Dutchie De geweldige ervaringen van de Exchange Students!
Outbounds 2013-2014 Rotary Youth Exchange Rotex Nederland
Inhoudsopgave Dutchie ............................................................................................................... 1 Voorwoord ............................................................................................................................... 1 Chili .................................................................................................................. 2 Willemijn Dijk.......................................................................................................................... 2 Sophie Haafkes ......................................................................................................................... 4 Brazilië ............................................................................................................... 6 Bram Zeelte .............................................................................................................................. 6 Joekenel van der Pijl ................................................................................................................. 8 Renate Trinks .......................................................................................................................... 10 Stefan Smit .............................................................................................................................. 12 Vaya van Maaren .................................................................................................................... 14 Wietske Postma ....................................................................................................................... 16 Argentinië .......................................................................................................... 18 Bregje van den Biggelaar .......................................................................................................... 18 Dido van der Gong .................................................................................................................. 20 Hein Kolk ............................................................................................................................... 22 Jordan Slangen ........................................................................................................................ 24 Sven Bremer ............................................................................................................................ 26 Mexico .............................................................................................................. 28 Jelle Visser .............................................................................................................................. 28 Vera Sisterman ........................................................................................................................ 29 Amerika ............................................................................................................. 31 Daan Leideman ....................................................................................................................... 31 Elina Zeeman .......................................................................................................................... 33 Joost Gerretschen .................................................................................................................... 37 Justine van Gerwen ................................................................................................................. 38 Kasper Wiepking ..................................................................................................................... 40
Dutchie
ii
Ruben Bloem ........................................................................................................................... 42 Nieuw Zeeland .................................................................................................... 43 Anna Laura Schoorl ................................................................................................................ 43 Australië ............................................................................................................ 45 Lemke Kamps ......................................................................................................................... 45 Canada .............................................................................................................. 46 Iris Hagel ................................................................................................................................ 46 Marloes van Rongen ................................................................................................................ 48 Welmoed Wessels ................................................................................................................... 50 Japan ................................................................................................................ 52 Oxana Oosterlee ...................................................................................................................... 52 Taiwan .............................................................................................................. 54 Amber Brauer .......................................................................................................................... 54 Lisa Clappers........................................................................................................................... 56
Dutchie
ii
Outbounds 2013-2014 Rotary Youth Exchange Rotex Nederland
Dutchie Voorwoord Beste lezers, Het Rotex jaar 2013 -2014 is al bijna halverwege, daarom is het tijd om de jaarlijkse Dutchy aan alle betrokken personen te overhandigen. Dit jaar zullen we dat op grotere schaal proberen te doen, zodat er meer aandacht aan de Rotary Youth Exchange geschonken kan worden. Het heeft veel tijd gekost om alle informatie te verzamelen bij de verschillende Outbounds en dus zijn wij blij dat we de Dutchy nu kunnen verspreiden. De Dutchy is een soort krant/magazine waarin elke Outbound die momenteel in het buitenland zit via de Rotary Youth Exchange een stukje schrijft over zijn/haar exchange tot dusver. Hiermee kunnen ze een goed beeld krijgen van elkaar en het is voor iedereen die betrokken is altijd interessant om te lezen! Verder wil ik van deze mogelijkheid gebruikmaken om het zes koppig Rotex bestuur van dit jaar aan jullie voor te stellen. Ik ben erg blij met mijn mede bestuursgenoten, we hebben een leuk bestuur met gemotiveerde mensen. Als eerste Ward Helfrich, Ward is dit jaar penningmeester en zal de schatkist van Rotex bewaken. Als tweede Marije Kloosterman, onze secretaris. Zij zal zich dit jaar bezig houden met het beantwoorden van vragen en de communicatie met de activiteitencommissie scherp houden. Ten derde Michelle Schouten, commissaris buitenland. Michelle heeft deze Dutchy gemaakt. Komend jaar zal zij zich ook met de outbounds bezig houden ter begeleiding. Ten vierde Vince Verhagen, onze commissaris binnenland. Hij zorgt dat alle inbounds een counselor hebben die ze kunnen helpen in het exchange jaar. Als vijfde maar zeker niet onbelangrijk, Elsa van Ginniken. Elsa zal als commissaris PR ervoor zorgen dat Rotex Nederland overal goed gepresenteerd wordt en houdt onder meer de website (www.rotexnederland.nl) en de facebook (Rotex Nederland) bij. Als laatste mijzelf, Koen Olsthoorn zal dit jaar de taak van voorzitter vervullen. Tot slotte wil ik alle actieve Activiteiten Commissie leden bedanken die deelnemen in de verschillende activiteiten die wij als Rotex organiseren. Rotex Nederland kan als stichting bestaan door inzet van de leden. Daarnaast wil ik ook alle vrijwilligers binnen de MDJC en die zich aanbieden als gastfamilies bedanken voor het mogelijk maken van de Rotary Youth Exchange. Ten slotte wil ik alle prebounds, inbound en outbounds een prachtig jaar toewensen. ‘’RYE isn’t a year in a life, but a life in a year’’ Met vriendelijke groet, Koen Olsthoorn Voorzitter Rotex Nederland
Dutchie
1
Chili Willemijn Dijk Hola! Ik ben Willemijn Dijk en ik woon voor één jaar in Chili. Ik ben nu ongeveer 4 maanden hier en ontzettend gelukkig! Hoe dat komt, ga ik jullie in een kort verhaaltje vertellen. Mijn eerste 2 maanden gingen redelijk snel, maar toch had ik nog niet zoiets van wauw dit is echt m'n beste jaar ever. Misschien kwam dat wel omdat het allemaal zo snel gewoon leek; vroeg opstaan, naar school en weer naar huis. Ik werd het een beetje beu... Ik werd toen ook nog een week lang behoorlijk ziek met hoge koorts waardoor ik een week lang op bed lag, toen zat ik er best wel doorheen. Vond het allemaal wel best er gebeurde niks bijzonders en miste m'n moeder behoorlijk tijdens die zieke periode. Gelukkig was er nog lang geen gedachte om terug te gaan! Want dit is mijn jaar! Ik wil dit al zo lang! Nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe gewoontes, een nieuwe cultuur, leven aan de andere kant van de wereld, nieuw landschap zien dat was mijn droom! al vanaf dat ik 8 was! En hier zit ik! Aan de andere kant van de oceaan! In het waanzinnige bijzondere Chili! No way dat ik bij de eerste dip terug ga naar m'n koude kikkerlandje! En gelukkig maar dat ik hier nog ben want nu ben ik het gelukkigste meisje van Chili! Deze verandering heb ik deels aan me zelf te danken en deels aan de eerste reis met de Rotary. Aan mezelf omdat ik zelf initiatief genomen heb toen ik merkte dat ik me verveelde. Ben op school gaan vragen aan m'n Taal lerares of zij als ze een uur vrij had mij misschien Spaanse les zou willen geven en dat wilde ze dus toen had ik ineens een leuke invulling voor een van m'n normaal saaie natuurkunde lesuur! Met deze lerares heb ik super leuke gesprekken en leer ik zo '' spelenderwijs '' . Dit zelfde heb ik toen gevraagd aan m'n muziekleraar en gymleraar en zo heb ik nu privé gitaarles en zit ik op de sportschool! Deze activiteiten maakten de dagen ineens veel minder lang en had ook eindelijk wat te doen na schooltijd. Ook kreeg ik ineens een super hechte band met m'n klas kreeg dikke vriendinnetjes en met de jongens kon ik ook erg lachen dit kwam ook omdat mijn Spaans veel beter werd. Dit waren dus de kleine stapjes waardoor ik langzamer hand steeds meer m'n ei kwijt kon hier. Maar de echte verandering waardoor ik nu echt denk wauw dit is het jaar van m'n leven! Dit is een waanzinnige kans die niemand me meer afpakt, that feeling.. heb ik gekregen na de Dutchie
2
reis naar het zuidelijkste puntje van Chili, ook wel '' het einde van de wereld genoemd". Deze reis was zo bijzonder ik heb nog nooit zo'n waanzinnig mooie natuur gezien, prachtige bergen, meren, gletsers echt te mooi om te omschrijven maar wat het vooral zo bijzonder maakte was dat ik reisde met de andere exchange students! Zo bijzonder hoe in zo'n korte 6 dagen zulke hechte vriendschappen kunnen ontstaan! Ik heb vriendinnen en vrienden daar gemaakt waarvan ik nu al weet dat dat vriendschappen voor het leven zijn! Ik genoot zo van de groep en de reis! en dat was bij bijna alle andere exchange students hetzelfde! Na de reis vlogen de foto's en berichten over en weer op Facebook dat we elkaar al misten en dat dit de beste week van ons leven was! En zo voelde het ook voor mij! Ik was zo happy toen ik weer thuis was! Zo dankbaar dat ik deze reis mocht meemaken! Zo dankbaar dat ik hier in Chili kan zijn! Heb nu 3 maanden vakantie en wil heel graag proberen meer van dit soort waanzinnige ervaringen mee te maken dus hoop dat ik iets van vrijwilligerswerk hier kan doen! In ieder geval wil deze Chileense Chica nog lang niet naar huis en kan ik iedereen aanraden een jaar op Exchange te gaan! Ik merk nu al zo goed dat ik veranderd ben! helaas ook in vorm .. maar ook qua karakter! Heb veel meer lef gekregen om bijvoorbeeld zomaar op mensen af te stappen of om gewoon mijn Spaans te tonen aan iemand. Zo'n jaar is op alle fronten zo'n goeie ontwikkeling voor je! ik mis het studeren voor mijn tentamens en examens zelfs! Haha heb meer motivatie dan ooit om straks te knallen voor mijn studie aan het HBO! Kortom Rotary bedankt voor deze ongelovelijke rijke kans! Ben jullie allen zo dankbaar! Ik ga er het beste jaar van m'n leven van maken! dat beloof ik jullie! Enthousiaste besos van Willy Chica de Chile!
Dutchie
3
Sophie Haafkes
Mijn naam is Sophie Haafkes, ik ben 18 jaar en zit momenteel in Chili. Ik woon in Santiago bij een suuuuper lief gastgezin. Ik heb twee zussen, Macarena van 12 jaar en Paula van 18 jaar. Paula zit op dit moment in Canada, daar ben ik 1 week mee samen geweest dus die ken ik verder niet super goed. Ik heb het heel erg naar mijn zin! In t begin is het natuurlijk even wennen, maar voelde wel vanaf het begin dat ik hier aankwam dat alles goed zou komen. Ik heb inmiddels al veel dingen beleefd maar het leukste tot nu toe is denk ik toch wel de reis die ik met mijn klas heb gemaakt. Ik ben gisteren avond terug gekomen van 10 dagen in het zuiden. Eerst zijn we 5 dagen in Neltume geweest. Dat is een heel klein plaatje hier in Chili, de mensen daar hebben niet veel dus het was voor ons als 'opdracht' om daar aan het werk te gaan en leuke dingen te doen met de kinderen. We hebben dingen aan de school opgeknapt en leuke spelletjes gedaan met de kindjes. Het was een hele bijzondere ervaring om te zien hoe het ook anders kan. De kindjes daar hebben thuis vaak ook problemen zoals ouders die alcohol verslaafd zijn of kinderen die helemaal geen ouders meer hebben en bij hun opa en oma moeten wonen. Alle kinderen uit mijn klas hadden een kind op die school waar ze voor moesten zorgen. Ik had een jongetje, Maxi heette hij. Hij was heel schattig en 11 jaar. We moesten van te voren een cadeau voor je kind kopen en tijdens de reis zelf leuke dingen met hem/haar doen. Mijn kindje was heel verlegen dus soms was het best lastig om echt contact met hem te leggen, maar de laatste dag stelde hij zich wel aardig open en konden we een gesprekje voeren over onze levens. Zijn leven hier in Chili en ik vertelde dingen over Nederland. De kindjes waren zooo verbaasd over het feit dat ik Nederlands sprak, ze begrepen maar niet dat je ook een andere taal kon leren. ' Maar mevrouw hoe doe je dat? Hoe kun je dat zo goed? Hoe doe je dat met je tong?' Dit soort vragen kregen de hele dag te horen haha. Heel grappig. De laatste dag gingen we een reisje maken met de kinderen naar een groot meer en daarna picknicken aan het strand. Het meer was echt super mooi, ik als Nederlander die dit soort natuur niet kent was helemaal onder de indruk. Ik heb veel foto's gemaakt en voelde me echt even heel gelukkig dat ik de kans heb gekregen om dit soort dingen mee te mogen maken. Ik ben rotary hier zo ontzettend dankbaar voor. Ik ben eigenlijk altijd wel gelukkig maar soms heb je even van die momentjes dat het echt tot je door dringt dat je in je eentje het avontuur bent aangegaan en dat het zo goed uitpakt. Na de 5 dagen in Neltume gingen we met de bus verder naar Pucón, dat is een hele mooie plaats hier ook in het zuiden van Chili.
Dutchie
4
We sliepen daar in huisjes voor 7 personen en ik sliep met 6 andere hele leuke meiden uit mijn klas. Het was echt super gezellig, s avonds lekker kletsen en samen slapen. En we waren het er allemaal over eens dat Neltume bijzonder was maar een echt bed en warm water onder de douche ook wel weer heel fijn was haha. In Pucón hebben we heel veel gedaan, ik zal het niet allemaal vertellen want dan wordt dit verhaaltje wel heeeel lang maar het leukste was denk ik raften. Op maandag ochtend werden we rond 10 uur opgehaald om te gaan raften. Het was echt een super wilde rivier. Ik had het al eens eerder gedaan in Thailand maar dat was vrij saai vergeleken met deze keer. We kregen eerst allemaal instructies over wat je wel en niet moest doen en hoe alles werkte. En die man die het uitlegde praatte super snel voor mij dus ik dacht al nooo heb ik weer snap ik die uitleg weer niet maar gelukkig na goed concentreren verstond ik alles en was ik ook gewoon veilig in het bootje. 10 dagen is lang met je klas en ik vond het ook niet erg om weer naar huis te gaan want had m'n gastgezin echt gemist en zij mij ook. Want toen ik aan kwam stonden ze met z'n allen met feest hoedjes op voor de bus te springen en m'n naam te schreeuwen haha. Heel fijn gevoel was dat, ze gaan echt met me om als of ik hun eigen kind ben. Ik kon trouwens kiezen tussen een rotary reis naar het zuiden voor 6 dagen of deze reis voor 10 dagen met mijn klas. Ik wist pas later toen ik al gekozen had voor school dat de rotary reis rond de zelfde tijd was, maar heb geen spijt dat ik deze heb gekozen. Heb wel gehoord dat die met de rotary ook super leuk was maar mijne was ook geweldig en ik ben veel dichter bij m'n klas gekomen. Voor de rest heb ik dingen gedaan zoals weekend naar het strand of shoppen hier in Santiago en berg beklimmen en over heel Santiago kijken. Ik ben nu net 4 maanden weg en begin het echt steeds leuker te vinden, ik denk wel dat het klopt dat je je zelf ongeveer 3 maanden moet geven om echt te kunnen wennen. Ik zal nog een paar leuke foto's toevoegen. 1 is met mijn 4 beste vriendinnetjes uit mijn klas, we zijn daar op de boot in Neltume tijdens het reisje met de kindjes. Zoals ik al zei was het daar echt super mooi. De andere is met Maxi, mijn jongetje van Neltum en de laatste is met mijn gastmoeder en gastzusje aan het strand! Ik hoop dat ik jullie zo een beetje heb kunnen laten meegenieten van een van mijn leukste ervaringen, alles wat ik hier doe vind ik namelijk super leuk en ik geniet van alle kansen die ik maar krijg!! Ik heb ook nog een web blog voor als jullie meer verhalen willen lezen: www.sophieinchili.waarbenjij.nu
Dutchie
5
Brazilië Bram Zeelte Ik ben Bram Zeelte. Bijna vijf maanden zit ik alweer in Brazilië. De tijd gaat steeds sneller, maar de mooie ervaringen stapelen nog steeds op. Ook al lijkt alles nu in een treinvaart te gaan, als ik terugdenk aan alles wat ik hier sinds het begin heb meegemaakt lijkt het alsof ik hier al veel langer heb geleefd. Soms is het maar goed dat je terug de realiteit in wordt getrokken met bijvoorbeeld het schrijven van een tekst als deze voor de Rotary, want er zijn momenten dat je bijna je andere thuis vergeet en helemaal opgaat in het leven in je gastland. Je leert veel van Brazilianen, maar vooral het contact met andere uitwisselingsstudenten is erg interessant en verandert of vormt je kijk op de wereld en culturen. Dit vind ik in het algemeen een van de belangrijkste en mooiste lessen die je leert op je uitwisseling. Ik heb tot nu toe zoveel mooie ervaringen opgedaan, maar het Oktoberfest blijft voor mij toch erg memorabel. Inderdaad, ook al reis je naar de andere kant van de wereld, je kan nooit geheel ontvluchten aan onze Oosterburen. Hier in Brazilië woon ik in Blumenau, een van oudsher Duitse kolonie. Weinig mensen weten van het Duitse erfgoed hier in het zuiden van het land, en ik was dan ook vrij verrast toen ik hier aankwam. Blonde mensen, de invloed van de taal die letterlijk overal terug te vinden is, vakwerkhuizen enzovoort! Er staat nog net geen aldi op de hoek van de straat. Er werd mij meteen over het Oktoberfest verteld, een 17 dagen lang festijn dat alom bekend is in het land. Ik heb dan ook meteen traditionele kledij aangeschaft, al was het maar voor de vijftig procent korting die je hiermee ontvangt op je entreeticket (geheel Nederlandse stereotypen nalevend). Op de een of andere manier trok dit feest mij aan omdat de cultuur een vertrouwd gevoel geeft. In Europa zijn we totaal verschillend, maar voor de gemiddelde Braziliaan zijn de noordelijke Europese landen allemaal een pot nat. Ik heb me er dan ook bij neergelegd om iedere keer dat iemand vroeg “Jij bent Duits, niet waar? Je bent toch blond?” uit te leggen dat ik een Hollander ben. Van de 17 dagen heb ik het feest, dat plaats vond op een groot Duits georiënteerd evenemententerrein dat eerder doet denken aan een kitscherige Bayerse variant op Disneyland, een paar keer bezocht.
