havana #24 Minister van Justitie lijkt me wel wat HvA ers in de politiek AfterGarlic Knoflook eten zonder stank Fotoboek Mijn wereld in Amsterdam

havana

#24

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 10 maart 2010

‘Minister van Justitie lijkt me wel wat’ HvA’ers in de politiek

AfterGarlic Knoflook eten zonder stank

Fotoboek

Mijn wereld in Amsterdam

Studiekeuze Gastlessen op de havo

-advertentie-

Very Short Introductions (VSI)

Programma: 18.30 19.00 1910 – 21.30 22.00

Inloop Opening De presentaties Uitslag

U bent welkom om de presentaties bij te wonen.

23 maart 2010 om 1900 uur Europahuis, James Wattstraat 79, 10de etage Presentatie: Felix Malten & Paul van de Water Meer informatie: Paul van de Water (06 39478895) of kijk op www.havanaweb.nl/vsi

inhoud

10

11

12

gemeentepolitiek

PVV’ers in de kast

gemeentepolitiek

gemeentepolitiek

Alles voor de kiezer Pascal Brugmans

Politiek actieve HvA’ers streden de afgelopen weken voor een plek in de gemeenteraad. Ze haalden niet allemaal de eindstreep, maar de politieke ambitie is er niet minder om. Merel Straathof

Pascal Brugmans

(21, derdejaars hbo-rechten) stond als tweede op de CDA-lijst in Amsterdam Oost. Het CDA haalde in Oost geen zetels. Pas 21 jaar en nu al politiek actief. Waar komt dat vandaan? ‘Pim Fortuyn heeft mijn interesse in de politiek gewekt. Hij maakte de politiek levendig, maar benoemde tegelijkertijd wel de problemen. Helaas zie je dat nog maar weinig terug in de huidige politiek. Er wordt geen antwoord gegeven op vragen. Ze praten er drie kwartier omheen, maar je krijgt geen ja of nee. Ook het CDA maakt zich hier schuldig aan. Zoals Jan Peter Balkenende de laatste weken heeft opgetreden, kan ik geen succes noemen. Je kunt veel zeggen van Geert Wilders en ik steun zijn gedachtegoed niet, maar hij spreekt wel klare taal.’ Wat moet anders in stadsdeel Oost? ‘Ik woon mijn hele leven al in Oost, dus krijg goed mee wat er speelt in de buurt. IJburg is snel gebouwd en er gaan steeds meer

gezinnen wonen, maar er is nog niets voor de jeugd. Er moet een jeugdcentrum komen en sportvelden, zodat kinderen geen rotzooi gaan trappen.

‘Graffiti is mij een doorn in het oog’ De graffiti in de Indische buurt is mij echt een doorn in het oog. Daardoor verloedert de boel. Die teksten moeten binnen 48 uur verwijderd worden en buurtcoaches zouden vaker moeten patrouilleren.’ Met politieke macht op de HvA, zou ik… ‘Het toetsrooster voor voltijdstudenten veranderen. Het is nu heel normaal dat je om zeven of acht uur ’s avonds een toets moet komen maken. Als voltijdstudent maak ik veertig uur per week vrij voor mijn studie – overdag. Als ik ’s avonds nog eens terug wilde komen had ik wel voor de deeltijdvariant gekozen. Ik vraag me ook af hoe het zit met de Am-

stelcampus, de nieuwbouw van de HvA. Ik vind het schandalig hoe lang ze nu al bezig zijn. In november 2006 verhuisden we met de opleiding naar het Europahuis. We zitten er nu al vier jaar, maar er is nog geen steen gelegd. Wat hebben ze de afgelopen vier jaar dan gedaan? We hadden net zo goed kunnen blijven zitten.’ Zie jij jezelf als de nieuwe Balkenende? ‘Dat gaat wel erg ver. Eerst ga ik mijn opleiding afmaken en doorstromen naar de universiteit. Maar daarnaast wil ik wel aan mijn politieke carrière blijven werken. Uiteindelijk zou ik wel voor het CDA in de Tweede Kamer willen zitten. En minister van Justitie lijkt me ook wel wat.’

Wil de Vries-Kempes

(57, hoofd Kwaliteit & Accreditatie) zit als fractievoorzitter van GroenLinks in de gemeenteraad van Naarden. Naarden was afgelopen jaar nog de beste woongemeente. Wat kan GroenLinks daar nog betekenen? ‘Als je in Naarden woont, woon je eigenlijk in een schatkamer. Het is een unieke plek en in de praktijk betekent het dat huizen schreeuwend duur zijn. Voor jongeren en ouderen is het bijna onmogelijk een woning te vinden. Maar ook voor werknemers in het publieke domein, zoals verpleegsters, politieagenten of onderwijzers, is een huis onbetaalbaar. Dat soort vacatures zijn dan ook moeilijk te bezetten in Naarden. Vooral de

VVD bouwt liever dure woningen, waardoor er voor kwetsbare groepen geen plek is.’

‘Maandag is voor mij GroenLinks-dag’ Sinds 1994 zit u in de raad. Hoe is dat u gelukt in een gemeente waar de VVD sinds jaar en dag de macht heeft? ‘In Naarden zit al jaren een mannenbolwerk van VVD en CDA met een zeker conservatisme. En als je al heel lang maatjes bent, denk je aan een knipoog genoeg te hebben. Ze waren niet gewend argumenten te geven voor besluiten en tegenspraak kenden ze al helemaal niet meer. Toen ik begon met het raadswerk heb ik ontzettend veel dossierkennis opgedaan en veel met bewoners gepraat. Mensen kennen mij nu en waarderen dat GroenLinks hun mening in de raad brengt. Dat geeft resultaat, want inmiddels zitten we met vier leden in de raad die zeventien zetels telt. Landelijk stemmen mensen op een partij, maar plaatselijk kiezen ze juist voor een persoon.’ Is het raadswerk met uw functie bij de HvA te combineren? ‘Maandag is voor mij niet wasdag, maar GroenLinks-dag. De rest van de week ben ik in het Maagdenhuis voor mijn HvAwerk. Omdat de raadsvergaderingen altijd

Wil de Vries-Kempes

’s avonds zijn, eten mijn man en ik op die dagen ‘raadsvriendelijke gerechten’ – die snel klaar zijn. Het lijkt misschien erg druk, maar voor mij is het een soort vrijetijdsbesteding. Bovendien vullen mijn twee functies elkaar aan: studenten en docenten enthousiasmeren voor het onderwijs is in feite hetzelfde als bewoners overtuigen van een plan.’ U heeft invloed binnen de HvA, maar ook in de gemeentelijke politiek. Is macht een motief? ‘Daar gaat het mij niet om. Ik kom uit een gezin waar de gemeenschap belangrijk werd gevonden. Ik ben de oudste van vijf kinderen – van jongs af aan ben ik de verbinder. Ik word blij van het contact met anderen. Ik wil ook een spreekbuis zijn voor mensen die niet voor zichzelf durven of kunnen opkomen. Als sommige rijke bewoners iets niet zint staan ze meteen met een jurist klaar. Maar wat mij betreft gaan zij niet vóór de mensen die in een brief vol taalfouten hun ongenoegen laten blijken.’

Hadda Aktaou

(35, deeltijdstudent pedagogiek) heeft als vijfde op de lijst van de PvdA in Amsterdam West nu een plek in de stadsdeelraad. Het kabinet is gevallen, de Tweede Kamerverkiezingen komen er aan. Bang voor een opkomst van de PVV? ‘Ik vind Geert Wilders een eng mannetje.

Als het aan hem ligt wordt de islam verboden en mogen vrouwen in publieke functies geen hoofddoek dragen – dat zou een

‘Ik ben geen raadslid voor de Marokkanen’ symbool van onderdrukking zijn. Hij denkt ook dat “we” allemaal geen hand geven. Ik geef een hand, werk in een publieke functie en draag een hoofddoek. Ik word echt niet onderdrukt, ik ben nog vaker op straat dan mijn man. Iedereen met een beetje hersens beseft dat het onzin is wat hij zegt. De kracht van Wilders is dat hij inspeelt op de onderbuikgevoelens in de samenleving – hij is goed in schoppen. Maar ik denk niet dat hij kan regeren, want dan moet je met oplossingen komen.’ Ben jij door jouw Marokkaanse achtergrond het perfecte raadslid voor West? ‘Ik probeer wel een brug te slaan tussen twee culturen. Ik ben opgegroeid in Amsterdam-Zuid en zat op een witte basisschool. Zo heb ik geleerd beide culturen te begrijpen. Toen we naar Bos en Lommer verhuisden werd ik een soort ombudsmannetje van de buurt. Ik vertaalde brieven voor familie en vrienden en vertelde ze waar ze heen moesten met problemen. Uiteindelijk ben ik in 1998 de politiek ingegaan, omdat je zo toch meer

Daniël Klaassen

Hadda Aktaou

invloed hebt. Maar het betekent niet dat ik een raadslid voor de Marokkanen ben. Ik heb wel eens het verwijt gekregen dat ik niets voor ‘de Marokkanen’ deed. Dan zei ik: met een probleem mag je naar mij toe komen, maar tante Truus van de overkant net zo goed.’ Je zet je in voor de emancipatie van vrouwen, onderwijs en jongeren. Wat ga je de komende tijd doen? ‘Ik werk bij hulpverlener Altra met kinderen met een ontwikkelingsstoornis. De kennis die ik daar opdoe, gebruik ik in de politiek. Zo is onderzocht dat veel hangjongeren een licht verstandelijke beperking hebben. Die jongens hebben op school gezeten, maar blijkbaar is hun IQ nooit onderzocht. Ik vind dat al op jonge leeftijd moet worden vastgesteld of iemand bijvoorbeeld adhd heeft of autistisch is. Dan kan je nog helpen met speciaal onderwijs.’ Blijft er nog wel tijd over voor je studie? ‘Vraag me niet hoe, maar het lukt. Tijdens de campagnetijd heb ik wel wat hoorcolleges gemist. Toch doe ik er veel voor, omdat ik mijn studie heel erg belangrijk vind. Als ik klaar ben, wil ik orthopedagogiek gaan studeren aan de Vrije Universiteit. Maar eerst ga ik kijken hoe het is om raadslid te zijn van het nieuwe stadsdeel West. Als dat bevalt zou ik ook wel wethouder van het stadsdeel willen worden.’

en priesters en een lutherse voorvrouw in Duitsland die dronken achter het stuur zit. Zelf vind ik het belangrijk om punten uit

Daniël Klaassen

(20) is eerstejaars verpleegkunde en heeft als vijftiende op de lijst voor de ChristenUnie van Amstelveen nu geen plek in de gemeenteraad. De campagnetijd is achter de rug. Hoe is het je bevallen? ‘Bij de CU kan je zelf kiezen hoe betrokken je bent. Door mijn intensieve stage bij het AMC had ik niet veel zin om ’s avonds ook nog eens te gaan flyeren op straat. Wel ben ik naar alle gebedsbijeenkomsten geweest op de zondagavond. Op die dag bidden we met elkaar voor belangrijke partijpunten. De afgelopen keer heb ik gebeden voor het ziekenhuis in Amstelveen. Wat ons betreft moet de spoedeisende hulp vierentwintig uur per dag open zijn, niet alleen tijdens kantooruren. Mensen moeten altijd toegang hebben tot zorg.’ De kerk verliest al jaren terrein in Nederland. Is de politiek voor jou een manier om het geloof te promoten? ‘Ik ben opgevoed binnen de Protestantse Kerk Nederland. Mijn ouders zitten daar nog steeds, maar ik ben overgestapt naar het Leger des Heils, ook een geloofsgemeenschap. Ik vind het jammer om te zien dat het aantal gelovigen afneemt, maar anderzijds begrijp ik het wel. De schandalen die de laatste tijd naar buiten komen zijn natuurlijk niet een fijn visitekaartje voor de kerk. Je hoort over pedofiele paters

havana

havana

‘Bidden voor belangrijke partijpunten’ de Bijbel mee te nemen in de politiek. Maar dat betekent niet dat politici moeten gaan evangeliseren.’ Minister Rouvoet weigert de portefeuille homo-emancipatie van Plasterk over te nemen. Geef je hem gelijk? ‘Ik weet niet of het meespeelt dat de ChristenUnie momenteel geen duidelijk standpunt over homoseksuelen inneemt. Maar ik zou het ook niet logisch vinden als Rouvoet deze portefeuille zou aannemen; het heeft weinig te maken met jeugd en gezin. Ik heb geen moeite met homoseksualiteit, wat mij betreft hebben zij dezelfde rechten als ieder ander. Abortus vind ik weer een andere discussie. In de Bijbel staat dat je al het leven moet beschermen. Ik ben dan ook tegen abortus, tenzij de vrouw zwanger is geraakt na een verkrachting of absoluut niet in staat is het kind op te voeden.’ Zijn dit voor jou de eerste stappen in een lange politieke carrière? ‘Ik zou wel in een werkgroep willen zitten voor de Tweede Kamer, maar ik ambi-

eer geen politieke carrière – het is mij te veel kantoorwerk. Liever ga ik straks als verpleegkundige voor de landmacht aan de slag. Dan word je uitgezonden naar een oorlogsgebied om echt mensenlevens te redden. Ik wil over drieënhalf jaar, meteen na mijn studie, aan de keuring beginnen. Hopelijk zit Nederland tegen die tijd niet meer in Uruzgan; dan zouden we echt iets fout doen.’

Ahmed Nait Aicha

(40, docent informatica) stond als negende op de lijst voor de PvdA in Purmerend. Hij heeft geen plek in de gemeenteraad. In 2002 vroeg de PvdA in Purmerend jou bij de partij te komen. Waarom wilden ze jou? ‘Tussen 2000 en 2002 gaf ik als vrijwilliger les in de Arabische taal en cultuur aan allochtone kinderen. Daardoor ken ik nu veel mensen van Turkse, Somalische, Marokkaanse en Surinaamse komaf. Deze mensen zijn moeilijk te bereiken voor de politiek. Achteraf gezien denk ik dat mijn grote netwerk mij interessant heeft gemaakt voor de partij. In de praktijk is dat ook gebleken; mede dankzij veel voorkeursstemmen heb ik acht jaar in de raad gezeten.’ Jij zet je in voor kinderen uit gezinnen met een minimuminkomen. Waarom juist deze groep? ‘Ik kom zelf ook uit zo’n gezin, al ben ik opgegroeid in Marokko. Op mijn achttien-

Ahmed Nait Aicha de verhuisden we naar Nederland, maar als kind had ik niet veel. Alle kinderen zouden een gelijke start moeten krijgen, maar de

‘Alle kinderen een gelijke start’ waarheid is dat kinderen van rijke ouders toch een voorsprong hebben. De PvdA heeft de afgelopen jaren voor een goed armoedebeleid gezorgd. Kinderen uit arme gezinnen in Purmerend krijgen nu gratis zwemles en komen in aanmerking voor een computer als ze naar de middelbare school gaan. Vanaf die leeftijd kunnen ze eigenlijk niet meer zonder computer.’

studiejaar zouden politici moeten langskomen om te vertellen wat ze doen. Zo gaat de politiek ook meer leven onder studenten. Zij zijn de toekomst en gaan straks het land besturen.’ n

HvA ❤ links n■Tijdens onze zoektocht naar politiek actieve HvA’ers, bleek de linkerzijde van het politieke spectrum een stuk sterker vertegenwoordigd dan de rechterzijde. Terwijl de ene na de andere PvdA’er opdook, bleef het binnen de ChristenUnie, CDA, VVD, PVV en TON flink speuren. n■Het resultaat is dan ook niet een eerlijke afspiegeling van de Nederlandse politiek, wel een verzameling van de populaire partijen onder HvA’ers.

PvdA-leider Wouter Bos was onbuigzaam in het Uruzgan-conflict, het kabinet viel. Steun je hem? ‘Zeker. In 2006 kreeg hij nog het verwijt een draaikont te zijn. Nu is er een belofte gemaakt aan de kiezer, dan moet je je daar ook aan houden – ook als het kabinet valt.’ Geeft de HvA je ruimte om als raadslid actief te zijn? ‘In de eerste jaren kon ik nog een dag per week speciaal verlof krijgen voor mijn raadswerk, maar dat is nu niet meer mogelijk. Dat is dan ook meteen mijn kritiek op de cao. De politiek is het hoogste orgaan in dit land, maar de HvA heeft er maar weinig lijnen mee. Aan het begin van ieder

havana

‘Ik ben de verbinder’ HvA’ers in de politiek. Hoe verging het hen bij de gemeenteraadsverkiezingen, en wie wordt de nieuwe Balkenende?

13

14 minoren

aftergarlic

Nooit meer slechte adem

Helemaal niet vaag

Je doet je tegoed aan knoflooksaus met shoarma, neemt een kauwtabletje en meurt vervolgens toch niet uit je muil. Een even briljant als eenvoudig idee, tot een nationaal succes gemaakt door twee studenten van de minor ondernemerschap. Gijs Hardeman Stalken willen ze het nog net niet noemen, maar Carel van Helsdingen en Niek Arke hebben wel erg hun best gedaan om bij Albert Heijn voet aan de grond te krijgen. ‘Alleen een product opsturen werkt niet, dus zijn we wekelijks gaan mailen en bellen. Het gaf een kick toen de category manager Mondverzorging eindelijk belde.’ En nu ligt AfterGarlic, een pilletje dat de geur van knoflook neutraliseert, in 512 Albert Heijnvestigingen. Het idee voor AfterGarlic hebben Carel (26) en Niek (28) opgepikt bij een presentatie van de minor creativiteit & innovatie. Een groepje studenten daar had een middel tegen knoflookgeur bedacht, maar had niet de intentie het verder te ontwikkelen. Dus kon het idee worden overgenomen. ‘Wij hadden nog geen idee, dus dit kwam erg goed uit,’ vertelt Niek, die samen met Carel de minor ondernemerschap doet. ‘Met het idee en een geheimhoudingsverklaring zijn we toen naar Jacob Hooy gestapt, een distributeur van natuurlijke producten, die als enige had gereageerd op een mail. Wij hadden geen financiering, geen netwerk en geen distributiemogelijkheden, dus onze vraag was: hoe maken we van dit idee een succes?’ Uiteindelijk vonden ze in Jacob Hooy investeerder en distributeur in één. Zelf hielden ze het intellectuele eigendom en de licenties. Jacob Hooy doet de distributie en productie, in ruil voor deel van de omzet.

