Gezondheid! samen delen

Kwartaalblad van Cordaid Memisa 74e jaargang 3 | 2007

Gezondheid! samen delen

Second opinion Het is nog maar vijf entwintig jaar geleden dat HIV/AIDS haar in trede deed in de wereld. In die vijfentwintig jaar heeft de ziekte een verwoestend spoor achtergelaten. Alleen al in 2006 stierven 2,9 miljoen mensen aan AIDS, voornamelijk in zuidelijk Afrika. Als lid van de Tweede Kamer heb ik mij altijd sterk gemaakt voor een effectieve, internationale aanpak van het HIV/AIDSprobleem. Als minister voor Ontwikkelingssamenwerking zal ik mij hier onverminderd voor blijven inzetten. Dit kabinet is vastbesloten om de achterstanden bij het behalen van de Millennium Ontwikkelingsdoelen te verkleinen. Het bestrijden van HIV/AIDS, onderdeel van Millennium Ontwikkelingsdoel zes, is één van onze belangrijke priori teiten. De huidige feminisering van de epidemie is een zeer verontrustende ontwikkeling. Meisjes en jonge vrouwen vertegenwoordigen nu driekwart van de nieuwe HIV-gevallen. We moeten onze gezamenlijke inspanningen dan ook vooral richten op het verbeteren van de positie van vrouwen, zodat zij zeggenschap kunnen uitoefenen over hun eigen leven en lichaam. De versterking van de nationale gezondheidszorg in de getroffen landen vraagt eveneens onze aandacht. Capaciteitsopbouw in de gezondheidssector vormt de ruggengraat van een succesvolle strijd tegen HIV/AIDS. Helaas ging de grote geldstroom van de afgelopen jaren vooral naar programma’s exclusief gericht op de bestrijding van bepaalde ziektes. Het is fantastisch dat Cordaid Memisa juist de lange termijn centraal stelt door te investeren in kwalitatief goede basisgezondheidszorg. De projecten waarover u in dit magazine leest, laten zien dat hierbij ook oog is voor de groepen die het meest kwetsbaar zijn voor besmetting met HIV/AIDS, zoals vrouwen. Cordaid Memisa levert zo een waardevolle bijdrage aan de bestrijding van deze mensonterende ziekte. Bert Koenders Minister voor Ontwikkelingssamenwerking

4 In de voetsporen van Livingstone 6 De ‘powervrouwen’ van de missie in Dadim in beeld BIJLAGE

Hart voor

AIDS

EN VERDER

2 SECOND OPINION 10 DE STATUS 11 DOKTER HIER, DOKTER DAAR Foto: MAARTEN SCHETS

Gezondheid! samen delen kwartaalblad van Cordaid Memisa 3 | 2007

In de voetsporen van Livingstone

Drie maanden onderweg Met Livingstone’s route in de hand overbrugt Ben de Ponti in Malawi te voet en per boot in drie maanden tijd een afstand van maar liefst 1450 kilometer. Hij is op zoek naar de veranderingen sinds 1863 en naar individuele, positieve kwaliteiten van Malawianen die zijn pad kruisen. In KRO De Wandeling zoekt Hella van der Wijst hem op en loopt het laatste deel van de route met hem mee.

Weeskinderen van Malawi Met zijn tocht wil Ben de Ponti aandacht vragen voor de miljoen weeskinderen van Malawi en in het bijzonder voor een wezenproject in het midden van het land. Dit opvanghuis in Sonda wordt gesteund door Cordaid Memisa. Zijn avontuur leidt hem niet alleen door een prachtig land maar confronteert hem ook met de vele problemen die het land rijk is. Zo ontmoet hij toevallig Lazar Phiri, een bijzondere 14-jarige AIDS-wees die de zorg voor z’ n twee zusjes en broertje alleen draagt. Wees zijn betekent dat niemand ooit hun schoolgeld zal betalen. Lazar’s verhaal onderstreept nogmaals Ben’s beweegredenen voor dit indrukwekkende avontuur.

