Een unieke organisatie

België - Belgique P.B. 2440 GEEL 12/3110

Cunina Nieuwsbrief · nummer 10· december 2006

Haïti, 2 eeuwen geleden opgericht door ex-slaven welke vochten voor hun vrijheid, is opnieuw het middelpunt van mensenhandel geworden. Vandaag de dag leven 10.000-den kinderen een leven in moderne slavernij…RESTAVEK… een systeem waarbij arme kinderen gaan werken bij de rijken in ruil voor educatie en onderdak… De voormalige slaven, welke de onafhankelijkheid van Haïti 200 jaar geleden wonnen,… droomden van een beter leven voor hun nakomelingen… THE NEW YORK TIMES, 5 september 2006

v.u. Cunina vzw, Retieseweg 44, 2440 Geel

Een unieke organisatie De Cunina-familie breidt uit als gevolg van de structurele hervormingen doorgevoerd door Mireille Tits. Het werk wordt herverdeeld en dit komt ten goede van ieder die een beroep doet op Cunina. Eén full-time en drie halftijdse werkkrachten zullen ‘Cunina Centraal’ versterken: Myriam Wylocke zal zich samen met Hilde Buts engageren voor de Noordwerking, terwijl Kathleen Op de Beeck assistentie krijgt van Elke Vandamme voor de Zuidwerking. Lut Verheyen langs haar kant zal de boekhouding voor haar rekening nemen en Patrick Huys gaat voluit voor de fundraising. Maak kennis met hen verder in deze nieuwsbrief. De werking van Cunina is de afgelopen maanden onderhevig geweest aan heel wat veranderingen. Enerzijds zorgt dit voor een gevoel van onzekerheid, hoever kunnen we gaan in onze veranderingen zonder de waarden van Cunina aan de kant te schuiven. De werking van Cunina is uniek en dat willen we zo houden. Anderzijds ervaren we een gevoel van dankbaarheid en euforie voor de nieuwe kansen die we krijgen om bij te dragen tot het recht op educatie voor kinderen. Cunina innoveert haar werking. In de strijd tegen AIDS in Zuid-Afrika zal er worden

samengewerkt met een lokale NGO, een primeur in het bestaan van Cunina. Een succes moeten we koesteren en we hebben besloten om in navolging van het Diadi-huizenproject ook in KwaZulu-Natal van start te gaan met een soortgelijk project. Voor de vele AIDS-wezen aldaar willen we een veilige en gestructureerde omgeving creëren. Onze ambitie is de bouw van 100 huisjes, maar we kunnen nu al verklappen dat de fundamenten van de eerste 10 huisjes weldra zullen worden gelegd. Cunina gaat al naarstig op zoek naar sponsors voor dit prachtige project. U hoort hierover binnenkort zeker meer! Onze halfjaarlijkse vrijwilligersbijeenkomst in het prachtige en gemoedelijke Nieuwerkerken was dit najaar ook weer een voltreffer. Iedere werkgroep (en bijhorend dialect) was vertegenwoordigd en kreeg er een dieper inzicht in de peetouderschappen en projecten van Cunina. Onze vrijwilligers dragen de filosofie van Cunina uit. We vinden het daarom heel belangrijk dat ze zoveel mogelijk op de hoogte zijn van de werking en de toekomstplannen binnen Cunina. Onzekerheid daagt uit, doet zoeken en is draaglijk zolang ze maar horizontaal wordt gedeeld. Hartelijk dank vrijwilligers, peetouders, sponsors en sympathisanten voor jullie onvoorwaardelijke steun en het warme hart dat jullie Cunina toedragen. Sophie Vangheel, voorzitter-oprichter Cunina

In deze nieuwsbrief: Voorwoord Onze ambassadeurs Open huis Bayombong, Filipijnen Straatkinderen in Brazilië Nepal Haïti in de kijker Plannen voor Zuid-Afrika Millenniumdoelstellingen Evaluatie Peterschappen Ledenactiviteit Educatiepakket Cunina Van harte bedankt! Wist je dat

1 2 3 4 5 6 7-10 11 12 13 14 14 15 16

2

ONZE AMBASSADEURS : ONZE GROOTSTE FANS

Ontdekkingsreiziger of kruisvaarder?

Binnenkort in de boekhandel: ‘In Amerika draagt iedereen schoenen’, een herwerkte uitgave van het uitverkochte ‘Godin van de wieg’

Ambassadrice zijn voor Cunina, voelt soms aan als een combinatie van ontdekkingsreiziger en kruisvaarder. Ontdekkingsreiziger in het hele verre buitenland, maar zeker ook in eigen land. Ik ontdek vooral veel mensen, mensen die zich met hart en ziel inzetten voor kinderen die ze geeneens kennen. Kruisvaarder, omdat je in je vele ontmoetingen het woord van Cunina uitdraagt. Zo beleefden we een mooie dag in domein De Gavers in Geraardsbergen met o.a. een mooi optreden van Yanah, wat een stem toch! En ook onze aanwezigheid op Flikkendag was zeer waardevol. Vele mensen bleken Cunina te kennen en de stand is zo goed als leeg gekocht. Een waar succes. Ook de info-avonden worden zeer gewaardeerd en geven iedereen de kans zijn/haar vragen te stellen. Voor ons telkens zeer leerrijk. En terwijl vele vrijwilligers het land rondrijden om dergelijke initiatieven op poten te

zetten, wordt in het hart van Cunina hard gewerkt om Cunina aan te passen aan de noden en vragen van de peetouders en de vooruitgang. Dat verloopt niet altijd zo goed en zo snel als iedereen wil, maar niet overal ter wereld is men even gedigitaliseerd als wij. Sommige zaken vragen tijd, zeker omdat het altijd over mensen gaat. Deze lente mag u ook een nieuwe druk van ‘Godin van de Wieg’ verwachten. Deze verhalenbundel over mijn reizen met Cunina, was helemaal uitverkocht, maar de vraag blijft groot, ook in scholen en bibliotheken. Ik herwerk momenteel het boek en twee nieuwe verhalen vullen het boek aan. Het krijgt ook een nieuwe titel en cover. We houden u op de hoogte, zodat u het via Cunina kan aankopen. Nog een fijne dag! Sabine De Vos

Cunina straks in Zuid-Afrika Van Sophie Vangheel vernam ik dat het aantal peetouders alsmaar blijft stijgen, een schitterende tendens! Een organisatie van deze orde heeft behoefte aan duidelijke structuren en welomlijnde afspraken om op een ideale manier de controle te bewaren.Ook ik zal in de toekomst met mijn 3 petekinderen (Filipijnen, Nepal en Haïti) enkel nog corresponderen via de lokale Cunina-medewerkers. Luc Appermont blikt vooruit

Ik word vaak geïnterviewd over mijn Cuninapeterschap, waarover ik nog steeds even enthousiast blijf, omdat het geld rechtstreeks ter beschikking gesteld wordt voor de opvoeding en gezondheid van kansloze kinderen. Elders in dit blad kan U lezen over het nieuw initiatief van Cunina om in Zuid-Afrika opvanghuisjes te bouwen voor aidskinderen en –weesjes. Een project waaraan dringend nood was. Bedankt aan alle pleegouders, voor jullie steun en belangeloze inzet ! Luc Appermont

Nieuwe gezichten in het Cuninahuis Begin 2006 verhuisde Cunina uit de privé-woning van stichter-voorzitter Sophie Vangheel naar de overkant van de straat....naar het Cunina-huis. Een stap die noodzakelijk was, aangezien de privé-woning letterlijk en figuurlijk uit haar voegen barstte door de hoeveelheid Cunina-materiaal. Met het oog op een nog toenemende groei van Cunina… was er geen andere uitweg dan verhuizen. In februari werd Mireille Tits aangetrokken om Cunina ook structureel te verbeteren. Mireille had een consultancy

opdracht van 6 maanden gedurende 2 dagen per week om als interim-manager een aantal structuren en processen op te zetten voor Cunina. We zijn haar erkentelijk dat ze dit niet gedurende 2 dagen per week, maar in vrijwillige context die periode voltijds heeft willen doen voor Cunina en respecteren haar bijzondere engagement voor Cunina tijdens die periode. We zijn zeer tevreden over het bereikte resultaat en zullen als kleine organisatie alles in het werk stellen om op deze fundamenten verder

3

te bouwen. Mireille zal op haar beurt weer andere organisaties, bedrijven gaan begeleiden in hun uitdagingen die groeien met zich meebrengt. Ondertussen is het Cunina-huis zeer goed gevuld en ademt het de sfeer uit die Cunina al al die jaren tracht te vrijwaren: huiselijkheid, familiaal karakter, openheid… Naast de ouwe-getrouwen Sophie, Kathleen en Hilde vind je er vandaag ook nog Patrick, Elke, Myriam en Lut.

