Gesprek met Dragana op dinsdag 28 februari in Amersfoort Op dinsdag 28 februari hadden we dan toch een gesprek met Dragana. In haar drukke programma was nog een gaatje gevonden om samen met Jan, Rinus en Hans met haar van gedachten te wisselen over projecten die in Srebrenica worden opgezet en waar onze werkgroep in Vlaardingen eventueel in zou kunnen participeren. Het was een hartelijk weerzien. Allereerst de nieuwtjes uitgewisseld over elkaars familie: haar man Zjelko en zoontje Misho. Het is net of je elkaar gisteren nog gezien hebt, maar dat is ook geen wonder als je een aantal weken intensief hebt samengewerkt. We kijken naar een tweetal DVD’s met video-opnamen gemaakt door jongeren uit Srebrenica. Het is een compilatie van videojournaals die lokaal worden uitgezonden. De beelden zijn verre van professioneel, maar het enthousiasme straalt er van af en je merkt dat het met liefde is gemaakt. Bovendien besef je dat er in de loop van de jaren ondanks alle ellende wel wat tot stand is gebracht. De eerste echte bedrijven hebben zich gevestigd, met kans op uitbreiding. Dat geeft hoop voor de toekomst. De DVD’s zullen binnenkort vertoond worden aan de wijkgemeente, zodat iedereen kennis kan nemen van wat er op dit moment gaande is in Srebrenica. Dan begint Dragana met haar verhaal. Ze beschrijft een aantal projecten, die stuk voor stuk nog op papier moeten worden uitgewerkt. Dat krijgen we allemaal nog en dan moeten we maar eens goed nadenken over wat we ermee willen en kunnen. Mogelijkheden zijn er zeker: stimuleren van jonge startende ondernemers, professionele en dus ook financiële ondersteuning van het videoproject, beroepsvoorlichting en counseling speciaal voor jongeren. En niet te vergeten: de auto van Dragana. Als je er nooit geweest bent, heb je geen idee hoe uitgestrekt de gemeente Srebrenica is met de omliggende dorpjes verspreid in de bergen. Alleen te bereiken via slecht onderhouden, grotendeels onverharde wegen. Ieder voor zich raken wij meer en meer onder de indruk van de onverstoorbaarheid waarmee Dragana haar plannen uiteenzet. Begonnen als tolk en later assistente van de coördinator van de werkgroep Nederland-Srebrenica, coördineert zij nu zelf al het werk. Denk niet dat dit haar carrièreperspectief was. Geboren in Bratunac, studeerde zij natuurkunde in Belgrado, maar zij zag haar toekomst letterlijk in rook opgaan door de oorlog. Teruggekeerd in Srebrenica hoopte zij net als vele anderen op een snel herstel van het kuuroord bij de Guber. Dat bleek een illusie. Maar zij liet zich niet kennen en dankbaar greep zij de kans aan die haar werd geboden. Toch gaf zij in een enkel gesprek dat een ieder van ons met haar had aan, dat ze weg wilde uit dat godvergeten gat. Soms was ze de wanhoop nabij, vertelde ze. Ze wilde naar Nederland, haar studie afmaken. Daar lag haar toekomst. Ik zelf durfde er niet tegenin te gaan en haar die hoop te ontnemen. Diep van binnen wist ze zelf eigenlijk ook wel dat zoiets niet zo maar kon. Misschien dat zij ergens in haar hart nog hoopt op een vertrek naar het buitenland, en is zij tegen wil en dank gegroeid in haar rol. Hier zit iemand die met haar intelligentie en natuurlijke charme mensen voor zich weet te winnen. Zo’n vrouw kunnen wij niet in de steek laten. We hebben afscheid genomen met de wetenschap dat wij elkaar snel weer zullen zien. Want op korte termijn is er al het een en ander te doen. In het gebouw Amica in het centrum van Srebrenica worden de kleinste kinderen opgevangen in een crèche, een soort peuterspeelzaal. Rechts naast het gebouw is buiten een ruimte waar men graag een speeltoestel zou willen hebben. Ik heb een ontwerp gemaakt, in overleg met Dragana. Samen met Hans Strik en wellicht ook Rinus Witvoet gaan we dit bouwen in de eerste week van mei. Het is de bedoeling dat alle benodigde materialen ter plekke worden aangeschaft op onze kosten. Een eerste ontwerp is hier afgedrukt. Er zijn ook 4 foto’s van het gebouw Amica bij dit verhaal. Twee van de binnenkant van het gebouw. Hierop staan de slaapplaats van kinderen en spelende kinderen afgebeeld. En twee foto’s van de buitenkant. Eén uit oktober 2005 en één uit februari 2006. Behalve de weersomstandigheden is er vooral verschil te zien aan de buitenmuur. De kogelgaten (sinds 1995 aanwezig) zijn nu eindelijk verdwenen! De landelijke werkgroep verleent geen financiële ondersteuning voor deze activiteiten. Ten behoeve van onze plaatselijke werkgroep is daarom een speciaal bankrekeningnummer geopend. Uw gift op bankrekeningnummer 62.51.50.856 (ABN/AMRO) t.n.v. Werkgroep Vredeskerk Srebrenica is daarop van harte welkom. Met vragen of opmerkingen kunt u altijd terecht bij Hans Strik. Pieter Wapenaar