Dutchie
6
Ook in de optocht door de stad heb ik meegelopen, en verder ben ik nog een paar keer met vrienden ’s avonds op het feest geweest. Na deze überbraziliaanse cultuurtrip kon ik concluderen dat ik toch deze variant van het feest leuker vind. Zie het als Duitsland met warm weer en stiekem ook iets mooiere vrouwen. Klinkt als Tirolermusik in de oren, niet waar? Het is raar dat een plek die zo verschilt met thuis, soms zo vertrouwd kan aanvoelen. Want ookal doet mijn verhaal de indruk wekken dat ik hier in een onafhankelijk Bundesland zit, zo is het niet. Het is nog steeds Brazilië in alle opzichten, en de mensen die hier wonen zijn net zo goed Brazilianen als inwoners van Rio. Je moet gewoon dieper leren kijken dan de gemiddelde toerist, en als uitwisselingsstudent heb je daar zeker de kans voor! Ik zit nu midden in mijn vakantie, ben van top tot teen verbrand, maar ik kan mijn geluk niet op. Er komt nog zoveel leuks, en ik geniet van elke dag. Soms zit je er wel even doorheen, maar als dit me overvalt open ik mijn Nederlandse weerapp en dan kan er toch wel weer een gniffel van af. Ik bedank de Rotary voor deze geweldige kans, en ik raad iedereen die er over zit te denken een uitwisseling aan! Ja, het is eng, en moeilijk, maar je moet het gewoon doen en na een maandje zal je al weten wat een toffe keus je hebt gemaakt. Ik wens iedereen een fijne kerst, Feliz Natal! Groetjes, Bram Zeelte
Dutchie
7
Joekenel van der Pijl
Mijn naam is Joekenel van der Pijl en mijn jaar breng ik door in Araguari, een plaatsje in het westen van Minas Gerais – Brazilië, en ik kan bij deze al zeggen dat, en ik denk dat dat voor elke uitwisselingstudent geld, je na drie maanden niet maar één ervaring kan noemen die het beste was. Alles is nieuw en anders en soms is dat even slikken maar het meesten van de tijd die ik hier doorbreng leer ik. Niet alleen het Portugees, ik leer ontzettend veel over mezelf en over de wereld. Ik ben afgelopen oktober 18 geworden en langzamerhand wandelen we allemaal de “grote mensen wereld” in en dat merk ik maar al te goed. Je zelf ontdekken, nadenken over je toekomst, inzien wat belangrijk voor je is, leren omgaan met je mede mens, leren omgaan met geld en ga zo maar door. Voor mijn vertrek naar Brazilië, en dan heb ik het ongeveer over een week of twee van te voren, was ik dan ook niet te pruimen, van huilen tot slecht slapen en vooral het afscheid nemen van iedereen alsof je weet dat je de dag van vertrek euthanasie gaat plegen hielp ook niet echt mee. Ondanks dit, veranderde dat vanaf het moment dat ik de luchthaven van São Paulo binnen liep en de warme Braziliaanse wind over me heen liet komen. En tot nog toe, na drie maanden, heb ik nog steeds het zelfde gevoel. Ik geniet van het Braziliaanse leven; de sfeer, de cultuur, het overheerlijke eten (dat kan ik echt iedereen aanraden ga een keer lekker uiteten bij de Braziliaanse keuken), de mensen, mijn vrienden, de feestjes enz. Ik heb weinig kritiek te leveren en ergens vind ik ook niet dat ik daar het recht toe heb. Een kans als dit klinkt heel eng als je ergens in oktober het jaar van te voren beslist een jaar alles achter te laten voor iets waarvan je geen idee hebt. Maar, we zijn jong en vrij en hebben zoveel te gaan en te ontdekken en een kans als dit die krijg je niet zomaar! Ik heb geen seconde spijt gehad dat ik dat vliegtuig heb genomen en dat betekend niet dat het makkelijk is of dat het alleen maar leuk is maar wel dat het een ontzettend bijzonder proces wat je doormaakt en je kan leren inzien hoe mooi het leven kan zijn. Maar goed na dit hele poëtische verhaal werd om een ervaring gevraagd en van alle geweldige ervaring was vorige week er weer een. We gingen op schoolreisje het afgelopen weekend naar het plaatsje Ouro Preto, iets voorbij Belo Horizonte (De hoofdstad van mijn staat Minas Gerais). We zouden ’s nachts gaan rijden op een vrijdag avond en dat maakte gelijk al de sfeer. Een half uur na vertrek stond, typisch op zijn Braziliaans, iedereen te dansen en te zingen in de bus en met een jongen die de liedjes met zijn gitaar begeleide reden we
Dutchie
8
richting onze bestemming. Bij aankomst kwamen in een prachtig stadje. Het staat bekend om zijn historische huisjes en prachtig kerken maar ’s avonds veranderd het historische, toeristen stadje in een studenten stad met geweldige uitgaansgelegenheden. In de vroege ochtend gingen we, na het droppen van onze spullen in het hotel, al snel op pad van de ene naar de andere prachtige kerk. De stad is beroemd om zijn mijnen en zo bezochten we allerlei musea met echt de prachtigste diamanten, goud of andere bijzondere stenen wat je mond van open viel. Naast alle bezienswaardigheden was ik met mijn aller beste vrienden en deelde we dan ook met zijn alle een hotelkamer. Twee scholen deden mee aan de schoolreis en naast mijn beste vrienden vond ik het dan ook weer ontzettend leuk om andere mensen te ontmoeten en te leren kennen, dat hoort voor een groot deel namelijk ook bij exchange, je open stellen voor nieuwe mensen en meningen. Maar goed tussen alle kerken en plekken door was de sfeer optimaal en werd er continue gelachen en lol gemaakt. ’s Avonds werd er als gewoonlijk weer goed opgetut met veel make-up en hoge hakken. We belande al snel in een groot straat feest waar mooie auto’s showerig doorheen reden net als in een Amerikaanse actie film. Toch eindigde we de avond in de hotelkamer met veel lol en weinig slaap! De volgende ochtend om half zeven hadden we ook niet het recht om te klagen want we stonden al weer fris, fruitig en vooral weer enthousiast en vrolijk te wachten op het treintje dat ons de grootste en beroemdste mijn van Ouro Preto zou binnen rijden. Geweldig om van binnen te zien maar ook wel heftig als de gids de geschiedenis van de slaven leven beschreef (ik kon niet alles begrijpen maar met wat gebrekkig Portugees en wat zelfkennis kwam ik al een heel eind). Na alle bezienswaardigheden, grapjes waar we nu nog om lachen en een wandeling door de regen terug naar het hotel dat liet zien hoe moe we waren aangezien iedereen zonder iets te zeggen van de omgeving genoot, reden we weer terug door de nacht naar Araguari. In het Braziliaanse leven komt er geen einde aan alle leuke feestjes en afspraken en vinden ze altijd weer een reden om iets te vieren. Zo hebben ze standaard twee feestdagen per maand en zoals aanstaande vrijdag weer een groot examenfeest dat goed gevierd wordt met prachtige jurken, hoge hakken en veel dansen. Ik heb het ontzettend naar mijn zin hier en tuurlijk zijn bepaalde dagen minder dan de ander maar, ik kan een exchange als dit alleen maar aanraden. Het lijkt eng en soms is dat het ook maar het is veel minder eng dan spijt. Je kan me ook volgen via mijn blog: Joekenelvdpijl.waarbenjij.nu
Dutchie
9
Renate Trinks Olá a todos, Mijn naam is Renate Trinks en ik woon nu ruim 4 maanden in een voor Braziliaanse begrippen klein plaatjes genaamd Paracatu (100.000 inw) in het midden van Brazilië. Ondanks dat ik hier een beetje in the middle of nowhere zit heb ik echt de tijd van mijn leven! Ik maak hier zoveel leuke en bijzondere dingen mee! Mijn leukste ervaring tot nu toe is mijn reisje naar Ouro Preto. In Nederland ongeveer 3 maanden voor mijn exchange had ik Rotarians uit Paracatu die een trip door Europa maakten ontmoet. Zij verbleven een paar dagen in Amsterdam en ik had veel contact met hen, dus besloten we om elkaar daar te ontmoeten. Het klikte heel erg en bleven dan ook veel contact houden. In mijn eerste gastgezin voelde ik me niet helemaal thuis (ben inmiddels verhuisd en helemaal happy) en de communicatie met de coördinator was ook niet helemaal wat het hoort te zijn. Daarom nam dat gezin mij een beetje onder hun hoede. Zo namen zij mij mee naar Brasilia (hoofdstad) om een beetje de stad te bekijken en dus ook naar Ouro Preto. Hun dochter en zoon studeren daar en wonen in een Républica. Je kunt het vergelijken met een studenten huis. De Républica van Mariana, hun dochter, bestond 5 jaar en dat was dus reden voor een feestje. Op donderdag vertrokken we naar Belo Horizonte, waar we overnachten en de volgende dag vertrokken we direct na het ontbijt zodat we op tijd waren voor de lunch. Aangekomen in de Républica van Mariana werd ik wel een beetje overdonderd. Ongeveer 15 dames en een paar heren zaten daar allemaal op de grond te eten. Wat een lawaai, iedereen kakelde en schreeuwde door elkaar heen. Na mijn spullen boven gebracht te hebben, want jaja ik mocht in de Républica slapen, ging ik samen met Gil en Geraldo, de ouders, de stad een beetje verkennen en mee inchecken in hun hotel. Ouro Preto is een historische stad waar ze goud winnen. Vandaar ook de naam Ouro Preto betekent letterlijk zwart goud. Het heeft heel veel mooie kerken en oude gebouwen.
Dutchie
10
Alle winkeltjes hebben ook van die schattige uithang bordjes. We hebben kerken en musea bekeken en vooral heel veel foto’s gemaakt. Ook hebben we een bezoekje gebracht aan de Républica van Mateus, de zoon. Dat was een met alleen maar heren en dat rook je meteen haha. Toen ik weer terug was op Mariana’s Républica moest ik snel douchen en klaar maken want het eerste feest ging beginnen. Het was ontzettend gezellig en leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. En omdat Brazilië en feestjes automatisch dansen betekent moest ik met mijn stijve Hollandse heupjes er ook weer aan geloven. Ik heb dan ook de hele avond gedanst en moet zeggen dat ik het idee heb dat mijn heupjes een ieniemienie klein beetje losser worden. Om een uurtje of drie konden mijn benen het echt niet meer aan en ging ik dus naar boven om te slapen. Alleen toen was de vraag, waar ga ik slapen. Alle kamer waren vol gestouwd met matrassen, want de meeste mensen bleven daar slapen. Gelukkig had ik na een tijdje mijn slaap plaats gevonden en kon ik eindelijk slapen. Um abraço
Dutchie
11
Stefan Smit Mijn naam is Stefan Smit en van mijn leukste ervaringen was de eerste ontmoeting met alle exchange studenten van mijn district. Ik reed heen met een jongen uit Zuid-Afrika, eentje uit Mexico en mijn gastbroer. De ontmoeting was in een stadje dichtbij de mijne (1 uur rijden). Wij waren als een van de eerste want de andere exchange studenten kwamen met de bus. Toen hebben we elkaar allemaal ontmoet en het klikte gelijk. We zijn ongeveer met z’n 25’en. Nadat we elkaar allemaal ontmoet hadden kregen we lunch. Dit was pizza. Daarna gingen we met z’n allen in de bus naar een suiker- en alcoholfabriek. Hier zagen we het hoe ze het alcohol en suiker splitste. We kregen een rondleiding met de bus over het hele fabrieksterrein. Van de suikeropslag tot het suikerriet vermalen. Ook mochten we het net gemaakte suiker proeven. Het alcohol mochten we niet proeven, omdat het puur was. Na deze rondleiding gingen we terug naar het stadje. Daar kregen we allemaal een gezin aangewezen om dat weekend bij te verblijven. Toen we naar ons huis waren geweest hadden we een feest in het Rotary gebouw. Er was veel eten en muziek. Na deze avond sliepen we in de huizen van de gastgezinnen. Ik en een jongen uit Mexico zaten in hetzelfde huis. De volgende ochtend moesten we vroeg opstaan. We gingen naar een vakantiehuis van een Rotarian. Daar hadden we een BBQ met heel veel vlees. Het huis had ook een groot zwembad en een voetbalveld, dus we hebben ook gezwommen en gevoetbald. Ook kregen we les in capoeira . Deze avond gingen we met z’n allen pizza eten en daarna keerden we terug naar ons gastgezin. De volgende dag ontmoetten we de chairman van het district. Dat was in een theater en ook wij moesten wat over ons zelf vertellen in het Portugees. Mijn volgende leuke ervaring is het weekend aan het meer met mijn hele gastfamilie. Ik ben naar een vakantiehuis geweest van de kennissen van mijn gastouders. We gingen op een vrijdag een en kwamen zondag terug. Het huis lag aan een heel groot meer. Het water was heerlijk. Ik geloof dat het ongeveer 34 graden was dat weekend dus ik heb veel in het water gelegen.
