DUATHLON. Interview. Pien Keulstra triathlons. Holten en Didam Psychologie van de lange afstand

27e jaargang • juLi 2014 nummer 7

TRIATHLON/DUATHLON

Interview

Pien Keulstra triathlons

Holten en Didam Psychologie van de lange afstand MAGAZINE VOOR DUATHLON EN TRIATHLON

ADVERTENTIE

COLOFON

Uitgever Ying Media bv i.s.m. Nederlandse Triathlon Bond Ying Media bv Zwarteweg 3 8603 AA Sneek Postbus 4016 8600 GA Sneek T 0515 – 745005 E [email protected]

NTB Wattbaan 31-49 3439 ML Nieuwegein Postbus 1267 3430 BG Nieuwegein T 030 – 7513770 F 030 – 7513771 E [email protected] I www.triathlonbond.nl

Hoofdredactie Roel Kerkhof Coranthijnestraat 22, 9715 RH Groningen T 050-5715440 E [email protected]

Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond

Redactieraad Christie Brouwer Peter Dillo

Medewerkers Pieter van der Meer, Kitty van Bloois, Ruud de Haan, Norbert Veringmeier, Guido Vroemen, Marco van der Ham (fotografie), Jojanneke van der Ham (fotografie) en Marcia Jansen.

Aan dit nummer werken verder mee Ingrid van Berkel (fotografie), Hanneke Boon, Delly Carr (fotografie), Charlie Crowhurst (fotografie), Laurens Donkerbroek, André Kwakernaat, (fotografie), Rich Lam (fotografie)

Advertentie-exploitatie Ying Media bv Ying Mellema Zwarteweg 3, 8603 AA Sneek Postbus 4016, 8600 GA Sneek T 06 – 100 42 999 | E [email protected]

ITEM voorwoord

Grenzen bestaan niet

juli 2014

De Nederlandse Triathlon Bond (NTB) overkoepelt alle multi-disciplinaire duursporten en is aangesloten bij het NOC*NSF, ETU en ITU. Triathlon Sport is het officiële bonds­orgaan van de NTB met daarin aandacht voor zomer- en wintertriathlon, duathlon en andere duursportcombinaties. Triathlon Sport verschijnt 12 keer per jaar. Het volgende nummer van Triathlon Sport verschijnt in week 34 - 2014.

Het gaat goed met de triathlonsport in Nederland. Na de gloriejaren van de triathlonsport in de tweede helft van de jaren tachtig en de eerste helft van de jaren negentig van de vorige eeuw, kende onze mooie sport een flinke periode van teruglopende aantallen deelnemers en wedstrijden. Maar al een aantal jaren neemt het aantal deelnemers weer toe, zien nieuwe wedstrijdorganisaties het licht en groeit het aantal NTB-leden gestaag. Hoewel door veel triatleten de afstanden vanaf de kwarttriathlon als het ‘echte werk’ worden beschouwd, vormt voor veel sporters de achtste of sprinttriathlon de eerste kennismaking met de triathlonsport. Het is een afstand die voor velen zonder overdreven veel training te volbrengen is. Voor de jeugd zijn er nog kortere minitriathlons over verschillende afstanden. Voor volwassenen zijn deze nog laagdrempeliger afstanden nauwelijks toegankelijk. Laurens Donkerbroek volgde voor dit nummer van Triathlon Sport een aantal recreatiesporters die juist via een minitriathlon geënthousiasmeerd raakten. Op een OV-fiets nog wel! In de oorspronkelijke tekst die Laurens mij toestuurde stond onder meer de volgende passage: ‘Wie aan een buitenstaander vraagt de triathlonsport in te delen in één van de volgende hokjes: een gezonde uitdaging of iets voor geobsedeerde idioten, zal in veel gevallen de tweede mogelijkheid als antwoord te horen krijgen.’ Persoonlijk dacht ik dat we die fase inmiddels voorbij waren, maar misschien heeft dat met beroepsdeformatie te maken. Maar Laurens is zelf ook een relatieve buitenstaander en blijkbaar was het een vraag die toch bij hem opkwam. Dat geeft te denken. Blijkbaar zijn we nog steeds niet van het stigma gekkenwerk – dat vooral aan de lange afstand kleeft – af. Zet daar echter tegenover het relaas in ditzelfde nummer van Triathlon Sport van Wouter Duinisveld die met een donorhart de Ironman van Frankfurt volbracht. Mijn zijn prestatie liet Duinisveld zien dat het menselijk lichaam en de menselijke geest meer kunnen dan wordt gedacht, dat ook het volbrengen van 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer lopen en een marathon lopen voor iedereen te doen is. Moet je daar niet veel voor trainen dan? Ja, best wel. En is het niet zwaar dan? Het zal niet eenvoudig worden, zowel fysiek als mentaal (ook meer daarover in dit nummer). Maar gekkenwerk? Nee, echt niet. De eerste stapjes op weg daar naartoe worden evenwel gezet op de korte afstanden. Zo ben ik ook ooit begonnen. Aan een hele triathlon dacht ik toe nog niet. Ik vond het – echt waar – gekkenwerk (maar dat was in 1988). Naar de hele ben ik vanzelf toegegroeid. Dus als ook de minitriathlon mensen kan overhalen om de eerste schreden op het triathlonpad te zetten, dan zouden we dat moeten stimuleren. Iedereen heeft immers baat bij een verdere groei van de triathlonfamilie: organisaties, verenigingen en NTB. En misschien dat deze sporters op den duur ook doorgroeien naar de lange afstand. Je moet immers ergens beginnen en wat Wouter Duinisveld heeft aangetoond is dat daarna grenzen niet bestaan. Dat je voor de triathlon geen geobsedeerde idioot voor hoeft te zijn.

Opmaak Quod Media, Heerenveen

Roel kerkhof

INHOUD

Abonnementen

Verslag: Rachel Klamer wint voor derde keer internationale triathlon in Holten����������������������������������� 4

Alle NTB-leden krijgen het bondsblad Triathlon Sport thuis gestuurd. Voor niet-leden kost een los abonnement € 35,- (buitenland € 50,-) Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan.

Mentaal: Marcia Jansen verdiepte zich in de psychologie van de lange afstand triathlon���������������

Opzegging van een abonnement dient uiterlijk voor 1 december van het lopende abonnementsjaar te geschieden, anders wordt dit automatisch verlengd met een jaar. Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van het eerstvolgende nummer binnen te zijn.

Verslag: NK triathlon middenafstand Didam gewonnen door Dirk Wijnalda en Sione Jongstra�������

6 8

Interview: Schaatstalent Pien Keulstra hervindt sportplezier in duathlon en triathlon�����������������

10

Verslag: Wouter Duinisveld volbrengt Ironman Frankfurt met donorhart�������������������������������������������

13

Reportage: Minitriathlon voor volwassenen als kennismaking met de triathlonsport�������������������

15

Training: Is trainen op een lege maag verstandig?������������������������������������������������������������������������������������������

16

Actueel: WTS Chicago��������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������

18

Tri Kort: TriColumn Eigenwijzerman, Organisatie in Beeld: dé Fit Fun Triathlon Noordoostpolder, U kunt uw adreswijziging sturen per e-mail naar [email protected] of per post naar Postbus 1267, 3430 BG Nieuwegein.

nieuwe triathlons in Amsterdam, Eric van der Linden weg bij NTB����������������������������������������������������������

20

Foto cover: Schaatstalent Pien Keulstra hervindt sportplezier in duathlon en triathlon. (foto Hamperium.com) Niets uit deze uitgave mag worden verveel­vuldigd en/of openbaar gemaakt op welke wijze dan ook, zonder een vooraf verkregen, schriftelijke toestemming van de uitgever.

3

juLi 2014

De ene winnaar is de andere niet

Met de Rus Dmitry Polyanskiy en Rachel Klamer kreeg de internationale triathlon van Holten twee topatleten als winnaars. Beiden mooie winnaars, volgens voorzitter Martin Pieters van de Stichting Triathlon Holten. “Maar de ene is toch net wat mooier dan de andere”, bekende hij, doelend op thuisfavoriete Klamer. Tekst Roel Kerkhof | Foto’s Hamperium.com

Rachel Klamer was onmiskenbaar de atleet naar wie tijdens de dertigste uitgave van de internationale triathlon van Holten de meeste aandacht uitging. Terwijl de winnaar bij de mannen Dmitry Polyanskiy zich na zijn wedstrijd redelijk anoniem kon rond bewegen op het finishterrein op de Kalftermansweide, werd Rachel Klamer na haar finish voor camera’s gesleept, om handtekeningen gevraagd en door bekenden en onbekenden uitgebreid de handen geschud. Voor de schrijvende pers was nauwelijks ruimte. De Twentse triatlete had voor de derde keer haar thuiswedstrijd in Holten gewonnen en dat moest worden gevierd.

Rachel Klamer promotietent De Stichting Triathlon Holten had er stiekem al een beetje op gerekend. Er stond na de finish een Rachel Klamer promotietent en het programma was ten opzichte van eerdere edities omgegooid: in plaats van met de vrouwenwedstrijd te openen, vond deze plaats vlak voor de start van de age group en recreantenseries. Met 350 deelnemers uit Holten zelf, waaronder oud olympisch schaatskampioen Mark Tuitert, loopt het centrum van Holten dan immers vol met enthousiaste toeschouwers en begint het triathlonfeest dat jaarlijks meer dan duizend deelnemers trekt volgens velen pas echt. Voor Klamer voelde het als een warm bad. Ze liet alle aandacht dan ook blijmoedig over zich heen komen. Na een paar moeilijke maanden waarin de resultaten niet meevielen, was ze daar ook wel even aan toe. Ze had er de World Triathlon Series race een week eerder in Chicago voor opgegeven. “Het is altijd mooi om hier thuis te racen voor familie en kennissen en om dan ook nog te winnen. Dat is goed voor het zelfvertrouwen.” Want dat had toch een deukje opgelopen. Vandaar dat ze vooraf niet honderd procent vertrouwen had in een goede afloop. “Ik wist niet hoe iedereen ervoor stond, ook niet hoe het met mezelf was gesteld.”

Gehoopt wedstrijdverloop

Derde zege in Holten voor Rachel Klamer.

4

Maar de wedstrijd verliep zoals de atlete met startnummer 1 vooraf een beetje had gehoopt: op de fiets met een klein groepje weg om het dan vervolgens tijdens het lopen te kunnen afmaken. Dat deed ze met verve. Na het zwemmen in De Domelaar kreeg Klamer de Zuid-Afrikaanse Kate Roberts, de Italiaanse Gaia Peron en de Nieuw-Zeelandse Penny Hayes mee op de fiets. Ze voelde zich sterk. “Het zwemmen ging niet heel hard, maar het had

ook geen zin om er alleen vandoor te gaan. Op de fiets moest ik de anderen nog wel even stimuleren om mee te rijden.” Toch ging het Klamer niet hard genoeg. “Ik heb nog geprobeerd weg te komen maar dat lukte niet.” Met ruim anderhalve minuut voorsprong stapten de vier koploopsters van de fiets. Klamer wisselde het snelst naar de loopschoenen en sloeg meteen een gaatje. “Ik was niet zeker over mijn lopen en wilde geen risico lopen. Toen het gat groot genoeg was, kon het looptempo iets terug, maar dat ging vanzelf. Ik voelde de benen vermoeid worden.” De tweede plaats ging naar de Française Audrey Merle. De pocketatlete stormde vanuit de derde fietsgroep, die 2,5 minuut achterstand moest incasseren, met de snelste looptijd naar het podium. Roberts wist de derde podiumplaats vast te houden. De enige andere Nederlandse deelneemster Linda van Bemmel finishte op de twintigste plaats (van 21 finishers).

