. Samen maakten ze een ‘fotodichtbundel’. Wat Op oudejaarsdag 2008 verongelukte een pril, verliefd stel. Ze maakten een testrit in een auto en belandden in de sloot. Terwijl het hele land vuurwerk de lucht in liet knallen en proostte met glazen champagne, lagen Frodo Bootsman (39) en Simone Stultiens (31) in coma op de intensive care. Twee weken later waren ze dood. Andrea Stultiens, zus van de overleden Simone, verbleef bijna onafgebroken in het ziekenhuis. Uit een gevoel van nutteloosheid begon ze met fotograferen: Simone opgezwollen door de verstikking in haar ziekenhuisbed, bezoek op een rode bank in de gang, met het haar in de war want dat is wel het minst belangrijk. En uiteindelijk de ongelukkigste foto’s: Simone dood op de aankleedtafel, terwijl haar familie haar aankleedt voor in de doodskist. En dan nog de uitvaart, ook die van Frodo. Frodo was de beste vriend van dichter Vrouwkje Tuinman en ook zij was continu op de intensive care te vinden. Na de begrafenis spraken vriendin Tuinman en zus Stultiens elkaar. Ze besloten een boek te maken over hun ervaringen, van de eerste dag in het ziekenhuis tot na de dood, Intensive care. Stultiens heeft foto’s gemaakt, Tuinman schreef (korte) gedichten. Bijvoorbeeld Complexie, waarin ze zich afvraagt hoe Frodo erbij ligt, zo onder de grond. ‘Of er vlekken op je broek gekomen zijn, of je huid al losser zit of dat je er gewoon wat ligt en wacht en ons laat wachten.’ Waarom wel Intensive care is een aangrijpend boek over rouw en verwerking. In haar gedichten schrijft Tuinman op wat na het overlijden van een dierbare vaak wordt gedacht, maar wat niemand durft te zeggen. Bijvoorbeeld in Iemand die ik liever mis: ‘Ik vind dat nu wel iemand anders een tijdje dood mag zijn.’ De foto’s van Stultiens zijn confronterend, van twee keurig opgemaakte kisten naast elkaar, tot een rommelige huiskamer die nog moet worden leeggeruimd. Waarom niet Echt opbeurend is Intensive care niet, koele kikker die het droog houdt tijdens het lezen en bekijken van dit boek. Maar moet alles altijd vrolijk en lichtvoetig zijn? n Kim Bos

20

havana

Wat Irene Huss is een nieuwe Zweedse misdaadserie, gebaseerd op de boeken van Helene Tursten. Irene Huss wordt gespeeld door de (vooral in Zweden) populaire actrice Angela Kovacs en ze wordt gezien als de vrouwelijke tegenhanger van Henning Mankells Kurt Wallander. Van de meest recente Wallander-reeks zijn negentien delen verfilmd die zowel in Europa als Amerika een grote hit zijn. Ook andere Scandinavische series als Martin Beck, Van Veeteren en Varg Veum hebben inmiddels vele fans. De meest recente hit uit de Lumière Crime Series collectie was het Deense The Killing, dat wordt beschouwd als de beste tv-serie van 2009. Irene Huss past mooi in dit rijtje. Waarom wel Nederlanders zijn in de ban van Scandinavische thrillers: in ten minste één op de tien huishoudens werd afgelopen jaar een Scandinavische thriller gelezen. En nu beleven ook de films hun opmars. In de realisatie van Irene Huss is veel tijd en geld gestopt en de crew is met verve geslaagd. Dat is mede te danken aan hoofdrolspeelster Angela Kovacs die een prima rol vertolkt als politievrouw en moeder. Thuis wordt ze omringd door een echtgenoot die in een toprestaurant werkt en een puberende tweeling. Juist de bijrolspelers zorgen voor iets extra’s. Manlief trekt steevast een fles goede wijn open als Kovacs uit de nachtdienst komt en de tweeling confronteert de ouders met typische puberproblemen. Zo flirt een van de meisjes met een neonazi, terwijl ze in een andere aflevering in een punkbandje zingt. Niet consequent, wel grappig om te zien. Daarnaast is er veel aandacht besteed aan het beeld. De serie is opgenomen in Göteborg en de stad zie je in allerlei varianten. Landelijke natuurbeelden geschoten vanaf het water worden afgewisseld met urban shots van downtown Göteborg. Waarom niet Elke aflevering duurt negentig minuten en soms heeft de regisseur te veel ideeën in een aflevering gestopt. Vier verschillende verhaallijnen lopen door elkaar en als je niet scherp oplet raak je snel de draad kwijt. Het voordeel aan een dvd is dat je altijd even kan terugkijken. Extra’s Die vallen wat tegen. Een paar trailers van onder meer Wallander en The Killing maar die staan standaard op dvd’s van Lumière. n Jim Jansen

