havana #05 strips en cultuur Buitenland Iedereen wil, bijna niemand gaat Reportage Dam tot Damloop Weblogs Waarom bloggen als je kunt twitteren?

havana

Reportage

Dam tot Damloop

Buitenland

Iedereen wil, bijna niemand gaat

#05

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 23 september 2009

Weblogs

Waarom bloggen als je kunt twitteren?

n e s stripuur cult

-advertentie-

inhoud

10

11

dam tot damloop

interview

Gloeiende blaren

‘Kritiek Amstelcampus is drie jaar oud’ Critici van de Amstelcampus kregen in Havana de Met 500 deelnemers verschenen HvA en UvA aan de start van de Dam tot Damloop – en pikten en passant de eerste plaats bij de wedstrijdteams. Havana liep de volle 16,1 kilometer mee en proefde de sfeer van het grootste hardloopevenement van Nederland. Gijs Hardeman Halftien, zondagochtend. De eerste studenten en medewerkers verzamelen zich in hun rode wedstrijdshirts bij de School for Humanities and Social Sciences aan de Prins Hendrikkade. Hier probeert de fotograaf alle deelnemers op één foto te krijgen. Verder is het vooral wachten op de wandeltocht naar de vrachtwagens voor de bagage. Met vijfendertigduizend deelnemers voor de normale run – de avond ervoor was er een night run – is het even zoeken, maar daarna kunnen de vierhonderd eindelijk naar het startvak. Dit jaar doen UvA en HvA voor het eerst gezamenlijk mee aan de Dam tot Damloop. De universiteit en hogeschool lopen mee in de Goede Doelenloop voor het Emma Kinderziekenhuis, waarvoor ze meer dan 13.000 euro ophaalden. Om tien over halftwaalf geeft Robert ten Brink, ambassadeur van het Kinderziekenhuis, het startschot en de rode menigte komt op gang. Op weg naar Zaandam. Hopen op een blaarvrije toer. De massa telt net zo veel fanatiekelingen als enthousiaste recreanten. En dat levert een grote variatie aan lopers

op. Snelle ervaren lopers die de gehele race aan het inhalen zijn en groepjes die vrolijk kletsend de tocht volbrengen. Sommigen zijn op het laatste moment vergeten om hun sleutels of kleingeld af te geven, wat een klungelig geluid maakt tijdens het hardlopen. Anderen hebben twee bidons onhandig op hun rug gesnoerd, zodat ze twee kilo extra meezeulen. Het mag de pret niet drukken.

Muziek en volk De eerste drie kilometers zijn saai, op de IJtunnel na waar iedereen begint te juichen in verband met de galm. Na de tunnel worden als bezigheidstherapie regels bedacht. Er mag geen rood shirt meer voorbijkomen en elk rood shirt in de verte is het volgende doel. Is dat trouwens al de eerste hardloper die begint te wandelen? Gelukkig geen HvA’er, dat zou slecht zijn voor het moraal. Kijk, daar doemen de eerste bandjes op. Het wordt sfeervoller en zelfs gezellig. Zeven kilometer alweer. Bijna op de helft. Dat is toch niet de eerste blaar die zich aandient? Concentreren op de muziek! Die maakt het lopen een stuk makkelijker. Hoe harder de

beat, hoe sneller de pas. Drinken. AA of water? Allebei dan maar, ook al kost het een paar meter extra. Moet er eigenlijk niet wat eten in? Ah daar: fruit. Nog vijf kilometer. Geen tijd om de schoenen losser te doen, de veters zitten te strak en de blaren gloeien. Geen tijd aan verspillen. Nu draait het om seconden pakken. Nog maar vier kilometer! Spieren beginnen ook pijn te doen. Beide

ruimte om hun kritiek op het nieuwbouwproject van de

tijd binnen het uur en bij de vrouwen net iets meer dan dat uur. Eva Lems is ‘onze’ snelste vrouw met één uur en tien minuten, maar zij is helaas niet ingedeeld bij het wedstrijdteam (tien lopers waarbij de snelste vijf tijden tellen). En dat kost dit team de titel, want in het klassement worden de dames tweede, op twee minuten van de nummer één. Aan de ene kant is het zuur, maar eigenlijk wel

hogeschool te uiten. Deze week reageert Paul Doop, vicevoorzitter van het College van Bestuur. ‘Het gaf mij het idee van een opgewarmde prak eten.’ Thijs den Otter Havana publiceerde onlangs opiniestukken waarin de HvA op de korrel werd genomen over de Amstelcampus. Lector Willem van Winden ziet een gebrek aan onderwijskundige visie, actiegroep Kingkong ziet een gebrek aan stedenbouwkundige visie. U was niet blij. ‘Het is kritiek van drie jaar geleden. Daarnaast ben ik niet gecharmeerd van het tijdstip waarop het verhaal van Van Winden werd afgedrukt. In een week waarin wij het hogeschooljaar openen, waarin wij onze onderwijstoekomst koppelen aan de Amstelcampus, komt Havana met dat stuk en een cover waarop de puinbak aan de Wibautstraat is te zien. Natuurlijk is er een onderwijsvisie. De Amstelcampus moet een ontmoetingsplaats worden voor studenten, voorzien van alle moderne gemakken, waar werkgroepen terechtkunnen, maar je ook in een kleine ruimte kunt studeren. En wie weet moet de campus zelfs wel 24 uur per dag, zeven dagen in de week open. Daar is allemaal rekening mee gehouden.’

Snelste loper: HES-student Michiel de Ruiter, met een monstertijd van 53 minuten kuiten en het linkerbovenbeen. Kom op! Dichter bij de finish, dus steeds meer muziek en volk. De laatste drie kilometers vliegen voorbij. Maar wat duurt die laatste kilometer lang! O, die is eigenlijk elfhonderd meters lang. Hé, eindelijk bekenden die aanmoedigen, sprintje dan maar. Nog maar honderd meter. Finish. Lucht!

Zuur ‘Wat was jouw tijd?’ is achteraf de meest voorkomende vraag die in de HvA/UvA-tent wordt gesteld. Paul Doop (vicevoorzitter College van Bestuur) deed het in 1:27:31, een minuut onder zijn doelstelling. ‘Ik ben eigenlijk enorm verkouden en heb gelopen met Vicks op de borst. Gelukkig heb ik onderweg geen last gehad.’ Anderhalf uur is een mooie prestatie, maar het komt niet in de buurt van de snelste tijden. Bij de heren praat je pas mee met een

terecht. Eva werkt namelijk op de VU… De snelste loper bij de heren maakt gelukkig wel onderdeel uit van een wedstrijdteam en dat is maar goed ook. Michiel de Ruiter (HES, vierdejaars) loopt zichzelf met een monstertijd van 53:49 naar de tweede plaats bij de mannen overall en heeft een groot aandeel in de eerste plaats die UvA/ HvA uiteindelijk pakt. ‘Ik ben erg voorbarig gestart; na tien kilometer heb ik een tandje lager moeten schakelen. Bij deze afstand moet je de eerste vijf kilometer niet te hard lopen, want dan kom je jezelf tegen bij de twaalfde.’ De Ruiter loopt bij de Nederlandse top van de 1500 en 3000 meter, dus is op deze afstand niet erg bekend. ‘Ik heb hier niet voor getraind, dit is puur voor de fun. Deze loop heeft iets extra’s. Je kan om je heen kijken en hoeft niet zo geconcentreerd te lopen. Het seizoen is ook over, dus nu kan dat wel.’ n

Mosterd na de maaltijd dus? ‘Ja. En dat verhaal van Kingkong ook. Dat was echt oud nieuws. Ik heb de Amstelcampus nu drie jaar in portefeuille. Toen ik hier kwam, stonden hogeschool, stadsdeel en

havana

buurt inderdaad met de ruggen naar elkaar toe. Daar hebben we vervolgens veel tijd in gestoken. We hebben de buurt juist betrokken. En we luisteren ook: we wilden een schoolgebouw in de Boerhaavestraat, maar op verzoek van de buurt onderzoeken we nu of er in plaats daarvan studentenwoningen kunnen komen. Als het kan, doen we het zo. Maar het lukt nooit om iedereen tevreden te houden.’ Bij Kingkong is men vooral boos over de sloop van het oude Wibauthuis. ‘Dat is twee jaar geleden gebeurd! Ze komen met het verwijt dat we architectuur uit de wederopbouw hebben gesloopt en dat zulke gebouwen ontbreken in de stad. Dat is niet waar. Het Wibauthuis was een enorm kantoorpand. We hebben gekeken of we het in onze plannen konden gebruiken. Dat bleek niet het geval, en dus zijn we gaan slopen: de stad is geen museum. Maar van de architect van het Wibauthuis – Norbert Grawonski – staat op het Roeterseiland een schoolgebouw en dat wordt voor de UvA gerenoveerd. Zie het Amstelgebouw, zie het Kohnstammhuis: gebouwen met geschiedenis, die wij weer terugbrengen voor gebruik in de stad.’

Over het nieuwe Wibauthuis en de gerenoveerde gebouwen krijgt de HvA te horen dat het met de rug naar de omgeving staat gekeerd: de panden monden uit op binnenpleinen aan de achterkant. ‘Alle gebouwen krijgen, als dat kan, op de begane grond een glazen pui. Daarmee wordt het tegendeel waar: ze worden transparant. Gebouwen in de stad hebben eigenlijk geen achterzijde meer. Bij het Kohnstammhuis komen twee ingangen terug aan de Wibautstraat, terwijl de laatste jaren de mensen alleen aan de achterkant naar binnen gingen. Het nieuwe Wibauthuis is zelfs in tweeën gesplitst zodat de Boerhaavestraat weer doorstroming krijgt. En we hebben de sporthal een meter of dertig verschoven, zodat een mooi speelplein ontstaat.’ Maar wat heeft de buurt aan al die HvAgebouwen? ‘Er worden allerlei andere activiteiten binnen de campus georganiseerd. Er is een grand café gepland op de begane grond, er komt

Over projectontwikkelaars gesproken: eerder dit jaar brak de hogeschool met projectontwikkelaar Trimp & Van Tartwijk. Van Winden en Kingkong vinden beiden dat de HvA zich te veel aan die club heeft uitgeleverd. Loopt er nog een claim van Trimp & Van Tartwijk tegen de HvA? ‘Ik wil eigenlijk alleen vooruitkijken. Terugblikken heeft weinig zin. Wat Trimp & Van Tartwijk betreft: ze hebben geen claim tegen de HvA ingediend en er is geen grote vertraging ontstaan. De meest opdrachten die uitstonden, heeft de hogeschool overgenomen.’ Toch is het een kwestie van de lange adem. FNV-voorzitter Agnes Jongerius verzuchtte twee weken terug nog in Havana dat de komst van de nieuwe gebouwen wel heel lang op zich laten wachten. ‘En het gaat nog wel even duren. Bouwen in Amsterdam duurt lang. Natuurlijk willen wij het liefst door. Maar er zijn regels die de burgers de kans geven beroep aan te tekenen. Daar wil ik niet aankomen. De

‘Het lukt nooit om iedereen tevreden te houden’ nog een jeugdhonk, de sporthal is openbaar. Dus de hogeschool en de buurt zijn met elkaar verweven. Maar het blijven in de eerste plaats onderwijsgebouwen. Verder keert de levendigheid terug naar de Wibautstraat. Die kan uitgroeien tot een mooie boulevard, voor een groot deel dankzij de HvA. Dankzij die positie komen projectontwikkelaars met ons praten over andere zaken, zoals uitbreiding van het metrostation Weesperplein. Die willen onze ideeën horen.’

situatie rond Trimp & Van Tartwijk heeft het zeker niet gemakkelijker gemaakt. Toch zijn volgens verwachting in 2011 het Kohnstammhuis en het Mauritshuis gewoon klaar, en kan het domein Onderwijs en Opvoeding erin. Het is natuurlijk niet zo dat je op een bepaalde dag een kaasstolp van het gebied kunt trekken en “tadaa, hier is de Amstelcampus” roepen. Het gaat in fasen, en het wordt op zijn vroegst 2014 voor het allemaal klaar is.’ n havana

‘Opgewarmde prak’

Dik onder het uur

De kritiek op de Amstelcampus is al jaren achterhaald, aldus Paul Doop.

Snelste loper van het HvA/UvAteam liep van Dam tot Dam in 53 minuten.

12

13

15 achtergrond

achtergrond

internet

Wie blogt er nog?

Bijna Bijnade de hele helewereld wereld aan aanje je voeten voeten Met globalisering komt de wereld dichterbij. Een gunstige bijkomstigheid is dat studeren of stage lopen in het buitenland zo makkelijker te regelen is. Daar maken we bij de HvA gretig gebruik van. Of toch niet? Sanne van Baar De HvA profileert zich als een internationaal gerichte instelling. We vinden het belangrijk dat we onze blik verder over de grens laten gaan. Studeren in het buitenland is een uitgelezen kans om te kijken hoe het er in een ander land werkelijk aan toe gaat. Toch vallen de cijfers van uitgaande studenten tegen. Afgelopen studiejaar zijn er slechts 307 Erasmusbeurzen weggegeven. Dat zijn alleen beurzen voor partnerinstellingen in Europa, stages en studies daarbuiten niet meegeteld. Precieze cijfers over het totale aantal uitgaande studenten zijn er niet. Een belrondje langs de domeinen leert ons dat ongeveer een op de vier vertrekkende studenten een Erasmusbeurs aanvraagt. De andere drie betalen het vertrek met een andere beurs of uit eigen zak. Stel dat ‘de andere drie’ er zo’n negenhonderd zijn. Wat niet onwaarschijnlijk is, aangezien verre bestemmingen vaak populairder zijn dan die binnen Europa. Dan komt het totale aantal vertrekkers op 1200, nog geen drie procent van de veertigduizend studenten 12

die de HvA telt. Niet echt veel voor een internationaal gerichte school. Leonard van der Hout, hoofd Internationalisering: ‘Iedereen vindt het belangrijk, maar niet iedereen doet wat.’ Wat gaat er mis? Volgens Van der Hout zijn er verschillende oorzaken. Ten eerste zijn er te weinig mogelijkheden. ‘Niet elke opleiding geeft de mogelijkheid om naar het buitenland te gaan. Andere wel, maar daar loop je studievertraging op,’ zegt hij. Ook hebben sommige opleidingen te weinig partnerinstellingen. Ten tweede ligt het aan de promotie. Medewerkers spelen daar volgens Van der Hout een cruciale rol in. Hij vindt dat zij studenten te weinig stimuleren om je studie in het buitenland voort te zetten. Van der Hout: ‘De mobiliteit zou veel hoger moeten, maar we doen er te weinig aan.’

Open deur Wat moet er gebeuren? Volgens het hoofd Internationalisering moet het buitenland

meer gepromoot worden. ‘Het is misschien een open deur deur, maar als je gaat investeren, gaat er wat gebeuren. Als er een beetje energie in gestoken wordt, kunnen die driehonderd Erasmusbeurzen zó verdubbeld worden. Maar dat zullen de domeinen moeten doen. Mijn rol is daarin is erg klein.’ Moet het ze dan verplicht worden gesteld de studenten te stimuleren? ‘Het College van Bestuur zou dat kunnen doen, maar er wordt nu voor gekozen om daar niet actief richting aan te geven. Het belangrijkste wat er hopelijk in de toekomst gaat komen, is een vastgelegd minimum wat een student gedaan moet hebben op het gebied van internationalisering. Daar maak ik me wel hard voor, maar mijn invloed is beperkt.’ Meer mogelijkheden creëren lijkt echter makkelijker te realiseren. Volgens Van der Hout zou elke opleiding een mobility window moeten hebben: een vrije ruimte waarin je een deel van je studie in het buitenland kan volgen. Het domein Economie & Management

heeft niet zo’n last van een lage mobiliteit. Het heeft een uitgebreid internationaliseringbeleid en is koploper in uitwisseling van studenten. Niet zo gek natuurlijk, want de beroepstak heeft de afgelopen jaren veel te maken gehad met globalisering. Volgens Mike Meeles, international relations manager, zijn daar meerdere oorzaken voor. Het economische deel van het domein, de voormalige HES, was tot 2005 een zelfstandige instelling. Zij begon al vroeg met het leggen van buitenlandse contacten, en stuurde twintig jaar geleden haar eerste student naar het buitenland. Dat netwerk bestaat inmiddels uit zo’n honderd partnerinstellingen. Mogelijkheden te over dus. Daarbij heeft het domein vijf internationale opleidingen waarbij het verplicht is een deel van je studie in het buitenland te volgen. Niet onbelangrijk hierbij is volgens Meeles dat het International Office goed functioneert. Meeles: ‘Als het domein wil, zouden we elke student in het buitenland kunnen onderbrengen.’

11

Speerpunten Niet bij alle domeinen is internationalisering zo gestructureerd als bij de HES. Het domein Gezondheid maakte het vorig jaar tot een van de speerpunten. Margriet van der Zanden, medewerker Bureau Buitenland: ‘Daarvoor waren we ook wel actief binnen de internationalisering, maar er wordt nu meer aan getrokken. Het zit in de lift.’ Binnen het domein Maatschappij & Recht komt de mobiliteit nu pas een beetje op gang. Binnen de afdeling Maatschappij werd er al redelijk gereisd, maar bij HBORechten is het buitenland een relatief nieuw onderwerp. De opleiding bestaat namelijk pas zeven jaar. Nadat ze de nodige kinderziektes overwonnen had, gaf de opleiding twee jaar geleden een extra impuls aan het buitenlandbeleid. Stages waren daarvoor wel al mogelijk, maar dat jaar stuurde zij haar eerste student voor studie over de grens. Dat zijn er ondertussen wel meer, maar echt veel zijn het er niet. Volgens Margit Varga, coördinator Internationalisering van HBO-

Rechten, ligt de oorzaak grotendeels bij het vinden van partnerinstellingen: ‘Rechten bestaat in veel landen niet op hbo-niveau. Als je al een instelling vindt, moet deze ook nog aansluiten op onze school. Dat is lastig.’ Ook het domein Media, Creatie & Informatie vindt internationalisering erg belangrijk. Vooral de opleiding Informatica timmert stevig aan de weg met internationale stages, uitwisselingen en studiereizen.

Scheiding Wie studenten naar partnerinstelling stuurt, zal ook studenten moeten ontvangen. Een veelgehoorde klacht door Van der Hout komt van internationale studenten: zij vinden vaak dat ze te weinig contact hebben met de Nederlandse student. Volgens hem het gevolg van aparte klassen, die gemakkelijk te organiseren zijn. Volgens Mike Meeles heeft dat niets te maken met de scheiding van studenten: ‘Bij ons worden alle buitenlandse studenten in gemengde klassen geplaatst. Het probleem

ligt meer in de aard van de situatie. Buitenlandse studenten klitten nou eenmaal aan elkaar.’ HBO-Rechten verwacht volgend jaar pas zijn eerste buitenlandse student. Momenteel is de opleiding betrokken bij een domeinbrede Engelstalige minor waar ook internationale studenten aan meedoen. De eerste ‘eigen’ student verwachten ze volgend studiejaar bij de nieuwe Engelstalige minor ‘Working in an international legal environment’. Varga: ‘Eigenlijk hadden we die dit jaar al willen verwelkomen, maar de partnerinstelling had de administratie nog niet voldoende op orde.’

