Een nieuwe charme der glimlach. Verwijdert slechts den aanslag, die de tanden bedekt. EEN ABONNE AAN ONS GEZONDEN ^

■VHrL^^jyKSMw»,

HHB

O! OÏJS WOORDEN

h 3 «—É M) J)

tf

g

it=*

VAN

DIJK

3

5 gj^g • gl"' J J *$

We^telk kind wdthew^butte wachten, '"jeweetm keureen iuadAl5jé>

ï#

V­

m /x

3

E"=«=ï

^

^

mt P^

Ê

Ê

3

^

Alade wm..terweerin Hol.Und tornt

1

KOU!

EN MUZIEK VAN ANTOINETTE

m ft I

3

p

T^

fj r r /' hj T .®

0

MS i i s ^W 5

1) Den neus wrijven.

ï

Ï ­Z

Z

7

r p Tj.

2) De vingertoppen warm blazen.

J

lJ3Ë^

Za?. zoo zoo „zoo. Zoo nu> inliet o

ï g PP ff 7

yv\tl$

WfctiSni'ri newskauLUkti5.ieraod,tf,Ö.' In m'n vin^er.fop.pen'v'ri&ztfMhaJM

j y j ' p j f roJgnJlpn^ r HJ J IJ J IJagCpr dawl 0, 0.'Enik bib.ber enbWa.ber en bib.ber itiwdarc

^Hv

PPÜ| ܧ EÜ/tUj i CJ£j ü^ S

fl

^ "^e^

g=3É

0

J p H ' j j j W N O r c T r r i F r J| J J J

)ocptapjtra&t,Z\naom WAmXewr.den,d\tmxu­inde maat

* * *

SÉ m ¥

^"Refrein,

Jj

ü ï

i

r

rrry

m&

ver hoer/

\m

­ » ^

mp^

f

3) De armen over elkaar slaan om warm te worden (in de maat).

Als je dan op school komt in de klas, En de kachel heeft geen zin om te snorren En de meester en de juffrouw doen hun best En ze staan maar steeds te poken en te porren, En iedereen kijkt kwaad En weet van kou geen raad, Zing dan voor de les begint maar in de m a a t :

Als je thuis komt is 't weer 't zelfde lied: Want je broertje zegt z'n teenen zijn bevroren. En je zusje laat 'r winterhanden zien En je tante kreeg een sneeuwbal in 'r ooren. En Pa komt van 't kantoor En niest aan één stuk door Zing jij dan maar dit liedje aan hen voor:

Refrein:

Refrein:

Maar er is nu eenmaal niets meer aan te doen, Als je in zoo'n land als Holland bent geboren. Ieder Hollandsch kind is 's winters al gewend Aan koue voeten, 'n snuffelneus en rooie Maar kijk niet zwart m'n kind, [ooren! Als je 't niet prettig vindt, Wees geen koukleum eri zing flink in weer en [wind: Refrein:

GEEN INDISC HE VERLOFGANGER KAN BUITEN EEN

„HIS MASTER'S VOICE" G R A M O P H O N E . HET WARE TROPEN­INSTRUMENT r ENORME KEUZE VAN DE NIEUWSTE MODELLEN, BIJ:

N.V. WILLEM SPRENGER'S

GRAMQPHQNE­HANDEL

PASSAGE 4 6 , L. v. M E E R D E R V O O R T 6 0 a en 453, DEN HAAG STEEDS HET NIEUWSTE I STEEDS HET BESTE f GEGARANDEERD ZEEWAARDIG EMBALLEEREN Redactie en Administratie: Galgewater 22, Leiden. Tel. 760

Verschijnt wekelyks ­

Prijs per kwartaal f 1.05

Probeert deze nieuwe behandeling voor uitgezette poriën of een vette huid!

E e n n i e u w e charme der glimlach. Verwijdert s l e c h t s den aanslag, die de tanden bedekt.

w

at berooft de tanden van hun ivoren glans ? Wat ontkleurt ze ? En waarom ge­ raken zij zooveel sneller tot algeheel verval, wanneer zij een­ maal slecht zijn? Waarom wordt het tandvleesch ziek en gevoelig/ Tandartsen beantwoorden deze vragen met èén enkel woord ­ ..tandaanslag". Vóél met Uw tong langs Uw tanden. Wanneer U een glibbc­ ngen. slijmerigen laag voelt is dat tandaanslag D it is een altijd dreigend gevaar voor U w mond. Deze aanslag hecht zich op dr tanden vast. waardoor deze dof en grauw worden. Millioenen bacteriën vinden een kweek­ plaats in dien aanslag en bacteriën tezamen met tandsteen zijn de

hoofdoorzaken

van

pyorrhea.

Verwijdert nu dien a a n s l a g . Vooraanstaande autoriteiten op tandheelkundig gebied stelden een speciale tandpasta ­ Pepso­ dent genaamd ­ samen. D eze maakt den aanslag volkomen los. Probeert Pepsodent. Ondervindt de resultaten. Gezonde tanden en gezond tand­ vleesch hebben 'n dagclijk^che be­ scherming tegen aanslag noodig. Ziet hoe gauw de tanden witter worden • hoe snel nu de schoon­ heid tevoorschijn komt. Het tandvleesch zal weldra steviger wordenen zich verharden. Reeds na enkele dagen gebruik zult II dit ondervinden. Koopt nog heden een tube!

Wanneer ( e last hebt van uitgezette poriën of een vette huid probeert dan eens deze wonderbaarlijke nieuwe schoonheidsbehan­ deling, welke regelrecht doordringt tot de zweet­ en vetkliertjes in het corium, de onderste huidlaag. D eze Miertjes scheiden vetdeeltjes af, die door de poriën verdreven ». ^ worden, en zoodoende neus en andere deelen v a n h e t gelast doen glim­ men. Poeder en cream kunnen dit niet voorkomen, ze verergeren het kwaad door de poriën te verstoppen. D e vetkliertjes worden ontstoken en veroorzaken vetwormpjes en puistjes. De Radoxbehandeling voorziet de kliertjes van zuiverende, antiseptische zuurstof. D e overmatige vetdeeltjes worden op natuurlijke wijze door de poriën verwijderd, terwijl de huid die prachtige blo«. van een vol­ maakte gezondheid krijgt Alles wat ge te doen hebt, i s een weinig Radox in Uw waschwater te mengen, dat hierdoor een hoeveelheid zuurstof krijgt, die regelrecht in de huid dringt. Ge zult verbaasd staan over het resultaat, dat binnen enkele dagen bereikt wordt. Oaa Rimpeli te Verwijderen. Voeg een theelepel Radox in een kop gefiltreerde zure melk, en pas dit middel eiken dag toe. D it mengsel zal de huid verfrisschen, en de rimpels verwijderen. Om Vetwormpjes te Verwijderen. Voeg een theelepel Radox in een kop beet water, en bet hiermede gedurende eenige minuten de aange­ taste plek. D roog het gezicht af en de vetwormpjes zullen ver­ dwenen zijn .„Ik vind Radox een uitstekend reinigingsmiddel voor het gelaat en de huid, tn heerlijk verfrisschettd, terwijl het de huid lacht en blank maakt. Ik heb het beter voor mijn teint gevonden dan welk ander middel ook, dat ik tot nu toe geprobeerd heb". Mevr. J. C. P. Orgineele hrief ter inzage. Radox is heerlijk geparfumeerd en is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten fi­*5 per pak. Een pak is toereikend voor verscheidene weken. Import:

Rowutree Handeismij., Keizersgr. 124, Amsterdam Voor Indië verkrijgbaar bij : fa. J. van Gorkom & Co. D jocja en hare filialen

THEATERAGENTUUR B. H. I BE LINGS Spui 84a ­ Den Haas ­ Tel. 16982 De moderne Amerikaunsclic Tandpasta Aanbevolen door vimrannHtnand? tartdiirtien civcr de qeheele w n . ld.

EEN ABONNE AAN ONS GEZOND EN ^ £ q^ec M ^ad DAARAAN IS EEN BOEK VERBOND EN O ^ * « rh**z*« ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEID SWAARBORG ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEID SWAARBORG /AJUgMli: ZU1VME

zufcpnn

F 1 0 . 0 0 0 ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVERHEIDSWAARBORG F 1 0 . 0 0 0 ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVERHEIDSWAARBORG

10.000 10.000 10.000 10.000 10.000 10.000 10.000 10.000

10.000 10.000 '0 O '00 0.000 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000

ZUIVERHEIDSWAARBORG F ZUIVERHEIDSWAARBORG F

SMO^­27 c

it portret mag ik wel heel delicaat met zachte en toch volrijpe verven en met teer­verschietende en toch sterk­neergezette contouren pastelleeren, want Else Mauhs is 'n zeer fragiel, doch tevens, door haar matelooze energie, haar brandenden hartstocht voor het werk en de trillende geëmotionneerdheid van haar ziel, 'n machtig talent. Ik heb haar wel eens vergeleken bij 'n vogeltje, — en, zeker, door de teeder ­ heid barer bewegingen, het effleureeren der dingen, wat haar, indien het in haar rol te pas komt, zoo ligt, en door haar, bij oogenblikken haast angstige ner­ veusiteit, was dat allerminst ongemoti­ veerd. Echter, dan mogen we wel een gevederde vogel voor oogen houden, wier schitterende kleurtjes — van stralend diamant tot fonkelend bloed­ rood en glanzend git — ons fel ver­ blindend bekoren en wier soms vic­ torieuse, dan weer verstervende zang opeens in 'n diepen toon kan overgaan, waarin de heelal­smart 'n aangrijpenden weerklank vindt. Moest ik nu gaan vergelijken, zoo zou ik spreken van 'n zeldzame orchidee, rank, broos, maar toch sterk door 'n geheel eigen distinctie, welke haar meestal opvallend onderscheidt vanhaar omgeving. Ja, Else Mauhs is 'n aparte actrice. Ze behoort niet tot 'n groep, 'n school — ze is gan^ch zichzelve. Behalve dat beiden fragiele en toch machtige talenten zijn, heeft ze nog dit. met Tilly Lus, wier portret ik reeds exposeerde, gemeen, dat ze 'n schat is, welke slechts 'n enkele maal uit het schrijn wordt gehaald om vervolgens voor 'n poosje weer zorgvuldig te wor­ den opgeborgen. Met andere woorden: deze twee uitnemende kunstenaressen hebben geen vast engagement. Ze spelen te hooi en te gras, doch verrassen dan meestal wel zóó, dat men ze voor­ loopig niet vergeet! Voor 't overige wijkt Else Mauhs in veel absoluut van haar kunstzuster af. Else Mauhs toch, in tegenstelling met Tilly Lus, wier geheel intuitief spel ik reeds mocht belichten, maakt 'n door­ wrochte studie van elke rol. De figuur, welke ze heeft uit te beelden, bekijkt ze van alle kanten — geen onzer actrices dan ook geeft zoo'n overstelpenden rijk­ dom aan détails.' — voelt ze aan met haar hart, maar doorspeurt die tevens met haar intellect. Al laat ze zich in haar „groote" momenten natuurlijk ook wel gaan, ze weet precies wat ze doet. Ze berekent, maar . . . haar spel blijft

D:

TOONEELPORTRETTEN verrijkingen van 't wereld­repertoir, allemaal dingen, welke men te meer in haar apprecieeren moet, omdat onze actrices in 't algemeen nogal lauw staan tegenover alle cultuur. Door dat alles is Else Mauhs ook als persoon 'n aparte verschijning. Hoewel ik haar tallooze malen spelen en repeteeren zag, ben ik haar voor de finishing touch van dit portret toch nog even gaan opzoeken. En op weg naar haar huis herinnerde ik me de felle oplaaiing van haar dramatisch talent in De Man in de Stalles, in welke een­acter ze van 'n meesterlijke kracht was. Met die plotse krachts­ ontplooiingen, welke men bij haar fijn persoontje niet dadelijk zoeken zou, ver^ raste ze meer, o.a. in de groote scène van Frou­frou en de Tweede Mevrouw Tangueray. Dan kreeg ook haar stem bij tooverslag 'n volheid, waarnaar je, aangepakt in je binnenst, rechtop te luisteren zat! En van welk 'n magni­ nifieke souplesse en meevoerende ge­ emouveerdheid was ze in 't, ik meen Oostenrijksche blijspel De raadselachtige vrouw! Hoe wist ze daarin de diepten van vrouwelijke passie aan ons te

T ^ T ^iT­? 1 f I ,­V J 1 f

7 W 7^ T TT"T ^ \ 1. ± £ \ . L J J. _L v O

Dit artikel van de hand des heeren Joh. W. Btoedelet is ontleend aan het zoo aardige boek „Tien Tooneel­portcetten", dat van zijn hand bij „Boek en Periodiek" te 's­Gravenhage verscheen. Wij kunnen onze lezers ten zeerste aanbevelen om dit werk te koopen.

sa*

k

■—­^s»­©

openbaren, zoodat 't duidelijk naar voren sprong, dat ze ook 't heel breede, groote werk zou aankunnen! En dat heeft ze bewezen, herhaaldelijk! Ik vond dan haar huis, dat niet aan 'n verrukkelijk breede avenue of 'n romantisch park ligt ('n artiste, al heet ze Else Mauhs, moet zich in Holland maatschappelijk weten te „schikken"!) maar toch aan 'n vriendelijk plant­ soentje, dat als een lieflijk en rijk bloeiende corbeille actrice­huldigend voor haar deur stond! En ik nestelde me in 'n over­luien stoel in haar fees­ telijk en toch gedempt verlicht boudoir, waar ik me knusjes voelde zoo recht tegenover de vrouw, die ik uit stalles of loge vaak zoo geweldig bewonderd.

leven.

Met andere woorden: haar kunst is een voortgezette studie van het waar­ achtige. De adem, dien ze aan haar creaties geeft, is haar adem, doch be­ dachtzaam, met al de overwegingen van haar hart en verstand, dien anderen in­ geblazen. Ook is Else Mauhs toilet­graag, heeft er althans den schijn van, want ze komt steeds uit (natuurujk als haar rol dit dan zoo mee brengt 1) in 'n keur van modieuse verfijningen, welke 'n zaal altijd ongewoon Terrassen. En ze weet die oog­streelingen te dragen . . . alweer door haar distinctie! E n Else Mauhs kent haar literatuur, houdt zich op de hoogte van de nieuwste

Foto M trktlbach.

­

3

Amsterdam

BEROEMDE FILMREGISSEURS EN HUN IDEAAL

had en die me met thee en nóg zoo iets gemoedelijks ontving. En ik hoorde eenige bijzonderheden uit haar leven, welke ik nog niet wist, u.a. dat op 't eindexamen van de looneelschool onder leiding van wijlen Cato Esser alle stukken of fragmenten in de oorspronkelijke taal gespeeld wer den. Daardoor kwam het dan ook, dat Antoine. die toevallig aanwezig was, Else Mauhs in „L'étince/le" van Pail leron volledig volgen kon en haar dadelijk aanzocht voor Parijs. Ze sloeg dat aanbod, in verband met familie omstandigheden, af en nog heeft ze daar spijt van. Ach ja, dat sukkel-leven dan ook van tooneelkunstenares in Hol land! Vergelijk daarbij eens de triomfen der buitenlandsche collega's mèt de daaraan vastzittende, andere, niet te versmaden resultaten! Maar och, als je jong bent. weet je daar nog niet van. Toen ze later bij .,de Rotterdammers' haar zeldzaam bekoorlijke, want /«-fijne Petite Chocolatière speelde, trachtte men haar te winnen voor Das kleine Theater in Berlijn. Maar wèèr liet ze zich diekans ontgaan. Ze was al hokvast gewor den dertien jaar zelfs hield «e 't aan één gezelschap uit, „de Rotterdammers" - en dat bakte haar opnieuw 'n poets. Maar nu ging ze dan toch met buitenlanders spelen, zij 't in Hol land, en met niemand minder dan Moissi als partner' Eerstdaags begonnen de repetities voor Shaw's Der Arzt am Scheideweg en of ze benieuwd was, hoe ze zich ., voelen" zou in 't Duitsch! O. Duitsch sprak ze even gemakkelijk als Hollandsch (al voelde ze zich per soonlijk altijd meer tot 't Franseh aan getrokken !ï. maar om er in te spelen. dat was 'n experiment, waarvan ze de gevaren zeker niet onderschatte! Doch ook dat is haar weer schit u-rend afgegaan. Zooals ik elders al eens schreef: deze vrouw heeft alles in haar macht. En . . . door haar stalen wil (want er woelt wat in dal teere figuurtje!) weet ze 't te bereiken ook' Wat ik tot m'n verbazing hoorde: hei is nog altijd 'n droom van haar om . naar Indié te gaan! Met zes, hoogstens acht menschen, maar dan ook eerste rang artisten! Haar repertoir Froufrou. Tanguerav zou ze er van harte gaarne spelen. In Holland beteekent 't optreden \ an Else Mauhs behalve 'n artistiek succes steeds ook een klinkende recette. In nog sterkere mate kan dit ook in de koloniën, waar men zoo voor het tooneel voelt en 't extra apprecieeren zal. dat een actrice als Else Mauhs heelemaal den Oceaan komt oversteken, 't geval zijn. Met 'n klein beetje initiatief moet men dat toch kunnen bereiken ? Ik heb maar niet te lang met haar gebabbeld, al was dat wel \ erleidelijk. 'want Else Mauhs bekijkt de dingen goddank ook met humor en weet daar anderen mei 'n enkel pittig woord, 'n rake opmerking van te laten meededen.

Tot z o o v e r het „portret" v a n d e n h e e r Broedelet. Wie er m e e r v a n lezen wil, k o o p e zijn „Tien tooneelportretlen"

fyij zetten in dit nummer de serie Mededeelingen irt. welke in de vorige aflevering werd begonnen. Rudolf Meinert ( Berlijn) antwoordde: Zoowel Wilhelm Hauff als Lion Feuchtwanger hebben de figuur van „Jud Süss" literair verwerkt en het is deze figuur, die mij zeer sterk aantrekt om te verfilmen. Een volbloed-karakter met al zijn menschelijke sterke en zwakke zijden, een mensch met zóó'n brandende eerzucht, dat hij niet eens voor misdaad terugschrikt, wanneer het erom gaat, het eenmaal gestelde doel te bereiken. En tóch een mensch vol lijden en smart: op de hoogste hoogte en des ondanks ongelukkig! Bovendien blaakt hij van gloeiende vaderlandsliefde, is hij een martelaar voor zijn idee, dié den pijnlijksten dood niet vreest, of schoon hij zich had kunnen redden. Een figuur, die eenig is in de wereld geschiedenis!

USTAV F R Ö H i : i a i \ « n f c r o e m d e *n jeugdige Duitsche film acteur, is een graag^jeziene v^wfjBping op het witte doek. Gustav Fröhlich, of liever gezegd Gustl, zooals de film regisseurs hem kortweg noemen, begon zijn carrière in de filmwereld als de zoon van den millionnair Fredersen in „Metropolis". Tevoren was hij tooneelspeler geweest, doch hij werd ontdekt door den specialen ontdekkingsregisseur Fritz Lang, die hem aanbood een onbelangrijk rolletje in „Metropolis" te vervullen. Onze Gustl maakte van dit aanbod een dankbaar gebruik. Immers het was steeds zijn hartewensch geweest aan de film te komen. Spoedig bleek het Fritz Lang. dat deze jonge man over een veelvuldig filmtalent beschikte. Wij vroegen hem eens, of hij zich gelukkig gevoelde, en hij ant woordde volmondig: „Ja. Maar toch is het leven in een filmatelier niet zoo gemakkelijk en zoo mooi als het wel lijkt. Het heeft zeer zeker zijn schaduwzijde. Dit heb ik ondervonden bij een van mijn laatste films, welke als de meest geslaagde van mijn creaties beschouwd kan worden, n.1. „Asphalt". In deze film vervul ik de rol van een politie-brigadier, die den minnaar van een dievegge, dien hij moet arresteeren, vermoordt. Thuis wachten zijn ouders, wier trots hij is, op hem- Geheel ontdaan komt hij binnen en zijn vader is wanhopig van smart, als hij het ontzettende nieuws verneemt. Des morgens om 7 uur begonnen wij met de opnamen van deze scène, doch aangezien een der spelers den vorigen avond al te hevig had gefuifd, was hij niet bij machte de rol van den wanhopigen vader uit te beelden. Ik -speelde met den moed der wanhoop en was geheel bezield van mijn rol. De ander daarentegen maakte slechts allerpotsierlijkste grimas sen. die nergens op leken. Na vele uren van inspanning, — we hadden 66 maal herhaald 1 meende Joe May, dat de scène behoorlijk ge speeld was. Bij het proefdraaien bleek, dat de ander tóch niet ideaal gespeeld had, en ik was genoodzaakt weder van voren af aan te be ginnen. Mijn teleurstelling kunt u licht begrijpen! Wat had ik aan de complimenten van Joe May? Enfin, er zat niet anders op en als u binnenkort de film „Asphalt" op het witte doek zult bewonderen, dan hoop ik, dat de bewuste scène u tóch zal bevallen." Binnenkort zal Gustav Fröhlich ons land waarschijnlijk bezoeken ter gelegenheid van. de première van „Asphalt" en zult u hem in Amsterdam. Rotterdam en Den Haag kunnen toejuichen. A. Z.

Odusseus is het ideaal, dat Douglas Fairbanks (Hollywood) zich heeft ge steld. Hij zegt ervan: Reeds sinds langen tijd koester ik het voornemen, aan de vele avonturenfilms uit alle tijden, die ik reeds gedraaid . heb, den grootsten avonturier van de Grieksche sage — Odusseus toe te voegen. De strijd om Troje zou slechts als inleiding dienen, de avontuur lijke terugtocht de eigenlijke, film uitmaken. Het zou een film van de afmeting van „De dief van Bagdad" worden, maar zonder de begeleiding door een sprekende film.

G

Ook Romano Mengon i Berlijn i is» geporteerd voor Odusseus. Aan de stralende galerij van films: Christus, Mozes. Ben Hur, Cesar, Napoleon, Vridericus, Danton, enz. zegt hij - ontbreekt nog het Grieksche hel denideaal uit de schepping van Home rus: Odusseus. Deze figuur, een van de meest karak tervolle der Grieksche dichtkunst, zou ik gaarne in een film tot optische werke lijkheid maken.

