Stichting Children’s Homes Dharan Oostenburgerpark 82, 1018 HT Amsterdam tel.: 020 – 4282850 email :
[email protected] website : http://www.kinderhuisnepal.nl KvK : 34108366 giro : 127313 (IBAN: PSTB0000127313) Nieuwsbrief 14
december 2009
Geachte donateur, Namaste! De laatste nieuwsbrief dateert alweer van april 2009. Hoog tijd voor een update! Sinds die tijd is er immers veel gebeurd. Zo heeft het bestuur versterking gekregen van maar liefst vijf nieuwe leden. Daarnaast heeft de voorzitter Henk Hooghuis samen met zijn vrouw Bimla een reis naar Nepal gemaakt in oktober/november, waarbij de diverse projecten zijn bezocht. Verder zullen er drie stagiaires richting Nepal vertrekken om de projecten en de Stichting ter plekke te ondersteunen. Naast de vorenstaande onderwerpen komt in deze nieuwsbrief uiteraard het financiële jaarverslag aan de orde Vermeldenswaardig is verder dat de subsidie waarover in de vorige nieuwsbrief is gesproken niet alleen is aangevraagd bij het NCDO, maar ook is goedgekeurd! Voorts zijn er ontwikkelingen in het project voor gehandicapte kinderen. Met het ziekenhuis waar de kinderen worden opgevangen wordt getracht een overeenkomst te sluiten, zodat we er zeker van kunnen zijn dat het door een vaste donateur beschikbaar gestelde geld ook wordt besteed aan het juiste doel: de kinderen. Helaas gaat dat nog niet van een leien dakje. Rest mij u nog hele fijne kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar te wensen! Hopelijk zult u ons in het nieuwe jaar blijven steunen! Namens het Bestuur, Henk Hooghuis, voorzitter
Even voorstellen: het bestuur De stichting heeft met succes geadverteerd op de website van de VrijwilligersCentrale Amsterdam (VCA). Maar liefst vijf nieuwe leden met voor de Stichting waardevolle (professionele) achtergronden hebben zich aangemeld. Doordat er in het bestuur een zodanige wijziging heeft plaatsgevonden, stellen de (Nederlandse) leden zich hieronder voor. Houdt voorts de website in de gaten, want binnenkort verschijnen daarop de gezichten bij de namen!
Henk Hooghuis, voorzitter van bestuur “Mijn naam is Henk Hooghuis, 56 jaar. Ik ben sinds 1980 werkzaam als maatschappelijk werker in onder andere de dak- en thuislozenzorg en de opvang van asielzoekers. De laatste 10 jaar ben ik werkzaam als jeugdbeschermer/gezinsvoogd bij de stichting Nidos, ten behoeve van de opvang van jeugdige vluchtelingen. In 1998 ben ik gehuwd met Bimla Shrestha, een zangeres uit Dharan, Oost Nepal. Toen ik de eerste keer in Nepal was, werd ik getroffen door de vele kinderen die ik zag rondzwerven onder slechte omstandigheden. We besloten daarom een stichting op te richten om op plaatselijk niveau iets te doen voor zwerf- en weeskinderen. Daarbij kunnen we gebruik maken van het uitgebreide netwerk van mijn vrouw Bimla!”
Jan Tijmensen, penningmeester “Leeftijd: 66 jaar, bijna 40 jaar getrouwd, vader van 3 kinderen, sinds 2005 in de VUT. Na mijn studie natuurkunde aan de Universiteit te Utrecht heb ik jaren lang les geven op een laboratoriumschool. De laatste 20 jaar ben ik projectleider geweest van verschillende onderwijsprojecten in Nederland. In 2000 ben ik via mijn zoon Michiel in contact gekomen met de stichting en heb deze laatste jaren als penningmeester mogen dienen.”
Martine Colijn, lid van het bestuur “Leeftijd: 47 jaar, getrouwd, 3 kinderen en daarnaast enkele pleegkinderen. In 2003 heb ik mijn diploma HBO maatschappelijk werk en dienstverlening gehaald. In 2004 ben ik naar Nepal geweest om samen met de voorzitter de projecten van onze stichting te bezoeken. Ik was zeer onder de indruk wat er allemaal al opgezet was voor de straat- en weeskinderen in Dharan en omgeving. Dit moet zeker voortgezet worden, was mijn gedachte.