Meemaken Internationaliseren is niet alleen naar het buitenland gaan. Al is dat waarschijnlijk wel de meest effectieve manier om studenten internationaal te oriënteren en cultuurverschillen bij te brengen. Het gaat ook over de inhoud van het lesprogramma: internationaal gerichte minoren, buitenlandse studiebezoeken en gastsprekers. En dat zit in de lift. Ook wordt er steeds meer aan Engelstalig onderwijs gedaan. Er bestaan ondertussen negen geheel Engelstalige opleidingen en drieëndertig Engelstalige minoren. Daarbij zijn veel opleidingen momenteel bezig deze te ontwikkelen.

Leonard van der Hout zou graag zien dat er een ‘internationale basis’ komt voor studenten. Een minimum aan activiteiten en leerdoelen waaraan de student moet voldoen. Volgens Mike Meeles blijft een deel van de studie in het buitenland volgen toch het meeste vormend: ‘Cultuurverschillen zien is niet bij te brengen in de les, dat moet je meemaken.’ n

Wie anno 2009 een blog ambieert of voltikt, is hopeloos ouderwetsch, menen sommige blogkundigen. Gooit de HvA’er zijn of haar blog eveneens in de ring? Over slapende sites en interactieve laatste-kans-acties. ‘Er moet wel iets gebeuren.’ Annemarie Vissers ‘Hallo Wereld. Welkom op mijn “digitale speeltuin.” Momenteel studeer ik aan de HvA, ik volg de opleiding IAM. De posts die ik hier plaats zullen zo veel mogelijk raakvlakken hebben met Interactieve Media. Ps: het starten van deze “speeltuin” heeft niets met goede voornemens te maken.’ Dat blijkt: lang heeft ‘de wereld’ niet kunnen genieten van de digitale speelpret van de optimistische IAM-student gezien de doodse leegte na een handjevol blogs. Morsdood – vanaf dag één – is ook de blog van beleidsmedewerker Kwaliteit en Accreditatie Margo van Rotterdam. Nee, heel ‘web 2.0’ is ze inderdaad niet, geeft ze ruimhartig toe: ‘Ik weet heel goed hoe ik een weblog moet beheren, ik doe het alleen niet.’ Van Rotterdams spookblog is onderdeel van de HvA-Community Onderwijsontwikkeling, online gegaan half 2005 binnen OrO. De kennisprofielen van veel medewerkers werden ijverig ingevuld, en discussies op de ‘digitale tafel’ over onderwijszaken deden het ook aardig, maar wie doorklikt naar de persoonlijke blogs, leest weinig tot geen content. ‘Iedereen kreeg toegang tot de community, vanuit de – sympathieke – gedachte dat we kennis en informatie openbaar zouden

Schilderen en fotograferen n Marjolein Pieneman (22, vierdejaars Management, Economie & Recht) stelde haar eigen minor samen en ging naar Canada. ‘De studie die ik nu doe is eigenlijk niet helemaal in de richting die ik op wil. Ik mis creativiteit. Toen ik op zoek was naar een minor kon ik niets vinden wat bij me paste en daarom heb ik zelf een vakkenpakket samengesteld. Op de Bisshops University bleek ik creatieve vakken te kunnen volgen als schilderen en fotograferen. Zo heb ik mijn studie gepersonaliseerd. Na Canada heb ik weet ik dat ik iets met grafisch vormgeven wil gaan doen. Eerst twijfelde ik nog, nu niet meer.’ Buitenlandplannen? n Op de Leeuwenburg vindt 30 september de buitenlandmanifestatie plaats. Hier kun je je oriënteren en laten informeren over alle mogelijkheden wat betreft stage, studie en werken in het buitenland. Ook is hier informatie te vinden over zaken als beurzen, talencursussen en cultuurverschillen. havana

havana

maken en delen. Een digitale community of practice. Ook werden er persoonlijke blogsites voor ons ingericht. Eenmaal online was het aan jezelf om iets met die mogelijkheid te doen.’ En daar zit nu net de pijn. Van Rotterdam lacht: ‘Ik mis de prikkel.’

Oldskool De HvA-beleidsmedewerkster en de eens zo ijverige student Interactieve Media staan in dat gebrek aan prikkels niet alleen. Wereldwijd zijn er zo’n honderd miljoen slaapblogs, stelt onderzoek. In Nederland zou nog tien procent van de 800.000 blogs actief zijn. De rest kan elk moment zijn laatste digitale adem uitblazen. Hoeveel dooie- of springlevende ‘HvA-blogs’ er precies zijn, is niet bekend, maar een willekeurig blogrondje geeft in ieder geval de indruk dat het hard ploeteren is, een weblog actueel houden. Is bloggen inderdaad oldskool zoals kenners menen? Geen prikkels, geen blog, stelt ict-docent Dirk Paul Flach. Hoewel Flach dagelijks noest doortikt op zijn persoonlijke blog – ‘pas sinds een jaar, ik ben dus enorm oldskool’ – erkent de docent dat vrijblijvendheid veel weblogs de das om doet. Ook het gebrek aan reacties speelt een rol. ‘Ik heb

13

wel eens wat experimentjes met blogs gedaan, maar dat hield ik niet vol. De reacties waren minimaal, en daar deed ik het toch ook voor eerlijk gezegd.’ Dat beaamt student Media, Informatie & Communicatie Frank Verhoef, die nét naast de titel Weblogger van het Jaar hengelde van magazine Nobiles. Na die wedstrijd besloot hij de stekker uit zijn eigen blog te trekken, en alleen nog actief te posten op de groepsblog dagelijksestandaard.nl, vanwege de veel grotere respons: ‘Reacties stimuleren enorm om je blog actueel te houden. Krijg je die zelden, dan wordt het al snel een “moetje”. Bovendien gaat er ongemerkt veel tijd zitten in bloggen, zeker als het geen groepsblog is en je alles zelf moet doen. Dan kun je beter 140 tekens binnen een halve minuut op Twitter zetten.’ En dat is wat veel studenten en HvA-medewerkers tegenwoordig dan ook doen. De behoefte ervaringen, persoonlijk of studie-

de blog is. ‘Op dit moment is het inderdaad een spookblog, daar lijkt het wel op.’

Grof geschut Dat ‘hoe nu verder’ is volgens de beheerder namelijk nog immer gerechtvaardigd. Bloggen is namelijk niet passé, maar moet een andere functie krijgen: ‘Ja’ een blog bijhouden kost moeite en tijd, en ja; blogposts zijn minder laagdrempelig en vergen meer van bloggers. En ja: het is frustrerend als er nauwelijks reacties komen. Maar ik denk dat een blog nog steeds toegevoegde waarde en bestaansrecht heeft.’ Ook student Verhoef gelooft er niks van dat bloggen op zijn retour is: ‘In de VS reageren vooraanstaande politici op bepaalde blogposts. Blogs hebben daar een flinke invloed op opinievorming en het publieke debat. Dat staat hier nog in de kinderschoenen. Op blogs kun je zaken bovendien uitgebreider duiden dan via die 140

‘Ik mis de prikkel’ gerelateerd, te delen, droogt namelijk niet zo snel op. Dat gaat door, alleen vaker op nieuwe ‘microblogs’ als Twitter, waar ook een HvA-community actief is. Dat merkt ook Jan-Jaap Heine, naast docent bij MIC tevens beheerder van MIMblog. De groepsblog – ooit begonnen als mediaplatform door docenten van de opleiding die toen nog Media & Informatie Management heette – ligt er wat verlaten bij, in tegenstelling tot de bijdragen van de bloggers op Twitter. Bijdragen die eerst ook op het MIMblog een plek vonden, aldus Heijne, die zich op de pagina openlijk afvraagt wat de toekomst van

tekens.’ Dat microblogging wél een prima aanvulling kan zijn, ervaart ict-docent Flach: ‘Mijn Twitter-account is de aanjager voor mijn bloggedrag, omdat ik via mijn tweets aandacht genereer, en andersom. Misschien werkt het ook bij het MIMblog.’ Beheerder Heine komt liever met grof geschut: ‘Alleen als MIMblog interactiever wordt ingericht, met een duidelijke koppeling naar media- en onderwijsontwikkelingen, heeft het een kans van overleven. Ik ga binnenkort een overleg bijeenroepen. Er moet namelijk wel íets gaan gebeuren. De site moet compleet op de schop.’ n havana

15

Oost, west…

Toekomst van de blog

Officiële cijfers zijn er niet, maar vast staat dat er te weinig HvA-studenten naar het buitenland gaan.

Duizenden weblogs liggen er verlaten bij. Waar moet het heen met het online dagboek?

16

17 studium generale

ld? Wat eet een striphe iedereen heeft wel z’n eigen associatie met strips. Zeven HvA’ers over hun favoriete getekende personage. Annemarie Vissers

Gewone boeken lees ik niet

Briljante verhalen

Jos Kok (37, docent marketing IAM)

Halfnaakte eend

Tim Morsink (22, derdejaars Fashion & Management) Stripheld Donald Duck ‘Laatst zag ik weer een hele stapel liggen, toen ik in het weekend even langs mijn ouders ging. Ik kan ze nog steeds lezen, en nog eens herlezen: Donald Duck blijft altijd leuk, zelfs eentje van jaren geleden. Ik heb Donald zeker tot mijn vijftiende wekelijks gelezen, we waren thuis geabonneerd. De simpele grapjes, de dommigheid van die eend. Eigenlijk sloeg het nergens op, maar juist daarin zit de kracht, dat maakt het juist grappig. De hele familie Duck vond ik leuk: Dagobert, Katrien, Kwik, Kwek en Kwak. Met Mickey en Minnie Mouse had ik dan weer niet zo veel. Thuis waren we met z’n drieën, maar echt vechten als de nieuwe binnen was, deden we niet. Mijn broers hadden ook meer met Suske en Wiske. Dat vond ik helemaal niks. Best bizar: wat ook heel vreemd is dat Donald volgens mij nooit een broek aan heeft. En toch is het niet vulgair, een halfnaakte eend.’

Manga, maar niet de pornovariant

Stijn Wijngaard (19, eerstejaars MIC)

Nina Peckelsen (19, eerstejaars Amfi)

Striphelden Asterix en Obelix ‘Het pasje van de bieb gebruikte ik vroeger alleen maar voor het lenen van strips. “Gewone” boeken las ik niet. Nog steeds niet, eigenlijk. Daar geef ik niet zo heel veel om. Mijn absolute helden zijn Asterix en Obelix; ik heb zelfs Franse exemplaren in de kast. Daar begrijp ik niet alles van. Laat ik zeggen dat ik het verhaal net kan volgen. De verhalen zijn niet alleen spannend maar je leert er ook wat van. Verder is er ook veel te “zien” op een pagina. Obelix is echt mijn favoriete held; een beetje dommig, lomp en sterk, maar daar kan hij niks aan doen. Dat komt natuurlijk omdat hij in een toverdrank is gevallen. Als kind begreep ik heel veel niet, blijkt nu. Na herlezen waardeer en herken ik steeds meer: dat ze Julius Caesar bijvoorbeeld belachelijk maken, en dat de Romeinen als een dom volk worden neergezet, terwijl ze natuurlijk hartstikke machtig waren in die tijd. Uren ben ik er zoet mee geweest. Een strip is net een tekenfilm, maar dan in je eigen tempo.’

Stripheldin Nami ‘Ik begon met de Donald Duck, maar daar vond ik al vrij snel niet heel veel meer aan. Omdat mijn vader Duits is, keken we vroeger vaak naar Duitse tvzenders. Daar waren manga-filmpjes heel gewoon. Hier wordt manga vooral gezien als “stripjes voor tienerjongetjes”, maar in Japan is het een doorsnee stripvorm. Vanaf toen kreeg ik steeds meer interesse. Je hebt heel veel verschillende uitgaven, voor ieder is er wel wat. Zelf is de piratenstrip One Piece, met heldin Nami mijn absolute favoriet. Als ik een stripfiguur zou mogen zijn, dan zou ik net zo’n stoere navigator als zij willen zijn. Manga is een echt subcultuurtje, en ik zit dan ook vaker op speciale mangafora met andere fans. Dat zijn hele diverse types: van bèta-nerds tot hippe meiden. De strips koop ik eens in de zoveel tijd in Duitsland, of op internet. Hier is er bijna niet aan te komen. Je moet echt van de stijl houden. De humor is bijvoorbeeld heel anders dan wij hier gewend zijn. En de hele “harde” verhalen, dat hoeft van mij ook niet. Veel te agressief: daar vliegen de lichaamsdelen in het rond. En de pornovariant, daar hou ik ook helemaal niet van!’

Havana hanteert al jarenlang de regel dat we alleen artikelen schrijven als er sprake is van een duidelijke HvA-link. Eigenlijk is het niet een regel, maar een ijzeren wet. We schrijven dus niet over Ajax, tenzij er een HvA’er bij de selectie zit of als studenten van ons daar stage lopen. Jan Vertonghen zit op de Johan Cruyff University en dus kan Havana ‘iets’ met hem doen. We schrijven alleen over bezuinigingen als we het kunnen koppelen aan de vraag in hoeverre HvA’ers er last van hebben of als de kwaliteit van ons onderwijs er door achteruitgaat. We negeren de maanlanding tenzij er een HvA’er op de maan bivakkeert. We schrijven niet over de Beagle tenzij er natuurlijk een HvA’er meevaart. (Hetgeen helaas niet het geval is, maar ik ben beschikbaar). De popprijs van Amsterdam? Alleen boeiend als een een bandje van HvA’ers meedoet. Toevallig is dat het geval. Dat is mooi, kunnen we daar ook aandacht aan besteden. De Dam tot Damloop? Daar doen een paar honderd HvA’ers aan mee en daarom doen we er in dit nummer verslag van. Hoewel ijzeren wetten rust en vastigheid geven, heb ik er ook een hekel aan. Het is – soms – toch leuker om wetten te omzeilen of om te handelen alsof die wetten niet bestaan. Zo wil ik bijvoorbeeld graag Martin Jol interviewen. Hij heeft Duits gestudeerd, maar niet op de HvA en dus zou Jol afvallen. De zanger van de Dijk? Heeft heel lang geleden op de d’Witte Leli gezeten. Zou dus moeten kunnen. En hoe zit het met de Amsterdamse stadsdichter, een junk, Geert Dales, Job Cohen of die man in vrouwenkleren die ik bijna dagelijks op een metrostation zie? Er is geen HvA-link en daarmee dreigen zij van het netvlies van Havana te verdwijnen. Dat is spijtig, maar je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om de last van ijzeren wetten niet mee te zeulen. Je kunt bijvoorbeeld HvA-studenten interviews laten doen met mensen zonder HvA-link. Je krijgt dan zoiets als ‘Wat HvA-studenten willen weten van Jol’ of ‘Twee HvA-studenten over travestie in de metro.’ Het oogt wellicht een tikje geforceerd, maar Havana verruimt op die manier haar blikveld en voor studenten is het natuurlijk ook leuk. We gaan er op korte termijn mee beginnen. Paul van de Water Hoofdredacteur

studium generale

Van jeugdsentiment bij Donald Duck tot literair genot bij graphic novels:

De last van ijzer

Nederlands geleerd van Kuifje Neda Aboud (18, eerstejaars Amfi)

Stripheld Kuifje ‘Als kind was ik weg van Kuifje: dat hele stoere haar vond ik geweldig, net als de avonturen die hij allemaal beleefde. Wat dat betreft vond ik Donald Duck een stuk minder spectaculair. Met zijn kledinglijn was ik toentertijd niet bezig hoor, daar dacht ik vroeger nog niet over na. Ik heb eigenlijk leren lezen met de verhalen van Kuifje. Mijn ouders lieten me zo kennismaken met de Nederlandse taal, daar had ik geen inburgeringscusus voor nodig. Leraren op de lagere school vonden het erg grappig en stimuleerden me ook. Zagen ze me weer met een stripboekje zitten, riepen ze altijd: “Ha leuk! Kuifje!” Naast een hele stapel stripboeken kocht ik ook videobanden van Kuifje. Bij het kijken lette ik meteen op de uitspraak van woorden. Waar die stapels gebleven zijn? Geen idee, ik kan niks meer terugvinden. Misschien toch nog eens op zolder bij mijn ouders kijken. Tegenwoordig lees ik helemaal geen strips meer, daar heb ik door mijn studie helemaal geen tijd meer voor.’

Stripheldin Franka ‘Ik ben letterlijk in de boekhandel, achter de toonbank, naast het striprek geboren. Dat ik dus een ware fanaat ben, kan al bijna niet missen. Ik heb vrijwel alles gelezen wat er stond: van Robbedoes tot Kuifje, Asterix en Obelix. Maar mijn grootste heldin is Franka. Kom niet aan Franka! Briljante verhalen. Franka is een echte avonturierster, een journaliste. Maar eigenlijk neemt ze allerlei rollen aan – die onverstoord en stoer de wereld intrekt, heel wereldwijs ook. In ieder geval alles wat een jonge jongen op een Zuid-Hollandse eiland vroeger erg aantrekkelijk vond en alleen maar van kon dromen. Het ziet er bovendien strak en minimalistisch uit, met veel ‘snelheid’ in het beeld door het gebruik van strepen, verder hou ik van de harde kleuren. Wat ik me altijd afvraag bij striphelden: wat eten ze? Popeye eet spinazie, en Obelix eet everzwijn. Maar wat eet Franka? Ik heb een kookclub, en ik zou graag eens een stripheldendiner koken. Wie het weet mag het me mailen.’

Crossfiets en lolobal Bart-Jan Steerenberg 34, docent Media)

Striphelden Sjors en Sjimmie ‘Grote schrik, toen ik ooit eens een oud Sjors en Sjimmie-vakantieboek tegenkwam op de zolder bij mijn ouders thuis. Daar zag Sjimmie er toch heel anders uit, met van die stereotype dikke negerlippen. Dat was een heel andere stripheld dan “mijn” Sjimmie, jaren later. Bleek dat de vroegere versie behoorlijk… “fout” was. Mijn Sjors en Sjimmie leerde ik kennen via de Eppo, later werd dat Wordt Vervolgd. Wat er zo fascinerend aan was, was dat ze heel erg aanhaakten op mijn belevingswereld en actualiteit. Was op dat moment de lolobal een rage, dan zag je dat vrijwel meteen terug in de stip: hadden zijn er ook een. Of ze hadden een crossfiets; die had ik toentertijd ook. Het was stoer dat ze de rebellenclub hadden, van die bengels waren het. Nu lees ik vooral graphic novels. Prachtige klassieke verhalen – bijvoorbeeld ook het werk van Proust – maar dan in stripvorm. Bij die strips put je steeds uit je eigen verbeelding, bij literatuur ligt dat anders. Elke maand kijk ik wel even bij de cartoonboeken.’

