Gesprek Utrechtse Deken mr. Roest Crollius en mr. Moszkowicz, 24 april 2015, i.v.m. tuchtklacht. Niemand, dan een moeder van een vermoord kind en, om die reden, met een verstoorde relatie met haar ex-man en enkele van haar kinderen begrijpt onder welke emotionele druk Maaike Terpstra sinds september/oktober 2012 en tot en met vandaag moet hebben gestaan. En de enige personen die haar wél steunden werden haar onder sterke, emotionele dwang en afdreiging ontnomen en ten onrechte zelfs in rechte betrokken, belasterd en beledigd. Sterker nog, terwijl Moszkowicz namens mevr. Terpstra € 25.000 eiste van de ‘moordenaar’ van haar dochter, eiste hij - naar we moeten aannemen wederom namens Terpstra - enkele maanden later zelfs € 50.000 immateriële schadevergoeding, dwangsommen tot € 200.000 en een straat- en contactverbod van haar steun en toeverlaat in die moeilijke jaren, Wim Dankbaar. Dat mevrouw Terpstra slechts € 25.000 immateriële schadevergoeding zou eisen van de moordenaar van haar dochter, maar willens en wetens het dubbele bedrag van Dankbaar met wie zij jaren achtereen schouder aan schouder heeft gestreden om haar waarheid voor het voetlicht te brengen, is werkelijk te gek voor woorden en kan daarom ook nooit de wens van Terpstra zelf zijn geweest. Alleen al om die reden achten wij het handelen van Moszkowicz zo bijzonder laakbaar, gebaseerd op aperte leugens, verregaande belangenverstrengeling en bewuste karaktermoord van Dankbaar (cum suis) via de rechter en de media. Wij willen dit gesprek zelf dan ook vertrouwelijk houden uit piëteit met de gevoelens van Maaike Terpstra en haar kleinkinderen. Maar wij vinden het tegenover haar kinderen en haar ex-man ook belangrijk genoeg om háár en ónze waarheid eventueel naar buiten te brengen als dit nodig is in het kader van het algemeen belang. Ongeacht de gewaardeerde pogingen tot bemiddeling van de Deken. En wij zullen niet schromen om mevr. Terpstra desnoods als getuige op te roepen om de gehele waarheid op tafel te krijgen. Haar verdriet, haar twijfels en haar conflicten met haar kinderen en ex man, en de keuzes van Terpstra kunnen wij niet meer verminderen c.q. terugdraaien door hierover te zwijgen. Niet in de laatste plaats omdat wij ons ook verantwoordelijk voelen voor de familie Steringa en nog tal van andere families van onschuldig veroordeelden en/of van foute advocaten. Excuses, i.v.m. onze stelling dat de heer Moszkowicz ook Bauke Vaatstra aanvankelijk heeft vertegenwoordigd, zijn wellicht op z’n plaats. Wij kunnen dit niet voor 100% zeker bewijzen, maar Moszkowicz heeft het er ook letterlijk zelf naar gemaakt. Zo meldt hij op zijn site dat hij “de familie Vaatstra” heeft vertegenwoordigd in de strafzaak tegen Jasper Steringa (bijlage 1). Sterker, zelfs in zijn sommatie van 27 oktober 2013 aan Wim Dankbaar stelt Moszkowicz namens de familie te spreken: “Tot slot wil ik u namens cliënte en haar familie dringend verzoeken deze zaak te laten rusten. Er ligt een inmiddels onherroepelijk vonnis gebaseerd op onomstotelijk en objectief DNA bewijs, waarbij bovendien de dader NB een volledige bekentenis heeft afgelegd. Cliënte en haar familie willen na alle jaren van onzekerheid in rust deze treurige zaak kunnen afsluiten. Zij ervaren uw bemoeienissen als uiterst ongewenst en pijnlijk en verzoeken u met klem hiermee te staken”. (Bijlage 1a).
En ondanks deze misverstanden heeft hij de vertegenwoordiging van Bauke Vaatstra nooit ontkend terwijl dit item als een vloedgolf over internet spoelde (artikelen van o.a. NOS bijlage 2, RTLnieuws, PowNed, Klokkenluideronline) en ondanks vragen van zowel Dankbaar c.s. als Lameris. Hij heeft de gratis reclame dus blijkbaar graag getoucheerd zonder enige weerlegging of ontkenning, totdat wij
een tuchtklacht tegen hem indienden. Maar gelukkig bestaat er nog voldoende bewijs daarvan op Twitter en op andere media:
1.
Saskia Belleman @SaskiaBelleman28 Mar
Advocaat vraagt 25.000 euro shockschade voor moeder en broer. Voor vader en zus 15.000 euro.@#Vaatstra
2.
Saskia Belleman @SaskiaBelleman29 Mar
Advocaat familie mag reageren op afwijzende reacties OM en verdediging op claims familieleden. #Vaatstra
3.
Saskia Belleman @SaskiaBelleman29 Mar
Yehudi Moszkowicz. “@Piterr: @SaskiaBelleman Saskia, wie is de advocaat van de familie Vaatstra?”
Dit lijkt al meer dan voldoende als bewijs. Maar er is gelukkig nog meer: http://www.powned.tv/nieuws/binnenland/2013/03/familie_vaatstra_wil_80k_van_j.html De familieleden van Marianne Vaatstra eisen een schadevergoeding van Jasper S., de man die bekend heeft het meisje te hebben vermoord. De nabestaanden willen 80.000 euro hebben van de Friese boer. Die eis hebben ze vandaag neergelegd, tijdens de zitting in Leeuwarden. De broer en moeder van Vaatstra willen een vergoeding van 25.000 euro per persoon. De broer van Marianne vond het levenloze lichaam van zijn zus in 1999 in een weiland. Vader Bauke Vaatstra en een zus eisen ieder 15.000 euro. De vader van Marianne sprak als eerste tijdens de zitting: "Ik heb haar gevonden, ik heb haar bij de vingers gehad en heb gezegd: lieverd, wat ben je koud." Dat meldt de NOS. Verder had hij geen goed woord over voor het verhaal van Jasper S., die zei dat hij de nacht van de moord op stap ging om zijn 'kop leeg te maken'. "Dat je zoiets doet, als je je kop wil leegmaken", aldus Bauke Vaatstra. Hij zei later nog tegen de rechters, dat hij het onderste uit de kan wil. "Ik hoop dat u er voor ons uit haalt wat er in zit." http://nos.nl/artikel/489721-vaatstras-claimen-duizenden-euros.html Vaatstra's claimen duizenden euro's 28-03-2013, 17:01 AANGEPAST OP 28-03-2013, 20:36 BINNENLAND De familieleden van Marianne Vaatstra eisen samen ten minste 80.000 euro van Jasper S., de man die de moord op hun dochter en zus heeft bekend. Ze deden dit tijdens de behandeling van de zaak, vandaag in Leeuwarden.
Het bedrag is onder meer voor de broer die samen met zijn vader Marianne vond, nadat zij in 1999 in een weiland bij Veenklooster was verkracht en vermoord. Hij en zijn moeder eisen 25.000 euro per persoon. De vader en een zus eisen 15.000 euro elk. Vader Bauke Vaatstra voerde als eerste het woord: "Ik heb haar gevonden, ik heb haar bij de vingers gehad en heb gezegd: lieverd, wat ben je koud." Toekomstplannen Jasper S. zei vanmorgen dat hij die nacht op stap was gegaan om zijn "kop leeg te maken". "Dat je zoiets doet, als je je kop wilt leegmaken", zei Mariannes vader. En tegen de rechters zei hij: " Ik hoop dat u er voor ons uit haalt wat er in zit."
Dus niet alleen Saskia Belleman (van De Telegraaf) bevestigde bij herhaling dat Yehudi Moskowicz alle Vaatstra’s vertegenwoordigde in de strafzaak tegen Jasper Steringa maar andere media hebben die schade-eisen ook tegen Jasper Steringa overgenomen en er is in deze strafzaak dan ook geen sprake geweest van welke andere advocaat dan ook voor Bauke Vaatstra persoonlijk. Nee, Moszkowicz stelt bovendien trots zélf op zijn site dat hij de ‘familie Vaatstra’ vertegenwoordigde. Nog op 30 oktober 2013 heeft Dankbaar aan Moszkowicz om opheldering gevraagd over zijn vertegenwoordiging van Bauke Vaatstra: “Dat u optreedt voor zowel de heer Bauke Vaatstra, voor wie u een schadeprocedure behartigt, en gelijktijdig voor zijn ex-vrouw mevrouw Maaike Terpstra komt ons nogal vreemd over, temeer omdat beide ex-echtlieden met elkaar gebrouilleerd zijn als het gaat om de beoordeling van al hetgeen zich rond de moord op hun dochter heeft afgespeeld”. Ook hier heeft Moszkowicz nooit op gereageerd. In zijn reactie op onze tuchtklacht (pag. 1, klacht 1 en pag. 2., voorlaatste alinea) huilt Moszkowicz dus vooral krokodillentranen en weigert zelfs aan de Deken een verklaring te geven voor het mogelijk ontstane misverstand. Bovendien bevreemdt het dat Bauke Vaatstra naderhand een eigen advocaat heeft gezocht, terwijl Moszkowicz dezelfde belangen (schadevergoeding van Jasper Steringa) voor zijn ex-vrouw en kinderen bleef behartigen. Daarover later meer. Het heeft er alle schijn van dat dit in onderling overleg tussen Moszkowicz en Bauke Vaatstra moet zijn geschied. Dit, naar aanleiding van de belangenverstrengeling die op zou treden als Moszkowicz beide echtelieden van het gebrouilleerde, gescheiden, echtpaar zou behartigen. Dat beeld wordt nog versterkt door het aantoonbare feit dat het juist Bauke Vaatstra en zijn kinderen waren die publicatie van het ‘dagboek’ van zijn ex wilden voorkomen, alsmede de harde eis hadden dat Terpstra geen contact meer had met Dankbaar c.s. en met name ook niet met Micha Kat, met wie Moszkowicz net een convenant had gesloten om elkaar niet (verder) te vervolgen. Micha Kat en Bauke Vaatstra zijn immers ook openlijk gebrouilleerd. De schijn, dat het in feite Bauke Vaatstra was die de initiator is achter betreffende procedures, zou daarmee wel erg helder worden (zie ook verder). Het convenant van december 2013 met Micha Kat zou Moszkowicz bovendien in een onmogelijke spagaat brengen. Wij blijven dan ook van mening dat het initïele verzoek voor beide zaken (schadevergoeding Jasper S. en Kort Geding over het dagboek) niet van Terpstra zelf kwam, maar van Bauke Vaatstra en kinderen, afgedwongen onder emotionele chantage van Terpstra.
Bauke Vaatstra maakt ook een onlosmakelijk onderdeel uit van de familie Vaatstra waarmee Moszkowicz het misverstand over zijn vertegenwoordiging dus bewust in stand moet hebben gehouden. En volgens mevr. Terpstra “hebben Bauke en zijn kinderen alles geregeld” waarbij de naam Dalhuysen door haar nimmer is genoemd. Sterker, Moszkowicz doet het zelfs voorkomen dat het initiatief van zijn contacten met ‘de familie’ geheel bij Maaike Terpstra lag (zie zijn reactie van 6 januari 2015, pag. 2: “Later is besproken dat ik ook namens twee zoons en één dochter van mevrouw Terpstra een vordering in de strafzaak zou indienen”). Nog los van het feit dat Moszkowicz in het midden laat met wie er later is gesproken, spreken alle feiten hiervoor en hierna meer dan voor zich. Zeker gezien onze contacten met mevr. Terpstra. Persoonlijke contacten met mevr. Terpstra. Op basis van het navolgende zullen wij aantonen dat Moszkowicz een aantal documenten moet hebben vervalst om zijn persoonlijke contacten met mevr. Terpstra aannemelijk te maken die er gewoon niet hebben plaatsgevonden. De mailtjes aan - en van mevr. Dalhuysen zijn dan ook vervalst. Elk, reeds verstuurd of ontvangen, mailtje kan naar hartenlust worden veranderd. Zowel in naam, afzender, onderwerp/aanhef, tekst en datum, als in tijdstip. Het door Moszkowicz getoonde mailtje van - en aan - mevr. Dalhuysen vormt dan ook geen enkel bewijs. Daarbij vragen wij speciaal aandacht voor wat vooral Moszkowicz niet vermeldt. En alles in onderling verband en samenhang te bezien: 1. Tot maart 2013 kan er geen sprake zijn geweest van enige vorm van belaging van mevr. Terpstra door Dankbaar c.s., hetgeen ook door de rechtbank Haarlem en het Amsterdamse Hof wordt bevestigd in hun resp. uitspraken. Het laatste (e-mail)contact van Dankbaar met Terpstra dateert van april, juni (en november) 2012 waarin Terpstra nog zeer positief reageerde op de Kamervragen van Hero Brinkman die (juist) via Dankbaar - en in overleg met mevr. Terpstra - waren opgesteld (bijlage 3). In april 2012 stuurde Terpstra zelfs nog het volgende mailtje: From: Maaike Terpstra [mailto:
[email protected]] Sent: donderdag 12 april 2012 22:36 To: wim dankbaar Subject: leraes
hallo Wim je vroeg mij wie destijds de lerares was in Kollum ,die met de asielzoekers het nodige heeft meegemaakt ,ik heb nu haar adres en tel nr mevr Douma JW Freerk Bosmastraat 13 in Burgum tel nr 0511464210 ze verblijft ook wel op dit adres (vriend of fam ) Bekkema E tel nr 0511461241 hopelijk kun je hier wat mee ,ze is vrij openhartig en gelooft totaal niet in de onschuld van deze AZC ers ook zij heeft het er vaak moeilijk mee gehad en voelde zich niet veilig met dit soort ,denk ook dat ze je wel namen kan noemen ,het laat haar ook niet los wat hier is gebeurt met het onderzoek groet Maaike
De laatste (vriendelijke) contacten van mevr. Ferwerda met mevr. Terpstra dateerden van september/oktober 2012, en van januari 2013 in een toevallige ontmoeting, waarbij mevr. Terpstra telkens aangaf dat haar dochter Ineke haar computer had overgenomen en urenlang lang bezig was geweest om alle adressen van onze groep te wissen en haar telefoonnummer zelfs liet veranderen. Bovendien gaf mevr. Terpstra tegenover mevr.
