Zomer 2014
Lourdes - Andorra - Lourdes
Tijdens een after-triatlon te Oostkerke zat ik naast de oude koster van het dorp aan den toog. Hij was vroeger ook wielerfanaat. Hij vertelde enthousiast over een van de mooiste natuurfenomenen die hij ooit zag: de Cirque de Gavarnie. Wij waren al 2 keer in Lourdes geweest, maar hadden de Cirque nog niet bezocht… Dit jaar moest het gebeuren…Vera was ooit met de auto, samen met haar tweelingzus Anita, door Andorra gereden, op weg naar Barcelona. Ze wou er nu eens doorfietsen… We wilden die 2 wensen samen vervullen. Ik drukte via de PC een Michelin-kaartje af. Met een markerstift duidde ik een fietsroute aan... Van Lourdes naar de Cirque de Gavarnie. Dan via de Tourmalet en nog een paar colletjes, al over de Pas de la Casa, naar Andorra. Eenmaal daar was het (volgens plan) 30 km bergaf naar Spanje. De terugweg via Spanje zou minder beklimmingen bevatten, want de N260 volgt dikwijls een rivier. We zouden via de Portalet nogmaals de Pyreneeën dwarsen richting Frankrijk om dan, al over de Aubisque, terug naar Lourdes te rijden. Tot zover ons plan…
15/07/2014
Duinkerke - Parijs - Lourdes (6+6+4 = 16km)
Om 7u30 staan we op en na 1 pain Français vertrekken we naar ’t station. Een kwartier voor vertrek zijn we er, we labelen onze fietsen en zakken en laden onze fietsen netjes op de TGV. We zijn vertrokken. We sporen probleemloos naar Parijs. In de Nord stappen we uit voor een rit dwars door de Franse hoofdstad van Noord naar Zuid. We fietsen plots in een éénrichtingstraat. We nemen dan maar een parallelle straat… vol huisjes van plezier tot aan de Seine. Daar zien we een aangeduide fietsroute
14/07/2014
Westende - Duinkerke (40km)
Gisteren nog deden we mee aan de triatlon van Vlaanderen te Oudenaarde. Tijdens het zwemmen bleef het droog (?) maar tijdens de fiets- en loopproef werden we getrakteerd op een fiks onweer. We zijn nogal moe vandaag en mijn voeten liggen open van het lopen zonder sokken in natte schoenen. Tegen de middag beginnen we aan de inpak. We lopen onze checklist af tijdens het vullen van onze waterdichte Ortlieb-zakken. Met alle restjes uit de frigo maak ik een stoofpotje. We eten ons buikje nog een lekker rond. Rond 16u30 zijn we klaar voor vertrek. Vera’s buren komen ons uitzwaaien. We krijgen centen mee om een kaars te branden in Lourdes. Vandaag fietsen we naar Duinkerke om daar morgen om 09:56 de TGV naar Parijs te nemen. Onderweg komen we tal van bekenden tegen o.a. Nico Coulier, Rudy Suwier en Hendrik Verslype. Ze vragen allen wat we dit jaar van plan zijn. In ’t kort dus; de rit : Lourdes-Andorra-Lourdes; we hebben 16 dagen tijd. In Veurne kopen we ons laatste Belgisch Brood in Walters vroegere stageplaats bakkerij “De Spreeuwenberg”. Via Adinkerke rijden we naar Duinkerke. We hebben wind tegen. Om 19u40 aankomst in Camping La Licorne (de eenhoorn). Op de kampeerplaats voor ons staat er een auto met DK op. Na het avondeten gaan we douchen. In de douche staat nog een grote bidon biologische shampoo (van productieland Denemarken). Ik leg de link met onze tent-overburen. Inderdaad, zij zijn hun zeep kwijt en zijn blij hun vertrouwde shampoo terug te hebben. Ze zijn van plan om alle Frontsteden te bezoeken (met de auto…). Juist voor het slapengaan ontvangen we een sms’je van Vera’s zus Anita. Ze wenst ons goede reis en kijkt al uit naar mijn verslag. Mocht ik nog niet overtuigd geweest zijn om een verslag te schrijven; dan ben ik het nu zeker wel. 2
naar Montparnasse. Met het station in zicht steek ik een druk kruispunt diagonaal over… Vera volgt niet. Ze heeft gelijk. We eten samen iets in de Gare Montparnasse onder de toren. Onze trein richting Lourdes is op tijd. Onze fietsen mogen zelfs in de eerste wagon op het perron. Het wordt een lange rit. We doen een dutje; gaan een koffie drinken en bestuderen de landkaart. Met een kleine vertraging komen we om 20u45 aan te Lourdes. Er rest ons nog een fietsritje van 4 km naar de camping Le Ruisseau Blanc. We worden verwelkomd door de baas. Helaas kunnen we géén pizza meer bestellen op dit uur. We eten dan maar 1 blik postzegels (Ravioli) en bestellen brood voor morgen. Na een douche gaan we onder de wol.