Mysterie Met de producent ging het duo aan de slag met het knoflookmysterie. Na dit te hebben ontrafeld – de bestanddelen van AfterGarlic

Binnenkort schuimen derde- en vierdejaars de

zijn afgeleid van peterselie en neutraliseren de zwavelproducerende bacteriën in de maag – rolde de eerste tablet uit de machine. Elf rondes van verbeteringen en aanpassingen later was het klaar voor de verkoop. Betrouwbaarheid, dat moest AfterGarlic uitstralen. De groene verpakking doet enigszins esoterisch aan en is volgens Carel niet te vergelijken met andere ademverfrissers zoals kauwgom of smintjes. ‘Het is geen hip of funky product, we willen geen hype worden maar nog jaren in de winkels liggen. Het is een probleemoplosser voor een nare geur, geen snoep of een medicijn. Daarom willen we in de schappen liggen bij de mondverzorging.’ Ze namen het product mee naar winkels en ketens als De Tuinen, Gezond & Wel en enkele vestigingen van de DA. Albert Heijn kreeg ook een pakketje opgestuurd, maar hapte niet direct toe. ‘Je merkt direct dat je met een grote machtige keten te maken hebt waar je niet zomaar in de schappen komt te liggen.’ Maar met stug volhouden wisten Carel en Niek dan toch een voet tussen de deur te krijgen. Bij die afspraak werd duidelijk dat Albert Heijn van plan was om het product in 350 winkels op te nemen. Maar AH wil dat het product ondersteund wordt met een marketingcampagne. ‘Daar hebben we nu nog geen geld voor dus zijn we met creatieve oplossingen bezig. Sampleacties, publiciteit krijgen en zorgen dat het product verkocht wordt. We beseffen maar al te goed dat AH ons niet nodig heeft, maar wij hen wel. Uiteindelijk zijn we zelfs in 512 van de 850 vestigingen terechtgekomen.’

minorenmarkt weer af. Gewapend met een flinke natte vinger koos Havana drie op het eerste oog wat vage minoren en toetste ze aan de succesfactoren van een van de populaire minor ondernemerschap. Annemarie Vissers

Ze zijn zich ervan bewust dat ze zo’n kans maar één keer krijgen. Maar voorlopig lijkt het de goede kant op te gaan. ‘In Laren was de voorraad van 24 er binnen een week

aan het merk koppelen en hebben een pakketje opgestuurd naar onder anderen Jamie Oliver. Misschien vindt hij het een leuk product.’ Niek vult aan: ‘Het knoflookprobleem

‘Knoflook is een probleem van hier tot Tokio’ door. Misschien komt dit door de introductieprijs die een euro lager ligt dan de uiteindelijke verkoopprijs – 2,99 euro voor tien dragees – maar laten we hopen dat dit niet zo is,’ zegt Niek.

Absurd Rijk worden de jongens nog niet van hun bedrijf. Beiden hebben er gewoon nog een baantje naast, maar dat moet ooit wel gaan veranderen. Carel: ‘Nu zijn we alleen bezig onze investering terug te verdienen, maar elke keer dat we dat bijna hebben bereikt is het alweer tijd voor nieuwe investeringen. Pas bij een internationale doorbraak gaan we los. We willen sowieso een bekende kok

is een internationaal probleem, letterlijk van hier tot Tokio.’ AfterGarlic, nu al in 1100 winkels in België en Nederland, is bezig met een stevige opmars, maar uiteindelijk willen de twee meerdere innovatieve producten op de markt brengen. ‘Wil je van één product kunnen leven dan moet het wel heel erg goed lopen. En het is ook niet verstandig om afhankelijk te zijn van de verkoop van één product.’ Op tafel ligt een blocnote met daarin absurde, verrassende maar ook wel aannemelijke aanzetten tot nieuwe producten. We mogen er even in kijken, maar krijgen direct daarna een geheimhoudingsverklaring van de twee onder de neus geduwd. ‘Hier tekenen!’ n havana

‘Who Cares?’ en passend bij de belevingswereld van de De nieuwe professional en mantelzorg student anno nu: ‘Mantelzorg staat enorm in Catchy naam, marketing en pr? ‘Deze minor gaat over momenten van liefde en verdriet, eenzaamheid en schuldgevoel, troost en hoop, afstand en nabijheid, over professionaliteit en betrokkenheid’ lezen we in de omschrijving, naast een heleboel afkortingen en steekwoorden als – ‘levensboek’, ‘levensverhaal’ en het mysterieuze ‘brusjes’. Klinkt nobel en mooi, maar wat gaan we in de praktijk concreet met – bijvoorbeeld – die ‘brusjes’ doen? Dat al die vragen komen bovendrijven, snapt coördinator Susanne Hauwert: ‘De webtekst kan inderdaad wat scherper. Wie echter bekend is met bepaalde termen snapt het beter.’ De champagne kan – blijkt ook uit de evaluatie en beoordelingen – inderdaad nog niet ontkurkt bij deze minor: met een totale score van een 5,7 een vrij mager succes. ‘Who Cares’ lijkt ook te slaan op de aanvankelijke houding ten opzichte van het halfjaar durende programma. Hauwert steekt de hand in eigen boezem: ‘Het onderwerp van de minor is te lang een ondergeschoven kindje geweest. Maar we zijn er mee bezig.’ ‘Hot’ en helemaal ‘nu’? ‘Mantelzorg’ lijkt ons niet echt een thema waar de handen massaal voor op elkaar gaan bij studenten, maar volgens Hauwert is het wel degelijk gierend actueel

de belangstelling, kijk naar alle gemeentelijke initiatieven en beleid rondom het thema. Ook de Wet Maatschappelijke Ondersteuning is veelvuldig in de pers terug te vinden.’ Is er een BN’er bij betrokken? Min of meer. Namen als Rick Kwekkeboom, Jet Isarin en Deirdre Beneken genaamd Kolmer (we verzinnen het niet) moeten zorgen dat studenten in de rij staan. (En die brusjes? Dat blijkt een samenvoeging van broertjes en zusjes).

Srananistiek Catchy naam, marketing en pr? We horen het je denken: Sranani-wat? En inderdaad, het had beter Surinamistiek kunnen heten, maar die naam was al vergeven, volgens coördinator Gracia Blanker. Mag de naam niet meteen een eyecatcher zijn, over de presentatie is deze keer dieper nagedacht. Blanker: ‘De titel is naar mijn idee apart genoeg om de aandacht te trekken, maar kan inderdaad wat vreemd overkomen. De vorige periode bleek dat we te laat waren met een degelijke pr. Toen bleef het bij één flyer, en het programma stond ook maar twee weken online. Dat was veel te weinig tamtam. We moesten de minor dan ook terugtrekken vanwege te weinig aan-

meldingen.’ Tamtam gaat het deze keer wél worden. ‘We gaan in Surinaamse folklorekleding.’ ‘Hot’ en helemaal ‘nu’? Toegegeven, het thema Srananistiek is van een andere orde dan – pak ’m beet – internetmarketing of duurzaam ondernemen, maar volgens Blanker wel degelijk helemaal ‘nu’. ‘Jeugdtaal is doorspekt met Surinaamse kreten en ook internationale samenwerking staat hoog op de politieke agenda. We gaan daarnaast aan de slag met het Sranantongo – taalvaardigheid, taal- en letterkunde – maar ook met economische kennis van het land en het volk.’ De deelnemers gaan ook op reis naar Suriname. Is er een BN’er bij betrokken? Nou nee, maar als Blanker het budget ervoor had, had ze heel graag Jan Smit en Damaru uitgenodigd om te zingen over hun ‘tuintje’.

Praktische Filosofie Catchy naam, marketing en pr? ‘Filosofie’ en ‘praktisch’: dat lijkt ons een combi van paling en slagroom. Niet te doen. We kunnen ons van alles voorstellen bij filosofie, maar ‘praktisch’ welt daarbij niet meteen in ons op. Dat blijken studenten ook nogal eens te denken, zegt coördinator Cris van der Hoek. De lessen ‘analyseren van argumentaties op vooronderstellingen’ lijken dus niet overbodig. ‘Studenten vragen inderdaad vaak of filosofie niet heel erg vaag is. In deze minor gaan we juist in op zeer concrete zaken, beginnend bij hun eigen ervaringen.’ Veel hoeft Van der Hoek overigens niet uit de marketingkast te trekken: met ongeveer dertig deelnemers en een beoordelingsscore van ruim een 8, zit het met de animo wel goed. Filosofisch voegt Van der Hoek daaraan toe: ‘En tja, wat is succes?’ ‘Hot’ en helemaal ‘nu’? Filosofie lijkt niet meteen the next big thing, maar toegegeven: sinds types als Bas Haring en Rob Wijnberg

leeft het onderwerp bij pers en publiek meer en meer. ‘In colleges gaan we bijvoorbeeld ook in op populisme in de politiek en op “de waan van de dag.’’’ Is er een BN’er bij betrokken? Van der Hoek: ‘Nee, we zijn zelf minstens zo goed als Bas Haring. Al klinkt dat wat arrogant, dat geef ik toe. We sturen studenten wel op pad naar filosofische cafés waar genoeg bekende filosofen spreken.’ n

Gratis tips Hoe krijg je je minor aan de man? Martin Haring, coördinator van de immens populaire minor ondernemerschap (gemiddeld honderdvijftig aanmelders) strooit met tips: n■Denk vóór alles hoe je je program presenteert. ‘Bedenk een catchy naam, doe aan goede marketing: mooie folders en flyers met duidelijke, concrete uitleg.’ n■Zorg dat je de tijdgeest mee hebt. ‘Ondernemen is hot en daar hebben wij mazzel mee. Zoek die actualiteit – en daarmee mazzel – zelf ook op.’ n■Zorg dat je goede mond-tot-mondreclame genereert. ‘Als studenten van medestudenten horen dat een minor goed in elkaar zit, kun je rekenen op meer animo. Leg de lat ook hoog, dat stimuleert de echt geïnteresseerden.’ n■Zorg dat je interessante gastsprekers binnenhaalt. ‘Bekende namen doen het vrijwel altijd goed.’ n■Brede minoren hebben het wat makkelijker dan de kleine nicheprogramma’s. ‘Maak duidelijk wát studenten er concreet aan hebben.’ Meer minoren? Check www.minoren.hva.nl

havana

Knoflookkiller

14 Welke minor?

Even kauwen, en je bent van die irritante knoflookgeur af. Ontwikkeld door studenten ondernemerschap.

Hoe kies je een minor als die omschrijvingen allemaal zo wazig zijn. Havana helpt je een stapje op weg.

15

16 voorpublicatie

En zo zie ik het In Mijn wereld in Amsterdam laten tweehonderd islamitische jongeren zien hoe zij tegen hun omgeving

17 reportage

reportage

‘Wat ik nu doe is écht heel leuk’

Paul van de Water Hoofdredacteur

Al in de vierde klas krijgen havisten bezoek van

aankijken. En dat levert een heel ander beeld op dan we uit de

docenten en studenten van de HvA. Het doel van deze

media kennen. Aoife Groenewegen

gastlessen is informeren over het hbo in het algemeen. Maar wat extra reclame voor de HvA is natuurlijk mooi

Drie jaar lang heeft Sharog Heshmat Manesh (docent culturele & maatschappelijke vorming) gewerkt aan zijn boek Mijn wereld in Amsterdam. Het is een fotografieproject, waaraan tweehonderd islamitische jongeren uit Amsterdam hebben meegewerkt. Aan de hand van drie thema’s – ‘wie ben ik, wat wil ik worden’, ‘wat doe ik, wat wil ik doen’ en ‘waar woon ik, waar wil ik wonen’ – hebben de kinderen foto’s gemaakt over de belevenissen van hun cultuur. ‘Mijn doel was om de jongeren hun eigen podium te geven. Dan zie je dat ze heel anders denken dan de media laten zien. Het zijn eigenlijk protestfoto’s tegen de media,’ aldus Manesh. Een aantal jongeren heeft toelichting gegeven bij hun foto’s. Bij de presentatie zal Manesh het boek persoonlijk overhandigen aan Ahmed Marcouch, scheidend stadsdeelvoorzitter van Slotervaart. Boekpresentatie Mijn wereld in Amsterdam n■Vrijdag 12 maart 2010 van 16.00 tot 18.00 uur n■Wibautstraat 80-86, lokaal B3.02 n■Aanmelden Ragini Fit, 020 548 82 03 of [email protected]

meegenomen. Carlijn van Donselaar

Dit is de voorkant van een flat in Amsterdam West. Het Turkse meisje dat hier woont – in de straat waar Mohammed B. woonde – vertelt over haar straatbeeld in de tijd dat Theo van Gogh vermoord werd.

Langzaam sjokken ze naar binnen, de scholieren van havo 4 van het Cartesius Lyceum in Amsterdam. De achterste banken zijn snel gevuld. Van nieuwsgierigheid naar studeren op het hbo lijkt niet direct sprake. Helemaal achteraan kamt een meisje haar haren. Haar buurvrouw gaapt en roept tegen niemand in het bijzonder: ‘Spannend, dit. Iemand een blaadje voor aantekeningen?’ Jacob Louwinger (22), eerstejaars hrm, laat zich niet uit het veld slaan. Samen met Jaap van den Berg, docent fysiotherapie, staat hij deze ochtend voor de klas om een gastles te verzorgen. De lessen zijn

Ik heb niks met politiek, althans niet in actieve zin. Ik volg wel alles, zowel lokaal als landelijk en ook een beetje over de grens. In Almere ben ik kortstondig politiek actief geweest, maar eigenlijk vond ik dat een treurige bedoening. Oeverloos gezeur, de diepgang van een surfplank en ontzettend gehijg, gekonkel en gedraai op een vierkante centimeter van het leven. Daar word je echt niet vrolijk van. Politiek houdt natuurlijk wel de gemoederen bezig en dat is mooi. Soms lopen de emoties ook hoog op. Dat is nog mooier. Af en toe verbaas ik mij over de kortzichtigheid waarmee intelligente mensen kunnen reageren op dat wat ze politiek en/of moreel verwerpelijk vinden. Zo werd van de week iemand erg boos op mij omdat ik mijzelf in zijn ogen en oren etaleerde als een volgeling van Wilders. Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. Ik vind de meeste opvattingen en voorstellen van Wilders abject, maar hij heeft wel het zeldzame vermogen om altijd alle aandacht naar zich toe te trekken. Dat is natuurlijk knap. Dat hij volstrekt humorloos is, is dan wel weer jammer. Alhoewel, sommige denkbeelden zijn op zich lachwekkend. Zo wil hij in Almere stadscommando’s inzetten zodat Almere de veiligste stad van Nederland wordt. Geen brandend achterlichtje op de fiets? Meteen een knieschot door een daartoe speciaal opgeleide groene baret. Wilders is een foute man met dubieuze ideeën en met het zelfreinigende vermogen van een slagroomklopper. Wel verbaal begaafd, erg intelligent en volstrekt helder in zijn opvattingen en formuleringen. Die combinatie maakt ‘m tot een geduchte tegenstander. Voor velen is hij de vijand, hij belichaamt voor hen dat wat politiek en moreel vies en voos is. Daar mag je dan geen waarderende woorden over spreken. Agnes Kant is volgens mij de moeder van deze doctrine. Uitsluitend afserveren is natuurlijk contraproductief en dus dom. Waarom snapt die Kant dat nou niet? Zouden er trouwens op de HvA ook Wilders-aanhangers zijn? Ik ken er één maar die wil daar niet over praten. Hij wil al helemaal niet in Havana staan. Jammer, het interessante is namelijk dat hij begeleider en raadgever is van nogal wat Marokkaanse en Turkse studenten. Sterker, hij speelt een belangrijke rol bij het al of niet geven van een bindend afwijzend studieadvies. Dat geeft spanning en dat is niet alleen journalistiek gezien interessant. Ik zou graag een artikel willen maken over Wilders op de HvA maar blijkbaar blijven de PVV’ers van de HvA liever in de kast. Beetje laf?

mogelijk te gaan. Later kun je altijd nog een inschatting maken van welke colleges echt nodig zijn.’ De ogen van een paar leerlingen lichten op: verstandig of niet, spijbelen mag dus gewoon. Een lokaal verderop gaat het vooral over het sociale leven van een hbo-student. ‘Maak je snel vrienden?’ en: ‘Hoe hecht zijn de klassen?’ Eerstejaars hrm Sofie van Reenen (21) en haar docent Mariejo Stassen hebben hun handen vol aan de grote groep, bijna allemaal meisjes. Sofie studeerde eerst Pedagogiek aan de UvA. Een groot verschil in sfeer met de HvA, vertelt ze: ‘Veel studenten op

De ogen van een paar leerlingen lichten op: spijbelen mag gewoon onderdeel van het aansluitingsprogramma dat de HvA voor 48 scholen in Amsterdam en omgeving verzorgt. Het proefstuderen en de meeloopdagen, vaak pas in het eindexamenjaar, horen ook bij het programma dat scholieren voorbereidt op de overstap naar het hbo.

Dit Marokkaanse meisje wil graag bij de politie of in het leger. Zij wil hiermee een voorbeeld zijn voor andere meisjes om te laten zien dat vrouwen ook ‘niet-vrouwelijke’ beroepen kunnen uitoefenen.

Dit meisje wil graag lerares worden, maar snapt dat dit niet kan met boerka. Ze draagt de boerka alleen uit protest; ze is het zat dat westerse mensen islamitische mensen niet begrijpen.

Deze twee jongens willen rapper worden. Studeren heeft volgens hen geen zin; een diploma geeft toch geen garantie op een baan. Als rapper kunnen ze – naast geld verdienen – hun verhaal vertellen.

Overgang Jacob herinnert zich nog goed hoe groot de overgang een paar jaar geleden voor hem was. ‘Vooral de opzet van het onderwijs is zo anders. En dan de communicatie met je docenten: belangrijke informatie krijg je opeens via een mailaccount die de school voor je heeft aangemaakt.’ Vandaag vertelt hij de scholieren van het Cartesius daarom vooral over de verschillen tussen hbo en havo. ‘Mag je veel lessen missen?’ wil een jongen met Arafat-sjaaltje weten. Jacob denkt even na voor hij antwoordt. ‘Je hoeft inderdaad niet overal heen. Maar zeker in je eerste jaar is het verstandig wel zo veel

de UvA waren nogal arrogant. Op de HvA voelde ik me meteen thuis. Mijn medestudenten leerde ik door het vele groepswerk snel kennen. En we hebben een kroeg!’ Decaan Marcel Mulders denkt dat de gastlessen voor veel scholieren een beetje uit het niets komen, zo middenin het vierde jaar. Maar toch zijn de lessen volgens Mulders nodig om de scholieren aan te sporen zich bezig te houden met hun toekomst. ‘Havisten zijn, wat studiekeuze betreft, nogal lastig te activeren. We blijven roepen dat ze open dagen moeten bezoeken, maar de meesten vergeten dat vervolgens gewoon weer.’ Wiepie Terpstra, decaan op de Copernicus, een school voor vwo, havo en vmbo-t in Hoorn, kan erover meepraten. ‘Dit jaar hebben minder scholieren dan ooit een idee van wat ze willen gaan doen. Er zijn er maar weinig die zich actief bezighouden met een vervolgopleiding. Voor ons is het moeilijk ze te motiveren, maar voor hogescholen is die besluiteloosheid natuurlijk ook een probleem.’

