“Neem pen en papier!” Vroeger, toen ik nog op de schoolbanken zat, trok ik bleek weg en brak het zweet mij uit bij het horen van deze zin. Nu blijven deze symptomen gelukkig achterwege en zijn het slechts twee attributen die mij uitnodigen om het voorwoordje voor onze buurtkrant te schrijven. Meer is er niet nodig… of toch? Eerst even een cd’tje opleggen, dan komt de inspiratie misschien vanzelf. Frank Boeijen met “Winter in Hamburg” laat ik links liggen. De Moody Blues mogen een andere keer hun beste beentje voorzetten met “Forever Autumn”. Ik ben immers in een klassieke bui, dus waarom niet “de zomer” uit de vier jaargetijden van Vivaldi. Met deze muziek op de achtergrond kan ik me beter concentreren want als ik kies voor Jan De Wilde wil ik uit volle borst meezingen: “daar is de lente, daar is de zon bijna maar ik denk dat ze weldra zal komen…!” en daar schiet ik niks mee op. Een knorrende maag is ook niet bevorderlijk voor mijn pennenvruchten dus schuif ik eerst nog een pizza quattro stagioni in de oven. Een stukje fruit als dessert houdt mij wellicht ook alert. Mijn oog valt op de kalender. Op het blad van de maand juli staat als tip: dit seizoen abrikoos, kers of nectarine. Ondertussen veeg ik de laatste druppel sap van mijn kin. Het wordt nu toch echt tijd dat ik aan mijn voorwoord begin.
Een buurtverhaal op het ritme van de seizoenen.
Winter ! 15 januari ! Een gezellige drukte en blije gezichten op de
nieuwjaarsdrink.
Met een passend winterweertje, bitterkoud, heldere lucht en een stralende zon, stond iedereen weer paraat met zijn/haar soepkom. De tomatensoep van Jobo werd zéér gesmaakt. Ook de chocolademelk en de twee flessen jenever liepen vlotjes binnen. Meteen het bewijs dat iedereen het naar zijn zin had. Leuk om ook veel jonge gezinnen te zien op deze jaarlijkse traditie. De kleine Boris kon net drie dagen alleen stappen en vond het maar niks om stil in de buggy te zitten. Tja, je kon hem geen ongelijk geven als de wereld plots zo bereikbaar wordt. Eén triest bericht, de opmerkelijk rode plastieken kerstboom was er dit jaar niet meer bij. De kat van An en Nico had hem enkele dagen voordien stukgebeten! Geen nood, Herman en Ragnilde schonken een echte kerstboom. Zo was het plaatje weer compleet. Op de nieuwjaarsdrink vernamen we een interessant buurtweetje. Bij de tandarts op de hoek van de Frederik Sanderlaan en de Torhoutse Steenweg vonden ze een waterput uit de tijd van het tuinbouwbedrijf Sander & Fils. Die wordt nu gebruikt om de tuin te besproeien. Een herbestemming of recyclage van oude materialen. Noem het zoals je wilt, de waterput heeft zijn oude glorie teruggevonden.
! 2 februari ! Het overkomt ons allemaal wel eens. Niet meer weten waarom je precies naar de keuken bent gegaan of waar je je autosleutels hebt gelegd. Maar als het een vast patroon wordt in je leven of dat van je partner of andere familieleden wordt het een ander verhaal. Buurtbewoonster Lieve Legroe-Lootens was één van de aandachtige toehoorders op de voordracht over dementie en schreef volgend verslag.
voordracht plaats: Over weten en vergeten, een andere kijk op dementie. Op donderdag 2 februari had in het Sint-Lodewijkscollege de
De organisatoren konden op een ruime belangstelling rekenen; er diende uitgekeken te worden naar een groter lokaal omdat de grote vergaderzaal te klein bleek. Spreekster van de avond Mevr. Dominique Gykiere sprak met kennis van zaken als medewerkster van Foton Brugge en docente agogische vaardigheden aan de verpleegkundige opleiding HBOV.