16/07/2014
Lourdes - Gavarnie - LuzSt.-Sauveur (Esterre) (dag 1 - 78km)
Van onze 3 pains eten we er alvast 1 van op, als ontbijt. We breken de tent op en bergen alles in de zakken aan de fietsen. We kunnen starten aan ons project: Lourdes-Andorra-Lourdes. We rijden langs de Gave via de voie verte naar Luz St. Sauveur. Daar vinden we een camping “Le Bergons” in Esterre. We laten er onze tent en zakken achter. Zo kunnen we zonder bagage naar de Cirque. Ondanks de lichtere fiets heb ik het lastig: lichtjes bergop temperatuur tot 40°C tot aan het stadje Gavarnie. Na een paar bidons fris bron-
water gaat het beter. Ondanks een wegversperring mogen we verder rijden met de fiets. Er zijn veel toeristen. Langzaam wordt de weg – grindweg. De Cirque komt steeds beter in
zicht. Na een steil stukje mogen we, met de fiets, niet verder. We nemen tal van foto’s van het immens keteldal, tot 3248 meter hoog. Mijn panorama-functie van het fototoestel komt goed van pas. De Cirque is inderdaad indrukwekkend mooi. We genieten na van dit prachtige natuurfenomeen met een ijsje in de hand onder een parasolletje op een terrasje. De afdaling verloopt vlotjes. Via de Pont Napoleon bereiken we de Maison de Pyrenées met een mediatheek. We bekijken er onze mails én de uitslag van de triatlon van Vlaanderen. We kamperen in Esterre, ongeveer 1 km in de klim van de Tourmalet. Dus rest er nog 1 km bergop aan dik 10%. Vandaag zijn we blij dat de zon achter de bergen verdwijnt, het is warm geweest. Na de douche eten we samen een ½ kg pasta op met tomatensaus. We zijn vandaag al begonnen aan de Tourmalet-beklimming.
zicht is adembenemend (2 jaar terug daalden we hier af in een potdichte mist). We zien deze keer wel het skistation waar we langs rijden. De tunnels zijn ook minder angstaanjagend. Eenmaal in de Vallée de Campan is het zalig afdalen aan 5% tot in St. Marie de Campan. Hier is het rechtsaf, richting Col d’ Aspin. Vandaag mag het nog, 5 dagen later is de weg hier afgesloten voor de doortocht van de Tour de France. De col begint rustig (4 à 5 %) maar de laatste 5 km stijgen we aan 8%. Boven is Vera bekaf. Bij een cola doen we een babbeltje met een plaatselijke inwoner. Nu weten we zeker dat er in Arreau een camping is. Het is een zeer bochtige afdaling richting kampeerplaats. Onze fietsen zijn voor de reis gelukkig voorzien van nieuwe banden én remblokjes. We zetten onze tent
17/07/2014
Esterre - Arreau (dag 2 -
61km)
De bakker op de camping heeft retard … Zodoende vertrekken we pas om 9u40. Er “rest” nog 18 km klimmen van de Tourmalet. De kilometers worden langzaamaan steiler (5-6-7 %). Onderweg besluiten we de route Fignon te volgen. Die is heel wat rustiger qua verkeer, is iets korter maar ook steiler… Af en toe stoppen we even om te drinken. De laatste km stijgt 10 %. Vooral Vera krijgt veel aanmoedigingen. Haar fiets met bagage weegt 40 kg (de mijne 50). Boven trakteren we onszelf op een pasta Bolognaise en een cola op het terras, uit de wind, in de zon. We vullen onze bidons, we zijn klaar voor de afdaling. Het
op plaats nr 9, vlakbij de snelstromende rivier de Louron. Via een passerelle gaan we winkelen in de Carrefour. In de solden koopt Vera er een rood kleedje. We eten vanavond spek met eieren, om onze zouttekorten aan te vullen. ’t was vandaag tot 38°C, veel zon en geen wind. We hebben meer dan 2000 hoogtemeters, was dit al onze koninginnenrit van ons project?
18/07/2014
Arreau - Portet d’Aspet (dag 3 - 90km)
Deze morgen is onze tent nat van de dauw (we staan vlak naast een rivier). Al snel komt de zon er weer door en kunnen we tijdens het ontbijt de tent laten drogen (zo weegt ze minder …). Onze rit start met de beklimming van de Col de Peyresourde. Na een rustige start langs de Louron eindigt de klim met 7 km à 8%, in de volle zon met de wind tegen. Boven staan al tal van mobilhomes 3
opgesteld in afwachting van de Tour. We laten ons fotograferen bij de steen op de top van de col. We besluiten om al een stuk af te dalen om iets te eten. In Saint- Aventin vinden we een bankje onder een afdakje en een waterbron. Daarna volgt een grandi-
lang uit te hijgen. Als de uitbater mij vraagt waar ik vandaan kom, zeg ik van Aspet! Ik krijg een cola. Het ruikt er heerlijk naar pizza. De patron is aan het bakken. Helaas zijn ze allemaal al besteld. Dan ga ik weer op pad om Vera tegemoet te rijden. Zij is al tot op 500 m van de top gekropen. Ik neem haar fiets met bagage over. Boven op de Portet d’ Aspet is het een prachtige camping in de vrije natuur. We zijn allebei uitgeteld, na een warme douche voelen we ons iets beter. We zetten onze tent en na het eten gaan we een half uurtje liggen verpozen. Terwijl Vera daarna de afwas doet, schrijf ik dit verslag. De avond besluiten we met koffie en een koekje bij zonsondergang. We zijn moe en hebben overal pijntjes na een rit van 90 km met 4 cols.
