GRATIS EDITIE AMERSFOORT. nr 3 CLUB ICOON WOUT VAN ESSEN KAMPIOEN VAN TOEN MET RODA '46 (ZO) UIT 1999 BIJ DE KEI MET JOHN VAN DEN BROM

EDITIE AMERSFOORT

MAART 2011

SEIZOEN ’10-’11

NUMMER 3

GRATIS

nr

3

PA G I N A 1 3

CLUB ICOON WOUT VAN ESSEN PA G I N A 1 4

KAMPIOEN VAN TOEN MET RODA '46 (ZO) UIT 1999 PA G I N A 1 8

BIJ DE KEI MET JOHN VAN DEN BROM PA G I N A 3 0

TRAININGSKAMP AFC QUICK 1890

GESPECIALISEERD IN HYPOTHEKEN EN VERZEKERINGEN SURF NAAR WWW.HYPOHOME.NL

DE GRATIS VOETBALKRANT

WWW.RONDOMVOETBAL.NL

2

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

OPSTELLING Pagina 04: Derby Dag voorbeschouwing Roda '46 - ASC Nieuwland Pagina 08: Programma Pagina 09: Oud-trainer FC Utrecht Henk Vonk Pagina 11: Rondom de FC Utrecht Pagina 14: Kampioen van toen, met Roda '46 (zo) in 1998/1999 Pagina 17: Column Thijs & In de kijker met Amersfoorter Niels Vlugt Pagina 18: Bij de kei met John van den Brom Pagina 20: Oude meesters met Marco Cabo Pagina 23: Onder de loep & de kleinzoon van... Pagina 25: Trainerstaal met Jeroen Jooren Pagina 27: Clubicoon & Hooglanderveen 4 Pagina 28: Club nieuws Pagina 30: Trainingskamp met AFC Quick 1890 Pagina 31: Crosspass

RV TEAM Uitgave: Rondom Voetbal Voetbal B.V., onderdeel van Sportfacilities & Media B.V. Adres: Steynlaan 19 B-D, 3701 EA Zeist, telefoon 030-6977710, www.rondomvoetbal.nl Formulemanager: Rob Zomer, mobiel 06-14281531, [email protected] Hoofdredactie: Ton van Zoeren, 06-20715320, [email protected] Eindredactie: Hans Vos Medewerkers: Johan van de Zande, Johan van Dien, Maarten Hoevers, Tom van den Heiligenberg, Frans van Seumeren, Floris Schmitz, Rien van Wolfswinkel, Hans Vos, Hans Kraay sr., Hans van Echtelt, Aad van de Berg, Thijs Tomassen, Rene Ribberink, Rianne van Delderen, Rinus van Delderen, Frank Zilver, Wouter Bongers, Sjoerd van Renselaar, Rogier Cuypers en tientallen clubverslaggevers.

Advertenties: [email protected] Sales: Ina Scholman, Rien van Wolfswinkel Vormgeving: Aldo Elfrink, Loek van den Bedem en Anton Gouverneur Clubnieuws: Ook met uw clubnieuws en uw vrijwilligers in de krant? Mail uw nieuwtjes, berichten, aankondigingen en bijvoorbeeld jubileanaar: [email protected] Oplage: De Rondom Voetbalkrant wordt 4 keer per voetbalseizoen in een oplage van 25.000 exemplaren verspreid, onder meer bij vele doelgroeplocaties en bij ongeveer 40 voetbalverenigingen in en rondom Amersfoort. Tevens wordt er elke editie in een bepaald Rondom Voetbalgebied huis-aan-huis verspreiding verzorgd. Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever.

NUMMER 3

NAAM RUBRIEK DE AFTRAP

RONDOM VOETBAL

Verspeelde energie Energie lijkt het toverwoord om in aanmerking te komen voor de organisatie van een wereldkampioenschap voetbal. Rusland en Qatar krijgen de voorkeur van de FIFA. Beide landen barsten van de energiebronnen en dus ook van het geld. Nederland was bij voorbaat kansloos door de opbrengst van die paar ja-knikkers in Schiebroek en Schoonebeek, terwijl we in de voetbalbond genoeg ja-knikkers hadden die op de grillen van Blatter en kornuiten in wilden gaan. Gelukkig trok Blatter met een stalen gezicht andere winnaars uit de toverhoed.

G

elukkig maar, alhoewel daar de meningen over verdeeld zijn. Goed voor Nederland, goed voor de economie en de werkgelegenheid zijn de vaak gehoorde argumenten. Maar wat moeten we straks met al die verbouwde en nieuwe stadions? Men kan ze nu al niet vol krijgen, laat staan daarna. Laten we onze energie en geld maar steken in Nederland zelf. Een westerse natie met nota bene voedselbanken als normaal verschijnsel en een instortend zorgstelsel, bejaardenzorg onder de maat, verpauperende wijken en een politiemacht die niet in staat is om de bekerwedstrijd tussen Ajax en Feyenoord te laten spelen. Wat mij betreft geen euro naar die dementerende ‘Koningen’ in Zwitserland.

We hebben al teveel te maken met koningen in dit land. Koning Winter is er zo een. Letterlijk was hij Koning Voetbal deze keer de baas en regeerde als een vorst over het voetbalprogramma. Net op een moment dat door de invoering van de Topklasse de programma’s van veel clubs zijn uitgebreid naar wel 26 wedstrijden of meer. Die duels extra betekenen wel dat er flink ingehaald zal moeten worden om in mei op tijd klaar te zijn. Misschien is het een goed idee om tijdens die inhaalrace de linkerbanen van de snelwegen te reserveren voor de auto’s en bussen van de amateurclubs, mogelijk door wat steun van Ruud Gullit en zijn makkers? Hopelijk heeft hij zijn fiets nog niet verkocht en weet hij weg wellicht beter in Zeist dan in Parijs. Langzaamaan is de competitie gelukkig weer op gang gekomen. De accu’s zijn weer opgeladen. Trainingskampen in exotische oorden werden bezocht. Ik zag foto’s van sv Spakenburg dat zijn kamp had opgeslagen in Valencia. Trossen sinaasappels omzoomde het luxe hotel in Spanje. Een mild zonnetje en een temperatuur van meer dan 20 graden boven nul wel te verstaan, moet er voor zorgen dat de ‘Blauwen’ weer scherp aan de slag kunnen. Ook Nederland was in trek bij de clubs. Cobu Boys sloeg zijn kamp op in Vaals en had het waarschijnlijk net zo gezellig als de club uit het vissersdorp. En daar gaat het uiteindelijk om. De tripjes zijn bedoeld als teambuilding en dan maakt het echt niet uit waar je bivakkeert. In ieder geval zijn de banden in de teams en be-

FC Utrecht op de goede weg

Hans Kraay sr. werpt zijn blik op de ontwikkelingen in het hedendaagse voetbal. Hans Kraay speelde van 1953 t/m 1960 bij DOS. Hij kwam acht maal uit voor Oranje en was een van de eerste voetbalanalisten op televisie. Nederland staat op de tweede plaats, achter Spanje, van de voetbalwereldranglijst. Dat doet wel even de wenk-

brauwen fronsen als je regelmatig de wedstrijden van de Nederlandse Eredivisie volgt. Eerlijk gezegd is het toch wel duidelijk dat er geen topteams meer zijn. Geen zogenaamde topploeg is nog zeker van de overwinning tegen wie dan ook. PSV verliest van ADO Den Haag, FC Utrecht droogt in de Galgenwaard met volle overtuiging en terecht Ajax af. Ook FC Twente krijgt Utrecht niet op de knieën. Dat zegt heel veel over FC Utrecht, maar ook het nodige over Ajax en FC Twente. Het Nederlandse voetbal kent geen dominerende top meer. De vraag die je dan moet stellen, is of dat wel zo goed is. Mijn antwoord

is 'nee'. Zou het zo zijn dat de subtop sterker is geworden, dan is dat natuurlijk positief. Ja Utrecht, Groningen en Den Haag zijn gegroeid. Helaas is het ook zo dat Ajax, PSV en Feyenoord zwakker zijn geworden. Feyenoord is zoveel minder geworden dat het pijn aan de ogen doet. Buitenlandse clubs met honderden miljoenen schuld kopen ook in Nederland de beste spelers weg. Afellay is de laatste in het rijtje. Komen de grote buitenlandse clubs, dan zijn de Nederlandse clubs kansloos. De kas wat gevuld, de elftallen zwakker. Europees en wereldwijd hebben vooral de grootste clubs

enorme schulden. De FIFA en de UEFA, de overkoepelende organisaties, zijn daarvan de hoofdschuldigen. Strenge regels zouden de clubs moeten weerhouden van schaamteloze investeringen in transfersommen en salarissen. Terug naar het voetbal. Ook Twente kreeg Utrecht niet op de knieën. In een enthousiast stadion Galgenwaard toonden de Utrechters weer de veerkracht om volwaardig partij te bieden. FC Utrecht is gegroeid, rust in de organisatie, rust op het veld en een stevige vakkundige regie bij het duo Ton du Chatinier en Jan Wouters. Geen bizarre aankopen, maar spelers die passen

binnen de gekozen aanpak. Het aantrekken van de relatief goedkope speler Kevin Strootman is daarvan het beste voorbeeld. Een speler van Sparta komt naar Utrecht. Een beetje erg pijnlijk voor Feyenoord. Het grote talent speelde bij Feyenoord om de hoek, had nu niemand dat in de gaten? FC Utrecht mag blij zijn met heel veel goeie ontwikkelingen. Het staat wel een beetje laag op de ranglijst om nu al halleluja te roepen. PS: Wat een naam voor een spits: 'De Kogel' en hij maakt het nog waar ook. Hans Kraay sr.

EDITIE AMERSFOORT

NAAM RUBRIEK DE AFTRAP

geleiding aangetrokken en kon men weer met veel energie aan de bak. En van dat soort energie hebben we gelukkig wel genoeg in Nederland. Toch zijn er clubs die ondanks een tropisch verblijf haperend aan de hervatting zijn begonnen. Clubs die voor de winterstop onverslaanbaar waren, zijn ineens ook kwetsbaar. Dus misschien maar volgend jaar gewoon in Nederland overwinteren? Ook de trainers hebben de Kerst weer achter de rug. Het wordt eind mei weer een komen en gaan voor de passanten van de club. Gemiddeld elf wedstrijden zijn er gespeeld, maar toch voor veel verenigingen en trainers genoeg om hun conclusies te trekken. En dat vind ik nou verspeelde energie.

Ton van Zoeren

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

Mededeling In het vorige nummer kondigden wij aan dat we in deze krant de ranglijsten zouden presenteren van de best beoordeelde spelers in diverse categorieën, zoals bijvoorbeeld Topspeler, TopTalent, TopKeeper, van de afgelopen periode. Helaas is dit niet gelukt. Het mobiliseren van een dergelijk traject heeft toch meer tijd nodig om tot representatieve ranglijsten te komen. Voor het volgend seizoen beloven wij dat we elke editie deze best bekeken rubriek in de krant en op de website zullen presenteren. Volgend seizoen kunnen dan alle selectiespelers hun naam terugvinden in de ranglijsten mits hun club meedoet de beoordelingen door te geven. Elk kwartaal zijn er prijzen te winnen. Onder andere liggen er voetbalschoenen klaar voor de beste TopSchutter van een bepaalde periode. Op het eind van het seizoen worden er ook Gouden Keien uitgedeeld aan de allerbeste TopSpeler en aan het beste TopTeam. In de overige categorieën ligt er op het eind van het seizoen een Zilveren Kei klaar.

3

FRANSTALIG

FC Utrecht groeit Het FC Utrecht-publiek heeft weer met volle teugen genoten van de open gevechten tegen Ajax en FC Twente. De winst op Ajax was meer dan terecht en het gelijkspel tegen FC Twente was een juiste afspiegeling van de krachtsverhouding, alhoewel FC Utrecht de beste kansen op een overwinning heeft gehad. Jammer dat we er niet in slaagden om de drie punten in huis te houden. Ik heb het gevoel dat we langzamerhand in een fase beland zijn waarin we voor geen enkele club in Nederland hoeven onder te doen. Zelfs niet wanneer wij een aantal basisspelers missen. Wat nog wel een serieus punt van aandacht is, is het vasthouden van de concentratie tegen lager geplaatste tegenstanders. Daar laten we nog punten liggen en dat is doodzonde. Als we erin slagen om mentaal nog sterker te worden en als team de geestelijke kracht kunnen opbrengen om coûte que coûte te winnen, dan kunnen we in de top van de Eredivisie meedraaien.

Derby Dag foto uit CJVV - VOP, uitslag 2-2

NUMMER 3

De eerst volgende grote testcase is de halve finale voor de KNVB Beker op 3 maart in Enschede. We hebben duizend kaarten toegewezen gekregen en FC Utrecht stelt voor deze wedstrijd gratis busvervoer beschikbaar. We hebben die duizend fanatieke toeschouwers keihard nodig en we zullen veel kabaal moeten maken om onze voetballers op een positieve manier te ondersteunen. Het Twentse publiek doet niet anders. Zij winnen daardoor wedstrijden, maar niet van ons. Ik reken op jullie. Ik ben ervan overtuigd dat we deze wedstrijd kunnen winnen en ik voel dat de spelers en de technische staf daar ook in geloven. Nu we eenmaal zover gekomen zijn moeten we het ook afmaken: de bekerfinale in de Kuip, een droom die moet uitkomen. Financieel bevinden wij ons nog steeds in zwaar weer. Desondanks hebben wij een bod van Ajax op Dries Mertens afgewezen. Dries is voor het elftal een bepalende speler en een publiekslieveling. Het argument van de Belgische bondscoach dat Dries zogenaamd 'hoger' moet spelen om in aanmerking te komen voor het Belgisch elftal is volslagen

FRANS VAN SEUMEREN onzin. Dat Kevin Strootman na vier wedstrijden in de Eredivisie wel door Bert van Marwijk geselecteerd wordt, bewijst het tegenovergestelde. Gelukkig is Dries onlangs alsnog geselecteerd voor het Belgische elftal. Trouwens, behalve Mertens en Strootman zijn ook Vorm, Asare, Nesu en Silberbauer voor de diverse Nationale elftallen uitgenodigd. We zijn dus op de goede weg, maar het is aan de technische staf en de spelers om te bewijzen dat van 'hogerop' geen sprake meer is. We moeten gewoon beseffen dat we bij de eerste vijf van de Eredivisie horen en dan rollen de uitnodigingen van de bondscoaches vanzelf binnen. Als voetbalclub doen wij ons best om zo goed mogelijk te presteren. FC Utrecht groeit niet alleen op het veld, maar ook als organisatie. Ons imago is aanmerkelijk verbeterd, mede door het goede gedrag van de supporters. De sponsors en de media nemen FC Utrecht eindelijk serieus en dat is van essentieel belang voor de toekomst, zeker in deze economisch zware tijden. Ons stadion is nog steeds niet alle wedstrijden uitverkocht. Gemiddeld hebben we circa 20.000 toeschouwers, maar we kunnen er 24.000 hebben. Dus nog een overcapaciteit van zo'n 4000. Het stadion moet vol, elke wedstrijd. De spelers vinden dat geweldig, er komt nog meer sfeer en daardoor nog betere prestaties. Vraag het aan de trouwe supporters, het is tegenwoordig genieten in het stadion. Dus bij deze een oproep aan een ieder om bij deze mooie club te komen door een businessseat of seizoenkaart aan te schaffen. Ook dat steuntje in de rug is welkom.

GESPECIALISEERD IN HYPOTHEKEN EN VERZEKERINGEN

4

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

NAAM RUBRIEK DERBYDAG

RONDOM VOETBAL

Veel belangen Roda’46 tegen De streekderby op 12 maart in Leusden zal altijd om een titel gaan. Gastheer Roda’46 ontvangt dan ASC Nieuwland, dat blijft hopen op een periodetitel, terwijl de roodzwarten stevig aan kop staan en zeker door een overwinning de kansen op het kampioenschap willen vergroten. Roda’46-trainer John van Loen en zijn collega bij ASC Nieuwland, Wim van ’t Westeinde hebben niet echt derbygevoelens maar vinden die potjes wel leuk voor hun team. De eerste wedstrijd werd afgetekend met 4-0 door de Leusdenaren gewonnen. Of het in de return weer zo makkelijk wordt, valt te betwijfelen. Bij Nieuwland zijn ze er namelijk op uit om in het hol van de leeuw punten te pakken en revanche te nemen voor die pijnlijke nederlaag. Alle ingrediënten zijn aanwezig voor een leuke wedstrijd tussen twee clubs die behoorlijk aan de weg timmeren met het jeugdbeleid. Tekst: Ton van Zoeren

trainer Willem van ’t Westeinde ( Nieuwland )

Nieuwland niet kansloos volgens Wim van ’t Westeinde "Als we er een wedstrijd van kunnen maken, zijn wij absoluut niet kansloos", is de reactie van Wim van ’t Westeinde. Hij ziet wel degelijk mogelijkheden om in Leusden punten te pakken en is niet van plan om het Roda’46 weer zo makkelijk te maken als destijds in Amersfoort. "Thuis hebben we te naïef gespeeld met een klein beetje overschatting. Dat zal nu niet meer gebeuren. De 47-jarige Amersfoorter is met zijn eerste seizoen bezig als hoofdtrainer bij de ‘Tricolores’. Zijn loopbaan als voetballer startte hij bij VVZA, waar hij tot zijn 25e in het vlaggenschip speelde. Na een avontuur bij AFC Quick 1980 besloot hij om in een lager team bij VVZA terug te keren. Het trainerschap begon hem te interesseren en hij begon als inwoner van de wijk Nieuwland de draad op te pakken bij de jeugd van Nieuwland. Na het behalen van de TC 3 en 2 papieren werd hij de opvolger van Bert de Vries. De acceptatie van zo’n ‘kersverse’ trainer verliep goed volgens Van ’t Westeinde: "Veel jongens kende ik al uit de jeugd. Dus dat viel goed. Bovendien houd ik van communicatie, maar uiteindelijk bepaal ik wat er gebeurt. We maken grote vorderingen dit seizoen over alle linies. We proberen herkenbaar voetbal te spelen en aanzien te

EDITIE AMERSFOORT

NAAM RUBRIEK DERBYDAG

MAART 2011

in derby ASC Nieuwland krijgen bij onze tegenstanders. En dat is aardig gelukt. Er zijn al ploegen die blij zijn als ze ons een punt kunnen afsnoepen, maar we worden hier helaas beoordeeld op de stand." Een echt derbygevoel heeft hij niet: "Nee, maar voor de jongens is het altijd een leuk gebeuren met veel plubliek, tenminste in Leusden, want onze thuiswedstrijden worden slecht bezocht en dat is jammer in een grote wijk als Nieuwland." Aan een prognose voor de derby waagt hij zich niet: "Maar we hoeven beslist niet te verliezen."