Lees en kijk mee

Malawi telt een miljoen wezen. Wees zijn betekent dat niemand je schoolgeld betaalt. Geen scholing, geen toekomst.

Wilt u meer te weten komen over de bijzondere reis die Ben de Ponti maakte? Lees dan ook eens in zijn dagboek op www.livingstone-expedition.com en kijk op vrijdag 28 september en 5 oktober om 17.05 uur op Nederland 2 naar KRO De Wandeling. Of naar de herhalingen op zondag, Nederland 2, 09.35 uur.

David Livingstone (1813 - 1873) was een Schotse zendeling en één van de bekendste ontdekkingsreizigers van zuidelijk Afrika. Hij bezocht Malawi, toen nog Nyasaland, vier keer. De Schot trok fel van leer tegen de slavenhandel op het continent.

Foto: Ben de Ponti

Een jaar of zeven geleden las de Limburgse tandarts Ben de Ponti de ‘Last Journals’ van ontdekkings reiziger Livingstone. Hij raakt zo gefascineerd dat hij niet meer ophoudt informatie te verzamelen over het werk van de avonturier. Hij besluit zelfs naar Malawi af te reizen om daar letterlijk in de voetsporen van Livingstone te treden.


KRO’s Hella van der Wijst loopt een deel van de route mee.

De ‘powervrouwen’ van de missie in DadiM IN BEELD

De missiepost Eindelijk zijn we dan op onze bestemming: de afgelegen missiepost van Dadim. Wat beweegt mensen om zich hier zo onbereikbaar in een missiepost te begraven? We zouden het snel ontdekken want de Zusters van de Mission of the Sisters of Mary vertellen, zodra we ons geïnstalleerd hebben, honderduit. De drie Zusters en een Pater waken hier al sinds 1981 over hun gezondheidspost en de drie grootste stammen hier in het zuiden van Ethiopië, de Borana’s, de Guji’s en de Gabra’s. Het is een internationaal gezelschap. Zuster Jo-Anne komt uit de VS, Zuster Lydia uit Nigeria, Zuster Colette uit Ierland en de enige man in het gezelschap Pater Lede komt uit Nederland. Zij bieden medische hulp, onderwijs, voorlichting en voedselhulp. Dat doen ze deels hier bij de missie, en deels in de buitenposten midden in de rimboe. In deze zogenaamde ‘shelters’ krijgen de mensen voorlichting over hygiëne, gezinsplanning en het voorkomen van ziektes als AIDS. Zieke mensen krijgen medicatie, indien voorhanden, kinderen worden gewogen en gevaccineerd. Ze zijn vroedvrouw, arts, leerkracht en vraagbaak tegelijk. Het wordt al snel duidelijk dat deze vrouwen zichzelf volledig wegcijferen. Ver weg van familie en vrienden trotseren ze droogte, stammenoorlogen die hier nog altijd worden uitgevochten, enge insecten en malaria. Zonder financiële steun van medische hulporganisaties als Cordaid Memisa kunnen deze toegewijde Zusters hier weinig beginnen. Terwijl driehonderd dorpen, 30.000 mensen en een twintigtal gezondheidsposten ervan afhankelijk zijn!

De problemen

Beeldend kunstenaar Judith Wiersema bezocht, samen met maandblad Elegance, een aantal gezondheidsprojecten van Cordaid Memisa in Ethiopië. Waaronder de missiepost van Dadim. Judith heeft haar opgedane indrukken gevangen in een beeld ‘De Spagaat’. Zo leven de vrouwen in Ethiopië. Enerzijds hebben ze te maken met eeuwenoude tradities en anderzijds hun gezonde verstand. Een verhaal over de AIDS-problematiek in Afrika, door de ogen van een kunstenaar. Tekst: Simone Simon Foto’s: Maarten Schets


AIDS is hier een tijdbom, door de angst voor de dodelijke ziekte blijft het onbesproken, en kan de ziekte zich razendsnel verspreiden. Helaas, want de medicijnen zijn wél voorhanden.