Studium generale n Het domein Media, Creatie & Informatie (MCI) organiseert de komende weken een studium generale over het thema: comics, en de invloed van strip(helden) op games, films, mode en cultuur. Filmfreaks, stripdeskundologen, modeontwerperen-duizendpoot Bas Kosters en strip- en games-fanaten zullen hun visie op het thema geven. n Ook René Glas, docent Media & Cultuur aan de UvA en filmrecensent van Havana,, draagt een steentje bij: ‘Ik zal in mijn lezing laten zien hoe strips door de jaren heen vertegenwoordigd zijn in videogames – van eenvoudige Smurfengames uit begin jaren tachtig tot de laatste next gen Batman-titel. Ik zal ook kijken naar de manieren waarop videogames de beeldtaal van de strip hebben geprobeerd over te nemen. De vraag is dan ook: is er zoiets mogelijk als een interactieve strip?’ n De eerste aflevering, op woensdag 23 september, begint om 16.00 uur. Het studium generale is bedoeld voor studenten en medewerkers van het domein, maar ook studenten en medewerkers van andere opleidingen zijn welkom. Locaties: Singelgrachtgebouw (filmvertoningen op vierde etage) en Mauritskade (Amfi-gebouw).

Literatuur in stripvorm

Walter van de Giessen (50-ish, docent en organisator Studium Generale Comics) Stripheldin Pravda ‘De harde lijnen, de felle kleuren of juist het strak zwartwit met flinke letters en grote kreten, van de Pravda-strip van tekenaar Guy Peellaert, vind ik grafisch gezien fantastisch. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik mijn eerste strip van hem kocht, over een meisje op een motor. Zo’n echte stripheldin: een meid op zo’n ronkende motor, met van die wapperende haren en in een strak motorpak. Ik geloof dat de Franse zangeres en actrice Françoise Hardy nog model heeft gestaan voor dat personage. Als jongetje kwam ik vaak over de vloer bij een vriendje wiens vader bij uitgeverij Illustrated Classics werkte: literatuur maar dan in stripvorm. Stapels strips stonden daar bij die mensen thuis en zo heb ik heel veel literaire werken via die strips gelezen. Zo las ik als kind Wuthering Heights in de stripvariant. Ach, als tienjarig jongetje, mag dat toch wel?’

havana

havana

Studie over strips Comics en hun invloed op cultuur, dat is het thema van het studium generale van MCI. Wat is jouw favoriete stripfiguur?

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 23 september 2009 jaargang 15 / #05

En verder... 04 nieuws

18 amfi angels

22 hva-agenda

09 havana 15 jaar

19 passie

23 weekgast

09 ondertussen in

20 recensies

24 afstuderen

09 ingezonden brieven

21 eten

18 ondertussen in

21 zwartwit

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 24 90 [email protected]. Hoofdredactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Sanne van Baar (stagiair), Jobien Groen j.groen@ hva.nl, Selina van Loon (redactie-assistent) [email protected], Thijs den Otter m.d.den. [email protected], Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Kim Bos, Martien Bos (correctie), René Glas, Anouk Kemper, Anne Kleisen, Hans van Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jan-Maarten Hupkes, Henk Thomas, Christel Wolters Coverbeeld Guy Peelaert / De Bezige Bij Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Pascal Tieman Ontwerp Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Anne Koeleman, Harmen van der Meulen, Dirk Wolthekker). De volgende Havana verschijnt woensdag 30 september

havana

3

nieuws Sanne van Baar / Jobien Groen / Anne Koeleman / Thijs den Otter (coördinator) / Annemarie Vissers / Paul van de Water

Geen motie van wantrouwen CMR De studentgeleding van de Centrale Medezeggenschapsraad heeft afgezien van een motie van wantrouwen tegen het Dagelijks Bestuur. De studenten overwogen dat omdat de voorzitter en de vicevoorzitter uit het personeelssmaldeel komen. Voorzitter Bert Pinkster en vicevoorzitter Astrid de Jager schoven vorige week aan bij een vergadering van de subcommissie Onderwijs, studentenzaken, communicatie en kwaliteit, waar zij hebben beloofd de studenten als

volwaardige medezeggenschapsleden te behandelen. ‘Voor ons was dat wel voldoende,’ zegt student Information Engineering Sander Vermaak. In het dagelijks bestuur gaf Pinkster onlangs de doorslag: de studenten wilden dat Lex Sietses (Information Engineering) vicevoorzitter werd, de personeelsleden gaven de voorkeur aan De Jager. Uiteindelijk gaf Pinkster als voorzitter de doorslag, omdat de stem van de voorzitter dubbel telt. Sietses moest zich tevredenstellen met de post van secretaris. ‘Het ging me vooral om de symbolische waarde,’

Carrièrejagers vallen eerder uit Eerstejaars die hun studiekeuze baseren op de status van een beroep of het bijbehorende salaris stoppen vaker dan studenten met een inhoudelijke interesse. Studenten die in het eerste jaar uitvallen, maken vaak laat hun keuze, laten zich niet goed informeren, en kiezen omwille van status en salaris voor een opleiding. Dat concludeert het bureau ResearchNed uit onderzoek onder ruim 3800 eerstejaars. Decaan Fredie Peper van het domein Economie & Management zegt dat de motivatie voor het uitvallen in haar domein deels klopt met het onderzoek. ‘Verreweg de meeste studenten

die op dit moment stoppen, doen dat omdat ze te laat en ongericht kiezen.’ Ook kent Peper de uitvallende carrièrejagers. ‘Er is een categorie van uitvallers die zegt dat ze de studie alleen hebben gekozen omdat bij Economie het geld te vinden zou zijn. En er is zelfs een grotere categorie uitvallers die aangeeft dat hun ouders ze richting Economie hebben gestuurd, omdat daar de beste baankans zou liggen.’ Toch gaat het hier maar om een kleine groep van het totaal aantal uitvallers. ‘Bij andere domeinen is het soms zelfs hoger. Daar zal de uitval niet alleen aan de keuze voor het grote geld liggen.’ (AK)

‘Kies één vergaderlocatie’ De Centrale Medezeggenschapsraad wil niet langer als een soort vergaderend reisgezelschap langs de verschillende locaties. Wat de raad betreft wordt op korte termijn gekozen voor één vaste plaats. ‘We vergaderen in het Singelgrachtgebouw, bij Spui25, in het Maagdenhuis en in Rivierstaete,’ zegt voorzitter Bert Pinkster. ‘Dat is te veel.’ Het Maagdenhuis is er recent bijgekomen omdat het College van Bestuur vindt dat deze locatie het centrum van de macht van UvA en ook HvA uitbeeldt. In de Havanaweb-rubriek ‘Wat doet Karel voor de HvA’ zegt voorzitter Van der Toorn dat het belangrijk is voor de ‘symboolwaarde’ dat ook de 4

havana

CMR van de hogeschool er vergadert. ‘Op die manier laat je zien dat het Maagdenhuis ook van de HvA is. Het is trouwens wel passen en meten, want we hebben er geen grote vergaderruimte.’ Pinkster begrijpt de gedachtegang van Van der Toorn prima, maar volgens hem is het nauwelijks te doen. ‘In de grootste zaal kun je met 25 man zitten. Maar het is hartstikke krap en er moeten stoelen uit de kantine worden gehaald.’ Volgens hem zou het beter zijn om ergens anders af te spreken. ‘Pak er één locatie uit, het liefst een onderwijsgebouw van de HvA. Maar dat zal wel moeilijk worden.’ De CMR verhuisde dit jaar naar Rivierstaete, omdat de Leeuwenburg volledig in beslag wordt genomen voor onderwijs. (TdO)

zegt hij nu. ‘Als secretaris doe je meer, maar ik hecht eigenlijk wel aan het principe dat een raad die bestaat uit studenten en medewerkers ook een gedeeld voorzitterschap moet hebben. Verder was mijn gezag misschien een probleem geworden: toen ik me kandideerde voor het DB, kreeg ik zes stemmen tegen.’ Sander Vermaak heeft inmiddels alle vertrouwen in Pinkster en De Jager. ‘Een motie van wantrouwen had zijn doel voorbijgeschoten. En ons is beloofd dat onze vertegenwoordiging echt voor de helft van het DB verantwoordelijk is.’ (TdO)

MERstudent kandidaat VN

Ametepe Nugloze (23, derdejaars Management, Economie & Recht) is afgelopen weekend doorgedrongen tot de lijst kandidaat VN-jongerenvertegenwoordigers. Na een spannend debat werden uit zestien jongeren zes halve finalisten geselecteerd die de komende periode tegen elkaar zullen strijden om zo veel mogelijk stemmen te verzamelen. Uiteindelijk wordt op 24 oktober de winnaar gekozen. De winnaar brengt in de eerste week van november, samen met de huidige jongerenvertegenwoordiger Jordy Sweep, een bezoek aan de Verenigde Naties en andere instanties in New York. (JG)

3D op je neus 3D-Technologie is weer de nieuwe trend in het medialandschap. ‘Leuke ontwikkeling, maar daar hoort ook een 3D-bril bij,’ zegt Elard van Tissot tot Patot, vierdejaars student Commerciële Economie. Een gat in de markt, zo blijkt. Na een nare ervaring met ‘een goedkoop wit brilletje’ ging de student op zoek naar iets beters. Resultaat: een comfortabel RayBanachtig model, dat hij tegenwoordig zelf verkoopt via internet. Wat is er waar van het gerucht dat je van het kijken door de bril ziek zou worden? Van Tissot tot Patot: ‘Sommige mensen reageren er heftig op, maar ziek worden, weet ik niks van. Het is het onderzoeken waard.’ (SvB)

‘Cheetah’ in de Arena

Liza Ronde (vierdejaars Sport, Management en Ondernemen) presenteerde vorige week op het veld van de Arena de ‘Cheetah’. Samen met een groepje internationale sportstudenten bedacht zij een innovatief concept voor een sportieve rolkoffer die je als step kunt gebruiken. De presentatie was een onderdeel van de European Student Seminar voor masterstudenten in sportmanagement, mede georganiseerd door de HvA. (SvB)

?

Vraag/Antwoord

McBeurs voor MIC-student Floris Noort (24) is een gelukkig mens. De derdejaars Media, Informatie & Communicatie kreeg namelijk vorige week samen met veertien andere McDonald’s-medewerkers de McStudiebeurs uitgereikt. De beurs vergoedt één jaar collegegeld à 1620 euro. Dat wordt zorgeloos burgers bakken? ‘Dat kun je wel zeggen, normaal gesproken werk ik hard voor mijn collegegeld en andere studiekosten. Deze prijs zorgt in ieder geval dat ik dat bedrag niet meer bij elkaar hoef te werken.’ McMedewerkers kunnen dus meer dan McKroketten in het vet gooien. Wat was de opdracht? ‘We moesten een essay inleveren over hoe de klant- of medewerkertevredenheid omhoog kan. Ik heb een betoog geschreven over CSO, en een plan van aanpak daarvoor, met dvd.’ ‘CSO’? Inside Mc-jargon? ‘Het staat voor customer satisfaction opportunity. Mijn bijdrage, met als titel Yes we can!, is een plan van aanpak over hoe te handelen als een mystery shopper komt eten in ‘ons’ filiaal in Beverwijk. Vooral de dvd met trainingsfilmpje vond de jury erg grappig en verfrissend.’ Volgend studiejaar weer? ‘Ik heb nog niet gehoord dat je maar één keer mag meedoen. Dus het lijkt me geen slecht plan volgend jaar weer twee A4’tjes typen.’ (AV)

nieuws

Bonenproeverij Het kan toch in Almere Er komt misschien nieuwe koffie en thee uit de automaten op Leeuwenburg en Fraijlemaborg. Om de lekkerste koffie te selecteren wordt er een proeverij georganiseerd. Op dinsdag 22 september testten tien medewerkers drie soorten koffie en twee soorten thee, om de beste voor de automaten te selecteren. ‘Daar zitten voor zover ik weet ook de huidige smaken bij, dus misschien verandert er niets,’ zegt Carla Vermaire, facilitair manager Fraijlemaborg. Reden voor de proeverij is het tevredenheidsonderzoek onder medewerkers. ‘Daaruit bleek dat de koffie niet erg hoog wordt gewaardeerd,’ zegt Vermaire voorzichtig. ‘Onze leveranciers wilden daarom graag weten welke koffie wél lekker gevonden wordt.’ Studenten waren trouwens niet afhankelijk van de smaakpapillen van deze tien medewerkers. ‘Deze proeverij zit al vol, maar we organiseren zeker nog een smaaktest als meer mensen zich aanmelden,’ zegt Vermaire. Iedere gedupeerde van de koffiemachines mag meeproeven. Dus ook de studenten. ‘Het staat aangekondigd op de lichtkrant en het intranet, maar tot nu toe heeft geen student zich gemeld.’ Of het onderzoek ook echt een verbetering oplevert, weet Vermaire niet. ‘Automatenkoffie smaakt natuurlijk nooit hetzelfde als een echt vers kopje.’ (AK)

Information Engineering en de Pabo melden veel meer aanmeldingen dan vorig jaar. Dat is best verrassend, na een jaar van tumult over hoger onderwijs in Almere. Waar de HvA dit jaar als instelling groeit met vijf tot tien procent, rapporteert de opleiding Information Engineering een toename van het aantal eerstejaars aanmeldingen van 43 procent ten opzichte van het aantal studenten dat vorig jaar daadwerkelijk aan de opleiding begon. De opmerkelijke groei staat niet op zich: ook de Pabo Almere meldt flinke groeicijfers: als alle aangemelde eerstejaars beginnen, heeft de voltijdopleiding bijna een kwart meer eerstejaars, en zal de hoeveelheid deeltijders zelfs verdubbelen. De vraag is natuurlijk: hoe kan dat? Immers een halfjaar geleden meldden een aantal media zelfs dat het hoger onderwijs helemaal uit de polder

zou verdwijnen als de Christelijke Hogeschool Windesheim niet in staat zou blijken de HvA-opleidingen over te nemen. Nu was daar nooit sprake van, maar het geeft in elk geval aan hoe slecht het imago van de nevenvestiging was. Domeinvoorzitter Marjan Freriks (Onderwijs en Opvoeding) laat weten dat de Pabo Almere maar weer eens bewijst dat elk nadeel zijn voordeel heeft. ‘Zij zijn goed in staat geweest de berichtgeving rond het hoger onderwijs in Almere te gebruiken om hun positie te bevestigen. Telkens lieten ze weten dat ze er zijn en dat ze er blijven. Daarnaast heeft de Pabo de relaties met schoolbesturen benut voor de werving van deeltijdstudenten. Dat betaalt zich dit jaar uit.’ Fancis Meester, afzwaaiend directeur van de Pabo Almere, nuanceert de groeicijfers. Zo zijn er geen 122, maar 95 deeltijders met de Pabo begonnen. ‘Maar dat is nog steeds een forse toename. We hebben dat

onder meer te danken aan het lectoraat, en aan onze relatie met de grote schoolbesturen.’ Information Engineering meldt eveneens een flinke groei. ‘We hebben negentig enthousiaste eerstejaars,’ zegt Sophia Overbeeke, projectleider van de campagne waarmee zo veel eerstejaars zijn aangetrokken. ‘Onze studenten zijn erg enthousiast over de opleiding. Daar hebben we van geprofiteerd via mond-tot-mondreclame. Studenten gaan hier meteen aan de slag in opdracht van een bedrijf. Dat spreekt erg aan. Je bouwt zo meteen een cv op.’ Toch geeft Overbeeke toe dat de groei een aangename verrassing is. ‘Eerlijk gezegd maakten we ons het afgelopen jaar best zorgen om de negatieve publiciteit. Maar uiteindelijk hebben we tegen elkaar gezegd: dit speelt zich af boven ons. Wij zetten onze opleiding gewoon in de markt en we zien wel onder welke vlag we volgend jaar college geven.’ (TdO)

‘Schaf hbo Almere af’ Beeld Arjan Roodink

Geri Bonhof (Hogeschool Utrecht) is minister Plasterk graag van dienst bij het zoeken naar bezuinigingsposten. Haar suggestie: stop met hoger onderwijs in Almere.

13.000 euro voor Kinderziekenhuis Tijdens de vijfentwintigste Dam tot Damloop heeft het HvA/UvA-team 13.000 euro voor het Emma Kinderziekenhuis opgehaald. Bovendien werd het wedstrijdteam eerste in de bedrijvenloop. Collegevoorzitter Karel van der Toorn overhandigde na afloop de cheque aan Robert ten Brink, ambassadeur van het Emma Kinderziekenhuis. ‘Het is een keurig net bedrag,’ aldus Maurice Maas, een van de initiatiefnemers, ‘al hadden we met vijfhonderd inschrijvingen gehoopt op meer.’ De deal was dat de HvA en UvA de inschrijfkosten van de deelnemers betaalde, waarop de lopers een bedrag zouden storten ten gunste van het Emma Kinderziekenhuis. Het wedstrijdteam van de HvA is dit jaar eerste geworden van de bedrijvenloop en versloeg daarmee TNT, die afgelopen zes jaar winnaar is geweest in deze klasse. Het vrouwenteam is tweede geworden. ‘Wij wilden dit jaar echt een podiumplek bemachtigen, dus hebben we gekeken naar alle tijden van afgelopen jaar en de beste lopers geselecteerd,’ aldus Maurice Maas. Ook de prominenten hebben het goed gedaan. Zowel Karel van de Toorn als Paul Doop hebben de tien Engelse mijl binnen de anderhalf uur gelopen (respectievelijk 1:28:45 en 1:27:31). (JG)

Collegevoorzitter Bonhof – tot 2003 collegelid van de HvA – zei tegen de redactie van het HU-blad Trajectum te verwachten dat het budget voor het hoger onderwijs de komende jaren niet buiten schot blijft. ‘Maar

de bekostiging per student kan niet verder omlaag.’ Dus moet het geld elders vandaan komen. ‘Op de middellange termijn krijgen we te maken met een demografische krimp. Dat wordt vooral merkbaar buiten de Randstad, maar erbinnen krijgen we er ook mee te maken. Dat wetende is het de vraag of je met extra rijksgelden een nieuwe hogeschool in de Flevopolder moet beginnen.’ Mocht de HvA er met de Christelijke Hogeschool Windesheim en de

gemeente Almere uitkomen, dan wil Windesheim een grote nevenvestiging in de Flevopolder, waar een stuk of veertig opleidingen worden aangeboden. Het is de bedoeling dat het ministerie van OCW en Almere dat gaan betalen. Zo’n grote instelling zou voor problemen in Utrecht kunnen zorgen, want de hogeschool van Bonhof zit – net als de HvA – op een overbrugbare afstand van Flevoland. (TdO)

SPORTFLITSen n Extreme sports Havana is op zoek naar studenten van de HvA die actief zijn in de extreme sports of buitensport. Loop je stage of werk jij als wind-, kite-, of surfleraar? Ben jij wakeboardinstructeur, ski- of snowboardleraar? Trek jij met groepen over de Alpen of escorteer je ze door diepe kloven in een kayak of doe je iets anders extreems? Laat het ons weten op [email protected] en wellicht komen we bij je langs voor je verhaal. n Schaatsen Het studentensportcentrum USC van de UvA en de HvA gaat op 11 oktober van start met het nieuwe schaatsprogramma. Vanaf dit jaar wordt dat overigens gedaan in samenwerking met de Vrije Universiteit, de Jaap Edenbaan en studentenschaatsvereniging Skits.