Frank van de Ven laat zich niet weer inmaken

Speler Frank van de Ven ( Nieuwland) Minimaal een punt of meer pakken, verwacht Frank van de Ven van de derby. De 25-jarige linksback heeft de 0-4 nederlaag nog duidelijk op het netvlies staan. De Amersfoorter heeft zin in het potje, maar spreekt niet van revanchegevoelens. "Altijd leuk zo’n derby, vooral omdat ik vorig seizoen nog bij Roda’46 voetbalde en zo weer bekenden tegenkom." Over dat seizoen is hij overigens niet zo tevreden. Met name over coach Jurgen Kok. "Hij nam een aantal jongens mee naar Roda’46 en dat bracht onrust in de groep. John van Loen nam halverwege dat seizoen de honneurs waar en bracht weer rust in de groep en dat was hard nodig. Het was een turbulent jaar met degradatie naar de tweede klasse." Van de Ven begon bij VVZA en via Hoogland, IJsselmeervogels, Nieuwland en Roda’46 keerde hij terug naar Nieuwland. Hij is vol lof over de club. "Veel goede jeugd en een gezellige club. Ik ken hier veel jongens. Het is een mix van prestatie en plezier en dat past wel bij mij." Van de Ven moet lachen als de term ‘Pokerface’ ter sprake komt. "Tja, dat blijft me achtervolgen. De oorsprong is een reclamespot van Holland casino. Een gokker met een pokerface schijnt op mij te lijken. Sindsdien heb ik die bijnaam." Hij beleefde met zijn ploeg een valse competitiestart. Vreemd genoeg ging het na de nederlaag tegen Roda’46 beter en krabbelde Nieuwland op. Ook het trainingskamp in Allicante heeft volgens Van de Ven gunstig gewerkt: "Dat gaf een enorme boost voor de ploeg. Dat zijn de leuke dingen bij een club die geen premies geeft, maar wel betere voorzieningen voor de spelers en dat slaat beter aan." Roda’46 kan volgens Van de Ven zijn borst nat maken en zal 12 maart kennis maken met een prestatiegericht Nieuwland. "Minimaal één punt", klinkt het vol overtuiging.

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

5

6

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

DERBYDAG

RONDOM VOETBAL

Derby altijd leuk voor de jongens volgens John van Loen Precies op de dag van de derby staat John van Loen een jaar en een dag als trainer voor de groep bij Roda’46. De IJsselsteiner nam het roer over van Jurgen Kok. De ploeg stond er niet goed voor. "Ik trof een team dat angstig speelde tegen de mindere ploegen en dat leidde uiteindelijk tot een ongelukkige degradatie. Ik heb toen de jongens verteld dat we met dit materiaal snel weer terug kunnen zijn in de eerste klasse." Nu, een jaar later krijgt de voorspelling van de coach, die een proflicentie voor het trainersvak heeft, gestalte. Zijn pupillen staan stijf bovenaan in de tweede klasse. Volgens Van Loen hoort Roda’46 ook minimaal in die klasse. "Roda’46 is een geweldige vereniging met een perfecte organisatie. Ik heb in Jeroen Visser een ‘gouden’ assistent. Bovendien is alles goed geregeld hier van bestuur tot materiaalman. Ik hoef maar te kikken en er wordt voor gezorgd." Een imposante rij clubs heeft Van Loen als voetballer achter zijn naam staan FC Utrecht, Roda JC, Anderlecht, Ajax, Feyenoord, Sanfrecce Hiroshima en Apoel Nicosia en natuurlijk het Nederlands elftal. Toch voelt hij zich in Leusden op een lager niveau ook op zijn gemak. "Ik heb een fantastisch elftal met bijna allemaal eigen jeugd en dat is een genot om te zien. Een team dat ook vaak de nul kan houden en met veel gevaar voorin." Roda’46 traint drie keer in de week en daar wordt goed gebruik van gemaakt. "De opkomst is groot, maar soms gaat het wel eens mis. Dan lijkt een training nergens op. Laatst blies ik na drie kwartier al af. Ik zei tegen de jongens: 'Naar de kantine om een biertje drinken en over voetbal praten, want wat hier gepresteerd wordt, is waardeloos'. Maar ik sta wel midden in de groep en drink dan een biertje mee", lacht Van Loen. Een prognose daar doet hij niet aan. "Wij zijn de ploeg die verslagen zal moeten worden."

Trainer John van Loen ( Roda’46)

Uw advertentie hier? Mail naar [email protected]

EDITIE AMERSFOORT

NAAM RUBRIEK DERBYDAG

MAART 2011

Jimmy de Haan: Derby’s altijd aparte wedstrijden

Jimmy de Haan speler ( Roda’46) Een echt derbygevoel heeft Jimmy de Haan niet: "Het zijn wel aparte wedstrijden. Vroeger leefde dat veel meer, omdat je er vaak jongens tegenkwam waarmee je eerder samenspeelde. We moeten gewoon de punten pakken. De 4-0 zege uit was voor ons de ommekeer na een slechte start. Daarna begon het bij ons te draaien. Dat was mede door de omzetting van mij van rechtsback naar het middenveld", vertelt hij met gepaste trots. Voor de 29-jarige De Haan is er nooit een andere club geweest dan Roda’46. Op zijn vijfde jaar meldde hij zich op het Burgemeester Buiningpark. Dat hij trouw aan zijn club bleef was volgens De Haan niet moeilijk: "Het is een geweldige en gezellige club . Iedereen kent elkaar. Je bent een buitenbeentje als je daarbuiten valt. Er zijn weinig mensen van buitenaf en dat komt de sfeer ten goede. Het is eigenlijk één grote familie." Vol lof is hij over John van Loen en diens assistent Jeroen Visser. "Ja, die zijn echt super. Je leert veel van ze. We worden elke week beter onder hun, Van Loen heeft ons aan het voetballen gekregen, maar staat toch overal voor open." Snel voegt De Haan er aan toe dat hij in de jeugd ook veel heeft geleerd van Willem Gentenaar. De in het dagelijks leven accountantmanager is een van de ‘oudere’ spelers. Maar past volgens zijn zeggen in de goede mix van jong en oud. Over het doel van dit seizoen is hij resoluut: "Kampioen worden. We zijn al een aardig eind op weg. Roda’46 hoort in de eerste klasse." Hij heeft goede gevoelens over de uitslag van de derby. "Nieuwland is in vorm en wil voetballen. Dus kan het een leuke wedstrijd worden. Wij moeten gewoon de nul houden en rekenen op ons scoringsvermogen. Ik hoop op 3-0", klinkt het zelfverzekerd.

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

7

MAART 2011

8

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

ZATERDAG

ZONDAG ZESDE KLASSE C

EERSTE KLASSE A 13-3 20-3 27-3 10-4 17-4

Koninklijke HFC Roda '46 Purmersteijn Roda '46 EDO hfc

-

Roda '46 Pancratius Roda '46 VVIJ Roda '46

13-3 13-3 20-3 20-3 27-3 27-3 3-4 10-4 10-4 17-4 17-4

VV Montfoort in Valencia

Sporting Martinus Zeeburgia Hoogland SO Soest Hoofddorp FC De Bilt Hoogland Hoogland SO Soest DHSC Houten -

EERSTE KLASSE A Veensche Boys Eemdijk Marken Ajax afc VVZ '49 Eemdijk Merino's Marken VVZ '49 Eemdijk

Roda '46 IJFC ASC Nieuwland Benschop Roda '46 Roda '46 ASC Nieuwland Benschop Sterrenwijk

- VVZ '49 - CSW - Eemdijk - VVZ '49 - CSW - DOVO - Eemdijk - VVZ '49 - DOVO - Geinoord

Argon TOV Waterwijk TOV DHSC

DERDE KLASSE D 12-3 12-3 12-3 12-3 12-3 19-3 19-3 19-3 19-3 19-3 19-3 26-3 26-3 26-3 26-3 26-3 9-4 9-4 9-4 9-4 9-4 9-4 16-4 16-4 16-4 16-4 16-4

VOP - Hees Valleivogels - Renswoude CJVV - DOSC Woudenberg - Musketiers SVM Maartensdijk - Scherpenzeel SVM Maartensdijk - Woudenberg Musketiers - CJVV DOSC - Valleivogels Renswoude - VOP Hees - Odysseus '91 Scherpenzeel - Elinkwijk VOP - DOSC CJVV - SVM Maartensdijk Woudenberg - Scherpenzeel Lopik - Hees Odysseus '91 - Renswoude Woudenberg - CJVV SVM Maartensdijk - Valleivogels Musketiers - VOP Renswoude - Lopik Hees - Elinkwijk Scherpenzeel - Candia '66 VOP - SVM Maartensdijk Valleivogels - Woudenberg CJVV - cherpenzeel Candia '66 - Hees Elinkwijk - Renswoude

-

Muiden Scherpenzeel SEC Buitenboys

VVZA Waterwijk MSV '19 Quick 1890 AFC VVZA SMVC Fair Play Wasmeer Quick 1890 AFC VVZA

-

Quick 1890 AFC VVZA Quick 1890 AFC Waterwijk Wasmeer VVZA Quick 1890 AFC SMVC Fair Play OSM '75

-

Baarn SV SDO Baarn Baarn Graveland Victoria

-

Amsvorde HVC Goy 't Sporting '70 Saestum KVVA Hooglanderveen RUC APWC ZU 1911 Vreeswijk Achterveld Amsvorde HVC KVVA Hooglanderveen APWC Sporting '70 Achterveld Saestum Amsvorde HVC ZU 1911

VIERDE KLASSE E

13-3 13-3 13-3 13-3 20-3 20-3 20-3 20-3 20-3 27-3 27-3 27-3 27-3 27-3 10-4 10-4 10-4 10-4 17-4 17-4 17-4 17-4 17-4

- ASC Nieuwland - Roda '46 - VRC - ASC Nieuwland - UVV - VRC - AH '78 - Roda '46 - ASC Nieuwland

- TOV - Weesp - TOV - Altius - TOV

SEC Majella Vianen Scherpenzeel

Diemen Baarn Ouderkerk Laren '99 De Vecht Baarn

VIERDE KLASSE F

DERDE KLASSE C 12-3 19-3 26-3 9-4 16-4

SO Soest Hoogland Sporting Martinus Hoofddorp Hoogland SO Soest DCG FC De Bilt outen SO Soest Hoogland

13-3 20-3 20-3 27-3 27-3 10-4 10-4 17-4 17-4

13-3 20-3 27-3 10-4 17-4 17-4

TWEEDE KLASSE B 12-3 19-3 19-3 26-3 26-3 9-4 9-4 16-4 16-4

3-4 3-4 10-4 10-4

DERDE KLASSE D

TWEEDE KLASSE B

12-3 12-3 19-3 19-3 26-3 26-3 9-4 9-4 16-4 16-4

RONDOM VOETBAL

PROGRAMMA

NUMMER 3

Focus’07 in Belek (Turkije) VIERDE KLASSE E 12-3 12-3 12-3 19-3 19-3 19-3 2-4 2-4 2-4 2-4 9-4 9-4 9-4 9-4

Eemboys Posthoorn VVJ Maarssen EDO (U) Eemnes Vliegdorp Eemboys HMS Posthoorn VSC ZU 1911 EDO FC De Bilt

- EDO - HMS - Eemnes - Eemboys - Vliegdorp - Posthoorn - Maarssen - ZU 1911 - Eemnes SV - Voorwaarts - emboys - Vliegdorp - Posthoorn - Eemnes

VIERDE KLASSE F 12-3 12-3 19-3 19-3 19-3 2-4 9-4

SVMM Dalto SVMM DVSA Cobu Boys FZO Cobu Boys

- Cobu Boys - DVSA - FZO - DEV Doorn - Vianen - Cobu Boys - DVSA

FC Utrecht in Portugal

Hooglanderveen KVVA Achterveld APWC Achterveld ZU 1911 HVC Amsvorde UVV Hooglanderveen KVVA PVCV APWC RUC Achterveld Vreeswijk HVC Amsvorde Hooglanderveen KVVA UVV Sporting '70 APWC

EDITIE AMERSFOORT

OUD FC TRAINER

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

9

Clubicoon Henk Vonk, de trouwe invaller

‘Het gaat niet om mij, maar om de club’ Het is een dag na de historische triomf van FC Utrecht tegen Ajax (3-0). De Galgenwaard beleefde een euforie als zelden tevoren. Maar Henk Vonk, vrijwel zeker de meest plichtsgetrouwe werknemer bij de Domstedelijke club, was niet van de partij in het stadion. Hij bekeek namelijk op dezelfde middag aandachtig het treffen tussen FC Groningen en FC Twente. In de Euroborg legde Henk de sterke en zwakke punten van beide clubs vast in een gedegen analyse. Zoals hij dat ook een week daarvoor deed bij Ajax - Feyenoord, zeven dagen voordat de Amsterdammers in Utrecht op de pijnbank werden gelegd. En in beide gevallen bleken zijn inschattingen juist en wist FC Utrecht met een juiste tactiek tot de volle winst te komen.

H

Tekst: Hans van Echtelt

enk Vonk laat zijn notities even zien. Zijn conclusies luiden dat FC Utrecht een goede kans heeft zowel tegen Ajax als FC Groningen wanneer de ploeg durft te voetballen en agressief de opponent tegemoet treedt. Met ruimte in de rug is de ploeg achterin kwetsbaar, zo luidt een van de conclusies. Zijn profetie komt helemaal uit, maar Henk is er de man niet naar om op z’n borst te kloppen. "Ik kan dingen mooi op papier zetten, maar de jongens moeten het vertalen in het veld. Dus alle lof voor de ploeg die Ajax van het veld speelde en tegen Groningen een ronde verder kwam. Ik heb alle commentaren gehoord en gelezen. En al die loftuitingen logen er niet om." Het is natuurlijk het lot van Henk Vonk (68) dat hij ‘zijn’ FC Utrecht vrijwel nooit in actie kan zien, omdat hij als analist elders actief moet zijn om de komende tegenstander te bekijken. Maar hij mort niet, zoals hij dat in de dertig jaren vrijwel nooit heeft gedaan. “Het gaat niet om mijn persoontje maar om de club. Natuurlijk zijn er ook dingen voorgevallen die me pijn hebben gedaan. Maar ik heb ook tal van

Jong FC Utrecht 1979 met trainer Henk Vonk (linksboven). hoogtepunten mogen meemaken en jonge spelers onder mijn leiding beter zien worden. Wanneer ik die tegenwoordig ontmoet, proef ik nog steeds een groot respect. En dat geeft dan toch de voldoening dat mijn werk niet voor niets is geweest."

eindelijk levert dat alleen maar extra ellende op." In zijn Nieuwegeinse woning kijken we samen met zijn trouwe metgezellin Wil terug op dertig jaar FC Utrecht. Henk trainde eerst de amateurclubs DOS (jeugd), vv Utrecht, Vreeswijk,

“Het gaat niet om mijn persoontje maar om de club” Henk Vonk, de eeuwige invaller. Steeds als er weer eens een trainer van FC Utrecht voortijdig op non-actief gesteld werd, bleek de Nieuwegeiner bereid om de ondankbare klus over te nemen. Wie herinnert zich niet de tranen bij Edwin de Kruyf toen hij in ere werd hersteld door Vonk en een bijdrage leverde aan de legendarische 7-2-zege op MVV waardoor FC Utrecht zich vrijwel in veiligheid speelde. Samen met Ton du Chatinier zat Henk destijds op de bank tegen de Maastrichtse opponent, nadat Leo van Veen op non-actief was gesteld. "Ik ben mijn verantwoording nooit uit de weg gegaan en dat deed ik toen ook niet. En ik heb geleerd om mijn energie niet in negatieve bijzaken te steken. Uit-

Brederodes en Holland voordat hij in De Galgenwaard belandde en vervolgens ook zijn werk als ambtenaar sportzaken bij de gemeente Nieuwegein opgaf. Een riskante maatschappelijke beslissing die hem uiteindelijk nooit heeft berouwd. Als trainer bij de jeugd en het tweede elftal bouwde Henk een reputatie op als strenge, maar rechtvaardige coach die normen en waarden hoog in het vaandel had. Die disciplinaire aanpak botste nog wel eens met de opvattingen van jonge voetballers, maar uiteindelijk won het respect het bijna altijd van de boosheid. Of zoals clubicoon Jean Paul de Jong het uitdrukt: "Henk, of eigenlijk mijnheer Vonk, was geen gemakkelijke trainer, maar ik heb erg

veel van hem geleerd. Hij was een trainer die je keihard met je neus op de feiten drukte, soms tot vervelens toe. Veel spelers hebben veel aan te danken en daar hoor ik ook bij. Het respect voor hem is altijd gebleven."

Henk vindt het een moeilijke vraag. Welke speler vindt hij het grootste talent dat ooit onder hem heeft getraind? Zijn ietwat verrassende antwoord komt na enige aarzeling. "Ik denk dat Jan Wouters de grootste progressie heeft gemaakt als voetballer. Ik kende hem als spelertje van het Jeugdplan Nederland dat ik ook een tijd lang heb mogen trainen. Een jongen die zich binnen de lijnen aanvankelijk soms als een kreng gedroeg, maar uitgroeide tot een volwaardige international en zelfs Ajax haalde. Maar er zijn meer jongens die alles uit hun loopbaan hebben gehaald, zoals Willy Carbo en ook Ton du Chatinier. Ton dacht aanvankelijk dat ik een hekel aan hem had in het Jeugdplan. Toen hij naar FC Utrecht overstapte en dagelijks bij mij moest komen trainen, dacht hij: 'Nu is het gebeurd voor me', maar dat bleek helemaal niet te kloppen. We hebben tot de dag van vandaag goed met

elkaar kunnen samenwerken."

Nog een hoogtepunt was natuurlijk het behalen van de KNVBbeker aan de zijde van Nol de Ruiter. "Maar dan vooral de halve finale tegen PSV, de beste wedstrijd die Jan Willem van Ede ooit speelde. Die avond in Eindhoven hebben we als collectief een geweldige prestatie geleverd en je hebt onlangs tegen Ajax kunnen zien waartoe een homogeen elftal dan in staat is. Op de bank voelde ik toen al dat er niets meer mis kon gaan, zelfs niet toen het op strafschoppen aankwam. Daarom heb ik ook altijd veel waardering gehad voor Ab Fafié. Hij kon de sterke punten van een elftal optimaal benutten en speelde helemaal niet zo verdedigend als de media vaak benadrukten. Ab is misschien wel de trainer uit de FC Utrechttijd voor wie ik de meeste waardering had. Ik ben ook nog met hem op reis geweest naar China waar van alles misging. Voor hetzelfde geld was het een puinhoop geworden. Maar Ab bleef kalm en bracht dat over op de groep. Achteraf zijn we mentaal een stuk sterker naar huis teruggekeerd."

