EK IN HAAPSALU HET GROTE KAROLSKI INTERVIEW ALLES OVER UITLIJNEN JOURNAAL

HANS KREISEL EN HET WK/EK IN HAAPSALU

HET GROTE KAROLSKI INTERVIEW

ALLES OVER

UITLIJNEN

2014

JOURNAAL

2014

1

21

Boston Whaler:

Linssen Yachts:

Sea Ray:

Al meer dan 50 jaar legt Boston Whaler, als botenbouwer, de lat erg hoog. Dit is terug te zien in de legendarische line-up (Super Sport, Montauk®, Vantage®, Dauntless®, Outrage® en Conquest®). Naast het bouwen van de “Unsinkable Legend” heeft Boston Whaler zich gebogen over een dynamisch scala aan functies voor de liefhebbers van vissen, skiën, of cruisen. Voor deze watersporters die het beste uit hun boot willen halen en een betrouwbaar functioneel, veelzijdig en luxe jacht willen varen, bieden wij Boston Whaler aan.

Wat in 1949 begon als een kleine scheepswerf, is binnen drie generaties uitgegroeid tot een marktleider in de stalen jachtbouw. Linssen Yachts staat voor een stalen motorjacht met een superieure kwaliteit èn voor continue innovatieve product- en procesontwikkeling. In elk decennium sinds de oprichting van het bedrijf was Linssen Yachts de drijvende kracht achter innovatieve vernieuwingen op het gebied van jachtbouw. En dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven!

Het kopen van een Sea Ray is slechts het begin. Bij ons bent u aan het goede adres voor advies en ondersteuning, ook na de aanschaf. Als Sea Ray eigenaar, kunt u rekenen op het vele uren genieten als eigenaar van dit luxe bezit. Met een Sea Ray kunt u deze zomer echt gaan ontspannen met het anker uit of door het gas open te gooien, ontspanning door inspanning. Het is tijd om te voelen dat je leeft en om te beginnen met nieuwe herinneringen te maken. Met een hoogwaardige Sea Ray heeft u meer mogelijkheden dan andere boten in deze klasse.

WE TAKE YOUR PLEASURE SERIOUSLY!®

Jachtmakelaardij:

Full Service jachthaven:

• Aanbod van > 120 schepen • Eén van de eerste Jachtmakelaardijen van Nederland • Verkoophaven op A1 locatie in de Randstad • Gratis ligplaats in verkoophaven • 4 ervaren Jachtmakelaars • 360° Virtuele Tour van alle schepen • 35% buitenlandse kopers • Om de hoek bij Schiphol Airport • Ruime openingstijden • U kunt blijven varen vanuit de verkoophaven

• • • • • • • • • • •

500 ligplaatsen 300 gratis parkeerplaatsen 20 gemotiveerde vakmensen Jachtwerf voor alle soorten onderhoud, reparatie en refit Motoren reparatie en -inbouw, ook boegschroeven Verkoop- en montage van alle jachttoebehoren Restaurant met terras aan het water Botenlift tot 40 ton, ook met staande mast Winterstalling, waterloods, wal met staande mast of overdekt Vuilwater inname station Volvo Penta, Mercury en Mercruiser rayondealer

Kempers Watersport Herenweg 100, Aalsmeer (bij Leimuiden) Telefoon 0172-50 30 00 [email protected]

2

2014 www.kemperswatersport.nl JOURNAAL

4 5 6 9 11 12 14 18 21 22 24 26

56

inhoud Reschen

22

Het DN Zeil

Karolski

DN JOURNAAL 2014 DN NEDERLAND 50 JAAR DN NEDERLAND DE IJS PROEF MET… GREAT WESTERN CHALLENGE JOOP IN DE ZWARTE ZWAAN DE SCHUUR VAN… PIET H472 RESCHEN HET DN ZEIL LIPNO

29 32 35 39 40 44 47 50 56 62 66

HOE IS HET TOCH MET… DUITS KAMPIOENSCHAP AFTER IJSZEIL RECEPT DE IJS PROEF MET… ZO VADER, ZO ZOON POOLS KAMPIOENSCHAP WK-EK 2014 HAAPSALU UITLIJNEN KAROLSKI UITSLAGEN MET DANK AAN…

WESTEINDER NOMADEN

JOURNAAL

2014

3

tradities van ons lijfblad.

E

DN JO UR NA AL 20 1 4

We zijn dan ook trots dat veelvoudig Wereld -en Europees kampioen Karol Jablonski zijn medewerking verleende aan een openhartig interview. Een vergelijk tussen twee moderne uitlijnmethoden met verrassende uitkomst, een ijszeilende vader en zoon aan het woord, een bijzondere DN kampioen van het eerste uur met een mooi verhaal, een sympathieke Friese ijszeil nomade die zijn schuur voor ons opent…. Kortom, uiteindelijk, en met wat duwen en trekken is ons journaal alweer mooier en beter dan de vorige editie. Denken we zelf ! Denk jij er anders over, aarzel niet ons te adviseren, eens ongevraagd je verslag of tips te sturen, je aan te sluiten bij de redactie, we staan voor alles open wat het blad maar boeiend maakt. Helaas heeft Margreet Elfring haar redactie werk niet kunnen voortzetten. Margreet was in de afgelopen jaren verantwoordelijk voor oa. de bijzondere artikelen over de Iceman, waar ze zich zelfs voor in een ijsbad liet zakken, en het interview met Edwin van Calker. We bedanken haar voor de inspiratie en hulp en zien haar graag terug op het ijs. Nu we dit schrijven, hartje zomer, zien we uit naar de komende winter. Wat gaat het worden, met beide benen terug op aarde na 4 prachtige winters. Wij hebben er vertrouwen in, ijs vinden we wel weer. Al eeuwen zijn de Nederlanders nooit bang geweest naar verre en onbekende oorden te trekken, en dat is niet veranderd. Met goud en specerijen komen we niet meer terug.

en lichte paniek bekroop de redactie bij het

Maar wel met zaken van veel meer waarde:

uitblijven van winterweer. Geen winter, geen kopij,

rijke ervaringen met goede maats, mooie verhalen,

dat was de gedachte die ons bij de keel had.

onvergetelijke sportmomenten.

Waar moest het over gaan?

En leuke spulletjes voor je boot natuurlijk…

Gelukkig bleken de leden van DN Nederland reislustig, vasthoudend in de zoektocht naar ijs. Kinderen van Willem Barentsz. Dat verdient een pluim,

I

n de aanloop naar een 50 jarig Lustrum denk je automatisch aan een Lustrumcommissie. Maar ondanks bijna 500 leden is DN Nederland toch maar een kleine club met ook een heleboel minder actieve leden. Vergaderen met Bestuur en een Lustrumcommissie zag ik niet zitten. Dus heb ik mijn medebestuursleden voorgesteld om als Bestuur de lustrumcommissie te gaan vormen. We weten wat we aan elkaar hebben en zijn goed op elkaar ingespeeld en eigenlijk vonden wij allemaal het ook te leuk om het uit handen te geven aan anderen. Peter Kraan had mij al eens aangeboden om een Jaarvergadering te houden op zijn pas gerestaureerde Fort Wierickerschans. Maar ik had geen idee wat ik me daar van moest voorstellen. Maar toen ik met Hennie het Fort voor de eerste keer bezocht was ik direct verkocht; DIT IS DE PERFECTE LOCATIE VOOR ONS LUSTRUM! Wat een mogelijkheden, allerlei ideeën schoten door mijn hoofd. Peter Kraan was zelf haast nog enthousiaster als ik. Het moest een soort Nationale IJs zeildag worden. Maar hoe pak je dat aan? Wat ga je de leden aanbieden en hoe betrek je iedereen bij die dag. Op een normale Jaarvergadering gaan de meeste leden na het bijkletsen op de altijd gezellige Botenbeursweer naar huis. Als Bestuur wilden wij ze zo graag vasthouden met een meer dag vullend programma. Uren hebben we zitten brainstormen en de wildste ideeën passeerden de revue. Uiteindelijk denk ik dat het een fantastisch programma is geworden op die fraaie locatie. Het Fort, de loods van de Botenbeurs, aangekleed met grote oude ijszeilfoto’s door onze huisvormgever Dideric, de oude en nieuwe ijszeilboten op de binnenplaats erom heen, de vuurkorven het zonnige weer, het kon niet mooier. Het ontvangen van de vele oudere leden, een kleine IDNIYRA delegatie, het toespreken van iedereen en het uitbrengen van de toost en het aansnijden van de taart met ons nieuwe logo was voor mij een eer om te mogen doen. De lezing van Dideric over het voor ijszeilers haast wel mythische Baikal meer was een eyeopener voor velen en werd goed bezocht. De catering tussen de middag verliep soepel en was lekker. Hennie’s Petje Op Petje Af benadrukte nog eens hoe belangrijk het is om de regels op het ijs te beheersen. Er komen relatief weinig ongelukken voor in onze vereniging en dat willen we zo houden. De Botenbeurs was dit jaar slecht; alleen wat kleine goedkope dingen werden verkocht. De DN Nederland merchandise liep redelijk. De veiling bedacht om datgene wat leden als intrinsiek kapitaal hebben ten gunste te laten komen van de vereniging was een gouden zet. De veilingmeesters Rob en Sandré

slaagden erin een fors bedrag binnen te halen en het was hilarisch om te zien hoe sommige leden tegen elkaar op boden om toch maar vooral die ene kavel te kunnen kopen. De verloting van het beschikbaar gestelde North zeil, als laatste onderdeel van het programma was waarop iedereen met spanning had zitten wachten. Zelfs tot op het laatste moment werden nog extra loten aan geschaft. Het was Gerda Meeuwissen (H15) die als oudste lid de trekking mocht verrichten. Toen zij het winnende lot trok dat toebehoorde aan haar zoon Rob kon iedereen in de zaal dit haast niet geloven. Wat een toeval, maar hartstikke leuk. Na dit spektakel moest de jaarvergadering nog worden gehouden. Het was inmiddels 16.00 uur en met de 50 nog aanwezige leden heb ik dit vlotjes afgehandeld. De borrel na afloop met broodjes kroket(Super Peter!) was voor ons als bestuur en Lustrumcommissie een heerlijke afsluiting en we konden terug kijken op een bijzonder geslaagde dag. DN Nederland is toch wel een aparte vereniging met een absurd lage contributie, een altijd mooi DN Journaal, een nuttige website en met vooral activiteiten, Botenbeurs en ALV in het najaar en winter. WAT BINDT ONS TOCH ALS LEDEN? De passie voor het ijszeilen moet het antwoord zijn. Maar als ik om me heen kijk in Europa zie ik nauwelijks verenigingsstructuren bij onze collega ijszeillanden. Afgelopen winter was ik getuige van de Duitse Jaarvergadering, het land met de meeste leden. De vergadering bestond uit 3 punten en 10 minuten later was het voorbij??!! Ik weet zeker dat onze structuur van website, DN Journaal, Botenbeurs met ALV en een actief Bestuur een enorme sociale cohesie geven; het Lustrum was hiervan het bewijs! En zoals ik al zei tijdens de opening van het Lustrum; als je kijkt naar het aantal leden en naar het aantal dagen dat er in Nederland ge-ijszeild kan worden, dan zijn wij van alle ijszeillanden Wereldkampioen en…. met een grote voorsprong. Alle leden incluis Bestuur mogen daar trots op zijn. Als laatste wil ik iedereen die meegeholpen heeft op die dag bedanken voor hun hulp en inzet. Hierdoor was het een fantastisch! Speciale dank gaat uit naar Judith en Peter Kraan voor het gebruik van het Fort en hun organisatie. Als Wereldkampioenen komen wij graag terug over 10 jaar voor ons 60 jarige Lustrum. Johan Tolsma H580 Voorzitter DN Nederland

DN NEDERLAND, WERELDKAMPIOEN!

de diepte in konden, met technische artikelen in de beste

De redactie.

en houdt onze prachtsport ook in slechte winters levend. En dat levert ook dit jaar toch weer leuke artikelen op. Zelf denk ik met heimwee terug aan mijn Polen reis van dit Daarnaast vonden we dat we ook wel weer eens

4

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

FOTO: SARALIN.DE

jaar, goede vrienden, mooie zeildagen en avonturen.

5

A

ls je het over de ijszeilers van het allereerste uur hebt dan zeg je Gerda

Meeuwissen. Vorig jaar was zij op de jubileumbijeenkomst van DN Nederland te bewonderen op een levensgroot doek, staand voor haar strandzeiler. De foto leek uit een ver, ver verleden, wat ons vanzelf deed denken dat Gerda inmiddels op zijn minst de leeftijd der zeer sterken moest hebben bereikt, en met bijbehorende gebreken… Wat was het dan ook een geweldige verrassing Gerda live poserend op diezelfde bijeenkomst te treffen, voor haar eigen portret, in de jaren ’60, begin ‘70. Een zeer kwieke vrouw, leeftijdsloos. Wat een intrigerende dame. Van haar wilden we toch graag wat meer weten, maar dat viel nog heel niet mee. Niet dat Gerda het verleden liever achter zich wilde laten, integendeel. Maar Gerda is gewoon druk, tennissen, skiën, bridgen, schaatsen en een half jaar per jaar op reis, samen met haar vriend, op de Hallberg Rassy, de wereldzeeën trotserend. Een nieuwe lange trip naar de Lofoten zit al in de planning.

EEN NATUURTALENT Op een mooie oktoberdag lukt het dan eindelijk Gerda te ontmoeten. Nogal in de polder, heel dicht bij de Maarsseveense plassen, prachtig landelijk. Een huis dat ze ooit met de hulp van Kees Kortenoever, vonden. Het was in de strenge winter van ’63 dat ze er in trokken. Een jaar eerder, in ’62 begonnen de ijszeil avonturen van Gerda en haar man Frits. Liever geen mevrouw en u, trouwens, de thee en gevulde speculaas is nauwelijks geserveerd en Gerda verteld al zonder enige aansporing over haar allereerste stappen op het ijszeil pad. ‘’Kees Kortenoever kwam ermee aan, Frits bouwde 3 DN’s, voor de verkoop, maar ik wilde er toch ook wel graag eens in zeilen. Op de Braassem was dat, daar reisden we naar toe. Om gewicht te sparen had Frits gaten in de schaatsen gezaagd, en Kees wilde wel van een slecht lopend rood zeil af, met H1 er in, want een DN-zeil had ik nog niet. In de grote wedstrijd die daar werd gehouden, met drommen mensen en auto’s op het ijs, eindigde ik ver voor Kees, en ik zeilde nog lang met het rode zeil’’. Een natuurtalent, maar mijn man was beter, zegt Gerda, die ook tijdens internationale wedstrijden hoog scoorde. Zo hoog, dat haar man het advies kreeg maar aardappels te gaan schillen thuis. Zeilen deed Gerda al langer op water, in wedstrijdverband te samen met Frits, in de FJ en zij werden zelfs Europees kampioen in de klasse, in Italië tijdens een WK 4e. ‘’Tjeerd Vermeulen, Kees Kortenoever, het waren er nog niet zoveel die ijszeilden, en we deden wedstrijden met de Friezen. Die hadden toen nog zware linnen tuigen, en wij al van Dacron. Dat werden pittige discussies met de Friezen, sommigen zo boos dat ze subiet uit de DN vereniging stapten.

6

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

7

DE IJS PROEF MET… ARJAN STOFFELS H1070 Later zijn we met DN’s gaan strandzeilen, wielen onder de

Hilarisch ook de trekking die ik mocht doen voor het

Hoe heet je, wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen?

In de ijszeiler zal dit toerzeiler zijn maar voor het (vloeibaar water)

DN’s, afkomstig van Engelse invalide wagens. Daar was Wim

nieuwe DN zeil. Mijn zoon Rob, ook een begenadigd zeiler

Ik heet Arjan Stoffels, geboren op 26 juli 1967 in Rotterdam.

zeilen is dit beide. Ik kan ontzettend fanatiek in de Valk zijn, maar ook

van Acker ook bij met vrouw en kinderen. Veel schade altijd,

met helaas te weinig tijd,

en nogal wat persoonlijke ongelukken. Een goede vriend van

was erbij en kreeg de lootjes van mij, Wilma en Floor.

Waar woon je?

ons, Peter Schelhorn uit Duitsland, kwam zelfs om,

Dat uitgerekend hij in de prijzen viel was zo toevallig!

Ik woon in Nootdorp

in Denemarken. In Engeland zeilden we ook, op oude

Maar wel erg leuk, ik hoop nu dat hij meer gaat zeilen.

oorlogsvliegvelden, oa. met Dirk van Koomen.

Het was echt heel erg gezellig, ik heb enorm genoten,

Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien?

We reisden wat af, ik werd Europees kampioen in Sankt Peter

de leuke filmpjes, de goede organisatie, wat een sfeer’’.

Ik ben getrouwd met Inge en heb twee dochters Floor is 18

Downwind of upwind?

Ording, en Frits tweede.’’

En vervolgens komen er weer verhalen over de tijd dat Gerda

en Babette 14 jaar

Downwind

Daarna ging het zelfs naar de Sahara,

zelf nog zeilde.’’ Toen wij zeilden was het ook zo gezellig,

om met een strandzeiler een tocht te maken.’’

op de buitenlandse wedstrijden waar de Hollanders stonden

Hoe zou je je karakter omschrijven?

IJs eten of er op zeilen?

Algerije, heerlijk, leuk, dat leek ons wel wat.

werd er gelachen, en ontstond altijd een grote groep op het

Rustig, maar als ik iets wil zal ik er veel voor opzij zetten.

Er op zeilen. Hoewel een ijsje af en toe best lekker is.

Kees Kortenoever kwam er weer eens mee aan,

ijs. Buitenlanders haakten altijd bij ons aan, omdat we zoveel

en we haakten maar al te graag aan. Als ambtenaar konden

lol hadden. Vreselijk schik gehad. Voorzichtig voor me waren

Favoriete lectuur, en wat eet je graag? Drink je er ook iets bij?

IJszeilen of een dagje winkelen met je schoonmoeder?

we door slim en zuinig met onze dagen om te springen nog

ze trouwens nooit, sterker, verliezen van een vrouw vonden

Eigenlijk lees ik alles wat over sport gaat met een lekker biertje,

IJszeilen. Schoonmonster is er het hele jaar.

wel eens weg. In Algerije aangekomen, ergens eind ‘60 werd

de mannen niet leuk. Het EK in Duitsland herinner ik mij nog,

maar van een goed historisch

me verteld dat zeilen in de woestijn slecht voor vrouwen zou

waar ik de eerste dag derde stond. Het begon heel hard te

boek met een goede wiskey en

zijn, voor de nieren. Ik mocht dus niet mee doen,

waaien, en het bestuur vroeg aan mij, als enige vrouw,

een sigaartje kan ik op een mooie

of mannen geen nieren hebben! Uiteindelijk werd ik daar dan

heel netjes of ze konden doorzeilen. Dat dan weer wel.

zomeravond prima genieten.

maar jurylid, maar ook tijdens de wedstrijden werden we

Natuurlijk zei ik, iedereen blij en ik eindigde het

lelijk geflest door de Algerijnen. We konden kiezen uit een

EK als negende.

Wat zijn je interesses, en hoe ben

mes tussen de ribben of de protesten intrekken…’’ Amerika

Alleen mijn man feliciteerde me, de rest knarsetandde.

je in aanraking gekomen met

met Bart Reedijk, Jan Eindhoven, en Wim van Acker deed de

Later, met de jongere zeilers werd dat gelukkig wel wat

ijszeilen?

vriendengroep ook aan. ‘’Mooi weer zeilers die Amerikanen,

anders’’. Ongelukken waren er natuurlijk ook,

Dit zijn vooral sporten,

alleen op black ice. Steenkoud daar, dat weet ik nog goed.

in de buurt van Wenen raakte Gerda met hoge snelheid in een

wielrennen en zeilen.

In Holland hadden we daar al wat op gevonden.

wak en brak haar scheenbeen. Bewusteloos werd ze uit het

Als klein jongetje zag ik tijdens

Wim van Acker goot wasbenzine in onze klompen

water gevist, en ’s avonds naar het ziekenhuis in Wenen

het schaatsen op de Rottemeren al

en stak dat aan. Zo hadden we weer een tijdje warme voeten.

vervoerd. Aan de plaatselijke verslaggever had ze die avond

ijszeilers. Het geluid en de snelheid

In Europa trokken we er in de weekeinden altijd op uit met

even geen behoefte…Maar verder, wat een prachtige tijd.

vond ik toen al top. De afgelopen

de kinderen, als er ergens ijs was gingen we zeilen en de

‘’Tot 2004 zeilde ik nog Dart met een Franse equipe.

jaren waren mijn valkenvrienden op

kinderen waren op maandagmorgen om half negen weer op

Dat mis ik erg. Als ik die wedstrijden soms nog zie schiet mijn

de Kaag druk in de weer met hun

school. Op het Baikal meer heb ik ook gezeild, mijn man was

adrenaline peil omhoog. In de jachthavens waar we liggen zie

DN’s en stond ik wederom op de

al overleden, in de tijd van het IJzeren gordijn.

ik veel grijs om me heen, we zijn eigenlijk de enigen die nog

schaats toe te kijken.

Naar Moskou, verder met de Trans Siberië express.

zulke lange reizen aandurven, bang ben ik nooit ergens voor.’’

Ik besloot nu echt op zoek te gaan

Met mijn zoon Rob, een vriend en een vriendin, aan het meer

genieten van een tocht op het IJsselmeer of het Wad. -10 of +10 In de winter -10 natuurlijk!

naar een eigen DN.

zaten we in een duur hotel, waar Gorbatsjov ook logeerde.

NU WEET IK HET ZEKER

Maarten de Groot van De Robben

Veel te duur voor ons, uiteindelijk kwamen we bij een

Een vrouw naar haar leeftijd vragen doe je niet.

zorgde er uiteindelijk voor dat dit

plaatselijke familie terecht, primitief maar goedkoop’’

Maar we zitten hier in een heerlijk zonnetje met een heel

ook is gelukt.

jeugdig, scherp, enthousiast en vrolijk mens, die tegelijk bij de

Blond of exotisch

IK HEB ENORM GENOTEN

pioniers van DN zeilend Nederland hoort.

Wat doe je als je niet aan het

Al vertellend komt Gerda aan bij het 50-jarig jubileum vorig

Erg verwarrend, en ik kan het dan ook niet laten voorzichtig te

ijszeilen bent?

jaar. Het was geweldig, zegt ze. Behalve Floor Lagerweij was

vragen haar leeftijd te verklappen.

Dan werk ik als teamleider op het Oranje Nassau College

Je grootste blunder, en je mooiste prestatie?

ze iedereen wel een beetje uit het oog verloren, een aantal

Geen probleem, zegt ze lachend.

in Zoetermeer.

