Forum: Zijn de overstromingsrisico's te groot? Reacties van lezers van WaterForum Online. Page 1 of 16

Page 1 of 16

Forum: Zijn de overstromingsrisico's te groot? Print deze pagina

Reacties van lezers van WaterForum Online

(advertenties)

In reactie op de zware kritiek van deskundigen in de uitzending van Netwerk op 22 februari over onacceptabele overstromingsrisico's, zijn bij de redactie WaterForum Online de onderstaande reacties binnen gekomen. Wij nodigen u van harte uit op deze reacties te reageren ([email protected]). Gé Beaufort: Nieuwe gezichtspunten integreren in bestaande kennis (8 april 2005) Ale van der Hoek: Houden we wel of niet rekening met een risicotoename (1 april 2005) M. van Schaik: Eigen verantwoordelijkheid burgers begint bij overstromingsrisicokaarten (29 maart 2005) E. Peijnenborgh: Te weinig aandacht voor oplossingsgerichte reparatieplannen (25 maart 2005) M. Kok: Niet langer verhullend communiceren over overstromingsrisico's (17 maart 2005) B. de Bruijn: Kennis overstromingsrisico's is voorwaarde voor nieuwe normen (16 maart 2005) T. Vos:Nog nooit zo veilig, maar morgen kan het raak zijn (14 maart 2005) J. in 't Bosch: Waterlanders word wakker (13 maart 2005) J. Esink: Hoge prioriteit aan op orde brengen van waterkeringen (11 maart 2005)

http://netserver2.net/waterforum/template_d1.asp?paginanr=3044

28-03-2006

Page 2 of 16

GeoDelft: Overstromingskansen kunnen wel eens fors hoger uitvallen (9 maart 2005) W. Kok: Discussie mist inzicht in omgaan met risico's (4 maart 2005) H. Hekelaar: Rangschikking van veiligheidsrisico's is noodzakelijk (4 maart 2005)

G. Beaufort: Nieuwe gezichtspunten integreren in bestaande kennis Ik ben het helemaal eens met de boodschap van het RVIM-rapport "In bedijkte termen'. Door toegenomen investeringen en risico's, en getoetst aan een gewenst veiligheidsniveau van deze tijd, is de veiligheid te laag. Ik ben het echter ook eens met het gegeven dat Nederland het meest degelijk tegen overstromingen beschermde land ter wereld is. Veel van onze kennisproducten dijken, deltawerken en inpolderen zijn daarop gebaseerd. We hebben een grote naam en exporteren onze kennis op dat gebied. Doordenken op bestaande kennis De discussie over ‘wel veilig’ of ‘niet veilig genoeg’ houdt ons zodanig bezig dat we blijven hangen op het niveau van die tegenstelling. Als het mogelijk zou zijn waterbouwkundige en landbouwkundige kennis te ontwikkelen op basis van reeds opgedane ervaringen en know-how, dan ontstaat er iets nieuws en wordt creativiteit gestimuleerd. Hoe kom je los van de (tegen)stellingen en bouw je verder op wat we hebben, weten en in potentie te bieden hebben? Streef naar maximale oplossingen via synthese van tegenstellingen en niet naar poldercompromissen door de tegenstelling als ingegraven stelling te hanteren! Synthese van verschillende gezichtspunten Voor synthese is het noodzakelijk de tegenstellingen te laten bestaan en de waarden en gezichtspunten van de tegenstellingen te benutten. In felle discussies tussen voor- en tegenstanders liefst maar zodanig dat kennis en kunde vooruit gaan. In gezamenlijk belang, voor eigen veiligheid, voor dynamiek in het ontwikkelen van kennis (in mensen). Dat is efficiënter is dan de strijd van de tegenstellingen te blijven voeren. Scherper worden Synthese van tegenstellingen is de uitdaging van deze eeuw, en niet alleen op waterbouwkundig gebied. Die sportieve strijd van tegenstellingen zit in potentie in ons bloed! Zie de Oosterse vechtsporten, trouwens alle sporten kennen dit basisprincipe van elkaar helpen scherper te worden en te groeien zonder elkaar om zeep te helpen. Zou die uitdrukking ook uit de badhuizen komen? Iemand over een stukje zeep laten uitglijden? Gé Beaufort, Rijkswaterstaat Bouwdienst, Utrecht (8 april 2005)


