"Een groeispurt maakte een einde aan het turnen" door aooi Richard Wichhart

INFORMATIE-BULLETIN VAN EN VOOR DE LO/SPORTORGANISATIE interview

"Een groeispurt maakte een einde aan het turnen" door aooi Richard Wichhart

E

en groeispurt maakte een einde aan het turnen" aldus de 27 jarige Renate van der Hoek. Net bijgekomen van haar prestatie op het Wereld Kampioenschap Militaire Vijfkamp en sinds kort samenwonend in Gorinchem met onze BOT-collega, Marco Fekkes. Als LO/Sportinstructeur geeft zij LO/Sportlessen op de Ruyter van Steveninckkazerne en anders kun je haar vinden op de atletiekbaan, waar ze traint onder leiding van aooi Jack Wouters. Sinds 1997 zit Renate bij de vijfkampploeg en heeft zij met haar prestaties verschillende landen en toernooien aangedaan.

Motivatie "Op een willekeurig moment werd ik aangesproken door een adjudant die bij 11 Afdra werkte. Zoiets van: " Jij hebt toch het CIOS gedaan en wees op het bestaan van de militaire vijfkamp" Na een intest ben ik bij de vijfkampploeg gekomen om niet meer weg te gaan. Mijn motivatie heeft meerdere gronden. Ten eerste heb ik nooit mijn ‘atletiekcarrière’ kunnen afmaken. Na de enkelbreuk ben ik nooit meer

Opgegroeid in de Hoekse Waard (onder de rook van Rotterdam) had Renate al op jonge leeftijd interesse in sport. Als jong meisje ging zij turnen, alleen maakte een groeispurt daar een einde aan en kwam zij, op tienjarige leeftijd, in de atletiekwereld terecht. "Zowel op individuele nummers als op de meerkamp, heb ik als junior aan een aantal interlands meegedaan." Op zestienjarige leeftijd ging Renate op kamers om de CIOS-opleiding in Goes te volgen. Gebroken enkel De opleiding verliep, met uitzondering van een gedoubleerd eerste jaar vanwege een gebroken enkel, goed. Na deze opleiding wilde ze bij de LO/Sportorganisatie gaan werken. Dit was door de overgang van dienstplicht naar Beroeps Bepaalde Tijd nog niet mogelijk. "Het resultaat was dat ik in lichting 95-08 te Oirschot opkwam en na mijn Algemene Militaire Opleiding geplaatst werd bij de 11 Afdra. Hier heb ik bijna drie jaar rondgelopen als plaatsvervangend stukscommandant en later als tijdelijk stukscommandant op een M 109. Ik heb in die tijd veel geleerd en verschrikkelijk veel lol gehad. Deze tijd had ik niet willen missen." In die tussentijd werd de toenmalige P&O functionaris van de LO/Sportorganisatie, maj Teun Minke helemaal, ‘achterste voren’ gebeld. Renate solliciteerde, wat resulteerde in een opleiding tot sergeant op de KMS (lichting 9805), om aansluitend de opleiding van LO/Sportinstructeur op de LO/Sportschool in Amersfoort te volgen. In oktober 1998 werd zij geplaatst op de LO/Sportgroep Bernhardkazerne te Amersfoort.

1

Het werpen in Bloemfontein, Zuid-Afrika

Zandloper

Inhoudsopgave Jaargang 9, nummer 8, oktober 2002 "Een groeispurt maakte een einde aan het turnen"

Renate samen met Marco op de vulkaan Etna in Sicilië ‘de oude’ geworden. Daarbij kreeg ik problemen met stagelopen en trainingstijden die samen te veel tijd opeisten. Dus na tien jaar heb ik er een punt achter gezet. Dat zit me nog steeds niet lekker omdat ik mijn atletiektijd niet echt af heb kunnen maken. Dit wil ik met het vijfkampen compenseren. Ten tweede is vijfkampen zo mooi! De verschillende onderdelen, de variatie van het fysieke gestel wat bij de onderdelen komt kijken. Ten derde; ik ben nog niet op de top van mijn kunnen met het vijfkampen. Er zit nog veel meer in. Dus harder trainen, het onderste uit de kan halen! Als dat is gebeurd kan ik dit afsluiten en mij bezighouden met andere dingen." Verschillende landen De trainingsarbeid kost veel tijd. "Als ik geen les heb, dan ben ik aan het trainen. Ik train op dinsdag- en donderdagavond bij aooi Jack Wouters op de atletiekbaan. Dit is de lopersgroep (middenlang) van Typhoon te Gorinchem, die ook in het weekend traint. Dan doet Marco vrolijk mee. Vanaf mijn vijfkampperiode (1997) heb ik verschillende wedstrijden mogen meemaken in verschillende landen, waaronder: Zwitserland, Rusland, België Denemarken, Noorwegen, Finland, Letland, Zuid Afrika enzovoorts."

door aooi Richard Wichhart Pag 1 Het gevoel weer terug door dhr Stanley Mesrits Pag 3 Kick-Off Deeltijdopleiding CIOS voor BBT’ers door dhr Paul Dresen Pag 4 Oriëntatieloop op de mountainbike door maj Anne Heikoop Pag 5 All terrain march door sgt Irene de Vreede Pag 6 Een dagje Dronten door dhr Paul Lindeboom Pag 7 Uitreiking tevredenheidsbetuigingen door aooi Richard Wichhart Pag 9 Zevende Knobbeltour door sgt Marlon Beekman Pag 10 "Groene dag, natte dag, vijftig plus dag" door aooi Arthur Vaessen Pag 11 Van de Commandant door kol Rob Zimmermann Pag 13 Van uw Personeelsdienst door maj Jan Pasman Pag 14 Wist u dat… door aooi Richard Wichhart Pag 16

Meer dames Veel medewerking krijgt Renate van haar collega’s op het LO/Sportbureau. De combinatie van werk en vijfkamp lukt ook alleen maar als dienst dit toelaat. Renate zeurt ook niet over haar lessen en geeft als voorbeeld: "Ik zal nooit zeggen: ik kan nu geen terreinwerk geven omdat ik morgen moet trainen." In dat geval past zij haar training aan. Wel willen ze bij de vijfkampploeg meer dames hebben om er een gezonde concurrentiestrijd op na te houden. Met een wedstrijd kunnen er maar vier dames mee. Een gezonde concurrentiestrijd maakt de motivatie alleen maar groter. Talentje Renate heeft op de Wereld Kampioenschappen Militaire vijfkamp een goed wedstrijd resultaat gehaald met vijf persoonlijke records. Op de hindernisbaan, het zwemmen, de verte worp bij het hangranaatwerpen, de cross en het puntentotaal. "Het leuke was dat we voor het eerst sinds 1999 weer een damesploeg hadden. Dat was bijzonder omdat één van de nieuwelingen, cad Annemieke Heugens (KMA), tijdens een wedstrijd in Finland de eis haalde, om mee te mogen doen aan het Wereld Kampioenschap. Met één wed-

2

Ook dit is ZuidAfrika strijd in haar ‘rugzakje’ is ze dit Wereld Kampioen-schap aangegaan. We kunnen hier wel spreken over een aanstormend talentje. Door dit ‘soort’ meiden bij de ploeg word je extra gemotiveerd, want je wilt toch de beste Nederlandse blijven of worden.

Zandloper "Nog niet aan mijn top" Kortom, we gaan er deze winter weer tegenaan. "De aankomende periode ga ik bij aooi Jack Wouters trainen, voor het lopen. Naast deze twee avonden moeten mijn kracht- en zwemtrainingen, werpen met werpgewichtjes en hersteltrainingen nog verwerkt worden. Door goed te communiceren met mijn trainer smi Eric Hoek en aooi Jack Wouters pro-

Ingezonden

beren we alles in goede banen te leiden. Daarnaast hebben we van de militaire vijfkamp centrale trainingsmomenten, die in Ede worden gegeven." Een pittige tante die nog niet van plan is te stoppen. We zullen nog veel van haar horen, want zoals ze zelf zegt: "Ik ben nog niet op de top van mijn kunnen, er zit nog veel meer in."