Punten gewenst Voor Klamer waren de punten die in Holten voor de ITU-ranking konden worden verdiend van ondergeschikt belang. Voor veel andere, vooral jonge, atleten is dit – naast de perfecte organisatie – juist de aantrekkingskracht van de ITU Premium European Cup wedstrijd. De positie op de ranking verschaft toegang tot de World Triathlon Series, het walhalla voor de specialisten op de olympische afstand. Zeker nu het olympische kwalificatietraject richting Rio de Janeiro in gang is gezet, worden deze punten – en daarmee de mogelijkheid om te kunnen starten in de World Triathlon Series – steeds belangrijker. De twee Nederlandse mannen die stilletjes hopen daar ook aan de start te kunnen staan, Marco van der Stel en Jorik van Egdom, deden wat dat betreft geen goede zaken. Ze finishten in Holten buiten de top-20 en daarmee buiten de ITU-punten. Beide atleten staan nog aan het begin van hun carrière en beschikken beide over een onderdeel waarmee ze internationaal nog duidelijk tekort

juni 2014

ITU Premium European Cup Triathlon Holten, 5 juli

Marco van der Stel komt met de kop van de wedstrijd uit het water.

schieten. Voor Van der Stel is dit het lopen, voor Van Egdom het zwemmen. Ze moeten daarom hopen dat de wedstrijd zich naar hun individuele capaciteiten ontwikkelt. Goede zwemmer Van der Stel hoopt daarom dat er op de fiets een kleine kopgroep ontstaat die voldoende voorsprong neemt waardoor hij tijdens het lopen zijn positie zo goed mogelijk kan verdedigen. Daarentegen is het in het belang van Van Egdom dat alles op de fiets weer samenkomt om lopend nog wat te kunnen betekenen. In Holten gebeurde geen van tweeën.

Looprace Van der Stel zat vanaf het begin goed in de wedstrijd, zat in de eerste kopgroep van zes atleten, maar de samenwerking liet te wensen over waardoor nog eens achttien atleten – waaronder Marco Akershoek en Bas de Waal, maar geen Van Egdom – konden aansluiten. “Dat is een te grote groep en dan

wordt het weer een looprace”, stelde Van der Stel gelaten vast. Hij finishte als 21ste net buiten de punten, die hij gezien zijn positie op de ranking hard nodig heeft. Van Egdom heeft ze nog harder nodig en reisde daarom de week voor Holten nog af naar Chicago nadat daar een opening was om mee te doen in de World Triathlon Series (zie ook pagina 18). De 33ste plaats daar leverde waardevolle rankingpunten op, met de dertigste plek in Holten – net voor De Waal (31ste) en Akershoek (33ste) – bleef de junior met lege handen achter. “Het zwemmen was niet goed genoeg en in de groep werd niet hard genoeg gefietst. Ik ben hard gestart met lopen, maar toen bleek dat punten er niet inzaten heb ik niet meer voluit gelopen.” Aan winnaar Polyanskiy waren dergelijke bespiegelingen niet besteed. Na zilver bij het EK in Kitzbühel en een vierde plaats in Chicago, was hij ondanks een vermoeiend

ETU Junior European Cup Tussen de race voor de elite mannen en vrouwen stonden twee races in het kader van de ETU Junior European Cup op het programma. Zij troffen het qua weer het slechtst. Tijdens het looponderdeel van de mannen was het beginnen te regenen, vroeg in de vrouwenwedstrijd klaarde het weer op. Daar tussenin was het nat en glad met de nodige valpartijen tot gevolg. Voor onder meer Jasmijn van der Burg en Jeffrey Reijnders – beiden alle vaker getroffen door pech dit seizoen – betekende dit einde wedstrijd. De hoogste Nederlandse klassering was voor

Maya Kingma, die na veel blessureleed eindelijk weer eens kon lachen. Na een stressfractuur in het scheenbeen deze winter volgden tal van andere kleine blessures. Met drie looptrainingen van slechts twintig minuten per week sleepte de snelste zwemster er in Holten toch nog een fraaie vierde plaats uit. “Dit had ik echt niet verwacht”, klonk het blij verrast. Bij de jongens junioren leek Menno Koolhaas lange tijd op weg naar een grote surprise. Na het zwemmen bevond hij zich in een kopgroep van drie die op de fiets een voorsprong

Met Dmitry Polyanskiy kreeg Holten winnaar van naam bij de mannen.

programma in zijn derde race op rij bekeken naar de winst gelopen. De verrassende Duitser Christopher Hettich werd tweede, de Fransman Simon Viain, die in de slotfase van het fietsonderdeel nog een kleine voorsprong had mogen nemen, derde. Vertrouwend op zijn lopen had de Russisch kampioen het niet erg gevonden dat de kopgroep van zes al snel werd ingelopen en liet hij zich achter in het eerste peloton rustig meedrijven naar het looponderdeel om daarna zijn hoge positie op de ITU-ranking waar te maken. “Ik was toch wel een beetje moe en spaarde me op de fiets”, verklaarde Polyanskiy, die een week later ook nog bij de WTS-race in Hamburg zou starten. Dat hij tussendoor toch ook nog Holten meepakte? “Ik wil de European Cup winnen.” En het prijzengeld is ook mooi meegenomen natuurlijk. Uitslagen op: www.triathlonholten.nl. Vierde plaats in Junior European Cup opsteker voor Maya Kingma.

van 15-20 seconden verdedigde op een achtervolgend peloton. Koolhaas hield tot ruim drie kilometer lopen stand, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met de zevende plaats, zijn beste klassering tot nu toe in de Junior European Cup. “Dit was mijn zwaarste wedstrijd ooit”, aldus Koolhaas.

5

juni 2014

Verrast met de titel Het doornemen van de startlijst had Dirk Wijnalda en Sione Jongstra vooraf niet direct gesterkt in de gedachte dat zij in Didam Nederlands kampioen triathlon op de middenafstand konden worden. Beiden stonden dan ook blij verrast met de bloemen en het rood-wit-blauwe kampioenstruitje op de hoogste trede van het erepodium. Tekst Norbert Veringmeier Foto’s Ingrid van Berkel

Wijnalda (H40) zag in Diederik Scheltinga, Erik-Simon Strijk en vooral de enkele dagen voor de wedstrijd toegevoegde Edo van der Meer (die eigenlijk de Ironman Frankfurt zou doen) de tegenstanders die hem prolongatie van de titel onmogelijk zouden maken. Zelfs tijdens de race op en rond recreatiegebied De Nevelhorst dacht de titelverdediger dat het dit keer maximaal om de zilveren medaille zou gaan, want Van der Meer leek op een start-finishzege af te stevenen. Al meteen bij het

Sione Jongstra viert comeback op middenafstand met vijfde nationale titel.

zwemmen nam hij ruim een minuut voorsprong die tijdens de vier rondjes fietsen werd uitgebouwd tot een veilig lijkende 5.20 minuut bij de start van het lopen. De krampen die hij voelde in de fiets-loopwissel verontrustten hem op dat moment daarom niet. Didam maakte zich op voor acht ‘ererondjes’ van de topfavoriet. Het liep anders. Waar eerste achtervolgers Wijnalda en Scheltinga afstand namen van Thijs Koelen (die uiteindelijk vierde werd), Eddy Lamers (vijfde) en de later uitgestapte Strijk, en elkaar opzweepten in de aanvankelijke strijd om plek twee, ging bij Van der Meer het kaarsje helemaal uit. Toen zij hem in de voorlaatste ronde voorbij snelden was dit voor Wijnalda het sein om nog eens extra gas te geven en de juist weer bij hem aangesloten Scheltinga af te schudden. “Ik merkte aan hem dat het beste eraf was. Dat was dus het moment om het gat te slaan.” Man van de streek Scheltinga probeerde het nog wel maar voelde de vermoeidheid van een verhuizing waar hij middenin zit en gaf zich gewonnen.

Inzinking

6

Dirk Wijnalda prolongeert titel op middenafstand.

Van der Meer kwam vervolgens als derde geheel uitgeput over de finishlijn. Hij had niet direct een verklaring voor zijn enorme

inzinking. “Ik heb natuurlijk getraind voor de hele afstand en dus niet op de hogere snelheden die je in een halve fietst en loopt. Maar ik moet het nog eens goed analyseren.” Heel teleurgesteld klonk hij niet. “Het is natuurlijk vervelend om zo te moeten verliezen maar Dirk en Diederik waren vandaag sterker. Ik ben blij dat ik hier nog kon starten nadat ik niet op de startlijst van de Ironman Frankfurt bleek te staan terwijl ik dacht mij ingeschreven te hebben.” De rest van zijn seizoen staat nu in het teken van het EK in Almere. Dat geldt ook voor Wijnalda. Didam was zijn eerste piekmoment dit seizoen. “Ik ben blij verrast hoe het hier ging. Na het zwemmen vond ik snel aansluiting bij de eerste achtervolgers van Edo en het lopen ging vandaag heel makkelijk. Dat geeft veel vertrouwen voor Almere. Vorig jaar had ik daar veel pech, dat wil ik dit keer rechtzetten. In de vakantie kan ik daarvoor extra trainingstijd vrijmaken.” Scheltinga voelde in de Didam de naweeën van een periode van negen weken met louter wedstrijden. “Ik hou van racen en

NK triathlon midden afstand Didam, 5 juli

wil mij niet richten op een enkele wedstrijd per seizoen zoals anderen doen. Maar dit was misschien wat teveel van het goede. Ik had vanmorgen zelfs moeite mijn bed uit te komen en mij te motiveren voor deze wedstrijd.” Achteraf had hij een wat tweeslachtig gevoel over zijn tweede plek. “Ik heb Dirk eerder dit seizoen verslagen dus ik had hier een titel kunnen winnen. Anderzijds zat er vandaag niet meer in.” Het leverde hem wel een uitnodiging op van bondscoach lange afstand Rik van Trigt voor het EK in Almere. “Het irriteerde mij dat ik daarvoor eerder niet werd geselecteerd. Ik kies misschien niet volledig voor de langere afstand, maar in de langere wedstrijden die ik doe toon ik mij wel steeds.”

Favorietendruk Bij de vrouwen waren de ogen gericht op de winnares van vorig jaar Hanneke de Boer. Die had haar dag niet en moest daarom genoegen nemen met een derde plaats achter Sione Jongstra, die in de ook bij de vrouwen goed bezette titelstrijd na vele jaren haar comeback maakte op een langere afstand dan de olympische, en de nummer twee van vorig jaar Sandra Wassink. “Ik voelde de druk van het favoriet zijn en al tijdens het zwemmen lukte het niet afstand te nemen van Sione en Sandra. Daarnaast maakte ik een fout in de wisselzone die mij veel tijd kostte”, aldus De Boer, die op de fiets in achtervolging moest op Jongstra en Wassink. Pas in de voorlaatste ronde lukte het aansluiting te vinden. Jongstra nam direct na de fiets-loopwissel de leiding maar slaagde er niet in echt afstand te nemen van haar twee concurrentes. “Omdat het voor mij weer mijn eerste wedstrijd over de middenafstand was besloot ik niet te snel te vertrekken. Het bleek inderdaad heel zwaar. In de laatste ronde zakte ik een paar keer bijna door mijn benen. Dat is heel raar om mee te maken.” De Boer liep desondanks steeds meer achterstand op, maar Wassink slechtte in de slotronden stukje bij beetje de kloof met de koploopster. Na een spannende eindsprint hield Jongstra op de eindstreep slechts één seconde van haar voorsprong over. In plaats van teleurgesteld over het missen van Zilver voor Diederik Scheltinga.

juni 2014

Net als vorig jaar tweede: Sandra Wassink.

de titel was Wassink opgetogen over haar onverwacht goede race. “Op de fiets kon ik goed aanklampen en het lopen ging heel makkelijk. En dat is heel raar, want ik loop pas weer twee maanden waar ik dat zeven maanden niet kon vanwege een blessure. In die periode heb ik vooral gezwommen. Dat het nu alweer zo goed gaat verrast me. Ik heb vandaag gewoon het maximale gepresteerd.” Ook voor Jongstra was het vooraf de vraag hoe ze zich zou houden op de middenafstand. “Veel mensen zien in mij op basis van het verleden meteen een favoriet, maar dat moet je eerst maar zien waar te maken.” De Utrechtse, die haar vijfde titel op de middenafstand veroverde, toonde zich bij de prijsuitreiking geëmotioneerd. “Ik had dit seizoen al een tweede en derde plaats op een NK maar dit is mijn eerste titel sinds 2006. Ik ben weer met triathlon begonnen vanwege de Eredivisiedeelname van mijn club Hellas. De blessure waardoor ik eerder met triathlon moest stoppen lijkt, hoewel daar nooit de oorzaak van is gevonden, volledig verdwenen. Ik ga daarom de komende tijd maar eens kijken wat er naast mijn drukke werkzaamheden nog meer mogelijk is. Rik van Trigt informeerde ook al naar mijn plannen.”