Dutchie
12
In de middag ging de BBQ weer aan (dit is erg populair in Brazilië). De volgende dag zijn we gaan varen op het meer, want de kennissen hadden ook een boot. Ik heb veel watervallen gezien. We konden zelfs op een waterval klimmen. Het was wel erg glad op de rotsen daar. Een andere leuke ervaring gaat over de “Formatura”. Dit is het eindfeest van de middelbare school in Brazilië. Bijna elke school heeft dit hier. De Formatura van mijn klas was erg groot omdat ik een grote school heb. Er waren ongeveer 1200 mensen. Een kaartje was erg duur, maar gelukkig betaalde mijn Rotary Club het. Het feest was in een zaal van 2 km lang. Het stond vol met tafels en stoelen. Vooraan stonden grote speakers en een dj. Er was eten, drinken en goede muziek. Om 00:00 kwam er een band. Die kwamen op in een lichtgevend robot pak. En schoten rook in de lucht, dit kwam uit een soort rookpistool. Na deze band kwam er een andere en alle geslaagde leerlingen werden benoemd door een vrouw op het podium. Kortom ik heb een geweldige tijd hier en wil daarvoor de Rotary bedanken! Groetjes, Stefan Smit
Dutchie
13
Vaya van Maaren Ik ben Vaya van Maaren en ik zit op 23 december voor 5 maanden in Brazilië. Ik heb zoveel geweldige dingen gedaan waar ik in Nederland alleen maar van durfden te dromen. In mijn uitwisselingsjaar heb ik geleerd om uit mijn comfortzone te gaan en ook zoveel mogelijk ‘ja’ te zeggen. Ik moet nu gaan praten over de mooiste ervaring(en) in mijn jaar. Ik heb al behoorlijk veel leuke dingen gedaan maar de ‘grande viagem’ heeft toch wel alles overtroffen. Ik ga proberen om een beetje een samenhangend verhaal te vertellen wat behoorlijk moeilijk is met al mijn enthousiasme. 23 november ben ik met 32 andere exchange studenten begonnen aan de reis van ons leven naar de Amazone en de Noord oost kust. Vooral de Amazone was adembenemend. Ik heb in 2 weken zo ongelofelijk veel gezien en gedaan. Ik heb voor 3 nachten in een hangmat op een boot midden in de Amazone geslapen. Ook heb ik in de Amazone gezwommen met roze dolfijnen, die je als je goed luisterden, ’s nachts kon horen communiceren. Ik heb in een ‘funtube’ gezeten achter een speedboot, met een adrenaline kick als gevolg. Ik heb achter een waterval gezeten, wat ik echt vreselijk eng vond maar ook een hele bijzondere ervaring. Natuurlijk heb ik ook gelopen door het oerwoud, daar heb ik hele mooie bomen, vlinders en vogels gezien. Ik denk niet dat je dat heel vaak hoort van een 17-jarige, maar dit is echt wel wat anders dan de bossen in Nederland. Ik denk dat ik het voor het eerst echt leuk vond om uren te lopen in de hitte om naar bomen en dieren te kijken. Ik heb gezien hoe het leven van indianen eruit ziet. En in onze laatste avond zijn we nog gaan vissen (voor het eerst in mijn leven) en heb ik 2 vissen gevangen waarvan een piranha. Ook heb ik diezelfde avond een kleine krokodil vastgehouden. Doodsbang was ik, maar ik heb het toch gedaan en daar gaat het natuurlijk om: uit je comfortzone komen. Dat begint al het moment dat je gedag moet zeggen tegen je gastgezin, wat eigenlijk voelt als je echte familie. Vanaf dat moment wordt je eigenlijk vrijwel iedere dag, zeker in de Amazone, uit je comfortzone gehaald.
Dutchie
14
Ik vind het mooi dat ik me zo close ben gaan voelen met mijn eerste gastgezin, maar ook met alle exchange studenten. Voordat ik aan dit jaar begon zei iedereen tegen mij dat het zou gebeuren, maar als het dan ook echt gebeurd is het echt geweldig. Ik weet nog precies de eerste keer dat mijn ouders ‘ik houd van jou’ zeiden, ik ben toen met een glimlach in slaap gevallen. Ik denk ook dat al deze kleine dingen in mijn uitwisselingsjaar, het zo geweldig maken. Al die momenten dat je aan het einde van de dag voldaan in slaap kan vallen en met een glimlach weer op kunt staan. Natuurlijk zijn de dingen die ik meegemaakt heb en ga meemaken geweldig. Maar ik besef me ook dat door de mensen met wie ik alle dingen in mijn uitwisselingsjaar meemaak, de dingen ook echt bijzonder worden. Hoeveel mensen kunnen er nou zeggen dat ze in de Amazone waren met Canadezen, Amerikanen, Ecuadorianen, Duitsers, Denen, Hongaren, Belgen, Nederlanders, Fransen, Mexicanen? En dat het grotendeel van deze mensen ook echt als familie voelt?
Dutchie
15
Wietske Postma Meu nome e Wietske (mijn naam is Wietske). Dit was het allereerste zinnetje dat ik kon zeggen in het Portugees, want ik zit namelijk in Brazilie! Toen ik hier voor het eerst het vliegveld van São Paulo binnenstapte dacht ik, ´oh nee.. waar ben ik in godsnaam aan begonnen?´ Het was een grote massa van mensen die van alles zeiden en ik kon geen enkel woord verstaan, want engels konden de meesten niet. Dat was even schrikken want ik kon dus ook niet aan iedereen hulp vragen. Doordat ik mijn blazer aanhad kwam er gelukkig een meisje op mij af die vroeg of ik hulp nodig had, en wat was ik daar blij mee! Ze sprak goed engels en zonder haar was ik binnen de vier uur die ik had niet bij de goede gate gekomen. Beetje jammer alleen dat ik nog steeds niks verstond van de intercom die opeens iets vermelde en iedereen om mij heen van slag maakte. Het meisje dat ik had ontmoet kwam vanuit haar gate naar mij toe gerend en zegt: ´Wietske, jouw vlucht is gecanceld...´ Oh nee oh nee oh neeee dat ga je niet menen toch? Niet nu, niet bij mij. Maar toch, er bleek technisch iets niet helemaal goed te zijn met het vliegtuig en een reserve hadden ze zo snel niet. Het was een groot drama en uiteindelijk kregen we op kosten van de vliegmaatschappij een hotel aangeboden en de volgende dag een vlucht die wel ging. Dat was mijn eerste ervaring met Brazilie, een groot, onbekend, dramatisch en toch in alle situaties een vrolijk land. Ik was helemaal gestresst natuurlijk, maar door de uitstraling van de meeste mensen die gewoon zoiets hadden van nouja, het komt wel goed, werd ik ook weer rustig. Ik zit nu in mijn tweede familie, de eerste was echt geweldig! Mijn zusje sprak wat engels dus ik heb veel van haar kunnen leren. Ik ben met hun naar São Paulo geweest voor drie dagen.. wauw die stad is GROOT! Niet erg mooi maar interessant met leuke touristische dingen. Natuurlijk kwamen we op de terugreis een beroemde Braziliaanse acteur tegen, haha, mijn gastzusje was door de dolle heen. Dat ik foto´s heb genomen met Caio Castro kan ik ook van mijn lijstje afstrepen. Mijn tweede gastmoeder (ze woont alleen) is zo lief. Ze staat altijd voor mij klaar om mij met van alles te helpen. Met haar ga ik na mijn tour in Januari naar de falls de iquazu! Ik heb daar zo ongelofelijk veel zin in! In de tour ook trouwens, dertig dagen lang naar het noordoosten van Brazilie, ik ga naar zoveel steden. Onder andere Rio de Janeiro, wauw.. hoeveel mensen kunnen dat zeggen? Zon, zee, strand... een hele maand lang... daar kan ik mee leven! Mijn derde gastgezin is ook super. Mijn gastzusje daar is van mijn leeftijd en is vorig jaar naar Duitsland geweest dus dat wordt leuk! Verder heb ik ze nog niet zo veel gesproken maar ik heb er veel zin in.
Dutchie
16
Ik heb hier al meer barbeques gehad dan in mijn hele leven in Nederland. En ik hou er zo veel van. Het eten hier is erg anders, veel Japans en arabisch ook. Of dat doen alleen mijn gezinnen, I don´t know. Maar elke dag met de lunch rijst en bonen, die komen op dit moment wel een beetje mijn strot uit, ik hou totaal niet van bonen.. verschrikkelijk. Maar ik eet het wel! Gelukkig voor mij heb ik ook de kans gehad om paard te rijden. Dat is een van de weinige dingen die ik echt mis. Mijn familie en vrienden natuurlijk ook maar daar is wat makkelijker mee om te gaan door middel van skype of facebook. Ik heb een keer geskyped met mijn paard, maar diepgaande gesprekken heb ik niet kunnen houden met haar. Maargoed, de oom van een vriend van mij heeft een boerderij met een aantal paarden. Ik kon dus een middagje me helemaal uitleven en het is zo mooi daar dus het was het een volle 110% waard. Ik ben vaker welkom en dus dat hoef ik ook niet meer te missen. Ik kan wel drie hele boeken schrijven over mijn Exchange tot nu toe, al zijn het nog maar vijf maanden. Het is echt geweldig, de mensen zijn super, het land is ongelofelijk mooi en zo anders. Waar ik woon, Umuarama, Paraná, is ook precies een gebied waar ik niet hoopte te komen. Helemaal in het binnenland tegen Paraquay aan (ben ik toevallig ook al geweest). Maar dat was dus even slikken want het strand is 12 uur verderop. Nu zou ik nergens anders terecht willen zijn gekomen! Het is gezellig en ik ken zo veel mensen. Misschien is het juist beter om iets totaal anders te krijgen dan je verwacht, want van alle situaties moet je het allerbeste zien te maken, en dat is dus precies wat ik doe! De taal is wel even een lastig puntje maar het begint al beter te gaan en ik zal gewoon de werkwoorden even moeten stampen. Ik ben zo blij dat ik deze keuze heb gemaakt, Brazilie past helemaal bij mij en ik kan eigenlijk nog steeds niet helemaal geloven dat ik hier écht ben! Ik weet dat ik hier een geweldig jaar zal hebben en ben de Rotary en mijn ouders daar heel erg dankbaar voor. Ik heb heel veel en leuke vrienden hier en wil stiekem misschien wel langer blijven dan een jaartje. Jammer dat dat er niet in zit. Maar deze ervaring zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Zoals velen zeggen, dus nee het is niet origineel maar dat maakt het niet minder waar, ´It’s not a year in a life, it’s a life in a year´. Heel veel liefs en groetjes vanuit het warme Brazilie,
Dutchie
17
Argentinië Bregje van den Biggelaar Ik zal om te beginnen me even voorstellen, ik ben Bregje van den Biggelaar, 18 jaar oud en ik woon momenteel in Chilecito, een klein dorpje in het noordwesten van Argentinië. Voor dit artikel moest ik een leuke of een paar leuke ervaringen kiezen om met jullie te delen, en dat lijkt een heel stuk makkelijker dan het is. Heel het jaar tot nu toe is namelijk gewoon een hele grote ervaring, een van de mooiste ervaringen tot nu toe. Toch kan ik niet alles vertellen en heb ik mijn rondreis door het zuiden van Argentinië, de Patagonia reis, gekozen. Dit was een waanzinnige reis met ongeveer 50 fantastische studenten, goede vrienden, in een bus het zuiden van Argentinië voor het eerst verkennen. Om 1uur moest iedereen verzamelen bij de busterminal, maar de meeste waren te laat wat zeker geen uitzondering is voor de Argentijnen. De eerste stop was in Puerto Madryn, stad aan de kust. De volgende dag zijn we naar Puerto Piramides gegaan om hier walvissen te gaan bekijken. Ze zijn echt heel groot en heel anders dan ik me voorgesteld had en hebben echt een indruk op me achtergelaten. Zo was er zelf een walvis die helemaal uit het water sprong, ik wist niet eens dat walvissen dit konden. Ook hebben we pinguïns gezien, heel veel luie pinguïns. Nooit gedacht dat pinguïns zo lui waren, de meeste stonden of lagen maar een beetje niks te doen. De tweede bestemming was Calafate. Waar we de beschikking hadden tot een kleine keuken en hier hebben we dan ook gebruik van gemaakt door taart en ontbijt te bakken. Het ontbijt hier in Argentinië is namelijk niet echt heel goed, vaak bestaat het ontbijt uit hele zoet croissantjes of koekjes. Calafate ligt vlakbij de “Perito Moreno Glacier” dus hier zijn we natuurlijk een dag naar toe geweest. Het was heel indrukwekkend om de gletsjer van heel dichtbij te zien en hij was ook veel groter dan ik me voorgesteld had als je hem van een afstand ziet. Het uitzicht was echt bijna onwerkelijk en af en toe zag je en hoorde je grote stukken ijs afbreken.
Dutchie
18
De derde bestemming was de zuidelijkste stad van de wereld, el fin del mundo, Ushuaia. De stad zelf is niet echt heel mooi. Met de bus zijn we nog zuidelijker gereden tot het einde van de weg, het aller zuidelijkste stukje weg van de wereld. Het was ook hier weer super mooi. Heel de reis was eigenlijk gewoon super mooi. Ook zijn we even naar sleehonden geweest en hebben we ze kunnen aaien en een documentaire gekeken. De laatste bestemming was San Carlos de Bariloche. Wat hier bekent staat om twee dingen, feesten en chocola. De Argentijnse scholieren gaan meestal in hun laatste schooljaar naar Bariloche om een week te feesten. En er zijn ontzettend veel chocolaterieën in Bariloche. Dus hier hebben we gewinkeld en natuurlijk chocola gekocht. Hierna zijn we naar een soort range geweest en hebben we hier paardgereden, spelletjes gespeeld, voetbal gespeeld in de regen, asado (Argentijnse bbq) gegeten, maar vooral heel veel plezier gehad onze, jammer genoeg, de laatste avond. De reis was wel heel veel in de bus omdat Argentinië zo groot is en alles ver weg van elkaar ligt. Maar dit maakte het niet minder leuk, we hebben geweldige vriendschappen gemaakt met mensen over heel de wereld. Ik hoop dat ik nog heel veel leuke dingen ga doen en zien dit jaar maar daar ga ik eigenlijk wel vanuit.
Dutchie
19
Dido van der Gong Ik ben Dido en ik zit nu bijna vier maanden in San Rafael, Argentinië. Ik heb het hier enorm naar mijn zin met een leuke familie, leuke klasgenoten, leuke vrienden en lekker weer! Ik ben nu van mijn vakantie (drie maanden!!) aan het genieten. Hiervoor ben ik natuurlijk gewoon naar school gegaan om het “echte Argentijnse leven” te leven en vrienden te maken. En ben ik druk aan de gang gegaan met het Spaans. Toen ik hier aankwam sprak ik niet. Ik verstond “hola” en “como estas”, meer niet! Onderhand spreek ik nu een aardig woordje en versta ik bijna alles. Daarnaast heb ik ook al een enorm gave trip naar het Zuiden van Argentinië, Patagonië, gehad. Dit was zoals bij de meesten, denk ik, wel een van de gaafste dingen van mijn uitwisseling tot nu toe! Met 12 andere hele leuke uitwisselingsstudenten 3 weken op reis, heerlijk! Maar het hoogtepunt hier was denk ik mijn verjaardag! De reis is iets wat je als toerist als het ware ook kunt doen. Mijn verjaardag niet, die dag voelde ik me echt Argentijns! (ondanks mijn accent..) Ik had dat weekend mijn eerste rugbytoernooi in Argentinië, dat op zich was al heel gaaf! Met een geweldig gezellig team met alle soorten mensen die je kunt bedenken 2 dagen rugbyen: top! Lekker gespeeld met zijn allen en gewonnen! Wat het nog leuker maakt natuurlijk! Daarna ‘s avonds wat drinken met zijn allen en natuurlijk door iedereen al gefeliciteerd! De volgende dag konden we helaas door de “beroemde” tormentas in Mendoza niet spelen. Maar toch was ook dat nog een hele gezellige dag met een tripje naar een voetbalstadion en een Argentijnse asado! Maar het beste moest nog komen, dat wist ik alleen nog niet! Toen we met de bus terugkwamen stonden mijn gastouders al op me te wachten en gingen we naar huis. Maar eerst moesten we even langs het huis van een vriendin van mij want die zouden meegaan uit eten maar namen de hele dag de telefoon al niet op…huh? Ze zijn bijna altijd bereikbaar..? Dus wij naar hun huis toe en toen we daar aankwamen zag ik haar en een andere vriendin in de keuken staan met kaarsjes en “taartvuurwerk”. Aangebeld en 2 minuten later ongeveer deden ze de deur open en begon IEDEREEN te zingen! Al mijn vriendinnen van school waren gekomen! Zo super leuk en lief! Ik moest er bijna van huilen, BIJNA. Ze waren al bijna twee uur aan het wachten en waren er ook bijna allemaal! Ik had nooit verwacht dat ze allemaal aan mijn verjaardag zouden denken, vooral niet omdat ik er zelf die dag helemaal niet was! Daarna gingen we naar huis want we zouden nog uit eten gaan met mijn familie en de gezinnen van de twee andere uitwisselingsstudenten! En toen we aankwamen bij het restaurant waren er 27 (!!) mensen gekomen! Bijna mijn hele familie van hier was er! Echt super leuk en super gaaf! Ik heb toen echt een hele leuke dag gehad! Vooral omdat het toen ook echt gewoon als mijn “thuis” voelde! Ondanks of juist doordat het heel erg anders was! Maar ik voelde me heel erg welkom en ik
Dutchie
20
denk dat deze dingen de dingen zijn die een uitwisseling zo leuk maken!! Weten dat het mogelijk is om in vier maanden zulke vrienden te maken! En weten dat het mogelijk is om echt deel van een familie te zijn in zo’n korte tijd! Ontzettend gaaf!
