Fysica van de Heiligheid

Fysica van de Heiligheid

Eerste druk, augustus 2009 © 2009 Drs Sietse van der Tuin isbn: 978-90-484-0753-8 nur: 720 Foto’s, afbeeldingen en tekeningen: Sietse van der Tuin Uitgever: Free Musketeers, Zoetermeer www.freemusketeers.nl

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgenomen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Ondanks alle aan de samenstelling van dit boek bestede zorg kan noch de redactie, noch de auteur, noch de uitgever aansprakelijkheid aanvaarden voor schade die het gevolg is van enige fout in deze uitgave.

Fysica van de

Heiligheid

DRS SIETSE VAN DER TUIN

Laat de blunder van een groot wetenschapper een waarschuwing zijn voor iedereen die denkt de wijsheid in pacht te hebben. “Er kunnen geen stenen uit de hemel vallen.” Lavoisier 1790 Vader van de scheikunde

Laten uitspraken van twee van de grootste geesten van de 20e eeuw leidraad zijn voor alles wat nu volgt. “Pure logical thinking cannot yield us any knowledge of the empirical world; all knowledge of reality starts from experience and ends in it. Prepositions arrived at by purely logical means are completely empty as regards reality.” 

“Zuiver logisch denken kan ons niets vertellen over de wereld van ervaringen. Alle kennis van de realiteit begint en eindigt met de ervaring. Voorstellingen van zaken die alleen maar berusten op een logische gedachtegang, zijn geheel verstoken van realiteit.” Albert Einstein Vader van de relativiteitstheorie

“Eine neue wissenschaftliche Wahrheit pflegt sich nicht in der Weise durchzusetzen, dass ihre Gegner überzeugt werden und sich als belehrt erklären, sondern vielmehr dadurch, dass die Gegner allmählich aussterben, und dass die heranwachsenden Generation von vornherein mit der Wahrheit vertraut gemacht ist.” “Een nieuwe wetenschappelijke waarheid pleegt niet door te dringen doordat tegenstanders overtuigd en bekeerd worden, maar vooral doordat de tegenstanders uitsterven en de komende generatie vanaf het begin met de nieuwe waarheid is opgegroeid.” Max Planck Vader van de kwantummechanica

VOORWOORD

De onthulling van een groot geheim is een precaire zaak. Een geheim zo oud als de mensheid. Gekoesterd binnen religies, besloten genootschappen, door gezagsdragers en ingewijden. Tot nu toe is het geheim bewaard door stilzwijgen, negeren en ontkennen. Dat kon gemakkelijk door het ontbreken van meetinstrumenten, anders dan het waarnemingsvermogen van enkelen. Om het bestaan van dit geheim aan te tonen zijn bewijzen nodig. In dit boek wordt overstelpend bewijsmateriaal aangevoerd. Bewijsmateriaal verkregen door visuele, empirische waarneming en onweerlegbare computerberekeningen. Zonder deze berekeningen zou veel in de lucht blijven hangen en bestreden door twee soorten gelovigen: sommige religieuze leiders en rigide sceptici. Daarover maak ik mij overigens geen enkele illusie. Ontkenningen van wat niet in beleid of geloof past hebben een taai leven. Zie de erkenning van het gelijk van Galileo Galilei driehonderd jaar na dato. Gelukkig gaan de ontwikkelingen tegenwoordig steeds sneller, zodat de visie van Planck nu meer reëel lijkt. Een zonnige voorjaarsdag in Engeland. Een vrouw leunt tegen een grote prehistorische steen. Zij heeft haar ogen gesloten en is onbewust van haar omgeving. Plotseling wordt zij verrast door een heftig, kriebelend, zwevend gevoel rond haar maag. Anderen zijn vele meters van haar verwijderd. Niemand raakt haar aan. In het zuiden, op tien meter afstand, is een dunne metalen staaf op de steen gericht. Zij weet niet dat dit gebeurt. Vanuit geen enkele andere richting krijgt zij dit gevoel. Er zijn verschijnselen die zich lijken te onttrekken aan objectief onderzoek. Daardoor worden ze meestal genegeerd en niet onderzocht. Het was een uitdaging om zo’n verschijnsel grondig te onderzoeken. Met als resultaat aantoonbare, historische en mathematische bewijzen. Wij denken een goed inzicht te hebben van de wereld waarin wij leven, maar in feite kennen wij slechts een minimale fractie van de werkelijkheid. Zo is volgens recente wetenschappelijke opvattingen 96 % van het heelal zoek. Volgens die opvattingen bestaat die 96% uit donkere energie en donkere materie, die zich onttrekken aan ons