Myriam

Lut

Elke

Patrick

“Mijn passie voor andere culturen inspireerde mijn studiekeuze talen Engels-Spaans. Mijn droom om de wereld te gaan verkennen, spoorde me er telkens weer toe aan om een nieuwe professionele uitdaging op te zoeken in de reissector. Zo was mijn werk jarenlang tegelijkertijd mijn hobby. Wat ik zag op mijn reizen zette me er echter toe aan op zoek te gaan naar ‘zinvoller’ werk, waarbij niet winstcijfers, maar mensen centraal staan. Drie jaar geleden werd ik peetouder en vrijwilliger bij Cunina, een organisatie waarin ik een rotsvast vertrouwen heb, mede omwille van de gepersonaliseerde aanpak. Martin Luther King had een droom. John Lennon schreef Imagine. Ik ook blijf geloven dat een betere en rechtvaardige wereld mogelijk is. En hierbij speelt educatie een cruciale rol: degelijk gratis onderwijs voor alle kinderen in ‘het zuiden’ en een grotere bewustwording ‘in het noorden’. Cunina biedt mij nu de kans om mijn ervaring en aspiraties te bundelen en ik ben dan ook heel blij en dankbaar dat ik op mijn manier mijn steentje kan bijdragen aan die betere wereld.”

Lut is nieuw bij Cunina vzw sedert 13 november ll. Zij heeft meer dan 20 jaar ervaring in de boekhouding en zal als dusdanig de administratieve zaken van Cunina behartigen. Vanuit haar eigen reis-ervaringen kent zij de noden van onze minder fortuinlijke medemensen maar al te goed. Ze is blij dat ze door haar boekhoudkundige inbreng bij Cunina een steentje kan bijdragen voor onze petekinderen. Echt een job naar haar hart. En zij had het geluk dat “haar wieg” in Geel stond.

“Ik leerde Cunina 13 jaar geleden kennen toen mijn ouders een petekindje financieel adopteerden op de Filipijnen. Cunina zag ik groeien en het statuut van een NGO behalen, maar de oorspronkelijke visie en doelstellingen wankelden niet. Dit maakt Cunina voor mij zo bijzonder. Tijdens en na mijn studies in antropologie en ontwikkelingssamenwerking trok ik naar Oeganda en Sierra Leone en werkte er telkens als vrijwilliger bij een lokale NGO. Mijn hart ging meer en meer uit naar kinderen die weinig kansen krijgen in het leven, maar jammer genoeg had ik niet altijd de nodige middelen of het juiste kader om hulp te bieden. Mijn missie heb ik er wel ontdekt: deze kinderen de mogelijkheid bieden om te werken aan een betere toekomst. Bij Cunina krijg ik de gelegenheid om mij hiervoor in te zetten. Als halftijds administratief bediende is het mijn taak om een deel van het administratieve werk van Sophie over te nemen en Kathleen te helpen met de Zuidwerking. U hoort zeker nog van mij.”

Patrick is iemand die liever op de achtergrond werkt, dus zichzelf voorstellen zat er niet in... vandaar een kleine poging vanonzentwege. Hij is een gedreven persoonlijkheid met een netwerk om U tegen te zeggen. Dit netwerk van belangrijke contacten – welk hij gedurende zijn ganse carrière in de bedrijfswereld heeft opgebouwd - spreekt hij maar al te graag aan om Cunina te brengen waar het moet zijn, om Cunina te laten groeien in positieve zin. Wij zijn hem dan ook zeer dankbaar voor alle inspanningen die hij levert, niet enkel in fondsenwerving, maar zeker en vast ook voor zijn professionele aanpak in de Zuidwerking.

4

DE FILIPIJNEN

De “briefschrijfsessies” in enkele van onze partnerlanden Sinds vorig jaar is gestart met het invoeren van “briefschrijfsessies” op bepaalde plaatsen. Deze sessies zouden moeten zorgen voor een meer continuë communicatie tussen peetouder en petekind. Uiteraard zijn er petekinderen die ook zonder deze sessies regelmatig schrijven naar hun peetouders, maar uit ervaring is gebleken dat dat niet voor iedereen het geval is. Bedoeling van deze gezamelijke sessies is ook het “leren brieven schrijven” d.w.z. de petekinderen leren antwoorden op vragen van de peetouder etc. Vanuit Bayombong laat men weten dat de invoering van dit systeem niet altijd makkelijk is, omdat de oudere petekinderen het niet gewoon zijn dat de verantwoordelijken over hun schouders meekijken. De verantwoordelijken dienen er ook op toe te kijken dat regelmatig hun schoolresultaten gecommuniceerd worden (minstens 1 maal per jaar). In november werd weer zo’n schrijfsessie gehouden worden in Bayombong. De verantwoordelijken brachten in oktober en november huisbezoeken bij de meeste petekinderen om een update van de thuissituaties te kunnen bezorgen aan Cunina Geel. Dit alles kadert in de grondige doorlichting van de verschillende acties die Cunina in het zuiden onderneemt.

BAYOMBONG: Hogere studies worden duurder Bayombong is de plaats waar we in januari 1993 gestart zijn met de allereerste peterschapslijst. Voor een peterschap betaalde een peetouder destijds 1000 Bef. Vandaag, 14 jaar later, betaalt een peetouder 25 Euro peterschapsbijdrage per maand (ong 1008 Bef ). Ondertussen stijgen in onze partnerlanden wel de kosten voor onderwijs en, meer concreet, het hoger onderwijs kost handenvol geld. Vanuit Bayombong kregen we volgend bericht om dit te staven: Een petekind diende voor haar eerste semester aan de Saint-Mary’s University een bedrag van 18.956 Pesos te betalen. Dit komt overeen met ongeveer 300 Euro, een bedrag dat een peetouder betaalt voor een gans jaar. Indien dit bedrag echter niet betaald is, wordt het petekind niet toegelaten tot zijn/haar ingangsexamen. Vele petekinderen zoeken allerlei oplossingen om toch hun studies te kunnen afmaken. Net zoals hier in België, worden zij ook geacht om een “studentenjob” uit te oefenen. Eind oktober werd het tweede semester aangevat en ook dan weer moesten de studenten 3000 Pesos of ongeveer 50 Euro betalen om te mogen starten. Over deze en andere problemen die opduiken wanneer Cunina-petekinderen verderstuderen, bezint Cunina zich op dit moment. Het is net de gepersonaliseerde aanpak van Cunina die ons voor dergelijke situaties stelt en waarvoor we een gepersonaliseerde oplossing zoeken. Hilde Buts

Wijzigingen in verantwoordelijken * Bayombong: Yolanda Mendoza is gehuwd en verhuisd naar de USA (LA) en wordt vervangen door Mr Allan Guiab and Mrs Zenaida Academia (werkten al langer bij Yolanda en kennen Cunina al jaren) * Madella: Fr Lindemans is op pensioen en teruggekeerd naar België. Hij is vervangen door Fr Neil Blanco, waarmee Cunina-België mailcontact heeft. * Cebu: Richiel Salahid te Balamban droeg haar 10 peterschappen over aan Fr Edwin Bacaltos te Cebu City aangezien ‘haar’ studenten aldaar studeren. (Balamban ligt aan het andere eind van het eiland Cebu, dus het was praktisch niet meer mogelijk om Salahid als verantwoordelijke te houden…) Dolly, de rechterhand van Carmen Ybud, is getorven op 22 november 2006. Cunina deelt mee in dit grote verlies. We wensen de mensen rondom haar veel sterkte en zullen zo spoedig mogelijk vervanging zoeken om de Cunina-petekinderen aldaar verder op te volgen.

Hilde Buts Kathleen Op de Beeck

De petekinderen van Cunina zijn verspreid over verschillende plaatsen. De plaatselijk verantwoordelijken zijn: – Manila (Pandacan): Abeth Songalia (60 kinderen) – Bayombong: Allan Guiab (180 kinderen) – Maddela: Fr. Neil Blanco (10 kinderen) – Diadi: Fr. Jocson Ogaya (73 kinderen) – Baguio: • Zr. Agnes Walbers (30 kinderen) • Zr. Agnes Bytebier (115 kinderen) – Cebu City: • Zr. Carmen Ybud (130 kinderen) • Armi Cornea (123 kinderen) • Theresita Reyes (3 kinderen) • Fr. Edwin Bacaltos (10 kinderen)

BRAZILIË

5

Ontmoeting met straatkinderen in Brazilië In juli laatstleden vertrokken een 30-tal peetouders van Cunina naar Brazilië op inleefreis met Cunina. “Tegen de avond aan wandelden we over het Copacabana- en het (the girl from) Ipanemastrand waar ik me, overigens de enige keer tijdens deze reis, een beetje bedreigd voelde. Het was al donker en we wandelden even buiten het drukke strand op een pier. Mijn vrouw en ik liepen achteraan toen er plots een tiener met een wazige blik om een aalmoes vroeg. We negeerden hem en probeerden terug aan te sluiten bij de groep, maar toen stonden er plots, ze kwamen waarschijnlijk vanuit de rotsspleten, een tiental straatkinderen rondom ons. Straatkinderen die je overdag NOOIT ziet. Jan Daniëls – Cunina-verantwoordelijke in Rio – had dit echter gezien en toen werd ons duidelijk wat zijn werk inhield. Jan begon te praten met deze, waarschijnlijk aan lijm verslaafde kinderen en vertelde hen over zijn straatkinderenprojecten. We werden getuigen van hoe men straatkinderen kan overtuigen om deel te nemen aan dergelijke projecten. Hen op hun gemak stellen, hen aan het woord laten en volle aandacht schenken aan hun leven en problemen EN een oplossing voorstellen – dit was de les die we van Jan Daniëls, straathoekwerker, mochten leren.

