Filippijnen 4 april tot en met 24 april 2008 Reni Rhebergen
4 april en 5 april Vanmorgen mijn laatste vakantiespullen ingepakt en op naar de Filippijnen. Om 11 uur vertrok mijn trein richting Schiphol en ik ben dan ook lekker in de trein al begonnen aan mijn eerste boek van deze vakantie. Om 12 uur aangekomen op Schiphol en daar op Bram gewacht. Na een kleine miscommunicatie over de afgesproken plek (ca. een uur op andere plekken in de hal wachten op elkaar ;) Ja zo vind je elkaar natuurlijk nooit) zijn we er uiteindelijk in geslaagd om in te checken. De vlucht verliep vlot en al lezend, etend en slapend kom je de 11 uur wel door. Rond 9 uur lokale tijd aangekomen in Hongkong, waar ik even een rokertje heb genomen en Bram zich tegoed deed aan zijn M&M’s. Na een kleine 2 uur overstaptijd eindelijk de vlucht naar Cebu, Filippijnen. Hier werden we opgewacht door Eric en Tim en zijn we met een taxi naar de haven gegaan, alwaar we de ‘fast ferry’ namen naar Tagbilaran op Bohol; een oversteek van ca. 2,5 uur. Op het dek, factor 20 op de huid en de zon in het gezicht, heb ik de eerste indrukken van het land opgedaan. Na aankomst in Tagbilaran een taxi genomen naar ons resort in Alona Beach en onderweg nog even geld gewisseld voor de komende tijd. De rit duurde een half uurtje (en is langer dan 10 km) en bij aankomst zijn we in “Lost Horizon’ getrokken, ons resort voor de komende 2 nachten. Het resort ligt aan het strand en ik deel de kamer hier met Bram, omdat alles vol zat. Na een verkwikkende duik in het zwembad heb ik me omgekleed en zijn we naar “Oasis resort’ gelopen over het strand. Overal zie je eettentjes en resorts, al dan niet met duikopleidingen. Het is merkbaar, dat het hier toeristisch is. Bij ‘Oasis’ kennis gemaakt met de rest van de groep: Bart en Grardy, Dylan, Randi, Henk en René, de broer van Eric. René ging als verrassing ook mee en Eric wist dat ook pas op hetzelfde moment als wij. Verrassing was in elk geval zeer geslaagd. Met elkaar hebben we een hapje gegeten en rond half 10 ben ik het mandje op gaan zoeken. Een lange vlucht hakt er wel een klein beetje in en zo kom ik ook snel in het ritme hier.
6 april Vandaag werden we rond 13.00 uur in de duikshop van ‘Oasis’ verwacht voor het passen van onze uitrusting. Dus eerst lekker ontbeten en daarna de spullen bij elkaar gezocht. Vervolgens hebben we onze eerste duik bij het huisrif gemaakt. Samen met René ben ik daar heen gezwommen (toch verder dan verwacht en iets wat ik toch niet al te vaak wil doen ;) het is en blijft toch wel vakantie hoor!) en heb ik kennis gemaakt met de onderwaterwereld van de Filippijnen. Het afdalen ging redelijk vlot en de duik verliep verder ook wel aardig. Totdat ik zag, dat ik op 26 meter zat. Een kleine paniek kwam op, maar gelukkig had mijn buddy dat vrij vlot in de gaten. Langzaam zijn we weer opgestegen en met een 35 minuten had ik mijn eerste duik te pakken. Als het duiken zo verder gaat, zal ik wel over mijn mindere ervaring heen komen. De onderwaterwereld is mooi; koraal in verschillende kleuren en een diversiteit aan vis. Na de duik aan boord van onze boot voor de komende weken geklommen: Barracuda 5. Hier de uitrusting uitgetrokken en opgeborgen in kratjes. Zo is alles min of meer geordend en weet iedereen waar zijn/haar spullen liggen. AH is zo handig! De boot is verder behoorlijk ruim en we hebben 4 bemanningsleden tot onze beschikking. Ze doen alles voor je, desnoods duiken ze nog voor je;) Na de duik hebben we ’s avonds weer gegeten bij ‘Oasis’ en ben ik weer bijtijds het bed in gekropen. Wel ’s nachts nog even wakker geweest, zal het de yetlag zijn of de indrukken die verwerkt moeten worden?