bekende natuurwetten. Donkere energie onttrekt zich aan de zwaartekracht, werkt deze zelfs tegen en is overal aanwezig. Ook in levende wezens. Donkere materie is net zo mysterieus, maar wel onderhevig aan zwaartekracht. Nog recenter is de theorie van fysicus Howard Georgi van Harvard University. In 2007 kwam hij met een artikel over ondeeltjes (unparticles). Deeltjes die alle denkbare massa’s kunnen aannemen. Dus van heel licht tot heel zwaar. Hij sluit niet uit dat die deeltjes onze “gewone wereld” kunnen binnendringen. Omdat wij uitgaan van de zichtbare en meetbare wereld negeren wij onbekende, niet of niet direct meetbare natuurverschijnselen. Een dergelijk verschijnsel is met dit boek binnen een historisch, praktisch en trigonometrisch raamwerk geplaatst.



Dit boek is het resultaat van tien jaar onderzoek, reizen, berekeningen, bezoek van locaties, historie, archieven, publicaties, geografie, astronomie, kaarten, foto’s, afbeeldingen, topografie, enzovoort. Hiermee is een stevige, wetenschappelijke basis gelegd onder beweringen van onzichtbare, onmeetbare krachtvelden en krachtlijnen. Anderzijds konden veel beweringen op dit gebied naar het rijk der fabelen worden verwezen. In vele culturen, ideologieën en religies wordt geestelijke waarde gehecht aan bijzondere plaatsen en objecten. Daar heb ik altijd kritisch tegenover gestaan. De bijzondere uitstraling van deze plaatsen en objecten zou het product van menselijke verbeelding kunnen zijn. Niettemin was ik door de materie geboeid. Toen ik dan ook kennis nam van een excursie langs heilige en bijzondere plaatsen onder leiding van wijlen Wigholt Vleer besloten mijn vrouw Frouke en ik mee te gaan. Het uitgangspunt van Wigholt Vleer was dat oude monumenten met een religieuze achtergrond, zoals oude kerken en monumenten uit de steentijd, gebouwd zijn op plaat­sen waar een bijzondere ener­gie gebun­deld is. Deze energie hangt samen met onzichtbare lijnen die de opper­vlakte van de aarde met een dicht netwerk bedekken. De leylijnen. Waar meerdere lijnen elkaar kruisen of samenkomen is de energie extra krachtig en is spra­ke van een ley­centrum, afgekort als LC. De genoemde oude bouwwerken zou­den uitsluitend op deze plaatsen gebouwd zijn. Bij het opsporen van deze leycentra kan een indicator gebruikt worden, die niets anders is dan een dunne haaks gebogen metalen staaf. Het is een gangbare opvatting dat men voor het hanteren van een indicator over een bijzondere begaafdheid moet beschik­ken. Maar hier kreeg iedere deelnemer indicators uitgereikt, met de mede­deling dat veel mensen daar wel mee konden werken,

direct of na enige oefening. Het is net als autorijden. Sommigen leren het nooit en anderen kunnen het steeds beter. Wij werden langs middeleeuwse kerken gevoerd en het leek dat enige personen in staat waren LC’s aan te wijzen. Verschillende mensen wezen vaak dezelfde plekken aan, wat een toevallige aanwijzing minder waarschijnlijk maakte. Cruciaal was dat de richting van het leycentrum was aan te wijzen. Vleer was overigens niet de eerste die het verschijnsel onderzocht. Vóór hem waren het niet de eersten de besten die zich er mee bemoeiden. Gerenommeerde wetenschappers en hoogleraren hebben er over gepubliceerd. Dit gaf voor mij de doorslag om met de nodige reserve te beginnen met het opzoeken en onderzoeken van leycentra. Daarvoor moest veel gereisd worden. Meestal vergezeld door Frouke. Daarbij kwamen wij op boeiende plaatsen waar de meeste reisgidsen geen weet van hebben. Tot mijn verbazing nam niet alleen mijn bedrevenheid toe, maar ook vond ik talloze onontdekte en zeer opmerkelijke zaken. Zaken die vage theorieën omtrent leylijnen, leycentra en heiligdommen radicaal zouden herstructureren tot een logisch raamwerk. 