De grootste blunder met het ijszeilen is toch wel de keer dat ik mijn

vrienden van vroeger waren inmiddels overleden. Floor zag

‘’Ik ben pas 75 ’’

In de weekenden en vakanties ben ik te vinden op onze zeilboot,

DN voor het eerst in elkaar had geknutseld en toen halverwege de

wedstrijden zeilen in de Valk of op m’n racefiets.

plas bedacht dat ik toch nog even alles moest checken.

ze geregeld: op het ijs, tijdens de Ronde van Texel en ook op

Blond

Terschelling bij de organisatie van

Nu weet ik het zeker wat ik al een tijdje vermoedde:

de EK strandzeilwedstrijden. Een aantal oud zeilers herkende

ijszeilen houdt je jong en gezond,

Wat spreekt je aan in deze sport, en tref je niet aan ergens anders?

de wind en ging hij er vandoor. Vervolgens liep ik er als malle pietje

ze niet meer. ‘’ Mannen worden allemaal grijs en gaan op

het bewijs daarvan zag ik vandaag!

Dit blijft het geluid van de ijzers op het ijs, de snelheid, gecombineerd

achteraan te rennen.

elkaar lijken, ik moest dus op een nette manier uitvinden wie

Toen ik uitgestapt was en een rondje rond de ijszeiler liep draaide

met het buiten zijn en de winterse omstandigheden.

het ook al weer was. Een dierbare ontmoeting met Martha en

8

Je sterkste kant, en wat is je achilleshiel?

Wilma van Acker die ik later nog opzocht in Landsmeer, Bouw

KEUZEVRAGEN:

Ik ben rustig en een doorzetter, nee wil ik liever niet horen maar kan

van Wijk herkende me nog van de wedstrijd op de Braassem!

Wedstrijd- of toerzeiler?

ik zelf ook te weinig zeggen.

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

9

G R E AT

WESTERN CHALLENGE

BLOKARTSHOP T +31 (0)6 23927910

MENSBLOKARTSHOP.NL

HET IS KOUD, ECHT KOUD

Lammers Autoschade B.V. Herenweg 51 1433 GV Kudelstaart Tel.: 0297-325507 Fax: 0297-326568 Mob.: 06-13191691 E-mail: [email protected] Web: lammersautoschade.nl

10

We raken zo langzamerhand wat meer gewend aan de kou en de „scrub races” trekken steeds meer deelnemers. De scrub races op de vrijdag zijn eigelijk de trainings wedstrijden voor de races op zaterdag en zondag. Ik zeil deze dag aardig voorin en die dag zeilen we zeker een race of 8. Met black ice en een windje van rond de 10 knopen een perfecte dag om het seizoen te beginnen.

Het is november en we hebben het jubileumfeest achter de rug. Wat een mooi feest was dat, 50 jaar DN Nederland. Ik hoop dat jullie allen een mooie dag hebben gehad in Fort Wierickerschans. Het is november en dat betekent ook ijszeilen, al klinkt het gek maar het eerste weekend van december wordt de eerste serieuze wedstrijd alweer gezeild. Minnesota is al sinds jaren de plek waar het eerste weekend van december de Great Western Challenge gezeild wordt. De week voor het evenement wordt er altijd weer druk gezocht naar de juiste plek om het evenement te kunnen zeilen. Echter dit keer was het anders, dit keer zocht men een plek waar het niet zo hard vroor, met gemiddelde temperaturen van rond de min 20-25 graden was het te koud om te kunnen zeilen. Uiteindelijk werd er meer naar het zuiden een geschikte plek gevonden, La Crosse!, WI, De voorspellingen voor La Crosse vielen mee, min 15 graden dat weekend.

JOURNAAL

• Taxatie • Schade • Spuiten 2014

SHERRY BOYS

Ik boek mijn ticket naar Detroit de week voor het evenement, het is altijd weer een goed gevoel te weten dat je binnen een week weer in je DN ligt en de wind door je helm voelt waaien. Op donderdag word ik opgehaald door Ron en we gaan vanaf het vliegveld, zoals gewoonlijk, rechtstreeks naar Z’s om Rib’s te eten. Na een voortreffelijke lunch/diner laden we de trailer met materiaal en rijden naar Ron’s huis om de laatste dingen in orde te maken en in te laden. Ik doe samen met Richard Gustring (S713) een Powernap, voor ons is het tenslotte middernacht. Einde van de dag vertrekken we met Ron, Griffin, TJ, Richard en ikzelf richting La Crosse, WI, toch een rit van zo’n 920km. We reizen de nacht door en komen rond een uur of 6.00 aan in La Crosse. We duiken ons bed in en een paar uur later weer op om na het ontbijt richting de takelplaats te gaan, het is koud echt koud zeker voor de eerste keer dat je na de zomer weer op het ijs staat. Het is -17 met een strak blauwe lucht als we gaan optuigen de wind komt langzaam op en we zijn klaar om onze eerste rondjes te zeilen. Maar na een paar rondjes stap ik uit, de kou heeft mijn handen dermate onderkoeld dat er geen gevoel meer in mijn handen is, langzaam begint het bloed weer in mijn vingertoppen te stromen, ik hoef de doorgewinterde ijszeiler niet te vertellen hoe dat voelt!

JOURNAAL

De volgende dag laat de wind het helaas afweten, en het is wachten totdat de wind opsteek, dit gebeurde rond een uur of 2 ´s middags, we maken haast om naar de start te komen om de wedstrijd te kunnen beginnen. We kunnen nog net 3 wedstrijden zeilen, totdat de schemer in valt, Ik ben tevreden over mijn resultaat die dag 4-10-4. Helaas is er voor de komende nacht sneeuw voorspeld, we moeten zien hoe dit uit pakt. Maar eerst hebben we ´s avonds een perfecte diner in het oude treinstation in La Crosse. Goede wijn en een mooie steak op zijn Amerikaans, wat wil je nog meer. We maken de plaatselijke disco nog even onveilig, maar al gauw blijkt dat dat niet echt helpt, we taaien af en gaan richting hotel. De volgende morgen weer vroeg aan het ontbijt om ook weer vroeg op het ijs te staan, helaas het heeft die nacht een centimeter of 2 gesneeuwd, gelukkig kunnen we nog steeds met onze slotrunners zeilen, maar ook vandaag laat de wind het afweten. We kunnen nog net 1 wedstrijdje zeilen. Rond een uur of 14.00 houden we het voor gezien, we gaan naar de kant om af te tuigen en ons klaar te maken om weer huiswaarts te rijden. Terug rijden is altijd weer een race tegen de klok omdat de „Sherry boys” maandag ochtend weer naar school moeten. Gelukkig lukt het ons ook dit keer weer om op tijd in Detroit aan te komen. Nog even een paar uurtje slapen om vervolgens mijn ijszeil materiaal weer op te bergen. Ik vertrek s middags weer richting Amsterdam en gelukkig heb ik 3 stoelen achterin het vliegtuig waardoor ik lekker kan slapen. Dinsdag ochtend landen we in Amsterdam en kan na een verfrissende douche gewoon weer aan het werk! Dideric H467

2014

11

maar dat werd geloofd) waren wij klaar om te vertrekken.

Uitgeleerd? Natuurlijk niet!

Mijn opmerking dat er geen schaatsers te zien waren werd

Op 8 maart word ik uit mijn mand gebeld: ‘’ga je mee zeilen’’?

afgedaan met dat het wel plezierig was, want dan hoef je ook

Grapje natuurlijk, want de Gouwzee is al een week ijsvrij. ‘’Wij

niet op ze te letten. Dus duwen door het riet,

gaan naar de werkhaven bij de Nes aan het begin van de dijk

wat al direct resulteerde in 2 laarzen vol prutwater en

naar Marken. Geloof het, buitendijks van Uitdam naar het be-

steenkoude voeten. Met een jump in de DN en weg waren

gin van de zuidpunt van Marken ligt het dicht’’. Rap optuigen

wij, maar ik zag naast mij een soort kuil komen.

en vanwege de haast opnieuw niet gemeten hoe dik het ijs

Als een haas gedraaid en zo de wal op, een uiterst kort ritje,

was. Met Ed Meijer voorop, de lichtste en ook de snelste met

en net geen nat pak, Kees kwam binnen 10 seconde idem

een bloedgang naar Uitdam, door de wind naar Marken en

met een rotgang de kant op. Dat werd aftuigen-opladen en

dan was er plots OPEN WATER, golvend ijs, toch nog gedraaid

terug naar de werkplaats in Monnickendam.

en wel met zoveel snelheid dat ik Ed voorbij scheurde,

Resoluut greep Kees naar boortol en purschuim pistool en

hetgeen nog nooit gebeurd was,

werden voor-en achter compartimenten vol geschuimd.

reden om even terug te zeilen naar de optuigplek en

Onze 1ste stap naar veiligheid, want het ontbrak ons in de

wat te gaan overleggen wat betreft veiligheid.

jaren ’70 aan goede kleding en schoeisel. Een trapeze overall

Hoe dik of hoe dun kan ijs zijn, zorg in elk geval voor je eigen

en een helm van het type Willempie en gebreide wanten van

veiligheid en pay an eye aan  je maatjes, dan blijft het een

Nog steeds in het 50- jarige jubeljaar van

Oma, dat was het wel zo'n beetje.

leuke sport!

DN Nederland een mooi verhaal uit de oude doos.

Overalls en windsurf pakken waren toen nog niet te koop.

Avonturen en leermomentjes uit Monnickendam.

Maar al met al een leerzame ochtend!! Enfin,

Een winter die niet wilde komen.

Joop de Boer H258

de volgende morgen belde Kees met het verzoek om even te De muts, shawl en handschoenen bleven dit jaar in

komen, en U raadt het al: de DN had een andere gedaante

kast. Om het ijs op te kunnen moest de auto met

gekregen, een soort… kameel.

trailer worden gepakt en vertrekken een aantal

Het triplex van het voordek was ondanks één kilo spijkertjes in

Gouwzee leden richting Polen,

de rand omhoog geperst, het achterdek en bodem

dat leest u elders in dit journaal.

eveneens, er viel niets te lachen, ik heb de romp

Voor de thuisblijvers een moment om een oud

meegenomen en opgeknapt, Kees heeft nooit meer gezeild.

verhaal op te diepen. Na het W.K.van 1971 op de Gouwzee was er plotsklaps best wel een grote groep zeilers in onze regio die ook aan de slag gingen met diversen bouwpakketten al dan niet met de originele tekening en bestek, de meest vreemde creaties tot gevolg hebbend. Ook de basis kennis hoe te zeilen onbrak, zo werd er b.v. géén ijsdikte gemeten en waren er totaal geen voorzieningen wat de veiligheid betrof. Ooit ging dat zo:

Een betrouwbare partner in veiligheid!

Hoe dik moet het ijs zijn? Duidelijk is als eerste voorwaarde, het gewicht van de D.N. + de piloot, het is beter dit te weten. Maar niet gehinderd door enige kennis vertrokken Kees van Waveren en ik naar een meertje bij Zuiderwoude, want het had gevroren en sterk zat volgens Kees.

boortol en purschuim Op een weiland achter de rietkraag werden de 333 en

Advies - Ontwerp - Aanleg Beveiligingsinstallaties Video-observatiesystemen Toegangs-controlesystemen

Emmastraat 1 Aalsmeer T 0297 360 295 www.huiskens.nl

258 toch vlot in elkaar gezet, trots op mijn nieuwe Heineke zeil (niet gesponsord,

12

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

13

n a J t r Ge IN "DE ZWARTE ZWAAN" dat dit niet naast de deur ging lukken. Het werd Polen. Wat een eind uit de buurt! Dat wil zeggen voor mij, want vanuit Monnickendam krijg ik bij Utrecht meestal al slaap. Daarnaast, gewerkt moest er ook nog worden, en een paar dagen reizen, en tijd over houden om te zeilen, dat werd persen in de agenda. Gelukkig bood ook hier Richard genereus hulp. Hij stelde voor op een al over beladen aanhanger, achter zijn camper, mijn DN mee te nemen, en dan ook maar die van mijn inderhaast opgetrommelde reisgenoten Marcel Neuteboom en de blokart van Peter Buddelmeijer. Zodoende kon ik vliegen op Warschau, daar een autootje huren met mijn reismaats, en naar het ijs reizen. Dat ijs, dat werd het Jezioro Niegocin, onderdeel van het Mazurisch merengebied. Blij was ik wel met mijn reisgezelschap, dat tegelijk met mij mee vloog. Want zo ver van huis, helemaal in Polen, vlakbij Rusland, waar zou ik terecht komen. Ook aan mij zijn vooroordelen wel besteed. Peter heeft het woord Zen uitgevonden, de rust zelve dus, en het beroep van Marcel zorgt ervoor dat hij nog in is voor een bonenschotel in de sloppenwijken van Rio. Bang voor niemand en zonder blikken of blozen. Ik ben geen held, ik zeg het eerlijk, ik kon ontspannen.

IJSZEIL PARAFERNALIA

H

et werd uiteindelijk tevergeefs wachten op wat Nederlands ijs, en ook op onze eigen Gouwzee bleven de eenden dan ook rustig dobberen.Waar we normaal gesproken ter geruststelling nog Zweden achter de hand hebben kwamen we daar ook al van een koude kermis thuis. Nou ja, een warme kermis dus eigenlijk. Voor ons een teleurstelling, want een fantastisch fijne jaarlijkse traditie. Nog vervelender voor de familie Herrema, waar we altijd zo gastvrij worden ontvangen, wonend aan een prachtig meer, met alleen maar uitzicht op sneeuw dit jaar.

IK BEN GEEN HELD

Gelukkig zijn er nog avonturiers als Richard Chardet uit Monnickendam, die zich niet neerleggen bij lauwe winters, en net zolang zoeken tot er ijs is gevonden. En dat graag delen met anderen en de weg er naar toe vast effenen. De aanloop was spannend. Gaat het nog gebeuren, en waar dan? Duitsland, Tsjechië, Polen, toch weer Duitsland, het ging alle kanten op, de opwinding werd er niet minder om. Al snel was duidelijk dat, wanneer we wilden zeilen,

14

JOURNAAL

Op donderdag morgen 6 februari vertrokken we naar Schiphol, om de reis naar Warszawa aan te vangen. Een Starbucks en wat brownies later slenterden we naar de gate. We vertrokken op tijd, een gunstig teken. Dat was niet helemaal zo, maar daarover later meer. Een uur of twee later stapten we uit op een moderne en mooie Poolse luchthaven: Lotnisko Chopina ofwel het Frederique Chopin vliegveld. Mijn towarzysz bij de Avis hadden we snel gevonden, waar het vervolgens geen enkele moeite kostte om bij een heel aardige medewerker een dikke upgrade los te troggelen in de vorm van een fijne Volvo. Met rondom airbags, ontzettend prettige gedachte gezien de enorme hoeveelheid bosjes kunstbloemen en kruisen langs de drukke twee baans weg naar het ijs…. De rondweg rond Warschau was druk, maar we schoten al vlug beter op, de Tomtom volgend op weg naar onze bestemming. De provinciale weg waar we al snel op aanbelandden beloofde niet veel goeds. Sneeuw langs de kanten, druk en groot vrachtverkeer, onoverzichtelijke bochten, en de al eerder genoemde bosjes bloemen en kruisen langs de kant van de weg. Gelukkig was het nog midden op de dag, het zicht goed en hadden we geen haast. Tenslotte zou het konvooi met ons materiaal pas een dag later aankomen.

2014

Na een uurtje of drie, vier naderden we Rydzewo, en dat was gelukkig ook precies waar we moesten zijn. We zouden de komende 4 dagen overnachten in Gospoda de Zwarte Zwaan, een plaatselijke herberg strak aan het ijs. Tegelijk was dit voor deze dagen het verzamelpunt en onderdak voor een groot aantal Nederlandse en internationale XV zeilers, die op hetzelfde meer hun wedstrijden zouden verzeilen. Het hotel bleek te worden uitgebaat door een van de plaatselijke Poolse XV zeilers. De entree in het hotel was hartverwarmend en een stap in een andere tijd en dimensie. Het was een echte herberg, veel meer dan een hotel, als in een film. Allemaal donker hout, iconen aan de muur, lange tafels, open vuur, ijszeil parafernalia en prijzen uit een grijs verleden. Vrolijke, aangeschoten Russen( dacht ik) zaten al prachtig te zingen, de avond moest nog beginnen. Maar de toon was gezet en wat was het leuk. Wat een avontuur, en we moesten nog gaan zeilen. Zeilen, dat jeukte toch wel erg, en liefst zouden we onze spullen maar gelijk op het dikke en heel redelijke ijs opzetten. Onze spullen waren echter nog onderweg en zouden pas vrijdag aankomen. Even later in de herberg legde de vreselijk aardige en super gastvrouw in uitstekend Engels uit wat er op het bord bij de ingang stond geschreven. Het bleek de menukaart, en beloofde het beste uit de Poolse goedburgerlijke keuken. Mijn koks hart ging in de versnelling, daar hou ik van! Dat het iets anders uitpakte, ik zeur er niet over, vooral omdat ik iedereen om me heen de dagen erna welgemoed aan tafel zag. Het was warm, en we zaten droog, en wijn was er voorlopig ook, uit Spanje. De uitleg van het menu was helder, het bestellen hilarisch, met de verzamelde menigte die meeluisterde maar nou niet echt begreep waar het om ging. Gelukkig wende het voor iedereen snel, want veel beweging zat er daarna niet meer in het menu bord. Een aantal plaatselijke moekes stonden achter een vrolijk gordijntje te bakken en braden voor ons, in vet van onbestemde herkomst. Uiteindelijk werden we ondergebracht in een paar appartementen, op 50 meter van de herberg, die vol was. Ruime appartementen, bij een boerderij, aan de dorpsweg. Ik had de kamer op de hoek. Prachtige antieke klok naast het bed, en de radio was er een samengesteld uit ouderwetse buizen.

DE MAST PRACHTIG GEBOGEN

Het was overigens zaak ramen en deuren strak dicht te houden: de geelbruine bruinkooldamp uit omringende schoorstenen deed al snel mijn ogen tranen, en dat was dus niet van de heimwee. Voor de rest top in orde en uit het raam glinsterde het meer je belofte vol tegemoet. Enigszins gespannen togen we de eerste ochtend, het was inmiddels de 7e, vroeg naar het ontbijt. Er waren al veel Nederlandse zeilers op, en we keken reikhalzend uit naar het verschijnen van ons Nederlands konvooi. Overigens reisden Richard en Aart- Jan samen met Rene Renierse en zijn Ria uit Monnickendam, en Ed en Tom uit de Zaanstreek, er achter aan met de eigen camper. Een hoopvolle blik op het parkeerterrein deed ons hartje sneller kloppen: ze waren er al! Wat fijn, en al snel konden we afladen en de boten opzetten. Ideale stek, parkeren aan het ijs, en direct het Poolse wijd op. Het ijs zag er goed uit, er waren wel veel

JOURNAAL

lage sneeuwduintjes, maar die zouden in de loop van de komende dagen langzaam verdwijnen, onder invloed van zon, hoge temperaturen overdag en een buitje regen. Maar voor mij helaas niet snel genoeg… Na wat voorzichtige verkenningen en een aantrekkende wind zeilde ik maar matig en onwennig. Niets nieuws onder de zon dacht ik. De trim voelde niet goed, en na een telefoontje richting Dideric van Riemsdijk en wat kleine aanpassingen ging het al veel beter. De boot gaf vertrouwen en beet zich op de juiste manier in het ijs, veel grip, en daar hou ik als

bangepoeper van. Enorm wat een centimetertje hier of daar kan veranderen. Zo nu en dan was een aanraking met een sneeuwduin onvermijdelijk maar zonder gevolgen. Aan het einde van de dag, dat bleek pas veel later, was de wind inmiddels erg aangetrokken, met uitschieters tot in de 20 knopen. Had ik het geweten, ik had al in de herberg gezeten, maar de trim gaf moed. Op een ruim rak, zo ver van de takelplaats als maar kon, en de zon zakkend aan de horizon, accelereerde de boot op een windvlaag, de mast prachtig gebogen, de boot vast als een huis. Zo hard ging ik niet eerder, zo voelde het en in een split seconde bedacht ik dat niets me kon gebeuren en hield de schoot aangetrokken. Wauw, wat een gang en wat een geweld. Een supersnelle angstige blik op de gps om de pols liet me een 9 zien, en dat was het dan ook… Mijn boot maakte slagzij naar links, ik hoorde een schurend geluid en

2014

15

de restanten van de oude loperplank op een nieuwe plank te plakken, en ik zou over drie uur weer kunnen zeilen. Nu weet ik dat de Polen hard kunnen buffelen, maar dit leek me onwaarschijnlijk. Dat bleek, en na nog eens drie uur was alles dan toch klaar. Wachten tot de volgende dag kon ik nauwelijks, toch moest het want de schemer viel in. Na een troostrijke avond met wederom rode wijn, goed gezelschap en sterke verhalen ging ik hoopvol te bed, de zwaveldamp in mijn kamertje stug negerend. Gewekt door een bleek licht, spoedde ik me de volgende dag naar het ontbijt. We schrijven 9 februari wanneer ik kort na het ontbijt de boot op de loperplank leg. Briljant, de boot glijdt over de bevestiging als een piep in een weduwvrouw, en ik zou weer zeilen! Het ijs op, en snel. Aankleden, optuigen, en het inmiddels egaal gedooide ijs op, Richard, want zo noemde ik hem maar inmiddels, had vakwerk geleverd. De boot spoorde prima! Alleen was de subtiliteit en souplesse van de oude plank ver te zoeken. Wat heet, ik was eigenaar geworden van een onvervalste Poolse biels! Mooi gemaakt, absoluut vakwerk, maar wel op de maat van Joerg Bohn. Ik was echter allang blij, ik zeilde, en de vakantie gered. Een heerlijke zeildag volgde, heerlijk met Marcel en de rest op en neer, af en toe een beetje slap ouwehoeren op het ijs.

toen ik goed keek zag ik dat ik alleen op een brok loperplank tot stilstand kwam. Shitterdeshit, dat laatste duintje was mijn Waterloo. Trillend stapte ik uit mijn bootje, van God verlaten. De wal zag ik nauwelijks, en dacht nog, pfff, dat wordt een hele tippel. Later, toen adrenaline was opgelost bedacht ik dat mijn zeilweekje al op de eerste dag was afgelopen en kon ik wel janken. Dat ik voor het eerst boven de 90 km/uur zeilde was een schrale troost, 94,5 km. op de GPS. De laatste keer ook, wat mij betreft. Nee, dat was het toch niet voor me. Een paar honderd meter terug de krassen volgend trof ik mijn linker slotrunner en loperhouder weer, ongeschonden. Duidelijk was dat dit het definitieve einde was van mijn geliefde HvdB loperplank. Terug naar de boot was Marcel gearriveerd, wat een top maat! We spraken af dat hij wat vervoer ging regelen, en ik zou vast aftuigen. Telefonisch zouden we contact houden over het verloop. Zo gezegd zo gedaan, boot afgetuigd, alles bij elkaar gelegd op het ijs. Marcel was nog uit het zicht, en ik dacht maar vast te gaan lopen. Een beetje benauwd was ik wel, aangezien ik die ochtend nog hopeloos mijn oriëntatie, onder een stralend zonnetje, was kwijtgeraakt op het meer en alleen met dom geluk terug kwam. Maar de wind blies flink op mijn gezicht en ik dacht, als die nu niet draait en ik blijf zo lopen dan kom ik op de plek waar ik wezen wil.