19/07/2014
Portet d’ Aspet - Tarascon (dag 4 - 91km)
oze, bochtige afdaling richting Bagnères de Luchon. In de vallei de la Pique blaast er een hete wind (40°C). Gelukkig hebben we al hoger op de berg gegeten. We volgen de D125 richting Marignac. Daar gaan we rechtsaf naar St. Béat. Hier stel ik Vera voor de keuze: 1) de kortste weg, al over de Col de Monté (Alt. 1349) of 2) de meer dan dubbel zo lange weg over 2 cols: Col des Aras (Alt. 787) en de Col de Buret (599). We kiezen voor de langste weg. Het is zeer warm. Vera is al zo goed als op als we aan de voet van de Por-
tet d’Aspet staan. De camping is op de top… nog een 4 km steile klim: gemiddeld 10%! Bij het monument van de verongelukte Casartelli staat Vera stil. Ze gaat te voet verder! Wandelen met een fiets van 40 kg bergop (tot 12%) is ook geen pretje. Ik besluit om door te rijden tot boven, de zakken af te gooien en terug te komen. Dit was wel iets te optimistisch. Ook ik moet een stuk te voet. In de camping aangekomen sta ik minuten 4
Vannacht hebben we niet zo best geslapen. We werden gewekt door een klank- en lichtspel met veel wind, gelukkig van korte duur. ’s Morgens vraagt de Gardien of we gerecupereerd zijn. Zagen we er dan zo slecht uit gisteravond? Om 10 uur kunnen we onze dagrit starten met een afdaling van 15 km tot St. Girons. Het aantal mobilhomes blijft toenemen. Overmorgen komt de Tour hier langs. In St. Girons doen we in de Lidl inkopen voor 2 dagen (weekend). Dan volgen we de Gorges de Ribaouto. Het is er prachtig en rustig fietsen bij 25°C, aan gemiddeld 20 km per uur. De D618 volgt de rivier de Arac. Vanaf Massat gaat het weer bergop over 3 cols: 1) Col del Four 2) Col des Caougnous en 3) Col de Port. Het is een zacht stijgingspercentage 5 à 6 %. Net voor de laatste top is er
een waterbron. Ik vul mijn bidons, Vera wil niet stoppen vóór ze boven is. Boven bestellen we op een terrasje Café Glacé. We krijgen een hete sterke koffie, met daarnaast een glas met 2 ijsblokjes!... Een vriendelijke fransman naast ons ziet onze verwondering en gaat het rechtzetten bij de cafébaas. We krijgen onze 2 bolletjes crème à la glace, lekker. We horen ook
ten in de regen). Tussen 2 vlagen door gaan we snel onze tent opzetten. Na de douche gaan we eten in de TV-zaal. We laden er onze electrische apparaten op: GPS, GSM, fototoestel en tablet. Die avond kunnen we meegenieten van een voordracht over bloemen in de bergen. De meteo voor morgen blijft slecht aan deze kant van de Pyreneeën. Wij gaan er over, richting zon, kant Andorra/Spanje.
21/07/2014 dat er onweer wordt verwacht in de streek. Er rest ons nog 20 km afdaling tot de camping in Tarascon. Het is een dure (4 sterren) camping met zwembad en veel volk. Het wordt bewolkt, maar het regent niet. Als avondwandeling doen we eens de toer van de camping. Er rijden daar 2 elektrische wagentjes rond om de kampeerders te vervoeren!
20/07/2014
Tarascon -s - Ariège Mérens les Vals (dag 5 - 38km)
Mérens les Vals - Andorra la Vella (dag 6 – 55km)
Gelukkige verjaardag Walter, in de regen! Ik ga brood kopen in het campingwinkeltje. Oei, gisteren geen brood besteld (= geen brood)! Als ontbijt eten we dan maar een volledige doos muesli met chocolade, in de TV-zaal. Ik krijg een verjaardagskaart van Vera (én 3 dikke kussen). Ondanks de regen en de mist, vertrekken we via de N20 richting Andorra. Dankzij het klimwerk
Veel regen gehad vannacht. Het wordt 10°C frisser. We staan pas op als de vlaag over is. Na 2 lekkere, versgebakken broodjes vertrekken we langs de N20, een hoofdweg. Het is niet te
en onze regenvestjes hebben we helemaal geen kou in de klim. Op de Pas de la Casa nemen we een foto bij het bord “Andorra”. Hier gaan we iets eten op restaurant. We drogen onze truitjes
druk, want het is zaterdag. De weg wordt plots voor een 5 tal km een viervaksbaan met maximumsnelheid 110 km/u. Het begint lichtjes te regenen. In Ax-les-Thermes gaan we op restaurant, zo zitten we droog en warm. In het bureau van toerisme krijgen we
info. Er is een camping in Mérens les Vals. Zo zijn we al begonnen aan de klim van de Pas de la Casa (richting Andorra). Het regent meer en meer. De camping municipale heeft gelukkig een grote TV-zaal met Wi-Fi-internetverbinding. We kijken eerst naar de aankomst van de Tour de France op TV (ook de coureurs zit-
en handschoenen in de toiletten met de handendroger. Van de parkeerwachter vernemen we dat er ons nog een klim van 4 km à 8% wacht tot de top van de Port d’ Envalira (2408). Zoals beloofd doet de zon hier al pogingen om door het wolkendek te breken. Boven is het 10°C en veel wind. Nu volgt er een 30 km lange afdaling door Andorra. Met de dalende kilometers, stijgt de temperatuur.
