Geschiedenis Gezien de Antwerpse Havenpijl in 2015 zijn zilveren jubileum viert, wensen wij graag met u terug te blikken op de voorgaande edities. De basis van de huidige wedstrijd werd reeds gelegd in het jaar 1985 toen de supportersclub van Glenn Huybrechts ter ere van zijn renner een wielerwedstrijd voor nieuwelingen inrichtte te Schoten (Verbertstraat) onder de naam Grote Prijs Glenn Huybrechts. Enkele jaren later, in 1989 om juist te zijn, sloegen enkele bestuursleden van de bovenvermelde supportersclub en van Royal Antwerp Bicycle Club de handen in elkaar voor de inrichting van een wedstrijd voor liefhebbers/amateurs (nu elite en beloften zonder contract). Dit voornamelijk door het gebrek aan internationale interclubwedstrijden voor liefhebbers in de provincie Antwerpen. Geen gewone plaatselijke wedstrijd ‘om de kerktoren’ maar een wedstrijd met Parcours 1e Antwerpse Havenpijl een grote omloop doorheen de Antwerpse Kempen. Men trok tot in Hoogstraten om dan langs Poederlee, Vorselaar, Zandhoven en Halle terug te keren naar Schoten om daar de finale te betwisten met drie plaatselijke rondes (165 km). Om dit verwezenlijken werd vzw Het Klein Verzet opgericht. Door het overlijden van Louis Schollaert, stichter schatbewaarder van vzw Het Klein Verzet, drie weken voor de wedstrijd werd de wisselbeker, uitgereikt aan de beste club, naar hem vernoemd. V.l.n.r.: Remy Wouters – François Schollaert – Frans Huybrechts – John Den Braber – Arthur Van Der Smissen (Robby Hendrickx ontbreekt op deze foto).
Zondag 2 september 1990: 1e editie – Schoten Op zondag 2 september 1990 ging de eerste Antwerpse Havenpijl met start- en aankomstplaats in de Metropoolstraat te Schoten van start. Het was meteen een schot in de roos: vijftien ploegen aan de start, een spannende rit doorheen de Antwerpse kempen en een ultieme beslissing die slechts viel tijdens de drie plaatselijke ronden. En … de winnaar werd Glenn Huybrechts, weliswaar niet in zijn clubtrui van Royal Antwerp Bicycle Club maar wel in de trui van de nationale militaire ploeg. Het interclubklassement ging naar de militaire ploeg en Lierse Bicycle Club werd tweede. Glenn Huybrechts was prof in 1994-95 (Trident-Schick en Collstrop-Lystec). De afwachtingswedstrijd voor nieuwelingen, de zesde GP Glenn Huybrechts, zorgde eveneens voor de nodige sportieve spanning, zodat het talrijk opgekomen publiek een welgevulde sportnamiddag beleefde. Zondag 1 september 1991: 2e editie – Schoten De tweede uitgave van de Antwerpse Pijl op zondag 1 september 1991, waarvoor 23 clubs (159 renners) hadden ingeschreven, haalde bijna gans de amateurskolonie naar Schoten. Met een demarrage in de laatste ronde wist Michel Vanhaecke de tweede Antwerpse Pijl op zijn naam te schrijven. De renner van de Brugse Velosport, die ook al West-Vlaams Kampioen werd, had bij aankomst nog net voldoende tijd om zijn truitje goed te trekken. Achter hem was het duo Stephane Hennebert en de Fin Hietanen zeer kort gekomen. Het interclubklassement werd wederom gewonnen door de militaire ploeg, gevolgd door Netespurters Herentals en Royal Antwerp Bicycle Club. De GP Glenn Huybrechts werd gewonnen door Steven Raeymaekers (Royal Antwerp Bicycle Club). Zondag 6 september 1992: 3e editie – Schoten Ondanks het feit dat op deze datum eveneens het WK voor profs plaatsvond, vonden heel wat kijklustigen hun weg naar de Metropoolstraat. De wedstrijd was nog maar enkele honderden meters ver toen de 96 renners al opnieuw voet aan de grond moesten zetten, dit door glasafval. Na een kwartier neutralisatie konden de amateurs dan toch hun weg vervolgen voor de grote ronde door de Kempen. In een spannende wedstrijd met vele ontsnappingen kon de Nederlander Putte net voor het ingaan van de laatste ronde er alleen vandoor gaan. Stefan Sels (prof 1993-’94) wou geen risico nemen en haalde de noorderbuur bij. De twee werden nog amper verontrust en in de spurt won de Oelegemnaar het vrij gemakkelijk van zijn buitenlandse opponent.