uit te leggen wat de stand van zaken was, bleef ik alleen achter, in een blauwe walm van Poolse quads. Volgas stoven ze behulpzaam het ijs op, precies….de verkeerde kant op. Het verbaasde me niks, na een half uur kwamen ze met lege handen terug. Maar behulpzaam waren ze zeker. Achteraf, en na een fles rode wijn een mooi en hilarisch avontuur… Evengoed had ik nu wel een probleem, daar ik op de eerste dag van mijn zeilvakantie ook gelijk uitgezeild was. Mijn favoriete loperplank naar de vaantjes en dat diep in Polen. Met een gelagkamer vol ervaren zeilers zag ik aan het eind van de avond toch licht in de duisternis. Ergens in de buurt leek er een DN bouwer te huizen die wellicht hulp kon bieden. Met de assistentie van de familie Bouw van Wijk, ze waren er eerder geweest, en de behulpzame serveerster wisten we een telefoonnummer te bemachtigen. Ergens aan hetzelfde meer moest deze man wonen. De telefoon werd opgenomen, en in het Engels werd me duidelijk gemaakt dat ik welkom was, samen met een adres in Gyzecko. De volgende dag, 8 februari, was ik vroeg aan het ijs, om Marcel volledig ingepakt, en op een geconfisqueerde quad aan te treffen. Wat blijkt, hij had de eigenaar van het hotel al gesproken en vervoer los gepraat. Samen gingen we het ijs op. Behoedzaam, want er lag veel water op en dat was best een eng gezicht. In een rechte streep, als een postduif, lekker strak ALS EEN POSTDUIF om het middel vastgehouden door ondergetekende, landden De eerste kilometers gingen goed, helaas zero ontvangst op we na een kleine 10 minuten bij de DN. Inmiddels flink in het de Iphone. De Poolse duisternis viel met razende spoed in, en ijs gezakt, maar wat waren we opgetogen de boot weer te de wal was zeker nog niet in zicht. Ik moet bekennen, vinden. Een soort Titanic, maar dan anders. ik zag mij al langzaam doodvriezen, te kort warm gehouden Met hulp van spanbanden snoerden we de onderdelen op de tussen een paar pollen riet. Nog net zag ik de vage omtrekken quad, om vervolgens weer richting wal te vertrekken. van iets bewegend wits, en ik ontstak in razende vaart mijn Afladen, loperplank in de auto, Tomtom aangestoken en op Flashlight app om er vervolgens wild mee te zwaaien. naar Gyzekco. Dat duurde wat langer dan verwacht, Het was Florence Nightingale, terug op aarde, nu gehuisvest in die rit. Niks aan een meer, midden in een kruising tussen een het lichaam van Marcel. Wat was ik blij, en gezeten op zijn stadswijk en industrie terrein, dit was duidelijk iemand anders loperplank zeilden we met gezwinde spoed naar de warmte dan de familie van Wijk in gedachten had. van de herberg. Inmiddels bleek dat de wal al was Een streng uitziende kazerne met tanks, in het voorbijgaan, gewaarschuwd en bij aankomst stond er een batterij quads zag er ook al niet uitnodigend uit. klaar om naar mij, en de restanten van de DN te gaan harken. Maar Ryszard Lewandowski, onze man, stond wel aan de weg, Met handen en voeten probeerde ik uit te leggen dat ik al samen met zijn vader. Wat bleek, hij bouwde niet alleen gevonden was, en de DN nog op het ijs lag. standaard DN’s en loperplanken, maar was vooral meester Terwijl ik nog wijzend in de richting van het wrak probeerde timmerman en XV bouwer. Het was geen probleem

16

JOURNAAL

2014

Foto: Anton Raves

EEN WEEÏGE SCHNITZEL

Eerst bezochten we aan de andere kant van het meer, in Gyzecko, nog het clubhuis van de plaatselijke ijszeilvereniging, samen met de net zo plaatselijke Opti-DN bouwer. Heel bijzonder, hier lagen de Opti’s op voorraad. Er wordt hier zoveel gezeild dat deze man fulltime bouwt en alles ook verkoopt. Vervolgens prachtig binnendoor tuffend raakten we in Ryn, precies met de lunch aan de ophaalbrug. Ryn ligt ingeklemd tussen twee grote meren, en daardoor strategisch. Het kasteel, vroeg middeleeuws, bleek prachtig. Aangezien het dorp er verder niet al te culinair uitzag en we geen zin hadden in een weeïge schnitzel, trokken we de stoute schoenen maar aan en gebruikten de lunch in het kasteel, in een oud gewelf, tussen de opgezette harnassen en serveersters met witte handschoentjes. Je hebt luxe- en werkpaarden, en wij hoorden nu bij die eerste groep. De lunch was meer dan goed, culinair zelfs en we lieten het ons smaken, samen met de wijn. Opgeruimd en met aanwijzingen van Marcel kwamen we, meanderend door de bijzondere omgeving terug bij de herberg. Zonder wind een goedbestede dag, al had ik graag in de DN gelegen, dat spreekt voor zich.

Maar ook deze dag weer niet van avontuur ontdaan. Zeilmaat Tom had nog een klein ongelukje, maar daar lees je in het verslag van Ed Vogelezang meer over. Op het ijs legio Poolse vissers die emmers vol met voorntjes vingen, die bakte mijn vader vroeger ook in de schuur! Ook nog even fijn gezeild in de FS van Ed. Comfortabel, zeer in balans, overzicht over het ijs door de fijne zitpositie, en goed de gang er in. Met deze boot kan je tot je honderdste makkelijk zeilen. De volgende dag, de 10e, helaas geen wind, dan maar de omgeving verkennen. Tussendoor was Piet Ploum nog gearriveerd, ongetwijfeld de Nederlandse zeiler met de meeste kilometers op de teller en aardig bovendien. De Aldi was snel bezocht, en Marcel, Peter en ik hoorden ook nog van de familie van Wijk van een mooi plaatsje, Ryn, waar een oud kasteel zou staan. Cultuurliefhebbers als we zijn wilden we dat wel eens zien.

JOURNAAL

De 11e was helaas de dag van vertrek. We ruimden onze spullen op, en legden ze alvast op de trailer van de gastvrije en behulpzame Richard en Rene. Zij bleven nog een paar dagen, samen met Ria, Aart-Jan, Tom en Ed en hadden daarmee nog een paar uitstekende ijsdagen, bleek later. Probleemloos reden we terug naar Warschau, leverden de auto in bij Avis, en vlogen met onze vrinden van de KLM op schema naar Amsterdam. Geweldig leuke reis, bijzondere ervaring, goeie vrienden. Nu, dit verslag schrijvend in het voorjaar, verlang ik alweer stiekem naar de winter. Het was fijn. Gert Jan Hageman H864

2014

17

lijkt te hebben is het tegendeel waar en ontmoeten we een mensenvriend. Zijn manier van leven is voor een man welhaast onweerstaanbaar en ideaal vind ik al snel. Gaan en staan waar en wanneer je wilt, je werk indelen op de maat van het seizoen, een tosti ijzer als favoriet keukengereedschap, een kratje bier strategisch onder de koelkast. Als dat nog niet genoeg was, je draaibank onder handbereik, net niet in de huiskamer, een nieuw gefabriceerde DN kan gewoon in je huiskamer tentoongesteld, en als je over de achterdrempel struikelt heb je je werkplaats al bereikt. Over de nadelen hebben we het met Piet niet gehad, maar hij lijkt een tevreden mens. Rustig, vriendelijk, uitgebalanceerd.

Piet is, net als wel meer ijszeilers merkte ik eerder, een echte ‘’Renaissance’’ man. In het dagelijks leven een zelfstandige schilder, eerst van nieuwbouw boten, maar nu huis schilder en als hobbyist van alle markten thuis, of het nu sleutelen aan een auto is, verven, timmeren, metaal bewerken, gebruik van carbon, noem het, en Piet heeft het zichzelf met vallen en opstaan geleerd. Gewoon doen, beginnen, je verstand en ogen gebruiken, goed naar andere mensen luisteren, dan lukt het vanzelf wel een keer. Een sterke voorliefde voor houtbewerking, dat bewijst Piet ook met zijn DN’s, die hij voor anderen fabriceert. State of the art, volgens de laatste stand der techniek, mooi vloeiend van vorm en

paar meter van zijn huis, achter in de tuin. De deur gaat open en we stappen het interieur binnen, van onder tot boven vol met gereedschap, materiaal en onderdelen. De hond past er nog precies bij. Piet laat ons met zichtbaar plezier zien wat hij allemaal maakt, en waar ik zou barsten van trots over het bezit van zoveel handigheid en vakmanschap, is Piet eerder de bescheidenheid zelf over zijn prestaties. Onnodig, maar het staat hem goed. Mallen voor zijn boten, gebogen en gelamineerd triplex voor de kuipen, een strakke loperplank, schaatsen in wording. Mocht je voor het nieuwe seizoen nog een pracht boot of beslag zoeken, dan zeker Piet even bellen.

afwerking. Ik zou er zo een willen kopen. Ook beslag maakt Piet voor belangstellenden, metaal en carbon onderdelen zien er gelikt en professioneel uit. Een serie houtlichamen, verpakt in carbon, liggen klaar om van ijzers te worden voorzien, schaatsen maakt Piet ook. Met de opbrengsten van zijn huisvlijt financiert hij zijn buitenlandse reizen.

In de prettige nabijheid van Piet, en met de zuivere lucht van het Friese land valt het niet mee een eind te maken aan ons bezoek. Ik heb weer veel geleerd, en bevestigd gekregen waarom ik zo blij word van ijszeilen. Wind, natuur, snelheid, frisse lucht. Maar nog meer dan dat alles, ontmoetingen zoals vandaag, met bijzondere, aardige mensen zoals Piet Ploum. Wij weten wel waarom Boefje zo blij in de rondte springt: Piet is een heel fijn baasje.

Wedstrijden zeilt Piet graag, hij volgt dan ook het Wereld- en Europees wedstrijdcircuit op de voet, vaak van wedstrijd naar wedstrijd. Zodra het eerste vermoeden van ijsgroei de kop opsteekt, aarzelt Piet niet de internationale ijszeil gemeenschap te bellen voor informatie. Internet, en weerberichten doen de rest. Te ver is het niet snel, al was dit jaar Estland wat Piet betreft wel de grens. Van een mooie toer over het ijs raakt hij echter ook blij, hij vertelt enthousiast over een prachtige tocht bij Eskilstuna, ooit samen met Jelle Herrema en een Zweedse kennis. Bijzonder is dat Piet altijd alleen, nou ja, met de hond dus, in zijn camper reist. En passant verteld hij nog dat Boef 1 altijd gezellig zijn plaats zocht bij de uitblaasopening van de verwarming.

E

en stevige wind op een bewolkte dag in augustus blaast een stelletje nieuwsgierige Randstedelingen naar het Friese Uitwellingerga. Waar dat ligt weet natuurlijk iedereen, de Greate Sudein vinden wordt iets lastiger. De tomtom biedt uitkomst, en via een plaatselijk fietspad belanden we bij Piet Ploum voor de deur. Hem willen we heel graag spreken. Beetje beschamend is het overigens zeker, op bezoek bij wat misschien wel de meest reislustige en ondernemende Hollandse, excuses, Friese ijszeiler is ooit.

de schuur van… PIET H472 Piet is inmiddels wel drie keer de wereld rond geweest op zoek naar bezeilbaar ijs, een originele ijszeil nomade dus. Wij, een uur buiten Amsterdam, weten de weg in Friesland al niet meer. De ontvangst is niet minder hartelijk, in deze prachtig landelijke omgeving. Piet doet de poort van zijn charmante optrek voor ons open en mini hond Boefje, van het ras Boomer, springt krankzinnig blij tegen ons op, terwijl we elkaar echt nooit eerder hebben ontmoet. Het is Piet ’s derde boef, de tweede, een rustige Maltezer vergezelde Piet twaalf jaar lang bij zijn omzwervingen. Afgelopen winter blies Boef zijn laatste adem uit in Estland en is daar met alle eer begraven. Piet nodigt ons binnen, we werken ons door de hond heen en door de koffie en verse gevulde koeken voelen we ons al snel erg welkom.

RUSTIG, VRIENDELIJK, UITGEBALANCEERD We kunnen rustig stellen dat Piet een fenomeen is, voor mij ook nog met enig mysterie omgeven. Want wie zwerft er nu, bij de eerste verschijnselen van winter en ijs met zijn camper en hond, en verder niet meer dan zijn ijszeil uitrusting en eigen gezelschap diep Europa in? En komt tot het voorjaar slechts nu en dan thuis voor het vervangen van onderbroeken en aanvulling van de hondenbrokken en andere mondvoorraad. Hoewel Piet door zijn solo stijl van reizen veel te verbergen

18

JOURNAAL

Toch kwam hij in al die jaren maar een keer onder het rempedaal, net toen Piet even heel erg moest ingrijpen. Eenmaal bij het ijs is iedereen altijd welkom in de camper voor gezelschap,hulp, koffie of Beerenburg, maar reizen doet hij toch echt alleen. De Friese Lone Ranger. Overigens is het ook niet zo dat Piet liefst alleen zeilt, integendeel, hij zoekt graag het gezelschap van de internationale zeilbroeders.

EEN ECHTE ‘’RENAISSANCE’’ MAN Piet zeilt sinds de jaren ’70, eerst nog op het water, zelfs nog een botenverhuur gehad, en in wedstrijdverband. Gelokt door de sterke verhalen van een kennis, die vertelde een trein ingehaald te hebben met zijn ijszeiler, belandt Piet op het ijs. De kennismaking met het ijs, in een ijszeiler met helmstok achterop van de kennis, maakt hem voorgoed verslaafd aan het ijszeilen. Het is vooral de snelheid die hem boeit, met niets anders dan de hulp van wind bereikt, bijna geluidloos over het bevroren water. Tegenwoordig ervaart hij daarnaast de open en behulpzame sfeer binnen de moderne ijszeilgemeenschap als weldadig, er lijken weinig geheimen te bestaan en Nederlandse, Poolse en Zweedse ijszeilers, ook de allerbesten, zijn nooit te beroerd hun kennis te delen. Als 60-jarige ‘’Master’’ zeiler weet hij nog goed dat dit vroeger wel anders was. Ook de animositeit tussen Holland en Friesland is allang verdwenen is zijn overtuiging en daar is hij blij om.

2014

Die draaibank in huis intrigeerde ons al, en maakt ons nog benieuwder naar de schuur van Piet. Die schuur ligt op een

JOURNAAL

2014

19

reschen Etiketten - Drukwerk - Kantoorartikelen

ijzin

ntoorsu a k in l e n s d n e gwekk

pplies

Aalsmeer 0297 344 285 www.multisupplies.nl

20

JOURNAAL

2014

Reschen December 2013 Piet Boefje belt, november! Wij gaan ijszeilen in Zweden! Ja ja Piet, hier is nog niets klaar. Volgens Piet is dat niet erg, gewoon gaan! Uitlijnen, schaatsen slijpen, bus klaarmaken, oppas regelen, is zo klaar volgens Piet. Ik probeer nog……. Piet er is geen ijs en het is daar zo vroeg donker, niets mee te maken wij gaan en er gaan er nog veel meer, waarop een hele rij namen volgt. Piet belt half december is alles klaar? Nou niet dus Piet en er is geen ijs in Zweden. Dat komt nog wel volgens Piet. Heel voorzichtig probeer ik nog dat het ijs dan wel heeel ver weg is, dat is niet erg zegt Piet. En Piet zegt nog dat er een heleboel gaan waaronder Oer Friezen, we zullen zien. Inmiddels, tot mijn verbazing is er via Piet een giek van Hennie ingebracht in de veiling, beslag en nog veel meer beslag voor een DN, wat moet je ermee? Piet los, ik arm… Net voor de kerst: Piet er is ECHT geen ijs in Zweden. Ik zie op de webcams van Reschen de eerste DN-ers verschijnen. Piet we moeten naar Italië, kun je ook nog skiën.

Piet vindt dit niets, hoge bergen geen wind, ver rijden enzovoorts. Nu moet ik in de bocht: Piet je rijdt er in een dag naar toe, het is een bergmeer met een trap er naar toe, er staat altijd wind tussen de twee bergen anders was daar geen windmolen neergezet, je kan skiën en lekker eten. En het is niet zo vroeg donker en de berglucht is goed voor Boefje (heeft niet geholpen). Dan maar die kant op zegt Piet. Onderweg Piet bang gemaakt dat de weg over Innsbruck wel heel mooi is en korter, maar dat er dan wel zuurstof mee moet om de pas over te komen en olie nodig is voor de mobielen en chauffeurs, Piet wil terug.

DIT GEEFT EET-LUST

Aangekomen geen wind wel prima ijs. De tuinstoelen doen goede zaken, we staan immers in de zon uit de wind, naast het bord verboden voor campers, samen met al 5 campers. Ik mis Dideric Plak. Het pictogram van het bord verboden voor campers is eenvoudig met wat plakwerk te veranderen in verboden voor takelwagens, e.a. leek mij zeer gepast. Meer en meer DN-ers komen +/- 40 stuks, baan wordt uitgezet, wind doet leuk mee.

JOURNAAL

2014

Gelukkig wordt er veel gepraat, mast rechter, mast los, schoten anders, schaats links, schaats rechts en nog een en nog een, enz.. Bij iedereen gaat het goed. ’s Avonds worden we opgehaald door een busje om op uitnodiging van de Friezen te gaan eten op de pas bij de wonderlijk mooie bediening in het pizzahuis, dit geeft eet-lust. Dikke lol! Maria kijkt mee dus het komt goed. Helaas had het busje van het hotel geen remmen en werd bestuurd door de afwasser. Wat is er nu gevaarlijker? IJszeilen? De chauffeur had van huis uit een rode neus, groen waren wij bij aankomst. Kortom de moeite waard, dichtbij, mooi ijs, zon, een prima plek. Als je kan, er naar toe en Piet vond het achteraf ook mooi. De terugreis via Bolzano, dit is omdat het dal naar Bolzano zo mooi is, heel mooi! Lex van Helden, H877

21

RON SHERRY

HET DN ZEIL OUD VS NIEUW

  Een zeil verzorgen en daarmee de levensduur verlengen is eenvoudig. Zorg dat je zeil droog is. Als je het nat opruimt kan het koord van giek en voorlijk krimpen en de vorm veranderen. Rol het strak en dus droog op, en bind het dicht. Leg het vervolgens op een vlakke ondergrond, zodat geen kreukels ontstaan of het zeil kan uitzakken of verpletterd kan raken. Wanneer je het zeil 180 graden buigt en dus scherpe vouwen maakt beschadig je de vezels en daarmee de levensduur van het zeil. Ontspan je zeillatten aan het eind van het seizoen en rol het zeil zo strak dat je zeillaten niet gaan verdraaien tijdens de warme zomer.

Zowel in Europa als in de States heb ik een verzameling nieuwe en oude zeilen. Zowel de nieuwe als de oude hebben hun eigen plaats als het gaat om maximale prestaties in wisselende condities. Graag beschrijf ik voor jullie de

  IJszeilers zoeken altijd financiële besparingen. Als je mijn simpele tips volgt gaan je zeilen langer mee en kun je nieuw en oude gebruiken in de wisselende condities.

situaties waarin elk zeil het best tot zijn recht komt. Het zeildoek heeft sinds het eerste verschijnen van de DN in 1936 ook een dramatische ontwikkeling doorgemaakt. Modern doek is een beetje overkill voor een oppervlak van goed 6m2. Het goede nieuws is dat het doek inmiddels

Vergeet niet het ‘’fun pedal’’ altijd ingetrapt te houden, wat je ook doet. Je kan mij altijd emailen als je vragen hebt! [email protected]

eeuwig mee kan, tenminste, als je het goed verzorgd.  Ron Sherry US44 In Europa en de US heb ik F-01 zeilen die gemaakt zijn door Don Nylon in 1999. Door de jaren heen zijn deze zeilen voller geworden, de druk naar achter verhuisd en het achterlijk eerder en makkelijker twist. Deze karaktertrekken maken dat dit zeil uitstekend presteert in licht weer en plakkerige omstandigheden.   Nieuwe zeilen zijn volledig het tegenovergestelde. De druk is verder naar voren, achterlijk strakker, het zeilprofiel iets vlakker. Al deze eigenschappen maken het zeil geschikt voor boten op Warp speed. Warp speed is dus wanneer je mast is gebogen en je sneller bent dan de wind. Nieuwere speed zeilen en harde wind zeilen zijn dus geschikter voor Warp speed, met snelle omstandigheden.   Ik heb ook de overtuiging dat oudere zeilen beter presteren in licht weer en plakkerige condities wanneer je de Warp speed niet kan bereiken. Datzelfde geldt voor waterboten. In licht weer en golven moet je bergen power hebben en oudere zeilen leveren dat. In je DN, waar je een zeer gebogen mast hebt, een vers zeil en een strak achterlijk zul je hogere eindsnelheden bereiken.   De huidige regels betreffende de doeksoort beschermt ons ervoor dat we elk jaar nieuwe zeilen moeten kopen. In sommige water klassen moet je elk seizoen wel een nieuw zeil kopen om nog competitief te kunnen zijn. Het voor de DN klasse toegestane doek is ‘’Fill oriented’’. Dat betekent dat de sterkste draden over de breedte van het zeil

22

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

FOTO: RON SHERRY

lopen. Daarom hebben onze zeilen geen radiale panelen die uit de hoeken komen.

23

LIPNO gehuld in nevel J

ullie kennen allemaal wel de euforie als er weer ergens ijs ligt begin van het seizoen en al helemaal tijdens de (Kerst)vakantie. Na een aantal reizen met weinig zeil uren, dacht ik me niet meer gek te laten maken voor een kilometer race richting het ijs met alle teleurstellingen welke je als fervent ijszeiler kunnen overkomen.Enfin, je snapt het al, toch weer gek laten maken door alle verhalen en alle sites die toch wel erg positief waren over super omstandigheden en een mooi zeil weekend op amper 1000 kilometer van huis! De hele Kerst al thuis gezeten, dus hoog tijd om weer een avontuur te beginnen, niet in de laatste plaats door alle positieve verhalen van Martin en Hennie (trainen, trainen en nog eens trainen).