We laten ons bollen tot in de hoofdstad: Andorra la Vella. Er is een camping in 5
last van die onwetendheid. Op een parking langs de weg zien we een motard staan. We vragen hem hoe lang het nog klimmen is naar de top van de Coll del Canto. Op zijn betere kaart zie ik
de hoofdstad. Om 16u30 zijn we al ter plaatse. De zon schijnt volop. We leggen alles open om te drogen. We nemen een warme
douche en drinken een Apéro ter gelegenheid van mijn verjaardag. Ik beantwoord tal van sms’jes. Na het avondmaal doen we nog een kort stadsbezoek. We gaan ook nog een glas frisse rode wijn drinken. Santé & slaap wel.
22/07/2014
Andorra - Spanje - Sort (dag 7 - 70km)
Ik mag, van Vera uitslapen tot 09u30. Ze zet het ontbijt klaar en gaat brood kopen. We genieten van de warmte in de zon. We vertoeven aan de goeie kant van de Pyreneeën. De Tour de France zit in de regen. Om 11u rijden we bergaf, Andorra uit.
Altitude 1720 m staan! Uiteindelijk wordt het een klim van 30 km lang. De laatste kilometers zijn gelukkig veel minder steil. Hier in Spanje lijken we alleen rond te toeren op de fiets. Even voorbij de top stoppen we aan het enige cafeetje. We drinken een Spaanse
cola en vullen onze bidons. We zijn klaar voor de spectaculaire kronkelafdaling naar Sort. Daar vinden we de ACSI camping vlak naast de Río Noguera Pallaresa. Vera kan er eens googelen om de hoogtes van onze volgende cols te weten. Het was een hete dag: de koekjes met chocolade zijn gesmolten in de verpakking.
23/07/2014
Sort - El Pont de Suert (Les Bordes) (dag 8 - 73km)
Ons verlof is al halverwege; maar we zitten al ruim over de helft van ons project. Na het ontbijt maken we een praatje met 3 mo-
Aan de grens Andorra-Spanje wil ik nog een paar foto’s nemen, maar wordt op de vingers getikt door een agent. Het mag niet. We rijden vlotjes door de douane richting Spanje en volgen de N145. Langs de weg is er een politiecontrole. Ze laten ons vriendelijk passeren. Het blijft bergaf tot in La Seu d’ Urgell. Vanaf hier kiezen we voor de N260. Die weg zullen we volgen tot in Biescas, bijna ons volledig traject op Spaanse bodem. We genieten nu van een vlakke weg in de zon tot aan Adrall. De N260 draait 90° naar rechts. Tot onze verwondering loopt de weg steil omhoog (11%). Na 4 km klimmen in de volle zon nemen we een koffiepauze in de schaduw van een huis, gezeten op een omgedraaide emmer. Hoe ver, hoe lang of hoe hoog het nog klimmen is; we hebben er geen gedacht van. Onze Spaanse kaarten zijn zeer summier en vermelden geen hoogtemeters! Vera heeft 6
tards. Ze willen meer info omtrent onze tafel en stoeltjes. Zij eten momenteel op een matje op de grond (tussen de kevers en de mieren?). In Sort doen we inkopen in de Supermercado. De N260 volgt de rivier; af en toe moeten we door een tunnel. Even voorbij het stadje Gerri de la Sal komen we aan een tunnel: “Ver-
boden voor fietsers!”. Tussen de tunnel en de Río Noguera Pallasera loopt nog de oude N260. Het is een prachtig stukje natuur die Gorges. Fotogeniek! Ik kan geen 100 m aan een stuk fietsen; ik moet gewoon foto’s nemen... Een paar kilometers verder volgt nog eens hetzelfde scenario. Hier zien we klimmers en rafters aan het werk: mooi, mooi, supermooi! We bekomen van de emo-
het laagste niveau voor tenten: niveau 2. Na douche, eten, was, afwas, reisverslag en koffie met 2 koekjes zijn we blij om te gaan slapen. Onze tent staat aan de voet van de volgende col: Puerto de Espina (1407 m). Spanje is dus helemaal niet plat!