Dutchie
21
Hein Kolk Ik ben Hein uit Nijmegen, en ik zit nu in Argentinië voor een jaar! Ik ben ondertussen al 4 maanden en 5 dagen een uitwisselingsstudent en ondanks dat ik al moeilijke tijden achter de rug heb zitten, kan ik ook zekerweten een paar mooie ervaring opschrijven! Het is natuurlijk wel lastig de aller aller mooiste uit te kiezen dus ik zal er een paar noemen om jullie een beetje een idee te geven hoe ik het hier heb! Eentje die er zeker in moet zitten en die echt ongelooflijk mooi was, was tijdens de trip die ik heb gemaakt door het zuiden, in de meest zuidelijke stad van de wereld om precies te zijn. We zaten daar in een heel mooi hotel, iedereen had zegmaar zijn eigen appartement. De dag nadat we aankomen zijn we met onze grote bussen naar een nationaal park gegaan. Ik wist eerst nog niet wat er speciaal was aan dat nationale park of waarom we er naar toe gingen. Maar toen we eenmaal aan het wandelen waren werd me verteld wat we gingen doen. Wow! We gingen naar het "Einde van de wereld"!! Dat wil zeggen, het meest zuidelijke punt dat nog aan het continent vastzit. Na een lange wandeltijd, wat voor mijn eindeloos voelde kwamen we dan eindelijk aan op het punt waar je het einde van de wereld kon zien! En toen besefte ik me het eigenlijk hoe ver ik me wel niet bevond van mijn trouwe huis en hoe cool dit wel niet was en hoe weinig mensen dit wel niet in hun leven zien en dat ik er daar een van ben! Ook op de zuidtrip zijn we naar een gletsjer gegaan! En niet zo maar een. We verlieten in de ochtend redelijk vroeg het hotel met de bussen, en werden toen door allemaal weggetjes in een nationaal park gereden, zo klein dat je telkens als de bus een bocht maakte je echt niet begreep hoe dat fysiek mogelijk was. Na een rit door ontzettend mooie natuur kwamen we aan in een kleine open plek met voor ons een enorm groot meer. We stapten met zijn alle op een boot en toen de boot eenmaal onderweg waren zag ik het. Aan de andere kant van het meer zag je een e-nor-me gletsjer op je af komen. Zo groot dat je minstens 2 huizen op elkaar kan zetten en nogsteeds niet de top hebt bereikt.
Dutchie
22
Gelukkig had ik de dag daarvoor besloten om een trektocht over de gletsjer te kopen dus kreeg ik een klein kwartiertje later speciale schoenen met spikes zodat ik veilig zou kunnen lopen op een groot ijsblok! Enorm mooie uitzichten hebben we gezien, en daarboven op heb ik ook nog 50.000 jaar bevroren ijswater gedronken! Wat was ik blij dat ik dat had gezien toen ik eenmaal in het hotel in bed lag. Als laatste wil ik nog mijn eerste schooldag vertellen. Het was mijn 3e dag hier. En ik was ontzettend zenuwachtig. Ik wist niet wat ik kon verwachten, en het voelde best wel koud! Natuurlijk niet was het niet écht koud. Daar doen ze namelijk niet aan in mijn provincie in het noorden van Argentinië. Maar ik had alleen maar mijn jack aan getrokken, en gebouwen worden hier niet verwarmd dus het was erg koud. En daar bovenop ook was ik ook nog eens heel zenuwachtig. Wat als gevolg had dat ik me echt niet fijn voelde. Toen werd ik voorgesteld aan mijn klas door mijn gastnicht die bij mij in de klas zit. En gelijk toen ze uitgepraat was stormde ongeveer de hele klas op mij af. Iedereen vroeg aan mij of ik naast ze wou zitten, of ik met ze iets wou gaan doen die middag, tot wanneer ik blijf in Argentinië. Er werd cake gekocht in de pauze en een paar flessen cola in de cafetaria. En heb de hele dag strak op mijn stoel gezeten terwijl er alleen maar vragen gesteld waren! Ze hebben me die dag ook een heleboel dingen laten zien van Argentinië en laten proeven. Op een gegeven moment pakte iemand ook een speakertje uit zijn rugzak. Met andere woorden, gestudeerd werd er niet die dag! Ik denk dat ik deze dag de leukste schooldag ooit van mijn leven vond, en ik zou hem zo graag over doen! Natuurlijk was het nog steeds heel erg cool en nieuw de week daarna maar school hier is tot op nu nog niet zó leuk geweest. Heel erg bedankt!
Dutchie
23
Jordan Slangen Mijn naam is Jordan Slangen, ik ben op dit moment op uitwisseling in Posadas, Argentinië. Posadas is en stad met ongeveer 400.000 inwoners in het noordoosten van Argentinië. Ik ben erg blij dat ik in Posadas terecht ben gekomen aangezien ik het een leuke stad vind en het erg naar mijn zin heb. In het begin van mijn uitwisseling had ik mij voorgenomen om met alle evenementen mee te doen om zo mensen te leren kennen. Zo werd ik op mijn eerste schooldag gevraagd of ik mee wilde doen met een evenement genaamd ‘La Estudiantina’. Aangezien mijn Spaans toen nog bestond uit een aantal standaard zinnetjes en niemand echt goed Engels sprak was het lastig voor mijn klasgenoten om uit te leggen wat het precies inhield. Na een aantal pogingen begreep ik dat ik als het ware een grote trommel zou gaan bespelen en dat ik de volgende dag naar de oefening moest komen. Toen ik die volgende dag ’s avonds naar de oefening ging begreep ik meteen wat het nou precies inhield: jongens maken op verschillende slaginstrumenten muziek en de meiden dansen op de maat. Ik vond het meteen geweldig en was erg blij dat ik mee zou doen. Ik speelde op een instrument genaamd ‘chancha’, wat een groot olievat is met een zeil erover gespannen waardoor het als het ware een grote trommel wordt. Alle scholen kiezen een thema en alle jongens en meiden van die scholen die meedoen zijn in thema verkleedt. Ons thema was het Verenigd Koninkrijk en de kostuums van de jongens waren vergelijkbaar met de traditionele Schotse klederdracht, een rok dus. Hierdoor werden er door de andere scholen veel grappen over ons gemaakt aangezien een hele groep jongens met rokken aan een komisch gezicht is. La Estudiantina bestaat uit vier nachten verspreid over vier vrijdagen: drie van de vier nachten wordt er op een grote straat in de stad gespeeld en gedanst en de laatste nacht in het amfitheater van Posadas. Na lang wachten en veel oefenen was 27 september de eerste nacht. Ik was redelijk zenuwachtig aangezien ik de ritmes wel kende, maar niet altijd foutloos speelde. Nu is het zo dat iedereen altijd een beetje zenuwachtig is voor de eerste nacht dus maakte het niet zoveel uit als je af en toe een foutje maakte. Ik heb die nacht erg genoten aangezien we speelden op een grote straat in de stad langs de rivier. Deze straat is vergelijkbaar met de grote boulevards in de VS. Het is een erg brede straat met een prachtig uitzicht en ’s nachts allemaal mooie lichten. Tijdens de Estudiantina worden er dan grote tribunes opgebouwd waardoor er een hoop toeschouwers kunnen kijken naar de verschillende scholen.
Dutchie
24
De Estudiantina is iets heel belangrijks in Posadas, nadat we de eerste nacht gespeeld hadden en het dus officieel begonnen was, was het dan ook het enige onderwerp van gesprek. Ieder moment van de dag werd er vrijwel alleen maar over gesproken of werden er video’s bekeken van de andere scholen en werd er besproken of zij het goed deden of juist niet. Dit ging in verband met de twee andere nachten nog twee weken zo door. Nadat wij drie nachten hadden gespeeld en we alleen nog maar in het amfitheater moesten spelen wisten we dat we een goede kans hadden op een hoge plaats te eindigen aangezien wij goed speelden en de meiden erg goed dansten. In aanloop naar de laatste nacht werd iedereen dan ook steeds zenuwachtiger. Wij moesten als eerste school spelen in het amfitheater, wat jammer was aangezien er toen nog niet zoveel mensen waren. Ook hadden we speciaal voor de nacht in het amfitheater een aantal speciale lichteffecten geregeld, maar die kwamen niet zo goed uit aangezien het nog niet helemaal donker was. Voordat ik het amfitheater binnenging om te spelen was ik heel erg zenuwachtig. Ik kon geen moment stil blijven staan. Maar toen we eenmaal naar binnen gingen genoot ik alleen nog maar. Het was echt een geweldige ervaring om daar met een hoop vrienden en andere leerlingen van mijn school voor een kleine 5000 mensen onze ritmes te mogen spelen. Wat het geheel nog mooier maakte is dat we ook nog geweldig speelden, waardoor er een geweldige sfeer was. Na afloop zei een van mijn beste vrienden dat ik nog nooit zo goed had gespeeld, wat natuurlijk leuk is om te horen, zeker omdat het de belangrijkste nacht was. Twee weken nadat we in het amfitheater gespeeld hadden werden de uitslagen bekend gemaakt: de meiden waren tweede geworden en de jongens derde! Dat is een geweldige prestatie voor onze school aangezien ik op een wat kleinere school zit. Later bleek echter dat er in de verkiezingen een hoop gefraudeerd was waardoor besloten is dat er dit jaar niemand wint of verliest. Toch weten wij dat we het dit jaar erg goed gedaan hebben en dat we trots op onszelf mogen zijn. Voor mij is het leuk dat het enige jaar waarin ik mee kan doen een van de beste jaren van mijn school was. Ik heb het iedere dag heel erg naar mijn zin in Posadas en heb er absoluut nog geen moment spijt van gehad dat ik op uitwisseling ben gegaan. In tegendeel, ik vind het juist geweldig als ik bedenk wat ik allemaal al gezien en gedaan heb.
Dutchie
25
Sven Bremer
Land: Provincie: Stad: Inwoners Begin reis:
Argentinië Catamarca Catamarca (stad) 140 000 27 Augustus
Allereerst, wat is Argentinië toch een mooi, warm, gastvrij en bijzonder land. Blij dat dit land op nummer een stond van mijn lijstje! Er zijn zoveel dingen die je meemaakt, zoveel mensen die je ontmoet. Zoveel gebeurd er, te veel om allemaal te kunnen schrijven maar ik zal de belangrijke dingen proberen goed te beschrijven. Het begon allemaal toen ik hier aankwam, en dan vooral op school je wordt zo open ontvangen, en je bent super bijzonder. Europeanen zijn hier een bijzonderheid dus al snel ben je een beroemdheid in de hele stad en mensen die jij niet kent noemen jou bij naam. De dag dat ik naar school ging voor het eerst was alles anders heb ik een schooluniform moeten kopen. Dat was best een uitdaging want in mijn maat hadden ze alleen het sportuniform. Ook kwam ik er op die dag pas achter dat ik naar een religieuze school ging, dus elke ochtend is er een speech, vlag ophijsen en een gebed. Toen ik mijn klas binnen kwam waren ze eerst even aarzelend, ik ook maar al snel begonnen er gesprekken, weliswaar met handen en voeten maar het was hartstikke gezellig. Het laatste uur van school hadden ze een lunch georganiseerd in mijn klas om mij goed te ontvangen en kreeg ik gelijk allemaal Argentijnse lekkernijen opgediend. Iedereen had wat van thuis meegenomen en de Argentijnse cumbia stond ook lekker aan. Goede eerste dag op school dus! Een paar weken Spaans leren op school verder, kwam ik erachter dat mijn klas hier erg sociaal betrokken is. Zo werd ik betrokken bij een (actividad solidaria). Dit mocht ik samen met de klas organiseren, ons doel was om naar een school in de bergen te gaan, en die kinderen daar een hele leuke dag bezorgen omdat het erg saai kan zijn daar afgesloten van alles. Dus toen dat
Dutchie
26
bekend was moesten we nog geld binnen zien te krijgen en we hadden het plan om lootjes te verkopen De prijzen die je kon winnen waren Nederlands. En de volgende dag moest ik bij de ochtend speech in mijn beste Spaans uitleggen waarom we lootjes gingen verkopen in de school en wat je kon winnen, dit was best een uitdaging. Uiteindelijk ging de verkoop erg goed en hebben meer dan 700 loten verkocht van 2 pesos en nog wat kleine giften kwamen we uit op 1650 pesos. (ongeveer 200 euro) En hebben we daar veel mee kunnen regelen! Op de dag zelf in de ochtend zijn we vroeg vertrokken en gingen we de bergen in met een paar erg kleine erg gezellige busjes. Daar aangekomen hebben we de hele dag de kinderen leuk vermaakt en vonden ze het erg leuk dat we gekomen waren. En knuffelde ze je de hele tijd! Het was erg schattig kinderen van ongeveer 5 jaar oud tot 10 jaar oud. Die eigenlijk weinig meemaken kregen een leuke dag met knutselen spelletjes. En natuurlijk voor hun zagen ze iets wat ze nog nooit hadden gezien, een voor hun enorme Hollander. Echt fijn om zoiets te kunnen doen voor de mensen daar! En ik hoop dat ik nog een keer terug kan gaan naar dat dorp om alle blije gezichtjes daar weer te zien.