schiedenis van deze populaire band is tot in detail weergegeven in deze documentaire. De voice-over wordt gedaan door Johnny Depp, ook niet de minste om naar te luisteren. Niet gaan Rock-’n-roll is iets uit een tijdperk dat ver achter je ligt. The Doors ken je dan ook helemaal niet. What’s the point of going?

Tentoonstelling

Nederland volgens Sigmund

21 mei t/m 26 september, Persmuseum Wel gaan Sigmund, de bekende strip uit de Volkskrant, gaat over een psychiater die zijn eigen manier van omgang met patiënten heeft. Naast heel veel tekeningen kun je tijdens deze interactieve tentoonstelling zelf plaatsnemen op de patiëntenbank. Een sprekende en bewegende Sigmund geeft je inzicht in jouw persoonlijkheid. Niet gaan De strip is leuk, maar een hele tentoonstelling? Neuh, je hebt betere dingen te doen.

Nightlife

Gabriella Cilmi

22 mei, Paradiso Wel gaan De hit ‘Sweet About Me’ uit 2008 is jouw favoriete liedje. Niet gaan There’s nothing sweet about you.

Rondleiding

Rondleiding Artis

23 mei, Dierentuin Artis Wel gaan Je bent natuurlijk wel eens in Artis geweest. Ben je geïnteresseerd in dieren, hun verzorging en het reilen en zeilen in de dierentuin? Dan is deze rondleiding echt iets voor jou. Je komt zelfs achter de schermen op sommige plaatsen! Niet gaan Artis, dat is toch die dierentuin waar de beesten in kleine hokjes gepropt zijn? Ja, dat ga jij dus niet sponsoren.

Dans

Leermoment

24 mei t/m 12 juni, Cultuurhuis Diamantslijperij Wel gaan Ben je van het experimentele theater? Houd je van dans? Kom met je kont van de bank af en ga naar deze voorstelling. Een groep dansstudenten verblijft drie weken in een expositieruimte. Ze vormen een gemeenschap die wil leren. Leren van het publiek, van jou dus. Je kunt de dansers opdrachten geven, die zij voor je uitvoeren. Leer ze kennen en check hoe ver ze gaan voor het publiek. Niet gaan Je houdt absoluut niet van experimenteel theater en al helemaal niet van dans. No go area voor jou, die expositieruimte.

zwart-wit

Beeld Hans van Vinkeveen

Beeld Eveline van Heumen

eten

IJstijd De meeste ijssalons hebben een Italiaanse achtergrond (of doen alsof) maar IJscuypje is oer- en oerhollands. Vol en romig banketbakkersijs kijkt je vanuit de vitrine aan t­erwijl de ijsmaker achter de toonbank een grote bak fruit in de ijsmachine gooit. Vers! Toen eind vorige week de eerste zonnestralen zich weer aanboden ging heel Amsterdam de straat op. Vuilnisbergen of niet. Aan de Prinsengracht staat een rij tot op de straat. IJssalon IJscuypje is namelijk gevestigd in een smal grachtenpandje waardoor het al snel bomvol staat. Het ziet er niet uit zoals je zou verwachten. Alle muren zijn strak wit, een grote kroonluchter siert de ruimte en op een groot krijtbord staat enkel te lezen hoeveel één, twee of drie bolletjes kosten en dat slagroom vijftig cent kost. Ondanks de drukte mag ik al snel een keuze maken uit veertien soorten ijs. Naast het basic chocolade en vanilleroomijs kan je ook kiezen uit spannendere smaken zoals boerenjongens en appeltaart. Als je niet zo van het romige bent is er ook genoeg keuze uit fruitig sorbetijs. Achter de toonbank met ijs staan drie ijsmachines. De ijsmaker gooit net een grote bak vol verse frambozen in de machine. Vers ijs is bij IJscuypje ook echt vers ijs; het wordt voor je neus gemaakt. Ik kies voor een bolletje banaan en een bolletje aardbei. Mijn mede-ijsliefhebber gaat voor de chocolate chip cookies en citroen. Na het eerste likje is het mij al duidelijk: dit is geweldig ijs! Het banaanijs smaakt daadwerkelijk naar banaan, in plaats van naar iets chemisch wat voor fruit door moet gaan. Zo ook het citroenijs. Lekker

