Een oud-leerling in de kijker Interview met Jan Simons “Zou het niet leuk zijn om wat nieuws over oud-leerlingen op de website van de school te plaatsen?” Om deze vraag tegemoet te komen, dacht ik aan Jan Simons. Hij verliet onze school in 2003 en ik had gehoord dat hij als verpleegkundige deelgenomen had aan een project in Burkina Faso… Dat intrigeerde me en we spraken af voor een interview. (Hélène Sanen)
J
an Simons afgestudeerd op 30 juni
2003
Geboren:
10 jaar geleden, we schrijven juni 2003, studeerde Jan Simons af in de richting Verzorging. Tot de eindcommissie behoorden toen:
te Sint-Truiden december 1985
Huidige job:
verpleegkundige
Rela e:
met Tom DC
Hobby’s:
varen met de motor boot en reizen
Woonach g: te Erpe-Mere
G. Hansen directeur E. D’ Huys M. Morren M. Kindermans H. Sanen G. Leemans M. Segers W. Manshoven
Erpe-Mere ligt in het Gentse, je mist onze streek niet? Jawel, enorm, de warme Limburgse mentaliteit voel ik daar niet, ik heb na mijn verhuis echt last gehad van heimwee. Als het bedrijf van mijn vriend niet zou vereisen dat we ginder wonen, zou ik meteen willen verhuizen. (lacht)
Hoe ben je destijds in SOLV terechtgekomen? Mijn zus Leen (twee jaar ouder dan mij) wou van Landen overgaan naar SintTruiden om er de richting STW te volgen. Ik, net klaar met het eerste leerjaar b, zou met haar mee verhuizen naar de Scholengroep OLV, om in te stappen in het tweede beroepsvoorbereidend jaar. Hoewel ik dat jaar zowel proefde van tuinbouw als verzorging, verliet ik SOLV na één jaar om in Tienen hotelschool te proberen. Helaas, ik kon er niet wennen en kwam terug naar SOLV, dit keer in het vierde jaar verzorging.
Wist je toen al dat verzorging je richting zou worden? Ja, toch wel, toen voelde ik reeds aan dat ik graag met mensen omging en in die richting zou ik toch nog met “koken” te maken krijgen. Met de jaren voelde ik me meer en meer thuis in die richting.
Jan Simons oud-leerling 6de jaar BSO Verzorging 2003
Welk moment is je als het meest hilarische klasmoment bijgebleven? Op school was er een jongen, Marc, die vlak achter de school woonde. Zijn hond voelde zich op het schoolterrein helemaal thuis met het gevolg dat er wel eens iets achterbleef van het beestje…. Op een dag hadden wij een plastic hondendrol meegebracht en vooraan in de klas gelegd, net voor het begin van de godsdienstles (Ivo Dams). Meneer Dams had de “vervalsing” meteen in de gaten, maar speelde het spel met ons mee: we zouden een beroep moeten doen op Suzanne om de drol te verwijderen. Voor wie Suzanne kent: zij maakte er een punt van dat dit NIET door haar zou gebeuren, maar wel door de eigenaar van de hond! Zij geloofde dus steevast in de echtheid van de drol. De jongen werd erbij gehaald en moest de drol opruimen. Het duurde enige tijd eer Marc en Suzanne doorhadden dat het nep was, maar onze klas en meneer Dams lagen plat van het lachen, vooral omdat Suzanne flink te keer was gegaan!
Wat waren je lievelingsvakken? Voeding en koken, dat doe ik trouwens nog steeds graag.
Welke vakken stonden onderaan je lijst? Frans, talen in het algemeen. Ik huiver nog steeds als ik iets in het Frans moet zeggen.
Welke buitenlandse activiteiten bleven je bij? In de derde graad kregen we de kans om stage te lopen in Nederlandse Maasbracht. Dat vond ik een zeer interessante leerstage. Het was echt leerrijk om te zien hoe de zorg bij onze noorderburen gebeurde: iets losser en vrijer dan bij ons, maar steeds met veel respect voor de zorgvrager.
Heb je ook minder leuke herinneringen aan SOLV? Ja, enkel Stefanie Vanylen en ik zouden geen specialisatiejaar volgen. Wij moesten dus onder ons tweetjes afzwaaien, terwijl de rest van de klas bleef voor een zevende jaar. Dat vond ik niet leuk!