Het gevoel weer terug door dhr Stanley Mesrits, Fysio en Authent Haptonomie te Ermelo

D

e haptonomie is een wetenschap die de wetmatigheden van het menselijk gevoelsleven bestudeert. Zij legt zich daarbij in het bijzonder toe op het beschrijven van al datgene wat een rol speelt in de tussenmenselijke affectieve verhoudingen, communicatie, interacties en relaties en het overdragen en beleefbaar maken hiervan in scholing en begeleiding. Het begrip haptonomie is een samenvoeging van twee Oudgriekse begrippen: Hapsis en nomos. Hapsis betekent: gevoel, gevoelsbeleving, tact, tast en nomos betekent wet, regel, norm. Hapto, in het woord haptonomie, stamt van het werkwoord haptein wat betekent: aanraken, verenigen, een relatie vestigen, zich hechten aan… en in overdrachtelijke zin: in (tactiel) contact treden om gezond te maken, te helen, te bevestigen. Dit specifieke contact karaktiseert de haptonomische benadering: het ontmoetend, helend (is heel makend, heel de mensomvattend) aanraken om de ander in zijn wezen te bevestigen. Leefwereld In haar praktische toepassing is de haptonomie geen geneeswijze of therapie maar een benaderingswijze die binnen elk beroep van de welzijn of gezondheidszorg te integreren is. Op basis van deze integratie kan men vanuit haptonomische optiek zicht krijgen op de aangeboden problematiek, het mogelijk ontstaan ervan en wat de mens vanuit persoonlijke vermogens en mogelijkheden daar zelf aan kan doen. Deze begeleidingsvorm wil mensen onder meer laten ontdekken hoe zij zelf keuzes kunnen maken, daar richting aan kunnen geven en daar zelf verantwoordelijkheid voor kunnen nemen en dragen. Het appèl op de eigen vermogens en mogelijkheden en het actief participeren is daarom essentieel binnen een haptonomische begeleiding. Keuzes De mens neemt deel aan de leefwereld via een veelheid aan contacten en interacties, waarbij hij voortdurend geconfronteerd wordt met de noodzaak tot het nemen van al dan niet bewuste persoonlijke keuzes of stellingnamen. In onze maatschappij (en ook in onze opvoeding) zijn wij maar al te vaak geneigd keuzes te maken op grond van wat wij menen dat onze omgeving (ouders) van ons verwacht of wenselijk acht.

3

Dhr Stanley Mesrits, Fysio en Authent Haptonomie

Welbevinden Het is daarbij niet vanzelfsprekend te luisteren naar wat wij diep in ons voelen en beleven, en die keuze te maken die voor ons zelf van belang is en bij ons past. Het maken van keuzes gebaseerd op datgene wat men van ons verwacht kan zelfs zo eigen geworden zijn dat men de innerlijke overtuiging gekregen heeft dat het zo hoort. Als wij hebben geleerd op die grond keuzes te maken blijkt het op latere leeftijd niet eenvoudig om te kunnen luisteren hoe het voor ons zelf ligt. Hierin kan een belangrijke grond gelegen zijn voor stoornissen in het persoonlijk fungeren en het zich daarbij al dan niet welbevinden. Prestatiegericht Stoornissen die zich bijvoorbeeld kunnen uiten in de vorm van: het geen initiatief durven of kunnen nemen, faalangsten, het alleen maar goed willen doen, het niet meer weten en niet durven te luisteren naar hoe ik zelf iets zou willen en moeite hebben met een stuk eigen goed te kunnen ontvangen. In onze huidige maatschappij, die vooral op effectiviteit en prestatiegericht is, zijn onze contacten vaak functioneel en oppervlakkig. De haptonomie houdt zich niet zozeer met deze vorm van contacten bezig maar veel meer met de ons in ons gemoed rakende contacten. Het zijn vooral deze in het gevoel rakende affectieve contacten die voor de zelfontplooiing en het persoonlijke welbevinden van de mens van groot belang zijn. Het vertrouwen in zichzelf en de ander en de mogelijkheid tot het aangaan en/of realiseren van een wederzijdse affectieve ontmoeting of relatie wordt daarmee gevestigd. Bewust of onbewust streeft de mens ernaar een innerlijke staat van rust en stabiele zekerheid te bereiken. Of hij deze basale zekerheid bereikt, hangt in grote mate af van de wijze waarop hij vanaf zijn prilste bestaan ontvangen is, of hij in zijn bestaan bekrachtigd is, maar vooral affectief aangenomen is, dit wil zeggen affectief bevestigd is. Het is de affectieve bevestiging die het hem mogelijk maakt zich in eigenheid en zelfstandigheid te ontwikkelen, zichzelf als goed te kunnen beleven en aanvaard te weten, zichzelf onvoorwaardelijk bemind en geliefd te voe-

Zandloper len. Als de affectieve bevestiging in of tijdens het wordingsproces ontbroken heeft of onvoldoende aangeboden is staat dit een harmonieuze ontplooiing van het gevoelsleven in de weg. Persoonlijke vermogens tot het kunnen aangaan van affectieve relaties zijn dan nauwelijks ontwikkeld met als gevolg dat men voortdurend op zoek blijft naar erkenning en dat men gedwongen is zich rationeel staande te houden in de maatschappij, wat veel inspanning vergt. Dit betekent onder meer dat de mens voor zijn welzijn in hoge mate afhankelijk is van de wijze waarop en de mate waarin hij geleerd heeft te beschikken over deze vermogens.

CIOS

Waarlijk menselijk bestaan Het zijn vermogens die een ieder mens in aanleg zijn gegeven, maar die slechts tot de volle ontplooiing kunnen komen bij een affectief bevestigend aanbod. In de huidige effectiviteits- en prestatiemaatschappij wordt een dergelijke aanbod steeds minder gegeven. De haptonomie leert deze vermogens (opnieuw) tot ontwikkeling te brengen, hen te integreren in het persoonlijk leven en er vrijelijk over te kunnen beschikken. Zo kan zij wegen openen naar een waarlijk menselijk, zelfstandig en zelfverantwoordelijk bestaan.

Kick-Off Deeltijdopleiding CIOS voor BBT’ers door dhr Paul Dresen, Projectcoördinator CIOS

O

p vrijdag 6 september vond op het CIOS Arnhem de kick-off plaats van de Deeltijdopleiding CIOS voor BBT’ers van de Koninklijke Landmacht (KL). Namens de LO/Sportorganisatie waren kol Rob Zimmermann en kap Sjors Röttger aanwezig. BBT’ers stelden al langer de vraag of het volgen van de CIOS-opleiding gedurende hun contracttijd bij de KL mogelijk was. In de voorbereidingsperiode van deze pilotopleiding is samen gewerkt door BOCO, de LO/Sportorganisatie en het CIOS Arnhem. De LO/Sportorganisatie biedt de stageplaatsen aan en verzorgt de praktijkbegeleiding. Namens het CIOS-Arnhem is kap bd Herman Woesthuis gevraagd om de contacten met de praktijkbegeleiders te onderhouden. Zelfstudie De twintig deelnemers hebben een intakeprocedure doorlopen om na te gaan of zij opleidbaar zijn voor dit verkorte opleidingstraject. Bij de voorbereidingen en intake hebben namens de LO/Sportorganisatie kap Ad Derksen en kap Sjors Röttger een belangrijke rol gespeeld. Het opleidingstraject duurt twee en een half jaar en de deelnemers komen op vrijdagmiddag en -avond naar Arnhem. Daarnaast neemt zelfstudie en stage een belangrijke plaats in. ‘Spijkerbroek’ Op de kick-off bijeenkomst gaf kol Rob Zimmermann in een korte inleiding aan dat de LO/Sportorganisatie als groot

Kol Rob Zimmermann, lkol John van Tintelen, dhr Robert Jan Jansen (manager CIOS) en Paul Dresen (projectcoördinator) voordeel van deze deeltijdopleiding ziet dat LO/Sportinstructeurs niet vanuit de ‘spijkerbroek’ instromen, maar reeds militair zijn en daarna hun opleiding volgen. Helft is luchtmobiel Lkol John van Tintelen van BOCO hield de deelnemers nogmaals voor dat het binnen het beleid van BOCO valt dat BBT’ers een opleiding volgen die zowel binnen als buiten de KL erkend wordt. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat er veel belangstelling is voor deze deeltijd CIOS-opleiding voor BBT’ers. Dat komt de aantrekkelijkheid van de KL als werkgever ten goede. Om de deelnemers, waarvan de helft van de groep 11 luchtmobiel is, succes te wensen was bgen Peter van Uhm aanwezig. Geen eenvoudig opgave Namens het CIOS-Arnhem wenste dhr Paul Dresen, de projectcoördinator, de deelnemers veel succes bij deze boeiende, maar moeilijke opleiding. Het combineren van werk met een studie is immers geen eenvoudige opgave. Op basis van de ervaringen tot nu toe sprak hij het vertrouwen uit dat de opleiding een succes zal gaan worden.