Terwijl Zuster Colette vertelt over de projecten rond de gezondheidsposten die kilometers ver rijden hiervandaan liggen, blijkt al snel dat er veel meer nodig is dan geld alleen. Taboes bijvoorbeeld werk je er niet mee weg. Hier gelden namelijk andere regels. Hier is alles ‘ada’, en Zuster Colette maakt een verontschuldigend armgebaar. Het is het antwoord op alle vragen. Maar voor de hulpverleners betekent het dat ze nog vaak tegen eeuwenoude en diepgewortelde rituelen aanlopen. De traditionele medicijnman heeft nog altijd de beslissende stem en veel invloed. Medicijnen verstrekken is een ding, mentaliteitsverandering een heel ander. Zo is AIDS hier een enorm taboe. Zelfs het woord wordt zoveel mogelijk gemeden. AIDS wordt doodgezwegen. De artsen staan machteloos. Voor de statistieken worden de mensen getest, maar ze weten niet dat ze erop getest worden en de uitslag komen ze nooit te weten. De hulp verlener weet dat iemand besmet is maar kan er dus niets aan doen. Het is een van de vele onoplosbare dilemma’s in deze regio. Zwangere vrouwen mogen niet vrijen met hun man en gedurende de borstvoeding ook niet, dus die man gaat naar

Een groep vrouwen komt aan bij de missiepost voor de broodnodige medische zorg.

een andere vrouw. Veel vrouwen zijn bovendien bang dat een condoom in hun lichaam blijft zitten. Toch krijgt goede voorlichting over gezinsplanning hier langzaam voet aan de grond en worden de voorlichtingsdagen goed bezocht. Helaas liggen ook andere manieren van besmetting op de loer: bijvoorbeeld een bezoekje aan de medicijnman. Hij gebruikt echt geen handschoentjes bij de traditionele behandeling van wonden, waarbij hij soms bloed wegzuigt. De kans op besmetting is dan heel groot. Bij gecompliceerde bevallingen komt natuurlijk ook bloed kijken, en het is de traditionele vroedvrouw die hulp biedt. De meeste vrouwen bevallen nog liever langs de kant van de weg dan dat ze naar een kliniek gaan.

Het tweede grote taboe

Judith Wiersema helpt mee op de gezondheidspost.

Dan valt het woord: vrouwenbesnijdenis. Het tweede grote taboe. Dit is een gewoonte in een aantal Afrikaanse landen, en in de moslimgemeenschappen wereldwijd, waarover niet openlijk wordt gesproken omdat het met seksualiteit te maken heeft. Meisjes vanaf zeven jaar, in ieder geval voor de eerste menstruatie, worden hardhandig door een zogenaamde besnijdster onder handen genomen. Dit gaat vaak gepaard met bloedingen en ontstekingen. Puur en alleen voor het genot van de man, zo beweren de Zusters. De complicaties bij zwangerschap en geboorte zijn soms desastreus, voor zowel moeder als kind. Vrouwen zijn dubbel slachtoffer: doen ze het niet, dan zijn ze niet aantrekkelijk voor een man en doen ze het wel dan wordt hun lichaam permanent beschadigd met alle schrijnende gevolgen van dien. Het goede is dat de Zusters en hun medische staf, waaronder de twee zeer pittige jonge Ethiopische verpleegkundigen, Betelihem en Renenesh, daar zeer discreet mee omgaan waardoor ze toch heel veel kunnen bereiken. Er is al iets van bewustzijn. Een jongere generatie mannen zal misschien inzien dat het gevaarlijk is wat ze van hun vrouwen verlangen.

