Maart was heerlijk ! Na 3 maanden weinig zon, hebben we heerlijk veel zon gehad in maart: meer dan 17 dagen ! Winter en lente wisselde elkaar af. Maart begon winters, want bij het vertrek van Mechy en Wil was het nog helemaal winter en wit, maar na de eerste week van maart was er bijna geen wit meer over. De trampoline werd opgezet, de schommels weer opgehangen, etc. Ook kwamen de eerste kraanvogels in die eerste week van maart terug van hun vakantie in het zuiden. In de derde week van deze maand werd het toch weer af en toe winter, met bijvoorbeeld bijna 8cm sneeuw op 19maart. Die bleef maar twee dagen liggen en daarna was de lente weer terug. Op 21 maart bracht ik Joel voor het eerst weer op de fiets naar school, daar had hij al een dagen naar uitgezien.
Peace principles Zoals jullie je misschien herinneren, stond er een vorige nieuwsbrief (dec 2011) het stukje ’die ander is gek’, met de vier inzichten van Don Miguel Ruiz. Deze keer ’de vier fundamenten van vrede’ en die zijn opgeschreven door een indiaan die meer dan 1000jaar geleden leefde in een tijd dat vrede schaars was. Hij wordt de ’peacemaker’ genoemd. Het zijn vier aandachtspunten die voor mij werken en ze zijn bijvoorbeeld ook door Nelson Mandela gebruikt in zijn ’strijd’ voor vrede...
EENHEID; De eerste van de vier gaat over het nemen van een besluit dat betrekking heeft op meerdere mensen. Als eerste moet iedereen ingelicht worden over alle elementen die betrekking hebben op het besluit. Daarna wordt er volgens een ’consensus’ een beslissing genomen. Dit om te garanderen dat iedereen z’n best doet om een goeie beslissing te nemen. Het bereiken van een consensus betekent niet dat iedereen vindt dat de uiteindelijke beslissing de beste is of ervan overtuigd is dat het gaat werken. Het betekent vooral dat iedereen het gevoel heeft dat zijn of haar inbreng in het geheel gehoord en begrepen is. Een consensus beslissing staat loodrecht op bijvoorbeeld een stemmingsronde, waar er altijd een winnaar en een verliezer is. Een consensus beslissing duurt langer en vraagt meer van iedereen, maar het resultaat is dat iedereen zich kan vinden in de beslissing. Iedereen levert dus ook een beetje van zijn voorkeur in en accepteerd de uiteindelijke beslissing.
VREDE; De tweede van de vier fundamenten gaat over communicatie. Elke vorm van communicatie moet vredig zijn, niet alleen de woorden, maar ook alle non verbale communicatie. Ook de intentie tijdens een communicatie moet vredig zijn. Iedereen die meedoet met de communicatie moet van binnen vredig zijn. Alle mensen willen vrede, dat staat vast. Pijn en angst zijn twee zware componenten die de vrede vaak in de weg staan. Het is bijvoorbeeld heel menselijk dat het moeilijk is vredig van binnen te zijn als de persoon die jouw pijn heeft gedaan voor je staat. Pijn kan lang zeuren, dus soms betekent het je de communicatie even moet uitstellen: tel even tot 10 of stel het gesprek een dag uit. We zijn allemaal anders en hebben allemaal onze eigen (hoeveelheid)tijd nodig om pijn te verwerken, maar voorkom dat je te lang blijft hangen in je pijn, want vrede betekent namelijk ook verder gaan en actief oplossingen zoeken.
HET GOEDE EERST; De derde van de vier fundamenten gaat over gesproken communicatie. Tijdens een gesprek is het niet makkelijk om het geheel, dan wel de gehele waarheid uit de conversatie te halen. Sterker nog, meestal vangen we slechts een deel van een verhaal op. Net zo goed is het makkelijk om te roddelen over anderen waar ze niet bij zijn en informatie doorgeven die niet waar is of waarvan je niet eens zeker weet of het wel waar is. Het gevolg is dat deze dingen een eigen leven gaan leiden en dat raakt meestal in een negatieve spiraal van frustatie en agressie. Door het principe van ‘het goede eerst’ te volgen, geef je altijd eerst fijn nieuws voor de ander, waarin je bijvoorbeeld je bezorgdheid uitspreekt of de ander een compliment geeft. Hierdoor opent het gesprek zich beter voor de waarheid en zuivere communicatie.