Voor de renner van de militaire ploeg was het de zesde zege van het seizoen. Heel wat later won Ludo Dierckxsens de spurt voor de derde plaats voor Danny Sleeckx. Het ploegenklassement werd (eindelijk) gewonnen door Royal Antwerp Bicycle Club. Ludo Dierckxsens – Stefan Sels – Rutte Edwin Anekdote, tijdens de eerste edities was de militaire ploeg steeds overheersend. Op een bepaald moment wou de toenmalige voorzitter van Royal Antwerp Bicycle, wijlen Luc Hommelen, de Wisselbeker Louis Schollaert in beslag nemen, aangezien deze militaire selectie steeds furore maakte met RABC-renners. De 8e GP Glenn Huybrechts werd gedomineerd door de Kempenaar Steven Lemmens Lemmens won onbedreigd met ruim twee minuten voorsprong op Mampuys die nipt de sport won van Bollanseé. Zondag juni 1993: 4e editie – Deurne Dat voor deze editie geopteerd werd voor de maand juni en Deurne had zo zijn redenen. De vzw Noorderzon, een liefdadigheidsvereniging van de wijkagenten van Antwerpse politie plande in het verleden ieder jaar in juni een ontspannings- en amusementsdag voor kinderkankerpatiënten. En in 1993 wilde zij ook een wielerwedstrijd inrichten. We vonden elkaar en de zaak was snel beklonken. Niet alleen beschikte men met de Arenahal in Deurne over prachtige accommodaties, ook de plaatselijke omloop met een flink stuk kassei, leek ons ideaal voor de finale van onze wedstrijd. Met 110 renners (19 ploegen) was er wel kwantiteit, evenwel weinig kwaliteit voorhanden, dit door de concurrentie van enkele grote buitenlandse wedstrijden en de Ronde van België. De wedstrijd lag al vlug in een definitieve plooi. Na twintig kilometer konden vijftien renners ontsnappen. Het peloton kwam erg dicht maar tot een volledige hergroepering kwam het niet. Zes renners konden hun wagonnetje vooraan nog aanhaken. Deze bleven samen tot het ingaan van de plaatselijke rondes. In de eerste van de drie plaatselijke rondes kon Rik Claeys ontsnappen. De West-Vlaming maalde de resterende kilometers tegen een hoog tempo af en werd niet meer bedreigd. Deurnenaar Thierry Moeskops werd knap tweede voor een erg verdienstelijke Stefan Grimon. Ondanks het feit dat Rik Claeys volgens sommige geen naam op de erelijst was, was Rik van 1995 tot en met 1998 prof (Saxon-Selle Italia als stagiair, Rotan Spiessens, Vosschemie-Zetelhallen, Collstrop en Spar-RDM). Door de examen periode verschenen er maar 29 nieuwelingen (6 clubs) aan de start van de afwachtingswedstrijd. De renners maakten er alleszins een aangename wedstrijd van. De spannende eindspurt werd gewonnen door Sigi Ransi voor Stefan Michielsen.
Zondag 19 juni 1994: 5e editie – Schoten Net als in 1993 kreeg deze lustrumeditie wederom af te rekenen met de concurrentie van de Ronde van België. Toch verschenen er 24 clubs aan de start in Schoten. De eerste serieuze aanvaller was Edwin Rutte die het solo probeerde. Doch na vijftig kilometer was deze moedige strijder eraan voor de moeite. Door het hoge tempo en de schroeiende hitte werden na honderd kilometer tweeënveertig renners door de wedstrijdjury uit de wedstrijd genomen (achterstand meer dan vijf minuten). Bij het binnenkomen in Schoten sprong Guy Van Hese weg. Guy kreeg onmiddellijk gezelschap van ex-prof Johnny Macharis en Gilbert Kaes. De achtervolgers konden de kloof niet meer dichten. De spurt werd door Macharis van ver ingezet maar Gilbert Kaes remonteerde deze zeer gemakkelijk en boekte meteen zijn tiende zege. Slechts veertig van de 144 deelnemers bereikten de aankomstlijn. Gilbert werd enkele malen Belgische kampioen en Europees Kampioen ploegkoers op de baan bij de beloften. Hij moest echter zijn wielercarrière vroegtijdig stopzetten wegens hartritmestoornissen. Het ploegenklassement werd gewonnen door Wielerclub Aktief Gent. Zondag 18 juni 1995: 6e editie – Schoten Niet minder dan vijfentwintig ploegen stonden aan het vertrek. De beslissing in de wedstrijd viel al snel. De renners hadden nog maar net de schoenklikjes vast of Jan Van Immerseel ging al in de aanval. Jan kreeg al snel het gezelschap van Christof Roodhooft en met zijn twee maalden ze een tiental kilometer alleen af. Na dertig kilometer kregen ze het gezelschap van tien renners. Na 90 kilometers hadden deze twaalf een voorsprong van 2’35” op een achtervolgende groep van 22 renners. Bij het ingaan van de drie plaatselijke rondjes demareerde vooraan Jan Van Immerseel. De Nederlander Willem-Jan Lambregts kwam bij hem en meteen waren de eerste twee podiumplaatsen gekend. In de laatste ronde bundelde Jan nogmaals al zijn krachten te samen, waarop de uitgeputte Noorderbuur geen antwoord wist. Ondertussen hadden Wim Sels en Chris Deckers zich bij de achtervolgers losgewerkt en kwamen in die orde over de streep. Het ploegenklassement werd gewonnen door Heist Sportief. Bij de nieuwelingen kwamen er 63 renners aan de start. Na een snelle start kreeg men na twee ronden vijf renners aan de leiding. Dit vijftal kon twee ronden standhouden. Na vier ronden kreeg men een aanval van zes renners. Ook deze vluchtersgroep zou niet langer dan één ronde voorop blijven. Op vier ronden van de finish viel de wedstrijd in zijn definitieve plooi. Drie renners kozen het hazenpad Geert Bevers, Geert Haverbeke en Davy Mols. Dit trio nam onmiddellijk een voorsprong van 30 seconden, en werden niet meer bijgehaald. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn zette Geert Haverbeke de spurt in, niemand van zijn metgezellen kon hem remonteren, en Geert behaalde vrij eenvoudig zijn tweede zege van het seizoen voor Geert Bevers en Davy Mols. Het jaar eindigde in mineur door het overlijden van Paul Sels, secretaris van vzw Het Klein Verzet. Paul was één van de drijvende krachten achter de Antwerpse Pijl. Als secretaris was er voor hem geen enkel probleem onoplosbaar of te zwaar.