Masterstitels Naast kampioen Wijnalda (H40) waren er verder masterstitels voor Carlo van den Bergh (H45), Jan Blokland (H50), Dick Vosmeer (H55), Arie van der Stel (H60), Hans van der Linden (H65), Ger Bosman (H75), Carla van Rooijen (D40), Rahel Bellinga (D45), Cora Vlot (D50) en Mirjam Claessens (D55). Vanwege een ITU World Paratriathlon Event in Italië stonden en slechts vier paratriatleten aan de start bij het NK paratriathlon dat eveneens in Didam plaatsvond. Sjaak van den Berg was de snelste van hen.

Uitslagen: www.triatlondidam.nl.

Toelatingsbeleid NK De organisatie van de triathlon in Didam keek tevreden terug op een vlekkeloos verlopen wedstrijddag. Vooraf was er evenwel discussie met de NTB geweest over de toelating van toppers op het NK middenafstand. Enkele topatleten werden op verzoek van de NTB kort voor de wedstrijd nog aan de startlijst toegevoegd terwijl de wedstrijd officieel vol was. Organisatievoorzitter Bas Zuiderent: “Wij zijn er als triathlonorganisatie voor alle deelnemers. Iedereen moet hier naar zijn of haar mogelijkheden een prestatie kunnen neerzetten. Daarom vinden wij het NK paratri ook zo belangrijk, al organiseren we dat maar voor een heel beperkte groep deelnemers. Wij hebben alle toppers persoonlijk een uitnodiging gestuurd om deel te nemen. Daarop kregen wij maar weinig reactie en dat terwijl de wedstrijd al heel snel volliep. Voor ons is het dan lastig te verkopen als op het laatst toch nog atleten worden toegelaten. Maar wij snappen ook dat de bond voor de topatleten plaatsen heeft gereserveerd en dat komt ons

evenement qua uitstraling sowieso ook ten goede. Maar het blijft een lastige afweging.” Bij het NTB-bondsbureau kwamen de nodige vragen en klachten binnen over dit onderwerp. “Het mooie van de triathlonsport is dat toppers en recreanten naast elkaar aan de start staan. In verband met veiligheid, vergunningen en beschikbaarheid van vrijwilligers zijn er echter grenzen aan het aantal startplaatsen”, legt bondsbureaumedewerkster Christie Brouwer uit. “Bij NK’s zou kwaliteit voor kwantiteit moeten gaan. Dat is de reden dat voor de titelkandidaten nog tot in een laat stadium startplaatsen zijn vrijgehouden. Eerder was dit nooit een probleem. Nu wel. De communicatie hierover verdient niet de schoonheidsprijs. Dit zal worden meegenomen in de evaluatie. Tevens zal daarbij worden gekeken naar de formulering van voorwaarden voor deelname die we voor volgend jaar willen gaan vaststellen voor alle NK’s.”

7

juLi 2014

Train your br

Het volbrengen van een hele triatlon vraagt niet alleen om een grote fysieke inspanning, maar ook om een mentale. Of: vóóral een mentale. Want hoe kom je een marathon door als de dag niet verloopt zoals je van te voren gehoopt had? Of als het gewoon heel erg pijn doet? Marcia Jansen verdiepte zich, met het oog op haar eigen deelname aan de Ironman in Whistler (Canada), in de psychologische aspecten van (lange afstand) triathlon. Tekst Marcia Jansen ‘Triathlons are 90% mental and the other half physical.’ Nog niet zo heel lang geleden was dit zomaar een van de vele, in mijn ogen, overdreven quotes over triathlon die je regelmatig op social media tegenkomt. Totdat ik me bijna een jaar geleden inschreef voor een Ironman en kort daarna stuitte op het wedstrijdverslag van de Challenge AlmereAmsterdam van Maryvonne van den Berg, die op de fiets onderkoeld raakte en tijdens het lopen tot tweemaal toe wilde uitstappen. “Het huilen staat me nader dan het lachen. Koud heb ik het, en drie kilometer voor het einde van de eerste loopronde vind ik er niks meer aan”, schrijft Maryvonne. “Ik besluit uit te stappen en zeg dat tegen Hans. Hans ken ik eigenlijk alleen van gezicht. Hij spreekt mij heel streng toe: Nee, je stapt niet uit, je gaat gewoon door. Finishen zul je. Ik moet huilen, verdrietig omdat het niet lukken gaat.”

Worsteling Als ik mijn eigen komende wedstrijd in Whistler visualiseerde, zag ik mezelf met een grote glimlach over de finishlijn huppelen. Na het lezen van het verslag van Maryvonne, zie ik vooral een worsteling in de marathon voor me. “Bij de coachpost aangekomen zeg ik boos dat ik ermee stop”, gaat Maryvonne

8

verder. “Ik wil geen herhaling van Roth. Daar moest ik ook al zoveel wandelen. Sonja (Jaarsveld, red.) zegt zachtjes dat ik al zo ver gekomen ben en aait me nog een keer over mijn rug terwijl ze ondertussen een gel in mijn handen duwt. Haar opmerking doet het hem. Zij is aan het revalideren na een enkeloperatie en dan zou ik stoppen terwijl ik ‘nergens’ last van heb, behalve dat ik boos en teleurgesteld ben?” Na het lezen van Maryvonne’s blog realiseer ik me dat die overdreven quote waarmee ik begon wel eens op waarheid kan berusten. Als je een goede dag hebt, is een hele triathlon al een flinke onderneming, maar hoe kom je een marathon door als de dag heel anders verloopt dan je gedacht had? In mijn boekenkast vind ik het inmiddels vergeelde boek – want al in 1983 uitgegeven – ‘Wie wil kan winnen’ van de Noor Willi Railo. Wie weet kan Willi me helpen in mijn mentale voorbereiding op de Ironman. In het hoofdstuk ‘Gedachten en prestaties’ vind ik nuttige informatie. Denk ‘naar buiten toe’ en niet ‘naar binnen’! Veel sporters worden tijdens een inspanning te veel in beslag genomen door het registreren van signalen van het lichaam (warm, koud, pijn, vermoeidheid). Naar

binnen gerichte gedachten betekenen dikwijls een versterking van de vermoeidheid en het pijngevoel.

Niet denken, maar doen Sportpsycholoog Lars van der Eerden is in zijn vrije tijd triatleet en weet uit ervaring hoe zwaar een wedstrijd kan zijn. “Als je lichaam moord en brand schreeuwt om herstel, is de neiging groot om op te geven. Pijn en vermoeidheid horen nu eenmaal bij een zware sport als triathlon en daar heb ik ook geen oplossing voor. Wel zijn er manieren om met pijn om te gaan zodat je die langer kunt verdragen. Het belangrijkste is de aandacht verleggen. Want als je je aandacht op de pijn richt, zal die – zoals Willi Railo ook al aangeeft – verergeren. Wat bij mij altijd helpt, is de aandacht terugbrengen naar de taak. Niet te veel denken, maar blijven doen. Zoals je focussen op je looptechniek, arminzet of ademhaling en je goed blijven verzorgen. Wat er ook gebeurt, ik wil niet denken aan mijn vermoeide benen of maagklachten. Pas na de wedstrijd mag ik huilen en klagen.” Naast alle fysieke trainingen voor een Ironman, die tussen de tien en twintig uur per week in beslag nemen, vergeten atleten

Psychologie van de (lange afstand) triathlon

juLi 2014

ain Ironman Frankfurt startte, deelde in het aprilnummer van Triathlon Sport voor ‘Het triathlongevoel van’ al een paar trucjes die voor hem altijd werken. “Ik probeer me onderweg te vermaken door om me heen te kijken en een praatje te maken met andere deelnemers. En als het echt zwaar wordt, ga ik vaak hoofdrekenen. Dan probeer ik mijn gemiddelde snelheid te berekenen. Wat natuurlijk nooit lukt, maar ik ben er wel even zoet mee.” Ook triatleet Lars Kromhout rekent in zijn hoofd. “Moeilijke sommen om uit dat gevoel van zelfmedelijden te komen. Het brein kan maar een kleine hoeveelheid indrukken aan, dus dat werkt goed.” foto Charlie Crowhurst/Getty Images

Mantra’s zich vaak mentaal voor te bereiden op een langdurige inspanning. “Het verbaast me hoe weinig tijd mensen besteden aan mentale training”, schrijft Chrissie Wellington op Active.com. “Als je na dertig kilometer lopen in de marathon bedenkt dat je ook je brein had moeten trainen, ben je natuurlijk veel te laat. Zorg dat je tijdens een triathlon kunt terugvallen op een verzameling positieve beelden en liedjes, die trouwens niets met triathlon te maken hoeven te hebben. Op deze manier kun je, when the going gets tough, en reken maar dat het zwaar wordt, terugvallen op deze positieve beelden en je gedachten er mee afleiden.”

Focussen Van der Eerden adviseert triatleten in wedstrijden in aanloop naar het belangrijkste doel te experimenteren met het afleiden van negatieve gedachten. “Bekijk op welke momenten van een wedstrijd je het vaak moeilijk krijgt. Bijvoorbeeld als je net van de fiets bent, of in de laatste kilometers, als een concurrent je op de hielen zit. Ga met een goed plan de wedstrijd in en zorg dat je op zware momenten negatieve gedachten uit kunt bannen. Er zijn verschillende manieren om de aandacht af te leiden – zoals ik al aangaf door je te focussen op techniek, met positieve beelden (de bloemen en dat blikje cola na de finish), liedjes, zinnetjes – maar pik er één uit en probeer dat uit in de wedstrijd. Zo weet je precies wat wel of niet werkt voor jou.” Psychiater Bram Bakker, die begin juli in de

Wellington, die in 2012 met triathlon stopte, had voor de moeilijke momenten in een race ook altijd een paar mantra’s voorradig. Een mantra is een woord of korte zin met een positieve lading, die wordt gebruikt om de geest tot rust te brengen. Een mantra kun je in je gedachten herhalen en leidt af van andere, negatieve gedachten. Wellington: “Ik heb er een paar die ik op mijn bidon of polsband schrijf. Eén daarvan is smile en een andere is: never give up.” Triatleet Martijn Keijsers leende zijn mantra van de viervoudig Ironman Hawaii winnares: focus on the task at hand, focus on the task at hand. Berber Bergsma valt ook terug op een Engelse tekst in haar wedstrijden: you never know how strong you are, until being strong is the only choice you have. Het hebben van een mantra lijkt vooral een Angelsaksische aangelegenheid. Vraag Amerikaanse triatleten naar hun mantra en de lijst is snel ellenlang: No pain no gain. As the day gets longer, I get stronger. No day but today. The faster you run, the faster you’re done. De Nederlandse taal lijkt misschien wat minder geschikt voor deze überpositieve teksten. Oud-triatleet, triathlontrainer en NTB-bestuurslid Martin Breedijk putte wel inspiratie uit zijn moedertaal. “In 1996 ben ik begeleid door een sportpsycholoog omdat ik vaak dacht dat anderen sneller en beter waren dan ik. Hij leerde me uit te gaan van mijn eigen kracht. Aan die gedachte heb ik het lied ‘Geloof’ (niets werkt, niets telt, niets doet wat het moet doen zonder geloof) van The Scene gekoppeld. Het heeft niks met religie te maken, daar heb ik helemaal niets mee.

