G. Nieuwland, H.v.Lijnschoten en R.v.Yperen*

Overzicht van de Muziekprijs Gemeente Hilvarenbeek 1964

1e prijs

Saint David Scena Symphonica

Meindert Boekel

2e prijs

Images Pittoresques

Hugo de Groot

Jury

G. Nieuwland, H.v.Lijnschoten en R.v.Yperen*

Première 22-11-1964

KHC o.l.v. Jan van de Peet

1966

niet toegekend

1968

1e prijs

Western Rapsody

Jury


Première 09-11-1968 1970

KHC o.l.v. Karel Jansen

1e prijs 2e prijs

Festival Suite Roemeense Rapsody voor harmonie en piano

Jury



1972

niet toegekend

1974

1e prijs

Willy Hautvast Harry van Heugten

KHC o.l.v. Karel Jansen Piano Ad van Sleuwen jr.

2e prijs

Atlantis (Ars Longa-Vita Brevis) Fryske Fantasie

Jury


Première 11-11-1974 1976

Kees Vlak

Guy Duijck Kees Vlak

KHC o.l.v. Karel Jansen

2e prijs

Petite Suite Provencale (Les Olivettes)

Jury

H.v.Lijnschoten, J. Moerenhout en R.v.Yperen*


Werner van Cleemput

Jeugdorkest Concordia 1839 o.l.v. Sjef Roberts

1978

1e prijs

Heroïc Poem Werner van Cleemput (Arachne) Divertissement Rapsodique Piet Stalmeijer 2e prijs (Pro Musica) Bijzondere vermelding: Regina Magna J.R. Mourik Jury

H.v.Lijnschoten, J. Moerenhout en R.v.Yperen*

Première 10-11-1979 1980

1e prijs 2e prijs

Regionaal Harmonie-orkest o.l.v. Anne de Vries

Pneoo II Daan Manneke De beangstigde voorspelling Willy Soenen van Inga Thorsson

Jury Première 1e prijs 1981 Harmonieorkest Rotterdams Conservatorium o.l.v. Arie van Beek 2e prijs 1980 Muziekkapel van de Belgische Zeemacht o.l.v. Jozef Wauters 1989

1e prijs

Melodra in Ska

Jury

J. Claessens*, W. Van Cleemput, H. Friesen, V. Legly en C. Schoonenbeek

Première 18-11-1989 2001

1e prijs

KHC o.l.v. Rinus van Hamond

2e prijs 3e prijs

Suite voor saxofoonkwartet, Eric Swiggers piano en percussion Intermezzo für Klaviertrio Christian Blaha Trio 1984-1994 voor drie Werner de Bleeser klarinetten

Jury

W. Boeykens, M. Kasbergen* en K. Schoonenbeek


2003

Pieter Hermsen

1e prijs 2e prijs 3e prijs

Jury

Saxofoonkwartet Castafiore Hieronymus-trio Klarinet-trio Hilvarenbeek

Contrafacta Kamersymfonie nr. 1 Charade voor altviool en piano Combattimento voor fluit, cello en piano

Jelle Tassyns Ingrid Meuris Ingrid Meuris

W. Boeykens, M. Kasbergen* en K. Schoonenbeek

2


2005

1e prijs 2e prijs 3e prijs

Jury

Blazersensemble o.l.v. Maarten Jense Duo voor altviool en piano Trio voor fluit, cello en piano

Seele und Danke Werner de Bleser voor 2 hobo’s (klarinetten), 2 hoorns en 2 fagotten Blauwbaard Tom de Haes voor saxofoonkwartet en strijkkwartet Rise of the Fall Matthias van Nispen tot Pannerden voor fluit, hobo, hoorn, vibrafoon, bariton, saxofoon en CD W. Boeykens, K. Schoonenbeek* en J. Voorn


Nieuw Hilvarenbeeks Blazers Collectief Saxofoonkwartet Con Fuoco + Strijkkwartet Alegre Il Trattamento Miracoloso