Vrede Judith steekt gedurende de week haar handen uit de mouwen bij de gezondheidsposten. Geen woorden maar daden lijkt haar motto. Ze pikt haar oude beroep van verpleegkundige op zonder erbij stil te staan. Ze weegt de kindjes in een grote zak die aan een boom wordt gehangen, ze praat met de verpleegkundigen, ze helpt bij de controle van zwangere vrouwen en vaccineert de dunne kleine kinderarmpjes. ‘Ik vind dit zo indrukwekkend, al die mensen die uit alle hoeken en gaten lijken te komen voor een prikje en informatie. Het emotioneert me om te zien hoe dankbaar deze mensen zijn. Ze lopen urenlang, en dan te bedenken dat bij deze gezondheidspost al twee jaar geen hulp is geweest door de stammenstrijd. Het lijkt nu wel een klein feestje, een soort trefpunt. Ik voel puurheid, mens en natuur zijn zo prachtig samen, maar je wéét dat het overleven is.’


Als we aan Zuster Lydia vragen, die urenlang in de weer is met de controle van zwangere vrouwen, wat er behalve geld nog meer nodig is om haar werk goed te kunnen doen, antwoordt ze eenvoudig: ‘Peace.’

Indrukwekkend De ‘powervrouwen’ hebben op Judith enorme indruk gemaakt. ‘Wat zij voor elkaar boksen is niet te beschrijven en o zo belangrijk in een land als dit. De

kracht van de lokale bevolking en de financiële steun van hulporganisaties als Cordaid Memisa kunnen een verschil maken in dit land. Want zoals ik het nu heb ervaren, is er nog heel veel te doen in Ethiopië!’ Het beeld ‘De Spagaat’ van beeldend kunstenaar Judith Wiersema wordt geveild. De opbrengst komt ten goede aan gezondheidsprojecten van Cordaid Memisa. Meer hierover in het programma ‘Door de ogen van de kunstenaar’ op 8 december bij de AVRO en in de reportage in Elegance, verkrijgbaar vanaf 9 augustus. Of kijk op onze website www.cordaidmemisa.nl.

Speciaal aanbod voor donateurs van Cordaid Memisa

Elegance is stijlvol en betrokken. Hét maandblad voor geïnteresseerde vrouwen die midden in het leven staan. Het besteedt elke maand volop aandacht aan mode, beauty, kunst, cultuur en literatuur, spraak makende interviews, bijzondere interieurs en originele reisbestemmingen!

Probeer nu Elegance een half jaar (5 nummers) voor slechts €15,Het abonnement stopt automatisch. Voor betaling met acceptgiro wordt € 1,50 administratiekosten in rekening gebracht. Bel gratis 0800-0121 op werkdagen van 08.30 - 16.30 uur onder vermelding van ‘Aanbieding Elegance - donateurs van Cordaid Memisa’.

de status Dankzij uw steun werkt Cordaid Memisa structureel aan het toegankelijk maken van gezondheidszorg in

DOKTER HIER DOKTER DAAR

de armste landen. Hier leest u de status van een van de lopende projecten. Werken aan gezondheid. Dat doe je met hart, ziel en zalig heid. Waar ter wereld je je

Pieter Lubbert, 41 jaar,

Michael L. Manane, 30 jaar,

vak ook uitoefent…

chirurg/traumatoloog,

Chief Medical Officer Rulenge ziekenhuis,

Martini Ziekenhuis Groningen

TANZANIA. FOTO: WILCO VAN DIJEN

Dokter sinds?