Het nummer heeft een stampend ritme en ik zong het in mezelf op de fiets als ik na het zwemmen op jacht was naar de koplopers. Het nummer heeft me geholpen toen ik in 1996, mijn beste jaar in mijn carrière, de triathlon in Stein won.”

‘(I can do) Anything’ Voor Maryvonne van den Berg sleepte het liedje ‘Wake me up when it’s all over’ (hoe toepasselijk) van Avicii haar door een groot aantal fietskilometers. En ze haalde uiteindelijk, na een dag vol emoties, wèl de finish. Zelf ben ik er inmiddels ook van overtuigd dat een mantra best handig kan zijn. En omdat ik graag zing op de fiets, in gedachten of hardop als ik alleen ben en genoeg adem heb, heb ik alvast twee liedjes uitgekozen voor mijn Ironman-avontuur eind deze maand: ‘(I can do) Anything’ van Hedley: (I’ve invented a momentum that’ll never slow me down, I believe it ‘cause I feel it and I shout it out loud, I can, I can, I can). En ‘Best day of my life’ van American Authors: Oo-o-o-o-oo This is gonna be the best day of my life My life Oo-o-o-o-oo This is gonna be the best day of my life My life

foto Rich Lam/ Getty Images

9

juni 2014

Doen wat je leuk vindt Ze gold een aantal jaren geleden als het grootste Nederlandse schaatstalent. Pien Keulstra is pas 20 lentes jong, maar de mooie schaatstoekomst die haar werd voorspeld lijkt ver weg. Nieuw geluk vindt ze in de duathlon- en triathlonsport. En toch ook nog in het schaatsen.

foto Hamperium.com

Tekst Roel Kerkhof

10

Dit is gaaf”, was de eerste gedachte van Pien Keulstra toen ze in april aan het EK sprintduathlon in Horst aan de Maas had meegedaan. Het ging niet eens zozeer om de prestatie (vierde overall, tweede <23) bij haar internationale debuut, maar om hoe ze de wedstrijd had ervaren. “Ik moest hier echt diep voor gaan. Dat ene uurtje bikkelen was me niet in de koude klaren gaan zitten.” Keulstra was de maanden erna één van de meest opvallende namen in de duathlon- en triathlonuitslagen. Ze debuteerde verdienstelijk bij het WK duathlon, werd in haar eerste olympische afstand triathlon vijfde in het NK, verraste met het zilver in het NK sprinttriathlon, veroverde de nationale titel sprintduathlon en werd tweede in de Eredivisiewedstrijd in Stein. Bijna wekelijks deed ze een wedstrijd. Keulstra kon er alleen maar van genieten. “Het is misschien niet allemaal even verstandig wat ik doe, maar het is wel heel leuk zo.” Veel leuker vooral dan het strakke keurslijf van het langebaanschaatsen, waarin de atlete uit Boekelo al jong furore maakte. Nadat ze op zestienjarige leeftijd – met dispensatie van schaatsbond KNSB – de overstap maakte van het gewest Twente naar Jong Oranje, werd Keulstra een jaar later tweede bij het WK allround voor junioren in Finland. Het grote schaatspubliek maakte in de winter van 2011-2012 kennis met haar talent tijdens het NK afstanden in Thialf, waar ze in het weekend van haar achttiende verjaardag de nationale titels op de 3.000 en 5.000 meter bij de senioren won. Een maand

later verbeterde ze bij haar debuut in de wereldbeker in datzelfde Thialf het zeven jaar oude juniorenwereldrecord op de 5 kilometer van Ireen Wüst met liefst zes seconden.

Heimwee Maar het was niet alles goud wat er blonk. De verhuizing van de vertrouwde Twentse omgeving naar Heerenveen, waar ze eerst in een seniorenflat en later in een studentenhuis woonde, viel Keulstra zwaar. “Ik had heimwee; zat niet lekker in mijn vel. Het is wel frappant dat ik desondanks goed schaatste. Ik wilde bijvoorbeeld helemaal niet naar een EK in Finland. Ik zat vanaf het begin in een neerwaartse spiraal, na het wereldrecord ging het met de prestaties alleen maar bergafwaarts.” Ze had ook een eetprobleem. In de media doken verhalen op over anorexia. Pure onzin, zegt Keulstra. “Van de spanning lukte het me niet goed te eten, had ik er geen zin in of schoot het er vanwege drukte gewoon bij in. Een eetstoornis is nooit gediagnosticeerd, maar dat etiket blijft je wel achtervolgen.” In december 2012 keerde ze Jong Oranje de rug toe om weer thuis bij haar ouders te gaan wonen, om te ‘resetten’. Dat ze het toch twee jaar lang had volgehouden verklaart Keulstra uit een drang zich te willen bewijzen. “Je denkt de hele tijd: het komt wel goed. Maar ik werd ziek gepraat en op een bepaald moment ga je het ook zelf geloven Ik wilde het tegendeel laten zien en gewoon weer hard rijden op de 3 en 5 kilometer.” Afgelopen schaatsseizoen probeerde ze het weer binnen Team Activia van Jac Orie. Een droom ging in vervulling. “Ik droomde niet van medailles maar van het schaatsen in een commercieel team.” Keulstra reed in Inzell nog wel een persoonlijk record op de 3 kilometer, maar verder bleven grote successen uit. Aan het eind van het schaatsseizoen, maakte Keulstra bekend uit de ploeg te stappen en zich te gaan richten op een studie fysiotherapie. “Het commerciële wereldje lag

“Ik hou niet van rustdagen. Ik vind het lekker om elke dag te sporten, ben een echt trainingsmens.” me niet. Fotoshoots of ergens in je schone kloffie verschijnen voor een opening of een handtekeningensessie is niet echt iets voor mij. Hoewel ik het schaatsen zelf mooi bleef vinden, heb ik deze winter mijn schaatsen in de bomen willen gooien. Een andere ploeg was geen optie. Veel trainers zijn volgens mij kopieën van Jac Orie. Marianne Timmer, Gianni Romme, Gerard van Velde – ze hebben allemaal onder Orie getraind.”

Vrijheid Maar wat ze vooral miste was vrijheid. Vrijheid om te doen waar ze zin in had. “Bij Team Activia gingen we vorige zomer regelmatig voor een paar weken op trainingskamp, maar tussendoor was ik ook wat vaker thuis, kon ik een paar dagen met mijn ouders op vakantie, bleef het schema even liggen en kon ik doen waar ik zelf zin in had. We hadden veel lol en ik dacht: zo kan het dus ook. Dat voelde zó goed. Dat had ik wel gemist. Bij de start van het schaatsseizoen had ik daarom toen al wel zoiets van: moet ik dit nog wel willen.” Toen duathlonbondscoach Armand van der Smissen haar begin dit jaar benaderde om aan het EK in Horst mee te doen, greep ze die kans met beide handen aan. “Twee jaar geleden had ik er al eens willen meedoen, maar mocht ik niet van mijn trainers.” Toch tekende Keulstra dit voorjaar weer een contract bij een schaatsteam, de marathonploeg van MKbasics.nl, waarvoor ze komende winter marathons en langebaanwedstrijden (3 en 5 kilometer) zal rijden. “Ik wil graag blijven schaatsen, want ik vind de beweging nog steeds heel mooi. Een marathonploeg biedt echter meer vrijheid. Mijn teamgenotes schaatsen vooral voor hun plezier, naast hun werk of studie, maar het gaat er niet minder hard om. Training voor de lange baan is heel

specifiek, binnen vaste kaders. Iedereen doet hetzelfde; niet teveel omvang. Ik hou juist van lekker lange trainingen. Korte sprints zijn vermoeiend, maar het voelt anders dan het moe zijn na een lange fietstocht. Daar haal ik veel meer voldoening uit. Dat kan binnen de marathonploeg; drie uur door de regen fietsen en dan niet miepen.” En dat vindt ze ook binnen de duathlon- en triathlonsport. “Ik had slechts één belangrijke eis voor een nieuwe ploeg: ik wilde vijf wedstrijden uit de Eredivisie Triathlon kunnen doen. Vorig jaar had ik er twee gedaan, in Amsterdam en Stein, en daar had ik zoveel plezier aan beleefd.”

Triathlongezin De stap naar de triathlonsport was sowieso niet erg groot. Voor ze voor het gewest Twente ging schaatsen deed Keulstra al aan atletiek en triathlon. Bovendien is triathlon een vast gespreksonderwerp aan tafel binnen het gezin Keulstra. Vader Jos is triatleet, moeder Brigit Landewe maakt samen met dochter Pien deel uit van het Eredivisieteam van TC Twente. Pien is de oudste van vijf kinderen. Haar oudste broer Ynze maakt deel van de NTC-opleidingsploeg, zus Fenna was wielrenster en schaatster en deed ook af en toe een triathlon terwijl jongste zusje Hasse triathlon doet bij de jeugd. Alleen haar jongste broertje Gunnar heeft nog nooit een triathlon gedaan. “Maar hij is ook pas zes. Hij heeft net zijn zwemdiploma”, vertelt Keulstra, die met haar jongste zusje en broertje een slaapkamer deelt. “Omdat ik veel van huis was, heb ik de eerste jaren van mijn broertje een beetje gemist. Het is net of ik dat moet inhalen. Ik vind het prachtig.” Dat ze dit jaar zulke sprongen voorwaarts maakt in de du- en triathlon verbaast haar niets. “Ik heb natuurlijk al een redelijk

juLi 2014

Interview Pien Keulstra

rugzakje. Maar tot nu toen toe deed ik triathlons op basis van schaatstraining, nu op basis van triathlontraining. Dat is toch heel anders. Mooier ook, als ik heel eerlijk ben. Het leukste van sport vind ik nieuwe bewegingen aanleren. Wat dat betreft lijkt zwemmen op schaatsen. Het zijn allebei technisch moeilijke bewegingen. Er valt in het zwemmen voor mij nog zoveel te leren. Ook ben ik wel benieuwd waar de combinatie met duathlon en triathlon mij het komende schaatsseizoen zal brengen. Voor ik bij Jong Oranje kwam, begon ik het schaatsseizoen altijd supergoed door de basis die ik in de zomer met atletiek en triathlon had gelegd. Daarna werd dat steeds minder.“

Plezier voorop Keulstra heeft geen spijt van de keuzes die ze in haar schaatsleven heeft gemaakt. “Alle keuzes zijn leerzaam geweest. De belangrijkste les die ik heb geleerd is dat je moet doen wat je leuk vindt. Drie dagen taperen en niets doen om een goede 1.500 meter te rijden is niets voor mij. Ik hou niet van rustdagen. Ik vind het lekker om elke dag te sporten, ben een echt trainingsmens. Ik studeer nu via de Open Universiteit om komend jaar met de studie fysiotherapie te beginnen. Na de Eredivisiewedstrijd in Stein heb ik een weekje op het NTC mogen meedraaien. Lekker drie keer per dag trainen. Hartstikke mooi! Dan besef je dat je jezelf met een studie ook wel weer vastlegt. Maar ja, ik zal toch ook een diploma moeten halen. Het plezier staat nu voorop. Echte doelen heb ik niet. Ik sluit voor de toekomst echter niets uit. Carien Kleibeuker is een voorbeeld voor mij. Zij schaatste een tijdje niet om vervolgens via een marathonploeg naar de Olympische Winterspelen te gaan.” Kleibeuker veroverde in Sotsji brons op de 5 kilometer.

Pien Keulstra tijdens het WK duathlon in Pontevedra.

foto Dario/ITU

11

8

e

LIGHT FAST NATURAL TRI-X-TREME ™ 225 The stripped-back speed demon.

de triathlon sluit Let op! ! De inschrijving vanEr is geen na-inschrijving 4. 201 s ustu dinsdag 19 aug mogelijk..

