Veel te veel!
Het begon al voordat zij in het restaurantgedeelte van het hotel waren, toen hij haar uit haar jas hielp en haar volslanke, zelfs mollige figuur bewonderde. “Wat zie je er toch weer heerlijk uit!”, fluisterde hij haar schalks toe, terwijl hij met zijn ogen hopeloos verdronk in de diepte van haar goddelijke decolleté. Terwijl hij haar van de vestibule naar het restaurant toe leidde, raakte hij haar zo nu en dan aan, even hier en even daar en net zo vluchtig als een nectar-dronken hommel een geur-zwangere bloem beroert! Nadja liet dat alles ruimhartig toe, onwennig, dat wel, want nog nooit had zij zoveel aandacht van een man gekregen. Over een week zou ze veertig worden en nog nooit eerder was zij mee uit gevraagd door een man. De eerste datingsavond met hem telde voor haar niet mee, want dat was op haar eigen initiatief geweest, als vanzelfsprekende gevolg van haar keuze om een datingbureau in de hand te nemen. Zij wist dat ze niet mooi was, althans niet naar de normen van deze tijd, maar toch vond zij dat zij er wel wezen mocht. Datzelfde sprak ook uit de woorden en de blikken van de man die nu haar hand vasthield. Vanonder haar half geloken ogen zag zij geamuseerd hoe André, die minstens tien jaar ouder was dan zij, zich hevig voor haar uitsloofde. Terwijl hij zich van haar losmaakte en met een groots gebaar de deur van het restaurant openzwaaide, leek hij wel te dansen als een matroos die in geen jaren aan wal was geweest. Nadja vond het wel aandoenlijk en ook wel prettig hoe hij voor haar zijn uiterste best deed. Zij liet zich gewillig aan zijn arm naar een door hem gereserveerd tafeltje midden in de sfeervol ingerichte zaal brengen. “Wat zie je er toch fantastisch uit, lieverd!”, zei hij met een olijke twinkeling in zijn ogen en drukte snel een kus in haar hals. Nadja bloosde en zag, ondanks dat, geamuseerd dat verschillende gasten naar hen keken. Toen zij beiden eenmaal zaten en van een ober de menukaart hadden gekregen, had André een karaf Beaujolais besteld en haar gezegd dat zij hun menu moest samenstellen, want als zij straks eenmaal getrouwd zouden zijn, dan zou zij hetzelfde voor hem moeten gaan doen. Wat zouden zij samen gelukkig gaan worden, zij in het huishouden en hij buitenshuis om de wereld van buiten naar hun woning toe te leiden! Zo sprak hij aan één stuk door en zij luisterde geïnteresseerd naar hem. Toen de wijn was gebracht en het viergangenmenu aan de ober was doorgegeven, proostte André op haar Rubensachtige aantrekkelijkheid en alles wat zij samen de komende jaren zouden gaan doen. Dit was de beste date in vele jaren, dat stond nu al vast, zei hij haar onomwonden en zo luid dat bijna iedereen om hen heen naar hen keek. Voor een tweede keer begon zij te kleuren. Toen het eerste gerecht, een gebonden vissoep, was gebracht, proefde André en smakte met een verzaligd gezicht “Heerlijk, dit soepje is net als jij, mijn lieve
Nadja!” en opnieuw kleurde zij en boog zich diep over haar bord heen, nog net ziend hoe hij haar ondeugend toelachte en zijn bijna volle glas wijn in één enkele grote teug leegdronk. Nadja begon te twijfelen of zij er wel goed aan had gedaan om in te stemmen met zijn plannen voor vanavond. Straks na het diner zouden ze gaan dansen en daarna nog wat gaan drinken in de bar hiernaast en vervolgens zouden zij dan naar hun kamer gaan, die hij vorige week meteen al na hun eerste afspraakje zonder haar medeweten had geboekt. Het zou een feestavond, een feestnacht én een feestochtend gaan worden, had hij haar enthousiast toegeroepen toen hij haar vanavond met zijn jaren 60 Mercedes was komen ophalen, want zij waren de jongsten niet meer, dus moesten zij NU genieten van elkaar, zoveel als zij maar konden. Vooral ook om elkaar beter te gaan leren kennen! Dat had hij haar gulzig in haar hals gegromd, vlak voordat zij naar dit hotel waren toegereden. André was drie keer gehuwd geweest, had hij haar bij hun eerste ontmoeting een week geleden toevertrouwd, maar alle drie de keren was het helaas op een scheiding uitgelopen. “Ik had ze zoveel te bieden, schatje, zo ongelooflijk veel”, had hij haar verteld, “maar zij hadden het geen van drieën werkelijk doorgehad en zeker niet gewaardeerd!”, had hij haar toevertrouwd, maar meer had hij er niet meer over uitgelegd. En Nadja had niet verder durven vragen, omdat het haar onbehoorlijk had geleken. En nu zat zij tegenover hem en was zichzelf bewust dat zij verder nog helemaal niets van deze man wist. Toen het tweede gerecht op tafel kwam, een heerlijk ouderwetse zalmcocktail, boog hij zich ver over de tafel heen naar haar toe, liet steels zijn blik naar beneden gaan en kuste haar opnieuw, ruw en vol op haar mond. Hij gromde behaaglijk en veel te luid voor haar en voor iedereen die dicht bij hen zaten, zo zag zij beschaamd aan hun blikken, “Heerlijk lieve schat, wat gaan we weer smullen samen!” en lepelde ongegeneerd smakkend, in een paar grote happen zijn cocktailglas leeg. Nadja streek met plaatsvervangende schaamte een blonde lok uit haar gezicht weg en kleurde opnieuw tot ver in haar ruim uitgesneden decolleté. Vergenoegd schonk André zichzelf een tweede glas wijn in en vulde haar glas, waar zij nauwelijks nog van gedronken had, ook bij. Ondanks dat zij geen enkele ervaring met mannen had, wist zij ergens heel diep van binnen waarvoor zijn schroklust mogelijk stond en met afschuw dacht zij aan de nacht die hij onmiskenbaar met hen beiden voorhad! Omdat zijn voorstel vorige week na hun eerste avondje samen zo warm en vanzelfsprekend had geklonken, had zij erin toegestemd en vooral het “Wij zijn de jongsten niet meer!” had haar over de streep getrokken. Och, André leek haar toen best wel een leuke man, eigenlijk een jongen nog, een bon vivant die zijn geestdrift niet verborg achter een vals masker van zogenaamde beschaafdheid en gewoon heerlijk recht voor zijn raap was ! En dat trok haar toen zo in hem aan, omdat zij zo iemand nu eenmaal nodig had, want anders zou zij nooit meer uit haar cocon van levensangst kunnen komen.