Zondag 16 juni 1996: 7e editie – Schoten Een zomerse dag, een massa toeschouwers en renners die willen koersen. Meer kan en kon een organisator niet wensen. Na 25 kilometer ontstond er een kopgroep van 17 renners. Daarbij waren zowat alle favorieten vertegenwoordigd. Deze groep bouwde vrij vlug een beslissende kloof uit, die zou oplopen tot meer dan 4 minuten. In Schilde, op zowat 40 kilometer voor het einde kwam Johny Dauwe, zonder echt te versnellen alleen aan de leiding. Pas bij het ingaan van de plaatselijke ronden werd er gereageerd bij de vijftien overblijvende achtervolgers. Een viertal waarbij David Willemsens, Sven Nijs, Luc De Moor en Kurt De Cuyper gaven het beste van zichzelf, probeerden nog terug te komen maar tevergeefs. De Deurnenaar bleef buiten schot en won oververdiend. Het ploegenklassement werd gewonnen door WVEV Waasland. Voor de 12e GP Glenn Huybrechts (wisselbeker Paul Sels) verschenen 12 ploegen aan de start. Het was een zeer geanimeerde wedstrijd met ronde na ronde wisselende posities. In de slotronde kwam alles weer bij elkaar zodat we een massaspurt kregen. De spurt werd gewonnen door de Limburgse Kampioen Roy Sentjes (15e zege – prof sinds 2002 – Rabobank, Predictor-Lotto en Silence-Lotto) voor Tom De Feyter, Tom Wouters en Glen Zelderloo. Het ploegenklassement werd gewonnen door KWV Turnhout. Zondag 15 juni 1997: 8e editie – Schoten 21 ploegen kwamen aan de start, goed voor 120 renners. Na een blitzstart zaten de renner al vlug 10 minuten voor op het snelste tijdschema. In de 70ste kilometer kwam een vier renners aan de leiding. Dit viertal zou uiteindelijk aan de basis liggen van de beslissende vlucht. Enkele kilometers verder kreeg dit viertal gezelschap van zes achtervolgers, waaronder Jan Van Immerseel, Carl Roes, Wim Weyns en Dave Bruylandts. Op twee ronden van het einde (van de drie plaatselijke rondes) kreeg men een spervuur van demarrages met als bedrijvigste Jan Van Immerseel. Bij het ingaan van de slotronde spatte de kopgroep uit elkaar en kreeg men vijf renners aan het commando; Jan Van Immerseel, Wim Weyns, Dave Bruylandts, Carl Roes en Mario Ghyselinck. Jan wilde echter van geen wijken weten en plaatste op 2 kilometer van het einde een nieuwe demarrage. Vrij vlug kon hij een voorsprong sprokkelen van meer dan 100 meter. Hij reed dan ook solo naar de finish. De spurt voor de tweede plaats werd van erg ver op gang getrokken door Wim Weyns die echter nog voorbijgesneld werd door Dave Bruylandts en Carl Roes. Voor de GP Glenn Huybrechts kwamen er 10 ploegen aan de start. In de finale van deze wedstrijd kreeg men een spervuur van demarrages maar niemand was bij machte om solo naar de finish te rijden. Op de schitterende laatste rechte lijn werd de spurt van erg ver op gang getrokken. Tim Van Nuffel en Kurt Dierickx spurtten zij aan zij maar werden in de laatste hectometers gecounterd door de supersnelle Wim Heyns (vierde zege). De tweede plaats was voor Tim Van Nuffel die het in een millimeterspurtje haalde voor Kurt Dierickx. Het ploegenklassement was voor KWV Turnhout, die het haalde voor RABC. Zondag 31 mei 1998: 9e editie – Antwerpen Toen P.R.-man Edwin Hendrickx en erevoorzitter Ludo Van Campenhout vertelden dat de stad Antwerpen, het Havenbedrijf van Antwerpen en de inrichters van Portival interesse betoonden voor onze wedstrijd was de keuze vlug gemaakt. De Antwerpse Havenpijl was geboren. Een nieuwe locatie met vertrek- en aankomstplaats in de Kempenstraat, een nieuwe grote omloop en plaatselijke omloop, met andere woorden een nieuw gelaat. Enkel de aard
van de wedstrijd bleef hetzelfde, namelijk een wedstrijd voor eliterenners zonder contract en beloften. Wel met de gedachte in het achterhoofd om in de toekomst de internationale toer op te gaan (gemengde wedstrijd voor eliterenners zonder en met contract). Precies om half twee stuurde schepen van de haven, baron Leo Delwaide, 109 deelnemers de baan op voor een dubbele grote ronde door het havengebied. Op weg naar het polderdorp Doel hadden de renners de strakke wind in de rug. Het eerste deel werd dan ook in gesloten gelederen afgelegd. Eens het keerpunt bereikt ging die felle wind de verhoopte rol spelen. Er werden drie waaiers gevormd. Met zeventien, daarbij bijna gans de Litouwse selectie, doken ze voor de tweede keer de Waaslandtunnel in om, via de Scheldelaan, richting Zandvliet en Noordlandbrug te fietsen. Net voor het ingaan van de twee plaatselijke ronden koos Darius Strole het hazenpad. Roes en Van Hoof probeerde de achtervolging wel op gang te brengen, doch de overige Litouwers schermden de vlucht van hun club- en landgenoot evenwel netjes af. Schepen Delwaide mocht de bloemen dan ook aan Darius Strole overhandigen. Een minuut later spurtte Vilcinskas zich naar de tweede plaats. Van der Massen werd derde, terwijl lokale man Peter Van Hoof nog wat later Lupeikas naar de vijfde stek verwees. De nationale selectie van Litouwen werd gesponsord door de Klaipeda. Klaipeda is de 3e grootste stad van Litouwen, vanwege de ijsvrije haven is Klaipeda de belangrijkste havenstad het land. De link tussen Antwerpen en de selectie was dan ook vlug gelegd. Zowel voor de renners als de volgers is het steeds een belevenis om doorheen een tunnel zoals de Waaslandtunnel te mogen rijden. 