Forwarding

Your key to the world

2014

bvba

Specialist in relatiegeschenken en kerstpakketten

HOOGEVEEN

DRENTHECOLLEGE.NU

UITZENDBUREAU

FID_A4.indd 1

KLAZIENAVEEN

inov-8.com RADEMAKER SPORTS - LEUSDEN

F ID 12-10-2007 15:51:18

juLi 2014

Ironman Frankfurt, 6 juli

Nog mooier dan gedacht Team4Talent was met hoge verwachtingen naar het Ironman EK in Frankfurt afgereisd. Kopman Bas Diederen had echter pech en moest uitstappen. De prestatie van Wouter Duinisveld, die met een donorhart de Ironman volbracht, maakte echter veel goed. “Van zo’n prestatie wordt je helemaal stil”, vond teammanager André Kwakernaat. Tekst Roel Kerkhof

Vier kilometer verderop stapte Scheltinga uit, die op de fiets Diederen lange tijd had bijgestaan. Dit was gepland. Scheltinga heeft zijn vizier gericht op het EK Ironman 70.3 in Wiesbaden op 10 augustus. Dekker hield het tot ongeveer kilometer 24 vol. Hij was twee weken ziek geweest en was leeg. Kwakernaat bleef evenwel realistisch. “Dat is topsport, er kan tijdens zo’n wedstrijd van alles gebeuren. Er is ervaring opgedaan en het was goed voor de motivatie. Zoals Evert naar Bas toe fietste en achter Sebastian Kienle aanging geeft vertrouwen. En wat Wouter en Guido hebben gedaan is natuurlijk helemaal geweldig.”

Samen finishen Wouter is Wouter Duinisveld, de triatleet met donorhart, die al droomde van een Ironman te volbrengen voordat een virus 6,5 jaar geleden zijn hart aantastte. Vier jaar geleden kreeg hij een donorhart en Team4Talent wilde hem daarna ondersteunen zijn doel te volbrengen. Sportarts Guido Vroemen begeleidde hem de afgelopen 2,5 jaar. Duinisveld: “Mijn cardioloog wilde dat ik niet meer aan triathlon ging doen, Guido heeft hem overtuigd dat het onder goede begeleiding wel

mogelijk was. Het is mooi dat we dit samen hebben kunnen doen, tot aan het eind: de finish. En voor familie en vrienden – en ook wel een beetje voor mezelf – was het ook wel een geruststelling dat hij er in de wedstrijd bij was.” Uiteindelijk bleek Vroemens advies vooral nodig toen Duinisveld na 25 kilometer in de marathon door zijn knie zakte. “Ik was in de eerste loopronde gestruikeld over een uitstekende steen. Daar had ik eerst geen last van, maar later ging ik door mijn knie. De laatste zeventien kilometer hebben we toen maar wandelend afgelegd. Dat was vervelend, maar voor de doelstelling maakte het niet uit. Dat was finishen. Eerder was alles volgens plan verlopen: 1.15 uur zwemmen en zelfs iets sneller dan zes uur fietsen – met een lage hartslag, onder de 120 slagen per minuut – en heel veel drinken. Het was bloedwarm en vanwege mijn medicijngebruik is mijn nierfunctie niet optimaal. Ik stapte fris van de fiets en het lopen ging ook goed tot ik door mijn knie zakte.”

Intens Het hoogtepunt was de finish na 13.37.45 uur op de markt in het centrum van Frankfurt. “Daar was zoveel sfeer, met familie en vrienden, iedereen die stond te juichen. Er finishte op dat moment niemand anders, het podium leek van ons. Dat was heel intens. Op zo’n moment realiseer je je dat dit kan omdat ik het hart van iemand anders heb. Ik hoop ook dat dit mensen die op de foto ANDRÉ KWAKERNAAT

Met Bas Diederen mikte Team4Talent ondanks een absoluut topveld net als vorig jaar op het podium. Hij zou daarbij worden ondersteund door debutanten op de hele Evert Scheltinga, Martijn Dekker en Mark Oude Bennink. Kwakernaat wilde ook met de ploeg in beeld rijden. Tot aan de marathon verliep alles volgens plan, maar uiteindelijk zagen de circa 150 gasten op de gecharterde VIP-boot alleen Oude Bennink de finish halen, als veertiende in 8.46.17 uur. Grootste domper was het uitvallen van Diederen, die zich beter in vorm voelde dan vorig jaar toen hij derde werd. De Limburger lag op koers, maar had zijn voet gekneusd toen hij in de wissel van het zwemmen naar het fietsen op een steen was gestapt. Al na zes kilometer op de marathon viel het doek en daarmee kwalificatie voor Hawaii.

wachtlijst staan voor een donorhart hoop kan bieden en kan inspireren. Deze hele dag was nog mooier dan ik van tevoren had gedacht. Maar nog een keer een Ironman? Ik blijf triathlons doen, maar dat denk ik niet. Ik heb acht maanden lang elke dag één of twee keer getraind. De invloed op het privéleven is groot. Ik heb een zoontje van bijna twee en er komt in september nog een dochter bij. Maar als Hawaii interesse toont…..” Na de finish kwam de wereldkampioen van Hawaii, Frederik van Lierde, hem feliciteren met zijn prestatie. “Dat gaf de dag extra glans.” De Belg moest zelf genoegen nemen met de tweede plaats achter Sebastian Kienle die op zijn dertigste verjaardag een recordrace afwerkte. Door het fietsrecord in Frankfurt te verpulveren kwam de Duitser op kop en won hij met vijf minuten voorsprong op Van Lierde in 7.55.14 uur, een wedstrijdrecord. Ironmandebutant en olympisch kampioen van Beijing Jan Frodeno completeerde ondanks drie lekke banden en kramp tijdens het lopen het podium. In de wedstrijd van de vrouwen bleven de verschillen in de top lange tijd klein. Uiteindelijk was het de Britse Corinne Abraham die in 8.52.40 uur won, voor de Amerikaanse Liz Lyles en de NieuwZeelandse Gina Crawford. Uitslagen: http://eu.ironman.com

Wouter Duinisveld en Guido Vroemen bij hun finish in de Ironman Frankfurt.

13

BEVEILIGINGS

GROEP

®

I NBRAAK B EVEILIGING N EDERLAND

Bos en Olgers Krommenie Roco Sport, Nieuwe Niedorp Running Centre, Heerhugowaard duesette.nl

Valkering Beveiliging

DueStte Sportsfashion nu te koop bij:

THE NEW BRAND FOR TEAMFASHION

duesette.nl

Minitriathlon als kennismaking voor volwassenen

juLi 2014

Met een gehuurde OV-fiets kan het ook Na slechts één dag trainen meedoen aan een triathlon. Het klinkt onverstandig, maar Youri Gerritse en Elmer van Veenendaal uit Utrecht deden het. Terwijl hun tegenstanders op blinkende racefietsen van vaak duizenden euro’s aan de start stonden, volbrachten Youri en Elmer dit voorjaar de eerste Triami Sprinttriathlon in Deventer op gewone fietsen. “Ik heb op het station een OV-fiets gehuurd”, laat Youri weten. Tekst Laurens Donkerbroek De 31-jarige Youri Gerritse, die zijn brood verdient als aannemer in de bouw, en de 25-jarige Elmer van Veenendaal, student Rechtsgeleerdheid in Nijmegen, bewijzen dat je voor een triathlon niet supergetraind hoeft te zijn. Velen denken bij triathlon aan de Ironman en vinden het niet normaal dat iemand 3,8 kilometer zwemt, 180 kilometer fietst en als klap op de vuurpijl nog een marathon loopt. Maar de sport heeft zoveel meer te bieden: wedstrijden over de sprintafstand en de mini-afstand zijn uitermate geschikt voor mensen als Youri en Elmer die kennis willen maken met de multidisciplinaire duursport. “Vooral de combinatie van drie sporten spreekt mij aan”, zegt Elmer. De twee vrienden wilden al lange tijd een keer aan een triathlon meedoen. Ze bekeken de kalender en besloten dat de Triami Sprinttriathlon hun debuut zou zijn, een minitriathlon: 250 meter zwemmen, 10,4 kilometer fietsen en 2,5 kilometer hardlopen. “Ik loop soms wel eens hard, maar eigenlijk hebben we alleen vorige week een keer voor de wedstrijd getraind”, zegt Elmer als hij met een medaille om zijn nek op de rand van het Borgelerbad in Deventer bijkomt van de inspanning. De organisatie van de nieuwe triathlon op Sportpark Keizerslanden richt zich voor een belangrijk deel op jongens als Youri en Elmer. “De wedstrijd is kleinschalig, kort en daardoor geschikt voor mensen die kennis willen maken met de sport”, zegt initiatiefnemer Arjen Santema.

NTB-kalender Het aantal minitriathlons in Nederland voor volwassenen is beperkt. Er is de Kristalbad Triathlon in Apeldoorn; voor vrouwen zijn er de vrouwentriathlons in Beesd, Utrecht en Nijeveen. Deelneemsters vanaf 16 jaar kunnen daar meedoen aan een mini- of een achtste triathlon. En dan is er de teamrelay in Almere, op 14 september de finalewedstrijd van de Lotto Eredivisie Triathlon en de Schuiteman 2eDivisie Triathlon. Minitriathlons op de NTB-kalender zijn

echter vooral voor kinderen vanaf 12 jaar. Voor de jeugd van 10 en 11 jaar kort de bond de wedstrijden in tot 250 meter zwemmen, 8 kilometer zwemmen en 2 kilometer lopen. De NTB adviseert voor 8- en 9-jarigen wedstrijden over 200 meter zwemmen, 6 kilometer fietsen en 1,5 kilometer lopen en voor kinderen jonger dan 8 jaar triathlons van 100 meter zwemmen, 4 kilometer fietsen en 1 kilometer hardlopen. “Bij wedstrijden voor kinderen zien we wel eens dat er ook een of twee volwassenen meedoen. Daar kan vreemd tegen aangekeken worden. Ik pleit voor meer eigen minitriathlons voor volwassenen”, zegt bondsbureaumedewerkster Emelie Papenburg. Ze benadrukt dat veel volwassenen de minitriathlon vooral zien als een opstap naar langere afstanden. “Dat is eigenlijk jammer, want het zijn heel leuke wedstrijden.”

Grenzen verleggen Papenburg doelt onder anderen op Youri en Elmer. De twee kregen na de Triami Sprinttriathlon de smaak te pakken en startten vervolgens in de achtste triathlon in Heerenveen. “Het heeft even geduurd voor ik Elmer heb weten over te halen mee te doen, maar het is gelukt”, zegt Youri. De twee kregen in Heerenveen gezelschap van een derde vriend: Dies de Dreu. Toen de drie in Heerenveen uit de trein stapten, huurde Youri voor zichzelf en voor Elmer wederom een OV-fiets. Aangezien het pasje dat Dies had meegenomen om een fiets te huren niet werkte en Youri met zijn pasje slechts twee fietsen kon meenemen, ontstond lichte paniek. “Gelukkig vonden we een

Youri Gerritse, Dies de Dreu en Elmer van Veenendaal in Heerenveen.

fietsenwinkel waar Dies voor een middag een fiets kon huren. De fietsenmaker was heel aardig. Hij bracht nog wat extra lucht in de banden van onze OV-fietsen en printte een kaartje met de route naar de triathlon.” Het feit dat Youri niet over een wetsuit beschikt, leverde geen probleem op. “Het water was warm genoeg om zonder pak te zwemmen. Ik heb genoten van het zwemmen, het was echt lekker met de zon!” Hij kwam na een kleine 16 minuten uit het water, deed iets meer dan 48 minuten over het fietsonderdeel en liep de afsluitende 5 kilometer in ruim 33 minuten. Zijn eindtijd: 1.38.51. “Ik ben een-na-laatste geworden, maar dat maakt voor mij niet uit.” Elmer en Dies finishten als 122ste en 123ste. Youri deed begin deze maand ook nog de kwart in Didam en finishte daar als laatste. Hun triathlonavontuur gaat zeker een vervolg krijgen. Maar een racefiets kopen of lid worden van een triathlonvereniging overwegen ze voorlopig niet. “Vrijblijvend een triathlon doen is wel zo prettig.”