3

Korte informatie betreffende laureaten en bekroond werk. Christian Blaha Christian Blaha (20 juli 1972) is een in Duitsland geboren, maar in Middelburg wonende cantor, componist, dirigent, organist en pianodocent. Hij studeerde compositie, koordirectie, orgel en piano aan het Utrechts en Brabants Conservatorium. Tot zijn muzikale activiteiten behoren onder meer zijn optreden als pianodocent, cantor, organist te Middelburg en het dirigentschap van een aantal koren en ensembles zoals het Middelburgs Kamerkoor. Composities van Blaha worden uitgevoerd in binnen- en buitenland. In 2001 won hij de 2e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs met Intermezzo für Klaviertrio. Intermezzo für Klaviertrio Het is een heel introverte compositie, een bijzonder klankstuk, waarin de atonale technieken van de Weense School op een geheel eigen en geraffineerde manier gestalte krijgen. Werner de Bleser Werner de Bleser (Buggenhout, 23 juli 1959) is een Belgische musicus met brede belangstelling voor klarinet, zang, voordracht en kamermuziek. Na enkele jaren conservatorium uit interesse voor klarinet, pianobegeleiding en muziekgeschiedenis schreef hij zich in als vrije student op de universiteit om cursussen te volgen in hedendaagse muziek, muziekgeschiedenis, muziekpsychologie en muziekanalyse. Werner de Bleser speelde in allerlei ensembles met sterk uiteenlopende stijlen zoals rockgroep, bigband, symphonic band en kamermuziekensemble. Hij was klarinettist en dirigent van het kamerorkest Musica con Gioia en het Antwerps klarinettenensemble Klarinata. Als componist schrijft hij naast “klassieke” muziek ook werken voor symphonic band – bigband. Met Trio 1984 – 1994 won hij in 2001 de 3e prijs en met Seele und Gedanke is hij in 2005 in Hilvarenbeek de 1e prijswinnaar. Seele und Gedanke In Seele und Gedanke – een toespeling op “twee zielen één gedachte” – wordt een universeel thema – de enige, echte, waarachtige liefde – aangesneden. Toch vormt niet zo zeer de liefde maar wel het geloof in die liefde de rode draad in deze compositie. Bij het ontstaan van het Al werden ook alle zielen gevormd waarbij elke ziel haar tegenpool vond in een verwante zusterziel. Mozart en zijn tijdgenoten maakten uitgebreid gebruik van zogenaamde harmonieën en schreven composities voor blazersensembles. Een populaire bezetting in die tijd was het sextet voor 2 hobo’s (klarinetten), 2 hoorns en 2 fagotten. Werner de Bleser gebruikt deze bezetting om zowel in solistische passages (eenzame ziel), in duo (al dan niet verwante zielen) of in ensemble (“we zitten allemaal in hetzelfde bootje”) te worden ingezet. Verschillende stukjes leven worden na elkaar gezet als uitdrukking van de vluchtigheid van ons leven en onze relaties. De ostinate, minimalistische begeleiding laat alle ruimte aan de vaak exorbitante, romantische