Vooruit door tegenwind

Tegenwind is voor veel mensen een bron van frustratie, anderen halen er juist energie uit. Voor een vervoersmiddel bijvoorbeeld. Een groep studenten en docenten van het domein Techniek doet mee aan de tegenwindrace in Denemarken. Het team is sinds januari bezig geweest met het bouwen van een voertuig dat door tegenwind vooruit gaat. Resultaat: een buggy-achtig gevaarte met daarop een windturbine die niet onderdoet voor een vliegtuigmotor. Benieuwd? Lees volgende week de ervaringen in de rubriek Weekgast. (SvB) havana

5

nieuws

HvA domineert competitie Ruimtelijke Ordening Op een shortlist met ideeën over de verdere ontwikkeling van Amsterdam zijn vier voorstellen afkomstig van studenten van de HvA. Amsterdam werkt momenteel aan een structuurvisie, waarin een antwoord wordt gezocht op de vraag hoe de stad eruitziet in 2050. Ruimtelijke ordening riep studenten op mee te denken via een prijsvraag. Uit 250 inzendingen werden uiteindelijk tien voorstellen gekozen: met vier nominaties is de HvA hofleverancier op de shortlist: studenten Sportmarketing kwamen met een bidbook voor Olympische Spelen in 2028, vanuit Commerciële economie is het voorstel genomineerd voor Amstel III een nieuw type bedrijventerrein. Vanuit de opleiding Management, Economie & Recht komen nieuwe voorstellen voor de lijn Amsterdam-Almere en bij Bouwkunde is een plan ontwikkeld voor een mooie brug over het IJ. De HvA-inzendingen moeten concurreren met nominaties van de UvA, Inholland, de Rietveld Academie, het ROC van Amsterdam en de Academie voor Bouwkunst. De winnaar krijgt een vlucht boven de stad aangeboden, maar het gaat volgens de organisatie vooral om de eer. (TdO)

Van der Toorn voert actie Studentenbond Asva overhandigde collegevoorzitter Karel van der Toorn begin dit collegejaar een bokshandschoen en de opdracht te vechten voor het hoger onderwijs. Van der Toorn nam de uitdaging aan: hij voerde gisteren actie in Den Haag voor investeringen in het hoger onderwijs. ‘Toen ik de bokshandschoen kreeg, heb ik een vlammend betoog gehouden over de onderfinanciering van het hoger onderwijs. Ik heb toen ook gezegd dat ik zou meevechten als er gevochten moet worden. Dat is de reden waarom ik naar de demonstratie ga,’ motiveerde Van der Toorn vooraf zijn tocht naar Den Haag. Asva-voorzitter Dave van der Pol is blij met de aanwezigheid van Van der Toorn. ‘Het toont aan dat hij zich wil inzetten voor het hoger onderwijs. En hij is anders dan de HBO-raad en universiteitenvereniging VSNU bereid zijn nek uit te steken.’ De collegevoorzitter van de HvA doet ook meer dan studentenbond ISO, die eind vorige week besloot niet mee te doen aan de acties tegen op handen zijnde bezuinigingen op het hoger onderwijsbudget.

Voorzitter Henno van Horssen vond dat de demonstratie te veel ging over de reeds aangekondigde bevriezing van de studiefinanciering, een maatregel waarvoor hij op zich begrip heeft. ‘De universiteiten en hogescholen moeten juist extra geld krijgen om de groeiende studentenaantallen op te vangen. Als je nu in ons investeert, betalen we dat later terug. Dat positieve geluid wilden we laten horen,’ aldus ISO-voorzitter Van Horssen. ‘Het gaat ons om de kwaliteit van het onderwijs. Dit is de hoogst opgeleide generatie ooit, maar ook de goedkoopst opgeleide.’ LSVb-voorzitter Gerard Oosterwijk ontkent dat de demonstratie alleen zou gaan om het bevriezen van de studiefinanciering en noemde het ISO-verwijt ‘een keiharde leugen’. ‘Natuurlijk is de stufi genoemd, en dat is ook iets wat speelt onder studenten.’ (PvdW/HOP)

Kiezen met hoofd Problemen met en/of hart Kluwerportal Ga ik voor leuk, of kies ik voor zekerheid? Op het twintigste decanensymposium, dat op 1 oktober plaatsvindt in Muziekgebouw aan ’t IJ, zal dit thema uitgebreid worden besproken. Het symposium is bedoeld voor decanen van middelbare scholen, die scholieren moeten helpen een keuze te maken. Het wordt georganiseerd in samenwerking met de UvA. Dagvoorzitter is cabaretier, schrijfster en columnist Hester Macrander. Het evenement wordt gelardeerd met optredens van een gastsprekers zoals columnist Rob Wijnberg (Telegraaf, NRC Handelsblad), Doekle Terpstra (HBO-raad) en neuropsycholoog Eveline Crone (schrijver van Het puberende brein). Namens de studenten mag Asva-voorzitter Dave van der Pol op komen draven. (SvB)

Even bellen met… Wethouder Maarten van Poelgeest (ruimtelijke ordening, GroenLinks,) gaf eind jaren tachtig leiding aan demonstraties tegen bezuinigingen op het hoger onderwijs waar tienduizenden studenten op afkwamen. Tegenwoordig is men al blij met een paar honderd deelnemers. Waar ligt dat aan? De demonstraties van deze week concentreren zich vooral op de bevriezing van de studiefinanciering en de inperking van de aanvullende beurs. Heeft dat zin? ‘Het heeft altijd nut om je stem te laten horen als je vindt dat het anders kan. Het zou goed zijn als de studenten ook met alternatieve voorstellen komen.’ Een suggestie? ‘Een academicusbelasting of studietaks. Geef studenten tijdens hun opleiding een bijdrage die groot genoeg is om van te kunnen leven en laat ze als ze eenmaal werken via de belasting betalen voor hun studie. Verder moet de ouderlijke bijdrage worden gefiscaliseerd: studenten moeten nu aankloppen bij hun ouders. Die zijn 6

havana

wettelijk verplicht geld te geven, maar er wordt niet op toegezien. Haal dat geld gewoon op via de belasting en keer dat via de overheid aan studenten uit. Het is toch raar dat studenten – vaak volwassen mensen – hun hand moeten ophouden bij hun ouders?’ Maar voorlopig gaat het veel studenten om een paar tientjes. ‘Daar zul je inderdaad geen duizenden mensen mee op de been krijgen. Maar dit is natuurlijk pas het begin: het gaat nu over een paar tientjes, maar er moet straks twintig procent van de begroting worden wegbezuinigd. Dat is een gigantische operatie, die ook in het hoger onderwijs ten koste kan gaan van veel meer dan de inflatiecorrectie op de studiebeurs.’ (TdO)

Studenten HBO-Rechten hebben twee weken lang alleen vanaf de HvA gebruik kunnen maken van de Kluwer Portal. Thuiswerken met het juridische naslagwerk bleek niet mogelijk. Het domein Maatschappij & Recht reageerde volgens docent Karin Smeding direct. ‘We hebben meteen waarschuwingen op het intranet gezet. De technische dienst en de mediatheken zijn er meteen achteraan gegaan. En nu is er in ieder geval een voorlopige oplossing.’ Smeding heeft geen idee hoe het probleem heeft kunnen ontstaan. ‘De portal is nog relatief nieuw. Er zijn vanwege de samenwerking met de UvA wat wijzigingen geweest bij de mediatheken en wellicht is dit daarvan een gevolg. Maar goed: inmiddels kunnen we er weer mee aan de slag thuis. Ik heb het

gisteren zelf getest en het liep als een zonnetje.’ Het is in ieder geval meegenomen dat het probleem zich aan het begin van het jaar voordeed. ‘In de eerste weken valt het vaak nog wel mee met de opdrachten voor HBO-Rechtenstudenten. Ze hoefden in ieder geval nog geen veelvuldig beroep te doen op de portal. Halverwege het jaar zou het vervelender zijn geweest. Voor ons vakgebied is het een essentiële dienst, en binnen de HvA zijn niet genoeg pc’s beschikbaar om voor alle studenten een oplossing te bieden.’ (TdO)

LAX dicht na inbraak Afgelopen zondag is er ingebroken bij De LAX, de ASVL- studentensociëteit onder de Leeuwenburg. Bij de inbraak is de kas gestolen. Ook is de bar enkele flessen drank lichter. Over de grootte van de som geld die is gestolen, wil LAX-voorzitter Henk-Jan van Dijk niet te veel zeggen. Wel bevestigt hij dat het eerder om een paar duizend euro gaat dan om enkele tientjes. Daarnaast loopt de sociëteit omzet mis: De LAX blijft de hele week gesloten. ‘Er is sporenonderzoek gedaan en de technische recherche heeft van alles uit elkaar gehaald.’

Van Dijk maakte eerder dit jaar ook al een inbraak mee. ‘Ik had gehoopt dat het me verder bespaard zou blijven,’ zegt hij. Van die eerste inbraak heeft hij niets meer vernomen. ‘Net als toen worden pogingen ondernomen om informatie los te krijgen uit de surveillancecamera’s van de HvA en de Rembrandttoren. Ik hoop maar dat het nu wat makkelijker gaat.’ (TdO)

Wat doet Karel? Collegevoorzitter Karel van der Toorn laat wekelijks op Havanaweb weten wat hij doet voor de HvA. Deze week vertelt Van der Toorn over de toekomst van OrO, het onderwijskundig advies- en trainingscentrum van de HvA, en over een werkbezoek aan het ROC van Amsterdam. ‘We hebben met elkaar een oriënterend gesprek gevoerd over de positionering van OrO. OrO maakt nu deel uit van de stafafdeling Onderwijs en Onderzoek. Met de herinrichting van de HvA krijgen diensten en

staven een beleidsadviserende en beleidsvoorbereidende rol. De vraag is dan of je uitvoerende diensten onderdeel moet laten zijn van de staf.’ Lees de volledige tekst op havanweb.nl

Beeld Jan-Maarten Hupkes

nieuws

Japans vechten

Aikido, is dat niet die Japanse vechtsport? Japans wel, vechtsport niet, zegt de deskundige. Bij aikido is immers geen sprake van aanvallen. Er is altijd sprake van een reactie op een aanval. Het is de kunst van verdedigen en daar zijn alle aikidotechnieken op gebaseerd. De aikidoka maakt gebruik van de kracht van de aanvaller. Dat is niet eenvoudig, maar meester Yamashima Shihan liet tijdens een demonstratie bij de ALO zien dat hij zelf het stadium van gewone bedrevenheid al achter zich heeft gelaten en dat ouderdom, harmonie, innerlijke kracht en souplesse zeer goed samen kunnen gaan. (PvdW) havana

7

-advertenties-

De Anne Frank Stichting is een onafhankelijke organisatie die de plek beheert waar Anne Frank tijdens de Tweede Wereldoorlog was ondergedoken en waar zij haar dagboek schreef. De Stichting brengt haar levensverhaal wereldwijd onder de aandacht ter bezinning op de gevaren van antisemitisme, racisme en discriminatie en het belang van vrijheid, gelijke rechten en democratie.

Wij zoeken per direct enthousiaste:

Invalmedewerkers Museumcafé m/v Interesse? Stuur dan je reactie voor 4 oktober a.s. aan: Anne Frank Stichting, t.a.v. Pyrola Ruigrok, Postbus 730, 1000 AS Amsterdam of per e-mail aan [email protected]

Voor meer inhoudelijke informatie omtrent de vacature check www.annefrank.org

StudiJob maakt werk van je studie! Ook zo’n behoefte aan flexibel inzetbaar, slim en hardwerkend personeel? StudiJob heeft een bestand vol werkzoekenden die graag de handen uit de mouwen steken! Administratieve ondersteuning, baliemedewerkers, portiers, projectmedewerkers, secretaresses… StudiJob heeft het in het bestand! Bel gerust voor meer informatie: onze medewerkers staan u graag te woord!

• StudiJob is geopend van 09.00 - 17.15 uur. • Voor meer informatie kun je ook bellen naar 020 535 34 60. • www.studijob.nl

actueel

Vraag van de week Het Arnhemse Gerechtshof liet vrouwenhandelaar Saban B. vrij, ondanks aanwijzingen dat hij zou vluchten. Een domme gerechtsblunder. Wat laat jij je geen tweede keer gebeuren?

Lilly Onsod (22)

Jantine Zeeman (36)

Hans Malschaert (57)

Andrea de Boer (24)

Michiel Lochtenberg (22)

eerstejaars Culturele & Maatschappelijke Vorming ‘Toen ik samenwoonde met mijn vriend en het niet zo lekker ging, bood een vriendin me aan om bij haar te komen wonen. Hartstikke lief, want we kenden elkaar nog maar kort. Ik stemde in en tekende een jaarcontract. Vier maanden later kregen we ontzettende ruzie en ben ik weggegaan. Toen zat ik nog wel vast aan een contract; ik heb nog een halfjaar huur betaald.’

instroomcoördinator Maatschappij & Recht ‘Ik zal na een zwangerschap nooit meer weinig gaan werken. Voordat mijn eerste kind geboren werd, werkte ik vier dagen. Na de bevalling ben ik er twee gaan werken. Dat is veel te weinig, je zet jezelf daardoor buiten spel. Je komt namelijk alleen toe aan de dagelijkse dingen en je bouwt verder niets op. Na mijn tweede kind ben ik daarom ook drie dagen blijven werken.’

opleidingsmanager Sociaal Pedagogische Hulpverlening ‘Ik ben op mijn achttiende begonnen met de ALO, die heb ik afgemaakt. Ik heb lang gedacht dat ik toen een andere keuze had moeten maken, omdat ik vond dat het helemaal niet bij me paste. Achteraf gezien heb ik er veel geleerd en een leuke tijd gehad. Daarna ben ik Pedagogiek gaan studeren aan de universiteit, dat paste meer bij me. Ik ben wat dat betreft een beetje een laatbloeier.’

vierdejaars Sociaal Pedagogische Hulpverlening ‘Ik ben altijd op tijd, heb alles op een rijtje en een onvoldoende is uit den boze. Inderdaad, ik ben een control freak. Ik zorg ervoor dat stomme dingen me geen tweede keer gebeuren. In groep zes heb ik eens een vier gehaald voor een topografietoets. Ik denk dat het daar is begonnen. Ik dacht een keer cool te zijn door niet te leren. Afschuwelijk vond ik het. Dat is me daarna ook nooit meer gebeurd.’

vierdejaars Maatschappelijk Werk & Dienstverlening ‘Ik heb een tijdje geleden met een paar vrienden in Calella, Spanje gewerkt. In die tijd was ik vaker onder invloed dan nuchter en kwam regelmatig in aanraking met politie en ziekenhuis. Mijn vriend besloot ons “Calella-avontuur” vast te leggen op video om daar een dvd van te maken. Met het zien van de film in Nederland kwam het besef dat we echt losgeslagen waren. Dat zal me nooit, nooit meer zou gebeuren.’ (SvB)

ingezonden brieven Dam tot Dam goed voorbeeld

Zoals waarschijnlijk bij iedereen bekend vond afgelopen weekeinde de Dam tot Damloop plaats. In totaal deden zaterdag 19 en zondag 20 september 60.000 (!) deelnemers mee aan dit sportieve festijn. Er liepen zondag ook circa 500 studenten en medewerkers van de UvA en HvA ten behoeve van een goed doel (het Emma Kinderziekenhuis) mee in de Dam tot Damloop. Binnen deze 500 lopers waren er ook nog eens drie HvA/UvA-wedstrijdteams die met 3500 andere bedrijventeams streden om een mooie teamuitslag. Twee zaken zijn hierbij interessant om onder de aandacht te brengen. Ten eerste zijn HvA en UvA er de afgelopen maanden zeer goed in geslaagd gelijkwaardig en gebroederlijk een dergelijk groots project op touw te zetten (met dank aan het goede organisatiecomité). Ook qua deelnemers was er een mooi evenwicht tussen UvA en HvA. Ten tweede: doelstellingen werden op het sportieve vlak op het hoogste niveau gerealiseerd: een mannen- en een vrouwenwedstrijdteam behaalden respectievelijk de eerste en de tweede plaats in de businessloop. Een goed voorbeeld voor andere ambities die de HvA en de UvA in de toekomst gezamenlijk willen realiseren? Jos Vrolijk, opleidingsmanager Media Informatie Communicatie

-advertentie-

Filmer/documentairemaker zoekt contact met homo’s (studenten, docenten, medewerkers, HvA, UvA) die ervaringen hebben met discriminatie.

Havana begint aan zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief. Wat gebeurde er in de nineties op de HvA?