62 nieuwelingen stonden aan het vertrek van de afwachtingswedstrijd. Een erg geanimeerde wedstrijd waarbij de wind en de hoge snelheid er voor zorgden dat het kaf al vroeg van het koren gescheiden werd. Gert Olbrechts stak al in de eerste ronde het vuur aan de lont, met steun van Sven Vervloet, Filip Copmans en Ken De Feyter. Halfweg kwam het tot een hergroepering. Ken De Feyter trok onmiddellijk opnieuw in het offensief, dit keer met steun van Tom Franssens en Steven Van den Bussche. In een spurt tegen weer en wind in toonde West-Vlaming Steven Van den Bussche (1999 Nationaal Kampioen bij de Junioren op de weg) zich de snelste voor Ken De Feyter en Tom Franssens. Zondag 29 mei 1999: 10 editie – Antwerpen Vanwege verkeersproblemen moest afgezien worden van de nieuwelingenwedstrijd. In plaats daarvan kwam een tocht voor wielertoeristen op zaterdag en BMX-wedstrijden op zondag in de omgeving van de aankomst. De BMX wedstrijden nochtans ondersteund door enkele BMX-ploegen werd echter een ‘flop’. We danken nog steeds dhr. Ben Simons voor de aanleg van deze piste.
Het zag er bij aanvang van het weekeinde mooi uit. De weergoden waren goed gezind en lieten doorschemeren dat zondag op prima koersweer mocht worden gerekend. De wedstrijd werd opgang gebracht door schepen Delwaide ter hoogte van het Havenhuis onder een aangenaam lentezonnetje, dit zou echter niet voor lang zijn. Vele renners beëindigden de wedstrijd vroegtijdig met veelal blauwe plekken van de (zware) hagelval. Tijdens het ingaan van de plaatselijke omloop liep het ter hoogte van de IJzerlaan wel even mis. Door een wolkbreuk gecombineerd met de reeds aangehaalde serieuze hagel konden de politionele diensten op het kruispunt niet anders dan gaan schuilen. Maar de renners waren echter nog niet allemaal voorbij. Een klein groepje samen met een ambulance reden de Noorderlaan op in plaats van richting Kempenstraat. Hierdoor zag men plotseling van aan de aankomstplaats deze renners over de Noorderlaan richting stad rijden. Achteraf kon de organisatie er goed om lachen maar … op de moment zelf was het wel even slikken. Gedurende de wedstrijd waren de Litouwers duidelijk de sterksten. In de eerste plaatselijke ronde plaatste Vilcinskas Raimondas een snedige demarrage. Hij kon meteen rekenen op de steun van zijn ploegmakkers die perfect afstoppingswerk verrichten. In een sierlijke stijl bouwde de Litouwer een voorsprong uit van meer dan twee minuten. Voor de tweede stek stond er eveneens geen weerwerk op de Litouwse suprematie van de andere Litouwers. Andrejus Zubrovas, Aivaras Baranauskas en Donatus Kairys sleepten de verdere ereplaatsen in de wacht. Vilcinskas werd later nog prof bij Palmans Ideal. Zondag 28 mei 2000: 11e editie – Antwerpen Een deel van de organisatie en de sponsors zaten nog gezellig te lunchen op een boot in afwachting van de start van de millenniumeditie, toen het bericht binnensijpelde dat de organisatie in samenspraak met de politie besloten had de wedstrijd af te gelasten. Met de aanhoudende stormwind en de ongevallen die in het havengebied al tot de stopzetting van het hele ‘Portival’ gebeuren hadden geleid, kon ook de veiligheid van de renners niet langer gegarandeerd worden. Op de ploegleidersvergadering werden de ploegen, die reeds ingeschreven waren, ingelicht van het feit dat de wedstrijd niet kon doorgaan. Voor de organisatie was dit natuurlijk een streep door de rekening, want deze editie, 1.6 op de UCI-kalender, gold als test-case voor de grootste plannen van de 12e editie namelijk een opwaardering tot de categorie 1.5. Zowel de bond als de UCI hadden echter begrip voor de omstandigheden zodat de opwaardering geen probleem was. Zondag 27 mei 2001: 12e editie – Zeebrugge–Gent –Antwerpen Naast de opwaardering, waardoor er voor de eerste maal profs aan de start stonden, was er nog een grote nieuwigheid. Het was namelijk al langer een droom van de organisatoren om te starten in Zeebrugge om dan zo via Gent Zeehaven te komen tot een symbolische verbinding van de drie Vlaamse havensteden. Die droom werd in 2001 werkelijkheid. (foto start Zeebrugge)