28-03-2006

Page 3 of 16

A. van der Hoek: Houden we wel of niet rekening met een risicotoename Mijn ervaring is dat op de vraag of de overstromingsrisico’s niet te groot zijn, geen politiek antwoord komt. De behandeling van de wijziging van de Wet op de waterkering in de Tweede Kamer illustreert dit. In de toelichting op de wet wordt gesteld dat het overstromingsrisico elke 100 jaar met een factor 10 tot 100 toeneemt. Geen enkel kamerlid heeft de staatssecretaris gevraagd hoe ze met deze exponentiële risicotoename om wil gaan. De vraag die de politiek zou moeten beantwoorden is: accepteren we dat het risico toeneemt of accepteren we dat niet. Als we bereid zijn om het risico toe te laten nemen, moeten we verder niet zeuren en heeft de parlementaire enquêtecommissie het na de volgende overstroming erg eenvoudig. Als we de toename niet accepteren zal er extra budget beschikbaar moeten komen. (in 1998 is voor het laatst extra budget beschikbaar gesteld). De in de aanhef gestelde vraag zou dus beter kunnen luiden: is het kabinet bereid om meer geld uit te trekken voor de hoogwaterbescherming? Ale van der Hoek (1 april 2005)

M. van Schaik: Eigen verantwoordelijkheid burgers begint bij overstromingsrisicokaarten In het forum over overstromingsrisico's worden veel verstandige opmerkingen gemaakt. Eén element mis ik echter in de discussie: eenvoudige informatieverschaffing aan de burger. Ik pleit er voor om voor heel Nederland overstromingsrisicokaarten te vervaardigen met onderscheid in: inundaties door regionale wateroverlast, falen van boezemkaden, falen van rivierdijken en het falen van de zeewering. Dergelijke informatie zou niet alleen beschikbaar gesteld moeten worden bij de keuze van nieuwe woongebieden, maar ook aan de mensen die belangstelling hebben om er te gaan wonen of hun bedrijf te vestigen. Dit kan bijvoorbeeld als verplicht onderdeel van een taxatierapport of een bijlage bij een huurcontract. Aangevuld met risicoverminderende maatregelen In gebieden met bovengemiddelde risico's kan daar nog informatie over mogelijke maatregelen om schade te verminderen aan toegevoegd worden. Op basis van deze informatie kan iedere burger zijn eigen verantwoordelijkheid nemen: de keuze om zich in een gebied met bepaalde risico's te vestigen en om zijn gedrag daarop af te stemmen. Marco van Schaik, Houten (29 maart 2005)

E. Peijnenborgh: Te weinig aandacht voor oplossingsgerichte reparatieplannen


28-03-2006

Page 4 of 16

In de discussie wordt vooral de vraag gesteld: zijn of voelen we ons veilig of niet? Het antwoord daarop is vrij eenvoudig. We voldoen aan de norm, maar de vraag is of die norm nog wel voldoende is gezien de toename van de economische waarde van het achterliggende, dieper gelegen, land. Opvallend genoeg is er weinig aandacht voor het daadwerkelijk oplossen van een probleem, in dit geval het bezwijken van een dijk of kade. Er worden calamiteitenplannen en evacuatieplannen opgesteld die bedoeld zijn om de schade en het aantal slachtoffers zo beperkt mogelijk te houden. Maar op het moment dat een dijk daadwerkelijk bezwijkt, is het mijns inziens net zo belangrijk om de bres in de dijk weer te dichten. Van zandzakken tot invaren van een schip Welke technieken kunnen we daarvoor toepassen? En zijn deze technieken bij iedere willekeurige locatie toepasbaar? De factoren die daarbij een rol spelen zijn onder andere de optredende stroomsnelheden, samenstelling van de dijk en de breedte van de bres. Omdat een paar zandzakken hoogstwaarschijnlijk geen effect hebben, moet er goed worden nagedacht over andere oplossingen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het invaren van een schip vol stortsteen dat aan de onderzijde uit het ruim gelost kan worden zodat het schip zich vanzelf vastzet op de locatie van de bres. Naast evacuatieplan, ook een reparatieplan Het is dan van belang om op dat moment te weten hoe de opbouw van de teen van de dijk is (zand of klei). En is er überhaupt een schip beschikbaar dat de locatie kan bereiken (voldoende diepgang)? Misschien is het praktisch niet haalbaar en moet er ter plekke een andere oplossing worden gekozen, zoals bijvoorbeeld het invliegen van caissons met behulp van helikopters. Ik zou dan ook willen pleiten voor een beslissingsondersteunend geografisch informatie systeem (GIS) voor het gehele rivierengebied waarbij al deze vragen met een 'druk op de knop' snel kunnen worden beantwoord. Je zou het, naast het evacuatieplan, een 'reparatieplan' kunnen noemen. Ir. Edgar Peijnenborgh, afdelingshoofd Water bij Ingenieursbureau BCC, Leerdam (25 maart 2005)