Sofie van Reenen (21, eerstejaars hrm) geeft gastlessen op het Cartesius Lyceum

Vrije tijd Om scholieren extra aan te sporen over hun toekomst na te denken is het onderdeel loopbaanoriëntatie en -begeleiding (LOB) op veel scholen vaste prik. Zo ook op de Copernicus. De gastles van de HvA is hier in een andere vorm gegoten: leerlingen zitten in groepjes verspreid door de aula en de studenten en docenten wisselen elke tien minuten van groepje. Van tevoren richt Terpstra het woord tot de scholieren: ‘Een studiekeuze is ontzettend belangrijk. Je kunt niet zomaar iets van internet plukken. Benut

deze kans dus en vraag alles wat je wilt weten. Na afloop maken jullie een verslag voor in de LOB-map.’ Een geërgerde zucht is het antwoord van de ruim vijftig scholieren. Justin Kane (18, eerstejaars product design) is oud-leerling van de Copernicus. ‘Hé, ik ken jou nog van tennis,’ lacht de eerste jongen die bij hem aanschuift. Als de rest van het groepje zit, steekt Justin van wal: ‘Vorig jaar zat ik hier ook. De lessen vond ik verschrikkelijk, dus ik spijbelde veel. Maar de opleiding die ik nu doe is écht heel leuk.’ Een beetje ongelovig kijken de leerlingen

hem aan. Of hij wel genoeg vrije tijd heeft, willen ze weten. En of hij naast zijn studie ook nog een beetje kan werken? Een blik op de lijstjes met vragen die de leerlingen van tevoren maakten leert dat dit het soort vragen is dat hen het meest bezighoudt. Jet Benjamins, als hoofd Instroommanagement van de HvA verantwoordelijk voor het aansluitingsprogramma, is niet verbaasd. ‘We zien leerlingen steeds jonger beginnen met bijbaantjes. Bovendien besteden ze vaak uren per dag aan televisieseries en social media. Ze willen daarom nu al graag weten

of ze straks genoeg tijd overhouden om bijvoorbeeld te hyven.’ Als de leerlingen van de Copernicus door hun vragenlijstjes heen zijn, is het voor de meesten even zoeken naar gespreksstof. Maar een paar hebben de smaak te pakken gekregen. Elaine van der Made (16) denkt al vaak na over een studie. Ze vuurt de ene na de andere vraag af op de studenten.’ Het is belangrijk om nu al zo veel mogelijk informatie te hebben,’ vindt ze. Van de studenten wil ze vooral weten hoe ze hun keuze gemaakt hebben. En wat er gebeurt als je

toch iets kiest wat niet leuk blijkt te zijn. Aan welke studies ze zelf denkt? ‘Geen idee, nog. Ik denk wel iets bij de HvA.’ Benjamins ontkent niet dat een goed georganiseerde gastles naast een informatief ook een wervend effect kan hebben. Maar er is volgens haar nog een veel belangrijker voordeel voor de HvA: ‘Scholieren die actief deelnemen aan de activiteiten van het aansluitingsprogramma die op de gastles volgen, worden gemiddeld betere studenten.’ Deze uitspraak baseert Benjamins op een onderzoek dat bijna is afgerond. Binnen een

cohort werden twee groepen met elkaar vergeleken: studenten die eerder deelnamen aan activiteiten van het aansluitingsprogramma en studenten die dit niet deden. Beide groepen stroomden direct na hun havo-examen in. De verschillen bleken significant: binnen de eerste groep was minder uitval, switchten minder mensen tussen studies en werden meer studiepunten en propedeuses gehaald. Benjamins: ‘Het aansluitingsprogramma is dus eigenlijk een manier om goede studenten te kweken.’ n

havana

havana

havana

15 Wereld in foto’s

Lastig te activeren

Islamitische jongeren in Amsterdam zien hun leefwereld heel anders dan de media dat doen.

HvA-studenten helpen havo­scholieren bij hun studiekeuze.

En verder... 04 nieuws

18 very short intro’s

22 hva-agenda

09 ingezonden

19 passie

22 vijftien jaar

09 vraag van de week

20 recensies

22 gekeurd

09 column jolanda

21 eten

23 weekgast

18 ondertussen in

21 zwartwit

24 afstuderen

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 10 maart 2010 jaargang 15 / #24 Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofdredactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Aoife Groenewegen (stagiair), Eveline van Heumen [email protected], Selina van Loon (redactie-assistent) [email protected], Thijs den Otter m.d.den. [email protected], Merel Straathof [email protected], Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Carlijn van Donselaar, Kirsten Dorrestijn, Gijs Hardeman, Anouk Kemper, Anne Koeleman, Harmen van der Meulen (correctie), Jolanda te Roller, Esther Versluis, Hans van Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Maarten Brante, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jelmer de Haas, Jan-Maarten Hupkes Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Ron Zijlmans Ontwerp Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Maud Janssen, Marit van Kooij, Dirk Wolthekker). De volgende Havana verschijnt woensdag 17 maart

havana

3

nieuws Aoife Groenewegen / Gijs Hardeman / Eveline van Heumen / Thijs den Otter (coördinatie) / Merel Straathof / Annemarie Vissers / Paul van de Water / Dirk Wolthekker

Het ontbreken van een up-todate browserprogramma zorgt ervoor dat HvA’ers problemen ondervinden met onderwijstoepassingen via het web. Rond juni moet een nieuwe browser het probleem oplossen. Het gebruik van de bijna tien jaar oude webbrowser Internet Explorer 6 (IE6) zorgt vooral bij onderwijsapplicaties als Spiegel, BSCW en webcolleges voor hinderlijke dode linkjes en het niet weergeven van bepaalde afbeeldingen. Witte vlakken met het bekende rode error-kruisje zijn het gevolg. Bovendien kunnen bepaalde bewerkingen in BSCW of Spiegel niet worden ingevoegd. ‘Vervelend en een slordig gezicht, maar geen drama’, zegt functioneel beheerder Erica Beerman (Informatievoorziening). Volgens Beerman missen studenten geen wezenlijke collegestof door het browserprobleem. IT-services biedt HvA’ers voorlopig

een tijdelijke oplossing door browser Firefox in de Novell Application Launcher (NAL) aan te bieden. Die is gebruiksvriendelijk te installeren en zelf uit te breiden met plugins. ‘Voor het ergste bloeden. Het wordt hoog tijd dat er een structurele oplossing voor het probleem komt’, zegt servicemanager IT Services Martin Rietman. Rietman gaat de komende tijd om de tafel met afgevaardigden van de domeinen en staven & diensten voor een nieuw image met mogelijkheden voor Google Chrome, Firefox of IE7. ‘Het is een langlopende discussie. Bij sommige domeinen bleken applicaties niet te werken met hogere versies dan IE6 en bij andere wel. Vandaar dat nieuwere versies lang zijn tegengehouden. We kunnen geen zeven verschillende images gaan onderhouden.’ Volledige overgang naar IE7 blijkt nu nog niet handig. ‘Bij problemen is er geen weg terug naar IE6.’ (AV)

MMM-cd E-Sound DMI-Records, de hoofdsponsor van Make More Music (MMM) gaat een cd-box uitbrengen met alle 66 deelnemende bands van dit jaar. De box, die zes cd’s zal bevatten, verschijnt nog voor de finale op 23 april. Alex Van Heeswijk (oprichter MMM en docent ondernemerschap) vindt het een goed initiatief. ‘Geen idee of zoiets aanslaat en verkoopt, maar ik hoef er niet voor te betalen dus ik vind het fantastisch. Ik denk dat de bandleden het sowieso kopen.’ Dat er maar weinig Amsterdamse bands op de cd zullen staan maakt Van Heeswijk niet heel veel uit. ‘Bands werven blijkt lastig. In voorgaande jaren was Amsterdam ook slecht vertegenwoordigd.’ Toch schaamt Van Heeswijk zich wel voor het feit dat er maar acht Amsterdamse bands zijn ingeschreven voor Make More Music. ‘Het levert precies één voorronde op. Den Haag en Utrecht zijn overboekt met meer dan zestig inschrijvingen; daar worden vier voorrondes gehouden. Het is erbarmelijk.’ (AG)

Erasmusbeurzen omlaag Studenten die een Erasmusbeurs voor studie in het buitenland ontvangen, kunnen erop rekenen dat ze het voortaan met vijftig euro minder moeten doen. Daarmee zou de beurs teruggaan naar 200 euro, het niveau van 2008/09. Ook voor HvA-studenten blijft de maatregel niet zonder gevolgen. ‘Het aantal aanvragen is hier de laatste paar jaar fors gestegen. Dit jaar zijn ongeveer 260 studenten van de HvA met een beurs tijdelijk naar het buitenland vertrokken,’ zegt hoofd Internationalisering Leonard van der Hout. ‘Als de beurs stijgt en

de populariteit toeneemt, dan houdt het Erasmusprogramma natuurlijk minder reserves over.’ Van der Hout heeft begrip voor de maatregel. ‘Voordat de beurzen werden opgetrokken naar 250 euro per maand, kregen studenten standaard tweehonderd euro en daarna nog wat extra als er geld overbleef. Daardoor was het fonds veel flexibeler. Nu kan het zelfs gebeuren dat er te veel geld wordt uitgekeerd: een hogere beurs in combinatie met meer studenten. Als zou blijken dat het fonds straks leeg is, moet de HvA bijspringen voor de studenten die in het buitenland verblijven. Als

dat al gebeurt, verwacht ik geen enorme strop. Maar het is natuurlijk beter om het systeem op een andere manier in te richten.’ De Erasmusbeurs is een studietoelage van de Europese Unie. Studenten kunnen dankzij de beurs zonder grote financiële consequenties bijvoorbeeld een minor volgen in het buitenland. Nederland heeft een Nationaal Agentschap dat het fonds beheert. Het Europese geld wordt verdeeld op basis van de hoeveelheid aanvragen uit het verleden. Omdat er halverwege de jaren nul een dipje in de aanvragen zat, moet Nederland het op dit moment met minder doen. (TdO)

Nominatie voor allochtoon talent Rachid Bouazzaoui (26, vierdejaars nieuws & media) is door zijn docenten genomineerd voor de NOS Media Award. Deze award wordt uitgereikt door Expertisecentrum allochtonen Hoger Onderwijs (Echo) aan een allochtoon journalistiek talent. Voorwaarden voor deelnemers zijn bovengemiddelde schoolprestaties en actieve maatschappelijke betrokkenheid. Rachid: ’Ik vind zelf eigenlijk dat ik niet echt iets 4

havana

speciaals heb gedaan. Ik wist niet eens dat mijn cijfers het gemiddelde van een 7,5 hadden, wat nodig is voor een nominatie. De maatschappelijke betrokkenheid komt denk ik door mijn stage als reporter bij NOS Headlines. Ik heb bijvoorbeeld een filmpje gemaakt op een zwarte school in Slotervaart waar een steekpartij had plaatsgevonden. AT5 was daar ook aanwezig, maar zij kregen niemand voor de camera. Mij lukte dit wel omdat ik weet hoe ik het vertrouwen van de jongeren

kon winnen. Ik heb door mijn filmpjes een ander beeld van Marokkanen kunnen schetsen. Rachid presenteert zichzelf deze woensdag aan de jury. Als hij wint zal hij op 22 maart zijn prijs in ontvangst kunnen nemen: een zomercursus in Los Angeles. ‘De prijs zou voor mij echt een droom zijn die in vervulling gaat. Ik ben best zenuwachtig, het moet helemaal in het Engels. In het Nederlands floep je er alles zo uit. Nu wordt het even nadenken voordat ik iets zeg.’ (EvH)

Beeld Bert Zuiderveen

Dode links en rode kruisjes

Hoogste punt

Hoewel het Kohnstammhuis een jaar of vijftig oud is, vierde de HvA samen met aannemer Ballast-Nedam en installatiebedrijf Imtech op 5 maart het feit dat het hoogste punt van de bouw werd bereikt. Paul Doop, vicevoorzitter van het College van Bestuur, overhandigde de bouwers een ‘kapfooi’ en liet het hijsen van de HvA-vlag over aan domeinvoorzitter Marjan Freriks (Onderwijs & Opvoeding) die hij in zijn speech ‘de grande dame van de HvA’ noemde. Freriks betrekt als alles volgens plan verloopt in 2011 het compleet gerenoveerde pand. Directeur Nieuwbouw Kees Lammers was blij met het feestje. ‘Natuurlijk staat het gebouw er al jaren, maar er is al een heleboel werk verricht om dit kantoorpand om te bouwen tot een onderwijslocatie.’ (TdO)

?

Vraag/Antwoord

Plasverhalen Docent creatief schrijven Tijl Rood is door een blog van derdejaars Shinta Lempers (redactie & mediaproductie) op RMPnieuws.nl op het matje geroepen. In zijn les beschreef hij zijn toiletgewoontes (‘Ik dep mijn eikel altijd even droog met een wc-papiertje’). Lempers vond het zo inspirerend dat ze aan het schrijven sloeg. Leidde dat tot censuur? Wat was er nou helemaal aan de hand? ‘Tijl Rood citeerde tijdens een les creatief schrijven uit eigen werk. Het thema van de les was “taboe en humor” en daarom vertelde hij een (fictief) verhaal over plassen in een gangkast. Ik besloot vervolgens, naar aanleiding van het thema een blog te schrijven over iets soortgelijks. Meteen reageerde docent Paul van der Bijl dat hij het maar een plat stukje vond en dat het niet thuishoorde op de website van rmp.’ En wat gebeurde er toen? ‘In één dag kwamen er veel reacties bij. Tijl Rood reageerde er zelf heel luchtig en grappig op, en daarop reageerde Paul weer. Ik heb zelf nog een reply geschreven en andere studenten ook. Uiteindelijk heeft de redactie van RMPnieuws wel wat reacties moeten verwijderen: het werd een beetje te bont. Ik snapte al die ophef niet zo. Ik vond het vanwege het thema van de les zeker niet misplaatst om dit te schrijven.’ Was dat de enige censuur? ‘Nou, nee. Tijl werd op het matje geroepen door profielmanager Jelle Jeensma. Dat vond ik toch wel erg naar. Niemand in de klas nam aanstoot aan wat Tijl vertelde. We vonden het juist grappig. Gelukkig is alles goed afgelopen: ik was even bang voor Tijls carrière. Ondanks de hele rel laat ik me hier zeker niet door belemmeren. Zoals een andere docent al zei: “Hoe meer erotiek en hoe meer intieme uitspraken hoe beter”.’ (EvH)

nieuws

Onderwijs niet bij VSI Vrijwel alle domeinen doen op 23 maart mee aan de Very Short Introductions. Het domein Onderwijs & Opvoeding is de opvallende afwezige. Very Short Introductions is een wedstrijd voor medewerkers en studenten van de HvA die onderzoek doen. Op 23 maart kunnen zij ten overstaan van jury en publiek hun onderzoek presenteren. Hierbij geldt een harde tijdsgrens want een presentatie mag niet langer dan vijf minuten duren. Aan het einde van de avond bepaalt de jury welke twee onderzoekers naar de grote finale mogen gaan. Die vindt plaats tijdens de onderwijsconferentie van 8 april. Daar wordt dan bepaald wie de uiteindelijke winnaar van VSI is. De hoofdprijs is een reis naar New York voor twee personen. In totaal hebben 33 onderzoekers – vooral medewerkers maar ook een paar studenten – zich aangemeld. Alleen van het domein Onderwijs & Opvoeding bleek niemand bereid om mee te doen aan VSI. Een medewerker van het domein liet ons weten dat dat ‘te maken heeft met enerzijds gebrekkige interne communicatie en anderzijds met het feit dat de medewerkers daar niet competitief zijn ingesteld en ook niet gestimuleerd werden om wel deel te nemen’. In de Havana van 17 maart wordt bekendgemaakt welke onderzoekers op 23 maart gaan presenteren. (PvdW)

Wikipedia onder de loep Wie heeft er op Wikipedia eigenlijk het laatste woord? Over deze en andere vragen buigen wetenschappers, onderzoekers en kenniswerkers zich tijdens de Wikipediaconferentie eind maart. De conferentie, getiteld ‘Critical Point of View’, wordt voor de tweede maal georganiseerd door het Instituut voor Netwerkcultuur, verbonden aan het domein Media, Creatie & Informatie, samen met het Indiase Centre for Internet and Society, in de Openbare Bibliotheek. Tijdens de tweedaagse bijeenkomst zullen er thema’s behandeld worden over Wikipedia, dat een zevende plek op de wereldranglijst ‘populaire sites’ inneemt, maar waar toch relatief weinig over bekend is. De debatten zullen zich toespitsen op de plek van de digitale encyclopedie in de geschiedenis van naslagwerken maar ook op actuele kwesties als gebruikersstatistieken en discussies rond de rol van ‘bots.’ Het Instituut voor Netwerkcultuur is een onderzoekscentrum van de HvA. Eerder speelde het kenniscentrum een rol in discussies en publicaties over webdesign, urban screens en zoekmachines. HvA’ers kunnen de tweedaagse gratis bijwonen, maar dienen zich vooraf aan te melden via [email protected] (AV)

SIS veel duurder Het studentenregistratie- en volgsysteem SIS/SaNS valt negen miljoen euro duurder uit dan begroot. Dat blijkt uit een toelichting die programmadirecteur Giel Paulissen vorige week gaf op verzoek van de Centrale Medezeggenschapsraad (CMR). De ontwikkeling van het systeem, dat volgens een eerste raming ongeveer 5,5 miljoen euro had moeten kosten, blijkt een stuk complexer dan verwacht. SIS had in 2009 af moeten zijn, maar is pas in de loop van 2012 volledig operationeel. Daarnaast stapte een van de partners – de Nijmeegse Radboud Universiteit – uit het project, zodat ook de exploitatiekosten straks hoger zullen uitvallen. Vicevoorzitter Astrid de Jager

(CMR) is tevreden met de uitleg van Paulissen. Ze raakt niet in paniek van de veel hogere kosten, al is het voor haar meer dan duidelijk dat er van tevoren een te enthousiaste inschatting is gemaakt. ‘We hebben straks een registratie- en volgsysteem waarmee de hogeschool voorlopig uit de voeten kan. Ik heb ook niet de indruk dat dit een verhaal wordt dat vergelijkbaar is met de Noord/ Zuidlijn. Meer in het algemeen kun je wel zeggen dat de HvA een stuk kritischer moet kijken naar schattingen van kosten.’ Binnen de HvA wordt SIS/SaNS dit jaar wel gedeeltelijk gebruikt: de inschrijvingen zijn voor het eerst via het systeem geregistreerd. Het volgsysteem waarin de resultaten van studenten worden bijgehouden, wordt gefaseerd ingevoerd en moet

in 2012 af zijn. Het functioneel beheer van het systeem wordt verzorgd door de instellingen zelf. De verdere technische ontwikkeling wordt uitgevoerd door een expertisecentrum dat wordt bemand door mensen van de HvA en de overgebleven partners. Naast de UvA zijn dat de Universiteit Leiden en de Universiteit van Tilburg. De CMR wilde ook het fijne weten van de privacybescherming. ‘Er worden straks van duizenden studenten persoonlijke gegevens in het systeem gezet,’ zegt De Jager. ‘Die moeten natuurlijk goed worden beschermd, temeer omdat mensen van verschillende instellingen ermee gaan werken. Paulissens uitleg nam onze zorgen weg: de informatie is straks goed beschermd.’ (TdO)