ARTHUR BERGEN

MICHAEL KERTESZ

F. A. Ozep ^Moskou) antwoordt: Reeds sinds langen tijd houd ik mij bezig met de gedachte, Tolstoi's ,,Het levende lijk" op het linnen te brengen. Fedja is voor mij de interessantste figuur van alle, die Tolstoi ooit in zijn werken heeft geschapen. Eindelijk ben ik nu zoo ver, dit plan te verwezenlijken. Voor de rol van Fedja heb ik den als regisseur bekenden Pudowkin gekozen. Waarom ? Pudowkin is niet alleen een uitstekend acteur, maar hij heeft ook het specifiek Russische, dat de ver tolker van deze rol moet hebben. Ik hoop, dat het ons zal lukken, een Tolstoi-film te scheppen, die in tegen stelling met de Amerikaansche Tolstoi films, werkelijk den geest van Tolstoi zal ademen.

Arthur Bergen y Berlijn) werd aan getrokken door de figuur van Grootvorstin Anastasia. Hij zegt in dit verband: In onzen snellen tijd schept ook de geschiedenis-van den-dag litteraire figuren. Aan deze ontleende ik mijn eerstvolgende filmheldin. Grootvorstin Ana stasia, de jongste dochter van Tsaar Nikolaas, heeft tot voor korten tijd de gemoederen der tijdgenooten heftig be wogen. Leeft zij nog ? Of hebben oplicht sters zich voor haar uitgegeven, om de wereld voor den gek te houden ? De * liefelijke persoonlijkheid van deze'mooi ste der Tsarendochters zal in mijn film „Anastasia" door Lee Parry worden voorgesteld. Haar lot, dat door het leven tot een der spannendste romans is gemaakt, vormt den inhoud van deze film. Ik kan niet zeggen, hoe zeer ik er mij toe voel aangetrokken, deze taak te vervullen en ik verheug mij. dat het spoedig kan geschieden. Ik heb reeds gekozen I antwoordde Michael Kertesz (Hollywood). Al weken lang ben ik bezig, mijn film „Noach" te draaien. Het geweldige probleem van den zondvloed bekoorde mij, om eerlijk te zijn, niet zoozeer, als de psychologisch zeer interessant geziene figuur van Noach. Er is wel geen twijfel mogelijk of deze oudste mensch van de tegenwoordige periode der geschiedenis van de aarde, is in ieder opzicht een litteraire figuur. Dr. Georg Asageroff v Berlijn; rea geerde met e e n . . . klaaglied! Hij ant woordde: Ik zou graag een film in scène zetten, die niet volgens het oude model en ba naai is, maar die werkelijk nieuwe. origineele ideeën inhoudt, zooals ze tot nu toe nog niet op het witte doek zijn vertoond. Jammer genoeg zijn dit echter slechts droomen, want de heeren producenten zeggen gewoonlijk: „Maak u iets dergelijks als de film X of Y voor ons, die zoo'n goede pers had en zoo'n kolossaal goed zaakje was .. ." Of men kiest verouderde onderwerpeji uit de literatuur, en de regisseur moet nu de oude, voor niemand interessante stof vol komen nieuw, modern en interessant maken. Aan dezen invloed, die een zekeren druk uitoefent, moeten wij ons natuurlijk om bepaalde redenen onder werpen en het gevolg is, dat ieder nieuw idee, ieder zoeken naar nieuwe normen en wegen v e r s t i k t . . . Daardoor is het ook geen wonder, dat de arbeid van vele der bekendste en begaafdste, regis seurs in den laatsten tijd niet alleen kleurloos, maar bovendien ook slech' was; want bij de heerschende toestanden is het onmogelijk, zich met liefde en met volledige tewerkstelling van al zijn krachten aan zijn werk te wijden.

ovendaande antwoorden zijn hel pesnllaal van een enquele, ingesteld doop den heep OHo fiillenhammepdomain, harlijn. -

5 -

CAFE­RESTAURANT 99 AMSTERDAM

REMBRANDTPLEIN

Middag­, Diner­ en Avondconcert: HONG­KAPEL­BONZO­OLAH Zalen disponibel voor Vergaderingen en Partijen. Gerenommeerde Keuken. 17 Ie klasse electrisch verwarmde Toulet Billards — Billijke Prijzen. Aanbevelend F. REIBEL (Gérant]

[VJOVEUJ

HET BED DES DOODS

EVELYN tn

EEN VERHAAL UIT DE „ONDERWERELD", VRIJ NAAR HET ENGEL3C H DOOR D'ALVAREZ

K

urten tijd nadat ik mijn eerste examen aan de Universiteit met goed gevolg had afgelegd, bracht ik met een vriend een korte vacantie in de Fransche hoofdstad door. Wij waren beiden jong en amuseerden ons dus zooveel en waar we slechts kon­ den . . . Op een avond doolden wij door de •straten in de buurt van het Palais Royal, ons afvragend hoe wij de rest van den avond zouden doorbrengen. Mijn vriend stelde voor, naar Frascati te gaan, maar ik had hier niet veel lust toe. Ik kende Frascati. om het zoo eens te zeggen, als mijn zak; ik had er menig vijf franc­stuk gewonnen en verloren; niet uit speelzui ht, doch louter en alleen om me te amuseeren; een dergelijkspel in een dergelijk gesoigneerde omgeving was ik echter beu geworden en daar­ om verlangde ik naar iets avontuurlij­ kers, spannenders . . . „Om 's hemels wil," zei ik tegen mijn vriend. ..laten wc nu weer niet naar Frascati gaan! Ik heb er werkelijk ge­ noeg van, om al die opgedirkte da­ mes en heeren hun vijf­frane te zien zetten met een animo, alsof ze aan het kienen waren. Ik wil wat anders, iets, wat een beetje opwindt! Laten we eens naar ten echt speelhol gaan, waar je niet in galakleeding behoeft te ver schijnen, maar waar je desnoods zon der jas kunt binnen komen .. . Ik wil eens zien spelen door menschen, voor wie het spel crop of eronder beteekent en die zich daarom desnoods niet ont zien, valsch te spelen . . . " ..Uitstekend," antwoordde mijn vriend, die goed thuis is in Parijs. ..We hoe­ ven niet eens ver te loopen, om aan je verlangen te voldoen. Een paar hui zen verder is al wat je zoekt. Het is het meest beruchte speelhol van heel Parijs . . ." Ecnige seconden later gingen wij het bewuste huis binnen. Toen we boven waren gekomen en onze hoeden en wan­ delstokken hadden afgegeven aan den portier, mochten we de groote „speel­ zaal" betreden. Er waren niet veel men schen. Maar hoe weinig lieden er ook opkeken, toen we binnentraden, zij wa­ ren toch allemaal echte, typische ver tegenwoordigers van hun soort. Wij waren gekomen om spelers ie

D/tfiSINS TITUU T

J.R.VANHINTE SHISTERD/IM *CtuaCWCG2t­2B

TEl 3/98"

PRIVÉ­LESSEN RHYTMISCHE GYMNASTIEK

zien; maar de lieden, die wij aantroffen waren nog een haartje erger. Iedere speler heeft, min of meer, iets comisch over zich; hier was van het comische echter niets te vinden. Hier was slechts der tragedie van het spel te zien. De stilte, die in het vertrek heerschte, was verschrikkelijk. De magere, langharige jonge man, die met koortsachtig­schit terende oogen het rollen van het bal­ letje gadesloeg, sprak geen woord; de man met het pafferig­bkeke gezicht, die voortdurend aanteekende hoe vaak zwaft of rood won, sprak geen woord; de oude man met het door groeven door­ ploegde gezicht waarin de oogen zwart omrand stonden die zijn laatste sou had verloren en die wanhopig toekeek, nu hij niet meer spelen kon, sprak geen woord. Zelfs de stem van den croupier klonk zonderling­zacht over de tafel heen. Ik was naar dit speelhol gegaan met de bedoeling om te genieten; maar het schouwspel, dat ik te zien kreeg, was om bij te huilen. Zoo aangrijpend van menschelijken hartstocht was het! Wel­ dra voelde ik zoo'n gedrukte stemming over mij komen, dat ik het noodig vond wat afleiding te zoeken door iets op windends te gaan doen. Ongelukkig ge noeg zocht ik de naaste gelegenheid, zette mij aan tafel en begon mee te spelen. En nóg ongelukkiger ik won, won voortdurend! Zooveel won ik.

r^en impresario Ernst Krauss *­* is 't gelukt, den beroemdsten clown der wereld, Grock, voor een optreden in Holland te en­ gageeren. Grock is een geheel aparte verschijning in de kunst­ wereld. Deze muzikale clown, die 22 instrumenten bespeelt, is professor in de muziek en doctor honoris causa. Zijn in­ komsten overtreffen die van Schaljapin, Paderewski en Pawlowa.

­ 8 ­

dat de vaste bezoekers zich om mij heen begonnen te verdringen. Ze keken mij aan met hongerige, wantrouwende oogen en fluisterden onder elkaar, dat die vreemdeling, die Engelschman, stellig de bank zou doen springen . . . E r werd rouge et noir gespeeld. Ik had dit vaak gespeeld, echter zonder mij ooit te verdiepen in de theorie der winstkansen. Een echte speler, in den eigenlijken zin des woords, was ik dan ook nooit geweest; ik speelde slechts om me wat te verstrooien. Nooit gaf ik mij aan het spel uit noodzakelijkheid over, omdat ik nooit geweten had, wat het beteekende, geld noodig te heb­ ben. Nooit speelde ik zoo lang, tot ik meer verloor, dan ik kon betalen. Om kort te zijn: tot dan toe had ik slechts de speelzalen bezocht met hetzelfde doel als ik naar danszalen of opera's was gegaan: omdat ik er mij amuseerde en ik niets beters te doen had. Want met mijn studie nam ik het niet al te nauw, daar ik toch nimmer een beroep zou be­ hoeven uit te oefenen. Maar dit keer was het anders: nu voelde ik voor den eersten keer in mijn leven wat het zeggen wilde, door de passie van het spel te zijn gegrepen. Mijn succes steeg mij naar het hoofd, vergiftigde letterlijk mijn hersens. Hoe zonderling het ook moge klinken, toch is het waar, dat ik verloor, zoodra ik probeerde volgens een bepaalde kans­ methode te spelen. Zette ik echter zon­ der er verder bij na te denken, dan had ik steeds geluk en won ik, hoewel de kans ten gunste van de bank scheen. In het begin zetten sommige der bezoe­ kers hun geld ook op mijn kleur; maar spoedig begon ik zulke hooge bedragen op te zetten, dat zij het niet meer durf­ den riskeeren en hun spel staakten om ademloos toe te zien . . . Steeds zette ik hooger en bleef win­ nen. De opwinding in de kamer steeg tot haar hoogtepunt. De stilte werd slechts verbroken door diepe zuchten en uitroepen van verbazing, die iederen keer weerklonken als de croupier een stapeltje geld naar mij toeschoof Zelfs de bankhouder begon zich ten slotte over mijn ongelooflijk succes te verbazen. Slechts één persoon bewaarde zijn kalmte, en die een was mijn vriend. Hij kwam naar mij toe en fluisterde mij in het Engelsch toe, dat het beter was om weg te gaan met hetgeen ik ver­ diend had. Verscheidene keeren herhaal­ de hij zijn waarschuwende woorden; ten slotte snauwde ik hem echter zóó af, dat het onmogelijk voor hem was om dien avond nog tegen mij te spreken en hij verliet daarom zwijgend en al leen de speelzaal.

LICHTE

rioLf

V /A ALERIE

1

fctolM

i
..,;,.•,

.

V » V ' ; ^

' '*^9B

m 'i ■f

■

i

■40^

■

,*•***:»­*

^mmF

■

GEHEIMEN VAN HET OOSTEN

PRODUCTIE HOER

NOB BLOC K

\,

ROL V ERDEELING: AU, een schoenmaker . Nicolai Kolin Prins Achmed . . . . Ivan Petrovich Sobeida, lievelingsvrouw Marcello Albani van den Sultan . D. Dimitrieff Sultan Schariah De astroloog aan het hof lulius Falkenstein Fatima, de vrouw van AU Nina Koschitz De slavin van de Prinses Dita Parlo REGIE. ALEXANDER WOLKOFF.

c

^ ^ "

l ­^"^

/ H E F VAM

\ D'­'K

„There are more things in heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in your philosophy." (Shakespeare.;

G

elooft mij, geachte nuchterlingen en sceptici, er is meer tusschen hemel en aarde, dan wij met onze grove zintuigen kunnen waarnemen. En daarom lijkt het mij wel inte­ ressant af en toe met u een van die mysterieuze zijpaadjes van den levens­ weg in te slaan, die voeren naar het groote onbekende gebied, dat „occul­ tisme" genoemd wordt. De omstandigheden zijn mij in zoo­ verre gunstig geweest, dat ik vrijwel van zéér nabij menschen heb meege­ maakt, die voor het publiek hun z.g. bovenzinnelijke gaven demonstreerden. Ik heb gedurende het jongste zomer­ seizoen een aantal voorstellingen geleid. OA. in het Kurhaus te Scheveningen met den telepaat Maloitz, en ik wil mijn bevindingen voor u hier op papier zet­ ten. U permitteert mij dan wel, dat ik mijn persoonlijke conclusie daaraan vast ­ knoop. U behoeft niet bang te zijn voor een wetenschappehjk­technisch betoog; de kolommen van dit blad mogen uitslui­ 'tend licht verteerbaren kost bevatten en onderwerpen, die den leek interes seeren. Van wal dusl Een t e l e p a a t . . . wat is dat eigenlijk voor een bovennatuurlijk hocus­pocus­ mensch, zullen velen uwer vragen. Mis hoor, — laten we meteen maar vaststellen, dat telepathie niets met het bovennatuurlijke te maken heeft I — Al wat de mensch op het terrein der tele­ pathie in staat is te demonstreeren, vloeit voort uit een natuurlijke begaafdheid. Alleen zijn sommiger zintuigen wat meer en fijner afgestemd of ontwikkeld, dan die der groote massa. Aan een telepaat zit dus niets hui­ veringwekkends vast en hij is een in­ dividu als u en ik. Het deed mij dan ook vaak eigenaar­ dig aan, gedurende de séances vragen uit het publiek te moeten beantwoorden als: „Kan de telepaat geesten laten ver schijnen?" „Kan hij een tafel laten dansen?" „Kan hij droomen uitleggen?" „Kan hij door mijn binnenzak heen zien, wat er in een gesloten enveloppe staat geschreven ?" en meer dergelijke naïeve veronderstel lingen. Ik moet inderdaad wel gelooven, dat wij over het algemeen nog heel erg on­ wetend staan tegenover „occulte" din­ gen. "Menschen van een boven­middel­ matige intellectueele ontwikkeling (ik heb ze meegemaakt!) kwamen in de pauze bij ons in de kleedkamer met der­ gelijke vragen en hadden dus blijkbaar

O

nder de Kaliefen van Abassidië werd er één geroemd en gepre zen om zijn grootheid en macht. Deze heerscher, Schariah genaamd, had een groote overwinning behaald en zijn volk maakte zich op om een feest te vieren, als nog nooit had plaats gehad. Schariah was gezegend met een doch­ ter voor wier schoonheid duizenden jon­ gelieden hun leven zouden willen offe­ ren. Een van hen heette Achmed en ook Gülnare vatte liefde op voor den ge­ vangene haars vaders. Maar zij was niet de eenige; ook Sobeide, de favoriete van den Sultan, verloor haar hart aan den schoonen jongeling en beval, dat men hem op het uur waarop de nachte­ gaal zich doet hooren, in den harem zou brengen. En het geschiedde, zooals zij gebood. Gülnare wilde niet eten of drinken en dacht uitsluitend aan den prins harer droomen. Op een avond zag zij, hoe een schaduw zich door het venster van haar kamer wrong en nog eer zij haar bezinning herkregen had, was de ge­ stalte dicht bij haar: Hussein, de vorst met het booze oog, die haar tevergeefs met zijn liefde lastig viel. Als een gazelle in doodsnood riep zij om hulp. Achmed snelde toe, wierp zich op Hussein en stak hem neer. Maar nieuwe beproevingen stonden Gülnare en Achmed te wachten. De astrologen lazen in de sterren, dat de ware echtgenoot voor Gülnare de heilige rivier zou opkomen. De door de goden gezondene kwam; dik, sluw en bleek als de volle maan, die zich in den koninklijken vijver spiegelt. Deze zou naar het he­ melsche bevel Gülnare tot vrouw krij­ gen. Vroolijkheid vervulde het hart van den bruidegom, maar smart had zich meester gemaakt van Gülnare en den prins. Dronken tuimelt de gast den harem binnen — dat is de grootste sonaad, dien een ongehuwde zijn gastheer kan aan­ doen I Men bracht hem daarom naar den Kadi en hij werd tot den strop veroor­ deeld. Reeds stond hij onder de galg, toen hij een tooverfluitje te voorschijn haalde en erop begon te blazen, en o sprookjesachtig wonder! — allen, die er omheen stonden, moesten dan­ sen, dansen, dansen of zij wilden of niet. „En verder ?" vraagt u misschien. Zij dansen nog, als zij niet gevallen zijnl E n Achmed en Gülnare zullen wel een paar geworden zijn. Van deze din­ gen weten wij echter niets meer te zeg­ gen, want ze behooren allemaal tot de „Geheimen van het Oosten". Deze film wordt door de Ufa in ons land gebracht.

f

SOBEIDA DE FAVORIETE VAN DEN SULTAN

­ 6—

NICOLAI K OLIN

nog nooit in hun leven iets gehoord van z.g. „Telekinese". Zij verwarden hope­ loos spiritisme en droom­analyse (Freud's leer) met telepathie — en dit zijn nog zeer enkele staaltjesl Nog erger is het gesteld met wat men van den telepaat op het tooneel verlangt. Vrijwel het grootste deel van het pu­ bliek denkt met een gedachten­lezer te doen te hebben. *) Ook al weer gru­ welijk ernaast. De telepaat zou moeten weten, dat Mijnheer A. op dit moment denkt aan zijn zaken, die niet al te florissant mar­ cheeren, Mevrouw B. aan een pas gestorven familie­lid, Juffrouw C . aan een poesje, dat zoo vreeselijk wild tegen de gordijnen op springt! Mis — mis — mis. De man, die hier op het tooneel staat, wacht slechts op uw opdracht, dié in alle onderdeden goed moet zijn geana lyseerd. Hij kan slechts in onderdeelen rea­ geeren op UW w/Ys­concentratie. Reden, waarom ik ook altijd eerst mijn lesje begon op te zeggen. „U denkt alleen in positieven zin als „goed" ­ ­ „niet goed" — „rechts", „links" — „stop" — „ga verder". Hebt u er eenig flauw vermoeden van met hoeveel moeilijkheden de telepaat in een. openbare séance te kampen heeft ? Daar is iemand uit het publiek, die een opdracht heeft. — Best — ik zeg „dame" of „mijnheer" — weet u precies, wat u wilt ?" „O ja, natuurlijk," is het antwoord. (Veronderstel, je zou nog niet eens weten, wat je zélf wilt!) „Wilt u zelf geleiden ? — J a . . . ? G o e d . . . 1 Kunt u uw gedachten goed concentreeren ?" Daar heb je het al, die wantrouwende blikken, waarmee je wordt weggekeken. alsof zoo iemand zeggen wil: „Denk je. dat ik een imbecile ben ?" „Goed .. . U zult geleiden," en daar begint het drama. Ik zie al met de eerste bewegingen van den telepaat ­ heen en weer gaan — zoeken — tasten — raden. — De geleider spant zich ontzettend in, voorhoofds­aderen zwellen, zweetdruppels parelen op het g e l a a t . . . dan komt in de zaal als een naderend onweer dat gemompel van ongeduld.. . en dan denk ik bij mezelf ... . Maloitz . . . j o n g e n . . . een andere g e l e i d e r . . . tot eindelijk de telepaat het ook maar op­ geeft en het kort­gebiedend klinkt „Een andere geleider". En ziet: dan gaat het als van een leien dakje en een zucht van verlichting stijgt uit het publiek op. Maar u moet niet gelooven, dat zulk een onmachtig geleidster of geleider het uit zichzelf zou opgeven. Neen hoor! Net zoo hef de lucht in, om met Van Speyk te spreken. En dan dat akelige wantrouwen. — Ja, ik weet wel, men verkoopt het pu­ büek helaas maar al te vaak knollen voor citroenen, maar is dat nu reden om a priori maar alles met één maat te meten? De Hollander is van nature nuchter aangelegd en loopt niet gauw weg met iets, wat hem met een mooi etiket wordt voorgezet. — 7 ­

Dat is allemaal prachtig en erg te waardeeren, maar dat leidt dan ook wel eens tot excessen, die ( en dit pleit alweer voor den .gezonden zin voor hu­ mor) de hilariteit van het publiek op­ wekken. Zoo was er op een van de séances in het Kurhaus in Scheveningen een zeer opposant mijnheertje, dat het ons voort­ durend met pietluttigheden had lastig gemaakt. Toen nu een dame van ge­ poseerden leeftijd mij verzocht, een op­ dracht te mogen samenstellen, verhief genoemde meneer zich verontwaardigd van zijn zetel en wendde zich woedend tot het publiek met de mededeeling, dat de telepaat waarschijnlijk in een meer intieme verhouding tot deze dame stond. (Hij bedoelde natuurlijk, dat die dame waarschijnlijk een gehuurde kracht was). Welnu, het bleek, dat de bewuste dame tot de allereerste kringen van Den Haag behoorde! Ü begrijpt, dat de zaal in een lach­ salvo uitbarstte. Dit is nu maar één van de staaltjes van hinderlijke achterdocht. Ik wil dus maar zeggen: dat het pu­ bliek critisch staat tegenover den tele­ paat is te begrijpen en te rechtvaardigen, maar een zekere reserve behoeft nog niet altijd te ontaarden in benepen wan trouwen. De mij toegestane plaatsruimte roept mij nu echter een onverbiddellijk „stop" toe. Misschien dat ik in een der volgende nummers nog eens juist hierop terug­ kom, wanneer er tenminste in lezers­ kringen voldoende interesse voor bestaat. Ik eindig voor dezen keer mijn cause­ rie met de broederlijke vermaning: Komt u ooit eens in de toekomst Kijken naar een telepaat, Tracht de kunst hem af te kijken; Misschien leert u, hoe het gaat. Leert u 't niet, denk dan wat Shakespeare Zoo wijsgeerig heeft verklaard: E r is méér, dat wij niet snappen Tusschen hemel en de aard'. C H E F VAN DIJK. V Telepathie = geesteli/ke gemeenschap van personen op een afstand, zonder zinnelijk waar­ neembare middelen.