EEN GEWELDIGE PLAAT BLACK ICE

Na de Kerst waren er al diverse Hollandse zeilers vertrokken richting Lipno en de berichten voor de komende dagen waren erg voorspoedig. Kortom, wij in de auto en om 05.30 uur op vrijdagochtend in Loosdrecht afgesproken voor de trip, slechts 980 km, immers. Na een zeer voorspoedige reis kwamen we om plm. 15.00 uur bij de grens Oostenrijk Tsjechië, van hier was het afgelopen met de snelweg en moesten we verder over 2 baans wegen. Echter kwamen we in een prachtige omgeving met leuke dorpjes op deels besneeuwde hellingen en glooiende wegen langs het langgerekte Lipno meer. Hennie werd steeds enthousiaster want hij herkende(uiteraard) diverse campings en dorpjes waar hij al een keer overnacht en mogelijk ook gevaren had. Martin beaamde alles maar ik vroeg me af of hij ook daadwerkelijk in al die dorpjes geweest was. Gelukkig hadden we via onze onvolprezen Dideric het juiste adres doorgekregen en tegen vijven arriveerde wij op de plek des onheils. Het was nog net licht en we wilden dolgraag onze trailer zo dicht mogelijk bij het ijs zetten zodat we de volgende dag onze bootjes konden optuigen. Het was al behoorlijk druk maar gelukkig nog een mooie plek voor onze trailer aan het ijs. Het merendeel van de Hollandse ploeg was er al en hadden die dag heerlijk gezeild, hoewel er pas laat in de middag wind was gekomen maar er

24

JOURNAAL

was BLACK ICE! Er lag werkelijk een geweldige plaat black ice. Vandaar dat er ook uit bijna heel Europa zeilers waren, die de vrije dagen rond Oud- en nieuw gebruikten om te zeilen op het Lipno meer. Iets wat, naar later bleek de organisatie wel een beetje verrast had, want ze hadden op een bootje of 2025 gerekend maar uiteindelijk waren er wel meer dan 60. Met een aankomst biertje in onze hand werden we welkom geheten door Peter, Dideric, Jan, Piet en alle andere Hollanders die hun bootje met een tevreden glimlach aan het aftuigen waren. Helaas was het hotel naast de camping al vol en hadden we een hotel geboekt een kleine 10 km verderop. Na wat zoeken ons hotel gevonden en dat bleek een flink (zomer) complex te zijn met een aantal verschillende appartementen gebouwen en een centrale accommodatie alwaar we konden eten, volgens mij waren we de enige gasten. We hadden een kamer voor 4 personen en ook diners afgesproken. De kamers waren prima, 2 aparte kamers met een badkamer en een royale hal. Eten was voedzaam maar niet voor herhaling vatbaar, dus besloten we meteen om zaterdag bij de andere Hollanders in hun hotel te blijven eten, volgens zeggen was het daar prima! Op tijd naar bed en dromen van een mooi ijszeil weekend. De volgende morgen, als eerste het gordijn opzij schuiven: zo te zien was het wel onder nul maar weinig beweging in de bomen, nog geen wind naar het zich liet aanzien, het zal toch niet… In de ontbijt zaal bleek dat er inmiddels meer gasten waren, een groep opgeschoten scholieren die blijkbaar kwamen skiën. Na een stevig ontbijt en wat royale LUPA'S in de tas, wij als een speer naar de bootjes, onderweg konden we al zien dat er nog geen wind was, dus hopen en bidden voor een paar zuchtjes op het meer. Met een dergelijke ijsplaat heb je niet veel wind nodig, maar toch. Het was behoorlijk druk op het strandje van de camping en iedereen was bezig om zijn boot op te tuigen. Half tien schippers meeting in de kantine van de camping, deze bleek echter te klein dus dan maar naar buiten met zijn allen. De wedstrijd leider, uiteraard weer een kennis van Hennie, deed zijn stinkende best om iedereen verstaanbaar

2014

te maken dat hij overvallen was door de deelname en drukte iedereen op het hart om vooral voorzichtig te doen en aanvaringen te voorkomen.

IK SCHROK ME DE PLEURIS!

Ze verwachtten rond het middag uur wind maar wel helemaal aan de Zuidoost kant van het meer. Midden over het meer liep een crack, dus daar moest je erg voorzichtig doen. Inderdaad kwam er rond de middag af en toe een zuchtje wind. Echter de wind zette niet echt door dus het was duwen en wachten. Het meer is wel 25 km lang dus dat werd nog een hele opgaven, daarnaast liep er inderdaad een behoorlijke crack dwars over, daar moest je uiterst voorzichtig lopend overheen en dan maar weer steppen richting de wedstrijd baan. Na wel een half uur wandelen en steppen en af en toe een stukje zeilen waren we nog niet eens halverwege het meer. We stonden echt in het midden met het merendeel van de Nederlandse ploeg. Aan de Zuidoost kant zag je af en toe een ijszeiler vol gas varen maar het merendeel stond stil of was aan het steppen. Aan de andere kant naast de camping hadden de Polen hun eigen hotel en daar was ook net genoeg wind om prima te zeilen. De meeste Polen en een aantal, dat bij de camping waren gebleven draaiden daar perfect hun oefen rondjes. Het was frustrerend om te zien, aan de ene kant een aantal wedstrijd zeilers die behoorlijk de gang er in hadden en aan de andere kant voldoende wind om prima te zeilen, echter op de plek waar we stonden was helemaal niks! Er kwam een soort tweedeling in de Hollandse ploeg: een aantal zeilers koos ervoor om richting de wedstrijd baan te steppen en een groep koos ervoor om te draaien richting de camping daar kon je in ieder geval zeilen, immers. Martin, Hennie en ik besloten ook om voor zekerheid (zeilen) te kiezen en keerden om: eerst weer over de crack, nu met blik op oneindig een mooi plekje uitzoeken en zoveel mogelijk achterin je bootje en hopla met een flinke klap zeilden we over de omhoog geschoven schotsen. Daarna was het black ice en was je de reis en het slechte diners heel snel vergeten, wat een formidabel gevoel om in zulke omstandigheden te zeilen. Het ging werkelijk bloed hard, alleen omdat er geen baan in

JOURNAAL

lag en ook verder geen afspraken waren voer iedereen maar wat door elkaar heen en moest je vreselijk goed opletten om aanvaringen te voorkomen. Je kunt je voorstellen met dit ijs is er geen houden aan en afremmen is al helemaal onmogelijk, ongelooflijk wat een afstand je nog aflegt als je onverhoopt wilt stoppen: mijn stuurschaats draaide een keer 180 graden rond, wat betekent dat je daarna precies tegen over gesteld moet sturen: rechts is sturen naar rechts ipv naar links en andersom. Ik schrok me de pleuris! Maar enfin, hoort er blijkbaar ook bij. Inmiddels heb ik samen met Hennie het euvel al opgelost, stuurstangetje op de stuurschaats ingekort. Jullie snappen het verhaal inmiddels al, geen wedstrijden maar wel een geweldige dag om te trainen en te genieten van black ice. Op de wedstrijd baan is het uiteindelijk ook niks geworden, de wind was te variabel om een baan uit te leggen, dus successievelijk kwamen alle zeilers terug naar de camping alwaar tot in het (bijna)donker werd doorgezeild. Hennie waren we inmiddels kwijt, er was een vervelend ongeluk gebeurd tussen een Oostenrijker en een jonge Pool, waarbij de Pool zijn boot aan gort werd gezeild en hij een gebroken arm opliep. Er moest een jury aan te pas komen en ja, dan heb je Hennie nodig natuurlijk. Voor ons een mooie reden om bier te gaan drinken, maar eerst een overheerlijke pils met sigaar bij Piet in de camper. Dideric had inmiddels de immens grote open haard al aangestoken, al zingend en etend werd het een super gezellige avond met het nodige zeilers Latijn. De volgende dag weer als eerste het gordijn open geschoven, het zag er niet veelbelovend uit, beetje mistig en geen wind. Snel onze spullen ingeladen en ontbijten, LUPA's in de tas en op naar de camping. Bij de bootjes aangekomen was het al niet beter, geen wind en vochtig ijs. Koffie en crisis overleg. Helaas werd het niet beter, dus de hele zooi weer in de trailer, auto ervoor en weer 1000 km richting de Heimat. Na een goede terug reis was ik zondag avond weer thuis, moe en voldaan. Toch nog een dag lekker gezeild, immers… H635 bedankt H404 en H313

2014

25

WESTEINDER

N O M A D E N E ind december 2013 is het warm buiten, nog een beetje ziek en de jaarafsluiting doen maken dat ik niet goed op de ijsberichten let, wel zie ik op Facebook, ijszeilen in Reschen, Italië langskomen. Hier zijn Peter en ik 25 jaar geleden naar op weg gegaan, alleen zijn we er nooit aangekomen, omdat het zo erg sneeuwde dat we bij de Duitse grens al stranden en uiteindelijk maar zijn gaan skiën. Zaterdag 28 december viert Ruud van Wees zijn verjaardag en hij begint gelijk, zeg, we willen na oud en nieuw naar Tsjechië, het Lipnomeer, er ligt een mooie plaat ijs! Shit, denk ik gelijk, dan kunnen we niet, want we gaan 3 januari skiën, allerlei scenario's passeren in mijn hoofd, maar vanaf Tsjechië rechtstreeks naar Frankrijk kan niet, we moeten mensen en spullen mee nemen vanuit Nederland, dus de enige optie is nu vertrekken en vrijdag weer terug zijn.

GEZELLIGE RODE LAMPJES

De windguru voorspelt weinig wind, tja toch maar gaan. Inmiddels weten we wel hoe snel we de auto kunnen pakken, gelukkig hebben we net de imperiaal binnen en dus gaan we zondag stouwen. En…..alles past precies…. maar dan ook echt precies! De loperplanken passen in het daarvoor gezaagde luik in het tussenschot van het dit jaar aangeschafte vw bus, dit hadden we nog niet uitgeprobeerd. Maandag gaan we rijden en na 100 k kom ik er achter dat ik de tas met paspoorten en autopapieren thuis heb laten staan, nou jammer dan, ik heb ze wel digitaal in mijn telefoon staan. Het is erg gemakkelijk rijden: ongeveer 800 km de 3 volgen in Duitsland en onderweg kom je nog een verkeersbord met ICE (dit blijkt een trein te zijn) en walhalla tegen, wat wil je nog meer? We zitten op koers. Het rijden met de bus is heerlijk, 4x4, weinig lawaai en goede stoelen, wat een verschil met ons Mitsubishi busje! Die ons overigens wel overal gebracht heeft. Net over de Tsjechische grens zien we overal gezellige rode lampjes, gut ......is dat voor de kerst? 's avonds komen we aan bij het hotel waar de westeinder mannen 5 jaar eerder hebben geslapen, inmiddels horen we van Jaap dat er een DN trainingsweekend komt en dat zij daar heen gaan, enfin, dat zien we morgen wel. De volgende dag gaan we bij het meer kijken maar daar staan geen bootjes, dus verkassen we naar Cerna, daar aangekomen blijken er al aardig wat DN’s te staan, o.a. Anja Fiedler en Holger Petzke en Jost Kolb die daar met de camper staan, er staat echter geen wind, maar het ijs is prachtig en we gaan schaatsen, heerlijk zonnetje en ijs, zover je kan zien. s avonds is het oud en nieuw, ik had allerlei plannen om dit met snaps bij de ijszeilers te vieren, maar het was mistig en mijn bed lag zo lekker, dus ik sliep om 11 uur. De volgende dag kom ik uit de douche en kijk uit het raam en... Het waait!,

26

JOURNAAL

Peter beweert van niet (hij moet me namelijk standaard tegen spreken) en nijdig roets ik alleen in mijn onderbroek het gordijn open en zeg: het waait wel! even vergeten dat vlak voor het raam auto's geparkeerd staan en er natuurlijk net een man zijn raam staat te krabben, enfin, dit staat nu bekend als het “genante raam incident” van Margreet en een kwartier later zie ik de man met een vette grijns in de eetzaal, zijn jaar begon blijkbaar goed ;-). Maar het waait inderdaad en de windguru zat er dus naast, snel de bootjes optuigen en Piet Ploum komt ook nog aan, de Duitsers hebben verder op een baan uitgelegd en we varen de hele dag zeker 14 manches. Aangezien de meeste in de A varen, ben ik al blij dat ik binnen een rak binnen kom, ook krijg ik nog het advies een slappere loperplank te nemen en de mast rechterop te zetten Jost, bekend van zijn met stift beschreven DN, begint nu ook op mijn DN te meten en te schrijven., alleen mijn voorstag is te lang, dus dat is een thuisklus.

KISTWERK

Later gaan we met z'n tweeën nog even toeren richting de plaats Lipno, we durven niet het smalle gedeelte in omdat de wind eruit zakt. Het is prachtig!, alleen op die grote plaat ijs! De rest van de Westeinder mannen: Jaap, Ruud en Robert komen s avonds aan en Dennis de Ruiter en Jan Hoekstra zijn er ook al en we gaan gezellig eten met elkaar. De volgende dag staat er helaas geen wind, we gaan nog even schaatsen en zien dat het kistwerk aardig omhoog is gekomen en er water staat. We besluiten om af te tuigen en naar huis te gaan. Om 3 uur gaan we rijden en ergens op de 3 in Duitsland passeren we Dideric en Peter Grevelingen die nog op weg zijn naar het Lipno, wat een ijszeilverkeer! We komen donderdag avond laat aan, vrijdag s morgens ijszeilspullen eraf, nog een mail versturen voor ijszeilvergadering van de Westeinder,

2014

sneeuwkettingen die inmiddels ook zijn afgeleverd en skispullen enzo voor 10 man in de auto en rijden maar! op naar Frankrijk ,skiën!, maar we hadden het Lipno niet willen missen! Geweldig. Eind Januari, in Nederland is het +10, geen ijs te bekennen, maar in Duitsland zijn de berichten wel goed, maar er blijkt een ander probleem in januari, veel hotels zijn dicht en uiteindelijk komen we in de Ribnitz, bij de Boddensee terecht, zo'n 680 km van huis af. Wij zijn met z'n 5-en, Robbert, Gaby, Jaap, Peter en Margreet en op het ijs komen we Pieter Dijkstra en Luuk Wouda uit Friesland tegen en aardig wat Duitsers, ondanks dat het Duitse kampioenschap een paar 100 km verder op worden gehouden.

RUSSISCH TANKSTAAL

Er blijkt zelfs een KARL-KILLER (Jablonksi) bij te zijn, althans dat zei hij zelf, tja mannetje! En ik moet zeggen, hij kon wel zeilen. Hij bleek dan ook een professionele zeilboot zeiler te zijn en het leuke was dat hij een grote bar code op zijn boot had staan en als je die zou scannen, dan gaf hij de prijs aan van wat de DN gekost had. Vrijdag en zaterdag stond er een straf windje en vrijdag breek ik nog mijn loperplank, gelukkig hebben we nog een reserve mee en heb ik verder geen schade. Op zaterdag wilden we over het grote meer heen, maar het was wel oppassen voor wakken, want opeens zat er weer ergens 1 en het ging toch wel hard, je begint voorzichtig en als je een tijdje niets ziet, trek je je schoot steeds meer aan en het is ook zo leuk om over zo'n grote ijsvlakte te crossen. Maar ff niet op letten en je vaart in een bekend wak, (ene R.), gelukkig heeft hij er alleen een nat pak aan over gehouden en is dicht bij de haven. Ik heb deze koude dagen veel plezier van mijn elektrisch verwarmde kleding, ik zat er echt van te genieten, hmm, lekker warm! en tussen de middag de haven in zeilen om een visje eten. Zondag is er minder wind en ga ik eerst even schaatsen, aan de overkant staan tussen de bomen 5 grote hangars met uitkijktorens, die eerst door Hitler en later door de DDR gebruikt zijn om vliegtuigen te testen, het ziet er nu erg luguber uit. Je ziet nog wat legervoertuigen staan, verder kom ik bij het grote open wak een zeearend tegen, wat zijn die toch groot! met een spanwijdte van 2.5 mtr, gelukkig had Peter hem ook gezien, anders had hij het niet geloofd en weer gezegd dat ik waarschijnlijk als stadse een meeuw had gezien, in Amsterdam hebben we namelijk maar twee vogels, namelijk sijsen en drijfsijsen. we waren er met de vw-bus waar de foto's van onze 5.5 mtr op staat en aan de hand daarvan kwamen er 2 Duitsers op ons af , die weer met ons gezeild hadden, van de zomer, op de Wannsee in de buurt van Berlijn, het is een klein wereldje! Ze hadden net een oude DN gekocht van een oude baas, die er eigenlijk geen afstand van wilde doen en natuurlijk met de bijbehorende sterke verhalen, zo waren de lopers gemaakt van Russisch tankstaal. Ook zijn we een tradionele Zweedse ijszeilboot met gaffeltuig op het meer tegen gekomen, die al 100 jaar oud was, hier werden de ijszeilboten vroeger dan ook gebruikt als vervoermiddel om over het ijs in de bewoonde wereld te komen. 's middags zeilen we nog lekker om "die ecke", je moest er wel alleen ff heen en terug voor steppen, het duurde nog maanden voordat de mijn hiel geen zeer meer deed. Maandag morgen zeilden we nog wel, maar de vooruitzichten qua wind waren niet goed en als de wind eruit zakt, gaan we naar huis, wel nog een bon oplopend omdat we met de trailer vrachtwagens inhalen, dat verhaal hebben we eerder gehoord…… Thuis komt er geen ijs meer en beginnen Peter en Jaap dan maar aan de bouw van een nieuwe comfort-ijszeiler.

JOURNAAL

2014

27

wanneer Bouw al begint te vertellen. Hij heeft blijkbaar nagedacht hoe dit bezoek zoveel als mogelijk te laten zien, zonder de draad kwijt te raken. Eerst dan toch maar even naar de schuur op het erf. Schuur klinkt oneerbiedig, voor een mooie houten en rietgedekte opstal. Binnen blijkt er een walhalla voor de geïnteresseerde ijszeiler te vinden. Een wand is volledig bedekt met een nautische bibliotheek waar voor jaren leesvoer en boeiends te vinden is, een deel is nog afkomstig van zijn vader. Onderdelen van XV’s zijn er ook, zeilen, het eerste Dacron regenboogzeiltje ooit gemaakt (door Molenaar, dit voor de kenners) en ook een trailer: ‘’binnen een uur gevechtsklaar naar het ijs’’.

hoe is het toch met…

H100 Bouw van Wijk

W CHAMPIONS DESIGN 1st, 2nd

WC 2014 1st, 2nd

EC 2014

De Nederlands kampioen 2015 een diner voor twee in de Kas!

Open Monday to Friday | Saturday for dinner only Lunch: 12 am – 2 pm | Dinner: 6.30 pm – 10 pm

www.restaurantdekas.nl Kamerlingh Onneslaan 3 1097 DE Amsterdam

28

www.1Dsails.com Karol Jablonski: [email protected] Vaiko Voreemaa: [email protected] Bernd Zeiger: [email protected]

020 462 45 62 [email protected]

JOURNAAL

2014

einig zeilers uit de Nederlandse-ijszeilgeschiedenis hebben een mooiere erelijst dan Bouw van Wijk. Een van de aller-allereerste DN zeilers van ons land : 2 x Nederlands kampioen in ’70 en ’71, 2x Europees kampioen in ’67 en ’68. Bouw zeilde en zeilt in alles wat met de hulp van wind voortbeweegt, in vloeibaar of op hard water. Nieuwsgierig zijn we naar hem. Een telefoontje naar Woubrugge is genoeg voor Bouw om zijn zolderkamer eens voor ons op te schudden. We zijn van harte welkom, en maken overuren om de stortvloed aan verhalen tot ons te nemen. Bij aankomst, rond 10.45 uur, vallen gelijk een aantal zaken op. Wat een prachtige plek is het waar Bouw (bouwjaar ’33) en Joke van Wijk wonen. Ingeklemd in het schilderachtige Nederlandse plassengebied, tussen Kaag, Braasem en Wijde AA. De Woudwetering ligt strak aan de tuin, de aak ligt klaar om binnenkort een lange reis te maken. Niet minder bijzonder is dat de tijd op beiden geen vat lijkt te hebben, stralend, slank en sportief. Later zal nog blijken dat Bouw ook over een jaloersmakend geheugen beschikt en een meester verteller is. Joke op de achtergrond schudt het wijze hoofd bij weer een volgend verhaal.

nog fraai glimmend ijzer Er is nog net gelegenheid om koffie in te schenken,

JOURNAAL

Er hangen schaatsen aan het plafond. De originele uitnodiging voor de wedstrijden bij St.Petersburg aan de muur. Een schuur die je alleen maar in films ziet eigenlijk. Te mooi om waar te zijn. In de hoek staat een echte schat: houten DN lopers uit het jaar 1966, nog fraai glimmend ijzer, met mooi afgeplatte einden. Niet afgelakt, ze waren ooit maar net op tijd gefabriceerd door Wim van Acker om ze mee te nemen naar het EK in Zweden. Daar bleek echter dat de lopers van de Zweden veel minder weerstand boden dan hun eigen lopers. Een nachtje doorhalen en schuren, en de Nederlandse mannen deden voor aan mee. Terloops hebben wij al een mooi verhaal te pakken. Dezelfde lopers droegen ook nog bij aan de hoogste plaats tijdens het EK van ’68. ‘’De Est Endel Voorema was mijn grootste bedreiging in die jaren. Tijdens het EK van ’71 in Monnickendam werd hij eerste en ik derde, gewoon omdat ik de weg kwijt raakte in dichte mist tijdens de wedstrijd’’ Bronzen lopers vinden we ook nog, daar werd echter snel vanaf gestapt omdat het niet werkte, te zacht en vol giet gallen.

een mooie blauw ijs optimist De H100, Bouw’s DN, staat er vreemd genoeg niet. En dat voor een man die alles bewaart. Wat blijkt: de H100 is er nog wel degelijk, sterker, hij is ook nog te bewonderen. Maar wel in Amsterdam, in ons nationale Scheepvaartmuseum, waar de boot deel uitmaakt van de collectie! Een betere plaats is er niet dachten we zo. Eenmaal buiten worden we rondgeleid in weer een andere schuur, een prachtige stal van twee eeuwen oud, de vloer van

2014

29

kleine steentjes ligt er nog, vermoedelijk onveranderd. Op de open zolder ligt een verweerde, mooi blauwe ijs Optimist, loperplankje en schaatsjes er nog onder. Bouw legt uit dat dit de ijszeiler is geweest voor zijn zoon Bouw jr. Op een zeildag op het ijs bij Oude Wetering zeilen ze samen, junior in de Optimist en iets hoger zeilend, senior in de XV. Er nadert een wak, en in een hoog tempo schieten beide boten richting het open water. Slechts op het laatste moment blijven beide boten op het ijs. Bouw wordt decennia later nog emotioneel bij de gedachte aan wat de gevolgen hadden kunnen zijn. Het is tegelijk zijn belangrijkste reden om Bouw jr. richting iets veiligers, bijvoorbeeld de XV te dirigeren. En vooruitziend: Bouw junior is inmiddels een succesvol XV zeiler, dit jaar nog de winnaar van het Nederlands en Pools kampioenschap, met overmacht. De werf, die is er ook nog. Even verderop ligt de familiewerf, al sinds 1847, ook maar even kijken dan, nu we er toch zijn? In de witte Landcruiser, over de dijk in pittig tempo, en door een stukje fraai polderlandschap naar de werf. Ook hier niets dan georganiseerde en zorgvuldig bewaarde geschiedenis. Wat een prachtig bedrijf, en we begrijpen de bescheiden trots van Bouw. Vele duizenden boten zijn hier gebouwd, we zien prachtige tijdsdocumenten, foto’s waarop we zelfs Beatrix tegenkomen, scheepsmodelletjes, werkelijk alles hier heeft een verhaal en ademt een heel bijzondere historie. Kijk op de website van de firma van Wijk om iets van deze geschiedenis te lezen: www.bouwvanwijk.nl De redactie zou hier dagen kunnen snuffelen, en pagina’s vol kunnen schrijven.

de braasem op z'n gat Op de zolder van de werf ligt, zorgvuldig achter glas, de oude XV ‘’IJsvogel’’ uit het jaartal 1942. Via een levensgevaarlijk trappetje een meter of acht omhoog,

30

JOURNAAL

Bouw lichtvoetig, ik met samengeknepen billen van de hoogtevrees. Licht gebouwd is de IJsvogel, een novum voor die tijd. Bouw kent nog alle plekken waar de boot brak of scheurde, en waar de reparaties zitten. De slanke, ovale houten mast, al net zo revolutionair, hangt nog dof glimmend aan het plafond, de oorlog overleefd: 1942. Inmiddels enigszins buiten adem worden we weer naar het woonhuis gereden, nu gaat het dan eindelijk echt beginnen met de verhalen zegt Bouw. Maar eerst nog even de aak bewonderen. Ook hier, je begrijpt het, over alles nagedacht, de boot straalt liefde en perfectie uit. Eenmaal weer binnen wordt met onze hulp een enorme serie plakboeken naar beneden gehaald, de grote houten eettafel wordt leeg gemaakt en de boeken minutieus op volgorde gelegd, jaartal na jaartal. Mijn afspraak zit inmiddels te wachten in Amsterdam…. Bouw legt uit: ’’In 1962 ligt de ijszeilvereniging van de Braasem op zijn gat. Al die tuinders die in de winter niets te doen hadden en dan altijd zeilden, werken nu gewoon door. Waarom? Er worden betere kassen gebouwd en het werk kan nu ook in de winter doorgaan. Dat vond ik erg jammer en in 1963 richtten we in Harderwijk samen met oa. Tjeerd Vermeulen, Wim van Acker en Kees Kortenoever DN Nederland op. Het hoogste zeilnummer toen was 17, Gerda Meeuwissen. Zij riep altijd tegen ons: dames gaan voor, en ze werd dan ook kampioen! Mijn vader zei tegen me dat wanneer er 100 DN’s zouden zijn, wij ook een DN zouden bouwen, hij zag dat nog niet zo gebeuren. Ik claimde toen dat zeilnummer 100, en zo is het altijd gebleven’’. In de begin jaren van het zeilen in DN’s, ongeveer tegelijk met de oprichting van DN Nederland rond 1963, vormt Bouw samen met Wim van Acker en Jan Eindhoven een geducht zeilteam, wat per jaar tot wel zo’n 25.000 km reist om maar ergens te kunnen zeilen en deel te nemen aan wedstrijden.