1970-1974 Bert Jacobs

1974-1976 Jan Rab

1976-1983 Han Berger

1983-1984 Barry Hughes

1984-1987 Nol de Ruiter

1987-1989 Han Berger

1989-1990 Cees Loffeld

1990-1993 Ab Fafié

1993 Henk Vonk

1993-1995 Leo van Veen

1995 Simon Kistemaker

1995-1996 Nol de Ruiter

1996-1997 Ronald Spelbos

1997 Jan Wouters

1997 Nol de Ruiter

1998-2000 Mark Wotte

2000-2002 Frans Adelaar

2002-2007 Foeke Booy

2007-2008 Willem van Hanegem

2008-heden Ton du Chatinier

EDITIE AMERSFOORT

RONDOM DE FC

MAART 2011

WIJK EN VOETBAL

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

11

KLEIN GALGENWAARD

Nieuwe kansen en uitdagingen voor Klein Galgenwaard

Utrecht. De winnaars (dames en heren) plaatsen zich voor de Homeless World Cup in Parijs.

Giovanni Alvares, begonnen als keeper bij de Dutch Homeless Cup, nu coach en daarnaast kickbokstrainer bij Klein Galgenwaard. Een nieuw jaar met nieuwe kansen en uitdagingen. Klein Galgenwaard zet zich binnen het project Sport voor een Toekomst! samen met het Leger des Heils al een aantal jaren in voor mensen die in een kwetsbare situatie leven (onder andere dak- en thuislozen, verslaafden en mensen met een psychiatrisch probleem). Deze mensen kunnen bij Klein Galgenwaard sporten, maar ook een verantwoordelijkheid krijgen in de organisatie. DUTCH HOMELESS CUP Na het succesvolle jaar 2010, waarbij de Utrecht Angels als Nederlands dameselftal deelnam aan de Homeless World Cup in Rio de Janeiro, gaan in 2011 drie Utrechtse teams een gooi doen naar de Dutch

Homeless Cup. Op 26 februari start in Eindhoven de landelijke straatvoetbalcompetitie tussen verschillende steden. De Utrechtse spelers trainen drie keer per week. De begeleiding ligt onder andere in handen van een aantal men-

sen die vanuit de doelgroep op zijn gestaan en verantwoordelijkheid wilden nemen. Coördinator van Sport voor een Toekomst!, Kees Grovenstein, kijkt vooruit: "We hebben veel kwaliteiten. Nu is het de kunst om er een team van te smeden. Spelers moeten laten zien dat ze dat willen. Pas dan kunnen we ook echt kampioen worden met Utrecht." De finale van de Dutch Homeless Cup wordt op 30 juli op De Dam in Amsterdam gespeeld. Op 2 juli is er een competitieronde in

VERANTWOORDELIJKHEID VANUIT DE DOELGROEP Grovenstein vervolgt zijn verhaal met de achtergrond van de aanpak binnen de sportactiviteiten. "Wij willen mensen uit de doelgroep verantwoordelijkheid geven. Zo kunnen ze een aantal vaardigheden aanleren waar ze in de toekomst profijt van zullen hebben. Binnen het voetbal hebben we een aantal mensen aangesteld die in de trainingen en coaching een rol hebben. Zo is bijvoorbeeld onze keeper van afgelopen twee jaar, Giovanni Alvares, coach van Utrecht United. Hij zal het team begeleiden op wedstrijddagen." OPLEIDING LEIDER SPORTIEVE RECREATIE Mensen uit de doelgroep kunnen bij Klein Galgenwaard dus

MAATSCHAPPELIJK ACTIEF

een belangrijke rol krijgen. Daar bieden Leger des Heils en Klein Galgenwaard ook de nodige faciliteiten voor. Mensen kunnen een opleiding Leider Sportieve Recreatie volgen. Giovanni Alvares is daar een goed voorbeeld van. In 2010 volgde hij de opleiding. Nu coacht hij dus de voetballers en geeft hij daarnaast kickbokstrainingen op recreatief niveau aan mensen die in een hulpverleningstraject zitten. Momenteel is er een nieuwe opleidingsgroep met veel enthousiasme aan hun traject bezig. In mei zullen zij examen doen. "Een geweldig leuke en serieuze groep", volgens projectleider Grovenstein. "Tijdens iedere cursusavond is het een genot om te zien hoe de deelnemers zich ontwikkelen. Het is weer zeer waardevol in de ontwikkeling en de toekomstperspectieven van de deelnemers. Daarom hebben we het project ook Sport voor een Toekomst! genoemd. En dat doen we samen."

FC4YOU

Playing for Success: leren met een WOW-factor ONDERPRESTEREN Het doel van Playing for Success is om jongeren te helpen die tijdelijk of structureel onderpresteren. Het project richt zich op de groepen van 9-14 jaar en 15-23 jaar bij wie laag zelfvertrouwen en eigenwaarde zorgen voor leerblokkades. Die groep dreigt buiten de boot te vallen en heeft een bemoedigend duwtje in de rug nodig.

FC4YOU, de paraplu waaronder FC Utrecht de maatschappelijke projecten heeft onder gebracht, is druk bezig wat te betekenen voor de jongeren in Utrecht en omstreken. Eén van de projecten om de jeugd in de schoolbanken te krijgen, is Playing for Success. De WOWfactor, bijvoorbeeld leren in een geweldige omgeving als Stadion Galgenwaard, speelt daarbij een grote rol. Tekst: Rogier Cuypers 'Zelfvertrouwen' is het sleutelwoord bij Playing for Success. Veel kinderen missen het zelfvertrouwen en jongeren hebben dat nu eenmaal nodig. Playing for Success gelooft erin dat alle kinderen en jongeren vanuit dat zelfvertrou-

wen richting en betekenis kunnen geven aan hun leven. Ze willen deel uitmaken van de maatschappij en iets van hun leven maken. Een aantrekkelijk toekomstperspectief en inspirerende rolmodellen zijn daarbij nodig.

Een aantal jongeren zal in een tijdsbestek van twee tot drie maanden een unieke kans krijgen om in Stadion Galgenwaard hun eigenwaarde en zelfvertrouwen te vergroten. Spelenderwijs zullen zij specifieke vaardigheden zoals taal-, reken, en ICT-vaardigheden verbeteren. WOW-FACTOR Playing for Success wil de negatieve spiraal doorbreken waarin deze jonge mensen zich bevinden. Leren met de WOW-factor kan daarmee helpen. Wanneer je jonge mensen in en stimulerende, spannende en aantrekkelijke ambiance van een professionele sportclub als FC Utrecht laat werken, kan dat wel de-

gelijk bijdragen aan de prestaties. Belangrijk is ook dat ze met elkaar aan het werk gaan met opdrachten die niet aanvoelen alsof ze echt leren. Begeleiding en persoonlijke aandacht worden bij dit project niet vergeten. Het resultaat is dat jongeren er als 'herboren' uitkomen. Ze hebben meer zelfvertrouwen en een beter toekomstperspectief. ERVARINGEN UIT ENGELAND Karin Pannekoek van FC4YOU weet wat het belang is van Playing for Success. "We zijn in Engeland geweest en daar doen ze het al twaalf jaar bij Londense voetbalclubs. Het is aangetoond dat kinderen die daaraan hebben meegedaan, beter blijven presteren. Bij NAC Breda hebben ze bijonlangs een geweldig leercen-

trum gerealiseerd, waar elk leslokaal weer een eigen voetbaluitstraling heeft een geweldig inspirende omgeving om kinderen het beste uit zichzelf te laten halen." In Stadion Galgenwaard staan veel computers en de vijftien deelnemers per groep worden begeleid door twee leerkrachten en twee stagiairs. Toch ziet Pannekoek meer mogelijkheden in het stadion. "Onder Number Four, het supporterscafé van FC Utrecht, hebben we 1700 vierkante meter aan lege ruimte. Daar kun je iets prachtigs van maken. Nu organiseren we de bijeenkomsten in de skybox, maar daar kun je geen ouders ontvangen. Het is juist enorm belangrijk om ouders erbij te betrekken."

Kijk voor meer informatie over FC4YOU op fcutrecht.nl/club/maatschappelijk/

12

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

ADVERTENTIE

RONDOM VOETBAL

Uw advertentie hier? Mail naar [email protected]

EDITIE AMERSFOORT

RONDOM DE FC

MAART 2011

GRIJSGEDRAAID...

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

13

... door Frank Demouge

DE EERSTE PLAAT EN EERSTE CONCERT De eerste cd die ik heb gekocht was er eentje van 2Unlimited. Geen single, maar wel

de hele cd. Ik was destijds niet echt een fan van ze hoor. Mijn eerste concert was een aantal jaren terug in Ahoy. Toen ben ik naar Usher gegaan. Dat vind ik wel een goede artiest.

ziek draaien, vind ik het leukst. Dus af en toe R&B, dan weer trance, house en Nederlandstalig. Een echte muziekvoorkeur heb ik niet, ik houd meer van afwisseling.

LAATSTE CD Ik luister eigenlijk bijna nooit naar muziek, dat heb ik nooit echt gedaan. In mijn vrije tijd doe ik andere dingen en luister ik geen muziek. Mijn vrouw is Braziliaans en ik vind Braziliaanse muziek wel leuk, maar ik zal er geen cd van kopen. MUZIKAAL Ik ben niet muzikaal. Heel vroeger heb ik een keer piano gespeeld, maar dat was niet meer dan één les. Dat was niks voor mij. UITGAAN Gelegenheden waar ze afwisselende mu-

Met z'n allen naar de FC JSV Nieuwegein

Het zijn echte liefhebbers, die E- spelers van JSV uit Nieuwegein. Want met zijn allen naar FC Utrecht - NEC gaan, vinden ze geweldig. Zelf voetballen is nog net wat leuker. Dat doen ze dan ook, op de parkeerplaats waar verzameld wordt voor een bezoek aan Stadion Galgenwaard. Tot de bal in de sloot belandt en de bus komt voorrijden. Maar liefst vijftien E-elftallen heeft JSV uit Nieuwegein. De beste eerstejaars E’tjes spelen in de E3 en E4. De E3 is het beste eerstejaars E-team in de regio Utrecht. De achttien getalenteerde jongens uit de twee teams zijn te gast tijdens FC Utrecht - NEC. Drie moeders, twee broertjes en veel vaders nemen plaats in de bus. De ouders leggen een euro in, hun kinderen geven druk overleggend rust- en eindstand door voor de voetbalpoule. De helft van de jongens is voor FC Utrecht, vanavond is iedereen supporter. Niemand hoopt dat NEC wint. Jesse, Robin en Liam hebben een rood-wit sjaaltje om, Thijs zelfs een pet op en Nick een FC Utreg-jack aan. Een handvol vaders heeft een seizoenkaart bij FC Utrecht, die van Daan zit vandaag als werknemer van Phanos in de skybox,

de vader van topscorer Anouar werkt in de hoek van het stadion en kan bij thuiswedstrijden zo de wedstrijd zien en die van Damian zit met zijn neus op het veld helemaal vooraan in vak Z. Ook bovenin vak Z is het zicht prima, nergens zit je eigenlijk slecht in De Galgenwaard. De wedstrijd begint om half vijf, de lichtmasten zorgen voor een extra spannend sfeertje. Alle jongens zijn al eens bij FC Utrecht geweest. Daan zelfs al 'zo’n dertien keer' en Robin 'een keer of acht'. De wedstrijd tegen Steaua Boekarest was de mooiste die Daan gezien heeft, 'omdat dat in de Europa League was'. De tweeling Tim en Stefan bezocht De Galgenwaard deze zomer als onderdeel van een stadiontour. Met hun vader en opa reisden zij in drie dagen langs alle achttien eredivisiestadions. Daan vindt De Galgen-

waard mooi 'omdat de stoeltjes ook grote letters zijn'. Voor keeper Kevin is Michel Vorm het mooiste in het stadion. De moeder van Thijs is het daar mee eens. Ricky kan zich Utrecht -

PSV nog goed herinneren 'omdat er mooie goals werden gemaakt'. Robin is zelfs twee keer het veld op geweest. "Een keer met de scheidsrechter en één keer met een grote vlag." De vader van Liam Hopstaken is coach van de E3, trainer van de E-selectie en speelde zelf nog voor FC Utrecht. Maar liefst 4-0 wordt het voor FC Utrecht, dankzij drie doelpunten in de laatste tien minuten. Dolenthousiast nemen Pjotr, Robin, Liam, Liam, Romeo, Stefan, Ricky, Tim, Anouar, Kevin, Lars, Nick, Aaron, Damian, Jesse, Thijs, Emiel en Daan weer plaats in de bus. Niemand voorspelde de eindstand goed, maar de jongste, Brian (zie foto), zit er het

Brian voorspelde de eindstand goed.

dichtste bij en is in één klap twintig euro rijker. Er wordt flink gedold achterin de bus en nagepraat. Want veel jongens hebben al goed kijk op het spelletje. FC Utrecht doet er goed aan deze teams in de gaten te houden. Een Ajax-scout komt al regelmatig kijken, maar deze jongens zouden het helemaal niet vervelend vinden om ooit in het eerste van FC Utrecht te spelen. Zeker niet na deze topmiddag. Ik wil Rondom Voetbal en MUR Conditioning hartelijk bedanken dat we met zijn allen deze wedstrijd konden bezoeken. Edward van Cuilenborg

Utrecht scoorde de 1-0 vlak voor tijd.

MAART 2011

14

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

KAMPIOEN VAN TOEN

RONDOM VOETBAL

Kampioensteam vol KAMPIOEN VAN TOEN In deze serie wordt een kampioenselftal van welleer teruggehaald. Rondom Voetbal kijkt terug in de tijd aan de hand van betrokkenen en artikelen uit het kampioensjaar. Wat is er van die al kampioenen geworden? Spelen ze nog of zijn ze uit beeld geraakt? Wie zijn er trainer geworden?

Club: Terrein: Clubkleuren:

Roda’46 Burgemeester Buiningpark Rood shirt met zwarte verticale baan, zwarte broek en rode kousen

4e klasse 1995-1996 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

Roda '46 Graveland 's Hoogland VVOG Brederodes HVC VVZA SEC BFC Hooglanderveen Achterveld Zebra's De

22 22 22 22 22 22 22 22 22 22 22 22

47 45 37 36 35 33 32 23 23 19 19 17

Voetbalminnend Leusden verkeerde in het seizoen 1998/1999 in opperste staat van euforie. Werd het vlaggenschip van de zondagafdeling van Roda 46' het jaar ervoor al op eclatante wijze kampioen in de vijfde klasse, het huzarenstukje werd een niveau hoger nog eens dunnetjes overgedaan. In de kampioenswedstrijd had de ploeg van trainer Jeroen Peters op vreemde bodem geen kind aan Hooglanderveen: 0-3. Wie anders dan goudhaantje Erik Willaarts, die zijn laatste kunststukje voor de club vertoonde, schoot Roda 46' met twee treffers naar de zege. Zijn kompaan in de aanvalslinie destijds, Arne van Geldermalsen, blikt met Rondom Voetbal terug op het glansrijke kampioensjaar. Door Thijs Tomassen

Leusden talent aan hand van goaltjesdief

"Hij was nog maar een broekie", zegt zijn oefenmeester van destijds, Jeroen Peters, over Arne van Geldermalsen. Maar wel eentje met veel talent. De groeibriljant kwam over uit de jeugd en wist al snel een plek te verovering in de frontlinie, tussen voetballende giganten als Willaarts en Berry Powel, die later de overstap zou maken naar het Betaalde Voetbal en in Spanje nog altijd op die manier actief is.

Van Geldermalsen, 32 inmiddels, behoort van die kampioensploeg als enige nog tot de huidige eerste selectie van de zondagtak van Roda 46'. De inwoner van Vathorst heeft naam gemaakt als sterke en rappe aanvaller die zijn doelpuntjes meepikt. Zelfs op een zanderige ondergrond kan hij meer dan goed uit de voeten. Van Geldermalsen maakt al jaren deel uit van de nationale beach soccer-selectie.

Terugblikken op het successeizoen 1998/1999 doet hij graag. In het clubhuis van zijn cluppie, waarvan het dak er volgens hem helemaal afgaat tijdens een kampioensfeest, graaft hij in zijn herinneringen. Vaak breekt er dan een glimlach door op het gezicht van Van Geldermalsen, dat omlijst is met de hem kenmerkende lange, blonde lokken. "Voor een voetballer die de overstap van de jeugd naar de

senioren maakt, was het een heerlijke ploeg om in terecht te komen", zegt Van Geldermalsen. "Ik werd goed opgevangen. We waren een uitgebalanceerd team, vormden een perfecte mix. Jonge broekies zoals ik, midden twintigers, maar ook ervaren mannen als Willaarts." Met Willaarts is de sterspeler van het team genoemd. De voormalig profvoetballer van FC Utrecht en Borussia Mönchengladbach streek in de nadagen van zijn carrière bij Roda 46' neer en speelde in het seizoen 1998/1999 zijn laatste jaar als selectiespeler.

Hoewel het lichaam steeds vaker haperde, bleek hij het scoren niet verleerd. Met maar liefst 34 treffers had hij een enorm aandeel in het kampioenschap. "Hij was ons goudhaantje", roemt Van Geldermalsen de spits. "Hij scoorde zo ontzettend gemakkelijk, dat was niet normaal voor dat niveau." Willaarts was wel een luie spits. "Straks hebben ze weer elf spelers in plaats van tieneneenhalf", zei hij lachend in de Amersfoortse Courant na de kampioenswedstrijd, die tevens zijn afscheid betekende. Van Geldermalsen: "Hij deed vaak geen reet. Maakte niet uit, wij liepen een stap harder voor hem. Hij schoot ze er toch in. Ik heb heel wat vuil werk opge-

knapt in dat seizoen, sleurde wat af en scoorde daardoor zelf niet enorm veel. Maar ik deed het graag. Heb veel van hem geleerd."

Roda bleek heer en meester in de vierde klasse. Met de uitstekende doelman Hendrik Timmer en de sterke verdedigers Reinier Reumer en Remco Bosman stond het team als een huis. Op het middenveld blonk Casper Vuijk vaak uit. En scoren deed de ploeg van trainer Peters altijd, met spitsen als Willaarts en Powel.

"We hadden een te goed team voor die klasse", stelt Van Geldermalsen. Slechts 's-Graveland kon enigszins in het spoor blijven van de geoliede machine uit Leusden. Maar moest uiteindelijk toch buigen voor de equipe van Peters, die zijn elf afwisselend 4-3-3 en 4-4-2 liet spelen. Naast Willaarts was de grote kracht van de ploeg dat die bestond uit vrijwel allemaal Rodajongens, vertelt Van Geldermalsen. "We waren een hecht team, kenden elkaar door en door. Maar het belangrijkste was dat we allemaal hart voor de club hadden, de ploeg bestond uit echte clubjongens."