De ontdekkingen waren zo opzienbarend, dat de be­hoef­te ontstond om diverse bevindingen te laten bevestigen en te ondersteunen door een ervaringsdeskundige. Chris Zoet heeft de gave ley-energieën zonder indicator te zien en te voelen. Hij neemt ook vaak waar wat er vroe­ger op de plaats van een leycentrum heeft gestaan en wat er gebeurd is. Hij geniet ruime bekendheid bij diverse archeologen en is recent door onafhankelijk onderzoek uit honderden paragnosten verkozen als behorend tot de top tien van Nederland. Er zijn mij nauwelijks ge­vallen bekend dat zijn ­aanwijzingen pertinent onjuist bleken. De waarnemingen van Chris worden vaak door nader onderzoek bevestigd. Zo ontdekte ik een verborgen, vrijwel onbekende kapel aan de rand van een bos. Chris bevond zich honderd kilometer daar vandaan. Zonder te zeggen waar ik mij bevond belde ik met de mobiele telefoon om te vragen of hij iets waarnam. Het eerste wat hij vroeg of ik in een bos was. Dat lijkt een knap staaltje van telepathie. Maar vervolgens vertelde hij dat hij een ruïne van een kapelachtig bouwsel waarnam. Ik verzekerde hem steeds dat dit echt geen ruïne was, maar een gaaf kapelletje. Hij bleef de ruïne zien en wat ik zag kwam niet door. Maanden later trof ik in de regio van de kapel een boekje over de lokale historie. Hierin werd de kapel beschreven. Deze was rond 1994 gerestaureerd. Tot die tijd was het een ruïne. Vóór 1998 had ik de kapel en het boekje nooit gezien. Het was absoluut uitgesloten dat Chris daar ooit geweest was. Hij zag iets uit het verleden. Dit beeld overheerste het heden.

Chris neemt ook vaak niets waar en dat zegt hij dan ook. Fantaseren is niet zijn stijl. Omdat de geloofwaardigheid van veel paragnosten geen kritisch onderzoek kan doorstaan, heb ik lang overwogen of ik paranormale bevindingen wel een plaats zou geven. De betrouwbaarheid van Chris Zoet en vooral het feit dat zijn waarnemingen meermalen te controleren waren hebben de doorslag gegeven. Ik heb besloten de lezer zijn opmerkelijke waarnemingen niet te onthouden. Zeker omdat zij zeer illustratief zijn en vaak bevestigd worden door nader onderzoek. Wie niet in paragnosten wil geloven kan deze waarnemingen negeren. Die zijn niet essentieel voor de bewijsvoering maar wel boeiend.