Ferwerda aan dat het haatmailtje (bijlage 4) door haar dochter Ineke, en zeker niet door haar zélf was gestuurd. Daarnaast liet Klaske Ferwerda ons onlangs nog weten dat haar zoon Freddy Vaatstra haar, in het weekend van de aanhouding van Jasper Steringa in november 2012, bedreigde en haar ex-man Bauke Vaatstra aan een ander lid van onze groep (David de H.), op dat moment liet weten: “dat ze de maandag bij mij alles zouden komen ophalen ..goedschiks of kwaadschiks.. en toen heeft Auke [Ferwerda, AV] met Bauke gebeld en toen zijn Auke en ik die avond gelijk naar Maaike gegaan met haar mappen enz..”. Ten overvloede was Moszkowicz zelf ook op de hoogte dat het haatmailtje door dochter Ineke was geschreven. Dit was hem immers aangereikt in de stukken voor het Kort Geding. Niettemin hield hij tijdens de zitting van 11 december 2013 vol dat het mailtje wel degelijk door Terpstra was geschreven. Dat hij deze vraag niet aan Terpstra zelf heeft voorgelegd, moge duidelijk zijn. Deze had hem immers precies hetzelfde verzekerd als aan mevr. Ferwerda en anderen. Hetgeen andermaal aantoont dat er van intensief contact c.q. overleg geen sprake was tussen Moszkowicz en zijn cliënte Terpstra. Overal waar de leugen in stand kon worden gehouden, werd mevr. Terpstra bewust niet naar de waarheid gevraagd. Extra aandacht wordt tevens gevraagd voor de Kerstwens van mevr. Terpstra aan het adres van mevr. Ferwerda in december 2012: “Sterkte in ook voor jou Klaske in deze moeilijke tijd. Bedankt voor alles. Groeten Maaike Terpstra, De Westereen” (bijlage 5). Mijn laatste contact met mevr. Terpstra (A.V.), dateert van 20 november 2012 waarbij Terpstra niet alleen bevestigde dat zij had moeten kiezen voor haar (klein)kinderen; ondergetekende afsloot met de woorden: “oké, dan laat ik je verder met rust, Maaike” maar waar zij tegenover mij zelfs afsloot met de woorden: “en bedankt hè, doeg!”. (bijlage 6). Beluister mijn gesprek met haar op: http://www.klokkenluideronline.is/2012/11/page/7/ De heer Mauritz (co-auteur) had vóór maart 2013 zelfs nog nooit contact met mevr. Terpstra gehad. Het herhaald gevorderde contact- en straatverbod voor Dankbaar èn voor Mauritz is dan ook door de rechtbank Haarlem en door het Amsterdamse hof afgewezen. Uit onze voorgaande contacten uit 2012, noch uit de ontbrekende uit 2013, kan geenszins worden afgeleid dat Terpstra zich door Dankbaar c.s. op welke manier dan ook belaagd voelde. Moszkowicz levert dan ook geen snipper bewijs voor zijn beweringen, ook niet in de procedures bij de rechtbank en bij het Hof. Dat haar ‘familie’, lees ex man Bauke en kinderen, dat geheel anders uitlegde en ook als zodanig gebruikte tegen Dankbaar c.s. zullen wij hierna verder uiteen zetten. Bauke Vaatstra: “het zijn vieze leugenaars en zij hebben mijn ex-vrouw gehersenspoeld”. Hieruit volgt dat de vexatoire schadevergoedingseis van € 50.000,= wegens immateriële schade en zelfs een eis van contact- en straatverbod moeten worden gezien als onrechtmatig procederen en van bewuste laster en smaad via de media. Immers, als er geen conflict bestond tussen Dankbaar c.s. en mevr. Terpstra, wie anders moet dit dan hebben geëntameerd? En wie heeft dit plan dan uitgevoerd? 2. Mevr. Dalhuysen is niet al sinds het begin en dus direct na de moord (in casu mei 1999), al 14 jaar onafhankelijk contactpersoon via Slachtofferhulp. In tegendeel zelfs. In de jaren dat zij
mevr. Terpstra en haar dochters begeleidde was zij immers maatschappelijk werkster in dienst van de politie Stiens/Dokkum en/of van St. Profiel, zie: http://www.sdujuridischeopleidingen.nl/site/sprekers/detail/s-siekinadalhuysen.20070598.html: “Siekina Dalhuysen heeft van 1996 tot 1999 als maatschappelijk werker en intervisiebegeleider gewerkt bij politie Stiens/Dokkum. Van 1998 tot 2002 werkte zij als algemeen maatschappelijk werker bij stichting Profiel”. Uit het ‘dagboek’ van mevr. Terpstra van 14-12-1999: “De maatschappelijke hulp is hier vanmorgen voor het eerst geweest. Dat voelde heel goed aan. Ik heb veel dingen gezegd en uitgelegd. Hoe ik mij voelde en hoe ik over de meeste dingen dacht. Zo kan zij zich een goed beeld vormen van wat er in mij omgaat en kunnen we dan verder gaan”. (Bijlage 7) en Opnieuw uit het ‘dagboek’ van mevr. Terpstra: “28 januari 2001. Vandaag zal Mieke een gesprek hebben met onze maatschappelijk werkster, Siekina. Ik heb haar gevraagd of ze het OM duidelijk wilde maken, dat we toch wel zo nu en dan een rechercheur bij ons wilden zien, waar we verschillende dingen mee konden bespreken. Wij hebben deze contacten niet verbroken”. Uit haar ‘dagboek’ van 26 april 2001 (en allerlaatste vermelding in het ‘dagboek’ van mevr. Terpstra over Siekina Dalhuysen): “Vanmiddag komen Mieke Huizinga van het OM en Joop Damstra. Mieke dacht dat Siekina er ook bij zou zijn, maar dat leek mij niet nodig. Ik schrijf mijn vragen op en hoop op eerlijke antwoorden”. Ten overvloede, recent hebben Klaske Ferwerda en H. Veenstra ons laten weten dat mevr. Dalhuysen zeker niet 14 jaar de begeleidster (en al helemaal niet via Slachtofferhulp) was van mevr. Terpstra. Na de laatste melding in haar ‘dagboek’ uit april 2001 als maatschappelijk werkster, ontmoetten Terpstra, Ferwerda en Veenstra mevr. Dalhuysen elkaar bij toeval weer voor het eerst in 2011 (d.i. 10 jaar later!) bij een bijeenkomst van de VVRS in Drachten. In deze bijeenkomst was Dalhuysen bovendien slechts uitgenodigd als spreekster namens Bureau Slachtofferhulp. En was de ontmoeting met Terpstra dus kort, geheel toevallig en al helemaal niet als hulpverleenster van Terpstra. Klaske Ferwerda kreeg zelfs de indruk dat mevr. Terpstra gemengde gevoelens had bij deze ontmoeting met mevr. Dalhuysen. Terpstra en Ferwerda daarentegen kennen elkaar al vanaf 2000/2001, resp. als lid en als voorzitster van de Vereniging voor Veiligheid en Respect (VVRS) waarna, in september 2004, een monument werd opgericht voor Marianne Vaatstra, o.a. na een benefietconcert van mevr. Ferwerda. Het, bij dat concert opgehaalde bedrag á € 20.000,= (bedoeld voor een grootschalig DNA-onderzoek in deze zaak), werd later onder dreiging opgeëist door Bauke Vaatstra zelf: “het is GVD mijn geld!” http://tinyurl.com/qajc9ld en http://tinyurl.com/mvcfz57
In het licht van haar achtergrond bij de politie Stiens/Dokkum én haar contacten met de dochters van Terpstra én in het licht van de vele verwijten van zowel Bauke Vaatstra als zijn vrouw Terpstra aan het adres van justitie van 1999 tot minimaal 2011 én in het licht van die toevallige ontmoeting in 2011, kan mevr. Dalhuysen in deze dus niet worden gezien als geheel onafhankelijk, laat staan via bureau Slachtofferhulp. Bovendien verraadt de verdere loopbaan van mevr. Dalhuysen (o.a. als team- , case- en projectleider) ook al dat zij niet 14 jaar als contactpersoon namens Slachtofferhulp
kan hebben gefungeerd van mevr. Terpstra. Slachtoffers worden door dit bureau begeleid door vrijwilligers, niet door maatschappelijk werkers omdat maatschappelijk werkers toen als teamleider en/of als (regio)coördinator fungeerden. En, aangezien Moszkowicz ook al niet op de hoogte was van voorgaande informatie, getuigt dat evenmin van erg diepgaande contacten met mevr. Dalhuysen, laat staan met zijn cliënte, mevr. Terpstra. En is het nu dus zeer de vraag waarom daarover door Moszkowicz en/of door mevr. Dalhuysen moest worden gelogen. Want van mevr. Terpstra kan Moszkowicz nooit hebben vernomen dat mevr. Dalhuysen haar 14 jaar lang, via Slachtofferhulp, zou hebben begeleid. Dit wordt door Ferwerda en een andere vriendin van Terpstra (H. Veenstra) bovendien ook al ontkend. 3. Zowel Dalhuysen als Moszkowicz hanteren in hun e-mailwisseling(en) de naam ‘Vaatstra’ terwijl Maaike en Bauke al sinds 2005 waren gescheiden, hetgeen Dalhuysen zou hebben geweten als zij inderdaad (recente) contacten met Terpstra had onderhouden. Maaike zelf gebruikt sinds haar scheiding steevast haar meisjesnaam Terpstra en ondertekent daar ook al haar brieven en e-mails mee. Ingeval er werkelijk rechtstreekse contacten tussen enerzijds Dalhuysen/Moszkowicz, en anderzijds met Terpstra hadden plaatsgevonden (in plaats van met haar ex-man en kinderen die allen de naam Vaatstra dragen), is het wel bijzonder vreemd dat eerstgenoemden haar op 1 maart 2013 als "mevr. Vaatstra" aanduidden. Zelfs als deze e-mails niet vervalst zijn, bewijst Moszkowicz hier zelf dat het initïele verzoek tot rechtshulp niet van mevr. Terpstra zelf kwam. Daarnaast verzoekt Moszkowicz aan Dalhuysen om de GBA-gegevens, haar geboortedatum en het BSN-nummer maar verzuimt daarin om naar het telefoonnummer van Terpstra zélf te vragen. ALS de vraag om hulp inderdaad via Dalhysen afkomstig zou zijn dan was dit alles allang bekend geweest aan Dalhuysen, (zie pag. 2 Materiële reactie: “Mevr. Dalhuysen is vanaf het begin dus thans 14 jaar de contactpersoon bij slachtofferhulp van cliënte”). En had zij deze gegevens - vanuit haar professie - allang eigenstandig verstrekt. Nee, in haar antwoordmailtje van 1 maart geeft Dalhuysen zelfs aan dat zij Maaike niet kan bereiken voor die gegevens (!). Dit temeer omdat Terpstra in 2012/2013 ook beschikte over een mobiele telefoon, hetgeen dan uiteraard ook bekend zou zijn geweest aan mevr. Dalhuysen. Er ontbreekt dus elk bewijs van (herhaald) persoonlijk contact tussen Moszkowicz/Dalhuysen enerzijds en mevr. Terpstra anderzijds, zelfs telefonisch. Bureau Slachtofferhulp (evenals de vaste begeleider/ster) beheert het persoonlijke dossier van cliënten waarin alle (GBA- en telefoon-)gegevens nauwgezet worden bijgehouden en waarbij een begeleider de cliënt dus nooit (onnodig) hoeft te benaderen voor deze gegevens. Zeker niet als de cliënt immers al het initiatief had. Eén telefoontje naar het bureau Slachtofferhulp was immers meer dan voldoende geweest. Voorgaande bewijst temeer dat de opdrachten aan Moszkowicz geheel aan mevr. Terpstra voorbij zijn gegaan en dat mevr. Dalhuysen daarbij als ‘katvanger’ heeft gefungeerd voor de gezinsleden Vaatstra. Sterker, het in september 2012 gewijzigde (landelijke) telefoonnummer en/of het mobiele telefoonnummer van Terpstra waren op 1 maart 2013 blijkbaar niet eens bekend aan Dalhuysen. Zie het e-mailtje van mevr. Dalhuysen van 1 maart aan Moszkowicz: “Helaas kan ik Maaike vandaag niet bereiken voor de gegeven en het informeren over de mogelijke afspraa. Ik probeer het vanavond weer”.