Cunina in Brazilië • Locatie: Provincie Minas Gerais: – Belo Horizonte, – Contagem, – Januaria, – Sao Paulo. • Plaatselijke Cunina verantwoordelijken: – Belo Horizonte: Wim Stijnen (10 kinderen) – Contagem: Antonio Galvao (80 kinderen) – Januaria: Antonio Dewulf (31 kinderen) – Sao Paulo: Dytte Kuiper (110 kinderen) • 231 petekinderen in totaal

We boden deze kinderen een kleine maaltijd aan op een terrasje en dat was voor hen een unieke ervaring, want voor één keer waren ze een deel van de samenleving en geen ‘uitschot’ dat overal direct wordt weggejaagd. Schrijnend om te zien was dat één van deze kinderen, Yasmine, een 11-jarig mooi meisje, zich had verkleed als jongen om alzo te ontsnappen aan verkrachtingen. Jan gaf de kinderen nog wat adressen mee waar ze terecht konden voor hulp (zichzelf realiserende dat dit in 99 procent van de gevallen – er zijn enkel in Rio 500000 straatkinderen – vechten is tegen de bierkaai). Het meisje beloofde om te zullen komen en de oudste jongen zou haar brengen naar AMAR (de Braziliaanse NGO waarmee Cunina samenwerkt).” “Enkele weken later ontvingen we van Jan Daniëls een berichtje dat het meisje inderdaad door de oudste jongen naar de sociale dienst van Sao Martinho (project dat Cunina vroeger gesteund heeft) gebracht is. Via straathoekwerkster Tatiana is ze dan uiteindelijk doorverwezen naar AMAR voor het volgen van een hotelcursus op maat van straatjongeren. Verder is ook het jeugdbeschermingscomité aangesproken om een herthuisplaatsing te verwezenlijken. In dit concrete geval bleek dat niet mogelijk aangezien er binnen het gezin huiselijk geweld gepleegd werd. Het meisje werd thuisgeplaatst bij haar grootouders.” De hamvraag is altijd of de recent geherintegreerden ( thuis/op school) het volhouden en zich niet opnieuw avonturieren op straat. Vaak gaat dit gepaard met vallen en opstaan. De samenwerking/motivatie van de kinderen zélf is essentieel , maar ook de situatie thuis. Gewoonlijk moet er maandelijkse follow-up worden georganiseerd. In 2006 werden meer dan 50 herintegraties van straatkinderen toch met succes afgerond (bij AMAR).

maar toen stonden er plots een tiental straatkinderen rondom ons – ze kwamen waarschijnlijk vanuit de rotsspleten – Dirk Peetermans

6

NEPAL

Tijd voor vrede? Historisch vredesakkoord in Nepal tussen de Maoïsten en de grote politieke partijen van Nepal… een weg naar vrede… zo berichtte Mingma Lama, secretaris van Cunina NGO Nepal. In het krantenartikel dat hij ons bezorgde, werd dit akkoord omschreven als het einde van de tien jaar durende burgeroorlog. De Maoïsten en het Nepalese leger beloofden hun wapens in te leveren onder toezicht van de VN. De Maoïsten leveren reeds 10 jaar strijd tegen de monarchie van Nepal en vóór een communistisch regime. Deze strijd heeft reeds 13.000 levens gekost. Kortelings zal een interim-parlement opgericht worden met 73 zetels voor de Maoïsten. Half 2007 zal dit parlement vervangen worden door een verkozen parlement welk de ingeslagen weg moet verderzetten.

DASHAIN & TIHAR: festivals in Nepal Nepal is niet enkel het land van de bergen, maar ook het land van de festivals. Elk jaar worden er meer dan 50 festivals gevierd. De nationale feesten vinden plaats op vaste data, terwijl de religieuze feesten de maankalender volgen. Onze man ter plaatse – Mingma Sherpa – stuurde ons hierover wat meer uitleg: Eind september – begin oktober vieren de Nepalezen het grootste festival van het jaar: Dashain. Dit feest wordt door alle Nepalezen gevierd ongeacht hun kaste of hun geloof. De festiviteiten starten bij nieuwe maan in september en duren 14 dagen om te eindigen op de dag van volle maan. In 2006 vierden ze dus feest vanaf 23 september tot 7 oktober. 5 dagen later barstte dan het tweede grootste festival los: het Tihar-feest (het feest van het licht) welk 5 dagen duurde. Tijdens beide feesten zoeken familieleden en vrienden elkaar op om samen plezier te maken. Alle overzeese familieleden en aanverwanten keren terug naar Nepal om deze feesten samen te vieren. In de scholen krijgen studenten verlof vanaf het begin van het Dashain-feest tot het einde van het Tihar-feest. De examens worden vóór deze vakantie afgelegd. Mingma Sherpa

Hilde Buts

NIEUWTJES

* De hostelmoeder Pramila Rai heeft het hostel verlaten en de aanwezige hostelkinderen worden momenteel verzorgd door de 4 kookmoeders. * Surendra Shakya, hoofdverantwoordelijke in Khandbari, heeft zijn bureau buiten het hostel geïnstalleerd. Hiermee maakt hij een duidelijker onderscheid tussen zijn taak als hostelmanager en zijn taak als districtsmanager voor alle petekinderen in Khandbari. Zijn bureau doet dienst als het administratief centrum voor alle Cunina-betrokkenen in Khandbari. ’s Ochtends en ’s avonds bezoekt hij het hostel. Daarnaast gaat hij regelmatig op schoolbezoek. De dagen waarop hij aanwezig is in zijn kantoor, komen families en petekinderen langs voor allerlei vragen. * Pasang Sherpa, onze adviseur in Nepal, was op bezoek in België en deelde mee dat: 1. de avondklok gedaan is in Khandbari - mensen kunnen na 19 uur terug gaan en staan waar ze willen. 2. het weer “veilig” is, zoals 10 jaar geleden 3. De maoïsten komen in de regering maar moeten eerst hun wapens inleveren * Sophie Vangheel en Patrick Huys zwaren de voorbije weken op evaluatie in Nepal. Deze trip was zelfs heel wat meer dan een evaluatiereis. Nu Nepal terug “veilig” is, is het voor Cunina ook tijd om uit te zoeken welke projecten nog mogelijk zijn. In eerste instantie werd een langetermijnprogramma uitgewerkt om 9 hostels te bouwen, maar door de politieke instabiliteit waren die plannen opgeborgen. Ondertussen hebben we heel wat ervaring met het hostel in Khandbari en dient onze langetermijnvisie voor Nepal herbekeken te worden. Cunina zette ook heel wat fondsen opzij gedurende deze periode (o.a. de helft van de peterschapsbijdragen) en en heeft nu reeds van onze lokale partner projectvoorstellen ontvangen om verder uit te werken aan de hand van de verzamelde informatie terplaatse. We houden u op de hoogte !

HAÏTI

- Jan Hoet rapporteert 24 juli 2006 “De laatste weken waren hier in Port-au-Prince weer eens gevuld met dagen van onrust die reden gaven tot een zekere paniek. De bendes die zich in de volksbuurten hebben genesteld begonnen terug met de boel op stelten te zetten. Ze worden talrijker en sterker dankzij de vele Haïtianen die naar de USA waren uitgeweken en daar voor drugsgebruik en/of misdaden veroordeeld, terug naar Haïti werden gezonden. Deze uitgestotenen die hier vrij rondlopen, vinden het niet beter dan zich bij bestaande bendes aan te sluiten om hun winstgevende criminaliteit terug in de verf te zetten.” ./... “Vele bendeleiders bedienen zich van kinderen (12 tot 16 jaar) om bepaalde misdaden uit te voeren, zoals het neerschieten van politiemannen, het mee uitvoeren van ontvoeringen en hold-ups. Vorige week haalden we hier weer triestige records. Donderdag 20 juli bezetten de bendes van Cité Soleil de weg naar de vlieghaven en telde men er 100 ontvoeringen dezelfde dag!” ./.. “Het ongenoegen van de bevolking groeit met de dag en de verwijten aan het adres van de regering en vooral aan dat van de troepen van de Verenigde Naties komen naar boven in alle gesprekken en zelfs in de kranten.” ./.. “Die doen hier niks dan veel geld verdienen en arme meisjes versieren. Ze jagen de huurprijzen omhoog en hebben er alle belang bij dat de toestand hier zo blijft, want dan blijven ze zeker van een goedbetaalde job (getuigenis gehoord van een Filippijnse blauwhelm).” ./... “Maar ze slagen er niet in om hier wat meer veiligheid en stabiliteit te brengen. Het vele geld dat zulke operaties moet kosten zou beter besteed worden aan een duurzame ontwikkeling van Haïti en vooral aan de verbetering van de infrastructuur, zoals wegen, drinkwatervoorziening en gezondheidszorg.“ ./..