Cursisten en genodigden

4

Zandloper

Het Werk

Oriëntatieloop op de mountainbike door maj Anne Heikoop, Hoofd Facilitaire Bedrijf LO/Sportorganisatie

D

it artikel is eerder geplaatst in de "loopwijzer" van de Nederlandse Oriënterings Loop Bond (NOLB) en geeft naar mijn mening een aardig beeld van een nieuwe sport die mogelijk ook bij LO/Sportlessen van de Koninklijke Landmacht beoefend kan worden. Wat doe je als je door een achillespeesblessure al weken het terrein niet in mag om te oriënteren? Dan ga je naar ZuidFrankrijk om deel te nemen aan een Mountainbike Oriëntering World Cup. Is er dan nog iemand zo gek om hier aan deel te nemen? Jawel de voorzitter van NOLB Mark Heikoop (geen familie) genaamd. Magische berg Nadat ik aan een paar kleine Mountainbike Oriëntatieloop (MTBOL) wedstrijden in België had deelgenomen werd het tijd voor het echte werk. Na wat speurwerk op internet kwam ik er achter dat er een heuse World Cup wedstrijd, in het eerste weekend van november, in de omgeving van de bekende Mont Ventoux plaatsvond. Nou had ik die magische berg al in 1986 met veel moeite opgefietst en was ik toe aan een tweede ontmoeting. Bovendien was ik nieuwsgierig naar het niveau en de organisatie van een World Cup. Internationale vrouwelijke voornaam Zo gezegd, zo gedaan, na 1100 kilometer autorijden kwamen we ‘s avonds om tien uur aan in het Wedstrijd Centrum in Sault. Ondanks de nodige e-mailtjes bleek er niet veel van onze inschrijving te kloppen. Mark was niet ingedeeld bij de Wereldtoppers en ik had het genoegen met mijn internationale vrouwelijke voornaam bij de dames te mogen starten (dit heeft er eerder reeds toe geleid dat ik mijn voornaam bij inschrijving heb gewijzigd in Arne). Bovendien stond er achter onze namen de Duitse nationaliteit. Na dit, in onze beste Frans, te hebben recht gezet waren we net op tijd om onze Spaanse medebewoners van de vakantiebungalow te ontmoeten, voordat de broodnodige nachtrust aanbrak. Zichtpost De eerste wedstrijddag was een sprint (vijftien posten, negen kilometer en driehonderd meter stijging) in een schit-

Maj Anne Heikoop en dhr Mark Heikoop terende omgeving. Met veel kunst en vliegwerk (paden liggen vol met losse stenen). Soms zelfs met de fiets aan de hand omhoog de berg op, of omlaag een ravijn in, hebben we het parcours volbracht. Op de baanligging viel wel het een en ander aan te merken, maar er was een heuse zichtpost en de organisatie zat goed in elkaar. Vier EHBO-dames Voor Mark was deze World Cup gelijk zijn debuut op MTB OL-gebied. Hier maakt hij overigens een gewoonte van want bij ski-oriëntering was zijn eerste wedstrijd ook gelijk op het hoogste niveau, zonder hiervoor getraind te hebben. Bij de laatste post zorgde een kuil ervoor dat we beiden met de fiets onderuit gingen (dragen van fietshelm is verplicht) en Mark vervolgens kotsend over de finishlijn ging waardoor ik dacht dat hij een hersenschudding had. Vier EHBOdames hebben hem twintig minuten lang onderzocht. Het bleek zijn ontbijt te zijn. Moeilijk afstand bepalen De MTBOL lijkt enorm om de normale oriëntatieloop wedstrijd te voet, de posten zijn echter altijd vanaf een pad te stempelen. De kaarten zijn voorzien van speciale aanduiding voor de paden (gestippeld pad: moeilijk, gestreept pad redelijk en ononderbroken pad goed berijdbaar). Het is soms sneller om een ononderbroken getekend pad te kiezen wat veel langer is dan een gestreept getekend pad. MTBOL lijkt eenvoudiger dan foot-oriëntering, maar al rijdende op je fiets op onverharde paden is het moeilijk, om met behulp van een draaibaar kaartplateau op je stuur bevestigd, je route te bepalen. Dus af en toe stoppen, keuzes maken en memoriserend verplaatsen. Ook is het moeilijk om al fietsend de afstand te bepalen omdat je geen passen kunt tellen. Je moet je goed kunnen bewegen in het wedstrijdgebied en dus een enorme beheersing over je mountainbike hebben. Veteraan In de middag hebben we per auto de Mont Ventoux nog beklommen en genoten van de mooie omgeving met laven-

Maj Anne Heikoop tijdens de oriëntatieloop

5

Zandloper del- en wijnvelden en pittoreske dorpjes. Op zaterdag was er een klassieke wedstrijd; voor de elite (Mark) van 33 kilometer en achthonderd meter stijging. De veteranen (ondergetekende) 28 kilometer en 480 meter stijging. Wederom onbewolkt weer, 18 graden Celsius een schitterende oriëntatieloopkaart (1 : 15000) van 80 bij 60 cm, mooie baanligging in een prachtige ruige omgeving. De aankomst boven

Maj Anne Heikoop en zijn strijd in het Franse landschap

Het werk

op de vestingmuur van het stadje Sault zorgde voor onvergetelijke ervaring. Fysiek kwamen we wel wat te kort, maar veel routekeuze fouten hebben we niet gemaakt. De wereldtop bestaat ook hier uit: Finnen, Zwitsers en Tsjechen. Frankrijk is het land waar deze sport het meest wordt beoefend en in 2002 het eerste WK gaan organiseren. Geveerde fiets een must De laatste dag stond een estafette op het programma en met steun van een Spaanse huisgenoot hadden we een compleet team in de Open Race. In een chaotische Le Mans start, dus met de kaart onder de arm naar de fiets rennen, begon de wedstrijd. Ik begon rustig, reed echter lek en verloor daardoor zes minuten. Mark ging als tweede van start en had de lange classic nog in de benen. Onze Spaanse vriend noteerde de beste tijd van ons team. Het wedstrijdgebied was beter berijdbaar, voldoende variatie in het parcours, met opnieuw een zichtpost waardoor het geheel voor de kijkers ook aantrekkelijk was. Het geheel is mij dusdanig goed bevallen dat dit niet de laatst MTBOL is geweest. Meer fietstrainingsarbeid en de beschikking hebben over een geveerde fiets zijn dan wel een must.

All terrain march door sgt Irene de Vreede, LO/Sportgroep Legerplaats bij Oldebroek

N

adat mij bij het vragen naar een vrije dag voor deelname aan de all terrain march overtuigd nee was gezegd, met als reden dat ik niet sterk genoeg zou zijn het te halen, begon het me extra te ‘jeuken’ om iets te laten zien. De all terrain march, een mars van 22 kilometer met bepakking die je zo snel mogelijk moet afleggen, kan vooral voor LO/Sportinstructeurs een aardige prikkel zijn door alleen al het dragen van de kisten en het rennen met bepakking. Na een paar keer trainen was ik overtuigd het te kunnen halen, nu alleen moest ik nu anderen hiervan nog overtuigen om toch nog die vrije dag te krijgen… en het lukte.

af op de laatste plaats hadden voorspeld, te vragen naar hun tijd en te vertellen dat wij sneller waren. Het geeft zo’n gevoel dat ik voor volgend jaar maar weer vrij ga vragen, want met een beetje trainen is het zeker te doen!

Bij het appèl bleek dat ik de enige dame was en kreeg ik opnieuw een aantal vreemde, vragende blikken. Met startnummer 34 starten we, de opleidingsgroep KMS van het OTCVust, bijna als laatste en waren er op gebrand dat we dat zouden veranderen. Binnen drie kilometer hadden we al twee groepen ingehaald. Ook bij de controleposten bleek dat we aardig bezig waren. Maar toen we door een stuk terrein moesten waarbij het gras me af en toe tot de kin kwam en waarbij ik door hobbels en kuilen meerdere malen links en rechts het zijterrein in dook, werd ik toch sipper. Gelukkig waren we toen al op weg naar de voorlaatste controlepost. Laatste plaats voorspeld Met de achttiende plaats zijn we midden in het deelnemersveld geëindigd. Leuk is het dan om de mensen, die ons voor-

6

De opleidingsgroep KMS van het OTCVust

Zandloper

Triathlon

Een dagje Dronten door dhr Paul Lindeboom, mdw Informatie Voorziening (IV) LO/Sportorganisatie