Toen ik door de voorzitter gevraagd werd om in het bestuur te komen, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Mijn motivatie om mij in te zetten voor onze stichting is dat er transparantie is en ik weet dat het gedoneerde geld volledig terecht komt bij de kinderen en er geen geld aan de strijkstok blijft hangen. We zien veel resultaten, ik denk dan o.a. aan de nieuwbouw van de Dipendraschool, dat stimuleert mij om door te gaan met dit werk.”
Daarnaast hoop ik samen met de andere bestuursleden in de toekomst de bekendheid van de stichting te vergroten. Al ruim 10 jaar wordt er door de stichting in Dharan hard gewerkt om de situatie voor wees- en zwerfkinderen te verbeteren. Er zijn echter nog altijd grote problemen. Ik wil me ervoor inzetten dat meer mensen hiervan op de hoogte zijn, zodat er meer middelen beschikbaar komen om deze problemen op te lossen!”
Nadine Wiersma, (aspirant) secretaris van het bestuur
Peet Voeten, (aspirant) lid van het bestuur
“Mijn naam is Nadine Wiersma en met mijn 23 jaren, ben ik het jongste lid van het bestuur. Ik studeer dit jaar af aan de Universiteit van Amsterdam in de masters Privaatrecht en Informatierecht. Vorig jaar heb ik enige tijd als vrijwilliger in Nepal gewerkt. Na deze geweldige ervaring wilde ik graag in Nederland iets blijven doen voor de kinderen in Nepal. Ik ben, net als vele andere bestuursleden, via de VCA bij deze stichting terecht gekomen. Ik zal me binnen de stichting vooral bezighouden met de secretariële ondersteuning.”
“Sinds 1990 ben ik advocaat, vanaf 1995 als zelfstandige. Ik doe vooral veel voor de bouwwereld en de horeca. Na een aantal jaren begon het te knagen dat de bedragen waarvoor mensen in ons westen op vakantie gaan, goed zijn om prangende problemen in de derde wereld op individueel niveau op te lossen. Gelet daarop wilde ik zien of ik in staat was wat te doen, om aan een oplossing voor deze prangende problemen bij te dragen. Wat bijzonder van deze stichting is, is dat hier werkelijk geen cent aan de strijkstok blijft hangen en de mensen geen eigen belangen (b.v. een dienstverband) bij de stichting hebben.”
Yvonne van Heerwaarden (1972), (aspirant) lid van het bestuur “Tijdens mijn studie Transculturele Pedagogiek heb ik voor het eerst kennis gemaakt met India en Nepal. Ik gaf les op een school in Varanasi (Benares) en deed onderzoek naar de verschillen in opvoeding van jongens en meisjes bij de lage kaste. Hierdoor is mijn interesse in Azië alleen maar versterkt, gevolgd door vele leuke reisjes. Terug in Nederland heb ik onder meer vanuit verschillende organisaties ervaring opgedaan met preventiewerk, onderzoek en methodiekontwikkeling op het brede terrein van jeugd. Sinds 2006 werk ik als zelfstandig onderzoeker en methodiekontwikkelaar op het gebied van opvoedondersteuning, jeugdcriminaliteit, jeugdzorg en huiselijk geweld. Met deze pedagogische achtergrond wil ik graag, waar mogelijk, mijn inhoudelijke bijdrage leveren aan de geïnitieerde projecten vanuit de stichting.”
Annerie de Haan (1980), (aspirant) lid van het bestuur “Mijn naam is Annerie de Haan. In januari 2006 heb ik mijn masterdiploma rechten behaald. Ik ben afgestudeerd in het strafrecht en het privaatrecht. Ik heb ruim twee jaar als procesvertegenwoordiger bij de Immigratie- en naturalisatiedienst gewerkt. Momenteel ben ik werkzaam als jurist bij de Luchtverkeersleiding Nederland. Via de VCA werd ik in juni 2009 geattendeerd op deze Stichting. Ik ben zeer gemotiveerd om de kennis, kunde en middelen die wij hier hebben, in te zetten om de kinderen in Nepal te helpen. Gelet op mijn juridische achtergrond zal ik mij onder andere bezig houden met de juridische aspecten waar de Stichting mee te maken krijgt en zal krijgen. Inmiddels zijn de eerste contracten al gesloten!”