Dutchie
27
Mexico Jelle Visser In León (mijn stad in México) was het festival del globo (het ballonnen festival). Het was 4 dagen met constant hete luchtballonnen die af en aan vlogen. De foto's heb ik genomen sochtends toen ik op school was. Ik klom naar de bovenste verdieping van een van de gebouwen van de uni (met de trap, zucht). En daar kon ik deze fototjes nemen. Dat was op vrijdag. Die zondag gingen we naar de verjaardag van een van de uitwisselingstudenten hier. Sophie uit Italie. Maar omdat het festival er was, gingen we daar naartoe voor haar verjaardag. Ik was er al wat eerder samen met een duitser, en we liepen wat rond, gingen in wat kermisattracties en aten wat tacos (tuurlijk, it's mexico after all). Toen de rest aan kwam zetten gingen we naar het voornaamste festival terein. We konden met VIP toegang in een restaurantje zitten met gratis eten en drinken :). Toen kwamen de balonen terug van hun vaart voor een landing, en binnen de kortste keren stond het helemaal vol met balonnen!! Het werd donker, en daardoor werdt het alleen maar vetter. De ballonnen gingen op de maat van de muziek hun vlammen ontsteken, en het werd een super awesome lichtschouwspel of whatever. Fuck nederlands... toch wel ff lastig na 4 maanden... Enfin, toen gingen we op zoek naar een paar gasten. Omdat het zo'n groot en tof festival is kwamen mensen van allerlei andere steden ook naar León toe. We gingen op zoek naar hun, wat nogal lastig was. Toen we ze uiteindelijk gevonden hadden legden we een kleedje neer (we waren ondertussen uit het VIP ding) en bouwden een feestje. We hadden muziek, een lichtshow, een hele lading gestroorde uitwisselings studenten en normale mexicanen, die dus ongeveer net zo gestoord zijn als wij. We gingen door tot een uur of 2, ik liep naar huis en dadiedaa, ik ging slapen. The end
Dutchie
28
Vera Sisterman Posada op school Veel mensen snappen niet waarom ik dit nou zo leuk vond, maar vorige week heb ik voor het eerst in mijn leven een Piñata kapot geslagen! We hadden posada, een soort kerstviering, op school omdat het de laatste dag voor de examen week en daarna de kerstvakantie was. Eerst was er een hele show met kerst dansen en karaoke zingende ouders en daarna kwamen de piñatas! Maar eerst de dansen, want dat was op een zenuw slopende manier ook heel leuk. Mijn Engels klas had een dans ‘voorbereid’ (op de Mexicaanse manier, mañana, mañana, dus dat viel een beetje tegen) maar ik deed niet mee omdat het plan was dat ik die dag niet thuis zou zijn en dus niet mee kon doen. Maar mijn reisje was een dag verschoven, dus ik ging gewoon naar de posada toen om te kijken hoe mijn klasgenoten het ervan afbrachten. Toen werd ik dus min of meer gedwongen om toch maar mee te doen. Gelukkig waren we, als klas 6D, helemaal aan het einde van de show en hadden we nog tijd om te oefenen, want ik was niet de enige die vrijwel niks wist. Wonder boven wonder ging de dans nog redelijk goed ook en eindigden we zelfs de derde plaats! Toen alle zenuwen eruit waren was het eindelijk tijd voor de piñatas. Op de locatie van mijn school waar ik zit zit prepa (high school) en de universiteit. de leerlingen van high school dansten en de studenten van de uni hadden de opdracht gekregen om de piñatas te maken. Zij mochten dus ook als eerste slaan, en daarna kwamen de jongere kinderen, maar omdat ik de buitenlanderwas die nog nooit een piñata had gezien trok een vriendin me al snel naar voren en kreeg ik ook een kans. Het was nog een stuk moeilijker dan ik dacht, want de piñata hing niet gewoon stil, maar werd aan een touw steeds omhoog getrokken. Daarbij kwam nog dat hij van barra gemaakt was (een soort steen dat google translate niet kent). Toen er nog zo’n 5 mensen na mij geslagen hadden brak hij eindelijk en stormde iedereen, inclusief de 20+ studenten van de universiteit op het snoep af. Behalve lui kunnen Mexicanen ook heel fanatiek zijn, dat bleek wel.
Inbound weekend in Ixtapa Toen het in Nederland al bijna aan het vriezen was gingen wij met alle inbounds in het district een weekendje naar het strand en om het er nog maar even in te wrijven, het was zo’n 35 °c. Toen we om 9 uur ’s ochtends vertrokken, vanaf een plein met allemaal kerst versiering, heel apart om te zien met zoveel zon, was het zelfs in mijn stad al warm, dus dat beloofde veel goeds. Het strand was voor Mexicaanse begrippen redelijk dichtbij, zo’n 5 uur rijden. En daar had niemand problemen mee want we zaten ook met mensen
Dutchie
29
uit andere steden in de bus, die we sinds het laatste inboundweekend, twee maanden geleden, niet meer gezien hadden, dus het was erg gezellig. Toen we in het hotel aankwamen mochten we gelijk gaan lunchen en hadden we tijd om naar het zwembad of het strand te gaan. Dat was echt heerlijk, maar daarna moesten we met blazer aan naar een Rotary meeting van de Rotary club in Ixtapa, de badplaats waar ons hotel stond. Het was nog steeds zo’n 30 graden en die Blazers zijn overduidelijk niet voor hitte bedoeld, dus dat was wat minder aangenaam. Maar we deden het niet voor niks, want we kregen allemaal een certificaat van ‘embajador Honorario’. De dag daarna gingen we met de hele groep een toch maken op een catamaran en snorkelen bij een koraalrif. Dat was echt geweldig, op de Mexicaanse zee, met studenten van over de hele wereld. Ze zeggen dat je uitwisseling geen vakantie is, maar op dat moment kregen we toch wel heel sterk dat gevoel. De dag daarna ging ik met twee vriendinnen, uit België en Duitsland, om 5 uur naar het strand om de zonsopgang te zien. We hadden er alleen niet aan gedacht even te checken of de zon wel aan de zee kant opkwam, want om een uur of zes werd het ineens licht achter het hotel. Maar het was niet zo’n ramp, want omdat we om 11 uur al weg gingen hadden wij nu tenminste nog tijd om van onze laatste uurtjes op het Mexicaanse strand te genieten, terwijl de rest nog lag te slapen. Zodra het helemaal licht was zijn we dus gaan zwemmen in de zee en toen het ontbijtbufet openging hebben we gingen we uitgebreid eten. Toen kwamen langzamerhand wat meer exchangers hun bed uit en gingen we nog even naar het zwemband en een rondje op zo’n banaan in de zee. Daarna hadden we nog precies tien minuten om om te kleden en in te pakken. We beginnen al helemaal gewend te raken aan de Mexicaanse cultuur, vooral het uitstelgedrag zit er al goed in. Maar we hebben het allemaal gered en moesten daarna zelfs nog wachten op de bussen, die wel te laat waren. Toen we aankwamen in Morelia leek het net even of ik terug kwam in Nederland, want het regende pijpenstelen. En dat is nou precies iets wat ik totaal niet mis, maar gelukkig werden we snel opgehaald en kon ik thuis bij gaan slapen.
Dutchie
30
Amerika Daan Leideman Ik ben Daan Leideman, en ik zit op dit moment in Penn Yan, NY, United States of America. ik zit hier nu bijna 4 maanden, maar het voelt alsof ik hier al jaren rondloop, de mensen hier zien mij als een echte vriend, de mensen waar ik bij woonde en waar ik nu bij woon zien mij als een echt zoon voor ze. Mijn leukste ervaring is BY FAR mijn american football season. American Football was geweldig om te doen, om met z'n allen volledig in bepantsering het veld op te rennen, en vervolgens de fans horen schreeuwen, was een van de beste momenten hier. Veel exchange students hebben dit gedaan, maar stonden aan de zijlijn. ik was een van de weinigen die elke play op het veld stond, en echt een bijdrage aan het team gaf. de hele sfeer hier in Amerika in een klein dorpje is geweldig, iedereen kent elkaar, bijna iedereen is vriendelijk tegen elkaar, en iedereen weet van je prestaties op het veld tijdens het sporten. wat ik ook hier vanaf het begin heb gedaan is naar de sportschool gaan, wat nu eindelijk een beetje zijn vruchten afwerpt. dit is ook ongelofelijk gaaf om te doen, omdat iedereen in de sportschool op school elkaar behandelt als een familielid, van groot tot klein. ik ben ook naar meerdere NFL (national football league) wedstrijden geweest in Buffalo. we hadden zelfs een keer sideline tickets, waardoor ik met meerdere NFL spelers op de foto kon. Wat ook ongelofelijk awesome was om te doen was op herten en ganzen jagen, we hebben dit tientallen keren gedaan, en hier heb ik ook ongelofelijk veel lol in gehad. sommige mensen kunnen hier met hun hoofd niet bij dat jagen leuk is om te doen, maar ik heb er veel lol in gehad, dat is 1 ding wat zeker is!
Dutchie
31
Ik doe op dit moment aan basketball, wat een leuke sport is maar het is niet mijn favoriet, waar ik echt op zit te wachten is honkbal, omdat dat de sport is waar ik in Nederland ook aan doe. ik heb nu net een paar slagtrainingen gehad voor honkbal, wat ik wel gemerkt heb is dat het niveau hier 100 keer hoger ligt dan in nederland, wat voor mij een uitdaging is, die ik met 2 handen aanpak. ik heb een ongelofelijke moeite om dit verhaal te schrijven, want ik begin te merken dat ik mijn nederlands begin te verliezen, en ook omdat er zoveel dingen gebeuren per dag, week, of maand, en je leert zoveel mensen kennen, dat het moeilijk is om ergens mee te beginnen. als foto's heb ik 2 foto's van american football, en 1 foto van een dag 'goose hunting'. o ja en nog 1 ding: USA! USA! USA!
Dutchie
32
Elina Zeeman Hallo iedereen! Ik ben Elina Zeeman, ik ben 18 jaar, ik kom uit ‘t Zand, Noord-Holland en ik ben nu op exchange in New York State in de USA! Ik heb het echt super leuk hier! Heb super leuke dingen gedaan en het is echt een mooie ervaring om gewoon in je eentje heel ergens anders heen te gaan en daar te leven voor een jaar. In het begin van het jaar bleef ik eerst wonen bij me jeugd exchange officer voor en week aan een meer. Wat super vet was! Ik heb toen geleerd om te wakeboarden en veel dingen over de Amerikaanse cultuur die ik wel moest weten. Me eerste gastgezin was echt super leuk! Ze gingen wel heel vaak naar de kerk wat ik niet echt gewend was. Maar daar leerde ik ook weer veel van. Dus dat was super leuk! Ze hebben me ook meegenomen naar een Amerikaans Football wedstrijd. Dat vond ik erg leuk! De sfeer was heel leuk en het was weer eens wat anders. Ook ben ik naar New York City geweest met de senior trip! Dat was echt super vet! Ik had net het idee dat ik in een film was gelopen. Als je door Central park loopt of in het midden van times square! Echt allemaal super vet om te zien! Ook was het erg interessant om naar China town geweest. Het was niet helemaal wat ik er van verwacht had. Ik wist dat er heel veel chineese dingetjes waren, maar het was ook heel erg arm. De vis werd gewoon op straat verkocht en je zag het vlees binnen hangen. Het zag er niet allemaal heel erg goed uit. Dat was wel heel anders vergeleken met de andere kant van New York waar we net vandaan kwamen. De school hier is wel heel erg anders dan mijn school in Nederland. Het is echt een super kleine school. Ik zit in het laatste jaar het senior jaar en er zijn ongeveer 100 seniors op de school. Dus iedereen kent elkaar echt, wat ook leuk is! Ik heb een paar hele goede vriendinnen gemaakt J Ze doen hier ook heel veel sport op de scholen. Dat vind ik echt een van de leuke dingen van de scholen hier. Want zo leer je ook weer nieuwe vriendinnen kennen. Ik heb eerst voetbal gespeeld. Dat vond ik echt super leuk! Ik zat in een team met wat jongere kinderen, maar dat maakte het er niet minder op. Het was echt super leuk en ik heb veel van ze geleerd. Ik moest ook elke dag voetbal trainen. Dat was soms best wel zwaar, maar ook super leuk! Toen het voetbal seizoen over was heb ik besloten te gaan zwemmen. Ook weer elke dag! Ik vind het
Dutchie
33
zwemmen ook super leuk! Het is zeker een goede work-out maar ook gewoon leuk om te doen. Nu ik eindelijk ook een record heb kan ik dat ook telkens proberen te verbeteren wat ik super leuk vind! Ik had laatst drie van me records verbroken in een wedstrijd! J De Amerikaanse feestdagen zijn ook super leuk! Ik heb voor het eerst Halloween gevierd. Dat was erg leuk! Ik ging met een vriendin verkleed langs de deuren om snoep op te halen. Ik voelde me net weer een klein kind die aan het sint maarten was. Was erg grappig en gezellig! Ook hadden we natuurlijk Thanksgiving oftewel turkey day! Waar we naar familie toe gingen om kalkoen te eten en de dag erna vroeg eruit voor black Friday, lekker goedkoop winkelen! De weekenden met de exchange studenten zijn echt de beste weekenden! Het is altijd super gezellig! Allemaal jongens en meiden uit andere landen. We hebben een optocht gelopen met iedereen de vlag van zijn/haar land. Ook zijn we naar een hotel geweest aan de Niagara watervallen wat super mooi was! en we zijn een weekend naar Buffalo geweest. Wat ook echt super was! ! Ik heb daar echt super veel vrienden gemaakt en het is altijd heel leuk! Ik zou ze allemaal graag willen opzoeken als ik weer terug ben in Nederland! Ik ben echt super blij dat ik deze kans heb om met Rotary exchange op exchange te gaan. Ik vind het echt super vet dat ik heel veel andere exchange studenten ontmoet. De helft van dit jaar was super leuk en ik ben er zeker van dat de andere helft van het jaar net zo leuk gaat worden!
Dutchie
34
Emma Gerritsen Seabrook, TX, United States Het is alweer 4 maand geleden dat ik met mijn veelste zware koffers op Schiphol stond. Met vreugde, spanning en onzekerheid reisde ik via Londen naar Houston. Niet wetende wat me te wachten stond. Mijn eerste gast familie zou mij ophalen op het vliegveld. Vol warmte werd ik omhelsd. Welcome to Texas Emma! Die eerste paar dagen waren wel even wennen. Ik had gemengde gevoelens. Soms vroeg ik me af: waar ben ik aan begonnen? Maar dat gevoel werd al heel snel aande kant gezet door het geweldige leven hier en vooral de geweldige mensen om mij heen. Nu 4 maand later kan ik nog steeds moeilijk beseffen wat me allemaal overkomt. Ik lijk de wind in mijn rug te hebben dit jaar. Ik heb al zoveel mogen zien en mogen meemaken. En mijn jaar is gelukkig nog niet voorbij! Ik kan met gepaste trots zeggen dat ik steeds meer begin te lijken op een echte Texan! Ik heb het jaagleven mogen ervaren in het hart van Texas. Daar zat ik dan, met mijn geweer rustend op de standaard, bovenop een heuvel te wachten op een ‘deer’. De feeder was een uur geleden afgegaan en de zon begon langzaamerhand weg te zakken. Nadat mijn geduld behoorlijk op de proef was gesteld, kwam er dan eindelijk een deer aan geparadeerd die ik neer mocht schieten. Er was geen tijd om te wachten tot het deer dichterbij zou komen, want de zon begon al onder te gaan. Daar zat ik, vol adrenaline, met het geweer in mijn schouder gedrukt, wachtend op het deer om achter de bosjes vandaan te komen. Die minuten leken uren. Nadat mijn toekomstige slachtoffer zich eindelijk volledig liet zien, was het moment daar. Vanaf 160 meter afstand loste ik het schot. ‘DRT!’ hoor ik mijn gastvader zeggen met een trots gezicht. We gaven elkaar een high five, want het hert was inderdaad Dead Right There. Eenmaal bij de crime scene aangekomen heeft mijn gastvader natuurlijk eerst trots foto’s lopen nemen van mij en mijn eerste deer. Op dat moment voelde ik me echt een Texas girl. En dan nu even over school. The American High School bevalt mij prima! De high school spirit is fantastisch en het is super leuk om met een club of sport me te doen. De naschoolse activiteiten vullen mijn vrije tijd behoorlijk op. Ik sport veel na school met mijn vriendinnen. Als we geen tennis practice hebben na school, ga ik naar de gewichten ruimte. Zo blijf ik toch nog een beetje vorm hier in Texas, want dat is wel nodig! Er is zoals voorspeld veel fastfood en enorme porties! Mijn high school is huge, er gaan 3000 leerlingen naar Clear Falls High School, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik aangenaam verrast was over hoe ze zijn. Iedereen is super aardig en geinteresseerd, iets wat ik niet had durfen denken voordat ik hier heen kwam. Dutchie
35
Ik wil nog zoveel meer vertellen. Dingen zoals de cruise naar Mexico, Homecoming, The Grand Prix of Houston, de trips naar New Orleans, Austin en Nacogdoches, Halloween, Thanksgiving, Football games, Macklemore concert, schaatsen in een winkelcentrum en nog veel meer! Ik doe mijn uiterste best om mijn blog (emmagerritsen.waarbenjij.nu) bij te houden, maar met mijn leuke, drukke leventje hier heb ik daar toch wat moeite mee blijkt. Ik ben de rotary heel erg dankbaar voor deze geweldige ervaring. Ik heb het super naar mijn zin hier en heb de tijd van mijn leven. Liefs uit Texas, Emma Gerritsen
Dutchie
36
Joost Gerretschen Ik ben Joost Gerretschen, 17 jaar oud en dit jaar woon ik in de VS. De staat New York om precies te zijn. Velen denken daarbij meteen aan New York City, hoewel dit artikel over mijn ervaringen in die stad gaan, woon ik er dik 5 uur vandaan. Vrijdag, 22 november werd ik om 6:30 opgehaald door de hostmoeder van de Belgische uitwisseling student die bij mij op school zit. Om 7 uur vertrok de bus met bijna alle uitwisseling studenten van district 7150 en 7120, zo’n 40 in totaal. Uiteraard werd er veel gelachen, gegierd en gebruld in de bus maar toen we om 12:30 de skyline van New York City voor het eerst zagen was het enige geluid het geklik van de camera’s. Drie dagen lang hebben we onszelf als een groep vermaakt. We hebben veel iconische plekken in New York City bezocht, zoals: Cathedral of Saint John the Divine, Central park, Columbus Square, 5th avenue, Times Square, Little Italy, Chinatown, the 9/11 Memorial en uiteraard the Statue of Liberty. We hebben heerlijk gegeten van Soul food in Brooklyn tot een vette hamburger in een op de film Forrest Gump geïnspireerd restaurant in Times Square. Mijn beste ervaring gedurende het hele weekend was een geweldige theater productie genaamd “Fuerza Bruta”. Toen we zondag om 4 uur de McDonalds verlieten en terug de bus in gingen waren we allemaal doodop, gezamenlijk stelden we vast dat we graag naar onze geliefden gastfamilies terug wilden maar dat we even graag ons hele leven in The Big Apple wilden doorbrengen. 6 uur later, tijdens het afscheid, had ik het toch wel even moeilijk. Aan de andere kant was dat misschien omdat ik mijn schoenen kapot had gelopen op de laatste dag en mijn blote voeten toen ik de bus uitstapte onaangenaam werden verrast door een laag sneeuw op de grond.