7 april De eerste dag van onze track is aangebroken. Na het ontbijt aan boord geklommen en op weg naar onze eerste duikbestemming van de track: Arco Point. Als er nog delen van uitrustingen niet in orde zijn, kunnen we nog even terug om het e.e.a. te regelen. Maar … het was niet nodig. Met zijn allen heerlijk gedoken en veel gezien. Eigenlijk teveel … want klein spul kan ik nog niet onderscheiden door de grote indruk, die ik moet verwerken. Na de duik weer aan boord geklommen en op weg naar Anda. Het resort, waar er uiteindelijk overnacht zal worden, ligt op de helling en kijkt uit over de zee. Er is een kleine baai voor en onze Marciano brengt ons met de kleine banka aan land. Een aantal van de groep slapen in het resort, de overigen (waaronder ik) aan boord van Barracuda 5. Wel natuurlijk even gebruik gemaakt van de douche in het resort om toch nog met gewassen haren aan het avondeten te verschijnen. Nadat de bootslapers aan boord waren, hebben we onze plekken klaargemaakt voor de nacht. Helaas zijn we er de volgende ochtend achter gekomen, dat we wel verkeerd in de golven hadden geslapen. We sliepen dus wat vreemd, maar deerde niet. De lucht van zoute zee en het uitzicht op een hemel vol sterren maakt zoveel goed. Met geen pen te beschrijven. Zou het zo weer doen.
8 april Vanmorgen werd ik rond 5 uur wakker op het dek van onze boot. De lucht kleurde langzaam blauw, de nacht ging plaatsmaken voor de dag. De eerste vissersbootjes keerden terug naar hun haven; de zee schitterde in het ochtendlicht met op de achtergrond de frisgroene eilanden. Het was heerlijk stil en langzaam kwam de wereld (en onze boot) tot leven. Wat is dit toch prachtig ontwaken! Nadat we 3 groepsleden uit het resort aan boord hadden geladen, zijn we vertrokken voor onze eerst duik (lees: douche voor degenen die aan boord hadden geslapen). Rond kwart over 7 sprong ik de zee in en heb mijn douche voor vanmorgen nu ook gehad.. Ook hier was het koraal kleurrijk en levendig. Scholen met diverse visjes, zeesterren, anemonen; de een nog kleurrijker dan de ander. Na de duik weer aan boord geklommen en terug gevaren naar het resort om de uitslapers én, niet geheel onbelangrijk, onze onbijtpakketjes op te halen. En terwijl we ontbeten, begonnen we aan onze ca. 3,5 uur durende oversteek naar het eiland ZuidLeyte. De zee was vrij kalm, de zon stond aan de hemel en het duurde dan ook niet lang voor ik een plekje op de vloer in de kajuit opzocht. Even een matje uitgerold en ik ben gaan liggen. Het deinen op de golven is zo heerlijk rustgevend, dat ik binnen mum van tijd was vertrokken naar dromenland. Na deze kleine intermezzo hebben we gelunched, een heerlijke tonijnsalade, welke Bart had klaargemaakt. Plots klinkt er een schreeuw: Dolfijnen!!!! Met zijn allen op het voordek om ze te bewonderen. Onder de boot, naast de boot … een grote kudde dolfijnen (we schatten ca. 50, misschien nog wel meer)!! Ze springen en glijden door het water. Super gewoon! Bart is nog snel via de outrigger het water in gegleden met zijn camera en heeft een paar goede foto’s kunnen nemen. Jammer, dat ik niet zo snel was, want het leek me super om met die dieren in het water te zijn. Na onze dol-fijne ervaring zijn we doorgevaren naar de 2e duikstek van de dag. En na de duik door naar ons resort op Zuid-Leyte, bij het plaatsje Padre Burgos. Het resort ligt schitterend, maar vanwege de bezetting zijn Henk, Bram en ik uitgeweken naar een huis aan de weg. Hier slapen we op de bovenste etage, terwijl onder ons het Filippijnse gezin woont. Ieder heeft een eigen kamer en we delen de badkamer, het toilet en het grote balkon. De mensen zijn erg vriendelijk en runnen naast de verhuur van de kamers ook een sari-sari-store (een soort kruidenierswinkel) aan de weg. ’s Avonds weer een hapje gegeten met elkaar in het resort en lekker genoten van de zonsondergang. Natuurlijk moesten daar even foto’s van geschoten worden.
9 april Na het ontbijt zijn we rond 9 uur uitgevaren naar het eiland ‘Lima Sawa’. In het Tagalog (de officiële taal van de Filippijnen) betekent dit ‘vijf vrouwen’. Het eilandje ligt een klein uur varen van Padre Burgos. De duik verliep lekker en ook hier weer koraal en veel visjes. Langzaam ga ik ook steeds meer andere dingen onder water waarnemen. Kleine diertjes zie je immers niet zo snel met mijn geringe duikervaring. Na de duik zijn we naar een plekje gevaren waar we met elkaar hebben gebarbequed. De plek was lekker rustig en we keken uit over de zee. Verder waren er een soort hutjes, waar we gezellig in konden zitten en relaxen. De bemanning heeft de tonijn en de kip klaargemaakt en samen met rijst hebben we het heerlijk zitten oppeuzelen. En als toetje hebben we watermeloen gegeten.