De volledige nieuwsbulletins vind je terug op onze website www.cunina.org

Steun onze projecten in Haïti door storting op rekeningnummer 230-0366025-64 van Cunina met vermelding: projecten Haïti

24 oktober 2006 “Het nieuwe schooljaar is hier weer op volle gang. In de lagere en middelbare scholen zijn de kinderen deze week aan hun eerste proefwerken toe.“ ./.. “De politieke toestand is veel stabieler geworden, maar het land blijft sukkelen met de grote problemen waarmee het al jaren wordt geconfronteerd: levensduurte, werkloosheid, corruptie en vooral onveiligheid. Dagelijks zijn er nog afrekeningen, ontvoeringen en gewapende conflicten tussen bendes onderling of tussen bendes en politie en/of VN soldaten. Het staat nu wel algemeen vast dat de drugswereld die hier zeer sterk aanwezig is (Haïti is doorschuifkast van drugs van Zuid-Amerika naar de USA) daar voor heel veel tussen zit. Hoeveel mensen hier overleven is voor mij na reeds 39 jaren in Haïti nog steeds de grote vraag. Het blijft me een wonder hoe mensen zonder vast inkomen er blijven in slagen zichzelf en hun familie te voeden en hun kinderen naar school te sturen. Vooral dit laatste was dit nieuwe schooljaar een zware opgave. Het is schandalig hoe de schoolonkosten in het privé onderwijs hier elk jaar weer worden opgetrokken en daar van staatswege niet op wordt gereageerd. Ook dit jaar gingen de te betalen bedragen weer sterk de hoogte in, hoewel de inflatie hier daalde.” ./. “De noodkreet die ik opving bij de Cunina- petekinderen deed me soms pijn in de oren. Hun peterschapsbijdrage kan daar helemaal niet meer voor instaan. Vorige jaren zag ik de mogelijkheid soms om aan de kinderen die het het meest nodig hadden een voorschot te bezorgen om hun schoolgaan toch te verzekeren, maar deze keer kon ik het in de meeste gevallen niet aan. Het was ook merkbaar dit jaar dat vele kinderen met 1 tot 3 weken vertraging naar school gingen, dit steeds om economische redenen.” ./.. “Tot overmaat van ramp liet de huisbaas me enkele weken geleden weten dat vanaf dit jaar de huur wordt verdubbeld, zoniet mag ik een andere woonst zoeken, wetende dat ik een gelijkaardige woonst aan die prijs niet gemakkelijk zal vinden. De huurprijzen gaan hier de hoogte in ‘dankzij’ de aanwezigheid van de UNO, die gelijk welke prijs betaalt voor een goede woning en zonder met de ogen te knipperen... Door de jeugdwerking die ik leid, leer ik elk dag weer nieuwe jonge mensen kennen, die leven in dezelfde onzekerheid. Ik lig vaak wakker denkend aan al deze kansarme jonge vrienden. En ik zou er zoveel willen helpen...” Met een hartelijke en dankbare groet aan alle leden van de Cunina familie. Jan Hoet

7

8

GETUIGENISSEN UIT HAÏTI

Een dag uit het leven van

Junior & Amide in Haïti 24 oktober 2006

We willen onze toekomst verzekeren – AMIDE “Mijn naam is CADET Amide. Ik ben 20 jaar geleden geboren in Mombin Crochu. Ik zit in het 5de middelbaar op het Institution George Sand d’Haiti. Met veel plezier wil ik wat over mezelf vertellen. Ik heb vier zussen en geen enkele broer. Mijn vader stierf toen ik twaalf jaar oud was. Mijn moeder is zwaar gehandicapt. Ik woon in de foyer MaMoSa (project gesteund door Cunina) sinds 1989. Ik was 3 jaar oud en mijn vader had de middelen niet om goed voor ons te zorgen. Hij was aan de bedelstaf toen pater Jan besliste om mij te helpen. Zo kwam ik als peuter naar de foyer en ik voelde mij er al heel snel echt thuis, want pater Jan was als een papa voor mij waarvan ik alle vaderlijke genegenheid mocht ondervinden. Op dezelfde manier was Rosemarie Etienne, de vroegere huishoudster, en is nu Melanie Georges als een moeder voor mij. In Huize Mamosa leven we als broers en zussen. Elke grote vakantie neemt pater Jan ons mee voor een dagje aan zee, of een andere uitstap met bvb. een bezoek aan historische gebouwen. Dit jaar was er helaas geen geld voor een uitstap. Ik hou van muziek en ik ga graag naar volleybalmatchen kijken. Ik kijk graag TV en hou ook van lezen. Ik ga graag naar de kerk en ben er graag bij wanneer we samen zijn in familie om te babbelen en te spelen. Ik ben er niet graag bij wanneer ik zie dat er geen geld genoeg is om de foyer goed te doen draaien. Ik ben er niet graag bij wanneer pater Jan afwezig is, want hij is als een vader voor ons. Ik hou er ook niet van wanneer ik minder goed nieuws krijg over mijn eigen familie. Op schooldagen sta ik ‘s ochtends op om 5 uur. Ik neem een stortbad en trek mijn schooluniform aan. Dan ga ik eten. Melanie is al vanaf 3 uur ‘s ochtends in de weer om het eten voor ons klaar te maken. Zo krijgen we afwisselend gemalen maïs, bouillon, brood met hotdog, spaghetti, brood en eieren, of bananen. Om 6.30 uur brengt pater Jan ons naar school en om 2 uur ’s namiddags komt hij ons weer ophalen. Wanneer ik thuis kom, is het eten klaar. Ik verwissel mijn schooluniform voor andere kleren en was mijn handen om aan tafel te gaan. Na het eten maak ik mijn huiswerk en soms vraag ik pater Jan om me hierbij te helpen. Als ik daarmee klaar ben en ik heb geen andere huistaken te doen, dan sla ik een babbeltje met Olène of Dashna, die ook in Huize Mamosa wonen. Mijn droom voor de toekomst is een gekende advocaat te worden om zo andere arme kinderen te kunnen helpen. Ik hoop echt dat wij allemaal die in de foyer leven onze toekomst kunnen verzekeren. Wanneer ik volwassen ben zou ik ook graag een boek willen schrijven over mijn leven.”

Getuigenis van een peetouder op bezoek in Haïti (augustus 2006)

Werken aan een academische graad – JUNIOR «Ik ben Junior GEORGES en ik ben 20 jaar. Ik kom uit Mombin Crochu, in het noordoosten van Haïti. Ik studeer Diplomatie aan de universiteit, met name aan de Académie Nationale Diplomatique et Consulaire (ANDC). Deze studierichting inspireert me en was voor mij de beste keuze. Ik ben de tweede oudste thuis en de enige jongen in ons gezin. Ik heb nog een oudere zus. Mijn mama heet Mélanie GEORGES en ze werkt in Huize MAMOSA, samen met pater Jan, waar ze verantwoordelijke van de keuken is. Mijn studies komen voor mij op de eerste plaats. Ik ga graag naar de les. Daarnaast doe ik graag aan sport. Zelf speel ik volleybal en ik hou ook veel van voetbal. Ik lees ook graag en veel. Ik luister vaak naar het nieuws op de radio, ik kijk graag televisie en ik breng graag tijd door met mijn vrienden. Vrede en sereniteit, moraal en verantwoordelijkheidszin, eerlijkheid en matigheid zijn zaken die ik belangrijk vind. Ik heb een hekel aan geweld, onrechtvaardigheid, schending van mensenrechten, diefstal en machtsmisbruik. Ik organiseer mijn leven zodanig dat ik de tijd vind voor verschillende activiteiten: studeren, aan sport doen, e.a. ... Gewoonlijk ga ik van maandag tot vrijdag naar school. Om daar op tijd te zijn, sta ik op tussen 6.30 en 7 uur ‘s ochtends, waarna ik me was en aankleed. Als ontbijt eet ik meestal of spaghetti of brood, eieren, bananen, kaas,... en daarbij drink ik fruitsap of melk. Daarna ga ik op weg naar school. Van waar ik woon is het slechts zo’n 200 meter naar de bushalte waar ik de bus neem en van de bushalte waar ik afstap tot aan de universiteit is het nog zo’n 300 meter te voet. Dit is voor mij gezonde lichaamsbeweging. Ik kom van school thuis tussen 14.30 en 15.00 uur. Na mijn lunch studeer ik, lees ik de krant, kijk ik TV of luister ik naar de radio. Wat mijn toekomst betreft, droom ik ervan om een academische graad of doctoraatstitel in de diplomatie te behalen. Op een dag zou ik graag op deskundige en doeltreffende manier mijn verantwoordelijkheden opnemen in het kader van een diplomatieke missie voor Haïti in het buitenland. Het is mijn droom om later mijn land van dienst te kunnen zijn, niet alleen om mijn kennis en ervaring te delen met mijn landgenoten, maar ook en vooral om mijn land verder mee te helpen ontwikkelen. Ik zou in de toekomst ook graag een gezin stichten en kinderen hebben.»