Oefenmeester Peters, tegenwoordig actief bij Veensche Boys in Nijkerkerveen, was volgens Van Geldermalsen destijds de ideale trainer voor Roda. "Hij

WAT IS ER VAN DE SPELERS GEWORDEN? (Trainer) Jeroen Peters Na vertrek bij Roda trainer bij onder meer VRC, SDC Putten, Zuidvogels en Quick. Momenteel actief bij Veensche Boys. Woont in Leusden. Erik Willaarts: Centrumspits en goudhaantje, na zijn tijd bij Roda lager gaan voetballen met vrienden bij Woudenberg en woont daar ook. Heeft een eigen zaak. Hendrik Timmer: grote en sterke doelman. Volgens Van Geldermalsen een heel goede keeper. Werkt bij de NS. Sander Seton: jarenlang vaste linksback geweest bij Roda zonVan Geldermalsen blikt terug op 1999

EDITIE AMERSFOORT

’46 -NAAM 98/99 RODA RUBRIEK

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

met echte 'Rodajongens'

De namen staand v.n.r.: Gerard Wittenberg (clown), Gerrit Osnabrugge, Sander Seton, Hendrik Timmer, Erik Willaarts (bijna niet zichtbaar), Jeroen Zaal (met bloemen), Casper Vuyk, Henk Weishaupt, Berry Powel, Dennis Spoel, Marcel van Daatselaar (elftalleider), Kjeld Grubben, Hans Peter van Ginneken. Zittend v.l.n.r. Jeroen Peters (trainer), Reinier Reumer, Marco Bosman, Michael Baardman, Joey Tamaela, Olaf Smits, Ton Veenendaal (materiaal)

was een echte motivator. Zette je op scherp als dat nodig was. Zat er echt bovenop. Bloed, zweet en tranen, een beetje dat idee. Hij wilde dolgraag hogerop met Roda en dat is hem ook gelukt. En natuurlijk hadden we er ook de spelers voor."

Roda had het kampioenschap al een week eerder, tegen VVZ uit Soest, in de wacht kunnen slepen. De bloemen stonden al klaar. Maar die konden weer even opgeborgen worden. Uiteindelijk werd de klus geklaard tegen Hooglanderveen.

Maar zonder Van Geldermalsen. Die was een aantal weken voor het einde van het seizoen naar Australië vertrokken. De jonge spits kocht een backpack en zocht de vrijheid op voor tien maanden. "Ik weet nog goed dat

de trainer er met zijn hoofd niet bij kon. Maar ik wilde het graag."

"Gelukkig werd ik op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen door onze leider Marcel van Daatselaar. Hij stuurde mij brieven. Die waren geweldig om te lezen. Na de kampioenswedstrijd belde ik naar de kantine en ik hoorde gelijk dat het raak was. Eén groot gekkenhuis. Met een kampioenschap is het clubhuis altijd bommetjevol en gaat het dak eraf. Dit keer was de ontlading nog groter; eindelijk hadden we de lagere klassen verlaten." Cees Leijenaar, clubman in hart en nieren en tegenwoordig leider van het eerste zondagelftal, bevestigt dat. "In die tijd is de opmars ingezet, is de basis ge-

legd voor waar we nu zijn. We spelen nu eerste klasse. Maar met die twee kampioenschappen achter elkaar is het allemaal

begonnen. Ik kijk er met een geweldig gevoel op terug."

15

Voor de toen jonge Jeroen Peters betekende de tijd bij de zondagtak van Roda zijn eerste klus als hoofdtrainer. Hij kijkt er vanwege de twee kampioenschappen met veel trots op terug, maar geeft de credits ook aan zijn spelersgroep. "Ik had de beschikking over een ideaal team. Voor vierde klasse begrippen hadden we een zeer dominant en goed spelende ploeg. Alles zat erin: de spelers waren fysiek sterk, mentaal sterk én conditioneel sterk. Daarnaast vormden ze een hecht collectief, het was een echt vriendenteam. Natuurlijk was Erik Willaarts daarin een fenomeen. Een goede jongen ook, met humor en zonder kapsones. Je kon niet om hem heen, hij schoot ze er achter elkaar in. Maar dat was ook de verdienste van het team. Je moet zo'n spits wel kunnen bedienen. En daar hadden wij de spelers voor. Het voetbal dat de ploeg toen etaleerde, hadden ze in Leusden nog nooit gezien. Het was echt van een hoog niveau. Ik ben na dat tweede kampioenschap in 1999 weggegaan, naar eersteklasser VRC, want ik wilde nog sneller hogerop. Maar als we allemaal bij elkaar waren gebleven, had ik het nog wel willen zien in de derde klasse. Dit elftal had de potentie om snel door te stoten."

Jeroen Peters op de schouders

dag 1. Inmiddels een treetje lager gegaan, maar ook in het tweede team een gewaardeerde kracht.

trefzeker. Speelt momenteel in de Spaanse Segunda Division, bij Gimnàstic de Tarragona.

Casper Vuijk: middenvelder met een 'bikkelhard schot'. Stond zijn mannetje op het veld. Heeft een eigen kroeg in Amersfoort.

Baltus Mainsi: ook aanvaller. Moest dus de concurrentie aan met onder meer Powel, Willaarts en Van Geldermalsen. Geen malse opgave.

Reinier Reumer: sterke centrale verdediger. Echte Roda-man. Nog altijd actief binnen de zondagafdeling, als bestuurslid in de technische commissie.

Jeroen Zaal: middenvelder. 'Type stofzuiger', zegt Van Geldermalsen. Was een belangrijke schakel. Speelt nu nog in het zesde van Roda.

Berry Powel: aanvaller. Loopbaan is bij vele voetballiefhebbers bekend. Werd in 2003 weggeplukt bij Roda door FC Den Bosch. Scoorde er vooral in de eerste divisie op los, ook bij De Graafschap, waarvoor hij in één seizoen 29 keer scoorde. In de Eredivisie, bij ADO Den Haag en FC Groningen minder

Hans-Peter van Ginneken: aanvaller. Stond in de basis in de kampioenswedstrijd. Is momenteel trainer van het tweede elftal bij Roda zondag. Remco Bosman: was een vlijtige rechtsback. Echte Roda-jongen ook. Etaleert zijn voetbalkunsten nog

steeds in Leusden, in het zesde. Olaf Smits: nog lange tijd bij Roda in het eerste gespeeld. Is een paar jaar geleden vertrokken. Woont nu in Almere. Simon van Gaal: net als Van Geldermalsen destijds net overgeheveld vanuit de eigen jeugd. Klein van stuk, maar gezegend met veel voetbalvernuft. Is docent op de universiteit. Michael Baardman: verdediger. Tot vorig jaar nog in het eerste elftal gespeeld. Woonachtig in Leusden. Kjeld Gruben: middenvelder. Ook hij was een paar jaar geleden nog actief in het vlaggenschip van Roda zondag. Arne van Geldermalsen: als enige nog

actief in het eerste van Roda zondag. Nog altijd een spits met een neusje voor doelpunten. Speelt ook nog beachsoccer voor het nationale team. Woont inmiddels in Vathorst.

16

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

ADVERTENTIE

RONDOM VOETBAL

EDITIE AMERSFOORT

NAAM RUBRIEK COLUMN

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

17

Een verbazingwekkend fenomeen, die'Amersfoortse vierde klasse' Door Thijs Tomassen

Ach, wat is er al veel over gezegd en geschreven. Maar wat blijft het elk jaar weer een verbazingwekkend fenomeen, die 'Amersfoortse vierde klasse'. Dit seizoen is die afdeling misschien wel Amersfoortser dan ooit. VVZA is vorig jaar dan wel glorieus kampioen geworden en inmiddels een niveau hoger actief, maar daarvoor in de plaats zijn Hooglanderveen en Achterveld (weliswaar geen Amersfoort, maar toch dicht in de buurt) erbij gekomen.

E

n het is de laatste jaren steeds hetzelfde liedje. Je kunt het aan het begin van het seizoen al uittekenen. De Utrechtse ploegen vormen het linkerrijtje en de Amersfoortse teams vechten het in onderste regionen van de poule uit. Alsof het een afgesproken degradatiewedstrijdje is.

Vorig jaar wist VVZA zich aan die tendens te ontworstelen. Met vlag en wimpel werd de ploeg van trainer Piet Rigter kampioen. Maar dit seizoen is er tot nu toe geen Amersfoortse ploeg die ook maar enigszins aanspraak maakt op een prijs. Veelzeggend is dat APWC als grijze middenmotor de Amersfoortse eer op dit moment hoog moet houden.

De rest bungelt er allemaal onder. Amsvorde, Hooglanderveen, HVC, KVVA en Achterveld: ze moeten allemaal aan de bak om degradatie te ontlopen. Ikzelf vrees dat KVVA eraan moet geloven, maar dat menen voetbalkenners al een aantal jaren, en telkens weer weet die club zich in de tweede seizoenshelft te handhaven door een serie wedstrijden te winnen. Mentale veerkracht kan die ploeg in elk geval niet ontzegd worden.

Op het moment van schrijven, het weekend van 13 februari, is weer zo'n competitieronde afgewerkt waarin de Amersfoortse clubs niet konden wedijveren met de Utrechtse. Om een paar voor-

beelden te noemen: Amsvorde moest het afleggen tegen koploper PVCV, APWC kreeg op de broek van RUC en KVVA incasseerde op eigen bodem een monsterscore tegen het hooggenoteerde UVV: 1-8.

Het is natuurlijk een treurige trend. Wat in de omgeving te boek staat als de 'Amersfoortse vierde klasse' zou vanwege die naam alleen al gedomineerd moeten worden door clubs uit de Keistad. Maar het is een utopie te denken dat dat nog gaat gebeuren, vrees ik. De kans is groter dat binnen een paar jaar een 'Amersfoortse vijfde klasse' is geboren.

Een club met zo'n roemrucht verleden als HVC, maar ook KVVA gun je zo'n scenario niet. Helaas zitten de jeugdafdelingen niet bepaald in de lift, zoals dat ook voor APWC geldt. Hooglanderveen daarentegen heeft niet zoveel te vrezen, die club heeft een uitdijend aantal jeugdspelers door de komst van Vathorst. Elk seizoen weer moet er vanwege dat gebrek aan talentvolle jeugd in dezelfde vijver gevist worden in de jacht op nieuwe spelers. En de Amersfoortse voetballers in deze klasse zijn er nogal goed in, van club verwisselen. Ik voorspel dat er binnenkort weer een heuse transfertombola op gang komt.

Het niveau, dat toch al niet overhoudt, wordt er niet beter op. Maar ach, wat blijven die derby's toch mooi, zelfs als ze slecht zijn. En spannend, degradatie ligt immers op de loer. Ik kan het inmiddels weten, heb er als Hooglanderveen-speler wel een aantal achter mijn naam staan. Al die Amersfoortse voetballiefhebbers langs de lijn, die rasechte clubmensen, die gezellig knusse kantine van pak 'm beet APWC na de 'clash': voor een voetbalromanticus zoals ik is het hartverwarmend. En is dat niet ook de charme van amateurvoetbal? Hier wint mijn gevoel het natuurlijk van mijn verstand. Want voor het aanzien van het Amersfoortse voetbal is deze ontwikkeling niet bepaald een goede

Niels Vlugt is geleidelijk D

toegegroeid naar topklasse De passie voor het voetbal deelt Niels Vlugt met zijn vader, Meindert, en jongere broer, Aike. Meindert zit op zaterdag op de tribune van De Ebbenhorst op de voorste rij wanneer zoon Niels met Sparta Nijkerk aantreedt voor een thuiswedstrijd in de Topklasse. Maar ook bij uitwedstrijden kijkt Meindert Vlugt, ooit een noeste verdediger van de failliet gegane eerste divisieclub SC Amersfoort, meer dan eens naar Niels, wachtend op een hartverwarmende actie. En Niels Vlugt steunt zijn bij eersteklasser Roda'46 in Leusden voetballende broer Aike op zondag. Voetbal is voor Niels Vlugt meer dan een spel, het is hét familieleven.

e op 25 juni 1986 in Amersfoort geboren en woonachtige Niels Vlugt is met club Sparta Nijkerk bezig aan het debuutjaar in de Topklasse van het zaterdagvoetbal. De linksbenige, aanvallende middenvelder maakte op 9 oktober zijn eerste goal in deze nieuwe, hoogste klasse bij de amateurs, in de met 3-0 gewonnen thuiswedstrijd tegen Barendrecht. Eerder kwam hij in het zaterdagvoetbal uit voor Hoofdklasser SDC Putten. In het zondagvoetbal was hij ook actief, om te beginnen bij HVC in zijn geboorteplaats en later bij Roda'46 in Leusden. Eind vorig jaar plaatste Vlugt zich met Sparta verrassend voor de achtste finales van de strijd om de KNVB beker, door op eigen veld de Rotterdamse Eredivisieclub Excelsior met 21 te verslaan. In die sensationele partij schoot Vlugt een bal tegen de paal. Deze historische bekertriomf kreeg in januari geen vervolg. De weg naar de kwartfinales werd op eigen veld geblokkeerd door Hoofdklasser Noordwijk, zij het pas

zaak. Oplossingen liggen echter niet voor het oprapen en eventuele bundeling van krachten is in mijn ogen ook niet wenselijk; deze clubs, met een rijk verleden, verdienen een eigen identiteit. Gelukkig valt er op de mentaliteit van de spelers in deze vierde klasse nog veel winst te behalen, dus ik blijf, al is het waarschijnlijk tegen beter weten in, optimistisch. Al was het maar in elk geval de komende jaren nog te genieten van die povere, maar o zo spannende Amersfoortse derby's. En wie weet, nemen we ooit nog eens revanche op onze Utrechtse concurrenten. Ik zal er bij zijn, langs de lijn, of liever nog, op het veld.

na verlenging (3-3) en een noodzakelijke reeks strafschoppen. Sinds deze toch pijnlijke uitschakeling doen Vlugt en zijn ploegmaats er alles aan om een tweede deceptie te voorkomen: degradatie uit de Topklasse. Het zit de Amersfoorter dwars dat hij in het oranje van de Spartanen te vaak 'buitenspel' staat. "Ik word nog al eens geslachtofferd'', zegt hij zelf. "Dat is toch elke keer een mentale knak.'' Gele kaarten, al dan niet terecht aan hem uitgedeeld, spelen hem ook nog al eens parten. Desalniettemin heeft Vlugt in een vroeg stadium zijn verbintenis met de Nijkerkers voor de duur van nog een seizoen verlengd. Natuurlijk baalt hij van al dat gewissel, maar hij heeft plezier van de teamgeest. "Dat ik zo vaak buiten de basis sta, ligt voor een deel ook aan mezelf. Ik doe er alles aan om het vertrouwen terug te winnen. Zo zit in elkaar. En met de jongens heb ik het prima naar mijn zin. Deze groep wil ik niet verlaten.'' Het niveau van de Topklasse betitelt Vlugt als de 'echte top van het amateurvoetbal'. De kwaliteit van de duels is niet te vergelijken met die van de Hoofdklasse, vindt hij. "Je kunt geen wedstrijden meer op negentig procent van je krachten uit spelen. Je zult op en top geconcentreerd moeten blijven tot

en met het laatste fluitsignaal. Voor een amateurvoetballer is de Topklasse de mooiste competitie die er is, absoluut. Ik geniet er elke wedstrijd van, ook al kom ik voor mijn gevoel veel te weinig zelf in actie. De backs tegen wie ik speel, zijn goed. Maar ik ben in de Topklasse nog geen back tegengekomen die sneller is dan ik. Maar daar zou ik veel meer gebruik van moeten maken. Dat vind ik zelf ook.'' Vlugt spreekt van een voordeel dat hij geleidelijk is toegegroeid naar het niveau van de topklasse. Hij heeft bewondering voor de sprong die linkerverdediger Tim Krux volgend seizoen wil maken, van Hoogland, een titelkandidaat in de tweede klasse van het zondagvoetbal, naar Sparta Nijkerk. "Als je goed genoeg bent, kun je zo'n sprong maken. Ik heb hem wel eens zien voetballen, ik denk dat hij het wel redt. Hij is fysiek sterk, vrij snel. Sparta moet het juist van talentvolle jongens uit de regio Amersfoort hebben. IJsselmeervogels en Spakenburg hebben het geld om toppers aan te trekken, Sparta heeft veel minder te besteden.'' Tekst: Hans Vos

18

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

BIJ DE KEI

RONDOM VOETBAL

EDITIE AMERSFOORT

BIJ DE KEI

JOHN BIJ DE KEI

VAN DEN BROM

Het straatje tussen de Kei, het pronkstuk aan de Stadsring, en de Varkensmarkt behoort niet tot zijn vaste wandelroute in hartje Amersfoort, waar ook hij net als iedere inwoner ook wel eens op koopjesjacht gaat. Meestal in gezelschap van echtgenote Marjan. Toch, alvorens hij in eetcafé Lazy Louis aan zijn kopje thee nipt, is hij al lopend door een paar voorbijgangers begroet. De trainer van Eredivisieploeg ADO Den Haag is een bekend 'voetbalgezicht' in Amersfoort. Al van jongs af aan, toen hij in de jeugd van APWC speelde. Nu is voetbalvereniging Hooglanderveen de uitlaatklep van Van den Brom. Daar voetballen zijn dochters Kiona en Camilla en daar coacht zijn broer Bert. AMERSFOORT, VOETBALSTAD "Ik woon nog altijd in Amersfoort, Amersfoort is mijn stad. Maar zelfs op vrije dagen ontbreekt het me aan voldoende

VROUWENVOETBAL "Ik moet oppassen met wat ik erover zeg. Veel mannen vinden het maar niks. Ik ben een voetbalfreak, maar ik kijk op een andere manier naar vrouwenvoetbal en meisjesvoetbal. Als ik zie wat voor een spelplezier die meiden met elkaar hebben op het voetbalveld, dan geniet ik daar van. Net als van hun fanatisme, hun gedrevenheid. Ook zij willen elke wedstrijd winnen. Daarom ga ik graag kijken naar mijn dochters Kiona en Camilla en hun medespeelsters. En weer of geen weer, ze gaan altijd trainen. Regen of wind, ze stappen trouw op hun fietsje om te gaan voetballen. Daar heb ik bewondering voor. Voetbaltechnisch en - tactisch zul je mij er niet over horen. Wat ik ook leuk vind? De blijheid die ik in de ogen van mijn dochters zie, als ik kom kijken naar hun wedstrijd.'' MOEDER "Blijheid heb ik ook van de bezoekjes van mijn moeder Riek aan mijn wedstrijd. Ik vind het geweldig dat ze er met haar 71 jaar elke thuiswedstrijd in Den Haag bij wil zijn. En dat geldt ook voor mijn vrouw, Marjan, en onze dochters. Zij vinden het ook leuk om naar mij te komen kijken. Die wisselwerking vind ik prachtig, die doet mij goed. Ik ben een familiemens. Voetbal is meer dan een rode draad in mijn familie. Met deze sport hebben we allemaal iets.'' VADER "Mijn vader was van 1933. Hij overleed in 1998. Natuurlijk denk ik vaak aan hem terug, in relatie tot mijn voetbalactiviteiten. Na zijn overlijden heb ik nog een heel mooie tijd gehad als profspeler. Nu heb ik aan mijn loopbaan in het betaalde voetbal een nieuwe dimensie toegevoegd, als trainer. Ik had graag gewild dat hij dit ook nog had meegemaakt, omdat mijn vader idolaat van voetbal was. Het heeft helaas niet zo mogen zijn. Juist daarom ben ik zo blij dat mijn moeder naar het stadion komt. Zij is al mijn hele leven mijn groot-

tijd om eens uitgebreid de stad in te gaan. Hooguit om wat boodschappen te doen, samen met mijn vrouw Marjan en mijn dochters Kiona en Camilla. Ik weet de

