DUATHLON. Het gevoelige zadel. Horst. Interview. Erik-Simon Strijk

27e jaargang • april 2014 nummer 4

TRIATHLON/DUATHLON

Het gevoelige zadel EK/NK Powerman Horst

Interview

Erik-Simon Strijk MAGAZINE VOOR DUATHLON EN TRIATHLON

KLIK HIER VOOR EEN VIDEO OVER PEARL IZUMI PROJECT E-MOTION KLIK HIER VOOR DE SPECIALE WEBSITE VAN PROJECT E-MOTION

Pearl Izumi zoekt Testlopers MELD JE VOOR 17 MEI 2014 AAN!

Voor het testen van Pearl Izumi’s E-Motion schoenencollectie zoekt Pearl Izumi testlopers die door middel van hun gebruikservaringen feedback kunnen geven. Deze schoenen worden u door Pearl Izumi gratis aangeboden. Voor meer informatie kunt u zich bij een van de onderstaande dealers melden: NEDERLAND Athlete Fitting, Ninovesteenweg 84, 9320 Erembodegem • Runnerswolrd, Kruisstraat 7, 2011 PV Haarlem • De lopende zaak, Plataanstraat 44, 2803 XP Gouda • Run Inn, Händelstraat 102, 3533 GM Utrecht • Ron for Run, Rechtstraat 35, 6221 EG Maastricht • www.futurumshop.nl • Schutrups, Zuiderhoofdstraat 13, 7875 BW Exloo • Athlete, Koningsweg 30, 9731 AT Groningen BELGIË Jogging plus Brussel, Rue Du Luxembourg 6, 1000 Brussel • Runners Service Lab Zwijndrecht, Westpoort 68, 2070 Zwijndrecht • Runners Service Lab Paal-Beringen, De Weven 7, 3583 Paal-Beringen • Bergh sports Brugge, Gistelsesteenweg 245, 8200 Brugge • Runners Service Lab Gent, Antwerpsesteenweg 192, 9040 LUXEMBURG Gent Peters Sport Luxembourg, Rue Des Joncs 19, 1818 Howald

VOORWOORD De Nederlandse Triathlon Bond (NTB) overkoepelt alle multi-disciplinaire duursporten en is aangesloten bij het NOC*NSF, ETU en ITU. Triathlon Sport is het officiële bonds­orgaan van de NTB met daarin aandacht voor zomer- en wintertriathlon, duathlon en andere duursportcombinaties. Triathlon Sport verschijnt 12 keer per jaar. Het volgende nummer van Triathlon Sport verschijnt in week 20 - 2014.

Uitgever Ying Media bv i.s.m. Nederlandse Triathlon Bond Ying Media bv Ying Mellema Zwarteweg 3 8603 AA Sneek Postbus 4016 8600 GA Sneek T 06 – 100 42 999 E [email protected]

NTB Wattbaan 31-49 3439 ML Nieuwegein Postbus 1267 3430 BG Nieuwegein T 030 – 7513770 F 030 – 7513771 E [email protected] I www.triathlonbond.nl

Hoofdredactie Roel Kerkhof Coranthijnestraat 22, 9715 RH Groningen T 050-5715440 E [email protected]

Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond

Redactieraad Christie Brouwer Peter Dillo

Medewerkers Pieter van der Meer, Kitty van Bloois, Norbert Veringmeier, Guido Vroemen, Marco van der Ham (fotografie), Jojanneke van der Ham (fotografie) en Marcia Jansen.

Geduld betrachten Twee maanden geleden keerde ik terug van een reis rond de wereld in 230 dagen. Het was prachtig en het was geweldig, maar er kleefde ook één nadeel aan: bij terugkeer was de conditie gereduceerd tot nul. Dat was even slikken voor de wedstrijdsporter in mij. Zomaar weer de training oppakken bleek geen sinecure, ondanks het voor de tijd van het jaar zachte weer. Na maanden gevuld met vooral zonneschijn, palmbomen, stranden en tropische temperaturen is tien graden Celsius het nieuwe vriespunt, wordt elk wolkje geïnterpreteerd als een naderende regenbui, voelt windkracht drie aan als windkracht vijf en lijkt elk viaduct op de Cauberg. En dan die eerste kilometers op de fiets. Au, zadelpijn (waarover in dit nummer van Triathlon Sport meer). Kortom, het kost nogal wat moeite om weer de eerste schreden op het sportieve pad te zetten. De eerste fietstraining was niet bemoedigend. Het was als het Noorse schaatsen tijdens de Winterspelen in Sotsji: beschamend. Met een gemiddelde van 24 km/uur en een hartslag die een flinke intervaltraining deed vermoeden legde ik mijn eerste trainingsrondje van 33 kilometer af. De benen na afloop als lood, zo zwaar. Het eerder altijd zo geliefde carbon ros bleef vervolgens negen dagen op stal. Pas daarna durfde ik het weer aan. Zonder metertjes deze keer. De getalletjes demotiveerden alleen maar. Na een aantal korte fietstrainingen volgde de eerste clubtraining. Het werd een lesje in nederigheid: het gezamenlijk inrijden voelde als een trainingsblok, de toerders binnen de club kwamen informeren waarom mijn kopbeurten zo kort waren en tijdens de lange duurrit die volgde namen trainingsmaatjes die ik de jaren ervoor graag op de pijnbank legde revanche. Veel hoefden ze daarvoor niet te doen – het licht verhogen van het (rustige) duurtempo was al voldoende om me naar adem te doen happen.