15

Klaaglijn In de Havana van 5 september 1996 lezen we over het einde van het boek. In het artikel gaat het over nieuwe media als cd-rom en cd-i (wie weet nog wat dat is?). De vraag is of met de opkomst van de nieuwe media het boek gaat verdwijnen. Toen een interessante vraag. In dat artikel lezen we trouwens ook dat de toenmalige opleiding Boekhandel & Uitgeverij – voorloper van Media, Informatie & Communicatie (MIC) – erg tevreden is over haar groei van 28 studenten in (1969) naar 160 in 1996. Vandaag de dag is MIC met pakweg drieduizend studenten een tikkeltje groter. In hetzelfde nummer van Havana zien we ook een advertentie van de Postbank. Op zich niet zo boeiend, maar de tekst zou tegenwoordig niet meer kunnen. De advertentie maakt namelijk duidelijk dat je als student bij de Postbank continu rood mag staan tot een bedrag van 2000 gulden en dat je tot 10.000 gulden mag lenen. Niemand viel toentertijd over zo’n advertentie. Tegenwoordig vind je HvA-studenten in zo ongeveer elk land van de wereld. Stage of een minor in het buitenland is leuk en aantrekkelijk en de HvA stimuleert studenten ook om ervaringen in het buitenland op te doen. In 1996 was dat nog niet echt het geval. We lezen namelijk een artikel met als kop ‘Een stage héél ver weg van huis’. Wie nu aan Parijs, Moskou, Cincinnati of Alaska denkt, slaat heel erg ver naast de plank. Het artikel gaat namelijk over een student die stage loopt in Zeeland, vlak bij België. ‘De mensen spreken allemaal Vlaams. Soms kan ik ze moeilijk volgen.’ Gelukkig hoeft onze stagiaire zich ’s avonds niet te vervelen. De lange avonden vult zij met borduren. Ook in 1996 besteedde Havana al aandacht aan de kleine kwaliteit en aan het grote leed dat het gevolg kan zijn van het gebrek aan aandacht voor de kleine kwaliteit. Er bestond zelfs een aparte rubriek voor, de ‘Klaaglijn’. Wat lezen we? Docenten die slecht les geven, foute roosters, docenten die te lang doen over het nakijken van tentamens en het ontbreken van stagebegeleiding. Tot slot: in 1996 werd er een serieuze discussie gevoerd of de jeugdopleidingen van Ajax en Feyenoord de status van hogeschool kunnen krijgen. Bizar? (PvdW)

Discretie gewaarborgd. Meer informatie? [email protected] havana

9

dam tot damloop

Gloeiende blaren

Beeld Arjan Roodink

Met 500 deelnemers verschenen HvA en UvA aan de start van de Dam tot Damloop – en pikten en passant de eerste plaats bij de wedstrijdteams. Havana liep de volle 16,1 kilometer mee en proefde de sfeer van het grootste hardloopevenement van Nederland. Gijs Hardeman Halftien, zondagochtend. De eerste studenten en medewerkers verzamelen zich in hun rode wedstrijdshirts bij de School for Humanities and Social Sciences aan de Prins Hendrikkade. Hier probeert de fotograaf alle deelnemers op één foto te krijgen. Verder is het vooral wachten op de wandeltocht naar de vrachtwagens voor de bagage. Met vijfendertigduizend deelnemers voor de normale run – de avond ervoor was er een night run – is het even zoeken, maar daarna kunnen de vierhonderd eindelijk naar het startvak. Dit jaar doen UvA en HvA voor het eerst gezamenlijk mee aan de Dam tot Damloop. De universiteit en hogeschool lopen mee in de Goede Doelenloop voor het Emma Kinderziekenhuis, waarvoor ze meer dan 13.000 euro ophaalden. Om tien over halftwaalf geeft Robert ten Brink, ambassadeur van het Kinderziekenhuis, het startschot en de rode menigte komt op gang. Op weg naar Zaandam. Hopen op een blaarvrije toer. De massa telt net zo veel fanatiekelingen als enthousiaste recreanten. En dat levert een grote variatie aan lopers 10

havana

op. Snelle ervaren lopers die de gehele race aan het inhalen zijn en groepjes die vrolijk kletsend de tocht volbrengen. Sommigen zijn op het laatste moment vergeten om hun sleutels of kleingeld af te geven, wat een klungelig geluid maakt tijdens het hardlopen. Anderen hebben twee bidons onhandig op hun rug gesnoerd, zodat ze twee kilo extra meezeulen. Het mag de pret niet drukken.

Muziek en volk De eerste drie kilometers zijn saai, op de IJtunnel na waar iedereen begint te juichen in verband met de galm. Na de tunnel worden als bezigheidstherapie regels bedacht. Er mag geen rood shirt meer voorbijkomen en elk rood shirt in de verte is het volgende doel. Is dat trouwens al de eerste hardloper die begint te wandelen? Gelukkig geen HvA’er, dat zou slecht zijn voor het moraal. Kijk, daar doemen de eerste bandjes op. Het wordt sfeervoller en zelfs gezellig. Zeven kilometer alweer. Bijna op de helft. Dat is toch niet de eerste blaar die zich aandient? Concentreren op de muziek! Die maakt het lopen een stuk makkelijker. Hoe harder de

beat, hoe sneller de pas. Drinken. AA of water? Allebei dan maar, ook al kost het een paar meter extra. Moet er eigenlijk niet wat eten in? Ah daar: fruit. Nog vijf kilometer. Geen tijd om de schoenen losser te doen, de veters zitten te strak en de blaren gloeien. Geen tijd aan verspillen. Nu draait het om seconden pakken. Nog maar vier kilometer! Spieren beginnen ook pijn te doen. Beide

tijd binnen het uur en bij de vrouwen net iets meer dan dat uur. Eva Lems is ‘onze’ snelste vrouw met één uur en tien minuten, maar zij is helaas niet ingedeeld bij het wedstrijdteam (tien lopers waarbij de snelste vijf tijden tellen). En dat kost dit team de titel, want in het klassement worden de dames tweede, op twee minuten van de nummer één. Aan de ene kant is het zuur, maar eigenlijk wel

Snelste loper: HES-student Michiel de Ruiter, met een monstertijd van 53 minuten kuiten en het linkerbovenbeen. Kom op! Dichter bij de finish, dus steeds meer muziek en volk. De laatste drie kilometers vliegen voorbij. Maar wat duurt die laatste kilometer lang! O, die is eigenlijk elfhonderd meters lang. Hé, eindelijk bekenden die aanmoedigen, sprintje dan maar. Nog maar honderd meter. Finish. Lucht!

Zuur ‘Wat was jouw tijd?’ is achteraf de meest voorkomende vraag die in de HvA/UvA-tent wordt gesteld. Paul Doop (vicevoorzitter College van Bestuur) deed het in 1:27:31, een minuut onder zijn doelstelling. ‘Ik ben eigenlijk enorm verkouden en heb gelopen met Vicks op de borst. Gelukkig heb ik onderweg geen last gehad.’ Anderhalf uur is een mooie prestatie, maar het komt niet in de buurt van de snelste tijden. Bij de heren praat je pas mee met een

terecht. Eva werkt namelijk op de VU… De snelste loper bij de heren maakt gelukkig wel onderdeel uit van een wedstrijdteam en dat is maar goed ook. Michiel de Ruiter (HES, vierdejaars) loopt zichzelf met een monstertijd van 53:49 naar de tweede plaats bij de mannen overall en heeft een groot aandeel in de eerste plaats die UvA/ HvA uiteindelijk pakt. ‘Ik ben erg voorbarig gestart; na tien kilometer heb ik een tandje lager moeten schakelen. Bij deze afstand moet je de eerste vijf kilometer niet te hard lopen, want dan kom je jezelf tegen bij de twaalfde.’ De Ruiter loopt bij de Nederlandse top van de 1500 en 3000 meter, dus is op deze afstand niet erg bekend. ‘Ik heb hier niet voor getraind, dit is puur voor de fun. Deze loop heeft iets extra’s. Je kan om je heen kijken en hoeft niet zo geconcentreerd te lopen. Het seizoen is ook over, dus nu kan dat wel.’ n

interview

‘Kritiek Amstelcampus is drie jaar oud’ Beeld Fred van Diem

Critici van de Amstelcampus kregen in Havana de ruimte om hun kritiek op het nieuwbouwproject van de hogeschool te uiten. Deze week reageert Paul Doop, vicevoorzitter van het College van Bestuur. ‘Het gaf mij het idee van een opgewarmde prak eten.’ Thijs den Otter Havana publiceerde onlangs opiniestukken waarin de HvA op de korrel werd genomen over de Amstelcampus. Lector Willem van Winden ziet een gebrek aan onderwijskundige visie, actiegroep Kingkong ziet een gebrek aan stedenbouwkundige visie. U was niet blij. ‘Het is kritiek van drie jaar geleden. Daarnaast ben ik niet gecharmeerd van het tijdstip waarop het verhaal van Van Winden werd afgedrukt. In een week waarin wij het hogeschooljaar openen, waarin wij onze onderwijstoekomst koppelen aan de Amstelcampus, komt Havana met dat stuk en een cover waarop de puinbak aan de Wibautstraat is te zien. Natuurlijk is er een onderwijsvisie. De Amstelcampus moet een ontmoetingsplaats worden voor studenten, voorzien van alle moderne gemakken, waar werkgroepen terechtkunnen, maar je ook in een kleine ruimte kunt studeren. En wie weet moet de campus zelfs wel 24 uur per dag, zeven dagen in de week open. Daar is allemaal rekening mee gehouden.’ Mosterd na de maaltijd dus? ‘Ja. En dat verhaal van Kingkong ook. Dat was echt oud nieuws. Ik heb de Amstelcampus nu drie jaar in portefeuille. Toen ik hier kwam, stonden hogeschool, stadsdeel en

buurt inderdaad met de ruggen naar elkaar toe. Daar hebben we vervolgens veel tijd in gestoken. We hebben de buurt juist betrokken. En we luisteren ook: we wilden een schoolgebouw in de Boerhaavestraat, maar op verzoek van de buurt onderzoeken we nu of er in plaats daarvan studentenwoningen kunnen komen. Als het kan, doen we het zo. Maar het lukt nooit om iedereen tevreden te houden.’ Bij Kingkong is men vooral boos over de sloop van het oude Wibauthuis. ‘Dat is twee jaar geleden gebeurd! Ze komen met het verwijt dat we architectuur uit de wederopbouw hebben gesloopt en dat zulke gebouwen ontbreken in de stad. Dat is niet waar. Het Wibauthuis was een enorm kantoorpand. We hebben gekeken of we het in onze plannen konden gebruiken. Dat bleek niet het geval, en dus zijn we gaan slopen: de stad is geen museum. Maar van de architect van het Wibauthuis – Norbert Grawonski – staat op het Roeterseiland een schoolgebouw en dat wordt voor de UvA gerenoveerd. Zie het Amstelgebouw, zie het Kohnstammhuis: gebouwen met geschiedenis, die wij weer terugbrengen voor gebruik in de stad.’

Over het nieuwe Wibauthuis en de gerenoveerde gebouwen krijgt de HvA te horen dat het met de rug naar de omgeving staat gekeerd: de panden monden uit op binnenpleinen aan de achterkant. ‘Alle gebouwen krijgen, als dat kan, op de begane grond een glazen pui. Daarmee wordt het tegendeel waar: ze worden transparant. Gebouwen in de stad hebben eigenlijk geen achterzijde meer. Bij het Kohnstammhuis komen twee ingangen terug aan de Wibautstraat, terwijl de laatste jaren de mensen alleen aan de achterkant naar binnen gingen. Het nieuwe Wibauthuis is zelfs in tweeën gesplitst zodat de Boerhaavestraat weer doorstroming krijgt. En we hebben de sporthal een meter of dertig verschoven, zodat een mooi speelplein ontstaat.’ Maar wat heeft de buurt aan al die HvAgebouwen? ‘Er worden allerlei andere activiteiten binnen de campus georganiseerd. Er is een grand café gepland op de begane grond, er komt

Over projectontwikkelaars gesproken: eerder dit jaar brak de hogeschool met projectontwikkelaar Trimp & Van Tartwijk. Van Winden en Kingkong vinden beiden dat de HvA zich te veel aan die club heeft uitgeleverd. Loopt er nog een claim van Trimp & Van Tartwijk tegen de HvA? ‘Ik wil eigenlijk alleen vooruitkijken. Terugblikken heeft weinig zin. Wat Trimp & Van Tartwijk betreft: ze hebben geen claim tegen de HvA ingediend en er is geen grote vertraging ontstaan. De meest opdrachten die uitstonden, heeft de hogeschool overgenomen.’ Toch is het een kwestie van de lange adem. FNV-voorzitter Agnes Jongerius verzuchtte twee weken terug nog in Havana dat de komst van de nieuwe gebouwen wel heel lang op zich laten wachten. ‘En het gaat nog wel even duren. Bouwen in Amsterdam duurt lang. Natuurlijk willen wij het liefst door. Maar er zijn regels die de burgers de kans geven beroep aan te tekenen. Daar wil ik niet aankomen. De

‘Het lukt nooit om iedereen tevreden te houden’ nog een jeugdhonk, de sporthal is openbaar. Dus de hogeschool en de buurt zijn met elkaar verweven. Maar het blijven in de eerste plaats onderwijsgebouwen. Verder keert de levendigheid terug naar de Wibautstraat. Die kan uitgroeien tot een mooie boulevard, voor een groot deel dankzij de HvA. Dankzij die positie komen projectontwikkelaars met ons praten over andere zaken, zoals uitbreiding van het metrostation Weesperplein. Die willen onze ideeën horen.’

situatie rond Trimp & Van Tartwijk heeft het zeker niet gemakkelijker gemaakt. Toch zijn volgens verwachting in 2011 het Kohnstammhuis en het Mauritshuis gewoon klaar, en kan het domein Onderwijs en Opvoeding erin. Het is natuurlijk niet zo dat je op een bepaalde dag een kaasstolp van het gebied kunt trekken en “tadaa, hier is de Amstelcampus” roepen. Het gaat in fasen, en het wordt op zijn vroegst 2014 voor het allemaal klaar is.’ n havana

11

achtergrond

Bijna hele w aan voe Met globalisering komt de wereld dichterbij. Een gunstige bijkomstigheid is dat studeren of stage lopen in het buitenland zo makkelijker te regelen is. Daar maken we bij de HvA gretig gebruik van. Of toch niet? Sanne van Baar De HvA profileert zich als een internationaal gerichte instelling. We vinden het belangrijk dat we onze blik verder over de grens laten gaan. Studeren in het buitenland is een uitgelezen kans om te kijken hoe het er in een ander land werkelijk aan toe gaat. Toch vallen de cijfers van uitgaande studenten tegen. Afgelopen studiejaar zijn er slechts 307 Erasmusbeurzen weggegeven. Dat zijn alleen beurzen voor partnerinstellingen in Europa, stages en studies daarbuiten niet meegeteld. Precieze cijfers over het totale aantal uitgaande studenten zijn er niet. Een belrondje langs de domeinen leert ons dat ongeveer een op de vier vertrekkende studenten een Erasmusbeurs aanvraagt. De andere drie betalen het vertrek met een andere beurs of uit eigen zak. Stel dat ‘de andere drie’ er zo’n negenhonderd zijn. Wat niet onwaarschijnlijk is, aangezien verre bestemmingen vaak populairder zijn dan die binnen Europa. Dan komt het totale aantal vertrekkers op 1200, nog geen drie procent van de veertigduizend studenten 12

havana

die de HvA telt. Niet echt veel voor een internationaal gerichte school. Leonard van der Hout, hoofd Internationalisering: ‘Iedereen vindt het belangrijk, maar niet iedereen doet wat.’ Wat gaat er mis? Volgens Van der Hout zijn er verschillende oorzaken. Ten eerste zijn er te weinig mogelijkheden. ‘Niet elke opleiding geeft de mogelijkheid om naar het buitenland te gaan. Andere wel, maar daar loop je studievertraging op,’ zegt hij. Ook hebben sommige opleidingen te weinig partnerinstellingen. Ten tweede ligt het aan de promotie. Medewerkers spelen daar volgens Van der Hout een cruciale rol in. Hij vindt dat zij studenten te weinig stimuleren om je studie in het buitenland voort te zetten. Van der Hout: ‘De mobiliteit zou veel hoger moeten, maar we doen er te weinig aan.’

Open deur Wat moet er gebeuren? Volgens het hoofd Internationalisering moet het buitenland

meer gepromoot worden. ‘Het is misschien een open deur deur, maar als je gaat investeren, gaat er wat gebeuren. Als er een beetje energie in gestoken wordt, kunnen die driehonderd Erasmusbeurzen zó verdubbeld worden. Maar dat zullen de domeinen moeten doen. Mijn rol is daarin is erg klein.’ Moet het ze dan verplicht worden gesteld de studenten te stimuleren? ‘Het College van Bestuur zou dat kunnen doen, maar er wordt nu voor gekozen om daar niet actief richting aan te geven. Het belangrijkste wat er hopelijk in de toekomst gaat komen, is een vastgelegd minimum wat een student gedaan moet hebben op het gebied van internationalisering. Daar maak ik me wel hard voor, maar mijn invloed is beperkt.’ Meer mogelijkheden creëren lijkt echter makkelijker te realiseren. Volgens Van der Hout zou elke opleiding een mobility window moeten hebben: een vrije ruimte waarin je een deel van je studie in het buitenland kan volgen. Het domein Economie & Management

heeft niet zo’n last van een lage mobiliteit. Het heeft een uitgebreid internationaliseringbeleid en is koploper in uitwisseling van studenten. Niet zo gek natuurlijk, want de beroepstak heeft de afgelopen jaren veel te maken gehad met globalisering. Volgens Mike Meeles, international relations manager, zijn daar meerdere oorzaken voor. Het economische deel van het domein, de voormalige HES, was tot 2005 een zelfstandige instelling. Zij begon al vroeg met het leggen van buitenlandse contacten, en stuurde twintig jaar geleden haar eerste student naar het buitenland. Dat netwerk bestaat inmiddels uit zo’n honderd partnerinstellingen. Mogelijkheden te over dus. Daarbij heeft het domein vijf internationale opleidingen waarbij het verplicht is een deel van je studie in het buitenland te volgen. Niet onbelangrijk hierbij is volgens Meeles dat het International Office goed functioneert. Meeles: ‘Als het domein wil, zouden we elke student in het buitenland kunnen onderbrengen.’

achtergrond

Speerpunten Niet bij alle domeinen is internationalisering zo gestructureerd als bij de HES. Het domein Gezondheid maakte het vorig jaar tot een van de speerpunten. Margriet van der Zanden, medewerker Bureau Buitenland: ‘Daarvoor waren we ook wel actief binnen de internationalisering, maar er wordt nu meer aan getrokken. Het zit in de lift.’ Binnen het domein Maatschappij & Recht komt de mobiliteit nu pas een beetje op gang. Binnen de afdeling Maatschappij werd er al redelijk gereisd, maar bij HBORechten is het buitenland een relatief nieuw onderwerp. De opleiding bestaat namelijk pas zeven jaar. Nadat ze de nodige kinderziektes overwonnen had, gaf de opleiding twee jaar geleden een extra impuls aan het buitenlandbeleid. Stages waren daarvoor wel al mogelijk, maar dat jaar stuurde zij haar eerste student voor studie over de grens. Dat zijn er ondertussen wel meer, maar echt veel zijn het er niet. Volgens Margit Varga, coördinator Internationalisering van HBO-

Beeld Pascal Tieman

a de wereld n je eten

Rechten, ligt de oorzaak grotendeels bij het vinden van partnerinstellingen: ‘Rechten bestaat in veel landen niet op hbo-niveau. Als je al een instelling vindt, moet deze ook nog aansluiten op onze school. Dat is lastig.’ Ook het domein Media, Creatie & Informatie vindt internationalisering erg belangrijk. Vooral de opleiding Informatica timmert stevig aan de weg met internationale stages, uitwisselingen en studiereizen.

Scheiding Wie studenten naar partnerinstelling stuurt, zal ook studenten moeten ontvangen. Een veelgehoorde klacht door Van der Hout komt van internationale studenten: zij vinden vaak dat ze te weinig contact hebben met de Nederlandse student. Volgens hem het gevolg van aparte klassen, die gemakkelijk te organiseren zijn. Volgens Mike Meeles heeft dat niets te maken met de scheiding van studenten: ‘Bij ons worden alle buitenlandse studenten in gemengde klassen geplaatst. Het probleem

ligt meer in de aard van de situatie. Buitenlandse studenten klitten nou eenmaal aan elkaar.’ HBO-Rechten verwacht volgend jaar pas zijn eerste buitenlandse student. Momenteel is de opleiding betrokken bij een domeinbrede Engelstalige minor waar ook internationale studenten aan meedoen. De eerste ‘eigen’ student verwachten ze volgend studiejaar bij de nieuwe Engelstalige minor ‘Working in an international legal environment’. Varga: ‘Eigenlijk hadden we die dit jaar al willen verwelkomen, maar de partnerinstelling had de administratie nog niet voldoende op orde.’