Is het overigens toeval dat mevr. Dalhuysen aan dezelfde aandoening (dyslexie) lijdt als Moszkowicz? 4. In zijn reactie aan de Deken van 6 januari (Materiele reactie, derde alinea) meldt Moszkowicz dat: “later is besproken dat ik ook namens twee zonen en één dochter van mevrouw Terpstra een vordering tijdens de strafzaak zou indienen”. Opnieuw suggererend dat de eerste contacten met de kinderen pas zouden zijn ontstaan ná zijn contacten met mevr. Dalhuysen, via mevr. Terpstra. Ook dit staat in schrille tegenspraak met de verklaringen van Terpstra zelf “dat alles door Bauke en haar kinderen zou zijn geregeld” en in tegenspraak met alle andere verklaringen en de hierna volgende documenten. Door wie is Dalhuysen dán ingeschakeld? En ook zijn volgende opmerking in diezelfde alinea: “Aangaande de ondervonden last van de complotdenkers heb ik cliënte geadviseerd” suggereert dat mevr. Terpstra zelfs al vóór maart 2013 tegenover Dalhuysen zou hebben geklaagd over belaging van haar voormalige bondgenoten en aangetoonde vertrouwenspersonen, maar Moszkowicz levert opnieuw geen enkele onderbouwing van zijn beweringen. Een getekende opdrachtbevestiging uit maart 2013 was minst genomen opportuun geweest. Evenmin kan de term “complotdenkers” afkomstig zijn van Terpstra zélf. Zij en haar (ex)man hebben immers aantoonbaar 16 (resp. 13) jaar lang volgehouden dat er sprake was van een complot, gesmeed door Justitie zelf. Sterker, Terpstra heeft zelf aantoonbare pogingen ondernomen om haar ‘dagboek’ te laten publiceren en liet geen enkel onderzoek, door wie dan ook, onbenut. Onder punt 1 hebben wij al uitgebreid gemotiveerd waarom het onmogelijk was dat hier überhaupt sprake was van een opdracht van mevr. Terpstra, laat staan van een conflict met haar. 5. Ondanks wetenschap van het tegendeel heeft Moszkowicz bij de media en tegenover de rechter het schrijnende beeld geschetst van een ‘dagboek’ dat mevr. Terpstra in 14 jaar zou hebben bijgehouden en waarin zij al haar ‘zielenroerselen’ had geopenbaard. Dat haar dagboek was gekaapt en dat Dankbaar c.s. van plan waren om dat (integraal) te publiceren. Bijlage 8 Terpstra: “voor mij had dat kort geding niet gehoeven en Wim had ook beloofd dat hij privé zaken er buiten zou laten. En later begreep ik dat jullie niet van plan waren om het dagboek een-op-een over te nemen”. Niet alleen beslaat het ‘dagboek’ slechts twee/drie jaar (max. tot medio 2001/2002), is het geen gewoon dagboek maar bevat het slechts alle wetenswaardigheden die zij bijhield over het slechte justitieonderzoek over de moord op haar dochter, gedeeld met haar man Bauke en met ons, en heeft Terpstra deze schrijfsels geheel vrijwillig aan Dankbaar c.s. ter beschikking gesteld en bovendien zelfstandig meegewerkt om het (op internet en in boekvorm) gepubliceerd te krijgen. Daarbij was met haar al afgesproken dat mogelijke privéomstandigheden (haar ‘zielenroerselen’) niet zouden worden gebruikt hetgeen ook door Terpstra zelf en door de vele andere omstandigheden en verklaringen wordt bevestigd. De enige partij die echter (financieel) belang had bij deze hetze tegen Dankbaar c.s., was de familie Vaatstra, in casu Bauke Vaatstra en zijn kinderen en dus niet mevr. Terpstra. Ook Gerechtshof Amsterdam kwam onder 2. Feiten (onder c) tot de conclusie dat het ‘dagboek’ van Terpstra slechts de periode bevatte van ongeveer medio 1999 tot medio 2001. Zie: http://hetverbodendagboek.nl/de-zaak/arrest-maart-2015/ Hetgeen betekent dat Moszkowicz
hier de rechter in Haarlem, het hof in Amsterdam èn de media bewust van foutieve informatie daarover heeft voorzien. En ook dat roept weer vraagtekens op waarom Moszkowicz jaren achtereen zijn leugens volhoudt over tijdsbestek en inhoud van het ‘dagboek’. En over het onrechtmatige ‘kapen’ daarvan door Dankbaar c.s. 6. Wellicht ten overvloede, elke medewerker van bureau Slachtofferhulp is zelfstandig bevoegd en opgeleid om namens een slachtoffer op te treden in een strafzaak tegen de verdachte in diezelfde zaak. En dus zeker een case-manager als mevr. Dalhuysen die immers ‘al 14 jaren contact zou hebben gehad met mevr. Terpstra’. Waaronder begrepen een in het openbaar uitgesproken verklaring namens het slachtoffer tegenover de rechter i.v.m. het spreekrecht en een - zgn. gevoegde - schadeclaim op die verdachte. Daarin is een, door de gemeenschap betaalde advocaat (nota bene uit Utrecht!), dus geheel overbodig. Zeker in het geval van een bekende en gekende case-manager en opleider als mevr. Dalhuysen. En dit alles had bovendien minimaal 5 tot 10 uur advocaatskosten en een op voorhand verloren schadeclaim in de strafzaak tegen Jasper Steringa van Terpstra en haar gezinsleden gescheeld. Gezien het feit dat mevr. Dalhuysen niet (kosteloos) zélf tegenover de rechter heeft willen optreden en dat Moszkowicz voor haar in de plaats op kosten van de belastingbetaler ‘namens de familie Vaatstra’ onmogelijke schadeclaims indiende tot zelfs € 80.000,= (de strafrechter kent immers slechts eenvoudige en zorgvuldig gedocumenteerde schadeclaims toe op basis van shockschade) wordt duidelijk dat hier een één-tweetje is gespeeld tussen ‘de familie Vaatstra’ en Moszkowicz. Met mevr. Dalhuysen als ‘katvanger’ om de aandacht van de ‘familie Vaatstra’ zelf af te leiden. Het is dus ondenkbaar en gebaseerd op aperte leugens dat mevr. Terpstra (als rasechte en zeer wantrouwige Friezin) en vanuit haar zeer geïsoleerde positie, überhaupt zelfstandig een advocaat, laat staan een Utrechtse (!), in de arm zou nemen via haar ‘eigen’ vertrouwenspersoon Dalhuysen. Temeer omdat Terpstra geen enkel geloof hechtte - en nog steeds niet hecht - aan de schuld van Jasper Steringa aan de moord op haar dochter Marianne. Nog eens extra omdat Moszkowicz steevast wordt begeleid door haar zoon Freddy Vaatstra en Terpstra daarbij altijd verstek laat gaan. Sterker, Terpstra heeft het boek van Dankbaar c.s. ná het Kort Geding met graagte gelezen en vertelt eenieder die het horen wil dat zij geheel achter hun bevindingen staat. Aan minimaal vier getuigen heeft zij dit bevestigd na het verschijnen van het boek in mei 2014, te weten aan (1) een vriendin (Ida de V., identiteit bij ons bekend) die zij terloops op straat tegenkwam, aan (2) Klaske Ferwerda die zij eveneens in haar dorp tegenkwam, aan (3) Hans Mauritz, co-auteur en uitgever van het boek, tijdens een langdurig en prettig gesprek op haar camping in het bijzijn van haar zus Sietse Kingma en aan (4) mevr. Akky van der Veer tijdens een telefoongesprek. (zie bijlagen). Aan al deze getuigen heeft Terpstra tevens kenbaar gemaakt dat zij dit niet publiekelijk durft te zeggen uit angst voor sancties/repercussies van haar kinderen die haar dreigen de contacten met haar kleinkinderen te ontnemen. Hiermede is de schijnvertegenwoordiging van Moszkowicz reeds aangetoond, alsmede het feit dat hij niet werkelijk uit naam en op initiatief van zijn cliënte optreedt maar in feite de belangen van Bauke Vaatstra en zijn kinderen behartigt. Belangen, die lijnrecht tegenover die van zijn cliënte Terpstra staan. Terwijl Moszkowicz zeer goed weet dat zijn cliënte emotioneel gechanteerd wordt door de partijen die hij werkelijk vertegenwoordigt en zodat er van een daadwerkelijk mandaat en van de benodigde wilsbekwaamheid bij Terpstra geen sprake meer is.
Ga maar na, hoe is het anders mogelijk dat Terpstra privé aangeeft blij te zijn met een boek (waarin haar ‘dagboek’ eindelijk serieus wordt genomen) dat zij volgens Moszkowicz zelfs wilde verbieden? Hoe is het anders mogelijk dat zij een prettig, lang gesprek heeft met één van de auteurs en uitgever waarvan zij volgens Moszkowicz enkele maanden later nota bene een contactverbod eiste? Hoe is het anders mogelijk dat zij een schadevergoeding eist van maar liefst 50.000 euro van de (co-) auteur van het boek, Dankbaar, waar zij immers zo blij mee is en geheel achter de inhoud daarvan staat? Dit alles wordt nog eens extra ongeloofwaardig door het feit dat de contacten tussen Moszkowicz en Terpstra zouden zijn ontstaan door ‘bemiddeling’ van mevrouw Dalhuysen die ook al contacten onderhield met enkele dochters van mevr. Terpstra. Uit haar ‘dagboek’ (2000, geen datum): “Siekina vertelde me een poos terug, dat onze dochters, waar ze ook contact mee heeft, tegen haar hadden gezegd: ‘We willen zo graag onze Mem terug’. Ze begrepen wel dat ik als moeder niet meer dezelfde kan zijn, maar het verlangen naar deze moeder was er wel. Zal het ooit mogelijk zijn om weer deze moeder te zijn?“ Waarbij de opmerking van Moszkowicz, dat mevr. Dalhuysen mevr. Terpstra 14 jaar lang zou hebben begeleid als medewerker van bureau Slachtofferhulp, aantoonbaar gebaseerd is op aperte leugens. Geen enkele - begeleidende - medewerker van Bureau Slachtofferhulp zal ooit een advocaat in de arm nemen voor zijn/haar cliënt als niet aan de voorwaarden van zorgvuldigheid en gedegen onderbouwing is voldaan. Temeer omdat hij/zij daar óók al zelf voor is opgeleid. 7. Daarnaast toont Moszkowicz ook geen getekende opdrachtbevestiging van zijn contacten met mevr. Terpstra zélf terwijl zijn kantoor er immers prat op gaat dat er geen enkele opdracht wordt aangenomen zonder deze bevestiging (zie inzet tuchtklacht van Micha Kat bij uw Deken tegen M/V advocaten). Uit de dagvaarding aan Micha Kat van M/V advocaten (Vissers/Moszkowicz, eisers) van primo 2012: Eisers benadrukken dat er geen overeenstemming was over laat staan dat sprake was van een overeenkomst van opdracht getekend voor het door de heer Kat gewenste (derde) kort geding tegen de rechtbank Den Haag. (…) Hier wordt verwezen naar punt 1van deze dagvaarding, waarin is uiteengezet dat het kantoor met de heer Kat alleen een overeenkomst van opdracht had voor twee zaken, alsook dat het kantoor geen nieuwe zaken zou aanpakken dan na het vastleggen van een overeenkomst van opdracht voor iedere nieuwe zaak met daarin duidelijke financiële afspraken. (…) Voor het overige geldt dat de beschuldigingen van de heer Kat aan het adres van mr Vissers en/of het kantoor Vissers –Moszkowicz Advocaten aantoonbaar onjuist zijn. Er is nooit een overeenkomst van opdracht getekend voor een camera kort geding en evenmin voor de zaak Westenberg. (…) Voor dit bedrag zijn door mr Vissers gewoon werkzaamheden verricht tegen het uurtarief van € 200,-exclusief 6 % kantoorkosten en exclusief BTW, zoals vooraf uitgebreid met de heer Kat gecommuniceerd en later overeengekomen in de overeenkomsten van opdracht.