NOVEMBER 2010

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

weg heus nog wel, wees maar niet bang.'' "Met het Amersfoortse voetbal heb ik niets, maar dan ook helemaal niets meer. Ik heb de tijd ook niet om me er in te verdiepen of om vaak bij clubs langs de lijn te gaan staan. Als ik op zondag eens een vrije dag heb en mijn broer Bert coacht zijn club Hooglanderveen in een thuiswedstrijd, dan wil ik nog wel eens op het fietsje stappen om daar te gaan staan kijken. En ik probeer, als het ook maar enigszins kan, te gaan kijken naar de wedstrijden van mijn dochters Kiona en Camilla. Zij spelen beiden bij Hooglanderveen. Maar helaas komt er te weinig van om mijn betrokkenheid bij hun voetbalsport te laten zien. Dat is geen onwil, dat is een kwestie van tijd.'' "Als je mij vraagt: wie is het grootste voetbaltalent van Amersfoort, dan moet ik je het antwoord schuldig blijven. Dat zou ik je niet kunnen zeggen; dat kan ik beter aan jou vragen. Het is te gek voor woorden dat er met het potentieel aan voetballers niet één club is in Amersfoort die in

NUMMER 2

19

de hoofdklasse uitkomt. Waar ligt dat aan? Zijn er te veel clubs? Te weinig ambities? Voetballiefhebbers van mijn leeftijd en ouder blijven maar romantiseren over SC Amersfoort. Maar hoe lang is dat betaalde voetbal nu al niet weg uit Amersfoort? Doodzonde.'' "Bij Hooglanderveen kom ik het vaakst, dat is de club van mijn familie geworden. Om die reden ben ik al een heel lang niet meer bij mijn oude club APWC geweest. Daar speelt ook geen familielid meer van mij. De zoontjes van mijn broer Edwin voetballen bij Hooglanderveen, de zoontjes van mijn broer Bert bij Quick en Roda'46. Mijn link met APWC is compleet verdwenen. Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegroeid. Natuurlijk ken ik nog veel APWC'ers. En ik hoop dat zij mijn familienaam met ere zullen blijven uitspreken. Onze familiehistorie vindt daar een oorsprong. Al was het maar omdat mijn vader Wim dat verdient voor het vele vrijwilligerswerk dat hij bij APWC tot zijn overlijden heeft gedaan.'' FOTO: RIANNE VAN DENDEREN

ste supporter.'' BROERS "Als ik naar Hooglanderveen 1 ga kijken, sta ik vaak achter of bij de dugout, daar waar Bert coacht. En daar is mijn moeder dan ook bij aanwezig. Vorig seizoen speelde Bert met Hooglanderveen de kampioenswedstrijd in Zeist, op een mooie zondagmiddag. Ik ernaar toe, want voor mij zat het seizoen er al op. Wat een geweldige middag was dat. Prachtig om de ontlading van iedereen te zien, toen de titel binnen was. Ja, ook van Bert. Hij werd zelfs vanwege zijn fanatieke gedrag tijdens de wedstrijd weggestuurd door de scheidsrechter. Als een supersup-

'Voetbal is meer dan een rode draad in mijn familie' porter stond hij op de railing achter de dug-out zijn ploeg aan te moedigen. Een heel mooi moment. Ik heb er nog foto's van (Ter illustratie zoekt John van den Brom op zijn mobiele telefoon naar de door hemzelf gemaakte kiekjes). Na afloop heb ik de kampioenen in de kleedkamer op een blad bier getrakteerd, om zo te laten blijken dat ik van ze genoten had.'' "Ik weet niet of Bert en ik dezelfde type trainers zijn. Onze karaktereigenschappen komen grotendeels overeen. Broederschap is er, absoluut. Ik vind het leuk dat Bert hoofdtrainer is. We hebben het vaak over trainingen, over oefenvormen, als we samen zijn. Daar kunnen we heel uitgebreid over praten. Laatst was hij op mijn uitnodiging met zijn hele selectie bij een thuiswedstrijd van ADO Den Haag. Als hij zou zeggen: 'kun jij een keer de training van Hooglanderveen van me overnemen', dan doe ik dat,

geen probleem. Mijn andere broer, Edwin, heeft veel voor de begeleiding van de jeugd van APWC gedaan. Hij is nu bij Hooglanderveen leider van een jeugdteam. Maar laat ik mijn zus Germaine niet vergeten. Zij is getrouwd met oud-voetballer Ernst Kraak. Ook zij horen bij onze voetbalfamilie. Met hun is het plaatje rond. Ernst is jeugdtrainer bij Quick en zoontje Justin speelt bij ASC Nieuwland. Mijn hele familie behelst het Amersfoortse voetbal.'' VOETBALLEVEN "Eigenlijk ben ik sinds mijn achttiende niet uit het wereldje van het profvoetbal geweest. Het is mijn wereldje, voetbal is mijn leven, ook al is er voor mij meer dan voetbal alleen. Toen ik als profvoetballer stopte bij De Graafschap, ging ik gelijk als coach aan de slag bij Bennekom naast de functie van hoofdscout bij De Graaf-

schap. Vervolgens werd ik coach van Jong Ajax, AGOVV Apeldoorn en ADO Den Haag.'' WEDSTRIJDSPANNING "Als trainer heb ik geen last van wedstrijdspanning, hele-

maal niet zelfs. Ik ben natuurlijk gefocust op het resultaat. Naarmate een wedstrijd dichterbij komt, krijg ik een steeds lekkerder gevoel. Als speler had ik trouwens ook niet zo veel last van wedstrijdstress. Gelukkig niet.''

PASPOORT John van den Brom is een Amersfoorter van geboorte. Hij zag het levenslicht op 4 oktober 1966, in een echt voetbalgezin. Zijn vader, Wim van den Brom, bekleedde talrijke (bestuurlijke) functies bij amateurclub APWC. John van den Brom leerde het voetbalspel bij de 'paarswitten', net als zijn broers Bert en Edwin van den Brom. Later kwam hij in zijn woonplaats uit voor amateurclub Quick, zijn 'springplank' naar het betaalde voetbal. Als prof maakte hij zijn debuut voor Vitesse in de eerste divisie in 1986. Vervolgens kwam hij uit voor eredivisionist Ajax en de Turkse club Istanbulspor. Alvorens hij zijn carrière in de eredivisie bij De Graafschap afsloot in 2003, keerde hij terug naar Vitesse. Achter de naam van de middenvelder staan twee interlands, waarin hij één keer scoorde. Zijn trainerschap begon hij bij de amateurs van Bennekom in 2003. Zijn rentree in het profmilieu maakte hij een jaar later bij Ajax, waar hij jeugdtrainer werd. AGOVV Apeldoorn in de Jupiler League was drie seizoenen lang zijn 'leerschool' als hoofdcoach betaald voetbal. Sinds het begin van dit seizoen traint hij Eredivisieteam ADO Den Haag.

MAART 2011

20

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

Oude Meesters

RONDOM VOETBAL

'Bert Jacobs is een voorbeeld voor mi FOTO: HANS VOS

D

OUDE MEESTERS

Voormalige 'linkspoot' Marco Cabo ka Amersfoortse profjaren nog niet zond

OUDE MEESTER Zijn woning staat te midden van rustieke landerijen, net buiten het eens zelfstandige dorp Vleuten en op loopafstand van Kasteel Haarzuilens. De sfeer in en om het gemoderniseerde huis van Marco Cabo ademt rust. Maar de oud-prof van Velox, FC Utrecht en SC Amersfoort is bepaald geen 'landheer' in ruste. Ook al geniet hij op zijn stek volop van het goede van het leven, zonder voetbalspanning kan de voormalige 'linkspoot' nog altijd niet. Wedstrijden in Stadion Galgenwaard slaat hij niet over.

NUMMER 3

Door Hans Vos

e taak van gastheer was nog niet zo heel lang geleden zijn professie. In zijn vrije tijd vervult hij deze rol ook met verve, nog steeds. Die is hem op het lijf geschreven. De nu 62jarige Marco Cabo zwaaide jarenlang als uitbater de scepter over restaurant De Vier Balken, de culinaire trekpleister in het gehucht Haarzuilens. En voordat hij in de horeca-wereld stapte, was hij eigenaar van een drogisterij waarvoor hij zelfs korte tijd de wijk nam naar de Amersfoortse buurt De Koppel, waar hij boven de winkel een appartement betrok.

Cabo leidt rondt, na de voordeur met een warme begroeting te hebben geopend, verhaalt over de uitbreiding van zijn fraaie buitenhuis, wijst op de diepte van zijn tuin en zet verse koffie. Als restaurant-directeur zou hij een gast op eenzelfde innemende wijze hebben ontvangen. Op de eettafel geen borden, geen bestek, geen glazen ook. De volgeschonken koffiekopjes vinden nog net een 'veilige' plek tussen de paperassen. Cabo heeft overduidelijk voorwerk gedaan voor zijn duik in het voetbalverleden. Krantenknipsels, oude voetbalbladen, poststukken en bovenal diverse actiefoto's zijn tevoorschijn gekomen. Bij alles wat hij ziet heeft de geboren Utrechter een verhaal. Zijn karakteristieke

troef in de Keistad. Hoe anders was het begin geweest in Rivierenwijk, de Utrechtse buurt waar Cabo opgroeide. In de straat waar hij woonde, was Leen Morelisse z'n bekendste buurman. "Een heel goede voetballer van Velox,met wie ik op straat voetbalde. Hij maakte me enthousiast om ook bij Velox te gaan voetballen. Maar ja, mijn vader was een echte katholiek die mijn twee oudste broers, Hans en Francis, naar de katholieke vereniging HMS had gestuurd, ook al waren ze veel liever bij Velox gaan voetballen." Vader Cabo streek over z'n hart en liet Marco op tienjarige leeftijd in de voetsporen van Morelisse treden, bij Velox dus. Niet veel later werd hij er herenigd met zijn beide broers. "Francis, mijn drie jaar oudere broer, keepte er in het betaalde jeugdteam. We hebben één seizoen samengespeeld, doordat ik op mijn vijftiende al werd geselecteerd, als linksbuiten. Dat was een heel mooie competitie, de beste leerschool die ik me kon wensen." De herinnering aan zijn jeugdtijd bij Velox illustreert Cabo met een oude, ingekleurde elftalfoto, die hij uit zijn 'papierwinkel' vist. Namen van vroegere teammaten, toen allemaal een jaar of dertien, veertien jong, passeren de revue. Van Andries Jager bijvoorbeeld.

“Met rechts kon ik niets” snor is hij kwijt, voetbalhumor bezit hij nog. In 1980 dacht Cabo zijn loopbaan als professional bij FC Utrecht te voltooien, na precies tien dienstjaren bij de uit Velox, DOS en Elinkwijk voortgekomen Eredivisieclub. Maar er bleek toch nog wat rek te zitten in zijn carrière die op den duur niet zonder fysieke ongemakken was gebleven. Niet in zijn geboortestad maar dik twintig kilometer verderop, in Amersfoort, zwaaide Cabo definitief af als broodvoetballer. Hoewel er op sportpark Birkhoven in spreekwoordelijke zin toch vooral kruimels op hem lagen te wachten. Het was armoe

Van Kees van Verseveld ook. Met zijn wijsvinger gaat hij ze allemaal langs. Maar niet bij elk gezicht schiet hem een voor- of achternaam te binnen. Cabo was de enige van het Utrechtse stel die het verder schopte, naar Velox 1 - een van de pijlers van het in 1970 ontstane FC Utrecht. "Er waren jongens bij die fantastisch konden voetballen. Het was een heel goed elftal. We wonnen vaak en met grote cijfers, met 250, 26-0. Maar waarom zij het uiteindelijk niet gered hebben, zou ik niet weten." Cabo brak wél door. Zijn 'linker' was zijn handelsmerk, in navolging van een illustere Velox-mid-

denvelder Willem van Hanegem. "Met rechts kon ik niets. Heb er één keer een goal mee gemaakt, in het eerste elftal van Velox. Die vergeet ik nooit meer. Zo in het kruis, bij Sportclub Drenthe. Coen Moulijn scoorde ook wel eens zo, door binnendoor te gaan en met zijn rechterbeen uit te halen." Zijn debuut in de hoofdmacht van Velox, in het seizoen 19671968, viel samen met de degradatiestrijd van de Utrechters in de eerste divisie. "Als jeugdspeler was ik wel eens reserve. Uit bij RCH in Heemstede mocht ik invallen. Dat was mijn debuut. Die wedstrijd staat nog op mijn netvlies. Ik maakte een goal en bereidde er een voor. Uit mijn voorzet scoorde Joop van Maurik. Daardoor ontliep Velox degradatie." Het seizoen daarop werd Cabo een regelmatige basisspeler. Met Piet Kraak als trainer werd degradatie toen toch een feit. Nieuw elan kreeg Velox met Bert Jacobs als coach, een seizoen voor de samensmelting met DOS en Elinkwijk. "Jacobs werd de eerste trainer van FC Utrecht, een legendarische figuur. Man met prachtige humor. Met hem heb ik zoveel meegemaakt. Een menselijke coach. Het was hard trainen onder hem, maar 's avonds gingen we nog wel eens gezellig uit

met hem in Utrecht. Dan was het: 'hé Bert'. Op zulke momenten was hij één van ons. Maar de volgende dag op de training moest je het uit je hoofd halen om hem bij zijn voornaam te noemen. 'Wat Bert? Je zegt trainer of meneer tegen me'." Deze 'dubbelrol' heeft Cabo na zijn voetbaltijd ter harte genomen. "In dat opzicht was Jacobs een voorbeeld voor me, een goeie vent. Dat heb ik mijn hele zakelijke leven meegenomen. Als directeur van De Vier Balken was ik altijd 'Marco' voor het perso-

neel. Maar zodra er gasten waren, was ik 'meneer Cabo' als ik er werd bijgeroepen. Als baas komt het er op neer dat je ertussen en erboven moet staan op de juiste momenten. Veel spelers, die later trainer zijn geworden, hebben dat ook van Jacobs geleerd. Hij was een fantastische coach voor wie je door het vuur ging. En hij was er voor zijn spelers, ook in conflicten met het bestuur." Dankzij Jacobs kreeg Cabo speelkansen in de basisploeg van FC Utrecht. "Ik twijfelde aan mezelf,

Marco Cabo vuurt namens FC Utrecht een schot op het doel van FC Twente, dat de paal zou raken. Eddy Achterberg (links) en Niels Overweg kunnen niets uitrichten.

EDITIE AMERSFOORT

MARCO CABO

an na Utrechtse en der voetbalspanning

n ij geweest' Naam: Marco Cabo Geboortedatum: 27 maart 1948 Geboorteplaats: Utrecht Woonplaats: Vleuten Amateurclubs: Velox in Utrecht (jeugd) en PVCV in Vleuten (kortstondig na profloopbaan) Betaald-voetbalclubs: Velox, FC Utrecht en SC Amersfoort Aantal wedstrijden FC Utrecht in Eredivisie: 244 in tien seizoenen (van 1970-1971 tot en met 1979-1980) Aantal doelpunten in de Eredivisie: 23 (waarvan 6 in het seizoen 1978-1979 in 22 wedstrijden) Beste klassering met FC Utrecht: vijfde plaats in Eredivisie in het seizoen 1979-1980, zesde plaatsen in de seizoenen 1971-1972 en 1976-1977

omdat ik me afvroeg of ik het eredivisieniveau wel zou aankunnen. Het was een heftige periode. De jongens van DOS proberen elkaar aan een basisplaats bij FC Utrecht te helpen. Die groepsvorming was er. Ik moest er maar tussen zien te komen. Mijn voordeel was dat Jacobs de eerste trainer van FC Utrecht werd. Hij had veel vertrouwen in mij. Gerard Langerak was de andere speler van Velox die in FC Utrecht 1 kwam. Hij kon zich echter niet handhaven als laatste man. Het was vechten voor je plek, bloed aan de paal." De werkwijze van Bert Jacobs zag Marco Cabo terug in een latere coach van FC Utrecht: Han Berger. Cabo had met Berger zijn Velox-verleden als jeugdspeler gemeen. Berger leerde het vak van trainer in de praktijk als assistent van Jacobs, om zo uit te groeien tot de jongste hoofdtrainer die in veertig jaar ooit bij FC Utrecht voor de spelersgroep stond. Hij was 25 jaar, in 1976. Berger hield zich knap staande. In tegenstelling tot Jan Rab, die hij tussentijds was opgevolgd. "Met de echte Utrechtse schoffies had Rab het flink te stellen. Discipline was ver te zoeken. Rab was de grip op de groep helemaal kwijt. Henk Wery had de hand in het ontslag van Jan Rab. Toen Wery werd gewisseld,

pakte hij een kratje dat hij op de schoot van Rab gooide. Rab trad daar niet tegenop, waardoor hij alle gezag kwijt was. Wery blijft beweren dat hij het kratje naast de schoot van Rab gooide." Berger haalde de discipline aan. En flink ook. "Hij had nog niet het vereiste trainersdiploma, maar hij wist wel van wanten. Rab pakte nooit de ouderen aan, Berger deed dat wel. Spelers als Leo van Veen en ik werd gelijk verantwoordelijk gesteld voor de gang van zaken in de selectie. Als het niet goed ging, pakte Berger ons aan. Hij ging ook stappen met ons. We zijn heel wat keren in 'De Dikke Dries' met hem geweest. En dan deed Berger volop met ons mee." Als linkermiddenvelder manifesteerde Cabo zich seizoenen achtereen in de beste elf van FC Utrecht. "Maar ik kon ook een linke middenvelder zijn, al was ik technisch begaafd." Insiders zagen overeenkomsten met het spel van Van Hanegem, zijn voorganger bij Velox. "Ik was minder goed dan Willem, maar er waren er in Nederland maar weinig die beter waren dan hij", zegt Cabo. "Als voetballer had ik Willem hoog zitten, een geweldenaar was hij. Hoe hij als trainer was, weet ik niet. In die rol heb ik hem nooit meegemaakt."