EEN AARDIGE BAL­MASQUÉ K IEK

Foto h. Acohen. Amsterdam

Mad. de Pompadour en Lodewijk XV

DANSKAMPIOENSCHAP VOOR NEDERLAND 1929 NATIONALE DANSCOMPETITIE, op initiatief van HET WEEKBLAD Cinema en Theater, omvattende meer dan 2 0 locale en provinciale wedstrijden.uitsluïtend voor amateurs (Moderne Dansen) Uitgeschreven door het Centraal Comité voor de Nationale Danscompetitie, onder geheele leiding van den Heer COR KL1NKERT, leider van Klinkert's Dansinstituut, Amsterdam. W E D S T R I J D E N : 17 Maart Breda, in de groote zaal van Mr. van Dam o.l. van Van Dam; 23 Maart Groningen, Groote Zaal der Harmonie o.l. van Th. W. Bus; 30 Maart, locale comp. te Amsterdam, in Bellevue o.l. van C. Klinkert: 5 April Utrecht, in de Plompetoien o.l. van Botterweg; 6 en 7 April Assen, in Sterns Dancing o.l. van A. Stern. Deelname vrij voor elk amateur. Toegankelijk voor toeschouwers

Op 14 April, in de zalen van Bellevue, Leidschekade, des namiddags te 2 uur: GROOTE FINALE WEDSTRIJD VOOR DEN NATIONALEN KAMPIOENSTITEL D e e l n a m e uitsluitend voor b e k r o o n d e n uit d e locale en provinciale wedstrijden. T o e k e n n i n g van d e n O R O O T E N WISSELBEKER van Het W e e k b l a d C i n e m a en T h e a t e r en a n d e r e prijzen. Toegankelijk voor t o e s c h o u w e r s . Beide wedstrijden worden voorgezeten door 't Organiseerend Comité en staan onder persoonlijke leiding van C. Klinkert

Aanmelding N . B.

Het

voor

aantal

deelname

en

toegangskaarten

aan

het

adres

van

S T A D H O U D E R S K A D E 152, A M S T E R D A M , TEL. 24232 t o e g a n g s k a a r t e n voor t o e s c h o u w e r s is beperkt. Tijdige a a n v r a a g

het Comité: dus

gewenscht.

DE DAflSKAMPIOETi^CHAPPEri mVOLLEM GATïG

O

veral in den lande worden thans de plaatselijke en provinciale wedstrijden gehouden ter voorbereiding van het groote tournee, dat 14 April in Amsterdam zal worden gehouden. Wij geven hierbij foto's uit Leeuwarden.

OVERZICHT VAN DE ZAAL TIJDENS DEN WEDSTRIJD Op den voorgrond de heer Klinkert

UE KAMPIOENEN VAN FRIESLAND Mej. I-, Tak en de heer E. J. E. Mensonides beiden uit Leeuwarden. Foto's Polygoon, Haarlem

12 -

Te Leeuwarden werd een begin gemaakt. Hier streed men voor het kampioenschap van Friesland. Zooals onze foto's laten zien, was er groote belangstelling. De jury bestond uit Mej. J. Heijbroek en de heeren D. Stern en Leviet. Ditmaal was het ook de heer Klinkert, die de technische leiding van het geheel op zich had genomen. Ook de toeschouwers behoefden niet stil te zitten. Voor hen werd een extra fox-trot-wedstrijd gehouden.

-

13

-

Hier waren het de heer v. d. Veen en zijn p a r t n e r i n ,

die don prijs verwierven.

I­ven nadat hij was weggegaan, riep o n stem vlak achter mij: „Neem me niet kwalijk, mijnheer.. . vergun me u twee Napoleons te overhandigen, die u heeft laten vallen. —. Wat een geluk heeft u, mijnheer! Ik geef u mijn woord van eer als oud­officier, dat ik mijn heele leven nog nooit zooiets heb mee­ gemaakt! — Ga door, mijnheer! Ga door en laat de bank springen!" Ik keek om en rag een grooten man achter mij staan, die vriendelijk tegen mij lachte. Als ik niet zoo opgewonden was geweest door het spel, zou ik wel­ licht direct hebben opgemerkt, hoe on­ aangenaam hij er uitzag. Hij had met bloed doorloopen oogen en een ge­ broken neus Zijn stem klonk heesch en hij had een paar handen als de klauwen van een roofvogel. Al deze dingen merkte ik toen evenwel niet op. In mijn dwaze opwinding hield ik hem voor iemand, die het goed meende met mij, voor een soort vaderlijken vriend. Ik nam een snuifje van hem aan, klopte hem op zijn' schouder en zwoer, dat hij de eerlijkste kerel van de wereld was, omdat hij mij mijn Napoleons had teruggegeven. „Ga door," riep mijn nieuwe vriend opnieuw uit, „en laat de bank springen! Vooruit, mijn Engelsche vriend, laat je niet kennen!" En ik ging door, en wel op zoo'n wijze, dat de croupier na een kwartier moest uitroepen: „Heeren, de bank is voor vanavond gesloten!" Al het goud en het bankpapier, dat de bank had bezeten, lag nu onder mijn bereik, was mijn eigendom; het heele kapitaal van dit speelhol lag te wachten om in mijn zakken te verdwijnen! „Bind het in uw zakdoek, mijn waarde heer," zei de oud­officier, toen ik als een wilde in het geld graaide. „Bind het bij elkaar, want dat kapitaal is te zwaar om het in uw zakken mee

te dragen. Wat een geluk! ­ Wacht, hier ligt nog een Napoleon op den g r o n d . . . Ziezoo, nu nog een paar knoopen erop en het geld is veilig opgeborgen! — Voel eens mijnheer, voel eens — het is zoo hard en zoo rondi als een kanonskogel! Ha . . . hadden ze maar met zulke kogels bij Austerlitz geschoten... Hadden ze dat maar ge­ daan ! —­ En n u . . . wat blijft er nu voor mij als oud­officier nog te doen ? Zal ik het u zeggen ? Wel, dit: mijn Engelschen vriend uitnoodigen een flesch champagne met mij te drinken en te toosten op Fortuna, die hem zóó begunstigd heeft!" „Uitstekend, mijn dappere oud­offi­ cier!" antwoordde ik opgewonden. „Natuurlijk drinken we champagne! Hoera voor den oud­officier! E n hoera voor vrouwe Fortuna! Hoera! Hoerai" „Bravo, Engelschmah, in wiens aderen het ridderlijke Fransche bloed stroomt! Nog een glas, vooruit! Ah, de flesch is leeg! Geeft niet! Toost zoo maar! Het Fransche leger . . . De groote Napo­ leon! Op onze kennismaking! Op den croupier! Op zijn d o c h t e r s . . . als hij er heeft.. O p iedereen in de wereld!"

Na eenigen tijd was ook de tweede flesch champagne geledigd en ik voelde mij alsof mijn hersens in brand ston­ den 1 Geen wijn of champagne had ooit diè uitwerking op mij gehad. Kwam het misschien door den staat van opwinding, waarin ik verkeerde ? Was mijn maag soms in een bijzondere con­ ditie ? Of was de champagne bijzonder zwaar ? „Oud­strijder van het dappere Fran­ sche leger!" riep ik uit, en ik moet als een waanzinnige hebben geschreeuwd, „sta ik in brand? En hoe maak jij het ? J e hebt me in brand gestoken! Hoor je het, held van Austerlitz! Laten we een derde flesch champagne be­ stellen om het vuur te blusschen .. .!" De oud­officier schudde zijn hoofd,

VAM DEM AAN HET ONTBlftölj es, Roemer, Erlnga, Mevr. Roos en Louise K oolman

w | \E ­ I ZE R

D e blauwe oogen van den Keizer, is in vele opzichten e e n gelukkige creatie. E e n beetje verouderd, wellicht, doch krachtig genoeg om ons t e amuseeren e n bezig te houden. E n wat b o v e n d i e n een u i t m u n t e n d e eigenschap is, het stuk geeft gelegen­ heid voor u i t s t e k e n d spel. D e hertogin P l a t a ­ E t t i n g en haar hoogverheven dochter Olympia hebben zich niet weinig geblameerd door (de e e r s t e ) te bridgen e n (de t w e e d e ) te flirten met e e n huzaren ritmeester van s c h i t t e r e n d e verschijning maar van heel d o o d g e w o n e afkomst. Liever dan de „blauwe oogen" van Keizer F r a n s Jozef bestraffend op zich gericht t e zien, onderwerpen zich beiden liever aan e e n eigenaardlgen vorm van chantage d i e van de strenge, b e e l d ­ schoone Olympia een heel innig offer vraagt. D e ritmeester­oplichter w e e t z'n wraak t e kiezen voor Olympia'» hooghartigheid en houdt ons in spanning. M e v r . R o o s was voortreffelijk als de o u d e hertogin, A n n i e van E e s uit­ stekend als de dochter, Cor v. d. Lugt Meiserf e e n zeer g o e d e hartenver­ overaar, R o e m e r (als d e Hertog), M e j . Kooiman als d e intrigeerende freule, Eringa als A l b e r t en P i e f Bron als de luitenant der Gendarmerie vielen te prijzen. E e n mooi geheel.

DE „VRIENDIN" , 0 , kijk eens daar, een vreemde dame. die je man omhelst " Tit bits

BEZOEKT H E T

ASTA­ TlrüEATEÖ?

u

TE D EN H A A G

L. E. Kos.

1 — 10

Plet Bron

SIG. EDDA MUSSOLINI De dochter van den „Duce"

rolde met zijn met bloed doorloopen oogen, zoodat ik werkelijk bang was, dat ze uit hun kassen zouden vallen, legde zijn wijsvinger naast zijn ge­ broken neus en riep plechtig: „Koffie/" Toen snelde hij onmiddellijk naar een andere kamer. Het woord „koffie", dat mijn met­ gezel zoo plechtig had uitgesproken, scheen een magische uitwerking op de rest van het gezelschap te hebben ge­ had. Zonder meer een woord te zeg­ gen stonden zij op en vertrokken. Waar­ schijnlijk hadden zij gehoopt, te kunnen profiteeren van mijn toestand om mfij te bestelen; maar bemerkend, dat mijn nieuwe vriend er wel voor zorgde, dat ik niet stomdronken werd, begrepen zij, dat al hun hoop te dien opzichte was vervlogen en gingen daarom ge­ zamenlijk heen. Toen de oud­officier terugkeerde en tegenover mij aan de tafel plaats nam, hadden wij het ver­ trek slechts voor ons beiden. In een klein kamertje er naast zat de croupier zijn avondmaaltijd te nuttigen. De stilte, die er nu heerschte, was grooter ert dieper dan o o i t . . . Over den oud­officier was een plot­ selinge verandering gekomen. Hij keek buitengewoon ernstig en zijn woorden waren met meer zóó gezwollen als eenige minuten geleden. „Luister eens, mijn waarde," zei hij kalm, op een geheimzinnigen, ver­ trouwelijken toon, „luister eens, mijn waarde. Ik ben naar de eigenares van deze speelzaal geweest — een goede vrouw, die graag iets voor iemand doet — en heb haar gezegd, dat ze een buitengewoon sterke koffie voor ons moet klaarmaken. J e moet die koffie drinken, om je opwinding een beetje kwijt te raken, voordat je naar huis kunt gaan. Met al het geld, dat je hij j<' hebt. mdet je wel goed bij je

positieven zijn! Iedereen, die hier is getveest, weet dat je enorm hebt ge­ wormen en hoewel het allemaal goeie jongens zijn, blijven het tóch menschen en hebben ze dus hun zwakke zijde. Enfin, ik behoef je niets meer te ver­ tellen: je begrijpt me wel. Neem daar­ om een goeden raad aan van een oud­ officier, die al eens meer dergelijke gevallen bij de hand heeft gehad en drink die koffie, al vind je ze mis­ schien niet lekker; bestel daarna een cabriolet en laat je door de hoofd­ straten naar je hotel rijden .. . Doe dit, en je komt veilig en wel met je geld thuis en morgen zul je een oud­ officier dankbaar zijn voor zijn raad . . . " Juist toen mijn vriend was uitge­ sproken werd de koffie binnengebracht, klaargemaakt in twee koppen. Met een buiging overhandigde hij mij een der koppen. Ik had razenden dorst en dronk de koffie, die lauw was, achter elkaar uit. Bijna onmiddellijk daarop voelde ik, hoe ik door een duizeling werd overvallen; mijn hoofd scheen op mijn lichaam heen en weer te schudden en in mijn ooren suisde het geweldig, alsof ik te midden van een hevige branding stond. De kamer met al wat erin was draaide om en voor mij in het rond en slechts af en toe kon ik mijn nieuwen vriend zien, die daarna opeens weer in een mist verdwenen scheen. Ik pro­ beerde op te staan, maar mijn beenen waren als lood en ik viel weer neer. .. Ik voelde me zoo ziek worden, als ik nog nimmer geweest was. Juist toen ik mij <*oo goed en zoo kwaad het ging afvroeg, hoe ik naar huis moest komen, hoorde ik mijn metgezel zeg­ gen: „Mijn waarde vriend, het zou dwaasheid zijn om in jouw toestand naar huis te gaan. Als je thuis zoudt komen, zou het toch zeker niet met je geld zijn. De kans, dat je vermoord en be­ stolen zou worden, is buitengewoon groot. Ik blijf hier slapen; blijf jij ook hier. Ze hebben hier uitstekende bedden; bespreek er een van, slaap het gevolg van je spel en den wijn uit en ga morgenochtend veilig met je winst naar h u i s . . . morgen, als

het dag is!"

DIE „ARME D IEKEN" „Zoudt u dat ook kunnen stooroen V" .Ik durf u het niet zeker te zerjr..."

'

"

■

­

.

:

'

.

.

'

j *i j%

"**fc

«ï '

),: 1?

'««tSUfji

j

i

i f

JSJH

vl

7

HS

/M

EEN VERLOVING IN DE FILMWERELD Douglas Fairbanks Jr. met zijn verloofde Joan Crawford

Van twee dingen was ik slechts zeker, terwijl ik den ander als op een verren afstand hoorde spreken: dat ik mijn zakdoek met geld niet los mocht laten en dat ik mij onmiddellijk ergens neer moest leggen om te slapen! Daarom ging ik op het voorstel van den oud­ officier in en stevig met hem gearmd liep ik, voorafgegaan door den croupier, een trap op. Hoe ik in de kamer oen gekomen, waar ik moest overnachten, herinner ik mij nog slechts vaag; ik geloof, dat de oud­officier mij in bed heeft gelegd en ook herinner ik me nog onduidelijk, dat hij me de hand drukte, toen ik er in lag. Maar daarna schonk ik nergens meer aandacht aan: ik wilde slapen, s l a p e n . . . Maar ik kon niet slapen! Ik probeerde het, door met mijn oogen dicht te gaan liggen, doch dan maakte zich zoo'n ellendig gevoel van mij meester, dat ik genoodzaakt was, ze weer te openen. En als ik ze open hield, schommelde in mijn ver­ beelding de kamer, waarin ik lag, nog erger op en neer dan de kajuit van een schip, dat zich in een hevigen storm b e v i n d t . . . Ik voelde me ziek, onuitsprekelijk ziek en alles, wat ik om mij heen zag — voor zoover Ik voor mijn waarnemingen op dit gebied nog van „zien" mag spreken — scheen zich op heel verren afstand en in een dichten mist gehuld te bevinden . . . Plotseling werd ik er mij tot mijn verwondering van bewust, dat ik geen slaap meer had, doch dat een hevige koorts mij had overvallen. Ik was klaar­ wakker; iedere zenuw in mijn lichaam trilde en al mijn zintuigen schenen bovennatuurlijk scherp te kunnen onder­ scheiden. Ik wentelde mij om en om in mijn bed en probeerde iedere houding, Zie het vervolg en slot van dit verhaal op pag. 21

I, geneest ­en vevtftaaié de fudd ~n ­

————

*

.Zijne majesteit d e .

De kleuren onzer damesschoenen. Naar ik hoor, zullen in het a. s. seizoen veel gekleurde schoenen door de dames gedragen worden. Als de kleuren, die men het meest zal zien, noemde men mij : reebruin met een ,.abrikozen"-gloed er over; lichtgrijs en lichtgroen, benevens beige, waarin lichtrood verwerkt is. Onze dames zullen dus in de gelegenheid zijn bij ieder toilet en bij iedere kous de kleur schoen te dragen, welke er het best bij past. \\ ij verheugen ons bij voorbaat reeds op het effect ! In p l a a t s v a n b l o e m e n . Inplaats van een bloem op den schouder zullen de dames in het komende seizoen op die plaats een vlinder dragen. Deze vlinders zullen ongeveer alle kleuren van den regenboog vertoonen.

De klad erin. Tk hoor, dat verzamelaars van handteekeningen thans een moeilijken tijd doormaken, daar de waarde er van zeer gedaald is. Dat wil dan zeggen in hoofdzaak van de .moderne' handteekeningen. Lie van beroemde personen uit de historie hebben nog en houden natuurlijk ook altijd haar waarde, zoodat, als u soms in het bezit mocht zijn van een handteekening van l'rins \\ illem I of van De \\ itt of Vondel, u deze nog maar niet in de kachel moet gooien !

D e 'oude klacht. De griep of influenza is een ziekte, die bekend is om de snelle wijze, waarop zij zich over grooten afstand verspreidt. Dat die groote verspreiding niet van vandaag of gisteren dateert, blijkt uit de aanteekening, die een Duitsch priester, Charles Moritz, die in 1782 Engeland bezocht, in zijn dagboek maakte. ,,Dezelfde influenza, die ik in Berlijn achter me liet," schreef hij. ,,vind ik nu hier weer terug . . . ."

Auto-mode. Ik verneem, dat vele dames het voornemen hebben om in de komende lente en zomer, wanneer zij met den auto uit zijn, sjaals te dragen, waarop de mascotte geborduurd is, die ook o;) de motorkap prijkt of achter tegen het raampje hangt. Dit snufje zal. naar wij gelooven, niet alleen heel aardig staan, maar het zal ook zijn practische zijde hebben. We zullen er immers met één oogopslag door kunnen zien, welke dame en welke auto bij elkaar '>' hooren ' Indien U meent HET BESTE gezien te hebben, dat er op filmgebied bestaat, dan heeft de

WILTON METRO GOLOWYN altUd N O G B E T E R E

FILMS

Een geheime

courant.

Het zal slechts weinigen lezeressen en lezers bekend zijn, dat Scotland Yard te Londen iederen dag twee edities uitgeeft van» een geheime courant, die alleen bestemd is voor de politie- en justitieele autoriteiten in de Engelsche hoofdstad en de voornaamste provincie-plaatsen. De courant was vele jaren geleden bij de ingewijden bekend onder den naam „Houd den dief". Officieel heet zij nu ,,De Aanklager". Men vindt er alle bijzonderheden .in vermeld van personen, die door de politie voor een of ander misdrijf worden gezocht, benevens een beschrijving van alle misdaden, die in de laatste twaalf uur hebben plaats gehad.

H e e r e n geven de v o o r k e u r aan . .. ? Ik hoor van een nieuwe ,,onderzoekingsmethode" om uit te maken, of de heeren der schepping aan brunettes of blondjes de voorkeur geven. Er zullen namelijk twee bals worden gearrangeerd in Londen, een voor blondjes en een voor brunettes. Een bepaald aantal heeren zal deze bals bezoeken om hun oordeel langs proefondcrvindelijken weg te kunnen motiveer en. Het voorstel moet uitgegaan zijn van een zeer bekende persoonlijkheid in de Engelsche danswereld, die vooraf overtuigd is, dat het resultaat een geweldige nederlaag voor de blondjes zal zijn ! We zijn benieuwd !

°»€° Een koopje. In Londen en naar ik hoor ook in Parijs worden heel veel dames eigenares van een tweedehandsch-boekwinkel. Een van hen, Miss Evelyn Banks, vertelde mij een dezer dagen : ,,Je doet er zulke aardige en interessante ondervindingen mee op ! En natuurlijk maak je ook heel veel vergissingen in dezen handel. Zoo was het waardevolste voorwerp, dat ik ooit in mijn bezit heb gehad, een pamflet van Rudyard Kipling. Ik verkocht het voor ongeveer vijf gulden en hoorde later,dat het ergens anders vijftienhonderd gulden had opgebracht." Dergelijke vergissingen rekent Miss Banks echter niet bij de ,.aardige" ondervindingen, zei ze ten slotte.

In Londen - en misschien wel in heel Engeland geniet de loodgieter de reputatie, dat hij nooit komt, voordat het water boven de lippen is gestegen . . . . En dan vaak nog zijn gereedschap vergeten heeft . . . . Het volgende staaltje is een aardige illustratie van den daardoor ontstanen toestand. In Park-Lane, een der deftigste wijken van Londen, reed een dezer dagen een luxe auto, bestuurd door een chauffeur in een keurig livrei. Naast hem zat een man met een pet op, die over zijn heclc gezicht lachte, ü p zijn knieën stond een bak met gereedschap, waartusschen duidelijk een steeklamp zichtbaar was. De auto stopte voor een van de grootste huizen en „Zijne Majesteit de Loodgieter" wandelde naar binnen om eens te .kijken' naar de waterleiding, die deze attentie dringend noodig had, te oordeelen naar het water, dat reeds onder de straatdeur doorliep . . . . In de hall werd hij door Lord M. zelf ontvangen . . . .