Meemaken Internationaliseren is niet alleen naar het buitenland gaan. Al is dat waarschijnlijk wel de meest effectieve manier om studenten internationaal te oriënteren en cultuurverschillen bij te brengen. Het gaat ook over de inhoud van het lesprogramma: internationaal gerichte minoren, buitenlandse studiebezoeken en gastsprekers. En dat zit in de lift. Ook wordt er steeds meer aan Engelstalig onderwijs gedaan. Er bestaan ondertussen negen geheel Engelstalige opleidingen en drieëndertig Engelstalige minoren. Daarbij zijn veel opleidingen momenteel bezig deze te ontwikkelen.

Leonard van der Hout zou graag zien dat er een ‘internationale basis’ komt voor studenten. Een minimum aan activiteiten en leerdoelen waaraan de student moet voldoen. Volgens Mike Meeles blijft een deel van de studie in het buitenland volgen toch het meeste vormend: ‘Cultuurverschillen zien is niet bij te brengen in de les, dat moet je meemaken.’ n

Schilderen en fotograferen n Marjolein Pieneman (22, vierdejaars Management, Economie & Recht) stelde haar eigen minor samen en ging naar Canada. ‘De studie die ik nu doe is eigenlijk niet helemaal in de richting die ik op wil. Ik mis creativiteit. Toen ik op zoek was naar een minor kon ik niets vinden wat bij me paste en daarom heb ik zelf een vakkenpakket samengesteld. Op de Bisshops University bleek ik creatieve vakken te kunnen volgen als schilderen en fotograferen. Zo heb ik mijn studie gepersonaliseerd. Na Canada heb ik weet ik dat ik iets met grafisch vormgeven wil gaan doen. Eerst twijfelde ik nog, nu niet meer.’ Buitenlandplannen? n Op de Leeuwenburg vindt 30 september de buitenlandmanifestatie plaats. Hier kun je je oriënteren en laten informeren over alle mogelijkheden wat betreft stage, studie en werken in het buitenland. Ook is hier informatie te vinden over zaken als beurzen, talencursussen en cultuurverschillen. havana

13

-advertenties-

Problemen met studeren in verband met een functiebeperking?

CREA CREAisisde deculturele cultureleorganisatie organisatievan vande deUvA UvAen enHvA. HvA.Turfdraagsterpad 17, 0205251400 Turfdraagsterpad 17, 1012 XT Amsterdam, 020 5251400.

Marx

CREA

analyticus van het

Klassiek

kapitalisme

wo 23 sep 19.30

do 24 sep 20.00

De zwaarste economische crisis sinds de jaren dertig houdt de wereld in haar greep. Politici, economen, vakbonden en activisten komen met oorzaken en oplossingen. Marx, belangrijk criticus van het kapitalisme, mag in deze discussie over de economische ordening niet ontbreken. Maar wat hield zijn analyse in, en is ze nog wel actueel?

Een podium voor klassieke amateur-

Dr. Geert Reuten, universitair hoofddocent Algemene economie (UvA) en Eerste Kamerlid voor de SP. CREA Theater, gratis voor studenten

Voor informatie over studeren met een functiebeperking kun je terecht bij: www.studerenmeteenfunctiebeperking.nl De UvA studentendecanen: www.uva.nl/studentenzaken of 020-5258080 De HvA studentendecanen: www.sz.hva.nl/decanaat of 020-5951463

musici. Beleef diverse optredens in een informele setting - een concert waarin veel verschillende stukken, instrumenten, componisten en uitvoerders te beluisteren zijn. Wil je een keer zelf optreden? Schrijf naar [email protected]. CREA Muziekzaal, toegang gratis

vr 25 sep 20.30 en 22.30

za 26 sep 20.30

Easy Laughs

Naked Thoughts

Improv Comedy

Leslie Ebony Perry

Every Friday comedy improvisation in a ‘gezellige’ atmosphere. ‘The Friday Show’ at 20:30 and a ‘Late Night’ at 22:30, with different formats and guest players. New: a free quick extra show after the second performance. For reservervations or info: [email protected]. English spoken.

Spoken word artist and performance poet, Leslie Ebony Perry, takes you on a lyrical journey through her mind. A night of words, reflection, music, song and soul-touching entertainment. The production includes not only poetic words, but live music and songs by vocal performers from Chicago and Las Vegas.

CREA Muziekzaal Admission €10,- (20:30 hr), €5,- (22:30 hr), both: €12,-

CREA Theater, €15,-

www.crea.uva.nl/agenda

hoe scoor jij

op de millenniumdoelen?

win een reis naar zuidelijk Afrika geef je op www.millenniumbattle.nl

14

havana

BLM09_Aff_DEF.indd 1

01-09-2009 10:10:21

internet

Wie blogt er nog?

Beeld Magda Rinkema

Wie anno 2009 een blog ambieert of voltikt, is hopeloos ouderwetsch, menen sommige blogkundigen. Gooit de HvA’er zijn of haar blog eveneens in de ring? Over slapende sites en interactieve laatste-kans-acties. ‘Er moet wel iets gebeuren.’ Annemarie Vissers ‘Hallo Wereld. Welkom op mijn “digitale speeltuin.” Momenteel studeer ik aan de HvA, ik volg de opleiding IAM. De posts die ik hier plaats zullen zo veel mogelijk raakvlakken hebben met Interactieve Media. Ps: het starten van deze “speeltuin” heeft niets met goede voornemens te maken.’ Dat blijkt: lang heeft ‘de wereld’ niet kunnen genieten van de digitale speelpret van de optimistische IAM-student gezien de doodse leegte na een handjevol blogs. Morsdood – vanaf dag één – is ook de blog van beleidsmedewerker Kwaliteit en Accreditatie Margo van Rotterdam. Nee, heel ‘web 2.0’ is ze inderdaad niet, geeft ze ruimhartig toe: ‘Ik weet heel goed hoe ik een weblog moet beheren, ik doe het alleen niet.’ Van Rotterdams spookblog is onderdeel van de HvA-Community Onderwijsontwikkeling, online gegaan half 2005 binnen OrO. De kennisprofielen van veel medewerkers werden ijverig ingevuld, en discussies op de ‘digitale tafel’ over onderwijszaken deden het ook aardig, maar wie doorklikt naar de persoonlijke blogs, leest weinig tot geen content. ‘Iedereen kreeg toegang tot de community, vanuit de – sympathieke – gedachte dat we kennis en informatie openbaar zouden

maken en delen. Een digitale community of practice. Ook werden er persoonlijke blogsites voor ons ingericht. Eenmaal online was het aan jezelf om iets met die mogelijkheid te doen.’ En daar zit nu net de pijn. Van Rotterdam lacht: ‘Ik mis de prikkel.’

Oldskool De HvA-beleidsmedewerkster en de eens zo ijverige student Interactieve Media staan in dat gebrek aan prikkels niet alleen. Wereldwijd zijn er zo’n honderd miljoen slaapblogs, stelt onderzoek. In Nederland zou nog tien procent van de 800.000 blogs actief zijn. De rest kan elk moment zijn laatste digitale adem uitblazen. Hoeveel dooie- of springlevende ‘HvA-blogs’ er precies zijn, is niet bekend, maar een willekeurig blogrondje geeft in ieder geval de indruk dat het hard ploeteren is, een weblog actueel houden. Is bloggen inderdaad oldskool zoals kenners menen? Geen prikkels, geen blog, stelt ict-docent Dirk Paul Flach. Hoewel Flach dagelijks noest doortikt op zijn persoonlijke blog – ‘pas sinds een jaar, ik ben dus enorm oldskool’ – erkent de docent dat vrijblijvendheid veel weblogs de das om doet. Ook het gebrek aan reacties speelt een rol. ‘Ik heb

wel eens wat experimentjes met blogs gedaan, maar dat hield ik niet vol. De reacties waren minimaal, en daar deed ik het toch ook voor eerlijk gezegd.’ Dat beaamt student Media, Informatie & Communicatie Frank Verhoef, die nét naast de titel Weblogger van het Jaar hengelde van magazine Nobiles. Na die wedstrijd besloot hij de stekker uit zijn eigen blog te trekken, en alleen nog actief te posten op de groepsblog dagelijksestandaard.nl, vanwege de veel grotere respons: ‘Reacties stimuleren enorm om je blog actueel te houden. Krijg je die zelden, dan wordt het al snel een “moetje”. Bovendien gaat er ongemerkt veel tijd zitten in bloggen, zeker als het geen groepsblog is en je alles zelf moet doen. Dan kun je beter 140 tekens binnen een halve minuut op Twitter zetten.’ En dat is wat veel studenten en HvA-medewerkers tegenwoordig dan ook doen. De behoefte ervaringen, persoonlijk of studie-

de blog is. ‘Op dit moment is het inderdaad een spookblog, daar lijkt het wel op.’

Grof geschut Dat ‘hoe nu verder’ is volgens de beheerder namelijk nog immer gerechtvaardigd. Bloggen is namelijk niet passé, maar moet een andere functie krijgen: ‘Ja’ een blog bijhouden kost moeite en tijd, en ja; blogposts zijn minder laagdrempelig en vergen meer van bloggers. En ja: het is frustrerend als er nauwelijks reacties komen. Maar ik denk dat een blog nog steeds toegevoegde waarde en bestaansrecht heeft.’ Ook student Verhoef gelooft er niks van dat bloggen op zijn retour is: ‘In de VS reageren vooraanstaande politici op bepaalde blogposts. Blogs hebben daar een flinke invloed op opinievorming en het publieke debat. Dat staat hier nog in de kinderschoenen. Op blogs kun je zaken bovendien uitgebreider duiden dan via die 140

‘Ik mis de prikkel’ gerelateerd, te delen, droogt namelijk niet zo snel op. Dat gaat door, alleen vaker op nieuwe ‘microblogs’ als Twitter, waar ook een HvA-community actief is. Dat merkt ook Jan-Jaap Heine, naast docent bij MIC tevens beheerder van MIMblog. De groepsblog – ooit begonnen als mediaplatform door docenten van de opleiding die toen nog Media & Informatie Management heette – ligt er wat verlaten bij, in tegenstelling tot de bijdragen van de bloggers op Twitter. Bijdragen die eerst ook op het MIMblog een plek vonden, aldus Heijne, die zich op de pagina openlijk afvraagt wat de toekomst van

tekens.’ Dat microblogging wél een prima aanvulling kan zijn, ervaart ict-docent Flach: ‘Mijn Twitter-account is de aanjager voor mijn bloggedrag, omdat ik via mijn tweets aandacht genereer, en andersom. Misschien werkt het ook bij het MIMblog.’ Beheerder Heine komt liever met grof geschut: ‘Alleen als MIMblog interactiever wordt ingericht, met een duidelijke koppeling naar media- en onderwijsontwikkelingen, heeft het een kans van overleven. Ik ga binnenkort een overleg bijeenroepen. Er moet namelijk wel íets gaan gebeuren. De site moet compleet op de schop.’ n havana

15

studium generale

? d l e h p i r t s n e e t e e t a W Van jeugdsentiment bij Donald Duck tot literair genot bij graphic novels: iedereen heeft wel z’n eigen associatie met strips. Zeven HvA’ers over hun

Tim Morsink (22, derdejaars Fashion & Management) Stripheld Donald Duck ‘Laatst zag ik weer een hele stapel liggen, toen ik in het weekend even langs mijn ouders ging. Ik kan ze nog steeds lezen, en nog eens herlezen: Donald Duck blijft altijd leuk, zelfs eentje van jaren geleden. Ik heb Donald zeker tot mijn vijftiende wekelijks gelezen, we waren thuis geabonneerd. De simpele grapjes, de dommigheid van die eend. Eigenlijk sloeg het nergens op, maar juist daarin zit de kracht, dat maakt het juist grappig. De hele familie Duck vond ik leuk: Dagobert, Katrien, Kwik, Kwek en Kwak. Met Mickey en Minnie Mouse had ik dan weer niet zo veel. Thuis waren we met z’n drieën, maar echt vechten als de nieuwe binnen was, deden we niet. Mijn broers hadden ook meer met Suske en Wiske. Dat vond ik helemaal niks. Best bizar: wat ook heel vreemd is dat Donald volgens mij nooit een broek aan heeft. En toch is het niet vulgair, een halfnaakte eend.’

Beeld Walt Disney Studios, Sanoma Uitgevers B.V.

Beeld René Goscinny & Albert Uderzo, Les Editions Albert René / Hachette Illustrated

favoriete getekende personage. Annemarie Vissers

Halfnaakte eend

Gewone boeken lees ik niet

Manga, maar niet de pornovariant

Striphelden Asterix en Obelix ‘Het pasje van de bieb gebruikte ik vroeger alleen maar voor het lenen van strips. “Gewone” boeken las ik niet. Nog steeds niet, eigenlijk. Daar geef ik niet zo heel veel om. Mijn absolute helden zijn Asterix en Obelix; ik heb zelfs Franse exemplaren in de kast. Daar begrijp ik niet alles van. Laat ik zeggen dat ik het verhaal net kan volgen. De verhalen zijn niet alleen spannend maar je leert er ook wat van. Verder is er ook veel te “zien” op een pagina. Obelix is echt mijn favoriete held; een beetje dommig, lomp en sterk, maar daar kan hij niks aan doen. Dat komt natuurlijk omdat hij in een toverdrank is gevallen. Als kind begreep ik heel veel niet, blijkt nu. Na herlezen waardeer en herken ik steeds meer: dat ze Julius Caesar bijvoorbeeld belachelijk maken, en dat de Romeinen als een dom volk worden neergezet, terwijl ze natuurlijk hartstikke machtig waren in die tijd. Uren ben ik er zoet mee geweest. Een strip is net een tekenfilm, maar dan in je eigen tempo.’

Stripheldin Nami ‘Ik begon met de Donald Duck, maar daar vond ik al vrij snel niet heel veel meer aan. Omdat mijn vader Duits is, keken we vroeger vaak naar Duitse tvzenders. Daar waren manga-filmpjes heel gewoon. Hier wordt manga vooral gezien als “stripjes voor tienerjongetjes”, maar in Japan is het een doorsnee stripvorm. Vanaf toen kreeg ik steeds meer interesse. Je hebt heel veel verschillende uitgaven, voor ieder is er wel wat. Zelf is de piratenstrip One Piece, met heldin Nami mijn absolute favoriet. Als ik een stripfiguur zou mogen zijn, dan zou ik net zo’n stoere navigator als zij willen zijn. Manga is een echt subcultuurtje, en ik zit dan ook vaker op speciale mangafora met andere fans. Dat zijn hele diverse types: van bèta-nerds tot hippe meiden. De strips koop ik eens in de zoveel tijd in Duitsland, of op internet. Hier is er bijna niet aan te komen. Je moet echt van de stijl houden. De humor is bijvoorbeeld heel anders dan wij hier gewend zijn. En de hele “harde” verhalen, dat hoeft van mij ook niet. Veel te agressief: daar vliegen de lichaamsdelen in het rond. En de pornovariant, daar hou ik ook helemaal niet van!’

16

havana

Beeld N.V. De Spaarnestad

Nina Peckelsen (19, eerstejaars Amfi)

Beeld Oda Eiichiro, Glénat Benelux n.v.

Stijn Wijngaard (19, eerstejaars MIC)

studium generale

Beeld Georges Remi (Hergé), Casterman

Briljante verhalen

Neda Aboud (18, eerstejaars Amfi)

Stripheld Kuifje ‘Als kind was ik weg van Kuifje: dat hele stoere haar vond ik geweldig, net als de avonturen die hij allemaal beleefde. Wat dat betreft vond ik Donald Duck een stuk minder spectaculair. Met zijn kledinglijn was ik toentertijd niet bezig hoor, daar dacht ik vroeger nog niet over na. Ik heb eigenlijk leren lezen met de verhalen van Kuifje. Mijn ouders lieten me zo kennismaken met de Nederlandse taal, daar had ik geen inburgeringscusus voor nodig. Leraren op de lagere school vonden het erg grappig en stimuleerden me ook. Zagen ze me weer met een stripboekje zitten, riepen ze altijd: “Ha leuk! Kuifje!” Naast een hele stapel stripboeken kocht ik ook videobanden van Kuifje. Bij het kijken lette ik meteen op de uitspraak van woorden. Waar die stapels gebleven zijn? Geen idee, ik kan niks meer terugvinden. Misschien toch nog eens op zolder bij mijn ouders kijken. Tegenwoordig lees ik helemaal geen strips meer, daar heb ik door mijn studie helemaal geen tijd meer voor.’

Crossfiets en lolobal Bart-Jan Steerenberg 34, docent Media)

Striphelden Sjors en Sjimmie ‘Grote schrik, toen ik ooit eens een oud Sjors en Sjimmie-vakantieboek tegenkwam op de zolder bij mijn ouders thuis. Daar zag Sjimmie er toch heel anders uit, met van die stereotype dikke negerlippen. Dat was een heel andere stripheld dan “mijn” Sjimmie, jaren later. Bleek dat de vroegere versie behoorlijk… “fout” was. Mijn Sjors en Sjimmie leerde ik kennen via de Eppo, later werd dat Wordt Vervolgd. Wat er zo fascinerend aan was, was dat ze heel erg aanhaakten op mijn belevingswereld en actualiteit. Was op dat moment de lolobal een rage, dan zag je dat vrijwel meteen terug in de stip: hadden zijn er ook een. Of ze hadden een crossfiets; die had ik toentertijd ook. Het was stoer dat ze de rebellenclub hadden, van die bengels waren het. Nu lees ik vooral graphic novels. Prachtige klassieke verhalen – bijvoorbeeld ook het werk van Proust – maar dan in stripvorm. Bij die strips put je steeds uit je eigen verbeelding, bij literatuur ligt dat anders. Elke maand kijk ik wel even bij de cartoonboeken.’

Studium generale n Het domein Media, Creatie & Informatie (MCI) organiseert de komende weken een studium generale over het thema: comics, en de invloed van strip(helden) op games, films, mode en cultuur. Filmfreaks, stripdeskundologen, modeontwerperen-duizendpoot Bas Kosters en strip- en games-fanaten zullen hun visie op het thema geven. n Ook René Glas, docent Media & Cultuur aan de UvA en filmrecensent van Havana, draagt een steentje bij: ‘Ik zal in mijn lezing laten zien hoe strips door de jaren heen vertegenwoordigd zijn in videogames – van eenvoudige Smurfengames uit begin jaren tachtig tot de laatste next gen Batman-titel. Ik zal ook kijken naar de manieren waarop videogames de beeldtaal van de strip hebben geprobeerd over te nemen. De vraag is dan ook: is er zoiets mogelijk als een interactieve strip?’ n De eerste aflevering, op woensdag 23 september, begint om 16.00 uur. Het studium generale is bedoeld voor studenten en medewerkers van het domein, maar ook studenten en medewerkers van andere opleidingen zijn welkom. Locaties: Singelgrachtgebouw (filmvertoningen op vierde etage) en Mauritskade (Amfi-gebouw).