Van hieruit doorgevaren naar de 2e duikstek, waar ik zelf heerlijk aan boord ben gebleven en lekker heb genoten van alles om me heen. Rond half 4 waren we terug bij ons resort. En dit keer geen ‘hinay hinay’ (wat zoiets betekent als ‘rustig aan’ in het Tagalog) want om kwart over 4 werden we opgehaald om naar het kinderdorp te gaan. Dus even snel opfrissen en omkleden en klaar in de startblokken om weg te gaan. Jürgen Schneidt kwam ons (samen met twee Duitse vrienden, die even over waren) met de bus van het dorp ophalen. Met zijn allen achterin en gezellig naar het dorp. Het was een kort ritje van ca. 10 minuten. We hadden het eigenlijk makkelijk kunnen lopen, maar ach, gemak dient de mens moeten we maar denken. Het kinderdorp ligt iets hoger gelegen in Padre Burgos en is omringd door een hek . Het ziet er van buitenaf erg verzorgd uit, een soort resort-achtige indruk. Op dit moment wonen er 91 kinderen. Jürgen vangt hier de kinderen op, die misbruikt, verwaarloosd, mishandeld zijn. Maar ook kinderen, welke te vondeling zijn gelegd of waarvan de ouders zo arm zijn, dat ze van Euro 2 per maand moeten rondkomen. Naast de opvang zorgt de stichting ‘Kinderhilfe Philippinen e.v.’ ook voor de bouw van scholen, ziekenhuizen en kinderopvang. Daarnaast probeert de stichting operaties voor de kansarmen te bekostigen. Helaas is er meer vraag dan dat er geld gegeven kan worden en moeten er keuzen gemaakt worden. Voor Jürgen is dit niet altijd even makkelijk. Het was duidelijk dat hij met hart en ziel probeert te zorgen voor ‘zijn’ kinderen en de omgeving, waar zij zich in bevinden. Een bewonderenswaardige man! Na de uitleg en rondleiding door het dorp was iedereen van de groep behoorlijk onder de indruk en stil (wat best wel genoemd mag worden, omdat wij een aardige praatgrage groep zijn). Het was leuk te merken, dat de kinderen er tevreden, gezond en gelukkig uit zagen. Ik ben blij, dat ik dit project met eigen ogen heb mogen zien en een steentje heb mogen bijdragen. Een druppel op de gloeiende plaat, maar het is en blijft wel een druppel waar iets mee gedaan kan worden! Na afloop zijn we teruggebracht naar het resort en hebben we wat gedronken met Jürgen en zijn vrienden. Daarna nog gegeten en meer geborreld en toen was het wederom bedtijd. Morgen immers weer een dag vol indrukken.
10 april Ik heb geslapen als een os en werd dan ook pas om kwart over 8 wakker. Snel aangekleed en naar het resort gelopen, ontbeten en de boot op. Ondanks de lichte stroming verliep de eerste duik lekker. Helaas hebben we de white tipped shark niet mogen zien, maar het rif was ook hier weer erg mooi. Ik zwom tussen scholen vis, wat dan helemaal een vrij gevoel geeft. Nadat we allemaal weer aan boord waren, zijn we naar onze lunchplek gevaren. Het strand was hier bezaaid met kinderen. Je kunt duidelijk merken, dat het hier zomervakantie is. Een groep kinderen kwam naar de boot gezwommen en we waren min of meer dé attractie van de dag. Omdat het gebied waar we vandaag hebben gedoken een reservaat is, dienden we te betalen aan de beheerder. Op deze manier wil men de riffen en hun natuur beschermen. Dit kan geen kwaad, want in het verleden werd er veel gevist met dynamiet. De 2e duik was in Napantau. In eerste instantie hadden we de stroming mee, maar later kwam er een down-current. Deze had ik iets te laat in de gaten, waardoor ik wat traag reageerde op de aanwijzingen van Eric. Dus wat sneller door mijn lucht heen vanwege het gepeddel en getrap ;) Maar ach, al doende leert men toch? Erg veel was er niet te zien, maar toch nog wat kiekjes genomen. ’s Avonds met onze bemanning gegeten en nog met elkaar bij een karaoke-installatie beland. Bijna iedereen heeft zijn kunnen ten gehore gebracht, waarbij Randi een eigen versie op een of ander Flippo-lied heeft gemaakt. Volgens de installatie had hij nog de beste score ook! Petje af, want het was super komisch om te horen en te zien. Zelfs de Flippo’s, die aanwezig waren, hebben het kunnen waarderen.