RTIÖTENTQAGEDIE'S] C De ontroerende en boeiende 1' van. een acteur, die ^ door het noodlot getroffen. aan laser wal geraafct* Een rilma«film

Kostbare toiletartikelen. Ik heb onlangs eenige toiletartikelen — borstels, kammen, poederdoosjes enz. — gezien, waaraan behalve veel tijd ook veel kosten besteed moeten zijn. Zij waren gemaakt van handgekleurd eierschalen-mozaïek en hadden zelfs in het boudoir van een prinses uit de ,,Duizend-en-een-Nacht" niet misstaan. De eierschalen waren in zéér kleine stukjes gebroken, daarna in het ontworpen patroon gegroepeerd en met de hand gekleurd. De ondergrond bestond uit goud, zilver en platina. Vooral het groepeeren van de minuscule stukjes eierschaal moet een ongeloofelijk tijdroovend werkje zijn geweest !

Keene wil zich wreken — vergeet, dat hij blind is en gaat met een revolver gewapend Hartwell opzoeken. Hij lost een schot en meenend, dat hij Hartwell gedood heeft, meldt hij zich bij de politie Hartwell wil een aanklacht tegen Keene indienen, maar de getuigenis van Collins is van dien aard, dat de publieke opinie zich dermate tegen hem keert, dat hij zich niet langer staande kan houden en verplicht is, zijn zaken in den steek te laten Jack. zijn zoon, die Rosita op schandelijke wijze heeft verlaten, volgt zijn vaders voetsporen. Het Tehuis voor Oude en Invalide Acteurs heeft zich over Keene en zijn vriend ontfermd en beiden hebben zich al verzoend met de gedachte, daar de rest van hun leven te moeten slijten. Rosita, die veel roem in het buitenland oogst, weet van dit alles niets. Op Kerstavond treedt zij in het Tehuis op en zoo vinden vader en dochter elkaar. Gelukkig voor Keene zijn haar omstandigheden van dien aard, dat hij een onbe/orgden ouden dag tegemoet kan gaan. Michael Curtiz heeft van deze rolprent de regie uitmuntend verzorgd en de atmospheer van het theaterleven volkomen juist weergegeven.

A l c o h o l en de koude. Er zijn menschen, die meenen, dat ze door het drinken van alcohol bij hevige koude warmer worden. Dit is echter niet juist, ook al schijnt het zoo. 1 )e waarheid is, dat de alcohol de warmte uit het lichaam door de poriën van de huid naar buiten drijft. Lit veroorzaakt slechts een bedrieglijk gevoel van warmte, want in werkelijkheid is de temperatuur van het lichaam overeenkomstig de hoeveelheid gebruikten alcohol van een halven graad tot drie graden gedaald. Iedeieen kan de waarheid van het bovenstaande controleeren door het aanleggen van ee 1 thermometer.

V* -'•

EXCELSIOR-FILMS

harley Edwin Keene (Warner Oland). een tooneelspcler van de oude school, was met zijn vrouw Helen (Jalanne Johnston) aan een klein gezelschapje verbonden, dat onder leiding stond van directeur John Hartwell Montague Love). Charley had zijn vrouw en kind innig lief. Hartwell, die hem altijd vriendschappelijk tegemoet kwam, lachte hem niet alleen achter zijn rug uit, maar viel zelfs bij Charley's afwezigheid zijn vrouw lastig. Op een avond, terwijl Charley speelde, maakte Hartwell het Helen weer lastig. Zij vluchtte, viel in haar angst van een baleon en werd op slag gedood. Bill Collins (Clyde Cook) heeft het ongeluk zien gebeuren, doch zwijgt uit angst. Vijftien jaren zijn sindsdien verloopen. Collins en Keene hebben een variété-theater opgericht. Rosita (Helene Costello), de dochter van Keene, is de ster van den troep. Hartwell voert nu de directie over een der grootste theaters van Broadway. Zijn zoon Jack (Hugh Allan) ontdekt Rosita en verschaft haar een engagement bij het ensemble van zijn vader. Zij wordt weldra de favoriet van Broadway en Hartwell stemt er in toe ook Keene in zijn theater te laten optreden. Op den eersten avond van Keene's optreden echter vlucht Rosita met Jack, haar en zijn vader voor een fait accompli stellend. Uit wraak wordt Keene weggejaagd, die op zekeren dag tot de ontdekking komt, dat zijn oogen hun dienst weigeren. De oogarts constateert, dat Keene alleen door een operatie zal kunnen genezen. Collins weet raad. Hij zal zijn aandeelen in het theater verkoopen. Van de opbrengst zullen ze de operatie betalen. Een telegram van Rosita bericht haar plotselinge thuiskomst. Keene is dolgelukkig. Maar Rosita, niet wetend, dat haar vader blind is, komt om geld te halen om naar het buitenland te ver trekken. Keene geeft haar het geld, dat voor de operatie bestemd was. Collins is woedend en in zijn drift verraadt hij het geheim van Helens dood.

W

sÈi

GIJ HEBT SUCCES MET

ZIJN PUBLIEK-FILMS

144 Keizersgracht, Amsterdam Telef. 45348 TOT ARMOEDE VERVALLEN

16

OP HET HOOGTEPUNT VAN HUN ROEM

17

-

DE W. N. te AMSTERD AM. Het gtrucl.i dat Greta Garbo met John Gilbert in het huwelijk zou zijn getreden, is reeds meer» malen verspreid, lot nu toe is dit beticht nog geen enkele maal officieel bevestigd. Het adres van Greta Garbo is Metro­ Goldwyn­Mayer Studio, Culver­City, Cali« iornië. D. K. te WINSCHOTEN. D e hoofdrol In ,,Het meisje van Armenüères" speelt niet Estelle Taylor, maar Estelle Brody. (I hebt dus Uw weddenschap verloren! V. H. te D E N HAAG. D e hoofdrol in ,,Gebrandmerkt" speelt Buck Jones. Het adres van Sally Phipps is box Studio's, 1401 Western Avenue, Los Angelos, Cali­ fornië. D ifa Parlo is ongehuwd. R. B. te D E N H A A G . Hierbij de ge­ vraagde adressen. Nita Naldi, C. O. Suite, Taft Building, Hollywood, Californië. Charles de Rocheforf, 17 rue Victor Massé, Parijs. Patsy Ruth Miller, Warner Bros Studio's, 5842 Sunset Bid., Hollywood. Californië. Niet vergeten anfwoord­coupon in te sluiten. J. A. te NIJMEGEN. D e vrouwelijke hoofdrol in „Het laatste commando" speelt Evelyn Brent. Zij is in Engeland geboren, speelde eenigen tijd bij de Hollandia Film­ fabriek te Haarlem. Haar adres is Para­ mount Famous Lasky Studio, 5451 Mara­ thon Streef, Hollywood, Californië. D e film is circa drieduizend meter lang. L. D . te S A P P E M E E R . D e filmactrice Cammilla von Hollay is te Budapest ge­ boren. Zij trouwde den 4en October 1924 met den journalist Eugen Szatmary. Zij bezocht de tooneelschool te Budapest en trad voor het eerst op zestienjarigen leef­ tijd in hef Koningstheater te Budapest op. Haar eerste filmengagemenf kreeg zij bij de Starfilm in haar geboorteplaats. Haar eerste regisseur was Eugen 11lés. Haar adres is Giesebrechtstrasse 14, Berlijn­ Charlottenburg. S. L. te OI.D ENZAAL. U kunt aan de volgende regisseurs schrijven: D r. Willi Wolff, Kurfürsfendamm 205, Berlijn W. 15; Hanns Schwarz, Friedrich Wilhelmstrasse 16, Berlijn W. 10; D r. Arthur Robison, Tauenfziensfrasse 6, Berlijn W. 50; Lupu Piek, Wilhelmstrasse 10, Berlijn S.W. T. M. te D EN HELD ER. In ons land bestaat geen filmschool. In Uw plaats zou ik dat plan maar opgeven ; de kans is zeer gering. Wij kunnen U hoogstens met ■adressen van dienst zijn. Wij hooren zeker nog van U ? M. v. H. ie AMSTERD AM. Wij ont­ vingen van den heer Engers bericht, dat hij zich in Maart persoonlijk nirt U in verbinding zal stellen. Hij vertoefi dan hier te lande.

WERELD KAMPIOEMEM N

OPLO^IhG „ W i e ztfn d e Vroolijke N e g e n ? " De oplossing'van deze prijsvraag, die in nummer 264 van ons blad werd opge­ nomen, luidt als volgt: D ita Parlo, Jenny Jugo, Lilian Harvey, Betty Amann, Willy Fritsch, Brigitte Helm, Gustav Fröhlich, Rina Marza, Iwan Mosjoukin. Aan alle inzendsters en inzenders van de goede namen hebben wij reeds een aardige verrassing gezonden.

D e oplossing d e r T w e e d e v r a a g Neen, met de sterrenkunde staan we nog niet op vertrouwden voet; daar moeten we nog eens wat mèèr aan doen! Hoe we er zoo ineens toe komen om dit neer te schrijven ? Wel: op onze tweede vraag, uit hoeveel voor het bloote oog zichtbare sterren het bekende sterrenbeeld de Groote Beer bestaat, kregen wij 1, zegge en schrijve éen goed antwoord! Dit was van den heer N. Wertenbroek, St. Josephstraat 7, Breda, wien wij den geldprijs van f 2.50 reeds toezonden. Zijn antwoord luidt: ' Het sterrenbeeld Groote Beer bevat 133 voor het bloote oog zichtbare sterren. De Groote Beer heeft zeven heldere ster­ ren, welke onder allerlei namen bekend zijn en op zee van oudsher gebruikt werden om het Noorden te vinden. De meeste andere inzendsters en inzen­ ders gaven als aantal sterren, dat met het bloote oog zichtbaar was, op zeven. Na­ tuurlijk vergisten zij zich met de zeven helderste sterren! Intusschen: er waren onder de antwoor­ den ook nog eenige andere, die dichter bij de waarheid zijn, terwijl er ook nog zijn ontvangen, die door den vorm op­ vielen. Wij hebben gemeend de vijf troost­ prijzen daarom toch maar onder hen te moeten verdeelen en zonden ze ook reeds toe. D e gelukkigen zijn: de heer J. Janssens, Vischmarkt 32a, Groningen; de heer W. H. B. Briedé Jr., D uinweg 7, Noordwijk aan Zee; Mej. Joh. J. Kramer, Wandel­ oordstraat 54, Rotterdam; Mej. N. Seme­ link, Oude D ijk 153B, Rotterdam; Mej. J. A. Visser, p. a. Mr. D r. M. Visser, Nieuweweg 10, Amsterdam. U begrijpt intusschen,dat we aan sterren­ kunde nog wel eens iets moeten doen!Het resultaat was niet bepaald schitterend, hè ? Ten slotte nog een verzoek: Willen onze lezeressen en lezers in het vervolg niet meer de antwoorden van verschillende prijs­ vragen op éen briefkaart schrijven en deze briefkaarten ook niet meer benutten voor andere correspondentie? D e binnengeko­ men antwoorden op onze prijsvragen wor­ den in volgorde van ontvangst door ons behandeld en daar hun aantal werkelijk bijzonder groot is, kan het niet anders of er moet vertraging ontstaan bij de beant­ woording van Correspondentie, die ons via een oplossingsbriefkaart bereikt... En een dergelijke vertraging is zoo min voor U uls voor ons aangenaam! Mogen wij o;, u rekenen? Onze dank!

1945 Prijs 30 en 60 et­ Bij Apoth en Qrogisten

14

­

LMDiBQQDLErim Een onzer lezeressen schrijft ons: Mag ik u eens met hef volgende lastig vallen? Ik ben voor den tweeden keer getrouwd. Ons huwelijk is, naar ik zonder te over­ drijven mag verklaren, werkelijk heel ge­ lukkig. Er is slechts één wolkje aan onzen echtelijken hemel en dat is . . . de trouw­ ring, dien ik van mijn eersten man heb gehad en dien ik nog steeds draag. Mijn man is daar namelijk niet erg over te spreken. Hij is er jaloersch op en vindt, dat ik dezen ring, nu ik met hem ben ge­ trouwd, moet wegdoen. Ik daarentegen ben van meening, dat hij niet jaloersch op een doode mag zijn en ik beschouw dezen ring als een herinnering aan mijn eersten man, die mij ook zeer dierbaar is geweest. Wat is nu uw oordeel? Daar ik overtuigd ben, dat dit in een voor mij gunsfigen zin zal uitvallen, ver­ zoek ik u, mij in „Het Weekblad" te willen antwoorden. Mijn man leest uw blad min­ stens even trouw van A tot Z als ik en als uw meening onder zijn oogen komt, zal hij wellicht van zijn jaloezie — zijn eenige gebrek in zijn verhouding tot mij — genezen zijn. Ik ben u bij voorbaat zeer verplicht. Wij antwoorden: Ons oordeel is, dat uw man gelijk heeft, mevrouw I Volgens onze meening is uw eerste huwelijk door den dood van uw eersten man' verbroken. D it moet u wel met ons eens zijn, want u is voor den tweeden keer getrouwd. Welnu: ex is dus slechts sprake van één huwelijk, en dit kan slechts gesymboliseerd worden door één ring: de ring van uw huidigen echt­ genoot. D eze heeft de rechten; niet de doode. (Twee trouwringen dragen is absurd, omdat er geen sprake is van twee ver­ bintenissen.) Bovendien : u kunt de nagedachtenis van uw eersten man toch wel in eere houden zonder zijn ring te dragen? Mogen wij' u nog een raad geven? Ja? Laat dan in den ring van uw eersten man een steen zetten en geef hem uw dochter. Heeft u geen dochter — ­verkoop den ring dan en schenk de opbrengst aan de armen, uwer stad. D an maakt ge verschillende menschen gelukkig! En ook uw man! Afgesproken ?

H E T R1JKELXJFS Z O O N T J E H

et polo­spel is, vanwege de kost­ bare uitrusting der spelers, — elk van hen dient over een heele stoeterij paarden te beschikken, — uiteraard een tijdverdrijf voor rijke men­ schen en wordt in Engeland en Amerika daarom uitsluitend door gefortuneerde menschen beoefend. De jonge J. Thomas van Buren, eenige zoon van den schatrijken bankier van Buren, is een verwaand en ver­ wend heer, die een los leven lijdt, maar niettemin een goed hart heeft. Zijn ouders vinden het een groote eer, dat hij gekozen wordt in het eerste team van de beste polo­club van Amerika, de Willobrook­club. Tommy van Buren wordt benoemd inplaats van den ouderen Durant, aan wiens schitterend spel het team voorheen zijn grootste overwinnin­ gen te danken heeft. De aanvoerder van het team, de bezadigde en aristocratische Nelson, ziet Durant, die zijn beste vriend is, ongaarne voor Tommy plaats maken, maar de oudere speler ziet zelf heel goed in, dat er jong bloed in het team moet komen. Durant heeft een char­ mante dochter, Polly geheeten, die pas haar laatste examen aan de Yale­Univer­ siteit heeft gedaan en Nelson, die haar in stilte liefheeft, doch wiens liefde on­ beantwoord blijft, geeft ter eere van haar terugkeer haar en heur vader een diner in het clubgebouw. Door een toeval zijn Tommy en Polly reeds eerder met elkaar bekend geraakt en de jonge man is op haar verliefd ge­ worden. Met zijn gewone brutaliteit laat hij zijn gevoelens op de meest ongepaste wijze blijken, wat niet wegneemt, dat hij toch indruk op haar maakt. Hij is zoo verwaand geworden door zijn benoeming in het eerste team, dat hij zich onmoge­

Amusante sportfilm in zeven neten met William Haines in de hoofdrol. Regie van Jack Conway

TOMMY NA OE N BRAND WAARBIJ HIJ ZIJN LIEVELINGSPAARD RE DDE

lijk maakt en na een ruzie met Nelson laat hij zijn makkers in den steek. Zijn vader, hierover verbolgen, laat al zijn polopaarden in het openbaar verkoopen en Polly weet haar vader te bewegen om Pronto, de schitterende pony, het paard waar Tommy innig aan is gehecht en waarop hij werkelijk een onovertrefbaar polo­speler is,, te koopen. Er komt brand in den stal van Durant, waar Pronto nu thuishoort en Tommy redt, zonder dat de anderen het weten, zijn lievelings­ paard. Hij is bij iedereen in ongenade, ook bij Polly en verzwijgt zijn helden­ daad om den schijn van uit bluf gehan­ deld te hebben niet op zich te laden. Al deze tegenslagen maken intusschen een beter mensch van hem en thans ziet hij heel goed in, dat hij de antipathie, die hij heeft opgewekt, dubbel en dwars heeft verdiend. Bij de groote finale der internationale serie­wedstrijden raakt Nelson gewond. Tommy moet zijn plaats innemen en hoewel hij zijn arm verbrand heeft, weet hij ten slotte, nadat ook de pony Pronto tot zijn beschikking is gesteld, na een harden strijd, zelfs met een gebroken hamer, de zege voor zijn land te behalen — en tevens Polly's toestemming te ver­ krijgen om zijn vrouw te worden. Het polo­spel, feitelijk hockey­te­ paard, is een der oudste balspelen ter wereld. Oorspronkelijk werd het in Per­ zië reeds vóór de C hristelijke tijdreke­ ning beoefend en vandaar uit naar Voor­ Indië overgebracht. In 1869 werd het spel door officieren van het Engelsche leger in Indië, in Engeland ingevoerd. Het woord „polo" is afgeleid van een Tibetaansch woord „Poeloe", dat bal be­ teekent. S. B. S.

EEN NIEUWE RUBRIEK. DE Z E S D E V R A A G Dit maal zouden wij gaarne van onze lezeressen en lezers willen vernemen of zij weten, hoe men den ouderdom van een boom kan bepalen ? Wie onzer lezeressen en lezers kan ons hierop een bevredigend antwoord geven? Wij verzoeken de antwoorden, zoo kort en bondig mogelijk gesteld, te willen inzenden op een briefkaart en ze te adresseeren aan: Redactie „Het Weekblad", Nieuwe Rubriek, Zesde Vraag, Galgewater 22, Leiden. D e antwoorden moeten uiterlijk 27 Maart (voor Indische lezers uiterlijk 25 Juli) in ons bezit zijn, willen ze nog voor een prijs in aan­ merking kunnen komen. Aan de beste inzending, ter beoordeeling van de redactie, wordt een geldprijs van f 2.50 toegekend. Zoo de redactie dit ge­ wenscht acht, worden nog vijf troostprijzen, bestaande uit een boekwerk elk, mede uit­ gekeerd.