10

Chris Zoet is overigens één van de velen die ley-energieën zonder hulpmiddel kan waarnemen. Bij het onderzoek van LC’s ben ik verscheidene mensen tegengekomen die aantoonbaar zonder hulpmiddelen LC’s konden waarnemen en lokaliseren. Zoals de Portugese paters die vroegen of ik dezelfde plaats had gevonden als zij. Of de man die LC’s kon horen. Of de vrouw die op een groot LC ongewild en onverwacht een heftige lichamelijke reactie onderging door een ver verwijderde indicator, die ze niet kon zien. De ontdekkingen en hun achtergronden zijn zo boeiend dat ik heb besloten er ruime bekendheid aan te geven. Daarbij komt ook aan het licht wat in sommige kringen als “geheime wetenschap” wordt gekoesterd. Welnu, een ken­merk van wetenschap is dat niets geheim blijft. De tijd is rijp voor diepgaand en objectief onder­zoek naar wat al sinds het ontstaan van de mensheid bekend is en nu einde­lijk openbaar kan worden. In deze grensverleggende wetenschap wordt helaas veel gespecu­leerd en gefantaseerd. Speculaties en fantasieën die erg gemak­kelijk door anderen worden overgenomen en vervolgens niet serieus worden genomen. Dit onderzoek toont ook aan dat de meeste beweringen van geheimzinnige plaatsen met grote krachtvelden en op een kaart getrokken leylijnen op fantasie berusten. Een voorbeeld is Stonehenge, waarvan de uitstraling van nul en generlei waarde bleek. Dit boek is gebaseerd op empirisch, historisch en mathematisch wetenschappelijk onderzoek. Niets is verzonnen of domweg aangenomen. Als er iets om gegronde redenen wordt verondersteld of aannemelijk bevonden wordt dat vermeld. Ik heb gepoogd mij te beperken tot waarnemingen, feiten, opmerkelijkheden en wetenschappelijke interpretatie van het onder­zoek. Van bevindingen van betrouwbare

onder­zoe­kers en hun waarnemingen wordt gewag gemaakt. Helaas moeten in dit verband meerdere uitspraken en waarnemingen van de pionier Wigholt Vleer danig gecorrigeerd worden. Hij was niet in staat zijn bevindingen zorgvuldig te checken. Veel wetenschappen gaan er van uit dat waarnemingen herhaald kunnen worden, met hetzelfde resultaat. Dit gaat in de wetenschappelijke wereld niet altijd op. Eén waarne­ming pleegt bij gebrek aan andere waarnemingen wel eens een theorie bevesti­ gen. Alle hier beschreven waarnemingen kunnen echter worden herhaald en gecontroleerd. En meer dan dat: Iedereen kan de aanwijsrichting van het gebruikte instrument met eigen ogen zien en constateren dat dit op een bepaalde betekenisvolle plek of richting wijst. Niet in de laatste plaats is het een essentieel gegeven dat mathematische bewerkingen en historisch onderzoek kunnen worden herhaald en gecontroleerd. Cruciaal onderdeel van het onderzoek was het verzamelen van coördinaten en daarmee computerberekeningen uit te voeren. Op deze wijze werden veel leylijnen zeer overtuigend vastgesteld. Aan de andere kant konden vermeende lijnen die zomaar op een kaart waren getrokken genadeloos worden ontmaskerd. Een apart hoofdstuk is gewijd aan de door berekening gevonden leylijnen, waarmee het bestaan van LC’s en leylijnen mathematisch is bewezen. Ruim 50.000 berekeningen waren daar voor nodig. Daarmee wordt de kern van het onderzoek weergegeven. LC’s opzoeken door de aanwijsrichting vast te leggen. Vervolgens de coördinaten vastleggen en de computer laten vaststellen of de gevonden coördinaten op één lijn liggen. Gezien de bolvorm van de aarde is er geen andere mogelijkheid. Een kaart is altijd een vertekening van een gekromd vlak. Rond deze onderzoekskern is veel diepgaand historisch onderzoek gedaan, met vaak verrassende resultaten. Evenals de paragnostische waarnemingen bedoeld als illustratie, maar uiteindelijk dermate boeiend, dat het een eigen plaats is gaan innemen. Niet alleen vanwege het historische belang, maar ook als verklaring waarom juist op een bepaalde plek iets gebeurd of gebouwd is. Sietse van der Tuin, 11 januari 2008

11

Inhoudsopgave



VOORWOORD

7

I.

INLEIDING

20

II

WAARNEEMBAAR, MEETBAAR Waarneembaar Meetbaar

24

III

GEOGRAFISCHE PLAATSBEPALING VAN LC’S

28

IV

MEGALIETEN, DOLMENS, HUNEBEDDEN, MENHIRS, STEENKRINGEN Hunebedden Dolmens Menhirs Steenkringen Filitosa Sneek, LC en menhir

V

STONEHENGE ONTMASKERD EN GLASTONBURY OP DE HELLING Wandlebury Kenneth West Barrow Silbury Hill Avebury en Windmill Hill Stonehenge Glastonbury Wales