MEDELEVEN; De vierde van de vier fundamenten gaat over het verwerken van pijn. Als mensen hebben we allemaal wel ergens pijn opgeslagen in ons lichaam en/of geest en dat leidt vaak tot woede, depressie en allerlei beperkingen in het leven. Hoe gek het ook klinkt, maar verdriet is nodig om blijdschap en plezier in het leven terug te vinden. Echter, vaak verstoppen we onze pijn: willen we er niet over praten, houden we huilen tegen, etc. Zo is er geen ruimte voor verdriet, maar daarmee voorkomen we ook dat het plezier zichtbaar wordt. Mensen die dit doen hebben vaak hulp nodig van een ander. Door medeleven te tonen, kun je een ander helpen om de pijn te verwerken. Om pijn te verwerken moet verdriet zichtbaar zijn in een een veilige omgeving. Dan wordt ook blijdschap en plezier weer zichtbaar. Verdriet is de manier om pijn te verwerken op weg naar blijdschap. Seba’s eerste rijbewijs De hele winter periode heeft Seba op school tochten met de sneeuwscooter gedaan en ook moest hij een theorie examen doen. In februari haalde hij de benodigde examens en in maart kreeg hij zijn sneeuwscooter rijbewijs thuis !
Nieuwe (Duitse) ’buren’ Op net iets minder dan twee kilometer van hier zijn komen wonen Laura, Markus en Nele. Ze komen uit Duitsland en gaan hier een behandelingshuis voor (Duitse) jongeren opstarten. Ze hebben een huis gekocht met dubbele inrichting. en 14 hectare bos erbij. Het klikt heel fijn met hun. Nele (bijna 4) zit bij Joel in de groep, spreekt al een beetje Zweeds en kan het heel goed vinden met Joel ! Laura en Nele doen ook elke donderdag mee met de gym ! Heel fijn om weer meer mensen in de buurt te hebben om samen mee te eten, wandelen, elkaar spullen uit te lenen en samen te werken. Zo hebben we laatst met onze traktor en een leen ploeg uit 1951, hun (groente)tuin geploegd !
Waterkracht Willem (Björkåsen) stuurde via de e-mail de vraag of er anderen waren die over waterkracht wilde nadenken en dan vooral waterkracht die om te zetten is in elektriciteit ! Ik zei meteen ja, want daar heb ik al vaker over nagedacht, maar het kwam eerder niet tot iets konkreets. De afgelopen maand hebben Willem en ik allerlei mogelijkheden bekeken op internet. Maak je een ouderwets waterwiel die dan weer een generator aandrijft of koop je een kant en klare turbine ? Ook moet je bekijken hoeveel waterkracht er is. Op ons terrein hebben we twee beekjes lopen. Aan de oostkant loopt een beekje, maar daar komt erg weinig water voorbij. Op onze west grens echter stroomt de ’ler bäcken’(klein beek) en die stroomt het hele jaar door. Dus ik ben gaan meten hoeveel water daar voorbij komt. Dat varieert van 100liter per seconde tot 300liter per seconde. Na een flinke regenbui kan dat nog wel eens meer zijn en tijdens een droge zomer loopt ie terug naar misschien 50liter per seconde. Het verval is niet heel hoog, maar wat er wel is bij ons: een dam ! Midden in de beek ligt een betonnen dam van 10m breed. De dam is in de 60er jaren gemaakt door de brandweer als bluswater opslag. Na wat navraag ben ik er achter gekomen dat de brandweer de dam niet meer in beheer heeft en de dam dus overgelaten is aan verval. Het waterverval is ruim 2meter. Via een internetsite vonden we een formule, waarmee je de energie kon uit rekenen die de waterstroom zou kunnen geven; in Watt. Van de uitkomst neem je Energie=valhoogte x waterhoeveelheid x zwaartekracht dan max 60%, omdat je nooit 100% van (Watt=meter x liter/s x 9,8) die energie kunt omzetten helaas. Vooral bij ouderwetse waterwielen, gaat er veel energie verloren middels alle tandwielen en wrijving. Zo kwam er voor ons uit dat we tussen de 500 en de 3000 Watt (vooral afhankelijk van de waterstand) er uit zouden moeten kunnen halen. Daar kun je wel een paar lampjes op laten branden !! Omdat de dam ver van het huis ligt en de energie via kabels 300 meter verplaatst moet worden is het plan om een generator/turbine te kopen die direkt 220V maakt. In de wintermaanden gebruiken wij het meeste elektriciteit, dus het zou leuk zijn als de waterkracht vooral in de wintermaanden stroom geeft. Het probleem echter van die maanden is dat de temperatuur onder nul gaat en er dus ijs ontstaat. Dat betekent dat de rivier bevriest, het water niet meer stroomt en eventuele installaties risico lopen kapot te vriezen. Dure kant en klare turbines zijn niet berekent op vorst, echter het ouderwetse waterwiel kan wel tegen vorst. Onze beek stroomt de meeste winter overigens gewoon door, slechts soms is alles ijs en stil... Een waterwiel zou dan gewoon in al het ijs stilstaan, maar niet perse kapotvriezen. Inmiddels heb ik uit een oude schrootkar de as gehaald, wat de basis voor het waterwiel zou kunnen zijn. Zelf had ik gedacht aan een waterwiel van anderhalve meter in doorsnede. Een waterwiel draait langzaam, terwijl een generator vaak een hoge rotatie snelheid nodig heeft, moeten we dus een versnelling maken middels tandwielen en v-snaren.... ...wordt vervolgd..