ALICE DAY

HET ONGEVAL. ­

T5

­

FOTO'S M e T H O ­ C O L D W I J N ­ M A Y É R ,

en daar er behalve Sitkof nog anderen den. Het geheele landschap kreeg een bij waren, is het heelemaal niet gezegd, ander aanzien. Hoe zonderling ! Zooiets dat Sitkof het aan den kapitein heeft ver­ had hij nog nooit bij de hand gehad. Het teld. Jij haat hem nu eenmaal en daarom leek wel, alsof de hemel naar beneden ïog vier dagen," zei sergeant schuif je hem van alles in zijn schoenen, zakte en hem inhulde als een dikke mantel. Ü! Polakof tegen zijn kameraad, maar iedereen weet hier heel goed, dat Hij werd nu wel lekker warm, maar . . . . | korporaal Maximof, „nog vier je een ruwe kerel bent Hij liet zijn geweer vallen, hief zijn handen | dagen en Sitkof is niet meer Bij deze laatste woorden was de ser­ op om de duisternis af te weren . . . . ff onder de levenden !" geant woedend overeind gesprongen en Toen viel hij voorover en sliep. „Wees toch verstandig," had zijn handen als de klauwen van een . . . . Even later klonken er voetstappen. antwoordde Maximof. ,,Ik begrijp je wer­ roofvogel om den nek van den korporaal Sergeant Polakof naderde den in de sneeuw kelijk niet ! Je broedt een misdaad uit, gewrongen. „Schoft I" schreeuwde hij, slapenden korporaal. Zijn drift en onbe­ die je waarschijnlijk zélf het leven zal „dat is dus je vriendschap voor mij . . . . suisdheid waren geweken. In de plaats kosten. Een van de netste en kalmste Gelukkig maar, dat ik je bijtijds in de gaten daarvan was een kalme, geraffineerde jongens, die ooit bij onze compagnie heb­ heb . . . . " wreedheid gekomen, een meedoogenlooze ben gediend, wil je uit den weg ruimen en Zijn vingers sloten zich hoe langer hoe zucht om wraak te nemen. . . . waarom nu eigenlijk ?" vaster om de keel van den korporaal, Hij keek grijnslachend naar den gevallen „Ach, ik weet, dat jij me niet begrijpen wiens oogen reeds van benauwdheid uit soldaat, nam diens geweer en haalde het kunt," zei de ander schouderophalend. hun kassen puilden. magazijn leeg. Toen liep hij, na de patro­ ,.Jij weet immers niet, wat ik doormaak. „Misschien is het wel waar, wat je zegt," nen in zijn zak te hebben gestoken, op een Ik zal probeeren het je uit te leggen. Jou siste Polakof ondertusschen, „maar dat draf weg . . . . — alleen vertrouw ik. Als je me echter ver­ zal mij er toch niet van terughouden, dat ik Kapitein Shoevalof was woedend, omdat raadt . . . . dan weet je, wat deze handen jou denzelfden weg zal opzenden als men het 'waagde hem in zijn slaap te kunnen doen en wat ze al eens gedaan Sitkof gaat storen. „Wat moet je ?" beet hij sergeant hébben." Met deze woorden hield sergeant Er verscheen een blauwe kleur op het Polakof toe. Polakof zijn handen, waarvan de vingers gezicht van Maximof en hierdoor werd „Ik heb een ernstig vergrijp tegen den tot klauwen gekromd waren, onder de het Polakof opeens duidelijk, dat als hij dienst ontdekt," antwoordde deze. oogen van Maximof. Maximof doodde, hij zeker gearresteerd „Voor den dag er mee!" Deze laatste huiverde onwillekeurig, zou worden en daarmee zijn kans zou zijn Polakof vertelde hetgeen hij .ontdekt' toen hij de worgende beweging zag, die verkeken, zich op Sitkof te wreken. Een had en toonde de patronen als overtuigend Polakof met zijn vingers maakte. vloek uitend, duwde hij den korporaal bewijs. De kapitein keek heel. ernstig. ,,Ik zal zwijgen," zei hij snel. met een smak achterover op den grond „Wacht even," zei hij, „ik ga met je „Dat is j e maar geraden ook," ant­ en liet hem los. Toen gaf hij hem een trap mee woordde Polakof. „Luister. Toen mijn met den hak van zijn zware laars. Ondertusschen was Sitkofs slaap ver­ compagnie in Tula lag, heb ik daar kennis „Heb je genoeg ?" vroeg hij daarop. stoord geworden door wilde droomen. gemaakt met de dochter van iemand, die „ J a , " steunde de ander, met beide Hij dacht, dat hij omringd was door een een herberg had. Ze heette Olga en was handen naar zijn keel grijpend. „Ik . . . . bende huilende wolven. Een paar gloei­ een verdraaid knappe meid. Ze hield van ik ben stom geweest." ende oogen waren vlak bij hem; een heete me en haar vader was bang van mij, „Meer dan s t o m ! " bromde Polakof. adem sloeg hem in zijn g e z i c h t . . . . zoodat je kunt begrijpen, wat voor een „Maar het lesje, dat je nu hebt gehad, Schieten ! dacht hij. Mechanisch greep hij leventje ik daar had. Alles ging goed, zal misschien maken, dat je in de toekomst zijn geweer, richtte op de oogen en trok totdat Sitkof kwam. Die schoot me onder eerst eens goed nadenkt, alvorens je weer a f . . . . Maar er klonk geen schot. Wel mijn duiven en bracht haar hoofd op hol. wat zegt . . . . Zul je voortaan je mond waren de oogen verdwenen en Sitkof, die Weldra bestond ik niet meer voor haar. houden ?" door het weigeren van zijn geweer wakker De heele compagnie lachte me uit en sarde „ J a , " antwoordde de ander, zich half was gekomen, keek als een dwaas om zich me. Ik zei echter niets, maar nam me voor oprichtend. heen. „Ik heb geslapen," mompelde hij. me te wreken. En nu is er de vorige week Polakof hielp hem verder overeind, „Wie zou het gemerkt hebben ? En wie iets gebeurd, waarüoor ik den tijdgekomen zette zich weer naast hem en graaide in heeft mijn geweer leeggehaald ?" acht, er een eind aan te maken. Donderdag een van zijn diepe zakken. Hij haalde een Hij begon weer op en neer te loopen, maakte ik me kwaad op een nieuwen poeder voor den dag, die netjes in een wit vulde zijn geweer met de patronen, die recruut. Ik gaf hem een klap in zijn papiertje was verpakt. hij altijd los in zijn zak had en piekerde gezicht en den volgenden dag werd ik „Ik zal je nu zeggen, wat ik van plan over de gevolgen, die zijn vergrijp tegen voor het front van de compagnie door den ben met dien Sitkof," zei hij toen. „Zie den dienst zou hebben . . . . : kap tein onder handen genomen over de je deze poeder ? Nu, die verdwijnt over Daar zag hij den kapitein en sergeant wijze, waarop ik tegen dien knul was vier dagen, als Sitkof de wacht heeft, in Polakof aankomen. Hij nam de houding opgetreden. Wie anders dan Sitkof kan dat aan den kapitein hebben overge­ zijn koffie. Die poeder zal hem doen slapen aan, presenteerde zijn geweer en wachtte briefd ? W ie anders dan hij heeft er bij als een os. Of hij wilof niet. En je weet, in spanning op hetgeen komen zou. „Sergeant Polakof rapporteerde me, den kapitein kwaad van me gesproken ? wat er op staat, als een soldaat slapend op Ik heb al twee keer door hèm straf gehad. zijn post wordt aangetroffen ? L e dood­ dat je geslapen hebt. Wat heb je hierop te Maar nu is het genoeg. Binnen vier straf ! — Nou, hoe vind je dat Maximof?" zeggen ?" begon de kapitein. vroeg hij toen, zijn handenwrijvend . . . . „Ik heb niet geslapen !" dagen „Niet ? — Nu, we zullen zien !" „Ik zou er eerst nog maar eens goed over Vier nachten later liep Sitkof voor zijn Polakof grijnsde kwaadaardig. Hij dacht nadenken," viel Maximof hem in de rede. schilderhuisje op en neer. Hij droeg zijn aan de patronen, die de kapitein in zijn zak „Je kunt een misdaad in een paar minuten geweer in zijn arm en had den kraag van had gestoken, voordat zij zich op weg begaan, maar het berouw en de straf zijn kapotjas hoog dichtgeknoopt. Het begaven. De kapitein wendde zich tot hem. duren jaren, soms een heel menschenleven. was bitter koud en er heerschte een „Je zei toch, dat je zijn geweer hadt ont­ En laten we nu eens eerlijk zijn. Die Sitkof diepe stilte, die slechts onderbroken werd laden ?" — „Ja, kapitein !" is op een fatsoenlijke wijze met Olga ver­ door het knarsende geluid, dat zijn laar­ „Leg je geweer op Polakof aan, Sitkof," loofd en binnen een halfjaar gaat hij met zen in de sneeuw maakten. beval de kapitein. haar trouwen. Dat weet je net zoo goed Zijn verlangen om te slapen was groot, De korporaal gehoorzaamde. als ieder ander van de compagnie. Nooit doch vier jaren dienst hadden Sitkof wei De loop van het geweer wees op het zie je hem dan ook met een ander. En jij geleerd, dit verlangen te bestrijden. Maar kunt niet zeggen, dat jouw bedoelingen nu, dezen nacht, voelde hij toch, dat hij hart van Polakof. „ J e vindt het toch goed, dat hij schiet, niet ?" vroeg de even oprecht tegenover haar waren!" tegen zijn slaap niet zóó opgewassen was kapitein met een knipoogje aan Polakof. Sergeant Polakof mompelde een paar als anders. Het was ook zoo ontzettend „Natuurlijk !" antwoordde deze. onverstaanbare woorden. koud ! „Goed! — V u u r ! " beval de kapitein Maximof ging echter verder : „En wat Hij keek op zijn horloge. Nog ruim een aan Sitkof. 'Ie geschiedenis met dien recruut betreft, vol uur, eer hij werd afgelost. Zou hij het Deze vuurde. Sergeant Polakof viel je hebt dien jongen wérkelijk een ge­ zoo lang nog kunnen volhouden ? voorover in de sneeuw: Sitkofs kogel meenen klap in zijn gezicht gegeven De hemel scheen steeds zwarter te wor­ had hem in het hart getroffen !

Het fatale Schot

~ T8 ­

Iedere elegante vrouw die haar lichaam verzorgt, moet T A K Y gebruiken, zegt de knappe filmactrice Dorii Kenyon. „Er bestaat niets beters om haartjes en haardons van armen, beenen en nek tè verwijderen. Gebruik van het scheermes is absoluut af te raden, omdat het krabt en puisten veroorzaakt. Andere ontharings­ middelen zijn onwelriekend en on­ gemakkelijk in het gebruik. Taky is heerlijk geparfumeerd en tot het laatste restje in de tube bruikbaar." De crème­pasta T«ky komt klaar voor het gebruik uit de tube en verwijdert binnen 5 minuten haartjes en haardons. Alle bezwaren, die aan het gebruik van ontharings­ middelen verbonden waren, zijn verdwenen. Zoo U zich takyseert, zult U er pteizier van hebben. Bi] iedere tube is een garantiebewijs gevoegd. „Taky 1929" op een nieuwe aan­ gename wijze geparfumeerd en samengesteld, overtreft alles wat tot nu toe op dit gebied bestond. Eischt van Uwen leverancier TAKY De groote tube keet slechts Fl. 1.—

INDIEN

Prils per tube 50 cent

GE DIT DOET MET

EASY CREAM

EASY C R U A M wordl ook geleverd in polten van 1 K G legen loezending van f 3 — aan

ToLEVDSS@INI9ZËEPF^l@lrSeEK 's GRAVENHAGE :­: POST GIRO 63197 VOORSCHOTTEN aan Ambtenaren en Beambten. Geen rente, noch kosten vooruit.

IMP.: KUYPERS * C o., AMSTERDAM.

HEBT O U DEZE WEEK AL E E N A B O N N E E OPGEGEVEN?

ADVERTEERT IN DIT BLAD

COULANTE VOORWAARD EN

DANSLESSEN

CENTR. CRED IET­ EN SPAARBANK TE AMSTERDAM

Sinds 1916 te 's­öravenhage gevestigd

C0N5TAND5E T0U55AINTKADE 21 Ie kl. Inrichting

KEIZERSGRACHT 302­3O4

Paleis voor Volksvlijt Tel. 36317 A'dam 20 3AAR DONGE R «'«■«•' _ _ _ _ _ _ _ _ ^ _ ^ _ — — .

er

■'* '*'"ds ; : « ! ? "

IEDERÉN AVOND 8 UUR

HAR E N door middel van PERFECTUM

hunne vroegere kleur teruggekregen hebben. —PERFECTUM is een onschadelijk haarwater. is goed voor de hoofdhuid en voorkomt het uitvallen der haren.

GEEN

HAARVERF

SUCCES

VERZEKERD

Per iluc. f2.25 en 14.—. Verz. geschiedt franco huis na ontv. bedrag of onder remb.

MU1\

1NSTDTUT PI FREDERIK HENDRIKLAAN

63(A)

—

D E N HAAG.

Hu d en Haarverzorging ­ Gciaats en Lichaamsmasiage Manicure **''"' "Pedicure — Coiffeur pour D ame*

Speciale

installatie ( m e t b a d i n r i c h t i n g ) v o o r

DANS­INST. V. d. ZANDE N Schledamschesingel 49­50 R o t t e r d a m — Telef. 51565

PROFESSIONAL LESSEN PRIVÉ­LES CLUB­LES

R E V

u

massages. I.DAVID5­MIMI B0E 5f1ACH­800D. "MAGDAvDOMK­WIUY SUS5AN­J.VALK' NABARRO­P.MUIZELAAR­ E NZ­f HZ

MILLE COLONNE S AMSTERDAM CABARET VARIÉTÉ DANCING

HA&OLD EN LOLA en tteó&üu^ jjirovéè jfyt&net PRIJZEN

VAN ƒ0.60

TOT

f4.

mijn bed en had zelfs de grootste moeite nm mij gedeeltelijk op te richten of om te wentelen... Hoe moest ik dus uit mijn bed komen? Opeens schoot er een gedachte door mijn denken, die mij met lamheid sloeg. Was de opzet van de schurker misschien juist geweest, dat ik den hemel zou zien dalen en dat ik daardoor, hulpeloos als ik was, den ontzettenden doodsangst zou doormaken, die het zien zakken stellig moest ver­ oorzaken, zelfs bij den moedigsten mensch? Sprakeloos, niet in staat mij te bewegen, keek ik naar het doodelijke werktuig, dat steeds dieper zakte . . . De kaars, die naast mijn bed had staan branden, girtg uit. Het bleeke licht der maan viel aarzelend door het breede raam mijn kamer binnen. Langzaam, langzaam zakte de hemel en door mijn angst en radeloosheid scheen ik nóg vaster aan mijn bed gekluisterd dan eenige oogenblikken tevoren het geval was geweest. Zoo laag was het zware martelwerktuig reeds gezakt, dat ik, in­ dien ik er de macht toe had gehad, mijn hand slechts had behoeven uit te steken om het te kunnen aanraken . . . Op dit fatale oogenblik scheen het in­ stinct tot zelfbehoud, dat geen mensch, zelf niet in de hachelijkste oogenblikken. ooit verlaat, opeens zijn invloed ook op mij te doen gelden. E r was nog net voldoende ruimte overgebleven, om mij zijdelings uit het bed te kunnen wen­ telen. Terwijl ik mij zachtjes op den grond liet vallen, raakte de onderkant van den moorddadigen hemel mijn schouder aan . . . Zonder mij ook maar één oogenblik te gunnen om het koude zweet van mijn voorhoofd te wisschen, zonk ik op mijn knieën en keek naar den hemel. Wat ik zag, deed mij letterlijk sprakeloos van verbazing zijn. Hij zakte nog voortdurend lager, met gordijnen en al; zoo laag was hij nu reeds gekomen, dat ik niet eens mijn arm meer tusschen het bed en het zak­ kende, geraffineerde doodsinstrument kon steken! Ik keek onder het bed en zag, dat de onderlaag uit één groot stuk eikenhout bestond en dat het bed zelf slechts zeer dun was. Misschien niet dikker dan eenige op elkaar gelegde dekens. Door den toestand van over­ spanning, waarin ik mij bevond toen ik er op lag, had ik dit natuurlijk niet ge­ merkt. Intusschen zakte de hemel steeds lager, zonder ook maar het geringste geluid te maken . . . Opeens werd ik er mij van bewust, dat ik deze kamer, dit huis verlaten moest! De kop koffie, die ik had ge­ dronken, had natuurlijk vergif bevat. Stellig was mijn redding slechts te dan­ ken aan het feit, dat ik zoo buiten­ gewoon helder van geest was geweest en dit was misschien weer het gevolg van een te groote dosis vergif in de koffie! Hoe zorgeloos had ik mij in tusschen overgeleverd aan de beide el lendelingen, die mij naar deze kamer hadden gebracht en die ­ ­ natuurlijk om mij mijn geld af te nemen — mij in mijn slaap op de meest duivelsche wijze hadden willen vermoorden doen stikken! Hoeveel spelers, die ge­ wonnen hadden, zouden evenals ik in dit bed hebben geslapen en waren mis­ schien voor altijd spoorloos verdwenen!

Ik rilde van afschuw bij de gedachte alleen! Terwijl ik dit alles nog overdacht, zag ik, dat de hemel, na misschien tien minuten stevig op het bed te zijn vast­ gedrukt geweest, opnieuw begon te bewegen en langzaam naar boven ging. Eveneens weer zonder ook maar het minste geluid te veroorzaken! De schurken, 'die het plan hadden beraamd, meenden nu natuurlijk, dat hun opzet was gelukt en dat ik was gestikt! Lang­ zaam, even langzaam als het was ge zakt, ging het zware eikenhouten doode lijke werktuig nu geleidelijk naar boven. Na eenigen tijd was er niets bijzonders meer aan te zien: het bed was weel­ een gewoon bed, de hemel weer een gewone hemel! Hoe zonderling het ook moge klin­ ken: hoewel ik van het eerste oogen­ blik af, dat ik uit mijm bed was ge­ kropen, de overtuiging had gehad, dat ik moest vluchten uit dit huis, was het mij toch onmogelijk geweest ook maar één stap te doen. Thans kreeg ik echter voor het eerst de kracht, mij op te richten, mijn jas aan te trekken en voorzichtig te onderzoeken, hoe ik kon ontvluchten. Als ik ook maar het minste geluid maakte, zouden de samenzweer­ ders natuurlijk gewaarschuwd worden en kon ik ervan overtuigd zijn, vermoord te worden. Had ik misschien zonder het te weten al eenig geluid gemaakt ? Ik luisterde ingespannen, maar hoorde niets . . . Toen dacht ik opeens aan mijm g e l d . . Waar was dat ? Ik zag het na eenige oogenblikken op mijn bed lig gen. Waarschijnlijk had ik het, toen men mij. naar bed bracht, nog stevig vastgehouden, Ik greep den vastge knoopten zakdoek en begaf mij naar het raam. Gelukkig was mijn kamer op de eerste verdieping; vlak naast het venster liep een dikke pijp, waarschijn­ lijk een afvoerbuis van een goot langs het dak. Naar beneden springen zou een zekeren dood hebben beteekend; ik besloot daarom te trachten mij langs de pijp naar beneden te laten zakken. Dit was ook wel een hachelijke onder­ neming, doch er was geen andere weg. Mijn zakdoek met het geld tusschen mijn tanden houdende, schoof ik het raam voorzichtig op en werkte mij naar buiten . . . Het volgende oogenblik had ik de pijp stevig tusschen mijn handen en voelde ik mij naar beneden zakken. Geen tien minuten later stond ik op straat. Vrij! Mij in de schaduw houdend der huizen, sloop ik voorzichtig voort tot ik buiten de omgeving van het speelhuis was. Toen zette ik het op een loopen naar de „Prefecture de Police". waar ik buiten adem aankwam.

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM B R E N G T S TE E D S D E BE S TE PROGRAMMA'S '22

I n ­ h e t eerst dacht de commissaris die mij zelf te woord stond, toen hij het geld zag, dat ik een dronken Engelschman was, die iemand in zijn dronkenschap had beroofd; langzamer­ hand begon hij echter geloof aan mijn woorden te slaan en stond toen opeens op; hij sprak geen woord meer, borg zijn papieren in een la van zijn bureau en belde. Eenige oogenblikken later ver­ scheen een inspecteur; de commissaris gaf een order en na eenige minuten waren wij — de commissaris, de inspec­ teur en ik — in gezelschap van |wel een dertig politiemannen op weg naar het huis, waarin ik ternauwernood aan den dood was ontsnapt. Nadat de deur „in naam der wet" was geopend, daar op ons bellen niemand voorkwam, verscheen er een kellner met een doodsbleek gezicht in de gang. „Waar is de Engelschman, die hier geslapen heeft?" vroeg de commis­ saris. „Die is al geruimen tijd geleden weg­ gegaan," antwoordde de man bevend. „Niet waar. Zijn vriend ging weg; maar hij bleef. Breng ons naar zijn kamer!" „Ik zweer u, mijnheer, d a t . . ."■ „Inspecteur," beval de commissaris nu, „laat dezen man binden I" En zich toen weer tot den kellneT wendend, vervolgde hij: „Je staat te liegen, man, want die Engelschman bevindt zich hier in mijn gezelschap en hij zal ons dus den weg wel wijzen! Jou spreken we later wel! — En nu naar boven, man­ nen!" beval hij den agenten. We drongen het huis verder binnen en arresteerden ieder, dien we vonden. Het eerst den oud­officier! Toen iden­ tificeerde ik het bed, waarin ik had geslapen. Spoedig ontdekten we nu ook, hoe het doodelijke mechanisme werkte: door middel van een groote schroef erboven werd de hemel op en neer bewogen! Alle bewoners werden door de agen­ ten naar het politiebureau gebracht en toen ik samen met den commissaris er eveneens heen wandelde, vroeg ik hem: „Denkt u, dat er al eens iemand in dat bed vermoord is op de wijze als ze het mij hebben probeeren te doen?" „Ik heb honderden personen in de Morgue gezien," antwoordde hij op die vraag, „waarop men brieven heeft ge­ vonden, waarin stond te lezen, dat zij al hun geld aan de speeltafel hadden verloren en dat daarom de eenige uit­ weg dien zij zagen, was zich te ver­ drinken in de Seine. Hoe kan ik nu weten, hoeveel van hen in hetzelfde speelhol zijn geweest als u ? En of zij, evenals u, zooveel gewonnen heb­ ben ? Of zij er geslapen hebben ? Of ze in dat bed gesmoord zijn ? Om daar­ na in de rivier te worden geworpen, met een verklarenden brief voor hun verdrinken in hun zak? Niemand kan immers zeggen, hoevelen er als slacht offer zijn gevallen van den vreeselijken dood, waaraan u ternauwernood ont komen zijt... En zij, die er debet aan zijn, zullen het zeker óok niet ver tellen..."