30

42

VI

HET GEHEIM VAN DE KERK De kerk van Rome Anglicaanse kerken Lutherse kerken Nederlands-Hervormde kerken Presbyteriaanse kerken Hugenotenkerken Remonstrantse kerken Doopsgezinde kerken Methodistische kerken Synagogen Nederlandse gereformeerde kerken Mormoonse kerken Leger des Heils Vrijzinnig hervormden Oosters-orthodoxe kerk Moskeeën Oosterse religies Boeddhistische tempels Hindoetempels Vrijmetselaars en Odd Fellows Wereldwijde bekendheid van LC’s

51

VII

DE MYTHE VAN KEINS De heilige put Schoorl en Petten

80

VIII

PALEIZEN, KASTELEN, TRIOMFBOGEN, THEATERS Paleizen en kastelen Are there leylines outside England? Niet-ideaal paleis Triomfbogen Woonhuizen Tronen Theaters

84

IX

APOLLO IN KATWIJK

94



De oude tempel De Brittenburg De Soefitempel

X

DE LIJN DOOR HET PALEIS

102

XI

DARMSTADT-LEYSTAD

110

XII

DE GROTE GEHEIMEN VAN NOORDWIJK, SINT JEROEN EN HEINEKEN

114

XIII

DE GRIEKSE EN ROMEINSE OUDHEID Het geheim van Trajanus en Siegfried Faimingen Keizerlijke residentie op Capri Sicilië De Etna Syracuse Ontdekking in de Sahara Agrigento Selinunte Segesta Palermo Knossos Gortys De geboorte van Zeus

121

XIV

DRIE DOMMEN, DRIE RAADSELS Milaan Speyer Utrecht

138

XV

ITALIË, LAND VAN DE OUDHEID EN MYSTERIES Parma Ravenna Venetië Pisa

145



Florence Lucca Loreto Metaponto Kroton Paestum Napels Assisi

XVI

DE STRALENDE MICHAEL De goden en de aartsengel Monte Sant’Angelo Mont Saint-Michel Mont Dol Tumulus Saint-Michel Sacra San Michelle

XVII

FRANKRIJK, MINDER BEKENDE HEILIGEN EN HUN LC’S Clermont-Ferrand Saint Guilhem en zijn omgeving Aix-en-Provence

XVIII

VERDWENEN ABDIJEN IN DE LAGE LANDEN Egmond Rijnsburg Leeuwenhorst Aduard Klaarkamp

180

XIX

DE DORSTIGE MUILEZEL VAN MAULBRONN

192

XX

VREEMDE LC’S Het centrale LC van de stad Groningen Onverwachte LC’s rond Haarlem

194

XXI

CHARTRES, ANDERS DAN GEDACHT

204

161

175

XXII

DE ALGARVE EN ANDALUSIË Het heilige Cordoba Granada Het centrum van Sevilla In het zicht van Afrika Geven en nemen in Tanger De trotse rots De heilige poort naar de wereld

210

XXIII

OPZIENBARENDE ZAKEN IN VLODROP

223

XXIV

HET WONDERLIJKE FATIMA

226

XXV

NAAR SANTIAGO Ferrol Coruna Santiago de Compostella Finisterre en Ara Solis Lourdes

232

XXVI

NIEUW LICHT OP JEANNE D’ARC

242

XXVII

BENEDICTUS IN MONTECASSINO

249

XXVIII

DE HEILIGDOMMEN VAN MARIA MAGDALENA Wie is Maria Magdalena? Saint Maximin De heilige grot Sainte-Beaume Vezelay

253

XXIX

HET HOGE NOORDEN De jonge bodem van IJsland De oude bodem van Noorwegen en Spitsbergen

269

XXX

HISTORISCHE EUROPESE HOOFDSTEDEN De oorsprong van Amsterdam Het centrum van Parijs

276



Het centrum van Londen De meridiaan van Greenwich Het eeuwige centrum van de eeuwige stad

XXXI

LC’S AAN DE WIEG VAN EUROPA Het begon in Trier De troon van Keulen Het paleis in Frankfurt Aken, heilig water en de troon Het doopbad van Clovis

304

XXXII

DE LC’S VAN TURKIJE Istanboel Konya Nemrud Atakya Groot LC in Saudi-Arabië

319

XXXIII

GENIËN EN HUN LC’S De geheime wetenschap van Spinoza Mozart en zijn omgeving

324

XXXIV

WAAROM WATERLOO?