Ying Media bv Ying Mellema Zwarteweg 3, 8603 AA Sneek Postbus 4016, 8600 GA Sneek T 06 – 100 42 999 | E [email protected]

Inmiddels zijn we een paar weken – en verschillende overgeslagen clubtrainingen – verder. De trainingsdiscipline is nog steeds matig, het uithoudingsvermogen wordt maar langzaam beter. Langzamer in ieder geval dan ik had gehoopt, maar dat is sporters eigen, zo blijkt ook uit het interview met Erik-Simon Strijk in dit nummer van Triathlon Sport. Duursport bedrijven betekent vooral ook veel geduld hebben. En wie – zoals ik – over weinig talent beschikt, moet extra geduld betrachten. Ik weet hoe het werkt, heb eerder met dit bijltje gehakt, maar toch. Mijn bewondering voor atleten die na een lange periode van blessure- of ander leed weer het beste uit zichzelf weten te halen - en überhaupt voor atleten die door jarenlang in hun sport te investeren de top bereiken wordt er alleen maar groter door. Nu ikzelf nog. Misschien helpt het om weer een doel te hebben. Over vijftien maanden word ik vijftig (nogmaals au). Nieuwe leeftijdscategorie, nieuwe kansen. Maar het lijkt nog zo ver weg…..

Opmaak

ROEL KERKHOF

Frans van Dam, Quod Media Heerenveen

INHOUD

Aan dit nummer werken verder mee Delly Carr (fotografie), Albert Esschendal (fotografie), Sonja Jaarsveld (fotografie), Richard Jong-A-Pin, Jeroen B. Koppenberg (fotografie)en Tom Smit (fotografie) .

Advertentie-exploitatie

Abonnementen Alle NTB-leden krijgen het bondsblad Triathlon Sport thuis gestuurd. Voor niet-leden kost een los abonnement € 35,- (buitenland € 50,-) Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan. Opzegging van een abonnement dient uiterlijk voor 1 december van het lopende abonnementsjaar te geschieden, anders wordt dit automatisch verlengd met een jaar. Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van het eerstvolgende nummer binnen te zijn. U kunt uw adreswijziging sturen per e-mail naar [email protected] of per post naar Postbus 1267, 3430 BG Nieuwegein. Niets uit deze uitgave mag worden verveel­vuldigd en/of openbaar gemaakt op welke wijze dan ook, zonder een vooraf verkregen, schriftelijke toestemming van de uitgever.

JUNI april 2014 2014

COLOFON

Verslag: Wind scherprechter bij EK/NK Powerman Horst ��������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� Interview: Erik-Simon Strijk blijft ondanks geldgebrek ambitieus ���������������������������������������������������������������������������������������� Verslag: Teun Sweere en Roos Hoogeboom winnen zomers NK wintertriathlon in Enschede ���� Training: Weet wat je traint, bepaal de eigen trainingszones ��������������������������������������������������������������������������������������������������������� Tri Kort: Nieuw fietsparkoers Challenge Almere-Amsterdam, John Hellemans stopt, Het triathlongevoel van Bram Bakker, Medische Post: zadelpijn, Organisatie in Beeld: Oostermeent Triathlon Huizen, column eigenwijzerman, Juniorenpraat: Thijs Wiggers ����� Materiaal: Zadels, een kwestie van gevoel ������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������ Actueel: Triathlon Abu Dhabi, Ironman Zuid-Afrika, WTS Auckland ���������������������������������������������������������������������������������

4 10 14 20

22 36 42

Foto cover: Heleen bij de Vaate Nederlands kampioene duathlon lange afstand in Horst. (foto Hamperium.com)

3

april 2014

KLIK HIER VOOR EEN VIDEOVERSLAG VAN POWERMAN HOLLAND

Rob Woestenborghs completeert palmares met Europese titel.