Wie Haïti wil bezoeken, beschikt best over een flinke dosis avonturiersbloed. In dit overbevolkte, onstabiele land leeft 80% van de bevolking onder de armoedegrens. Ruim 60% van hen tracht zich via familiale landbouw in leven te houden, maar slechts 38% van de bevolking heeft toegang tot drinkbaar water. Infrastructuur is in Haïti nagenoeg onbestaande. In de steden leven de meeste Haïtianen temidden van een wriemelende mensenmassa in een krot van karton en golfplaat op een stukje grond dat tegelijk dienst doet als open riool, toilet, wasplaats, speelplein, keuken en vuilbak. Hoewel er leerplicht is voor kinderen tussen 6 en 12 jaar, blijven veel kinderen van school weg, wat mee bijdraagt aan de hoge graad van analfabetisme in het land. Van de bijna 4 miljoen kinderen jonger dan 18 jaar lijden er 3 op 4 onder ’s lands problemen: ze hebben geen toegang tot goede gezondheidszorg en onderwijs en ze zijn vaak het slachtoffer van geweld, uitbuiting en misbruik. Haïti kent de hoogste kindersterfte van de Caraïbische regio en hulp wordt bemoeilijkt door gewapende bendes die bepaalde wijken van de hoofdstad volledig controleren. Omwille van de instabiele situatie ter plaatse diende Marc Vanhauter, sinds jaar en dag vrijwilliger bij Cunina, zijn reis naar Haïti meerdere malen uit te stellen, maar eind augustus ll. kon hij dan toch vertrekken. Tijdens zijn 2 weken durende verblijf daar, stuurde hij ons regelmatig berichten over zijn wedervaren: hij bracht er tijd door met zijn petekind Wilnise, zag er de cycloon Ernesto passeren, maakte het dagelijkse leven mee in MaMoSa en sprak uitgebreid met pater Jan Hoet over het leven in Haïti, de creativiteit van de Haïtianen om in erbarmelijke omstandigheden te overleven en de actuele politieke situatie. Hij smeedde plannen om in 2008 een groep peetouders het eiland rond te leiden, leerde een mondje vol Creools, was onvoorzien getuige van een Haïtiaans huwelijk, observeerde een aantal voodoorituelen en bezocht de reeds gerealiseerde Cunina-projecten in Hinche en Mombin-Crochu. Je kan Marc’s volledige reisverslag lezen op onze website www.cunina.org.

9

Naar school op Haïti

10

Situatie Het onderwijs in Haïti staat volledig onder controle van het Ministerie van Onderwijs. De staat kan echter niet op de grote vraag naar scholen beantwoorden en geeft daarom aan privé-instellingen de toelating om scholen te openen, die hierbij weliswaar de door het Ministerie opgelegde normen en het officiële programma moeten volgen. Staatsscholen zijn gratis. Privé-scholen zijn peperduur, vooral vanaf de middelbare school. Gevolg: de staatsscholen zijn overbevolkt. Ondanks de zogezegd gratis publieke educatie moet een gezin bovendien zelf nog steeds instaan voor grote uitgaven aan o.m. schooluniformen, boeken en -materiaal. Bovendien zijn publieke scholen bijna nergens aanwezig en van een minder goed niveau dan de privé en parochiale scholen. 90% van de basisscholen zijn dus privé en vragen een jaarlijks inschrijvingsgeld van ca. 100 à 150 USD per kind, terwijl een gemiddelde Haïtiaan minder dan 2 USD per dag verdient. Daarbovenop komt nog een maandelijks bedrag van 15 tot 30 USD voor het volgen van de lessen. Veel ouders kunnen dit geld niet ophoesten. Naar school gaan is trouwens sowieso niet evident voor een kind in Haïti. Vaak moet het urenlang stappen om de school te bereiken. Eten is er niet altijd, zodat het kind regelmatig met een lege maag op de schoolbanken zit. De kinderen die wel het geluk hebben om naar school te kunnen gaan, werken na schooltijd vaak nog op het veld of zorgen voor de opvang van de jongere kinderen in het gezin, in huisjes van golfplaten of bananenbladeren, zonder meubilair.

maar vanaf het middelbaar is het onderwijs echter uitsluitend in het Frans. Dit betekent dat 98% van de kinderen moet leren in een taal die ze niet of nauwelijks begrijpen. Na het lager onderwijs (7 jaar) moeten de kinderen een staatsexamen (Certificat d’Études Primaires) afleggen. Als ze hun CEP behalen, mogen ze naar het middelbaar. Na nog eens 3 jaar (na de retho klas) moeten ze een BAC1staatsexamen afleggen. Vervolgens nog een jaartje philo klas en een BAC2-examen. Hierna kunnen ze naar de universiteit.

Toekomstplannen Zes jaar geleden ondertekende Haïti samen met 188 andere landen de VN-verklaring over de Millenniumdoelstellingen. De deadline voor deze 8 doelen, die in essentie zijn gericht op het uitroeien van oorzaken van armoede, is 2015. Eén van die Millenniumdoelstellingen is gratis basisonderwijs voor iedereen. Een doel dat voor Haïti al moeilijk genoeg te bereiken zou zijn zonder de rampspoed die het land de afgelopen jaren trof. In 2000 werd de Haïtiaanse regering omver geworpen en daarna kreeg het land te maken met verwoestende natuurrampen en een niet eerder gekende opleving van bendegeweld en ontvoeringen. Rapporten van internationale ontwikkelingsorganisaties en financiële instituten laten zien dat de afgelopen 2 jaar nauwelijks vooruitgang is geboekt in het bereiken van de ontwikkelingsdoelen. In veel gevallen is de situatie juist verslechterd. In mei van dit jaar werd René Préval geïnstalleerd als nieuw democratisch gekozen president en de nieuwe Haïtiaanse regering wil samen met een aantal internationale instellingen vóór 2015 het onderwijs in het land op de rails krijgen. Momenteel is basisonderwijs voor velen zelden gratis en daardoor vaak onbereikbaar, waardoor de Haïtianen nauwelijks kunnen ontsnappen uit de vicieuze cirkel van armoede. De Haïtiaanse regering en de internationale organen willen hier op zeer korte termijn iets aan doen. “Het is haalbaar om in 2015 basisonderwijs voor iedereen te kunnen garanderen”, zegt Sam Carlson van de Wereldbank over Haïti. “Als de huidige regering en internationale organen

hier absolute prioriteit aan geven.” Samen met de Wereldbank, Unicef, Unesco en andere internationale instanties wordt gewerkt aan een 10-jarenplan.“Het plan zal naar schatting honderden miljoenen dollars gaan kosten”, zegt Carlson. “Het is de bedoeling om onder meer ouders te helpen bij het betalen van lesgeld, schoollunches te verschaffen en duizenden nieuwe onderwijzers op te leiden.” De Haïtiaanse regering wil het definitieve plan in december openbaar maken. Volgens Cezar Pazos van Unicef is internationale samenwerking en hulp belangrijk, “maar Haïti kan niet afhankelijk blijven van internationale organen. Intensieve betrokkenheid van de overheid is noodzaak”, zegt hij.

Cunina petekinderen Zodra pater Jan Hoet weet dat een peterschap is toegekend, laat hij dat aan het betrokken kind en diens ouders weten. De Cunina-petekinderen zijn in bijna alle gevallen reeds schoolgaand, maar zonder peterschap zou het gemiddelde Haïtiaanse kind eigenlijk weinig kans maken op degelijk onderwijs en op succesvol afstuderen. Desondanks is het een feit dat een peterschap in Haïti niet volstaat om alle schoolonkosten te betalen, zeker niet voor een middelbare scholier. Daarom is het noodzakelijk dat de ouders van het kind bijkomende inspanningen leveren om mee te betalen voor de educatie van hun kind. Pater Jan Hoet beheert de Cunina-bijdragen op die manier dat elk kind over een lopende rekening beschikt, waarvan geld kan worden afgehaald volgens de behoefte aan schoolgerelateerde aankopen. Zodra de maandelijkse bijdrage arriveert, komt het bedrag op rekening van elk kind. Op gelijk welk moment kan het kind het saldo van zijn rekening opvragen en geld afhalen, volgens de Cunina-richtlijnen en in samenspraak met de ouders van het kind. De kinderen worden ook aangemoedigd om bvb. tijdens de schoolvakanties een beetje te sparen, zodat ze over wat meer geld kunnen beschikken bij het begin van het nieuwe schooljaar. Het gebeurt ook dat sommige kinderen een voorschot wordt gegeven van hun peterschapsgeld, zodat ze in september het hoge inschrijvingsgeld kunnen betalen.