Maarten Dirkes, (aspirant) lid van het bestuur “Mijn naam is Maarten Dirkes, 29 jaar, advocaat. Mijn fascinatie voor Nepal begon toen ik op de middelbare school zat en is in de loop der jaren alleen maar toegenomen. Medio 2009 kwam ik in contact met Henk Hooghuis en hoorde ik dat de stichting op zoek was naar nieuwe bestuursleden. Ik gaf direct aan bijzonder geïnteresseerd te zijn. Door mijn achtergrond als advocaat ben ik bekend met internationale contracten. Het is belangrijk dat deze inhoudelijk goed in elkaar zitten, zodat de afspraken met lokale partners helder en begrijpelijk zijn.
Reisverslag van onze voorzitter “Ook dit jaar zijn mijn echtgenote Bimla Shrestha en ik naar Nepal gereisd om onze projecten te bezoeken. We werden deze keer vergezeld door Ton en Jacqueline Timmermans, donateurs van de Stichting. Zoals altijd reizen wij op eigen kosten en knopen meteen onze vakantie aan het bezoek vast.
De situatie in Oost Nepal is nog steeds chaotisch, vooral door de vele stakingen en het falen van de politiek. Positief is dat mensen nu meer initiatief lijken te nemen en niet wachten op de overheid.
Van belang is voorts dat er een nieuwe homemother, Goma Tamang van 46 jaar, is aangesteld om de kinderen te begeleiden in huis. Zij lijkt heel gemotiveerd en heeft er veel zin in en bovenal houdt ze van kinderen.
Wat is er bereikt?
We hebben natuurlijk ook veel tijd besteed aan de bouwprojecten: de nieuwe keuken voor het Saraswati Shelter in Dharan en de toekomstige bouw van de stenen omheining, een nieuw klaslokaal en toiletten bij de Dipendraschool.
We hebben veel aandacht besteed aan het vastleggen van goede afspraken voor de lange termijn. Zo hebben we gezorgd voor de ondertekening van de zogenaamde “masteragreement” met onze partner organisatie Society for Helpless Children en het Saraswati Shelter, een van onze eerste projecten. Met een nieuw project voor gehandicapte kinderen, dat we onder voorwaarden willen ondersteunen vanuit de Stichting, hebben we eveneens een overeenkomst kunnen afsluiten. De initiatiefnemers vormen op ons verzoek op korte termijn een rechtspersoon.
Duhabi Children’s Home De kinderen zien er goed verzorgd uit! Ze hebben net de feestdagen achter de rug als we langskomen. De kinderen hebben allemaal nieuwe kleren gekregen. Het nieuwe bestuur, bestaande uit lokale mensen, is druk bezig om op plaatselijk niveau fondsen te werven. Dit resulteerde op 17 oktober in een feestelijke bijeenkomst op het politiebureau, waar ons kinderhuis in Duhabi ruim 600 kg rijst, 150 kg linzen, 100 kg meel en 30 liter bakolie in ontvangst mocht nemen. De bijeenkomst werd georganiseerd door de plaatselijke politie die ook een deel had ingezameld. De ceremonie werd opgeluisterd door een hoogwaardigheidsbekleder, de plaatsvervangend inspecteur generaal van politie in Oost Nepal, de heer Prasai. Na afloop ging hij mee naar het kinderhuis om zich een De donatie beeld te kunnen vormen en kennis te maken met de kinderen. Er is hard gewerkt aan de vorming van een rechtspersoon voor het kinderhuis (een stichting of vereniging). Uiteraard hebben we daarnaast ook veel aandacht besteed aan het wel en wee van de kinderen. Om dit beter in kaart te brengen hebben we een opzet geïntroduceerd voor een lange-termijnbegeleidingsplan, voor elk kind afzonderlijk. Een formulier hiervoor is gemaakt door ons bestuurslid Yvonne van Heerwaarden, die tevens pedagoog is.