24/07/2014:
Les Bordes - Ainsa (dag 9 - 82km)
Onze tent staat vlakbij een water- en elektriciteitspunt opgesteld. We kunnen koffie drinken à volonté. Om 10u15 zijn we klaar om de Puerto de Espina te veroveren. Het is nog ochtend en iets minder warm. We rijden de provincie “Aragon” binnen. Is de oudste van onze 3 koninginnen niet van hier afkomstig ? Op een hoogte van 1407 m staat een kapelletje met de heilige St. Sebastiaan. Ik schenk Vera een zelf geplukt bloempje als bergprijs. In de aftie op een picknickplaats bij een koffie met brood en KIRI– kaas. We rijden verder langs de rivier Z/W, wind tegen. Aan La Polla de Segur draaien we 90° naar rechts en volgen we de Río Flamicell. Onze weg klimt lichtjes, het begin van de Coll De La
Creu De Perves. Ter hoogte van Vilella houden we even halt voor overleg. Hier is een camping; de volgende ligt 35 km verder. De beklimming schat ik op nog 5 km te gaan… We besluiten door te rijden. Na 4 km klimmen heeft Vera het lastig. Ik neem de tentzak over; zo weegt haar fiets toch iets minder. Na uiteindelijk 8 km klimmen à 8% staan we moederziel alleen boven. Er woont
alleen een kaasboer in de buurt en onze bidons zijn leeg. Vanaf hier loopt de weg in dalende lijn. We doen nog een col(etje) aan: Viu de Llevata. Hier kunnen we wel een ijsje eten en onze drank aanvullen. Daarna: bergaf tot in El Pont de Suert. We rijden over een paar kilometer verse
daling tussen 2 cols passeren we een camping met supermercado. Een kilometer verder staan we stil voor wegenwerken. In plaats van te wachten voor het rode licht keer ik terug om 2 broden en wat kaas te kopen in de winkel. Als ik terug ben staat Vera, en samen met haar nog meer auto’s, nog steeds voor het rode licht! De lichten worden aangestuurd door 2 werklieden met walkie talkie. Het was wachten tot 2 fietsers boven kwamen, voorbij de lichten. Eindelijk kunnen we verder. Een lichte afdaling, gevolgd door een 6 % klim tot op de Puerto de Fadas (1470m). In de afdaling richting Castejon de Sos staan we nog eens voor het rood. Op een pleintje bij een fontein eten we op een bank ons vers brood op. We doen een praatje met een West-Vlaming op een koersvelo. Hij verwittigt ons dat er onweer op komst is de
asfalt. Het lijkt wel een grill. Warmte van onder (tarmac) en van boven (zon). We passeren langs de weg, in Les Bordes, de camping “Altaribagorca” een terrassencamping. We kiezen 7
vriendelijk ontvangen in het Engels. We zijn moe, hebben dorst én honger. De kampeerplaatsen voor tenten zijn voorzien op het laagste niveau. De sanitaire blok is enkel te bereiken via een steile trap. We vertikken het om onze tent hier neer te zetten en klimmen 2 niveaus tot vlak naast de sanitaire blok. We hebben hier een prachtig zicht op de oude stad. Onze ½ kg “Bicicleta”pasta met zeevruchten smaakt heerlijk. De avond sluiten we af
volgende dagen. De N260 volgt vanaf hier de Río Esera. We fietsen door een formidabele kloof. Ik knijp mijn remmen keer op keer dicht om dit natuurwonder op de gevoelige plaat vast te leg-
op het terras van het campingrestaurant met een sangria. Morgen nemen we een rustige dag, met een kortere rit, er wordt regen aangekondigd.