335

XXXV

DE TAND VAN BOEDDHA

338

XXXVI

JERUZALEM EN MEKKA Mekka Jeruzalem

343

XXXVII

OBJECTEN EN WATER, HEILIG OF NIET? Relieken, beelden en heilige voorwerpen Wandtapijten Iconen en schilderijen Porselein en andere profane objecten Heilig water Die genante piramides

347



Mummies, sarcofagen en tomben Bedden Beelden met een hart Nog genanter

XXXVIII

BEREKENDE LEYLIJNEN Uitgangspunten Belangrijke leylijnen Beknopt overzicht van gevonden en berekende leylijnen Locaties van de LC’s op de lijnen

XXXIX

DE LEYLIJNEN EN LEYCENTRA ALS DAGELIJKS FENOMEEN

390

XXXX

VERPLAATSENDE LC’S

392

XXXXI

EIGENSCHAPPEN VAN LC’S

396

XXXXII

VERKLARING VAN HET VERSCHIJNSEL

400

XXXXIII

PRAKTISCHE BRUIKBAARHEID

403

XXXXIV

ENIGE SAMENVATTENDE CONCLUSIES

405



LITERATUUR

409



ANNEX

414



REGISTER

415

376

I. INLEIDING Vrijwel alle religies kennen heilige plaatsen. Alleen de striktreformatorische beweging, die in de zestiende eeuw ontstond, nam daar formeel afstand van. In hoeverre dit daadwerkelijk plaatsvond zal in dit boek blijken.

20

Al vele duizenden jaren waren mensen zich bewust van bijzondere plaatsen en energieën. Veel mensen beweren deze energieën zintuiglijk waar te nemen. Nog meer mensen kunnen dat met een hulpmiddel. Kel­ten, Germanen, Egyptenaren, Grieken en Romeinen werkten al met dunne houten en metalen takken of staven die zij in de hand hielden. Er werd onder meer water en erts mee opgespoord. Ook in onze tijd is dit hulpmiddel niet vergeten. Zo maken grote bedrijven en overheden thans nog graag gebruik van de diensten van een deskundige met zo’n oeroud instrument om leidingen, erts en water op te sporen. Het gebruik van zo’n indicator berust niet op verwachtingen zoals men soms graag beweert. Daarvoor is het instrument te lang bij de mensheid in gebruik: tot in onze technologische en “verlichte” tijd toe. De resultaten zijn te frappant. Onderzoek van de universiteit van Tübingen wees onomstotelijk uit dat de kans dat de aanwij­zingen op toeval berusten verwaarloosbaar klein is. Er is niets op tegen om sceptisch te zijn. Dat moet zelfs. Er wordt teveel onzin beweerd. Alleen open kritisch onderzoek kan de zaken op hun juiste plaats zetten. Het is jammer dat veel sceptici niet sceptisch zijn, maar dogmatisch geloven in hun afwijzing van hetgeen niet in hun wereldbeeld past. Dit is een geloof en geen open kriti­sche aanpak. Een doorgewinterde scepticus zal nooit van zijn geloof vallen en getuigenverklaringen negeren. De vader van de scheikunde en hartstochtelijk aanhanger van de rede, Lavoisier, had rond 1790 de hele Académie Française overtuigd dat er geen stenen uit de hemel kunnen vallen. IJlings gooiden musea hun meteorietenverzameling weg. Zij wilden niet voor middeleeuws en onwetenschappelijk doorgaan. Er bestaan in Frankrijk dan ook weinig meteorieten die vóór 1790 zijn gevonden. Een huiveringwekkend voorbeeld hoe rigide sceptisme en daaruit voortvloeiende onwil tot onderzoek en waarneming de wetenschap kan belemmeren. Wij spreken liever van een kritische benade­ring, dan van een sceptische benadering.