KAMEROEN - Het gezondheids

Hoewel het moeite gekost heeft om

centrum in een buitenwijk van de

een goede lokale aannemer te vinden,

stad Douala wordt, dankzij uw steun,

verloopt de bouw van het ziekenhuis

uitgebreid tot een ziekenhuis. Dit is

nu voorspoedig. Ongeveer 30 arbei-

hard nodig, want ruim 150.000 men-

ders, allemaal afkomstig uit

sen, waaronder veel vrouwen

Douala, werken hard en enthousiast

en kinderen, zijn op deze gezond-

aan het gebouw. Alles gebeurt hand

heidspost aangewezen en de wijk

matig; zand scheppen, cement maken,

is groeiende. Vooral voor zwangere

kruiwagens met cement naar de

vrouwen met AIDS is het belangrijk

bouwplaats sjouwen. In april stond de

dat er meer mogelijkheden komen

eerste etage er al. In september moet

om in het gezondheidscentrum/

het dak erop zitten, omdat dan het

ziekenhuis te bevallen. Zo kan hun

grote regenseizoen begint. Naar ver-

baby dankzij medicijnen vrij van

wachting kunnen patiënten eind 2007

AIDS ter wereld komen.

in het nieuwe ziekenhuis terecht.

Sinds 1994 ben ik arts. Daarna doorge studeerd voor chirurg en dat ben ik sinds 1 januari 2003.

Ik ben in 2005 afgestudeerd en op 13 november 2006 begonnen in het Rulenge ziekenhuis.

Werktijden?

Ik werk van 07.45 tot ongeveer 17.45 uur. Op vrijdagmiddag ben ik vrij. Daarnaast heb ik één dag en nacht per week dienst, één keer in de twee maanden weekenddienst en één keer in de zes weken weekenddienst voor het Brandwondencentrum.

Ik werk zeven dagen per week van 08.00 tot 15.00 uur. Daarnaast ben ik 24 uur per dag oproepbaar voor nieuwe patiënten en noodsituaties.

Aantal patiënten?

Ik zie ruim vijftig patiënten per week op mijn spreekuur. Ook opereer ik iedere week in 2,5 dag tien tot vijftien patiënten.

Collega’s?

We werken met tien chirurgen en hebben zestien arts-assistenten en vijf co-assistenten.

Hulpmiddelen?

Wij hebben de modernste apparatuur; röntgen, CT, MRI, angiografie, endoscopie, laboratorium en kunnen het PET-centrum van het UMCG gebruiken. We beschikken over alle diagnostische mogelijkheden zodat we snel weten wat het probleem is.

Overleg?

50% Medicijnen?

Alle medicijnen die in Nederland beschikbaar zijn, kan ik voorschrijven. Behalve medicijnen die niet worden vergoed.

Grootste uitdaging?

De traumatologie in Nederland volwassen maken. Er moet in dat specialisme duidelijkheid komen wie wat doet en wie waarin gespecialiseerd is.

Grootste probleem? 10


Twee keer per dag bespreken we de nieuw opgenomen patiënten en patiënten met problemen. Daarnaast is er de trauma bespreking, de IC-bespreking en overleggen we regelmatig met radiologen, longartsen en maag-darm-leverartsen.

De balans vinden tussen werk en privé.

Hoeveel patiënten ik zie, weet ik niet precies. Wel weet ik dat ons ziekenhuis minimaal drie artsen nodig heeft om iedereen goed te kunnen helpen. Met mij erbij werken hier 44 mensen. Gelukkig doen mijn collega’s veel kleine medische ingrepen zelf. Normaal gesproken hebben we röntgen apparatuur. Maar die is nu stuk. We hebben ook operatietafels. Deze zijn alleen niet verstelbaar. Daarom heb ik mijn collega’s ook vaak nodig om patiënten in de juiste positie te houden tijdens een operatie. Ik heb geen overleg met andere artsen. Simpelweg omdat ik hier de enige arts ben.

We hebben tekort aan medicijnen. Via de overheid zijn ze relatief goedkoop, maar meestal niet voorradig. Dat dwingt ons vaak ergens anders duurdere te kopen. Ik zou graag een master opleiding willen doen om me te specialiseren in de gynaecologie. Omdat ik de enige arts ben, ben ik verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van het hele ziekenhuis en heb ik de verantwoordelijkheid over alle patiënten. 11

COLOFON ‘Gezondheid! samen delen’ is een uitgave van Cordaid Memisa en verschijnt vier keer per jaar. U kunt dit donateursblad aanvragen bij Cordaid Memisa.