Het project voor Disabled children: Rehabilitation Home Dharan In een oud voormalig ziekenhuis verblijven ongeveer 20 gehandicapte kinderen en enkele gehandicapte volwassenen. Het project is ongeveer twaalf jaar geleden gestart door de heer Bhim Rai, een betrokken Nepalees die met de groep kinderen het oude leegstaande pand in gebruik heeft genomen (met andere woorden: gekraakt). De kinderen krijgen er fysiotherapie met behulp van zelfgemaakte instrumenten. Ton en Jacqueline Timmermans hebben voor dit project een jaarlijkse bijdrage gegarandeerd. Over de besteding hiervan zijn met onze zusterorganisatie in Dharan (SHC) afspraken vastgelegd. Ton en Jacqueline hebben de kinderen ook schone lakens, kussens en dekens kunnen geven, wat ook dringend nodig was en waar de stichting hen erg erkentelijk voor is! Een moeilijkheid is overigens dat we helaas nog geen overeenkomst hebben kunnen sluiten met de eigenaar van het oude ziekenhuis, het grote BPKHS Ziekenhuis in Dharan. Dit komt omdat in Nepal al acht jaar geen verkiezingen hebben plaatsgevonden en de gemeenteraad over het gebouw moet beslissen, maar die er nu nog niet is. Daardoor is voortgezet verblijf in dit oude gebouw ook lang niet zeker. Investeren in het opknappen van het gebouw wordt dus moeilijk, ondanks de gesloten overeenkomst met Bhim Rai. Voor onze stichting is het verder erg belangrijk dat de kinderen fatsoenlijk wonen en het liefst natuurlijk allemaal naar school gaan. Helaas is dat nog niet het geval. Het gebouw is in zeer slechte staat en de septic tank kan niet meer worden geledigd waardoor zeer onhygiënische toestanden ontstaan (ontlasting onder het huis!). Verder is er sprake van scheuren, schimmel, lekkage etc. in het gebouw. Gelukkig kunnen we hier misschien op korte termijn iets aan doen, aangezien er twee studenten Bouwtechnische bedrijfskunde vanaf volgend jaar februari vijf maanden gaan stage lopen (waarover verder in de nieuwsbrief meer)!
Wat betreft het naar school laten gaan van de kinderen, onderzoeken we momenteel of de kinderen plaatsbaar zijn op een school. Als dat niet mogelijk blijkt te zijn, dan wordt thuis onderwijs gegeven. Onze partnerorganisatie gaat erop toezien dat het vorenstaande ook daadwerkelijk gebeurt en stelt het nodige budget beschikbaar. Op mijn vraag waarom initiatiefnemer Bhim Rai de kinderen geen onderwijs heeft gegeven, krijg ik vooralsnog geen duidelijk antwoord. Het belangrijkste is dat er op toe wordt gezien en de intentie om het een en ander te verbeteren er overduidelijk is.
Dipendraschool We hebben met onze eigen ogen kunnen zien dat het gebouw heel degelijk is neergezet, net als de andere gebouwen. De samenwerking met onze partnerorganisatie SHC verloopt goed.
Wat zorgen baart is het nog tamelijk hoge verzuim. Het verzuim is in belangrijke mate te verklaren door de armoede van hun ouders. De kinderen moeten vaak helpen om wat geld te verdienen, meestal door stenen te hakken of hout te sjouwen naar de stad. De kinderen kunnen zich veelal niet wassen thuis en lopen in versleten kleding. Bovendien komen ze vaak met een lege maag naar school. We gaan binnen de stichting onderzoeken hoe we hier iets aan kunnen doen, want met een lege maag kun je nu eenmaal niet leren. Wat me telkens weer te binnen schiet is hoe goed wij het hier hebben en hoe vanzelfsprekend het voor ons is dat alle basisvoorwaarden al aanwezig zijn! Wat gelet daarop in ieder geval nodig is bij Dipendra, is dat er bij het sanitair doucheruimtes en extra kranen komen. Op mijn verzoek worden er prullenbakken neergezet om de kinderen te leren het afval daarin te doen, hygiëne is zeker een aandachtspunt in Nepal. De kinderen maken ondanks de genoemde problemen een gemotiveerde indruk! Ze genieten er van om net als alle kinderen van hun leeftijd, naar school te kunnen gaan. Daarnaast is het volgende van groot belang. Doordat de school erkend wordt door het Nepalese Ministerie van Onderwijs, krijgen de onderwijzers er NR 2000 (ongeveer € 20) per maand bij.
