Een stukje Hoensbroek vanuit Beihai
Hallo iedereen, na een dikke vier maanden laat ik dan nu eindelijk iets van mij horen vanuit het verre China. Onze voorzitter Bernd Stanneveld heeft mij al ruim twee maanden gevraagd om een klein verslagje te schrijven waarin ik antwoord geef op de onderstaande vragen. Laten we zeggen dat ik nu pas eindelijk de tijd heb gevonden om hier ook daadwerkelijk gehoor aan te geven! Ik wens daarom iedereen veel leesplezier bij dit voor mij korte stukje. Ik zou namelijk wel een compleet boek kunnen vullen met de dingen die ik hier meegemaakt heb en nog steeds dagelijks ervaar. Tot slot wil ik, voordat ik begin met het beantwoorden van de vragen, iedereen binnen FC Hoensbroek nog een topafsluiting van het seizoen wensen en wil ik langs deze weg nog de gehele staf en spelersgroep van de A1 feliciteren met hun bijzondere kampioenschap in de Hoofdklasse, chapeau! Dan nu de vragen….
Hoe bevalt het je in China ? Het bevalt mij momenteel uitstekend in China. Na een hele moeizame en moeilijke aanloop van zeker anderhalve maand, waarin ik het soms niet meer zag zitten, voel ik mij inmiddels prima op mijn plek en geniet ik elke dag hier in het zonnige Beihai. Ik heb inmiddels ook een leuke vrienden- en kennissengroep die mij ook al op de meest bijzondere plekken en in veel grappige situaties gebracht heeft die een normale westerling niet vlug zou meemaken. Zo heb ik onder meer al bij familie van een collega slang en (jawel) hond voorgeschoteld gekregen. De slang heb ik opgepeuzeld, maar het eten van hond kreeg ik niet over mijn hart. Mijn vriendengroep bestaat uit veel verschillende nationaliteiten, waaronder een Nederlandse multimiljonair die uit verveling een Holland Bar is begonnen in Beihai. Deze bar heb ik helaas pas na anderhalve maand ontdekt, want in deze kroeg heb ik al mijn vrienden leren kennen. Deze bar is wel de grote oorzaak geweest dat ik mij hier nu echt thuis voel en een leuk sociaal leven buiten het werk heb opgebouwd met een leuke vriendengroep. Het grootste gedeelte van deze aparte vriendengroep is 50+ en zijn allemaal welgestelde Europeanen die genieten van hun pensioen en/of rentenieren. De mensen met wie ik het meeste omga zijn de Chinezen van het bierbedrijf Kingway. Zij verkopen aan elke bar in Beihai hun bier en vaak ga ik tot diep in de nacht mee op “werkbezoek’’. Zij helpen mij ook met alles en sinds kort hebben zij nu zelf een discotheek opgekocht, waarbij ik hun help met het inkopen van Europese dranken en het opvangen van Europese danseressen die ’s nachts optreden in hun avondprogramma. Dit alles zorgt ervoor dat ik bijna dagelijks in de kroegen te vinden ben en hier dus een wereldtijd beleef. Het werk bevalt overigens ook prima!
Wat zijn de grootste verschillen tussen China en Nederland ? -
De mentaliteit van de mensen:
De Chinezen die ik heb mogen ervaren zijn allemaal heel nederig en tonen totaal geen eigen initiatief. Ze volgen en hebben totaal geen eigen mening als je in groepsverband bent. Als je persoonlijk met de mensen praat durven ze wel schuchter hun mening te geven, maar zullen ze het nooit toegeven ten overstaan van andere Chinezen. Alles draait hier namelijk om geen gezichtsverlies te lijden en de overheid is het beste dat er is en tevens allesbepalend. Je moet dus ook echt alles voorkauwen en het liefst nog alles schriftelijk aangeven. Pas als de regels of de bedoeling van iets duidelijk is, werkt de Chinees zeer gestructureerd en gedisciplineerd. Zo sta ik zelf elke ochtend voor een klas die in het gelid in militairopstelling mij op staan te wachten. Soms is het zelf zo erg dat ze zelfs mijn stoel aanbieden en daarna weer aanschuiven. Bij de voetbaltrainingen ruimen ze, zonder dat ik daarom hoef te vragen, alles direct en razendsnel op. Het meest fascinerende vind ik altijd het ochtendritueel van onze school. Om stipt 20 over 9 wordt elke dag de Chinese vlag gehesen op het atletiekveld en moet de gehele school 10 minuten lang rondjes rennen. Dit gaat gepaard onder het genot van het Chinese volkslied en andere populaire nationalistische liederen die door de gehele school mee geblèrd wordt onder aanvoering van een fanatieke spreekstalmeester.
-
Het eten en de eetgewoontes:
Een Chinees eet letterlijk alles wat beweegt en wat door te slikken is. Zo heb ik al de raarste en meest afschuwelijke gerechten op tafel gezien. Het meest vieze dat ik gezien is een afgehaakte kippenpoot (met nagel en al eraan), hetgeen hier helaas ook nog een delicatesse is. Daarnaast is ook een shock als je ziet hoe ze eten: ze schrokken, spugen het eten geregeld uit om het vervolgens weer in hun mik te duwen, eten niet met hun mond dicht en boeren erop los. Het grappigste was toen ik in de eerste week een chique restaurant binnenliep en mij verwonderde dat er vieze afvalbakken stonden naast de blinkende tafels. Een kwartier later zag en hoorde ik wat de functie van de afvalbakken waren: namelijk het uitspugen van voedsel.