4

melodieën in de tragere gedeeltes. In de vlugge passages spreekt een voorkeur voor samengestelde maatsoorten met sterke ritmische accenten Trio 1984 – 1994 Dit stuk voor 3 Bes-klarinetten of 2 Bes-klarinetten en fagot is traditioneel van klank. De moeilijke combinatie van 3 klarinetten in dezelfde stemming wordt op een creatieve manier benaderd. Meindert Boekel Meindert Boekel (Amsterdam, 15 september 1915 – Hilversum, 2 mei 1989) was een Nederlandse componist, dirigent en organist. Op 11-jarige leeftijd kreeg hij orgel- en harmonielessen en op 13-jarige leeftijd werd hij al aangesteld tot kerkorganist. Zijn studie deed hij aan het Amsterdamse Conservatorium. Naast organist in diverse kerken was hij ook dirigent van diverse koren o.a. Groot Omroepkoor en dirigent van HaFaBra-orkesten o.a. Nationale Brassband Nederland. Hij had ook nog tijd om te componeren voor koren en HaFaBra-orkesten. Vele van zijn composities zijn opgenomen in het repertorium van de HaFaBra federaties. In 1950 werd hij onderscheiden met de compositieprijs van de Stad Amsterdam en in 1964 won hij de 1e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs met Saint David Scena Symphonica. Saint David Scena Symphonica De componist, organist en dirigent, heeft op grond van zijn grote ervaringen een werk samengesteld, dat volledig gebruik maakt van de mogelijkheden van het blaasorkest. De compositie begint met een langzame inleiding in de koperblazers. Hierna exposeert hij een koraalachtige melodie, een typisch kenmerk van de meeste composities van Meindert Boekel. Na deze inleiding volgt een snel deel (allegro) waarin drie contrasterende melodieën (schema’s) voorkomen, die worden uitgewerkt en tot een climax voeren. Hierna krijgt men een mistorioso (bezinning op de thema’s) en kondigt een hoornroep de terugkeer aan van het koraalmotief. Vanaf deze plaats wordt gesproken van de z.g. doorwerking en wordt het hoofdmotief, met de contrasterende nevenmotieven geheel naar voren gebracht, waarna tot slot weer de inleiding terugkeert (coda). Saint David was het verplichte werk voor Vaandelafdeling Harmonie van de KNF in 1983. (Uitgegeven door Molenaar) Werner Van Cleemput Werner Van Cleemput (Sint-Niklaas, 14 juli 1930 – Waasmunster 20 juli 2006) was als Belgische componist actief. Van beroep was hij voornamelijk werkzaam als ambtenaar, hoewel hij het diploma behaalde om muziekleraar in het dagonderwijs te worden. Als componist was Van Cleemput echt volledig autodidact. Hij componeerde werken voor symfonisch- en kamerorkest, harmonie- en fanfareorkest, kamermuziek, voor orgel, piano en beiaard. Hij stelde zich vooral ten doel kwaliteitsvolle muziek voor amateur-orkesten te

5

schrijven. Daar hij noch dissonantie noch een dichte harmonische schrijfwijze schuwde, vereisen zijn composities extra aandacht voor wat de toonvorming betreft. Vele van zijn composities zijn opgenomen in het repertorium van de HaFaBra-federaties. Hij was een zeer gewaardeerd jurylid bij allerlei HaFaBra-toernooien. Zijn optredens bij diverse jongerenweekends brachten hem volop waardering van de musicerende jeugd. Zijn composities zijn regelmatig bekroond o.a. met de August de Boeck-Prijs, de Prijs van de Provincie van Luik, de SABAM-Prijs, de Irène Fuerison-Prijs van de Franstalige Koninklijke Academie van België en de Prijs van de stad Mechelen. In 1976 won hij met Petite Suite Provencale (Les Olivettes) de 2e prijs en in 1978 met Heroïc Poem de 1e prijs in Hilvarenbeek. Heroïc Poem (Arachne) Het werk met hedendaagse geluiden vertoont een stoere directheid en een niet conventioneel klankpatroon. Deze compositie is zeer geraffineerd geschreven en verlangt een formidabele bekwaamheid van de muzikanten en een groot bevattingsvermogen van de toehoorders. Petite Suite Provencale (Les Olivettes) Dit werk is door Van Cleemput speciaal gecomponeerd voor jeugdorkest. Guy Duijck Guy Duijck (Gent, 28 april 1927) is een Belgische componist, dirigent en muziekpedagoog. Hij studeerde (alt)hobo, kamermuziek, harmonieleer, muziekgeschiedenis, contrapunt, fuga en compositie aan de Koninklijke Conservatoria van Gent en van Luik. Hij was solo-hoboïst bij de Koninklijke Muziekkapel van de Zeemacht, de orkesten van de Opera van Gent en de Koninklijke Muntschouwburg. Guy Duijck was dirigent van het muziekcorps van de 1e Infanteriebrigade en de 16e Pantserdivisie, de Koninklijke Muziekkapel van de Zeemacht en van de Koninklijke Harmonie Ypriana. Naast docent hobo was hij ook directeur van de Stedelijke Muziekacademie in Ronse en het Conservatorium in Brugge. Guy Duijck componeert kamermuziek, liederen en werken voor HaFaBra. Met Atlantis won hij in 1974 de 1e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs. Atlantis Symphonic Poëm (Opus 65) Volgens de teksten van de Griekse filosoof Plato (4e eeuw voor J.C.) bestond de droomstad Atlantis wel degelijk en bezat deze een “utopische superbeschaving”. Atlantis was gelegen voorbij de zuilen van Hercules, welke bij een aardbeving van duizenden jaren terug zou zijn verzwolgen door het water. Guy Duijck streeft er in zijn symfonisch gedicht naar de geschiedenis van dit verzonken land weer te geven. Pauken en trompetten spelen een triomfantelijke openingsfanfare. Indrukwekkend in zijn majestueuze grootsheid. De zorgeloze uitbundigheid en vrolijkheid van de bewoners van Atlantis wordt verzinnebeeld door een karaktervolle doch vlugge dans (2), sterk geritmeerd, met gebruik van alle orkestkleuren. Even komt er een korte bezinning (4) waarbij een onderaards gerommel en enkele orkestuitbarstingen de voorbode zijn van naderend onheil. Iemand durft het