Het uitgangspunt is: wijs nooit iets af omdat iemand waarneemt wat anderen niet waarnemen. Onze zintuigen zijn zeer beperkte instrumenten. We nemen bij­voorbeeld heel weinig van het elektromagnetisch spectrum waar. Radiogolven en radar nemen wij niet bewust waar. Licht wel, maar in beperkte mate. Ultraviolet en infra­rood zien we niet. Door ultraviolet wordt onze huid rood. Infrarood kunnen we voelen als warmte. Tot de uitvinding van de fotografie en stralingsmeters was de huid het enige waarnemingsinstrument voor ultraviolet en infrarood. Stel dat ie­dereen kleurenblind was en slechts enkelen kleurenziend. De laatste groep zou niet worden geloofd en weggehoond. Hetzelfde geldt voor horen en ruiken. Als iemand met een sterke geurwaar­neming iets ruikt wat anderen niet ruiken is dat fantasie of inbeelding. Sommige mensen nemen energieën waar, die anderen niet waarnemen. Mensen die niet goed zien zetten een bril op. Mensen die niet-traditioneelfysische energieën niet waarnemen of beter willen waarnemen gebruiken een indicator. Zo eenvoudig ligt dat. 21

Vanaf het midden de 19e eeuw viel het diverse onderzoekers op dat veel oude bouwwerken, zowel uit de prehistorie als uit latere eeuwen, keurig in het gelid op kaarsrechte lijnen stonden. Niet alleen in Europa. Maar ook in India en China. Het waren niet de eersten de besten die dit opmerkten. Onder hen: Dominee Duke, die aan een astronomische betekenis dacht. Onderzoeker Black, die in een 20 jaar durend onderzoek de wereld bereisde en overtuigd was dat hij een groot en oud geheim op het spoor was. De grote doorbraak kwam van de gerenommeerde astronoom Sir Norman Lockeyer. Hij werd in 1868 beroemd als ontdekker van het element Helium, maar zijn werk over de onverklaarbare lijnen moest tot 1983 wachten op een uitgever. In de eerste helft van de 20e eeuw deed Watkins, bierbrouwer, uitvinder, bestuurder en rechter, van zich spreken. Geïnspireerd door Lockeyer deed hij veelomvattend onderzoek. Hij kwam op grond van kansberekening tot de conclusie dat de lijnen geenszins toeval waren. Watkins was degene die de lijnen een naam gaf: leylines. Vermoedelijk had hij daar geleiden en leiden mee op het oog. Een pad om te geleiden. In diverse talen komt deze betekenis nog voor, met verwante schrijfwijzen en uitspraken. Het is niet moeilijk om in ley of lee de woorden lijn, leiden en linie

te herkennen. Het woord ley vinden wij ook terug in betekenissen die recht of wet betekenen. In het Spaans “ley”, in het Frans “loi” en in het Engels “law”.