M. Kok: Niet langer verhullend communiceren over overstromingsrisico's Openlijk discussiëren over de risico's. Dat is het pleidooi van Matthijs Kok van het adviesbureau HKV lijn in water. We hebben het altijd over de overstromingskansen, maar betrekken daar niet de overstromingsgevolgen bij. Kok roept op niet langer verhullend te communiceren over de risico's. Volgens hem is Nederland niet veilig genoeg. De overstromingskansen zijn afgenomen, maar de risico's zijn toegenomen. Hij noemt drie punten die essentieel zijn in een debat over risico's: inzicht in de kosten/baten van maatregelen, dijken als serieus alternatief beschouwen en transparante communicatie. - lees zijn hele reactie -

B. de Bruijn: Kennis overstromingsrisico's is voorwaarde voor nieuwe normen


28-03-2006

Page 5 of 16

De bescherming tegen hoog water is nooit af, zo reageert Bas de Bruijn. Hij zet de feiten nog een keer op een rij en stelt daarbij dat het beschermingsniveau in Nederland nog nooit zo hoog is geweest, maar ook hij vindt dat het hoger moet. Niet wachten op een discussie, de maatregelen die klaar liggen moeten direct worden uitgevoerd. Hij wil daarbij vasthouden aan de trits: vasthouden, bergen en afvoeren. De Bruijn wijst als het gaat om de veiligheid bij de grote rivieren op het belang van de goede internationale afspraken. Hij snapt niet dat er zo weinig geld beschikbaar wordt gesteld voor het project Veiligheid Nederland in kaart (VNK) want de kennis over overstromingsrisico’s voor alle dijkringen is volgens hem een voorwaarde om naar een nieuwe normering te kunnen overstappen. Dit is een onderwerp, dat beslist moet worden ingevuld om de maatschappelijk relevante vragen over bescherming tegen overstromingen verantwoord te kunnen beantwoorden. - lees zijn hele reactie -

T. Vos: Nog nooit zo veilig, maar morgen kan het raak zijn De rekenmethoden voor vaststelling van de stabiliteit en sterkte van primaire keringen kennen een groot aantal uitgangspunten, noodzakelijk om tot een conclusie te komen. In de optelsom zit een groot aantal uitgangspunten, dat samen voor extra zekerheid zorgen. Overigens hoor je vaak dat er 1x in de 10.000 jaar faalkans is, maar het betreft de statistische rekenwaarde van 1/10.000. Deze waarde komt op andere wijze tot stand dan een kansberekening van 1x in de 10.000 jaar, zoals het meestal wordt vertaald. Overigens heeft staatssecretaris Schultz van Haegen natuurlijk gelijk; in absolute zin zijn we nog nooit zo veilig geweest. Maar theoretisch kan het morgen raak zijn. De secundaire en overige waterkeringen kennen een veel lagere rekenwaarde (en lopen dus veel vaker over - red.), de impact is daar meestal ook beperkt tot het leeglopen van een gedeelte van het boezemkanaal in een polder, met meestal geen 'menshoogte' overstroming. Toch kan de wateroverlast enorme economische schade veroorzaken. Bijvoorbeeld voor een ICT-firma die gevestigd is in veenweide-waterland. Zo'n bedrijf heeft zich dubbel verzekerd voor een verbinding met de beurs, terwijl ze achter een graskering zitten van vijf centimeter met een kadeveiligheidsfactor van misschien 1/400. Verzakt de kade, dan staan de PC's te soppen. In relatieve zin hebben we een groot maatschappelijk probleem te pakken vanwege de explosief gegroeide economische belangen die tegenwoordig achter de dijk aanwezig zijn. De burger moet via haar bestuurder kiezen, of heel veel geld investeren in het onderhouden van al die dijken, of het opofferen van niet rendabele gebieden. Waterscenario's in polders zijn leuk, maar het gaat om een grotere schaal: alle functies in één gebied opgeteld passen niet meer in ons estuarium, dus moet je gaan mengen. Meervoudig ruimtegebruik. Denken in m3 in plaats van m2. Maak van niet rendabele polders weer een meer en voeg alle drijvende infrastructuur toe. Met die blauwe infrastructuur kun je fluctuaties van meters opvangen. Tjaart Vos, auteur MBA-onderzoek Does floating home infrastructure contribute to political decision making on 're-inundation' of a polder (14