Redactie Jacqueline Bal, Carla van Tilburg, Samantha Schiltmeijer, Rianne Schuurman, Mariska Smolders, Matthijs Buikema Eindredactie Jacqueline Bal Coverfoto Wilco van Dijen Foto’s Maarten Schets, Wilco van Dijen Vormgeving NO TOMATO Druk Schuttersmagazijn 12

‘Gezondheid! samen delen’ wordt gedrukt op chloorvrij gebleekt recyclebaar papier. ISSN 1874-5067 CORDAID MEMISA Giro 5657, Den Haag ING 70 70 70 295 Lutherse Burgwal 10 2512 CB Den Haag Postbus 16438 2500 BK Den Haag T 070 31 36 500 F 070 31 36 201 E [email protected] W www.cordaidmemisa.nl


MISSIE Cordaid Memisa is het gezondheidsfonds van Cordaid. Het duurzaam verbeteren van de gezondheidszorg in ontwikkelingslanden is ons doel. Wij vinden dat gezondheidszorg voor iedereen toegankelijk moet zijn. Daarom stellen wij middelen en kennis beschikbaar aan de lokale bevolking. Lokale initiatieven, ziekenhuizen en klinieken kunnen op onze ondersteuning rekenen. Ook geven wij gezondheids voorlichting en leiden wij medisch personeel op. Cordaid Memisa werkt nauw samen met lokale organisaties, want de beste ontwikkelingshulp is mensen de gelegenheid bieden hun eigen situatie te

verbeteren. Op die manier ontstaat er een eigen, goede gezondheidszorg. Bij Cordaid Memisa geloven we rotsvast in de kracht en het optimisme van mensen. In hun vermogen zaken te veranderen en de situatie te keren. Wij geloven dat het kan. Meer weten? Bel 070 31 36 500 of bezoek onze website www.cordaidmemisa.nl

Hart voor AIDS! Bijlage bij Gezondheid! samen delen kwartaalblad van Cordaid Memisa 3 | 2007

Gedragsverandering werpt vruchten af Wereldwijd mag het percentage HIV-besmettingen zijn gestabiliseerd, er is geen reden om achterover te leunen. Ondanks alle inspanningen weet nog maar 33 procent van alle jongens en 20 procent van alle meisjes hoe ze een HIV-infectie KUNNEN voorkomen. En dat terwijl de ziekte alleen echt te bestrijden is door gedragsverandering. Projecten in Kenia, Burkina Faso actief, waar we oudere jongeren inzeten Haïti bewijzen dat verhoogd conten. Zij spreken de taal van jongeren doomgebruik en vermindering van en waarschuwen uit eigen ervaringen het aantal seksuele partners tot een voor de gevaren. Ook brengen we het flinke afname van onderwerp via het aantal HIV-bepopulaire televisie Alleen met eerlijke en smettingen leiden. programma’s volledige voorlichOmdat jongeren onder de aandacht. Met eerlijke en volde grootste risico ting maak je een kans. groep vormen, ledige voorlichting; richten de projecten als je vertelt hoe je een HIV-infectie kunt voorkomen, die Cordaid Memisa via lokale partner organisaties steunt zich met name op moet je het bijvoorbeeld ook over jongeren. Bij hen is de kans ook het condooms hebben, iets wat nog grootst dat zij hun gedrag aanpassen. steeds niet vanzelfsprekend is.’ Cordaid Memisa-medewerker Remco van Veen, teamleider Centraal-Afrika en coördinator van het AIDS-programma: ‘In Congo zijn we veel op scholen

Of het aantal besmettingen ook in Congo daalt, is volgend jaar te zien. Van Veen: ‘We hebben de seksuele activiteit van achthonderd studenten met