2014

vrouw joke dringt er op aan… Europa wordt aangedaan, en later zelfs de VS, waar Bouw Pieter Harken, een geëmigreerde Nederlander ontmoet die ook op ijs zeilt. Het blijkt de later zo succesvolle producent van de Harken blokken te zijn! ‘’Gelukkig begrepen onze vrouwen onze passie en mochten we veel van huis. We kregen brood mee van Joke en Martha van Acker, en daar deden we het al die dagen op. Als we met Kerst en Oud- en Nieuw maar thuis waren. Dat lukte altijd: in de nacht na 2e Kerstdag weg, en op Oudejaarsdag in de middag weer thuis. Door de Poolse regering werden we ook nog uitgenodigd om de DN daar te introduceren, begeleid door overheidsmedewerkers die er voor moesten zorgen dat we nergens anders naar toe gingen’’. Een succesvol team, met veel topklasseringen, ook door de innovaties die ze doorvoerden. Wim goed in het ijzer, Jan en Bouw in het hout. Eigenzinnige en sterke karakters ook, die bijzonder genoeg nooit problemen hadden met elkaar en veel leuke dingen uitvinden. Denk aan de helmstok die goed tussen je benen past en waarmee je kunt sturen met de knieën om maar eens iets te noemen. Verder is Bouw helaas soms erg discreet over gebeurtenissen die 30 jaar of langer achter ons liggen. Dat is natuurlijk een teleurstelling voor de redactie, wij zijn hier ook voor de smeuïge details tenslotte. Maar Bouw blijft heer en is dan niet te vermurwen. Wel horen we dat Wim van Acker al vanaf de zomer ging lijnen voor het winterseizoen. Of dat er met erg exotisch materiaal werd gewerkt, verboden in de klasse regels. Wim bood het dan gewoon te koop aan, zodat het opeens niet meer exotisch was… Bouw zeilt uiteindelijk relatief kort in de DN. Na een ernstig zeilongeluk waarbij hij een gecompliceerde beenbreuk oploopt- de grote roestvrij stalen pen is bewaard

JOURNAAL

en overleefde zelfs een brand- krijgt de angst hem te pakken en lijkt het verstandiger maar in iets anders te gaan zeilen. De later al minstens zo succesvolle Hennie van de Brink neemt zijn plek in het team over. Mooi detail is dat Bouw toch pas na dat ongeluk Nederlands kampioen word: vrouw Joke dringt er op aan het nog een keer te proberen op Loosdrecht, bij het beroemde Witte Huis. Kampioenschappen in 70’ en 71’worden zijn deel met nog een derde plek in het Europese kampioenschap, daarvoor werd hij al Europees kampioen in ’67 en ’68. Zelf vermoedt Bouw dat hij drie maal Nederlands kampioen is geweest. Maar in de officiële annalen van DN Nederland is er niets over te vinden. We begrijpen het, wanneer je door de jaren zoveel wint, doet een kampioenschap meer of minder er niet toe. Op de valreep bewonderen we nog de prijzenkast, uitpuilend op de overloop. De meest bijzondere prijs? Een stuk versteend hout op een sokkel, met inscriptie. Het blijkt afkomstig van het beroemde Zweedse schip de Wasa, vergaan in de zestiende eeuw. Overdonderd door zoveel mooie historie, verhalen en materialen uit de pionierstijd van de ijszeilerij nemen we met veel moeite afscheid van Joke en Bouw, het is dan inmiddels 15.00 uur. In de auto op weg naar Amsterdam kijken we elkaar eens aan: wat een pracht dag, maar we zijn ook een probleem rijker. Hoe krijgen we 4 uur kostbare geschiedenis op drie pagina’s? Op de vraag hoe het met Bouw gaat kunnen we in ieder geval antwoord geven:

met bouw gaat het erg goed!

2014

31

D

e berichtgeving is goed, we krijgen via DN Nederland door dat het Duits kampioenschap gevaren gaat worden in Stettiner Haff. Ik heb met Jan Heida afgesproken dat wij dit jaar samen naar de evenementen gaan rijden, dus spullen op en in de bus en volgas naar Friesland om Jan op te halen. Ik vertrek s’ochtends om 6 uur en kom om 7 uur aan bij Joure langs de snelweg waar Jan al staat te wachten, altijd weer leuk om elkaar te zien, na het overladen van de spullen vertrekken we richting Duitsland. De temperaturen in Nederland zijn nog steeds boven nul maar naarmate we verder Duitsland in rijden begint de temperatuur te dalen, de stemming in de auto was al goed maar dit maakte het alleen maar beter. De reis verloopt voorspoedig en al snel komen we in de buurt van onze eindbestemming, we hebben in de auto al contact gehad met onze vriend Piet Ploum, die zoals altijd als eerste ter plaatse is en die verteld ons dat de opstaplocatie is veranderd en dat wij naar het hotel Haffhus moeten rijden en daar zal verder beslist worden, dus zo gezegd zo gedaan en al snel via allerlei omwegen komen we aan bij een super locatie direct aan het meer, vanuit onze kamer op de begane grond kijken we zo naar de opstapplaats, de boten op het ijs en de deelnemers.

DIE GROTE IJSZEIL GLIMLACH

2014

DUI TS KAMPIOENSCHAP

32

JOURNAAL

2014

In een half uur staan de boten zeilklaar, we zetten de zeilen en schaatsen voor de deur van onze kamer, omkleden en snel het ijs verkennen. Doordat er een klein laagje sneeuw ligt en de wind behoorlijk sterk is doen we voorzichtig aan en met een aantal andere deelnemers komen we tot de beslissing dat deze plek niet echt veilig is. Na overleg met de wedstrijdleiding (Bernd Zeiger) word er besloten om verder op het meer te gaan kijken of het daar beter is. Gelukkig is daar een mooie ijsplaat die groot genoeg is om een wedstrijd baan op uit te leggen en al snel komen er meer ijszeilers om de eerste trainingsrondjes te varen. Terug gekomen bij de opstapplaats zien we dat ook de andere Nederlanders al zijn aangekomen en we begroeten Dennis, Raymond, Peter, Johan en Piet. Johan en Raymond beide met hun nieuwe, door Piet Ploum gebouwde boot, complimenten aan Piet want die boten zien er erg goed uit, en iedereen heeft weer die grote ijszeil glimlach op zijn gezicht als ze van het ijs afkomen. Ook Dideric en Peter Greveling komen aanrijden, deze keer zonder aanhanger, want Dideric heeft een nieuwe bus, met een gave bestickering (een mooie foto achter op de bus van de H467 in actie) en een mooie inrichting, er kunnen twee complete boten in. Vierwiel aangedreven, dikke motor, ik zeg helemaal top. Later op de avond komen ook nog Martin en Henny als laatste van de Nederlanders aan (ik zelf had wel wat meer Nederlanders verwacht want het was eigenlijk best dicht bij huis) en de delegatie is compleet, we schuiven met zijn allen aan tafel voor een prima maaltijd en een lekker glas bier en vertrekken vervolgens naar de kamers om de volgende morgen weer fris aan de start te kunnen verschijnen. Na een goed verzorgd ontbijt, want dat kunnen die Duitsers wel, tuigen we de boten op, luisteren naar de

JOURNAAL

skippersmeeting en vertrekken met schaatsen en zeilen bepakt naar de start. Er staat een lekker windje en na wat sleutelen krijg ik de boot goed op gang. Er zijn twee vloten en de indeling word bepaald door de plaats die je op de wereld ranglijst hebt, en omdat er heel veel hoog geplaatste zeilers mee doen aan dit kampioenschap kom ik in de B vloot terecht samen met Martin W, Peter Greveling en Raymond. Maar ook hier moet je hard zeilen om vooraan te varen dus goede trim, goed starten en hard varen is wel degelijk belangrijk en mijn eerste dag is een feit.. Martin had hem nog niet helemaal op gang en ik kon hem de eerste dag ook achter me houden. Peter G. was ook lekker bezig en Raymond had bij zijn eerste wedstrijd dag van het seizoen nog wat problemen met de afstelling. In de A vloot moesten de andere Nederlanders strijden voor de plaatsen en de eerste dag was Dennis de beste Nederlander gevolgd door Dideric en dan Jan gevolgd door Johan T, Piet P, Peter v R en Piet HZ. Aan het eind tuigen met zijn allen af en maken ons klaar voor een gezellige avond met onze buitenlandse vrienden,eten op tafel, leuke mensen en Henny die weer de mooiste verhalen verteld met zijn al 100 jaar oude vriendschappen. De volgende morgen bij het ontbijt blijkt al snel dat de omstandigheden totaal zijn veranderd en dat de wind een stuk minder is dan de vorige dag en uit een ander richting, dus snel het ijs op om de boot optimaal af te stellen en je snelheid en hoogte meten met je tegenstanders. Voor mij viel dat erg tegen want ik kon mijn mastafstelling niet vinden en had dan ook de grootste moeite om mee te komen in dit sterke veld en moest al snel mijn meerdere erkennen in Martin die dat met dit lopende windje wel goed voor elkaar had (netjes hoor Mart).

HET IS EN BLIJFT EEN MOOIE SPORT

Ook in de A vloot wisselden de plekken en Dideric nam de plek van beste Nederlander van Dennis over die met de weinig wind moeite had om de boot op snelheid te houden en daardoor een aantal plekken verloor. Ook Jan kon dit eerste weekend zijn draai nog niet vinden maar hield zich in een sterk veld nog best goed staande. Wel lieten de grote jongens, zoals de Pool P107 en P 13 zien hoe het moest en natuurlijk de verdiende Duits kampioen Holger Petze met een mooie score. Voor ons was het weer tijd om naar huis te gaan en omdat we toch nog wel een stukje moesten rijden hebben we snel afgetuigd, opgeruimd en alles op en in de auto gegooid en gas op de lollie naar huis. Jan om 11 uur bij zijn auto afgezet en een uur later was ik zelf weer thuis. En om het verhaal een einde te geven, ik heb genoten van zowel het zeilen als van het gezelschap en de vriendschappen die zijn ontstaan op het ijs en ik hoop dat er dit jaar een nog groter aantal Nederlanders zal deelnemen aan de wedstrijden in het buitenland. Het is en blijft een mooie sport en een super ervaring. See you on the ice Ben Kloos H962 (Kijk voor de volledige uitslagen op pagina 64)

2014

33

HÉT AFTER IJSZEILEN RECEPT

VOOR TOPPRESTATIES START JE BIJ TIJSSEN WATERSPORT

beer can chicken

BEZOEKOOK ONZEWEBSHOP

Ruime collectie waterdichte boots met GORE-TEX® voering.

r o o v s dre r a e l i t e e z H je ijs

Openingstijden: Maandag t/m vrijdag 9.00 - 18.00 uur Zaterdag 9.00 - 17.00 uur Donderdag koopavond

t 06 44920654

Zijlbaan 10 2352 BN Leiderdorp Tel 071 54 10 185 [email protected] www.tijssenwatersport.nl

www.scheepstimmerman.nl

Gespecialiseerd in staal en aluminium jachtbouw

Je zou denken dat de BBQ voor de zomer is.

Bereiding:

Niets is minder waar!

Steek je BBQ aan, en laat de houtskool goed gloeien.

Doe als de Zweden, steek eens BBQ aan op het ijs en

Op een gewoon rooster buiten kan ook,

geniet van de warme gloed en comfort food van een goed

laat de oerman in jou helemaal gaan.

houtskoolvuur na een dag zeilen.

Laat verder je maats je boot opruimen terwijl jij je helemaal

Bier en vlees houden de meesten onder ons al jaren op de

concentreert op de BBQ.

been, en waarom niet deze twee eerste levensbehoeften samenvoegen bij onze favoriete hobby.

Masseer je kip met wat olijfolie en de kruiden rub,

BEER CAN CHICKEN

ook van binnen. Neem een paar slokken van je blikje bier, en schuif vervolgens de kip over het blikje heen, natuurlijk de open kant van het blikje boven.

Ingrediënten:

Je kip blijft zo heerlijk sappig.

Bier en kip zijn in elk land te vinden, en anders neem je het

Zo blijft de kip ook goed staan, het lijkt zelfs of hij/zij zo kan

mee in de camper. Bier naar keuze, maar een donker bier met

weglopen. Heb je nog een aardappel of houten plug,

een zoetige ondertoon geeft iets extra’s.

maak de kip dan van boven dicht, zodat geen vocht ontsnapt.

Giet desnoods een flesje over in een blikje,

Een soort but plug zeg maar. Er zijn ook speciale rekjes voor te

want dat blikje heb je wel nodig.

koop, tip voor de Vaderdag. Zet vervolgens de kip op de BBQ,

Vergeet de Alzheimer die je krijgt van verhit aluminium.

zorg dat het vuur inmiddels goed is getemperd, hoe rustiger

Bezuinig niet op de kip, koop altijd kwaliteit.

je roostert hoe beter. Je handen moet je eventjes comfortabel

Reken op een halve per persoon. Verder wat olijfolie,

vlak boven het rooster kunnen houden, om je een idee te

en een kruidenmix om de kip mee in te smeren.

geven. Rooster de kip vervolgens in zo’n 3 kwartier gaar,

Deze kant en klare ’’rub’’ vind je bij de supermarkt of

liefst onder deksel of omgekeerde pan, of aluminiumfolie.

delicatessenwinkel.

Een kip is gaar wanneer er alleen nog maar helder vocht

Doe ook nog een fles BBQ sauce in je mandje.

uitloopt, als je in de poten prikt en het vlees van de poten

Vers gemalen peper en zeezout voor de finishing touch

zich iets terug trekt.

en een citroen.

Vervolgens kwast je er nog wat BBQ sauce overheen en laat

Veel moeilijker wordt het niet.

dit nog mooi kleuren, zo’n tien minuten. Vers gemalen peper, zeezout, en een druppel citroensap maken het geheel af. Salade, goed brood, geroosterde aardappels, het kan er allemaal bij. Je maakt jezelf eeuwig geliefd bij je vrienden.

www.SteelProductsHeida.nl Uitheijing 13a 8531 XJ Lemmer | Jan Heida 06 - 427 403 91

34

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

35

FOTO: WWW.PAVLINASOUKUPOVA.COM

36

IC E B OAT RAC ING AT LIPN O 201 4 JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

37

DE IJS PROEF MET… DANIEL BIEGEL H1080 Hoe heet je, wat is je leeftijd, of mogen we daar niet naar vragen?

Heb je wel eens in een wak gelegen of iets anders stress vols mee

Daniël Biegel (20) tijdens het verschijnen van het blad 21.

gemaakt? Hoe heb je dat ervaren en wat heb je er van geleerd? 21 Januari 2013 ben ik door het ijs gezakt na dat ik snelheid verloor

Waar woon je?

en het ijs minder dik was dan van te voren gedacht zakte ik met mijn

Ik woon in Grou, een dorp in het centrum van Friesland

ijszeiler door het ijs. Ik kon mezelf niet in veiligheid brengen.

bekend van de watersport.

Een reddingsactie van een duikersteam, drie brandweer teams en meerdere ambulances heeft mij na ongeveer een uur in veiligheid

Verliefd, verloofd, getrouwd, met wie, en kinderen misschien?

kunnen brengen.

Vrijgezel.

Ik ben rustig gebleven en had het geluk dat ik op de rand van mijn ijszeiler kon zitten en niet hoefde te zwemmen, ik had geen speciale

Wat zijn je interesses, en hoe ben je in aanraking gekomen met

wintersport kleren aan.

ijszeilen?

Ik heb liedjes gezongen om mijn ademhaling onder controle te

Ik keek al van kinds af aan naar een ijszeiler die vastgebonden was

houden. Maar zonder de hulp van mede ijszeilers Herre Hooghiemster

aan het plafond van onze garage, in 2012 besloot mijn vader op

en Bernd van der Wal, hadden de reddingsteams mij niet kunnen

aandringen van een vriend de ijszeiler weer klaar te maken om te

redden en had ik het niet gered.

ijszeilen, toen dit eenmaal gereed was en de Wijde Ee bij Grou bevroren was ben ik die winter ook gaan ijszeilen. Wat doe je als je niet aan het ijszeilen bent? Muziek maken met mijn band Back to Cali, wielrennen en werken. Wat spreekt je aan in deze sport, en tref je niet aan ergens anders? Alles

KEUZEVRAGEN: Wedstrijd- of toerzeiler? Nog niet eerder een wedstijd gezeild. -10 of +10 Wat zou je eens in het DN Journaal of op de site willen zien,

-10

of lezen? IJs eten of er op zeilen?

We are the European depot for: North Sails Detroit

Compos te Concepts, Inc.

Racing DN Ice Boats & Components

Tips en Tricks van andere ijszeilers, van beginnend tot gevorderd.

Erop zeilen natuurlijk. Wat zijn je voorspellingen voor komende winter, al zonnevlekken IJszeilen of een dagje winkelenmet je schoonmoeder?

gezien?

Is dit een serieuze vraag?

Het kan vriezen en het kan dooien.

Blond of exotisch? Gaat dit over bier of vrouwen? Wat wil je nooit meer overdoen? Rond de wereld zeilen. Wat zou je nog willen doen of waar wil je eens heen met betrekking tot het ijszeilen?

www.think-ice.com

38

JOURNAAL

2014

Naar Rusland, Scandinavië of de Verenigde Staten om een winter lang ijs te zeilen.

JOURNAAL

2014

39

Wat zijn jullie leeftijden, als we vragen mogen. Andreas: 32, Christian: 66 Waar wonen jullie en wat is de gezins samenstelling? We wonen in Hamburg, Duitsland. Pa met echtgenote Brigitte, dochter Charlotte met echtgenoot Jan en dochter Josephine, zoon Andreas met verloofde Doro. Zijn er nog meer familie leden met dezelfde interesse? Nee, we zijn de enigen die ijszeilen Werken jullie voor de kost, en wat doe je dan, hoe regel je dat je weg kan als er ijs is? We werken samen voor hetzelfde kantoor als advocaat. Een van de redenen dat we samenwerken is het ijszeilen, we kunnen weg op elk moment dat we willen. Herkennen jullie karaktertrekken van elkaar? Heel veel. Vanaf wanneer zeilen jullie al samen? We zeilen nu ongeveer 20 jaar samen, de laatste 10 jaar heel nauw. Kunnen jullie zonder elkaar op het ijs? Dat kunnen we, maar het is zeker leuker om het samen te doen. Is moeder blij met al die activiteiten. Dat denken we toch wel, zo weet ze zeker dat we op elkaar passen. Wie heeft wie geïnfecteerd met het ijszeil virus? Andreas is met het DN virus besmet vanaf het moment dat Christian hem mee nam om te ijszeilen en hij op zijn twaalfde een Junior DN kreeg met Kerst. Dat vierden we op het Reschen meer in Italië. Wat boeit je vooral aan het ijszeilen? Vriendschap, plezier, racen, reizen. Nog meer zaken in het leven waar jullie beiden van kunnen genieten? Veel, het meeste daarvan toch op hard en zacht water.

Niet perse een familie sport, dat ijszeilen, toch zijn er in de loop der jaren best wat ijszeilende vaders en zoons geweest. Hoe zou dat nu zijn, zeilen met je bloedeigen familie? Laat je ze winnen, of juist niet? De Duitse familie Seegers, bekend uit het internationale wedstrijdcircuit geeft antwoord.

Zeilen jullie nog in andere disciplines en doe je dat ook samen? Nee, dat niet meer, maar we zeilden in de Star klasse samen. Christian zeilt nu een Draak en heeft een snelle motorboot. Zijn er andere –overlappende- hobby’s? Plezier maken. In welk onderdeel van de ijszeil discipline ligt ieders sterkste kant. Is dat bijvoorbeeld de trim(=trim), of kruis je goed af(= downwind), of is dat toch aan de bar(=at the bar). Of hebben jullie beiden dezelfde, genetisch bepaalde sterke kanten? Andreas: ik start sneller,maar dat is het wel zo’n beetje. In alle andere disciplines, vooral met de trim, slimme beslissingen en beheersing in de boot Is Christian beter. In sterke wind is Christian ook beter. (‘veel beter’is door de zoon terug gebracht tot ‘beter’.. red.) Het laatste jaar is Andreas Christian voorbij gegaan op de ranking list: respectievelijk 13e en 15e. Aan de bar gaan we gelijk op.

zovaderzozoon 40

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

41

Is de trim een goed bewaard geheim of overleggen jullie dat met elkaar? We hebben geen geheimen voor elkaar, we proberen elkaar sneller te maken door juist met elkaar te overleggen. Hebben jullie wel eens discussie over het gebruik van materiaal? Altijd en over alles. Is samen zeilen wel zo leuk als wij denken? Het is echt geweldig. Door het ijszeilen trekken we veel met elkaar op en delen onvergetelijke ervaringen. Zo zijn we naar de US, Rusland (st.Petersburg) en Baikal geweest. Andreas worstelt soms als hij verliest van Christian. (de redactie merkt op dat in het anwoord op deze vraag ‘keer op keer verliest’, verandert is in soms....) Zijn er wedstrijden geweest waar jullie alleen gezeild hebben? Omdat Andreas minder op kantoor werkt dan Christian schrapt hij soms een regatta, gevolg van een slecht geweten. In die gevallen zeilt Christian alleen. Zou je je vader/zoon laten voorgaan in een belangrijke race? Geen sprake van! Wie betaalt al die ijszeil reizen en materiaal. Of wordt er nog gespaard van het zakgeld… We begrijpen elkaar aardig goed als het gaat om inkomsten sparen... Ben je niet extra bezorgd als je je vader/zoon met hoge snelheid over het ijs ziet gaan? Andreas: nou, nee, alleen als hij op me voor ligt. Los van dat alles, ik denk dat het de beste manier is om jong van lichaam en geest te blijven. Wie neemt wie altijd op sleeptouw? Andreas: het lukt me soms hem te verslaan, zelfs op de ranglijst. Maar meestal verslaat hij me. Onze competitie is ’’de snelste advocaat op het ijs’’, die doen we samen met Andre Baby(KC11). Overleggen jullie naar welke wedstrijd jullie gaan, of wordt er democratisch aangewezen. Jullie werken en zeilen samen. Hoe hou je het harmonieus? Nou, het is eigenlijk in de omgekeerde volgorde: we overleggen over waar we naar toe moeten, en proberen de werk afspraken daar omheen te organiseren....en precies, door met elkaar te werken en zeilen. We hebben de regel bedacht dat wie tijdens het zeilen als eerste over het werk begint een diner betaalt. Dat werkt goed.