■■

■

^T=v«

';'v;\­j:;,­­'N'­:.­, T ; ^

REVUE IN 41 TAFEREELEN DOOR LOUIS BOUWMEESTER Jr. n

t

P

e

S

O0r

ksvlijt beleefde

I Jn A ™ / J Y°' Bouwmeester's nieuwe kijkspel zijn Amsterdamsche première. En het is heusch geen wonder da 3 onder boven Wonder" een buitengewoon succes heeft Elk tooniS

3fcr~~

elkaar" ^ ^ '" ö ö n s c h — ^ hingen als' dToog zand a a n Een groot deel van het succes van een revue is afhankeliik v«n de quanttte.t humor, die de toeschouwer te verwerken kr i t BH ­ W o n d e r boven Wonder" is het publiek tevreden, w a n ' d e 3 r i ' k o Z f e KP'L' N>euwenhuijzen en Henriette Dav ds zorgen ervoor ? dat het publiek den geheelen avond zit te schateren ' Voor het vocale gedeelte zorgen Mimi Boesnach (die de mannen­

«av'

■x

wm

H MIMI BOE SNACH IN DE GOUDE NRE GE N­

$*n »

EENIGE COSTUUMS

HET BED D E S DOODS ZIE V OOR HET BEGIN V AN DIT V ERHAAL BLADZI/DE 8 m a a r alles tevergeefs. Nu eens stopte ik mijn h a n d e n o n d e r mijn lakens — d e d e k e n s h a d ik van b e n a u w d h e i d r e e d s l a n g w e g g e w o r p e n —­ dan weer s p r e i d d e ik ze e r b o v e n o p u i t ; ik verschikte mijn kussen, d e e d zelfs mijn l a k e n s w e g . d o c h niets hielp. Mijn geest bevond zich i n zoo'n zonderlingen staat, dat ik h e t h i e r niet beschrijven k a n . Ik zag, en tóch zag i k n i e t ; h o o r d e en h o o r d e toch ook n i é t ; was w a r m en k o u d tegelijk; k o n d e n k e n en voelde tegelijkertijd, d a t mijn h e r s e n s toch hun dienst w e i g e r d e n . . . Ik voelde, d a t ik een hopeloozen n a c h t t e g e m o e t g i n g . W a t moest ik e c h t e r b e g i n n e n ? Ik k o n in e e n dergelijken t o e s t a n d toch ook niet besluiten, o m n a a r huis te g a a n ? W a t de oud­officier h a d gezegd, was w a a r : d e k a n s , d a t ik werd opgewacht en bestolen, misschien zelfs wel ver­ m o o r d , w a s buitengewoon groot. D a t m o c h t ik niet riskeerenl In i e d e r geval was ik h i e r i m m e r s veilig ? Ik richtte mij half op, s t e u n d e o p mijn elleboog en keek eens om maj heen, t r a c h t e n d de m e u b e l e n te o n d e r scheiden, d i e in h e t vertrek s t o n d e n . In de e e r s t e plaats was er het b e d , w a a r i n ik l a g . D a t was eigenlijk e e n zonderling b e d . H e t was heel o u d e r w e t s c h : a a n d e vier h o e k e n gingen vier zware, g e t o r s t e eiken zuilen o m h o o g , die gezamenlijk een v i e r k a n t e n h e m e l d r o e g e n , w a a r a a n zware, fluwee len gordijnen h i n g e n , welke a a n drie k a n t e n w a r e n o p g e n o m e n en wegge­ schoven. Alleen a a n de zijde van d e n m u u r w a r e n zij blijven h a n g e n . Verder was e r e e n m a r m e r e n waschtafel, waar boven een g r o o t e spiegel prijkte. D n n

.

waren er n o g twee stoelen, o p een w a a r v a n mijn overjas l a g , d i e de oud­ officier er klaarblijkelijk h a d n e e r g e gooid. O o k stond er n o g een c a n a p é , een k l e e r e n k a s t en e e n kleedtafel i n het vertrek. Van deze m e u b e l e n d w a a l d e n mijn b u k k e n n a a r d e schilderijen a a n de w a n d e n . E e n ervan . stelde een S p a a n s c h e d e l m a n v o o r m e t een s c h u r k ­ a c h t i g v o o r k o m e n en v a l s c h ­ l o e r e n d e oogen. H e t hing recht tegenover mij. T e n slotte keek ik n a a r het r a a m : een b u i t e n g e w o o n groot r a a m . T o e n ik mijn blikken opnieuw d o o f de k a m e r d e e d g a a n , w e r d e n zij o p e e n s onver­ k l a a r b a a r geboeid d o o r d e voorstelling van d e n S p a a n s c h e n e d e l m a n . W a a r d o o r ze g e b o e i d weiden, wist ik zelf niet. O p e e n s werd het me echter d u i d e lijk! E r w a s , n a d a t ik het schilderij voor d e n eersten k e e r h a d gezien, een gedeelte van verdwenen! Zooeven h a d ik n o g liggen kijken n a a r d e n h o e d met v e e r e n , die schuin o p het hoofd van d e n e d e l m a n s t o n d . Nu, eenige

EEN WE DSTRIJD

IN HE T COCKTAIL MAKE N

m i n u t e n later, was deze h o e d niet meer te zien en w a s zelfs een g e d e e l t e van het h o o f d v e r d w e n e n ! D e plaats, waar ik even tevoren d e n h o e d h a d gezien, werd n u a a n mijn blikken o n t t r o k k e n d o o r d e n hemel van h e t bed. waarin ik l a g . H o e k o n dat ? W a s ik d r o n k e n ? Ging mijn b e d n a a r b o v e n ? Ik richtte mij o v e r e i n d en ­keek n a a r het schilderij. W a s ik werkelijk d r o n k e n o f . . . g e k ? O f . . . zakte de h e m e l v a n het b e d lang­ z a a m n a a r o m l a a g ? E e n k o r t e n tijd bleef ik onafgebroken n a a r het schilderij kijken, daarbij d e onderste lijn van den h e m e l v a n mijn l e d i k a n t s c h e r p in het oog h o u d e n d . W a t ik toen zag, deed het bloed in mijn a d e r e n stollen! In de o o g e n b l i k k e n , dat ik strak n a a r het schilderij h a d g e k e k e n , 'was ook het o n d e r s t e gedeelte van het g e l a a t ach­ ter d e n h e m e l v e r d w e n e n I A d e m l o o s keek ik, mij nie': d u r v e n d b e w e g e n . . . . L a n g z a a m , langzaam, m a a r heel zeker, zakte d e h e m e l h o e l a n g e r h o e dieper. Ik b e n werkelijk niet gauw b a n g ; dat durf ik eerlijk zeggen. M a a r nu g r e e p e e n radelooze a n g s t mij toch a a n , want ik b e g r e e p , d a t ik h e t slachtoffer van e e n geraffineerde m i s d a a d moest w o r d e n : de hemel van mijn l e d i k a n t zou net zoo lang zakken, totdat hij mij stevig o p mijn b e d zou n e e r d r u k k e n e n v e r s t i k k e n . . . Natuurlijk waren de mis­ d a d i g e r s — wie h a d dit duivelsche plan eigenlijk verzonnen ? — u i t g e g a a n van de v e r o n d e r s t e l l i n g , d a t ik in mijn toe­ s t a n d vast zou slapen. In dit opzicht faalde h u n a a n s l a g dus. M a a r . . . m e t dat a l . . . h o e moest ik mij i n veiligheid b r e n g e n ? Ik lag volkomen hulpeloos op

DE MILLE COLONNES­ COCKTAIL

"««**;:'.­.

Doeteenige stukjes ijs in den Shaker

harten in de zaal sneller doet kloppen), Willy Susan, Magda van Donk en Nol N a b a r r o . Al de overige medespelenden op te noemen zou te veel plaats vergen; een extra woord van lof voor Piet Muiselaar en Joh. Valk voor hun aardige typen is hier echter zeker op zijn plaats. De dansen zijn door den bekenden Holland­ schen balletmeester Frankly ingestudeerd en het doet ons genoegen voor onzen land­ genoot, te kunnen mededeelen dat geen buitenlandsche bal­ letmeester hem had kunnen overtreffen. Het danspaar Harold en Lola o o g s t t e even­ als in de vorige Bouwmeester­ revue veel bijval. Het orkest (of, volgens Buziau, de man­ nen in de sloot) stonden on­ der leiding van Adriaan Blok­ land, fj. W _

3 druppen Liomsiroop 2 druppen Oranjebitter 2 druppen C hartreuse 2/3 C ocktailglas Vermouthltal. 1/3 C okktailglas Old Tom Gin

KINDERLOGICA Grootmoeder: ... „en de ondeugende wolf wierp zich op het meisje en at haar op." Antje: „Waarom heeft hij niet eerst de jam en de koekjes opgegeten ?'" (Dimanche Ülustré)

Zenuwstillend e n z e n u w s t e r k e n d is d e w e r k i n g v a n

BUZIAU E N NIEUWENHUYZEN ALS KOKS

Foto't GSpnet, Den H&ag

DE DRIE KOMIE KE N

MIJNHARDT'S zenuwtabletten

Als vrucht een paar druiven of kersen.

TOCH ' \ GELUKJE „Gelukkig, dat die parachutes verkocht worden inet de garantie, dat je je geld .terugkrijgt als ze weigeren. Dat lamme ding gaat niet open ..

Diploma ­ Berlin

Wien 4«»M«»»« ♦♦♦♦♦♦♦*♦♦*•♦♦***♦»* *»*♦♦*♦*♦♦♦*♦♦♦♦

gij, als gij ons een GEVEN doe£ nieuwen abonné geert, doet gij,»als gij ons fraai NEMEN boekwerk in ontvangst neemt.

Gla7en Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten

♦♦♦♦•♦«♦••»'*•♦♦♦♦*»•*♦«•

'20 — ­

21

MAISON w^\ CAR HEGELEl

E

MESKAPSALON

J

Utrechtschestr. 41, Amsterdam Telefoon 31941

^

_

DE GROOTE MOORDEN DER WERELDGESC HIEDENIS CHARLQTTE C ORDAY DOQDT MARAT

CHARLOTTE CORDAY

M

en weet, wie C harlotte C orday was: een eenvoudig meisje, uit een verarmd adellijk geslacht, dat bij een bejaarde tante in­ woonde en iedere aanraking met de wereld vermeed. Den beroemden Franschen dichter C orneille rekende zij onder haar voorouders. Misschien had zij van hem haar voorliefde voor de lectuur van filosofische werken geërfd. Want dagenlang las zij. Voltaire, Raynal en vooral Plutarchus, welke laatste haar den klassieken heldenmoed en burger­ deugd leerde bewonderen en die haar ongetwijfeld inspireerde tot de daad, waaraan zij haar bekendheid dankt: den moord op Marat, het monster der Fransche revolutie. Charlotte werd gegrepen en voor het Tribunal Revolutionnaire gebracht, dat haar ter dood veroordeelde. Natuurlijk wilden de rechters van het Tribunal van haar weten, wat haar tot heur daad gedreven had. Had zij uit wraak gehandeld? Had Marat bijvoorbeeld haar minnaar laten guilloti­ neeren ? Charlotte C orday antwoordde slechts: „Mijn eenig motief was de wereld van zoo'n monster te verlossen. Ik heb nooit een minnaar gehad 1" Doch toen zij deze laatste woorden sprak, vertelde zij een leugen. Zonder het zelf evenwel te weten. Inderdaad had zij een minnaar, hoewel zij den jongen man niet eens kende, misschien zelfs van zijn bestaan niet eens op de hoogte was. Maar terwijl zij voor haar rechters stond, mooi, rein en glim­ lachend, keek hij naar haar met be wonderende blikken . . Zijn naam was Adam Lux. Hij was een jonge man van ongeveer zeven en twintig jaar en door Mainz afgevaar­ digd naar de C onventie. Met de man­ nen van het bloed en van de menschen­ jacht stond hij echter op slechten voet. Als jongeling had hij voor dokter ge­ studeerd, maar als zoovele teere zie­ len had hij den aanblik van wat er in de sectiekamer geschiedde, niet kun­ nen verdragen en was daarom van stu

die veranderd en dokter in de wijsbe­ geerte geworden. Maar ook de filosofie had eigenlijk zijn liefde niet. Hij was een idealist, een droomer in het rijk der r o m a n t i e k . . . E n zijn droom zou werkelijkheid worden. Althans ten deele. Want terwijl hij daar zoo stond te staren naar de schoone gevangene, die op de plaats der beschuldigden zat, laaide de liefde op in zijn hart. Hij had C harlotte nog nooit eerder gezien en na dit oogenblik zou zijn blik nog slechts één keer op haar rusten. Maar gedurende die korte oogenblikken nam een zoo groote liefde bezit van zijn hart en zinnen, dat zijn gansche leven er door veranderd zou worden en hij als een martelaar zou sterven. E r is zeker geen man, die de geschie­ denis van C harlotte C orday kan lezen zonnder bewogen te worden. Afgezien van de levende schoonheid, die Adam Lux verrukte, is er iets in haar karakter en in het karakter van het monster, dat zij doodde, waardoor het eenvoudige meisje tot een soort engel geworden is. Laten wij de „moordenares" en haar slachtoffer wat nader beschouwen. Dit doende, zal er tegelijkertijd een scherp licht op Adam Lux vallen. Jean Paul Marat was in waarheid een menscheneter. Een samenvoegsel van allerlei verschrikking. Evenals C a­ ligula, de Romeinsche Keizer, die wenschte, dat de geheele menschheid der aarde slechts één hoofd had, opdat hij het met één slag zou kunnen afslaan, was ook Marat een massamoordenaar, die zijn evenknie nog niet gevonden had. De guillotine te Parijs onthoofde ongeveer een dertig menschen per week, een totaal, dat hij veel te weinig vond, dat zijn minachting opwekte. Als het aan hem had gelegen, zou hij aan het hoofd van 'n met messen gewapende bende door Frankrijk zijn gemarcheerd en zeker een half millioen menschen de keel hebben afgesneden. Daar hij dit niet kon, stelde hij voor in ieder dorp en in iedere stad een guillotine op te richten, opdat de hoof­ den althans bij tienduizenden konden vallen. — Zóó was het slachtoffer. Charlotte was een eenvoudige ziel, lief, teruggetrokken, maar met een ijzeren wil wanneer het betrof de din­ gen van het hart, die zij goed en juist achtte. Hetgeen zij van Marat hoorde, vervulde haar met afschuw. Zoozeer zelfs, dat zij besloot haar leven te of­ feren om het zijne weg te vagen en zoodoende duizenden andere levens te redden. E n zij besloot „de wereld van zoo'n monster te verlossen". Heimelijk verliet zij het huis van haar tante, bij wie zij inwoonde, kocht een lang mes en belde aan de woning van Marat aan. Daar zij beweerde nieuws te brengen van revolutie en wel uit C aen, werd zij in zijn kamer toegelaten. Ma­ rat, die vol booze zweren zat, zocht verlichting hiervoor door in heet water te zitten. Hij had voor dit doel een spe­ ciaal bad laten maken, waaruit slechts zijn hoofd en schouders te voorschijn kwamen... Hij wisselde slechts een paar woor

den met C harlotte, en toen hij zich opzij boog om een nieuwen naam toe te voe­ gen , aan de lange lijst van de ten­ doode­opgeschrevenen, die naast hem lag op een bankje, haalde het meisje snel het mes onder haar kleed te voor­ schijn en duwde het met één stoot tot in zijn h a r t . . . Een kreet en alles was geschied. Voor Marat althans. Toen Marafs huishoudster binnen kwam snellen en toen de politie verscheen bekende C harlotte onmiddellijk met die ongeloofelijke koelbloedigheid, die haar nooit meer zou verlaten, zelfs niet in de hachelijkste oogenblikken. Diezelfde koel­ bloedigheid legde zij aan den dag, toen zij voor haar rechters stond en Adam Lux haar zag. Zij had gedaan, wat zij had gemeend te moeten doen en daarom glimlachte zij slechts ... En wederom was zij even koelbloedig, toen zij, eenige uren later slechts, achter de kar der dooden naar het schavot liep. Adam zag haar de ladder bestijgen; hij zag haar hoofd vallen, hij zag, hoe de beul het optilde om het aan de om­ standers te laten zien; hij zag, hoe de onmensch een klap tegen het hoofd gaf, hetgeen een kreet van afschuw ont­ lokte aan allen, die het z a g e n . . . Toen keerde Adam Lux zich om, besloten om te sterven, zooals zij was gestorven en op die manier zijn naam voor eeuwig aan den hare te koppelen. Opgezweept door liefde, wanhoop en woede rende hij naar huis en schreef een „herinnering" aan C harlotte C or­ day, waarin gansch de passie van zijn wreed gewonde ziel oplaaide. Hij noemde haar daarin het voorwerp zijner aanbidding, een meer dan ster­ felijk wezen, een hemelsche engel, de grootste heldin van alle tijden. Hij eischte, dat haar standbeeld zou wor­ den opgericht op de plaats waar haar bloed gevloeid had, een plaats, die een stuk heilige grond geworden was. Het schavot was een altaar geworden, en op dat altaar verlangde ook hij te sterven. Toen dit pamflet verscheen, sloeg het de rechters van het Tribunal met grenzenlooze verbazing. Een standbeeld voor C harlotte C orday! Terwijl men juist bezig was een beeld in het Pan­ théon op te richten voor Marat, die in redevoeringen met C hristus werd ver­ geleken I Natuurlijk werd Adam Lux, zooals hij had verwacht, gearresteerd en voor dezelfde rechters gebracht, waarvoor Charlotte had terechtgestaan. Toen men hem vroeg, of hij iets te zeggen had, antwoordde hij, dat hij bleef bij ieder woord, dat hij had geschreven. Hierop werd hij tot den dood door de guil­ lotine veroordeeld. E n zoo ging hij, met denzelfden wagen, naar hetzelfde schavot. Onderweg er heen keek hij trotsch als een bruigom om zich heen en op het schavot omhelsde hij den beul en verzocht hem, als hij zijn hoofd optilde om het den volke te toonen, er evenals hij dit bij C harlotte had ge­ daan, een klap op te geven. En met een glimlach om de lippen legde hij zijn hoofd onder het mes . . .

24

—

—

ËEN GEÏLLUSTREERD PRAATJE. OVER HONDEN­RASSËN DOOR

WITTE SPITZ anneer men een willekeurig iemand vraagt: waar komen onze tamme honden vandaan, dan luidt het antwoord in negen van de tien gevallen: van den wolf. Hiermede wordt dan natuurlijk bedoeld, dat de mensch den wolf getemd en aan zich zelven dienstbaar gemaakt zou hebben. Zoo'n antwoord zonder meer is even­ wel onjuist, want wij weten niet met zekerheid, welke hondachtige dieren door menschen uit vroegere perioden zijn getemd en als huisdieren opgeno­ men. Wel mogen wij met vrij groote zekerheid aannemen, dat er niet één wilde vorm getemd is, doch meer en dal daaronder stellig de jakhals behoori Een der oudste hondenrassen, waar van in Europa "en wel aan de Oostzee, resten gevonden zijn, is de „Torfspitz". de Veen­Keeshond, die in het steentijd perk geleefd moet hebben. Natuurlijk zijn er door afbeeldingen nog andere oude rassen bekend, doch deze te be­ spreken, zou ons hier te ver voeren en ook buiten het gestelde kader komen. In elk geval is de hond het oudste hyjsdier en hij komt thans in zoo vel,e en sterk van elkaar verschillende vor men voor, dat wij die bijkans als soor ten moeten kwalificeeren. Al deze rassen zijn producten van kunstmatige teeltkeus en kruising. Zij zijn ook zeer aan mode onderhevig. De geschiedenis dezer mode is eveneens een interessante studie t Gaan wij na, welke hondenrassen thans „up to date" zijn, dan vinden wij een geheele reeks, waaronder de Herdershond, de Terrier en de Spaniel een eerste plaats innemen, terwijl rassen als de Mopshond en de Poedel met vele andere in dis crediet geraakt zijn.

R. VAN EECKE

ZWARTE DWE RGSPITZ

W

ZIJDE­SPITZ

Wij h e b b e n den heer R. van Eecke, een kenner van onze viervoetige vrienden en vriendjes, bereid gevonden om voor „ H e t Weekblad" e e n serie artikelen te schrijven, waarin d e meest b e k e n d e hondenrassen zullen worden besproken en afgebeeld.

EAU DE COLOCNE

S p i * O C t e i 1 komen vroeg in het voorjaar, koop tijdig een pot S p r u t o l . Bij alle Drogisten.

ANCELO MARIE FARIhlA

Eut aleroudfée &n bede merkn Tocht, iwfrüschend, duurzaam VIRKAUCftAAR

om eerst weer in 1450 in het huishouden van Graaf Eberhart zu Sayn als „Spitz hundt" op te treden. Deze naam was niet als troetelnaam "Bedoeld, doch veel meer een scheldnaam. In het begin der 19de eeuw werd „der Spitzhundt" meestal ..Pommer". „Lou­lou de Pomeranie". ..Pomeranian'' of „Wolfdog" genoemd. De Spitz 140—45 c.M. schouder hoogte) wordt aldus gekarakteriseerd: korte, gedrongen figuur, vlugge houding met vosai htigen kop, spitse, kleine ooren en over den rug rijkbehaarden, gekrulden staart. Beharing lang, zeer vol om den hals, een laugen halskraag vormende als manen. Kop, ooren en pooten kort en dicht behaard. Onrustige, slimme, leven clige, argwanende hond, bij de minste aanleiding blaffend, daardoor een uit stekende waakhond. Neus rond, klein en steeds zwart. Ooren kort, klein, dicht bij elkaar, driehoekig, hoog ingeplant en steeds rechtop met een punt gedragen. Staart middelmatig lang, hoog aangezet, plat over den rug gebogen en dan zijde waarts stijf gekruld, den halskraag berei kende. Het eigenaardige van het haar is, dat het om hals en schouders langer is en recht van het lichaam afstaat, zonder dat het gegolfd of wollig is, en dat het op den rug geen scheiding vormt. Ook het haar aan de achterzijde der pooten is lang. behalve van de ellebogen af tot aan het voetgewricht der voorpooten en van het spronggewicht tot aan de zolen der achterpooten. De kleuren zijn spierwit, pikzwart en grauw (wolfs­, geel­ of asrh grauw) met de punten der haren zwart; aan den snuit, om de oogen, aan de pooten, buik en staart lichter getint. De Dwergspitz (niet hooger dan 26 c.M.) is een kleinere ■ vorm, terwijl de Zijdespitz lange, hangende, fijne, zijde achtige haren heeft. De Spitz moet men nimmer plukken of scheeren; men dient alleen zorg te dragen, dat steeds alle doode haren door veelvuldig kammen verwijderd worden.

Beginnen wij met het oudste ras, dat vooral in Duitschland zeer in tel is: De Keeshond, Spitz, Pomeranian, is, evenals de Smous, uit den „Torfspitz", den Veenhond, ontstaan, dus een zeer oud ras, waarvan reeds uit den Myceen schen tijd afbeeldingen bestaan. Daar na verdwijnt blijkbaar de Spitz geheel

OVERAL

­

^

EEN HOND EN­VRIENDIN De bevallige filmactrieo Leila Hyams met haar kleine collega, die met haar in een muziekfilm optreedt.