Dutchie
37
Justine van Gerwen Mijn exchange begon dit jaar op zaterdag 17 augustus. Ik was best zenuwachtig, vooral omdat ik pas één keer eerder had gevlogen. Toen ik aankwam op het vliegveld stonden mijn gastgezin en counselor al op mij te wachten. Op het begin was alles nog een beetje onwennig, maar op maandag begon cheerleaden al en op donderdag begon school, dus het wende snel. School hier in Amerika is anders als in Nederland; je zit met verschillende klassen door elkaar en je hebt geen niveaus enzo. School is best makkelijk, maar sommige leraren behandelen me te veel als een echte Amerikaanse leerling en verwachten dan ook dat ik zo hoog mogelijk punten haal. Ik heb hier al veel leuke dingen gedaan. Ik ben naar Ocean City in Maryland geweest, al twee keer naar New York City, en ook al naar een aantal Penn State football games. Maar een van mijn leukste ervargingen was denk ik twee weken geleden. Na thanksgiving was ik met mijn counselor en mijn gastzusje naar de Niagara Falls in Canada geweest. Dit was een erg leuk weekend. De Niagara Falls waren echt super mooi om te zien, maar het was wel best koud en alles was bedekt in ijs. De vader van mijn counselor was ook mee, en hij komt uit Nederland, dus ik kon weer een keer Nederlands praten. Dat was best wel raar omdat ik het al zolang niet meer gesproken had. Hun gaan elk jaar naar Canada om naar een Nederlandse winkel te gaan, dus daar gingen we ook heen. Het was een klein winkeltje waar ze allerlei Nederlandse producten hadden, dus ik heb even al het eten dat ik miste van Nederland gekocht. En aangezien het bijna Sinterklaas was, was er ook een Sinterklaas en Zwarte Piet aanwezig in de winkel, waar ik natuurlijk even mee op de foto ging. Ik had daar ook voor mijn gastgezin en mijn vriendinnen chocoladeletters gekocht. Het was een erg leuk weekend en het gaf me weer een beetje het gevoel van thuis. Op 5 december ging ik met mijn gastmoeder en gastzusje naar hun andere dochter, want ik ging uitleggen hoe wij Sinterklaas vieren en haar kinderen gingen daarna ook hun schoen zetten en toen heeft Sinterklaas er ’s nachts een chocoladeletter voor hun ingedaan. De reacties van mijn vriendinnen op de chocoladeletters was ook echt leuk, en ze willen mij nu iets typisch Amerikaans geven wat ik nog nooit heb gehad, maar ze weten nog niet wat, dus ben benieuwd.
Dutchie
38
Het was erg leuk om hier toch een beetje Sinterklaas te vieren en het zorgde ervoor dat ik Nederland wat minder miste. Tot nu toe heb ik het hier heel leuk, maar ik zit in een klein dorpje, dus na school is er vaak niet zoveel te doen. Maar mijn counselor gaat kijken of er nog wat dingen zijn die ik hier kan doen, naast cheerleaden. Binnenkort ga ik ook wisselen van gastgezin dus dan kan ik ook ervaren hoe het in een ander gezin is en heb hier ook erg zin in.
Dutchie
39
Kasper Wiepking Het was best wel moeilijk afscheid nemen, maar het is me toch gelukt. Ik ben vrij makkelijk door de douane gegaan, omdat ik mijn Rotary jasje aan had. Toen ik in Philladelphia aankwam, was het even zoeken naar de juiste gate, maar als ik er zo over nadenk was het best wel makkelijk. Toen ik aankwam in Orlando, wachtte mijn Hostmoeder, hostbroertje en District Chairman mij op. Ze hadden een banner gamaakt, met alle handtekeningen van de Rotary Club van Port Orange er op. Eerst moesten we wat dingetjes regelen, en toen mn koffer halen. Toen ik uit het vliegveld liep, kreeg ik al die luchtvochtigheid tegen mn gezicht aan, en ik dacht: ''Ik ben in Florida.'' We gingen naar een Italiaans restaurant toe, super lekker gegeten, en was verbaast over de grote van een soda. Dagen gingen voorbij, en ik had al zo veel nieuwe mensen leren kennen! Ik ben naar een Waterpark geweest, met super veel glijbanen. :) Meer mensen ontmoet. Ik heb ook een raketlancering gezien...dat was een super ervaring! Ook ben ik al uiteraard een aantal keren naar het strand geweest, en heb nu al een best kleurtje gekregen. Een paar dagen geleden ben ik naar de Daytona Cubs geweest, een baseballteam. Ik had ook een echte baseball gevangen, omdat het een foul ball was, dus de ball ging in het publiek. Go Cubs! Dat was echt leuk! Ook ben ik gaan kayacen op de rivier Crackers Creek. Dat was net alsof je in een jungle bent! Florida is toch een moeras. :P Mijn eerste Rotary meeting was geweldig. De mensen zijn zo aardig, en willen me graag leren kennen. Zij doen daar best wel veel dingen die Rotary Club Enkhuizen ook doen, dus ik zag wel herkenning in de 2 Rotary Clubs. Ik heb ook diezelfde dag mijn Rotary Club vaantje uitgewisseld met die van Rotary Club Port Orange and South Daytona. Wat zij daar doen zijn Happy Bucks, je doneert een dollar of meer, en dan krijg je de kans om iets te zeggen, want je bent ''happy''. Ik heb al heel veel vrienden op school! En ik ben een echte Hawk! (Spruce Creek Hawks) Veel mensen vinden me heel ''cool''. En als ze mijn naam niet meer weten is het wel de ''Cool Dutch Kid'' :) Ik heb de volgende vakken: American Government, Creative Photography 2, Digital Art Imaging, Team Sports, Tv Productions, AP European History, en English 3 Honors. In elke klas heb ik wel vrienden gemaakt. Ik zit ook in het Zwemteam, en heb elke dag training van 3 tot half 6, dus dat is best wel pittig, maar ik merk dat ik echt veel fitter ben.
Dutchie
40
Een paar maanden geleden ben ik naar, Universal Orlando geweest met een stel Amerikaanse vrienden. Dat was echt super leuk, want het was halloween, en hebben ze net als in Walibi in Nederland allemaal zombies rondlopen. Dat was extra leuk voor mij, want de thema's waren The Walking Dead (tv serie) The Cabin in the Woods en Evil Dead. De meeste weten waarschijnlijk niet wat die films of tv serie is, maar ik ben helemaal gek van The Walking Dead, dus ik probeerde zoveel mogelijk foto's te nemen. Er waren ook van die spookhuizen, waar je dan in loopt en ze je laten schikken. Die spookhuizen waren dan ook gebaseerd op die thema's. Dat was echt een hele leuke ervaring. Ik ben ook naar St. Augustine geweest, dat is de oudste stad in de US. (dat is wat ze zeiden) Dat kon je ook wel zien aan de manier hoe alles is opgebouwd. Ik en 3 andere exchange studenten bleven in het huis van een Rotarian daar. Hij had ook een exchange student in zijn huis, ongeveer 3 jaar geleden, en hij was ook nog eens van Nederland. We gingen naar Flagler College, een prachtig gebouw met een hele mooie binnen, en buitenkant. Dat gebouw heeft ook een hele geschiedenis, omdat het vroeger een hotel was, en heeft daarom zo'n chique uitstraling. Daarna gingen we door de stad zelf heen. De stad heeft een hele mooie brug die het eiland aan de andere kant van de rivier met elkaar verbind. De stad heeft ook een hele bekende winkelstraat, St. George street. Deze straat heeft allerlei kleine winkeltjes, met souvenirs en shirts enzo. Daar heb ik nog een shirt gekocht met Flagler er op. (de naam van de college) We hadden ook een spooktour gedaan in de nacht. Er was een soort sheriff, die dan allemaal verhalen verteld over waar er spoken zijn gezien enzo, het was allemaal niet waar, maar leuk om mee te maken. We zijn ook nog naar een Alligator Farm geweest. De naam zegt het al: Alligator Boerderij. Er waren heel veel soorten alligators, en ook nog wat andere dieren zoals vogels en vissen. Ik ben ook naar The Marine Science Center geweest, dat is een soort van opvang voor zieke schildpadden, vissen en vogels. Dat was wel interessant om te zien. Ook ben ik nog naar Epcot (experimental prototype community of tomorrow) geweest, dat is een van de parken in Disney World. Dat was echt super leuk! Ze hebben zo'n mega bal in het midden van het park. Die foto is trouwens ook op facebook. Die bal is zelfs een attractie, waar je dan omhoog gaat, en dan kan je je eigen toekomst maken. Verder ben ik nog een paar keer wezen trail biken, en de laatste keer dat ik heen ging zagen ik en een vriend van me een 4-5 foot (1.52m) Alligator in het water zwemmen :0 En toen was het Thanksgiving! We gingen naar mijn (gast) opa en oma en hadden zo'n mega kalkoen in de oven. Die was echt super lekker. Er waren ook vrienden van hun, en hadden dan ook allerlei lekkere dingen gemaakt, van zoete aardappels met marshmallows er op, tot broccoli met een hele lekkere saus er overheen. Morgen vertrek ik weer naar Disney, want we gaan nu met alle exchange studenten naar alle 4 parken toe! Ik mis nu dus wel 2 dagen van school, maarja...wat vinden we dat toch erg :)
Dutchie
41
Ruben Bloem Hey ik ben Ruben Bloem en ik ben in Amerika staat Arizona en stad Paradise Valley. Mijn eerste gast family was de Millers ik mijn vader heten Gary mijn moeder heten Amy en ik had 4 broer Denver hij was in California voor college Luke die werkt bij een lokaal restaurant Colton deed college dichtbij en Wyatt die is nu voor zijn exchange in Italië. De Millers hebben mij de eerste week dat ik hier was mee naar California genomen en het was daar echt geweldig we waren in Laguna beach en hadden een huisje aan het strand. Het was er de hele week geweldig weer. Wij gingen elke dag naar het strand en ’s avonds als het afkoelt gingen we naar de downtown area met de trolley. Het was er heel erg mooi en je had er geen idee van dat je in Amerika zat. Ik ging altijd met Wyatt en Colton ijs halen en beetje rond lopen door de straten. Toen we terug waren in Arizona begon school meteen en dat was ook heel erg anders vergeleken met Nederlandse scholen. Ze laten overal hun logo zien en zijn heel trots op hun sport teams. En in de weekend hebben zijn we een aantal keer naar de Football en Baseball games geweest wat ook een hele ervaring was. Ik heb de eerste 2 maanden veel met vrienden van mijn gast broers opgetrokken we hebben gepoolhopt bij verschillende hotels, we hebben heel veel films gekeken, we hebben met een soort vlot van een rivier afgedreven dat heeft ons 6 uur geduurd en we gingen allemaal met elkaar naar de kerk want dat is hier ook heel erg groot en bijna iedereen doet er aan mee. Vanaf de 3e maand heb ik al mijn vrienden omgewisseld want in mijn Hospitality klas moesten we een presentatie over ons zelf doen en ik ontdekte dat er een jongen bij mij in de klas zat wie zijn vader in Nederland woont. Ik heb heel veel met hem gepraat die dag en sins dien zijn we beste vrienden J ahhhhhhh. Nu doen we elk weekend wel wat video games, films, sporten. Muziek mixen en alle school projecten samnen. Ik ben vrijdag december 6 van gast family verhuist en mijn nieuwe family bevalt me heel erg goed mijn vader nu is Bill mijn moeder is Teddy die 25 jaar geleden is verhuist uit Drenten naar hier en met haar kan ik heel veel lachen. Ik heb een zus Kaitlyn die 2 maanden jonger is en net terug van haar exchange naar Finland en 2 jongeren broertjes Micah en Sander en 2 honden Wookie en Boe. Ze zijn gigantisch aardig en nemen mij de 28ste mee te skiën in Colorado en dat woord de eerste keer voor het echt.