2
Regelmatig deed zij een beroep op de aanwezigen wat de alertheid en de kans om het gezegde niet te vergeten bevorderde. Voor de afwezigen zal ik proberen de voordracht beknopt weer te geven. Wat wordt verstaan onder “ dementie “? Antwoorden vanuit het publiek: vergeten, verloren lopen, verward geraken, iemand niet meer herkennen. De spreekster beklemtoonde de soorten vergeetachtigheid. Vergeten omwille van ouderdom bv autosleutels op de verkeerde plaats leggen, heb ik de huisdeur op slot gedaan ? Waar heb ik precies de auto op die grote parking gezet? Vergeten vanuit een dementieel syndroom is iets anders bv. hoe moet ik me wassen ? Gedesoriënteerd zijn in tijd, ruimte en persoon, verlies van sociaal contact bv. afwezig blijven op vergaderingen, het niet deelnemen aan activiteiten met uitvluchten zoals een verkoudheid, bezoek, zich niet goed voelen … Er zijn vaak misvattingen i.v.m. vergeten. De oorzaken kunnen zijn: stress, vermoeidheid, omgevingsfactoren. Bij het functioneren van de hersenen zijn er verschillende stappen nl. opnemen –KTG ( korte termijngeheugen ) –LTG ( lange termijngeheugen ) - reproduceren Dementie = verzamelnaam voor Alzheimer, Ziekte van Pick, Lewy-Body dementie, vasculaire dementie, frontale kwabdementie (hierbij treden veelal gedrags- en taalstoornissen op). Bij dementerenden vallen na zekere tijd stappen weg o.a. het reproduceren, het LTG blijft het langst standhouden zoals liedjes uit de kindertijd, het bidden van een weesgegroet enz.. Kenmerkend is vaak het decorumverlies, hier wordt weleens nachtkledij verwisseld met dagkledij, opendeur houden in het toilet. Die zaken worden vaak nog getolereerd en gecorrigeerd door de partner. Hierdoor is de diagnose soms moeilijk te stellen daar de partner veelal complementair werkt. Ondanks de geheugenproblematiek blijft de mens toch in relatie staan met de omgeving ! Zij blijven reageren op positieve en negatieve feiten. Belangrijk als hulpverlener: geduldig blijven, dit is niet altijd eenvoudig bij de zoveelste vraag of het blijven herhalen van het gezegde. Gebruik maken van pictogrammen, bepaalde kleuren en een groot lettertype zijn belangrijk bij de visuele voorstelling. Vlotte en duidelijke communicatie, korte vragen stellen en eenvoudige taal gebruiken. Na de pauze was er nog voldoende tijd voorzien om vragen te stellen. Een belangrijke website om zeker te raadplegen is www.dementievriendelijkbrugge.be
3
4
Voor de aanwezigen was er een dementiewijzer voorzien met communicatietips voor een aangenaam contact met mensen met dementie. De dementiewijzer is verkrijgbaar bij het expertisecentrum dementie Foton, Biskajersplein 2, 8000 Brugge tel. 050/44 67 93 Dank aan de organisatoren. De afwezigen hebben een interessante voordracht gemist of waren zij het vergeten ?? De presentatie van mevrouw Dominique Gykiere kan je nog terugvinden op www.sanderkwartier.be onder rubriek Actviteiten/2012/Voordracht over dementie.
! 3 februari ! Herinner je nog die vrijdag toen ons land verrast werd door een flink pak sneeuw? Even lag alles stil en wit te wezen – ook in onze buurt. Maar het duurde niet lang of de grote schoppen en andere materialen werden bovengehaald om de stoepen vrij te maken. Na het harde labeur, de sneeuwpret!
Meer sfeerbeelden van deze winterse taferelen te zien op www.sanderkwartier onder Fotoalbum
! 15 februari ! Op die datum werd het nieuwe mobiliteitsplan van stad Brugge ingevoerd. We zullen het geweten hebben: zone 30 voor de hele buurt, blauwe zone (9u-18u) én bewonersparkeren in een deel van het Sanderkwartier: 18-Oktoberstraat, deel Stationslaan, Magdalenastraat, Frederik Sanderlaan, Canadasquare en een deel van de Torhoutse Steenweg ter hoogte van huisnummer 1. Wie geen bewonerskaart heeft kan mits schijf maximum vier uur parkeren.
5
6
Het directe gevolg van deze nieuwe situatie is dat er gedurende de dag het parkeerprobleem deels is verbeterd, zelfs is afgenomen. Het probleem stelt zich nog steeds in de weekends en bij speciale evenementen in de binnenstad en op zaterdagmorgen als we met zijn allen naar de markt gaan. Het blijft een pijnpunt, maar het is al iets draaglijker. We hopen binnen afzienbare tijd op een evaluatie van dit nieuwe verkeersplan. De plannen voor uitbreiding van de MaZ zouden ook nefast kunnen zijn voor de parkeerproblematiek. Meer hierover wat verder in dit buurtkrantje. ! 1 april ! Veel volk op straat! Hoogdag voor de wielerliefhebbers onder ons.