15

juLi 2014

Trainen op een lege Trainen voor een hele triathlon is een flinke opgave. Trainingsmethoden die ons helpen zo veel mogelijk uit onze kostbare trainingstijd te halen, kunnen dan ook makkelijk voet aan de grond krijgen bij triatleten. Of ze ook daadwerkelijk een effect hebben, en waarop dan, is niet altijd duidelijk. Trainen op een lege maag, is zo’n methode. Maar is dit zinvol?

16

maag verstandig? Trainen op een lege maag werd al toegepast door olympisch kampioen op de marathon Frank Shorter (1972) en vijfvoudig Tour de France-winnaar in de jaren negentig Miguel Indurain. Het principe is simpel. Je eet ’s avonds een gewoon avondmaal, gaat slapen en staat de volgende ochtend op. Je drinkt een glas water, misschien een kop zwarte koffie, en gaat dan 30 tot 60 minuten een rustige duurloop doen. Een fietstraining kan ook, maar is in verband met (verkeers)alertheid, balans en coördinatie wellicht niet de veiligste optie. Je kunt zeker in de beginfase van deze trainingen last krijgen van lage bloedsuikerwaardes (hypoglycaemie) waardoor je wazig kunt zien en het reactievermogen omlaag gaat. Na de training eet je gewoon je ontbijt. Het algemene idee is dat door dit soort trainingen de capaciteit om vet te verbranden toeneemt en je dus langer met je glycogeenreserves (de opgeslagen voorraad koolhydraten in lever en spieren) zou doen. Dit zou dan duurprestaties bevorderen. Zoals je bij elke training jezelf de vraag moet stellen waarom je juist deze training doet, moet je dat ook bij dit soort trainingen doen. We geven twee redenen om op een lege maag te trainen en bespreken of dit wel of niet effectief kan zijn.

Afvallen Als men ‘vetverbranding’ hoort, denken velen aan gewichtsverlies. Als je vet kwijt wilt raken, moet je het verbranden, dus als je meer vet verbrandt, zou je af moeten vallen. Helaas werkt het net iets complexer. Je gewicht is een functie van de energie die je eet en de energie die je gebruikt. Zwaardere mensen hebben meer energie nodig dan lichtere mensen, actievere mensen hebben meer energie nodig dan minder actieve mensen. Welke vorm van energie wordt verbruikt – vetten, koolhydraten of eiwitten – maakt voor gewichtsverlies niet uit. Wel verbrandt je lichaam makkelijker koolhydraten dan vet en makkelijker vet dan eiwit. Echter, als je de totale hoeveelheid benodigde energie niet verandert, zal een grotere vetverbranding slechts leiden tot compensatie met een lagere koolhydraatverbranding en dus

niet tot het gewenste gewichtsverlies leiden. Om af te vallen zul je minder energie moeten innemen dan je nodig hebt.

Prestatie Dat nuchter trainen de capaciteit om vetten te verbranden kan verhogen, is de laatste jaren een aantal keer aangetoond. Dit gaat gepaard met een verhoging van de hoeveelheid enzymen die betrokken zijn bij de vetverbranding. Echter, dit leidde niet tot betere prestaties. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn. Misschien zijn er wel verschillen, maar zijn ze erg klein. Mogelijk zijn de gebruikte onderzoeksmethoden niet gevoelig genoeg om een klein prestatieverschil op te pikken. Terwijl een klein verschil wel belangrijk kan zijn voor topatleten. Ook kan het zo zijn, dat de nuchtere trainingen de rest van het trainingsprogramma verstoorden. Een goed trainingsprogramma is opgebouwd uit verschillende soorten trainingen, op de juiste intensiteit en van de juiste duur en met voldoende tijd voor rust en herstel. Een nuchtere training daarentegen, is heel zwaar. Het voelt als de laatste tien of twaalf kilometer van een marathon. Je hebt dus ook een langere hersteltijd nodig. Geen wonder dat je dan ’s middags geen zin meer hebt in duizend meter intervallen.

Mentale training Heeft nuchter trainen dan helemaal geen nut? Hoewel nuchter trainen dan geen aantoonbaar effect op de prestatie mag hebben, doen veel topatleten het toch één of twee keer per week. Dit is minder raar dan het lijkt, want nuchter trainen is wel een hele goede mentale training. Het is zwaar, je benen voelen als lood, maar je geeft niet op. Net als in de laatste fase van een (hele) triathlon. Wie op zoek naar wat mentale weerbaarheid het daarom toch eens wil proberen moet aan het volgende denken: • B  egin heel voorzichtig, met twintig minuten en breidt dit daarna langzaam uit, tot maximaal een uur. Zorg dat je een noodvoorraadje suikers bij je hebt, dat je kan nemen als je echt niet verder kunt. • D  enk eraan dat je voldoende herstel neemt en de rest van je trainingsschema

juLi 2014

Training

niet in gevaar brengt. Een intervaltraining uitwisselen voor dertig minuten nuchter lopen, is dus geen goed idee. • Intensieve trainingen, waarbij je sterk afhankelijk bent van koolhydraten, moet je niet op een lege maag doen. Je lichaam heeft dan simpelweg niet de beschikking over de benodigde energie en dus zul je de trainingen op een te lage intensiteit uitvoeren (ook al zal dat niet zo voelen!). • Doe nuchtere trainingen tussen de zestien en zes weken voor een grote race. Daarna moet je juist zorgen dat je maag gewend raakt aan inname van voldoende sportvoeding volgens je wedstrijdplan.

Supplementen Er is een aantal supplementen op de markt, waarvan wordt beweerd dat ze vetverbranding zouden stimuleren. Helaas blijkt de wetenschappelijke onderbouwing in de beste gevallen zwak. Caffeïne, carnitine, groene thee en ‘natuurproducten’ zoals ginseng, rode peper en guarana zijn slechts een paar voorbeelden. Eigenlijk is alleen met caffeïne een verhoogd vetmetabolisme aangetoond, en dan slechts bij relatief lage doses en een lage intensiteit van inspanning. Drink je je kop koffie bij het ontbijt, dan is het effect echter alweer teniet gedaan door de insulinepiek die op je ontbijt volgt. Insuline remt namelijk de vetstofwisseling. Kortom, lange, rustige duurtrainingen zijn nog altijd hét beproefde middel om je vetverbranding te trainen. Het optimum ligt daarbij tussen de 65% en 80% van je maximale hartslag. Zoals gezegd zijn vetverbranding en gewichtsverlies niet noodzakelijkerwijs gekoppeld. Wèl betekent een betere vetverbranding dat je efficiënter met je beperkte voorraad glycogeen omspringt. Zeker voor een hele triathlon is dit geen overbodige luxe.

Hanneke Boon, inspanningsfysioloog en Guido Vroemen, sportarts, medisch bioloog - Science in Training Group

17

actueel

Een recordaantal van circa duizend triatleten verscheen aan de start van de dertigste uitgave van de Verwer & Janssen Triathlon in Oud Gastel. Als lustrumsurprise bestond een deel van de fietsronde uit de nieuwe, nog lege, A4. Maar ook een brede snelweg kon niet voorkomen dat er tijdens de derde wedstrijd uit de 1eDivisie Triathlon flink werd gestayerd. Een wedstrijd eerder in Almere was dit eenmalig toegestaan, maar op de olympische afstand in Oud Gastel niet. Bij de mannen was het uiteindelijk het team van Wilmink Poedercoating/Triotters uit Eindhoven, dat met Kevin Sleegers ook de individuele winnaar in de gelederen had, dat de winst pakte, voor VZC 2 uit Veenendaal en Kijani uit Geldermalsen. De winnaar van de eerste twee wedstrijden, Triteam Van Wijnen, finishte pas op de zevende plaats, maar behield wel de leiding in de tussenstand. Bij de vrouwen ging de winst naar Beeldreclame/Tri-Fa uit Maasland, dat individueel een derde, vierde een vijfde plaats liet noteren. Het werd ook de nieuwe leider in de tussenstand. Sanne Tebbens loodste met haar overwinning Triteam Groningen 2 naar de tweede plaats en net als bij de mannen werden de vrouwen werd Kijani derde. Uitslagen en tussenstanden: www.eerstedivisietriathlon.nl.

In de Schuiteman 2eDivisie Triathlon Noord stond de Powerbar Triathlon Friesland in Stiens op het programma. Op een door de vele doorkomsten voor het publiek aantrekkelijk parkoers bleek het team van Sanders Puzzelboeken/Aquapoldro uit Apeldoorn de sterkste van de 22 teams op de kwarttriathlon. Na twee tweede plaatsen in de vorige wedstrijden, waren vier top-15 noteringen voldoende voor de dagoverwinning. Team Tegenkracht uit Zwolle werd tweede, de masters van Triteam Groningen 4 legden beslag op de derde plaats. De individuele zege ging net als bij de Speedman in Groningen naar Koen Rutjes van Team4Talent 2. De winnaar van de eerste twee wedstrijden, AV Impala uit Drachten, kon vanwege blessures niet de sterkste formatie op de been brengen en werd nu vijfde. Daardoor kon Sanders Puzzelboeken/Aquapoldro de leiding in de tussenstand overnemen. Uitslagen en tussenstanden: www.2edivisietriathlon.nl.

18

Na bijna vier maanden te hebben stilgelegen werd met de Crosstriathlon Vlaardingen het Schwalbe X-Athlon Crosscircuit 2013-2014 voortgezet. De wedstrijd leverde overwinningen op van oudgedienden Rob Barel en Ingrid van Lubek. Beiden maakten ze het debuut van de triathlon op de Olympische Spelen van Sydney in 2000 mee en beiden werden ze in 2008 op Ameland ook al eens Europees kampioen crosstriathlon. En ze zijn het nog steeds niet verleerd. Barel (H50) moest na het zwemmen in achtervolging op Tim Dullaart maar op het speciale mountainbikeparkoers op het recreatieterrein Broekpolder wist hij in de slotfase zijn dertig jaar jongere rivaal in te rekenen. Dullaart stapte daarna uit en Barel stoomde door naar de overwinning, voor Michael Krijnen (H40) en Lars van der Eerden. Bij de vrouwen stond er geen maat op Van Lubek (D40). Zij kreeg Silvia Brouwer en Dagmar Krijnen mee op het podium. Uitslagen: https://crosstriathlonvlaardingen.wordpress.com.

WTS: Gomez en Jorgensen stellen kandidatuur voor wereldtitel Door de vijfde race in de World Triathlon Series in Chicago op hun naam te schrijven hebben Javier Gomez en Gwen Jorgensen hun leidende positie in de strijd om de wereldtitel verstevigd. Na zijn slippertje in Londen, waar hij pas als zesde finishte, hervond Gomez zich in de stad van Al Capone door voor de vierde keer dit jaar te winnen. De Portugees Joao Pereira en Gomez’ landgenoot Mario Mola, de winnaar in Londen, hadden het nakijken. Net als in voorgaande wedstrijden kwam mede onder impuls van de Nieuw-Zeelander Tom Davieson een groot eerste peloton van 36 atleten bij elkaar. Jorik van Egdom, met zijn negentien jaar de jongste deelnemer, was daar ook bij. Davieson koos daarna de aanval en kreeg in de vijfde van acht fietsronden de Australiër Cameron Good mee. Samen pakten ze driekwart minuut voorsprong, maar dat verontrustte Gomez en de andere loopkanonnen niet. Een versnelling halverwege de 10 kilometer lopen was voor Gomez vervolgens voldoende om zijn laatste concurrenten af te schudden. Van Egdom werd keurig 33ste. Na een knieblessure in het begin van het seizoen en een enkelblessure die ze begin mei opliep verliep het seizoen 2014 voor Maaike Caelers nog niet echt voorspoedig. Ze moest de WTS-races in Yokohama en Londen aan zich voorbij laten gaan en maakte haar rentree in Chicago. Dat het lopen nog niet op niveau zou zijn was ingecalculeerd, dat de Limburgse tijdens het zwemmen twee minuten moest inleveren was niet verwacht. Het zorgde ervoor dat ze nooit echt in de wedstrijd zat en als 34ste finishte op ruime afstand van winnares Gwen Jorgensen. De Amerikaanse thuisfavoriete boekte haar derde WTS-zege op rij haar zesde in totaal - waarmee ze de Australische Emma Moffatt en de Canadese Paula Findlay afloste als de meest succesvolle vrouw in de World Triathlon Series. Jorgensen moest daar wel hard voor lopen. Na het fietsen keek ze nog tegen een achterstand aan van ruim een minuut op een kopgroep van tien. Na circa 8 kilometer haalde ze met de Britse Helen Jenkins (tweede) en de Japanse Juri Ide (derde) de laatste twee vluchters bij. Uitslagen: www.triathlon.org. foto Delly Carr/ITU

juLi 2014

Uit de Circuits

Wissel zwemmen-fietsen in Chicago.