Nieuwe baan Laura Op mijn verjaardag werd ik dus gebeld door een oude werkgever met de vraag of ik daar terug wilde komen werken. Het is nu 3 jaar geleden dat ik daar bijna twee jaar heb gewerkt. Ik was al zoekende naar wat anders en na wat afwegen van voor-en nadelen besloot ik ja te zeggen tegen het aanbod. Ondanks dat ik heel graag thuis ben en er hier op de boerderij meer dan genoeg te doen is, vind ik het leuk iets anders buiten de deur te hebben. Daarnaast is een stukje financiele zekerheid ook wel fijn. Begin maart ben ik weer begonnen op de open psychiatrische afdeling (soort dagbehandeling) in Torsby. . Op de afdeling werken o.a artsen, verpleegkundigen, psychologen, maatschappelijk werkster en sekretaressen. Bijna al mijn oude kollega’s zijn er nog dus het was eigenlijk heel vertrouwd al vanaf de eerste dag. Ik werk nu 3 dagen per week maar vanaf juni ga ik waarschijnlijk terug naar twee lange dagen per week. In dit werk kun je ook lange diensten draaien van 12 uur en dat doe ik liever dan bijv. 3 dagen van 8 uur. Ik ben dan toch al van huis weg en vind het niet erg wat uurtjes langer te blijven. Zo win ik er een extra dag mee waarop ik weer vanalles thuis kan doen. In de zomer maanden is er zoveel thuis te doen dat ik het werken buitenshuis graag op deze manier minimaliseer. Ik werk nu ook veel meer met jongere mensen en dat vind ik erg leuk. Mensen komen naar mij omdat ze medicijnen nodig hebben, of omdat ze hulp nodig hebben om van een verslaving af te komen, of omdat ze een kontaktpersoon nodig hebben waar ze regelmatig naar toe kunnen en mee kunnen praten. Dat laatste spreekt me nog het meeste aan. Vaak gaat het om jonge mensen die weinig zelfvertrouwen hebben, de deur niet meer uitkomen, paniek/angstaanvallen krijgen, slecht eten, slecht slapen etc etc. Over het algemeen is de metode die op de afdeling gebruikt wordt er een van gesprekken voeren, luisteren, binnen in een kamertje. Ik hoop met deze mensen naar buiten te kunnen gaan, met ze te gaan bewegen, yoga/ ontspanningsoefeningen te gaan doen etc etc. Ik ben er van overtuigd dat dit voor veel mensen veel goeds kan doen en dat het het gebruik van medicijnen sterk kan doen verminderen. Maar zover ben ik nog niet. Hoewel ik al wel rustig met wat wandelen en yogaoefeningen ben begonnen. Eerst maar eens zien hoe lang ik mag blijven. In ieder geval tot de herfst….maar verder is nog onduidelijk. Wat ook heel fijn is is dat ik nu weer op de fiets naar mijn werk kan gaan. Ik heb dat nog niet gedaan vanwege de kou en mijn knieblessure. Maar ik wil het binnekort toch weer eens gaan proberen. En als ik niet fiets kan ik met de buurvrouw meerijden waardoor het probleem van een extra auto te moeten kopen ook voorlopig van de baan is. Ik hoef geen nachtdiensten meer te draaien en dat is erg lekker. Ik voel me veel fitter. Die nachten hakten er toch wel in met maar 5 max 6 uurtjes slaap overdag. Kortom, ik voel me goed met mijn nieuwe baan ☺
Uit de oude schoenendoos ...zomaar een leuke foto uit ons archief: • Datum: najaar 2005 • Persoon in kwestie: Bastiaan (links) • Activiteit: Oefenavond Brandweer Malden met thema: ”omgaan met dieren in nood”