Kleine stappen vooruit Keiharde cijfers van UNAIDS brengen de kloof tussen arm en rijk haarscherp in beeld. Want hoewel AIDS in de VS en Europa van een dodelijke aandoening is ge reduceerd tot een beheersbare virusinfectie, betekent HIV-besmetting in arme landen meestal het einde. Van de bijna 40 miljoen HIV-geïnfecteerden in de wereld, heeft slechts 1,3 miljoen toegang tot AIDS-remmers. En krijgt slechts 9 procent van de zwangere vrouwen in ontwikkelingslanden medische zorg die moederop-kind-besmetting in 70% van de gevallen kan voorkomen. Meestal omdat de medicijnen door logistieke of handelsproblemen niet of amper beschikbaar zijn. Maar ook omdat

ze duur zijn: € 150 per jaar is in veel arme landen een kapitaal. Gelukkig neemt de beschikbaarheid van AIDS-remmers in ontwikkelingslanden toe. Vrijwel elke grote farmaceut heeft tegenwoordig een AIDS-remmer waardoor de prijzen fors omlaag zijn gegaan. Een gunstige ontwikkeling.

Struisvogelpolitiek AIDS-remmers alleen zijn niet de oplossing. Preventie blijft voorlopig het sleutelwoord om HIV/AIDS beheersbaar te krijgen. Vooral in Afrikaanse landen rust echter nog altijd een taboe op de ziekte. Daardoor blijft het virus razendsnel om zich heen grijpen. Hoewel condooms de meest effectieve manier zijn om besmettingen tegen te gaan, weigeren veel mannen nog altijd ze te gebruiken. Ook wordt in veel landen domweg ontkend dat jongeren seksueel actief zijn, waardoor met hen ook niet over de risico’s ervan wordt gesproken. Gevaarlijk, want uit alles blijkt dat jongeren - net als bij ons - wel degelijk seks hebben.

verschillende achtergronden in kaart gebracht. Over een jaar bekijken we of wij hun seksuele gedrag met onze campagnes veiliger hebben gemaakt. Daaruit halen we weer informatie hoe we jongeren het best kunnen bereiken. Het moet en kan altijd beter.’

Steun de AIDS-bestrijding met de Red Ribbon Card! Stop Aids Now! heeft iets nieuws: de Red Ribbon Card. Door de Red Ribbon Card te gebruiken helpt u AIDS-projecten extra te ondersteunen. Elke keer als u de creditcard gebruikt, wordt 0,5% van het aankoopbedrag overgemaakt aan de AIDS-bestrijding. U betaalt zelf alleen het aankoop bedrag, het kost u niets extra! Nog een extra reden om nu een Red Ribbon Card te nemen? Het eerste

jaar ontvangt Stop Aids Now! een malig de jaarlijkse bijdrage van € 25,- per creditcard. Die bovendien nog mooi is ook: topdesigner Claudy Jongstra tekende voor het ontwerp. Cordaid Memisa is één van de partners van Stop Aids Now! Vraag de Red Ribbon Card vandaag nog aan. Bel 020 - 66 00 725 (24 uur per dag). Aanmelden kan ook op www.stopaidsnow.nl/redribboncard