6

desondanks aan de dans te hernemen (5) en weldra is iedereen weer aan het vrolijke leventje toe – doch tijdens de totale uitbundigheid komen de onderaardse stuwingen steeds maar onstuimiger aanzetten en nemen toe in intensiteit. Dans en aardbeving dringen aan, geven in niets toe, de bewoners geloven niet in het onherroepelijke, het onvermijdelijke – tot het moment waarop het dansmotief door de golven mee de diepte wordt ingesleurd (7). Het larghetto is de beschrijving van de hoop – zinnebeeldig voorgesteld door een stijgend motiefje, gespeeld door de hobo. Door een handig gebruik van progressies gaat de hoop in stijgende lijn. Een explosie (10) verbrijzelt deze hoop, doch steeds wordt er aangedrongen en komt er een climax. Een rustige bezinning, vervuld van een hoopvolle toekomst, sluit dit larghetto. Vanaf (13) komen we aan de verrijzenis. Via paukengeroffel, kleine scherpe uitbarstingen en stijgende en dalende golven ontstaat de orkestuitbarsting (14) die ons een nieuw land belooft. Een nieuw motief (15) verklankt het ontstaan en de groei van dit nieuwe leven. Een fanfare verkondigt ons een nieuw tijdperk: herrezen land kan herbeginnen. Een triomfantelijke mars (18) gaat over in een grandioos slot waar de beginfanfare symbolisch hernomen wordt. (Uitgegeven door Scherzando) Hugo de Groot Hugo de Groot (’s-Hertogenbosch, 8 september 1897 – Hilversum, 6 november 1986) was een Nederlandse componist, dirigent en violist. Als kind speelde hij al trompet en viool. Nadat hij als violist stomme films had begeleid, ging hij studeren aan het Koninklijk Conservatorium van Den Haag en was op zijn 18e al vioolleraar. Hij heeft 3 jaar in het Concertgebouworkest van Amsterdam gespeeld. Van 1929 tot 1940 was hij dirigent van het VARA Omroep Orkest en hij trad regelmatig op als gastdirigent bij symfonie-orkesten in binnen- en buitenland. Na de oorlog werd hij directeur van de afdeling muziek van de Wereldomroep en van een muziekuitgeverij. Tot slot werd hij dirigent van het Promenade Orkest. Hugo de Groot heeft meer dan 1000 composities op zijn naam staan en won in 1964 de 2e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs met Images Pittoresques. Dit werk werd speciaal opgedragen aan burgemeester Meuwese als blijk van waardering voor diens optreden als cultuur-promotor. Images Pittoresques Dit goed in het gehoor liggende werk bestaat uit de volgende delen: Deel 1, Aubade, begint met een kleine trom introductie, onmiddellijk gevolgd door het hoofdthema door de hoge houtblazers en later het hele orkest. Deel 2 is een langzame dans in 6/8 maat: de zgn. Barcarolle, die zeer hoge eisen stelt aan de blazers. Deel 3, Fête, is een feestelijk slot aan dit werk, dat gespeeld wordt als een allegro vivace. Tom de Haes Tom de Haes (5 maart 1979) is een Belgische componist, dirigent, musicus en saxofonist. Hij studeerde aan het Lemmens-instituut in Leuven.