Tienduizend nieuwe kamers De HvA en de UvA pleiten samen met de Vrije Universiteit voor bijna tienduizend extra studentenwoningen in Amsterdam, die in 2014 gereed moeten zijn. Succes komt niet vanzelf, schrijven de opstellers van het rapport ‘Studeren in de Topstad’ dat op 12 maart zal worden gepresenteerd. Als Amsterdam als topstad wil blijven concurreren met andere wereldsteden is het volgens de opstellers ‘cruciaal om nationaal en internationaal talent aan te kunnen blijven trekken’. Maar de inhoudelijke kwaliteit van opleidingen kan nog zo goed zijn, studenten blijven weg als ze geen fatsoenlijk dak boven hun hoofd hebben. De instellingen voor hoger onderwijs

hebben daarom de handen ineengeslagen en een gezamenlijk standpunt geformuleerd over studentenhuisvesting, die al jaren lang te wensen over zou laten, ondanks het grote aantal rapporten en visies dat al eerder over dit onderwerp is geschreven. Belangrijkste vraag in zo’n rapport is: hoeveel studentenwoningen komen er de komende jaren bij? Het rapport gebruikte de omfloerste term ‘huisvestingseenheden’ – wat een hele woning kan zijn maar ook een kamertje van vier bij drie – waarvan er tussen nu en eind 2014 minimaal 9.900 bijkomen. Daarvan is tweederde bedoeld voor het wetenschappelijk onderwijs (UvA en VU), de rest gaat naar het hbo. Van het totaal aantal eenheden dat erbij zal komen is een derde nodig

voor de huisvesting van buitenlandse studenten die steeds vaker ‘huisvestingsgaranties eisen’ voordat ze naar Amsterdam afreizen. VU en UvA hebben samen ongeveer 45.000 voltijdstudenten, daarvan een kleine drieduizend uit het buitenland. Als de HvA erbij wordt opgeteld gaat het om 87.000 studenten in heel Amsterdam. De opstellers van het rapport verwachten dat dit aantal in 2014 is gestegen tot 110.000: 23.000 extra studenten dus tegenover 9.900 extra wooneenheden. Het lijkt te weinig, maar de plannenmakers zeggen dat een getal van negenduizend ‘in de buurt komt van de geschatte behoefte’. Dit heeft vooral te maken met het feit dat met name hbo’ers vaak thuis blijven wonen. (DW)

tijdens drie spannende sets: 25-23, 25-20, 32-30.  n Hockey Billy Bakker en Teun Rohof (beiden JCU) spelen momenteel het WK hockey in India. Nederland won daar de eerste drie wedstrijden en speelde de vierde gelijk tegen titelkandidaat Duitsland. Billy Bakker was tijdens de wedstrijden tegen Duitsland, Argentinië en NieuwZeeland onderdeel van de wedstrijdselectie, maar zat tijdens de wedstrijd tegen Canada op de tribune. Teun Rohof maakte alleen tegen Canada deel uit van het team van bondscoach Michel van den Heuvel. n SUSA cup ASSO, de Amster-

damse Sportraad is na het Nederlands Studentenkampioenschap (NSK) schaatsen allround koploper geworden in de derde SUSA-cup. De SUSA Cup is een competitie tussen verschillende hogescholen en universiteiten. Er wordt op tien NSK’s in verschillende sporten gestreden. Voor de bovenste drie in het eindklassement liggen prijzen van respectievelijk 3.000, 2.000 en 1.000 euro te wachten. Er zijn nu vijf NSK’s geweest (grasvolleybal, roeien, korfbal, zwemmen en schaatsen). Op 17 april staat het NSK turnen in Utrecht als volgend onderdeel van de SUSAcup op de agenda. (GH)

Beeld Jelmer de Haas

SPORTFLITSen

Rock on! Mooie foto’s met bekende koppen: fotograaf Jelmer de Haas exposeert momenteel met zijn collectie concertfoto’s in het Singelgrachtgebouw. Naast deze plaat van nederrockformatie De Staat zijn ook tal van andere rockers vastgelegd. De tentoonstelling loopt tot eind mei en is te vinden in de lounge en bij de liften van het Singelgrachtgebouw. (TdO)

n Turnen Mayra Kroonen (ALO) is derde geworden bij de EK kwalificatiewedstrijden in Amsterdam. Door een eerste plek bij het onderdeel sprong plaatste ze zich ook voor het trajectteam waardoor ze mee kan op trainingsstages. Bij de kwalificatie op de brug kwam ze ten val en naar eigen zeggen liep haar oefening op de vloer ook niet goed. Aan het einde van de stages wordt het EK-team gevormd. n Volleybal HvA Volleybal heeft een knappe overwinning behaald op de koploper van de kampioenspoule AB Groningen Lycurgus. HvA Volleybal was in Amsterdam de sterkste

havana

5

nieuws

Lax weer open Lax-gangers die vorige week voor een gesloten deur stonden, kunnen opgelucht ademhalen. Sinds 8 maart is de soos van studentenvereniging ASVL weer open. De deur bleef vorige week dicht omdat de tapvergunning en de vergunning voor de openingstijden waren verlopen. ‘Het is eindelijk rond, we zijn per direct geopend,’ zegt de bijzonder goed geluimde Lax-voorzitter Michael Bosscha. Vorige week had hij ‘zijn’ Lax dicht gehouden omdat het afgezwaaide bestuur te laat in de gaten had gekregen dat de vergunningen waren verlopen. Er mocht fris worden verkocht, maar daar deed het clubhuis van de ASVL het niet voor. ‘De Lax is juist beroemd om zijn pitchers bier,’ lichtte Bosscha zijn besluit toe. De verlopen vergunningen, volgens

Bosscha een vervelend erfenisje van zijn voorgangers, waren het gevolg van alle toestanden waarmee de Lax het afgelopen jaar te maken had. Maar liefst vier keer werd er ingebroken in het pand onder de Leeuwenburg. ‘Door alle rompslomp die dat veroorzaakte, zijn andere zaken blijven liggen,’ aldus Bosscha. ‘Vervelend, maar er was weinig aan te doen.’ Hij stelt ook dat het de normale procedure is dat vergunningen eens in de drie jaar opnieuw worden gescreend. ‘Ook moeten er nieuwe persoonsgegevens op papieren bijgeschreven worden.’ De aanvragen voor de juiste papieren hebben drie weken bij de gemeente gelegen. ‘Pure ambtenarij. Ze moeten eerst een aantal onderzoeken en screenings doen voordat ze de verlengingen kunnen uitschrijven. Zo werkt het nou eenmaal.’ (AV)

Prijsvraag BSV Het domein Bewegen, Sport & Voeding heeft een prijsvraag uitgeschreven waarmee je €200 kan verdienen én eeuwige roem. Het gaat om het bedenken van een naam voor het nog te openen dienstencentrum in het gebouw aan de Dr. Meurerlaan. De HvA gaat er samenwerken met sportcentrum ClubWest, een fysiotherapeut en een diëtist. Een medewerker: ‘Het is de bedoeling dat het centrum ook een leerbedrijf wordt voor studenten.’ Voor het opengaat is er eerst nog een naam nodig. We zoeken iets pakkends waardoor in één keer duidelijk is wat het centrum kan betekenen voor mensen.’ Inzendingen kunnen tot 19 maart gestuurd worden naar [email protected]. (EvH)

Begroting toch oké De Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) heeft de begroting van 2010 alsnog goedgekeurd. Voorwaarde is wel dat het College van Bestuur (CvB) een beleidsplan opstelt waarin een groei van de stafdiensten van de zeven domeinen en het Centraal Bureau wordt beteugeld. Dat heeft de medezeggenschapsraad het CvB in een brief laten weten. Naast het beleidsplan wil de CMR voor de begroting van 2011 een aparte projectbegroting voor de ontwikkeling van nieuwbouwproject Amstelcampus. Ook moet er inzicht komen in de implementatie- en beheerkosten van het studentenregistratie- en volgsysteem SIS/SaNS. Bovendien wil de medezeggenschapsraad tussentijds op de hoogte worden gehouden via financiële rapportages.

Begin dit jaar keurde de CMR de begroting af, vooral vanwege de groei van de ondersteunende diensten op centraal en domeinniveau. Dat zou ten koste gaan van de financiële ruimte voor het onderwijs. Daarnaast werd het als storend ervaren dat bij de begrotingen van alle zeven domeinen een onderwijskundige verantwoording ontbrak, terwijl er wel om was gevraagd. De oorzaak van groei van de ondersteunende diensten wordt momenteel onderzocht door de afdeling P&O. Uiterlijk volgende maand moet directeur Conny Vermolen die analyse voorleggen aan het college. Zij heeft overigens steeds laten weten dat een toename van de ondersteunende diensten niet automatisch betekent dat de staf van het Centraal Bureau krimpt. (TdO)

Internationaal magazine Studenten van de Engelstalige minor international journalism hebben een magazine voor internationale studenten in Amsterdam afgeleverd. De groep van twintig derde- en vierdejaars studenten nieuws & media hebben twee periodes lang aan het tijdschrift World of Independent Media (WIM) gewerkt. Het eindresultaat: tweeëndertig pagina’s vol met interviews, reportages en fotoverslagen. Thema’s als culture, urban, world en explore maken het magazine tot een divers blad voor alle internationale studenten in Amsterdam. De minor waarbij het blad tot stand kwam, mikt ook op deelname van studenten uit het buitenland. Docent Marloes Geboers: ‘Er is net een nieuwe minorgroep gestart. Daarin zit één internationale student, een jongen uit Zweden. Bij de start van de

minor in september verwachten we een stuk of vijf internationale studenten.’ WIM is verschenen in een oplage van tweehonderdvijftig. Geboers: ‘Het blad ligt niet in de winkels, maar er zijn genoeg exemplaren voor onze studenten en medewerkers. Dit was natuurlijk pas de eerste editie. Als het aanslaat, laten we er van nummer twee misschien wel meer drukken.’ De nieuwe WIM komt uit in juni. (EvH)

Even bellen met Harko van den Hende

Nieuw onderwijsmanifest

In 2012 wil het domein Economie & Management de ‘beste businessschool’ zijn. Om dat doel te bereiken, vertrok een delegatie van tweehonderd medewerkers naar de Arena voor een studiedag met als motto: ‘Nummer 1 word je nooit alleen’. Harko van den Hende (manager bedrijfsvoering) legt uit.

Edith Hooge heeft meegewerkt aan het manifest Het onderwijs is geen zorginstelling!? over het belang van passend onderwijs. Aan het manifest is een debat gekoppeld, op 15 maart in De Balie.

Waarom in De Arena? ‘Het stadion leek ons een passende locatie voor zo’n dag. We hebben overigens gewoon in een zaal gezeten. We hoefden niet continu op dat koude veld te staan. We willen over twee jaar de beste businessschool van Nederland zijn, vandaar dat we de studiedag hebben gekoppeld aan het thema: de top bereiken, met daarbij het motto: Nummer 1 word je nooit alleen. Coach Toon Gerbrands heeft een presentatie gegeven over hoe je als sportteam de top bereikt, maar dat geldt in grote mate ook voor teams op de werkvloer. Er zijn genoeg parallellen. Want hoe doe je dat nou, de beste worden?’ En? Wijzer geworden? ‘Zeker. Gerbrands heeft ons een 6

havana

aantal vuistregels gegeven waaraan je moet voldoen om de allerbeste te worden. Als je die hoort, denk je even: “Dat weten we zelf ook, nu je het zo zegt.” Maar aan de hand van persoonlijke ervaringen van de coach, kijk je er toch anders tegenaan en gaat het onderwerp meer leven.’ Noem eens wat vuistregels? ‘Tja, hard werken, bijvoorbeeld. En natuurlijk het gegeven dat je het met z’n allen moet doen, vandaar ook ons motto. Maar ook minder voor de hand liggende regels. Zo heb je volgens hem negentig procent van je prestaties in eigen hand, maar die laatste tien procent schijn je niet te kunnen controleren. En hoe dat te accepteren en toch door te gaan. Ook als het allemaal even tegenzit.’ (AV)

‘Het initiatief is genomen omdat het beleid wat betreft passend onderwijs op zowel landelijk als stedelijk niveau een eenzijdige focus heeft op zorg,’ zegt Hooge, lector school en omgeving. ‘Dit terwijl de focus juist op passend onderwijs moet liggen. We hopen met dit manifest een perspectiefwisseling te veroorzaken. We willen mensen tot een andere visie brengen.’

De afgelopen drie maanden is Hooge druk bezig geweest met de tekst. ‘Naast het schrijven heb ik gesprekken gevoerd met mensen uit het onderwijs, om zo tot een compleet beeld te komen. Zij weten waar het misgaat.’ Tijdens het debat in De Balie zal het manifest worden overhandigd aan Kete Kervezee, voorzitter van de PO-raad. Op deze avond treden onderwijswethouder Lodewijk Asscher, hoogleraar orthopedagogiek Suzanne Bögels (UvA) en bestuursmanager openbaar onderwijs René Peeters (Amsterdam-West) met elkaar in discussie. (EvH)

Wat doet Karel? Collegevoorzitter Karel van der Toorn laat wekelijks op Havanaweb.nl weten wat hij doet voor de HvA. Deze week praat hij onder meer over de ontwikkeling van het nieuwe instellingsplan. ‘De komende tijd staat in het teken van het nieuwe instellingsplan. We willen het deze keer op een geheel andere wijze tot stand laten komen. Eind mei gaan we met ongeveer 200 HvA’ers – een mix van medewerkers en studenten – in één dag het nieuwe

instellingsplan maken. Daarna moet het natuurlijk gefinetuned worden. Ik ben ontzettend benieuwd of deze snelkookpanmethode inderdaad tot het gewenste resultaat leidt. Spannend. Goed idee van onze nieuwe secretaris.’ (PvdW)

nieuws

Beeld Bas Uterwijk

Honger? Stamppot, balletje gehakt, kuiltje jus: hoewel af en toe de zon weer schijnt, wordt er in de keuken van de Leeuwenburg nog even winterkost geserveerd voor het diner. Zo’n warme maaltijd is handig voor overwerkende docenten of studenten met een avondcursus. Voor wie niet vrolijk wordt van de verwarmde schalen van Sorbon, is er natuurlijk een shoarmatent op de stoep en een Burger King in het station. (TdO) havana

7

-advertenties-

Kleur je studie met een minor Kom naar de HvA minorenmarkt op 18 maart 2010 Op donderdag 18 maart vindt van 16.00 - 18.00 uur de HvA minorenmarkt plaats in het restaurant van de Leeuwenburg. De inschrijving voor het eerste semester van 2010-2011 is van 29 maart tot en met 11 april 2010. Kijk voor meer informatie op: www.minoren.hva.nl

uit bij

barst jij van de ambitie? Universitaire deeltijdopleidingen Instromen op drie niveaus: bachelor, Master en post Master Interactieve en praktijkgerichte colleges op diverse locaties De opleiding wordt vergoed door je werkgever

NYENRODE, MARKTLEIDER IN ACCOUNTANCY EN CONTROLLING

www.nyenrode.nl

JAMSESSIE #2

do 18 maart, 20.30 uur Meespelen? [email protected] CREA Muziekzaal, Turfdraagsterpad 17

CREA is het cultureel studentencentrum van de UvA en HvA: www.crea.uva.nl

actueel

ingezonden brieven

Vraag van de week Uit onderzoek van Schoolbank is gebleken dat de meeste vriendschappen ontstaan op de werkplek of in een schoolomgeving. Waar ken jij je beste vriend(in) van?

Death by PowerPoint

Dat het op het hbo belangrijk is om goed te kunnen presenteren, snap ik. Dat het bij een opleiding als media, informatie & communicatie (mic) belangrijk is om een goede presentatie in elkaar te kunnen draaien snap ik. Dat we vervolgens een ‘les’ krijgen waarin met een hijgerig filmpje de basics van PowerPoint worden uitgelegd snap ik niet. Ik had verwacht dat we echt dieper op het programma in zouden gaan. Ik denk dat het bij een opleiding als mic belangrijk is dat je weet hoe je een perfecte presentatie in elkaar draait, juist omdat veel van ons veel moeten gaan pitchen en presenteren bij hun latere baan. Na deze les zal een groot deel van de mensen nog steeds death by PowerPoint veroorzaken doordat ze zo veel mogelijk tekst en informatie in een presentatie proppen. Dat is namelijk makkelijker als je van het scherm gaat voorlezen... Genoeg gezeurd. Hoe zou ik die les dan voor me zien? Ik verwachtte een les waarin we bezig zouden gaan met de vraag hoe je een goede presentatie neer kunt zetten. Dus niet gelijk achter de pc kruipen en maar wat knippen en plakken. Vat dan de belangrijkste punten uit een boek als Presentation Zen van Garr Reynolds samen en geeft daar een les over. Ik denk dat dit veel meer effect zou hebben. Ik hoop dat ik hiermee op de zaken vooruitloop en dat we later dit jaar, of anders volgend, een meer diepgaande les in het gebruik van PowerPoint krijgen. Thomas Datema, student media, informatie & communicatie

Onderwijs moet meeveranderen

Er staat veel waars in de ingezonden brief van Jan Hellings (‘Geef de HvA terug aan het onderwijs’, Havana 15, 17 februari). Sturing op de kwaliteit van het primaire proces is vaak een vormtechnisch gebeuren – op papier bestaat het – zonder diepgaande en kwalitatief zinvolle relatie met de werkelijkheid. De docenten verdienen meer steun in hun vormgeving van het onderwijs, het ontwikkelen van toetsen, het inzetten van nieuwe leermiddelen als Surfgroepen en webcolleges, en om synergie te halen uit de samenwerking tussen verschillende opleidingen binnen de HvA. De wereld verandert, het onderwijs moet meeveranderen en de aandacht voor dit proces verdient prioriteit. Ad van Heeswijk, docent bouwtechnische bedrijfskunde/vastgoedkunde

Ashaki Leito (23) Tweedejaars sociaal pedagogische hulpverlening ‘Mijn beste vriendin ken ik van mijn oude baantje in de horeca. Omdat we allebei heel druk zijn zien we elkaar niet vaker dan twee keer per maand, maar ik spreek haar minimaal een keer per dag. Mijn beste vriend heb ik op mijn vorige opleiding leren kennen. Ik vind het belangrijk dat ik vrienden kan vertrouwen, dat ze luisteren en dat ze loyaal zijn. Ook moet ik met ze kunnen lachen.’

Aafke Slaman (24) Vijfdejaars culturele maatschappelijke vorming ‘Mijn beste vriend Rob ken ik inmiddels zeven jaar. We hebben elkaar in 5 havo leren kennen. Ik was verliefd op een goede vriend van hem, met wie het nooit iets is geworden. Met Rob wel. We hebben zeven maanden iets gehad, daarna zijn we vrienden gebleven. Mijn beste vriendin ken ik al elf jaar; haar heb ik leren kennen in de tweede klas. Zij heeft inmiddels een jaar een relatie met Rob en ze wonen ook samen.’

Hans van Mourik (20) Derdejaars commerciële economie ‘Mijn beste vriendin is mijn nichtje. Ze is tien dagen jonger dan ik en mijn oma noemt ons een tweeling. We woonden vroeger ver van elkaar vandaan en we hebben altijd gezegd: als we gaan studeren gaan we in Amsterdam wonen. Dat is ook gebeurd. Mijn beste vriend ken ik van de middelbare school. Ik spreek en zie hem dagelijks; hij is mijn huisgenoot. We zijn samen met Pro Evolution Soccer – een voetbalspelserie – al in 2038. Daar ben ik heel trots op.’

Marit Voordenberg Docent maatschappelijk werk ‘De meeste vrienden ken ik van mijn studententijd. Die zie ik nog steeds, al is het niet vaak. Iedereen woont inmiddels verspreid over Nederland, dus we hebben ongeveer een keer per jaar een dag waarop we afspreken. Vanaf mijn veertigste heb ik meer vrienden uit hobbygroepjes, waaronder cabaret, zeilen en leesgroepen. Deze vrienden zie ik vaker, zij wonen in de buurt. Met sommige vrienden uit mijn studententijd ga ik nog wel eens op vakantie.’