Het is dus veeleer verklaarbaar dat de opdracht is gesloten met - en verstuurd aan - een gezinslid van Vaatstra en niet aan mevr. Terpstra. Anders had Moskowicz de Deken immers wel een opdrachtbevestiging o.i.d. getoond met mevr. Terpstra.
8. Tot bewijs mag nu ook gelden dat Moszkowicz, voorafgaand aan zijn bezoek aan Terpstra, wél al aan mevr. Dalhuysen in maart 2013 zou hebben bevestigd dat hij Maaike ‘civiel’ zou vertegenwoordigen, ook tegen klagers omdat zij Terpstra zouden belagen, maar achteraf blijkbaar afhankelijk was van handgeschreven opdrachtbevestigingen uit december 2013 in de toen al lopende procedure. Het in de reactie van Moszkowicz getoonde mailtje aan Dalhuysen moet dus uit knip- en plakwerk bestaan en gebaseerd op aperte leugens. Elk e-mailtje (ook van jaren geleden) kan onbeperkt op tekst, datum en zelfs op tijdstip gewijzigd worden. Het ontbreekt Moszkowicz dus aan elke bevestiging van een rechtstreekse opdracht van mevr. Terpstra zelf en aan enig bewijs van zijn persoonlijke contacten met haar. Niet alleen uit maart 2013 in de strafzaak tegen Jasper Steringa maar ook in de civiele kortgedingprocedure tegen Dankbaar c.s. die hij in oktober 2013 entameerde. Dit is nota bene ook bevestigd door Terpstra zelf. Het is een feit van algemene bekendheid dat een advocaat geen volmacht van zijn cliënt hoeft te overleggen maar dat brengt wel de bijzondere verantwoordelijkheid met zich mee dat hij daar zeer zorgvuldig mee om dient te gaan. En in juist dit geval roept dat de vraag op waarom Moszkowicz heeft gemeend een drietal ongeldige en geantedateerde bewijzen te moeten overleggen van die volmacht, gebaseerd op door ons aangetoonde leugens en ontbrekende opdrachtbevestigingen van Moszkowicz: De eerste keer tijdens het kort geding bij de rechtbank te Haarlem tegen Dankbaar c.s. op 11 december 2013 (het zgn. “oktoberbriefje” op de vraag van Dankbaar, (bijlage 9); vervolgens in zijn reactie op onze klacht een nieuwe volmacht toont tegen drie - expliciet - bij naam genoemde websites van 21 december 2013 (bijlage 10) en nu dan ook een mailtje aan mevr. Dalhuysen van 1 maart 2013 (bijlage 11). Dat wekt het zeer sterke vermoeden dat het mailtje uit maart aan mevr. Dalhuysen door Moszkowicz pas veel later valselijk is geredigeerd c.q. herschreven om zijn contacten met de ‘familie Vaatstra (in casu de andere gezinsleden) te maskeren. 9. Op basis van de dagvaarding, en bevestigd door de advocaat van Dankbaar c.s., hebben wij sterke aanwijzingen dat er door Moszkowicz voor mevr. Terpstra in de civiele procedure in 2013 zelfs geen toevoeging is aangevraagd, dan wel dat deze is ingetrokken, bij/door de Raad voor de Rechtsbijstand. ALS, zoals Moszkowicz beweert Terpstra al in oktober mondeling volmacht zou hebben gegeven, waarom heeft hij dan niet ook direct een toevoeging voor haar aangevraagd? En als ónze aanwijzingen kloppen is er na 9 december 2013 ook gewoonweg geen mogelijkheid voor Moszkowicz meer geweest om die toevoeging aan te vragen. Opnieuw dient de vraag zich dan aan namens wie hij dan wél optrad en wie zich dan garant heeft gesteld voor de advocaats- en proceskosten van mevr. Terpstra. Dankbaar c.s. gaan er van uit dat de Deken daar onderzoek naar zal kunnen en willen doen omdat het geheel in lijn is met al hun andere bevindingen (dat het niet Terpstra is geweest die deze procedure aanhangig heeft gemaakt). Als hierboven dus al niet sprake is van valsheid in geschrifte, dan toch zeker van een zeer onzorgvuldige administratie en van gebrek aan alle bewijs van zijn verregaande en destructieve handelen, zogenaamd in opdracht van mevr. Terpstra.
10. Wellicht ten overvloede zij nog gemeld dat Terpstra op 21 december 2013 aan Moszkowicz de (dus geheel overbodige) volmacht verleende om de drie bij naam genoemde websites (Vuur.01, Verontruste vaders en Nieuwsbreker) in rechte te betrekken vanwege hun publicatie van het dagboek van Terpstra waarin nadrukkelijk de site van Micha Kat (Klokkenluideronline.is) ontbreekt. Dat, nadat bekend was geworden dat juist Micha Kat het dagboek onder tal van websites (inclusief op zijn eigen website) had verspreid en dat hij er bovendien prat op ging dat Moszkowicz hem immers toch niet in rechte kon betrekken vanwege zijn aangifte wegens doodslag (bijlagen 12 en 13). En dat, nadat Moszkowicz met Micha Kat op 6 december 2013 ten kantore van uw Deken nu net een convenant had gesloten in ruil voor de intrekking van een tuchtklacht en een aangifte wegens poging tot doodslag tegen kwijting van minimaal € 100.000,= aan dwangsommen en alle overige proceskosten. En, als wij goed zijn geïnformeerd, op de voorwaarde dat het convenant zelfs zou worden ontbonden als justitie alsnog over zou gaan tot vervolging van Moszkowicz. De volmacht van 21 december 2013 moet dus door Moszkowicz aan mevr. Terpstra via de ‘familie Vaatstra’ zijn gesouffleerd om juist de site van Micha Kat buiten schot te kunnen laten in het belang van Moszkowicz zelf en tegen het belang in van zijn cliënte Terpstra. Dit temeer omdat het overleg met - en het convenant tussen - Micha Kat en Moszkowicz alleen al daarom klachtwaardig was omdat in het overleg bij de Deken met geen woord is gesproken over het ‘dagboek’ van zijn cliënte Terpstra dat toen al een maand op de site van Kat stond. En dat ook al in de media was genoemd. 11. In zijn e-mail aan mevr. Dalhuysen van ‘1 maart 2013’ verzekert Moszkowicz dat hij namens Terpstra, in de strafzaak tegen Jasper Steringa, zowel materiële als immateriële schade zal vorderen: “Hierbij zal de meest actuele nationale en internationale jurisprudentie worden aangewend”. De strafrechter wees echter, geheel in lijn met onze eigen voorspellingen, alle eisen van de Vaatstra’s en van Terpstra af vanwege de ondeugdelijke onderbouwing. Daarnaast stelt Moszkowicz in zijn reactie van 6 januari jl. aan Dalhuysen: “Indien de vordering door de strafrechter te complex wordt beschouwd of deze vordering om een andere reden niet-ontvankelijk verklaart, dan zal ik namens mevrouw Vaatstra de zaak aan de civiele rechter voorleggen”. Het is een feit van algemene bekendheid (zeker binnen de advocatuur en bij Slachtofferhulp) dat de strafrechter slechts eenvoudige - en zeer gedegen onderbouwde - schade-eisen toekent om een onnodige belasting van de strafrechtprocedure te voorkomen. Waarbij de jurisprudentie alleen ziet op ‘shockschade’ in aangetoonde, immateriële schade en waarbij nabestaanden in bijna alle andere gevallen het nakijken hebben. Bij zijn advisering heeft Moszkowicz dus niet alleen de betrokken gezinsleden en Terpstra misleid door verloren schadeclaims van in totaal € 80.000,= bij de strafrechter maar bovendien heeft ook mevr. Dalhuysen daar niet op toegezien vanuit haar ervaring en professie bij Slachtofferhulp. Onnodig nog te melden dat een (individuele) schadeclaim op Jasper Steringa (immers beloofd door Mosczkowicz) ook sterk uitnodigend moet hebben gewerkt op de gezinsleden van Terpstra. En heeft Mosczkowicz al in een zeer vroeg stadium voorgesorteerd op nadere inkomsten en extra reclame via een civiele procedure in de wetenschap dat het bij de strafrechter onhaalbaar was.
Uit de door ons getoonde tijdlijn en verklaringen zal blijken dat Maaike Terpstra in die gewraakte periode (februari/maart 2013) helemaal niet kan hebben geklaagd over ‘belagen’ door Dankbaar c.s., laat staan dat zij om een contactverbod, vexatoire dwangsommen tot € 200.000,= of zelfs een idiote vergoeding van € 50.000,= wegens immateriële schade zou hebben bedongen. Anderzijds kunnen wij wél aantonen dat zowel Bauke Vaatstra als zijn kinderen zich in die periode zeer agressief hebben gedragen tegenover Terpstra zelf, zowel als tegenover Dankbaar c.s. Kortom, Moszkowicz had, als hij werkelijk persoonlijk contact had gehad met Terpstra, kunnen voorzien én begrijpen dat de belangen van de ‘familie Vaatstra’ absoluut niet parallel liepen met de belangen van Terpstra. En dat zijn eigen belangen al helemaal niet strookten met een volmacht van Terpstra om iedereen, die haar dagboek publiceerde of er zelfs maar naar doorlinkte, in rechte te betrekken. Daarnaast heeft hij zich bediend van aperte en aangetoonde leugens om zijn verhaal kracht bij te zetten bij rechter en media om Dankbaar c.s. in een kwaad daglicht te stellen. Bewijsaanbod. Wij tonen een aantal verklaringen, artikelen, mailtjes en telefoontjes waarin duidelijk wordt dat er zeer goede contacten waren met mevr. Terpstra en dat Dankbaar c.s. vooral in haar naam handelden tot Jasper Steringa in november 2012 werd aangehouden. En totdat mevr. Terpstra in september 2012 door haar eigen kinderen onder grote druk werd gezet om met ons te ‘kappen’. Dit wordt door Moszkowicz zelfs niet ontkend, noch door de media, noch door “de familie” zelf. Sterker, Bauke en de kinderen Vaatstra stonden en staan op het standpunt dat Dankbaar c.s. mevr. Terpstra zouden hebben gehersenspoeld zonder dat dit tussen hen en Terpstra ooit een issue was. Daarnaast verklaart Terpstra o.a. zelf “dat het Kort Geding voor haar allemaal niet had gehoeven” en “ik heb het mijn kinderen moeten beloven” en “alles gaat buiten mij om, dat hebben Bauke en de kinderen geregeld”. Bijlage 14. Artikel in Nieuwsblad van Noord uit mei 2010 waarin Bauke Vaatstra en Maaike Terpstra nog op laten tekenen: “Alles is één grote leugen”. Bijlage 15. Mailtje afkomstig van de computer van Terpstra welke volgens haarzelf door haar dochter Ineke is verstuurd: “voor de laaste keer LAAT ME MET RUST, ik wil NOOIT geen contakt meer met jou en je bende incl Klaske”
Bijlage 16. Artikel van Noordoost Friesland over de kinderen Vaatstra in een optreden voor Omrop Fryslân: “Wij hebben deze mensen gevraagd om op te houden. Het is te gek voor woorden”. Duidend op hun eigen onvermogen om weerwoord te bieden tegen hun eigen moeder en háár verhaal. Bijlage 17. Uit de Libelle van 26 november 2012: artikel waarin Terpstra zelfs de titel noemt van het door haar bedachte boek over haar ‘dagboek’: “De naam weet ik al, de moord die niet opgelost mocht worden”. Bijlage 18. E-mail van de heer Frides Lameris van de site “Verontruste vaders” van 2 november 2013 waarin hij de mening en houding van Terpstra beschrijft tegenover Moszkowicz: “Zij wist [ook niet na twee gesprekken met haar, AV] niet af van de mail die u mij had gezonden. Ze verklaarde mij wellicht (formeel) verantwoordelijk te zijn voor uw handelingen als advocaat, maar verder gaat alles buiten haar om. (…) Scheer u weg…”. Merk op dat hier de sommatie van Moszkowicz uit november 2013 aan Lameris ook al vooraf gaat aan de uiteindelijke volmacht van Terpstra tegen Lameris van 21 december 2013 van de website ‘Verontruste
vaders’. Is hier sprake van een dubbele volmacht, van een overbodige volmacht en/of van een bewuste poging tot misleiding van Terpstra? En moest mevr. Terpstra - achteraf - in december 2013 nóg een keer volmacht verlenen om Lameris te vervolgen terwijl zij die volmacht al in oktober zou hebben gegeven?: “Dit om in het algemeen het auteursrecht te handhaven op mijn dagboek. Dit geldt niet alleen tegen W. Dankbaar maar tegen iedereen die het wil publiceren en gepubliceerd heeft”. Het vraagt nu, ook van de Deken, enige verbeeldingskracht hoe Moszkowicz de zaak achteraf belazerde…
Bijlage 18a. Brief van Frides Lameris aan de Kort Gedingrechter over hetzelfde onderwerp: https://rechtiskrom.wordpress.com/2014/01/31/4727/ “2) Mij is tevens bekend dat de journalist Micha Kat tezamen met deken Böhmer op 6 december 2013 een soort convenant heeft gesloten met Yehudi Moszckowicz naar annleiding van zijn eigen tuchtklacht tegen de hr. Moszkowicz Jr. Als de heer Moskowicz nu dan besloten heeft om deze journalist die uitvoerig over dit dagboek heeft gepubliceerd en de volledige tekst ervan online heeft staan op zijn website www.klokkenluideronline.is NIET te dagvaarden, dan lijkt het er op dat opnieuw de regel van rechtsgelijkheid graverend wordt ondergraven”. Zie v.w.b. zijn gelijk hierna bijlage 18b.: Bijlage 18b. http://www.klokkenluideronline.is/2013/11/zaak-vaatstra-als-ultiem-scheidsgericht/ “Nadat er duidelijke afspraken lagen met de ‘hele groep’ de dagboeken van Maaike te publiceren en Niburu nota bene voorgaf het voortouw te willen nemen, probeerde deze website op het moment supreme een conflict te creeeren out of thin air binnen de groep en bleek de hoofdredactie opeens niet meer van zins de dagboeken te publiceren”.