28-03-2006

Page 6 of 16

maart 2005)

Job van 't Bosch: Waterlanders word wakker! Waterlanders wordt wakker! Het ministerie van VROM is bezig om de poten onder jullie normering voor waterkering uit te zagen. Dijken worden aangelegd volgens de normen van de Technische Adviescommissie Waterkeringen (TAW), maar bij het ministerie van VROM woedt een discussie over allerlei risico's, zoals neervallende vliegtuigen, ontsporen van chloortreinen, ontploffende vuurwerkfabrieken. Zelfs de veiligheidsnormen voor de bloedvoorziening staan ter discussie. De klassieke normering voor dergelijke risico's is de 'miljoen-norm' en dat betekent dat er bij de blootstelling aan een gevaar niet meer dan 1 dode mag vallen op de 1 miljoen levensjaren (= 1:1.000.000). Deze norm heeft dus helemaal niets te maken met extreme waterhoogte of dijksterkte. Begin maart heeft staatssecretaris Van Geel een brief naar de Tweede Kamer gestuurd waarin hij aankondigt zijn 'miljoen-norm' op de wateroverlast los te laten voor de geplande nieuwbouwwijk Westergouwe bij Gouda. Waterlanders let op u zaak! In de politiek speelt de discussie over onze veiligheid dus breder dan alleen op het gebied van het overstromingsgevaar! Job van 't Bosch, Eindhoven (12 maart 2005> Red.: de brief van staatssecretaris Van Geel waar Van 't Bosch op doelt, is te downloaden (als pfd-file, 22 kB) van de SDU-site: - klik hier -

J. Esink: Hoge prioriteit aan op orde brengen van waterkeringen Naar aanleiding van de uitvoerige rapportage op WaterForum Online, wordt glashelder duidelijk dat Nederland onvoldoende beschermd is tegen het water. Dit simpele gegeven dat 50 % van de primaire waterkeringen niet voldoen aan de wettelijke norm, is alarmerend en zou tot een ingrijpende verandering moeten leiden in het waterbeheer in Nederland. De stem van het wassende water wordt niet meer gehoord. Er is sprake van onbehoorlijk bestuur als de politiek niet op korte termijn ingrijpend verandert en hoge prioriteit gaat geven aan het op orde brengen van de waterkeringen. Verder is er terecht opgemerkt dat overloopgebieden een uitdaging zijn om van de watersnood een deugd te maken. In het rivierenland is een veiliger avontuur mogelijk met het aan wijzen en inrichten van wateroverloopgebieden. De waterrecreatie zal hier volop van profiteren en wel in die gebieden waar weilenden plaats gaan maken voor wetlands die het rivierenland extra veiligheid verlenen tegen te hoge waterstanden op de rivieren uit Duitsland en Frankrijk. Drs. L.M. Esink, politicoloog (11 maart 2005)


28-03-2006

Page 7 of 16

GeoDelft: Overstromingskansen kunnen wel eens fors hoger uitvallen Nederland is nu beter beschermd tegen grootschalige overstromingen dan het ooit geweest is, daarover zijn alle deskundigen het met de staatssecretaris eens. In de huidige discussie betreft het de volgende drie vragen: z vraag 1: Zijn we wel zo goed beveiligd tegen overstromingen als we denken te zijn? Antwoord: vermoedelijk niet z vraag2: Is dat veilig genoeg? Antwoord: vermoedelijk niet

vraag 3: Houden we voldoende rekening met verwachte toenames van de zeespiegelrijzing en toenemende extreme rivierafvoeren om ook in de toekomst veilig te wonen en werken? Antwoord: als het goed is wel

z

De schrijvers van deze reactie, Ed Calle en Theo Stoutjesdijk geven op alle drie vragen/antwoorden nog een nadere toelichting: - lees verder -