I

n mijn vrije tijd ben ik redacteur van het clubblad van mijn triathlonvereniging en heb derhalve een nauwe band met onze Zandloper-hoofdredacteur Richard Wichhart. Ik was door hem dus makkelijk over te halen om eens een wedstrijdverslag te schrijven voor de Zandloper, aangezien ik nog steeds actief aan wedstrijden deelneem. Voor de beeldvorming kan ik mijzelf het beste omschrijven als een competitief ingestelde recreant. Mijn eerste belofte om te schrijven over het Nederlands Militair Kampioenschap (NMK) Survival in Eibergen vorig jaar kon ik niet nakomen, omdat de spierpijn al voelbaar was bij het aanraken van muis en toetsenbord tot meerdere dagen na dit, ondanks alles fantastische evenement, wat voor een groot deel op het conto kwam van mijn buddy sgt Joop Groen van de LO/Sportgroep Bernhardkazerne. Vermoedelijk heeft hij die dag mijn leven gered, want zonder zijn steun was ik zeker uit een of andere touwhindernis naar beneden gestort. Aangezien ik al vanaf 1987 op mijn niveau met zeer veel plezier de triathlonsport bedrijf, leek het NMK in Dronten een toepasselijk evenement om mijn belofte na te komen. Vakantieweek Tijdens mijn dienstverband bij de Telematicagroep mocht ik als burger aan het NMK Triathlon deelnemen op fiftyfifty basis. Vorig jaar, inmiddels toegetreden tot de gelederen van de LO/Sportorganisatie, was deelname geheel gratis, dus op zich leek het logisch dat ik dit jaar op eigen kosten in Dronten verscheen. De reden voor deze goedmoedigheid lag echter hoofdzakelijk in het feit dat ik nog in mijn laatste vakantieweek vertoefde, waardoor ik in eerste instantie twijfelde over deelname. Acte de presence Triathlon vergt nogal wat vrije tijd en om dan ook nog in de vakantieweken te moeten trainen, wat mij betreft een gezinsuitje pur sang, gaat me net te ver. Maar aangezien de deelnemersaantallen de laatste jaren een dalende tendens te

zien geven, voelde ik me als triatleet toch enigszins verplicht acte de presence te geven (inderdaad, ik bracht de vakantie in Frankrijk door), dan maar in iets minder getrainde vorm. Pluspunt is dat wij als gezin de vakantieweken toch altijd wel relatief actief doorbrengen. Een ouderwets vijftig meter zwembad op de camping en mooi weer gaven mijn minimale zwemconditie zelfs een positie- Dhr Paul Lindeboom ve impuls. Sportieve geschiedenis Om de dag een duurloopje van drie kwartier tot een uur gaf dit specifieke onderdeel een status quo, alleen het fietsen schoot er eigenlijk een klein beetje bij in. De sportieve geschiedenis heeft echter geleerd dat sommige sporters na een (gedwongen) rustperiode slechts gedroomde prestatie wisten te behalen. Denk maar aan bijvoorbeeld Van Basten (EK voetbal 1988), hoewel in mijn beleving voetbal en sportief niet (meer) met elkaar verbonden zijn. Blessure Nog een (niet onbelangrijke) reden voor deelname was dat ik vorig jaar in mijn leeftijdscategorie bij de KL het erepodium als eerste wist te betreden (klinkt beter dan te zeggen dat je derde werd). Door een hardnekkige blessure startte ik toen op de 1/8 afstand wat dit jaar vanwege terugkomst uit Frankrijk, (slechts twaalf uren voor het startschot), wederom mijn afstand zou worden. De wedstrijddag De dag begint goed, want ik heb de afgelopen nacht nauwelijks geslapen (carleg?). De afgelopen jaren hebben mij echter geleerd dat de wedstrijdresultaten onder een slechte nacht nauwelijks te lijden hebben, vaak eerder het tegenovergestelde. De overige voortekenen zijn ook gunstig want ik ben iets te laat voor een afspraak bij een bedrijf in Ermelo waar ik voor de deur zou staan direct bij openingstijd om negen uur. Richting Harderwijk besluit ik het bewuste bedrijf na de wedstrijd te bezoeken. Gevolg: ik kom ondanks de korte reistijd te laat in Dronten. Klantvriendelijkheid Voordat ik op vakantie ging had ik bij de LO/Sportcommissie geïnformeerd naar de starttijd. Het boekje was nog niet klaar maar de starttijd was altijd om elf uur, dus… blijkt dit bij aankomst in Dronten vervroegd te zijn naar tien uur. Ik meld mij pas om 09.45 uur bij een ontevreden smi Bart Haggeman, wat klantvriendelijkheid betekent, leer ik hem wel als zijn laptop het weer eens niet doet. Vijftien jaar

Een triatleet in de race

7

Zandloper

De start van het zwemonderdeel triathlonervaring wordt echter vandaag uitbetaald, want om 09.55 uur sta ik in wetsuit aan de waterkant (met een hartslag van 170). Jammer, geen tijd meer om te poepen. (Achteraf blijk ik ’s avonds om tien uur nog niet naar de toilet te zijn geweest, dus de aandrang zat duidelijk tussen mijn oren). Zwemmen Om tien uur worden we vanuit de Hoge Vaart weggeschoten. Zoals het een slecht zwemmer betaamt start ik in het achterveld, wat niet wegneemt dat er desondanks de eerste 100 meter flink wat klappen en trappen worden ontvangen en uitgedeeld, wat ik, hoe gek dat ook klinkt, toch een van de charmes van triathlonwedstrijden vind. Zodra iedereen een beetje zijn plekje gevonden heeft gaat alles van een leien dakje. Er is weinig onderstroming en in een ‘poep’ en een zucht heb je de 750 meter er al op zitten. In mijn geval in 14.35 minuten (14e), voor mijn begrippen een toptijd. Mogelijk heeft de watertemperatuur van 22 graden dit gunstig beïnvloedt. De wissel van zwemmen naar fietsen heb ik, voor een recreant, in de loop der jaren weten te wijzigen van sloom naar flitsend. Binnen één minuutje zit ik al op de fiets, zonder wetsuit.

achterstand op concurrenten is hier goed zichtbaar. Voor publiek is het hier eveneens prettig, aangezien op dit punt alle drie de onderdelen goed te bekijken zijn (het fietsparcours loopt bovenlangs over een viaduct). Het lopen kan ik kort samenvatten: het liep gesmeerd en met 19.15 minuten (zevende tijd) over vijf kilometer (in een triathlon) ben ik zeer tevreden. Op een enkele uitslover na (16.51) liepen de uiteindelijke toppers rond de achtien minuten. Totaal De balans opmakend, voor het eerst met gebruikmaking van Champion Chip, ben ik uiteindelijk (in een deelnemersveld van vijftig triathleten) als negende gefinished in een eindtijd van 1.13.31 uur. Onverwachts ben ik ook nog, vanwege een foutje van de bank in mijn voordeel, met een bronzen medaille gehuldigd als derde veteraan van de KL. Dit na een (gelukkig) vlotte speech van de zeer relaxed sprekende vicevoorzitter van de BIMS, lkol Nico Spreij. Tot slot Ik heb in mijn ‘carrière’ aan aardig wat triathlonwedstrijden deelgenomen en denk te weten wanneer een organisatie het predikaat "topwedstrijd" verdient. Wat mij betreft komt Dronten daar zeker voor in aanmerking. In bijna elke civiele wedstrijd waar ik aan deelnam laat de organisatie altijd ergens wel een steekje vallen, mede door de complexheid van drie onderdelen tezamen met een groot organisatiege-

Fietsen Ik woon al zeventien jaar in de Flevopolder en fiets graag in het zogeheten buitengebied, maar waar ik nog steeds niet aan gewend ben geraakt is de ongunstige invloed van de kenmerkende polderwind op onze fietsprestatie. Elke wielrenner fietst, denk ik, graag met de wind mee. Als ik op zo’n beetje het tien kilometer punt rechtsaf sla, verwacht ik de teller dan ook op de veertig kilometer per uur te kunnen zetten. Op zo’n moment blijk je de meewind dus al gehad te hebben en met maximaal 37 kilometer per uur heb ik dus het gevoel met een waardeloos wedstrijdonderdeel bezig te zijn. Ik finish het fietsen (22 km) in een tijd van 39.42 minuten (gem 35 km/u). De snelste fietser bleek slechts twee minuten sneller te zijn, helaas weet je dat pas achteraf. Ook achteraf blijk ik de tiende fietstijd te hebben. Het fietsparcours, in een triathlon altijd het meest heikele punt, bleek overigens perfect bewaakt te zijn. Politie en meerdere parcoursbewakers op kritieke punten geven de kwetsbare fietser een beter gevoel dan een levensverzekering met hoogwaardige dekking. Minpunt: de wissel van fietsen naar lopen verloopt bij lange na niet soepel. Met het aantrekken van mijn loopschoenen verspil ik bijna dertig seconden. Lopen Het fietspad langs de Hoge Vaart met het daarop gelegen keerpunt behoort tot mijn favoriete loopparcoursen. Nooit al te lange, saaie rechte stukken achter elkaar en (door het keerpunt) een overzichtelijk wedstrijdbeeld. De voor - of

8

Het zwemmen zit erop

Zandloper bied. De LO/Sportcommissie en de LO/sportgroep ’t Harde zorgen echter al meerdere jaren voor een perfecte wedstrijd waarin ik graag als deelnemer aanwezig ben. Ik wil ze vanaf deze plaats hartelijk bedanken voor hun inzet. Vanwege het volgend jaar door de BIMS te organiseren WK was er later op de dag een try-out met een landenwedstrijd (met onder andere Frankrijk, Estland en België), waarin de mannen van smi Rik van Trigt verrassend goed presteerden (met een, vooral tijdens het lopen, excellerende sgt Paul Verkleij). De arbeid- en rusttijdenwetgeving werd echter, ondanks dat het laat werd, alleen in practical jokes genoemd.

