Zwart gat
Eerste druk, 2014 © 2014 Irene Klaver Fotograaf: Arjan Bronkhorst, privéfoto’s www.facebook.com/zwartgathetboek isbn: nur:
9789048432738 402
Uitgever: Free Musketeers, Zoetermeer www.freemusketeers.nl
Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden de auteur en uitgever geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de directe of indirecte gevolgen hiervan. Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (I) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (II) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is.
Zwart gat Irene Klaver
Voorwoord
14 juli 2009: deze datum staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Vanaf deze datum stond mijn leven, van de één op de andere dag, compleet op z’n kop. Niet alleen mijn leven, maar voornamelijk ook de levens van mijn naaste familie, vriendinnen en vrienden. In Zwart gat wordt beschreven hoe mijn leven vanaf 14 juli 2009 van dag tot dag verloopt. Uiteraard niet door mijzelf; ik weet van deze periode namelijk helemaal niets meer. Het verhaal wordt beschreven vanuit het perspectief van mijn vriendinnen die in deze heftige periode elkaar dagelijks op de hoogte hielden van mijn toestand. Hun emoties deelden ze ook met elkaar, veelal face-to-face, maar ook regelmatig in de e-mail. Zwart gat is een verzameling van al deze e-mails. Ik wil mijn lieve vriendinnen bedanken dat zij mij altijd gesteund hebben, hoe moeilijk het soms was. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe blij ik ben met vriendinnen zoals zij. Ook al spreken we elkaar niet allemaal meer even vaak, we weten wat we aan elkaar hebben. Dat blijkt ook maar weer uit deze periode. Vriendinnen voor het leven, in goede en in slechte tijden. En natuurlijk wil ik ook mijn lieve ouders, zus en broertje bedanken. Dag in dag uit, waren ze bij mij. Wat moet dat zwaar geweest zijn. Zonder hen was ik nu vast nergens. Irene Klaver, augustus 2013
5
Karakters
Anchel: Vriendin. Sinds mijn horecawerkzaamheden bij voetbalclub AZ. In het dagelijks leven studeerde zij. Annemarie: Zus. In het dagelijks leven werkzaam als mondhygiëniste bij een tandartspraktijk. Cyril: Vriendin. Van kleins af aan. In het dagelijks leven werkzaam als projectmanager op een vertaalbureau. Danny: Stapmaatje. Sinds ± 5 jaar. In het dagelijks leven werkzaam als adviseur bij een grote bank. Diana: Vriendin. Van kleins af aan. In het dagelijks leven werkzaam als radiotherapeutisch laborant in een ziekenhuis. Esther K.: Vriendin. Van kleins af aan. In het dagelijks leven werkzaam als registeraccountant bij een grote supermarktketen. Esther W.: Vriendin. Vanaf de middelbare school. In het dagelijks leven werkzaam als voedingsdeskundige bij de GGD. Irene: In het dagelijks leven werkzaam als projectcoördinator bij een groot accountantskantoor. Joke: Vriendin. Van kleins af aan. In het dagelijks leven werkzaam als lerares op een basisschool. Jolien: Vriendin. Vanaf de middelbare school. In het dagelijks leven werkzaam als communicatieadviseur bij een verzekeringsmaatschappij.
6
Jorien: Vriendin. Sinds mijn horecawerkzaamheden bij voetbalclub AZ. In het dagelijks leven studeerde zij. Kees: Pappa. Werkzaam als fysiotherapeut in zijn eigen praktijk. Marijke: Vriendin. Van kleins af aan. In het dagelijks leven werkzaam als communicatieadviseur bij een grote supermarktketen. Paul: Broertje. In het dagelijks leven werkzaam als hovenier bij een gemeente. Wendy: Vriendin. Vanaf de middelbare school. In het dagelijks leven werkzaam als kredietadviseuse bij een kredietverstrekker.