Kimberly Kruyer (20) Tweedejaars sociaal pedagogische hulpverlening ‘Mijn beste vriendin heb ik dit studiejaar ontmoet; ze zit bij mij in de klas. Ik ken haar pas een half jaar maar we hebben een goede band. Ze woont ver bij mij vandaan; aan de andere kant van Nederland. We proberen vaak af te spreken na college maar door de lange reistijd lukt dat vaak niet. Als we afspreken wordt dat al gauw een hele dag of een weekend. Maar we spreken elkaar wel dagelijks.’ (AG)

Jolanda

Zak maar lekker door Eén uur ’s middags, ik zit in de les. ‘We hebben nog een hotel kunnen regelen,’ zegt een klasgenoot. Of ik meega naar Brussel. Europa: ja. Citytrip: ja. Brussel: ja. Ik knik. Op het laatste moment iets doen en student zijn gaat goed samen. Met school gaan we de volgende dag naar het Europees Parlement, maar wij gaan al de avond van tevoren om lekker uit te gaan. Op Centraal Station word ik gelijk geconfronteerd met mijn sekse. Mijn vriendin en ik hebben een hele koffer bij ons. Meerdere outfits, want we gaan uit. Een nette outfit voor het Europees Parlement de dag erna en ja, nog meer outfits voor de zekerheid. De jongens hebben alleen een rugzak bij zich. In de trein is het gelijk duidelijk wanneer we in België zijn. Door de intercom klinkt de volgende tekst: ‘Er zijn technische problemen met de locomotief. Wil iedereen wegens veiligheidsredenen niet aan de deuren zitten.’ ’s Avonds valt het uitgaan in Brussel lichtelijk tegen. Met ons groepje dwalen we door de stad. Waar is dé discotheek? Voorbij een Griek genaamd Pita zou een discotheek zijn. Ik zie een soort danscafé, waar je op het Rembrandtplein er tientallen van hebt. Een brede uitsmijter, drie mensen binnen en slechte muziek. We bellen andere klasgenoten. Ze zitten in een piratencafé. Na een halfuurtje klinkt er het geluid dat er mensen willen dansen. Een jongen heeft een local bij zich; deze Belg weet wel een danscafé in de buurt. Ik grap nog dat het straks die tent is waar we eerder deze avond voor stonden. Deze grap blijkt werkelijkheid te worden. Ik zet me eroverheen; met nieuws & media crashen we de tent. Lekker ongegeneerd dansen. De dj heeft alleen maar foute plaatjes uit vergane tijden. Het hoogtepunt van zijn collectie? Def Rhymz met ‘Zak maar lekker door’. De volgende dag zakt iedereen inderdaad door, of liever: in. Maar dan bij een lezing in de vergaderzaal van het Comité van de Regio’s in het Europees Parlement.

n Columniste Jolanda te Roller (20) studeert Nieuws en Media. Zeg maar Journalistiek. havana

9

gemeentepolitiek

Alles voor de kiezer Pascal Brugmans

Politiek actieve HvA’ers streden de afgelopen weken voor een plek in de gemeenteraad. Ze haalden niet ­allemaal de eindstreep, maar de politieke ambitie is er niet minder om. Merel Straathof

Pascal Brugmans

(21, derdejaars hbo-rechten) stond als tweede op de CDA-lijst in Amsterdam Oost. Het CDA haalde in Oost geen zetels. Pas 21 jaar en nu al politiek actief. Waar komt dat vandaan? ‘Pim Fortuyn heeft mijn interesse in de politiek gewekt. Hij maakte de politiek levendig, maar benoemde tegelijkertijd wel de problemen. Helaas zie je dat nog maar weinig terug in de huidige politiek. Er wordt geen antwoord gegeven op vragen. Ze praten er drie kwartier omheen, maar je krijgt geen ja of nee. Ook het CDA maakt zich hier schuldig aan. Zoals Jan Peter Balkenende de laatste weken heeft opgetreden, kan ik geen succes noemen. Je kunt veel zeggen van Geert Wilders en ik steun zijn gedachtegoed niet, maar hij spreekt wel klare taal.’ Wat moet anders in stadsdeel Oost? ‘Ik woon mijn hele leven al in Oost, dus krijg goed mee wat er speelt in de buurt. IJburg is snel gebouwd en er gaan steeds meer 10

havana

gezinnen wonen, maar er is nog niets voor de jeugd. Er moet een jeugdcentrum komen en sportvelden, zodat kinderen geen rotzooi gaan trappen.

‘Graffiti is mij een doorn in het oog’ De graffiti in de Indische buurt is mij echt een doorn in het oog. Daardoor verloedert de boel. Die teksten moeten binnen 48 uur verwijderd worden en buurtcoaches zouden vaker moeten patrouilleren.’ Met politieke macht op de HvA, zou ik… ‘Het toetsrooster voor voltijdstudenten veranderen. Het is nu heel normaal dat je om zeven of acht uur ’s avonds een toets moet komen maken. Als voltijdstudent maak ik veertig uur per week vrij voor mijn studie – overdag. Als ik ’s avonds nog eens terug wilde komen had ik wel voor de deeltijdvariant gekozen. Ik vraag me ook af hoe het zit met de Am-

stelcampus, de nieuwbouw van de HvA. Ik vind het schandalig hoe lang ze nu al bezig zijn. In november 2006 verhuisden we met de opleiding naar het Europahuis. We zitten er nu al vier jaar, maar er is nog geen steen gelegd. Wat hebben ze de afgelopen vier jaar dan gedaan? We hadden net zo goed kunnen blijven zitten.’ Zie jij jezelf als de nieuwe Balkenende? ‘Dat gaat wel erg ver. Eerst ga ik mijn opleiding afmaken en doorstromen naar de universiteit. Maar daarnaast wil ik wel aan mijn politieke carrière blijven werken. Uiteindelijk zou ik wel voor het CDA in de Tweede Kamer willen zitten. En minister van Justitie lijkt me ook wel wat.’

Wil de Vries-Kempes

(57, hoofd Kwaliteit & Accreditatie) zit als fractievoorzitter van GroenLinks in de gemeenteraad van Naarden. Naarden was afgelopen jaar nog de beste woongemeente. Wat kan GroenLinks daar nog betekenen? ‘Als je in Naarden woont, woon je eigenlijk in een schatkamer. Het is een unieke plek en in de praktijk betekent het dat huizen schreeuwend duur zijn. Voor jongeren en ouderen is het bijna onmogelijk een woning te vinden. Maar ook voor werknemers in het publieke domein, zoals verpleegsters, politieagenten of onderwijzers, is een huis onbetaalbaar. Dat soort vacatures zijn dan ook moeilijk te bezetten in Naarden.

Vooral de VVD bouwt liever dure woningen, waardoor er voor kwetsbare groepen geen plek is.’

‘Maandag is voor mij GroenLinks-dag’ Sinds 1994 zit u in de raad. Hoe is dat u gelukt in een gemeente waar de VVD sinds jaar en dag de macht heeft? ‘In Naarden zit al jaren een mannenbolwerk van VVD en CDA met een zeker conservatisme. En als je al heel lang maatjes bent, denk je aan een knipoog genoeg te hebben. Ze waren niet gewend argumenten te geven voor besluiten en tegenspraak kenden ze al helemaal niet meer. Toen ik begon met het raadswerk heb ik ontzettend veel dossierkennis opgedaan en veel met bewoners gepraat. Mensen kennen mij nu en waarderen dat GroenLinks hun mening in de raad brengt. Dat geeft resultaat, want inmiddels zitten we met vier leden in de raad die zeventien zetels telt. Landelijk stemmen mensen op een partij, maar plaatselijk kiezen ze juist voor een persoon.’ Is het raadswerk met uw functie bij de HvA te combineren? ‘Maandag is voor mij niet wasdag, maar GroenLinks-dag. De rest van de week ben ik in het Maagdenhuis voor mijn HvAwerk. Omdat de raadsvergaderingen altijd

Beeld Jan-Maarten Hupkes

gemeentepolitiek

Wil de Vries-Kempes

’s avonds zijn, eten mijn man en ik op die dagen ‘raadsvriendelijke gerechten’ – die snel klaar zijn. Het lijkt misschien erg druk, maar voor mij is het een soort vrijetijdsbesteding. Bovendien vullen mijn twee functies elkaar aan: studenten en docenten enthousiasmeren voor het onderwijs is in feite hetzelfde als bewoners overtuigen van een plan.’ U heeft invloed binnen de HvA, maar ook in de gemeentelijke politiek. Is macht een motief? ‘Daar gaat het mij niet om. Ik kom uit een gezin waar de gemeenschap belangrijk werd gevonden. Ik ben de oudste van vijf kinderen – van jongs af aan ben ik de verbinder. Ik word blij van het contact met anderen. Ik wil ook een spreekbuis zijn voor mensen die niet voor zichzelf durven of kunnen opkomen. Als sommige rijke bewoners iets niet zint staan ze meteen met een jurist klaar. Maar wat mij betreft gaan zij niet vóór de mensen die in een brief vol taalfouten hun ongenoegen laten blijken.’

Hadda Aktaou

(35, deeltijdstudent pedagogiek) heeft als vijfde op de lijst van de PvdA in Amsterdam West nu een plek in de stadsdeelraad. Het kabinet is gevallen, de Tweede Kamerverkiezingen komen er aan. Bang voor een opkomst van de PVV? ‘Ik vind Geert Wilders een eng mannetje.

Als het aan hem ligt wordt de islam verboden en mogen vrouwen in publieke functies geen hoofddoek dragen – dat zou een

‘Ik ben geen raadslid voor de Marokkanen’ symbool van onderdrukking zijn. Hij denkt ook dat “we” allemaal geen hand geven. Ik geef een hand, werk in een publieke functie en draag een hoofddoek. Ik word echt niet onderdrukt, ik ben nog vaker op straat dan mijn man. Iedereen met een beetje hersens beseft dat het onzin is wat hij zegt. De kracht van Wilders is dat hij inspeelt op de onderbuikgevoelens in de samenleving – hij is goed in schoppen. Maar ik denk niet dat hij kan regeren, want dan moet je met oplossingen komen.’ Ben jij door jouw Marokkaanse achtergrond het perfecte raadslid voor West? ‘Ik probeer wel een brug te slaan tussen twee culturen. Ik ben opgegroeid in Amsterdam-Zuid en zat op een witte basisschool. Zo heb ik geleerd beide culturen te begrijpen. Toen we naar Bos en Lommer verhuisden werd ik een soort ombudsmannetje van de buurt. Ik vertaalde brieven voor familie en vrienden en vertelde ze waar ze heen moesten met problemen. Uiteindelijk ben ik in 1998 de politiek ingegaan, omdat je zo toch meer

Hadda Aktaou

invloed hebt. Maar het betekent niet dat ik een raadslid voor de Marokkanen ben. Ik heb wel eens het verwijt gekregen dat ik niets voor ‘de Marokkanen’ deed. Dan zei ik: met een probleem mag je naar mij toe komen, maar tante Truus van de overkant net zo goed.’ Je zet je in voor de emancipatie van vrouwen, onderwijs en jongeren. Wat ga je de komende tijd doen? ‘Ik werk bij hulpverlener Altra met kinderen met een ontwikkelingsstoornis. De kennis die ik daar opdoe, gebruik ik in de politiek. Zo is onderzocht dat veel hangjongeren een licht verstandelijke beperking hebben. Die jongens hebben op school gezeten, maar blijkbaar is hun IQ nooit onderzocht. Ik vind dat al op jonge leeftijd moet worden vastgesteld of iemand bijvoorbeeld adhd heeft of autistisch is. Dan kan je nog helpen met speciaal onderwijs.’ Blijft er nog wel tijd over voor je ­studie? ‘Vraag me niet hoe, maar het lukt. Tijdens de campagnetijd heb ik wel wat hoorcolleges gemist. Toch doe ik er veel voor, omdat ik mijn studie heel erg belangrijk vind. Als ik klaar ben, wil ik orthopedagogiek gaan studeren aan de Vrije Universiteit. Maar eerst ga ik kijken hoe het is om raadslid te zijn van het nieuwe stadsdeel West. Als dat bevalt zou ik ook wel wethouder van het stadsdeel willen worden.’

Daniël Klaassen

(20) is eerstejaars verpleegkunde en heeft als vijftiende op de lijst voor de ChristenUnie van Amstelveen nu geen plek in de gemeenteraad. De campagnetijd is achter de rug. Hoe is het je bevallen? ‘Bij de CU kan je zelf kiezen hoe betrokken je bent. Door mijn intensieve stage bij het AMC had ik niet veel zin om ’s avonds ook nog eens te gaan flyeren op straat. Wel ben ik naar alle gebedsbijeenkomsten geweest op de zondagavond. Op die dag bidden we met elkaar voor belangrijke partijpunten. De afgelopen keer heb ik gebeden voor het ziekenhuis in Amstelveen. Wat ons betreft moet de spoedeisende hulp vierentwintig uur per dag open zijn, niet alleen tijdens kantooruren. Mensen moeten altijd toegang hebben tot zorg.’ De kerk verliest al jaren terrein in Nederland. Is de politiek voor jou een manier om het geloof te ­promoten? ‘Ik ben opgevoed binnen de Protestantse Kerk Nederland. Mijn ouders zitten daar nog steeds, maar ik ben overgestapt naar het Leger des Heils, ook een geloofsgemeenschap. Ik vind het jammer om te zien dat het aantal gelovigen afneemt, maar anderzijds begrijp ik het wel. De schandalen die de laatste tijd naar buiten komen zijn natuurlijk niet een fijn visitekaartje voor de kerk. Je hoort over pedofiele paters havana

11

gemeentepolitiek

Daniël Klaassen en priesters en een lutherse voorvrouw in Duitsland die dronken achter het stuur zit. Zelf vind ik het belangrijk om punten uit

‘Bidden voor belangrijke partijpunten’ de Bijbel mee te nemen in de politiek. Maar dat betekent niet dat politici moeten gaan evangeliseren.’ Minister Rouvoet weigert de porte­ feuille homo-emancipatie van Plasterk over te nemen. Geef je hem gelijk? ‘Ik weet niet of het meespeelt dat de Christen­Unie momenteel geen duidelijk standpunt over homoseksuelen inneemt. Maar ik zou het ook niet logisch vinden als Rouvoet deze portefeuille zou aannemen; het heeft weinig te maken met jeugd en gezin. Ik heb geen moeite met homoseksualiteit, wat mij betreft hebben zij dezelfde rechten als ieder ander. Abortus vind ik weer een andere discussie. In de Bijbel staat dat je al het leven moet beschermen. Ik ben dan ook tegen abortus, tenzij de vrouw zwanger is geraakt na een verkrachting of absoluut niet in staat is het kind op te voeden.’ Zijn dit voor jou de eerste stappen in een lange politieke carrière? ‘Ik zou wel in een werkgroep willen zitten voor de Tweede Kamer, maar ik ambi12

havana

eer geen politieke carrière – het is mij te veel kantoorwerk. Liever ga ik straks als verpleegkundige voor de landmacht aan de slag. Dan word je uitgezonden naar een oorlogsgebied om echt mensenlevens te redden. Ik wil over drieënhalf jaar, meteen na mijn studie, aan de keuring beginnen. Hopelijk zit Nederland tegen die tijd niet meer in Uruzgan; dan zouden we echt iets fout doen.’

Ahmed Nait Aicha

(40, docent informatica) stond als negende op de lijst voor de PvdA in Purmerend. Hij heeft geen plek in de gemeenteraad.

In 2002 vroeg de PvdA in Purmerend jou bij de partij te komen. Waarom wilden ze jou? ‘Tussen 2000 en 2002 gaf ik als vrijwilliger les in de Arabische taal en cultuur aan allochtone kinderen. Daardoor ken ik nu veel mensen van Turkse, Somalische, Marokkaanse en Surinaamse komaf. Deze mensen zijn moeilijk te bereiken voor de politiek. Achteraf gezien denk ik dat mijn grote netwerk mij interessant heeft gemaakt voor de partij. In de praktijk is dat ook gebleken; mede dankzij veel voorkeursstemmen heb ik acht jaar in de raad gezeten.’ Jij zet je in voor kinderen uit gezinnen met een minimuminkomen. Waarom juist deze groep? ‘Ik kom zelf ook uit zo’n gezin, al ben ik opgegroeid in Marokko. Op mijn achttien-

Ahmed Nait Aicha de verhuisden we naar Nederland, maar als kind had ik niet veel. Alle kinderen zouden een gelijke start moeten krijgen, maar de

‘Alle kinderen een gelijke start’ waarheid is dat kinderen van rijke ouders toch een voorsprong hebben. De PvdA heeft de afgelopen jaren voor een goed armoedebeleid gezorgd. Kinderen uit arme gezinnen in Purmerend krijgen nu gratis zwemles en komen in aanmerking voor een computer als ze naar de middelbare school gaan. Vanaf die leeftijd kunnen ze eigenlijk niet meer zonder computer.’ PvdA-leider Wouter Bos was onbuigzaam in het Uruzgan-conflict, het kabinet viel. Steun je hem? ‘Zeker. In 2006 kreeg hij nog het verwijt een draaikont te zijn. Nu is er een belofte gemaakt aan de kiezer, dan moet je je daar ook aan houden – ook als het kabinet valt.’ Geeft de HvA je ruimte om als raadslid actief te zijn? ‘In de eerste jaren kon ik nog een dag per week speciaal verlof krijgen voor mijn raadswerk, maar dat is nu niet meer mogelijk. Dat is dan ook meteen mijn kritiek op de cao. De politiek is het hoogste orgaan in dit land, maar de HvA heeft er maar weinig lijnen mee. Aan het begin van ieder

studiejaar zouden politici moeten langskomen om te vertellen wat ze doen. Zo gaat de politiek ook meer leven onder studenten. Zij zijn de toekomst en gaan straks het land besturen.’ n

HvA ❤ links ■■Tijdens onze zoektocht naar politiek actieve HvA’ers, bleek de linkerzijde van het politieke spectrum een stuk sterker vertegenwoordigd dan de rechterzijde. Terwijl de ene na de andere PvdA’er opdook, bleef het binnen de ChristenUnie, CDA, VVD, PVV en TON flink speuren. ■■Het resultaat is dan ook niet een eerlijke afspiegeling van de Nederlandse politiek, wel een verzameling van de populaire partijen onder HvA’ers.

aftergarlic

Nooit meer slechte adem Je doet je tegoed aan knoflooksaus met shoarma, neemt een kauwtabletje en meurt vervolgens toch niet uit je muil. Een even briljant als eenvoudig idee, tot een nationaal succes gemaakt door twee studenten van de minor ondernemerschap. Gijs Hardeman Stalken willen ze het nog net niet noemen, maar Carel van Helsdingen en Niek Arke hebben wel erg hun best gedaan om bij Albert Heijn voet aan de grond te krijgen. ‘Alleen een product opsturen werkt niet, dus zijn we wekelijks gaan mailen en bellen. Het gaf een kick toen de category manager Mondverzorging eindelijk belde.’ En nu ligt AfterGarlic, een pilletje dat de geur van knoflook neutraliseert, in 512 Albert Heijnvestigingen. Het idee voor AfterGarlic hebben Carel (26) en Niek (28) opgepikt bij een presentatie van de minor creativiteit & innovatie. Een groepje studenten daar had een middel tegen knoflookgeur bedacht, maar had niet de intentie het verder te ontwikkelen. Dus kon het idee worden overgenomen. ‘Wij hadden nog geen idee, dus dit kwam erg goed uit,’ vertelt Niek, die samen met Carel de minor ondernemerschap doet. ‘Met het idee en een geheimhoudingsverklaring zijn we toen naar Jacob Hooy gestapt, een distributeur van natuurlijke producten, die als enige had gereageerd op een mail. Wij hadden geen financiering, geen netwerk en geen distributiemogelijkheden, dus onze vraag was: hoe maken we van dit idee een succes?’ Uiteindelijk vonden ze in Jacob Hooy investeerder en distributeur in één. Zelf hielden ze het intellectuele eigendom en de licenties. Jacob Hooy doet de distributie en productie, in ruil voor deel van de omzet.