Gone with the wind Bij het EK en bij het NK duathlon lange afstand konden tijdens de Powerman Holland in Horst vier nieuwe kampioenen worden gehuldigd. In winderige condities gaf het fietsonderdeel de doorslag. De Belg Rob Woestenborghs en de Duitse Jenny Schulz veroverden de Europese titels. Triatleten beheersten de NKpodia. De nationale titels waren voor Evert Scheltinga en Heleen bij de Vaate. Tekst Roel Kerkhof | Foto’s Hamperium.com

4

Eén ding was zeker voorafgaand aan de tiende nationale titelstrijd op de duathlon lange afstand: er zou een nieuwe Nederlands kampioen bij de mannen komen. Al die tijd was die titel het domein van de echte specialisten. Alleen Robert van der Werff schoof daar in 2006 tussen, maar met drie titels voor Armand van der Smissen en de laatste vijf jaar steeds Wim Nieuwkerk op de hoogste trede van het NK-podium wisten de pure duatleten steeds weer de aanval van de triatleten af te slaan. Nieuwkerk zette na de World Games in Cali vorig jaar echter een punt achter zijn topsportcarrière terwijl de schier onverslijtbare Van der Smissen (45 inmiddels) zich vlak voor het EK liet overschrijven naar de age group serie (waar hij de Europese titel H45 veroverde). De nieuwe favorieten: twee triatleten, Evert Scheltinga en Mark Oude Bennink, beiden debuterend in de Powerman Horst.

Lacune in palmares

Met anderhalve minuut voorsprong kon Woestenborghs met een gerust hart aan de laatste loodjes beginnen om vervolgens in 2.43.34 uur te winnen. De stevige wind was tijdens het fietsonderdeel zijn vriend geweest. “Dat maakte de race hard, daar hou ik wel van. De Europese titel ontbrak nog op mijn palmares. In het verleden had ik vaak te veel zelfvertrouwen en ging het vervolgens mis. Die fout maak ik niet meer.”

Race goed indelen Achter de drie podiumplaatsen werd het klassement nog danig door elkaar gehusseld met een opvallende rol voor Scheltinga die ondanks kramp op de fiets oprukte van de dertiende naar de vierde plaats in de race. Tijdens de tweede run viel hij weer terug naar plaats acht in het EK, maar de nationale titel kwam nooit in gevaar. Mark Oude Bennink startte ondanks ziekte in de week voorafgaand aan Horst weliswaar sneller dan zijn Team4Talent-collega, maar liet deze in het tweede deel van de eerste run gaan om hem pas na de finish weer terug te zien.

Niet alleen zou er met zekerheid een nieuwe Nederlands kampioen worden gehuldigd. Bij afwezigheid van de Belgische titelverdediger Bart Aernouts zou er ook een nieuwe Europees kampioen komen. Zijn landgenoot Rob De twee Powerman-debutanten hadden Woestenborghs was de grote favoriet. De problemen gekend de race goed in te delen. 37-jarige duatleet uit Oudenaarde won in de duathlonsport al alles wat er te winnen valt. Vorig jaar was zelfs zijn beste jaar met een tweede wereldtitel op de korte afstand tijdens de World Games in Cali en de wereldtitel op de lange afstand tijdens de Powerman in Zofingen. Een Europese titel ontbrak echter nog. De concurrentie zou vooral uit het eigen – Belgische – kamp komen. Dat de Fransman Benjamin Choquert in de eerste run van 15 kilometer ruime anderhalve minuut voorsprong nam, baarde niemand echt zorgen. Uit de Franse GrandPrix was bekend dat diens fietsen van aanzienlijk minder niveau is. Dat bleek. Al na één ronde van 20 kilometer fietsen was Aernouts de nieuwe leider, gevolgd door zijn vijftien jaar jongere landgenoot Kenneth Vandendriessche, de Fransman Yannick Cadalen en de derde Belg Pieter Rijnders. De topdrie zou tijdens de resterende 40 kilometer fietsen en de afsluitende run van 7,5 kilometer niet meer van positie wisselen.

april 2014

EK-NK Powerman Horst aan de Maas, 13 april

Nederlandse titel voor Powerman-debutant Evert Scheltinga.

>>>

5

JUNI 2014

“Het is mooi om daar dan een zilveren medaille aan over te houden.”

Mark Oude Bennink op weg naar zilver.