De Ronde van Vlaanderen passeert onze buurt! Het enige moment in het jaar waarop de
politie je uitnodigt om pal in het midden van het kruispunt van de Canadasquare een mensenhaag te vormen. Dat laat men zich geen twee keer zeggen. Het wordt dringen en reikhalzend uitkijken naar die kleurrijke karavaan. Fotografen nemen allerlei poses aan. Dan roept er iemand “Kiek, ze zien do” en twintig seconden later is het voorbij. Evenveel seconden later is de Canadasquare helemaal ontruimd. Niet te geloven hoe ‘vluchtig’ zo’n evenement is. Dit was het dan. Volgend jaar, hetzelfde scenario. Wedden dat iedereen weer even enthousiast paraat is.
Bijna lente ! 5 mei " Het Sanderkwartier op bezoek bij FRAMBOFRUIT, Oude Ieperweg 26 in Loppem. Chris en Christine Loncke-Deruwe waren onze gastheer en gastvrouw. De volgende dag ontvingen we van Aagje Verstraete dit mooi verslag.
Na een blik door het raam en zien dat het nog aan het 'miezeren' is nemen we onze regenjas en vertrekken richting Loppem. Toch wel wat nieuwsgierig en niet wetende wat we mogen verwachten. Loppem, wel even rijden. Raar voor een activiteit van de buurtwerking.
7
Zaakvoerders Chris en Christine in het midden,
8
Bij het begin van de rondleiding wordt ons al heel wat duidelijk. Chris Loncke, de kweker van dienst, heeft nog in de Abdijbekestraat gewoond en wil ons graag zijn landbouwbedrijf eens tonen en uitleggen. Hij start zijn uitleg met een korte geschiedenis van zichzelf. Want je vraagt je toch af 'Hoe komt iemand erbij om in dit regenachtige land frambozen te gaan kweken?' Loncke is eigenlijk van opleiding tuinier. Hij had een eigen bedrijf voor aanleg van tuinen en andere plantachtige toestanden. Al vlug merkte hij dat dit niet was wat hij zocht, hij kon er niet van overleven en ging op zoek naar iets nieuws. Hij kocht zich wat land te Loppem en startte een landbouwbedrijf op voor tomaten en sla. Ook dit bleek niet rendabel genoeg en de landbouwmarkt stortte in. Hij ging op zoek naar iets unieks, iets waar hij wel zou kunnen van leven en zijn liefde en passie kon in stoppen. Samen met zijn vrouw besliste hij om een frambozenkwekerij op te starten. Na wat heen en weer geloop naar de bank kon zijn kwekerij dan eindelijk werkelijkheid worden. Toen was hij de eerste in België die frambozen kweekte. Zijn bedrijf deed het goed, in het begin met 4 werknemers maar al vlug werden het er 12 tijdens het hoogseizoen. Chris zocht zijn weg en ondervond hoe het beter kon. Zo heeft hij ontdekt dat het beter is om elk jaar nieuwe planten op te kweken dan om één plant te zetten en die te gaan knippen. Zo komt het dat er elk jaar heel veel kleine plantjes in zijn diepvries klaar staan. Jawel in zijn diepvries! Een hele grote diepvries waar duizenden plantjes staan te wachten om geplant te worden. Elk jaar opnieuw, rond de periode van eind januari - begin februari worden die geplant in grote potten. Elk plantje krijgt ook twee infusen. Daarmee worden de planten gevoed. Met de technologie van vandaag kan Chris alles regelen via de computer. Alles gaat er automatisch, luiken open - luiken dicht, watertoevoer met voedsel, welk voedsel? ... Chris voert dit in en laat de computer zijn werk doen. Wel moet hij het nog altijd zelf invoeren, zelf opvolgen en zelf ook het weer bekijken. Nu is het plukseizoen reeds begonnen. De 29.000 planten zijn ondertussen groot geworden en hebben frambozen gekregen. Dit dankzij de bijen en de hommels die ook in de serre wonen. Zij worden zeer goed verzorgd want zij zorgen voor de bestuiving van de bloemen die later een framboos worden. Elke dag gaan ze de rijen planten af om de frambozen te plukken die klaar zijn voor verkoop. Tijdens het hoogseizoen doen ze dit met 12 personen. Voor één rij hebben ze 4 uur nodig, en ik kan je wel vertellen dat er heel veel rijen waren. Het plukken van frambozen lukt niet zomaar. Daar is een speciale techniek voor nodig. Dit omdat de frambozen dan langer lekker blijven en zo verkocht kunnen worden in het buitenland. Vooral Zweden, Wit-Rusland en Noorwegen genieten van onze lekkere frambozen. Wij stelden ons de vraag: 'Waarom zo ver gaan en niet in België verkopen?' Dit omdat er te veel concurrentie is ontstaan in België en hij op het einde van het jaar niet rond komt. Slim bekeken van Chris! Als je weet dat al die rijen 10 000 ton frambozen opbrengen maar dat daar heel veel tijd, werk en passie bij komen kijken, ga je niet vlug meer denken dat frambozen duur zijn. 9
10
Ja, ze zijn duur maar dit komt door het vele handwerk en het voortdurend ermee bezig moeten zijn. Elke dag opnieuw, ook op zondag, moeten de planten geplukt worden. En elke dag opnieuw moet er gekeken worden of ze genoeg water hebben gehad, of het niet te warm is in de serre of te koud... Vanaf nu betalen we graag wat geld voor frambozen.