25/07/2014
Ainsa - Broto (Oto) (dag 10 - 47km)
gen. In Campo rijden we langs een camping. ’t Is nog net iets te vroeg om nu al de tent op te zetten. De weg vervolgt door een 750 m lange tunnel. De rillingen lopen over onze rug in deze frigo. Bij het uitrijden van die koelkast komen we in een
sauna terecht. Het is er 35°C. Na een haakse bocht stijgt de kaarsrechte 3 vaks-weg voor 4 km aan minstens 9%. Ik heb begrepen dat ik beter klim zonder helm op. Zo kan ik het zweet met een zakdoek uit mijn ogen houden. De Puerto de Foradada is “slechts” 1020 m hoog maar geeft zich niet zo gemakkelijk gewonnen. Ook de afdaling is rechtdoor. We vlammen aan meer dan 65 km/uur naar beneden. Na een bocht naar het
Om 3 uur in de nacht worden we wakker door donder en bliksem! Een gigantisch onweer breekt los. We bedenken nu pas dat onze fietsschoenen nog buiten staan. Het giet water. In onze voortent staat al snel 2 cm water. Net op tijd halen we Vera’s tablet en smart Phone binnen in het droge slaapgedeelte. Gelukkig hebben we onze tent op niveau 3 gezet, water loop toch naar beneden hé. We slapen uit tot 9u. Op niveau 1 staat menig tent onder water. Tijdens het ontbijt komt de zon zuinig tevoorschijn. We laten onze tent drogen en gieten onze schoenen leeg… Pas om 12u. beginnen we onze dagtrip met een bezoek aan het
historisch gedeelte van de stad Ainsa. Op het Middeleeuwse binnenplein komen meerdere mensen onze fietsen bewonde-
ren. Om 13u gaan we terug de fiets op. Ik doe het op sandalen, mijn schoenen zijn nog doorweekt. We volgen de Río Ara naar
zuidwesten hebben we de wind tegen. We fietsen langs prachtige groene meren, een zijtak van de Río Cinca. Nu draaien we naar het noordwesten, bergaf richting de stad Ainsa. Op de camping worden we heel 8
Boltaña. Na 2 tunnels is er een lichte klim. Daar is weer dat “Wauw!”-gevoel in alweer een Gorges. Ik maak schitterende foto’s. We rijden langs Fiscal en zoeken er een plekje om te picknicken. Het begint te
regenen. We schuilen onder het dak van een in aanbouw zijnde sportzaal. Daarna rijden we verder met lichte regen tot in Broto, een pittoresk toeristisch dorpje. De camping ligt 2 kilometer verder, in Oto. Het is een zeer grote camping. We worden met een applaus verwelkomd door een groep kinderen. Na de incheck bekijken we de Tour de France op TV om daarna een rustig plekje te zoeken voor onze tent. De regen houdt op. De meteo voor morgen is beter. Op deze rustdag (47 km) gaan we op restaurant in Broto. Vera doet haar nieuw kleedje aan, gekocht in
Arreau. Onderweg naar het restaurant zien we een wegwijzer naar “Cascades”. Nieuwsgierig volgen we het pad en vinden de toeristische trekpleister van de streek: diep uitgesleten rotsen door een metershoge waterval: prachtig. Pas om 19u45 komen we aan het restaurant. Vroeger moesten we er niet zijn… de keuken gaat pas open om 20u. Na een sangria doen we ons tegoed aan
Biescas. Het wordt onze laatste volledige rit in Spanje. De Cotefablo begint met een nijdige klim maar stijgt daarna gestaag tot bijna boven. De laatste 2 kilometers zijn dan weer steil. Boven, op een hoogte van 1427m, staan we voor een 650m lange, smalle donkere tunnel. Na de top-foto rijden we snel door de smalle pijp,
we voelen er ons niet veilig. IJskoude condensdruppels vallen op onze rug en bezorgen ons kippenvlees. Na de tunnel volgt een heerlijke afdaling via Yésero naar Biescas. We eten er ons derde
brood op met kaas en koffie. Vanaf hier verlaten we de N260 voorgoed en rijden via de A136 richting Francia. Vanaf hier beginnen we aan de klim van de Portalet. Het is een drukke weg. In Búbal zien we een grote stuwdam met daarachter een gigantisch
de paella. Het smaakt heerlijk; alleen de portie valt tegen. Als dessert neem ik citroenijs en Vera een Brownie met ijs. We rijden terug naar de tent via een passerelle over de Río Ara.
26/07/2014
Broto (Oto) - Escarilla (dag 11 - 45km)
Na de vorige stormachtige nacht slapen we heerlijk. We worden wakker in het zonnetje. Van onze 3 bestelde broden eten we er al 2 op als ontbijt. Vandaag rijden we maar 1 col over tot in
meer. We rijden er kilometerslang naast. Tussen de bomen zien we een echt spookdorp. Om 15u30 komen we aan op de camping te Escarilla. Deze bestaat uit 2 delen, verbonden door een tunnel. Wij kiezen voor deel 2. Het is er rustiger. We vleien ons neer in het gras naast de tent. Ik ga ijsjes en limonade kopen in de Supermercado van de camping. Daarna gaan we zwemmen.
9
Na 800 m hou ik het voor bekeken; ik krijg het koud. We warmen ons op met een dikke trui, thee en koekjes. We vieren onze laatste Spaanse avond met een restaurantbezoek. We kiezen het menu à € 15. Aperitief: uiteraard sangria. Als entree paella. Hoofdschotel : Vera kiest konijn, ik eet lam besprenkeld met teveel wijn. Als dessert een flantaart. Vrolijk aangeschoten verlaten we de zaak. We slapen als roosjes, tot 9u.
De afdaling is al even overweldigend prachtig. Aan de andere kant van de berg rijden we eerst langs het stuwmeer, pas dan de stuwdam. Bij de dam stoppen we voor een picknick. We rijden
27/07/2014
Escarilla (Spanje) - Laruns (Frankrijk) (dag 12 - 43km)
We staan op met slappe benen. Het wordt weer een korte rit. We rijden alleen de Pyreneeën over via de col de Portalet naar Frankrijk. Starten is dus klimmen. We volgen voor een stukje de oude D934 liever dan door de tunnel. Na nog een barrage volgt
nu langs de Gave d’Ossau. Het is een lange afdaling, op slechte, hobbelige asfalt. Om 15u30 zijn we reeds ter bestemming: Laruns. Er wordt juist een politiecontrole opgezet met speurhonden.
weer een prachtig stuwmeer, met in de achtergrond het skioord Formigal. We volgen de Río Gállego bergop. Het wordt steil en we
Welkom in Frankrijk. We vragen hen waar de dichtste camping is. De camping du Valentin bevindt zich na 1 kilometer klim op de Col d’Aubisque. Zo zijn we al ietsje opgeschoven, in de goede
hebben de wind tegen. Op de top van de Portalet zijn we aan de grens. We drinken er een cappuccino en genieten van het prachtig berglandschap. Schapen en koeien hebben hier voorrang op het wegverkeer. De wilde iris bloeit welig in het hooggebergte.