Dutchie
42
Nieuw Zeeland Anna Laura Schoorl Ik zit nu in mijn 5e maand van exchange en ik merk sterk dat mijn Nederlands dramatisch slechter aan het worden is. Excuseer dan ook enige spel of zin fouten! Exchange gaat om het ontmoeten van nieuwe mensen en het ontdekken van nieuwe gewoontes en avonturen. Ik heb de laatste 2 maanden vooral in het ziekenhuis doorgebracht omdat ik voor een nieuw avontuur ging! Dit is niet bepaald mijn leukste ervaring maar het heeft al een groot deel van mijn exchange ingenomen dus ik zal daar eerst een beetje over vertellen. Eind oktober ging ik met mijn hostmum mountainbiken. Iets wat ik nog nooit had gedaan voor Nieuw Zeeland. We besloten een super snel rondje te maken van 20 minuten en namen daarom ook een andere route. We moesten een ontzettend grote heuvel beklimmen met onze fietsen maar konden daarna wel gewoon echte fietsen tussen de natuur. Op de terugweg konden we de heuvel af, daar is waar alles misging. Ik stond op om van de wind te genieten maar leunde iets te veel naar voren, ik ging ontzettend hard en hield heel voorzichtig mijn remmen in. Ik denk dat het een combinatie van beiden was want voor ik het wist belandde ik op mijn kin op de weg. Mijn geheugen was voor een paar minuten helemaal weg. Ik had geen idée in welk jaar ik zat of in welke maand gewoon niks! Ik zat in de auto naar het ziekenhuis en zag mijzelf in de spiegel. Het enige wat ik nog van mijn gezicht herkende waren mijn ogen, de rest was rood van bloed. Net zoals mijn armen en benen. Aangekomen bij de eerste hulp stonden er 8 mensen om mij heen. Ze legden mij neer in een bed en begonnen allemaal bij een ander deel wat te doen. Ik had zoveel pijn dat ik het niet eens meer voelde. Mijn kaak bonkte wel hard in mijn gezicht. Na geen idée hoeveel hechtingen gingen wij naar de X-ray kamer. Ja hoor, ik had een gebroken kaak die ook nog eens uit de kom was. Twee dagen erna had ik mijn eerste operatie. Ik ging na een maand terug voor controle waar toch echt de hel begon. Ik heb uiteindelijk 1 week in het ziekenhuis doorgebracht en 3 operaties gehad in een ruimte van 5 dagen. Ik werd inmiddels herkend door alle dokters en receptionisten en ik wet niet of dat iets positiefs is. Grapjes zoals ‘But you’re Dutch, aren’t you supposed to be good at biking?!’ kon ik inmiddels wel dromen haha! Gister was ik er weer. Ik was zo bang om terug te gaan want ik wilde er niet langer blijven. Ik was zo ontzettend blij toen ik na 15 minuten weer buiten op de stoep stond, De dokters zijn blij met het resultaat maar ondertussen zit ik hier wel aan mijn 9e week van mijn ‘liquid food Dutchie
43
diet’. Duizenden milkshakes en ijs werk ik elke dag naar binnen wat opzich niet heel slecht is. Toch wil ik na deze hele situatie niet terug naar Nederland. Als je een gebroken kaak hebt kan ik net zo goed in het mooiste land ter wereld zijn, toch? Nu verder op wat dingen die mij zijn opgevallen. Mensen hier in mijn stad, Rotorua, zijn heel vrij. Naar de supermarkt in pyjama? Waarom niet. Een DVD huren in je bikini en blote voeten? Ja joh kom maar door! Ik spreek uit ervaring. Verder werd ik bijna het land uitgezet omdat ik vroeg of mensen hier veel kiwis aten. Er is een heel groot verschil tussen kiwis, de lieve beschermde vogeltjes, en kiwifruit. Ik zal die fout nooit meer maken! En om niet te vergeten de Haka. Ik had er al vaag iets over gehoord maar wist niet zo goed wat het was, totdat ik op een dag een muziek voorstelling aan het bekijken was op school. Allemaal heel leuk en aardig totdat het voorbij was. Mijn eerste instinct was om te klappen maar nee. Uit het niets begon een man woedend te schreeuwen met een gezicht dat echt ongeloofelijk eng was. Toen stonden leerlingen achter, voor en naast mij op en deden hetzelfde. Ik was omringd door allemaal mensen die de Haka deden. Schreeuwend en dansend waren zij aan het meedoen. Ik maak geen grapje, ik was zo bang dat ik een paar tranen liet rollen over mijn wang. Zo voor schut! Gelukkig was ik niet de enige want mijn klasgenoten vertelden mij dat de Duitse uitwisselingsstudent hetzelfde had gedaan. Het is geen leugen als mensen zeggen dat Nieuw Zeeland 4 seizoenen in 1 dag heeft. Ik heb op een dag gezwommen in de warme zee, geploegd door de storm en sneeuw aangeraakt! Zo bizar! Kiwi’s zijn ontzettend lieve mensen en ik voel mij al steeds meer eentje worden. Ik bedoel, na 4 dagen in dit land dronk ik al mijn thee met melk!
Dutchie
44
Australië Lemke Kamps De omgeving is hier zo anders: het rode zand, de kangoeroes in de tuinen of dood langs de weg. Je kan hier uren rijden en geen levend wezen tegen komen! De zee is helder blauw met geweldig mooie zeedieren, de stranden zijn wit met hoge palmbomen en de fel brandende zon. Enorme regenwouden met veel verschillende vogels en vlinders. Naar school dragen we een uniform dat ik heel handig de eerste dag verkeerd omdroeg... Elke ochtend om acht uur staat de schoolbus op de stoep en na school ga ik ook met de bus terug naar huis. De eerste week dat ik hier kwam had ik een gala met school. Iedereen droeg mooie jurken, hoge hakken en de jongens een pak. Er waren grote tafels prachtig gedekt en een lopend buffet. In plaats van gewoon muziek en dansen was er een speciale dans die ze leren op de basisschool. Heel anders dan in Nederland maar super leuk. Elke dag doe ik iets nieuws, zie ik iets nieuws en leer ik iets nieuws! Mijn gastfamilies nemen mij overal mee naar toe, bijvoorbeeld een dag naar het Great Barrier Reef om te snorkelen. Je moet alleen wel een wetsuit dragen die je beschermt tegen de dodelijke kwallen. Het voelt alsof je in de film Nemo zwemt. Als je om je heen kijkt zie je haaien, pijlstaart vissen, blauwe zeesterren en allemaal andere super mooie vissen. Nu het regenseizoen komt zijn de watervallen enorm groot en prachtig om te zien! Mijn gastouders namen me mee naar een countrymuziek festival in een stadje 2 uur vliegen van hier! Ik had verwacht dat ik het maar niks zou vinden maar het was hartstikke gezellig. Iedereen draagt een cowboyhoed en broeken met wijde pijpen, een riem met diamanten, een geruite bloesje en cowboylaarzen. Ook gingen we laatst naar een concert van Taylor Swift. Ik was nog nooit echt naar een concert geweest dus ik vond het super leuk ! Een weekendje naar Brisbane 4 uur vliegen vanuit hier om de voorstelling Grease te zien en een lichtshow in het water! Ik heb nu vakantie. Ik ga waarschijnlijk met een vriendin zwijnen jagen en nog een keer naar het rif en kamperen met vrienden bij de dam. De dam is een grote dijk die ze hebben gebouwd om een klein dorpje over te laten lopen. Het water van de dijk gebruikt nu elke familie uit mijn dorpje voor drink- en douche water. Rond de dam zijn plekken waar je kan kamperen. Het is al snel Kerst en Nieuwjaar en dat is hier heel anders. Ik ga naar het strand, geen sneeuw voor mij dit jaar maar waarschijnlijk iets van 38 graden. Het is illegaal om vuurwerk op te steken dus we gaan naar een vuurwerkshow!
Dutchie
45
Canada Iris Hagel Mijn naam is Iris Hagel. Ik kom uit dronten een klein dorpje in Flevoland. Nu zit ik in Canada in de provincie Ontario. Ik woon aan lake Ontario in de stad Oshawa het heeft 160.000 inwoners. Ten eerste wilde ik beginnen met dat we de vraag moesten beantwoorden: ‘wat is het leukste wat je tot nu toe hebt gedaan?’ De allermoeilijkste vraag die ik ooit heb moeten beantwoorden. Want ik doe hier zo veel leuke dingen, eigenlijk alleen maar leuke dingen en om dan te kiezen wat ik het leukste vind? Ja dat is wel eventjes nadenken en op een antwoord kwam ik dan ook niet echt dus ga ik jullie vertellen over een paar speciale ervaringen. Mijn eerste leuke ervaring was “The cottage” heel veel famillies in Canada hebben een cottage, dit is hun vakantie huisje. Ik noem het meer vila’s die ze rond om een meer plaatsen. Ze zijn namelijk erg groot en luxe soms zo groot als een kasteel. Ik had dus erg geluk want, mijn eerste gast gezin heeft zoon cottage en daar ging ik dan ook meteen mijn eerste weekend heen. Ik heb genoten want ze hebben: een bubbelbad, twee jetski’s, 2 boten, peddelboard en een supermooi huis. Dus het eerste weekend heb ik lekker daar vakantie geviert rond gevaren in de boot en rond geraced op de jetski’s. Beter kon ik het niet hebben. Ik ging hier regelmatig heen nu niet meer want het wordt hier winter en dan worden de meeste cottage’s gesloten. Mijn volgende leuke ervaring: “Toronto” Ik ben tot nu toe al een aantal keer naar Toronto geweest wat een wereld stad! Zeker een aanrader. Laatst had ik mijn laatste dag met mijn eerste gast gezin dus wilde mijn gast moeder iets speciaals met mij doen. Ze nam mij en een vriendin mee naar de CN tower. Wat ze niet had verteld was dat we lunch zouden hebben in het sjieke restaurant boven op de toren dit restaurant draait rond en je kan over heel toronto kijken. Geweldig! Afgelopen zaterdag ging ik weer naar Toronto met mijn 2de gast gezin. Naar het kasteel Casa Loma dit is bijna 100 jaar oud wat niet heel erg veel voor stelt als je kijkt naar de kastelen in Europa maar de Canadezen zijn er heel trots op. Ik moet wel zeggen dat het een heel sprookjes achtig kasteel is heel leuk om te zien. Ik heb verder nog veel meer in toronto gedaan maar mijn verhaal mocht maar 1 pagina zijn.
Dutchie
46
Verder wil ik zeggen dat ik het geweldig heb hier. Ik maak zoveel geweldige dingen mee soms moet ik mezelf even knijpen of het allemaal wel echt gebeurd. Al mijn gast gezinnen zijn ook geweldig wat natuurlijk ook heel erg helpt. Ik heb een superleuke school waarop ik in een kunst programma zit waar ik erg van geniet ook zit ik in het rugby team zo gaaf! Verder heb ik hele leuke vriendinnen en is mijn exchange groep heel erg leuk. Natuurlijk mis ik thuis soms wel en straks met kerstmis zal ik soms best even hebben van “he zat ik nu maar even lekker thuis met mijn famillie”, Maar weetje het is maar voor een jaar! Ik besef me dat ik moet genieten van de tijd hier want ik ben hier al 4 maanden en het gaat zo snel! Voor ik het weet zie ik ze weer dus ik wil van elk moment hier genieten. Ik ben heel erg blij dat ik voor mijn exchange gekozen heeft ik heb echt het gevoel dat het me een beter persoon maakt. Dankjewel Rotary voor deze geweldige kans die jullie mij gegeven hebben.
Dutchie
47
Marloes van Rongen Lieve Dutchie-lezers, Ik zal mij even voorstellen. Mijn naam is Marloes van Rongen. Mijn ouders zijn Didy Boerhorst en Ronald van Rongen. Ik heb een tweelingzus Merel (18) en een oudere zus Yasmijn (21) en wij zijn woonachtig op het eiland Texel in Noord-Holland. Ik ben 18 jaar oud en ben momenteel op een jaar uitwisseling in London, Ontario in Canada. Mijn exchange avontuur begon op 29 augustus 2013. Ik vloog vanaf Amsterdam naar Toronto, en vanaf Toronto naar London. Mijn 1e en 2e gastgezin en mijn counselor stonden op het London vliegveld mij op te wachten. Ik verblijf bij mijn 1e gezin tot 8 december, deze dag verhuis ik naar mijn 2e gastgezin waar ik verblijf tot april. Daarna verblijf ik bij mijn laatste gezin tot juni. Ik zal jullie vertellen hoe mijn exchange tot nu toe is aan de hand van mijn drie leukste herinneringen. 06 – 08 September Rotary meeting Camp Presq’uile Owen Sound. Mijn eerste Rotary meeting, waar wij alle exchange studenten van Rotary district 6330 zouden ontmoeten. Ik vertrok samen met mijn counselor Randy Harden, Rick Coates en de exchange student uit Duitsland Jonas Fichter naar het camp. Het was 2 uur rijden naar Owen Sound vanaf London. Bij het kamp aangekomen hebben we iedereen begroet en de meiden met hun koffers werden naar hun eigen cabins verwezen, om alles uit te pakken. We hadden unheated cabins, dus in de avond was het super koud. We hebben een kennismaking spel gespeelt, wat heel erg leuk was en daarna zijn we in de koude zee gaan zwemmen. De volgende dag zijn we wezen bowlen i.p.v. hiking aangezien het de hele nacht geregend had. `s Avonds een talentenshow, samen met Vale (Peru) en Emille (Brazilië) hebben we een tongbreker gedaan. Ik deed de krab krabt de krullen van de trap. Iedereen vond ons zo leuk dat we het een paar keer moesten herhalen. De volgende dag was het al weer tijd om afscheid te nemen van iedereen en richting huis gedaan. Het was erg gezellig en iedereen had al een band V.l.n.r. Vale (Peru), Lena (Polen), Camille (Frankrijk), Marloes met elkaar gekregen. (Nederland) en Emille (Brazilië)
Dutchie
48
04 – 06 October Rotary meeting Stratford en Toronto. Mijn 2e Rotary meeting was in Stratford en Toronto. De verzamelplaats van deze dag was bij een parkeerplaats in Stratford, waar onze gastgezinnen, waar we bij sliepen voor 1 nacht, ons aan het opwachten waren. Ik zat samen met Fran (Chile) en Schirin (Duitsland) bij een Nederlands gastgezin in huis, wat ik helemaal geweldig vond, omdat ik al een tijdje geen Nederlands gesproken had hier. Diezelfde avond zijn we naar de musical Tommy geweest. Wat erg indrukwekkend en mooi om te zien. De volgende dag zijn we met de bus naar Toronto gereden en zijn we naar het museum ROM geweest, erna zijn we wezen shoppen en `s avonds heerlijk V.l.n.r. Annisa (Indonesië), Emille (Brazilië), Lena (Polen), gegeten bij Hard Rock Café. Na het eten afscheid Marloes (Nederland), Vale (Peru) en Camille (Frankrijk) genomen en dat was alweer het einde van een gezellig weekend met de exchange studenten. 04 – 07 November the Royal Winter Fair Voor dit weekend was ik uitgenodigd door mijn coinbound coördinator (Kenton Acton) zijn vrouw Kristy en hun dochter Kortney Acton om met hun mee te gaan naar the royal winter fair in Toronto. The royal winter fair houdt in dat het Agricultural dagen zijn, dat betekend dat er allerlei verschillende dieren deze dagen aanwezig zullen zijn zoals schapen, kippen, biggen, geiten en koeien. Maar waar het iedereen om gaat waren de paarden. Het is in principe een paardenshow en de ruiter die het beste springt, foutloos dus, die kan de hoofdprijs van $125,000 winnen. Wij sliepen dit weekend in the Westin harbour castle, het is een superluxe hotel, met een zwembad + sauna in het hotel waar we van genoten hebben. Deze dag sprong ook ruiter Harrie Harrie Smolders met zijn paard Exquis Powerfee Smolders van Nederland, hij was 2e geworden. Hij won de prijs van $28,000. Het was een geweldig weekend, hebben erg genoten van alle paardenshows en op het einde nog wat foto’s gemaakt in een photobooth.