De onderwijzers zijn zeer betrokken. Ze bezoeken bijvoorbeeld de ouders die hun kinderen frequent laten verzuimen. We spreken met de onderwijzers af dat de aanwezigheid van elk kind voortaan op een speciaal formulier dagelijks wordt bijgehouden, zodat we kunnen zien om welke kinderen het gaat en wat de oorzaak is van het verzuim.
Saraswati Children’s Shelter Zoals vorig jaar afgesproken is, hebben de kinderen nu volop ruimte om te spelen in de grote meetinghal. Er is ruimte voor zang en dans bovendien de kinderen doen dit vooral op zater dag, als ze vrij hebben.! De kinderen zien er allemaal goed uit. Het Nepalese bestuur is betrokken en lijkt tot in detail op de hoogte wat er bij elk kind speelt. Echter, ook hier blijft het belangrijk dat we proberen een toekomstperspectief voor ieder kind te creëren. We hebben de onderwijzers (die dagelijks bijles geven in het kinderhuis) gevraagd om de mogelijkheden en talenten van ieder kind te onderzoeken en te kijken hoe de oudere kinderen kunnen worden begeleid in het leren van een beroep (vocational training). Als stichting hebben we hier budget voor beschikbaar gesteld. We willen uiteraard zo goed mogelijk aansluiten bij de talenten die de kinderen al hebben. De realiteit is echter dat we al blij mogen zijn als ieder kind later zijn kostje kan verdienen en kan terugblikken op een goede tijd in het kinderhuis!
Kinderen van Dipendraschool
Henk Hooghuis met de kinderen
Het Saraswati kinderhuis telt momenteel 26 kinderen. Ze willen op korte termijn gaan uitbreiden naar 30 kinderen. Echter, de jonge homemother ( 22 jr) leunt te veel op de oudere kinderen als er (orde)problemen zijn, zoals bijvoorbeeld op Shyam ( 17 jaar) die net zijn eindexamen heeft gehaald. Er zal naar mijn idee zeker een homemother bij moeten komen! -8-
Contacten SOS kinderdorp Zoals ieder jaar heb ik weer veel gehad aan de adviezen van mijn vriend Ramesh Tamrakar, directeur van SOS kinderdorp in Itahari. Hij adviseert ons bij de ontwikkeling van Duhabi Children’s Home. Om het proces van bestuurlijke verzelfstandiging van Duhabi Children’s home te bevorderen hebben we samen met Ramesh Tamrakar en onze voorzitter de heer Katuwal, nog een ontmoeting gehad met de hoogste bestuurder van het district Sunsari, de heer Tapalai, CDO officer. Hij is positief over onze plannen om het kinderhuis in Duhabi te ontwikkelen en liet zich lovend uit over de steun en betrokkenheid vanuit Nederland.
De onderstaande projecten worden derhalve naast de subsidie van het NCDO mede mogelijk gemaakt door een subsidie uit het Programma Kleinschalige Plaatselijke Activiteiten (KPA). Dit programma is tot stand gekomen met financiering van de minister voor Ontwikkelingssamenwerking.
Het betreft de volgende projecten:
Nieuwbouw en inrichting keuken Saraswati Shelter en herstel van de Boundary Wall. Voor de legging van de eerste steen van de nieuwe keuken is een ceremonie gehouden:
Tot slot Al met al was het bezoek zeer de moeite waard! Met een deels voldaan gevoel, maar ook denkend aan alle kinderen die we weer een jaar gaan missen, namen we de nachtbus naar Kathmandu, van waaruit we de volgende dag weer terugvlogen naar Nederland……”
De stand van zaken
De ceremonie
De aannemer: Tamrakar
De kinderen zijn voor de ceremonie mooi gekleed
De voorzitter legt de eerste steen
NCDO-subsidie voor Saraswati en Dipendra! In september jl. ontving de stichting van het NCDO (Nationale Commissie voor Internationale Samenwerking en Duurzame Ontwikkeling) het verheugende bericht dat onze subsidieaanvraag voor de bouwprojecten van het Saraswati Shelter en de Dipendra School was toegekend. Al in januari 2009 zijn we begonnen met het verzamelen van de gegevens. Dat resulteerde uiteindelijk in een uitgebreide projectaanvraag bij het NCDO. Op verzoek van het NCDO werd er tot tweemaal toe veel aanvullende informatie verstrekt, maar uiteindelijk heeft het geleid tot een fantastisch resultaat! We hebben bij de aanvraag onder andere moeten aantonen dat het project in Nepal wordt uitgevoerd door en onder toezicht van gekwalificeerde mensen. Verder hebben we bewijzen moeten overleggen dat we door gerichte acties zelf 50% van de projectkosten hadden ingezameld.
