FOTOVERSLAG GR 5 NEDERLAND EN BELGIË (374 km)

REIS/FOTOVERSLAG GR 5 NEDERLAND EN BELGIË (374 km)

Zaterdag 22 september 2007 Staf en ikzelf hebben besloten om de gehele GR 5 te stappen van Bergen op Zoom tot Nice. Het gedeelte van Bergen op Zoom tot de Luxemburgse grens gaan we afwerken met driedaagse wandelingen. Telkens een lang weekend dus. Het is de bedoeling dat we hiervoor maandelijks één weekend uittrekken om op die manier nog dit jaar tot aan de Luxemburgse grens te geraken. Wij stappen meteen de bosjes in. Ondanks het weekend is zien we maar weinig wandelaars.

Staf bekijkt zijn armbandGPS en ziet dat het goed zit De weergoden zijn ons gunstig gezind. Het beloofd een mooi, zonnig weekend te worden.

Tommy, de zoon van Staf, heeft ons tot aan het begin van de GR 5 gebracht te Bergen op Zoom aan de jeugdherberg “Klavervelden”.

Heidekruid in volle bloei We overnachten op camping “Wildertse Rust” in Wildert. Staf kent deze camping goed want hij heeft er vroeger nog een stacaravan gehad. Vandaag hebben we zowat 20 kilometer afgelegd.

Een van de vele mooie zanderige paden

Zondag 23 september 2007

Rond 08.00 uur zijn we terug aan het wandelen. Al vlug komen we in het prachtige natuurreservaat “Kalmthoutse Heide”. Voor mij was het de eerste maal dat ik in dit gebied kwam. Staf kent het reservaat op zijn duimpje. De heide staat in herfstbloei. Hier en daar zien we ook nog schapen grazen. Wij vorderen traag door het mulle zand maar we genieten des te meer van de stilte rondom ons. We prijzen ons gelukkig dat België nog over dit mooie stukje natuur beschikt. Vandaag hebben we zowat 27 kilometer afgemaald.

Op weg naar de Kalmthoutse heide

Vrijdag 12 oktober 2007 Tommy, de zoon van Staf, brengt ons tot Wuustwezel waar we onze GR verder zetten. De weergoden zijn ons terug gunstig gezind en we krijgen terug volop zon. Frans, de broer van Staf stapt vandaag met ons mee. Frans heeft ons tevens een slaapplaats aangeboden bij hem thuis want hij woont in de buurt van de GR5.

Staf, Frans en Ludwig

Het is misschien niet goed te zien maar hier loopt het pad van de GR5

Een woonboot of zoiets op het kanaal Schoten-Turnhout, ook wel Schotenvaart genoemd

We zijn blijkbaar niet de enige toeristen

Staf en Frans zijn druk in gesprek in het mooie Zoerselbos

Voor we naar de woning van Frans trekken trakteren we onszelf op een watertje in de herberg van de abdij van Westmalle en dit op uitdrukkelijk verzoek van Staf. Ik vraag aan de garçon : “Voor elk één waterken”. Komt die brave man toch met drie trappisten af zeker. Hij had immers verstaan “voor elk een paterken”. Nu ja veel verschil is er niet, enkel het glas is wat dikker……….

We naderen ons gastenverblijf, een reuzenchalet midden in het bos

We hebben vandaag zowat 30 kilometer afgelegd. Het is tof dat Frans ons heeft vergezeld. Het is een aangenaam man, net zoals zijn broer Staf. Hun goede karakter zit blijkbaar in de familie. Ook de schoonzus van Staf, “Mieke” heeft op mij een grote indruk gemaakt. Heel gastvrij en niets is haar teveel om het ons aangenaam te maken. De band tussen Staf, Frans en Mieke is erg hecht.

Staf heeft mij op voorhand verwittigd. Frans en Mieke zijn rasechte vegetariërs. Ik daarentegen helemaal niet. Evenwel heb ik in lange tijd niet zo lekker gegeten. De quiche smaakt overheerlijk.

Marc, de buur en huisvriend van Frans en Mieke gaat Staf bedienen. Staf glundert al en houdt zijn bord met beide handen vast.

We hebben allemaal ons bord leeg gegeten zoals het een echte Vlaming past

Marc heeft net een van zijn vele grapjes verteld………

Zaterdag 13 oktober 2007 Rond 08.20 uur zijn we terug op pad. Frans wijst ons de weg door de bossen zodat we terug op de GR5 komen. Van zodra we de abdij van Westmalle in zicht hebben nemen we afscheid van onze gastheer Frans. Aan de abdij staat Leo ons al op te wachten. Leo is ook lid van onze wandelclub GR50+ en stapt vandaag mee tot bij hem thuis. We mogen tevens bij hem overnachten.