We moeten het vragen: Is het de ervaring of het jongste lichaam wat wint? Het is half om half: start en lichte wind zijn in het voordeel van het jeugdige lichaam. Sterke wind en meer kilo’s kunnen dat(soms) compenseren, samen met meer ervaring. Nog wat laatste opmerkingen over jullie verhouding? Onze gezamenlijke passie voor ijszeilen, opwindende ervaringen, gemeenschappelijke vrinden van Rusland tot de US, van Finland tot Italie, zijn onvergetelijk en helpen in de sport en verlengen het leven en de lol. We hebben de beste sparring partner aan elkaar in de werkplaats en op het ijs. De beste buddy in hopelijk niet te veel voorkomende moeilijke situaties We delen lange donkere ritten op gladde wegen en in onbekende gebieden en zo wordt het makkelijker om te doen Ik hou mijn vader jonger!

De vader/zoon verhouding verandert in een ‘beste vrienden’ relatie!

zovaderzozoon 42

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

43

POOLS KAMPIOENSCHAP I n Nederland ging het niet gebeuren, één groot wak dus dan maar op pad. Het Duitse Kampioenschap, het weekend hier voor was mijn eerste buitenlandse trip. Daar had ik de vuurdoop van mijn nieuwe door Piet Ploum gebouwde boot. Ik heb daar maar 2 dagen gezeild en het verliep niet helemaal lekker. In deze nieuwe boot moest ik onder de giek gaan liggen en onder die giek blijven was erg wennen. Maar wel veel beter aerodynamisch gezien. De neiging om lekker naast de giek met een arm in het zeil en dan met je lichaam naar buiten te hangen was zo vertrouwd. Toen de eerste vlaag kwam en de boot liftte maakte een lichte paniek zich van mij meester. Om te voorkomen dat ik toch weer in mijn oude slechte aerodynamische “hangpositie”zou gaan zitten had ik in de nieuwe boot de laatste 2 steunen weggelaten. Zo kon ik niet verder naar achteren en naar buiten en moest ik wel onder die giek blijven. Het weer aantrekken van de schoot als je onderin ligt is zwaarder en gaat niet zo snel als in mijn oude positie en vereiste een andere manier van zeilen. Maar de toppers doen dit allemaal……dus? Om nu met slechts 2 zeildagen af te reizen naar een EK later in maart zonder echt gewend te zijn aan mijn nieuwe spul leek mij niet verstandig. Een Pools Kampioenschap, 3 wedstrijddagen en mogelijk 12 starts zou ideaal zijn om uren te maken.

EEN 0 STERREN HOTEL

De Nederlandse ploeg had al veel kilometers gemaakt o.a. naar Lipno, maar H467 Dideric voelde wel voor Polen. Piet Ploum was uiteraard ook van de partij en reeds in Polen. Piet gaat overal heen en zeilt dus ook het meeste van ons allemaal. En dus ook steeds beter. Dus woensdag ’s middags op pad en na een uiterst dubieuze overnachting in een 0 sterren hotel kwamen we donderdags ’s middags aan op de wedstrijdlocatie, een meer net boven Gizyscko; genaamd Jezioro Kisajno. Het ijs lag er goed bij ondanks de temperatuur die boven nul was. De dikte was minstens 30 cm en er waren wat dunne sneeuwplekken aanwezig . Er werd volop getraind o.a. door de Esten onder aanvoering van Vaiko Voorma C 6. Het woei flink en omdat het meer omringd was door lage heuvels met bomen waren er veel vlagen.

44

JOURNAAL

Die middag hebben we toch nog een paar uur kunnen zeilen tot het te laat werd. Ik zeilde met mijn Sherry mast en met North ABSS(=vlak) of FO1( = bol). Deze mast en zeilen combinatie wilde ik eerst aftrimmen. De volgende dag was het mooi zonnig weer met een lopend windje van 2 Beaufort. Ik was met Dideric ingedeeld in de A-vloot met bijna 40 zeilers. 3 Esten, 2 Duitsers, een Engelsman, een Tsjech en dus 3 Nederlanders. De B-vloot bestond uit 30 boten. In totaal 70 boten, een mooi veld. Ik had me voorgenomen rustig aan mijn boot te wennen en de routine van starten en instappen weer aan te scherpen. Ik vond van mezelf dat ik altijd wel redelijk kon starten, maar tjonge tjonge wat werd ik voorbij gelopen. Aan dat starten moet ik dus ook gaan werken. Maar ik was niet de enige die traag startte. Tomasz Zakrewski, 39 jaar oud en 2x wereldkampioen, stond na de eerste wedstrijd te klagen dat hij na 150 meter eindelijk in zijn boot stapte, maar dat er nog iemand 50 meter doorliep en toen over hem heen zeilde!!! Jean Claude Vuithier, 62 jaar jong paste zelfs later in het kampioenschap de John Hofland tactiek toe. John Hofland was een goede zeiler, maar geen snelle starter. Maar John deed het volgende. Als de start vlag naar beneden ging en iedereen begon te rennen bleef hij staan. John wachtte en telde tot 5 en ging pas daarna rennen. Na het instappen draaide hij direct overstag, maar hij zorgde wel dat hij boven de onderton uitkwam. Hij lag dan weliswaar achter, maar in de vrije wind. Hij kon dan beter zijn eigen wedstrijd bepalen dan door maar achter in de vuile wind van een half veld door te kachelen.

Er was hoop. En ik? Ik werd aldoor bijna laatste. Het lukte me geen één keer om bij de eerste 15 om de bovenboei te komen en was ik rond de 20 om de boei dan verloor elk rak 1 of 2 boten en werd uiteindelijk iets van 35. Het “leuke”is wel dat je dan aldoor dezelfde mensen om je heen hebt?! Piet deed het vandaag in de B-vloot goed en scoorde een 3,5,2,5 en een 4 de plaats! Hij had goed gang met zijn nieuwe Voorema mast. Op zondag werden de laatste 4 wedstrijden verzeild met weer mooi zonnig weer en een afnemende wind en nu ook zachter ijs. Voor mij hetzelfde verhaal. Ondanks vertrimmen en schaatsen botter maken gleed ik niet. Dideric had deze dag ook problemen en was de laatste 3 wedstrijden zelfs achter mij. Dideric werd 29ste in totaal en ik 38ste. Om te huilen. Piet zat met minder wind duidelijk minder voorin en scoorde een 25(aftrek), 12, 9 en nog een 9 de plaats, goed voorin totaal de 6e plaats. Chapeau! Een jonge Est(22 jaar ) won de B overtuigend met bijna alleen maar eerste plaatsen. Voorin in de A-vloot ging het vooral tussen P36 Karol Jablonski, C6 Vaiko Voorema en P114 Michal Burczynski. Karol liet het liggen op die laatste dag. Mogelijk was hij aan het experimenten met materiaal, want hij werd ook een keer 34ste. Vaiko zeilde constant, maar Michal won de laatste 3 races en met 1 punt verschil werd hij Pools Kampioen! Die laatste race was zeer spannend. Eerst lag Vaiko eerste, maar werd uiteindelijk net 2de achter Michal en dat koste hem de Poolse titel! En waarom was ik zo slecht vroeg ik mij uiteraard af?

PIJNLIJK

WAAR ZEILDEN DIE SNELLE POLEN

Die eerste dag hadden Dideric en ik niet veel in te brengen tegen dit vooral Poolse geweld. Ook was aldoor naar rechts starten gunstiger. Vrij dicht langs de kant was een trekkend walletje en ook al kwam je als eerst van links je moest dan gewoon achter aanhaken bij de zeilers van rechts. Piet was in de B –vloot met weinig wind ook niet in zijn element en zat ook niet voorin. Op de zaterdag was er weer datzelfde mooie weer, maar met meer wind. Dideric finishte de eerste wedstrijd als 12de en dat gaf de burger moed. De andere wedstrijden zeilde hij rond de 25 ste plaats.

2014

Ik ben zelf iemand die heel erg gelooft in goed zeilen. Dat is voor mij belangrijker dan materiaal. Een voorwaarde is wel dat je een snelheid moet hebben waarmee je mee kan komen en dan door beter, slimmer te zeilen krijg je resultaat. Maar nu had ik dus absoluut op dit ijs onder eigenlijk alle windomstandigheden niet voldoende snelheid. Op een baan waar ook nog rechts altijd beter was ben je dan gezien. Achter elkaar aan zeilen en voor mij was dat aldoor verliezen. Pijnlijk. Maar eigenlijk wist ik al van te voren wat niet optimaal was; mijn uitlijning! Op mijn eigen beperkte uitlijnset staan

JOURNAAL

al mijn schaatsen goed. Maar vorig jaar gleed ik ook al niet…… Wie zegt mij dat mijn uitlijnset nog goed is?? Daarom was ik in januari met al mijn spullen naar Hennie toegegaan en heb gekeken hoe op zijn set mijn chocks en schaatsen stonden. Als een referentie. Tja niet goed dus. En ook niet zo’n klein beetje. Tijd om van 2 planken chocks los te halen en al mijn schaatsen op nieuw uit te lijnen had ik niet met een Duits en Pools kampioenschap voor de deur. Maar niet zeuren, wennen aan die nieuwe boot en goed zeilen. Nou, dan word je dus in een sterk veld bijna laatste. Waar zeilden die snelle Polen en Esten nu mee? Als je rond liep denk ik dat van de 40 boten in de A-vloot er 30 Jeff Kent masten hadden met daarop F speed(vrij vlak) zeilen van 1D. Ook zelfs met weinig wind. Vaiko Voorema zeilde met 1D en een eigen mast, Michal zeilde met een Deens zeil op een Poolse mast. Karol zeilde met 1D en een Luks mast. Er werd voornamelijk op slots (stomp gemaakt en 95 of 100 graden)gezeild. Vaiko zeilde ook wel met dikke T’s. Het voordeel voor deze zeilers was dat de omstandigheden al een week of 4 hetzelfde waren, goed ijs dat soms zacht werd door zon en temperatuur. Hierdoor hadden zij al lang alles uit getrimd voor deze condities (en waren gewend aan hun boot!= geintje). Samenvattend: het was even rijden, maar we hebben super ijszeildagen gehad. 12 starts, een goed wedstrijdcomité en prima verblijf voor een redelijk prijs in een hotel in Gizycko. S’Avonds bowlen met de Zwitsers, het was absoluut niet verkeerd. Ik kan iedereen daarom aanraden om als er een Pools kampioenschap georganiseerd gaat worden deze aankomende winter serieus na te denken over deelname. 3 intensieve zeildagen onder een prima leiding. Er zijn zelfs plannen voor komend jaar om 2 dagen eerder te komen en te gaan trainen onder leiding van bv Karol Jablonski. Als iemand je kan vertellen hoe je een DN moet trimmen en wat voor schaatsen je moet gebruiken is hij het wel. Ik houd jullie op de hoogte. En nu ga ik weer werken aan die uitlijning! Think Ice, Johan Tolsma H580

2014

45

Jaap van der Weijden

WK/EK HAAPSALU Boot uit elkaar gehaald en diverse avonden mijn zwager lastig gevallen in zijn werkplaats.

Onderhoud en verkoop

Het WK/EK kwam in zicht en het plan was al snel gesmeed hieraan mee te doen. Voor de 592 werd het nog spannend vanwege een omvangrijke verbouwing van de vereniging in Reeuwijk. Uiteindelijk kon alles ingepast worden. Tijdens het uitlijnen bij de Bondscoach (Hennie) werd Haapsalu besproken en al snel zaten we gedrieën in de auto.

- Dahon PRO Dealer voor vouwfietsen - Importeur Pedersen fietsen

www.woodensailclassics.com

KLASSIEKE ZEILBOTEN Altijd diverse gerestaureerde klassiekers in voorraad zoals: . Kustkruisers, Spitsgatters en Daysailers

T 030 638 0119 M 06 5184 1301 www.bigbikessmallbikes.nl

Jaap van der Weijden. Herenweg 45 a, 1433-GV Kudelstaart Tel +31 297328557 Mob +31 655511606 Email: [email protected]

Na deelname aan het NK in 2012 en mede door het enthousiasme van mijn zwager H592 kwam ik tot de conclusie dat het er echt van moest komen, een eigen DN. Op goed geluk had ik mij aangemeld voor de verloting van zeilnummer 1000. Wat schets mijn verbazing, enkele weken later belde Johan dat ik de eerste keus had uit nummer 999, 1000 en 1001. Na kortstondige twijfel (999 is ook heel mooi) werd het uiteraard H1000, nu nog een DN. Het ijs was alleen nog in de vriezer te vinden en ik dacht: “voldoende tijd”. Niets is minder waar, de DN site volgend kwam ik niet zoveel materiaal tegen dat enerzijds binnen het budget paste en anderzijds voldoende potentie had om de schuld van een gebrekkig resultaat (rode lantaarn) bij mijzelf te leggen. Voorwaar een uitdaging met het gestelde budget.

MIDDEN IN HET FORTWIERICKERSCHANS

EEN UUR LATER LAG ER EEN DN OP HET DAK

■ ■ ■ ■

FORT WIERICKERSCHANS

46

Bezoekadres:

Zuidzijde 132, Bodegraven

E-mail:

[email protected]

Web:

www.fortwierickerschans.nl

Bedrijfsfeesten Varen op de Wiericke Groene Hart gerechten Rondleidingen door het Groene Hart

■ ■ ■ ■

Bedrijfspresentaties Recreatieve tochten Exposities Bruiloften

Voor groepen van 10 tot 1.000 personen zoals scholen, bedrijven en particulieren.

Meer info op www.fortwierickerschans.nl of bel 0172 611366.

JOURNAAL

2014

Begin 2013 was ik in gesprek (Google vertalen Tsjechisch – Nederlands) met Petr Harcube (CZ 83). Hij had 2 DN’s in de aanbieding en het leek erop dat dit wel eens wat zou kunnen worden. Na de Bootshow in Dusseldorf ben ik door gereden naar Dresden en heb daar om 23:00 een hotel genomen. De volgende ochtend doorgereden naar Staré Splavy. Om 11:30 ontmoette ik Petr en een uur later lag er een DN op het dak. Dezelfde dag (donderdag) om 21:00 was ik weer thuis, paar tanks leeg gereden, budget op, moe maar voldaan. Er lag ijs in Reeuwijk en dat weekeinde was er een demonstratie evenement van NRE On Ice. Vrijdagochtend nummers geplakt, opgetuigd en de eerste meters gemaakt, nou ja, gelopen. Zaterdag was er weinig wind, in totaal een bootje of 16. Wedstrijd technisch stelde het niet veel voor, dit was ook niet de bedoeling. Toch lekker gevaren en met de wetenschap dat de boot goed in orde was. Na de zomer werd het tijd de 1000 onder handen te nemen. Ofschoon mast, zeil, loperplank en bakje goed in orde waren, was er behoorlijk bezuinigd op het beslag.

JOURNAAL

Donderdagochtend 27-2 Hennie opgehaald in Utrecht (spullen lagen buiten al op de oprijlaan) en koers gezet naar Haapsalu, Paspoorten mee, navigatie mee, eten en drinken mee, blik op oneindig en bovenal een goed humeur. Gelet op de brandstofconsumptie van ons reismobiel werd er gewisseld bij elke tankbeurt, dit werkte prima.

HET WAS 24 UUR REIZEN Het meest memorabel van de reis waren de verhalen van Hennie. Hoe hij dezelfde reis al 25 jaar maakt en onder wat voor omstandigheden, soms onverhard, onverlicht en met kettingen. Wanneer we weer door een dorp reden was het niet de TomTom die tijdig richting aangaf maar Hennie. “Bij de volgende kerk links”, of “Hé, ze hebben hier een nieuw gebouw neer gezet”. Hennie was meer up to date dan de TomTom. Het was 24 uur reizen met veel historische verhalen en gezelligheid, de tijd ging ongemerkt voorbij. Het landschap was eentonig en grauw, indrukwekkend waren de overblijfselen bij de grensovergangen. Nu konden we gewoon door rijden, uiteindelijk hebben we nergens een paspoort hoeven laten zien. Vrijdag, aan het einde van de ochtend kwamen we aan in Haapsalu. Hennie wist (uiteraard) precies de weg naar de “startplaats” en daar gingen we dus naar toe. Daar stond al menige deelnemer, net aangekomen of al aan het oefenen. Nadat Hennie (bijna) iedereen had gesproken naar het Hotel, daar waren inmiddels al diverse Nederlanders aangekomen. Voor het Hotel hadden we onze “eigen” startplaats, super geregeld. Spullen uitgeladen, afgeladen, uitgepakt en opgetuigd. De rest van de dag niet veel gedaan, de reis zat er toch wel aardig in. ’s Avonds een lokaal restaurant onveilig gemaakt en genoten van de geneugten ter plaatse. De volgende ochtend optuigen en trainen onder de bezielende leiding van Hennie. Diverse proefstarts gemaakt waarbij het mij al snel duidelijk

2014

47

WK/EK HAAPSALU WK/EK HAAPSALU Het bleek dat ik pal voor het Politiebureau door het ijs was gegaan en zij ongeveer op de eerste rang zaten. Geluk bij een ongeluk. Wel moest ik een verklaring tekenen dat ik hen niet aansprakelijk zou houden voor mijn zwempartij. De enige reden die ik hiervoor kon bedenken is dat zij wellicht dachten dat ik hun zou verwijten dat de wakken niet gemarkeerd waren. Saillant detail was dat indien ik 3 meter meer naar links had gevaren er minder dan 1,5 m water stond. Ik was precies in de vaargeul door het ijs gegaan, door onderstroming was het ijs daar dun geworden. Opgelucht over de goede afloop en het feit dat de 1000, weliswaar gehavend, veilig aan wal lag ben ik door de politie bij het Regatta center afgezet (zonder zwaailicht, helaas). Met behulp van een klein drankje wist ik de opgekomen spierpijn in mijn rechter zij (tijdelijk) de kop in te drukken.

BREUKIE EN DEUKIE OP PAD

werd dat dit toch wel een heel belangrijk onderdeel is. De gang was ook niet alles en dus maar gaan verstellen. Van Petr had ik een basisinstelling gekregen, met dit als uitgangspunt ging ik ook maar verstellen. Ik had het gevoel dat ik bezig was een vergelijking op te lossen met teveel variabelen. (meer onbekenden dan vergelijkingen is wiskundig gezien niet oplosbaar). Duidelijk was ook dat een minimale verstelling kon leiden tot zeer grote verschillen. Het deed mij goed te zien dat ook de cracks verschillende settings probeerden. Na een dag zeilles gehad te hebben was het mij duidelijk: “Er is nog heel veel te leren”.

BIJ EEN LOKALE VIJVER

Met al het verstellen en proberen kreeg ik af en toe het gevoel wat grip op de gang te hebben en bovenal waarom. Nog steeds achterin, maar wel met het idee dat het veel beter moest kunnen. Dank voor alle adviezen en tips. In het verleden heb ik altijd een gezonde strijd gehad met de 592. Wij stuurden beiden in een FD en menigmaal hebben we daar de degens gekruist. Ook toen al was er al een “familiestrijd” gaande. Dit herhaalde zich weer anno 2014 tot het moment dat Eg zich onfortuinlijk verstapte bij het starten. ZWEEPSLAG en klaar, strompelend en vlo…..nd naar de kant. Een dag rust, samen met Raymond die net zijn tweede bakje had afgeschreven en toch wel heel veel last van zijn ribben had. Ik kon toen nog niet bevroeden hoe dit zou voelen. Een dag aan de wal was voldoende voor Eg om het weer te proberen. Rennen ging niet, dus dan maar hulp van Ben: Aanduwen.

Zondag begon het WK, met goede moed het ijs op gegaan. Een ervaring om 160 boten in de pitstraat te zien, al keuvelend, verstellend, pratend en vooral genietend. Over de wedstrijden zelf kan ik kort zijn. Er is nog veel te leren en wederom behoorlijk les gekregen. Een ronde gelapt, dus maar weer wat verstellen en proberen. ’s Avond weer het dorp in voor een gezamenlijke maaltijd. Tijdens het eten kreeg In de A-vloot hielden Dideric, Johan en Dennis elkaar scherp in de gaten. Jan, Ben en Peter gaven prima partij in de B-vloot Hennie een slecht bericht van zijn echtgenoot waardoor hij met voor Jan een 15e plaats. genoodzaakt was naar huis te gaan. De overige 8 Nederlanders deden hun best in de C-vloot met De maandag werden de wedstrijden afgelast, te weinig wind. als beste Pieter die hier 14e overall werd. Op naar Tallin met Peter, Johan, Dideric, Peter, Egbert, Rob, De absolute winnaar was Jablonski, voor de achtste keer Piet om toch ook het culturele deel van de vakantie niet te vergeten. In het lokale shopping center werd enkel heren nog Wereldkampioen. Een klasse apart. een nagel verzorgings set aangesmeerd waarbij de dames Daags na de prijsuitreiking en het gezamenlijk diner stond het zich niet schroomden om het voor te doen. EK gepland op 2 dagen. Kun je toch mee thuiskomen !!. Dinsdag op weg naar de start een klein oponthoud gehad bij een lokale vijver (wak), maar toch op tijd aangekomen.