Tegelijkertijd ging de poort van het verder studeren voor je open? Waar heb je de opleiding gegradueerde verpleegkundige gevolgd? In Salvator Hasselt. Toen werd meteen duidelijk dat er wel degelijk gestudeerd moest worden. Gelukkig hadden wij voorsprong wat betreft het praktische vakken zodat we ons konden toeleggen op vakken als “anatomie” (blokvak). In het middelbaar was ik een speelvogel bij uitstek en liet ik me met alle plezier meeslepen voor alles, behalve ernstig werken.
Hoe ben je terechtgekomen in Burkina-Faso? Tijdens ons derde jaar in Hasselt kregen we de kans om mee te werken aan een project van SKIN, een vzw die over heel de wereld initiatieven neemt om patiënten met brandwonden kansen te geven. Met drie medestudenten, enkele artsen en verpleegkundigen uit het UZ Leuven, Luik en ZOL Genk vertrok ik in 2006 richting Afrika. Ter plekke kregen we een oud gebouw ter beschikking om er een dispensarium van te maken. De patiënten werden enkele kilometers verderop in een lokaal ziekenhuis door onze dokters geopereerd. Daarna werden ze weer meegenomen naar ons medisch centrum voor verdere verzorging. Dan besef je wel hoe groot het contrast is met de hulp en verzorging die patiënten hier in het westen kunnen krijgen. De uiteindelijke bedoeling van het project was dat drie lokale verpleegkundigen het Jean-Michel-Marie centrum (genoemd naar de projectleider) op eigen benen zouden runnen. Helaas stelden we in 2010 vast dat het centrum nog wel bestond, maar toch reeds in verval was geraakt.
Jan, aan welke waarden hecht je veel belang? Top drie? 1) Geluk moet je vooral zelf maken. 2) Genieten van het leven doe je best elke dag en ligt in kleine dingen (een flesje wijn, een leuke wandeling in de zon…) 3) Uitdagingen blijven zoeken.
Welke uitdaging ligt er dan nu voor je? Binnen drie weken ga ik voor een nieuwe uitdaging op professioneel vlak. Momenteel werk ik (in het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis te Aalst) halftijds als pijnverpleegkundige en halftijds in het palliatief supportteam. Ik ondersteun zowel terminaal zieke patiënten als hun familie. Pijnmedicatie op punt stellen, psychologische ondersteuning, luisteren naar wat mensen willen vertellen voor ze afscheid nemen van het leven...het hoort er allemaal bij. En ik heb er jaren voldoening in gevonden. Mijn nieuwe uitdaging ligt in het operatiekwartier (O.K.). Binnen drie weken start ik als O.K. assistent in het ziekenhuis Sint-Elisabeth te Zottegem. Eén dag per week zal ik opleiding volgen in Rotterdam. Ik kijk er naar uit.
Heb je ook nog uitdagingen op privévlak? Ik heb onlangs mijn vaarbewijs gehaald. Tom en ik zouden ooit een grotere boot willen kopen en daarmee een wereldreis maken.
Hoe evolueert onze maatschappij volgens jou? Mijn grootste frustratie is de toenemende verzuring. Ik tracht altijd vriendelijk te zijn en mensen te groeten als ze voorbijkomen. Maar dat wordt bijna niet meer geapprecieerd, alsof mensen het eerder storend vinden. Alles moet bovendien opbrengen...dit vind ik jammer!
Snel kiezen: Actief sporten of supporter zijn? Zoet of hartig? Luisteren of praten? Vis of vlees? Zomer of winter? Het glas is halfvol of halfleeg? Ochtendmens of avondJan, mag ik je drie mens? Actie en lawaai of stilte en vragen stellen voor rust? Dat is een moeilij- de camera? ke, allebei in afwisseGeen probleem! ling…. 1) Kan je in één minuut vertellen hoe je je schooltijd in SOLV ervaren hebt? 2) Wat zijn de troeven van de richting verzorging? 3) Welke raad heb je voor leerlingen uit de richting verzorging die denken aan verpleegkunde?
Bekijk dit filmpje via de website.
Jan , bedankt voor je jd die je voor ons wou vrijmaken. Namens het huidige schoolteam wensen wij je nog heel veel succes met de nieuwe job! Wij hopen je zeker nog eens te ontmoeten op één van onze volgende opendeurdagen of andere ac viteiten op onze school.
sb—hs
Ook meer info over oud-leerlingen? zie facebook
SOLV campus tuinbouw