Haïti Het schoolsysteem

Het Haïtiaanse schoolsysteem is op Franse leest geschoeid en het onderwijs is dan ook meestal in het Frans. Jaren geleden werd er een alternatief basisschoolsysteem opgericht in de Creoolse taal, wat goede resultaten opleverde,

Het dossier ‘Haïti’ werd samengesteld door Myriam Wylocke

Terwijl de programma’s voor HIV-preventie in Zuid-Afrika falen en de epidemie steeds groter wordt, is er toch een lichte vooruitgang op het front van de behandeling. Bijna 190.000 Zuid-Afrikanen ontvingen eind 2005 anti-retrovirale medicijnen wat een significante stijging betekent in de laatste 10 jaar. Het is echter nog geen reden tot feesten, aangezien er in gans Zuid-Afrika naar schatting (en dit is vast en zeker een onderschatting) 1 miljoen mensen nood aan anti-retrovirale medicijnen hebben. Dit betekent dus dat er nog meer dan 80% mensen niet geholpen worden, terwijl de medicijnen er zijn. (WHO/UNAIDS 2006)

De districten Eshowe/Mandeni in de provincie KwaZulu-Natal genieten de twijfelachtige eer wereldrecordhouders te zijn wat betreft de aidsproblematiek. Het samenlevingsmodel van de Zulunatie, net als van de rest van Zuid-Afrika, wordt langzaam maar zeker vernietigd. Tussen een dunne bovenlaag ‘grootmoeders’ en de jonge kinderen is een enorme kloof ontstaan waar de actieve bevolking hoort te zitten. Vandaag zijn er zelfs geen ‘grootmoeders’ genoeg, dus zorgen kinderen van zelf nauwelijks 11 jaar oud voor hun broertjes en zusjes. Broertjes en zusjes die HIV-positief zijn bevonden. Het is ontstellend hoe weinig er van overheidswege wordt gedaan aan deze problematiek. Het is alsof de hele natie, president op kop, in een soort van ontkenningsfase verkeert. Cunina richt zich in de eerste plaats op onderwijs en onderwijsondersteunende projecten. Echter... een kind met nog slechts enkele jaren levensverwachting, heeft in de eerste plaats zorg nodig en mag sociaal zeker niet worden uitgesloten. In het licht van deze ontwikkeling werd de invalshoek van Cunina veranderd en verruimd: opvoeding heeft pas zin als prioritair de levenskansen worden vergroot. De nadruk zal dan ook moeten worden gelegd op eerstens het screenen van de kinderen en indien seropositief, vervolgens het opvoeden van kinderen die retro-virale medicijnen krijgen toegediend. Cunina zal hierbij ook sterker moeten aanleunen bij (te weinig) lokale organisaties die reeds aan screening en behandeling doen. Na de werkbezoeken naar Zuid-Afrika in september en oktober ll werkt Cunina nu aan een plan dat de volgende stappen inhoudt:

1. Samenwerkingsakkoorden afsluiten met lokale organisaties : De NGO Brotherhood of Blessed Gérard werd uitgekozen als een betrouwbare en degelijke partner voor Cunina. Sinds 1994 is deze NGO werkzaam in KwaZulu-Natal en heeft reeds ruime ervaring in HIV/AIDS-educatieprogramma’s. Sinds 2000 is er in het Hospice een kinderopvang gevestigd voor in de steek gelaten, verwaarloosde, ondervoede, mishandelde en gehandicapte of zieke kinderen – ook voor aidswezen. Vaak zijn deze kinderen ook zelf HIVpositief of AIDS-besmet. Door de steeds groter wordende vraag naar hulp voor steeds meer kinderen, startte Father Gérard ook reeds met financiële adopties en is naarstig op zoek naar honderden peetouders. In dit opzicht wil Cunina graag samenwerken met deze NGO. Een comité (in samenwerking met de lokale Rotary) zal aan de hand van overeengekomen criteria beslissen over welke kinderen als Cunina-petekinderen worden voorgesteld. 2. Een nood-opleidingsprogramma samenstellen voor de “grootmoeders “of “caregivers” in huishoudkunde, kinderverzorging, hygiëne, voedingsleer en koken, aidsverzorging en palliatieve zorgen. Cunina werkt reeds van in het begin samen met Sr. Innocentia in Eshowe. Zij is de persoon die de families bezoekt en helpt waar mogelijk. Ondertussen laat ze zich bijstaan door een 4-tal “leiders” die elk een deel van de Cunina-kinderen onder hun hoede nemen. Met een uitbreiding van het aantal peterschappen, zullen er ook meerdere “care-givers” nodig zijn. Cunina zal een beroep doen op de lokale organisatie TREE-organization, welke de zorgverleners zal opleiden. Deze opleiding zal ook door Cunina gefinancierd worden. 3. de huisvestingsmogelijkheden van deze lokale organisaties uitbreiden d.m.v. kleinschalige projecten

11

Cunina in Zuid-Afrika 4. peterschappen, individuele maar ook collectieve, organiseren waarbij één peetouder of een groep peetouders instaat voor bv. één huisje met een opgeleide (en naar prestatie betaalde) grootmoeder/caregiver en een achttal kinderen. Tijdens het eerste kwartaal 2007 zal worden gestart met een pilootbouwproject van 10 huisjes die onderdak zullen bieden aan 60 à 80 kinderen. Na evaluatie van dit pilootproject is het uiteindelijk de bedoeling om in totaal 100 huisjes te bouwen, telkens in “kralen” van 10 waarbij de traditionele Zulu-cultuur gerespecteerd zal worden.. Het bouwterrein zal ons geschonken worden door de gemeente. Onderhandelingen hierover zijn bijna rond. Dit project zal niet alleen opvang van aidswezen voorzien, maar tevens vaste werkgelegenheid scheppen voor een 90-tal mensen. De officiële opening van het pilootproject is momenteel vooropgesteld voor eind april 2007. Voor meer informatie en verdere vorderingen van dit project verwijzen we naar volgende nieuwsbrief én naar de digitale nieuwsflash waarvoor u kan inschrijven via onze website www.cunina. org/nieuwsbrief Uiteraard is het de bedoeling om de bestaande peterschappen onder toezicht van Sr. Innocentia te integreren in de nieuwe structuur. Daar we de laatste maanden intensief bezig waren met het zoeken naar een degelijke aanpak van het immense HIV/AIDS probleem in Eshowe om onze beperkte middelen zo efficiënt mogelijk in te zetten, hebben kandidaat-peetouders voor Zuid-Afrika heel wat geduld aan de dag moeten leggen alvorens er een petekind werd toegewezen. Op het moment dat onze samenwerkingsakkoorden met de lokale partners bevestigd worden, kunnen we van start gaan met het programma. Het staat vast dat we dan heel wat mensen nodig zullen hebben die zich het lot van deze HIV/AIDS-besmette wezen aantrekken door middel van een peterschap of een projectdonatie. Dit kan reeds door storting van een gift met melding van Aidswezenproject op het nummer 230-0366025-64. Van harte dank!

Patrick Huys

12

ACTUALITEIT

Kinderen in het Zuiden vormen een uiterst kwetsbare groep. Elk jaar sterven meer dan miljoenen kinderen als gevolg van ziektes en aandoeningen die konden vermeden worden. Maar zij zijn ook de toekomst. Daarom hebben niet minder dan drie Millenniumdoelstellingen betrekking op kinderen en jongeren: universeel basisonderwijs, terugdringen van kindersterfte en bestrijden van aids. Hoe staat het anno 2006 met deze doelstellingen?

Millenniumdoelstellingen voor kinderen

Millennium wat ? In 2000 ondertekenden alle (191) lidstaten van de Verenigde Naties de “Millenniumverklaring”. Daarin staan 8 concrete doelstellingen die moeten behaald worden tegen 2015 op gebied van armoede, honger, milieu, ziektes, enz. Werken aan alle acht van deze doelstellingen heeft onmiskenbaar invloed op de toekomst van kinderen. Toch zijn er volgens ons een drietal doelen die zich specifiek richten op de meest kwetsbaren. Doel 2: basisonderwijs voor iedereen In 2015 moeten alle kinderen in alle landen naar de basisschool. Ondanks alle inspanningen vinden de dag van vandaag nog steeds 16% van de kinderen (21% in 1990) hun weg naar de schoolbanken niet, voor het grootste deel meisjes. Vooral in Afrika en Azië is nog een lange weg te gaan. Van deze landen wordt niet verwacht dat ze de doelstelling zullen halen. Kinderen hebben ook recht op kwaliteitsvol onderwijs. Zij die starten in het onderwijs moeten de vaardigheden leren die nodig zijn om als geletterde mens door het leven te gaan. Doel 4: terugdringen van kindersterfte Het sterftecijfer van kinderen onder de vijf jaar moet met tweederde worden teruggebracht. Sinds 1990 is de kindersterfte wereldwijd al met 15 procent teruggedrongen. Het verschil tussen rijk en arm is natuurlijk ook hier zeer groot. In ontwikkelingslanden sterven gemiddeld tien keer meer kinderen vóór hun vijfde verjaardag. Hoe hoger het inkomen en hoe hoger de onderwijsgraad van de moeder, hoe beter kansen voor het kind. Doel 6: de strijd aangaan met hiv/aids en andere ziektes Deze doelstelling is een zeer lastige dobber en heeft verregaande gevolgen voor de toekomst van een land. Vooral in Afrika voltrekt zich een aidsdrama. Gemiddeld 8,5% van de Afrikanen is besmet, vooral jonge mensen. Een generatie die de economie van een land draaiende moet houden wordt zo weggevaagd. Er zijn al meer dan 15 miljoen aidswezen. Tegen 2010 zullen dat er 18 miljoen zijn. Deze kinderen zijn ontzettend kwetsbaar. Ze worden opgevangen door familie of kennissen, die hiervoor geen steun ontvangen. Ze krijgen te maken met discriminatie, gaan vaak niet naar school en er is nauwelijks geld voor eten en gezondheidszorg. Het beste wat we kunnen doen is zorgen dat hun ouders in leven blijven. Preventie, voorlichting en toegang tot kwaliteitsvolle behandelingen zijn de mirakelmiddelen. An Van Parys