48

JOURNAAL

Op donderdag meer wind en om een of ander reden ging dit beter. Met name in de ruime rakken kon ik beter gang houden

2014

De volgende ochtend, na een nacht op mijn rug gelegen te hebben was het feest. Zo stijf als een plank en bewegen was fors pijnlijk. Ik voelde mij als een uitgehard sandwich laminaat dat net 10 uur in de autoclaaf had gezeten. Uiteindelijk toch als een zombie uit bed gekomen en aangekleed, een half uur later was ik beneden voor ontbijt en de koffie. Buiten stond er een straffe wind en de algehele teneur was twijfel of er wel gezeild moest gaan worden. Voor mij was dit geen optie en Egbert was ook nog niet helemaal van zijn zweepslag af. Peter en Johan hadden het ook wel gezien en besloten werd de spullen op te laden en af te reizen. Voor de blijvers is het nog een prachtige dag geworden met een heel mooi resultaat voor Peter G. die uiteindelijk 8ste werd in de C-vloot.

en raakte ik minder plaatsen kwijt dan de dagen ervoor. Twee wedstrijden gevaren en met een goed gevoel naar de kant. Aldaar aan gekomen kwam ik er achter dat ik mijn dekzeil vergeten was bij de pitstraat. Het weer was goed en er was voldoende wind om niet lopend terug te hoeven. In de gedachte dat ik dezelfde route voer als die wij in de ochtend genomen hadden voer ik de haven uit. Dit was een faliekante vergissing, op een gegeven moment zag ik diverse kleine wakken om mij heen en voordat ik het wist was ik met mijn zwemdiploma bezig. Met de hulp van enkele zeilers, die nog op weg waren naar de haven, stond ik na enkele wakrondjes weer op het ijs. De H1000 achter latend want het ijs was te dun.

Het vooruitzicht van de thuisreis was niet echt florissant. Eén manke met zweepslag en één met gekneusde en gebroken ribben. Breukie en Deukie op pad, blik op oneindig en met de nodige pijnstillers zijn we tot boven Warschau gereden. Daar troffen we Peter en Johan en hebben we na een goede maaltijd daar overnacht. De volgende ochtend een Ibuprofen (bedankt Johan) ontbijtje genomen en weer op pad voor de laatste ruk van 1200 km.

Al snel merkte ik dat ik, naast een nat pak, niet geheel ongeschonden uit de strijd was gekomen toen Egbert mij, goed bedoeld, een ferme tik op mijn rechter schouder gaf en ik ongeveer richting de planeet ging. Dat deed pijn in mijn rechter zij. Na ca. 20 minuten onder een kokende douche was de kou uit mijn lijf en ik dacht dat het wel weer ging. Tussentijds kwam Peter G. nog poolshoogte nemen, zeer attent en waarvoor dank. Aankleding werd een temptatie, maar al zittend (bukken ging niet) lukte dit uiteindelijk. Tijdens mijn douchen waren Piet, Peter en Dideric naar de plaats gelopen waar ik door het ijs was gegaan, echter geen DN te vinden. Dit was vreemd, temeer daar DN’s niet zinken, of toch wel?

Thuis gekomen wachtte ons een maaltijd met de gezamenlijke familie en een daarna een lange nachtrust. Van de huisarts begreep ik dat ik nog wel een paar weken last zou houden van mijn uitstapje in het wak, hij had gelijk. Het was een onvergetelijke ervaring. Het zwemdiploma is gehaald, nu nog de CWO vorderingsstaat IJszeilen afwerken. Iedereen bedankt voor de geweldige ervaring, gezelligheid en saamhorigheid. Hennie: volgende keer rij je ook mee terug.

GELUK BIJ EEN ONGELUK In het hotel liep ik een lokale knaap tegen het lijf die mij vertelde dat ik naar de Politie/Coastguard moest die aan het einde van het schiereiland zat. Bij de Politie vertelden zij mij dat zij de 1000 uit het wak hadden gehaald met twee duikers.

JOURNAAL

Hans Kreisel H1000

2014

49

A L L E S

O V E R

UIT LIJNEN 50

JOURNAAL

2014

Donderdag 26 juni 2014 is een prachtige zomerdag, met heerlijke temperaturen, en nauwelijks wind. Een uitgelezen dag dus

Geen enkele enthousiaste

om je DN eens op te zetten in je loods, en de boel te gaan

ijszeiler mag dit artikel wat ons betreft missen.

uitlijnen! Plaats van handeling is Aalsmeer. Dideric van

Doe er je voordeel mee.

Riemsdijk is volgeling van de Sherry methode waarbij je, kort gezegd, uitlijnt met een strak gespannen touwtje

De DN van Dideric staat inmiddels volledig opgebouwd,

tussen je lopers. De Sherry methode wordt op dit moment

vlakke ondergrond, alle schaatsen op gelijke hoogte.

wereldwijd toegepast, vooral in het wedstrijd circuit zie je dat

De loperhouders zijn vast gebout en niet gelijmd

er steeds vaker op deze manier wordt uitgelijnd.

onder de loperplank, schuurpapier 60 tussen de delen zorgt

Hennie van de Brink, nestor van het Nederlandse ijszeilen,

ervoor dat de houder extra is gefixeerd.

en met een schat aan ervaring, zweert bij zijn meetklok en

Een strook epoxy tegen de loperhouder verklikt of er iets is

geijkte reien. Al snel komen de verhalen, over de ontelbare

verschoven gedurende een seizoen zeilen.

manieren waarop werd en wordt uitgelijnd, wat Wim van

De loperplank staat getrimd en onder druk door de voorstag

Acker en Hennie niet allemaal probeerden en weer net zo

zover aan te draaien dat dit de juiste doorbuiging van je

makkelijk achter zich lieten en in de schrootbak verdween.

loperplank geeft,

Met een vizier op de loperplank gemonteerd en richten op de

we zetten de slotrunners op de meetplaten van Sherry.

kerktoren, met een gaatje in een spiegel en een lichtbundel,

De loperbouten dienen als markeringspunt.

geometrische driehoeken, loodzware ijzeren balken,

De meetplaten op een teflon plaat, om wat van de weerstand

loperplanken omgekeerd en onder spanning op de werkbank,

op te lossen. Een strak gespannen touwtje loopt over een

kortom, Hennie kan er een boek over schrijven. 

blokje met groef evenwijdig met de lengte van de loperplank naar de andere plaat. Een kleine afwijking van het touwtje ten

Inderdaad, over uitlijnen is al veel geschreven.

opzichte van de groef geeft de staat van uitlijnen weer. Deze

Over het nut ervan lijkt niet veel discussie meer te bestaan,

afwijking wordt gecorrigeerd door teflon ‘’shim’’tape op de

hoewel er altijd zeilers zullen zijn die beweren dat het

loper te plakken, op de plek waar dit nodig is.

allemaal onzin is. Dat zijn die zeilers die hun boot zwoegend

Op goed ontvette ondergrond blijft dit zelfs bij temperaturen

naar huis duwen als jij soepel glijdend op de laatste vlagen

ver onder nul goed hechten.

van de dag naar de bar zoeft. Uitlijnen is essentieel voor

Zie de foto’s en het is je duidelijk.

een geslaagde zeildag, of goede resultaten in een wedstrijd. Wanneer het ijs slechter is, en in de ruimwindse rakken,

Hennie meet al jaren anders. Meer werk, maar erg

bij weinig wind, dan komt het er op aan. Op de website van

nauwkeurig. Hennie meet zoals Daan Schutte dit beschrijft

DN Nederland vind je onder IJszeilen, wat en hoe,

in zijn artikel, maar nu met zeer nauwkeurig ontworpen en

een absolute must op dit gebied: een uitgelezen en helder

zelfgemaakt meet gereedschap: meetklok op aluminium stok,

artikel over de low budget uitlijning van je DN.

en 2,50 mtr lange kaarsrechte reien.

Het is van de hand van Daan Schutte.

Om weerstand te vermijden staan deze reien op rolbare

JOURNAAL

2014

51

plateaus. Hennie is voorstander van het parallel

Beeld 1 geeft een perfect uitgelijnde boot weer, op

verlijmen van de houders onder de plank,

beide driehoeken loopt de lijn precies

met hetzelfde, aangepaste meetgereedschap.

over de markeringsblokjes.

Afwijkingen lost Hennie op door de koperen plaatjes op

Beeld 2 geeft aan dat de linker schaats uitgelijnd

de plaatlopers om te leggen, of de grafietvlakken op de

dient te worden, de lijn loopt niet recht over het

slotrunners af te schuren waar dat gewenst is.

markeringsblokje.

Aan de bootafstelling wordt in dit vergelijk niets

Beeld 3 geeft aan dat de rechter schaats uitgelijnd

veranderd en de DN wordt op de reien gezet.

dient te worden, de lijn loopt niet recht over het

Belangrijk is nog om je meetgereedschap wel te ijken

markeringsblokje.

voor je begint, zo weet je zeker dat wat je meet ook

Beeld 4 geeft aan dat de schaatsen wel parallel staan

echt klopt. Je doet dat door je reien om te leggen, links

maar niet evenwijdig aan de boot.

gaat naar rechts, en voor gaat naar achter.

Uitlijnen is niet persé noodzakelijk maar verdient wel

Met de Sherry platen doe je hetzelfde.

aanbeveling.

Een eerste meting levert al direct opzienbarend resultaat: een afwijking van 0,5 mm ten opzichte van

De voors-en tegens van de beide systemen kort op een

de Sherry meet methode, die we op het oog op nul

rijtje.

eindigden. (uiteindelijk bleek, na informeren in de States, dat het Sherry gereedschap ernstig aan ijking

SHERRY METHODE:

toe was en Dideric twee jaar zeilde met een afwijking.

makkelijk mee te nemen, ook op ijs te meten, geen

Oeps…) Overigens meet Hennie normaal gesproken zelf

extra gewicht en krikken nodig, je ziet tevens in de

met het gewicht van de zeiler plus 40 kg in de boot,

meetresultaten of je schaatsen parallel staan, door

en bootst zo de ijssituatie na ipv. de boot volledig op

gebruik van shimtape geen zwarte handen meer,

te zetten inclusief mast en stagen. Veel omslachtiger,

maar je moet naar buiten of een hoge ruimte tot je

dat wel, want je moet de boot telkens leeghalen of

beschikking hebben, en mogelijk wat onnauwkeuriger.

opkrikken wanneer je de schaatsen uit de houders moet halen. Maar ja, als je schuur maar 2.50 mtr hoog is heb

DE HENNIE METHODE:

je geen keuze.

bij gebruik van zuiver gereedschap zeer nauwkeurige

Een andere verklaring voor het verschil is er overigens

meetresultaten, kan ook in lage ruimten gebruikt

ook: de Sherry methode meet over een lengte van 32

worden, maar alleen voor thuisgebruik door volume,

cm, de Hennie methode meet over een lengte van 2,5

extra handelingen en gewicht, en uiteindelijk schuur je

mtr. Veel gevoeliger dus doordat de afwijking toeneemt

de vulplaten op je slotrunners op.

naarmate de lengte van de meetpunten groeit. Denk nog maar eens aan die kijker en de kerktoren in

DE SLOTCONCLUSIE:

de verte.

We hebben de twee manieren naast elkaar gelegd en kwamen niet tot één bepaalde voorkeurs methode.

Om duidelijkheid te scheppen over hoe het systeem in

Beiden hebben zo hun voor- en nadelen.

de praktijk werkt, bekijken we het nog eens van boven

Zoals zo vaak leiden vele wegen naar Rome, en zal ook

af d.m.v. een viertal tekeningen. (pag. 54)

het gevoel wat je er bij hebt uiteindelijk bepalen welke methode jou het beste past.

ALS JE MAAR UITLIJNT!

52

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

53

SCHEMATISCHE WEERGAVE SHERRY MEET SYSTEEM Sherry meetsysteem schaatsen staan parallel en evenwijdig Draaipunt schaats

Sherry meetsysteem linker schaats staat in

Schaats Plank

vaarrichting

controle lijn verbonden met de 2 tegen over elkaar liggen driehoeken

Alu uitlijn plaat

Controle blokje met groef

Sherry meetsysteem rechter schaats staat uit

Sherry meetsysteem schaatsen staan parallel maar niet evenwijdig

Sherry meetsysteem linker schaats staat in

UITLIJNEN DOOR DE JAREN HEEN! zwarteweg 96 | 1431 vm aalsmeer | 0297-384980 | [email protected] | www.westeINder.Nl Sherry meetsysteem schaatsen staan parallel maar niet evenwijdig

Laat u verrassen door de sfeer van vuur in uw woning. Kijk op www.helex.nl voor uw dichtstbijzijnde dealer en het uitgebreide assortiment.

54

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

55

k

het grote

karolski interview

arol Jablonski is bij leven al een legende. En het palmares van Jablonski reikt veel verder dan alleen het ijs. Het is een onafzienbare lijst ereplaatsen in vele zeildisciplines. Kijk maar eens op zijn persoonlijke website karoljablonski.pl.... De redactie van DN Nederland benaderde in mei van dit jaar schoorvoetend de 6-voudig Europees, acht–voudig wereldkampioen en dubbel Noord-Amerikaans kampioen Karol Jablonski voor een interview in ons lijfblad. Tenslotte ga je een beetje op audiëntie bij de paus van de ijszeilerij. We sprongen dan ook een gat in de lucht toen Karol daar al snel positief op reageerde, en bijzonder uitgebreid en openhartig, tussen een paar belangrijke regatta’s door, antwoord gaf op al onze vragen. Een ware kampioen. Met trots presenteren we dit interview. Karol is op 25 augustus 1962 geboren in het Poolse Gizycko en woont tegenwoordig in Olstzyn met vrouw Isabela en zoon Kasper van 16. Dochter Paola woont in Pamplona waar ze haar 5e jaar studie medicijnen heeft afgerond aan de Universiteit van Navarra.

Waarin schuilt voor jou de magie van het ijszeilen?

Ik val voor het directe gevoel van snelheid, competitie op het scherpst van de snede bij de hoogste snelheden. Het gevoel dicht bij de natuur te zijn, en de fysieke uitdaging van de kou op mijn lichaam. Na een lang seizoen op het water geniet ik er erg van alleen op het ijs te zijn en te zeilen, het is een manier van snel weer opladen van de energie voor me. Een leven zonder ijszeilen kan ik me niet voorstellen.

Voor iemand als jij die zo competitief is ingesteld: doet de reis er ook nog toe of enkel de aankomst?

Ik geniet er erg van om bezig te zijn met het prepareren van mijn materiaal, de reis naar de wedstrijden, vrienden weer te ontmoeten en op het ijs te zijn. Ik had heel lang een simpel motto: materiaal in orde, en zeil zo snel en zo goed als maar mogelijk is. Als dat allemaal genoeg is om te winnen, geweldig. Zo niet, probeer te leren van de ervaring en volgende keer moet het beter.

Wat onderscheidt jou van de rest, wat is de gouden combinatie van eigenschappen die je tot winnaar maken?

Een antwoord op deze vraag is niet makkelijk gegeven, ik voel me helemaal niet anders dan de rest. Het enige wat ik heel erg probeer te doen is de dynamiek van het zeilen beter te begrijpen en dat is een groot deel van mijn leven gaan uitmaken. Het spel van succes hebben in het leven en in de sport begint tussen je oren. Je moet met iets van een plan komen, een strategie over hoe je jouw doelen wilt bereiken. Er leiden vele wegen naar Rome, maar het is mij wel duidelijk dat je zelf de weg moet uitstippelen die uiteindelijk leidt in de juiste richting.Op die weg zul je veel obstakels tegenkomen, om ze te omzeilen moet je trachten ze te voorspellen. In veel gevallen kost het je jaren om je doel te bereiken, maar verlies nooit je focus op je eindpunt. De weg die ik je hier beschrijf ben ik gegaan, en een snelweg was het zeker niet, meer een stoffige bergweg bezaaid met stenen. Geef nooit op, en blijf altijd nadenken over de weg die je aflegt. En, als je je doel toch niet bereikt, dan kun je tenminste tegen jezelf zeggen dat je in ieder geval alles gegeven hebt. Er is maar een zeiler die als eerste over de streep gaat, maar toch kan jij ook een winnaar zijn, gewoon omdat jouw eigen persoonlijke doelen gehaald zijn. Ik steek heel veel energie in mijn voorbereidingen, in mijn overtuiging is dat het allerbelangrijkst. De race zelf is maar de kers op de taart. Haapsalu maakte dat ik tactisch slim zeilde en ik was snel genoeg om mee te doen met de top. Ik maakte de juiste keuzes voor plank, mast en romp, passend bij de voorspelde wind condities, mijn loper programma betaalde zich ook perfect uit. Ik ben er zelfs twee dagen vanaf gebleven, niets veranderd, en daardoor bleef er tijd over om nog langer te herstellen tussen de races.

Van alle successen uit verleden en heden, welke is je het meest bij gebleven en smaakt het best? Geen twijfel mogelijk, mijn eerste wereld- en Europees kampioenschap staan nog in mijn geheugen gebrand, vooral omdat ik jaren zo hard had gewerkt om dat te bereiken. Ook opwindend waren de twee wedstrijden in Sandviken in 1992. Mijn vrouw, dochter en ook mijn ouders waren aanwezig. Zij kenden mijn doel, het winnen van minstens een wedstrijd en zij steunden me zeer in mijn lange en intensieve voorbereidingen op weg naar deze wedstrijden. Ik herinner mij nog elk van deze dagen, alle races, mijn grote crash en boot in de kreukels, mijn snelle switch naar reserve materiaal. Ik wist precies dat, wanneer ik deze races wilde winnen, er extra materiaal aan de startlijn klaar moest staan, ready to race.

56

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

57

Wat zou je nog erg graag willen winnen?

Ik begroet elke overwinning op het ijs en op het water met groot enthousiasme. Zeilen is de laatste jaren erg veranderd, er zijn niet zo veel professionele projecten meer zoals vroeger en het wordt alsmaar ingewikkelder om aan te haken bij de goede projecten. Het kost meer en meer energie bij elke wedstrijd naarmate je ouder wordt, het kost je meer tijd om te recupereren na ‘’een taaie dag op kantoor’’. Als je dan nog steeds je winst pakt waardeer je dat des te meer.

Als je naar die oneindige succes reeks kijkt lijkt jou alles alleen maar mee te zitten. Maar het kan niet anders of je hebt ook moeten afrekenen met tegenslagen. Waar knarsen nog steeds je tanden van?

Ik groeide op in een klein dorp, mijn vader was coach van de beste zeilvereniging in Polen en ik was zeer bevoorrecht dat ik de mogelijkheid kreeg om te zeilen. Als kind droomde ik van deelname aan de Olympische spelen. Tengevolge van een politieke boycot verspeelde ik mijn kans om te zeilen in Los Angelos in de 470. Maar in 1996, als hoofd coach van het Poolse zeilteam, wonnen we een gouden plak in de Finn klasse. Dat was uiterst bevredigend, en het compenseerde volledig alle jaren van hard werken en gemiste kansen. Eigenlijk was ik ook altijd al gefascineerd door en hield ik van de big boats en mijn doel was om er ooit eens op een te zeilen. Dat klinkt eenvoudig als je in Nieuw-Zeeland, Australië, Italië of de USA woont. Maar niet als je thuisbasis een land is met maar heel weinig grotere jachten en nauwelijks successen in deze tak van de zeilsport. Op mijn 24ste verruilde ik Polen voor Duitsland en na een paar jaar zeilde ik eindelijk en voor het eerst in mijn leven mee als mast man met de 1-tonner Saudade. Na verloop van tijd verhuisde ik steeds verder ’’ naar achter’’. Doordat ik op deze manier alle posities aan boord doorliep hielp me dat erg goed om inzicht te krijgen in het teamwerk en om snel en juist te reageren al voor er een probleem op zou duiken. Ik had het geluk op de beste Duitse jachten mee te zeilen: Container, Pinta, en Thomas I Punkt, en samen met s’werelds beste zeilers uit Nieuw Zeeland, Australië, of de USA. Ik leefde in een soort roes, en leerde veel van ze. Tegelijkertijd had ik het zwaar, ik moest de’’rockstars’’ van de zeilwereld overtuigen dat met een Poolse nobody aan het roer gewonnen kon worden, en dat ik betrouwbaar ben. Er waren heel wat tegenslagen in mijn carrière, maar ze worden ruimschoots gedekt door een groter aantal successen.

Wie, van al jou sportieve tegenstanders, boezemt je nog enige angst in?

Ik ben voor niemand bang, maar heb wel voor iedereen respect, voor alle zeilers, tegenstanders en ik onderschat jonge honden op weg naar de top nooit. Inmiddels heb ik wel bewezen dat ik op water en ijs mijn mannetje sta, ik ben een ‘’tough guy to beat’’. Er is geen team of grote naam in de professionele zeilwereld die niet een keer van mij of mijn teams heeft verloren. Goed gevoel…  

Even iets heel anders: Op welke situatie is ‘’Who fucked the nun’’ het meest van toepassing en is het een uitdrukking uit het Pools die wij nog niet kennen? Je weet vast wel, ook in Polen kennen we een woord dat alle emoties dekt als er iets niet goed gaat. Het gezegde van die non bestaat niet in Polen. Ik gebruik het soms als het allemaal tegenzit aan boord en het team down dreigt te worden. Het helpt een beetje om weer een lach op de gezichten te krijgen.

Heb je een voorkeur voor een bepaalde zeil discipline ontwikkeld, na ongeveer in alles wat drijft en vooruit gaat, gezeild te hebben?

Ik was gek op match racen met de ACC jachten. De meest geweldige, meest complexe en meest uitdagende race machines. In de 90’er jaren zeilde ik verschillende big boat klassen,1-tonners, ILC46, Mumm 36, Sydney 40.Ik wist dat deelname voor mij aan de America’s cup kansloos was als ik niet eerst succesvol was in het match racen. Ik hou ervan om boot tegen boot te racen, maar in een vloot is ook erg leuk. De laatste jaren had ik het geluk om als schipper ook op de allergrootste jachten te racen,150 tot 220 voeters.

Op het ijs lijk je geconcentreerd en vooral op jezelf. Is het dan niet moeilijk om langere tijd met een crew met verschillende karakters op een kleine ruimte te zitten.

Niet alleen op het ijs…ik ben van het soort individuele vechter, die hard werkend zijn eigen koers bepaalt. Overvloedige hulp ontving ik daarbij niet, en veel strategische beslissingen moest ik maken op basis van gevoel en gokken. Daarbij moet je voor- en gedurende wedstrijden de focus blijven houden en ontelbare factoren in het achterhoofd laten mee wegen. De set-up van je tuig, het tijdig wisselen van zeil en runners. Als je daarbij je concentratie verliest raak je al snel een paar passen achter. De laatste paar jaren gaan de manches bij wereld- en Europese kampioenschappen erg snel met weinig pauze tussendoor. Vaak zijn het inmiddels eendaagse wedstrijden. Ik wil maar zeggen, elke race hier telt en in een veld met zulke sterke opponenten is gelijkmatigheid lonend aan het eind van de dag.

58

JOURNAAL

2014

Kan elke top waterzeiler ook een top ijszeiler zijn, en omgekeerd.

In het algemeen kun je stellen dat goede zeilers makkelijker acclimatiseren in een andere dan de boot die ze van huis uit gewend zijn. Gewoon, omdat ze het zeilen begrijpen en erg snel leren hoe iets het beste werkt in een nieuwe boot, samen met hun professionele aanpak. Mijn antwoord is dus ja, en het is nog makkelijker als je jaar rond kan zeilen.