11 april Vanmorgen zijn we om ca. 9 uur vanaf Padre Burgos vertrokken met onze boot naar het volgende eiland, waar we gaan overnachten. Dit eiland, Dinagat, ligt ten oosten van Zuid-Leyte. Ook onze bemanning was er nog nooit geweest, dus ons eerste echte avontuur! We zullen op zoek moeten naar accommodatie en zullen ook kijken, waar we kunnen gaan duiken. De duik op weg naar Dinagat ging lekker en ook hier weer veel koraal en visjes. Misschien me toch maar eens verdiepen hoe het e.e.a. heet. Na de duik heerlijk gerelaxed met een boek en natuurlijk, hoe kan het ook anders, in slaap gevallen. Dit laatste lijkt wel een groepshobby te worden; we vechten elkaar nog net niet van de bankjes af ;) De 2e duik was nabij Dinagat en ook deze was weer lekker. Vervolgens zijn we op weg gegaan naar een plaatsje, waar iets van een accommodatie te vinden was. Uiteindelijk zijn we aangekomen in Tolero. Hier heeft het merendeel van de groep geslapen in het wijkcentrum. Er werden bedden voor ons geregeld en we hebben gegeten bij de Barangay-chief (het hoofd van de wijk). Hij heeft nl. een soort van eethuisje aan zijn woning. Een alleraardigste man, welke een soort van gezag uitstraalde op een natuurlijke manier. Zoals gewoonlijk bestond het eten uit rijst, vis en kip. En aan niks zit een smaak. Groenten kennen ze in de Filippijnen nauwelijks, wat best jammer is. Als toetje kregen we een jonge kokosnoot. Heerlijk! Er wordt trouwens van jonge kokosnoten gezegd (en het zou ook bewezen zijn door onderzoek), dat zij het verouderingsproces tegen gaan. Daar zullen we er dus veel van moeten eten … ga ik er straks weer jong en strak uitzien ;) In het buurthuis waren onze bedjes opgemaakt. De bedjes bestonden uit min of meer een plank met 4 poten, door Tim meteen gedoopt als “Filippijnse Auping”. Ook waren er kussen en dekens voor ons klaargelegd. Nadat we waren geïnstalleerd, deed onze security de rolluiken voor de ramen en de deur. En daar lagen we, totaal afgesloten in onze Auping. Ik was in elk geval blij, dat we niet op de boot sliepen (enkelen van de groep wel), want het regende behoorlijk. Nu lagen we toch aardig droog (sommige plekken vertoonden wat lekkage) en beschut en werd er de wacht over ons gehouden. Een mooie ervaring, welke ik zo weer over zou doen.
12 april Vanmorgen was ik lekker vroeg wakker, zo rond kwart over 5. Ik ben op de verdieping boven onze bedden lekker een boekje gaan lezen. Naar buiten gaan was geen optie, want dan zou er een rolluik omhoog moeten en was iedereen wakker geweest. Alleen René heeft zich niet laten weerhouden en is via het raam en een richel naar beneden gesprongen, om zo toch even rustig zijn ochtendwandelingetje te gaan doen. Nadat iedereen wakker was en klaar voor vertrek hebben we afscheid genomen van onze security, de dames, welke de bedden e.d. verzorgd hadden en natuurlijk de Barangay-chief. Door onze boot werden we opgepikt bij de haven van Tolero en zijn we op weggegaan naar de 1ste duikstek voor vandaag. Op deze duik ook weer veel koraal, maar weinig grote vissen. Nog steeds hopen we op whalesharks en manta’s. Alhoewel we het gevoel krijgen, deze niet te gaan spotten tijdens onze trip. Maar hoop doet leven, zeggen ze toch? De 2e duik heb ik overgeslagen en heerlijk op de boot gelegen en gekletst met nog een afhaker van de 2e duik. Ook zo’n moment is leuk, want je leert elkaar toch steeds meer kennen. ’s Avonds hebben we geslapen in een dorpje, genaamd Libio. We sliepen hier in een pension; een gang met kleine kamertjes, gezamenlijke douche en toilet, een soort eetzaal en we hadden zelfs een balkon, die uitkeek over de zee en de haven. Met zijn allen in een eettentje aan de straat gegeten. Dit is een soort van verlengde woonkamer van de mensen en kun je uit verschillende pannen gerechten bestellen. Op kleine bordjes worden deze gerechten dan naast je bord gezet en met een pan rijst op tafel kun je beginnen met eten. Ook hier vond ik het eten niet echt smaakvol, weinig kruiden en soms moest ik het met bier wegspoelen. Wat het eten betreft kan ik de Filippijnse keuken niet aanbevelen. Geef me dan toch maar de Indonesische. Maar het sfeertje en alles eromheen gaf wel een prettig gevoel.