Mysterie Met de producent ging het duo aan de slag met het knoflookmysterie. Na dit te hebben ontrafeld – de bestanddelen van AfterGarlic

zijn afgeleid van peterselie en neutraliseren de zwavelproducerende bacteriën in de maag – rolde de eerste tablet uit de machine. Elf rondes van verbeteringen en aanpassingen later was het klaar voor de verkoop. Betrouwbaarheid, dat moest AfterGarlic uitstralen. De groene verpakking doet enigszins esoterisch aan en is volgens Carel niet te vergelijken met andere ademverfrissers zoals kauwgom of smintjes. ‘Het is geen hip of funky product, we willen geen hype worden maar nog jaren in de winkels liggen. Het is een probleemoplosser voor een nare geur, geen snoep of een medicijn. Daarom willen we in de schappen liggen bij de mondverzorging.’ Ze namen het product mee naar winkels en ketens als De Tuinen, Gezond & Wel en enkele vestigingen van de DA. Albert Heijn kreeg ook een pakketje opgestuurd, maar hapte niet direct toe. ‘Je merkt direct dat je met een grote machtige keten te maken hebt waar je niet zomaar in de schappen komt te liggen.’ Maar met stug volhouden wisten Carel en Niek dan toch een voet tussen de deur te krijgen. Bij die afspraak werd duidelijk dat Albert Heijn van plan was om het product in 350 winkels op te nemen. Maar AH wil dat het product ondersteund wordt met een marketingcampagne. ‘Daar hebben we nu nog geen geld voor dus zijn we met creatieve oplossingen bezig. Sampleacties, publiciteit krijgen en zorgen dat het product verkocht wordt. We beseffen maar al te goed dat AH ons niet nodig heeft, maar wij hen wel. Uiteindelijk zijn we zelfs in 512 van de 850 vestigingen terechtgekomen.’

Ze zijn zich ervan bewust dat ze zo’n kans maar één keer krijgen. Maar voorlopig lijkt het de goede kant op te gaan. ‘In Laren was de voorraad van 24 er binnen een week

aan het merk koppelen en hebben een pakketje opgestuurd naar onder anderen Jamie Oliver. Misschien vindt hij het een leuk product.’ Niek vult aan: ‘Het knoflookprobleem

‘Knoflook is een probleem van hier tot Tokio’ door. Misschien komt dit door de introductieprijs die een euro lager ligt dan de uiteindelijke verkoopprijs – 2,99 euro voor tien dragees – maar laten we hopen dat dit niet zo is,’ zegt Niek.

Absurd Rijk worden de jongens nog niet van hun bedrijf. Beiden hebben er gewoon nog een baantje naast, maar dat moet ooit wel gaan veranderen. Carel: ‘Nu zijn we alleen bezig onze investering terug te verdienen, maar elke keer dat we dat bijna hebben bereikt is het alweer tijd voor nieuwe investeringen. Pas bij een internationale doorbraak gaan we los. We willen sowieso een bekende kok

is een internationaal probleem, letterlijk van hier tot Tokio.’ AfterGarlic, nu al in 1100 winkels in België en Nederland, is bezig met een stevige opmars, maar uiteindelijk willen de twee meerdere innovatieve producten op de markt brengen. ‘Wil je van één product kunnen leven dan moet het wel heel erg goed lopen. En het is ook niet verstandig om afhankelijk te zijn van de verkoop van één product.’ Op tafel ligt een blocnote met daarin absurde, verrassende maar ook wel aannemelijke aanzetten tot nieuwe producten. We mogen er even in kijken, maar krijgen direct daarna een geheimhoudingsverklaring van de twee onder de neus geduwd. ‘Hier tekenen!’ n havana

13

minoren

Helemaal niet vaag Beeld Magda Rinkema

Binnenkort schuimen derde- en vierdejaars de minorenmarkt weer af. Gewapend met een flinke natte vinger koos Havana drie op het eerste oog wat vage minoren en toetste ze aan de succesfactoren van een van de populaire minor ondernemerschap. Annemarie Vissers ‘Who Cares?’ en passend bij de belevingswereld van de De nieuwe professional en mantelzorg student anno nu: ‘Mantelzorg staat enorm in Catchy naam, marketing en pr? ‘Deze minor gaat over momenten van liefde en verdriet, eenzaamheid en schuldgevoel, troost en hoop, afstand en nabijheid, over professionaliteit en betrokkenheid’ lezen we in de omschrijving, naast een heleboel afkortingen en steekwoorden als – ‘levensboek’, ‘levensverhaal’ en het mysterieuze ‘brusjes’. Klinkt nobel en mooi, maar wat gaan we in de praktijk concreet met – bijvoorbeeld – die ‘brusjes’ doen? Dat al die vragen komen bovendrijven, snapt coördinator Susanne Hauwert: ‘De webtekst kan inderdaad wat scherper. Wie echter bekend is met bepaalde termen snapt het beter.’ De champagne kan – blijkt ook uit de evaluatie en beoordelingen – inderdaad nog niet ontkurkt bij deze minor: met een totale score van een 5,7 een vrij mager succes. ‘Who Cares’ lijkt ook te slaan op de aanvankelijke houding ten opzichte van het halfjaar durende programma. Hauwert steekt de hand in eigen boezem: ‘Het onderwerp van de minor is te lang een ondergeschoven kindje geweest. Maar we zijn er mee bezig.’ ‘Hot’ en helemaal ‘nu’? ‘Mantelzorg’ lijkt ons niet echt een thema waar de handen massaal voor op elkaar gaan bij studenten, maar volgens Hauwert is het wel degelijk gierend actueel 14

havana

de belangstelling, kijk naar alle gemeentelijke initiatieven en beleid rondom het thema. Ook de Wet Maatschappelijke Ondersteuning is veelvuldig in de pers terug te vinden.’ Is er een BN’er bij betrokken? Min of meer. Namen als Rick Kwekkeboom, Jet Isarin en Deirdre Beneken genaamd Kolmer (we verzinnen het niet) moeten zorgen dat studenten in de rij staan. (En die brusjes? Dat blijkt een samenvoeging van broertjes en zusjes).

Srananistiek Catchy naam, marketing en pr? We horen het je denken: Sranani-wat? En inderdaad, het had beter Surinamistiek kunnen heten, maar die naam was al vergeven, volgens coördinator Gracia Blanker. Mag de naam niet meteen een eyecatcher zijn, over de presentatie is deze keer dieper nagedacht. Blanker: ‘De titel is naar mijn idee apart genoeg om de aandacht te trekken, maar kan inderdaad wat vreemd overkomen. De vorige periode bleek dat we te laat waren met een degelijke pr. Toen bleef het bij één flyer, en het programma stond ook maar twee weken online. Dat was veel te weinig tamtam. We moesten de minor dan ook terugtrekken vanwege te weinig aan-

meldingen.’ Tamtam gaat het deze keer wél worden. ‘We gaan in Surinaamse folklorekleding.’ ‘Hot’ en helemaal ‘nu’? Toegegeven, het thema Srananistiek is van een andere orde dan – pak ’m beet – internetmarketing of duurzaam ondernemen, maar volgens Blanker wel degelijk helemaal ‘nu’. ‘Jeugdtaal is doorspekt met Surinaamse kreten en ook internationale samenwerking staat hoog op de politieke agenda. We gaan daarnaast aan de slag met het Sranantongo – taalvaardigheid, taal- en letterkunde – maar ook met economische kennis van het land en het volk.’ De deelnemers gaan ook op reis naar Suriname. Is er een BN’er bij betrokken? Nou nee, maar als Blanker het budget ervoor had, had ze heel graag Jan Smit en Damaru uitgenodigd om te zingen over hun ‘tuintje’.

Praktische Filosofie Catchy naam, marketing en pr? ‘Filosofie’ en ‘praktisch’: dat lijkt ons een combi van paling en slagroom. Niet te doen. We kunnen ons van alles voorstellen bij filosofie, maar ‘praktisch’ welt daarbij niet meteen in ons op. Dat blijken studenten ook nogal eens te denken, zegt coördinator Cris van der Hoek. De lessen ‘analyseren van argumentaties op vooronderstellingen’ lijken dus niet overbodig. ‘Studenten vragen inderdaad vaak of filosofie niet heel erg vaag is. In deze minor gaan we juist in op zeer concrete zaken, beginnend bij hun eigen ervaringen.’ Veel hoeft Van der Hoek overigens niet uit de marketingkast te trekken: met ongeveer dertig deelnemers en een beoordelingsscore van ruim een 8, zit het met de animo wel goed. Filosofisch voegt Van der Hoek daaraan toe: ‘En tja, wat is succes?’ ‘Hot’ en helemaal ‘nu’? Filosofie lijkt niet meteen the next big thing, maar toegegeven: sinds types als Bas Haring en Rob Wijnberg

leeft het onderwerp bij pers en publiek meer en meer. ‘In colleges gaan we bijvoorbeeld ook in op populisme in de politiek en op “de waan van de dag.’’’ Is er een BN’er bij betrokken? Van der Hoek: ‘Nee, we zijn zelf minstens zo goed als Bas Haring. Al klinkt dat wat arrogant, dat geef ik toe. We sturen studenten wel op pad naar filosofische cafés waar genoeg bekende filosofen spreken.’ n

Gratis tips Hoe krijg je je minor aan de man? Martin Haring, coördinator van de immens populaire minor ondernemerschap (gemiddeld honderdvijftig aanmelders) strooit met tips: ■■Denk vóór alles hoe je je program presenteert. ‘Bedenk een catchy naam, doe aan goede marketing: mooie folders en flyers met duidelijke, concrete uitleg.’ ■■Zorg dat je de tijdgeest mee hebt. ‘Ondernemen is hot en daar hebben wij mazzel mee. Zoek die actualiteit – en daarmee mazzel – zelf ook op.’ ■■Zorg dat je goede mond-tot-mondreclame genereert. ‘Als studenten van medestudenten horen dat een minor goed in elkaar zit, kun je rekenen op meer animo. Leg de lat ook hoog, dat stimuleert de echt geïnteresseerden.’ ■■Zorg dat je interessante gastsprekers binnenhaalt. ‘Bekende namen doen het vrijwel altijd goed.’ ■■Brede minoren hebben het wat makkelijker dan de kleine nicheprogramma’s. ‘Maak duidelijk wát studenten er concreet aan hebben.’ Meer minoren? Check www.minoren.hva.nl

voorpublicatie

En zo zie ik het In Mijn wereld in Amsterdam laten tweehonderd islamitische jongeren zien hoe zij tegen hun omgeving aankijken. En dat levert een heel ander beeld op dan we uit de media kennen. Aoife Groenewegen Drie jaar lang heeft Sharog Heshmat Manesh (docent culturele & maatschappelijke vorming) gewerkt aan zijn boek Mijn wereld in Amsterdam. Het is een fotografieproject, waaraan tweehonderd islamitische jongeren uit Amsterdam hebben meegewerkt. Aan de hand van drie thema’s – ‘wie ben ik, wat wil ik worden’, ‘wat doe ik, wat wil ik doen’ en ‘waar woon ik, waar wil ik wonen’ – hebben de kinderen foto’s gemaakt over de belevenissen van hun cultuur. ‘Mijn doel was om de jongeren hun eigen podium te geven. Dan zie je dat ze heel anders denken dan de media laten zien. Het zijn eigenlijk protestfoto’s tegen de media,’ aldus Manesh. Een aantal jongeren heeft toelichting gegeven bij hun foto’s. Bij de presentatie zal Manesh het boek persoonlijk overhandigen aan Ahmed Marcouch, scheidend stadsdeelvoorzitter van Slotervaart. Boekpresentatie Mijn wereld in Amsterdam ■■Vrijdag 12 maart 2010 van 16.00 tot 18.00 uur ■■Wibautstraat 80-86, lokaal B3.02 ■■Aanmelden Ragini Fit, 020 548 82 03 of [email protected]

Dit is de voorkant van een flat in Amsterdam West. Het Turkse meisje dat hier woont – in de straat waar Mohammed B. woonde – vertelt over haar straatbeeld in de tijd dat Theo van Gogh vermoord werd.

Dit Marokkaanse meisje wil graag bij de politie of in het leger. Zij wil hiermee een voorbeeld zijn voor andere meisjes om te laten zien dat vrouwen ook ‘niet-vrouwelijke’ beroepen kunnen uitoefenen.

Dit meisje wil graag lerares worden, maar snapt dat dit niet kan met boerka. Ze draagt de boerka alleen uit protest; ze is het zat dat westerse mensen islamitische mensen niet begrijpen.

Deze twee jongens willen rapper worden. Studeren heeft volgens hen geen zin; een diploma geeft toch geen garantie op een baan. Als rapper kunnen ze – naast geld verdienen – hun verhaal vertellen. havana

15

reportage

‘Wat ik nu doe is écht heel leuk’ Al in de vierde klas krijgen havisten bezoek van docenten en studenten van de HvA. Het doel van deze gastlessen is informeren over het hbo in het algemeen. Maar wat extra reclame voor de HvA is natuurlijk mooi meegenomen. Carlijn van Donselaar Langzaam sjokken ze naar binnen, de scholieren van havo 4 van het Cartesius Lyceum in Amsterdam. De achterste banken zijn snel gevuld. Van nieuwsgierigheid naar studeren op het hbo lijkt niet direct sprake. Helemaal achteraan kamt een meisje haar haren. Haar buurvrouw gaapt en roept tegen niemand in het bijzonder: ‘Spannend, dit. Iemand een blaadje voor aantekeningen?’ Jacob Louwinger (22), eerstejaars hrm, laat zich niet uit het veld slaan. Samen met Jaap van den Berg, docent fysiotherapie, staat hij deze ochtend voor de klas om een gastles te verzorgen. De lessen zijn

mogelijk te gaan. Later kun je altijd nog een inschatting maken van welke colleges echt nodig zijn.’ De ogen van een paar leerlingen lichten op: verstandig of niet, spijbelen mag dus gewoon. Een lokaal verderop gaat het vooral over het sociale leven van een hbo-student. ‘Maak je snel vrienden?’ en: ‘Hoe hecht zijn de klassen?’ Eerstejaars hrm Sofie van Reenen (21) en haar docent Mariejo Stassen hebben hun handen vol aan de grote groep, bijna allemaal meisjes. Sofie studeerde eerst Pedagogiek aan de UvA. Een groot verschil in sfeer met de HvA, vertelt ze: ‘Veel studenten op

onderdeel van het aansluitingsprogramma dat de HvA voor 48 scholen in Amsterdam en omgeving verzorgt. Het proefstuderen en de meeloopdagen, vaak pas in het eindexamenjaar, horen ook bij het programma dat scholieren voorbereidt op de overstap naar het hbo. Overgang Jacob herinnert zich nog goed hoe groot de overgang een paar jaar geleden voor hem was. ‘Vooral de opzet van het onderwijs is zo anders. En dan de communicatie met je docenten: belangrijke informatie krijg je opeens via een mailaccount die de school voor je heeft aangemaakt.’ Vandaag vertelt hij de scholieren van het Cartesius daarom vooral over de verschillen tussen hbo en havo. ‘Mag je veel lessen missen?’ wil een jongen met Arafat-sjaaltje weten. Jacob denkt even na voor hij antwoordt. ‘Je hoeft inderdaad niet overal heen. Maar zeker in je eerste jaar is het verstandig wel zo veel 16

havana

de UvA waren nogal arrogant. Op de HvA voelde ik me meteen thuis. Mijn medestudenten leerde ik door het vele groepswerk snel kennen. En we hebben een kroeg!’ Decaan Marcel Mulders denkt dat de gastlessen voor veel scholieren een beetje uit het niets komen, zo middenin het vierde jaar. Maar toch zijn de lessen volgens Mulders nodig om de scholieren aan te sporen zich bezig te houden met hun toekomst. ‘Havisten zijn, wat studiekeuze betreft, nogal lastig te activeren. We blijven roepen dat ze open dagen moeten bezoeken, maar de meesten vergeten dat vervolgens gewoon weer.’ Wiepie Terpstra, decaan op de Copernicus, een school voor vwo, havo en vmbo-t in Hoorn, kan erover meepraten. ‘Dit jaar hebben minder scholieren dan ooit een idee van wat ze willen gaan doen. Er zijn er maar weinig die zich actief bezighouden met een vervolgopleiding. Voor ons is het moeilijk ze te motiveren, maar voor hogescholen is die besluiteloosheid natuurlijk ook een probleem.’

Beeld Maarten Brante

De ogen van een paar leerlingen lichten op: spijbelen mag gewoon

Vrije tijd Om scholieren extra aan te sporen over hun toekomst na te denken is het onderdeel loopbaanoriëntatie en -begeleiding (LOB) op veel scholen vaste prik. Zo ook op de Copernicus. De gastles van de HvA is hier in een andere vorm gegoten: leerlingen zitten in groepjes verspreid door de aula en de studenten en docenten wisselen elke tien minuten van groepje. Van tevoren richt Terpstra het woord tot de scholieren: ‘Een studiekeuze is ontzettend belangrijk. Je kunt niet zomaar iets van internet plukken. Benut

deze kans dus en vraag alles wat je wilt weten. Na afloop maken jullie een verslag voor in de LOB-map.’ Een geërgerde zucht is het antwoord van de ruim vijftig scholieren. Justin Kane (18, eerstejaars product design) is oud-leerling van de Copernicus. ‘Hé, ik ken jou nog van tennis,’ lacht de eerste jongen die bij hem aanschuift. Als de rest van het groepje zit, steekt Justin van wal: ‘Vorig jaar zat ik hier ook. De lessen vond ik verschrikkelijk, dus ik spijbelde veel. Maar de opleiding die ik nu doe is écht heel leuk.’ Een beetje ongelovig kijken de leerlingen

reportage

Sofie van Reenen (21, eerstejaars hrm) geeft gastlessen op het Cartesius Lyceum hem aan. Of hij wel genoeg vrije tijd heeft, willen ze weten. En of hij naast zijn studie ook nog een beetje kan werken? Een blik op de lijstjes met vragen die de leerlingen van tevoren maakten leert dat dit het soort vragen is dat hen het meest bezighoudt. Jet Benjamins, als hoofd Instroommanagement van de HvA verantwoordelijk voor het aansluitingsprogramma, is niet verbaasd. ‘We zien leerlingen steeds jonger beginnen met bijbaantjes. Bovendien besteden ze vaak uren per dag aan televisieseries en social media. Ze willen daarom nu al graag weten

of ze straks genoeg tijd overhouden om bijvoorbeeld te hyven.’ Als de leerlingen van de Copernicus door hun vragenlijstjes heen zijn, is het voor de meesten even zoeken naar gespreksstof. Maar een paar hebben de smaak te pakken gekregen. Elaine van der Made (16) denkt al vaak na over een studie. Ze vuurt de ene na de andere vraag af op de studenten.’ Het is belangrijk om nu al zo veel mogelijk informatie te hebben,’ vindt ze. Van de studenten wil ze vooral weten hoe ze hun keuze gemaakt hebben. En wat er gebeurt als je

toch iets kiest wat niet leuk blijkt te zijn. Aan welke studies ze zelf denkt? ‘Geen idee, nog. Ik denk wel iets bij de HvA.’ Benjamins ontkent niet dat een goed georganiseerde gastles naast een informatief ook een wervend effect kan hebben. Maar er is volgens haar nog een veel belangrijker voordeel voor de HvA: ‘Scholieren die actief deelnemen aan de activiteiten van het aansluitingsprogramma die op de gastles volgen, worden gemiddeld betere studenten.’ Deze uitspraak baseert Benjamins op een onderzoek dat bijna is afgerond. Binnen een

cohort werden twee groepen met elkaar vergeleken: studenten die eerder deelnamen aan activiteiten van het aansluitingsprogramma en studenten die dit niet deden. Beide groepen stroomden direct na hun havo-examen in. De verschillen bleken significant: binnen de eerste groep was minder uitval, switchten minder mensen tussen studies en werden meer studiepunten en propedeuses gehaald. Benjamins: ‘Het aansluitingsprogramma is dus eigenlijk een manier om goede studenten te kweken.’ n

havana

17

ondertussen in...

very short introductions

Gent Loes Willemse (21, derdejaars ergotherapie) loopt stage in een lichtelijk chaotisch ziekenhuis en gaat in de weekenden op ontdekkingstocht door Gent.