Geloof het of niet maar hier loopt het GR5pad!

Het Zoerselbos

De windmolen van Pulderbos. Het is een nog werkende stenen berg- of beltmolen uit 1853

De visvijver van Grobbendonk heeft veel aantrek

De Bouwelhoeve

Leo en Ludwig nemen een kleine rustpauze

Wat zou dit betekenen?

Het hoeft niet altijd recht te zijn om mooi te zijn

De Hogewegmolen van Noorderwijk

Het vroegere privéstationnetje van de baron Mmm, het was vandaag een superzware dag. Iets minder dan 40 kilometer hebben we op de teller staan. We zijn dan ook zeer blij dat we aan de woning van Leo komen. Het is gezellig genieten in de mooie veranda van Leo, met zicht op zijn tuin. Wederom worden wij er getrakteerd op een overheerlijke maaltijd. Konijn met pruimen en kroketten. Zowel Staf als ikzelf kunnen er niet genoeg van krijgen. Ik heb dan ook achteraf de gevolgen gezien op de weegschaal. En ik maar wandelen om te vermageren…………… Dikke proficiat voor de kookkunsten van onze gastvrouw. Zondag 14 oktober 2007 We zijn al vroeg op pad want Leo en zijn echtgenote gaan naar de motorcross kijken ergens in de Vlaanders. Hun zoon rijdt immers mee en dat willen ze niet missen. En gelijk hebben ze. Het beloofd weer een prachtige dag te worden. Vandaag iets minder dan 30 kilometer te doen.

Abdij van Tongerlo

Mooi he

Het kasteel de Merode aan de oever van de Grote Nete te Westerlo

Abdij van Averbode

Een witte pater of zoiets……

Beet?

Ja hoor, een flinke brasem!

Hier is het links natuurlijk!

Vrijdag 23 november 2007 Staf en ik zitten weer op de trein om onze GR5 verder te zetten. Als wij uit het station van Testelt komen worden wij er opgewacht door onze gastheer René, die ons een slaapplaats aangeboden heeft. René wou ons eens verrassen en heeft, speciaal voor ons, een halve dag verlof genomen om ons te verwelkomen. Van een verrassing gesproken!

In de buurt van Scherpenheuvel zijn we even de weg kwijt. Meteen worden we er aangesproken door een 76 jarige man die ons wil helpen. Wij denken, die brave man heeft waarschijnlijk nog nooit van de GR5 gehoord. Maar niets is minder waar. Hij kent de GR5 maar al te goed en leidt ons meteen naar de goede richting. Hij moet wel onze richting niet uit maar stapt toch een half uurtje met ons mee.

Staf in gesprek met een inwoner van Scherpenheuvel

Basiliek van Scherpenheuvel

Als we in de basiliek komen komt meteen de priester (of iets dergelijks) naar ons toe. Ons eerste gedacht was dat die ons beiden de deur ging wijzen, dat hij het niet zo op rugzaktoeristen had begrepen. Evenwel hebben we het terug mis. Deze man begint immers meteen een gehele uiteenzetting te geven over de basiliek. Wij luisterden er naar maar durven geen foto te nemen.

Een van de vele, mooie holle wegen op onze weg

Staf vindt het een prachtige omwalling

Omstreeks 16.30 uur worden wij hartelijk ontvangen bij ons gastgezin Berna en René. René heeft ook al heel wat afgewandeld en uiteraard hebben we onze verhalen uitgewisseld. Dit alles lekker gekruid met een heerlijke maaltijd en één (of waren het nu meerdere) glaasjes wijn. Ongeveer 25 kilometer afgelegd vandaag.

Zaterdag 24 november 2007 René brengt ons terug naar onze GR5 via al even mooie paadjes en prachtige natuur. De omgeving van Diest is zeer mooi. Vooral de diepe, holle wegen zullen me steeds bij blijven.

De duizendjarige eik in Lummen heeft een omtrek van 6,20 meter

We hebben er vandaag terug zowat 25 kilometer opzitten als we aanbellen bij Joeri en zijn lieve echtgenote Bregje, die ons een slaapplaats aangeboden hebben. Zowel Joeri als Bregje

zijn fervente wandelaars. Alleen aan tijd ontbreekt het hen. Joeri heeft alle boekjes van de GR5, al ongeveer tien jaar, in zijn bezit. Hij is al tot aan de Luxemburgse-Franse grens gestapt. Het is zijn droom om deze GR in een keer uit te lopen. Maar dat zal niet voor de eerste jaren zijn, zegt hij. Weer kunnen wij er ons buikje rond eten. En ’s avonds wisselen wij tips uit. Een tip, van Joeri, die we nog niet kennen : neem geen brood mee maar bak het elke dag zelf. Op voorhand weeg je de broodbloem af en doe je het in een plastiek zakje. Je voegt er de juiste hoeveelheid water bij en kneedt het deeg in het zakje, langs de buitenkant van de zak. Zo worden je handen niet vuil. Nadien duw je het plat in het zakje en bakt het als een pannenkoek. Weegt minder als brood en het is steeds vers. Staf gaat volgende week meteen experimenteren. Zondag 25 november 2007 Ongeveer 23 kilometer rest ons nog om naar het station van Hasselt te gaan.