Geen hagel, geen storm of een wolkbreuk, maar een heerlijk koersweertje waren de ingrediënten van deze editie, en dit tot groot jolijt van de organisatoren. Er verschenen 156 renners aan de start. Van meet af aan brachten de renners spektakel van de bovenste plank. Even voor de eerste bevoorrading aan kilometerpaal 100 werd de wedstrijd in zijn definitieve plooi gegoten, wanneer vijf renners het commando grepen. Dat waren de Sloveen Marin Derganc, Eric De Clercq en de Landbouwkredietprofs Bert Roesems, Jurgen Vermeersch en Michel Vanhaecke. De verstandhouding tussen de koplopers was optimaal zodat deze in een mum van tijd een bonus bij elkaar sprokkelden van een kleine halve minuut. Steven De Cuyper (RABC) bewoog in de achtervolging nog hemel en aarde maar het was tevergeefs. In een spurtje met vier toonde Michel Vanhaecke zich sneller dan zijn ploegmakker Bert Roesems. Michel Vanhaecke is tot op heden de enige die de wedstrijd zowel won als liefhebber (nu categorie: elite & beloften) en als prof. Zondag 26 mei 2002: 13e editie – Zeebrugge-Gent-Antwerpen 164 renners stonden aan de start te Zeebrugge die na 152 km vier plaatselijke ronden van 9 kilometer in Antwerpen voorgeschoteld kregen. Een kopgroep van vijftien renners, waaronder de Antwerpenaren Leysen, Omloop, Deckers en Verschuren kwamen de Antwerpse haven binnengereden. De Australiër Mark Roland ging er alleen vandoor en kreeg Stijn De Smet, Omloop, De Weirdt, Schoonjans en Deckers in zijn kielzog. In de finale kon Mark Roland profiteren van gekibbel tussen Palmans-Collstrop en ICSA, en won zodoende de spurt voor De Weirdt en De Smet. In afwachting van de Havenpijl werd de eerste herdenkingsprijs Piet Schoysmans voor eliterenners zonder contract verreden op een lokale omloop aan het Kempische dok. De wedstrijd kende een snelle start. Toch geraakten Guy De Smet, Rudi Vingerhoets en Ludo Giesberts voorop. Uiteindelijk zou Guy Smet in deze afwachtingswedstrijd zijn 100ste zege behalen. Zondag 24 augustus 2003: 14e editie – Zeebrugge-Gent-Antwerpen Deze editie werd op een nieuwe datum georganiseerd. De voorgaande jaren werd steeds tijdens het laatste weekend van mei georganiseerd te samen met Portival. Maar daar dit ‘havenfeest’ werd afgevoerd leek augustus een betere maand (voornamelijk naar het weer toe). Er verschenen 165 renners aan de starten. Vijf renners beheersten de eerste wedstrijdhelft, zijnde Cédric Van Lommel, Kurt Eeckhout, Wim Sels, Vincent Van Rijn en Jehudi Schoonacker. Dit vijftal nam tot ruim een minuut voorsprong, maar werd weer ingerekend toen de haven van Gent in zicht kwam. In Zelzate brak het peloton in twee stukken, en kregen we een ruime groep van een 65 tal renners in de spits. Daaruit ontsnapte een trio, bestaande uit Cédric Van Lommel, Hans De Meester en Darius Strole, nog voor aanvang van de plaatselijke ronden en ze bleven uiteindelijk uit de greep van de achtervolgers. In de finale haalde Hans De Meester het voor Darius Strole en Cédric Van Lommel. Hans De Meester behaalde in zijn carrière een tachtigtal podiumplaatsen.
Zondag 22 augustus 2004: 15e editie – Zeebrugge-Gent-Antwerpen De deelnemers werden door een strakke westenwind letterlijk van Zeebrugge naar Antwerpen gestuwd. Het duurde dan ook lang voor er enige afscheiding kwam. De Antwerpse OnzeLieve-Vrouwe-Toren dook al aan de einder op toen de eerste echte ontsnapping vorm kreeg. Maar het was dan ook de meteen de beslissende. In drie schuifjes kwam er een kopgroep van elf tot stand. Met Steven De Neef, Geert Steurs, Sam Van Rooy en Andries Verspeeten was het Vlaanderen-Team sterk vertegenwoordigd. Het Jartazi duo Robby De Meul-Peter Ronsse, Wouter Weylandt, Koen Landers, Vaclm Vdouinov, David Verdonck en Hakkan Nielson waren de andere leden van die hoofdmacht. In de voorlaatste ronde stak Steven De Neef een tandje bij. Alleen Meul, Ronsse, Steurs, Niels en de Kazak Vdouinov konden aanpikken. In de slotkilometer ging Peter Ronsse zijn kans. Meul counterde de tegenaanvallen en zo kon de Harelbekenaar solo naar zijn derde zege van het seizoen. Vdouinov klopte secondant Robby Meul voor de derde plaats en Geert Steurs werd tweede. Peter nam in 2009 deel aan de Havenpijl met Cinelli. Jartazi aan de top.
2005: geen inrichting wegens de vele wegeniswerken in en om Antwerpen. Zondag 27 augustus 2006: 16e editie – Zeebrugge-Gent-Antwerpen (Linkeroever) Doordat de werken nog steeds bezig waren, waren de organisatoren genoodzaakt uit te wijken naar een nieuwe locatie. Deze locatie werd uiteindelijk de Gloriantlaan op de Antwerpse linkoever, waar de nodige accommodatie, kleedkamers, inschrijvingslokalen, … aanwezig waren. Tijdens de wedstrijd zelf zat het er bovenarms op van in de eerste kilometers. Meteen ging een ruime groep van 18 renners. Pas veel later zou een groep van zeven renners in achtervolging gaan. Met de wind in de rug lag de snelheid in de eerste wedstrijd gemiddeld rond de vijftig km/u. Chaos was het gevolg want seingevers en lokale politie waren/geraakten niet tijdig op hun post. In de buurt van Sint-Niklaas werd de wedstrijd dan ook omwille van de veiligheid een twintigtal minuten geneutraliseerd. In de finale zou de groep van 18 renners uiteenvallen. Zeven renners kwamen aan de leiding, Jean Philippe Dony, de Bulgaar Ivaylo Gabrovski, de Zweed Fredrik Johansson, de Litouwer Vyautas Kaupas, de Nederlanders Maarten De Jonge, Jens Mouris en Björn Houben. Deze zeven bleven samen tot aan de finish, en in de spurt haalde Vyautas Kaupas het voor Frederik Johansson en Ivaylo Gabrovski.