7

Hij schreef diverse werken voor harmonieorkest, klarinetensemble en piano. Met Blauwbaard won hij in 2005 de 2e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs. Blauwbaard Blauwbaard, uit het beroemde sprookje van Charles Perrault, is een personage dat tot de verbeelding spreekt. De bekendste Blauwbaard is wellicht Henry VIII, koning van Engeland, die met maar liefst zes vrouwen in het huwelijksbootje stapte. Op zoek naar liefde? Deze programmatische suite, in een acht-tonige modus, schetst het leven van deze figuur. Na de voorstelling van de verschillende hoofdrolspelers treffen we in de finale het beeld van de gekwelde vorst aan die in zijn geest geteisterd en achternagezeten wordt door zijn geliefden. Elke figuur krijgt een eigen thema dat zijn of haar karakter weerspiegelt en dat op verschillende wijzen verwerkt wordt (thema met variaties, melodie met begeleiding, thematische transformatie, contrapuntisch etc.) In de finale worden de verschillende thema’s met elkaar geconfronteerd. De compositie is geschreven voor saxofoonkwartet en strijkkwartet Willy Hautvast Willy Hautvast (Maastricht, 31 augustus 1932) is een Nederlandse componist. Hij studeerde klarinet aan het Maastrichtse conservatorium. Hij werd klarinettist en arrangeur bij de Kapel van de Koninklijke Luchtmacht. Hij was leider van de blazersafdeling van de Nijmeegse muziekschool en dirigent van verschillende orkesten. Hij heeft veel arrangementen en composities geschreven voor harmonie- en fanfareorkest. In 1970 won hij de 1e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs met Festal Suite. Naast zijn werk als componist en arrangeur is Willy Hautvast lid van het college van juryleden bij concertwedstrijden. Festal suite Het is een mooie driedelige compositie voor harmonieorkesten in de lagere afdelingen van de HaFaBra-federaties. Een majestueuze openingsfanfare wordt gevolgd door een allegro. Deel 2 is een langzaam gedeelte met de hobo, eventueel altsaxofoon, in de hoofdrol. Deel 3 begint weer met een maestoso voor koper en slagwerk, gevolgd door een tempo di marcia voor het hele orkest. (Uitgegeven door Molenaar) Pieter Hermsen Pieter Hermsen (Hilvarenbeek, 1961) is een Nederlandse musicus. Hij studeerde compositie, lichte muziek, piano en theorie aan het Brabants Conservatorium. Hij heeft een aantal composities geschreven voor grote en kleine bezettingen. Met Melodra in Ska, zijn eerste werk voor harmonieorkest, won hij in 1989 de 1e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs.

8

Melodra in Ska De titel van dit werk is geïnspireerd op de beginregel van een gedicht van Boudewijn Büch. Het is een werk met uitgesponnen lyriek naast felle ritmiek en poly-ritmiek. Nieuw daarbij is wellicht een filmmuziekachtige thematiek, die in verschillende stemmingen verschijnt. Doel van de componist was ondermeer om alle stemmen in het orkest interessant te maken. (Uitgegeven door Leymborgh) Harry van Heugten Harry van Heugten (Breda, 1929) is componist en pianist. Hij behaalde het Staatsexamen A en B voor piano en voltooide zijn muziekstudies in Brussel. Hij was pianoleraar aan de muziekschool in Neede en doceerde daar ook harmonieleer en contrapunt. Als pianist gaf hij verschillende recitals en concerten. Hij componeerde werken voor o.a. piano, strijkorkest, blaasensembles en koor. Met zijn Roemeense Rapsodie voor piano en harmonieorkest won hij in 1970 de 2e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs. Roemeense Rapsodie Dit werk voor piano en harmonieorkest verraadt de liefde voor het klavierinstrument van de componist en betekent een interessante aanwinst voor de literatuur voor HaFaBra. Daan Manneke Daan Manneke (Kruinigen, 7 november 1939) is een Nederlandse componist, dirigent en organist. Manneke studeerde compositie en orgel aan het Brabants conservatorium in Tilburg. Daarna voltooide hij zijn orgelstudies in Brussel en compositiestudies bij Ton de Leeuw en Olivier Messiaen. Na jarenlang organist te zijn geweest wordt hij in 1972 docent aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam. Hij is oprichter en dirigent van het kamerkoor Cappella Breda. Zijn oeuvre omvat vooral geestelijke (koor)muziek, kamermuziek en een aantal werken voor harmonie- en fanfareorkest. In 1976 ontving hij de compositieprijs van het Sweelinck Conservatorium en in 1999 de Cultuurprijs van de Provincie Noord-Brabant. Hij won in 1980 de 1e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs met Pneoo II. Pneoo II Pneoo is een Grieks woord dat wind, blazen, adem betekent. Zo is dit werk een voortdurend ademen, aanblazen, wind. Convergerende, divergerende krachten en stabiele klankmassa’s. De speelruimte moet groot en akoestisch royaal zijn: een besloten plein, hal, kerk. Een “liturgische” ruimte. De spelers dienen af te zien van enig “solistisch” vertoon. Ze zijn een onderdeel van het klanklichaam. Het is een massaal stuk, on-individueel, roekeloos; “onfraai” als men wil. Onconventionele notaties werden gebruikt zoals b.v. de volgende grafische tekens:

9

kies uit aangegeven toongebied een toon

}

verander steeds van toonhoogte binnen aangegeven toongebied

speel (chromatisch) stijgende of dalende figuren

speel vervormde toon (vibrato, flatterzunge, zingen)

speel boventonen

Helaas bleek dit werk in die tijd niet adequaat speelbaar door amateur HaFABraorkesten. (Uitgegeven door Donemus) Ingrid Meuris Ingrid Meuris (Beveren Waas, 13 februari 1964 – Leuven, 2 december 2003) was een Belgische componist en musicus met interesse in talen en filosofie. Componeren was voor haar een manier om vat te krijgen op het leven. Zij voelde zich een filosoof met klanken. Het was haar bedoeling de luisteraar te verplaatsen naar haar beschouwing der dingen: een diepere en heftigere emotie op te roepen dan waaraan hij/zij in het dagelijkse leven gewend is. Zij schreef een tiental werken voor o.m. piano, orgel, viool en zangstemmen. In 2003 won zij met Chariade de 2e prijs en met Combattimento de 3e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs. Ingrid Meuris werd slechts 39 jaar oud. Chariade Chariade voor altviool en piano, vertoont een frisse aanpak van deze uit de muziekliteratuur bekende combinatie van instrumenten. De compositie is goed opgebouwd en biedt tal van geïnspireerde momenten. Ze is bovendien goed voor beide instrumenten gedacht. Combattimento Combattimento voor fluit, cello en piano, is een heel effectvol stuk, waarbij de muzikale inhoud duidelijk de strijd die in de titel besloten ligt, demonstreert. Het is, vooral ook qua beweging, een boeiende compositie en ze vormt zeker een aanwinst voor het niet al te uitgebreide repertoire voor deze bezetting.