10
richting, voor morgen. Na de douche en koffie met een stuk taart maken we een avondwandeling in Laruns. Na 19u maken we een lekkere vis pasta . De saus is op basis van kippensoep op smaak gebracht met zalm, mosselen, ansjovis en tomaat. Smullen maar! Bij Valentin gaan we vroeg onder de wol, morgen komt de bakker hier langs om 07:55. Het overtrekt … De Aubisque oprijden in de regen? … We zetten alvast onze schoenen binnen.
28/07/2014
Laruns - Lourdes (Anclades) (dag 13 - 60km)
Inderdaad, het regent. Onze tent stond op een mierennest, vandaar de jeuk. We zijn om 7u30 al op. We breken eerst de tent op. Dan komt de bakkerin langs. We ontbijten onder een boom.
We stellen onze start uit met koffie en een stukje chocolade, in de hoop dat de regen ophoudt. Om 09u30 starten we tijdens een korte opklaring. De beklimming verloopt gezapig (4 à 5%) in de aanvang. Al snel wordt het steiler, 8 tot 10% met een piek
van 12%. Ook de mist komt opzetten. Pas na Gourette rijden we tijdelijk boven de wolken, wat resulteert in een feeëriek uitzicht. Op de top (1709m) is het tamelijk fris. Na de foto gaan we kof-
fie drinken in de herberg. De kachel brandt er. Het is er zeer gezellig; buiten wordt de mist nog dichter; we blijven en bestellen: hete herderssoep, een schapenkaasslaatje en een Myrtilles-
Soulor (1474m). Onderweg stoppen we nog even bij een kaasboer voor een stukje (schapen)kaas. Het klimmen zit erop. Rest
er nog een prachtige afdaling via Arrens Marsous tot in Argelès-Gazost. Op een pleintje zitten we even in de zon om iets te drinken en naar de bank te gaan. Vanaf hier volgen we de Voie Verte, waarlangs we vertrokken zijn. Nog 20 km vlakke weg (!) naar Lourdes. Om 17u30 zijn we terug in Anclades, op de camping de Ruisseau Blanc. De cirkel is rond. In 13 dagen zijn we van Lourdes naar Andorra en terug gefietst, netjes verdeeld als volgt: 6 dagen Frankrijk, 6 dagen Spanje en 1 dag Andorra. We hebben pas de tent opgezet of het begint te regenen. We maken ons eten in de Salle de télé en blijven daar tot slapenstijd.
29 – 30 – 31 juli 2014
Lourdes: Anclades, Camping Le Ruisseau Blanc taartje met nog een koffie + Pousse-café. Met een goed gevulde maag en een lege portemonnee stappen we naar buiten. Op de top staan 3 reuze fietsen. We nemen er een paar mistige foto’s bij. Nu volgt een afdaling, gevolgd door onze laatste col: De
29/07 wordt een luie dag . We slapen tot 9u. Na het ontbijt fietsen we naar het bureau van toerisme. Daar kunnen we gratis internetten. In de namiddag gaan we winkelen in de Carrefour. Vanavond willen we de kaarsjesprocessie eens meemaken. Om 19u30 bezoeken we de grot en branden er de bestelde kaarsen.
11
Niet alle kaarsen zijn even groot, maar ‘t is de intentie die telt. Het is er nog rustig… Tegen de klok van 21uur stroomt het volk
letterlijk toe. De processie verloopt zeer sereen. Duizenden mensen, al of niet ziek of bedlegerig stappen mee op in de optocht. Iedereen draagt een kaarsje bij zich. De processie eindigt voor de basiliek met een eucharistieviering. Pas om 23uur vertrekt iedereen huiswaarts. Als bij wonder heeft het niet geregend.
30/07 Met een “MacGyver-truck” heb ik een aansluiting gemaakt voor elektriciteit. Zo kunnen we koffie maken vlak bij de tent.
Morgen komen we zwemmen. Bij de antwoorden op onze mail: “De cirkel is rond” worden nog extra kaarsen aangevraagd. We gaan ze branden en vullen meteen onze bidons nog eens met Lourdeswater. Die avond is het super lekkere pasta bereid in dat gezegende water.