Ter afwachting werd voor de eerste maal het Kampioenschap van de stad Antwerpen voor stadspersoneel en havenarbeiders ingericht. Dit naar analogie met de vroegere kampioenschappen, die georganiseerd werden aan het ‘kot’. Het kampioenschap werd gereden in twee reeksen, 18 t/m 40 jaar en 41 t/m … jaar, waarin telkens 25 renners aan de start kwamen. Zondag 26 augustus 2007: 17e editie Antwerpen (Linkeroever) Door de problemen in verband met de seingeving te Sint-Niklaas in de vorige editie kreeg de organisatie in juni (!) te horen dat het geen toestemming kreeg om doorheen deze stad te rijden. Na enkele wanhoopspogingen om toch nog vanuit Zeebrugge te vertrekken werd uiteindelijk besloten om de wedstrijd alsnog plaatselijk te ‘organiseren’ (10 grote ronden van 13 km + 6 kleinere ronden van 7 km). De Vlaamse Havenpijl werd dan ook in de pers een ‘veredelde kermiskoers’ genoemd. Het 159 renners verschenen aan de start. Enkele vroege ontsnappingspogingen zijn van zeer korte duur. Op kilometer 53 ontsnapte een groepje met Jeroen Das, Pieter Vanspeybrouck, Frederiek Nolf, Joris Wagemans, Ramunas Navardauskas, Frederik Ericsson en Tomas Lengvel en ze verzamelden maximum 36 seconden voorsprong. Een volgende poging, km 65, met onder meer Jeroen Das, Dieter Cappelle, Kevyn Ista, Kevin Van den Eeckhout en Timothy Vangheel kreeg nog minder ruimte. Rond km 85 trok Nybo weer ten aanval, waardoor een kopgroep van een twintigtal renners ontstond. Maar wederom … een hergroepering. Zo ging het gans de wedstrijd verder zodat de finale moest uitdraaien op een massasprint. In deze sprint is Denis Flahaut sneller dan Aidis Kruopis en Stefan Heiny. Voor Denis was dit zijn vijfde zege. Na de wedstrijd maakte hij bekent dat hij tekende bij het Spaanse Pro team Saunier Duval. Het was tevens de derde maal op rij dat een renner van Jartazi op het hoogste schavot mocht staan. De tweede editie van het Kampioenschap van de stad Antwerpen ging door voor de Havenpijl, gezien er geen afwachtingswedstrijd kon georganiseerd worden. In de jongere reeks ging de overwinning naar Rudy Hendrickx. Patrik Verrijckt won in de reeks 41 tot 65 jaar. Zondag 17 augustus 2008: 18e editie – Antwerpen (Merksem) Het parcours werd voor deze editie ingrijpend gewijzigd. Want de organisatoren vonden het etiket ‘veredelde kermiskoers’ maar niets. Er werd teruggegrepen naar de ‘oude’ succesformule, met name een wedstrijd met een grote omloop doorheen de haven, die tweemaal zou moeten afgelegd worden, gevolgd door negen plaatselijke omlopen doorheen Schoten en Merksem. Met als afwachtingswedstrijd het derde kampioenschap van de stad Antwerpen. Daar de vlag de lading niet meer dekte werd de naam gewijzigd in Antwerpse Havenpijl (in plaats van Vlaamse Havenpijl). De wedstrijd werd op vraag van UCI/KBWB met een week vervroegd, gezien de organisatie van het Belgische Kampioenschap vanaf heden zou plaatsvinden op ‘onze’ datum. De ‘nieuwe’ omloop van de Havenpijl was alleszins een schot in de roos, en bovendien zorgden de 187 (een record!) renners voor een spannend wedstrijdverloop. Met nog goed
vijftig kilometer voor de boeg ontstond in de plaatselijke ronden onder impuls van Sven Nooytens (Beveren 2000) een vlucht van 19 renners. Het peloton liet echter niet begaan, maar zo had Nooytens het niet begrepen, en hij lanceerde een nieuwe vlucht met Koen Barbé, Jacob Moe, Egon Van Kessel, Lieuwe Westra, Wouter Mol en Maxim Debusschere. Met nog een ronde te gaan zorgden de renners van Rabobank en Landbouwkrediet in dienst van hun spurters Van Staeyen en Van Mechelen voor een algemene hergroepering. Het kwam tot een verwachte massasprint met de Deen Jonas Jorgensen als verassende winnaar. Hij won met een fietslengte voorsprong voor Michael Van Staeyen en Wouter Van Mechelen. De helaas veel te vroeg overleden Frederiek Nolf werd vierde. Voor de organisatoren was het toeschouwersaantal eveneens een onverhoopt succes, en zorgde zo voor de nodige hoop na enkele jaren van ‘problemen en veranderingen’. Jonas Jorgensen maakt sinds 2010 deel uit van het Saxo Bank team. Zondag 16 augustus 2009: 19e editie – Antwerpen (Merksem) Na het succes van 2008 kon het niet anders dan dat de formule ongewijzigd zou blijven. Uitgezonderd wat aanpassingen aan het plaatselijk parcours werd er dan ook niets gewijzigd. Er kwamen niet minder dan 180 renners aan de start. Traditioneel werd er van meet af zeer snel gereden. De ene aanvalspoging volgde de andere op, doch zonder resultaat. Iets voor half wedstrijd werd er een kopgroep gevormd van 