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

21

Broer Hans Cabo had brugfunctie tussen Galgenwaard en Birkhoven Zijn nadagen in de eerste divisie bij SC Amersfoort, onder coach Henk Hofstee, had Marco Cabo absoluut niet gepland. "Ik was al gestopt, deed niets meer, en ik was wat zwaarder geworden." Onbedoeld had zijn zes jaar oudere broer Hans Cabo een brugfunctie tussen Stadion Galgenwaard en Sportpark Birkhoven. Hans Cabo was de medisch verzorger van SC Amersfoort. Alfred van der Vaart, de teammanager van SC Amersfoort, gooide bij Hans Cabo een balletje op. "Zo van: wil je broer nog niet een jaartje voetballen?" Het contact met de bij FC Utrecht afgezwaaide Marco Cabo werd gelegd en zo kwam de deal met de ervaren middenvelder tot stand. "Ik had er eigenlijk geen zin in, maar het financiële aanbod werd steeds leuker dat het stom zou zijn geweest als ik het niet had gedaan." Cabo sloot zich aan bij de selectie van Hofstee die wel wat routine kon gebruiken. "Mijn conditie was natuurlijk niet optimaal, maar ik vond mijn plek in de basis." De Utrechter kwam er al snel achter dat de financiële conditie van SC Amersfoort te wensen overliet. De geldproblemen troffen ook hem. De eerstedivisionist kon maar sporadisch aan z'n verplichtingen voldoen. Cabo stapte naar de rechter. "Het is een heel proces geworden." En bij deze rechtsgang bleef het niet voor SC Amersfoort, dat niet veel later, in 1982, failliet werd verklaard. Toch, ondanks alle armoede op Birkhoven, had hij er voetballol. "Al was het maar omdat gas en licht soms werden afgesloten en we niet konden trainen. Het was puur amateurisme. Maar we hebben er wel gelachen, met jongens als Rob Snijders, Fillie Kraak, Ton van Loon, Jakob Melessen, Nico van Zanten, Piet Struijk en met Rik van den Boog, de huidige algemeen directeur van Ajax."

De selectie van FC Utr echt doet mee aan ee n promotionele actie voo r het geven van bloed , onder leiding van dokte r Bram Querido. 'Patiënt' is Harry van de n Ham. Marco Cabo staat van de toekijken de spelers uiterst rechts .

Ajax - FC Utrecht Marco Cabo (midden) is tijdens een redding van van ige getu r Mee De in Stadion keeper Piet Schrijvers.

22

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

ADVERTENTIE

RONDOM VOETBAL

RONDOM VOETBAL

NAAM RUBRIEK JONGLEREN

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

ONDER DE LOEP Wil je ook met uw selectie jeugdelftal meedoen aan de rubriek 'Jeugd onder de loep'? Stuur een mailtje naar [email protected] en wellicht staat jouw team in de volgende uitgave van Rondom Voetbal!

Stand per 1-1-2011. Nr 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14

Team Gespeeld Vriendenschaar C1 11 OSM'75 C1 11 Ro da '46 C1 11 Delta Sports C1 11 De Bilt C1 11 Laren C1 11 DSO/Ultrajectum C1 11 Spakenburg C1 11 Victoria C1 11 JSV C1 11 CDW C1 11 Huizen C1 11 UVV C1 11 AFC Quick 1890 C1 11

Naam speler Tim Sterk Igor Claassen Niek Kalkman Ehsan Artan Tom de Vette Arjen Postma Danny Dost Menno Majolee Jasper van Dijk

Positie keeper verdediger verdediger verdediger verdediger verdediger middenvelder middenvelder middenvelder

Leon van de Pas Remy Miltenburg Jordy Huurdeman Damian Bakker Jonathan Tshijanu Joris den Boer Dave Smits

middenvelder middenvelder aanvaller aanvaller aanvaller aanvaller Trainer/coach

Steven de Bruin Raymond Huber Wouter Held

assistent-trainer elftalleider stage-trainer

Punten 26 26 23 22 21 18 16 15 15 14 9 7 3 1

Doelsaldo 32 25 13 9 17 18 -1 1 -1 2 -4 -29 -16 -66

Favoriete club Ajax Feyenoord Feyenoord Barcelona Ajax Barcelona en Ajax Feyenoord Ajax Barcelona en Feyenoord Heerenveen Fortune Sittard Ajax Real Madrid Barcelona en Ajax Ajax Ajax en Tottenham Hotspur Ajax Ajax FC Utrecht

Boven van links naar rechts: Dave Smits, Raymond Huber, Jonathan Tshijanu, Joris den Boer, Leon van de Pas, Tim Sterk, Damian Bakker, Arjen Postma, Jasper van Dijk, Steven de Bruijn. Onder van links naar rechts: Jordy Huurdeman, Tom de Vette, Remy Miltenburg, Menno Majolee, Igor Claasen, Danny Dost, Niek Kalkman, op de foto ontbreekt Ehsan Artan.

Favoriete speler Stekelenburg Vlaar Puyol Messi Messi Iniesta Xavi Sneijder Pato en Dani Alves

Hobby naast voetbal chillen racefietsen gamen en chillen basketbal gamen en chillen chillen chillen met vrienden voetbal kijken muziek luisteren

Hekel aan Feyenoord verliezen looptraining van de trainer school school studeren en Feyenoord Ajax Feyenoord dingen die stom zijn

Klaas Jan Huntelaar Mido Messi Cristiano Ronaldo Messi Gareth Bale David Ginola

FIFA spelen op de pc chillen en huiswerk tennis en chillen Xboxen, chillen chillen met vrienden gamen en slapen films en muziek

wiskunde niets, alles is leuk school en verliezen T-Mobile en wiskunde Feyenoord school openbaar vervoer

Messi Dennis Bergkamp Dries Mertens

fitness fitness gamen

winkelen vroeg opstaan regen

DE (KLEIN)ZOON VAN… In deze rubriek komt een voetballende zoon of dochter van een bekende (oud-)voetballer aan bod. Deze keer is dat Tristan, de zesjarige zoon van Gijs Schaap en kleinzoon van Ton Schaap, die beiden nog steeds actief zijn bij VVZ’49. Gijs is 26 jaar lid en selectiespeler. Grootvader Ton, vroeger ook van vaste waarde voor het vlaggenschip, viert dit jaar zijn vijftigste jubileum als lid bij de zaterdag eersteklasser en is momenteel leider bij het eerste.

PROFIEL

JONGLEREN Naam: Tristan Schaap Leeftijd: 6 jaar Huidig elftal: VVZ’49, Champions League (Arsenal) Geboorte plaats: Amersfoort

Op welke plek in het elftal speel je? Verdedigende aanvaller. Maar wil wel later spits worden, net zoals mijn vader. Waar ben je goed in met voetballen? Verdedigen en schieten met rechts en links. Vind je trainen leuk? Ja, elke woensdag ben ik er. Wat is je mooiste actie die je ooit hebt gemaakt? Een sliding. Ik kegelde drie spelers in één keer omver, maar er zaten wel twee eigen spelers bij. Welke hobby's heb je nog meer? Spelen met de Wii van Nintendo en thuis oefenen met de bal.

Tristan Schaap

Wat wil je later worden? Sportmasseur, dat lijkt me heel leuk. Ik heb het al eens geprobeerd. Wat is je favoriete club? FC Utrecht, maar dat moest ik van mijn vader zeggen.

Gijs, Tristan en Ton Schaap

23

24

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

ADVERTENTIE

RONDOM VOETBAL

EDITIE AMERSFOORT

TRAINERS TAAL

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

25

trainers www.trainerssite.nl vakblad voor de moderne voetbaltrainer

MAGAZINE

Jeroen Jooren, trainer van Achterveld:

‘Ik verwacht dat mijn spelers alles geven’ "Vanaf 1999, toen ik vanwege mijn werk vanuit Eindhoven naar Amersfoort verhuisde en zelf niet meer kon spelen door de zoveelste knieblessure, ben ik als jeugdtrainer bij HVC aan de slag gegaan. Ik had destijds niet zoveel om handen in Amersfoort en miste het zelf voetballen enorm, maar helaas zat zelf voetbalen er tijdelijk niet in. Bij HVC zochten ze destijds jeugdtrainers en zo is het balletje gaan rollen. Na een jaar of vier kon ik zelf weer blessurevrij voetballen (in het eerste elftal van HVC) en heb daarnaast het tweede elftal onder mijn hoede genomen, omdat ik de rol als trainer ondertussen erg leuk vond. Daarna ben ik de molen van de KNVB ingegaan om mijn diploma’s te halen en via VVZA (BJeugd) bij Cobu Boys en sv Achterveld als hoofdtrainer aan het werk gegaan. Ik vind het ontzettend leuk om als trainer samen met een groep te werken aan een resultaat, dat kan zowel beter samenwerken als team zijn, de getrainde stof en afspraken terug zien komen en het winnen van wedstrijden natuurlijk. Mindere kant vind ik dat je toch elke week keuzes moet maken. Op zich is dat niet zo moeilijk om knopen door te hakken, maar je stelt toch ook regelmatig spelers teleur. Ik probeer altijd mijn keuzes zo goed mogelijk motiveren, waardoor spelers begrijpen waarom ik mijn keuzes maak en waar ze eventueel zelf aan kunnen werken, maar toch blijft het wel eens vervelend. Ik vond het zelf ook altijd balen als ik niet in de basis stond."

WAAROM BEN JE TRAINER GEWORDEN?

Rene Ribberink(links) in gesprek met Jeroen Jooren

selijke manege beland. Prachtig; de drollen werden uit de enorme hal verwijderd, het zand vlak gewalst en we konden redelijk lekker ballen. Uiteindelijk wordt het dan toch meer een 'sfeertraining' en zijn we lekker bezig geweest in het zware rulle zand."

WAT IS JE FAVORIETE TRAININGSVORM? "We spelen regelmatig een trainingsvorm, gebaseerd op lijnvoetbal. 6 tegen 6 of 8 tegen 8, waarbij we vanuit de lange bal druk vooruit gaan zetten. We komen soms in fases in de wedstrijden waarbij we niet onder de druk uit kunnen voetballen en de lange bal hanteren om onder de druk uit te komen. Op zich is daar in mijn ogen niets mis mee, maar daarna zakken we naar mijn zin teveel in, in plaats van dat we meteen vooruit verdedigen en druk zetten na de gespeelde diepe bal. Door zelf na ieder gescoord punt (of een uitbal) weer in te laten zakken op eigen helft, opnieuw de lange bal te spelen (en dan van achteruit goed coachend op de juiste mensen (of kant van het veld) druk te zetten in plaats van achteruit te lopen/op te vangen/af te houden, komen we steeds makkelijker in balbezit op de helft van de tegenstander na een gespeelde lange bal, dat geeft rust op de achterhoede. Het tempo ligt hoog in zo’n oefening, er moet veel gecoacht worden en er valt wat te winnen voor beide partijen, je ziet dat de spelers het leuk vinden en dat het meer inhoudt dan 'gewoon een potje lijnvoetbal'. Door met de afstanden te spelen en eventueel de tegenstander verder te laten inzakken of dieper te laten spelen, kan je deze vorm eenvoudiger of moeilijker maken."

WAT IS JE FAVORIETE SPEELWIJZE? "Momenteel spelen we 1:4:4:2 met een vlak middenveld, dat is ook een speelwijze die de groep prettig vindt en ook ik vind het een prima systeem om in te voetballen. Ik vind dat wij vanuit deze organisatie goed staan, wanneer de tegenstander probeert op te bouwen. De linies en afstanden tussen de linies zijn goed beloopbaar en we komen vaak op de gewenste plek op het veld in balbezit. Vanuit de omschakeling creëren we ook meer dan voldoende kansen met de snelheid en vaardigheden die dit team bezit. We hebben in dit systeem wel wat meer moeite het spel zelf te maken wanneer wij in balbezit zijn. Je zal toch meer gebruik moeten maken van de zijkanten in dit systeem of de ruimtes achter de spitsen goed bespelen, waarna er met bijsluitende middenvelders verder aan de opbouw wordt gewerkt (althans op ons niveau is mijn ervaring). Dat vergt training, inzicht en veel beweging met lopende mensen op de zijkanten."

HOE IMPROVISEER JIJ MET JE TRAININGEN NU DE VELDEN VAAK ONBESPEELBAAR ZIJN? "Ja, dat blijft een lastig verhaal, deze winter was ook wel extreem. We hebben gelukkig lang op het kunstgras kunnen doorvoetballen, maar toen ook daar de sneeuw en het ijs op bleef liggen konden we ook niet veel meer. We hadden een optie op een zaaltje, maar zijn uiteindelijk een keertje als alternatief in een plaat-

WAT VOOR EEN TRAINER BEN JE EN WAT VERWACHT JE VAN DE SPELERS? "Ik zou mezelf omschrijven als enthousiast, gedreven, fanatiek en communicatief die naast prestatie ook veel aandacht heeft voor het sociale aspect (plezier) binnen een elftal. Ik ben een trainer die als het kan een stuk verantwoording binnen een groep legt. Ik vind het zelf altijd prettig als het team zélf zaken oppakt, zélf over dingen nadenkt en daar met elkaar over praat en aan

Het gehele interview met Jeroen kunt u terugvinden op www.rondomvoetbal.nl

werkt. Uiteindelijk moeten ze het op de wedstrijddag ook samen doen. Feitelijk probeer je het team inzicht te geven waar in jouw ogen verbetering nodig is, maar nog veel belangrijker waar de kracht van het team ligt, dat moet je zoveel mogelijk benutten! Ik gaf zelf als speler, maar nu ook als trainer altijd alles, dat verwacht ik ook terug van de groep."

Paspoort van Jeroen Jooren Leeftijd: 36 jaar Woonplaats: Amersfoort Carrière als hoofdtrainer: Cobu Boys, sv Achterveld Club(s) als speler: WVVZ, Unitas’59, HVC Favoriete BVO trainers: Pieter Huistra, Alex Pastoor Favoriete amateurtrainer: Jan Zoutman Favoriete speler die je zezelf hebt meegemaakt: Rick van der Ree (Roda’46 zat.)

26

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

ADVERTENTIE

RONDOM VOETBAL

EDITIE AMERSFOORT

CLUB ICOON

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

27

Wout van Essen, al 76 jaar supporter van Amsvorde Op zijn zestiende meldde hij zich bij Amsvorde om te voetballen. Sindsdien is hij niet meer weg te denken op Sportpark Nimmerdor. Wout van Essen ( 92) is al 76 jaar trouwe supporter van Amsvorde , zowel op zaterdag als op zondag. Dit seizoen zoekt hij zijn club alleen nog maar met mooi weer op, omdat zijn leeftijd mee begint te tellen en wat lichamelijke ongemakken met zich meebrengt. Zijn zoon Wout brengt hem dan naar het terrein aan de Leusderweg waar hij zijn club aan kan moedigen.

V

an Essen, die van zichzelf zegt dat hij een matige voetballer was, doorliep alle elftallen bij de zwart-witten. "Af en toe mocht ik meedoen in het eerste, maar dan moesten ze wel veel jongens te kort komen. Ze noemde mij altijd de kloek van de kippen als ik op het veld liep’’, lacht Van Essen. Dat armoede toen troef was, daar weet hij over mee te praten. Contributie innen voor de club was een taak die hij op zich genomen had. "65 cent per maand moest er betaald worden. Op mijn fiets ging ik heel Amersfoort rond om dat geld innen. Vaak hadden ze het niet in huis en lieten je gewoon later terugkomen." Toch heeft hij mooie herinneringen aan die tijd. "Ik woonde in de Van Bemmelstraat en dat was een echte Amsvorde straat. Als er gewonnen was stonden op zondagavond alle voordeuren

open om er over te praten. En op zondag samen met mijn zoon naar de Snouckaertlaan te gaan om de overige uitslagen te bekijken. Die stonden bij de krant op borden, dat was ook prachtig, altijd gezellig druk daar." De Amersfoorter verdiende de kost als verwarmingsmonteur. Hij stond bekend om zijn goede laswerk en kennis van nieuwe technieken. "Ik werkte veel in Amsterdam. Daar riepen die Amsterdammers altijd : "Daar komt dat boertje uit de provincie weer aan", maar ik maakte het steeds weer waar", gniffelt Van Essen trots. Ook in de oorlog voetbalde Amsvorde door. De wedstrijd uit tegen Seastum staat hem nog duidelijk op het netvlies gebrand. "Ik was daar als supporter. Het team was een opgeraapt zooitje. Ineens waren er Duitsers op het veld. Ze namen Wout Woudenberg mee wegens

Elke thuiswedstrijd staat de soeppan centraal bij het vierde elftal van Hooglanderveen. Het heeft even geduurd, maar het team dat van ASC Nieuwland de overstap maakt naar Hooglanderveen is helemaal ingeburgerd op Tomassen Sportpark. Niemand bij de club maakt zich druk om de door Reiner Lablans meegenomen lekkernij. Van concurrentie voor de clubkas lijkt geen sprake.

werkweigering. Gelukkig was Wout een paar dagen later lachend weer terug bij Amsvorde, maar het was wel schrikken hoor!" Veel goede voorzitters heeft Van Essen bij Amsvorde meegemaakt. "Groenenberg was de beste, die deed werkelijk alles voor de club. Eigenlijk is er nooit een slechte voorzitter geweest. Ik denk dat het komt dat al die mensen uit de club voortkwamen." Over de toekomst van zijn oogappel is hij nogal somber. Volgens Van Essen hebben de spelers tegenwoordig te veel andere sporten en willen wel voetballen, maar niet trainen. "Je ziet het elk jaar minder worden. Er komt te weinig materiaal bij. Maar dat is natuurlijk niet alleen bij Amsvorde. Het is een landelijk probleem in het amateurvoetbal", sombert hij. In een appartement woont Van Essen nu alleen nadat zijn vrouw elf jaar terug overleed. Pal boven een Chinees restaurant. En dat komt hem goed uit, want hij is dol op die gerechten. Hij kijkt uit naar ‘Mannenavond’. Dat is elke maandagavond, dan komen zijn zoons en schoonzonen op bezoek. ‘"Ja, dan eerst koffie en daarna een paar borrels met die mannen is prachtig", glundert hij van oor tot oor. Hij heeft een

grote wens en dat is met Amsvorde nog eens een kampioenschap mee te maken. "Dat zal moeilijk worden, maar zou wel mooi zijn", aldus Van Essen die tot slot benadrukt dat hij ten alle

tijden een zwart-wit hart zal houden. Wout van Essen, een niet weg te denken persoonlijkheid bij Amsvorde. Tekst: Ton van Zoeren

Vierde elftal Hooglanderveen voetbalt op de soep aan

V

an Amersfoortse Boys naar ASC Nieuwland en weer door naar Hooglanderveen zijn indrukwekkende stappen die het team heeft meegemaakt. Drie voetballers die dat allemaal hebben meegemaakt zijn Henk Ruizendaal (53), Richard Brandsen (58) en Jan van Doorn (46). Het drietal dat altijd op zondag speelde, wilde dat na de fusie tussen de Boys en Sova blijven doen. Fusieclub ASC Nieuwland, dat zich voornamelijk op het zaterdagvoetbal wilde concentreren, hield de zondagafdeling met mondjesmaat in tact. In 2006 deed men de hekken op de Laan van Duurzaamheid op zondag definitief op slot. De 'verstotene' wilde graag door. "Sommige jongens konden niet op zaterdag en we wilden toch graag bij elkaar blijven, want we hebben allemaal een Boys achtergrond", legt Brandsen uit. "Ja, het team zou uit elkaar vallen en dat zou zonde zijn, we hebben in die jaren samen nog wel wat meegemaakt. De meesten voetbalden in het eerste elftal op de Rubenslaan", vult Henk Ruizendaal aan. Jan van Doorn (46) verklaart die saamhorigheid in de ploeg. "Het is een echt vriendenteam. We komen veel bij elkaar thuis en kijken dan met zijn alle Eredivisie Live ." Unaniem zijn ze van mening dat de teloorgang van Amersfoortse Boys hun niet in de koude kleren is gaan zitten. De roemrijke vereniging ging in 1997 ter ziele. Een belastingaanslag op de omzet van de kantine draaide de blauw-witten definitief de nek om. Brandsen ziet het hek aan de Rubenslaan nog op slot gaan; "Het was voorbij. Een stuk uit mijn leven. Ik heb mijn tranen toen even de vrije loop gelaten", bekent hij eerlijk. Het