Vijfkamp

Bewonderende blikken De aanwezige kol Rob Zimmermann zei dat hij triathlon voor het publiek niet zo’n dynamische sport vindt. Deels heeft hij daarin gelijk, maar tijdens de try-out ontvingen de Belgische en Franse triatletes toch wel bewonderende blikken van het (grotendeels) mannelijke publiek… Volgend jaar met het plannen van de vakantie dus toch maar weer rekening houden met Dronten. Afsluitende tip: volg het voornemen van aooi Teun Vis en doe volgend jaar ook mee, of stimuleer dit. Als deelnemer is triathlon namelijk een prachtige sport die mijn inziens terecht op de jaarkalender staat. En dat moet vooral zo blijven.

Uitreiking tevredenheidsbetuigingen door aooi Richard Wichhart

O

p 10 september kwam de ‘harde kern’ van de organisatie van de Wereld Kampioenschap Militaire Vijfkamp bijeen tijdens een ‘werklunch’ te Amersfoort. Kol Rob Zimmermann wilde dit evenement niet voorbij laten gaan zonder deze mensen te bedanken voor hun geleverde inzet. Een organisatie in deze omvang komt niet dagelijks voor en op deze wijze georganiseerd heeft het imago van onze LO/Sportorganisatie goed gedaan. Op een gezellige en ongedwongen wijze werd hier invulling aangegeven tijdens een ‘werklunch’. Helaas kon niet iedereen aanwezig zijn, maar in dit hectische bedrijf als de Koninklijke Landmacht is dit ook een illusie. Het geselecteerde gezelschap werd opgevangen in het stafgebouw en door de aanwezigen werd, onder genot van een drankje, nagepraat over dit kampioenschap. Tegen lunchtijd verplaatste het gezelschap zich naar de eetzaal. Hier werd in een speciaal hiervoor ingerichte ruimte een lunch gepresenteerd. Deze was zo goed, dat het leek alsof de zoveelste defensie bezuinigingronde hier nog niet had toegeslagen. Bronzen beeldje Tijdens deze lunch was het de bedoeling om de film over

Kol Rob Zimmermann bedankt kap Rob Jansen voor zijn inzet

9

Het speciaal ontworpen bronzen beeldje deze Militaire Vijfkamp te presenteren, maar deze was helaas nog niet gereed. Wel werd er tijdens de lunch een veelvoud van foto’s op een groot scherm getoond. Kol Rob Zimmermann sprak alle aanwezigen toe: "Iedereen weet dat de LO/Sportorganisatie een prominente rol heeft gespeeld in deze organisatie. Mijn dank en complimenten gaan dan ook uit naar jullie die daar tijd en energie in hebben gestoken. Ik heb dan ook naar een blijvend symbool gezocht. Dat is een bronzen beeldje geworden met een handdruk die symbool staat voor dankbetuiging en samenwerking." De projectleiders worden één voor één naar voren geroepen en ontvingen het bronzen beeldje en een tevredenheidsbetuiging met een geldelijke beloning. Verschillende talen Smi André Wijnberger, trainer van de damesploeg, werd uiteindelijk ge(mis)bruikt om het publiek toe te spreken. Insiders wisten al dat André over dit talent beschikt. De commandant was echter verrast en bedankte hem op de geweldige wijze waarop hij dat, in verschillende talen, had gedaan. Smi Esther Wijffels, maar ook aooi Raimond Bernard en smi Jeroen Kuiper werden bedankt voor de (voorbereidende) werkzaamheden. Maj Ton de Vaan die samen met kap Rob Jansen de grootste inbreng heeft gehad in dit evenement was één van de afwezigen.

Zandloper Parijs Als laatste werd kap Rob Jansen naar voren geroepen. Zonder anderen te kort te doen, de grote man en dirigent van dit evenement. Kol Rob Zimmermann: "Wat moet je doen voor iemand die zoveel tijd en energie gestopt heeft in dit evenement? De tijd compenseren, wat inhoudt dat je eerdaags met Functioneel Leeftijd Ontslag zou gaan?" Het verhaal gaat dat zijn vrouw Ria tijdens een familiefeestje Rob te kennen heeft gegeven het onderwerp vijfkamp niet meer aan te halen. Rob ging met dit onderwerp naar bed en stond er mee op. Kol Rob Zimmermann: "Buiten het beeldje krijg je van ons een reis aangeboden, om samen met je vrouw op de beste plaatsen en met voldoende zakgeld, de Wereldkampioenschappen Atletiek in Parijs bij te wonen." Een creatief en ontspannend cadeau van onze LO/Sportorganisatie voor iemand die dag en nacht met dit evenement bezig is geweest.

had hij voor dit Kampioenschap gevraagd: "Wanneer het WK geslaagd zou zijn?" Eric Hoek: "Wanneer we tussen de tiende en veertiende plaats eindigen." Met een viertiende plek moeten we dan ook tevreden zijn. Helemaal als we beseffen dat wij buiten de trainingen ook nog moeten werken. Het merendeel van de landen die boven ons zijn geëindigd, is fulltime met de vijfkamp bezig. "Ik vind jullie de best getrainde atleten van Defensie en komen het dichtste in de buurt van de militaire taakstelling", aldus lkol Michel van Meurs. Hij vraagt het team, voor zover aanwezig, naar voren te komen om hen te feliciteren en een cadeau te overhandigen. Deze werklunch wordt door lkol Cees Meijll, initiator en organisator van deze dag, afgesloten. Er wordt nog wat gedronken en nagepraat, waarna een ieder zijn werkzaamheden weer hervat.

Diep ademhalen Kap Rob Jansen, na diep ademhalen: "Het beste dat ik gedaan heb, is de juiste mensen om mij heen te zoeken om dit evenement tot een succesvol einde te brengen. Mijn dank naar deze mensen is groot." Aan het applaus en enthousiasme van de aanwezigen was duidelijk dat deze dirigent, die de eer van dit evenement naar de orkestleden wilde toespelen, zelf de grootste en belangrijkste rol had gespeeld. Best getrainde atleten Aansluitend nam lkol Michel van Meurs (BIMS) het woord en bedankte met name de atleten. Aan de trainer Eric Hoek

Het Werk

Lkol Kees Meijll

Zevende Knobbeltour door sgt Marlon Beekman, LO/Sportgroep Spoorkazerne te Ermelo

T

ussen acht en negen uur moesten wij ons melden in de onderofficierskantine op de legerplaats bij Oldebroek. Bij de poort aangekomen kwam ik de eerste LO/Sportinstructeurs al tegen, dat kon nog wel eens gezellig worden vandaag! Na een kop koffie of een sportdrank kon een ieder zich op zijn eigen manier mentaal gaan voorbereiden op de lange tocht van 125 kilometer.

zodat iedereen rustig door kan peddelen. Na 67 kilometer komen we aan bij het PMT-gebouw in Garderen. Hier staat een lupa (lunchpakket) klaar met een bak koffie en de nodige chocolade voor de energie. Serieuzere gezichten Nog snel even op de foto met alle LO/Sportinstructeurs en

Om half tien begint het al aardig vol te druppelen bij de start. Nog even wat huishoudelijke mededelingen over de verkeersregels en… het bericht dat er tien kilometer gratis bijkomt, omdat de hoofdpoort dicht zit. Het totaal komt dus op 135 kilometer. Met een startschot vertrekt het peloton van ruim honderdvijftig mannen, en ook drie vrouwen die de tocht tussen de mannen aandurven. Chocolade voor de energie De hele route wordt met voorfietsers gereden, zodat het tempo voor iedereen te handhaven is. De gemiddelde snelheid ligt zo rond de 27 kilometer per uur. De KMar heeft vier motoren om de kruispunten en zijwegen af te zetten,