Literatuur in stripvorm

Walter van de Giessen (50-ish, docent en organisator Studium Generale Comics) Stripheldin Pravda ‘De harde lijnen, de felle kleuren of juist het strak zwartwit met flinke letters en grote kreten, van de Pravda-strip van tekenaar Guy Peellaert, vind ik grafisch gezien fantastisch. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik mijn eerste strip van hem kocht, over een meisje op een motor. Zo’n echte stripheldin: een meid op zo’n ronkende motor, met van die wapperende haren en in een strak motorpak. Ik geloof dat de Franse zangeres en actrice Françoise Hardy nog model heeft gestaan voor dat personage. Als jongetje kwam ik vaak over de vloer bij een vriendje wiens vader bij uitgeverij Illustrated Classics werkte: literatuur maar dan in stripvorm. Stapels strips stonden daar bij die mensen thuis en zo heb ik heel veel literaire werken via die strips gelezen. Zo las ik als kind Wuthering Heights in de stripvariant. Ach, als tienjarig jongetje, mag dat toch wel?’ Beeld Guy Peellaert, De Bezige Bij

Nederlands geleerd van Kuifje

Stripheldin Franka ‘Ik ben letterlijk in de boekhandel, achter de toonbank, naast het striprek geboren. Dat ik dus een ware fanaat ben, kan al bijna niet missen. Ik heb vrijwel alles gelezen wat er stond: van Robbedoes tot Kuifje, Asterix en Obelix. Maar mijn grootste heldin is Franka. Kom niet aan Franka! Briljante verhalen. Franka is een echte avonturierster, een journaliste. Maar eigenlijk neemt ze allerlei rollen aan – die onverstoord en stoer de wereld intrekt, heel wereldwijs ook. In ieder geval alles wat een jonge jongen op een Zuid-Hollandse eiland vroeger erg aantrekkelijk vond en alleen maar van kon dromen. Het ziet er bovendien strak en minimalistisch uit, met veel ‘snelheid’ in het beeld door het gebruik van strepen, verder hou ik van de harde kleuren. Wat ik me altijd afvraag bij striphelden: wat eten ze? Popeye eet spinazie, en Obelix eet everzwijn. Maar wat eet Franka? Ik heb een kookclub, en ik zou graag eens een stripheldendiner koken. Wie het weet mag het me mailen.’

Beeld Henk Kuijpers, Uitgeverij Franka B.V.

Jos Kok (37, docent marketing IAM)

havana

17

ondertussen in...

amfi angels

Sioux Falls Laura Keesman (20, derdejaars Maatschappelijk Werk & Dienstverlening) loopt vijf maanden stage in Amerika bij een ‘blijf van mijn lijf huis’ in Sioux Falls, South Dakota.

Where is my mommy?

Afiah Vijlbrief

Op mijn eerste dag word ik gebombardeerd met informatie over de stageplek. Ook krijg ik een rondleiding door het gebouw. Het is de bedoeling dat ik in de eerste weken vooral mensen zal gaan ‘schaduwen’, zodat ik een indruk krijg van alle werkzaamheden die de verschillende medewerkers hebben. Children’s Inn is een opvangtehuis voor vrouwen die het slachtoffer zijn van huiselijk geweld, seksueel geweld of mishandeling. Daarnaast is er plek voor mishandelde en verwaarloosde kinderen. Onze medewerkers trekken langs de ziekenhuizen om daar hun hulp aan te bieden. In eerste instantie werk ik op de kinderafdeling. Het is prachtig dat dit programma bestaat, maar het is ook erg zwaar werk. Ik hoor de hele dag: ‘I miss my mommy, where is my mommy?’ Ook is het werken bij het opvangtehuis soms lastig omdat het zo dubbel is. Jonge mishandelde meiden komen binnen met een klein kindje en geven bij de intake zelf al aan dat ze niet weten of ze van hun vriend weg kunnen blijven. Velen zeggen dat ze nog steeds van hun vriend houden en smeken de politie om hun vriend niet te arresteren. Helaas voor deze dames is het de plicht van de agenten dit wel te doen. Ik heb al vele meiden zien komen en gaan. Ze zijn verstrikt in een vicieuze cirkel en hebben niet de kracht om afstand te nemen van hun vriend. Gelukkig zijn er ook vrouwen die het wel lukt. Een dove vrouw, die vier maanden zwanger is van een tweeling, verhuist volgende week naar haar familie in Michigan. Haar ex probeert wanhopig contact met haar op te nemen, maar heeft geen idee waar ze is. Dat willen we ook zo houden. Voor haar komen er gelukkig betere tijden. Vele anderen zullen nog wel even blijven worstelen.

Celine

Kelly

Joris

Laura

18

havana

Milou

Joran

De Angels: Martine, Lieke en Fleur

Beeld Marc Deurloo

Hippe kip Amfi Angels geven wekelijks gevraagd en ongevraagd fashionadvies. Voor al uw modemissers, misaankopen en matchende setjes: ‘Fashion is a war, and we love the battle.’ Aflevering 3. Annemarie Vissers Afiah Vijlbrief (22, derdejaars Fashion & Branding) ‘Of ik naar een feestje ga, gezien mijn kleding? Nee hoor, voor mij is elke dag een feestje. Wat mode is bepaal je zelf, vind ik. Ik denk dat ik wel wat meer dan gemiddeld op de hoogte ben van alle trends, dat heeft ook te maken met mijn studie natuurlijk. Maar ik laat me graag adviseren.’ Kleding Angel Martine: ‘Ze maakt een combi van vintage – in normaal Nederlands: tweedehands – en nieuw. Dat zie ik graag: het leuke van vintage is dat er een verhaal aan zit, je weet zelden van wie het kledingstuk of accessoire is geweest. Wat zou er bijvoorbeeld ooit in deze leather bag hebben gezeten?’ Angel Fleur: ‘Gelukkig, ze zijn er dus toch nog: een echte “hippe kip”. Maar niet te vroeg gejuicht: meestal ben ik niet voor een bruinzwartcombi, maar in dit geval kan ze het wel hebben. Voordeel is wel dat deze tas van echt leer is gemaakt, en geen nep lakleer. Onthoud; nepleer is een no no. Dan kun je beter met een plastic zak gaan lopen, denk ik dan.’ Angel Martine: ‘Nou, hippe kip, ik zie eerder een tijger-chick. Ze heeft het duidelijk helemaal begrepen: dierenprintjes in alle soorten en maten zijn hot ‘n’ happening dit najaar. Vooral kattenprints zijn erg in trek. Het dress-T-shirtje is aan de lange en wijde kant. Verstandiger is het dit shirt te combineren met een strakke broek of legging. Dat zorgt ervoor dat je niet overdreven volumineus oogt, dat is namelijk verre van charming. Angel Fleur: ‘Ik ben een fan van leggings, aangezien ze je lichaam enorm ‘afkleden.’ Maar, denk erom: ook wat dit betreft zou niet iedereen in een legging moeten willen lopen. Hoe klein, of mooi je “derrière” ook is: een te kort

shirt is en blijft een… te kort shirt.’ Angel Martine: ‘De ballerina’s zijn wat doorsnee. Ze had de boel een beetje kunnen spicen met een flinke, felrooie pump zodat het totaalplaatje niet zo zwartwit oogt. Maar laat ik niet te streng zijn: voor een doorsnee schooldag zijn ballerina’s best oké. Ook al ben je een Amfi-fashionista: ook die hebben wel eens een minder catwalk proof dagje. Soms wil je gewoon in de comfortzone blijven.’ Angel Fleur: ‘Het nonchalante riempje op haar heupen kan ze handelen. Maar ook hier ben ik streng: het is opletten geblazen voor de vollere medemens. In dat geval kun je het riempje beter iets strakker en hoger rond je middenrif gespen, zodat de aandacht naar dit slankere stuk van je lichaam wordt getrokken.’ Angel Martine: ‘De oorbellen zijn cute blauw, maar komen nergens in terug. Haar nagels had ze dan beter blauw kunnen lakken.’ Angels Fleur: ‘Nee joh, een gelakte nagel hoort rood. Vrouwelijk en classy. Lakken dus dames, die nagels!’

Tips & tricks van Amfi Angel Lieke

* *

Vintage oversized bags zijn lekker stylish, maar wie écht avant-garde door het leven wil: ga dan eens voor undersized bag met een hengsel tot op heuphoogte. Het is wel even proppen om je undersized portemonnee, mobieltje en je pink lipgloss erin te krijgen. The edgy side of the 80’s is weer helemaal terug, met veel futuristische prints en materialen. Vrouwenschouders worden dit seizoen door scherpe lijnen in kledingstukken extra benadrukt. Draag je outfit ook eens met super high heels met studs, voor een strakke rocklook.

*

passie e over j n e l l a? erte zelf v e in havan passi ail naar m a.nl v h @ a havan

Beeld Fred van Diem

Ze werd er best een beetje sentimenteel van, toen ze die ochtend hoorde dat Patrick Swayze was overleden. Als kind zag ze Dirty Dancing talloze keren. En zonder het nummer ‘Time of my Life’ is haar dansavond niet af, volgens Joyce Vergouwe (25, instructeur praktijkonderwijs Media, Informatie & Communicatie). Annemarie Vissers ‘Soms zitten we samen na een dansavond in de auto te kibbelen over de pasjes die we hebben geoefend tijdens de les. Ik wil graag de puntjes op de i zetten; letten op onze houding, op wat we uitstralen. Mijn vriend – ook meteen mijn danspartner – is daar wat minder op gefocust. Maar we horen wel altijd dat die chemie onze grootste kracht is, het schijnt leuk te zijn naar ons te kijken als we dansen. Ik zie soms dansparen zo stuntelen, daar hebben wij weinig last van. Mijn vriend leidt en we voelen elkaar helemaal aan. Een ontzettend goeie danser mag me trouwens wel even wegkapen bij hem hoor. Maar dan moet het geen onzeker type zijn, dan krijg ik acuut de neiging te gaan leiden. Als zesjarig meisje droomde ik al van dansles. Mijn broer, tien jaar ouder, mocht elke week weer. Soms oefende hij thuis met mij, en ik vond het prachtig als

we eens een bruilof hadden. Dan mocht ik mee en dan danste hij met mij de quickstep. Magisch vond ik dat, al die mensen in mooie kleding die zo zwierig dansten. Mijn eigen dansprins heeft even op zich laten wachten, maar vier jaar geleden stond-ie dan ineens voor mijn neus. Ik liet me eens ontvallen dat ik zo graag samen op dansles zou gaan. Bleek dat hij in zijn jeugd ook al op dansles had gezeten. Vrijdag is nu onze vaste avond, een hoogtepunt van onze week. Dan zijn we echt in een andere wereld. Dansen maakt dat ik me helemaal vrij voel, ik kan me helemaal verliezen in een goede jive. Samen met je partner dansen is heel intens, als je even geen zin hebt in elkaar merk je dat meteen. Je moet in de juiste mood zijn, soms heb ik zin in een romantische dans, soms verzucht ik: waar blijft die tango nu? Gelukkig kun

je er tegenwoordig weer mee aankomen op verjaardagen, sinds programma’s als Dancing with the Stars is het weer helemaal in. Schamen doe ik me er dus niet voor, we gaan ook naar speciale dansdagen. Samen dansen doen we ook op zaterdagavond thuis, in de voorkamer van krap zes vierkante meter. Minidanspasjes zijn dat dan, op de plaats. Dan slepen we alles aan de kant, en dan oefenen we de Engelse wals. Dat moet dan wel in etappes, want voor een wals heb je natuurlijk een balzaal nodig. Soms lopen we ergens – laatst nog in het park – kijken dan snel om ons heen of iemand kijkt, en dan maken we snel wat oefenpasjes. Dat moet dan op dát moment. Ik zou er trouwens mijn huis niet op uitzoeken, maar ik let altijd op de vloer als ik ergens ben. Dat gaat het automatisch van: hmmm, mooie glad gelakte planken, goeie dansvloer.’ n havana

19

recensies

Film

500 Days of Summer Regie: Marc Webb HHHHH

Cd

Moke

The Long & Dangerous Sea (PIAS) HHHHH

Fotografie

Suriname en Amsterdam 23 september, Rijksmuseum

Wel gaan Het Rijksmuseum kreeg onlangs de vroegst bekende foto uit Suriname in bruikleen. Deze en andere foto’s, zoals van het plantageleven en de bauxietwinning in Suriname tijdens de Tweede Wereldoorlog, kun je bewonderen in het Rijksmuseum. Niet gaan Als jouw interesses niet liggen bij de geschiedenis van de vaderlandse koloniën.

Expo

Het Maagdenhuis Bezet ’69

24 September, Amsterdams Historisch Museum Wel gaan Veertig jaar geleden was Amsterdam in de ban van de bezetting van het Maagdenhuis. Van Riel, toen twintig jaar oud, heeft toen foto’s gemaakt die een beeld geven van wat er zich toen afspeelde. Niet gaan Omdat veertig jaar geleden echt een ‘ver van je bed show’ is. Wat Hoofdpersonages Tom en Summer lijken vanaf hun eerste ontmoeting perfect voor elkaar. Het maakt de romantische komedie 500 Days of Summer ongewoon binnen een genre waar doorgaans twee ogenschijnlijk onverenigbare mensen uiteindelijk toch verenigd worden. 500 Days of Summer gaat nog een stap verder. Met de mededeling ‘this is not a love story’ laat de film namelijk direct weten dat de relatie tussen de twee uitgaat. Waarom wel De film kiest het perspectief van Tom (Joseph Gordon-Lovitt), een dromer die architect wil worden maar zijn dagen slijt als bedenker van wenskaarten. Zijn leven verandert op slag als hij nieuwe collega Summer (Zooey Dechanel) ontmoet. Voor hem is de eigenzinnige Summer meteen de ware en na enige weken gedraai krijgen ze ook een relatie. Summers terughoudendheid wat betreft een vaste relatie voorspelt al enig onheil. Tom is te verliefd om dit te zien. Om te voorkomen dat 500 Days of Summer dramatisch afloopt, wordt uitgebreid met tijd gespeeld. De film springt voortdurend heen en weer tussen belangrijke momenten uit Tom en Summers relatie. Het ene moment zien we Tom in een halve depressie omdat Summer het wil uitmaken. Het andere moment zie je ze voor het eerst zoenen bij het kopieerapparaat. Voormalig muziekvideoregisseur Marc Webb geeft de film een speelse visuele stijl mee. Zo keert Tom zich enkele malen terug in zijn eigen wereld die gevisualiseerd is als een klassieke musical of tekening. Minstens net zo aantrekkelijker aan 500 Days of Summer is het gouden duo Gorden-Levitt en Dechanel. Beiden hebben een aangename charme en zijn grappig zonder het er dik bovenop te hoeven leggen. Waarom niet Omdat de film zo veel heen en weer springt in de tijd dreig je snel kwijt te raken naar welk moment in Tom en Summers relatie je nu precies aan het kijken bent, of hoe de relatie zich nu precies ontwikkelt. De tijdssprongen geven Webb wel de ruimte om sleutelscènes slim in te zetten om het verloop van de film te manipuleren. Zo kan het dat het slot van de film juist opbeurend is in plaats van een romantische domper. n René Glas

20

havana

Wie Moke, die leuke Amsterdamse rockband met de beste marketingmachine. Wat The Long & Dangerous Sea, het langverwachte tweede album van de groep, na het fraaie en verrassende debuut Shorland uit 2007. Waarom wel Het nieuwe album van Moke ziet er prachtig uit: de hoes is van Anton Corbijn, net als de foto’s die de strak opgemaakte liner notes in het boekje vergezellen. Het nieuwe plaatje oogt dus veelbelovend. En als we de buzz rond het album moeten geloven, zou The Long & Dangerous Sea de verwachtingen meer dan waar moeten maken. De eerste nummers van het album doen dat ook. Met de titelsong en het daaropvolgende ‘Switch’ schiet Moke lekker uit de startblokken. Waarom niet Na ‘Switch’ zet het album een scherp dalende lijn in. ‘Love My Life’ en ‘Black And Blue’ zijn nog van een acceptabel niveau, maar daarna wordt het zwak. Liedjes als ‘Ghost’ en ‘Terrible End’ zijn weliswaar gebaseerd op een aardig idee, maar vliegen door het synthesizergebruik volledig uit de bocht. Als The Long & Dangerous Sea met ‘Lament’ het tiende en laatste nummer bereikt, is de band afgezakt tot het niveau van een slechte synthesizeract uit de jaren tachtig. Het album slaat in feite dood als een slecht getapt pilsje. Dat is pijnlijk, omdat er al een halfjaar over Mokes nieuwe kindje wordt gepraat. Synthesizers gebruiken in rockmuziek is prima. Het maakt het een beetje campy en dat kan heel leuk zijn, mits een band ertoe in staat is op die manier te overtuigen. The Killers kwamen er bijvoorbeeld een jaar geleden mee weg. Moke is helaas van een andere orde. Zanger Felix Maginn komt in het plastic geluid niet zo lekker uit de verf als ‘Killer’ Brendan Flowers, en kan zich bij album drie beter revancheren tussen dreigende riffs à la ‘Here Comes the Summer’, de kraker van Shorland. n Thijs den Otter

Fotografie

Prune – abstracting reality

18 september t/m 9 december, Foam Wel gaan Deze serie legt de nadruk op de complexe en intrigerende relatie tussen realisme en abstractie in de fotografie. Deze foto’s worden gewaardeerd om de abstracte kwaliteiten. Niet gaan De abstracte en formele kwaliteiten zullen waarschijnlijk alleen de echte fotografieliefhebbers opvallen.

Muziek, dans, art, fashion

Streetrockaz

25 september, Slotervaart Wel gaan Deze nieuwe editie van Streetrockaz laat je muziek, art, dans én fashion zien. Wat betreft de muziek is er een mix van eclectische house, urban en dancehall. Rauw en origineel. Niet gaan Deze ‘rauwe happening’ begint ’s middags om 15:00 uur. Veel te vroeg, want dan zijn we natuurlijk nog niet bijgekomen van de donderdagavond.

Party

Terug naar toen

25 september, Odeon Wel gaan Diverse dj’s, acts en spelletjes! Deze avond ga je terug naar ‘toen’. Alles draait om het gevoel, de muziek en sfeer uit de jaren tachtig en negentig. Haal de schoudervullingen maar weer uit de kast! Niet gaan Denk aan de lambada, Lionel Richie en Duran Duran. Dat moet je wel van gedachten veranderen.