13 april Rond half 6 was ik wakker. Dus maar de tas gepakt en lekker op ons balkon de stad (lees: haven) tot leven zien komen. Ondanks dat het zondag is, wordt er hier en daar wel gewerkt in dit voornamelijk katholieke land. Om half 9 zijn we aan boord gegaan van de Barracuda 5 en vertrokken we richting Padre Burgos op Zuid-Leyte. De eerste duik hebben we gemaakt op de 2e duikstek van gisteren. Het koraal is in het verleden door het dynamietvissen vernietigd, maar je ziet dat de natuur zich weer langzaamaan aan het herstellen is. Aangezien dit voor iedereen een onbekende duikplek was, hebben we de plek vernoemd naar onze kapitein: Macky’s rocks. Bij aankomst in Zuid-Leyte heb ik met Grardy nog een duik rond de boot gemaakt, vlak voor de kust. We zijn daar op max. 3 meter geweest, want we konden er ook niet dieper. Daar heeft ze me kleine zeedieren laten zien, zoals gobi’s en razorfishes. Deze laatste zou ik zelf echt totaal over het hoofd gezien hebben; ze lijken zo op blaadjes. Het wemelde er ook van de zeesterren en zeeegels. Ook hebben we nog een decorated crab gezien. Al met al een leerzame duik. Ook deze avond met de bemanning gegeten, maar dit keer bij het highway restaurant. Het licht viel alleen uit en we hebben dus zeer romantisch bij kaarslicht gegeten. En toen we klaar waren … floep… het licht weer aan. Alsof ze het erom deden ;) Met een lokaal busje zijn we naar ons resort gereden, want het huis en het resort van de eerste paar nachten op Padre Burgos zaten vol. Dit resort is vrij luxe in aanleg en ziet er verzorgd uit. Hier deelden Bart, Grardy, Bram en ik een kamer. Terwijl zij zich nestelden, ben ik nog even een biertje gaan drinken met Dylan en René. Hoe meer je elkaar gaat kennen, hoe diepgaander soms ook gesprekken kunnen worden op bepaalde momenten. Daar kan ik dan ook best wel van genieten, omdat je meer te zien krijgt van elkaar dan alleen die buitenkant. Uiteindelijk was het ‘eventjes een pintje pakken’ wat langer geworden dan gedacht en lag ik rond middernacht in bed.
14 april Alweer mijn 10e vakantiedag; ik zit praktisch al op de helft. Wat gaat de tijd snel, helaas! Vanmorgen rond 6 uur op en mijn tas gepakt. Vandaag verlaten we namelijk Zuid-Leyte en gaan we naar het eiland Camiguin. Samen met Bram hebben we van ons resort naar het resort van Günther gelopen. Een kleine 3 km, waarbij naast zin natuurlijk ook onzin voorbij kwam. Bram vond namelijk dat hij het gevoel van Borneo kreeg. En omdat hij daar nog nooit geweest is, natuurlijk heel bijzonder! Maar zijn stelling is: “Dare to dream!” En daar kan ik hem niet anders dan gelijk in geven. Tijdens het lopen voel het klimaat meer en zie je het leven van de bevolking. Ik vraag me steeds meer af waar de mensen van leven. In het plaatsje waar we sliepen en aten bij de Barangy-chief, vertelde men ons, dat van de 8000 inwoners er 800 een baan hadden. Dus hoe de rest leeft en waarvan, dat weet ik niet. De mensen zijn bezig, maar met wat? Bij Günther weer lekker ontbeten en afscheid genomen van onze Henk. Hij gaat a.s. dinsdag weer aan de slag in Thailandse vestiging van het bedrijf, waar hij voor werkt, en zal kort daarna weer naar Nederland vliegen en voorlopig blijven. Wel jammer, dat hij al weg moest, want we vonden het een aardige en geschikte vent. Rond half 10 voer onze boot uit. De overtocht duurde zo’n 5 uur, waarvan ik ca. 2 uur de groepshobby (lees: slapen op een bankje, al dan niet in de kajuit) heb uitgeoefend. Vlak voor Camiguin, in de buurt van White Island, hebben we gelunched en hadden we de mogelijkheid voor een duik. Hierna zijn we aan land gegaan en de komende paar nachten verblijven in het resort “Secret Cove”. Daar lekker een (redelijk warme) douche genomen, de was gedaan (wat niet in de badkamer mocht, zo las ik achteraf toen ik mijn lenzen weer in had) en daarna wat gegeten en gedronken. Lekker het mandje opgezocht en geslapen als een roos.