Maar toch had zij nu graag gewenst dat hij wat ingetogener kon zijn en ook wat verfijnder. Zij vond hem eigenlijk grof, veel te grof, zoals zoveel andere mannen die zij in haar leven vanaf een afstandje had meegemaakt. Zij gruwde van…, ja ze moest gewoon eerlijk tegen zichzelf zijn, van zijn gretigheid en onbehouwen gedrag. Maar zij besloot hem daarvan niets te laten merken, althans nu nog niet, want misschien zou het straks toch allemaal wel mee gaan vallen. André bestelde een tweede karaf wijn terwijl Nadja haar glas nauwelijks nog had aangeraakt. “Proost meisje!” zei hij toen hij even later zijn zoveelste glas naar haar omhoog hield en dronk! Met elke teug die hij nam vervreemde hij steeds meer van haar. Met een diep zucht liet zij hem begaan. Zo nu en dan glimlachte ze nog wel even naar hem, maar niet meer van binnenuit, zoals daarstraks toen het nog leuk was met hem. Het hoofgerecht werd opgediend en André werd steeds uitbundiger. Hun tafeltje werd onbedoeld het middelpunt van het restaurant. Zo nu en dan zag zij de manager naar hen kijken en één keer kwam hij schielijk vragen of alles toch wel naar hun wens was. “Het is hier fantastisch, mijnheer!” scandeerde André uitbundig, “alsof we hier in de zevende hemel zijn, nietwaar schatje!”, welke woorden de man, zenuwachtig om zich heen kijkend, haastig uit de voeten deed maken. Met steeds meer weerzin pareerde Nadja Andre’ s schalkse blikken, door van hem weg te kijken, wat voor hem weer een aanleiding werd om haar even over de tafel heen te raken, maar steeds ging ze dan per ongeluk net even anders zitten, waardoor hij dan misgreep en er een geforceerd grapje over maakte. “Je bent een echte lieverd, je mag gerust laten zien dat wij het fijn hebben samen!”, zei hij dan of gaf haar een brede vette knipoog. Na het dessert kwam de koffie met cognac en een speciaal door André bestelde sigaar. Hij genoot zichtbaar en luid hoorbaar, “Wat is dit genieten zeg! Heerlijk toch lieve schat? Wat hebben wij het toch met elkaar getroffen” en met een grootse glimlach blies hij de rook van zijn sigaar vele meters het restaurant in tot ver over de andere tafeltjes heen. “Wat een sigaar, wat een vrouw, wat een avond!” gromde hij zichtbaar gelukkig en tikte een dikke grijze askegel op het Perzische tapijt onder hun tafeltje. Toen hij om de nota had gevraagd en deze met een flinke fooi had afgerekend, stond hij wankelend op en zwaaide met zijn sigaar om zijn evenwicht te kunnen vinden. En wellicht ook de juiste woorden…. “Zullen we het eh, het dansen dan maar eh, overslaan en meteen maar naar boven gaan samen!?, zei hij veel te luid, met een onvaste dronken stem, terwijl hij onbeholpen aan haar stoel begon te sjorren.
Nadja duwde zijn hand die haar lichaam zocht, feller dan zij had bedoeld van zich weg. “Ik wil naar huis André! Nu! En ik wil je nooit meer zien!”, beet zij hem met haar Slavische tongval toe en liep van hem vandaan. Om hen heen begon een aantal gasten te lachen. “Wat ?”, riep hij, “wat zei je daar, stomme trut!” en
graaide om zich heen om zichzelf overeind te kunnen houden, waardoor hij struikelend tegen het lege tafeltje achter hem viel. “Ze hadden gelijk André….! , riep ze hem toe, “jouw vrouwen bedoel ik! Jij had niet te veel, maar jij wàs te veel voor hen… en voor mij ook! Veel te veel!” en toen liep zij weg, helder van geest en trots op haar nog nooit eerder ontpopte eigenwaarde, op zoek naar haar jas en naar de uitgang, voor een taxi.
Gebruiksvoorwaarden Het werk van schrijvers en dichters op Nederland Schrijft mag gratis worden gelezen en/of gedownload voor eigen gebruik. Iedere verspreiding, openbaarmaking, verveelvoudiging of bewerking is niet toegestaan.