Kleine tip: Chris en zijn vrouw verkopen ook hun frambozen. Elke dag, tijdens de week van 15 tot 18u, op zaterdag van 9 tot 12u kan je naar hun hof rijden om er frambozen te kopen aan de dagprijs. Wij betaalden zaterdag 2,.50 euro voor een bakje en vonden ze heel erg lekker! Chris is een man met groene vingers. Naast het kweken van frambozen en bessen is Chris’ grote passie ‘orchideeën’. Na het overlijden van zijn vader verhuisde het gezin in 1970 naar de Abdijbekestraat. De restanten van de laatste serres van Sander & fils waar orchideeën, voornamelijk cattleya’s, in groeiden waren er nog te zien. In die periode is zijn liefde voor de orchidee ontstaan.
Chris geeft uitleg over de hommelkast
In 1978 was Chris student aan de tuinbouwschool te Melle. Tijdens zijn specialisatie-jaar in de orchideeëncultuur heeft hij het geluk gehad om stage te lopen bij de laatste Brugse orchideeënkwekerij, die van G.P. Vinke (Oostendsesteenweg 105). Naast zijn drukke bezigheden ontspant hij zich in zijn serre vol orchideeën. Op ons bezoek aan Frambofruit etaleerde Chris zijn mooiste exemplaren. Er waren er zelfs enkele bij uit de serres van Sander die nog steeds prachtige bloemen geven. Zijn grote trots is de ‘Maria Fremout’, een nieuwe orchideesoort die hij zelf heeft gekweekt, genoemd naar zijn moeder. Hartelijk dank Chris en Christine voor jullie warme gastvrijheid. Het was een boeiende namiddag!
Orchidee Maria Fremout
Lente " 24 mei " Het Sanderkwartier is enkele parkjes en pleintjes rijk, maar wil ze zeker niet kwijt aan vandalisme of ongedisciplineerde hondenbaasjes. Het Brugs stadsbestuur nam bijkomende maatregelen om het probleem van de hondenpoep aan te pakken. Zo merk je sinds kort hondenpoepsjablonen aan het Edgard De Smedtplantsoen.
11
12
Dit initiatief werd op 24 mei officieel voorgesteld. Uiteraard beperkt het probleem zich niet alleen tot dit park. Zwerfvuil of hondenpoep horen niet op straat of in het park. Wie dit niet doet, hondenpoep opruimen of de hond aan de lijn houden, riskeert een boete van vijftig euro. Wie regelmatig in de parken komt, stelt ook vast dat de vuilnisbakken soms overvol zitten. Niet dat ze te weinig worden geleegd maar we stellen vast dat er mensen zijn van onze buurt die regelmatig huisvuil in kleine zakjes hierin deponeren. Wat absoluut niet de bedoeling is. Voorbijgangers, parkbezoekers en schoolgaande jeugd kunnen op die manier geen gebruik maken van de afvalbakjes die zodoende in de kortste keren overvol zitten. Met zwerfvuil tot gevolg. Weet dat er discreet controle zal worden uitgevoerd door de bevoegde diensten. Hou je buurt fris en rein. Een kleine moeite voor elk van ons, maar zo blijft het aangenaam voor iedereen.