PETERSCHAPPEN

Evaluatie

Na 15 jaar werking was 2006 voor Cunina een jaar van bezinning en reflectie. Vandaag is Cunina werkzaam in vijf partnerlanden in drie werelddelen. Vijf totaal verschillende culturen, voor Cunina vijf verschillende manieren van werken. Van bij het begin in 1990 was het onze bedoeling om onze missie en visie in één algemeen peterschapsbeleid te gieten. Nu, 16 jaar later, moeten we concluderen dat dit in de praktijk niet langer realiseerbaar is. Tijdens de voorbije 16 jaar heeft Cunina zowel fijne als minder fijne ervaringen gekend, hebben we onze weg moeten vinden, hebben we al eens geworsteld met onze identiteit, hebben we getracht onze organisatie in goede banen verder te ontplooien en zijn we door onze ervaringen gegroeid.

medewerkers hebben we nu contact via e-mail, maar dat betekent niet dat het gebruik van de PC overal al zo is ingeburgerd dat er dagelijks vlot kan worden gecorrespondeerd. In Pandacan, de grootste sloppenwijk van Manila bijvoorbeeld, beschikt onze lokale medewerkster niet over een computer, laat staan een internetverbinding. Deze vrouw moet een lange afstand afleggen om in een internetcafé contact te kunnen opnemen met Cunina België. In haar woon- en werkomstandigheden kan dit dus onmogelijk op dagelijkse of zelfs wekelijkse basis gebeuren. Cunina kan verwachten dat de communicatie met Pandacan maandelijks gebeurt, op een vastgestelde dag, maar meer ook niet. En dit is ook het geval in sommige andere regio’s in andere landen.

Op de peetouderbijeenkomsten het afgelopen jaar, bleek telkens duidelijk dat onze organisatie willens nillens met veel externe factoren, verschillend van land tot land, rekening dient te houden. Toen Cunina 16 jaar geleden van start ging op Haïti en in de Filipijnen werkten we samen met slechts een handvol lokale medewerkers. Vandaag ondersteunen we projecten in vijf verschillende landen en het aantal peterschappen is indrukwekkend gegroeid, evenals het aantal lokale verantwoordelijken... Kortom het beheer van al die dossiers is een stuk complexer geworden. Waar we vroeger per brief en per telefoon contact onderhielden met de enkele verantwoordelijken in onze partnerlanden (soms maanden wachten op een antwoord, stel je voor), maken we nu gebruik van het internet om veel vlotter te communiceren. Peetouders melden hun vragen en opmerkingen nu per e-mail en verwachten een snel antwoord. Wat we echter niet uit het oog mogen verliezen, is dat het (levens)tempo in het zuiden een heel stuk lager ligt en dat de daar aanwezige infrastructuur vaak te wensen overlaat. Inderdaad, met 90% van de lokale

Hier in het noorden zijn we ondertussen gewend aan een supersnelle communicatie. Het zuiden beschikt echter niet over dezelfde communicatiemiddelen en daarnaast zijn de werkomstandigheden totaal verschillend van en veel gebrekkiger dan de onze, iets waarmee we wel degelijk rekening moeten houden. Er is nog heel wat werk aan de winkel om de doorstroming van informatie vlotter en correcter te laten verlopen. Aan de communicatie met het zuiden moet dus worden gesleuteld, doch ook aan de vertaling ervan naar de peetouder in het noorden. Voor een optimale verstandhouding heeft Cunina dus ook de taak om de peetouder goed te informeren over de leef- en werkomstandigheden in het zuiden, de actuele toestand ter plaatse, de heersende cultuur en de mentaliteit van het volk in kwestie. Dit heeft 16 jaar ervaring ons ondertussen geleerd. Naast het contact via e-mail, moeten er bovendien modules van rapportering en verslaggeving tussen onze partnerlanden en Cunina België worden voorzien. De communicatie tussen onze partnerlanden en het hoofdkantoor zal in de toekomst op een

13

uniforme manier dienen te gebeuren. Cunina staat hierbij voor een grote uitdaging. Een Nepalees denkt en handelt namelijk op een totaal andere manier dan een Zulu of een Braziliaan. Dit is leerrijk gebleken en uiteraard respecteert Cunina die cultuurverschillen. Bleek echter ook dat onze reglementering en onze criteria wat plaatselijke werking betreft, vijf maal verschillend worden geïnterpreteerd. Conclusie: één algemeen peterschapsbeleid is niet langer mogelijk. Na grondige evaluatie het voorbije jaar en mede dankzij úw inbreng als peetouder, hebben we besloten dat een peterschapscharter per land noodzakelijk is geworden. Een charter waarin de visie en missie van Cunina nogmaals duidelijk worden gesteld, alsook de voorwaarden voor het aangaan van een peterschap en de reële verwachtingen die een peetouder kan/mag hebben van dit peterschap, de peetouder zal beslissen tot een belangeloos engagement vanuit de juiste overtuiging een kansarm kind de kans te schenken op een degelijke scholing en een betere toekomst. En voor dit belangeloze engagement kan Cunina zijn peetouders niet genoeg bedanken. De definitie van een peterschap dient nog concreter te worden verwoord en hierbij blijven de belangen van het kind natuurlijk centraal. Cunina is géén adoptiebureau, een Cuninapeterschap kan dus geen verdoken adoptie zijn. De afstand dient naast geografisch, ook emotioneel bewaard te blijven, dit in de eerste plaats in het belang van het kind. Naar de toekomst toe beogen we dus met deze nieuwe aanpak een duidelijkere communicatie tussen Cunina en de peetouder en daardoor een nog betere verstandhouding. Kathleen Op de Beeck

14

LEDENACTIVITEIT

Actief Lid

GROS of GRIS

Maak Cunina bekend in je dorp, gemeente of stad

We herhalen het telkens opnieuw en we herhalen het graag: het is dankzij de hulp van jullie allemaal, vrijwilligers, peetouders, sponsors en sympathisanten dat Cunina een groeiend aantal kansarme kinderen in Haïti, Brazilië, Zuid-Afrika, Nepal en de Filipijnen een betere toekomst kan bezorgen. Tal van acties, donaties, e.a. krijgen steevast een vermelding op onze Hartelijk dank pagina in deze nieuwsbrieven. Zo namen enkele vrijwilligers, op de hoogte van een budget voor ontwikkelingssamenwerking in hun gemeente (via GRIS of GROS), het initiatief om een aanvraag voor subsidie in te dienen bij hun gemeentebestuur. Het afgelopen jaar 2006 mocht Cunina o.a. volgende financiële bijdragen ontvangen: de gemeente Dessel schonk 337 € t.v.v. Nepal, Haacht subsidieerde het opvangtehuis in Khandbari, Nepal voor 812 € en Destelbergen besliste om 1.250 € uit te trekken, als eerste schijf voor de opbouw van het Aidswezendorp in Eshowe, KwaZulu-Natal, ZuidAfrika. Van harte dank aan deze en andere gulle gemeentes!

Misschien heeft jouw gemeente een budget voor ontwikkelingssamenwerking.

EEN

PLUIM VOOR

...

Woon jij ook in een “betrokken” dorp, gemeente of stad en wil je de werking en de projecten van Cunina graag een extra duwtje in de rug geven? Dan kan je bij ons een project naar keuze opvragen en wij bezorgen je een compleet aanvraagdossier. We helpen je ook graag op weg om rond het door jou gekozen project een actie of evenement te organiseren in je woonplaats. Aarzel niet om ons te contacteren voor meer info – [email protected]

Workshop op maat van kinderen

Vier enthousiaste jonge dames kwamen op een voormiddag in mijn klas om hun project voor te stellen. Uit ondervinding weet ik dat dit soort dagen erop of eronder zijn. Je hebt de klas mee, of niet. Vanaf het eerste moment was het een schot in de roos. De presentatie, die in het klaslokaal plaatsvond, om de millenniumdoelstellingen aan de leerlingen voor te stellen, was perfect getimed en op maat van de kinderen. Daarna trokken we naar de refter, waar we opgewacht werden door een ‘kloosterzuster’ die het inlevingsspel kort en duidelijk uitlegde. Het kwam erop neer dat elke leerling in de huid kroop van een leeftijdsgenootje uit een ander land. Om de vijf minuten werd er een volgende fase van het leven van hun persoon voorgesteld. De leerlingen lazen dan de verwikkelingen van hun familie, gebeurtenissen,… Onderaan elke

fase stond dan of de leerlingen naar school mochten of terug moesten gaan werken. Zo moesten sommige onder meer schoenen poetsen of parelkettingen maken. In het begin leken die werkjes leuk, maar al snel bleek dat naar school kunnen gaan een luxe is. Zo zag je na enkele fases de glimlachjes van de kinderen die naar school konden gaan en de teleurstelling bij de leerlingen die door omstandigheden in hun verhaal alweer schoenen moesten gaan poetsen. Tijdens het spel had ik de mogelijkheid om met de leerlingen een praatje te slaan. Het was echt ongelooflijk hoe snel de leerlingen zich met hun figuur in het spel identificeerden. Zo waren er bijvoorbeeld teleurgesteld, omdat ze niet naar school konden gaan, maar langs de andere kant snapten ze dat wel, omdat ze voor hun familie moesten zorgen. Ook werd de link in mijn ogen snel

gemaakt dat naar school gaan gelijk staat met meer kansen voor de toekomst. Het knappe van dit inlevingsspel was, dat er op een speelse wijze zeer belangrijke boodschappen werden overgebracht. Ook het feit dat de leerlingen zo enthousiast en zo plichtsbewust het spel meespeelden is een bewijs dat het project echt wel goed zat. Een aanrader voor elke leerkracht van de derde graad. Kortom een project dat to the point gaat op het juiste niveau. Meester Kris 5b, Sint-Jozefschool Essen

Meer info over het Cunina educatiepakket vind je op www.cunina.org of contacteer [email protected].