Staand van links naar rechts: Richard Brandsen, Sjors Snijders, Andre Jansen, Ben Eekman, Willem van Kouswijk, Jeroen Brandsen, Reinier Lablans, Sefkat Rona, Adnon Gokalp, Philip Pronk en Rik ter Berg Geknield van links naar rechts: Jan van Doorn, Henk Ruizendaal, Dirk Jan Roos, Cor Pietersen, Ricardo van Oostrum, Wil Vastenburg en John van Meeteren.

was een mooie en gezellige vereniging volgens Van Doorn. De uitwedstrijdstrijden met de bus van Amersfoorts Bloei staan hem nog bij: "Later moesten we met eigen vervoer. Toen zag je het einde al naderen." Volgens Ruizendaal waren er nog mogelijkheden om te overleven, maar die aanslag van de fiscus was dodelijk. "Maar toch hadden we de poot stijf moeten houden. We waren weer in de opbouw", sombert voormalige middenvelder van de Boys. Nu al weer vier jaar zijn ze lid van Hooglanderveen. "Eerst waren we het buitenbeentje. Het eerste jaar was zeker wennen voor ons. Het is een grote vereniging met veel regels, maar we zijn nu geaccepteerd", verklaart het drietal. De keuze voor de club uit het Veen was niet zo moeilijk. De afstand voor veel van de jongens was be-

langrijk in de keuze. Voetbal zit de drie in de genen. Bloedfanatiek zijn ze en willen nog altijd winnen. De potjes tegen VVZA en KVVA vinden ze het leukst. Momenteel staan ze met zes punten voorsprong stijf bovenaan in hun afdeling, die volgens hun best sterk is. "We voetballen tegen veel jonge gasten. Maar we hebben toch nog steeds een redelijk niveau", lacht Brandsen die als leider soms moeite heeft om zijn team voor de wedstrijd serieus te houden: "Humor is er genoeg. Vaak liggen we in de kleedkamer al in een deuk van het lachen". De derde helft blijft voor hun erg belangrijk. Het is dan ook te hopen voor de 'ijzervreters' dat de soeppan na afloop voorlopig nog gedoogd blijft bij Hooglanderveen. Tekst: Ton van Zoeren

28

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

CLUB NIEUWS

Uitbreiding accommodatie voetbalvereniging VOP in Vathorst

delijkheid bestond over te realiseren sportvoorzieningen in de omgeving. Er werden toen twee velden gerealiseerd, een tijdelijke kleed- en wasruimte en een tijdelijk parkeerterrein. De vereniging zorgde zelf voor een tijdelijke kantine en lichtinstallatie. De accommodatie kreeg de naam sportpark Olympus en werd in september 2007 in gebruik genomen.

Voetbalvereniging VOP op sportpark Olympus in Vathorst breidt uit met een volledig nieuwe sportkantine, nieuwe kleed- en wasaccommodatie en uitbreiding met twee voetbalvelden.

De vereniging is volop in ontwikkeling. Momenteel ontstaan veel nieuwe jeugdteams en zowel jeugd- als seniorenelftallen. Voor de jeugd betekent dit een enorme ontwikkeling. Voor elke leeftijdscategorie bestaan inmiddels teams en elftallen en door de uitbreiding van het sportcomplex krijgen deze maar ook nieuwe leden veel meer ruimte en gelegenheid voor het beoefenen van hun sport. Het op hoog niveau presteren van het eerste elftal, het ontwikkelen van een jeugd opleidingsprogramma, trainersprogramma, opleiden van scheidsrechters, sponsorprogramma is maar een aantal facetten waarmee de voetbalvereniging zich momenteel mee bezighoudt.

De vereniging is in samenwerking met gemeente Amersfoort, Architectenbureau Han van Zwieten en het SRO bezig met de ontwikkeling en inrichting van de uitbreiding en nieuwbouw op het huidige sportcomplex. De uitbreiding bestaat uit de aanleg van twee natuurgrasvelden, zodat VOP in de eindsituatie de beschikking heeft over vier velden, waarvan één kunstgrasveld. Daarnaast wordt een definitieve kleeden wasruimte gerealiseerd en een definitief parkeerterrein. Het gemeente college heeft hiertoe op dinsdag 25 januari 2011 haar besluit voor een definitieve goedkeuring genomen. Wethouder Hans Buijtelaar van sport: “Dit is het resultaat van een goede samenwerking tussen de gemeente en voetbalvereniging VOP. Beiden hebben een deel van de nieuwe accommodatie voor hun rekening genomen en vervolgens is in goed overleg een keuze gemaakt voor een architect en een ontwerp.” Het ontwerp is gemaakt door Han van Zwieten Architecten.

Zittend voorste rij v.l.n.r. Paul van Arnhem (65), Piet Westhof (62), Aard de Ruiter (53), Hans Wijkhuizen (60), Rudof Meyer (64),John Drooger (60), Bert de Ruiter (50), Jos v.d. Heuvel (53), Tweede rij v.l.n.r. Luca Gobbo (54), Bert Overeem (60), John v.d.Ziel (64), Dick v.d. Heyden (69), Erick Meyer (55), Johan Westhof, (58), Krijn Westdijk, (79), Harrie Strijbosch (73) Staand v.l.n.r. Herman v.d. Vlasakker (59), Rein v.d. Berg (64), Dirk v.d. Werf (58), Ton Veldt (62), Rini v.d. Bor (60), Jan Stapper (62), Theo Dillissen (52), John v.Oosten (59), Albert Schilder(61), Henk Kamp (60).

Jan Willem Fransz zal per direct invulling geven aan de vacante positie als voorzitter van v.v. Cobu Boys. Jan Willem volgt hiermee André Hielckert op die na zes jaar voorzitterschap afscheid heeft genomen.

Jan Willem, 49 jaar en woonachtig in Amersfoort, is na tien jaar weer teruggekeerd bij Cobu Boys nadat hij in eerdere functies als jeugdleider, lid van de jeugdcommissie en toernooiorganisator al was verbonden aan de vereniging. Dit seizoen keerde hij in eerste instantie terug als leider van Cobu Boys 3, waarin zijn zoon Dennis actief is. Jan Willem stelde zich, samen met twee andere kandidaten, beschikbaar voor de functie van voorzitter. Na diverse uitvoerige gesprekken met André Hielckert, Paul van Arnhem en het bestuur van Cobu Boys bleek het gevoel wederzijds te zijn.

Bouw nieuwe kantine Vliegdorp is gestart

WEER SPORTIEVE SUCCESSEN En dat moet natuurlijk ook. Want ook dit seizoen gaat het op vele fronten weer goed. Het eerste ondervindt weliswaar meer competitie dan in het vorig seizoen, maar ze draaien wel weer bovenin mee. De top is breed en de huidige stand geeft aanleiding om te denken aan een ontknoping op de laatste competitiedag wanneer de nummers één en twee van dit moment elkaar ontmoeten. Het tweede team staat er mogelijk nog beter voor. Ze staan op basis van het minste aantal verliespunten bovenaan. Ze moeten alleen nog veel wedstrijden inhalen. Omdat het team ook nog voor de beker meedoet, belooft het een druk voorjaar te worden. Bij de jeugd is er ook het nodige gepresteerd. Herftskampioenschappen voor de F1 en C1. In de loop van het seizoen was er bovendien voldoende aanwas om ook een vierde F-team voor de competitie in te schrijven.

Jan Willem Fransz nieuwe voorzitter van Cobu Boys

Marcel Faas, voorzitter van de voetbalvereniging is in samenwerking met Eric Carbijn, voorzitter van de jeugd bezig met het verder professionaliseren en opbouwen van een mooie, gezellige en vooral een plezierige voetbalvereniging. Dit doet de naam van de vereniging VOP (Voor Ons Plezier) eer aan!

VAN TIJDELIJK NAAR DEFINITIEF In 2007 kreeg voetbalvereniging VOP de beschikking over een voorlopige accommodatie omdat nog ondui-

Voor de trouwe volgers van Vliegdorp zal heet geen verrassing zijn. 2011 staat in het teken van de nieuwe kantine. De werkzaamheden zijn gestart. Dat is wel even wennen. Naast cornervlaggen, pupillendoelen en hesjes staan er momenteel ook bulldozers en bouwketen op het terrein aan de Kerklaan in Soesterberg. Net als in het ‘gewone’ leven, tijdens de verbouwing blijft de winkel gewoon open, of liever: gaan de trainingen gewoon door, zoals op bijgaande foto is te zien.

RONDOM VOETBAL

Jeugd heeft bij Jan Willem de grote aandacht. “Niet alle leeftijdscategorieën zijn reeds gevuld. Dit moeten we de komende jaren wel bewerkstelligen. Het niveau van voetballen moet omhoog, om meer jeugdleden aan te trekken, je beste spelers te behouden en te zorgen voor een goede doorstroming. Het sociale aspect wat wij als vereniging hebben is goed, echter moeten we naar een hoger niveau streven om onze voetballertjes de kans te geven om bij hun eigen cluppie in het eerste elftal te komen. Selectievoetbal is dan ook een must. Dit wil ik zo snel mogelijk realiseren.” Het voetballen gaat gewoon door tijdens de bouw

OOK MEISJES EN DAMES KUNNEN BIJ VLIEGDORP VOETBALLEN Net als bij steeds meer verenigingen is er ook bij Vliegdorp een toename van voetballende dames. De jongsten draaien mee in de jongensteams en bij de ouderen is er zelfs een team dat volledig uit dames bestaat. Nadat ze het seizoen als Meiden A1 waren gestart, zijn ze begin de jaar getransformeerd tot Dames 1. Dat was wel even wennen. Maar na twee nederlagen is door dit team inmiddels ook de eerste overwinning behaald. Grootste uitdaging is momenteel de breedte van de selectie. Bij de mannen kunnen teams makkelijk worden aangevuld, maar dat ligt bij de dames natuurlijk wat moeilijker. Daarom maakt Vliegdorp van deze Rondom Voetbal gebruik om dames in en rondom Soesterberg op te roepen om eens te komen kijken. Jullie zijn van harte welkom.

Daarnaast blijft het eerste elftal het vlaggenschip van de vereniging. “Terugkeren naar de derde klasse wordt nu geroepen door velen, maar ik vind dat wij in de tweede klasse terecht moeten komen.”

Futsal DVS

In de afgelopen maand was er weer een aantal verrassingen te noteren in de eerste klasse D van de KNVB Futsal. De nieuwkomers in de eerste klasse, DVS Camping Soest 1 en GS’76, lijken hun draai te hebben gevonden. Ondanks de vele mutaties bij DVS Camping Soest 1 werden de laatste zeven wedstrijden gewonnen en gaat de ploeg uit Soest ongeslagen aan kop in de tweede periode. GS’76 won van de koploper Annour met maar liefst 7-2 en hield in de return de gedoodverfde titelkandidaat op een knappe 2-2. Door twee overwinningen van USVF haken de Domstedelingen aan bij het linkerrijtje. Lunetten en Maarssen staan op dit moment onderaan de streep en moeten ervoor waken dat het gat niet te groot gaat worden met de andere staartploegen. STAND EERSTE KLASSE D 1 Kawin 16 36 2 MGT-WBV 17 36 3 DVS Soest 18 35 4 Annour 17 32 5 Vebo 18 30 6 GS'76 17 26 7 ZVVN 18 26 8 Baron 17 25 9 USVF 18 24 10 Rustenburg 17 22 11 Nieuwland 18 20 12 Lunetten 19 12 13 Maarssen 18 7

EDITIE AMERSFOORT

CLUB NIEUWS

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

29

Een mijlpaal voor Cobu Boys en sportend Amersfoort In april 2011 worden de Krasse Knarren van Cobu Boys tien jaar. Het unieke gezelschap van voetballende vijftig plussers bereikt hiermee een mijlpaal binnen de vereniging en voor sportend Amersfoort in zijn algemeenheid. De eerste brainstorm over wat nu de Krasse Knarren zijn, vond in 2000 plaats in de achtertuin van Aaldert Hofman, (toen al bestuurslid van de Cobu Boys) samen met Ilse Tabak als vertegenwoordiger van de SRO. De intentie van het gesprek was de manier om vijftig plussers aan het sporten te krijgen. Tijdens deze bijeenkomst is de fundering gelegd voor wat later de 'Krasse Knarren' zou gaan heten. Via de verspreiding van vijftig plussers folders in het jaar 2001, werd de doelgroep de mogelijkheid geboden om kennis te maken met diverse sporten, waaronder de voetbalsport bij v.v. Cobu Boys. Hier kwamen enkele aspirant-sporters op af, zowel voetballers als niet voetballers. In het begin lag het accent van de wekelijkse training op lichamelijke oefeningen, welke werd afgesloten met een onderling partijtje voetbal. Gezien de groeiende groep deelnemers en de voorliefde voor voetbal werd de trainingsmethode veranderd. Onder leiding van oud-voetballers Rini van de Bor en (reserve-trainer) Jos van de Heuvel wordt na een uitgebreide warming-up een partij voetbal gespeeld. Inmiddels zijn er in 2011 al 34 Krasse Knarren bij Cobu Boys, waarvan er wekelijks circa 22-24 bij de training op sportpark Zielhorst aanwezig zijn. Naast de aanwas van buiten de vereniging is er ook een doorstroming binnen Cobu Boys. Het is inmiddels algemeen bekend dat het na je vijftigste niet alleen leuk sporten is bij de Krasse Knarren, maar dat zij ook een gezellige derde helft hebben.

VV de Posthoorn steunt stichting 'Doe Een Wens' Respect is een veel gehoorde kreet als men praat over de weg die VV de Posthoorn uit Amersfoort als amateurvoetbalclub is ingeslagen. Het woord respect slaat in deze op de samenwerking met de stichting 'Doe Een Wens'. Stichting 'Doe Een Wens' steunt kinderen in de leeftijd categorie tussen 3 en 18 jaar die te maken hebben met een levensbedreigende of ongeneselijke ziekte. Dat doen ze op de manier door kinderen een onvergetelijke dag te bezorgen door hun allerliefste wensen in vervulling te laten gaan.

Een Wens' kerstborden actie. Het Nederlands ID team, ook wel, het andere Oranje genoemd, is het Nederlands elftal van voetballers die leerproblemen hebben. Maar dat neemt niet weg dat deze heren ongelofelijk goed kunnen voetballen. De spelers van 'Het andere Oranje' spelen allemaal op hoog niveau voetbal. Variërend van eerste divisie tot de hogere amateur klassen. Voor een duidelijk beeld van het ID team verwijzen we u graag door naar www.idvoetbal.nl, hier kunt u alle informatie vinden over de tegenstander van VV de Posthoorn op woensdag 26 januari, de bewuste avond dat we de cheque hebben overhandigd aan een ambassadeur van Stichting 'Doe Een Wens'. Het eindbedrag is een prachtig bedrag geworden van maar liefst; 2670 euro! Meer dan 700 kerstbroden zijn er verkocht.

De Posthoorn selectie loopt sinds de aftrap van dit huidige seizoen met Doe Een Wens op hun wedstrijdkleding, trainingspak en tas. Buiten het feit om dat het een eer is deze stichting te mogen vertegenwoordigen brengt het ook bepaalde 'verplichtingen' met zich mee waar De Posthoorn zich maar wat graag voor inzet. De donkere dagen voor kerst werden dit jaar door de leden van De Posthoorn aangegrepen voor een actie waarvan de opbrengst in z'n geheel ten goede zou komen aan stichting 'Doe Een Wens'. In samenwerking met Bakkerij Kletersteeg Stoutenburg werd een kerstbroden-actie ontwikkeld. Het verhaal was net zo simpel als het doel, leden en donateurs van De Posthoorn probeerden zoveel mogelijk kerstbroden te verkopen aan bedrijven, scholen, andere sportverenigingen en de belangrijkste, u en ik. Een 'Doe Een Wens' kerstbrood had de kostprijs van vier euro per stuk. Onze hoop was natuurlijk dat we zoveel mogelijk kerstbroden zouden kunnen verkopen en dat de actie een daverend succes zou worden. Wat is er mooier om kinderen die het zo zwaar hebben een andere kijk op het leven te bezorgen, ook al is het maar voor even? De energie die je nodig hebt voor een voetbalwedstrijd met verlenging en penalty’s is niks vergeleken met de energie die deze kinderen krijgen van hun wens die in vervulling gaat. De kerstbroden waren te bestellen t/m 4 december. Vanaf 11 december werden de kerstbroden afgehaald in het clubhuis van VV de Posthoorn, en dat gebeurde in grote getalen... En wat dat heeft opgeleverd, dat was de grote vraag. Die vraag werd beantwoord op woensdag 26 januari toen VV de Posthoorn het op Sportpark Bokkeduinen opnam tegen het Nederlands ID team. Een wedstrijd die werd omlijst door de uitreiking van de cheque aangaande de 'Doe

De reactie van 'Doe Een Wens' was veelzeggend: "Voor een club met maar vier teams is dat een geweldig bedrag", was de eerste reactie van Ton Mooij, de in Woerden wonende vrijwilliger van de stichting. Hij was woensdagavond met twee andere medewerkers van 'Doe Een Wens', zijn vrouw Josephien en Freek Koks, naar Amersfoort gekomen om uit handen van De Posthoornvoorzitter Adri Ruitenberg een waardecheque te kunnen ontvangen. De overhandiging in het clubhuis van De Posthoorn gebeurde na afloop van de vriendschappelijke voetbalwedstrijd tussen het Nederlands ID team en het eerste elftal van de gastheer.

De Stichting 'Doe Een Wens' kan weer een aantal wensen invullen van kinderen met een levensbedreigende ziekte. Leden van voetbalclub De Posthoorn hebben daarvoor gezorgd. Met twee acties in 2010 werd het mooie bedrag van 3553 euro opgehaald. Met de eerste activiteit konden vorig jaar augustus de voetballiefhebbers kennismaken die de door de zaterdagclub georganiseerde strijd om het jaarlijkse Amersfoorts Voetbalkampioenschap hadden bezocht. Pal voor de kleedkamers was toen een stand neergezet die vrijwilligers van 'Doe Een Wens' in staat stelden een aantal artikelen, zoals doosjes met pepermuntjes, te verkopen. Die actie leverde totaal 883 euro op. Dit is zeker niet de laatste actie die VV de Posthoorn voor 'Doe Een Wens' heeft uitgevoerd, dit is pas het begin…!