Dé Fit Fun Triathlon organisatie Noordoostpolder

IN BEELD organisatie

Locatie: Emmeloord (centrum) Datum: zondag 31 augustus 2014 Organisatie: Stichting Triathlon Noordoostpolder i.s.m. ZIGNEA, Noptunus, FTC Marknesse en AV NOP Editie: derde Afstand: 1/4, 1/8 en 1/16 Startplaatsen: 500 E-mail: [email protected] Website: www.triathlonnoordoostpolder.nl

Foto Coby Reuvers

Dé Fit Fun Triathlon Noordoostpolder groeit sneller dan de vier bestuursleden van de organiserende stichting hadden gedacht. Het evenement is toe aan de derde editie en telt inmiddels 500 startplaatsen (100 op 1/16, 200 op 1/8 en 1/4). Al een kleine drie maanden voor de wedstrijddatum zijn de startplaatsen schaars geworden, de kwarttriathlon zat begin juni zelfs al vol. Voorzitter Kerst Beuckens vertelt dat meteen in het eerste jaar de verwachtingen werden overtroffen. De triatleet zag in het door hem geïnitieerde evenement eigenlijk een extra wedstrijdje om zelf in te kunnen starten. “Wij rekenden op 80 à 100 deelnemers maar dat werden er 150. Toen leek het mij handiger om gewoon binnen de organisatie mee te helpen. Op die manier kun je na afloop ook beter evalueren hoe het evenement is verlopen.” Een jaar later mikten de organisatoren op 200 triatleten en gingen er 350 van start. Nu staat de teller dus naar verwachting op 500 starters. Ondanks het snelle succes wil de Stichting Triathlon Noordoostpolder het evenement

langzaam verder uitbouwen. Beuckens: “Wij vinden ons nog een te jonge organisatie voor een NK of aansluiting bij een triathloncompetitie. Dan maak je in één keer een enorme sprong in het aantal deelnemers en wij willen dat stapje voor stapje doen. Het moet bijvoorbeeld blijven passen in onze wisselzone.” Belangrijk voor de organisatie is ook dat het beslag op de vrijwilligers niet te groot wordt. “Nu kunnen wij de triathlon in de middag afwerken. De betrokken clubs moeten zich kunnen vinden in eventuele uitbreiding. Ook is onze financiële reserve nog te klein om zo’n risico te kunnen nemen en wij zouden opnieuw in overleg moeten met de gemeente en de provincie over een langere afsluiting van de Nagelerweg waar ons fietsonderdeel plaatsvindt.” Voor de triathlon in Emmeloord geldt de samenwerking met zwemvereniging ZIGNEA, reddingsbrigade Noptunus, wielerclub Marknesse en atletiekvereniging NOP als essentieel. Beuckens: “Ik heb aan tien vrienden gevraagd of zij mij wilden helpen.

juLi 2014

TRIKORT

Daaruit zijn de drie andere bestuursleden voortgekomen. Wij konden het natuurlijk niet alleen en hebben samenwerking gezocht met de verenigingen. Ik had daar al ingangen omdat ik als triatleet bij drie verenigingen lid ben (Emmeloord heeft geen triathlonvereniging).” De stichtingsvoorzitter vertelt dat bestuur en coördinatoren van de betrokken clubs elkaar versterken. “Je hoeft mensen van een atletiekclub natuurlijk niet te vertellen hoe een loopronde uit te zetten. En een zwemvereniging weet ook het beste hoe je een zwemparkoers moet beveiligen. Daarnaast komen veel lokale deelnemers van de samenwerkende clubs. Door middel van clinics kunnen zij over en weer proeven van een andere sport.” Alle reeds aanwezige expertise ten spijt ging de organisatie toch nog niet over één nacht ijs. Bestuursleden en enkele coördinatoren liepen stage bij de triathlon in Heerenveen. “Voor de eerste editie maakten wij tevens voor een belangrijk deel gebruik van hun draaiboek.” Ook werd aansluiting gevonden bij het provinciaal initiatief ‘Triathlon Flevoland’. Beuckens gebruikte verder zijn ervaringen bij triathlondeelnames in Duitsland. “Voor de aantrekkingskracht op het publiek moest het sowieso een stadstriathlon worden. Vorig jaar trokken wij 800 á 900 toeschouwers bij 350 deelnemers. In de stad heb je alle voorzieningen binnen handbereik en wij houden het heel compact. Binnen 100 m2 kun je alles volgens. Wie op de brug over de Urkervaart het zwemmen bekijkt, ziet ook de lopers en fietsers doorkomen.” Norbert Veringmeier

Nieuwe Triathlon op Urk De Noordoostpolder heeft er naast dé Fit Fun Triathlon in Emmeloord een tweede triathlon bij. Op 16 augustus vindt de eerste Suydersee Triathlon op Urk plaats. Deze triathlon wordt georganiseerd door Stichting Buurtwerk Urk in samenwerking

met Sportservice Flevoland en Triathlon NOP. Het doel is een sportieve en gezellige dag te bieden voor sportievelingen van diverse niveaus. Het parkoers bestaat uit 600 meter zwemmen in het IJsselmeer, 21 kilometer fietsen langs de dijk en over

kaarsrechte polderwegen en 6 kilometer lopen door het Urkerbos met finish bij het strand. Informatie: www.buurtwerk.org.

19

Just eat it, just eat it, Get yourself an egg and beat it Have a banana, have a whole bunch It doesn’t matter what you had for lunch Weird Al Jankovic (Eat it) Het is ongeveer een maand geleden dat ik een doosje sportvoeding in de kledingkast vond. Een doosje met gelletjes van het merk dat letterlijk vertaald ‘wetenschap in sport’ heet. Je weet wel, dat merk dat, wanneer je het fonetisch uitspreekt, doet denken aan een leeglopende tube. Er zaten zeker nog dertig gelletjes in en alle smaken waren ongeveer evenredig vertegenwoordigd. Voor zover je van smaak kunt spreken. Om heel eerlijk te zijn, was ik me er allang niet meer van bewust dat dit overlevingspakket voor de langere duurrit nog bestond. Het laagje stof op de doos leek mijn onwetendheid te bevestigen. En toen ik bij inspectie ook nog eens een medaille van een hardloopwedstrijd uit 2010 en een uitgedroogde proefverpakking massageolie vond, wist ik het zeker. Ik had een doosje antiek gevonden. Antiek gooi je niet weg dacht ik. Dus de medaille verdween ogenblikkelijk in een schoenendoos. Echter, uitgedroogde massageolie had geen enkele emotionele of monetaire waarde. En daarom gooide ik de verpakking dan ook gedecideerd op de grond om het na mijn archeologische avontuur in de afvalbak te kunnen gooien. In een reflex wilde ik hetzelfde doen met de sportvoeding, maar toen werd de triatleet in mij wakker. Ik dacht, een beetje triatleet is altijd wel in voor een experiment. Of het nou om revolutionaire badpakken bij het zwemmen gaat, om ovale kettingbladen op de fiets, of strak zittende sokken bij het hardlopen; een triatleet is bereid om alles te proberen als het eventueel een seconde tijdwinst kan opleveren in een wedstrijd. En dus, bij wijze van

1-2-3

De tiende editie van de Ironman Nice heeft een Vlaamse dubbelslag opgeleverd. Voormalig duatleet Bart Aernouts won aan een regenachtige Zuid-Franse kust voor het eerst een triathlon over de klassieke afstand. Door een valpartij op de gladde wegen moest hij zijn leiding nog tijdelijk afstaan, maar op de marathon trok Aernouts de wedstrijd definitief naar zich toe om te winnen in 8.33.22 uur. De Spanjaard Victor Del Coral Morales werd tweede en Tyler Butterfield (Bermuda) derde. Voor Tine Deckers was het alweer de vierde keer dat ze deze wedstrijd op haar naam schreef. Op de fiets nam ze een ruime voorsprong van bijna acht minuten op Caitlin Snow, maar op de marathon kwam de

20

experiment, besloot ik de gelletjes op te eten. Natuurlijk at ik de gelletjes niet tegelijk op. Dat zou wel heel debiel zijn. Nee, ik veranderde in een aspirant laborant en sorteerde de verpakkingen netjes op houdbaarheidsdatum. Helemaal links op onze boxspring lagen de gelletjes van ‘Dec 2013’ en helemaal rechts lagen, als ware het echte collector items, de gelletjes waarop stond ‘Oct 2009’.

TriColumn

juLi 2014

Het Experiment

door Eigenwijzerman www.eigenwijzerman.nl

Heel even dacht ik aan de mogelijkheid dat oude gel evenals oude whisky beter wordt naarmate het ouder wordt. Zou mijn antieke gel de Panoramixachtige toverdrank zijn waar ik al die jaren zo naarstig naar op zoek ben geweest om de wel getalenteerde triatleten te verslaan? ‘Anything is possible’ is het motto van Ironman en daar wil ik graag in geloven. Dus als jullie mij binnenkort voorin bij een Eredivisiewedstrijd zien lopen, dan weet je waardoor het komt ;-). Terug naar de werkelijkheid. Om niet al te hoog van de toren te blazen, besloot ik mijn experiment realistisch en praktisch te houden. Vanaf nu, dacht ik, neem ik elke fietstraining twee gelletjes mee en ik begin bij de meest recente houdbaarheidsdatum. Wat ik wilde weten is hoe lang je terug kunt in de tijd voordat je ziek, zwak, of misselijk wordt van gel die (ruim) over datum is. Het klinkt wellicht een beetje muf, onsmakelijk of vies, maar in tijden van economische crisis en bezuinigingen, leek het me een relevante onderzoeksvraag. Inmiddels heb ik een aantal trainingen erop zitten en ben ik bij ‘Apr. 2012’. De gelletjes zijn nog altijd prima binnen te houden.

Amerikaanse sterk terug. Deckers had aan de meet minder dan één minuut over en finishte in 9.12.21 uur. Beste Nederlandse was Saskia Veerman op een achttiende plaats.

Zoals wel vaker ging het tijdens de Ironman Austria in Klagenfurt weer bijzonder rap. De Spaanse oud Europees en wereldkampioen op de olympische afstand Ivan Raña klokte 7.48.53 uur, waarmee hij de Duitser Christian Kramer en de Sloveen David Plese voorbleef. Het was de derde tijd ooit op de klassieke afstand. De wereldbesttijd is sinds 2011 in handen van de Duitser Andreas Raelert met 7.41.33 uur. De Amerikaanse Linsey Corbin

FOTO SONJA JAARSVELD

finishte in 8.42.42 uur, waarmee ze net Yvonne van Vlerken uit de toptien aller tijden drukte. De Zwitserse Simone Brändli en de Oostenrijkse Lisa Hütthaler werden tweede en derde. In totaal bleven vijf vrouwen onder de negen uur grens.