Bolderberg - het hoogste punt van Limburg.

Prachtig panorama van op Bolderberg

We komen duidelijk in de buurt van Bokrijk Vrijdag 7 december 2007 Als ik in het station van Hasselt uitstap staan Leo en Staf mij al op te wachten. We gaan meteen dwars door het stadscentrum.

Ludwig, Leo en Staf

Na het centrum van Hasselt duiken we meteen de bossen in. Door de overvloedige regen van de afgelopen dagen zijn de paden drassig en onze schoenen aan de vuile kant.

Molen aan de ingang van het domein van Bokrijk

Af en toe is het GR-teken van ver te zien

Moeten we nu echt door dat molentje?

De nog steeds werkende Slagmolen in Genk

Wandelaars worden soms verwend

Ons gastenverblijf We worden hartelijk ontvangen bij Gert en Noora in Genk. Staf en ikzelf mochten er zelfs slapen in het waterbed. Vandaag hebben ongeveer 27 kilometer gestapt.

Noora, Gert, Staf en Leo

De rijk gevulde tafel Zaterdag 8 december 2007 Omstreeks 09.00 uur verlaten we ons gastgezin na een lekker ontbijt bestaande uit spek met eieren. Vandaag moeten we ongeveer 29 kilometer afleggen.

Leo en Staf zijn het weer wreed aan het uitleggen

Ons verblijf in een trekkershut te Lanaken

Het klaarmaken van de picnic Zondag 9 december 2007 Om 06.00 uur zijn we al uit de veren. En om 07.00 uur verlaten we al onze trekkershut. Het is rustig op de baan. Al vlug laten we het centrum van Lanaken achter ons en volgen we een gedeelte van het Albertkanaal. En daarna duiken we eventjes Nederland binnen.

Op weg naar de Sint-Pietersberg

Zaterdag 12 januari 2008 25 kilometers staan er vandaag op het programma, van Visé tot Wegimont. De bewegwijzering in Visé laat toch wel wat te wensen over. Van in het begin dienen we onze weg te zoeken tot als we Visé uit zijn. Er staat een frisse wind maar het is droog.

Compostella is in de buurt.

Het kasteel van Dalhem

Een horizontaal gegroeide holle boom

Ik heb de smalle doorgang gemeten. Deze is welgeteld 40 centimeter breed. De schouders van Staf zijn 42 centimeter breed. Staf heeft dan ook alle moeite om zich door de doorgang te wringen. En dan is er nog de rugzak. Deze is smaller dan 40 centimeter maar al dienen tralala dat daar aanhangt…………..

oef, hij is er doorgeraakt.

Dat is ten minste een deftige smalle doorgang. Zo zouden ze allemaal moeten zijn.

Het kasteel van Wegimont waar we overnachten. Zondag 13 januari 2008

Als dit maar goed afloopt voor Staf. We zijn vandaag de 13e en Staf heeft de nacht doorgebracht op kamer 13. Gelukkig is hij niet bijgelovig. Een helder blauwe hemel is het vandaag. Er is tevens nauwelijks wind. Het lijkt wel lente en dit in de maand januari. Terloops merken we op dat we, na vandaag, in totaal 374 kilometer GR5 zullen afgelegd hebben. Dit in 3 lange weekends (3 dagen) en twee gewone weekends (2 dagen). En wonder boven wonder, we hebben dit traject afgelegd zonder dat het ook maar één keer echt geregend heeft.

Het pad loop recht, de bomen staan scheef

Staf buigt nederig het hoofd voor deze mooie natuur

Een holle uitgebrande (door de bliksem?) boom waarin makkelijk meerdere mensen kunnen staan.

Driedaagse GR 5 Fraipont-Vielsalm

Op vrijdag 4 mei 2007 is het weer zover. Ik neem de trein naar Brussel Noord en zoek er op het perron Staf Van Gorp ook wel eens Staf Kaart genoemd. Ik ken Staf

enkel van op foto die mij per mail werd toegestuurd. Ik hoop maar dat Staf zich voor deze gelegenheid niet geschoren heeft want dan is de kans groot dat ik hem niet zal herkennen. Van zodra ik op het perron kom kruist mijn blik de blik van een woest uitziende bebaarde man. Ik zag het meteen, dit is de Staf. Na een korte kennismaking stappen we beiden op de trein richting Luik – Fraipont. Wij dienen nagenoeg alle wagons af te lopen eer we Ivan aantreffen. Zijn maat, de facteur, was er niet bij wegens een begrafenis. Twee uur later staan we aan de GR 5 welke langsheen het station van Fraipont loopt. Meteen gaat het bergop, wij hadden niet anders verwacht, en al even vlug ruilen we het asfalt voor een mooi en zacht bospad.