Waar begint de trim als je boot niet wil lopen, wat is volgens jou het meest bepalend in de goede trim van een DN. Ik vind dit een heel moeilijk te beantwoorden vraag. Soms lijkt alles goed te staan en ben je toch niet snel genoeg. Dan moet je dus even serieus nadenken over mogelijke redenen. We weten allemaal dat dit er veel kunnen zijn, maar zoek nu dat ene onderdeel eens dat mogelijk het grootste effect op je snelheid heeft. Als we er voor het gemak van uitgaan dat je runners en andere zaken redelijk oké zijn, denk ik toch dat zeil en mast het meest bepalend voor je snelheid zijn. Het is tenslotte de motor van je DN, en heb je deze twee zaken goed voor elkaar, dan ziet je leven in de wedstrijd arena er stukken beter uit.

Je zeilt met je mast erg rechtop, klopt dat?

Dat moet ik tegenspreken, ik zeil met mijn masten tussen 73 en 75 graden, onder dezelfde hoek dus als de meesten onder ons, en dat werkt prima. Ik focus overigens niet op dit onderdeel van de afstelling

Hebt je een vaste zeilmaat waar je mee optrekt en traint in het winter seizoen?

In de tijd voor mijn America’s Cup campagne was Bernd Zeiger mijn sparing partner. We waren samen zeer succesvol ondanks dat we zowel op het ijs als aan land los van elkaar intensief aan ons materiaal werkten. We begonnen onze zeilen te maken, 1D, en we werkten nauw samen met mastbouwers. Na mijn terugkeer, in 2009, werd Lukas Zakrzewski de man waar ik samen mee werk aan onze snelheid. Hij is het die me op belt en me naar het ijs lokt, met succes. In Polen hebben we veel getalenteerde en hard werkende ijszeilers. Ik zoek hun gezelschap graag op als het maar even mogelijk is, wissel ik mijn observaties uit en help ze graag om harder vooruit te komen.

Is naast talent, kilometers maken het enige wat er toe doet om succes te hebben op het ijs, of kan je je ook nog anders voorbereiden, als je zoals wij in Nederland, weinig ijs bij de deur hebben?

Het weer is steeds meer de complicerende factor geworden, en niet alleen voor de Nederlanders. We krijgen allemaal niet veel kansen om te trainen en verschillend materiaal te testen. Voor mezelf is het allerbelangrijkst dat ik mijn tijd op het ijs effectief gebruik, en niet dat ik er per se veel tijd op doorbreng, in het algemeen. Zonder dat mijn spullen 100% in orde en gereed zijn ga ik niet eens trainen. Voor ik ga zeilen loop ik mijn plan voor die dag door: welke mast, zeilen, lopers enzovoort ga ik vandaag gebruiken en wat zouden mijn alternatieve wissels zijn die ik nog wil uitproberen.

Signaleer je opvallende veranderingen in de sport de laatste 5-10 jaar, bijvoorbeeld in materiaal, omgang met elkaar, en wedstrijd niveau.

Ik zou zeggen dat we allemaal sneller zeilen, we bereiken hogere snelheden dan een paar jaar geleden. De sleutel tot succes is de start, de acceleratie direct daarna, tacks en slim zeilen. Het niveau is erg hoog en er zijn veel zeilers in staat een race te winnen. Masten buigen anders, zeilen zijn verder ontwikkelt en erg veranderd, zeilers prepareren zich inmiddels erg professioneel en stoppen veel tijd en geld in de sport.

JOURNAAL

2014

59

Is de DN wat jou betreft uit ontwikkeld, of zou je nog aanpassingen willen zien?

Zoals ik het nu zie komt de klasse langzaam naar een kritisch punt van haar ontwikkeling, waar alleen veranderingen in het technisch reglement tot kleine winst in snelheden zal leiden. Hierbij doel ik vooral op de ‘’weight correctors’’ in de mast. (uitleg, redactie toevoeging maken!!) We willen allemaal onze boot sneller maken, spelend met marges binnen de regels, vaak niet zonder hierbij de uiterste grenzen te raken.

Op uw persoonlijke website zegt u: op mijn leeftijd had ik niet gedacht dat ik nog zou winnen. Het was uw achtste titel na 11 jaar afwezigheid op het wereld toneel. Betekent dit dat de sport zo complex is dat ervaring belangrijker is dan een top atletisch en gezond lichaam. En je voelde je comfortabel, betekent dit dat zelfs bij u de angst wel eens om het hart slaat op het ijs. Gaat het u op zeker moment ook wel hard genoeg?

Ervaring komt zeker om de hoek kijken wanneer ijs- en wind condities erg wisselen, vooral bij kampioenschappen waar veel top zeilers onder grote druk vechten om de titel. Het is erg makkelijk om foute beslissingen te nemen als het gaat om je lopers, of tijdens je race. Je moet je geduld blijven bewaren, potentiële vergissingen tot een minimum proberen te beperken, en riskante beslissingen uit de weg gaan. Het was een grote verrassing voor de top zeilers, en ook een beetje voor mij eerlijk gezegd, om na een afwezigheid van 5-6 jaar gelijk een Europees kampioenschap te veroveren. Deze winter won ik de meeste DN evenementen in een vloeiende stijl en dat was mijn grootste prestatie. Ik was geestelijk goed voorbereid, mijn verzameling lopers was zo perfect samengesteld dat ze alle wind- en weercondities konden afdekken. Een splinternieuw ontwikkeld zeil voor licht en medium weer. Ik vond de juiste plank en een nieuwe mast. Een nieuwe en speciaal ontworpen hull vormde de basis voor de juiste set-up van al de verschillende componenten samen. Het klinkt allemaal wat gecompliceerd, en dat is het ook. In oktober kon ik definiëren welke kant ik opwilde met de buig karakteristieken van mijn mast en plank. Het kost altijd tijd om uiteindelijk te komen, daar waar je graag wilt, maar het lukte me in relatief korte tijd heel goed. Dat is iets wat je gerust ervaring kunt noemen. Meer zorgen heb ik over de controle over mijn boot, dan over snelheid. Soms voel je je heel comfortabel en zeil je heel erg snel, gewoon omdat de set-up precies goed is, de runners grip bieden terwijl je soms veel langzamer vaart en in de problemen raakt.

Wat is de houdbaarheid van een topzeiler, je bent, met alle respect, de oudste wereldkampioen ooit, zien we je bijvoorbeeld volgend jaar nog in de USA? Kan je na je carrière aarden op de vaste wal? Of zul je de zeeman blijven waarvoor de zee altijd onweerstaanbaar zal blijken te zijn? De USA zit in de planning voor deze winter, het is al weer even geleden dat ik daar was. Wat ik nog wel hoop is dat de organisatie op het ijs daar van het zelfde hoge niveau is als in Europa. Ik hou er erg van mijn tijd te verdelen tussen land en water, maar in de realiteit is het moeilijk daar een balans in te vinden. Mijn plan is zo lang als mogelijk is te blijven zeilen, zolang als mijn geest en lichaam dat toestaan. Vast staat dat ik niet meer 250 dagen per jaar de competitie aanga zoals ik dat in het verleden wel deed. Het gaat nog moeilijk worden voor me op het land alleen te overleven.

Hoe houdt je het thuis toch gezellig, als je, daar lijkt het in ieder geval op, altijd weg bent om te zeilen. Wij leren graag….

Ik heb geluk gehad en met de juiste vrouw getrouwd. Isabela zorgde in het verleden, en ook nu nog, voor ons gezin. We hebben twee geweldige kinderen, Paola en Kasper. Zonder haar steun zou ik nooit zijn wie ik nu ben, en ik ben haar heel erg dankbaar voor wat ze voor mij en de kinderen heeft gedaan. Dat is me meer waard dan al mijn trofeeën en titels bij elkaar. We zijn 28 jaar getrouwd en ik meen dat dit een buitengewone prestatie is. Waar moeten we absoluut ooit nog een keer gezeild hebben? Er zijn veel prachtige plekken maar ik hou van het racen rond de eilanden ten noorden van Sardinië, en in de winter het Mazurisch merengebied, wat in de zomer zo mogelijk nog mooier en opwindender is.

Blijft er genoeg moois over om voor te leven als er geen wind zou bestaan? Zeker wel, ik zou meer tijd spenderen aan mijn gezin, kajakken, er op uit met mijn mountain bike, tennissen, de wereld ontdekken, lezen, houten jachten en huizen bouwen en alle andere dingen die ik nooit heb geprobeerd door tijdgebrek.

60

JOURNAAL

2014

Kun je ons nog een wijze -levens- les aan het eind van dit interview meegeven, na alles wat je hebt geleerd bij de omzwervingen over de wereldzeeën?  

GENIET VAN ELKE DAG IN JE LEVEN, ZELFS ALS HET EEN SLECHTE IS! JOURNAAL

2014

61

UI T S L AG E N Wereld Kampioenschap, 2014, Haapsalu, Estland

62

1

Pos. A-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil#

Naam

P-36 P-114 P-55 C-6 G-679 O-31 P-338 C-31 D-112 M-53

Jablonski, Karol Burczynski, Michal Zakrzewski, Tomasz Vooremaa, Vaiko Schneider, Martin-Björn Alvikis, Madars Zarnowski, Maciej Tagu, Karl-Hannes Ebler, Thomas Hamrak, Peter

2 11 [22] 13 1 4 5 19 6 24

1 7 1 1 5 [DNS] 2 1 10 [28] 9 1 6 9 11 2 6 8 12 [18] 2 4 4 9 11 13 5 [35] 2 16 13 [30] 13 8 11 6 22 5 7 [25] 10 7 7 10 3 6 [28] 26 5 16 12 13 [29] 20 [27] 11 9 3 14 12

17 34 42 44 48 55 56 71 72 73

39 42 48

H-580 H-467 H-852

Tolsma, Johan van Riemsdijk, Dideric de Ruiter, Dennis

25 49 46

45 34 43

205 216 258

Pos. B-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil#

Naam

1

2

G-597 Z-39 P-243 C-96 L-65 D-156 Z-42 S-713 P-104 P-311

Boettger, Wolfgang Jean-Claude, Vuithier Szczesny, Adam Laurits, Hardi Pettersson, Mikael Jürgensen, Poul Fredy, Rudolf Gustring, Richard Baranowski, Wojciech Worek, Wojciech

4 9 1 22 10 11 15 5 [25] 19

15 18 28

H-534 H-962 H-199

Heida, Jan Kloos, Ben van Rooij, Peter

[35] 16 37 [38] [41] 26

Pos. C-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil#

Naam

P-355 P-251 S-107 C-72 R-79 P-345 S-441 S-890 C-73 G-896

Miarczynski, Jaroslaw [20] 2 Rowecki, Roger [47] 1 Bokfors, Stefan 1 7 Lentsius, Marek [DNF] 11 Kozlova, Valentina 9 4 Sukow, Jerzy [27] 8 Eriksson, Hans [25] 12 Bolsch, George [33] 5 Helimets, Eigo 11 3 Peters, Knut 4 9

2 7 3 2 7 5 1 6 11 [16] 25 3 10 10 8 15 15 1 14 [18]

15 17 32 33 39 43 43 44 48 49

14 18 21 37 39 49 51 52T

H-667 H-472 H-845 H-675 H-1000 H-877 H-592 H-991

Hopma-Zijlema, Pieter 10 17 [23] 11 19 12 Ploum, Piet 6 18 24 27 4 [34] Greveling, Peter 7 13 37 20 [40] 35 Leuverink, Rob [46] 39 25 17 29 40 Kreisel, Hans [44] 31 32 31 24 33 Van Helden, Lex 40 46 46 46 [48] 48 DeSauvageNolting, Egbert[DSQ]35 DNS DNS DNS DNS Dijkstra, Raymond [DNF] DNF DNS DNS DNS DNS

69 79 112 150 151 226 251 270

1

JOURNAAL

2

3

Europees Kampioenschap, 2014, Haapsalu, Estland

2014

5

6

38 37 [50] 38 [51] 38 31 24 47 [50] 34 40 3

3 [21] 1 2 4 5 5 [DSQ] 11 [17] 2 16 10 4 12 [20] 19 7 [DSQ] 6

2

4

4

5

6

7

22 40 48 Tot.

Tot.

Pos. A-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil#

Naam

1

P-36 Jablonski, Karol C-6 Vooremaa, Vaiko US-44 Sherry, Ronald O-31 Alvikis, Madars C-45 Kosk, Mihkel P-155 Zakrzewski, Lukasz C-36 Vooremaa, Argo O-311 Alvikis, Matiss US-5224 Thieler, James D-112 Ebler, Thomas

5

6

1 1 4 3 2 3 16 7 2 8 5 [13] [40] 4 11 [36] 10 8 4 14 [19] 2 [23] 5 14 3 7 12 12 10

5 1 3 2 7 16 10 14 22 11

1 [DNF] 13,00 4 2 15,00 2 1 31,00 3 7 34,00 11 10 46,00 6 3 48,00 10 15 59,00 9 16 60,00 15 5 66,00 5 [20] 68,00

46

H-467

van Riemsdijk, Dideric [DNF] DNF DNS 29

33

37

36 239,00

Pos. B-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil#

Naam

5

6

7

Tot.

O-4 M-50 P-311 P-247 C-96 C-72 C-54 L-37 C-46 CZ-112

Elnionis, Raivo Hegyi, Denes-M. Worek, Wojciech Brosz, Maciej Laurits, Hardi Lentsius, Marek Puusepp, Johannes Caravitis, Timoleon Hool, Mati Ptasnik, Vladislav

3 8 [10] 5 [DSQ] 7 4 [33] [19] 21

1 [7] [24] 1 5 3 7 2 3 5 [42] 12 [17] 4 27 8 15 10 [25] 6

6 2 2 2 3 3 5 4 5 8 [16] 1 12 8 4 3 6 10 10 11 13 1 1 17 11 13 7 7 12 11

2 3 4 13 5 9 6 1 7 8

16,00 20,00 26,00 36,00 37,00 47,00 48,00 55,00 63,00 65,00

11 32 [DSQ] 20

12 [DNS] DNS DNS DNS 29 [DNS] DNS DNS DNS 13 DNS DNS DNS DNS 49 [DNS] DNS DNS DNS

DNS DNS DNS DNS

247,00 285,00 293,00 293,00

7

Tot.

1 [4] [28] 9 3 5 6 14 [22] 18

1

1 3 1 2 1 [10] [19] 2 7 6 4 4 3 6 12 8 5 [17] 4 9 [18] 12 8 14 7 10 11 18 7 5

12 15 19 41 42 42 42 51 54 55

15 12 22

16 11 35

12 31 15

25 6 21

84 97 119

38 41 43 44

H-580 H-852 H-534 H-962

Tolsma, Johan de Ruiter, Dennis Heida, Jan Kloos, Ben

3

4

5

6

Tot.

Pos. C-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil#

Naam

L-68 C-73 C-15 P-345 K-13 G-44 C-43 H-845 C-42 R-166

Pettersson, Dann Helimets, Eigo Riim, Risto Sukow, Jerzy Howlett, David Forstmann, Heiner Kosk, Meelis Greveling, Peter Saareke, Johanna Dichenko, Valeriy

32 33 34 36 39

H-472 H-592 H-199 H-1000 H-991

Ploum, Piet 7 DeSauvageNolting, Egbert19 van Rooij, Peter 28 Kreisel, Hans 17 Dijkstra, Raymond 24

1 3 9 2 [12] 12 14 1 2 13 3 4 5 6 7 9 18 [22] 17 5

1 [DSQ] 6 10 [37] [DSQ] [18] [23] [46] 9 4

JOURNAAL

2

3

2

3

2

3

4

4

4

5

6

7

5 1 1 6 9 5 3 5 6 1 8 11 11 2 2 10 6 4 2 4 13 14 7 8 4 [13] 7 [12] 11 9

1 2 8 5 [DNS] 2 6 [15] 4 4 7 5 22 1 1 3 9 9 7 5 10 2 8 3 11 6 6 10 4 7

21 17 9 26 30

DNS DNS DNS DNS DNS

[DNS] [DNS] [DNS] [DNS] [DNS]

2014

DNS DNS DNS DNS DNS

DNS DNS DNS DNS DNS

Tot.

18,00 33,00 34,00 36,00 39,00 41,00 41,00 42,00 43,00 45,00

NoFin 240,00 NoFin 248,00 NoFin 249,00 NoFin 255,00 NoFin 266,00

63

UI TSLAGE N The Great Western Challenge 2013, La Crosse, MN Pos. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil# US 44 US 4691 US 4824 US 5224 US 4487 US 4926 H 467 US 5014 US 4 US 5432

Naam Ronald J Sherry John W Dennis Mark R Christensen James A Thieler Chad Atkins Steve Orlebeke Dideric van Riemsdijk Mark L Isabell Griffin Sherry Mike Bloom

1 1 2 8 3 5 6 4 9 7 16

2 6 3 5 2 1 7 10 4 8 21

Beierskampioenschap 2013, Rechen, Italië

3 1 2 3 13 8 9 4 5 14 6

4 Tot. 1 9 4 11 2 18 6 24 10 24 3 25 11 29 18 36 17 46 7 50

Duitskampioenschap 2014, Stettiner Haff, Duitsland

64

Pos. A-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Zeil#

Naam

1

2

3

4

G 890 P 13 P 107 G 624 P 254 P 338 D 112 G 936 Z 39 G 679

Petzke, Holger Kardas, Darek Stefaniuk, Marek Bock, Andreas Sielicki, Rafael Zarnowski, Maciej Ebler, Thomas Kolb, Jost Vuithier, Jean-Claude Schneider, Martin

11 13 19 23 24 28 29 Pos. B-vloot 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

5 [14] 4 [9] 6 1 [20] 2 [19] 3

3 4 [14] 6 [23] 2 19 11 8 20

1 11 13 9 8 12 6 18 10 [22]

1 2 8 5 4 11 7 10 12 13

[10] 5 3 1 1 2 7 3 5 8 4 8 6 11 6 3 14 [23] 9 7 4 4 [20] 11 13 6 9 5 9 19

18,00 21,00 40,00 40,00 41,00 43,00 52,00 56,00 58,00 69,00

H 467 H 852 H 534 H 580 H 472 H 199 H 667

van Riemsdijk, Dideric 15 de Ruiter, Dennis 13 Heida, Jan [21] Tolsma, Johan [31] Ploum, Piet 24 van Rooij, Peter 29 Hopma Zijlema, Piet 27

7 5 17 25 21 [30] 29

7 3 2 25 19 24 16

[27] 15 18 25 24 28 31

11 18 15 31 26 24 22

16 [23] 18 13 24 19 25

69,00 75,00 87,00 131,00 138,00 148,00 150,00

Zeil#

Naam

2

3

4

5

6

D 126 G 517 H 404 G 99 H 962 G 591 G 927 G 499 H 845 G 896

Møller, Lars 2 5 1 Obermaier, Sebastian 1 1 4 vanWettum, Martin 9 [DSQ] 6 Schreiber, Manfred 5 3 2 Kloos, Ben 3 2 7 Kraja, Sven 12 9 13 Heide, Hermann 10 10 [12] Schillert, Henning 13 7 3 Greveling, Peter 4 11 5 Peters, Knut [18] 4 9

1 4 3 7 2 17 11 6 5 8

2 [6] 5 [10] 1 3 [8] 1 [15] 9 4 2 3 8 6 12 10 11 9 16

3 3 4 5 2 1 5 2 9 4 1 [DNF] 8 10 [14] 14 [18] 16 10 12

13 23 25

H 991 H 675 H 877

Dijkstra, Raymond Leuverink, Rob van Helden, Lex

[20] 21 DNF

17 16 DNF

6 6 78,00 22 [DNF] 147,00 23 DNF 170,00

1

16 22 20

15 14 22 20 [DNF] DNF

JOURNAAL

2014

5

6

4 24 23

7

13 21 17 12 [28] 24 [DNF] 7

Tot.

8

Pos. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Zeil# P 13 G8 G 244 H 852 P 51 G 890 G 936 OE 777 G 597 OE 41

Naam 1 2 Kardaz Darek 2 1 Huber Thomas 1 2 Forstmann Aki 3 5 De Ruiter Denis 5 8 Eder Bogdan 10 6 Petzke Holger 6 7 Kolb Jost 4 4 Ribhar Philipp 11 3 Böttger WolfgangDNF 10 Münich Peter 7 11

3 4 5 6 Tot. 1 1 1 3 6 5 3 2 2 10 6 6 4 4 22 7 2 3 7 24 3 4 6 6 25 4 7 8 5 29 2 DNF DNF 1 38 8 14 15 10 46 11 8 9 9 47 17 10 5 DNF 50

16. 21. 22. 23. 27.

H 472 H 991 H 992 H 877 H 485

Ploum Piet 13 18 9 Dijkstra Raymond 23 22 21 v.d. Wahl Bernd 21 25 DNF Van Helden Lex 22 DNF 22 Dijkstra Pieter 25 23 DNF

16 14 20 19 20 21 22 23 DNF DNF

16 21 20 22 DNF

68 103 107 111 129

Pools Kampioenschap, 2014, Jezioro Kisajno, Polen

Tot. 17,00 24,00 25,00 25,00 36,00 58,00 60,00 61,00 62,00 68,00

JOURNAAL

2014

65

WEDSTRIJDEN, EVENEMENTEN SEIZOEN 2014/2015 Evenement

Datum

Plaats

Western Challenge

5/7-12-2014

n.n.b.

WC/NA

24-01/31-01-2015

n.n.b.

Zweeds kampioenschap

14-02/15-02-2015

n.n.b.

EK

01-03/06-03-2015

n.n.b.

Baikal Cup

Eerste week april

Lake Baikal

Wedstrijden en evenementen die afhankelijk zijn van ijssituaties. Open Nederlands Kampioenschap Open Frieskampioenschap Van Wettum Cup Stroopwafel Bokaal wintereditie Diverse ijsactiviteiten Diverse landskampioenschappen. Houdt de diverse websites in de gaten voor de wedstijdkalender.

Ere leden:

Leden van Verdienste:

Cees Kortenoever

Peter van Rooij

Wim van Acker

Frans Vlugt

Tjeerd v.d. Meulen

Donateurs: Ben van Lunssen, Tomtebogatan 18b

DN IJszeilclub “Reeuwijk”, Koninginnenweg 3

63348 Eskilstuna, Zweden

2411 XK Bodegraven

IJszeilvereniging “Brasemermeer”, Zuideinde 146

IJszeilvereniging “‘t Wakkie”, Rupsklaver 28

2371 BZ Roeofarendsveen

3069 DC Rotterdam

DN IJszeilvereniging “Gouwzee”, Corn Dirkszoonlaan 264 IJszeilvereniging “De Westeinder”, Herenweg 45a 1141 ZJ Monnickendam

1433 GV Kudelstaart

Met dank aan: We bedanken iedereen die heeft bijgedragen aan het tot stand komen van deze editie van het DN Journaal! We bedanken alle adverteerders die het DN Journaal wederom mogelijk hebben gemaakt.

Zonder jullie, geen DN Journaal! Voor het DN Journaal 2015 hebben we natuurlijk weer foto’s en verhalen nodig, dus, beleef je mooie momenten in de komende ijszeil periode, leg ze vast op camera en schrijf een boeiend verhaal. Hulp nodig? download op de site het EHBV! Bedankt namens de redactie. Think Ice!

66

JOURNAAL

2014

JOURNAAL

2014

67

68

JOURNAAL

FOTO: WWW.SARALIN.DE

2014