W. Kok: Discussie mist inzicht in omgaan met risico's De uitzending van Netwerk op 22 februari maakte duidelijk dat in inhoudelijke zin de meningen niet of nauwelijks verschillen. De urgentie echter wordt door beslissers aan de ene kant en de kenners aan de andere, heel verschillend ervaren. Ik ga daar nu zelf als hydroloog geen extra duit in het waterzakje bij doen, hoewel ik positief neig naar het signaal van Vellinga, Schaap en Bannink, want af en toe is ferm stellingen betrekken noodzakelijk. Ik mis echter nog wel iets in de discussie en dat is het inzicht in het omgaan met de risico's van (grootschalige) overstromingen. Schade kan immens zijn De inzichten van 'risicologen' zo u wilt, want daar hebben wij het steeds over: het beheersen van risico's waarvan we weten dat we ze niet, beter: nooit zullen kunnen uitschakelen. De premisse van mijn reactie is dan ook dat de kans op een watersnoodramp weliswaar klein is, maar dat Nederland er maar beter op voorbereid kan zijn, als het ooit zover komt, omdat de schade immens kan zijn... Risico's in kaart brengen Ik vind daarom dat de discussie over oplossingen breder moet zijn. De maatschappij moet betrokken zijn bij de oplossingen en bij het handelen tijdens rampen. Overheden en waterbeheerders zouden betrokken moeten zijn in het opstellen en beoordelen van modellen, scenario's en plannen om de risico's in kaart te brengen over wat er allemaal mis gaat als een overstroming plaatsvindt. Maar vóór we zinvol over oplossingen kunnen praten moeten we eerst zoveel mogelijk weten, waar wat mis kan gaan en welke gebieden onder water kunnen komen. Potentiële schades zouden moeten worden bepaald, schattingen van slachtofferaantallen onderbouwd, indirecte schades bepaald.


28-03-2006

Page 8 of 16

Een landsdekkend beeld van mogelijke rampen Er zou daarom: nog meer gerekend moeten worden door waterbeheerders, hydrologen, civieltechnici, hydraulici aan allerlei mogelijke overstromingsscenario's. Niet alleen beperkt tot de Hollandsche IJssel, maar voor alle gebieden in Nederland waar dijken te zwak zijn, gebrekkig onderhoud vertonen of niet meer aan normen voldoen. Daarmee zijn we al een heel eind gevorderd. Doel: een landsdekkend beeld van mogelijke rampen. z bepaald moeten worden wat mogelijke directe schades daarvan zijn, in termen van economische schade (huizen, industrie, landbouw, infrastructuur), slachtoffers (mens en dier), en natuurschade. z bepaald moeten worden wat mogelijk indirecte en na-ijlende schades kunnen zijn: isolatie van gebieden, ziektes, langdurig onbruikbaar geworden gronden en bebouwing, vervuiling, te zwaar belaste tijdelijke opvanggebieden, emotionele ontreddering... z maatschappelijk breed gekozen moeten worden met welke, door ons aanvaarde, normen we uiteindelijk kunnen leven z bepaald moeten worden welke technische maatregelen nodig zijn om aan die normen (landelijke afspraken!) te voldoen en hoeveel dat kost. z

Politiek overtuigen van ernst van de zaak De risico verkleinende, technische maatregelen nemen de kans op rampen nooit geheel weg. Er rest dus een andere vraag. Wat te doen als een overstromingsramp toch daadwerkelijk optreedt, alle maatregelen ten spijt? Op dat vlak ontbreekt nog veel inzicht en politieke wil. Er zou daarom ook: z duidelijk gemaakt moeten worden aan de politiek hoe bijzonder ernstig het allemaal kan zijn. Herhaling is ook hier wellicht de kracht van de reclame. Maar daarvoor kan de waterwereld ook goed de steun gebruiken vanuit andere gelederen in de samenleving. z bepaald moeten worden hoe we in rampen te werk gaan: misschien ook meer, maar zeker veel betere en intelligente rampenplannen ontwikkelen en zonodig simuleren. Het primaat hiervan ligt vooral bij het Rijk. z bepaald moeten worden waar welke verantwoordelijkheden liggen in tijden van grote rampen. Net zoals het Rijk de nationale veiligheid wil stroomlijnen, zo zou zij ook de verantwoordelijkheidsverdeling bij rampen moeten stroomlijnen. Zover is het Rijk echter nog lang niet. Zo streng als de overheid de grenzen opzoekt van het democratisch betamelijke ten aanzien van de nationale veiligheid, zo gelaten reageert zij ten aanzien van het beheersen of voorkomen van mogelijke overstromingsrampen, ondanks de daaruit voortvloeiende nauwelijks te overschatten ellende. Misschien is wateroverlast simpelweg niet 'sexy' genoeg. z bepaald moeten worden, welke kosten voor welke partijen zijn. In hoeverre moet het Rijk bijdragen in ramptijden, in hoeverre provincies en gemeenten, waterbeheerders en wat komt ten lange leste voor rekening van de burger?