friszuur en een goede combinatie bij het romige chocolade-ijs. Mét stukjes koek. Na het machtige bolletje banaanijs zit ik al aardig vol. Gelukkig is het aardbeienijs lekker fris en fruitig. Al met al heerlijk ijs waar de (nep-)Italianen in Amsterdam nog iets van kunnen leren. Als het romige ijs je nog niet Hollands genoeg is kan je in de winter langsgaan bij IJscuypje waar dan toepasselijk verse stampotten worden verkocht. Het yoghurtkersenijs verandert dan in rucolapastinaakstamppot en de naam van de zaak in Stamppotje. Heerlijk Hollands dus, zomer en winter. n Eveline van Heumen Waar IJscuypje / Stamppotje Hoek Prinsengracht en Elandsgracht

‘Voetballers zijn asociaal’ Sander Geluk (21), tweedejaars human resource management Muziek ‘Misstress Barbara, “Dance me to the End of Love”. Feelgood house: de combinatie van eentonigheid, waardoor je een lekkere chillout vibe krijgt, en een tikkeltje melodie. Popiejopie muziek, de helft van de top 40, kan ik niet tegen.’ Film ‘The Lord of the Rings. Ik ben helemaal geen fantasyfanaat, maar deze film heb ik op het puntje van mijn stoel uitgekeken. In een auto met dvd-speler op de filmlocaties in Nieuw-Zeeland, waar ik ook Mount Doom heb beklommen. Fascinerend is naast de landschappen de symboliek. De tovenaar Gandalf staat voor hoop. Adelaars steunen hem, de kleur wit sluit hierbij aan. Jumanji in het Duits is vreselijk. Ik kan me überhaupt doodergeren aan Duitse nasynchronisatie.’ Sport ‘Duiken, om de spanning en het verleggen van grenzen, maar vooral de verantwoordelijkheid. Want ik draai pas echt warm als ik het anderen kan laten meemaken. Ik volg daarom een opleiding voor duikinstructeur. Voetbal of eigenlijk voetballers vind ik asociaal. Het eerste dat ze bij een overtreding doen is handjes omhoog, ik ben onschuldig en heb niets gedaan.’ Hebbeding ‘Mijn duikuitrusting. De mooiste duik was in Oost-Australië, waar op de zeebodem een soort Titanic ligt. Je hebt eerst alleen maar oog voor de kleuren en het leven onder water en ziet pas later hoe prachtig dat wrak is.’ Idool ‘Ik bewonder mensen die hun ideaal en droom naleven. Het maakt niet of dit een burgerlijk leven is of verhuizen naar

een mooie plek ergens op de wereld. Blaaskaken heb ik een hekel aan. De hele rapcultuur. Ali B, onwijs irritante kerel.’ Humor ‘Najib Amhali, omdat zelfspot een mooie en krachtige vorm van humor is. Hij komt op het podium en zegt: “Fijn dat jullie er allemaal zijn, mijn broeders zijn nu bij jullie thuis.” Vrouwelijke cabaretiers zijn niet om te lachen, ik denk omdat je je als man niet met hen kunt identificeren.’ Moment ‘Een half jaar lang werken op een vissersboot na de havo. Dag en nacht op zee, honderd uur per week. Je bent lichamelijk gebroken maar daardoor komt elke ervaring puurder binnen. De beloning kwam toen ik samen met een walvishaai heb gezwommen. Een domper was dat ik na deze trip me afvroeg: wat nu? Dat werd uiteindelijk de studie hrm. Het bij elkaar brengen van mensen en tegelijk strategisch bezig zijn binnen een organisatie ligt mij goed.’ Boek ‘Ik ben zo dyslectisch als een deurklink en ben meer van dingen concreet maken, maar de Harry Potterreeks heb ik destijds – ik was toen elf – als een gek doorgelezen. Theoretische lesboeken als De praktijk van strategisch personeelsmanagement, daarvan snap ik de ongein van al die modellen niet. Je kunt hetzelfde in één pagina zeggen.’ Stokje ‘Ik geef het stokje aan student Christiaan Hesselink, over wie ik heb gehoord dat hij het lef heeft zijn afstudeerstage in het buitenland te doen.’ n Hans van Vinkeveen

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar [email protected]. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. havana

21

varia check ook

Havana begint aan zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief.