" 26 mei " Spring is in the air. De geraniums gingen vlotjes van de serre naar gevels en balkonnen. Met de bloemenactie van Stad Brugge vonden 1.676 geraniums een nieuwe thuis bij jullie. In de namiddag werd de buur(T) bijna letterlijk in de watten gelegd met de
Dag van de buur-attentie. De deurklinken van de huizen en de brievenbussen van
de appartementen kregen een kleurrijke klinkhanger. Het mag gezegd worden, 26 mei was een ware Burendag. Het mooie weer maakte iedereen extra blij.
" 17 juni " Halftien zondagmorgen, Brugge ontwaakt! Maar het Sanderkwartier stond toen al paraat om op
KAMARAMA-toer te gaan.
Een veertigtal buurtbewoners bezocht het kunstproject van Kamagurka (of Luc Zeebroek) dat nog loopt tot 1 augustus. De tentoonstelling vindt plaats op twee locaties: het Arentshuis en de Garemijnzaal in de Hallen. De toon van de tentoonstelling wordt al onmiddellijk gezet door de portretten die buiten rond het Arentshuis op grote panelen opgesteld staan. Het is een voorbeeld van accidentele kunst: Kamagurka schildert een fictief portret en zoekt nadien naar een mogelijke persoon voor het portret. Vandaar de vraag bij de portretten: ‘Bent U dit?’
13
14
Binnen in het Arentshuis vind je een aantal werken van Kamagurka met leuke woordspelingen en doordenkers in een als atelier ingerichte tentoonstellingsruimte, waar je de kunstenaar in de week af en toe aan het werk kunt zien. Je hoeft daarvoor zelfs niet binnen te gaan, want je kan vanop straat door de als grote sleutelgaten omgevormde vensters naar binnen kijken. Voyeuristisch naar kunst kijken zou je het kunnen noemen. In de Garemijnzaal op de markt vind je werken van kunstenaars die Kamagurka geïnspireerd of beïnvloed hebben. Er zijn een aantal bekende namen bij zoals Jan Fabre, James Ensor, René Margritte, Marcel Duchamp … Verrassend is ook de opstelling van de werken. En hoe ik dat nu allemaal weet? Gewoon doordat Brugge Plus voor het Sanderkwartier drie professionele gidsen had ingehuurd, die ons dat allemaal deskundig en uitgebreid uitgelegd hebben. Getekend Luc De Gruyter
Onderonsje voorzitter met o.a. Kamagurka en burgemeester Moenaert, bij de voorstelling van Kamarama voor de buurten.
Zomer # 1 juli # Uitgerekend 1 juli 2012 duurde één seconde langer, zo deelde de Koninklijke Sterrenwacht van België althans mee. Meteen een luttele seconde meer zon en ambiance op ons
Buurtfeest!
15
Over de seizoenen heen Het mysterie van de twee varkentjes Wie al eens in de Azalealaan wandelde, heeft aan huisnummer 33 bij Marina en Carlo wellicht al twee varkentjes zien staan. “Ik hou van dieren”, zegt Marina, “maar buiten een huiskat is het voor ons niet mogelijk om hier levende dieren te houden. Het verhaal begint enkele jaren geleden toen we van op reis een stenen varkentje mee naar huis namen. We hebben het toen mooi in het roze geschilderd en op een deksteen voor onze woning - toen nog nummer 31 - geplaatst. Ons varkentje was al heel vlug de vriend van de kinderen in de buurt, die het ook kwamen strelen. Je gelooft het niet, maar vier jaar geleden, bij de opening van de Meifoor, werd ons varkentje gestolen! Vooral omwille van de kinderen overtuigde mijn schoonmoeder mij om een nieuw varkentje te plaatsen. We hebben er toen zelfs elk één gekocht. Sindsdien zijn ze met zijn tweeën. Ze staan nu wat dieper op de oprit. De kinderen, maar ook volwassenen, blijven stilstaan om te kijken, zeker sedert ik begonnen ben ze aan te kleden volgens het seizoen. Zo dragen ze in de winter een warme sjerp, in de zomer een zonnebril en een pet, met Kerstmis een rode muts … Een naam hebben ze nog niet, maar ik zal aan mijn kleindochtertje Camille vragen er één te geven!” “Is het mysterie nu opgelost?” vraagt Marina, terwijl ze de varkentjes een eerste keer zomers aankleedt. (door Luc De Gruyter)
We hebben een honderdjarige in ons midden. De parochie
Sint-Baafs
bestaat 100 jaar. Sinds de oprichting, verschenen in het Belgisch
Staatsblad van 20 augustus 1912, is de parochie mee geëvolueerd met de noden van de tijd. Het is merkbaar aan de vele initiatieven dat heel wat mensen en werkgroepen de handen in elkaar slaan om van 2012 een echt feestjaar te maken. Proficiat! Zegt de naam John Becuwe je iets? Elke dag komt hij aan je deur, maar behalve aan een volle brievenbus en een aangetekende zending, zal je het niet merken. John is sinds kort onze nieuwe vaste
postbode. Hij is verantwoordelijk voor de postbedeling in het Sanderkwartier en neemt de ronde van Hans Vanden Berghe over. Bedankt Hans. Welkom John. Misschien is hij toch niet zo’n onbekende. Hij speelde in het orkestje als drummer toen we in 2007 met de boot naar Zeebrugge zijn geweest. Hier past toch ook wel een woordje van dank aan onze enige echte buurtwerkingspostbode Werner Christiaen die altijd bereid is om in weer en wind de uitnodigingen of buurtkrantjes aan jullie te bezorgen.