19 renners, waarbij heel wat favorieten o.a. de Antwerpenaars Kris Boeckmans (europees kampioen bij de beloften – winnaar Schaal Sels 2009 – overgang van DAVO naar Lotto na onze wedstrijd), Geert Steurs, Michaël Van Staeyen en Geert Omloop. De kopgroep gaf zich tot het uiterste maar toen enkele renners in de spits begonnen speculeren op een spurt, was het lot van de kopgroep bezegeld. In de laatste ronde kwam alles weer samen, en werd een massaspurt onafwendbaar. In een (koninginne)millimeter spurt won de Deen Jens Erik Madsen voor de Nederlander Stefan Van Dijk (werd tevens tweede in GP Rik Van Steenbergen 2009 te Aartselaar) en Denis Flahaut. Thuisrijder Michael Van Staeyen werd vierde. Madsen behaalde samen met Casper Jørgensen, Michael Mørkøv en Alex Rasmussen een zilveren medaille op de ploegenachtervolging tijdens de Olympische Spelen van 2008 in Peking. Een jaar later won Madsen met Casper Jørgensen, Alex Rasmussen en Michael Færk Christensen de wereldtitel op de ploegenachtervolging. Buiten het vierde Kampioenschap van de stad Antwerpen werd er ter afwachting een loopwedstrijd voor Merksemse verenigingen georganiseerd in samenwerking met Bas uitbater
van Zaal Bart. Deze laatste zorgde ook voor de nodige randanimatie ter hoogte van het Merksemse districtshuis. Zondag 15 augustus 2010: 20e editie In de eerste grote ronde werd er een stevig tempo op nagehouden. Tegen de wind in door de polders van Berendrecht was het zwoegen. De eerste twee koersuren was de lastigheidsgraad dan ook zeer groot. Dertig leiders verzamelden uiteindelijk een voorsprong van een minuut. Toen liep het echter mis de leiders reden ergens verkeerd. Er ontstond wat chaos en men neutraliseerde de wedstrijd. De kopgroep mocht terug vertrekken met de verworven voorsprong. De rest van het peloton liet het na deze ingreep wat afweten. Vier renners kozen voor een nieuwe aanval; Pieter Jacobs, Koen Barbe, Marius Bernatonis en Remco Te Brake. Er kwam reactie van de teams van Palmans en Verandas Willems en alles kwam opnieuw samen. Tijd voor David Boucher en de veel te vroeg overleden Rob Goris om hun kans te wagen. Dit tweetal hield wel stand. Goris demareerde in de slotkilometer en sprokkelde nog een bonus van twintig seconden bij elkaar. Voldoende voor de zege. Boucher werd tweede voor Amorison. Een week later op 22 augustus werd Rob Goris kampioen van België bij de elite zonder contract. In 2011 werd hij terecht prof bij Veranda’s Willems – Accent. Zondag 7 augustus 2011: 21e editie Mede door de sterke wind werd het een zware wedstrijd. Een grote groep van zo’n dertig renners met onder meer landgenoten Evert Verbist, Steven De Neef, Koen Barbé en Kurt Hovelijnck kon zich afzonderen en met bijna anderhalve minuut voorsprong aan de plaatselijke ronden beginnen. Enkele jongens van deze groep konden voorop blijven en een andere groep zou zich daar later bijvoegen. Het peloton hield alles binnen handbereik. De Zwitser Lang van het continentale team Atlas-Personal maakte in zijn eentje de oversteek van peloton naar kopgroep. Lang kon met een eindspurt de klus klaren. In de laatste rechte lijn haalde Pirmin Lang het verrassend van de Nederlanders Remco te Brake en Mats Boeve. De Duitser Fabian Schnaidt viel net naast podium. Eerste landgenoot werd Kurt Hovelijnck (vijfde). Met Hovelijnck en Gregory Habeaux haalden slechts twee Belgen de top tien in Merksem, wat het internationale karakter van de wedstrijd weergeeft.
Voor het eerst werd er in 2011 samengewerkt met Exqi. Zodat vanaf de dag na de wedstrijd tot en met eind augustus de samenvatting van de wedstrijd op televisie te bekijken was. Zondag 5 augustus 2012: 22e editie Voor de eerste maal ging de Antwerpse Havenpijl van start in de Nieuwdreef te Merksem, dit door de start van de werken aan de Bredabaan. Na een zenuwachtige start kreeg men ter hoogte van de Scheldelaan een massale valpartij. De wedstrijd werd om begrijpelijke reden geneutraliseerd. Net op dat moment waren een twintigtal renners weg gereden. Na de neutralisatie werd er een kopgroep gevormd van 8 renners. De verstandhouding tussen Bobbie Traksel, Justin Van Hoecke, Christoph Pfingsten, Mark Pedersen, Jonas Ljungblad, Sven Van Luijk en Jim Van Den Berg was perfect. Een ontketend peloton liet echter niet begaan en op twee ronden van het einde kreeg men een algemene hergroepering. In de slotfase volgde de ene aanvalspoging na de andere, doch tevergeefs. In een langgerekte sprint was Joeri Stallaert de snelste voor de Italiaan Alafaci en zijn ploegmaat Kevin Claeys.