10

Onze collega’s waren goed vertegenwoordigd

Zandloper dan weer op de fiets voor de rest van de tocht. Na 85 kilometer wordt het al een stukje rustiger in het peloton. Waar in het begin nog veel werd gelachen, verschijnen hier en daar al wat serieuzere gezichten. De kilometers beginnen zwaar te vallen bij de mensen die weinig of geen voorbereiding hebben gehad. Het komt sommigen dan ook goed uit dat er na honderd kilometer even een adem- en drinkpauze is ingelast. Hier kan iedereen die het moeilijk heeft even op adem komen en zich nog even opladen voor de laatste 35 kilometer. De gezichten van de LO/Sportinstructeurs zien er allemaal nog redelijk fris uit. Wij zitten eigenlijk te wachten op het teken dat de tocht wordt vrijgegeven, zodat iedereen het laatste gedeelte in zijn eigen tempo terug kan fietsen. De koers is vrij Na ongeveer honderdtwintig kilometer komt dan de verlossende zin van de motoragent. "De koers is vrij, maar denk aan de veiligheid, blijf rechts van de weg". Dat laatste hebben weinig renners nog gehoord. Binnen enkele minuten vormt zich een groep van een mannetje/vrouwtje of dertig

Groene dagen

die er wel een wedstrijdje van willen maken. Het tempo wordt opgevoerd en de tellers lopen al snel op tot boven de vijftig kilometer per uur. Bij de knobbel aangekomen is de groep al aardig uitgedund. Nog even flink doortrappen heuvelop en het groepje wordt kleiner en kleiner. Beslissende demarrage In de afdaling vormt zich een groepje van een ‘mannetje/vrouwtje’ of tien. Bij het opdraaien van het defensieterrein wordt even naar elkaar gekeken, vinden we het genoeg of… lang valt er niet te denken, want er wordt al weer gedemarreerd. Nadat we onder de slagbomen door zijn gekropen (omdat de wacht deze niet open wilde doen), plaatste aooi Jan Hermans uit Seedorf de beslissende demarrage en finisht als eerste. Gelukkig, de eer van de LO/Sportinstructeur is hoog gehouden. Buiten een kleine valpartij is de dag bijzonder goed verlopen. "Organisatie bedankt!" Er wordt nog even nagepraat over het ‘koersverloop’ en langzaam keert de rust terug op legerplaats bij Oldebroek!

"Groene dag, natte dag, vijftig plus dag" door aooi Arthur Vaessen, Hoofd Ostgp LO/Sportorganisatie

E

nige tijd geleden heeft een aantal echte "keiharde" edoch natte collega’s deelgenomen aan de ‘verplichte’ Groene Dag voor ‘al het actief’ LO/Sportpersoneel. Op woensdag 12 en donderdag 13 juni lieten de weergoden ons echter in de steek. Na een aantal dagen verwend te zijn geweest, met aangename zonovergoten dagen met (sub) tropische temperaturen, werden wij deze twee dagen echter verrast met extreem natte omstandigheden. Het eerste deel van de groene dag werd nog als prettig ervaren omdat de activiteiten grotendeels overdekt werden afgewerkt. Onder het genot van warme koffie en thee werd eerst door de LDO (Leider Der ‘Oefening’), onze smi Joep van Renswouw, nagegaan of alle van tevoren opgegeven collega’s zowel lijfelijk als geestelijk aanwezig waren.

Aooi Arthur Vaessen tijdens de reanimatie bijscholing

Edoch, LO/Sportinstructeurs eigen, ook hierbij bleek dat een aantal collega’s zichzelf andere prioriteiten had toebedeeld. Toelichting: De Groene Dag is "geen" oefening. De term oefening is in deze zaak niet juist toegepast. Dus om te voorkomen dat nu een aantal scherp oplettende deelnemers voor hun reisdeclaratie een onjuiste omschrijving aangeeft of invult (u heeft geen recht op een oefentoelage).

De nieuwe stijl exercitie, gegeven door aooi Ab Agterbos, was geen overbodige luxe

11

Onze eigen RVE-adjudant ‘Appie Happie’ Agterbos instrueerde op zijn bekende zeer humoristische, maar vooral stimulerende wijze de aanwezigen op de vernieuwde krijgsmachtexercitie. De zogenaamde "Borrelexercitie. Op het ‘All Weather Veld’. Is dit niet gewoon de Goden verzoeken? De (Speed) Mars, Hindernisbaan en de Draag- en Tiltest.

Zandloper De fysieke inspanning, voor een aantal van de aanwezigen echt grensverleggend, begon met het afleggen van de diverse marsafstanden. Weergod "Pluvius" verkeerde mijns inziens in een roes en vergat om de tapkraan dicht te draaien. Gelukkig hoefde men maar maximaal één uur onder de douche te lopen op de prachtige Vlasakkers en twee uur en tien minuten in de groene en rustgevende omgeving van Amersfoort en Soest. Had men om een of ander duistere reden niet het juiste gewicht bij zich, werd de zaak tijdens het lopen toch recht getrokken en werden alle deelnemers extra belast.

Aooi Joop Klinkenberg en smi Cor den Daas geven instructies op de hindernisbaan De hindernisbaan bleek een echte hindernisbaan met watervallen en hindernissen leken veranderd in kolkende, snelstromende rivieren of modderpoelen. De draag- en tiltest werd een klein beetje bemoeilijkt doordat de riolering op en van de BHK de hoeveelheid regenwater niet kon afvoeren en zich verzamelde op het gedeelte waar de draag- en tiltest plaats vond. De drainage van het gravelveld was niet geheel berekend op de hoosbuien. Voor sommigen kwam het water tot aan de enkels, bij anderen tot aan de knieën, of oksels terwijl voor een paar collega’s het water steeg tot aan de lippen. Gelukkig waren de FIT-kisten makkelijker te verplaatsen door de opwaartse druk van het water. De LO/Sportorganisatie heeft nog geen lieslaarzen in de OTAS opgenomen. "Lucky" Cn, planners en ondersteuners. De speedmars is jullie helaas bespaard gebleven. De speedmars leek op wildwaterbanen voor een paar collega’s. Afwisselend tegen de stroom van het water inlopend was het: "ik worstel en kom boven" en met de stroom meeglijdend. De nadelen, heuveltjes werden gelukkig tenietgedaan door de voordelen, heuveltjes af. "Lucky" Cn, planners en ondersteuners, jullie hoefden ook slechts een tweede vijf kilometer te lopen. De twee echte ‘diehards’ begonnen vol enthousiasme en een niet te temmen inzet aan de tien kilometer. Waarbij zij behalve water ook met grote blaren in de schoenen liepen. De klaagsongs a-capella "Just singing in the rain" en "Zachtjes tikt de regen op ons natte lijf" klonk mijn inziens zeer muzikaal. Het kan ook zijn dat de gehoorde teksten, door de regen gesmoord, ‘krachttermen’ waren. De wijze waarop de deelnemers de opdracht hebben uitgevoerd verdienen een