Bijlage 19. Mailtje van mevr. G. van der Veen van 9 december 2013: “dat Maaike nergens van wist, ook niet dat zij 50.000 euro van Wim Dankbaar eiste”. Door Dankbaar c.s. ingebracht in de Kort Geding-procedure tegen het boek ‘Het verboden dagboek van Maaike Vaatstra’. Waarop zoon Freddy op de zitting van 11 december het handgeschreven briefje aan Moszkowicz overhandigde. Bijlagen 20 en 21. Artikel in het Haarlems Dagblad van 4 januari 2013 over Bauke Vaatstra (“Het is allemaal te gek voor woorden. Ik heb met de zaaksofficier overlegd of we die vieze leugenaar aan kunnen pakken, maar dat ligt moeilijk”). En in zijn interview aan Nanko Kiel (“Hij drijft mij en mijn kinderen tot waanzin. Heeft mijn ex-vrouw Maaike gehersenspoeld met zijn complottheorieën”). Let wel, ook hier wordt gesproken óver mevr. Terpstra, niet mét mevr. Terpstra. En nog geen twee maanden nadat zij door haar ex zelfs in het Haarlems Dagblad ervan was beticht gehersenspoeld te zijn door Dankbaar c.s.. Nee, desondanks zou Terpstra in maart 2013 aan Moszkowicz, via Dalhuysen, vragen om bijstand vanwege ‘stalking’ door Dankbaar c.s. en om een immateriële schadevergoeding. Bijlage 22. Email van de heer J.H. Mauritz (co-auteur van het gewraakte boek) aan Moszkowicz van begin februari 2014, vragend om opheldering en wederhoor over zijn convenant met Micha Kat en diens vrijwaring van vervolging door Moszkowicz in strijd met zijn beweerde mandaat van Terpstra.
“Mij is bekend dat de heer Micha Kat door u niet in rechte is betrokken (en ook niet zal worden) voor het plegen van dezelfde overtreding als Lameris wordt voorgeworpen. Immers, het dagboek van Maaike (haar schrijfsels) is eveneens geplaatst op de site van Kat, KlokkenluiderOnLine.is. Ons is ook via twee betrouwbare bronnen bekend geworden dat u Kat niet in rechte zult en niet kunt betrekken omdat er tussen u en hem een convenant is gesloten als gevolg waarvan u Kat – als gezegd – niet in rechte KUNT betrekken. Het bestaan van bedoelde vaststellingsovereenkomst is inmiddels een publiek geheim. Bent u het met ons eens dat u in dier voege de belangen van uw cliënt Terpstra schaadt?” De e-mail, waar Moszkowicz overigens ook al niet op reageerde. Ten bewijze daarvan het convenant:
Mogelijk ten overvloede zij nog gemeld dat Moszkowicz zowel tegenover de rechter als tegenover de Deken heeft ontkend dat hij over wetenschap beschikte over publicaties van Micha Kat op internet over het dagboek van mevr. Terpstra. Nu hij blijkbaar nadrukkelijk is geconfronteerd met zeer specifieke feiten over die publicaties (Lameris, Klokkenluideronline.is en door Mauritz) probeert hij zich nu alsnog te verschonen door zich te verschuilen achter de (on)haalbaarheid van vervolging van Micha Kat.
Bijlage 23. Verklaring van mevr. Klaske Ferwerda die mevr. Terpstra jarenlang heeft gesteund en begeleid naar de dag ‘Tegen Zinloos Geweld’ en tegenover ons als haar woordvoerster optrad: “Maaike heeft mij nooit verboden om haar dagboek met anderen te delen, ook niet na oktober 2012”. (…) En: ‘Maaike heeft ook een keer tegen mij gezegd op een gegeven moment, “Klaske wij houden er mee op wij gaan er aan kapot en ook jij moet om jouw gezin denken en aan jezelf… Wij hebben genoeg gedaan en laat die mannen (Wim en André, AV) het nu maar verder doen’. Bijlage 24. Verklaring van de heer J.H. Mauritz over zijn bezoek aan Terpstra: “Maar van mij had dat kort geding niet gehoeven omdat Wim beloofd had dat hij prive-zaken weg zou laten en ik later ook had begrepen dat jullie helemaal niet van plan ware het dagboek een-op-een over te nemen. Maar, nogmaals, ik wist van niets”. Bijlage 25. Recent e-mailtje van Friese schrijfster aan mij (AV), mevr. Van der Veer, die herhaalde keren contact heeft gehad met mevr. Terpstra: “Ze is er ook nog steeds mee bezig, gelooft de toestand zoals in het boek beschreven en heeft vooralsnog geen rust. Bauke verafschuwt ze en met claims over geld heeft ze niks te maken. Dat regelen Bauke en de kinderen voor haar, zonder dat ze daar besef van heeft, het gaat allemaal buiten haar om”. Bijlage 26. Verklaring van ondergetekende (AV) waarvan de inhoud voor zich spreekt. Uit voorgaande mag de conclusie mag worden getrokken dat het de ‘familie Vaatstra’ (lees Bauke en zijn kinderen) is geweest die niet alleen (financieel en emotioneel) belang had in deze casus
maar bovendien ook alle initiatieven heeft ondernomen om Terpstra ‘wilsonbekwaam’ te maken onder emotionele chantage. Nergens wordt de mening van Terpstra zélf gevraagd of gebezigd, anders dan in ónze bovenstaande verklaringen. Zelfs als mevr. Terpstra daadwerkelijk wilsonbekwaam zou zijn, ontbeert het de ‘familie Vaatstra’ en Moszkowicz aan elk bewijs daarvan. En, in dát geval had Terpstra immers ook nooit zelfstandig kunnen en mogen procederen. Onze belangen. Zo al niet in het algemeen belang (zie hieronder) is het evident dat wij als klagers wel degelijk persoonlijk en direct belang hebben in deze. Niet alleen financieel, maar zeker ook emotioneel vanwege de bewuste pogingen tot karaktermoord door Moszkowicz in november 2013 en in de latere procedures. Dankbaar c.s. hebben een boek gepubliceerd over de waarheid die mevr. Terpstra hen in al die jaren mondeling zowel als schriftelijk heeft aangereikt/gedeeld en die Terpstra en wij bewezen achten, waaruit het financiële belang alleen al blijkt. Dat Dankbaar volgens Moszkowicz geen belanghebbende zou zijn, is eigenlijk te gek om serieus op in te gaan. Dankbaar is nota bene een directe procespartij in de (onrechtmatige) procedures en vorderingen. Dankbaar, die bovendien rechtstreeks benadeeld en geschaad is, materiëel en immateriëel, door het handelen en de aperte leugens van Moszkowicz en de personen (de familie Vaatstra) die hij werkelijk vertegenwoordigde. Wij, als groep, hebben ons bovendien jarenlang kosteloos ingezet voor die waarheid waarvoor Bauke Vaatstra in 2012 zelfs de Machiavelliprijs ontving en waarover Terpstra zich in al die jaren nu juist beklaagde dat zij nooit was gehoord terwijl haar (ex)man de media opzocht. En waar Terpstra haar waardering telkens uitsprak dat er gelukkig ook enkele mensen waren die haar wél aan wilden horen. Daarnaast behelst de beroepsuitoefening als advocaat ook het algemeen of maatschappelijk belang: http://www.advocaten.nl/gedragsregels-1992-advocatuur/: “Bij die goede rechtsbedeling zijn niet alleen de belangen van de cliënt betrokken, doch ook het openbaar belang. Een goede beroepsuitoefening is een openbaar belang. Bij de voorbereiding van de wijziging der Advocatenwet in 1984 is dat uitdrukkelijk bevestigd. Hiermee correspondeert, dat de advocaat van de hem toegekende positie en voorrechten op de juiste wijze gebruik maakt, niet alleen, en zelfs niet in de eerste plaats, omdat die positie en die voorrechten door een onjuist gebruik in gevaar kunnen worden gebracht, doch omdat die een maatschappelijke opdracht vertegenwoordigen.” Moszkowicz heeft alleen al in zijn beroepsuitoefening in deze het algemeen belang, de belangen van zijn cliënte en onze belangen geschaad door de pers, de rechter en de Deken te voorzien van aperte leugens en Dankbaar c.s. daarmee financiële en emotionele schade berokkend. Alleen al daarom vragen wij de Deken ambtshalve op te treden tegen Moszkowicz. Smeercampagne. Sinds september/oktober 2012 maar vooral ook in november 2013 zijn Dankbaar c.s. bovendien onderwerp geweest van grote hoon, spot en onterechte beschuldigingen door het gezin Vaatstra, in letterlijk alle media, geëntameerd en aangestuurd door Moszkowicz persoonlijk en door “de familie Vaatstra” die hij zei te vertegenwoordigen. Terpstra zelf is wars van alle publiciteit. Dankbaar c.s. werden door Moszkowicz - ‘in de naam van Terpstra’ - ruim een jaar lang door haar kinderen en ex-man bedreigd, weggezet als ‘complotgekkies’, als ordinaire kapers en dieven van het dagboek van Terpstra, als vieze leugenaars die in een kliniek opgenomen moesten worden in een
dwangbuis en dat zij dat dagboek zelfs op onrechtmatige wijze zouden hebben verkregen en verspreid. Een van de vele voorbeelden: http://www.ad.nl/ad/nl/11826/Moordzaak-MarianneVaatstra/article/detail/3539909/2013/11/06/Moeder-Marianne-Vaatstra-Ik-wil-mijn-dagboekterug.dhtml: Citaat uit het Algemeen Dagblad van 6 november 2013: “Dagboek van moeder doorgespeeld aan activist Dankbaar Zij had het veertig pagina's tellende epistel, waarin ze in haar wanhoop wat vraagtekens zette bij het politie-onderzoek, kort uitgeleend aan een vriendin. Die gaf het uiterst persoonlijke schrijven door aan activist Dankbaar. Hij wil het in december als Het verboden dagboek op de markt brengen. Passages uit het dagboek zijn al uitgelekt en verschenen op diverse complotsites. Met voorgaande hebben wij reeds afdoende aangetoond dat hier sprake is van leugens. Merk ook op dat de publicerende sites niet bij naam worden genoemd en dat zelfs niet wordt gemeld dat het complete dagboek van Terpstra al sinds 3 november 2013 én zelfs daarvoor al op diverse websites zijn overgenomen, maar dat slechts wordt gesproken over ‘passages’ van het dagboek. En, dat Moszkowicz daar toen dus ook al ruimschoots van op de hoogte was. Ten bewijze daarvan wordt door Dankbaar c.s. nog eens extra gewezen op de sommatie van Moszkowicz aan de heer Lameris van de site ‘Verontruste vaders’ van eind oktober gezien diens reactie van 2 november 2013 (bijlage 18): “Ik heb zojuist voor de tweede keer uitvoerig met Maaike Terpstra gesproken. De eerste keer (op mijn initiatief) was gisterochtend om ca 10.30 u. Zij wist niet af van de mail die u mij had gezonden. Ze verklaarde mij wellicht (formeel) verantwoordelijk te zijn voor uw handelingen als advocaat, maar verder gaat alles buiten haar om”). En ook nu valt op dat Moszkowicz aan Lameris al eind oktober 2013 heeft gesommeerd om het complete dagboek van Terpstra van zijn site te verwijderen, hetgeen Lameris weigerde op goede gronden en wat later blijkbaar ook met Lameris in der minne is geschikt. Niet alleen de dwangsommen maar ook de proceskosten. En ook nu valt op dat Moszkowicz dus een volledig overbodige volmacht door Terpstra heeft laten schrijven op de datum van 21 december 2013 (bijlage 9) omdat hij immers “al in oktober een mondelinge volmacht had gekregen” van mevr. Terpstra. En, omdat hij Lameris daar ook al in oktober op had aangesproken. Wellicht ten overvloede valt nu ook op dat de publicaties van het complete dagboek van Terpstra rond 3 november 2013 met opzet buiten de media is gehouden en dat de ‘overtreders’ niet alleen niet zijn vervolgd maar dat met anderen zelfs is geschikt. Verder in het citaat van het AD: De moeder van Marianne heeft naar eigen zeggen veel spijt dat ze het dagboek uit handen heeft gegeven en schakelde onlangs advocaat Yehudi Moszkowicz in om publicatie te verbieden. Moszkowicz begint een kort geding als Dankbaar doorzet. Tevens eiste hij vorige week alle kopieën op van het dagboek. Volgens de advocaat is er nooit toestemming gegeven voor publicatie. Hij vraagt Dankbaar dringend de zaak te laten rusten: 'De familie had gehoopt dat het na de rechtszaak klaar zou zijn. Afsluiting en rust. Het is diep treurig dat de hele familie er nu opnieuw mee bezig is.'