15 havanaweb.nl

HOTEL RESIDENCE LE COIN, gevestigd in hartje centrum van Amsterdam en al jaren een pleisterplaats voor gasten van de UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM en van de HOGESCHOOL VAN AMSTERDAM draagt deze gasten een warm hart toe en daarom kunnen zij rekenen op een gereduceerd tarief. Zij die op vertoon van deze advertentie bij ons komen overnachten ontvangen tevens een extra korting op het ontbijt. Het hotel ligt in het oude centrum en is een uitstekend vertrekpunt voor het ontdekken van alles wat de stad te bieden heeft, van het bijwonen van een theatervoorstelling tot een rondvaart in een van de vele monumentale grachten.

gekeurd

• Bas Aangeenbrug (vierdejaars sport, management & ondernemen) heeft een innovatief product bedacht: ‘vette veters’. Dat zijn schoenveters in allerlei kleuren, ook in de kleuren van een sportvereniging. Hij noemt zijn vinding vetters. Leuk idee maar na februari 2008 heb ik er weinig meer over gehoord. • In maart wordt aangekondigd dat Karel van der Toorn de nieuwe voorzitter van het College van Bestuur wordt. De medezeggenschapsraden van zowel UvA als HvA zijn not amused. De Centrale Studenten Raad van de UvA wil zelfs naar de rechter stappen om daar het benoemingsbesluit te laten vernietigen. Dat is dus niet gelukt. • Twee HvA-studenten staan in de finale van het studentenbokskampioenschap. Ze vechten niet tegen elkaar want de een zit in de mannenfinale en de ander maakt kans om kampioen bij de vrouwen te worden. De man van de HvA verliest op punten en de vrouwelijke HvA’er wordt ziek en kan dus niet meedoen. Het gaat overigens om twee studenten van de HES, tegenwoordig domein Economie & Management. • Na veel gedoe tussen InHolland en de HvA houdt de Educatieve Faculteit Amsterdam (EFA) op te bestaan. InHolland gaat met een eigen lerarenopleiding verder en de HvA doet dat ook. De naam van de lerarenopleiding van de HvA wordt Educatieve Hogeschool van Amsterdam (EHvA). Het bestuur van InHolland had aanvankelijk veel problemen met die naam maar in een soort (slecht gespeeld) pokerspel tussen beide instellingen gaat InHolland uiteindelijk toch akkoord. • De HvA gaat studenten aanpakken die docenten bestoken met hatemails. Sancties? Waarschuwing en uiteindelijk schorsing. De jurist van de HvA stelt een protocol op en blijkbaar heeft dat goed geholpen. Vandaag de dag horen we vrijwel nooit meer iets over hatemails op de HvA. • De UvA organiseert ieder jaar de sollicitatiewedstrijd voor studenten. Dit jaar doen er ook HvA-studenten mee. Helaas dringt geen enkele HvA’er door tot de finale. Een van de juryleden stelt dat ‘UvA’ers zich beter kunnen verkopen en ook beduidend beter schrijven’. n Paul van de Water

22

havana

HvA to do’s

27 mei

D-Day

Vette veters Maart 2006

hva-agenda

G a s t v r i j h e i d i n e e n k a r a k tHotel e r i s t i eLe k e Coin sfeer

Scan nu de tag! Bel voor een brochure of voor nadere informatie 020 - 5246800. Vier MediaLab-studenten helpen medestudenten aan een bijbaan via QR-tags. Havana en Campus.tv keken mee hoe tags ingezet worden.

‘Griekenland is dom bezig’

Economische crisis, euro-ellende, begrotingstekorten en enorme monetaire hulpoperaties: de Griekse economie heeft zo ongeveer de nullijn bereikt. Havana en Campus.tv gingen te rade bij de HES-student. Hoe zit het nu precies? En wat zijn de gevolgen? ‘Eh, ja. Ik weet het niet precies.’