16
De plannen voor uitbreiding van de
Magdalenazaal, zoals voorgesteld door het stadsbestuur,
blijven de gemoederen beroeren. Buurtbewoner Thierry Goegebeur uit de Torhoutse Steenweg, advocaat van beroep, ijvert ervoor met steun van buurtbewoners om de inplanting van de nieuwe Cactuszaal op een andere locatie dan het Edgard Desmedtplantsoen te plannen, nl. in de omgeving van het station of om dit te integreren in de eventueel nieuw op te trekken beurshal. Dit uit bezorgdheid dat er niet veel meer zal overblijven van het mooie park als er een nieuw losstaand gebouw (1.052 m2 en 11m hoog) zou gebouwd worden aangrenzend tegen woningen. Dus niet aansluitend met het bestaande gebouw, zoals eerst door het stadsbestuur werd voorgesteld. Wat met het groen, het speelpleintje en de petanquebanen die nu zo mooi zijn geïntegreerd en die ook door velen gebruikt worden? Tegelijkertijd zouden er een 70-tal parkeerplaatsen verdwijnen. Wat alarmerend is, gezien de nu al heikele parkeersituatie. Op 31 januari 2012 schreef Goegebeur een open brief aan het stadsbestuur. Op 24 maart overhandigde hij aan het College van burgemeester en schepenen een petitie met 1.021 handtekeningen van bezorgde buurtbewoners. Op ons buurtfeest kondigde Thierry Goegebeur aan dat hij een procedure zal starten bij de Raad van State betreffende bovenstaande problematiek. Alle documenten vind je terug op www.sanderkwartier.be onder rubriek Wel & Wee/Uitbouw MaZ Foto’s van de buurtactiviteiten kan je altijd bekijken op www.sanderkwartier.be, onder Fotoalbum. We hebben de kaap van 381.000 bezoekers bereikt. Tof dat jullie jullie buurtsite regelmatig bekijken. Zit het tussen je favorieten of als startpagina? Het maakt niet uit. Jullie enthousiasme geeft het buurcomité de ‘schwung’ om verder te doen. Reeds in het vorig buurtkrantje maakte je kennis met de sportieve familie Vanthournout uit de 18-Oktoberstraat. Binnenkort vertrekt Werner, als coach, met zijn ploeg, waar ook zoon Glenn werd geselecteerd, naar London om deel te nemen aan de Paralympics in de discipline goalbal, een balsport voor slechtzienden. De sportieve prestaties van zoon Cliff zijn ook niet van de minste: op 22 april nam hij deel aan de 10 Miles van Antwerpen waar hij op 20.038 deelnemers op een opmerkelijke 42e plaats eindigde, Glenn en Werner, dit in 56’30’’. Tijdens Dwars door Brugge eerste rij van links naar rechts 2012 werd hij 12de met een tijd van de 49’42’’. Cliff won daarbij ook de 10 editie Dwars door Varsenare en werd nog eens provinciaal kampioen ‘lopen op piste’ (5 km). Uitgerekend op de dag van ons buurtfeest nam Cliff deel aan ‘Brugge loopt 2012’ en won hij met 16’37’’. Weet dat hij op 30 juni zich ook voor 100% heeft ingezet om tafels en stoelen aan en af te voeren voor het buurtfeest. Straffe kerel, die Cliff! ∂Aan de Speedy Gonzales van ’t Sanderkwartier, PROFICIAT!
Prettige vakantie!!
Zeker doen, vakantiekiekjes mét buurtkrantje opsturen naar
[email protected]! In het najaar worden de grijze cellen opnieuw extra geprikkeld met dé QUIZ (datum volgt later).
17
18