Onderuit

Tijdens mijn eerste maand in Gent heb ik al veel gezien en meegemaakt. Mijn stage is in een ziekenhuis op de afdeling fysieke revalidatie. Daarbij kun je bijvoorbeeld denken aan mensen die een beroerte gehad hebben en parkinsonpatiënten. Soms zijn er ook mensen met onverklaarbare verschijnselen. Ik heb leuke collega’s, en kom elke dag meer te weten over de gang van zaken in het ziekenhuis. Want die kan nogal verwarrend zijn! De patiënten die binnenkomen hebben geen vaste behandelaar, iedereen moet van elke patiënt wat af weten. Weinig structuur dus, dat is wel iets waar ik aan moet wennen. In de weekenden ga ik op ontdekkingstocht door Gent; elke keer kom ik wel nieuwe winkels of makkelijkere en snellere routes tegen. Vorig weekend kreeg ik bezoek van familie. We zijn de stad ingegaan en onder andere naar de Belfort-toren. Vanuit deze toren heb je een mooi uitzicht over de stad, helemaal als het mooi helder weer is. Ze zeggen dat je in Gent goed kunt fietsen, maar dan moet je wel mazzel hebben. Als je geen keien hebt waar je fiets van kapot trilt, heb je wel straten met een trambaan (geen fietspad) of een grote heuvel voor je. Vorige week fietste ik in zo`n straatje met een trambaan. Ik wilde een baan opschuiven want het werd steeds smaller. (Ik fietste tussen de stoep en de eerste rails; mensen worden kwaad als je op de stoep fietst.) En ja hoor, ik rij die rails over en ga zo onderuit. Er kwamen allemaal mensen op me afgerend om te kijken hoe het ging, en in het ziekenhuis werd mijn knie meteen gecontroleerd door een arts en een aantal verpleegkundigen. Gelukkig had ik alleen een diepe snee in mijn knie. Het geeft een goed gevoel om zo opgevangen te worden. Je zou toch denken dat communiceren hier heel makkelijk zou gaan, het is tenslotte je eigen taal. Maar dat is toch niet helemaal waar. Vlamingen gebruiken andere woorden dan wij, waardoor we elkaar verkeerd begrijpen. Maar met doorvragen kom je al een heel eind. Wie weet kom ik over vier maanden thuis met de zachte g.

Loes

Annemarie 18

havana

Kelly

Kyra

Aardie

Beeld Fred van Diem

Van student naar echte Willie Wortel Wie? Inge Oskam, lector technisch innoveren & ondernemen, domein Techniek Wat? Innovatiemethodiek voor het Innovatielab

‘In de kelder van de Leeuwenburg zit sinds twee jaar het Innovatielab. Studenten van het domein Techniek broeden hier op uitvindingen voor het midden- en kleinbedrijf. Voorheen moesten studenten aan de slag met fictieve opdrachten, waardoor hun ontwerpen bijna nooit in de praktijk gebruikt werden. Daar brengen we nu verandering in. Er zijn zat bedrijven, ondernemers en uitvinders met ideeën die door gebrek aan geld of tijd op de plank blijven liggen. In het Innovatielab brengen we studenten en het bedrijfsleven samen. Zij kunnen ‘voor het echie’ aan de slag en ondernemers kunnen kosteloos ontdekken wat er allemaal mogelijk is met hun idee. Momenteel werken studenten aan de meest uiteenlopende projecten. Een groep is bezig met het ontwikkelen van een grijper waarmee de champignonoogst gemechaniseerd kan worden. In een ander project maken ze een speciale UV-vaas die het water reinigt, waardoor bloemen een week langer kunnen staan. Omdat het bedrijfsleven met zo veel verschillende opdrachten komt, willen we een goed werkende methodiek voor onze studenten maken, zodat ze tot de beste innovatieve ideeën komen. Voorheen zag je dat veel studenten begonnen met een ontwerp, terwijl ze nog helemaal niet goed wisten wat precies het probleem was.

Anderzijds waren er groepjes die te laat aan een prototype dachten. Als het ontwerp dan niet bleek te werken, waren ze te laat voor aanpassingen. Met een aantal docenten werk ik nu aan een studiehandboek over de aanpak van technisch innoveren. We leren ze in verschillende fases te werken: verkenning, onderzoek, conceptontwikkeling en detaillering. Maar tegelijkertijd moeten ze ook letten op de duurzaamheid, ergonomie en vormgeving.’ n Merel Straathof

Studenten, ctoren docenten of le l vijf die in maximaa el rt ve len over minuten willen k kunnen zich hun onderzoe or Very Short aanmelden vo . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

passie e over j n e l l a? erte zelf v e in havan passi ail naar m a.nl v h @ a havan

Beeld Fred van Diem

Tegenwoordig kan ze er rustig mee aankomen op feesten en partijen, het toch wat suffige imago van wandelen is er wel vanaf. Maar lid worden van een heuse wandelclub gaat toch wat te ver voor Marie-Louise Hofstee (58, contactpersoon voortgezet onderwijs). Annemarie Vissers

‘Nee, ik zie mezelf niet meteen lid worden van een “echte” wandelclub, dat is me toch te veel van het type Jo-met-de-Banjo. Niet dat ik er zelf nu zo flitsend uitzie hoor, dat moet ook gezegd. Ik ben geen 25 meer en hoef tijdens een wandeltocht geen verkering meer op te doen. Ik draag vaak een pet, of een gek hoedje. Zo’n kibboetspetje waarvan je de klep kunt uitschuiven. Verder goede wandelschoenen, die zijn essentieel. De liefde voor het wandelen begon pas laat, nadat ik mijn ouders heb aangemoedigd bij de Vierdaagse – toen was ik al veertig. Zij zijn na hun pensionering begonnen met wandelen. De eerste keer zelf de Vierdaagse lopen, ongetraind, was een verschrikkelijk pijnlijke ervaring. Ik dacht nog: dat doe ik wel even. Ik had namelijk al ervaring met het lopen van halve

marathons. Maar wandelen zit toch echt anders in elkaar: op dag drie strompelde ik krom en met voeten vol blaren de finish over. En dan moet je nog een dag. Daarna ben ik er echt voor gaan trainen; ik loop zo’n twaalfhonderd kilometer per seizoen. Naast de Vierdaagse en trainingen loop ik ook de Kennedymars. Daarbij moet je tachtig kilometer lopen binnen twintig uur. Samen met vrienden zoeken we via internet wandelroutes en die stippelen we helemaal uit. Bovendien hou ik alle gewandelde kilometers bij in een speciaal programma, dat vind ik leuk om te doen. Het samen lopen en kletsen – dan hebben we aan twintig kilometer nog niet genoeg – buiten in de prachtige natuur, dat zorgt voor mijn wandelvirus. Alle medailles die ik bij elkaar wandel hang ik op boven mijn bed, aan het

eind van het seizoen verdwijnen ze echter onder het bed in een doos. De sportkleding hangt in een aparte kledingkast, het paste allemaal niet meer op een gegeven moment. Ik kan heel moeilijk niksdoen, daar word ik behoorlijk kriegelig van. Ik heb een tijd niet kunnen trainen vanwege een blessure, na het beklimmen van de Mont Ventoux. Dat merk ik meteen, zowel geestelijk als lichamelijk: ik laat voor de sport namelijk niets staan, geen wijntje drink ik er minder om en lekker eten laat ik ook niet staan. Dan vliegt het er aan alle kanten aan. Maar er is een verschil tussen fanatiek en fanatiek: mannen die eventjes honderdzestig kilometer lopen, of tochten van tweehonderd kilometer in een keer uitlopen. Daar begin ik niet aan, dan ben ik niet meer aanspreekbaar vrees ik.’ n havana

19

recensies

Expo

Het democratische foto-album Fonds BKVB t/m 23 april HHHHH

Cd

The Strange Boys Be Brave (Rough Trade) HHHHH

Nightlife

Miko presents New House Collective

11 maart, Sugarfactory Wel gaan Groovy, melodische dance met een house-twist. Bij Miko weet je dat je lekkere muziek kunt verwachten. Tot vijf uur ’s ochtends uit je dak gaan met een groep vrienden in de Sugarfactory. Elke Amsterdamse student moet dit een keer gedaan hebben! Niet gaan Je bent een keer losgegaan in de Sugarfactory en dat zie je jezelf geen tweede keer doen.

Muziek

Nadja Filtzer

11 maart, Paleis van de Weemoed Wel gaan Nadja is cabaretière, actrice en zangeres bij verschillende muziek- en theatergezelschappen. Vanavond zingt ze met hart en ziel in verschillende talen en genres. Fijn om een avond in een andere wereld te verkeren. Niet gaan Jouw eigen wereld is al leuk genoeg, daar heb je geen zangeres voor nodig! Wat Hans Aarsman is een tikkeltje verzuurde ex-fotograaf. Hij vond zichzelf als plaatjesklikker niet boven de massa uitstijgen en dus hing hij zijn fototoestel aan de wilgen. Werkloos, wat te doen? Onder het motto ‘wat je zelf niet kunt, moet je bekritiseren’ beschrijft hij in de Volkskrant wekelijks waarnemingen van doldwaze of soms foutieve nieuwsfoto’s. Denk: ‘Wat gek, dat hoopje natuurrampslachtoffers ligt er wel heel mooi bij. Dat moet in scène gezet zijn.’ Verder heeft zijn fotostop ertoe geleid dat Aarsman een obsessie ontwikkelde voor andermans geschoten amateur-plaatjes. Voor de expositie Het democratische foto-album in het pand van fonds BKVB treedt hij op als curator; Aarsman duikelde zes eigenaardige fotoalbums op. Waarom wel Hoogtepunt van de tentoonstelling is het fotoalbum van Rick, een niet per se onaantrekkelijk heerschap van 26 jaar. Rick heeft na ruim een kwart eeuw levensgenieten nog steeds geen vrouwpersoon gevonden om zijn leven mee te delen. Wat Rick wel in overvloede heeft: platonische vriendinnen. Sexy bruinharige gebronsde dames, een bijzonder roodharig exemplaar met blauwe ogen, ondeugend kijkende meisjes in witte jurken. Rick heeft foto’s verzameld van zijn beslommeringen met de dames en hen gevraagd wat ze van hem vinden. Een specifiek commentaar: ‘Rick interesseert zich altijd in wat me bezighoudt ook al vraagt hij er niet specifiek naar.’ Ander bijzonder album: een boekje gemaakt voor Aarsmans dementerende moeder, zodat ze onthoudt wie haar familie is en waar in het verzorgingstehuis ze kan koffieleuten. Waarom niet Op de dag na de opening was het betreden van het pand nu niet bepaald als wegglijden in een warm bad. Een drukgebarende dame achter de gesloten glazen deur: ‘Wat is er?’ Ik: ‘Ik kom voor de expositie.’ Zelfde dame, nu met een uitdrukking die oprechte irritatie en verbazing verried: ‘Oké.’ Daarna was het licht in de expositieruimte defect. Zuchtend en steunend werd het knopje gezocht (op de balk bij het raam). Maar dan: licht aan, medewerkers weg; genieten. En heel erg gratis! n Kim Bos

20

havana

Wie The Strange Boys, een jonge vierkoppige garagerockband uit Austin, Texas. Vooral in Amerika doen de mannen het goed. Zo goed dat platenmaatschappijen elkaar in de haren vlogen en ruzie maakten om wie dit nieuwe album mocht uitgeven. Wat Bij het horen van Be Brave, het derde studioalbum van The Strange Boys, denk je direct: is dit echt nu opgenomen, anno 2010? Of stiekem veertig jaar geleden? Waarom wel Vanaf de eerste minuut word je verrast. Opener ‘I See’ begint met een mondharmonica. Niet helemaal zuiver maar dat past goed bij het nummer en de meeslepende sfeer. Het doet denken aan The Libertines. De titelsong ‘Be Brave’, een vrolijk gitaardeuntje, klinkt erg jaren zestig. Het achtergrondkoortje en de saxofoon nemen je mee terug in de tijd. Het klinkt rauw, dynamisch en soms heel intens. De band heeft een duidelijk eigen sound, herkenbaar uit duizenden. Het klinkt misschien niet allemaal even vast maar de nummers zijn goed geschreven, bondig en pakkend. Over de opbouw is nagedacht. Een mooi voorbeeld is ‘A Walk On The Beach’: het begint ingetogen, maar eindigt als een voetjes-van-de-vloernummer. Be Brave is een dynamisch album, divers van geluiden. Dit komt door de juiste keuze van verschillende instrumenten. Piano, akoestische gitaar en mondharmonica wisselen elkaar af. Als luisteraar word je elke minuut weer verrast met een nieuw geluid. Waarom niet Zanger Ryan Sambol heeft een stemgeluid waar je van moet houden. Het is niet zuiver, het klinkt rauw en je hebt het idee dat hij elk moment instort of in huilen uitbarst. Natuurlijk hoort het bij de stijl van The Strange Boys. Maar als je er een half uurtje naar moet luisteren – want zo kort is de cd – dan ben je er ook wel klaar mee. Daarnaast klinkt Be Brave wat braaf. In tegenstelling tot zijn voorgangers bevat dit album geen flinke adrenalinenummers. Het klinkt helaas allemaal wat soft. Maar The Strange Boys heeft zeker potentie om binnenkort in het rijtje van The Strokes, Arctic Monkeys en Kings Of Leon neergezet te worden. Een superband in wording. n Miriam Bons

Cabaret

Comedy Explosion

11 t/m 13 maart, Comedy Theater in de Nes Wel gaan Claudia de Breij, Javier Guzman en vele andere bekende cabaretiers zijn begonnen bij de Explosion. Een vaste groep cabaretiers toert in wisselende samenstelling door het land. Je weet dus nooit wie er op het podium staat. Heb je zin in een avondje verrassende comedy? Gaan! Niet gaan Je wilt van tevoren weten waarvoor je een kaartje koopt.

Film

La Danse

14 maart, Rialto Filmtheater Wel gaan Film van documentairegrootheid Frederick Wiseman over het ballet van de

Parijse Opéra. Wil je weten hoe het er achter de schermen aan toe gaat bij een van de grootste dansgezelschappen van de wereld? La Danse onthult geheimen over deze boeiende wereld. Niet gaan Je houdt niet van dans en hebt geen interesse in geheimen van een balletgezelschap waar je nog nooit van gehoord hebt.

Muziek

De Bevers

14 maart, Café Pakhuis Wilhelmina Wel gaan Goedkoop en lekker eten terwijl je luistert naar covers van bekende nummers. De Bevers staan erom bekend alle muziekstijlen in hun repertoire op te nemen. Gegarandeerd dat jouw favo lied langskomt tijdens het optreden! Niet gaan Als je jouw favo band wilt horen spelen dan zet je de cd op of ga je naar het concert, coverbands zijn niet jouw pakkie an.

Muziek

Blood Red Shoes

17 maart, Paradiso Wel gaan Blood Red Shoes is een punky duo bestaande uit Steven Ansell en Laura-Mary Carter. In 2007 hebben ze tijdens London Calling Paradiso platgespeeld en sindsdien zijn ze een bekende in de Amsterdamse punkwereld. Nog nooit van gehoord? Denk aan een mix van Queens of the Stone Age, Pixies en PJ Harvey. Niet gaan Jij luistert liever naar Nick en Simon.

zwart-wit

Beeld Hans van Vinkeveen

eten

Made in Italy Bij restaurant De Italiaan in Oud-West is zelden een tafeltje leeg. Maar ze serveren er dan ook a taste of Italy… met veel knoflook.