Geen SATC-moment in hotel Le Coin. Maar UvA- en HvA-medewerkers zijn na twee keer vallen op hun werk. Handig. Hoog op mijn to-do list stond nog altijd ‘een keer alleen in een hotel verblijven’. Mijn eisen waren daarbij niet erg hoog. Al zou ik in een troosteloos Ibis-achtig geval moeten logeren: soit. Ik zag me al gaan: gejurkt, hooggehakt en in de lak zou ik de hotelbar betreden en daar – heel Sex and The City-ish een Cosmopolitan bestellen. Mijn blijdschap was dan ook groot toen de hoofdredacteur me sommeerde een ‘Gekeurd’ te schrijven over een hotel. En aangezien we hier bij Havana beschikken over een groot smaakgevoel, ging het hier niet om een grijs blok beton aan de rand van de stad naast de snelweg, maar in hartje Amsterdam. Hotel Le Coin, net achter het Rokin, met uitzicht op de zeventiendeeeuwse Munttoren en dichtbij HvA- en UvAgebouwen. Dat laatste, daar was het in beginsel om te doen: sinds ruim tien jaar herbergt de UvA (en dus sinds kort ook de HvA) haar (buitenlandse) gasten in zeven monumentale gebouwen, die samen Le Coin vormen. Ook toeristen kunnen terecht in Le Coin, hoewel de UvA en HvA-gasten bij grote drukte voorrang krijgen. Toeristen betalen voor een tweepersoonskamer 139 euro. Voor UvA- en HvA-gasten geldt een gereduceerd tarief. Bij binnenkomst vrees ik even weggestopt te worden in een achterafkamertje aan het einde van de gang. Niets is minder waar: het blijkt een prima tweepersoonskamer met balkon, met uitzicht op de historische binnenstad. Het bed is zacht, het badwater met schuim warm en de koelkast (voor langer verblijf zijn er kitchenettes ingebouwd) staat alvast aan. Aangezien ik de minibar, bron van hotelvreugde, niet kan vinden loop ik hoopvol naar de lobby. Grote – en eerlijk is eerlijk, ook de enige – teleurstelling: er is geen bar. Drinken onderzoekers en hooggeleerde wetenschappers geen goede borrel na het werk? Daar gaat mijn SATC-moment. Maar hotelgasten kunnen zich prima vermaken met het beschikbare internet (5 euro voor een dag) of een avond relaxed tv-kijken of kranten lezen in de ontvangsthal. Bij gebrek aan restaurant moet de hotelgast voor het diner de deur uit, maar het ontbijt maakt dit weer goed: in buffetvorm liggen broodjes, sapjes en vers fruit voor het grijpen. Na een prima nachtje slapen – hoewel ietwat gehorig, ondanks dubbele beglazing – ben je als UvA-gast (en Havana-redacteur) binnen twee keer vallen op je werk of zakelijke afspraak. Erg handig, zo’n hotel. n Annemarie Vissers

D-Day draait om dromen, dialoog, denken, discussie, doelstellingen, durf, dilemma’s, maar vooral: dóén. Het maken van een Instellingsplan (IP) is een prachtige kans om te laten zien wie de HvA is, waar we voor staan en waar we heen willen. Wie over zulke vragen mee wil denken en praten, is van harte uitgenodigd om zich op te geven voor D-Day. Geef je op via www.hva.nl/d-day. Van 9.00 tot 21.00 uur, Westergasfabriek Amsterdam 3 juni

Congres Citizen Journalism In samenwerking met Salto, de publieke omroep van Amsterdam, organiseren studenten van de Hogeschool van Amsterdam het congres Citizen Journalism, what’s your opinion. Het congres staat geheel in het teken van burgerjournalistiek en de vrijheid van meningsuiting. Tijdens het congres worden alle aspecten van burgerjournalistiek behandeld. Sprekers en workshops belichten de burgerjournalistiek vanuit technisch, sociaal en economisch oogpunt. Citizen Journalism, what’s your opinion levert tevens een bijdrage aan de vrijheid van meningsuiting met als hoogtepunt van de dag een paneldiscussie die live wordt uitgezonden op de zender Salto 1. Van 9.15 uur tot 18.30 uur, Rhijnspoorplein 1 1091 GC Amsterdam www.whatsyouropinion.nl 8 juni

Golden Dot Awards De opleiding Interactieve Media (IAM) organiseert ook dit jaar weer een awarduitreiking voor het beste studentenwerk. De Golden Dot Awards worden door een vakjury uit het werkveld uitgereikt aan de best uitgevoerde groepsprojecten of de beste individuele projecten uit het studiejaar 2009 - 2010. Op www.goldendotawards.nl kunnen de projecten van de studenten worden geüpload en worden bekeken. Ook is het mogelijk te stemmen op een project voor de Publieksprijs. Van 19.00 uur tot 23.00 uur, Nemo Amsterdam. 18 juni