-
Het verkeer:
Hier in China zijn er domweg geen regels. Zelf rijd ik hier momenteel op een scooter (nadat mijn normale fiets gestolen was) en verbaas ik mij continu weer erover dat er nooit ongelukken gebeuren. Zo zie je hier makkelijk vier mensen op één scooter, worden verkeerslichten genegeerd, wordt er nooit richting aangegeven en hebben mensen in mijn opinie totaal geen angst dat ze overreden worden.
-
Het weer:
Ik loop al nagenoeg bijna het hele jaar in een korte broek, aangezien ik in een tropisch klimaat zit. Grappig is wel om te zien dat de Chinezen juist niet genieten van de zon, aangezien ze zo wit mogelijk willen blijven. Toch regent het hier ook wel vaak, maar vind ik het zelf wel juist altijd lekker. Daarnaast zijn de Chinezen wat regen betreft ook echte mietjes. Op het moment dat er één druppeltje uit de lucht valt, worden voor de
hele dag de trainingen afgelast hetgeen voor mij dan een vrije dag is met meestal een graadje of 25. De reden hierachter is dat ze bang zijn dat de studenten ziek worden door de regen en ziek zijn is echt not done in China. Hier heb je namelijk geen ziekteverzuim. Dit houdt in dat als een dag 30 dagen heeft en jij er een dag niet bent door ziekte, je er ook maar 29 uitbetaald krijgt. De meeste mensen zijn dus erg bang om ziek te worden, aangezien in dit land veelal alles om geld draait.
Het werk/ voetbal zelf ? Hoe is het niveau ? Welke leeftijd train je ? Zijn het jongens en/of meisjes of gemengd ? Ik werk eigenlijk als een verkapte gymnastiekdocent ,die ook nog geregeld Engelse lessen verzorgt. Alleen de gymnastieklessen worden dan vervangen door voetbaltrainingen van 40 minuten per les. Ik geef les aan zo’n 12 klassen die dan weer bestaan uit 50 á 70 leerlingen per klas. Soms is het wel lastig om les te geven, aangezien ik niet altijd de beschikking heb over een tolk. De klassen zijn gemengd en het niveau is heel erg bedroevend haha. De “betere’’ leerlingen zitten in het schoolteam, waarvan ik de hoofdcoach ben en de trainingen na de reguliere lessen plaatsvinden. Het niveau van het schoolteam is vrij aardig en hebben wij ons voor het eerst in de geschiedenis van de school geplaatst voor de halve finales van het kampioenschap van Beihai. Sommige jongens die in dit team spelen zouden bij ons op technisch gebied moeiteloos meekunnen op een standaardelftal in de jeugd, maar op tactisch gebied zou het waarschijnlijk een lachertje zijn aangezien de Chinezen daar totaal geen kaas van gegeten hebben. Aan verdedigen hebben ze een broertje dood, ze schuwen harde duels en weten totaal niet hoe ze moeten samenwerken in het veld. Dit maakt mijn werk natuurlijk wel uitdagend!
Heb je zelf nog bijzondere ervaringen opgedaan ? Een droevig iets zal mij altijd bijblijven en dat laat ook direct zien hoe goed wij het hebben in Nederland. De vader van een collega (Engels docente) van mij heeft kanker. Mijn collega verdient slechts 1000 RMB per maand, hetgeen omgerekend 137,35 euro per maand is. De kanker zou vrij “eenvoudig’’ verholpen kunnen worden met een chemokuur volgens de doctoren, maar alleen werkt het in China iets anders. De eerste vraag die doctoren hier stellen is wat de familie van de patiënt verdient. U begrijpt dat de mensen nauwelijks iets verdienen in deze stad en de benodigde medicijnen 15.000 RMB waren. Waar in Nederland nog sprake is van een zorgstelsel, is hier in China absoluut geen sprake van. Kortom, de man zal spoedig overlijden aangezien er domweg geen geld is dat de familie kan betalen. Het is zelfs zo erg dat in ziekenhuizen alleen voedsel wordt verstrekt aan de mensen die dat kunnen betalen. De minder bedeelde patiënten zijn afhankelijk van de familie die hun lunch en avondeten komen brengen. Al met al is het leven in China op zichzelf al een hele bijzondere ervaring, maar zullen de onderstaande zaken mij altijd bijblijven: -
Beklimmen van de Chinese Muur. Mijn rondreis door Thailand. Het bezoeken van de Verboden Stad in Beijing. Het etentje en feest dat door de directeur gegeven werd toen wij de eerste wedstrijd met 3-1 wonnen. Het uitzicht bij Victoria’s Peak in Hongkong. Mijn (huidige) rondreis door Vietnam. Mijn ziekenhuisbezoek in Beihai.