Fraipont vanuit de lucht.

Ivan in de weer met zijn rugzak

Niemand voor ons, meer moet dat niet zijn.

Na een helling is er gelukkig ook altijd een afdaling

Wondermooie wegeltjes in de bossen rond Fraipont.

Het bladerdak is nog jonggroen

Op een gegeven ogenblik komen we langsheen een weide met grazende koeien. Een koe was er in geslaagd om uit te breken. Zij wachtte ons op en stapte vervolgens een eindje met ons mee. Misschien was het ook haar droom om ooit eens de GR 5 te lopen?

Ivan met beide handen aan het stuur

Lap, ook die bank hebben ze niet zien staan

Een van de vele mooie, holle wegen.

Ivan heeft al een oude, klare nodig. Staf denkt er het zijne van…..

Wat daslook voor bij het avondeten

Ivan kreeg het even moeilijk toen hij het had over kameraadschap en liefde. Ivan heeft een koekenbroden hartje en heeft er geen moeite mee om zich bloot te geven. Het is een kerel waar ge steeds op kunt vertrouwen. Het is altijd goed om Ivan in het gezelschap te hebben. Staf had een flesje cola mee welke hij verdeelde in ons bekertje. Volgens hem moesten we die cola drinken voor het eten. Was lekkere cola, smaakte wat naar Porto. Ivan had ook een colaflesje mee waarvan de inhoud ook werd verdeeld. Dit

moesten we drinken bij het eten. Smaakte ook al niet naar cola. Ik had nog een flesje water mee en wou het ook verdelen maar mocht het alleen opdrinken!

Ons potje koken op de camping “rand van ’t bos” (juist boven Spa)”

Er was weinig volk op de camping, dus hadden we ruimte zat

Kapstokken en zitbanken waren niet ver af Onze eerste dag hebben we zowat 23 km gestapt. Ondanks de wilde natuur, waarin we vertoefden, heeft iedereen een goede nachtrust gehad. Het ritselen van dieren in het gebladerte rond onze tent maakte ons niet bang. Zowel de voor- als de achterdeur van onze tent waren op slot. Ivan heeft nog een tijdje liggen luisteren naar twee uilen die vlot met elkaar hadden gecommuniceerd. Ikzelf heb mijn oordopjes gebruikt nadat ik gewekt werd door het geknor van een everzwijn. Of kwam dat geknor van iets anders?

Bij het ochtendgloren ruimen we alles netjes op en duiken meteen weer de bossen in van Spa en zijn mooie omgeving.

Door de lange droogteperiode troffen we niet veel water aan.

Wonder van de natuur

Ivan, goedlachs zoals altijd

De gr-symbolen staan goed aangegeven en zijn netjes onderhouden.

Het is duidelijk te zien dat hier heel wat volk voorbij komt

Ivan is bezig met hetgeen hij graag doet. Eten koken. Staf komt een kijkje nemen.

Staat dat pad wel op mijn kaart?

De wilde brem staat in volle bloei

Staf zit duidelijk in de put……

en zoekt een oplossing om eruit te geraken De gr 5 doet zowaar een riool aan. Dit is voor mij een van de mooiste passages Ivan heeft het leeggoed mee van ons middageten. 5 km heeft hij dat vast gehouden. Hij dacht dat er meer vuilbakken op de GR zouden gestaan hebben.

Is dit een hond of een wolf?

Ivan, steeds bij het fornuis. De colaflesjes waren leeg

We hebben de was buiten gehangen omdat onze droogkast het niet deed

Staf heeft iets gezien, maar wat?

Op onze laatste dag kwam Luc ons vergezellen

Als dit geen mooie foto is

Zie je de wilde vogel?

Ikzelf ga ook eens roeren in de pot, kwestie dat Ivan niet denkt dat hij alles alleen moet doen. Ivan leest de gebruiksaanwijzing van het pakje nadat hij alles in het potje gekieperd heeft. Vandaar dat de saus nogal klonterig was…… Al bij al was het een mooie driedaagse. We hebben zeer lekker gegeten, dankzij de kookkunsten van Ivan. In april 2008 zetten we onze tocht verder. Nog een dikke 2.000 km te gaan…….. [email protected]