­ 25

­

vertellen, terwijl wij met den auto hier heenreden. Ze schijnt zichzelf en haar familie ontleed te hebben bij een po ging om uit te roeien wat haar verkeerd voorkomt als een uitvloeisel van instinct. „Het is verwonderlijk, vind je niet, Seraphim ?" „Zeer. Toen ze hier pas was, beging ze een paar leelijke flaters, vooral in de week van de tableaux. Het was zeer hoogst verstandige jonge vrouw. Hoe interessant om haar gezicht te zien, verklaar je dat eigenaardig iets in haar, wanneer ze het bemerkte. Ze deed niet dat haar zoo gansch en al doet vereens moeite om ze weg te redeneeren — schillen van de lieden uif^haar stand ?" ze perste haar lippen samen en men „Ik weet het niet, het bevreemdt mij zag, dat ze voor zichzelve de belofte ook. Ik heb vandaag op haar gelet, ter aflegde, dat dit haar geen tweeden keer wijl ze thee schonk. Ze is de eerste overkomen zou. Dergelijke naturen winsecretaresse, die goede Arnott er bij nen steeds ieder spel, dat zij spelen." inbegrepen, die bij dergelijke gelegen„Ik zou wel eens weten willen wat heden niet opmerkte, dat Ar een of het hare is — en jij?" ander der gasten haar over liet hoofd „Het onmiddellijk in het oog valzag. Katharina Bush is nooit op verlende is — zichzelve tot een lady te weer bedacht. Het is éénig voor een maken. Zij is van plan in enkele jaren persoon uit dien stand." té volbrengen datgene, waarvoor de na„Ik heb ook op haar gelet en hettuur, bij den gewonen gang van zaken, zelfde heeft ook mij getroffen. Ze was verscheidene geslachten noodig heeft. vandaag zoo spraakzaam. Ze wilde het In deze zes weken zijn haar vorderineen en ander weten over de schilderijen. gen reeds opmerkelijk." Ze is verbazend oprecht en vertelt het „Wat is je plan met haar, Seraiemand heel gewoonweg wanneer ze phim ?" van iets geen verstand heeft, maar ze „Haar zoo lang bij mij te houden moet verbazend veel gelezen hebben." als ze blijven wil, G., en wellicht, wan„Ze is vervuld met theorieën over neer jelui allen weg zijt, zelf haar optraditie en evolutie. Ik liet ze haar mij voeding ter hand te nemen." Lady Gar-

JVEK _ _._ ,

VAM KATIiADINA bUSM

m

No. 80323. Gekleede namiddagjaDon voor zij- en woi. marocain of crépe stof. De rok is aan één zijde gedrapeerd en op het lijfje is een cascade aemaakt. Verkrijgbaar iii bustemaat 90. 95, 100 of ~110 cM. Benoodigd van 95 cM. breede stof 3.75 M. en van 95 cM. breede garneerstof 50 cM., kantje 2 M. No. 80502. Practische en tevens keurige dames-overall met korte mouwen, geschikt om te maken van tricoline of linnen. Verkrijgbaar in bustemaat 90, 95, 100 of 110 cM. Benoodigd van 90 cM. breede stof 3.75 M. No. 78551. Aardige meisjes mantel, klokmodel en sluiting met een dubbele Vij knoopen. Serge of tweed is er voor aan te bevelen. Verkrijgbaar voor den leeftijd van 8 tot 16 jaar. Benoodigd van 1.35 cM. breede stof 2 M. No. 80101. Eenvoudig doch smaakvol model voor frambozen-rood of pauwblauw fluweel en garneering van satijn in vieux rose of beige satijn. Verkrijgbaar oo bustemaat 90, 95, 100, 110 cM. Benoodigd van 90 cM. breede stof 3.25 M., van 95 cM. breede garneerstof 70 cM.

Was het haar verheven wil — haar karaktersterkte, die al de tradities van haar stand te boven was gekomen? Hij herinnerde zich wat zij gezegd had over gewone radikalen, die nooit geschikt konden wezen voor Minister van Buitenlandsche Zaken. Hoe had ze over dit alles nagedacht. Wat haar verstand betrof, was zij een vrouw uit duizenden. Het Kerst-theeuurtje werd zeer géani meerd. De oude kolonel Hawthorne, sedert ontelbare jaren huisvriend dei familie, beschouwde het als zijn aan gename plicht de knappe secretaresse interessant bezig te houden. Gerard bleef opletten. Zij beantwoordde zijn grappen verbazend geestig en zonder de minste verwaandheid. Na een poos begaf hij zich naar zijn tante's zitkamer. Lao voelde zich gevleid, dat alles zoo goed ging tusschen hen en was naar boven gegaan om zich bijzonder mooi te maken voor het diner. Ze had een paar onrustige oogen blikken doorgemaakt. Gerard was zoo verbazend verliefd geweest en het was van haar zeer dom geweest, dat ze hem op het idee had gebracht, dat haar tegenwerping „nog niet" ernstig gemeend was. Ze had geen mededingster — dat was duideüjk te zien. Hij sprak nooit met Betty d'Estaire, de eenige jonge dame van het heele gezelschap. Misschien was het om Beatrice! Gerard was voor alles gentleman, wellicht was er iets in zijn dwaas, al te nauwgezet hart, dat hem terughield ter wille van Beatrice! Gelukkig vertrok Beatrice spoedig. In ieder geval had haar gewone methode van strenge omzichtig heid tot het allerlaatste oogenblik — niet veel succes in deze' omstandigheden. Hij was er door misleid en had zich teruggetrokken. Het was heel goed in zoover het haar eigen gevoelens betrof, maar zij kende de mannen voldoende om te weten, dat, indien zij zelf er geen aanleiding toe gegeven had, deze staat van zaken vrij onnatuurlijk was. Dan moest er het een of ander ontbreken aan haar eigen bekoorlijkheid en dit was geen prettige gedachte. Ze moest zich toch liever maar niet al te ongerust maken, daar zijn oplet tendheden nog zoo empressé bleven. „Seraphim, ik wandelde met Miss Bush terug uit de kerk," zei Gerard, terwijl hij zich in een grooten stoel bij den haard uitstrekte en een sigaret aanstak. „Je hebt gelijk, het is een

Van deze afbeeldingen, die met toestemming der firma Weldon Ltd. te Londen zijn gereoroduceerd, zijn fr. p. p. geknipte patronen verkrijgbaar tegen toezending van f 0 75 en vermelding van het no., aan mevrouw Milly Simons, 2e Schuytstr. 261, Den Haag.

^/

DIT

lis het Merk der goede Films

DANS IN GRONINGEN Hierboven beelden wij twee aardige groepen af, die genomen werden op het jubileum-bal van den heer H W Bus 27

•

ribardine lachte zacht. .,Lao is ontzag­ lijk a a r d i g , mijn j o n g e n . Mij dunkt, dat d e p a p e g a a i k l e u r i g e k a m e r s h a a r wel bevallen, e n jij ? Valt d e regeling, die ik voor mijn gasten getroffen h e b . in j e s m a a k ? " In d e oude. zwarte oogen d e r g r a v i n lag een fijn geestige u i t d r u k k i n g . G e r a r d h a d e r schik in. T a n t e "en neef, deze twee v o l m a a k t e w e r e l d b u r g e r s , verston­ den e l k a a r zoo g o e d ! „ L a o is bekoorlijk! Ik weet stellig, dat ze g e ï n s p i r e e r d wordt door de a m o u rettes v a n d e blauwe p a p e g a a i m e t d e geel­gekuifde k a k e t o e , die ze v a n uit h a a r ruststoel k a n g a d e s l a a n . S e r a p h i m , ik b e n bezig om Beatrice tot blijven te b e w e g e n . Beatrice is e e n uitstekend schepseltje in weerwil v a n h a a r twijfel a a n mijn g e s c h i k t h e i d a l s chauffeur! Zij a m u s e e r t zich best m e t Victor T h i s t l e h w a i t e . Ik h e b dezen mor­ gen al een eerste p o g i n g g e w a a g d door h a a r voor te stellen D o n d e r d a g d e n vroegtrein te n e m e n . Z e zei dadelijk, dat ze e r sterk over dacht o m niet voor Z a t e r d a g te v e r t r e k k e n gelijk met de a n d e r e n . " L a d y G a r r i b a r d i n e lachte stil in zich zelve. H e t geluid geleek o p b o r r e l e n d e n room — w a n n e e r room t e n m i n s t e bor­ relen k a n ! . . l i e n s ! " zei ze alleen en begon toen over a n d e r e d i n g e n te p r a t e n . „ B e t t y d ' E s t a i r e is bezig o m d e n j o n g e n Al­ lonby a a n d e n h a a k te slaan, G. Ik denk. d a t het v a n a v o n d in o r d e k o m t . Voor i e m a n d v a n mijn bloed heeft ze tallooze o v e r m o d e r n e g e b r e k e n . Gwen doline en Arabella zullen blij zijn. dat ze van h a a r o n t s l a g e n w o r d e n . " ..Het is een veelbelovend persoontje." ,,Zelfs adellijk bloed k a n g e e n stand bieden tegen h e t totaal gemis a a n dis cipline, d a t o n d e r het t e g e n w o o r d i g g e slacht heerscht. f",. W a n n e e r d e kin deren van deze onmogelijke meisjes groot zijn g e w o r d e n , zal er geen enkele lady m e e r overgebleven zijn." ,,Ik geloof niet, d a t ze veel kinderen zullen krijgen ­ wij g a a n een onzijdig ras telen, S e r a p h i m . Al die spelen m a ken h a a r b e e n e n te stijl' en het gemis aan discipline verzwakt h a a r zenuwen in d e toekomst zullen zeer weinigen bestand zijn tegen d e smarten a a n hel m o e d e r s c h a p verbonden " „ J e hebt g e e n recht tot critiseeren. ('• . j e bezit zelf geen a f s t a m m e l i n g e n ! " ..Ik ben niet d e oudste zoon. O p mij rust g e e n v e r p l i c h t i n g ! Dick heeft drie jongens g e l u k k i g , en Alec twee " ..Dat is een armelijke verontschuldi­ ging­" Mijnheer S t r o b r i d g e zuchtte. ..Misschien wel ­ ­ het loopt m e t on> op een eind, is het niet zoo? S e r a p h i m ,

BEZOEKT

'

■

•

.

!

.

'

"

'..'

'

town ik m e t d i e rustige, gezonde j o n g e vrouw s p r a k h e d e n , g e v o e l d e ik, d a t een toevoeging v a n nieuw bloed in vele onzer families een noodzakelijkheid was. al w a s h e t alleen m a a r o m d e vroe­ g e r e geestdrift weer terug te winnen. D e k i n d e r e n v a n Dick zijn. w a t physiek betreft, p r a c h t i g e j o n g e n s , m a a r er zit g e e n g r e i n t j e geest in h e n — e n zoo als j e weet zijn d e kleine Yankee­kerel tjes v a n Alec, wat h u n m o e d e r noemt „ b r a i n y " tot o p zekere h o o g t e , m a a r ze zijn tevens in h e t bezit van een m a s s a o v e r s p a n n e n zenuwen." L a d y G a r r i b a r d i n e richtte zich uit d e kussens v a n h a a r sofa o p , en zich voorover b u i g e n d , k e e k ze h a a r neef a a n , terwijl spotlust uit h a a r o o g e n s t r a a l d e . „G., w a n n e e r j e vrij w a a r t en mijn e r f g e n a a m , zou ik j e m e t K a t h a r i n a Bush laten t r o u w e n , a l was het alleen m a a r om d e p r o e f n e m i n g ! " D e kleine Sèvres pendule liet een slag h o o r e n . ..Wel, k w a r t i e r reeds ­ marcheer onmiddellijk o p , beste j o n g e n en ver«­ p geet j e j a c h t c o s t u u m niet. D e kinderen h e b b e n schik in h e t s c h a r l a k e n . " * * In een a n d e r gedeelte van het huis *

PAARDENYKUSTAND liezuekstt'ï: „Heeft uw man veel verstaii'l van paarden?" De echtgenoote: _En of! Den dag vóór de race weet hij precies welk paard er winnen zal en den dae erna weet hij weer. waarom het verloor!"

was d e secretaressen, onbewust d a t e r over h a a r gesproken werd, in d e g e ­ zellige e i k e n h o u t e n k a m e r vroolijk aan h a a r toilet bezig. M a r t h a was boven g e ­ k o m e n o m h a a r te helpen, n u zij voor het eerst in h a a r leven e e n echt a v o n d ­ toilet g i n g a a n d o e n , d a t h a a r p a r e l blanken h a l s en a r m e n bloot liet. G l a d y s had h a a r gezegd, h o e alles vast g e ­ m a a k t moest worden e n h a d d e g r o o t ste zorg g e d r a g e n , o m h e t g e h e e l zoo k e u r i g mogelijk af te w e r k e n . D e j a p o n zat onberispelijk en het eenvoudige zwart kleedde uitstekend. « T o e n M a r t h a m e t w a r m water b o v e n k w a m , b r a c h t ze eenige p r a c h t i g e lelie­ tjes d e r d a l e n m e e , d i e d e k a m e r d i e ­ n a a r van mijnheer S t r o b r i d g e h a a r uit n a a m van zijn m e e s t e r h a d o v e r h a n d i g d voor Miss Bush. Gerard had büjkbaar d e broeikas g e p l u n d e r d . D e h o o f d t u i n m a n was een bij zondere vriend v a n h e m . Zij w a r e n d e l a a t s t e penseelstreek, w a a r d o o r d e schil­ derij voltooid werd. H a a r sneeuwige wit heid e n g l a n z e n d h e l d e r g r o e n g a v e n een frischheid, die zoö g o e d paste bij K a t h a ­ rina's teint — van o n g e k e n d e p u u r h e i d bij kunstlicht — zoo zuiver a l s ivoor en even zacht v a n toon. Z e keek i n h a a r spiegel e n was tevre­ den over h e t g e e n ze a a n s c h o u w d e . Met neergetrokken schouders en opgeheven hoofd ging ze d e g a n g door, m e t a l d e g r a t i e v a n een t o o n e e l k o n i n g i n l Zoozeer werkt h e t bewustzijn van een k e u r i g toi­ let o p d e m o r e e l van j o n g e v r o u w e n ! L a d y Beatrice k w a m uit h a a r k a m e r in d e g r o o t e galerij en beiden g i n g e n naar beneden. „ U ziet e r beeldig uit, Miss B u s h , " zei ze. „ W a t e e n s c h a t t i g e j a p o n ! H e t lijkt iets v a n E r m a n t i n e . " . J a , mijn zuster is d a a r in b e t r e k k i n g en heeft h e t voor mij g e m a a k t , " deelde K a t h a r i n a h a a r m e d e . „ H e t doet mij g e n o e g e n , dat 'u h e t mooi vindt. Ik h e b nooit tevoren een echt avondtoilet be­ zeten."

DE .JllSJSiNU LINK Millj : _\Vat mis ie nu het meest sinds ie ge ii'ouwd bent?" Willy: „M'n man . .

HET

LUXOR PALAST TE R O T T E R D A M

TEN EINDE RAAD Tafelheer (die tot nu gezwegen heeft;: ..Neemt l" me niet kwalijk, maar U doet erg nerveus mei uw vingers". Het meisje: „Het spijt me. Ik probeerde alleen door het doofstommen­alfabet met U in contact te komen!"

Poto Godfried de Grout. DE MAN, D lË VOOR D EN PRINS GEGOOCHELD HEEFT

— :

;

——

i

DE RUBRIEK DER DERDE MUZE ' l^j^^y^^

EENS D ILETTANTE. N U B E K E N D E BEROEPS ARTISTE

alle a a n g e s l o t e n v e r e e n i g i n g e n i n dezelf de stad gezeteld zijn — e c h t e r u i t bij voorbeeld 2 0 clubs, d a n wordt het a a n t a l direct g e ï n t e r e s s e e r d e personen a l o n ­ middellijk 3 0 0 a 400. E n , z o n d e r n u tot in details af te dalen w a t c o n t r i b u t i e , enz. betreft, b e n ik e r zeker v a n , d a t zulk een organisatie onder k r a c h t i g e lei­ ding h é é l veel tot s t a n d zou k u n n e n bren­ g e n e n d a t d e kunst zulk een Bond bui­ tengewoon d a n k b a a r zou zijn voor h e t g e e n hij voor h a a r zou doen. E n d e leden, w e r k e n d e zoowel als g e w o n e , zou­ d e n a l binnen e e n p a a r j a a r d e v r u c h ­ ten v a n h u n zaad k u n n e n oogsten. H e t ligt niet o p mijn weg in H e t W e e k b l a d verder over dit o n d e r w e r p u i t te w e i d e n , de zoowel practische a l s ideeele voor­ d e d e n zijn zóó talrijk, dat een b e s p r e k i n g in extenso teveel ruimte i n b e s l a g zou n e m e n . Alleen wil ik n o g even wijzen op de groote propagandistische waarde Foto's Godfried de Groot van e e n dergelijken Bond, die niet on­ MEVROUW A AF BOUBER­TEN HOPE derschat m a g w o r d e n . P r o p a g a n d i s t i s c h e w a a r d e zoowel n a a r buiten a l s i n h e t wier portret wij hierboven afbeelden, was eigen k a m p . O n g e r e k e n d d e serieuze di­ in haar geboorteplaats Hoorn een zeer ver­ lettanten, voor wie d e tooneelspelkunst dienstelijke dilettante. Zij leerde er den r o e p i n g , j a zelfs e e n behoefte is g e w o r ­ tooneelschrijver Herman Bouber kennen, den, zijn e r n o g zeer velen m e t sluime­ met wien zij in het huwelijk trad. Onder r e n d e talenten, welke alleen m a a r ont­ zijn leiding wist zij haar spel te ontwikkelen. wikkeld e n i n g o e d e b a n e n geleid moe­ Niet lang na hun huwelijk besloot mevr. ten worden. Misschien uit laksheid, mis­ Bouber zich als beroepsartistc in dienst der schien ook o m d a t onze h o o f d s t a d zoo­ veel verschillende v o r m e n v a n v e r m a a k „Derde M uze" te stellen. En met succes biedt, o m d a t het leven hier zooveel m e e r werd haar streven bekroond. In de stukken vergt, h e t t e m p o d u s veel sneller i s — van haar man oogstte zij veel succes. Wij ziehier o o k m . i . e e n d e r v o o r n a a m s t e behoeven als voorbeelden slechts te noemen redenen, w a a r o m h e t d i l e t t a n t i s m e i n „De jantjes" en „Het Huishouden van /an verhouding tot h e t inwonersaantal in Steen". Thans vervult mevr. B. de hoofdrol d e provincie e n o p h e t p l a t t e l a n d veel in „Zeemansvrouwen", het succes van den s t e r k e r ontwikkeld is d a n i n d e g r o o t e Plantage­Schouwburg te Amsterdam. Zij is steden — blijven deze talenten sluime­ ren. N u k u n t u mij, zeer terecht, t e g e n een goed voorbeeld van wat uit een ver­ werpen, d a t dit d a n o o k niet d e w a r e dienstelijke dilettante kan groeien. dilettanten zijn. T o e g e g e v e n , m a a r d e hierboven bedoelde propaganda e n an­ woonte, waarbij n a open doek g e e n toe­ d e r e a a n g e g e v e n m e t h o d e n zullen h u n g a n g verleend werd, g e b r o k e n is. N u is g o e d e uitwerking niet missen e n zullen h e t een j a n b o e l . Natuurlijk k a n het voor­ ongetwijfeld k r a c h t i g m e d e w e r k e n om k o m e n , d a t i e m a n d niet o p tijd k a n k o ­ het dilettantisme d i c h t e r bij d e K u n s t m e n , m a a r d a n m o e t hij d e consekwen­ te b r e n g e n . ties e n m a a r v a n a a n v a a r d e n e n m o g e n D a a r v o o r i s echter n o o d i g , d a t alle d e h o n d e r d e n bezoekers, d i e , dikwijls Amateur­Tooneelvereenigingen samen­ t o c h ook slechts m e t d e g r o o t s t e i n s p a n ­ werken. D a n is e r veel te b e r e i k e n , o o k ning, o p tijd aanwezig zijn, e r niet d e voor die Vereenigingen, d i e e r t h a n s d u p e van w o r d e n . n o g sceptisch t e g e n o v e r s t a a n I W a a r o m deze regeling niet weer al­ C. J . P I E T E R S g e m e e n ingesteld ? Men k a n zeker o p d e d a n k b a a r h e i d van bijna i e d e r e e n r e k e n e n ! E n , ik zou h a a s t zeggen, d e schouwburg­bezoekers, om precies o p tijd te b e g i n n e n , o o k niet die w è l o p tijd k o m e n , h e b b e n e r SCHOUWBURG­ÏATSOEN strikt d e h a n d w o r d t g e h o u d e n , k o m e n recht o p ! toch minstens een k w a r t i e r lang n a open Verschillende A m a t e u r ­ V e r e e n i g i n g e n doek nog bezoekers b i n n e n . H e t k l a p p e n (Waar het Beroeps­ van het Amatenr­ h o u d e n zich h i e r streng a a n e n w e i g e r e n van stoelen, schuiven v a n voeten, op­ stelselmatig bij o p e n doek a a n i e d e r e e n Tooneel wat leeren kan.) staan, dikwijls zelfs h a n d j e s g e v e n e n d e n t o e g a n g . Volkomen juist g e z i e n ! niet eens altijd fluisterend e l k a n d e r goe­ D e beschaving d e r menschen gaat e r T o t slot h e r h a a l ik d a n o o k d e n den a v o n d wenschen, ziedaar d e m e e s t niet o p vooruit. K o m t m e n t e g e n w o o r d i g wensch, welke b e s t e m d i s v o o r alle hinderlijke intermezzo's voor h e n , die e r in een Amlterdamschen Schouwburg, s c h o u w b u r g e n • i n N e d e r l a n d e n voor steeds voor zorgen eenige m i n u t e n vóór d a n k a n m e n e r zeker v a n zijn, h e t e e r s t e alle A m a t e u r ­ V e r e e n i g i n g e n : Precies op het a a n g e g e v e n u u r o p h u n p l a a t s t e g e d e e l t e v a n h e t stuk zoo g o e d a l s g e ­ tijd beginnen en bij open doek géén zitten. H e t is mij e e n r a a d s e l , w a a r o m h e e l t e missen. N i e t t e g e n s t a a n d e het feit, toegang C . J . P I E T E R S . met d e dikwijls v r o e g e r b e s t a a n d e g e ­ dat a a n d e zoo g o e d e oude g e w o o n t e ,

W

ij N e d e r l a n d e r s zijn over h e t a l g e m e e n verzot o p vereenigin­ gen. Tooneelvereenigingen, V e r e e n i g i n g e n voor D i e r e n b e s c h e r m i n g , dito v o o r h e t o p r i c h t e n v a n M o n u m e n ­ ten, v a n h o u d e r s v a n P o s t d u i v e n , v a n P o l i t i e h o n d e n , T r e k h o n d e n e n C yper­ sche K a t e r s , enz. e n z . Werkelijk, h e t ideeele zoowel a l s p r a c t i s c h e vindt u hier — ook a l w e e r — „ v e r e e n i g d " . M a a r d e T o o n e e l v e r e e n i g i n g e n span­ nen t o c h wel d e k r o o n . D e zucht tot ver­ e e n i g e n heeft zich eertige j a r e n g e l e d e n n o g g e u i t in e e n V e r e e n i g i n g v a n T o o ­ n e e l v e r e e n i g i n g e n , d e z.g. B.A.T.A., d e Bond v a n Amateur­Tooneelvereenigin­ g e n i n A m s t e r d a m . D e opzet was goed, a l t h a n s d e b e d o e l i n g . Deze toch was, d a t d e v e r e e n i g i n g e n e n b l o c i n vele gevallen een b e t e r e actie z o u d e n k u n n e n v o e r e n t e g e n verschillende m i s s t a n d e n , d a n elke v e r e e n i g i n g o p zichzelf. D e z e n B o n d w a s evenwel g e e n l a n g leven b e s c h o r e n , verschillende v o o r a a n ­ s t a a n d e v e r e e n i g i n g e n sloten zich niet a a n of t r o k k e n zich t e r u g e n d e o p zich­ zelf r e e d s zwakke l e i d i n g h a d b o v e n d i e n te k a m p e n m e t klein­politiek­vereeni­ gingsgedoe, waardoor a l heel spoedig het einde kwam. Voor een krachtige persoonlijkheid m e t vooruitzienden blik en o r g a n i s a t i e t a l e n t w a s h i e r e e n gele­ g e n h e i d geweest iets g o e d s t o t s t a n d t e b r e n g e n , m a a r deze w a s e r niet of meld­ d e zich i n e l k g e v a l niet a a n . K a n een dergelijke B o n d d a n iets b e reiken ? Ongetwijfeld! E n n ó g b e s t a a t deze g e l e g e n h e i d volop 1 W a a r een enkeling falen moet, k a n d e B o n d slagen. Lezingen te h o u d e n , cur­ sussen t e o r g a n i s e e r e n , g e r e g e l d e debat­ t e e r ­ a v o n d e n uit te schrijven is voor een e n k e l e vereeniging h a a s t ondoenlijk. Men v e r g e t e i m m e r s niet, d a t zelfs vrij g r o o t e v e r e e n i g i n g e n van bijvoorbeeld 2 0 0 e n m e e r l e d e n dikwijls h o o g s t e n s 2 0 leden tellen, d i e voor dit alles interesse h e b ­ b e n : d e zoogenaamde Werkende Leden. D e overige leden b e t a l e n wel h u n con­ t r i b u t i e — e e n o v e r i g e n s niet te versma­ d e n f a c t o r 1 — bezoeken w e l g r a a g d e u i t v o e r i n g s a v o n d e n of a n d e r e festivitei­ ten, d o c h t r e k k e n zich in h e t a l g e m e e n v a n h e t artistieke e n technische g e d e e l t e v e r d e r niets a a n . B e s t a a t zoo'n B o n d — v o o r a l indien

Larette de bekende Weensche goochelaar. ­

2tt ­

—

29 ­

■

OI^^ODTOEKJE DG5TE TWAALP

ff

Noodtoestand.