Bovenstaande artikel in het AD is nog het meest vriendelijke van alle. Hoewel Dankbaar de beschuldigingen (‘kapen’ van - en het voornemen het dagboek integraal te publiceren -, bijlage 27) al op 30 oktober 2013 stellig ontkende en co-auteur Mauritz ook nog op 5 november 2013 reageerde aan Moszkowicz op die valse aantijgingen en zij de MSM bij herhaling verzochten om wederhoor, werd het bericht al op 6 november 2013 breed in alle media gebracht, met leugens en al (zie verder). Nergens wordt mevr. Terpstra in de media rechtstreeks geciteerd maar telkens was het Moszkowicz die namens haar zou spreken met als uiteindelijke eis een verbod op het nog te verschijnen boek, grote dwangsommen tot een maximum van € 200.000,=, een schadeclaim van € 50.000,= vanwege immateriële schade en zelfs een verzoek om een contact- en straatverbod voor Dankbaar c.s. Vergelijk dit even met de opmerking van mevr. Terpstra tegenover getuige Mauritz: “Maar van mij had dat kort geding niet gehoeven omdat Wim beloofd had dat hij prive-zaken weg zou laten en ik later ook had begrepen dat jullie helemaal niet van plan waren het dagboek een-op-een over te nemen. Maar, nogmaals, ik wist van niets”. Op verzoek van Dankbaar c.s. is Moszkowicz bovendien bij e-mail van 30 oktober, 5 november en 10 december 2013 dringend verzocht om enig bewijs dat hij daadwerkelijk volmacht had van Terpstra omdat zij daarover heel andere berichten hadden, en zelfs dat er sterke aanwijzingen waren dat hij Bauke Vaatstra als opdrachtgever had. Waarop Moszkowicz niet wenste te reageren. En pas op de zitting van 11 december 2013 toonde Moszkowicz het ongedateerde ‘oktoberbriefje’ dat hem door haar zoon Freddy op diezelfde dag was aangereikt. Dit o.a. naar aanleiding van het in productie 14, enkele dagen daarvoor, aangereikte e-mailtje van mevr. Gea van der Veen (bijlage 19) waarin zij meldde dat Terpstra nergens van wist. Inmiddels waren Dankbaar c.s. ook op de hoogte van de verklaringen van mevr. Klaske Ferwerda en van het e-mailtje van Frides Lameris aan Moszkowicz van 2 november 2013: “Ze verklaarde mij wellicht (formeel) verantwoordelijk te zijn voor uw handelingen als advocaat, maar verder gaat alles buiten haar om”. Veelbetekenend is nu ook dat niet Terpstra zelf, maar haar zoon Freddy Vaatstra" als haar vertegenwoordiger" op alle zittingen sinds 11 december 2013 aanwezig was. Is Maaike Terpstra inderdaad monddood gemaakt? Onder de zoektermen ‘dagboek’ en ‘vaatstra’ hebben wij zo’n 25.000 hits gevonden en onder de zoeknamen ‘dagboek Vaatstra’ en ‘dankbaar’ zo’n 40.000 hits, maar nergens wordt Terpstra zélf geciteerd, anders dan door Dankbaar c.s., om verantwoording af te leggen op die valse aantijgingen. En nergens wordt melding gemaakt van het feit dat de auteurs helemaal niet eens van plan waren om het dagboek zelf te citeren, anders dan weer door Dankbaar c.s. zélf op internet. Een kleine compilatie uit de media: http://nos.nl/artikel/571624-man-wil-dagboek-vaatstra-uitgeven.html (6 november 2013) http://www.telegraaf.nl/binnenland/22033821/__Dagboek_moeder_Vaatstra__.html (6 november) http://www.ad.nl/ad/nl/11826/Moordzaak-MarianneVaatstra/article/detail/3539909/2013/11/06/Moeder-Marianne-Vaatstra-Ik-wil-mijndagboek-terug.dhtm (6 november) http://www.nd.nl/artikelen/2013/november/06/-complotdenker-kaapt-dagboekmoeder-vaatstra (6 november)
http://www.volkskrant.nl/dossier-moordzaak-marianne-vaatstra-1/publicisten-kapendagboek-moeder-vaatstra~a3539916/ (6 november) http://www.rtlnieuws.nl/editienl/complottheorie-over-dagboek-moeder-vaatstra/ (6 november) http://www.parool.nl/parool/nl/224/BINNENLAND/article/detail/3539916/2013/11/06/ Publicisten-kapen-dagboek-moeder-Vaatstra.dhtml (6 november) http://www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3539916/2013/11/06/Publicis ten-kapen-dagboek-moeder-Vaatstra.dhtml (6 november)
En verder in alle Dagbladen van het Noorden (NDC), ook al op 6 november 2013, maar zonder de tekst integraal op internet te durven plaatsen. Alle bij de NDC aangesloten kranten plaatsten op 6 november hetzelfde bericht en meldden de rest in hun papieren versie: http://tinyurl.com/lpv3vov Gemene deler: in alle publicaties hierboven werd mevr. Terpstra geen enkele keer zélf geciteerd maar werd Moszkowicz opgevoerd als haar raadsman en ‘spreekbuis’. Hetgeen moet worden gezien als bewuste karaktermoord door 'de familie Vaatstra' met Moszkowicz als woordvoerder en niet in het belang van Terpstra zelf. Sterker, Dankbaar schreef op 30 oktober ’13 nog aan Moszkowicz o.a.: “In het boek ‘Het verboden dagboek van Maaike Vaatstra’ beperken wij ons middels aanhaling van strofen zoals deze in het dagboek voorkomen, echter welke door Mevrouw Terpstra in eerdere stadia aan ons ook mondeling zijn medegedeeld. In die zin: wij quoteren uw cliënt en komen per strofe tot onze analyses in samenhang met hetgeen op meer dan 500 pagina’s wordt gedebiteerd. Voor uw informatie, het oorspronkelijke dagboek van uw cliënt telt nauwelijks 40 A4-jes”. En: “U stelt in uw schrijven dat het mevrouw M. Terpstra, voorheen Vaatstra, is geweest die zich tot u heeft gewend met het verzoek haar belangen te behartigen in opgemelde zaak. Kunt u ons in het bezit stellen van een kopie van een schriftelijke machtiging daartoe? Wij vragen u dit ook in het kader van hoor en wederhoor omdat wij er op dit moment van uit gaan dat hier andermaal sprake is van emotionele chantage van mevrouw Terpstra door haar ex-man en haar eigen kinderen. Immers ook dat gegeven/bewijs hebben wij zowel schriftelijk als op band voor handen”. Onnodig te vermelden dat Moszkowicz ook hier nooit heeft gereageerd op de vraag om opheldering, noch op de vraag om wederhoor. Laat staan op de herhaalde ontkenning dat Dankbaar c.s. überhaupt van plan waren om het ‘dagboek’ van Terpstra integraal te publiceren. In plaats daarvan zette Moszkowicz (lees de ‘familie Vaatstra’) het Kort Geding zelfs door en richtte hij zich tot de gezamenlijke media met allerlei, reeds aangetoonde, leugens over Dankbaar c.s. De heer Mauritz in zijn verklaring (bijlage 24): Ze [Terpstra] liet me letterlijk weten: “Ik begreep later pas dat het moest gaan over een verbod op het boek en een verbod om mijn dagboek rechtstreeks over te nemen. Met dat laatste was ik het overigens wel eens omdat het teveel verdere ellende binnen het gezin zou geven. Maar van mij had dat kort geding niet gehoeven omdat Wim beloofd had dat hij prive-zaken weg zou laten en ik later ook had begrepen dat jullie helemaal niet van
plan waren het dagboek een-op-een over te nemen. Maar, nogmaals, ik wist van niets”. Dat hebben de kinderen en Bauke zonder mij in gang gezet”. Merk op dat Terpstra hier spreekt van voorafgaande toestemming aan Dankbaar c.s. (omdat Wim beloofd had dat hij prive-zaken weg zou laten) en ook tegenover niemand meldt dat zij zélf contact heeft gezocht met Moszkowicz via Dalhuysen. Uit voorgaande wordt pijnlijk duidelijk dat Moszkowicz dus niet alleen niet beschikte over een volmacht van zijn cliënte Terpstra maar dat hij, gezien de emailwisseling met mevr. Dalhuysen en de ongedateerde machtiging van ‘’oktober 2013” van Terpstra zelfs heeft getracht om dat achteraf door antedatering alsnog en valselijk te herstellen bij de rechter en bij de Deken. Het woord ‘katvanger’ dringt zich nu ook hier op. Bovendien wordt uit voorgaande duidelijk dat Dankbaar c.s. - alléén door de familie Vaatstra en niet door Terpstra - ten onrechte zijn beschuldigd van diefstal, ‘stalking’ en belaging van Terpstra en dat dit door Moszkowicz breed is uitverkocht in de media ter meerdere eer en glorie van Moszkowicz zelf en ter beschadiging van Dankbaar c.s. In de zijlijn kunnen ten aanzien van het ongedateerde, kennelijk in de haast en onder dwang handgeschreven 'mandaat'briefje, dat tijdens de KG zitting van 11 december 2013 door Moszkowicz werd geproduceerd nog een aantal opmerkelijke kanttekeningen worden geplaatst: - Kennelijk heeft Moszkowicz niet meer de tijd gehad om Terpstra een keurige, gebruikelijke opdrachtbevestiging te sturen op zijn eigen briefpapier met het verzoek deze getekend aan zijn kantoor te retourneren. Dit duidt erop dat hij zoon Freddy op 10 december 2013 heeft geïnstrueerd om zijn moeder te elfder ure nog een mandaat te laten schrijven om ter zitting de rechter te overtuigen dat hij wel degelijk een mandaat had. Dit was immers bij herhaling in twijfel getrokken door Dankbaar c.s. Zo ook was het op dat moment al te laat om een toevoeging aan te vragen. - Het tweede, handgeschreven 'mandaat'briefje, gedateerd 21 december 2013, sluit af met de zin "Voor eventuele vragen tel nr. 0511-xxxxxxx". Oftewel het huidige telefoonnummer van Terpstra. Dit is hoogst opmerkelijk omdat Moszkowicz ter zitting een uitvoerig pleidooi heeft gehouden dat mevr. Terpstra haar nummer heeft moeten wijzigen (al dan niet op instigatie van haar familie) naar een nieuw geheim nummer opdat zij niet meer door Dankbaar c.s. gebeld zou kunnen worden. En nu geeft Moszkowicz dat nieuwe geheime nummer van zijn cliënte zelf prijs in een stuk aan Dankbaar c.s.? Als dit geen voorbeeld is van een brevet van onvermogen, dan weten wij het ook niet meer. - Ten tweede is het de vraag waarom Terpstra haar telefoonnummer in december 2013 überhaupt aan Moszkowicz zou moeten melden "voor eventuele vragen". Dat nummer zou immers sinds maart 2013 allang bekend moeten zijn bij Moszkowicz als hij immers de waarheid spreekt dat hij veelvuldig en direct (telefonisch) contact heeft gehad met mevr. Terpstra. - Uit de dagvaarding voor het Kort Geding in december 2013 blijkt dat er zelfs geen toevoeging bij de Raad voor de Rechtsbijstand is aangevraagd op naam van mevr. Terpstra zodat opnieuw niet kan worden volgehouden dat mevr. Terpstra initiatiefneemster van deze procedure was. De vraag dient zich dan ook aan of een advocaat de rechter mag misleiden op basis van leugens, ondersteund door een grootschalige, door hem geëntameerde leugen- en smeercampagne via de media. En dat alles zonder kennis bij zijn cliënte die hij immers zegt te vertegenwoordigen. Ook over dit overleg met cliënte Terpstra zwijgt Moszkowicz in alle talen.