Maud Golsteyn is in de sterk bezette XTerra Zwitserland als derde geëindigd. Ze hoefde aan de meet alleen de Duitse Europees kampioene Kathrin Müller en de Canadese Chantell Widney voor zich te dulden. Bij de mannen werd Joost Christiaans twaalfde. De wedstrijd werd gewonnen door de Spaanse wereldkampioen Ruben Ruzafa.

>>>

1-2-3 >>>

Een week later tijdens de XTerra France moest Golsteyn opgeven na een lekke band die niet te repareren viel. De winst ging andermaal naar Müller en Rufaza.

Maikel Zuijderhoudt is tweede geworden tijdens het open Belgisch kampionschap duathlon in Kortrijk. Op een zwaar parkoers hoefde hij alleen de Waal François Humblet voor zich te dulden, die met succes zijn titel verdedigde. Armand van der Smissen werd vijfde, Caimin Stevens tiende. Bij de vrouwen won Joke Coysman. Het kampioenschap was de laatste mogelijkheid voor de Nederlandse duatleten om zich te kwalificeren voor het EK duathlon dat van 22 tot 24 augustus wordt gehouden in het Oostenrijkse Weyer. De EK-ploeg bestaat uit: Pien Keulstra (<23), Lesley Smit, Joyce Vrijenhoek, Maikel Zuijderhoudt, Gerben Schreurs, Caimin Stevens en junior Thijs Wiggers. Talisa van der Fluit en Stein Posthuma zijn geselecteerd voor de teamrelay die verder bestaat uit Pien Keulstra en Maikel Zuijderhoudt.

Tijdens de Crosstriathlon Vlaardingen werd ook het NK crossduathlon voor jeugd (12+) gehouden. Nadat de organisatie van het NK crossduathlon dat op 16 november in Pijnacker wordt gehouden te kennen had gegeven geen ruimte te hebben voor een startserie voor de jeugd sprong Vlaardingen in. Met slechts elf jeugdatleten viel de deelname echter tegen. Bij de jongens won Jelle van Lanen nipt voor Joey van ’t Verlaat. Ewout Buijs werd derde. Bij de meisjes gingen goud, zilver en brons naar Shirin van Anrooij, Kim van ’t Verlaat en Linette Linders.

Doordat ze niet konden starten bij het EK in Kitzbühel zagen Joleen Hakker (met invalguide Sharon Zuijdervliet), Maarten Peters en Geert Schipper zich verplicht om ITU rankingspunten te scoren bij het ITU World Paratriathlon Event in het Italiaanse Iseo, om zo een startplek voor het WK in augustus af te dwingen. Schipper liet met een derde zege op rij zien dat de ETU hem ten onterechte een startplek bij het EK had onthouden. Hakker (PT5) en Peters (PT4) veroverden brons.

NK’s in 2015: Bids

indienen voor 1 september

Organisaties kunnen nog tot  1 september a.s. aangeven of zij eventueel belangstelling hebben voor de organisatie van een van de volgende nog openstaande NK’s in 2015: • NK Triathlon Masters    • NK Triathlon Sprint  (incl. J&J en i.c.m. de Eredivisie)   • NK Triathlon Middenafstand   • NK Paratriathlon    • NK Duathlon Midden (10 – 40 – 5)  • NK Duathlon Cross    Van de geïnteresseerde organisaties wordt een kort bid verwacht. Een leidraad hiervoor is op te vragen bij [email protected].

De voorkeur gaat uit naar bids voor twee jaar (dus 2015 en 2016), met desgewenst een optie voor een derde jaar. Per 2015 wordt de systematiek voor de NK-fees gewijzigd. NK’s vallen vanaf dat jaar onder het reguliere afdrachtsysteem van de NTB met daarnaast een (veelal verlaagde) NK-fee. De fees voor NK’s en eredivisiewedstrijden zijn op te vragen via het bondsbureau. Een NK-adviescommissie beoordeelt de ingediende bids en adviseert het bondsbestuur dat in haar vergadering van 25 september een besluit neemt over de toewijzingen. Bids kunnen worden gestuurd naar: [email protected].

juLi 2014

TRIKORT

Waar kan ik de komende tijd starten? 2 augustus

Hét Rondje Eilanden Vinkeveen

10 augustus

Saton Optiek Triathlon Leiderdorp

11 augustus

Proloog Lonneker

TTT

12 augustus

Aquathlon Enschede

TTT

13 augustus

Duathlon Azelo Borne

TTT

16 augustus

Hulsbeek Triathlon Oldenzaal

TTT

17 augustus

Vrouwentriathlon Leidsche Rijn Utrecht

23 augustus

Gaasperplas Triathlon Amsterdam Zuid-Oost

23 augustus

Kwart(je) & Trio Triathlon Anna Paulowna

23 augustus

Twinfield Triathlon Veenendaal

23 augustus

Triathlon Deil

24 augustus

Plus Triathlon Klazienaveen NK triathlon olympische afstand masters

30 augustus

Ouderkerkerplas Triathlon Ouderkerk

30 augustus

Duathlon Borne

30 augustus

Triathlon Ten Boer

31 augustus

Triathlon Stroombroek Doetinchem/Braamt

31 augustus

Dé Fit Fun Triathlon Noordoostpolder Emmeloord

31 augustus

Crosstriathlon Assen

ED/JJC

DC

Afkortingen: DC = Duathlon Circuit, ED = Eredivisie Triathlon, JJC = Jeugd- en Junioren Circuit, TTT = Twentse Triathlon Tour Voor volledige evenementgegevens en Inschrijven: www.NTBinschrijvingen.nl

21

TRIKORT

juLi 2014

Nieuwe serie triathlons in en rond Amsterdam

Vorig jaar werd de eerste editie gehouden van De Amsterdamse Bosbaan Triathlon. Dat bleek met vierhonderd deelnemers zo’n succes dat de organiserende stichting I Follow You besloot te kijken of er in en rond Amsterdam nog meer mooie locaties waren om sprinttriathlons te houden. Dit heeft geresulteerd in twee nieuwe triathlons: De Gaasperplas Triathlon en De Ouderkerkerplas Triathlon. Elke triathlon zijn 700 startplaatsen beschikbaar en er wordt gestart in drie waves, ingedeeld op niveau. Initiatiefnemer Lars Vreugdenhil wil er graag nog een vierde locatie bij hebben. “We zijn momenteel met het De Mirandabad in gesprek om voor/met hen een sprinttriathlon te organiseren. Het plan is om vanaf volgend

jaar tussen half mei en eind september op elke locatie twee keer een sprinttriathlon te houden, waardoor we een competitie krijgen over zes of – als De Mirandabad doorgaat – acht wedstrijden. De locatie bij de Ouderkerkerplas is op termijn misschien zelfs geschikt voor een NK sprinttriathlon.”

lekker nagenieten met een koud drankje, een hapje en wellicht een goed muziekje maakt het toch net even af.” Tevens zijn er aanbieders van wetsuits en triathlonartikelen, masseurs en een fietsenspecialist die gratis fietsen afstelt en advies geeft. Voor de kinderen is er een groot springkussen.

De winnaars van de competitie (man/vrouw/ team) mogen zich dan ‘De Amsterdamse Triatleet 2015’ noemen. Maar volgens Vreugdenhil gaat het meer om het meedoen, dan het winnen. “Als organisatie streven wij ernaar om het tijdens en na de wedstrijd leuk aan te kleden zodat het voor meegekomen supporters aangenaam vertoeven is, met meerdere gezellige rollende keukens en een goed gevulde bar. Na de wedstrijd even

De kalender voor dit jaar ziet er als volgt uit:  23 augustus De Gaasperplas Triathlon 30 augustus De Ouderkerkerplas Triathlon 27 september De Amsterdamse Bosbaan Triathlon

Eric van der Linden stopt als bondscoach

Eric van der Linden zal aan het einde van dit triathlonseizoen zijn functie als bondscoach beëindigen en het Nationaal Topsport Centrum Triathlon in Sittard verlaten. De voormalig triathlontopper (twee keer brons bij een EK olympische afstand) die in 2009 toetrad tot de begeleidingsstaf van het NTC gaat daarna zelfstandig verder als topsportcoach. Van der Linden: “Ik heb de afgelopen vijf jaar met veel plezier voor de NTB gewerkt, maar het werd tijd voor een nieuwe uitdaging. Daarnaast wil ik graag meer ruimte voor mijzelf creëren voor het uitrollen en uitvoeren van nieuwe ideeën in de (top) sport. Internationale ontwikkelingen laten mij zien dat de sport zich snel ontwikkelt in de landen om ons heen. De begeleiding van toptriatleten dient mijns inziens ook in Nederland een nieuwe fase in te gaan. In mijn optiek betekent dat onvoorwaardelijk kiezen voor topsport en een meer internationale aanpak met trainen in internationale trainingsgroepen.” Van der Linden wil graag zo’n internationale trainingsgroep opzetten. “Het is een onzekere stap, want het is nog afwachten of er markt is voor nog zo’n groep.” Daarnaast wil de veertigjarige oud-Olympiër zijn jarenlage kennis en ervaring graag delen met breedtesporters middels trainingsschema’s en trainingsbegeleiding. Tot oktober van dit jaar zal de focus echter nog volledig zijn gericht op de begeleiding van triatleten in Sittard.

22

Voor meer informatie en inschrijven:  www.amsterdamsetriathlons.nl.

Ultrakort

Na afloop van zijn eigen wedstrijd in Oud Gastel kreeg speaker annex organisator Wim van den Broek een verrassing toegestoken. Collegaspeaker Ruud de Haan had vorig jaar september een oproep gedaan onder triatleten om geld in te zamelen om Van den Broek bij wijze van dank voor al zijn enthousiasmerende woorden tijdens vijfentwintig jaar speakeren een keer naar de Ironman Hawaii te sturen. De Haan kon Van den Broek een cheque van bijna 2.400 euro overhandigen. De video die over de 1eDivisie Triathlon in zijn Oud Gastel werd gemaakt heeft Amerika trouwens al eerder bereikt. De beheerders van slowtwitch.com was de wedstrijdbeelden opgevallen en plaatsten het met enkele foto’s op hun site. De video is natuurlijk ook gewoon te zien via www.eerstedivisietriathlon.nl.

JOUW PERFECTE ZADEL. FLEXIBILITEIT ++ STANDAARD ++ ANATOMISCH

DRUK P U N T

KROMMING: 2∏ × 1 CM × (180°/360°) ≈ 3,1415 CM

NEUS + SCHAAMBEEN PROEFPERSOON# 0.980.120 = ANATOMIE: 132 MM // FLEX.: STD // RIJSTIJL: FLYER PROEFPERSOON# 0.000.330 = ANATOMIE: 142 MM // FLEX.: ANA // RIJSTIJL: NEUTRAL

ANATOMIE ++ 142 MM ++ 132 MM

RIJSTIJLEN ++ FLYER ++ NEUTRAL ++ WORKER

GEWICHT

++ LICHT ++ STANDAARD ++ ZWAAR

ZADELS

++ FALCON ++ GRIFFON ++ TURNIX

LENGTE

MAATWERK VOOR ELKE RIJDER 30

40

50

60

70

80

90

100

110

120

130

140

150

160

170

180

PR

b ik

he

eg

of t

ear.

co m /s

ad d l e s

* For con ditions

O

30

o-

20

Da

ys

mo

ne yb

a c k p ro g r a m c

h ec

IN 7 STAPPEN EEN PERSOONLIJKE PROBEER PASVORM HET ZELF! Het perfecte zadel is verschillend voor ieder rijder. Daarom hebben we een miljoen zitbot metingen gecombineerd met onze twintig jaar ervaring op het gebied van engineering. Dit gaf onze experts een berg aan technische gegevens om tot ultieme zadels te komen. Vind nu uw perfecte zadel op:

www.prosaddleselector.com

. ww

pr

10

k: w