12

waardering en dienen als voorbeeld voor de collega’s die later aan de bak gaan komen eind augustus, in september of in oktober. Een nieuw LO/Sportrecord. Jawel, het oude record van acht deelnemers is ruim verbeterd. Op donderdag de dertiende kwam een zeer selecte groep van jawel "vier" (u leest het goed, "vier") 50-plussers in actie. Te weten: de kapitein Piet Paul, de adjudanten Wim van Breugel , Jan Maas, en Raimond Bernard. De begeleiding van deze groene dag was één op één. Voor elke deelnemer een begeleider. Wat een luxe. Per deelnemer minimaal tien bakken koffie en/of thee. Bijkomend voordeel was dat ook de begeleiding deze dag de eigen schietvaardigheid op een hoger niveau kon brengen. Reanimatie: Tijdens de diverse cases moest er voor de kapitein steeds weer geïmproviseerd worden, om het beoogde resultaat te krijgen. Ondanks zijn ronde vormen was de kapitein moeilijk te draaien. De aooi Wim van Breugel paste op zeer deskundige en vooral adequate wijze een pijnprikkel toe, omdat de gangbare aangeleerde en bekende pijnprikkels niet hielpen bij de kapitein. Ineens was zijn aangewende ‘lijkstijfheid’ niet meer van toepassing. Piet, ook jij bent nooit te oud om te leren. Drie adjudanten die een ‘groene’ kapitein op sleeptouw hebben genomen. Het koste ons wel enige overtuiging gezien de achtergrond (KCT) van deze kapitein. Begrijpelijk: weinig flexibel ook "lichamelijk", maar zeer vastberaden en een echte volhouder. ‘Ome’ Piet heeft met een minimale uitrusting (dus geen) een voor hem maximale prestatie geleverd. Chapeau! Om aan het vereiste gewicht te komen (voor de geleende bepakking) werd gebruik gemaakt van een emmer vol kiezels van de hindernisbaan. Echter door de kou bevangen kwamen de kiezels, verpakt in een plastic zak zonder bodem, niet in de geleende rugtas maar op de vloer van het kleedlokaal terecht. Tips (Learned lessons) voor de nog komende collega’s. 1. Train op het lopen van afstanden met je hoge schoenen; 2. Verzorg je voeten door onder andere deze ruim van tevoren te harden (kamferspiritus); 3. Preventief tapen (tape van tevoren de voeten af als je snel blaren oploopt); 4. Zorg dat je een lunchpakket bij je hebt; 5. Zorg ook dat je de juiste en volledige uitrusting bij je hebt die aan het normgewicht voldoet; 6. Leen geen gewichten of kiezelstenen van de lokale LO/Sportgroep. Er is het een en ander niet meer teruggebracht; 7. De groene dag begint om acht uur en niet in de loop van de morgen; 8. De groene dag eindigt niet om twaalf uur of ietsjes later; 9. Van files is over het algemeen bekend waar zij staan; 10. Afmelden ruim van te voren, dat wil zeggen: niet de avond ervoor rond vijf uur of achteraf; 11. Stel je van tevoren in kennis van de te verwachten activiteiten op de groene dag; 12. Het noodverband en herkenningsplaatje op de man of vrouw in verband met de verplaatsing via de openbare weg.

Zandloper

Van de Commandant

Van de Commandant door kol Rob Zimmermann, C-LO/Sportorganisatie

N

a een lange periode van relatieve windstilte vanwege de vakanties, is er weer enige beweging zichtbaar aan het reorganisatiefront. Dan doel ik voornamelijk op de ontwikkelingen, die samenhangen met de evaluatie van onze reorganisatie en natuurlijk SBSKL. Evaluatie reorganisatie, COKL 2000+ Allereerst het "nieuws" betreffende de evaluatie. Vanwege de noodzaak om onze evaluatie in te passen in de COKL brede evaluatie is er, zoals bekend, enige vertraging opgelopen. Dit project onder de naam COKL 2000+ heeft inmiddels een paar belangrijke stappen doorlopen. In eerste instantie is een plan opgesteld waarin sprake was van een duidelijke meervraag door COKL, waaronder de oplossing van alle knelpunten binnen de LO/Sportorganisatie. Dit ambitieuze plan heeft het vlak voor de vakantie niet gehaald in het COBIB, het voorportaal van de Legerraad. Je zou kunnen zeggen dat de timing wat minder gelukkig was met het oog op de bezuinigingen die SBSKL moet gaan opleveren en de verwachtingen over het naderende regeerakkoord, waarin defensie het flink te verduren zou krijgen. Inmiddels weten we dat die verwachtingen bewaarheid zijn geworden. Vervolgens zijn alle stafneuzen binnen COKL en de RVE-en weer aan de slag gegaan om het plan minder ambitieus en dus haalbaar te maken. De noodzakelijke, forse reductie op dat eerste plan heeft helaas geleid tot een keuze, waarbij de meervraag van de LO/Sportorganisatie geheel is geschrapt met uitzondering van het "hard" maken van de 3 bdos functies voor de LO/Sportgroep Engelbregt van Nassaukazerne (KCT). Ook de oorspronkelijk al toegezegde 12 functies, om tegemoet te komen aan de vulling van de schoolbataljons en de KMS, hebben het niet gehaald. Ik beschouw dit als een forse tegenvaller, die het noodzakelijk maakt om op korte termijn het met zo veel energie en zorgvuldigheid opgestelde evaluatierapport te herzien. Dat is nodig om tijdig het jaarproductieplan voor 2003 te kunnen invullen. Daarbij is zo langzamerhand de grens bereikt dat we op basis van normen de koek kunnen verdelen en zullen we meer principiële besluiten moeten nemen, maar ik ga er van uit dat we door een heroverweging van prioriteiten toch onze belangrijkste klanten goed kunnen blijven bedienen. SBSKL en regeerakkoord De KL verkeert in zwaar weer. Dat zal niemand ontgaan zijn die de defensiebladen goed heeft gevolgd. Terwijl de invulling van SBSKL nog geen concrete vormen heeft aangenomen, blijkt uit het regeerakkoord dat er daarboven op de komende vier jaar nog eens fors zal worden bezuinigd op defensie. De gevolgen voor de LO/Sportorganisatie zijn nog volstrekt onduidelijk, maar ook wij zullen ons aandeel in de verwachte reductie aan functies moeten leveren. Tijdens een werklunch met de BLS en enkele RVE commandanten is duidelijk geworden dat het de inzet van de BLS zal zijn om de operationele kracht van de KL zo veel als mogelijk onaangetast te laten. Het is en blijft dus een absolute noodzaak om voortdu-

13

Kol Rob Zimmermann rend zowel door de Staf als op locatie de hechte band van de LO/Sport met de operationele inzet van de KL aan te tonen. Primair proces Speerpunt van een succesvolle LO/Sportorganisatie is naast een goede en dus efficiënte bedrijfsvoering, een hoge kwaliteit van het primaire proces. Daar is de laatste tijd erg veel aandacht voor geweest. Een nieuwe impuls is onlangs nog gegeven middels de cursussen Systematiek. Daarin is vooral aandacht besteed aan competentiegerichte opleiding en training (trainen, leren, vormen) en de wijze waarop we dat in ons planningsdocument, het LOFT-document, willen terugzien. Zowel de cursusleiders als de cursisten waren zeer positief over de eerste cursussen en dat schept de verwachting dat we allen met nieuw elan aan de slag gaan. Een andere positieve ontwikkeling is de succesvolle pilot, waarin in een samenwerkingsverband tussen de D-cie KMS (voorheen ILMO) en de LO/Sport een nieuwe Teambuilding (TB) is uitgeprobeerd. Deze TB combineert het beste uit twee stromingen, namelijk de taakgerichte traditionele TB en de interactieve op taak en groepsproces gerichte methode Symlog. Ik hoop en verwacht met dit middel een belangrijke troef in handen te krijgen die onze organisatie nog steviger zal neerzetten binnen de KL. De Staatsecretaris spreekt. In de Defensiekrant van een aantal weken geleden heeft de StasDef een stevige uitspraak gedaan over zijn wens een onderzoek te doen naar een Paarse Sportorganisatie. Deze uitspraak moet gezien worden in het licht van zijn plan om meer rendement te halen uit de aanwezige topsporters binnen defensie. Natuurlijk leggen we dit signaal niet naast ons neer. Sterker nog, we zijn al geruime tijd bezig binnen een werkverband van alle Krijgsmachtdelen te bezien waar we van elkaar kunnen leren, waar we elkaar kunnen versterken en waar we dingen samen kunnen doen. Dit Krijgsmacht Overleg Lichamelijke Oefening en Sport (KOLOS) zit nu nog in een verkennende fase waarin ideeën worden uitgewisseld. De eerste stap zal in ieder geval zijn om vast te stellen wat we "joined" kunnen doen om vervolgens (en dat is nog toekomstmuziek) de mogelijkheden tot "Paars" te bekijken. Wie denkt er mee? Zoals jullie zien zijn er vele ontwikkelingen die direct en indirect onze organisatie raken. Er zijn vele mensen vanuit hun functie dagelijks bezig om plannen te bedenken waardoor we aan bedreigingen het hoofd kunnen bieden of die

Zandloper het benutten van kansen mogelijk maken. Maar we zijn met ruim 300 enthousiaste, creatieve en betrokken collegae in deze organisatie en dan reken ik de postactieven die deze Zandloper lezen nog niet eens mee. Ik maak me sterk dat daar niet een paar flitsende geesten bij zitten die ons een handje kunnen helpen. Ik daag jullie dan ook allemaal uit om met goede ideeën te komen, waardoor we nog beter in

Personeel

staat zijn om efficiënt te werken en onze organisatie nog beter in de KL kunnen zetten. Kom op met die ideeën, zou ik zo zeggen. Je kunt ze toesturen of mailen aan Hoofd Bedrijfsplanning, lkol Kees Meijll. Goede ideeën zullen worden beloond. Ik hoop daar in de volgende Zandloper al melding van te kunnen maken.