15 april Opvallend hoe vroeg je hier wakker bent, wederom tussen 5 en 6 uur. In Nederland draai ik me zeker nog een keer om, maar hier wil ik ook meteen opstaan. Heerlijk gewoon! Zo heb je echt wat aan je dag en het is totaal niet vervelend. Na het ontbijt zijn we rond 9 uur uitgevaren naar onze eerste duikstek voor vandaag. Daar heb ik met Grardy gedoken om de onderwaterfotografie wat meer onder de knie te krijgen. Ik heb het e.e.a. uitgelegd gekregen over de witbalans, welke camerastanden mogelijk zijn en dat ik me best aan rots en dood koraal kan beet houden. Al met al zitten er volgens mij wel goede foto’s tussen. Na de duik zijn we teruggegaan naar het resort en hebben we lekker gelunched. Het eten is hier goed, zeker de aardappel- en komkommersalade zijn aanraders. Vervolgens zijn we op de boot gestapt en op weg gegaan naar “Old Vulcano”, vlakbij “Sunken Cementary”. Hier liggen lavastenen onder water, welke begroeid zijn met koraal. Er was dus veel te zien, want ook vissen komen hier blijkbaar graag. Na 50 minuten kreeg ik het er wel koud en ben lekker op de boot weer gaan opwarmen. ’s Avonds weer met elkaar gegeten (pizza Hawaii is aan te bevelen bij “Secret Cove”) en rond half 11 zocht iedereen zijn mandje weer op.
16 april Vandaag was er een niet-duik-dag. Na het ontbijt mijn spullen verhuisd naar de kamer van Bram, want deze nacht was mijn kamer al geboekt. De rest van de dag heb ik al lezend en slapen in het resort rondgehangen. Mijn dag was het blijkbaar niet, voelde me niet zo. Op zich wel jammer, want het eiland biedt wel veel mogelijkheden. Zo zijn er cold- en hotsprings, vulkanen, dorpjes en watervallen. En met een brommertje, te voet of per mountainbike kun je deze aandoen. Wel jammer, maar wellicht in de toekomst ooit nog eens?
17 april Vanmorgen zijn we iets na achten uitgevaren en op weg gegaan naar Alona Beach op Bohol, onze eindbestemming. Tevens de plaats waar ook onze track begon. Alvorens we aan land gingen hebben we een lekker duik gemaakt. Per bootje werden we vervolgens van onze banka naar het strand gebracht. Na de tassen aan land te hebben gebracht, zijn we lekker wezen lunchen bij BJ. Het resort, waar ik de komende 3 nachten verblijf, ligt naast Oasis en heet Pyramid. De hut, welke ik deel met Bram, is erg luxe. Boven staan er 2 twijfelaars met goede matrassen, beneden een ruime badkamer met warme douche en een eigen veranda. De tuin in het resort is leuk aangelegd, mits je de touwen om de paaltjes naast t pad wegdenkt. Snel de spullen neergegooid en een duik genomen in het zwembad. En terwijl Dylan, Bram en ik van het koele water genoten, zijn we na een lang beraad tot de conclusie gekomen dat mannen mini-koelkastjes hebben. Afrikaanse mannen hebben dan het Amerikaanse model ;) ’s Avonds met enkelen heerlijk wezen eten bij Christiano, een bekende van Eric, René en Tim. Deze Italiaan is getrouwd met een Filippijnse en runt een goed Italiaans restaurant.
18 april Rond 9 uur zijn we uitgevaren met de Barracuda 5. Vlakbij Cabilao zijn we wezen duiken. De duik van mij was op het diepste gedeelte 20 meter en ik ben na al de gemaakte duiken tot de conclusie gekomen, dat het tussen het oppervlak en de 12 meter het mooist is. De kleuren komen beter tot hun recht en door de zon komt er een mooie gloed door het water. Ook nu was de duik weer succesvol voor mij, 60 minuten. Ik ga het dus echt nog eens goed leren;)! Op de boot even ons lunchpakket gegeten, wat geslapen of wat gezwommen. En na 2 uur op de boot weer een lekker duikje gemaakt. Op elke duikstek zie je veelal hetzelfde soort koraal, toch kan de diversiteit aan vissen en klein spul wel heel verschillen. Het blijft boeien en gaat het niet vervelen! Heerlijk! ’s Avonds met de bemanning een hapje gegeten bij ‘Oasis’ en daarna lekker mijn bed in gekropen.