AIDS in de Amhara regio De getallen zijn enorm. In 2001 was in de Amhara regio in Ethiopië een op de vier mensen besmet met het HIV-virus. Het landelijk gemiddelde lag op 6,4%. Sindsdien neemt het aantal besmettingen op het platteland toe. De oorzaak van deze HIV/AIDS piek is gelegen in het feit dat de regio veel zaken als armoede, analfabetisme en werkeloosheid kent. De achter gestelde maatschappelijke en sociale positie van de vrouw, polygamie, vrouwenbesnijdenis en het taboe op seksualiteit leiden eveneens tot een snelle verspreiding van het HIV-virus. De combinatie van armoede en HIV-virus van het vrouwelijk geslacht een taboe op seks blijkt funest. Met is, komt mede door de ondergeschikte name daar waar rol van de vrouw de ziekte de vorm in dit land. Poly Vrouwen hebben van een epidemie gamie, buitenechtweemaal zoveel kans heeft aangenomen, telijke escapades lijkt het HIV-virus van de man en het besmet te raken met vrij spel te hebben. feit dat de vrouw het virus als mannen. Niet alleen maakt geen beschermde het taboe dat gemeenschap van jongeren van huis uit niet of nauwehaar man kan eisen, hebben ertoe gelijks seksueel voorgelicht worden. leid dat meer dan 80% van de nieuwe Door analfabetisme is de kans groot besmettingen onder vrouwen in het dat voorlichting vanuit de overheid huwelijk plaatsvindt. Meer dan 58% aan hen voorbij gaat. In dit laatste van de Afrikaanse vrouwen durft veilig is armoede de katalysator. Het is de vrijen niet aan te kaarten bij hun man reden dat kinderen van school worden uit angst voor geweld. Vrouwen zijn weggehouden om te gaan werken. bovendien extra gevoelig voor het virus. Zij hebben tweemaal zoveel kans Ondergeschikt besmet te raken als mannen. Deze Dat driekwart van de Ethiopische kans neemt toe als zij het slachtoffer jongeren die besmet raakt met het zijn geweest van vrouwenbesnijdenis.

Geld zorgvuldig verdelen Preventie, medicijnen, het kost allemaal geld. Toch is er meer nodig dan voorlichting en AIDS-remmers om de ziekte het hoofd te bieden. Binnen de AIDS-bestrijding moet het beschikbare geld dan ook zorgvuldig verdeeld worden. Zo zet Cordaid Memisa een krediet programma op waarmee voormalige AIDS-patiënten een eigen zaakje kunnen beginnen. In veel landen staan zij er alleen voor omdat zij gestigmatiseerd zijn en uit hun familie zijn gezet. Een krediet kan hen helpen op eigen benen te staan en weer aansluiting te vinden bij de maatschappij.

Ook internationale factoren spelen een rol. In Zambia zijn bijvoorbeeld wel AIDS-remmers, maar niet genoeg artsen om ze voor te schrijven. Die zijn veelal vertrokken naar het buitenland, waar ze meer verdienen. De nood is zo hoog dat Cordaid Memisa de komende jaren meer geld uittrekt voor de opleiding en training van medisch personeel.

Ook maakt armoede in de regio het alleen maar erger. Omdat het de meeste vrouwen verboden wordt zich te laten scholen of de reguliere arbeidsmarkt te betreden, maken veel van hen ten einde raad de stap naar prostitutie.

Hoe meer hulp hoe beter Heeft u alle artikelen in deze krant gelezen? Dan weet u niet alleen hoe hard het nodig is dat we ons blijven inzetten in de strijd tegen HIV/AIDS. U begrijpt ook dat extra hulp daarbij hard nodig is. Wij willen u dan ook vragen zoveel mogelijk mensen te laten weten hoe Cordaid Memisa zich inzet voor deze mensonterende ziekte. Dat kan heel gemakkelijk door deze poster op een zichtbare plaats op te hangen. Weet u er al een? Hang ’m dan vandaag nog op. Want hoe meer hulp we krijgen, hoe beter!

www.CORDAIDmemisa.nl

DAT WIJ IMMUUN WORDEN VOOR AIDS... ...wil nog niet zeggen dat zij dat is.

Al meer dan 20 jaar horen en lezen wij bijna iedere dag over de verschrikkingen van HIV/AIDS. Niet zo vreemd dat veel mensen immuun beginnen te raken voor de rampspoed die miljoenen mensen in Afrika treft. Toch zijn er volop lichtpuntjes in de strijd tegen de verspreiding van het dodelijke virus. Genoeg om u te blijven vragen ons te blijven helpen om de generatie van de toekomst in Ethiopië een gezonde toekomst te geven. Hun ouders kunnen het vaak niet meer. U wel?

Gezondheid! samen delen

Recommend Documents