31/07 Elke keer dat we vanuit Lourdes richting camping fietsen komen we langs het bord “Rocher de la Vierge”. Vandaag willen we die rots eens van dichtbij bekijken. In een wip zijn we
boven. Daarna zouden we eens losfietsen langs een “Chemin Vert” naar Tarbes. Deze weg, via bos- en grindpaden, is niet Vandaag gaan we op bezoek naar de Pic du Jer. Deze keer gaan we naar boven (stijgingspercentage van 56 %!) met het treintje zoals echte toeristen
echt geschikt voor fietsers. We maken rechtsomkeer en kiezen voor een rustige, vlakke rit op de ons gekende Voie Verte langs de Gave. We rijden tot aan de Pont de Fer, waar we picknicken in gezelschap van een jong vogeltje en een eekhoorn. het betaamt. Boven hebben we een mooi uitzicht op Lourdes, de Voie Verte en de Lac de Lourdes. Naar beneden gaan we te voet. We fietsen daarna eens naar de Lac de Lourdes. Daar is een zwembad gemaakt in het meer.
In de namiddag gaan we zwemmen in de Lac de Lourdes. Gelukkig komt de zon er helemaal door. Na 19u nemen we 12
ons “Laatste Avondmaal” in Lourdes City. We beginnen al aan de inpak op de camping. De campinguitbater komt vol trots zijn hondenpuppy’s tonen. Hij kan niet begrijpen dat Vera daar bang voor is. Om 22u: paniek in de tent! Net voor het slapengaan vind ik de sleutel van mijn fiets niet meer. Ergens verkeerd gelegd? Net nu we morgen zeker op tijd moeten vertrekken om de TGV te halen. Al Walters zakken worden geleegd en gecheckt. Niets te vinden. Ook niet in de douches, noch in de teruggehaalde vuilniszak. We kruipen toch maar in de slaapzak, maar ik kan niet slapen. Na een ½ uur piekeren sta ik weer op en kijk toch maar eens in Vera’s zakken. Daarin vind ik, in de gezamenlijke bollekens-was-zak mijn sleutel tussen de wasknijpers. Hoe die daar is tussengeraakt blijft een raadsel, maar nu pas kan ik gerust inslapen. Morgen kunnen we naar huis.
Helaas, werken aan het spoor, gevolg: vertraging van 35 min. Gelukkig hadden we met dit scenario rekening gehouden tijdens het aanschaffen van de tickets. Voor de transfer door Parijs : Montparnasse -> Nord hebben we ons 2u17 tijd gegeven i.p.v. de normaal voorziene 1u17. Dit jaar hoeven we ons niet in het zweet te rijden. Aangekomen in de Gare du Nord hebben we nog tijd voor een belegd broodje met cola. De TGV Paris-Duinkerke vertrekt en rijdt stipt. Om 21u04 verlaten we ons eindstation. Op de dijk van Duinkerke is het avondmarkt. We willen er oliebollen eten. Het worden Chichis met veel suiker, ondanks
een lange wachtrij. Daarna rest nog de rit Duinkerke-Westende (40km). Om middernacht zijn we thuis. We worden duidelijk verwacht door de buren Rita en Jonny, waarvoor dank.
1 oogst
Terugreis
We hebben al ideeën opgedaan voor ons nieuw project: “Zomer 2015”. ‘t Wordt iets met minder hoogtemeters...
Om 7u30 staan we op. Met een grote smile steek ik mijn sleutel in mijn fietsslot en geniet van de klik! We ontbijten, pakken alles in en worden uitgewuifd door een stel Friezen en de campinguitbater. Om 10u39 zitten we op voiture 11 van de TGV richting Paris Montparnasse. Voorziene aankomst 16u35.
13
De Cols tijdens ons project 2014
Lourdes - Andorra - Lourdes
Col 01: Cirque de Gavarnie alt.: Col 02: Col du Tourmalet alt.: Col 03: Col d’Aspin alt.: Col 04: Col de Peyresourde alt.: Col 05: Col des Ares alt.: Col 06: Col du Bech alt.: Col 07: Col de Buret alt.: Col 08: Col de Portet d’Aspet alt.: Col 09: Col del Four alt.: Col 10: Col d’Espies alt.: Col 11: Col des Caougnous alt.: Col 12: Col de Port alt.: Col 13: Pas de la Casa alt.: Col 14: Port d’ Envalira alt.: Col 15: Coll Del Canto alt.: Col 16: Coll De La Creu De Perves alt.: Col 17: Viu de Lievate alt.: Col 18: Puerto de Espina alt.: Col 19: Puerto de Fadas alt.: Col 20: Puerto de Foradada alt.: Col 21: Ainsa (oude stad) alt.: Col 22: Puerto de Cotefabolo alt.: Col 23: Col du Portalet alt.: Col 24: Col d’Aubisque alt.: Col 25: Col du Sulor alt.: Col 26: Pic du Jer (treintje 56%) alt.: Col 27: Col des 3 Croix alt.: Col 28: Rocher de la Vierge alt.:
14
1200 2115 1490 1563 797 715 599 1069 823 794 947 1249 2085 2408 1721 1335 1230 1407 1470 1020 569 1423 1794 1709 1474 951 660 433