Van uw Personeelsdienst door maj Jan Pasman, wnd Hfd P&O LO/Sportorganisatie

V

anaf 1 september 2002 wordt het plaatsingsoverzicht en de naamranglijst van de LO/Sportorganisatie conform e-mail S3 verzonden. Via uw C-LO/Sportgroep kun u dan inzage krijgen in beide overzichten. Éénmaal per twee maanden zullen deze overzichten worden geactualiseerd. In-, door- en uitstroom van 01092002 tot en met 01112002 Uitstroom: Sgt 1 Schoonen P.C.W. Sgt Veen van D. Sgt Wilders C. Sgt Veen van D. Sgt 1 Sogtoen S

EvN JWF RvS JWF Seedorf

Bevorderingen: Sgt 1 Buimer H.T. Sgt 1 Wijffels E.M.I. Smi Smits B. Sgt Bais A.E.

per: 01-03-2002 01-03-2002 01-11-2002 15-11-2002

Bevordering tot smi Bevordering tot smi Bevordering tot aooi Bevordering tot sgt 1

Ambtsjubilea: Smi Bosscha Elnt Bouman J. Smi Kluitenberg L. Smi Hartman W. Smi Bult J. Aooi Greidanus F.

per: 04-07-2002 05-07-2002 10-09-2002 11-09-2002 11-09-2002 14-09-2002

aard: Zilveren medaille (24 jaar) Zilveren medaille (24 jaar) Bronzen medaille (12 jaar) Zilveren medaille (24 jaar) Zilveren medaille (24 jaar) Gouden medaille (36 jaar)

01-10-2002 01-10-2002 01-10-2002 01-10-2002 01-11-2002

Eervol ontslag Eervol ontslag Eervol ontslag Eervol ontslag Eervol ontslag Maj Jan Pasman

Uitgezonden personeel Op 17 oktober 2002 vertrekt onze oud RVE-adjudant, nu werkzaam bij Staf RMC Zuid, op uitzending. Hieronder staan zijn gegevens zodat wij contact kunnen houden met onze collega, die veel betekend heeft voor onze LO/Sportorganisatie. Aooi John Labes (buddy maj Brullemans) Rnr 510906300 1 (NL) CONTO SFOR 13 Napo 85 3509VP Utrecht E-mail: [email protected] Terug: 25 april 2003 Eindhoven Elnt Frans Bultink en aooi Karel Wylenzek, vierden in de maand september hun vijftigste verjaardag. Reden voor de collega’s van bureau Facilitair, om dit uitbundig te vieren. Bij aanvang van hun werkdag werden zij door vader Abraham opgewacht. Ook de rest van de dag werden onze vijftigplussers er geregeld aan herinnerd dat zij toch een mijlpaal hadden bereikt. Maj Anne Heikoop: "het komt niet vaak voor dat je twee vijftigplussers mag verwelkomen tussen je gelederen. Voor ons een reden om hier de nodige aandacht aan te besteden."

14

Zandloper

Uitgezonden personeel

Sgt Marco Althuizen (buddy sgt Sander Flier, OK Schaarsbergen) Rnr 750912651 NL DET TASK FORCE FOX LO/SPORT MACEDONIE NAPO 81, 3509 VP UTRECHT E-mail: [email protected] Terug: november 2002, Eindhoven

Sgt Gerwin Bregman (buddy sgt Eric Smit, Soesterberg) Rnr 781224106 1 (NL) NSE SFOR 12 LO/SPORT BASE NOVI TRAVNIK NAPO 81, 3509 VB UTRECHT E-mail: [email protected] Terug: november 2002, Eindhoven

Sgt 1 John de Graaf (buddy sgt Rico Lamers, Havelte) Rnr 701227146 1 (NL) NSE SFOR 12 LO/SPORT BASE BUGOJNO NAPO 81, 3509 VB UTRECHT E-mail: [email protected] Verlof: 02-07 t/m 09-07 en 10-09 t/m 20-09-02 Terug: november 2002, Eindhoven

Sm Gert Heerkes (buddy sm Jan Bult, Havelte) Rnr 651103096 1 (NL) NSE SFOR 12 LO/SPORT BASE BUGOJNO NAPO 81, 3509 VB Utrecht E-mail: [email protected] Verlof: 25-07 t/m 11-08-02 Terug: november 2002, Eindhoven

Sm Ton Neppelenbroek (buddy sm Jan Welling, Havelte) Rnr 620217252 1 (NL) NSE SFOR 12 LO/SPORT BASE BUGOJNO NAPO 81, 3509 VB Utrecht E-mail: [email protected] Terug: november 2002

Sgt Pier Niermeijer (buddy sgt 1 Marcel Blom, Assen) Rnr 750711115 1 (NL) BLMF SPTSQNDET SFOR 12 LO/SPORT BANJA LUKA NAPO 82 3509 VP UTRECHT E-mail: [email protected] Terug: 25 oktober 2002

Laat eens iets van je horen!

15

Sm Max Sibbald (buddy owi Roel Hessing, Soesterberg) Rnr 640126131 1 (NL) NSE SFOR 12 LO/SPORT BASE NOVI TRAVNIK NAPO 81, 3509 VB Utrecht E-mail: [email protected] Terug: november 2002, Eindhoven

Zandloper

Het Werk

Wist u dat….

Colofon

door aooi Richard Wichhart

De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL.

• Sgt Marlon Beekman (GSK Ermelo) eerste is geworden bij de dames NMK-wielrennen (zie foto); • Dat Bureau Facilitair, Communicatie en de Zandloper via internet te bereiken zijn; • Dat de mailadressen: [email protected], [email protected] en [email protected] zijn;

Redactie(raad) Voorzitter: Hoofd-/eindredacteur: Redacteur:

• Dat u voor problemen met Excel contact kunt opnemen met smi Leon Kluitenberg; • Hij cum laude geslaagd is voor deze cursus;

kap Sjors Röttger *06-500-61484 aooi Richard Wichhart (*06-500-61213) smi Mike Becker (*06-578-62833) sgt Sibyl Gassner (*06-549-64630) smi Richard Hesterman (*06-529-3624) smi Jan Welling (*06-532-48163) smi André Wijnberger (*06-345-3320-419) dhr Chris Harts - TGTF (*06-557-66416)

• Zijn reistijd bijna net zo lang duurde als de cursus; Redactie-Kopijadres:

• Wij nergens zouden zijn zonder de trein; • De finish bij het open kampioenschap triatlon al was afgebroken voordat alle deelnemers binnen waren; • Dat kap Klaas Holt ‘Opa’ is geworden; • Dat hij hier apetrots op is; • Het enige nadeel hiervan is dat hij nu met ‘Oma’ naar bed moet; • Dhr Sam Bakarbessy (Bureau Facilitair) de staf ter ere van zijn verjaardag getrakteerd heeft (zie foto);

LO/Sportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazerne MPC 53 B Postbus 3003 3800 DA Amersfoort Tel: PTT: 033-4661213 MDTN: *06-500-611213 Mobiel: 06-22412928 Mail: Wichhart, REM LOSPORT KCEN E-mail: [email protected] E-mail: [email protected]

Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 18 oktober 2002 bij het kopijadres te zijn.

• Hij dit samen deed met de jarige sgt Martijn Haarman (Administratie); • Deze traktatie uit eigen gemaakte en gebakken "swarps" bestond; • Met dubbeltennis, ritm Piet de Boer en smi Hans van Leeuwen kampioen zijn geworden; • De door de deelnemers van Dutch Extreme toegepaste trainingsvormen nog niet aan het papier zijn toevertrouwd;

Pre-press:

PlantijnCasparie Zwolle

Druk:

PlantijnCasparie Zwolle

De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden mits de bron wordt vermeld.

• Het team van dhr Evert Hoegen (Mdw Ostgp) derde is geworden op de WK-motorzijspan; • Hij de technisch verantwoordelijke man van dit koppel is; • Smi Pluijmen geopereerd is aan zijn schouder;

• Sgt 1 Harold Dat vader is geworden van een dochtertje, genaamd Fleur;

• Sgt Marco Althuizen, sgt Arjan Koster heeft afgelost in Macedonië;

• Wij de familie Dat veel gelukwensen met de kleine wereldburger;

• Elnt Theo Vonk op 22 oktober vertrekt op uitzending;

• Onze nieuwe Hoofd Personeelszaken Dhr Kees Garos is; • Hij vanaf 1 december deze functie gaat bekleden;

16

• Sgt Cor Wilders, als reservist, de CIOR-sportploeg traint; • Het Nationaal Militair dames volleybalteam in Roemenië de wereldtitel heeft weten te behalen.