Amstelcampusfestival Het Amstelcampusfestival is voor en door studenten en heeft debat, muziek, kunst, sport, boeken, radio en cultuur in de breedste zin van het woord. Talentvolle HvA-ers krijgen een podium om hun talent te laten zien. Behalve een buitenpodium zijn er verschillende podia binnen, waar gedurende de hele dag en avond performances en presentaties staan geprogrammeerd. Het Amstelcampusfestival is gratis, maar je moet je wel aanmelden op www.amstelcampusfestival.nl. Van 9.00 uur tot na middernacht. Alle activiteiten en performances vinden plaats in of rond het Singelgrachtgebouw, Rhijnspoorplein in Amsterdam.

weekgast

Melany d’Fonseca (20, tweedejaars maatschappelijk werk & dienstverlening) is een van de tien finalisten in de verkiezing ‘Mooiste studentenbillen van Nederland’. Op 20 mei wordt de winnares gekozen.

Maandag 10 mei Mijn zusje is geboren! Vannacht om half één is mijn moeder bevallen. Ik was erbij, dat was heel mooi en bijzonder. Ik had meteen een speciale band met Senna. Een gevoel voor haar te willen zorgen: dat zal ook wel komen doordat ik twintig jaar ouder ben. Ik kon niet meer slapen en ben ’s ochtends vroeg naar Schiphol gegaan, om de zus van mijn vriend op te wachten. Die was twee maanden in Suriname geweest. Daarna ben ik gaan sporten. Dat doe ik iedere dag: eerst een half uur op de crosstrainer en dan een half uur buik- en beenspieroefeningen. Met het oog op de verkiezing heb ik nog even een extra rondje gemaakt op een apparaat dat traplopen nabootst: goed voor de billen! Ik probeer sowieso in vorm te blijven, omdat ik modellenwerk doe en momenteel een eigen kalender produceer. Die moet een beetje Victoria’s Secret-achtig worden. Ik doe alles zelf, van het concept uitwerken tot de fotograaf aansturen. Het is leuk om eens niet alleen maar voor de camera te staan. ’s Avonds ben ik nog even bij mijn moeder langsgegaan. Ik miste Senna alweer!

Dinsdag 11 mei Ik was kapot na die nacht zonder slaap. Na twintig keer snoozen hees ik mezelf uit bed en keek in de spiegel. Ik zag er niet uit, dus na het douchen heb ik geprobeerd er nog wat van te maken. Op school oefenden we gesprekstechnieken in de vorm van een rollenspel. Normaal is dat mijn sterkste punt, maar door de vermoeidheid werkten mijn gevoelsreflexen niet. Een klasgenoot vertelde dat ze in de steek was gelaten door haar vriend en ik reageerde: wat vervelend. Ze barstte gewoon in lachen uit, zo nep klonk het! In de pauze heb ik veel Red Bull gehaald, maar ik kon mijn hoofd er ’s middags niet bijhouden. Na de les reed ik op de scooter naar huis. Ik fiets eigenlijk nooit, ik heb niet eens een fiets. Misschien moet ik er toch eens één kopen, het zou wel goed voor me zijn. Na het sporten heb ik nog wat administratie gedaan. Ik sta bij de Kamer van Koophandel ingeschreven als freelance model. Het kwartaal is net afgerond, dus ik moest alles ordenen en facturen uitsturen.

Woensdag 12 mei Ik heb de hele dag gewerkt bij Graydon. Dat is een incassobureau, dus ik heb wel eens boze of huilende mensen aan de telefoon. Mijn vrije uren vul ik meestal op met werken, ook al heb ik het best druk met mijn studie en modellenwerk. Ik kan niet stilzitten. De organisatie van de ‘Mooiste Studentenbillen’-verkiezing, studenten.net, moet nog een setje van Sloggi naar me opsturen. Ze willen een foto van mij in dat setje voor op hun website. Ik heb met een fotograaf afgesproken dat hij een foto komt maken zodra het setje binnen is. Voor mijn kalender heb ik een afspraak gemaakt met de styliste voor een ‘doorpas’: dan pas ik alle lingerie voor de shoot. Ik wil de kalender aan de Bijenkorf verkopen, dus heb ik tips gevraagd aan iemand die daar ook dingen aan verkoopt. Hij zei dat het niet te sexy moet worden. ‘s Avonds kwam er een vriendin langs die vlakbij woont. We hebben samen spaghetti gemaakt en een fles prosecco leeggedronken. Was erg gezellig.