-9-
Bouw van de 4e fase van de Dipendra school, aanschaf inventaris en leermiddelen, en aanleg Boundary wall; Bezoek van 2 Nepalezen aan Nederland en het geven van voorlichting over problemen in de derde wereld.
- 10 -
Drie foto’s (boven en hieronder): de huidige keuken in Saraswati
Dipendra school:
Aantasting ommuring door aardverschuiving ten gevolge van zware regenval.
Momenteel zijn er drie bouwfasen afgerond. Momenteel is de vierde bouwfase in gang gezet. Het bouwvallige gebouwtje links is inmiddels afgebroken en zal worden vervangen door nieuwbouw. De linker en rechtervleugel worden verbonden met een Boundary Wall, zodat er een afgesloten binnenplaats ontstaat. Financiering Dipendra: Bouw linker vleugel (incl. inflatierisico): Inventaris Boundary Wall Totaal te financieren: Betaald door NCDO: Door SSCH / onze sponsors
Geplande nieuwbouw Saraswati keuken
Financiering Saraswati: Bouwkosten keuken (incl. inflatierisico): Inventaris keuken: Herstel Boundary Wall: Totaal te financieren: Subsidie NCDO: SSCH (onze stichting) mbv sponsors:
€ 13.577 € 1500 € 617 € 15684 € 7.840 € 7.844
- 11 -
€ 7.968 2.700 2.721 13.389 6.690 6.699
Stage voor studente Antropologie In februari 2009 zal een studente Antropologie richting Nepal vertrekken om daar ondersteuning te bieden aan de Dipendraschool en het Saraswati- en Duhabihuis. Op dit moment wordt het stageplan nader ontwikkelt. In ieder geval is het voor de Stichting van groot belang dat er ter plekke wordt bekeken en beoordeeld waar de verbeterpunten liggen en welke verbeterpunten daarvan prioriteit hebben.
- 12 -
De studente zal ons daarbij kunnen ondersteunen en de hulp is erg welkom! Hieronder stelt zij zichzelf voor:
Mieke Postulart “Ik ben Mieke Postulart en ik kom uit Amersfoort. Ik studeer antropologie in Utrecht, maar in februari 2010 zal ik voor 3 maanden naar Nepal vertrekken. Daar zal ik op de Dipendra School een Engels lesprogramma opzetten. Ook zal ik in het Saraswati en Duhabi huis helpen waar nodig is. Ik zie er ontzettend naar uit om me in te zetten voor de kinderen in Nepal.” Studentenstage Hogeschool Utrecht In februari zullen 2 studenten Bouwtechnische Bedrijfskunde van de Hogeschool Utrecht in het kader van hun studiestage naar Nepal gaan om te helpen bij de uitvoering van bovengenoemde bouwprojecten. Zij stellen zich hier zelf voor:
Glenn van Steeg “Een stage lopen in het buitenland, wie kan daar nee tegen zeggen?! Mijn naam is Glenn van Steeg en ik ben 19 jaar oud. Een klasgenoot van mij, Sjon Rutten, met wie ik al 2,5 jaar samen studeer kwam 1,5 maand geleden met het voorstel om naar Nepal te gaan met z’n tweeën. Natuurlijk reageerde ik meteen enthousiast, deze kans komt een keer in je leven en die moet je dan ook meteen pakken. Het is de bedoeling dat we in Nepal enkele bouwkundige problemen gaan inventariseren en helpen met de bouw van een school en een keuken. Hopelijk komt de kennis die we de afgelopen 2,5 jaar hebben vergaard van pas!”