22

Watkins schreef de rechte lijnen in het landschap toe aan oude handelsroutes. Rechte wegen naar belangrijke bouwwerken zouden hun verklaring vinden in zicht­lijnen, die het gebouw imposanter maakten. Dat laatste is vaak een goede verklaring. Minder goed kon worden verklaard waarom de rechte lijnen vaak dwars door moeilijk ontoegan­kelijke gebieden liepen. Het is nogal lastig om met je handel over een rots te klimmen of door een poel te waden. Juist vanwege die verklaring werd zijn doorwrochte onderzoek aangevallen. Rond dezelfde tijd hielden dr. Röhrig en dominee Teudt in Duitsland zich ook bezig met het leylijnenonderzoek. Helaas werd het resultaat van dit onderzoek in de nazimythologie gebruikt om de vermeende superioriteit van Oerduitsers aan te tonen. Uiteraard betekende dit in Duitsland na 1945 het einde van het onderzoek. Elders werd het onderzoek wel degelijk voortgezet. Onder andere door prof. Hawkins en prof. Doyle. Zij dachten dat de lijnen een astronomische betekenis hadden. Een geheel nieuwe wending gaf prof. Lovelock uit Oxford. In 1979 sloot hij zich in zijn boek over Gaia (moeder aarde) aan bij de algemene gedachtegang in het verre oosten. De levende aarde zou een etherisch lichaam met energiecentra bezitten waarvan de energie via kanalen over de oppervlakte vloeit. Voor de oosterlingen is dit de schakel tussen hemel en aarde. Het is het kenmerk van een leylijn dat een rechte lijn getrokken kan worden tussen worden tussen drie of meer markante punten. Soms is dit zichtbaar in de vorm van een kaarsrechte weg of pad. De markante punten betref­fen vaak prehistorische monumenten of kerken. Vandaar dat de naam “kerkenlijn” ook wel wordt gebruikt. Veel van deze lijnen zijn waar te nemen door ze met twee indicatoren te kruisen. Bij de passage van een leylijn geven de indicatoren een uitslag. Het viel op dat oude kerken en prehistorische monumenten vooral op knooppunten van leylijnen liggen. Op die plek bleek de ley-energie het krachtigst. Wijlen Wigholt Vleer, die in Nederland baan­brekend werk heeft verricht naar oude kerken en prehistorische monumen­ten op die kruisingen, noemde die energieconcentraties leycentra. In de Angelsaksische wereld noemt men het leycentrum ook wel vortex. Vanwege de wervelingen waarvan sensitieve waarnemers melding maken. Wij zullen alleen het woord leycentrum en de afkorting - LC - gebruiken.

Omdat zo vaak een oude kerk of een ander oud bouwwerk op een leycentrum staat, lag de conclusie voor de hand dat het bouw­werk opzettelijk zo’n plek geplaatst was en dat zo’n plaats als heilig werd beschouwd. Wigholt Vleer was van mening dat na 1350 niet meer bewust op leycentra is gebouwd. Een mening die domweg in alle publicaties is overgenomen. In dit boek wordt de houdbaarheid van deze stelling geanalyseerd.

23

II

WAARNEEMBAAR, MEETBAAR WAARNEEMBAAR De gebruikte indicator is de afgeleide van de Loranindicator. Deze bestaat uit twee haaks gebogen metalen staven. In elke hand één. Als het gezochte object is gevonden draaien de staven naar elkaar toe. Afhankelijk van de gebruiker ge­beurt dit bijvoorbeeld bij het passeren van een leylijn. Een groot deel van de mensheid kan deze indicator hanteren.

24

De superioriteit van deze indicator ligt in het gebruik als geografische aanwijzer. Eén van de staven in de rechter- of linkerhand is voldoende. De indicator wijst dan eenvoudig naar een krachtig of nabij gelegen leycentrum, afgekort: LC. Gaandeweg kan geleerd worden minder krachtige LC’s te negeren of juist aan te wijzen. Aangewezen LC’s kunnen verbijsterend ver weg liggen. Afhankelijk van het LC enige meters tot duizenden kilometers. Maar voor het zover is moet ruime ervaring worden opgebouwd. Hetzelfde geldt voor kleine tot zeer kleine nabijgelegen LC’s. Als de indicator ergens heen wijst zien we in die rich­ting vaak een oude kerk. Maar ook heel vaak niets. Dan ligt het LC te ver weg of de indeling van het landschap verhindert het zicht. Ook komt het veel voor dat er gewoon niets (meer) staat. Die laatste categorie bevat zowel heel kleine LC’s als de meest krachtige. Net zoals kosmische donkere energie en donkere massa, onttrekt ley-energie zich aan directe detectie van elk meetinstrument. De weten­schap is nog niet zover. Er zijn wel onderzoekers ge­weest die op verscheidene van die plaatsen een verhoogde ionisatiegraad aantroffen. Eénmaal ontdekten wij bij een sterk LC gedurende een half uur een tien maal krachtiger radioactiviteit dan nor­maal. In Ierland staan veel prehistorische monumen­ten in de buurt van aardbreuken en daarom bestaat er een theorie dat LC’s het meest bij aardbreuken voorkomen. Dat zou de gevonden radioac­tiviteit verklaren. Uit aardbreuken ont­snapt af en toe radioac­tief radongas. We hebben er ook magnetometers, kompassen en elektrischveldmeters op losgelaten. Zonder resultaat.