Dutchie
49
Welmoed Wessels Life in Canada Mijn naam is Welmoed Wessels, achttien jaar oud, ik kom uit Meppel en ik ben op dit moment op uitwisseling in Canada. Al jaren lang liep ik rond met het idee om een jaar naar het buitenland te gaan. Na bijna een jaar voorbereiden stapte ik in augustus in het vliegtuig om voor een jaar naar Canada te gaan. In mei ben ik geslaagd voor mijn Vwo diploma, daarna drie maanden vakantie dus in augustus ging compleet stress vrij op pad. Ik had er zo veel zin in dat het afscheid nemen me minder zwaar viel dan ik had verwacht. Ik voelde me onwijs stoer, met mijn Rotaryblazer aan op weg naar een nieuw avontuur. In juni hoorde ik dat ik aankomend jaar zou wonen in Moncton, New Brunswick. Dat is de ‘Maritimes’, het oosten van Canada. Om eerlijk te zijn had ik nog nooit gehoord van New Brunswick, laat staan Moncton. Ik wist ook niet wat ik kon verwachten maar met behulp van Google kwam ik een eind verder. Mijn gastgezin had me al een paar mailtjes gestuurd en ook mijn counsellor was ontzettend enthousiast dat ik kwam. Na een paar dagen bij mijn counsellor vertrok ik naar mijn eerste gastgezin. Het voelde wel wat apart, je wordt letterlijk gewoon in een gezin gedropt en dat moet je ‘huis’ worden. Ze waren gelukkig ontzettend lief en aardig! Ik ga naar Bernice MacNaughton High School, een van de plaatselijke high schools. Het is zo anders als in Nederland! Hier heerst een ‘school spirit’. We hebben een school lied, school kleuren, een american football team die we als school iedere week aanmoedigen, sport teams, cheerleaders en ga zo maar door. Ik keek mijn ogen uit. In Nederland gaat iedereen na schooltijd huiswerk maken en ’s avonds naar voetbaltraining bij de voetbalclub. Hier gebeurt alles na schooltijd. Ik zat in het cross country team. Je loopt hard door de bossen en rent mee in wedstrijden. In Nederland zou je twee keer in de week een uurtje trainen maar hier, vier dagen per week, na schooltijd twee uur trainen en in het weekend vaak een wedstrijd. Ik heb heel erg genoten van het cross country rennen, het was een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen. Daarnaast heeft onze school een eigen auditorium. Vanaf september tot november hebben we geoefend voor een musical. Ik had eigenlijk geen rol maar het was zo leuk om deel te nemen. De shows waren echt goed. Mijn district heeft veel voor ons georganiseerd. We zitten met twaalf studenten in district 7810. Om de haverklap hebben we een Rotaryweekend en deze weekenden zijn echt helemaal geweldig! De andere uitwisselingsstudenten zijn gewoon de beste mensen in de wereld. Zij zijn de enigen die weten hoe jij je voelt, zij weten hoe het is om op dat vliegtuig te stappen en het avontuur aan te gaan.
Dutchie
50
Naast de weekenden die mijn district organiseert ga ik iedere vrijdag naar de Rotaryluch van de Rotary club of Moncton West & Riverview. De lunches zijn goed en het is altijd gezellig. De leden staan erg open voor mij en de ander twee uitwisselingsstudenten die in mijn club zitten. Natuurlijk zijn er ook wel eens wat lastigere momenten maar tot nu toe valt het erg mee. Mijn ouders en mijn zusje komen mij eind april opzoeken en dat vind ik erg leuk. Ik wil ze graag laten zien waar ik woon, wie mijn hostfamilies zijn, hoe mijn school eruit ziet en ze gewoon meenemen in mijn leven voor een weekje. Ik ben heel blij dat ik de kans heb gekregen om een jaar op uitwisseling te gaan. Het is natuurlijk heel leuk om de ervaring van een echte high school mee te maken maar ik ben vooral blij dat ik ook zie hoe het er ergens anders in de wereld aan toe gaat. In de gastgezinnen waar ik in zit, gaat het niet altijd zoals thuis. Sommige regels zijn anders, het huis is anders, de manier waarop je hostsiblings worden opgevoed is anders, je moet het gewoon accepteren en het is goede ervaring om andere thuissituaties ook eens van dichtbij mee te maken. Ik mis mijn fiets wel erg! In Nederland ga je natuurlijk overal op de fiets naar toe maar hier kan dat niet zomaar. Soms mis ik zelfs het fietsen door de regen. Alhoewel ik denk dat zodra ik weer terug in Nederland ben, zo snel mogelijk weer overal met de auto naartoe wil worden gebracht.
Dutchie
51
Japan Oxana Oosterlee Onderhand zit ik nu alweer vier maanden in de mooie stad Nara in het land van de rijzende zon, Japan, waar ik eigenlijk nog nooit de zon heb zien rijzen. Het is een land dat veel verschilt van Nederland. Dat begint al bij school, dat een beetje voelt alsof je weer geteleporteerd bent naar de basisschool. Vaste schooltijden, en je zit de hele dag in één klas, je homeroom, waar je aan je eigen tafeltje zit met een kastje voor je spullen. Elke klas heeft een homeroomteacher, die de dag begint en afsluit met mededelingen en van alles en nog wat voor de klas doet. Voor de verschillende lessen verwisselen de leraren van klas. Daar ben ik best blij mee, want soms bij keuzevakken moet je je wel naar een andere klas verplaatsen, wat nooit zo fijn is. Ze vinden het namelijk om een of andere reden een goed idee om in de winter alle ramen op de gang wagenwijd open te zetten. Voor de lunch heb ik zoals iedereen altijd een “bento” van thuis mee, een lunchboxje met van alles en nog wat erin. Wat ik best sneu vind voor de moeders van Japan, omdat ze elke ochtend vroeg op moeten staan om de lunch van het gezin te koken. Hierbij zit natuurlijk ook nog een grote hoop rijst. Want bij al het eten moet rijst. Het maakt niet uit wat je eet voor het de lunch of avondeten, je moet en zal er een bak rijst bij krijgen. Na school gaat zo goed als iedereen naar zijn of haar “club activity” toe op school. Dit zijn vooral veel sportclubs, die best wel heftig zijn. Het verschilt per club, maar ze hebben bijvoorbeeld vijf keer per week twee of drie uur training, ook in het weekend. Mijn huidige gastzusje zit bij de dansclub, en komt elke schooldag pas om 9 uur thuis, om dan ook beide dagen in het weekend en in vakanties naar school te gaan om nog meer te oefenen. Ikzelf zit bij de English Club (waar ze ondanks de naam eigenlijk alleen maar Japans praten), omdat daar veel van mijn vriendinnen bij zit en ik simpelweg te lui ben voor die sportclubs hier. Het is eigenlijk vooral een gezelligheidsclub, en daar kan ik mij vrij goed in vinden. Het openbaar vervoer hier is ook een ervaring. Het is altijd op tijd (het kan, NS, het kan!!!) . Niet zo verwonderlijk als ik een vriendin van mij hier mag quoten: “Als iets meer dan 2 minuten te laat is dan woren we zenuwachtig”. De helft van de mensen slaapt in de trein, want Japanners zijn erg goed in overal slapen. Ook op school wanneer we in de aula naar een toespraak of presentatie zitten te luisteren, lopen er constant leraren door de rijen heen om Dutchie
52
slapende leerlingen op de rug te tikken. ’s Ochtends naar school is de trein wat minder als je net in het verkeerde treinstel bent gestapt. Het is dan zo propvol dat mensen zichzelf nog uit alle macht erin proberen te duwen. Als ie dan zo vol zit dat de deuren nét niet meer dicht kunnen, komen er twee of drie man stationspersoneel aanrennen om nog een laatste duwtje te geven. Nu moet je zeker niet denken dat als je tegen elkaar aangedrukt staat in de trein, dit de populatie van dit land weerhoudt om alsnog staand te gaan slapen. Verder is Japan ook erg goed in het hoog houden van zijn stereotypes. Overal is karaoke te vinden, en dat wordt ook enthousiast gedaan door de bevolking. Het is echt prachtig om in het entreegedeelte van een karaoke”winkel” te staan, en te zien hoe veel verschillende type mensen erop af komen. Van jonge kinderen tot oude businessmeneren. Ze maken ook ontzettend veel foto’s (met het peacetaken natuurlijk). Al ga je slechts een ijsje eten, moet er per se een foto gemaakt worden van het ijsje. Van groepsfoto’s zijn ze ook groot fan. Bij het 3-daagse rotarytripje naar Hiroshima moest er bij elk ook maar lichtelijk toeristisch punt een groepsfoto gemaakt worden. Als we het dan ook over het foto’s hebben, dan kunnen we purikura natuurlijk niet overslaan. Dit zijn fotohokjes die automatisch je een witte, “perfecte” huid en grotere ogen geven(oftewel een “westers” uiterlijk), en daarna kan je de foto’s naar hartelust bewerken. Dit is een nationale obsessie, en een dag waarbij je samen met iemand iets gaat doen is niet compleet zonder purikura. Een ander opvallend punt hier is dat het aantal sokwinkels (elk winkelgebied heeft er minstens twee), drankautomaten (in rustige straten zetten ze er om een of andere reden drie naast elkaar neer) en convenience stores (de konbini, je struikelt erover) per inwoner waarschijnlijk hoger is dan in elk ander land. Vooral de laatste twee zijn echt overal en erg gevaarlijk voor je geld. Het is een bijzonder land, waardoor het ontzettend leuk is om het van “binnenuit” te ontdekken. Ik heb leuke gastgezinnen en samen met mijn Japanse vriendinnetjes is het altijd gezellig. Vooral nu mijn Japans met sprongen vooruit gaat, en de communicatie beter verloopt, wordt het eigenlijk steeds leuker. Ik ben ontzettend blij dat ik de kans had om dit te doen, en ik wil voorlopig nog niet naar huis!
Dutchie
53
Taiwan Amber Brauer Mijn naam is Amber Brauer, ik ben 17 jaar oud en het is nu alweer 4 maanden geleden dat ik van de Nederlandse bodem stapte om een groot avontuur aan te gaan; een jaar in Taiwan wonen! De tijd is sindsdien voorbij gevlogen en toch maak ik hier nog bijna elke dag bijzondere en 'andere' dingen mee. De cultuur en de gebruiken in Taiwan zijn echt compleet anders dan die waar ik mee opgegroeid ben, waardoor mijn dagen gevuld blijven met nieuwe ervaringen. Zo zal ik bijvoorbeeld nooit meer vergeten hoe mijn hostmoeder een religieus ritueel voorbereidde om mij van mijn buikpijn af te helpen. Ook de schooldagen hier zijn een beetje anders, Taiwaneze kinderen en tieners maken meestal dagen van 8 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds! Gelukkig hoef ik daar niet aan mee te doen :).. Mijn meest toffe ervaringen waren het introductie kamp voor alle inbounds in mijn district, een fietstrip in het oosten van Taiwan die ik gemaakt heb en het vieren van mijn verjaardag hier. Het introductiekamp in Augustus werd gehouden op een universiteitskampus en het duurde maar liefst 1 week! We hadden elke ochtend chinese lessen en culture classes in de middag. Het was bijzonder hoe alle snel exchange studenten vrienden werden tijdens het kamp, al op de 2e dag voelde iedereen zich op zijn gemak bij elkaar. Ook leuk was dat de leiders en assistent leraren Taiwaneze studenten waren, zodat zij ons nog meer konden inleiden in de Taiwaneze gewoontes. Af en toe zien we deze mensen nog eens, wat altijd gezellig is!
De fietstocht in het oosten van Taiwan heb ik met vrienden van mijn 3e gastouders gedaan. Ik woon zelf in het westen van Taiwan, dus het was ten eerste zeer leuk om naar de andere kant van het eiland te gaan en ten tweede is de natuur in het oosten heel anders, wat bijzonder is omdat Taiwan niet zo groot is. De fietstocht zelf was een tocht van 100 kilometer geheel langs de kust het was echt ontzettend mooi
Dutchie
54
Dan mijn verjaardag, dat was ook erg bijzonder hier in Taiwan. Ten eerste werd het 4 dagen gevierd! Met mijn hostfamilies ben ik meerdere keren uit eten geweest (ik heb geloof ik ook wel 4 taarten gegeten), met de andere exchangers ben ik naar een jazz-festival geweest en mijn klasgenoten hadden een grote verrassing voor me; een scheerschuim-douche! Dat is trouwens een traditie hier, dus die moest ik ook meegemaakt hebben! Mijn leven is hier dus compleet anders, maar echt ontzettend tof! Ik zou dan ook graag Rotary en haar Rotarians willen bedanken voor het mogelijk maken van een jaar voor mij om zeker nooit te vergeten! Amber (Taichung, Taiwan)
Dutchie
55
Lisa Clappers De heftigste ervaring die ik, Lisa Clappers, heb gehad in Taiwan is waarschijnlijk de dag dat ik met wat vrienden ging wandelen in de bergen, en we een verkeerde afslag namen. Het is nu ongeveer een maand geleden, denk ik. Mijn Amerikaanse vriendin Zoe had me uitgenodigd mee te gaan met haar om samen met wat vrienden naar Yinan te gaan. Eerst dacht ik dat Yinan een wijk of een plek in Taipei, de hoofdstad van Taiwan, en de stad waarin ik woon, was, maar toen we op de trein stapten besefte ik me dat Yinan zich waarschijnlijk niet in Taipei bevond. Gelukkig was het gezellig in de trein, want de treinreis duurde zo’n anderhalf uur, wat ik best wel lang vond. En toen we eindelijk uit de trein stapten, besefte ik dat het weer, dat daarvoor lekker warm en zonnig was geweest, was omgeslagen. Niet helemaal, er was geen storm of regen, maar wel genoeg voor mij om het flink koud te krijgen in mijn korte broek met een tanktopje. We aten lunch in het kleine dorpje dat bij het treinstation lag, en daarna gingen we met de taxi naar het begin van het pad dat we zouden gaan lopen. Daar kwam mijn tweede verassing van de dag; ik wist namelijk niet dat we gingen wandelen. Ik had gedacht dat we naar Yinan gingen om gewoon wat rond te lopen en dingen te zien, gewoon een beetje sightseeing, maar we gingen echt een pad lopen! En de paden in de bergen van Taiwan zijn geen gemakkelijke paadjes; het zijn veel verraderlijk steile trappen en gladde tegels, en er zijn altijd wel muggen in de buurt die als het even kan de scherpe mondjes op je blote enkels zetten. Maar, ondanks dat alles, was het een geweldige ervaring. Een van de redenen daarvoor was het geweldige uitzicht. Ik geloof niet dat ik ooit zo’n mooi uitzicht heb gezien. De bergen waren hoog en bedekt met bos, helemaal behalve de top; daar was het te hoog voor bomen om te kunnen overleven. Heel indrukwekkend voor zo’n plattelander (letterlijk) als ik ben. Toen we flink wat van het lange pad hadden gelopen, waarbij het ondertussen ook nog een beetje begon te regenen, kwamen we aan bij een soort van top. Op dat moment was het uitzicht niet heel geweldig; er was een mist op komen zetten, en alles om me heen was óf rotswand, of wit en ondoorzichtig. Dat was het moment waarop die verkeerde afslag kwam. De leider van ons groepje, een taiwanese jongen, besloot dat we beter naar boven konden klimmen dan af te dalen, en dat merkte iedereen onmiddellijk aan de lucht; die werd veel ijler. Ook werd het pad een stuk smaller en steiler (nog steiler dan het al was) en werd de mist nog dikker. Het pad voerde ons over een bergrug zonder enige beschutting, en daar, boven op die berg, met de wind in mijn oren en de mist die mijn kleren langzaamaan doorweekte, voelde ik mij zo wild. Het was net alsof ik niet in de normale wereld met iPhones, snel vervoer en altijd geluid woonde, want daar was het zo rustig en onbereikbaar. Het was alsof die plek een soort van niemandsland was, waarschijnlijk ook omdat de mist elk uitzicht verhinderde. Dutchie
56
Maar op dat moment kwamen we andere mensen tegen, mensen die de berg af gingen. Zij vertelden ons dat de klim op dit pad erg zwaar en erg lang was. De taiwanese jongen besloot dus dat het beter zou zijn voor ons om terug te gaan, nu het pad nog niet te stijl, en onze longen nog niet helemaal leeg waren. Zo gingen we de hele berg af. Op een gegeven moment zagen we weer het mooie landschap; we waren uit de wolken die rond de top van de berg hingen gekomen. Ook hadden we nu uitzicht op de zee, met de mooie eilandformatie die daar ligt; het lijkt net alsof er een enorme schildpad in zee aan het slapen is. Zo daalden we alle trappen af. Toen ik die avond in de trein naar huis zat, was ik, hoewel erg moe, blij en tevreden. Mijn dag was interessant geweest.
Dutchie
57