7
∞ 28 lentes jong was ik, in de bloei van mijn leven. Geen vuiltje aan de lucht, vrolijk en opgewekt. 14 juli 2009 Op een doodgewone dinsdag was ik aan het werk. Ik voelde me al een paar dagen niet helemaal fit, maar ik zocht daar niet veel achter. Ik had net een ‘zwaar’ weekend achter de rug: ik was nog aan het nagenieten van Dance Valley waar ik was geweest. Ik was druk bezig met de voorbereidingen voor een vergadering die ’s middags plaats zou vinden op kantoor. Dat is wat ik me nog kan herinneren. Het volgende moment word ik wakker op een brancard die mij naar het Slotervaartziekenhuis brengt. Het volgende is geconstateerd: Datum melding: 14 juli 2009 Tijd: Tussen 11.00 – 11.30 uur Melder: John Patiënt: Irene Klaver Klacht: Irene is aan haar desk onwel geworden. Volgens melding collega’s ter plekke, is zij na eerst aan het bureau in elkaar gezakt te zijn, van haar werkstoel gevallen, met haar kin op een doos met marketingmaterialen, die haar val heeft ‘gebroken’. Zij had een beetje schuim rondom de mond en maakte schokkende bewegingen en een benauwde ademhaling. (Dit leek op hyperventileren.) Inzet: collega Koen heeft haar ter plekke in de stabiele zijligging gelegd. Zij kwam enigszins bij en draaide daarbij weer op de buik. Irene was bij en aanspreekbaar, reageerde echter niet verbaal terug, grommende geluiden. 9
Samen met Andrea bleven wij haar monitoren. Irene was bij, maar gaf echter een zeer vermoeide indruk en sprak niet terug. John heeft 112 benaderd, de ambulance was binnen 10 minuten ter plaatse. De arts heeft functietesten gedaan en zuurstof toegediend en Irene kwam vrijwel direct na aankomst ambulancepersoneel weer redelijk tot zichzelf. Bleef wel verward, wist de dag van vandaag niet te benoemen en kwam vermoeid over. NB: collega’s gaven aan dat zij gistermiddag al eerder naar huis was gegaan met een fikse hoofdpijn en hier vanmorgen nog last van had. Daarnaast had zij ook pijn in haar heup/been. 112: Zij is samen met ambulancepersoneel en twee directe collega’s naar het Slotervaart EHBO gebracht voor verdere behandeling. Directe collega Marjolein zou ook nog bellen met broer Paul. Familie: Via haar privé mobiel het nummer van broer Paul gebeld en hem geïnformeerd en gevraagd of hij met een ander familielid naar het Slotervaartziekenhuis wil komen. Vanaf dit moment kan ik mij weinig tot niets meer herinneren en ben ik met mijn leven in een zwart gat beland. In deze biografie kunnen jullie lezen hoe mijn leven verder is verlopen. Dit is geschreven vanuit het perspectief van mijn allerliefste vriendinnen en familie die mij onvoorwaardelijk hebben gesteund. Zij hebben in deze periode elkaar op de hoogte gehouden door middel van e-mail om later aan mij te kunnen laten lezen hoe de dagen verliepen en wat hun emoties waren.
10
Het begin…
Een paar dagen na je eerste aanval
Woensdag 15 juli 2009 Van: Diana Aan: Jolien Hoi Jolien Je had Ireen inmiddels gesproken hoorde ik? Gelukkig dat het weer beter gaat hè, maar ik hoop niet dat ze epilepsie heeft hoor. Dat lijkt me behoorlijk heftig! Tot later! Vrijdag 17 juli 2009 Van: Marijke Aan: Jolien Hoi Jo Alles goed? Ik ben gister nog wel even langs Ireentje geweest en het ging wel beter, maar ze was nog wel slapjes. Hopelijk wordt ze snel weer de oude! Hoe is het met jullie? X
11
Zaterdag 18 juli 2009 Van: Jolien Aan: Marijke Ola Rot hè, van Ireen. Ik schrok wel. Gister zijn we eventjes langs geweest. Ik hoop dat ze nog een week vrij/ziek neemt om bij te komen. Ze heeft het altijd zo druk! Het zal me niets verbazen als het daardoor komt: te weinig rust. Liefs Jo Maandag 20 juli Van: Marijke Aan: Jolien Ja, die Ireen. Ik maak me echt zorgen om haar. Ik ben erg benieuwd wat er uit alle scans komt want dit is niet normaal. Liefs Marijk Woensdag 22 juli 2009 Van: Marijke Aan: Cyril, Diana, Esther K., Esther W., Joke, Jolien Lieve meiden Het gaat nog niet goed met Ireentje. Gisteravond heeft ze weer een aanval gehad. Ze was al erg misselijk, had erge hoofdpijn en moest steeds spugen. Toen belde haar vader 112. Ze kon zelf naar de ambulance lopen, maar eenmaal in de ambulance begon het weer. 12
Ik ben vanmiddag even bij haar langs geweest in het ziekenhuis. Ze was erg versuft, moe, slap en misselijk. Kortom: nog lang niet de oude. Ik heb net even met haar moeder gebeld en Ireen blijft in ieder geval vannacht ook in het ziekenhuis (Hoorn). Verder nog geen nieuws van haar scan van afgelopen dinsdag. Ze krijgt nu een hogere dosis medicatie tegen epilepsie. Als jullie langs willen gaan, kunnen jullie beter even bellen met haar ouders. Groetjes Marijke Woensdag 22 juli 2009 Van: Joke Aan: Marijke, Cyril, Diana, Esther K., Esther W., Jolien Wat heftig zeg! Moeten we niet met z’n allen een fruitmand brengen ofzo? Groetjes Joke Woensdag 22 juli 2009 Van: Esther K. Aan: Joke, Marijke, Cyril, Diana, Esther W., Jolien Wat een verschrikkelijk nieuws zeg! Ik vind het echt zo erg voor Ireen! Goed idee om een fruitmand te brengen. Even overleggen met de moeder van Irene of ze wel bezoek kan ontvangen. Anders kunnen we het misschien meegeven. Liefs Es 13