Sommigen (lees: bewoners) noemen de Bosboom Toussaintstraat de mooiste straat van Amsterdam. Misschien is dat wat overdreven, maar pittoresk is deze straat in Oud-West zeker. Voorheen zat restaurant Bosboom pal tegenover zusje restaurant Toussaint. Toussaint heeft standgehouden, maar Bosboom heeft sinds een jaar plaatsgemaakt voor De Italiaan. Sfeer Op afstand doet De Italiaan denken aan een gezellig tuinfeest in de zomer: in de bomen hangen lampjes en de houten banken staan buiten al klaar. Binnen is het klein, maar knus. Rood, bruin en zwart zijn de kleuren van dit restaurant. Leukste plek is het nisje op de eerste verdieping waar je met z’n vieren zo goed als afgescheiden van de andere gasten kunt eten. Publiek Wat in Oud-West woont, wat in Oud-West eet: gezinnen, stelletjes, ouderen, yuppen en groepen. Sommigen komen een uurtje voor een pizza, anderen tafelen de hele avond. Menu De Italiaan heeft, zoals je mag verwachten met die naam, een aantal klassieke Italiaanse gerechten op de kaart staan. Om erin te komen nemen we de bruschetta al pomodoro. 3,50 euro is niet goedkoop voor een sneetje brood, maar de topping van verse tomaatjes en een vleugje knoflook blijkt erg lekker. Er zit ook een aantal klassiekers tussen de hoofdgerechten: tagliatelle met zwarte truffel of spaghetti met rode peper,

knoflook, gamba’s en vongole. Dit laatste smaakvolle gerecht staat bol van de knoflook. Overigens ziet de pizza crudo uit de steenoven op het bord van onze buurman er ook erg smakelijk uit; wellicht iets voor de volgende keer. Tot slot één panna cotta voor twee personen. De stevige Italiaanse pudding met karamelsaus en verkruimelde pistachenoten is na het uitgebreide tafelen meer dan genoeg voor ons tweeën. Bediening De mannen staan in de keuken, de vrouwen in de bediening. De serveersters zijn snel, spontaan, informeel en nemen de tijd om te vertellen wat er op je bord ligt. Jammer Zomaar binnenvallen op een vrije avond maakt de kans op een tafeltje erg klein. Dit restaurant zit zo goed als altijd vol, dus een paar dagen van tevoren bellen is slim. Kortom Een klein stukje Italië in OudWest. De traditionele gerechten zijn een aanrader, al elimineert de knoflook de verdere uitgaansplannen van de avond. Prijs De kleine hapjes, voorgerechten en nagerechten zijn relatief prijzig, maar wel het proberen waard. Pasta’s en pizza’s zijn er al voor dertien euro, vlees eet je vanaf 16,50 euro. n Merel Straathof Waar Bosboom Toussaintstraat 29 1054 AN Amsterdam 020-6836854 Op maandag gesloten

‘Op hoge hakken een mooie kont’ Kimm van de Poll (21), vierdejaars sport, management & ondernemen Muziek ‘Lenny Kravitz. Zijn nummers gaan altijd over de liefde. Ze brengen mooie herinneringen naar boven aan interrailen met een vriendinnetje. Niet om aan te horen vind ik standaard homomuziek als Abba, Luv’ en Jamai: te vaak gehoord.’ Hebbeding ‘Schoenen met hoge hakken. Ik draag ze sinds ik op deze school kwam en me verbaasde over al die slonzig uitziende mensen. Je bent op hakken langer, je benen en kont zijn mooier en je houding trotser. Je ziet er vrouwelijker uit. De haklengte heb ik langzaam van vijf naar twaalf centimeter verhoogd. Nee, hoger ga ik niet.’ Film ‘De Spaanse versie van [REC], de engste film die ik ooit heb gezien, over een hermetisch afgesloten huis, waarin mensen door een virus aan het moorden gaan. Ik gil, duik weg, durf niet meer alleen naar het toilet. En de moordenaar moet dood anders blijf ik bang. Snakes on a Plane, die film was zo slecht.’ Tv ‘My name is Michael, de talentenjacht voor de musical over Michael Jackson. Die kinderen in glitterpakjes zijn zo schattig. Ik wil er zelf wel een met van die kleine vlechtjes. Goede tijden, slechte tijden is stompzinnig en vooral irritant omdat mijn moeder – die ooit heel actief was – en haar vriend er trouw elke avond op de bank naar kijken.’ Boek ‘Vet cool is Het verrotte leven van Floortje Bloem van Yvonne Keuls: seks, onderdrukking en geld. Ik las het toen ik negen was. Zielig voor dat meisje, al kon ik me niet voorstellen dat je er zo intrapt

bij een jongen. De zeven eigenschappen van effectief leiderschap van Stephen Covey is tijdens de opleiding te vaak opgehemeld en lees ik nooit meer.’ Sport ‘Tennis. Dat heb ik op hoog niveau gespeeld tot ik op mijn zestiende uit huis ging en alles zelf moest betalen. Beuken op de tegenstander, een rally uitdenken zodat je een winner slaat. En ik droeg de vetste tennispakjes. Goed tennis is mooi omdat het heel moeilijk is. Bij korfbal mag je niks. Ik zou er mijn power niet in kwijt kunnen.’ Moment ‘Mijn afstuderen, daar ben ik trots op. Ik heb het vanwege de thuissituatie zelf moeten betalen met leningen en werk in de nacht. Ik ben hierdoor veranderd, zet door en ben niet bang om mijn mening te geven. Nee, het is geen leermoment. Hard werken kan iedereen, je ontspannen is veel moeilijker. Ik heb ook altijd een schuldgevoel als ik geld uitgeef. Een domper is de studielening, waarvoor je duizenden euro’s rente betaalt. De meeste waanzinnige betaling aan een bank die er is.’ Stokje ‘Ik geef het stokje aan ALO-student Lynn Mager, over wie ik heb gehoord dat zij kleurrijk is in haar mening en vaak met inhoudelijke ideeën komt.’ n Hans van Vinkeveen

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar [email protected]. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. havana

21

varia check ook

Havana begint aan zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief.

15 havanaweb.nl

• Vijf studenten en een stafmedewerker vertellen aan Havana over hun coming out. Een van de zaken die in het artikel naar voren komt is dat er volgens de geportretteerden geen behoefte is aan speciale ‘homodingen’ op de HvA. • Co Adriaanse – oud-HvA-student – is net ontslagen als coach van Ajax. Havana vroeg voetbalkenner en pabomedewerker Jim Grigoleit hoe hij ertegenaan kijkt. Grigoleit benadrukt dat de autoritaire aanpak van Adriaanse niet meer van deze tijd is. ‘De jonge spelers worden steeds mondiger. Wellicht moet je daar als coach meer naar luisteren. De autoritaire aanpak werkt niet altijd.’ • De major-minorstructuur bestond in 2001 nog niet. Op de HvA moeten alle studenten zogeheten keuzevakken doen. Welke keuzevakken zijn in 2001 populair? Acute hulpverlening, stressreductie, Spaans en alternatieve geneeswijzen. De minst populaire vakken? Duits, Euriëntatie (klinkt vaag en dat was het ook), law of the European union. Aanmelden voor een keuzevak kan sinds kort via Internet. Dar is een speciale – heel dure – applicatie voor ontwikkeld. • De zeven verschillende locaties van de HvA hebben sinds kort allemaal een driecijferig alarmnummer. Bij onraad in de Leeuwenburg kun je 3000 bellen en op de Tafelbergweg toets je 888 in. Bestaat dat nu nog? • Op de locatie Leeuwenburg kun je bij de audiovisuele dienst een digitale camera lenen. Er zijn er vier aangeschaft. Tamelijk dure dingetjes; zo’n camera kost drieduizend gulden. In praktijk blijkt het voor studenten lastig om zo’n apparaat te lenen want docenten hebben voorrang. Daarom geven sommige instituutsdirecteuren aan hun studenten toestemming om zo’n ding te huren bij een winkel. Dat kost 7500 gulden voor een paar maanden. • Havana bereidt een artikel voor over idealistische studenten. Die zijn niet zo makkelijk te vinden en daarom staat er een oproep in de krant: ‘Wanted: idealisten.’ Veel reacties? Nou nee, te weinig om er een doortimmerd artikel van te maken. n Paul van de Water

22

havana

hva-agenda

HvA to do’s

Kersverse commissie

Euriëntatie December 2001

gekeurd

Vuvuzela ‘Ik schaam me voor Almere’ De PVV is bij de gemeenteraadsverkiezingen in Almere met negen zetels als grote winnaar uit de strijd gekomen. Havana en Campus TV peilden de meningen over de grootste partij in de polderstad bij pabostudenten. ‘Ik schaam me kapot voor deze gemeente.’

Solliciteren met vlotte babbel Waarom nog schriftelijk solliciteren als het ook via een leuk filmpje kan? Volgens twee HvA-studenten is de video-cv dé toekomst. Met hun bedrijfje Cv Works maken ze videoboodschappen die iedere werkzoekende aan een baan moeten helpen.

Of Nederland het WK in ZuidAfrika gaat winnen valt nog te bezien, maar dat de Zuid-Afrikaanse vuvuzela tijdens het WK Nederland gaat veroveren is welhaast zeker. Veel voetbalfans zagen zich afgelopen juni voor een raadsel gesteld. De wedstrijdbeelden van de Confederations Cup gingen gepaard met een mysterieus en onophoudelijk gezoem. Alsof commentator Jeroen Grueter zich omsingeld wist door een zwerm woedende wespen. Met veel moeite slaagde Grueter erin zijn stem boven het lawaai uit te laten komen: ‘Er is niets mis met uw televisie. Wat u hoort zijn tienduizenden ZuidAfrikaanse toeschouwers die op een toeter blazen.’ Nederlands eerste kennismaking met de vuvuzela was een feit. In de daaropvolgende dagen openden vrijwel alle kranten een offensief tegen deze ‘helse kabaalmachines’ die absoluut van het WK geweerd moesten worden, zoals ondermeer bondscoach Bert van Marwijk betoogde. Het protest was tevergeefs. De vuvuzela is voorbestemd om hét symbool te worden van het WK in Zuid-Afrika, en Nederland zal deze zomer bedolven worden onder een berg oranje toeters. Een vooruitzicht waar ik persoonlijk bijzonder vrolijk van word. Zo stel ik me voor hoe iedereen na een overwinning van Oranje al toeterend de straat op rent. Prachtig toch? En dus besloot ik, vooruitlopend op onze aanstaande zegereeks, alvast een vuvuzela aan te schaffen. Al snel kwam ik erachter dat dit ‘typisch Afrikaanse’ instrument feitelijks niets meer is dan een lange plastic trechter, die maar één toonhoogte voort kan brengen. Eigenlijk niet veel bijzonders dus. Ik had mijn negatieve recensie al bijna klaar toen een vriend van me erachter kwam dat, als je op een bepaalde manier blaast, de vuvuzela verandert in wat je gerust de misthoorn van de Titanic mag noemen; een hoorn die een geluid van een apocalyptisch kaliber voortbrengt, dat door iedereen in de omgeving als bijzonder storend wordt ervaren. Behalve – en hier komt de crux – voor degene die erop blaast. Het is allicht kinderachtig, maar lawaai maken blijft een leuke bezigheid. Juist als andere mensen zich eraan storen. De gevolgen zijn helder. Zodra een van je vrienden voor het WK een vuvuzela koopt, ben je welhaast gedwongen er zelf ook een te kopen. Als Nederland op 14 juni aftrapt tegen Denemarken, zitten zestien miljoen Nederlanders klaar om zo hard mogelijk op hun vuvuzela te blazen. Wil jij de enige zijn die dat lijdend moet aanhoren? n Sebastiaan van de Water

Tijdens de algemene introductie van de HvA vindt elk jaar eind augustus een festivaldag plaats met als afsluiter een groot feest. Kan dit volgens jou beter? Grijp dan nu de kans om lid te worden van de Kersverscommissie. Dan mag je meedenken over de dj’s en het dagprogramma. Maar daarbij houd je je ook bezig met sponsoring en promotieacties. Aanmelden en meer informatie: kersvers@ asva.nl of www.asva.nl 12 maart

Mijn wereld in Amsterdam Mijn wereld in Amsterdam van Sharog Heshmat Manesh (docent bij Maatschappij & Rech) is het resultaat van een meerjarig fotografieproject, waaraan tweehonderd islamitische jongeren uit Amsterdam hebben meegewerkt. In combinatie met verhalen creëren de foto’s een weergave van de positie en het dagelijks leven van de jongeren. Zie ook pagina 15. Boekpresenatie 16.00 uur tot 18.00 uur, Wibautstraat 80-86, lokaal B3.02. Aanmelden: Ragini Fit, 020-5488203 of [email protected] 15 maart

Is onderwijs een zorginstelling? Aanleiding voor dit debat is de presentatie van Het Amsterdams Manifest Passend Onderwijs. Suzanne Bögels (hoogleraar orthopedagogiek UvA), René Peeters (bestuursmanager Openbaar Onderwijs Amsterdam West binnen de ring), Edith Hooge (lector school en omgeving in de grote stad HvA) en Lodewijk Asscher (wethouder onderwijs, ovb), zullen hun visie geven over passend onderwijs en het manifest en met elkaar in discussie treden onder leiding van Pieter Hilhorst. 20.00 uur tot 22.00 uur, zaal open 19.45 uur, De Balie, Kleine-Gartmanplantsoen 10. Aanmelden www.hetabc.nl/aanmeldingdebat 26 maart

Kohnstammlezing De elfde Kohnstammlezing heeft als thema ‘het belang van emotioneel kapitaal’. Tijdens deze lezing zal Christien Brinkgreve, hoogleraar sociale wetenschappen aan de Universiteit van Utrecht, wijzen op het belang van emotioneel kapitaal, het vermogen om gedrag en emoties te beheren. Vandaag de dag wordt een groot beroep gedaan op zelfsturing en zelfbepaling. Juist nu is het dan ook belangrijk om dit vermogen goed te ontwikkelen. Volgens Brinkgreve moeten zowel de ouders als de school zich hiermee bezighouden. 15.00 uur, Aula van de UvA, Singel 411. Aanmelden www.fmg.uva.nl/pedagogiekenonderwijskunde.

weekgast

Andrea Mooij (23, derdejaars technische bedrijfskunde) loopt stage in Kenia bij de South African Synthetic Oil Limited (SASOL), een internationaal chemiebedrijf. Ze werkt aan een onderzoek over zonnepanelen.

Maandag 1 maart Ik ben hier nu een maand en ik ben nog steeds niet aan het tijdsverschil gewend. In Kenia is het twee uur later dan in Nederland maar toch word ik om zes uur al wakker. Ik vind het niet heel erg; zo heb ik ‘s ochtends de tijd om rustig wakker te worden. Met het onderzoek dat ik ga doen wil ik erachter komen wat de mogelijkheden wat betreft zonne-energie zijn voor de inwoners van Kitui, een district in Kenia. Er is veel armoede in Kenia, energie is belangrijk om de welvaart te bevorderen. Hierdoor kan bijvoorbeeld ook ’s avonds – na zeven uur, als het donker is – gewerkt en geleerd worden. Vandaag gaan we naar een middelbare school om hun zonnepanelensysteem te bekijken. Tot mijn verbazing heeft een aantal mensen buiten de stad al zonne-energie. Het is vakantie dus de school is helemaal verlaten. Heerlijk rustig maar helaas is er niemand aanwezig die de sleutels heeft van de klaslokalen of ons iets kan vertellen over het systeem. We moeten het doen met een rondleiding langs de gebouwen.

Dinsdag 2 maart We zijn nog steeds in Zombe, het dorpje waar de middelbare school zich bevindt. Omdat de bus alleen om vier uur ‘s ochtends vertrekt moesten we een nachtje blijven slapen. Gelukkig is er vandaag markt en gaat er om vier uur ’s middags weer een bus terug. De busreis gaat door de bergen en we slingeren van links naar rechts. Onderweg stopt de buschauffeur vijf minuten om ons even te laten genieten van het prachtige uitzicht dat we hebben vanaf de berg. Nadat we wat foto’s hebben gemaakt en de bus is bijgevuld gaan we verder. Door middel van interviews ga ik de behoeften van bewoners, verschillende gemeenschappen en scholen in kaart brengen. Of ze energie nodig hebben om een lampje te laten branden of om er een heel leslokaal met computers op te laten draaien. Vanuit die behoefte ga ik kijken naar de mogelijkheden. Wat er te koop is, wat het kost en hoe het gefinancierd kan worden.

Woensdag 3 maart Vandaag gaan we naar Nyumbani Village. Dit is een dorp zo’n veertig kilometer van Kitui, dat voor een groot deel gesponsord is door de overheid. Hier haalt een landbouwbedrijf door middel van zonne-energie water uit de grond. De mensen zijn erg vriendelijk en we krijgen een rondleiding. Het veld wordt vochtig gehouden door een plastic buis waar water door stroomt, dat er uit drupt door kleine gaatjes. De buis is aan het einde van het veld vastgeknoopt om een stokje. Simpel maar effectief; mooi om te zien. Hier kunnen we in Nederland nog wat van leren. Het is hier echt ontzettend warm, maar gelukkig niet continu. Drie jaar geleden ben ik ook al in Kenia geweest – voor mijn mbo-studie – dus ik wist wat ik kon verwachten.

Donderdag 4 maart Vandaag ben ik op kantoor gebleven en heb een aantal interviews aangepast. Daarnaast hebben we veel vergaderd. Samen met negen andere Nederlandse studenten en een Keniaans echtpaar zitten we in een soort complex met een pleintje voor de deur. Op de begane grond zijn woningen. De omgeving hier is ontzettend mooi. Vanuit huis hebben we een prachtig uitzicht op een heuvellandschap. Ons huis is net een dierenwinkel; hagedissen, mieren, muizen en muggen hebben een plekje in ons huis veroverd. Met de studenten hebben we een gezamenlijke boodschappenpot. Ook hebben we een kookschema; iedere dag kookt iemand anders. Helaas is de keuze voor producten hier klein. We kunnen kiezen uit aardappel, pasta of rijst. Dit vullen we dan aan met tomaat, paprika, wortel en ui. Voor vlees kunnen we kiezen uit gehakt of kipworstjes. Best lekker, maar ik mis de ovengerechten wel. Een pizza of afgebakken stokbroodje zou er wel ingaan!

Vrijdag 5 maart Er rijdt hier in de stad geen bus. Ik loop dus heel wat af, en de Kenianen hebben een ander beeld van ‘ver’. Pas vanaf een uur lopen hebben ze het over een lange afstand. Als ik dan eindelijk bij een instantie ben aangekomen is het vaak zo dat je een afspraak moet maken om informatie te krijgen. Dit kost dus ontzettend veel tijd, en daar nemen ze het niet zo nauw mee hier. Als Kenianen zeggen dat ze over tien minuten bij je zijn, kun je er rustig van uitgaan dat dat pas over een uur is. Daarnaast merk ik dat ze het belangrijk vinden om aardig te zijn. Kenianen zeggen bijna altijd ja op een vraag. Dit betekent voor hen trouwens niet dat ze een verplichting hebben. Erg ingewikkeld. Ik ben me op dit moment aan het voorbereiden om het veld in te gaan. Ik zal de komende tijd mensen gaan interviewen op het platteland, die zonder stroom zitten. Ik hoop dat ik goed in kaart kan brengen wat mensen willen en ze advies kan geven. n

havana

23

afstuderen

Marloes Zutt (21)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Bedrijfswiskunde

Onderwerp ‘Ik zit net een weekje bij Zwitserleven, het pensioenslabel van Reaal, in Amstelveen. Ik word nu ingewerkt in de systemen en begrippen. Straks ga ik meewerken aan de implementatie van een klant in het systeem van Zwitserleven. Deze klant heeft zo’n 550 medewerkers. Alle pensioengegevens van deze medewerkers moeten worden overgezet vanuit een systeem van Reaal Verzekeringen naar de administratie van ons systeem. En dat zonder dat de klant daar iets van merkt. Tijdens mijn stage maak ik verschillende pensioenberekeningen, zoals eindloonberekeningen, middelloonberekenin24

havana

gen, indexaties en reserveberekeningen. Met behulp van deze handberekeningen voer ik controles uit. Met deze stage wil ik de wereld van pensioenen en levensverzekeringen leren kennen. Daar wil ik verder in na mijn studie. Ik ben altijd gek geweest op het maken van rekensommetjes. Met cijfers puzzelen ligt me gewoon goed, ook al had ik geen extreem hoog cijfer voor wiskunde op de middelbare school. Pensioenen vind ik interessant en ik ben iemand die op kantoor hoort. Voordat ik met bedrijfswiskunde begon, heb ik anderhalf jaar bewegingswetenschappen gedaan.

Dit bleek meer een interesse dan een beroepkeuze. Ik wilde toch de wiskundekant op en ben blij met mijn keuze. Ik vind het niet eentonig, maar juist heel leuk om de hele dag achter een computer met getallen bezig te zijn.’ HvA+ ‘Zo’n project bij een bestaand bedrijf levert goede input en je kan hier veel van leren.’ HvA – ‘We krijgen weinig les en een project is niet meer dan een korte opdrachtbeschrijving en dan zelfstandig aan de slag. Er mag wel wat meer uitdaging in zitten.’ n Gijs Hardeman