10

Matthias van Nispen tot Pannerden Mathias van Nispen tot Pannerden (17 februari 1981) is een Nederlandse componist, dirigent en saxofonist. Hij studeerde aan het Brabants Conservatorium. Hij is saxofonist bij de Koninklijke Luchtmachtkapel en dirigent van de Lighttown Big Band Eindhoven Een aantal composities staan op zijn naam vooral voor blaasinstrumenten en orkesten. Met Rise of the Fall won hij de 3e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs in 2005. Rise of the Fall Dit is een compositie voor fluit, hobo, hoorn, vibrafoon, bariton, saxofoon en – nota bene - CD. De verrassende combinatie met elektronica is zeker interessant en hoogst eigentijds, of, liever gezegd, “bij de tijds”. Technisch is deze compositie zeer wel speelbaar, maar we kunnen tevens spreken van een wereld die veroverd dient te worden. Willy Soenen Willy Soenen (Menen, 10 augustus 1937) is een Belgische componist, dirigent, muziekpedagoog en trompettist. Op 8 jarige leeftijd speelde hij trompet in het harmonieorkest van zijn vader. Willy Soenen studeerde notenleer, muziekgeschiedenis, transpositie, trompet, kamermuziek, harmonieleer, contrapunt en fuga aan het Stedelijk Conservatorium van Kortrijk en het Koninklijk Conservatorium van Gent. Hij was solo trompettist van De Filharmonie in Antwerpen en leraar trompet aan de muziekacademie van Roeselare en Menen, docent harmonieleer aan het Koninklijk Conservatorium in Gent en directeur van de muziekacademie te Tielt. Hij was dirigent van verschillende harmonieorkesten. Als componist schreef Willy Soenen werken voor symfonie- en kamerorkest, harmoniefanfareorkest en brassband, koor, klarinettenkoor, saxofoonkoor en piano. In 1980 won hij de 2e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs met De beangstigende voorspelling van Inga Thorsson. De beangstigende voorspelling van Inga Thorsson Inga Thorsson was een Zweedse vrouw die 50 jaar van haar leven actief geweest is in de vredesbeweging. Voor de Verenigde Naties heeft zij een rapport geschreven en een van de grootste vredesdemonstraties in de geschiedenis georganiseerd. Zij voorspelde een atoomoorlog binnen twintig jaar. De muziek klinkt inderdaad onheilspellend en net vóór het einde van de wereld hoort men flarden van “Ode an die Freude” van Beethoven, gespeeld door een eenzame fluit. Gelukkig had Inga Thorsson ongelijk. Piet Stalmeier Piet Stalmeier (Denekamp, 10 juli 1912 – Wenen 2 september 1990) was een Nederlandse componist, dirigent, muziekpedagoog en organist. Als kind kwam hij al vroeg in aanraking met het Limburgse muziekleven. Na de muziekschool in Heerlen vervolgde hij zijn opleiding aan de conservatoria van Luik, Maastricht en Rotterdam.

11

Hij was dirigent van diverse (mannen)koren en harmonie- en fanfareorkesten o.a. Harmonieorkest van de Staatsmijn “Maurits” en “Emma”, het DSM-orkest en “Echo der Kempen” te Bergeijk. Vanaf 1945 – 1972 was hij directeur van de muziekschool in Hoensbroek, vanaf 1972 – 1979 docent aan de conservatoria van Maastricht en Tilburg. Zijn liefde voor koren en blaasorkesten ontstond in zijn Limburgse jeugdjaren. Hieruit ontstond ook de liefde om werken te schrijven voor koren en HaFaBra-orkesten. Veel van zijn werken zijn opgenomen in het repertorium van de HaFaBra-federaties. In 1974 ontving hij de Pauselijke onderscheiding “Pro Ecclesia et Pontifici”, in 1986 de Prijs van de Nederlandse Blaasmuziek en in 1987 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Met Divertissement Rapsodique won hij in 1978 de 2e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs. Divertissement Rapsodique (Pro Musica) Divertissement Rapsodique is een imponerend klankstuk. Heel direct, zonder erg ingewikkelde structuren, met een doorzichtig, speels contrapunt en een ritmiek die gehouwen lijkt uit graniet. Door zijn jarenlange ervaring weet Stalmeier feilloos en trefzeker alle instrumentale mogelijkheden van een harmonieorkest te gebruiken. (Uitgegeven door Leymborgh) Eric Swiggers Eric Swiggers (Deurne, 12 oktober 1968) (Ennio Salvere is zijn pseudoniem) is een Nederlandse componist en dirigent. Hij studeerde elektronische toetsen, HaFaBra-directie, compositie en saxofoon aan het Brabants Conservatorium te Tilburg. Als dirigent was/is hij bezig voor verschillende harmonieorkesten zoals de Koninklijke Harmonie Deurne, het Melomaan Zomerorkest Nederland, de Harmonie St. Caecilia Lieshout, de Koninklijke Harmonie L’Union Bladel en Fanfare St. Cecilia Maashees. Als docent was hij verbonden aan de Muziekschool Geldrop, Heeze, Nuenen. De laatste tijd is hij vooral actief als dirigent, componist en midiprogrammeur. Hij heeft talrijke composities op zijn naam staan in zeer uiteenlopende genres. Zo schreef hij voor harmonie- en fanfareorkesten, koren, strijkkwartet, beiaard, saxofoonensemble, symfonieorkest en jeugdorkest. In 2001 won Eric Swiggers de 1e prijs bij de Hilvarenbeekse Muziekprijs met Suite voor saxofoonkwartet, piano en percussie. Suite voor saxofoonkwartet, piano en percussie Deze vierdelige suite is een briljant, uitstekend klinkend speelstuk, geschreven in een toegankelijk maar toch persoonlijk idioom. Jelle Tassyns Jelle Tassyns (Dendermonde, 21 juni 1979) is een Belgische componist, fluitist, pianist en geluidstechnicus. Hij studeerde aan het conservatorium van Gent en Antwerpen. Als fluitist is hij lid van diverse ensembles zoals het Dendermonds Symfonisch Orkest, Concertband Dynamic, Vlaams Harmonieorkest en Conservatoria orkesten. Hij heeft diverse werken gecomponeerd voor symfonieorkesten en kamermuziekensembles. Jelle Tassyns spitst zich vooral toe op hedendaagse klassieke muziek. Pierre Boulez, Frank Zappa, Pink Floyd,