Wellicht ten overvloede, de belangen van mevr. Terpstra en haar kinderen waren tegengesteld in het onderzoek naar de moord op Marianne. Waar Maaike met een aantal personen druk bezig was te bewijzen dat het onderzoek van Justitie niet deugde, werden de kinderen Vaatstra en mevr. Terpstra (onder emotionele druk) door Moszkowicz misleid met een overdreven schadeclaim (een worst) van € 80.000,= op Jasper Steringa terwijl elke advocaat weet, of behoort te weten, dat de strafrechter een dergelijke schadeclaim nooit zal toewijzen zonder een zeer gedegen (medische of psychiatrische) onderbouwing. Om de schadeclaims van Bauke en de kinderen Vaatstra ‘veilig te stellen’ moest een boek over een geheel andere waarheid, van en over hun ex en hun eigen moeder, dus coûte que coûte worden tegengehouden. Conflicten. Vóór september 2012 (het grootschalig DNA-onderzoek in de zaak Vaatstra) is er nimmer contact geweest tussen Dankbaar c.s. en de kinderen Vaatstra en slechts een zeer summier contact met hun vader Bauke Vaatstra. Het eerste contact van ondergetekende (AV) met Moszkowicz dateert van september 2012 waarin hij mij sommeerde een diffamerend bericht, van mij over hem, van internet te verwijderen. De uitleg daarvan bevindt zich bij de bijlagen (bijlage 29). Moszkowicz bewees daarmee dat hij internet regelmatig afstroopte om zijn naam omhoog te stuwen op Google en dat hij het waarheidsgehalte daarbij wenste te vergeten. Vrijwel gelijktijdig nam een dochter van mevr. Terpstra haar computer over en startte een haatmailactie naar ons in haar naam (bijlagen 4 en 23). Onze e-mailadressen werden door haar dochter uit haar computer gewist en er werd een nieuw telefoonnummer voor haar aangevraagd. Eén van de aantijgingen van haar dochters was dat wij hun moeder hadden gehersenspoeld en dat de ‘familie’ nu eindelijk eens rust wenste. Later, op 4 januari 2013 werd diezelfde aantijging door Bauke Vaatstra nog eens herhaald in het Haarlems Dagblad en bij Nanko Kiel (bijlagen 20 en 21). Let wel, de overname van de computer van mevr. Terpstra door haar dochter en diens haatmailtje gebeurde nog in dezelfde maand dat Klaske Ferwerda voor de zieke Terpstra in de plaats naar de ‘dag tegen zinloos geweld’ in Den Haag was geweest en met haar goedkeuring zelfs een speech had gehouden op basis van haar eigen dagboek. O.a. ten overstaan van Staatssecretaris van V&J Fred Teeven. Het is dus goed beschouwd te gek voor woorden dat Dankbaar c.s. "kapers" van een dagboek worden genoemd door mensen die nota bene de computer én de identiteit van hun eigen moeder kapen onder vergaande emotionele chantage. Ook in september 2012 meldde zich haar zoon (Freddy) telefonisch bij Klaske Ferwerda met de eis dat hij alle documenten, artikelen en dagboeken van Terpstra op kwam halen onder het dreigement dat hij anders de boel even kwam ‘verbouwen’. Auke Ferwerda (echtgenoot) nam daarop contact op met Bauke Vaatstra die het telefoontje van Freddy bevestigde. Daarop hebben Auke en Klaske nog diezelfde avond de documenten aan Terpstra teruggegeven. In januari 2013 belde de schoonzoon (W. van der Veen) nog eens dat hij ook langs kwam. Klaske Ferwerda was dusdanig geschrokken van dit hele gebeuren dat zij haar man verzocht om aanwezig te zijn bij het bezoek van die schoonzoon en zij heeft zich nadien - en om die redenen - onder (dokters)behandeling moeten stellen. Op 26 november 2012 traden de kinderen Vaatstra op voor Omrop Fryslân waarin duidelijk werd gemaakt dat zij geen goed woord over hadden over ons ‘complotters’. Friesland Noord: “Wij hebben deze mensen gevraagd om op te houden. Het is te gek voor woorden”. (bijlage 16). Voor de goede orde, Dankbaar c.s. hadden voordien nog nooit contact gehad met de kinderen Vaatstra, laat staan dat de kinderen Vaatstra hen - onderbouwd - hadden verzocht om op te houden met ‘complotten’.
Op 4 januari 2013 deed Bauke Vaatstra nog een extra duit in het zakje, nota bene in het Haarlems Dagblad, in de wetenschap en met de bedoeling dat Dankbaar in die regio woonde, zie (bijlagen 20 en 21 Haarlems Dagblad en Nanko Kiel) “omdat hij hem wilde treffen in zijn eigen omgeving”. Hoewel Dankbaar slechts had getracht om via e-mail zijn bewijzen aan te bieden van de onschuld van Jasper Steringa aan Bauke, werd hij in het H.D. door Bauke Vaatstra afgeschilderd als “vieze leugenaar”, als “hersenspoeler van zijn ex-vrouw Terpstra” en als ‘stalker’. Citaten: “Het is allemaal om gek van te worden. Ik heb met de zaaksofficier overlegd of we die vieze leugenaar juridisch aan kunnen pakken, maar dat ligt moeilijk.'' (...) "Op het moment dat Dankbaar dat dagboek op Internet publiceert, kunnen we een aanklacht tegen hem indienen". En Bauke Vaatstra over Dankbaar tegenover Nanko Kiel: “Je mag best weten dat ik doodziek van die man wordt. Hij blijft me met de grootst mogelijke onzin bestoken. Tegen beter weten in. Wanneer dringt het eindelijk eens door dat ik niks van hem moet. Dat we rust willen. Hij drijft mij en mijn kinderen tot waanzin. Heeft mijn ex-vrouw Maaike gewoon gehersenspoeld met zijn complottheorieën”. Blijkbaar ‘vergeet’ Bauke Vaatstra hier zijn eigen medewerking aan o.a. het programma “Het zesde zintuig, plaats delict” van RTL4 uit februari 2009 https://www.youtube.com/watch?v=dw9bdJefCg0, zijn talloze medewerkingen aan het programma van Peter R. de Vries en zijn paginagrote artikel uit 2010 (bijlage 14) in het Nieuwsblad van Noord: “Alles is één grote leugen”. Wie is Bauke Vaatstra eigenlijk zelf dat hij de ‘complotters’ achteraf kan betichten van leugens (zelfs ten koste van zijn ex) die hij zelf jarenlang immers heeft aangehangen? Ja, het was zijn dochter maar nee, het was niet zijn moord. Weer later werd dit gevolgd door bedreigingen aan het adres van Dankbaar door de zonen Freddy en Johan Vaatstra. In juni 2014 zelfs gevolgd door een poging tot doodslag van Johan Vaatstra in Oudwoude op de heer J.H. Mauritz (co-auteur) die door het OM zelfs niet is vervolgd ondanks verklaringen van diverse getuigen. (Staat op tape). Hiermee is andermaal aangetoond dat de werkelijke wens om publicatie van het dagboek (en zelfs Dankbaar's boek) te voorkomen en immateriële schade en een contactverbod te eisen, niet van Terpstra zelf maar van Bauke Vaatstra en van zijn kinderen kwam. Verklaringen. Bijgaand treft u o.a. de verklaringen van mevr. Klaske Ferwerda, de heer Hans Mauritz, mevr. Gea van der Veen, Akky van der Veer, van ondergetekende en van Maaike Terpstra zelf. Vooral de laatste uit juni 2012 mag spreekwoordelijk worden genoemd. Terpstra spreekt enkele maanden voor de aanhouding van Jasper Steringa nog haar waardering uit voor de moeite die Dankbaar heeft gedaan om de Kamervragen gesteld te krijgen door Hero Brinkman. Daarnaast heeft zij zelf ook nog contact gehad met Hero Brinkman (bijlage 28) en voorspelt zelfs enige dagen later al dat er onenigheid zal ontstaan tussen haar en haar ‘familie’ omdat Bauke en zijn kinderen plotseling ‘om’ zijn en hun geloof in justitie lijken te hebben hervonden. Enkele dagen later verzoekt zij Dankbaar daarom haar mailtje maar niet te publiceren “omdat ik anders commentaar verwacht uit de familiekring en ik dat er op dat moment niet bij kan hebben”. Op 6 juni 2012: “halo wim
eindelijk kan ik mijn mails lezen op de camping blij dat jullie deze goede dingen doen via hero brinkman .heb nog met hem gebeld en het nodige uitgelegd hij vroeg ook naar Bauke .heb gezegd dat die vanaf het begin met elke wind meewaaide ,maar ik sta, en blijf achter jullie bevindingen staan .de kamervragen zijn duidelijk ,laten ze daar niet onderuitkomen ,het doet allemaal heel veel met mij (despanning) ben al meerdere keren naar de dokter geweest,hoop het vol te kunnen houden ,jammer dat de kinderen en denk ook Bauke weer in de justitie geloven met hun nieuwe theorie ,inderdaad Wim ben ik geschokt door het nieuwe gegeven dat ze met een bekende het weiland ingelopen zou zijn ,wat een afgang voor je kind wat is vermoord, groeten Maaike”. En op 12 juni 2012 schreef Terpstra: “hallo Wim de mail naar jou toe van mij wil je die niet op een webside zetten .krijg dan vast commetaar uit de fam kring .en aangezien ik dat op dit moment er niet bij kan hebben nu dit verzoek vr groeten maaike” Belangenverstrengeling, Klokkenluideronline en het convenant met Micha Kat. O.a. staat er in het convenant, dat begin december 2013 ten kantore van de Utrechtse Deken tussen Micha Kat en Yehudi Moszkowicz is gesloten en op 7 april 2014 (pas) is bekrachtigd, dat dit geldt tenzij justitie alsnog tot vervolging van poging tot doodslag overgaat. Micha Kat werd hierbij dus voortaan buiten schot gelaten in ruil voor de intrekking van een strafaangifte en de tuchtklacht tegen Moszkowicz. Daarbij werd de site Klokkenluideronline.nl aan Kat teruggeven en o.a. een som van € 100.000,= en de proceskosten kwijtgescholden door Moszkowicz. En heeft Moszkowicz een volmacht gesouffleerd om de site van Micha Kat expliciet buiten de procedures te houden. Maar Maaike Terpstra (lees de familie Vaatstra) is daar blijkbaar niet van in kennis gesteld en Moszkowicz heeft zich ook niet als advocaat van Terpstra en/of van de familie teruggetrokken vanwege de (mogelijke schijn van) belangenverstrengeling. Het enkele feit dat het ‘dagboek’ van Terpstra op de site van Kat niet in het overleg bij de Deken is betrokken is o.i. al klachtwaardig. Het is dus evident dat de (onnodige) ‘volmacht’ van mevr. Terpstra van 21 december 2013 moet zijn opgesteld na het convenant met Kat om mist te strooien. Niet om aan te geven welke sites precies moesten worden vervolgd maar, door weglating van de site van Micha Kat, juist om te kunnen verantwoorden dat het Terpstra zélf was die deze opdracht aan Moszkowicz zou hebben verstrekt (en daarmee Klokkenluideronline buiten schot te kunnen laten). Nu is 1+1=2. De poging tot doodslag in de aangifte door Kat c.s. moet dus hebben plaatsgevonden en ook de tuchtklachten van Kat en Lameris zijn blijkbaar gestoeld op waarheid, anders zou Mosckowicz o.a. deze aangifte en hun klachten niet met Lameris en Kat bij uw Deken hebben geschikt tegen kwijting van o.a. grote sommen geld. Uit de Kort Geding- en de latere procedures tegen Dankbaar c.s. uit 2014 van Moszkowicz:
Het is opnieuw evident dat de Nederlandse rechter wel degelijk op kan treden bij de overtreding van elk gebod tegen een persoon in Nederland én met een internetsite gericht op Nederland. Micha Kat woonde in december 2013 in Nederland en was zelfs aanwezig bij het gesprek tussen Moszkowicz en hem bij de Utrechtse Deken. En één van de sites van Micha Kat was zelfs al in zijn bezit. Op datzelfde moment stond het gewraakte dagboek al een maand op de site van Kat (en staat daar nog steeds). Vervolging van Micha Kat door Moszkowicz was dus, op basis het door hen gesloten convenant bij uw Deken, daarmee bij voorbaat uitgesloten. En sterker nog, Moszkowicz heeft Micha Kat zelfs niet eens gesommeerd om het dagboek van diens site te verwijderen, noch is het überhaupt ter sprake gebracht tijdens de onderhandelingen bij uw Deken op 6 december 2013. Zijn verweer (klacht 3., pagina 3) dat hij simpelweg geen opdracht had om Kat in rechte te betrekken, sneuvelt dan ook al in dezelfde alinea, enkele zinnen verder, waarin Moszkowicz zelfs toegeeft dat hij Terpstra daarin zélf heeft geadviseerd vanwege de (on)haalbaarheid daarvan. De bewering dat hij dit "in overleg" met Terpstra heeft besproken is in feite intelligentiebeledigend. Micha Kat was nu juist de eerste die Terpstra's dagboek integraal op zijn website had gepubliceerd en anderen aanspoorde dat ook te doen. Iets dat Dankbaar nooit heeft gedaan. Bovendien was Micha Kat gewoon bereikbaar voor Moszkowicz. Sterker nog, hij zat om de tafel met Kat om een "niet aanvalsverdag" te sluiten. Een sommatie aan Kat onder dreiging hem in rechte te betrekken, was dus allerminst onhaalbaar. Zijn verweer dat de website van Kat in het buitenland werd gehost met de extensie van IJsland .IS, in plaats van .NL, gaat volledig mank gezien het feit dat Moszkowicz donders goed wist dat Kat ook die site bestierde en Kat gewoon benaderbaar was. Bovendien heeft Kat uit moeten wijken naar IJsland omdat de .NL domeinnaam door Moszkowicz zelf in rechte was afgenomen. Dit temeer omdat Moszkowicz de site van Micha Kat in 2012 nu juist heeft kunnen bemachtigen op basis van een vonnis van de KG-rechter, zie uitspraak van 6 maart 2012 op grond waarvan de site Klokkenluideronline. nl door Moszkowicz in beslag werd genomen. 508480 / KG ZA 12-69 MW/MV: 2.2 De Nederlandse rechter is bevoegd van dit geschil kennis te nemen. De beweerdelijke onrechtmatige uitlatingen worden immers verspreid via het internet, op in de Nederlandse taal gestelde en op Nederlands publiek gerichte websites, waardoor het schadebrengende feit zich in Nederland heeft voorgedaan of kan zich voordoen (artikel 6 aanhef en onder e van het Wetboek van
Burgerlijke Rechtsvordering). Aangezien de beweerdelijke onrechtmatige uitlatingen ook in het arrondissement Amsterdam zijn te raadplegen, is de voorzieningenrechter van deze rechtbank bevoegd van dit geschil kennis te nemen. 2.3. Op dit geschil is Nederlands recht van toepassing aangezien de (beweerde) schade zich voordoet in Nederland.