Mijn neef Jansen was eens ernstig ziek en moest een operatie ondergaan. Nadat deze met goed gevolg had plaats gehad, werd hij weer naar zijn kamer teruggebracht, waar mijn nicht zich naast zijn bed zette om het oogenblik af te wachten, waarop hij zou bijkomen . . . Dit oogenblik kwam; eindelijk. Mijn neef begon iets te mompelen. Mijn nicht boog zich dicht over hem heen om zijn woorden te kunnen verstaan en hoorde duidelijk, dat hij zei: „Ben ik nou in den hemel? Ben ik nou in den hemel?" Juist wilde mijn nicht wat tegen hem zeggen, toen mijn neef echter zijn oogen opsloeg, haar aankeek en zei: „ O n e e n , ik ben niet in den hemel, want ik zie jou!" Een juiste de f initie Onderwijzer: „Wat is een ei?" Leerling: „Bijna een kipI"

Hij had zich verontschuldigd Echtgenoote (tijdens een bal): „Dat is nu al de twaalfde keer, dat je naar het buffet bent geweest vanavond!" Haar man: „O, dat is in orde. Ik ver­ tel aan iedereen, dat ik voor jou wat ga halen." Trucs

Meyer: „Ik zag gisterenavond in een variété een artist, die uit één flesch twee verschillende dranken schonk!" Welters: „Dat is niets, kerel! Ónze kruidenier speelt het klaar om uit één bus drie kwaliteiten thee te verkoopen!" Hij kende hem

„Wat voor iemand is dieSmit eigenlijk ?" „O, als je ooit iemand ziet, die van iemand geld wil leenen, dan kun je er zeker van zijn, dat degene, die zijn hoofd schudt, Smit is!" De tel kwijt Eerste filmster: „Ik hoorde, dat je weer getrouwd bent, Dorothy. Wie is nu de gelukkige ?" Tweede filmster: „Eh .. eh .. (maakt haar taschje open) ik geloof, tiat ik zijn kaartje bij me h e b ! " Waar

genoeg

De eerste man (in het werkhuis): „Ja, dat was de goede oude tijd en dan te moeten bedenken, dat het nog geen zes maanden geleden is, dat ik h.nderd menschen voor me aan 't werk h a d . . . " De tweede man: „Kom, kerel, trek je het niet erg aan. In ieder geval werkt nu het heele land voor j e ! "

Vader. Wttiy 0 M t den dertienden Mei trouwen! Is dat geen ongeluksdatj ?

m

?

­J*

Ik weet rfek niet.. / j s m j f t

L T*& ■•fr\ \

. \

M

(£a

'vSs.TnfëiiB v l

''•i' "'' *^m' V ^ ^ ^ ^ f

|^ll»fe

Daar loop ik me e e n dezer dagen e e n „ h o o g e o o m e " van den N.V.B, t e g e n 't lijf en geheel o n ­ voorbereid vraagt hij me, of ik al gehoord heb van den noodtoestand in den N.V.B. Ik moet den man wel totaal verbijsterd hebben a a n g e k e k e n , want in é é n adem Ijet hij er op v o l g e n : „Ik b e d o e l natuur­ lijk g e e n geldnood I N e e n , de s a l e is n o g in orde, ik bedoel den achterstand in de competitie." Eerlijk g e z e g d , had ik in 't e e r s t e moment gedacht, dat men in den H a a g al net z o o modern geworden was, als in Berlijn, waar men als nieuwste mode loopgraven maakt onder do Banken. Ik stelde me penningmeester Staal al voor met e e n l e e g e geldtrommel en v r e e s d e r e e d s een bijzonderen „aanslag" voor de vereeni­ gingen. Gelukkig bleek de N.V.B.­bank n o g safe. Ze zijn daar zeker in den Haag n o g niet zóó bij, als in de hoofdstad onzer Oostelijke naburen. Ik voelde me werkelijk verlicht, toen mijn z e g s m a n ophelderde, dat zijn m e d e d e e l i n g alleen maar s l o e g op het feit, dat er 8 weken lang g e e n competitie­wedstrijden g e s p e e l d waren geworden. Maar zei hij, nu zijn we er achter. E e n beetje zonlicht, wat zout en wat zand e n er kan best gevoetbald worden. Jammer, dat daarvoor eerst 8 kostbare Zondagen m o e s t e n ver­ l o o p e n , eer men op 't bondsbureau tot die ontdek­ king g e k o m e n was. Enfin, men is nooit te oud om te leeren. Collega Groothoff heeft het N.V.B.­bestuur als altijd trouw terzijde gestaan en publiceerde in de N.R.Crt. e e n artikel, waarin hij m e d e d e e l d e , dat er n o g z o o i e t s als s c h o e n e n met rubberzolen b e ­ stonden, zacht rubber dan wel te verstaan. Stukjes olifants­vlakgom uit e e n boekwinkel konden ook al dienst d o e n . Is 't waarachtig juffrouw Pietersen? Mensch, m e n s e n , waar haalt de man de wijsheid vandaan. Enne, dan vooral g e e n l o n g p a s s i n g spelen o p zoo'n hard veld, maar shortpassing en positiespel. Ik dacht z o o , dat we allang tot de conclusie g e k o ­ men waren, dat onze Nederiandsche voetballers daar g e e n kaas van hadden g e g e t e n . In ieder geval, in het k o m e n d e s e i z o e n kan het vriezen, zooveel 't maar wil, aftasten van voetbalwedstrijden zal niet meer voorkomen, 't Is immers klaar als de d a g : wat zout, wat zand, olifants­vlakgom en positiespel, ont­ houdt het clubbesturen I Er m a g dan een uwer spelers den hals breken, g e e n nood, zoolang de nieuwe over­ g a n g s b e p a l i n g e n n o g niet in werking zijn getreden, zijn er n o g zustervereenigingen g e n o e g , waar g e een remplacant kunt vinden.

Toch schijnt mijn „ h o o g e o o m e " 't bij het g o e d e eind gehad te h e b b e n , nlthans ik l e e s daar in de Sportkroniek van 4 Maart van e e n spoedvergadering van het bondsbestuur, op Zondag n o g wel. (O, Hans, wat helpen j e Bescheiden Opmerken n o g weinig) waarin het bondsbestuur 13 maatregelen afkondigt (wat e e n beroerd getal) om uit den noodtoestand te geraken. Wedstrijden op W o e n s d a g , Zaterdag, Zon­ dag, Hemelvaartsdag, Paasch­ en Pinksterdagen, g e e n bekerwedstrijden (centen eerlijk terug), g e e n s p e l e r s in het Nederlandsen elftal uit clubs, die n o g te veel competitie­wedstrijden hebben enz. Én waar­ om ? Gaan we de competitiestanden e v e n na, dan zien we, dat voor afd. I h o o g s t e n s 8, voor afd. II 8, voor afd. III 9, voor afd. IV 9 en voor afd. V 10 Zon­ d a g e n n o o d i g zijn, om de competities te beëindigen. Half Mei is dus alles afgeloopen en gaan we kam­ p i o e n s ­ en degradatie­wedstrijden spelen. Hebben we t ooit eerder g e d a a n ? Uitzonderingen daargelaten? En nu m o g e n de clubs g e e n wedstrijden organi­ s e e r e n t e g e n buitenlanders, althans uitstel van c o m ­ petitie­wedstrijden wordt niet verleend. BrrI Ook zal minder rekening worden gehouden met gelijk­ tijdige thuiswedstrijden 't Kost U uw duiten, arme vereenigingen.' D e ijspret is wel duur gekocht I

• •* Toch is de o o g s t van den eersten ijs­voetbal­Zondag n o g maar schraal. Er schijnen clubs g e w e e s t te zijn, die zich van alle g o e d e raadgevingen niets hebben aangetrokken, of wier financieele draagkracht de aanschaffing van zout, zand en olifants­vlakgom te boven ging. Ziet, dat vind ik nu een noodtoestand I Heeft de N.V.B, g e e n steunkas vbor nooit­ (pardon nood) ­lijdende vereenigingen ? Hoe 't zij, 't bondsbestuur heeft g e t o o n d paraat te zijn. D e 13 maatregelen en de wijze raadgevingen d e s heeren Groothoff zullen spoedig aan d e z e n nood­ toestand e e n einde maken. Ook de schrijver dezer regelen komt den o p g e l o o p e n zenuwschok wel weoi t e boven en dan gaat alles weer den g o e d e n , oudor slakkengang. JAN V A N ZAN f

Uit den kindermond Een klein jongetje gaf op zijn manier hoog op van de handige wijze, waarop hij op zijn driewieler reed. „Maar vent," zei zijn moeder, „je moet wachten, totdat andere menschen dat van je zeggen!" „Dat weet ik," antwoordde het ventje met het begin van een snik in zijn keel, „maar er is niemand, die wat zegt!" Verkeerde uitwerking Hij (hoopvol): „Ik heb nog nooit zulke droomerige oogen gezien!" Zij (verveeld): „U bent ook nog nooit zoo laat gebleven !" Dat had hij ook gedaan „In den circus was een meisje, dat onder een paard reed, aan zijn nek en bijna aan zijn staart h i n g . . ." „Dat beteekent niets. Dat deed ik al, toen ik voor het eerst op een paard zat!" Moderne tijdrekening „Wanneer werd je baby geboren?" „Tusschen den tweeden termijn van de radio en den vijfden van den auto." Niet zoo bedoeld? „Hij: „Dus je hebt voor een beroem­ den schilder geposeerd?" Zij: „Ja. Voor ,C leopatra en de slang.' " Hij: „Zoo? — Wie was C leopatra?" BOEKBEOORDEELING „De Manke Grapjas" is een boek, ge­ schreven voor meisjes, door Sini Greup­ Roldanus en uitgegeven door de firma G. B. van Goor Zonen te 's­Gravenhagc. Dus, zooals ik zeg, het is geschreven voor meisjes. Tot mijn spijt moet ik verklaren, dat ik dien leeftijd al heel lang achter den rug heb en toch heb ik met zooveel belangstelling het boek gelezen; ik mag wel zeggen: met even­ veel pleizier en spanning als de jonge meisjes het lezen zullen, omdat het zoo vlot geschreven is en aardig verteld. Bovendien is het gedachten­ en gevoels­ leven van dien manken grapjas zoogoed weergegeven I Evenals die nog niet on­ bewuste liefde voor Henrietje, die in tegenstelling van alle familieleden en goede vrienden, net doet, alsof zij zijn manke been niet oplet, en hem dus be­ handelt als eiken anderen jongen, hem niet menageert, en hem daardoor dus ook niet telkens laat voelen, dat hij ge­ brekkig is, iets wat de andere familie­ leden, al meenen zij het goed, zoo smalend doen. Opgeluisterd wordt het boek door mooie platen van Mevrouw B. Midderich­ Bokhorst, in kleuren uitgevoerd.

G J GRAAUW, Boekhandelaar, Keizersgracht 168. Amsterdam­C. Telefoon 44505, Postrekening 48605

van A. M. DE JONG's

MERIJNTJE GIJZEN'S JEUGD Hat E vangelie van den Haal, E en Zwerftocht over Zee, De Zware Weg en Naar Zonnige Landen in Donker Getij Merijntje Gijzen's Jeugd Merijntje Gijien's Jeugd DEEL III. zijn reeds meer dan DEEI. I. Onnozele K inderen HET VE RRAAD 200.000 Exemplaren verkocht

Gebonden in prachtband f 3.90

Gebonden In prachtband f 3.90

liet klinkt als een nieuw geluid van A. M. de .long. maar een lief. «impel, schoon geluid van een eenig schrijver, die het op dit uovenbllk alleen uandurft, - - en met wal een eucecg romans te schriivcn, waarvan ■Ie traditie reeds uitge­ storven scheen. Zoo'n bruk heerlijk eenvou­ dig leven, met zoo'n talent verteld, laat ons met nieuw­ vertrouwen hopen, dat anderen dan de schrijver het be­ trachten zullen in waarheid te schrijven van hun werkelijke voelen. Als D e Jong's voorbeeld zoo aansteke­ lijk zou wezen, wat waren wij hem dank­ baar, buiten het Me­ rljntje's boek om. dat toch eenig is.

„Het Verraad" is een mooi, een teer boek. dat vertelt van de vriend­ schap tusschen het ge­ voidisc, naïeve, maar vrome achtjarige dorps­ jnngetje. dat Mciljntjo heet. en «len ruwen, dour donkere en trou­ +AMDEJONG + + AMDEJONO+ P weloozc driften gclcis­ V­JMFRUHTJEI­ <~ terden «trooper Coort. GIJZEN'S cJKUGD bijgenaamd ..D e Kruik". rr!Yl De schrijver heeft hier op meestelijke wijze FUEREFIUTEKS HEI twee uitenden van de OPONTHOUD VERRAAD menschelijkc ziel getec­ kond en tegelijk in deze tegenstelling een eenheid geachapen. die somtijds wonderlijk ontroerend in... D e dia­ loog tusschen deze twee ,t VB»'"" ie van een zeldzame bekoring en door den schrijver met «route opmerkingsgave en scherp beeldend weer­ gegeven... Realiteit geeft dit bock. Maar een realiteit, die groot en wild ia geilen en niet slechts de buiten­ wereld, doch ook de "——■—— dingen «Ier tlel bevat, fcr xijn ruwe en wreede bladzijden in . . . . 1. HET VERRAAD dit bock. maat tegelijk ook bladzijden 2. FLIEREFLUITERS OPONTHOUD vol van een zeldzame tecderheld. Moitrit» Vuldcrt ia Ai f .JlandrlM ad" . 3. ONNOZELE KIND EREN

Merijntje Qijzen's Jeugd

4.

„Dt

J 3.90 3.90 3.90 3.90

IN D E D RAAIKOLK

ƒ 15.60

D E E L II.

Flierefluiters Oponthoud Gebonden ia prachtband f 3.90 Het tweede deel van „Merijntje Gij­ xen'a Jeugd" zal nog meer succes bo­ leven dan „Het Verraad". Een book vol aantrekkelijke figuren: de oude Pastour. Merijntje en de vagebond Flierefluiter. Een levend, zonnig en menschclijk werk. het beste, dat de Jong tot heden geschreven hoeft. „De Bibliotheckwds".

HET EVANGELIE VAN DEN HAAT Romancyclus drie deelen in een band I. De Stormloop. II. De Overwinning. III. De Ineenstorting

2. EEN ZWERFTOCHT OVER ZEE . . . . 3. DE ZWARE WEG twee deelen in een band . 4. NAAR ZONNIGE LANDEN IN DONKER GETIJ

met 45 illustraties

P IE P A

f

4.90

„ „ „ ƒ

1.90 4.50 6.50 17.80

Het Evangelie van den Haat

Een Zwerftocht over Zee.

DE ZWARE WE Q

Geboaden in prachtband f 1.90

Gebonden la prachtband f 4.50

ROMANCYCLUS IN D RIE D E E L E N

Dit bock boeit ons door den war­ men, prcttlgcn toon van het doorteef­ de. van de, met een soort bohème­lust waargenomen gewone feiten. ,..U(K»i<en HandiUblad".

I. De Stormloop — II. De Over­ winning — III. De Ineenstorting, Gebonden in prachtband f 4.90 Er is een forachc lijn in dit werk, er is fantasie en een groote gedachte. De heer A. M. de Jong overt rof met dit groote werk zijn eigen vorige ro­ mans — en vele andere. „De Aroudpont".

...Deze roman vertegenwoordigt een heel merkwaardig aoort in onze litera­ tuur. ...Het is een bescheiden, edel, hartstochtelijk kunstwerk en het is te­ gelijk een boek van schimpende woe­ de, van brandend sarcasme en een en­ kel keer van rammelende geweldig­ heid... Wat ons aangrijpt in dit boek: bet is de menschelljke schoonheid bijna overal, van 't hartstochtelijke en diepe levensgevoel, dat er zich in openbaart... „De Zware Weg" van de Jong is zeer boeiend en verdient In brecden kring gelezen te worden. /». Qnirido.

...Eu tegelijk is het boek vol van sprankelende humor, een weldoende le­ venslust en levenskracht, die wij allen immers behoeven om de tegenspoeden en de verdrietelijkheden het hoofd te bieden. Het Is een boek om echt van te genieten. „liet Jomn Volk".

Beide serie's gebonden in prachtband met omslag kosten f 33.40, Elke serie is afzonderlijk verkrijgbaar en betaalbaar ALLE D EELEN WORD EN OOK AFZOND ERLIJK Franco toezending der complete serie of welke gevraagd worden

MerijntieGijzen'sJeugd DEEL IV.

IN DE DRAAIK OLK Gebonden in prachtband f 3.90 Dit vierde deeltje vormt het slot van den druk gelezen en van alle zijden bewonderden jeugdroman van het ge­ voelige Brabantsche jongetje met zijn zuivere zieltje in zijn vi­eugdc en ver­ driet, in zijn innigen geloofsdrang en conflict met de harde werkelijkheid, waarbij hij zich maar moeilijk kan aanpasHen. Het slotbedrijf van zijn km­tc jeugd, dat eindigt wanneer hü met zijn vader de fabriekspoort bin­ nengaat. siK­elt te Rotterdam, waar het gezin (Jij zen een winter van schrij­ nende werkloosheid meemaakt, maar waar de genoegens van het groote­ stadsleven tuch het aanvankelijke heimwee naar het stille dorp verdrij­ ven. „Rotterdaniaeh Nir M ."

Naar Zonnige Landen in Donker Qetij Gebonden in prachtband f 6.50 MET 4.1 ILLUSTRATIES. Een reisboek, dat zijn weg wel vin­ den zal. Hoofd en hart worden er ge­ lijkelijk door bevredigd. Leerzaam en onderhoudend, scherp gezien en boeiend verteld, precies wat een reis­ verhaal noudig heeft om de moeite van het lezen te loonen.

betaalbaar in maandelijksche termijnen van f 3.— of meer. in maandelijksche termijnen van ƒ 1.50 of meer. GELEVERD IN MAANDELIJKSCHE TERMIJNEN. geschiedt onmiddellijk na ontvangst van onderstaand bestelbiljet.

BESTELBILJET. Onderget. wenscht fr. te ontvangen van O. J. GRAAUW, Boekh., Amsterdam (C), Keizersgr. 168, Tel. 44505. Postrekening 48605: 4 deelen. MERIJNTJE GIJZEN'S JEUGD, voor den prijs van f 15.60, betaalbaar in maandelijksche termijnen van ƒ 1.50 of meer. 1 Het Evangelie van den Haat 2 Een Zwerftocht over Zee, 3 De Zware Weg. 4 Naar Zonnige Landen in Donker Getij, voor den prijs van f 17.80, betaalbaar in maandelijksche termijnen van ƒ 1.50 of meer. NAAM: WOONPLAATS: BEROEP: Doorhalen wal niet verlangd wordt l.v.n.

MIJN

\

Vooruit".

-

31

'' **

' ■ ■ ­ .

v&M&feramau

­.N^y.'­i; :■■■■...:­ :.

s?js

■

WEEKDIAD

I

OEEN IND ISCHE VERLOFOANOER KAN BUITEN EEN

„HIS MASTER'S VOICE" G R A M O P H O N E . HET WARE TROPEN­INSTRUMENT! ENORME KEUZE VAN DE NIEUWSTE MODELLEN, BIJ:

N.Y WILLEM SPRENGER'S PASSAGE 46,

GRAMQPHQNE­HANDEL

L. v. MËERDERVOORT 6 0 a en 453, DEN HAAG ". .

STEEDS HET NIEUWSTE! D STEE S HET BESTE f GEGARANDEERD ZEEWAARDIG EMBALLEEREN ***** Redactie en Administratie: Galgewater 22, Leiden. Tel. 760

■

■­

'

'

­\

Verschijnt wekelijks

­

Pry» per kwartaal f 1.05

il

& T H.

' VOSSEI^OP ®^fe?fr?" doHes

n\e4r