Sjon Rutten “Ik zal mij even voorstellen, ik ben Sjon Rutten en 20 lentes jong. Oorsprokenlijk kom ik uit Leusden, maar woon nu in een studentenhuis in Utrecht. Waar ik mijn studie Bouwtechnische bedrijfskunde volg. Ik zit al in mijn derde jaar dus werd het tijd voor een stage. Mijn idee van de stage was altijd al om naar het buitenland te gaan en iets in de vorm van ontwikkelingshulp te doen. In Nepal ga ik met een studiegenoot en vriend Glenn van Steeg bouwkundige problemen inventariseren en een oplossing proberen te vinden. Ook gaan wij helpen bij het bouwen van enkele projecten zoals de school en de keuken. Het zal een mooie ervaring worden en heb er heel veel zin in!”
- 13 -
De stageopdracht Naast het feit dat de studenten Bouwkunde zullen helpen met de reeds genoemde bouwopdrachten hebben zij de opdracht gekregen om verschillende andere bouwkundige wensen in kaart te brengen, zoals: De huidige brug over het riviertje sanitaire voorzieningen Disabled Project; nieuwe brug over het riviertje tussen de Saraswati keuken en het hoofdgebouw; mogelijkheid onderzoeken voor een volledige verdieping op de nieuwe keuken in verband met toename van het aantal kinderen; uitbreiding Dipendraschool (toiletten, douche, uitbreiding omheining, extra lokalen); oplossingen aandragen voor het probleem met de vijver voor het Duhabiweeshuis: de oever rukt ongeveer 35 cm per jaar op richting het gebouw! onderzoeken in hoeverre het mogelijk is het gebouw aardbevingsbestendig te maken. Mogelijk kan hun onderzoek leiden tot een nieuw subsidieverzoek bij het NCDO. Mits wij natuurlijk zelf 50% van de kosten kunnen financieren!
Open dag: 4 oktober 2009 Ongeveer 50 sponsoren en andere belangstellenden hebben op zondag 4 oktober 2009 in de Amsterdamse Nassaukerk de open dag van onze Stichting bijgewoond. Na het welkomstwoord van voorzitter Henk Hooghuis werden de Nepalese gasten Sudhir Tamrakar – toentertijd bestuurslid van onze stichting – en diens vrouw Goma en schoonzus Selina Limbu verwelkomd. Vervolgens werden de nieuwe kandidaat-bestuursleden voorgesteld: Annerie de Haan, Yvonne van Heerwaarden, Peet Voeten, Nadine Wiersma en Maarten Dirkes.
- 14 -
Een videofilm van ca. 25 minuten gaf een goed beeld van de huidige gang van zaken in onze vier projecten: Duhabi, Saraswati, Dipendra en het Disabled Children Project.
Bimla, Goma en Selina: momo’s maken
Jan Tijmensen vertelt over de NCDO-projecten
Het laatste woord is aan onze penningmeester Zoals vermeld in de eerste nieuwsbrief van 2009 hadden we voor 2009 een tekort begroot van € 6.450,=. Dit werd mede veroorzaakt door de gestegen bouwkosten van de Dipendraschool, de aanschaf van leermiddelen en inventaris, en de bouw van een nieuwe keuken bij het Saraswati huis. Dank zij de NCDO –subsidie wordt een gedeelte van dit geplande tekort gecompenseerd en hebben we niet hoeven kiezen voor de meest goedkope bouwvariant. Toch zal het tekort voor 2009 nog ca. drie á vierduizend euro bedragen. Dat komt omdat het bedrag aan vaste sponsorinkomsten aanmerkelijk minder is dan voorafgaande jaren. Wellicht is dat een gevolg geweest van de economische crisis. Wij doen daarom wederom een beroep op U allen om 2009 af te sluiten met een gulle donatie voor onze projecten. Dankzij Uw gaven kunnen we kansarme kinderen in Oost Nepal voeding, onderdak en onderwijs bieden en daardoor perspectief op een betere toekomst!
Dans Goma
Dr. Krishna Prasdad
Verder kwam aan de orde de NCDO-subsidie voor een nieuwe keuken ommuring van Saraswati en de bouw van de vierde fase en omheining van de Dipendra school. Prof. dr. Krishna Prasad gaf voorts een overzicht van de actuele economische politieke situatie in Nepal en de mogelijkheid voor kleinschalige projecten. Al met al was dit een zeer geslaagde dag!
- 15 -
- 16 -