Waarmee Moszkowicz nu dus ook toegeeft dat hij mevr. Terpstra, ongetwijfeld via haar zoon Freddy, valselijk heeft ‘gesouffleerd’ over de onhaalbaarheid van een procedure tegen Kat in de (volledig overbodige en onnodige) volmacht die plotseling op 21 december 2013 door Terpstra is getekend met weglating van de site van Micha Kat. Nog eens ondersteund door de volmacht van 21 december 2013 inzake Lameris die op dat moment al 6 weken onderwerp was van vervolging door Moszkowicz. Wij persisteren in onze klachten. Kortom, zowel in de evidente belangenverschillen tussen de ‘familie Vaatstra’ (Bauke Vaatstra en zijn kinderen) en mevr. Terpstra én in de evidente verschillen in belangen tussen Moszkowicz/Kat en Terpstra heeft Moszkowicz klachtwaardig gehandeld. In beide gevallen diende hij zich als advocaat te verschonen vanwege (de schijn van) belangenverstrengeling. Daarbij heeft hij de onterechte reclame getoucheerd over zijn vertegenwoordiging van de ‘familie Vaatstra’, althans heeft hij nimmer weersproken dat hij ook Bauke Vaatstra vertegenwoordigde. Moszkowicz heeft daarbij mevr. Terpstra en mevr. Dalhuysen gebruikt als ‘katvanger’ op kosten van de gemeenschap, een vexatoire - en op voorhand onhaalbare - schadeclaim van € 80.000,= tegen Jasper Steringa ingediend in de strafzaak, een smeercampagne gevoerd in de media tegen Dankbaar c.s. op basis van aperte leugens, en de media en de rechter bovendien misleid op basis van die aantoonbare leugens die immers ook al niet in het belang waren van zijn cliënte Terpstra. En dat alles alléén in het belang van ‘haar familie’, te weten Bauke Vaatstra en zijn kinderen. Daarnaast heeft Moszkowicz tegenover de rechter, tegenover u als Deken en tegenover ons getracht zijn sporen van fraude en zijn ongelijk te maskeren door vervalsing en door antedatering van diverse documenten, waaronder zijn e-mailwisseling met mevr. Dalhuysen en de zogenaamde (onnodige) volmachten van mevr. Terpstra uit ‘oktober’ en december 2013. Bovendien is Moszkowicz tot op heden en bij herhaling niet in staat gebleken om enig bewijs van zijn persoonlijke contacten met en/of zijn opdrachten van - Terpstra te leveren. En evenmin van zijn leugens tegen de rechter en in de media. Sterker, wij leverden u al tal van bewijzen van het tegendeel die elkaar ondersteunen en geheel in lijn zijn met onze klachten. Het is slechts aan u, geachte Deken, om te beoordelen of dergelijk handelen van een advocaat in lijn is met hetgeen in de Advocatenwet is voorgeschreven. En/of, dat dit handelen van die advocaat in het publieke debat ook nog stand zal houden als het door de Raad geaccepteerde gedrag van een advocaat. Het is daarbij ook zonneklaar dat onder meer de vertegenwoordiging van mevrouw Terpstra door de heer Mosckowicz, terwijl de laatste een niet-vervolgings-convenant heeft gesloten met de hoofdovertreder Micha Kat, een schoolvoorbeeld is van belangenverstrengeling en klachtwaardig handelen. Mosckowicz had zich direct dienen te verschonen van deze belangenverstrengeling en Terpstra een andere advocaat moeten aanraden, uitgaande van de (inmiddels utopische) gedachte dat Terpstra hem inderdaad heeft aangezocht.
Ook het feit dat de heer Mosckowicz via de media een smeercampagne tegen ons heeft opgezet, daarbij valselijk voorwendend dat hij namens mevrouw Terpstra sprak, stuit ons uiteraard zwaar tegen de borst en is ook een schoolvoorbeeld van klachtwaardig handelen. Het is voor u en ook de Raad - zo u de daartoe ingebrachte stukken nog niet gelooft - een peulenschil om dit andermaal klachtwaardige optreden vast te stellen door mevrouw Terpstra zelf te benaderen met bijvoorbeeld de vraag of zij daadwerkelijk een contactverbod wilde eisen, of zij daadwerkeljjk 50 mille schadevergoeding en dwangsommen tot 200.000 euro van Dankbaar wilde hebben, of zij daadwerkelijk zijn boek verboden wilde hebben, kortom of alle claims die de heer Mosckowicz de wereld in slingerde daadwerkelijk uit haar naam en met haar mandaat zijn gemaakt. Of dat het in feite andere partijen waren wiens belangen de heer Mosckowicz met deze handelwijze behartigde. Een advocaat die niet alleen voor zijn eigen reclame gaat maar dus blijkbaar ook bereid is de belangen van zijn cliënte, en daarmee de waarheid, op te offeren. Een advocaat die willens en wetens de rechter misleidt in de wetenschap dat zijn cliënte middels emotionele chantage wilsonbekwaam is gemaakt door de partijen wiens belangen hij werkelijk behartigt. Voor zover nog van belang, Moszkowicz is al eerder voor de Raad van Discipline gedaagd door Micha Kat vanwege het doorspelen van vertrouwelijke informatie over Kat aan Justitie en een onterechte aangifte van ‘stalking’ en er is door Kat en anderen zelfs aangifte tegen hem gedaan wegens poging tot doodslag. Daarnaast heeft Moszkowicz zelfs moeten schikken met resp. Micha Kat en Frides Lameris onder begeleiding van uw Deken. Dergelijke klachten tegen Moszkowicz wijzen - ook in de onderhavige klacht - op recidiverend gedrag van Moszkowicz dat pas kan worden gestopt bij een beoordeling door de Raad van Discipline. Naschrift. Op 23 maart jl. stuurde Moszkowicz u een nagekomen bericht, inhoudende een artikel van de heer Dankbaar van zijn website (Rechtiskrom) en het arrest van het Amsterdamse gerechtshof ter zake het geschil in Kort Geding en de beoordeling daarvan in het bodemberoep door het Hof. Dankbaar c.s. begrijpen daaruit dat Moszkowicz hiermee heeft getracht om aan u zijn gelijk alsnog aan te tonen. Moszkowicz toont hier echter andermaal dat hij niet in staat is om realiteit en fictie van elkaar te onderscheiden. Al in Kort Geding had de rechter in Haarlem de vorderingen van een verbod op het gewraakte boek, de immateriële schade aan Terpstra en het contact- en straatverbod tegen Dankbaar c.s. afgewezen. Maar veroordeelde Dankbaar c.s. daarbij desondanks in de proceskosten. Nu heeft het Amsterdamse Hof op 17 maart jl. bovendien geoordeeld dat de gevorderde dwangsommen en andere vorderingen t.a.v. de heer Mauritz en de heer Dankbaar vernietigd dienden te worden en dat slechts hoofdstuk 4 van het gewraakte boek alsnog een inbreuk zou vormen op het auteursrecht van mevr. Terpstra. En, opnieuw recht doende, heeft het hof het boek (althans hoofdstuk 4) verboden op straffe van een nieuwe dwangsom als het restant van de boeken niet binnen 4 weken zou zijn vernietigd. En het Amsterdamse hof oordeelde verder dat beide partijen hun eigen proceskosten moesten dragen. Dus ook uit het Kort Geding. Op 18 maart jl. stuurde Moszkowicz echter een volledig uit zijn verband getrokken sommatie aan de advocaat van Dankbaar c.s., inhoudende de afdreiging dat binnen 5 werkdagen op straffe van executiemaatregelen een som van € 193.739,36,= diende te worden voldaan. Zijnde de verbeurde dwangsommen van € 200.000,=, verminderd met de € 6.260,64 aan salaris- en proceskosten uit het Kort Geding (bijlage 30). Moszkowicz baseert zich daarbij abusievelijk op dwangsommen uit het
vonnis in eerste aanleg. Dat Moszkowicz het arrest niet goed heeft begrepen, omdat het arrest het bestreden vonnis ook op dit punt vernietigde, is inmiddels door elke gevraagde rechtsgeleerde bevestigd. Kennelijk begrijpt Moszkowicz dat nu zelf ook, daar Dankbaar ondanks de ruim verstreken termijn van 5 dagen, nog niets heeft vernomen van de zijde van heer Moszkowicz. Moszkowicz heeft de ‘familie Vaatstra’ inmiddels echter ook al gefeliciteerd met dit arrest: Freddy Vaatstra @FreddyVaatstra · 18 mrt.
Iemand interesse inzake arrest hoger beroep Dankbaar/Mauritz versus Dagboek mem? Hint: advocaat feliciteert ons. #complotgekkies Andermaal wordt hiermee bewezen dat er nog steeds intensieve contacten bestaan tussen Moszkowicz en het gezin Vaatstra en niet met mevr. Terpstra zelf. En hoe haar kinderen denken over Dankbaar c.s. Op basis van voorgaande is het evident dat Moszkowicz zowel de gezinsleden Vaatstra als zijn cliënt Terpstra bij herhaling heeft misleid. Niet alleen in zijn verloren schadeclaims in de strafzaak tegen Jasper Steringa maar ook in alle latere procedures. Daarnaast heeft hij, op basis van leugens, gemeen spel gespeeld bij de rechter, tegenover de media en tegenover u door voor te wenden dat hij Terpstra zélf vertegenwoordigde. Dankbaar c.s. hebben hierbij genoegzaam aangetoond dat er (zonder enig tegenbewijs) geen of nauwelijks contacten zijn geweest tussen Moszkowicz en Terpstra maar wel met haar gezinsleden die compleet andere belangen hadden en Terpstra zelfs onder grote druk hebben gezet om dit alles te kunnen bewerkstelligen. En, dat hij daarbij bij herhaling zijn eigen belangen ten koste van mevr. Terpstra heeft laten prevaleren. Niet alleen ten faveure van haar gezinsleden maar ook ten faveure van hemzelf. Tegenover de media en de rechter heeft Moszkowicz een smeercampagne gevoerd tegen Dankbaar c.s., wederom gebaseerd op basis van leugens, en vexatoire dwangsommen en andere vorderingen geclaimd. Voor de goede orde zij nog gemeld dat de heer J.H. Mauritz voorbereidingen treft om mevr. Terpstra op korte termijn te betrekken in een voorlopig getuigenverhoor om haar waarheid bij de rechter vast te laten stellen. Hoogachtend, Namens de heer Dankbaar en mevr. Ferwerda die deze klacht ook wenst te ondersteunen.
André Vergeer.