19 april Vanmorgen moesten we om 8 uur klaar staan om uit te varen, maar let op, dat is wel PMT (Philippines Maybe Time). Uiteindelijk zijn we tegen 9 uur vetrokken. Op ca. 20 minuten varen ligt het eiland Balicasag. Hier staat wel een aardige stroming, maar toch heb ik de duik gemaakt. Zodra ik beneden bij de drop-off was, moest ik eerst in het zand gaan liggen tot iedereen er was. Via het zand zijn we moeizaam (vingers vastprikken, vooruittrekken) tegen de stroming in naar het rif gezwommen. Vanaf daar met de stroming mee langs het rif en dat was best wel lekker. Weinig doen en veel zien in een korte tijd ;) Zo kwam er een barracuda langs en hebben we wel 6 schildpadden gezien. Best trots op eigenlijk, want dit soort duik was toch mijn angst. De middagduik heb ik niet gemaakt, omdat ik nog behoorlijk moe was van de eerste. Rond 15 uur waren terug bij ‘Oasis’. Eerst even lekker wat gedronken en toen nog even in het zwembad van mijn resort gehangen. Een lekker warme douche genomen en om half 7 klaar staan bij ‘Oasis’. Hier werden we opgehaald door de vrouw van de Barangay-chief en zaten we met zijn tienen in een klein pick-upje op weg naar de Barangay, waar we schoolboeken zouden overhandigen. Bij het basketbalveld was het behoorlijk druk met de mensen uit de wijk. Nadat onze namen een voor een waren voorgelezen moesten we ons ook presenteren. Wat voelde ik me opgelaten. Een voor een werden de kinderen opgeroepen om hun pakketje op te halen. En daarna kwamen ze langs ons lopen, kregen we een handje en een verlegen “Thank you”. Aangezien het 161 kinderen waren, duurde dit dus wel even. Het is hier blijkbaar de gewoonte om het zo groots en met veel vertoon aan te pakken. Liever was ik naar een school gegaan en had gezien hoe de klassen waren (en dan terloops de schoolboeken neergelegd). Na afloop was er een basketbalwedstrijd, waar we nog even naar hebben gekeken. En toen weer in het pick-upje terug naar Alona Beach. Na het eten nog even naar de “Oops bar” geweest. Rond 2 uur vond ik het wel welletjes en ben naar mijn hut terug gegaan.
20 april Vandaag was de dag dat Dylan, Tim en Randy naar Nederland vertrokken. Na het ontbijt hebben we afscheid van hun genomen. Over 3 dagen ben ik zelf degene, die het land zal gaan verlaten. Moet er nog even niet aan denken. Na hun afscheid mijn tas gepakt en van het resort “Pyramid” ben ik in “Lost Horizon” getrokken. Hier zal ik tot de laatste dag overnachten. Verlijven doe ik gewoon bij “Oasis”, waar ik de rest van de dag heb doorgebracht. Lekker gemasseerd bij het zwembad, drankje erbij, boekje erbij … zo kom ik de dag wel door. ’s Avonds met Bart en Grardy op het strand gegeten. Nog even een afzakkertje bij “Oasis” gehaald, waar we Bram ook tegen kwamen. Hij vertelde, dat Tim had gesmst dat ze nog op Cebu waren. Vanwege een cycloon in Hongkong kon het vliegtuig daar niet heen. Ben dus benieuwd voor woensdag.
21 april Vanmorgen om 8 uur op de boot afgesproken om uit te varen naar het eiland Balicasag, een klein half uur verderop. Bij de stek aangekomen ben ik te waren gegaan om weer te genieten van al het koraal en visjes. O.a. een lionfish gespot. Na een uur duiken weer lekker aan boord en genoten van het eten, slapen, lummelen, kortom niks doen. Vervolgens zijn we naar de 2e duikstek rond Balicasag gevaren, genaamd “Black Forest”. Hier komen twee stromen bij elkaar en was best nerveus voor deze stromingsduik. Ik sprong als laatste in het water en ik was nog niet onder, of ik merkte dat mijn zwemvlies niet in orde was. Daar lag ik dan, kijkend of hij nog te maken was, drijvend aan het oppervlak met een regulator in vanwege de golven. Met seinen geprobeerd duidelijk te maken aan degenen, die onder waren, dat het niet goed ging. Eric kwam boven en we besloten om met Bram erbij aan boord te klimmen en opnieuw naar de drop-off te gaan. Inmiddels waren we namelijk al minimaal 100 meter verder. Aan boord snel andere vinnen en, na wat overhaalwerk van Eric, weer het water in. Na de bodem van de drop-off bereikt te hebben op ca. 5 meter, zijn we eerst maar even gaan liggen en toen langzaam naar het rif gezwommen. Daarna was het “go with the flow”: heerlijk zweven door het water. Het ging best snel en ik merkte, dat als ik 90 graden in de stroming ga liggen en ik de kikvorsslag maakte, ik min of meer op een plek kon blijven hangen. Uiteindelijk was dit een heerlijke duik en ben dan ook blij dat Eric me toch even over de streep heeft getrokken. Rond 2 uur waren we terug op het strand en hebben we gelunched. Weer lekker gelezen en natuurlijk even een massage genomen bij “Oasis”. Deze laatste dagen mag ik nog wel even genieten, vind ik. Daarom ook ’s avonds met elkaar bij Christiano gegeten … was weer heerlijk!