Behalve sporten met elkaar, staat bij de Krasse Knarren het sociale leven hoog in het vaandel. Niet alleen met elkaar, maar ook binnen de vereniging. Je vindt de Krasse Knarren in alle lagen van Cobu Boys. Bij de jeugd, in werkgroepen, in commissies, achter de bar, bij de klussenclub. Kortom, de Krasse Knarren leveren een levendige bijdrage aan de dagelijkse gang van zaken binnen de vereniging. Daarnaast wordt iedereen op de hoogte gehouden van eventuele ziektes en fysieke ongemakken. Bij ziekte mag je een fruitmand en bezoek verwachten. Ieder jaar wordt er in het bijzijn van alle partners het seizoen afgesloten. Op 27 april 2011 bestaan de Krasse Knarren tien jaar. Een felicitatie voor Cobu Boys en de Krasse Knarren is hier op zijn plaats. Vanuit de Krasse Knarren worden er op deze dag diverse activiteiten georganiseerd. Leuk om te weten is dat bij Cobu Boys het jongst spelende lid vier jaar is en ons oudste spelend lid is 73 jaar. Je kunt met recht zeggen Cobu Boys een voetbalsportvereniging voor alle leeftijden. Informatie over Cobu Boys en de Krasse Knarren vind je op www.cobu-boys.nl.

Nieuwe dug-outs namens de Club van 100 v.v. Hoogland Zondag 20 februari was het zover. Zo’n 4,5 jaar geleden werd er binnen een jaarvergadering van de Club van 100 voor het eerst gesproken over nieuwe dug-outs rond het hoofdveld. Eindelijk konden we ze overhandigen aan de voorzitter van de voetbalvereniging, Peter Vreekamp. In een leuke entourage werden ze in de rust van de topper Hoogland 1 - Hercules 1 aangeboden door Jan van Laar namens alle leden van de Club van 100. Peter Vreekamp stak zijn vreugde niet onder stoelen of banken en dankte de Club van 100 voor een mooie aanwinst voor de voetbalvereniging. Vriend en vijand waren het erover eens dat dit wederom een aanwinst is voor het sportpark en met name voor het hoofdveld. Na de wedstrijd was er nog een drankje en een hapje voor de leden en er werden nog dertien nieuwe leden geworven door de enthousiaste bestuursleden. De teller staat nu op 133, maar er zijn nog altijd nieuwe leden welkom. Mochten er meer mensen zich geroepen voelen om lid te worden van de Club van 100, dan kan er een mail gestuurd worden naar [email protected]. Slechts 50 euro per jaar en gratis toegang tot de thuiswedstrijden van Hoogland 1. Er zijn nog genoeg ideeën en wensen voor de voetbalvereniging. Het bleef nog lang gezellig in het paviljoen van voetbalvereniging Hoogland, mede door de dug-outs, maar uiteraard zeer zeker door de 3-1 overwinning van het eerste elftal.

Uw clubnieuws hier? Mail uw clubbijdrage naar [email protected]

30

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

NUMMER 3

NAAM RUBRIEK CROSSPASS

RONDOM VOETBAL

Trainingskamp AFC Quick 1890 in Turkije De eerste elftalselectie van traditieclub AFC Quick 1890 heeft een uitermate succesvol trainingskamp in Belek (Turkije) achter de rug, mede dankzij het bedrijf Trainingskampen.nl Van 5 t/m 9 januari verbleef een groep van 28 spelers, trainingsstaf, begeleiders en bestuursleden in hotel Riu Kaya Belek aan de kust bij Antalya. Dit hotel beschikt over een complex van prima voetbalvelden, waarop onder ideale omstandigheden getraind werd. Naast de trainingen op het veld was er voor de selectie actief gezien een voetvolleytoernooi, strandloop en tennistoernooi. Op zaterdagmiddag trad het eerste elftal aan tegen WV-HEDW uit Amsterdam. Met goed veldspel werd een dikverdiende 2-0 overwinning behaald tegen de koploper uit de derde klasse. Verheugend was de terugkeer van Jamal Belakdhar en Maarten Pauw, die beiden enige maanden afwezig waren. De hoofdmacht van AFC Quick 1890 hoopt de goede lijn van voor de winterstop in het resterende deel van de competitie te kunnen voortzetten. Met nog zestien wedstrijden te spelen is er nog van alles mogelijk in de derde klasse D. Helaas werd de uitwedstrijd tegen UTS in Utrecht afgelopen zondag afgelast, waardoor de roodzwarten nog een week extra moeten wachten om

de competitie te kunnen hervatten. Tijdens het trainingskamp werd door het bestuur bekend gemaakt dat hoofdtrainer Sijtze Wobbes ook komend seizoen de scepter zwaait op Dorrestein. Het bestuur had op de drukbezochte en gezellige Nieuwjaarsreceptie al bekend gemaakt dat automerk Skoda vanaf 2011 is aangetrokken als sponsor. Vanaf heden zal het eerste elftal de naam van de sponsor op de shirts dragen.

Groeten uit Belek De selectie van AFC Quick 1980 heeft vijf dagen een trainingskamp in Turkije ‘afgewerkt’. Jeen Bunnik en Jordi Vreekamp maakten voor Rondom Voetbal een verslag van de gebeurtenissen. Dag 1 Zenuwachtig ontwakend voor vertrek naar het walhalla voor trainingsbeesten in Turkije. Met de nodige koppen koffie worden de laatste stukken gecontroleerd; tandenborstel, check, kleding, check, haargel, check, voetbalschoenen check en gaan! Verzamelen op station Amersfoort, inchecken op Schiphol en hop het vliegtuig in, ‘als het eenmaal loopt dan...’ Met een brilstand de rust in; tussenstop Eindhoven, na de thee keihard door richting Turkije, eindbestemming Belek. Met een rustige vlucht wordt de wedstrijd uitgespeeld en is er tijd voor een hapje en een drankje waarna de ruime tweekamer studio inclusief dito uitzicht worden opgezocht: morgen om negen uur aan het ontbijt.

tennistoernooi, vlnr. Maarten Pauw, Majid Didouh en Sijtze Wobbes. Dag 2 De eerste volle trainingsdag op het programma, de woorden van Fresku vallen op hun plaats: “Gisteren was gisteren jongen, dit is een nieuwe dag, geen tijd om te zitten. Het is bikkelen, 't is een nieuwe dag”. Voetvolley voor de lunch, aanvalsvormen na de lunch. Het is goed vertoeven met twintig graden in het zonnetje, grasvelden als het alom bejubelde biljartlaken, wat willen de sportmannen van de Amersfoortse AFC nog meer? Daarna tijd voor de ontspanning; de één filosofeert wat op zijn kamer, de ander ‘pakt’ de sauna. In het vijf sterren Riu Kaya hotel is er voor ieder wat wils, de jonge, maar ook de wat oudere mannen komen volledig aan hun trekken. Ook Turkse nachten zijn lang.

Dag 3 Onder het uitgebreide begeleidingsteam was ook gedacht aan het gedachtegoed van inspanningsfysioloog Verheijen; een rustige ochtendtraining, waarin het verdedigende aspect wat aan bod kwam, en voor de middag een afwisselend programma. In de namiddag werd de plaatselijke economie even gestimuleerd, een smeltkroes van ‘goeie dag’, ‘special price for you’ en ‘friendly price, you know’. De hosselaars onder ons kwamen met wat ‘leuke dingetjes’ onder de tevreden armen terug. Na het diner, waar twee volle borden eerder regel dan uitzondering waren, stond de traditionele voetbalquiz ingeroosterd, verplichte kost op elk voetbalkamp. Het meest fortuinlijke duo won weer uiteraard. Het veld, de bal, de schoenen en de scheids waren zoals altijd belabberd. Gelukkig was er cola, bier en wodka sprite, maar gedronken werd er met en in mate(n). Dag 4 Na een ontspannende strandloop met natuurlijk de gebruikelijke rek- en strekmomentjes kon er na de sportmaaltijd (pasta bolognese) worden toegeleefd naar het treffen met het hoofdstedelijke WV-HEDW. Een professionele, gedisciplineerde groep met zelfs een vrouwelijke verzorgster aanwezig op dit ‘hengstenbal’. Een redelijke wedstrijd en een misschien ietwat plichtmatig optreden werd met een keurige 2-0 overwinning afgesloten. (voor een wedstrijdverslag verwijzen we u door naar www.afcquick1890.nl). Het echte trainingskamp kon nu gaan beginnen, de zaterdagavond! Er werden vrienden gemaakt, hotelkamers werden opnieuw ingedeeld en de sportmannen van AFC Quick kwamen nader tot elkander. Dag 5 Ut tandem sensus convaluere mei ( toen mijn zintuigen zich eindelijk herstelden), was het al voorzichtig tijd om afscheid te gaan nemen van dit prachtige oord. De grote, gerespec-

drinkpauze tijdens de wedstrijd tegen WV-HEDW, vlnr. Burak, Mark, Jeen en Khalid Said.

Rondom Voetbal heeft samenwerking met trainingskampen.nl Steeds meer voetbalclubs kiezen ervoor om ten tijde van de voorbereiding of winterstop op trainingskamp te gaan. Goede trainingsaccommodaties en teambuilding zijn belangrijke items bij de beslissing van de trainer-coach/technische staf. Rondom Voetbal kan samen met specialist Trainingskampen.nl compleet verzorgde trainingskampen aanbieden. Speciaal voor de clubs in onze regio gaan we op zoek naar een ideaal en compleet verzorgd trainingskamp op maat als ideale voorbereiding op het nieuwe seizoen. Uiteraard zijn er ook mogelijkheden om in de winterstop of na afloop van het seizoen trainingskampen te organiseren. Trainingskampen.nl heeft vele verschillende accommodaties en biedt een 3-daags trainingskamp al aan voor slechts 99 euro per persoon. Surf naar www.trainingskampen.nl voor meer informatie

teerde Remko van der Horst had een tennistoernooitje in elkaar geflanst waar natuurlijk het duo dat altijd in de schaduw stond en dus geen zonlicht tegen had, de juiste kledij had meegenomen en wel een goed tennisracket hadden weten te bemachtigen won. Na wat uitpuffen kon aan de laatste lunch worden begonnen waarna men echt kon gaan recupereren en zich opgaan maken voor de terugreis. Een trainingskamp dat mede dankzij de club AFC

Quick, sponsors, (bege)leiding en organisatoren tot een succes mag worden gerekend, bedankt! Zondagavond laat in bed spoken de gedachte aan dat 'de herinnering aan geluk die, in een weemoediger toonaard, ook geluk mocht zijn' door het vermoeide hoofd.

TEKST : JEEN BUNNIK & JORDI VREEKAMP FOTO’S: GERARD VAN DE WERFF

EDITIE AMERSFOORT

NAAM RUBRIEK CROSSPASS

MAART 2011

JAARGANG 1, SEIZOEN ‘10 -’11

COMPLEX TEST Iedere maand beoordeelt Rondom Voetbal het complex van een amateurvereniging in de regio aan de hand van een aantal vaste criteria. Op zaterdag 8 januari bezocht Ton van Zoeren het terrein van Cobu Boys in Amersfoort. Naam Sportpark Zielhorst is de naam van de plek waar Cobu Boys sinds de jaren tachtig resideert. De huidige zaterdag vierdeklasser werd opgericht op 1 september 1946. De naam van Cobu Boys vloeide voort uit een afkorting van de eerste benaming, Coninckstraat buurt, een buurt in het hartje van Amersfoort, alwaar men indertijd de club oprichtte. Ligging Het sportpark ligt ingeklemd tussen twee verkeersaders. De drukke A1 en de rondweg van Amersfoort zorgen voor een licht ruisend geluid. Van een serene stilte is geen sprake.

Teamwork bij VV Hoogland Daar zijn ze dan: de lang verwachte prachtige dug-outs in de clubkleuren, geschonken door de Club van 100!

Nadat het bekend werd dat de dug-outs deze week gebracht zouden worden, is de materialen commissie koortsachtig aan de slag gegaan om alles te regelen en in het werk te stellen zodat deze voor de komende thuiswedstrijd, 20 februari, tegen de nummer twee in de competitie, Hercules 1, officieel in gebruik kunnen worden genomen. Al spoedig ging het nieuws als een lopend vuurtje door het dorp en vele handen en materialen werden aangeboden om deze klus te klaren. Fa. Schoonderbeek en Loonbedrijf Verbeek stonden onmiddellijk klaar om te helpen met allerlei hand- en spandiensten en ook de fa. Smink was paraat . Jos Hilhorst regelde al snel het benodigde zand en stenen, waarbij Gijs Koller zorgde voor de juiste verankering en het verwijderen van de oude betonplaten. De mannen van de materiaal commissie spelen een belangrijke rol bij het tegels leggen en egaliseren en uiteraard het benodigde sjouwwerk. Kortom, een enorme team inspanning. Daarbij moeten wij de inspanningen van en financiële bijdrage van de Business Club, club van 100, Barneveld Digitaal niet vergeten.

NUMMER 3

31

COBU BOYS

Parkeerplaatsen genoeg, al moeten die wel gedeeld worden met buurman HVC , handbalvereniging Fidelitas en de wielrenners van Eemland. Velden Cobu Boys heeft drie speelvelden ter beschikking, waarvan één een kunstmat en een trainingsveld. Het hoofdveld ligt centraal gelegen en bestaat uit natuurgras. Getooid met een elektronisch scorebord en dug-outs van plexiglas ziet het er gelikt uit. Opvallend is dat er nog maar weinig reclameborden de arena omzomen. Plezierig is dat recent het voetpad achter het doel op het hoofdveld verbreed is. Het was altijd dringen daar , maar dat is nu verleden tijd. Kleedkamers Zoals de buitenkant van het clubgebouw uit ziet, zo zien de kleedkamers er ook uit. Het interieur heeft zijn beste tijd gehad. Gebrekkige douchekoppen met weinig warm water, volgens ingewijden ,

zijn aan vervanging toe. De broodnodige renovatie staat op de agenda bij vereniging. Kantine In tegenstelling tot de saaie buitenkant van het clubgebouw is de fraaie en gezellige inrichting aan de binnenzijde van de grijze kolos aangenamer. Een grote zaal met veel zitjes en lange tafels nodigen uit voor een langer verblijf. Een ruime en opgeruimde bar met vriendelijk personeel dat met plezier werkt, voelt goed aan . Prettig is dat je vanuit het verblijf zicht hebt op alle velden. Dus ook met slecht weer zit je als toeschouwer goed.

bezoek aan het sportpark waard. Toiletten De sanitaire voorzieningen zijn het paradepaardje van de club. Fraaie ruimtes met mooi tegelwerk en degelijk sanitair. Blinkende spiegels en wastafels verplichten de gebruiker welhaast om zich tijdens het bezoek net als thuis te gedragen . Alles is tot in de puntjes proper, wat doet vermoeden dat er daar vrouwelijke handen de scepter zwaaien.

Totaaloordeel Cobu Boys is een groeiende vereniging en heeft daar alle faciliteiten voor. Jammer van het sombere clubgebouw, dat weinig uitstraling heeft en de kleedkamers, die over de datum zijn. Maar de minpunten van de grijze kolos worden ruimschoots goedgemaakt door de gezellige kantine met vriendelijke bediening en het overheerlijke balletje.

Broodje bal Voor 1,80 een echte aanrader. Goed van smaak en glijd als het ware naar binnen. De lekkernij heeft lekker in de jus liggen sudderen, want een mes is niet nodig. Het broodje dat het gehakt verbergt, is ook van goede kwaliteit. Alleen de bal gehakt is al een tweede

'Je speelt zoals je traint' Een oude wijsheid in de voetballerij, welke suggereert dat je alleen kan presteren op de wedstrijddag als je goed getraind hebt. Volgens mij staat deze weer haaks op: “een slechte generale repetitie is een goed optreden…”. U zegt het maar!

W

el vreemd dat dit per speler verschilt. Immers, de ene speler heeft twee honderd procent trainingen nodig om ook in het weekend maximaal te kunnen presteren, terwijl de ander met minder trainen (of zelfs soms niet trainen) dezelfde prestatie op de mat legt. Zelfde verhaal met de warming-up. In mijn 'actieve' periode als speler (degene die mij hebben zien spelen, snappen waarom het tussen de befaamde aanhalingstekens staat…) was er een aantal ploeggenoten dat de warmingup echt gebruikte om wat te klieren met de bal. Zodra er een trainer kwam die ook maar probeerde wat pylonen neer te zetten, was deze eerder weg dan dat je zijn naam kon onthouden……

Zoals sommigen van u nog wel zullen herinneren, is ondergetekende trainer geweest van de zondag 1 van de SV Kampong. Een prachtige club, fantastische mensen, en niet te vergeten een leuke plezierige spelersgroep. Deze spelersgroep deed het vooral in nacompetities op weg naar de eerste klasse erg goed, zoals sommige Amersfoortse clubs zich wellicht nog kunnen herinneren……

Afijn, waarom SV Kampong genoemd? Deze groep beheerste het als geen ander om soms echt schandalig matig te trainen, om vervolgens een dijk van een wedstrijd op zondag af te leveren. En de wedstrijd warming-up hebben we echt gezamenlijk, in goed overleg, en vooral heel langzaam, op een bepaalde manier in moeten voeren. Toen ik net tekende bij de SV Kampong was men bang dat 'deze jonge ambitieuze trainer' een pylonentrainer was….. Dat ik alle vooraf bedachte looplijnen met pylonen op het veld aangaf en dat ze doodmoe van het lopen nog aan de wedstrijd moesten beginnen. Ik denk dat we daar samen wel uitgekomen zijn! Bottomline: zit een warming-up, of scherp trainen, tussen de oren?

Wat mij betreft een beetje van beiden. Natuurlijk moet je een bepaald stukje arbeid geleverd hebben om wedstrijdfit aan de start te verschijnen. Je lichaam moet gewend zijn aan een bepaalde mate van inspanning zoals we allemaal weten. Het is echter de belangrijkheid die je er ZELF aangeeft die je de wedstrijd inbrengt. Ik denk dat dit te maken heeft met mentale weerbaarheid. Je hebt spelers die, als de eerste bal niet goed is, een volle helft nodig hebben zich enigszins te herstellen. Dat is niet te rijmen en zit echt tussen de oren.

En ja, wat zou ik graag nu vertellen over Roda’46 zondag 1. En dan gelijk ook namen noemen he?!! Wie doet een fantastische warming-up? Wie dekt zich in of verstopt zich? Daar heb ik een paar koningen in… Maar dat doe ik niet. Hoewel, ik wil wel zeggen dat het altijd dezelfde jongens zijn die altijd wedstrijdscherp beginnen en er gelijk staan. Los van trainingsarbeid, los van de warmingup. Fluitje gaat, knop om en winnen. Zo mag ik het graag zien…. PS: was het bij de SV Kampong dan allemaal geweldig? Neen, toen ik na twee jaar de club verliet was ik 22 kilo zwaarder dan toen ik er kwam!