Een sneeuwtapijt heeft Ginderbroek en de hele Netevallei een maand lang toegedekt. In de lucht hing de zon met postkaartallures en de Nete was, vlak na de ochtendspits, in een geheimzinnige stilte gehuld. We stonden versteld van hoe rustig het hier nog kan zijn.
De woning van Fons Berghmans volledig uitgebrand
Sinds het overlijden van zijn moeder, woonde Fons alleen in de ouderlijke woning in de Hooistraat. Iedereen van de wijk kent hem als de man die dagelijks enkele uren aan het papierhok van de wijk aan het sorteren en tassen was. En hoewel Fons al 85 jaar oud is, volgde hij nog steeds lessen in de Molse Academie. Het was maandag, 10 uur in de voormiddag, de eerste werkdag na de kerstvakantie. Ineens zag men een zwarte rookpluim boven de huizen uittorenen. Was het in de Borgerhoutsendijk? In de Polderstraat? Meteen daarna veranderde die rookwolk in een vlammenzee boven het dak. Het was in de Hooistraat. Het was de woning van onze Fons, de man van het papierhok. De brand ontstond toen Fons zijn slecht werkende mazoutstoof wilde aanmaken. In een mum van tijd stond het dak in lichterlaaie. Gelukkig wist
Fons op eigen kracht zijn woning te verlaten en werd hij opgevangen door de achterburen, die meteen de brandweer verwittigden. Toen de brandweer arriveerde, met een ladderwagen, was heel de woning al aan het uitbranden. De brandweer had zelfs alle moeite om het huis van Benny Van Rooy naast de brandende woning te vrijwaren, maar die liep toch nog veel waterschade op. Heel de inboedel ging in de vlammen op, ook de meubels met documenten en foto’s. Ook een houten wieg van de jaren 1900 die door schrijnwerker Rik Nuyts van de Hoogstraat was nagemaakt voor het Kersthuis. Gelukkig Gelukkig zijn zijn houten beeldhouwwerken waar hij zo veel van hield en die hij nooit heeft willen verkopen, bleven in de brand gevrijwaard.
Julius Caesar – Fons Berghmans Fons vond de eerste dagen onderdak bij zijn zuster Liza. Nu heeft hij een onderkomen gevonden in Ten Hove.
Driekoningen Vorig jaar hebben we slechts een keer Driekoningen aan onze deur horen zingen; dit jaar werd toch al twee keer aangebeld en we hopen volgend jaar op minstens drie keer Driekoningen. Ze mogen ook met zijn tweeën zijn, of met vier, ja zelfs graag een hele hoop.
Bedankt Artuur, Oskar, Tess, Maxim en al de andere mooi verklede koningen.
Mol, lyrische bloemlezing
De beiaard
Lopend langs de Nete, genietend van de zonnestralen, kun je de drukte snel vergeten, spreekt de beiaard vreemde talen. De beiaardklanken drijven en het Netewater luistert. Vreugde en verdriet herschrijvend, generaties namen fluisterend. Als de nachtegaal dan ’s avonds zingt, verliefde koppels met zijn taal doordringt, dan zegt men in Mol: “Het was altijd zo!” De beiaard en de Nete maken mensen vro, want het Molse leven is uniek, je kunt er drijven op muziek. Een pracht van een gedichtenbundel over Mol en zijn gehuchten van Jos Gabriëls van de Oude Molenstraat, met foto’s van Aloïs Schoofs, te verkrijgen in Perswinkel ’t Pleintje.
De Molse speelhal De gemeenteraad besliste om een speelhal toe te laten langs Borgerhoutsendijk, op het kruispunt met de Meerhoutsenbaan of de vroegere garage Joosen. Het wordt een kansspelinrichting met speelautomaten, die aan een aantal strenge voorwaarden moet voldoen.
Er moet continue camerabewaking zijn waarbij de beelden tot één maand na datum kunnen worden opgevraagd. De toegang is ten strengste verboden voor personen onder de 21 jaar. De uitbating situeert zich in de sfeer van het vrijetijdsaanbod en het uitgaansleven en moet een hoge kwaliteit nastreven. Dit geldt zowel voor de inrichting van de zaak als voor de service en begeleiding van de bezoekers. De inrichting mag niet vroeger open dan 12 uur ’s middags en moet ’s nachts sluiten om 3 uur. Het schenken van alcohol is verboden. Er mogen geen gratis – of te goedkope – maaltijden worden aangeboden. De speelautomaten mogen van buitenaf niet te zien zijn. Er moeten aan de in- en uitgang folders liggen die waarschuwen voor de gevaren van gokverslaving. Er mogen maximum dertig speeltoestellen staan. Het gemiddelde uurverlies mag maximum 25 euro bedragen. Geldautomaten zijn verboden, alsook het gebruik van kredietkaarten. De uitbater doet al het mogelijke om geluids- en burenhinder te voorkomen.
Meer info: juridische dienst, 014 33 08 48,
[email protected]
Herinneringen van Luc … Het was in de zomer van 1976, een zomer, die bij iedereen bekend staat als een ‘hittegolf’. Ik was toen 14 jaar. En onze Molse brandweermannen hadden het in die tijd zéér druk. Ik woonde in de Vennestraat en ik kon al op voorhand zeggen dat er ergens weer een brand was. Ik riep dan naar ons ma: "Maa, het brandt ergens!!" Ons ma dan: "Hoe kunde gij da nu weten???" Ik dan weer terug: “Ik zie de brandweermannen op hunne fiets door onze straat crossen” en inderdaad enkele minuten later hoorden we de sirene. Die mannen die door onze straat crosten waren brandweerlieden die in de Hoogstraat of in de Martelarenstraat of nog wat verder woonden en die dan naar de brandweerkazerne reden, of moet ik zeggen: da crossen da was echt spurten van die mannen. Ik heb ooit een gocart gekregen voor mijn verjaardag. Tof. En enkele dagen later komen de buren bij ons thuis zeggen: “Zeg, dieé van ellie zit met zen gocart in de Martelarenstraat te crossen.” Dat moet ge op den tijd van vandaag nog eens proberen, met een gocart op de Martelarenstraat. Ge stond ‘s anderendaags in de gazet. Een gehandicapte man stond toen steeds op de markt met een speciale rolstoel. Ik ken hem nog, het was Louis Dekoninck. Louis woonde in de Hoogstraat tegenover coiffeuse Magda Suls en de achterinkom van de kolenboer Van Roey. Louis verplaatste zich inderdaad met een speciale rolstoel, het was een soort rolstoel met twee handvatten en aangedreven door een ketting waarmee hij dan met zijn armen moest aan draaien. Op de markt verkocht hij allerhande kleine hebbedingetjes. Het huis dat ik destijds gekocht heb in Witgoor. Wel, die vorige eigenares ging Louis dagelijks verzorgen. Het spijtige nieuws dat ik nog weet over Louis, is dat hij soms wel eens gepest werd door kwajongens. (Als we geen verhalen meer hadden, wat zou er ons dan nog resten?)
Het winterlandschap Frans Vos, die getrouwd was met Antoinette Luyten van de Nieuwstraat, was beiaardier en had dus alle kans om vanuit de kerktoren Sint-Pieter en Pauwel foto’s te nemen. Hier hebben we een prachtig winterlandschap vanuit de beiaardtoren in de richting van het Laar.