15

Werkgroep West-Vlaanderen lanceert in 2007

de Cunina-Horeca-pas Iedereen die wil meedoen, kan de pas downloaden via onze website en dient 6 deelnemende Horeca-zaken te bezoeken om een stempel op deze pas te laten zetten. In elke deelnemende zaak worden ook Cunina-placemats gebruikt en er wordt informatie over Cunina verspreid. Vaak zal er ook een speciale Cunina-aanbieding voorgesteld worden.

Na 6 stempels worden de kaarten ingeleverd en maakt men kans op prachtige prijzen, waarvan de hoofprijs een reis is. De deelnemende zaken betalen om deel te nemen en krijgen reclame op onze website (tenminste dat deeltje over de Horeca-pas) en via flyers over de actie. Ook West-Vlaamse gemeenten kunnen tegen betaling zichzelf promoten in de Horeca-pas.

Westvlaamse peetouders of sympathisanten die zich geroepen voelen om in hun gemeente de Cunina-Horeca-pas te gaan promoten bij horeca-zaken en/of gemeentebesturen nemen contact op met werkgroepverantwoordelijke Filip Deparck : [email protected] of 050/220667 Alvast bedankt voor jouw medewerking !

van harte: Een speciale dank gaat uit naar onze Cunina-werkgroepen en vrijwilligers die zich gedurende de voorbije zomer in weer en wind hebben ingezet om Cunina uit te dragen. U kon onze mensen tegenkomen op de Brazilian Party, het Colora Festival, Carnabruxelas, Mano Mundo, Boerenmarkt, Muziek in de Wijk, Vierdaagse van de Ijzer, Flikkendag etc., etc. … Zelfs op de fiets voerden zij promotie langs de Belgische kust… Ook een dikke merci aan iedereen die de manifestaties, georganiseerd door onze werkgroepen, ondersteunden. Alle sponsors opnoemen zou onbegonnen werk zijn, dit gebeurde reeds op de manifestatie zelf, maar graag willen we laten weten dat elke activiteit mee gedragen wordt door mensen met het hart op de juiste plaats. Bedankt!

• Dankjewel aan de Provincie Antwerpen voor het ondersteunen van ons project Mamosa in Haïti en het Cunina-hostel in Khandbari. • Peetouders droegen in hun GROS Cunina voor en daardoor ontvingen we reeds steun van Destelbergen, Dessel, Haacht en Balen. Van harte bedankt! • SD Worx overhandigde aan al z’n personeelsleden een cheque van 250 Euro voor een goed doel naar keuze. Cunina mocht 3 cheques ontvangen, waarvoor hartelijk dank aan de donateurs Lieve, Ann en Veerle. • Steeds meer mensen vragen bij speciale gelegenheden om geen cadeaus mee te brengen, maar een gift te doen voor een bepaald project van Cunina. Zo ontvingen wij o.a. giften voor een verjaardagsfeest van Durabrik, een huwelijksverjaardag van Lydie en Robert, een geboorte van Lisa en de verjaardag van Nelly en een feest van Hilde en Cécile. * Ook van harte dankjewel aan alle bedrijven, vzw’s, organisaties die Cunina ondersteunen via gratis aanbieding van bureaumateriaal, bureaumeubilair, werkingsmiddelen, informatica-materiaal, diensten etc....we konden de afgelopen maanden heel wat gulle schenkers treffen die ervoor zorgen dat de werkingskosten van Cunina beperkt blijven. Aan allen van harte dankjewel!

16

Wist je dat?

Op het programma:

• Er werd een tweede vrijwilligersdag georganiseerd op 14 oktober 2006 in Nieuwerkerken. De aanwezige vrijwilligers kregen een Cunina-brood aangeboden door Bakkerij De Ceuster uit Hallaar. • Op 5 december is het 5 jaar geleden dat Louis Germeys overleed. Louis Germeys bracht Cunina in Nepal. Dankzij hem heeft Cunina in dit land al heel wat kunnen verwezenlijken. Tijdens het herinneringsconcert op 17 december zullen er beelden getoond worden van Louis bij Cunina. • In het voorjaar van 2007 zal Cunina starten met een samenwerkingsactie met Schoenen Torfs. Wij zijn Schoenen Torfs zeer dankbaar hiervoor en hopen op een succesvolle samenwerking. U hoort hier nog van. • In juli 2006 ondernamen we een geslaagde peetouderreis naar Brazilië. Geslaagd als je het faillissement van de luchtvaartmaatschappij Varig buiten beschouwing laat… • De volgende peetouderreis zal voeren naar Zuid-Afrika. De reis zal plaatsvinden in juli 2007. • Onze ambassadrice Sabine De Vos is getrouwd op 2 september 2006. Van harte proficiat vanwege ons allemaal !

Cunina-kerstconcert te Nieuwerkerken

Cunina op Lauwense Kerstmarkt

Kerstconcert ter nagedachtenis v. Dr. L. Germeys Werkgroep Limburg-Zuid organiseert op 17 december te Nieuwerkerken een prachtig kerstconcert ter nagedachtenis van de persoon die Cunina in 1997 in Nepal bracht: Dr. Louis Germeys. Locatie: St-Pieterskerk, Kerkstraat, Nieuwerkerken Datum: Zondag 17 december 2006 Aanvangsuur: 19:00 Deuren open: 18.30 uur het Koninklijk Sint-Ceciliakoor van Nieuwerkerken o.l.v. Dhr. Paul Pans Presentatie: Sabine De Vos Inkom: 10 €. Kaarten verkrijgbaar bij: Annie Vermote, Nieuwe Steenweg 22, Nieuwerkerken, 0497/54 88 53 en Marijke Trimpeneers, Begaardenbosstraat 44, SintTruiden , 0478/48 76 02 of via overschrijving: Cunina werkgroep Zuid-Limburg rek.nr. 001-4899635-47 (mededeling: kerstconcert 17/12/2006 - aantal . . . x 10 €) Inschrijven vóór 8 december of aan de kassa (de plaatsen zijn beperkt).

Werkgroep West-Vlaanderen zal de Cuninastand bemannen op de kerstmarkt van Lauwe. Iedereen is welkom vanaf ‘s middags. De werkgroep verwelkomt u graag ! Locatie: Lauwe Datum: Zaterdag 09 december 2006 Meer info: werkgroep West-Vlaanderen Filip Deparck - [email protected]

Cunina viert Kerst in Torhout Voor het 2de jaar op rij zal Cunina-werkgroep West-Vlaanderen deelnemen aan de kerstmarkt in Torhout met de Cunina-stand vol info en toffe geschenkideetjes.Terzelfdertijd wordt u ook uitgenodigd om te proeven van wereldwijnen in de gezelligste bar van België....de Kilimanjarobar in domein Out of Africa....Fraeysstraat 3 te Torhout. Allen daarheen ! Locatie: Torhout Datum: Zondag 17 december 2006 Meer info: werkgroep West-Vlaanderen Filip Deparck - [email protected]

Onze werkgroepen zijn nog volop bezig met hun jaarplanning voor 2007. We raden u aan om regelmatig de website te consulteren en/of u in te schrijven op de digitale nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de actuele gebeurtenissen en agenda.

Cunina vzw Retieseweg 77 - 2440 Geel tel. 014 58 01 01 - fax 014 59 16 15 www.cunina.org - [email protected] www.sabinedevos.com

Beschikt u over internet, dan nodigen wij u uit om u in te schrijven op onze digitale nieuwsbrief welke elke 14 dagen verzonden wordt. U kan dat doen onder deze link: www.cunina.org/nieuwsbrief.

§ Teksten : Sophie Vangheel, Sabine De Vos, Luc Appermont, Elke Vandamme, Myriam Wylocke, Lut Verheyen, Patrick Huys, Mingma Lama, Jan Hoet, Ann Van Parijs, Kathleen Op de Beeck en Hilde Buts § Eindredactie : Hilde Buts § Vormgeving : Hilde Princen