12

maar ook Brahms hebben grote invloed op zijn werk. Hij won de Cultuurprijs van de provincie Oost-Vlaanderen, de Internationale Aquarius-muziekprijs, Concourso Romaulda Marenco (Italië) en de Ladislav Kubik International Prize (Florida USA). In 2003 won hij met Contrafacta de 1e prijs in Hilvarenbeek. Contrafacta (Kamersymfonie nr.1) Contrafacta is een compositie voor piccolo, fluit, hobo, 4 klarinetten, basklarinet, 3 saxofoons, contrabas en slagwerk. Een geraffineerde kleuring en een mooie, genuanceerde beweging vormen de belangrijkste kwaliteiten van deze kamersymfonie voor een bijzondere bezetting. Het geheel heeft daarbij een duidelijk eigen, persoonlijk geluid en biedt een demonstratie van een goede vormbeheersing. Kees Vlak Kees Vlak (Amsterdam, 30 september 1938) is een Nederlandse componist en musicus. Als kleine jongen speelde hij al trompet in het Waterlands Fanfare Orkest. Zijn studies (piano, trompet en orkestspel) deed hij aan Het Amsterdams conservatorium en de Berkley Highschool in San Francisco (USA). Al tijdens zijn opleiding speelde hij in diverse orkesten als trompettist. Ook speelde hij 12 jaar bij cabaretvoorstellingen van Wim Kan. Ten gevolge van een chronische voorhoofdsholteontsteking moest hij op 25-jarige leeftijd stoppen met trompetspelen. Toen kreeg hij meer tijd voor het componeren. Hij is voorts actief als pianodocent en jureert regelmatig in binnen- en buitenland. Hij heeft diverse nationale en internationale compositieprijzen gewonnen en verschillende eervolle opdrachten ontvangen. Veel van zijn composities zijn opgenomen in het repertorium van de HaFABra-federaties. In 1968 won hij met Western Rapsodie de 1e prijs en in 1974 met Fryske Fantasie de 2e prijs in Hilvarenbeek. Fryske Fantasie Kees Vlak liet zich vaak inspireren door traditionele volksmuziek uit de Antillen, andere Caribische streken, Frankrijk, Schotland, Rusland etc, maar ook uit diverse delen van Nederland. De Fryske Fantasie is opgedragen aan Piebe Bakker, directeur van de muziekschool in Bolsward. Het zijn een aantal variaties op Friese volksliedjes. (Uitgegeven door Molenaar) Western Rapsody Western Rapsody getuigt van een ommezwaai in de orthodoxe muziekliteratuur voor amateur HaFaBra-orkesten. Vooral door de vele maatwisselingen met 5- en 7- achtste maatsoorten. Het werk munt uit door de goede vorm en instrumentatie. (Uitgegeven door Molenaar)

13

G. Nieuwland, H.v.Lijnschoten en R.v.Yperen*

Recommend Documents