Bij diverse valpartijen werd het team van Royal Antwerp Bicycle Club bijzonder zwaar getroffen. In de beginfase waren zowel Michiel Gielis als Alexander Dekeersmaeker betrokken bij de grote valpartij. Beiden werden afgevoerd naar het ziekenhuis. Eerstgenoemde moest een wonde aan de knie laten hechten terwijl de andere er vanaf kwam met een zwaar verstuikte pols. Erger was het gesteld met Bert Verelst die later eveneens naar de kliniek diende afgevoerd te worden met een bloedende wonde aan zijn lies na een val in de plaatselijke ronde. Zondag 4 augustus 2013: 23e editie Voor de eerste maal maakte de Antwerpse Havenpijl deel uit van de Belgische Topcompetitie. Deze competitie werd en wordt gevormd door een tiental wedstrijden in de categorie UCI1.2 op uiteraard Belgisch bodem. De Belgische continentale wegploegen dienen aan deze wedstrijden verplicht te starten alsook de betere clubteams, die zich hiervoor kandidaat hebben gesteld. Tropische temperaturen konden niet verhinderen dat de renners in Antwerpen meteen plankgas gaven. Na het eerste wedstrijduur stonden er reeds 48.3 kilometers op de teller. Na een hectische begin verschenen Victor Campenaerts, Stef Van Zummeren, Boris Dron, Jens Geerinck, Loïc Pestiaux, Sven Vercammen, Koen Barbé, Stijn Steels, Kenny De Ketele en Preben Van Hecke voorin. De verstandhouding was voorbeeldig en zo klom de voorsprong al snel op tot bijna twee minuten. Eerst De Ketele en later Vercammen losten de rol. Bij het aansnijden van het plaatselijk circuit was de voorsprong teruggelopen tot een halve minuut. Mathias Legley probeerde een brug te leggen naar de leiders maar slaagde daar niet in.
Het werd een spannend gevecht tussen kopgroep en peloton, waarbij de leiders nooit meer dan 45 seconden voorsprong hadden tijdens de plaatselijke rondes. De acht mochten het dan ook onder elkaar gaan uitmaken voor de zege. Preben Van Hecke sprong kort voor het einde weg en kreeg enkele tientallen meters bij mekaar gesprokkeld. Hij haalde het tenslotte met klein verschil. Stef Van Zummeren sprintte naar de tweede plaats, voor Stijn Steels. Anekdote in 2006 won Preben de Schaal Sels, die toen eveneens aankwam in de Nieuwdreef, weliswaar vanuit de andere richting. In afwachting vonden de worldOutgames plaats, dit werd echter geen succes door het weinig aantal deelnemers. Zondag 10 augustus 2014 In bijwijlen apocalyptische omstandigheden werd de Antwerpse Havenpijl, wederom meetellende voor de Topcompetitie, geen koers voor doetjes. Een vroege ontsnapping van 6 renners werd al snel teniet gedaan. Bezige bij Hereijgers dropte solo het volgende bommetje, maar na een kansloze missie werd hij weer ingerekend. Na 50 kilometer ontstond er een breuk in het peloton waardoor een kopgroep van 13 renners zich afscheidde: het trio Mottet, Pestiaux en Demoitié, de duo’s Capiot-Craeghs en Bol-Van Dongen en de solisten Cools, Bille, Verwaest, Pölder, Geerinck en opnieuw Herijgers. In een mum van tijd liep hun voorsprong op tot iets meer dan twee minuten. Door toedoen van Koga CT kreeg de voorsprong van de vluchters van de dag een flinke knauw. Craeghs en Bille beseften het gevaar en muisden er met hun tweeën vanonder, maar keerden van een kale reis terug. Gronewegen, Wertz, Kouwenhoven en zelfs de leider in de tussenstand van de Lotto Topcompetitie Kenneth Van Rooy probeerden de sprong te maken, maar stuk voor stuk waaiden ze terug in een versplinterd peloton dat pas op goed 40 kilometer van de meet weer samensmolt. Tussen de wolkbreuken door werden vooraan Mottet, Craeghs, Van Dongen, Cools, Verwaest, Pölder en even later ook Bol overboord gegooid. De voorsprong van de leiders smolt als sneeuw voor de zon. Capiot, Bille, Geerinck en Pestiaux plaatsten tevergeefs een demarrage. Acht tegenaanvallers Stassen, Kerf, Wertz, Slik, Havik, Kouwenhoven, Baffi en Feiereisen roken bloed en op 2 kilometer van het einde was de samensmelting een feit. Even later pikten nog een aantal renners hun wagonnetje aan, waaronder gouwgenoten Van Rooy en Van Meirhaeghe.
Een kopgroep van 24 renners ging zo een bloedstollende laatste kilometer in waarin het peloton hen letterlijk op de hielen zat. Een groepsspurt leek in de maak, maar een Nederlands duo kreeg het laatste woord. Youri Havik van De Rijke-Shanks en Ivar Slik van Rabobank profiteerden van het geaarzel voorin en zetten de rest op hun nummer. In de sprint haalde de snelle Havik het nipt van landgenoot Slik. Jens Geerinck toonde zich de snelste van de achtervolgende groep en werd derde. Zondag 9 augustus 2015: 25e editie Wij hopen in eerste instantie om het niveau van de voorgaande jaren te evenaren, en indien mogelijk nog te verbeteren … Maar dit kan uiteraard enkel met uw steun. Tot op zondag 9 augustus 2015 voor de zilveren editie van de Antwerpse Havenpijl.