Goud voor het oprapen ! Op een morgen zag ik dat ik al twee keer gebeld was door Fred, dus ik belde terug. Aan de andere kant van de telefoon leek het net een goudzoeker die zojuist een goudader had gevonden: ”Ja, hoi Bas, ik sta hier in Torsby bij mijn werk naast een stapel jeneverbes bomen...en die gooien ze gewoon weg, niemand wil het hebben. Het is echt prachtig hout..er zit denk ik wel een boog in en een boel handvaten voor een mes ofzo...” Fred praatte aan één stuk door over zijn vondst. Zelf had hij niet zoveel tijd voor allerlei projekten en dus vroeg hij zich af of ik het prachtige hout wilde hebben. Even dacht ik aan alle projekten waar ik zelf mee bezig was en zag mezelf nog niet echt aan een boog beginnen, maar zijn telefoontje maakte me blij en deed me terugdenken aan Kokopelli in de beginjaren. Dus even later zat ik in de auto (aanhanger en kettingzaag mee) op weg naar Torsby. Naast het kantoor waar Fred aan het werk was, hebben we samen de bomen ontdaan van zijtakken en de mooie stukken op de aanhanger geladen. Geen idee wat ik met het hout ga doen, maar alleen al de geur van het jeneverbeshout is de moeite waard. Fred ging weer terug aan het werk en ik reed voor wat meer boodschappen de stad in....met een glimlach op mijn gezicht !
In maart hebben we ook wat kippen erbij gekocht ! Bij een collega haalde Laura 4 nieuwe kippen. Een groot verschil is dat de nieuwe kippen niet bang zijn, sterker nog ’tam’ te noemen zijn. De eier productie is duidelijk toegenomen ! Ondanks de bedreiging van de vos, laten we nu de kippen dagelijks buiten lopen. Het is een heerlijk gezicht als de kippen zo in de mesthoop aan het scharrelen zijn of wanneer ze allemaal lekker in hun kuiltje liggen te zonnen
Emma Even hebben we het erover gehad om Emma (een van onze honden) weg te doen, maar omdat dat niet goed viel bij iedereen hier, mag ze blijven... Vanwege haar zenuw, spring, stuiter karakter is het niet fijn om met haar aan de lijn te lopen, maar het is ook gevaarlijk om haar los langs de weg te laten lopen. Om het voor iedereen leuker te maken, loopt Emma sinds deze maand los mee en dat gaat eigenlijk heel goed...ongeveer eens per week is ze daardoor een half uur uit beeld, omdat ze achter een spoor aangaat..verder volgt ze heel braaf...
Veel nieuwsbrief lezers reageerden op het verhaal van de schuur die op instorten staat. ”Kun je niet zus of zo of anders dan wel op die manier...etc” Bedankt voor het ’medeleven’ en nee, eigenlijk is er nog steeds geen plan, maar aan de andere kant is het nog niet erger geworden...de schuur staat nog. Bij twee verschillende gelegenheden, toen ik sprak met ’lokals’ over de schuur, vertelden zij dat er veel oude gebouwen juist nu een probleem hebben met hun fundament: door veel regenval in het najaar, gevolgt door vorst in de grond de winter daarop, duwt de grond letterlijk het fundament omhoog. Niet overal hetzelfde en daarom wordt zo’n schuur onregelmatig opgedrukt en krijg je scheuren in de muur. Als een schuur al 200-300jaar oud is en dit probleem zich nu voordoet, betekent dat volgens mij dat we de afgelopen jaren uitzonderlijke weersomstandigheden gehad hebben... Toker Het ’uitprobeerpaard’ Toker is nog steeds bij ons en we hebben de uitprobeerperiode verlengd. Toker is geen bang paard, schrikt niet snel, laat zich aaien en is niet bang voor tuig op zijn rug. Wel vind ie het eng als er iets achter ’m aan sleurt...dus een kar trekken zien we nog even niet gebeuren. We vinden ’m leuk, hij is sociaal, beetje zenuwpaard, die veel hout bijt, maar kan goed overweg met de andere twee... We geven ’m een kans !
Zon, lang licht en lente...joepie !
Bastiaan, Laura, Seba, Joda, Joel en Felix