22 april Vanmorgen rond 9 uur uitgevaren op weg naar mijn laatste duikbestemming hier op de Filippijnen: Arco point. Dit punt is ook waar de eerste duik werd gemaakt van de track, dus een mooie afsluiter voor mij. Het einde is het begin, de cirkel is rond! Al met al was het een heerlijke laatste duik en vind ik het jammer, dat het er op zit. Rond 11 uur waren we terug bij ‘Oasis’ en daar een jonge kokosnoot gedronken en gegeten. Bij het resort natuurlijk weer een massage genomen en lekker gelummeld. Na het avondeten van elkaar afscheid genomen en ook van de meiden van ‘Oasis’. Morgen moet ik namelijk om 6 uur de taxi naar de veerboot hebben, dus niet iedereen zal wakker zijn.
23 april Een niet zo erg lange nacht gehad, maar ik hoop straks in het vliegtuig nog even te kunnen slapen. Om 5 uur ben ik opgestaan en heb mijn spullen verder ingepakt. Na afscheid van Bram en Eric te hebben genomen ben ik met de taxi naar de ferry gegaan, welke om kwart over 7 naar Cebu (op het eiland Bohol) vertrok. De vaarreis duurde zo’n twee uur en het enige nadeel was, dat je niet buiten kon zitten en daardoor binnen in de airco zat. Brrr … wat koud! Nog wel even kunnen doezelen met een pareo om me heen tegen de kou. In Cebu werd ik opgewacht door een taxi, welke me naar het vliegveld heeft gebracht. Hier zal ik mijn tijd moeten doorbrengen, alvorens ik kan boarden. Het vliegtuig naar Hongkong vertrekt om 12.30 uur en ik heb nog een uur of wat hier door te brengen. Aangezien het niet groot is en weinig winkeltjes, ben ik dan ook maar gaan koffiedrinken (moet immers nog echt wakker worden) en heb mensen zitten bekijken in een rookruimte, die uitkijkt op de detectiepoortjes. Je moet toch iets? Rond kwart over 3 ’s middags in Hongkong geland en een visum ingevuld. Aangezien ik 9 uur overstap heb, wilde ik nog wel iets van Hongkong gaan bekijken. In overleg met een informatiedame besloten om de trein naar Hongkong Island te nemen. En dan vanaf daar naar Peak Tram te lopen. In de trein kreeg ik al de eerste indrukken van Hongkong: veel groen, bergen en veel, heel hoge gebouwen. Aangekomen op het eiland bevond ik me in het businesscentrum. Daar liep ik dan in mijn backpackkloffie. De te lopen route kon ik niet direct vinden, omdat straatnaambordjes niet echt duidelijk aanwezig zijn. Dus eerst maar even een koffie gedronken en de kaart erbij gepakt op “Exchange Square”. Ik was zo met de kaart bezig, dat een man me aanbood om me te helpen. Blijkbaar zag ik er nogal verloren uit of was ik gewoon erg onhandig bezig ;) Deze David woont al een aantal jaar in Hongkong, maar komt oorspronkelijk uit Schotland. En na een ruim half uur zitten praten ben ik naar Peak Tram gelopen op basis van zijn aanwijzigen. De stad maakt een behoorlijke indruk: hoge gebouwen, veel verkeer, dure winkels (Gucci, Versace, Armani en Vuitton om maar iets op te noemen. Verder zijn de vrouwen en mannen over het algemeen goed gekleed en komt de stad hectisch over. Bij de Peak Tram aangekomen, een kaartje gekocht en deze tram heeft me vervolgens naar boven gebracht. Hier had ik een super uitzicht over de stad. Lekker iets gegeten en de avond zien invallen. De stad wordt dan verlicht door de neon op de gebouwen, de enige nog gekleurder dan de ander. Na een tijdje boven te hebben rondgebracht met de tram weer naar beneden en weer terug gelopen naar “Exchange Square”. Hier nog even een koffie genomen tussen de businessmensen. Iedereen in pak en ik daar in mijn backpack-kleding. Volgens mij was die tegenstelling best opvallend ;) Hierna de trein weer genomen naar het vliegveld en daar zal ik nog de tijd doorbrengen, totdat half 1 vannacht het vliegtuig naar Amsterdam zal vertrekken. Ik zal dan om kwart voor 7 (Nederlandse tijd) aankomen … en terug kunnen kijken op een heerlijke vakantie!
2008 - Track 1