Hele land betrekken bij rampenplannen Het hele land zou betrokken moeten zijn bij het optreden in tijden van watersnood rampen, op basis van gekende rampenplannen. Er zijn uiteraard geen pasklare oplossingen voor. Iedere ramp is anders. Waterbeheerders zijn in elke geval al druk bezig met het in kaart brengen van wateroverlastrisico's en het aangeven van welke schade waar kan optreden.


28-03-2006

Page 9 of 16

Dat is een noodzakelijke stap in dit proces. Het Rijk begint ook haar verantwoordelijkheid te nemen ten aanzien van de techniek en het op orde brengen van onze systemen, maar is er nog lang niet klaar mee. Maar met Schultz van Haegen hebben wij wel een "stas", die de zaak heel wel begrijpt en er vierkant achter staat: genuanceerd en intelligent ten aanzien van de problematiek. Ze zou echter meer politieke kracht kunnen verzamelen om ook het verantwoord handelen tijdens waterrampen als element in de risicobeheersing op de politieke agenda te zetten en daar ook te houden. Wim Kok, hydroloog te Haarlem, werkzaam bij de Dienst Landelijk Gebied van het ministerie van LNV (4 maart 2005)

H. Hekelaar: Rangschikking van veiligheidsrisico's is noodzakelijk De discussies over veiligheidsrisico's zijn nog erg academisch en dat is niet verkeerd, maar niet genoeg. Vooral in academische kringen moet er dieper en verder gefilosofeerd en gerekend worden. Daarnaast moet er in de politieke gremia door gediscussiëerd worden. Wonen achter dijken is risicovoller Elementen die nog in nadere analyses en discussies aan de orde moeten komen zijn: 1. Erkenning (en heldere communicatie hierover vanuit overheden aan burgers en bedrijfsleven dat garanties dús niet gegeven worden) dat wonen onder waterniveau, achter dijken, intrinsiek risicovoller is dan wonen (investeren) op bijvoorbeeld de Veluwe of in de Ardennen. De overheid mag stadsontwikkeling in de Zuidplaspolder voorstaan, maar individuen kunnen besluiten of ze daar willen investeren en verblijven. De garanties (c.q. verzekeringen) vanuit de overheidsorganen zijn te dun (zie schadebetalingen bij Wilnis). Bereidheid bij burgers meer te betalen voor veiligheid 2. De relatie tussen beschermingsniveaus en kosten (en ruimtelijke consequenties) voor verdergaande bedijkingen. Welke keuzes kunnen er gemaakt worden? Nu lijkt de 1/x000 kans overschrijding ontwerphoogte een norm, terwijl mogelijk de ingezetenen wel voor meer zouden willen kiezen en betalen. Veiligheidsnorm is een abstract gegeven 3. Voor vele individuele burgers blijft de veiligheidsnorm abstract en niet invoelbaar. Gevoelsmatig ben je niet 2x beter af achter een 1/4000 dijk dan achter een 1/2000 dijk. Vergelijking, ranking en/of sommering van 'onveiligheden' lijkt mij een interessante academische oefening. Hierbij is bijvoorbeeld te denken aan wonen nabij chloortreintransporten, LPG-opslag vuurwerkfabriek, vlieghaven, kerncentrale. Wellicht dat men dan toch beter af is in de Zuidplaspolder met 6 m - NAP dan vlak bij een zoutfabriek op de Sallandse Heuvelrug? De discussie wordt veelal gevoerd appellerend aan veiligheid voor burgers en wonen. Ik mis nog de visie/inbreng van investerend bedrijfsleven hierbij. Hans Hekelaar c.i. (4 maart 2005)


28-03-2006

Page 10 of 16

Reacties zijn van harte welkom bij: [email protected] Terug naar overzichtspagina van de forumdiscussie >>

(WaterForum Online, 7 april 2005)


28-03-2006

Page 11 of 16


28-03-2006

Page 12 of 16


28-03-2006

Page 13 of 16


28-03-2006

Page 14 of 16


28-03-2006

Page 15 of 16


28-03-2006

Page 16 of 16


28-03-2006

Forum: Zijn de overstromingsrisico's te groot? Reacties van lezers van WaterForum Online. Page 1 of 16

Recommend Documents