Donderdag 13 mei Om tien uur ben ik opgestaan, ik moest mijn achterstanden op school wegwerken. Tot vier uur ’s middags heb ik huiswerk zitten maken en projecten afgerond. Daarna ben ik weer gaan sporten, inclusief de extra bilspieroefeningen. Dat doe ik nu iedere keer, want over een week is de verkiezing al. Dan moet ik natuurlijk wel in vorm zijn. De sportschool bleek dicht te zijn, dus ben ik naar een andere, luxere sportschool gegaan. Na mijn gewone fitnessprogramma ben ik ook nog gaan thaiboksen: er werd een workshop aangeboden. Dat leek me leuk en het helpt ook om nog fitter te worden, want je spant al je spieren aan. Mijn vriend doet het ook. Na het sporten ben ik naar mijn zusje gegaan. Ze kon zichzelf de eerste dagen niet goed warm houden, maar het gaat nu beter. Ik mocht haar voor het eerst vasthouden. Dat was zo schattig! Ze deed voor het eerst haar oogjes open.

Beeld Bram Belloni

Vrijdag 14 mei Van negen tot één moest ik werken, daarna ben ik weer gaan sporten. Toen ik daar vandaan kwam, ging ik eerst naar huis om te douchen en me een beetje op te frissen. Vervolgens ben ik naar een vriendin in Amsterdam-Noord gegaan die in Thailand was geweest. We hadden elkaar lang niet gesproken, dus we hebben flink bijgepraat. Ze wist nog niks van de studentenbillenverkiezing. Ze vond het heel grappig en zei: ‘Je gaat zeker winnen!’ Zelf zou ze nooit durven meedoen, zei ze. Mensen vragen vaak of ik het niet eng vind om mijn billen straks aan iedereen te laten zien. Ik vind het wel steeds spannender worden, vooral omdat ik niet precies weet wat ik moet verwachten. Het setje van Sloggi arriveerde vandaag nog steeds niet, dus ik heb de organisatie maar even een mailtje gestuurd. ’s Avonds ben ik uitgeweest op het Leidseplein. We gingen cocktails drinken, maar die vielen niet zo lekker. Na een paar slokjes kreeg ik al hoofdpijn. Ik ben om twee uur dus maar naar huis gegaan. n

havana

23

afstuderen

Lisette de Ruijter van Steveninck (25)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Redactie & mediaproductie

Onderwerp ‘Als afstudeerproject heb ik een concept voor een handboek voor oorlogscorrespondenten gemaakt. Het idee heb ik zelf bedacht. Al sinds mijn dertiende ben ik geïnteresseerd in oorlogsjournalistiek. Dit begon toen een correspondent op mijn school kwam vertellen over het vak. Zijn verhalen waren zo spannend en indrukwekkend. Voor mijn project heb ik NOS-correspondent Peter ter Velde weten te strikken als begeleider. Hij zit al jarenlang in het vak en komt veel in Afghanistan. Ons contact verliep natuurlijk vooral per mail, maar hij reageerde altijd snel. Via hem heb ik correspondenten uit 24

havana

verschillende oorlogsgebieden kunnen interviewen. Ook ben ik een paar dagen naar Libanon geweest, waar het op dat moment overigens erg rustig was. Of het handboek er echt gaat komen, weet ik nog niet. Het doel was onderzoek te doen waar een mediaproduct uit voort zou kunnen komen. Dat is in elk geval gelukt. De gesprekken met de correspondenten waren erg leerzaam en inspirerend. Zelf zou ik nog steeds die kant wel op willen. Maar een van de conclusies die ik na de afgelopen maanden trok, is dat je niet zomaar oorlogsjournalist wordt. Het is echt een vak waar je in moet rollen. Voordat ik zelf

tussen de kogels sta, zal ik nog een hoop werk- en levenservaring op moeten doen.’ HvA + ‘De docenten van mijn opleiding vind ik allemaal goed. De meesten zijn erg betrokken. Als ze merken dat je ervoor wilt werken, zijn ze bereid veel voor je te doen.’ HvA – ‘Vooral de eerste jaren moesten we werkelijk alles in groepjes doen. Ik weet dat dit hoort bij het hbo, maar soms was het echt too much.’ n Carlijn van Donselaar