Festival

De Rode Loper Festival

26 en 27 september, Oost-Watergraafsmeer Wel gaan Dit festival biedt een spannende combinatie van talent uit Oost en professionele kunstenaars. Dit weekend komt van alles voorbij: mode, beeldende kunst, muziek optredens, dans, poëzie en zang. Niet gaan Het klinkt een beetje als een buurtfeest.

Theatercomedy

Comedy Explosion

26 september, Comedy Theater in de Nes Wel gaan Na een week hard zwoegen is het tijd voor comedy! Zowel gevestigde namen als aanstormend talent zullen vanavond alles uit de kast halen om jouw lachspieren aan het werk te zetten. Niet gaan Eigenlijk is er geen reden om hiervan weg te blijven. Tenzij je knaken echt op zijn, want de entree is 12,50 euro.

zwart-wit

Beeld Sanne van Baar

Beeld Hans van Vinkeveen

eten

Boten onder je bord

‘Hysterisch van Lingo’

We kunnen, nadat we twintig minuten later dan gereserveerd binnenkomen, nog net voorkomen dat onze tafel wordt weggegeven aan een wachtend stel. Zegt iets over de populariteit van restaurant Open.

Rijkjan Liesker (64) medewerker Klantenservice ICT Leeuwenburg

Wat De openheid van de naam en de glazen muren van dit restaurant staan in schril contrast met de geheimzinnige website. Geen menukaart of impressie van het restaurant of de keuken. Navraag bij de eigenaar leert dat deze mysterieuze website de nieuwsgierigheid van de potentiële klant moet prikkelen. Publiek Gemêleerd. Wel dertig plus, en netjes, iets voor collega’s. Er zijn ook behoorlijk wat buitenlanders en het is gezellig druk op deze donderdagavond. Waar De locatie in het Westerdok is spectaculair. Een openstaande brug is verbouwd tot een glazen reuzencontainer met uitzicht op het IJ. Boten varen onder je bord door. De open keuken geeft een huiselijke sfeer. De kleine maar tamelijk verrassende menukaart met bijvoorbeeld een soep van jonge knoflook, amandel, mint en koriander wordt ondersteund door een uitgebreide wijnkaart met veel Italiaanse en ook enkele biologische wijnen. Vanaf 3 euro per glas. Als er na enkele glazen een azijnachtige Spaanse wijn verschijnt, wordt deze zonder morren geruild voor een nieuwe fles. Prima. Bediening Naast een hoge servicegerichtheid kenmerkt het personeel zich, met uitzondering van de dames, door een hoog baardgehalte. Misschien is dit een nieuwe trend? Eten Mijn voorgerecht is een mooi gepresenteerde salade met asperge, artisjok en mozzarella in de Italiaanse driekleur. Mijn tafelgenote vindt bij haar linzensalade vooral de gefrituurde kappertjes bijzonder

en lekker zout. Dat men de zoutpot in de keuken inderdaad weet te staan, blijkt ook bij het hoofdgerecht, waar we overigens behoorlijk lang op moeten wachten. Zowel de stevige heilbot als de krokante rogvleugel zijn aan de zoute kant. Met de neutrale aardappelpuree wordt dit uiteindelijk toch een mooie combinatie. Conclusie Een aanrader. Misschien niet voor de doordeweekse studentenbeurs maar wel voor een speciale gelegenheid. De toiletten zijn schoon en up-to-date. Nu de website nog. n Rob van Hest

Restaurant Open Westerdoksplein 20 1013 AZ Amsterdam 020 62010 10 www.open.nl

Film ‘How the West Was Won, een western over de ontdekking van land, het keiharde avontuurlijke bestaan, dat trekt mij. Ik ben een thrillseeker en heb veel van de wereld gezien. Het is de onrust en gedrevenheid in mezelf. Daarom wil ik blijven werken. Ik kan mijn leven niet met hobby’s invulling geven. Tekenfilms haat ik. Ze hebben niets met de werkelijkheid te maken.’ Boek ‘Koninklijke Nederlandsche Stoomboot-Maatschappij, waarin alle schepen staan die door deze scheepswerf zijn gebouwd. Een van mijn ergste ontdekkingen is dat ze allemaal zijn gesloopt. Daarvan kan ik heel emotioneel worden. Ik was als kind altijd in de haven te vinden en heb drie jaar gevaren. Ook toen ik later bij de televisie werkte, was het wekelijks boten kijken.’ Tv ‘Dit was het nieuws, om de harde humor, schandelijk dat het weg moet. Van Lingo word ik hysterisch. Die dommigheid. De meeste prijzenshows zijn overigens een vooraf gestuurd manipulatiespel. Ik heb aan programma’s als Ron’s Honeymoon Quiz en Prijzenslag meegewerkt. Het is een publiek geheim in omroepland, alleen hakken ze je kop eraf als je dit naar buiten brengt.’

Idool ‘Frans de Munck, bijgenaamd de Zwarte Panter, de doelman van het Nederlands elftal in de vijftiger jaren, die ballen met één hand opving. Ik stond als jongetje altijd op doel. Paul de Leeuw is een absolute zak, ook in het echt.’ Moment ‘Een hoogtepunt is dat ik heb kunnen doen wat ik altijd wilde: het regisseren van commercials. Ik mis het, al ben ik blij van de stress af te zijn. Een recept voor een goede commercial is er trouwens niet. Zelfs de ergernis over een wasmiddelenreclame is goed, want het maakt dingen los en heeft een hoge herinneringswaarde. Een absolute afknapper is dat ik over vijf maanden bij de HvA weg moet, simpelweg omdat ik 65 jaar word. Dat is een grote ergernis en heel frustrerend. Ik wil niet stoppen met werken.’ Stokje ‘Ik geef het stokje aan docent Informatica en CMR-lid Willem Brouwer. Hij is erg van regeltjes en kent de Wet op het Hoger Onderwijs uit zijn hoofd.’ n Hans van Vinkeveen

Humor ‘Hans Teeuwen steekt er met kop en schouders bovenuit. Favoriet is zijn Bijbeluitleg. Ik hou van grove humor, grappen die niet echt kunnen, het randjeswerk. Al gaat hij in zijn sketch over zijn seksuele omgang met de Koningin te ver.’

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar [email protected]. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. havana

21

varia enygma

hva-agenda 30 september

Buitenlandmanifestatie

Training hoorcolleges

Alle hoofdfasestudenten zijn op 30 september vrij geroosterd om naar de buitenlandmanifestatie te kunnen gaan. Gedurende deze dag kun je de informatiemarkt bezoeken, sessies volgen met betrekking tot stage en studie in het buitenland en zijn er talloze studenten aanwezig die afgelopen jaar in het buitenland stage hebben gelopen of een deel van de studie bij een partneruniversiteit of -hogeschool hebben gevolgd. Deze studenten geven presentaties en je kunt hen vinden op de informatiemarkt. Gebouw Leeuwenburg, Weesperzijde 190 (naast het Amstelstation), 12.00 tot 16.00 uur. www.uva-hva.nl/ buitenlandmanifestatie/

De groepsgrootte voor een hoorcollege varieert van veertig tot een paar honderd studenten. Hoe kun je als docent de studenten boeien en binden? En hoe kun je een hoorcollege tot een succes maken? Op de website van OrO staat een aanmeldingsformulier voor alle trainingen van Casa d’OrO. Deze training maakt deel uit van het Casa d’OrO programma. Zie https://intra.hva.nl/diensten/o2/oro.

1 oktober

Decanensymposium

sudoku

7 oktober

Het thema van het symposium is Kiezen met je hoofd of met je hart. We leven in een complexe keuzemaatschappij. Scholieren kunnen uit een zeer ruime hoeveelheid vervolgopleidingen in het hoger onderwijs kiezen. Zo biedt de HvA meer dan 70 bachelors aan en de UvA 65 – om over de masters nog maar te zwijgen. Tegelijkertijd hamert de politiek op het belang van direct de juiste studie kiezen, om studievertraging of uitval te voorkomen. Maar het maken van een goed gemotiveerde keuze op jonge leeftijd is nog helemaal niet zo eenvoudig. Sprekers uit verschillende hoeken geven hun visie op dit ingewikkelde keuzeproces. Het decanensymposium wordt ieder jaar druk bezocht door decanen van het voortgezet onderwijs en het mbo. Dit jaar organiseren wij het symposium voor de tweede keer in Muziekgebouw aan ’t IJ, een veel ruimere locatie dan voorheen. Op de website www.uva-hva.nl/decanensymposium vindt u informatie over het programma en de sprekers op het symposium. Meer informatie: Anneke Hoogendoorn, [email protected].

30 september

Buitenlandmanifestatie Alle hoofdfasestudenten zijn op 30 september vrij geroosterd om naar de buitenlandmanifestatie te kunnen gaan. Die dag kun je de informatiemarkt bezoeken, sessies volgen met betrekking tot stage en studie in het buitenland en zijn er talloze studenten aanwezig die afgelopen jaar in het buitenland stage hebben gelopen of een deel van de studie bij een partneruniversiteit of -hogeschool hebben gevolgd. Deze studenten geven presentaties en je kunt hen vinden op de informatiemarkt. Gebouw Leeuwenburg, Weesperzijde 190 (naast het Amstelstation), 12.00 tot 16.00 uur. www.uva-hva.nl/ buitenlandmanifestatie 26 t/m 29 oktober

Beroepsoriëntatieweek Al tien jaar organiseren derde- en vierdejaars MER een Beroepsoriëntatieweek voor alle tweedejaars van dezelfde opleiding. Gedurende deze week vinden er bedrijfsbezoeken plaats, krijgen de studenten workshops aangeboden en er is een lezing van een interessante gastspreker. Een ander vast onderdeel van de Beroepsoriëntatieweek is de bedrijvendag, waar studenten kunnen kennismaken met bedrijven waar ze later stage kunnen lopen of een afstudeeropdracht voor doen. Deze bedrijvendag is ook interessant voor studenten van andere opleidingen. www.beroepsorientatieweek.nl

check ook

havanaweb.nl

In bovenstaand diagram is een aantal cijfers geplaatst. Aan jou de taak om in alle lege vakjes een cijfer in te vullen, zodanig, dat op elke horizontale en verticale regel en in elk van de negen blokjes van negen cijfers waaruit het diagram is opgebouwd, alle cijfers van 1 tot en met 9 eenmaal voorkomen.

Run Forrest Run! (the end)

Pabo genomineerd voor L-factor

Na maanden van oefenloopjes, trainingsrondjes en nog meer oefenloopjes beleefden ongeveer 500 HvA- en UvA-hardlopers hun finest hour tijdens de jaarlijkse Dam tot Damloop. Of, voor de meesten: hun finesthour-en-nog-wat-minuten. Havana en Campus.tv klapten hun stoeltje open langs het parcours en juichten de rennende bikkels toe.

Met zes andere initiatieven is de Pabo van de HvA op de shortlist van de ‘L-Factor’ gekomen. Met de duostage ‘wetenschap en techniek’ kan de opleiding tienduizend euro winnen. Opleidingsmanager Petra Smulders reikt alvast een bos bloemen uit aan studenten die hebben meegedaan.

Wil jij het laatste HvA-nieuws als eerste weten? Check havanaweb.nl. Daar kun je je ook aanmelden voor onze wekelijkse nieuwsbrief. Abonneren op onze Twitter-feed kan natuurlijk ook: twitter.com/havanaweb 22

havana

weekgast

Arthur van Alten (40, webontwikkelaar op het domein Economie & Management) is de eerste HvA’er die een EVC-procedure (Erkennen van Verworven Competenties) heeft afgerond. Met deze procedure kun je vrijstellingen krijgen voor een studie. Arthur studeert sinds kort deeltijd Informatica.

Maandag 14 september Ik begin een beetje aan mijn nieuwe rol te wennen. Ik ben namelijk deze zomer van de centrale afdeling van de HvA naar de HES gegaan. Sinds kort word ik verantwoordelijk geacht voor het technisch in de lucht houden van het intranet. Mijn nieuwe collega’s vinden het gelukkig goed dat ik maandagochtend thuis werk. ’s Avonds moet ik namelijk naar college. Na drieënhalf jaar bij de HvA wil ik docent gaan worden. Ik heb bij de sectie Informatica aangeklopt of zij mij konden gebruiken als docent. Dat zagen ze op zich wel zitten, maar ik moest op zijn minst een hbo-papiertje hebben. En dat had ik niet. Ik heb wel zes jaar op de universiteit doorgebracht, maar dat was niet te bewijzen. Via een EVC-traject heb ik ervoor gezorgd dat ik een forse hap van de studie mag overslaan. En nu dus weer in de collegebanken. Dat was alweer zo’n twintig jaar geleden. Vanavond bij het college het projectgroepje compleet gemaakt. Ik ben inmiddels wel gewend met collega’s projecten aan te pakken, maar met collega-studenten is dat toch weer anders. Wat kan je van elkaar verwachten? Hoe bepaal je wie wat gaat doen?

Dinsdag 15 september ’s Ochtends zit ik bijtijds op de fiets. Om zo min mogelijk stoplichten te passeren neem ik weer de parkenroute: Rembrandtpark – Vondelpark – Beatrixpark. De Amstel over, stukje door de polder, voor de Arena linksaf en dan is daar de Fraijlemaborg. Uiteraard weer te hard gefietst dus een beetje bezweet loop ik mijn kamer binnen. Om voor het overleg van tien uur nog wat eigen werkzaamheden te kunnen doen ben ik op tijd gekomen. Tja, dat lukt natuurlijk niet. Voordat ik het weet, is het drie uur en heb ik alleen maar gepraat. Vijf uur. Snel weg want vóór zessen moet ik bij de naschoolse opvang staan. Pizza’s in de oven. De groente die ik er toch ook maar bij doe, wordt niet gewaardeerd door de dames van tien en vijf jaar. Halfnegen. Tijd voor mezelf... eh, mijn huiswerk. Op de bank – tv aan, laptop op schoot – buig ik mij over de wondere wereld die Linux heet. Gelukkig komt mijn vriendin al om tien uur thuis en sluiten we de dag samen af. Met bier, wijn en chips.

Woensdag 16 september De woensdag is zo’n dag dat ik op de Fraijlemaborg begin en om kwart over vijf op weg ga naar de Leeuwenburg. Na een kleine tussenstop bij de McDonald’s krijg ik les van de snelst pratende docent die ik tot nu toe heb mogen meemaken. De les begint met een filmpje. Daarna volgt een stroom van zinnen die bestaan uit zinnen, bijzinnen met uitgesproken gedachtes die in dezelfde zin weer worden weersproken, maar dan wel met enige restricties, om vervolgens doodleuk grammaticaal enigszins correct te eindigen. Zoals je ziet beheers ik die vaardigheid niet. Ik vermaak mij wel. De man is duidelijk enthousiast over wat hij aan het vertellen is. Daar blijf je als student wakker van. Tussen de lessen door een kort projectgroepoverleg. Met deeltijdstudenten is het namelijk lastig om daar een ander moment voor te vinden. Na de pauze practicum. Dat vind ik toch wel wennen, een opdracht die iemand anders vóór je doet dan exact nadoen. Leerzaam, dat wel. Halftien zijn we al met de opdrachten klaar. Een meevaller.

Donderdag 17 september De dag begint op de Leeuwenburg. Over roosterfunctionaliteit op het intranet gesproken: zoals vele zaken is dit er ook een die op het eerste gezicht simpel lijkt, maar die toch weer vele politieke, technische en persoonlijke hobbels kent. Daarna achter mijn eigen computer weer even echt aan de slag. Maar vooral niet te lang natuurlijk, er moet namelijk absoluut weer overlegd worden. En vandaag is de stelling ‘wat je ook plant, verdubbel de ingeschatte tijd en je zit op een reële inschatting’ weer eens van toepassing. Ik volg het sms’je van mijn collega met ‘kom je na werktijd ook even bieren’ toch maar niet op. Saai maar waar.

Beeld Bram Belloni

Vrijdag 18 september Op vrijdag werk ik een halve dag, zodat ik de kinderen van school kan halen. Dat scheelt weer in kinderopvang. Ik geniet van deze ochtend. Geen vergaderingen, tijd om eens wat af te maken. Ook zijn er nauwelijks collega’s. Die éne collega die er wel is biedt mij oploskoffie aan. Dat is wel nodig want dat HvA-koffieapparaat is behoorlijk van slag en geeft regelmatig half gevulde kopjes koffie of kopjes met ondefinieerbare harde dingetjes erin. Twee uur, tijd om naar huis te gaan. Naast nog wat werk doe ik ook het dakterras even aan; in het zonnetje en oogjes dicht. Een uur later schrik ik wakker, maar ik knap er wel een beetje van op. ’s Avonds probeer ik nog snel wat dingen te doen voor mijn studie. ‘Voor het weekend mailen we het elkaar,’ hadden we optimistisch tegen elkaar gezegd. Langzaam kom ik erachter wat het betekent om naast je werk een studie op te pakken. n

havana

23

afstuderen

Judith de Keijzer (21)

Beeld Christel Wolters

Sport Management en Ondernemen Onderwerp ‘Stichting Meer dan Voetbal ondersteunt betaald-voetbalorganisaties bij het maatschappelijk beleid. Ook heeft de stichting de afgelopen jaren landelijke projecten georganiseerd, zoals Scoren voor Gezondheid, waarbij basisschoolleerlingen bewust worden gemaakt van gezonde voeding en voldoende beweging. Voor de stichting heb ik een ‘stakeholdermanagementplan’ geschreven. Eerst heb ik alle partijen die de onderneming kunnen beïnvloeden of erdoor beïnvloed kunnen worden – de stakeholders – in kaart gebracht. Denk aan voetbalclubs, maar ook 24

havana

leveranciers en financiers. De stichting wil graag partijen bij elkaar brengen om de kracht van voetbal in te zetten. Daarvoor is het noodzakelijk een goede relatie te hebben met deze partijen en het stakeholdermanagementplan helpt de stichting hierbij.’ Waarom ‘Vanaf mijn zesde ben ik zelf actief in het voetbal, de laatste jaren op vrij hoog niveau. Vorig jaar speelde ik met mijn club Ste.Do.Co in de hoofdklasse. Ik ben echt een voetbalgek! De stichting gaf aan dat zij graag een beleid wilde ontwikkelen met betrekking tot het stakeholdermanagement. Mijn achtergrond sluit daar goed op aan dus leek het me

een mooie, uitdagende opdracht.’ HvA - - ‘Blokken voor tentamens. En niet elk vak was even leuk. Financieel management was bijvoorbeeld behoorlijk taaie stof.’ HvA ++ ‘De combinatie van theorie en praktijk was geweldig. Eerst een uurtje tennis en daarna weer in de schoolbanken: ideaal! Verder heb ik erg veel geleerd van de stages die ik heb mogen lopen. Ik heb mijn voetbaltrainersdiploma gehaald en we hadden projectweken zoals het beach event, waarbij we allerlei soorten watersporten langs de kust leerden. Leuke dingen!’ n Anne Kleisen