“Enerzijds weet je dat je in de eerste run je eigen tempo moet lopen omdat de wedstrijd nog lang is, anderzijds wil je ook andere atleten niet laten gaan. Daardoor liep het niet helemaal lekker,” aldus Scheltinga, voor wie het zijn eerste wedstrijd langer dan twee uur was. “De eerste vijf kilometer op de fiets vloog ik iedereen voorbij, maar op het eerste viaduct kreeg ik meteen kramp in de kuit. De passages door Horst bleef ik daar last van houden, maar op de rechte stukken ging het super hard. De laatste 5-10 kilometer fietsen voelde ik dat ik langzaam leegliep. De tweede run was daarna overleven. Alles zat vast. Het fietsen geeft echter vertrouwen; ik weet dat het in de triathlon nog harder kan.”

jaar.” Daarin koos hij met steun voor Team4Talent voor fulltime sporten. “Ik ben in die tijd harder gaan zwemmen, fietsen en lopen, maar in de resultaten kwam dat er niet echt uit. Maar ik miste vooral het werken met m’n hoofd”, motiveert de nummer twee van het NK zijn keuze om naast zijn sport te gaan werken. “Om mezelf te motiveren had ik met Horst voor een vroeg seizoensdoel gekozen om naartoe te werken. Het is mooi om daar dan een zilveren medaille aan over te houden.” De strijd om het brons leek lange tijd te gaan tussen Alexander Picard en Gerben Schreurs, maar beiden kwamen in de slotrun de man met de hamer tegen. Peter >>> Res maakte daar ondanks

Vroeg seizoensdoel Oude Bennink stond met vertrouwen, maar ook enigszins onzeker aan de start. “Ik wist dat mijn lopen wel oké was, maar omdat ik wat ziek ben geweest en sinds kort fulltime werk, was ik bang dat ik mezelf op het einde tegen zou komen. Dat viel mee. Ik teer toch nog een beetje op de vele trainingsarbeid van de afgelopen twee

6

Peter Res realiseert droomdoel: NK-brons.

EK-NK Powerman Horst aan de Maas, 13 april

een tijdstraf van dertig seconden wegens te laat afstappen bij de tweede wissel optimaal gebruik van door na 2012 voor de tweede keer brons te veroveren in het NK. Daarmee stond een derde triatleet op het NK-podium. “Dit was mijn droomdoel omdat ik ervan uitging dat Evert en Mark toch te sterk zouden zijn. Onderweg had ik er geen fiducie in, maar je weet nooit op de lange afstand. Omdat ik de hele tijd alleen fietste was ik in staat goed te eten en te drinken. Tijdens de tweede run kon ik daardoor goed doorschuiven.”

Vrouwenwedstrijd Dan de vrouwenwedstrijd. Ook daarin was een nieuwe Europees kampioene verzekerd. Bij afwezigheid van zowel de nummers 1 als 2 van vorig jaar schoof de nummer 3 van 2013,

april 2014

Toch nog een keer duathlontitel voor Heleen bij de Vaate.

de Duitse Jenny Schulz, door naar de gouden positie. Dat deed ze op indrukwekkende wijze. Nadat de Française Sabrina Montmarteau in de openingsrun al snel op avontuur ging om veertig seconden voorsprong te nemen op een achtervolgend groepje, liet Schulz tijdens het fietsonderdeel geen spaan heel van de tegenstand. Met een toegift van maar liefst 4,5 minuut kon ze aan de tweede run door de straten van Horst beginnen. “Hat was mijn tactiek om terughoudend te lopen om dan op de fiets zoveel mogelijk afstand te nemen, maar dat het gat zo groot zou zijn verraste mij ook”, zei Schulz na haar winst in 3.03.54 uur. Montmarteau werd tweede, terwijl de Deense Susanne Svendsen in een ultieme sprint met de Française Isabelle Ferrer het brons voor zich opeiste. >>>

7

JUNI 2014

De Nederlandse vrouwen kwamen niet in de buurt van het EK-podium. De strijd om de nationale titel verliep evenwel dramatisch. May Kerstens leek vanaf het begin onbedreigd op prolongatie van de Nederlandse titel af te stevenen toen ze in vijfde positie in het EK in de laatste fietsronde een rode kaart getoond kreeg wegens stayeren. Ze was verbijsterd. “Ik snap hier helemaal niets van, ik heb nog nooit gestayerd. Katrin Esefeld die de hele tijd achter me had gereden kwam me vlak voor een bocht voorbij rijden, een age grouper ging er ook nog voorbij, waardoor iedereen in de bocht in elkaar schoof. Ik kon geen kant op, maar kreeg meteen een rode kaart.”

Oeps, Heleen bij de Vaate was de eerste Nederlandse die haar langs de kant zag staan. “Ik dacht: oeps, de Nederlandse titel is in beeld.” De geroutineerde triatlete liet zich de kans om op 39-jarige leeftijd voor het eerst een nationale duathlontitel in de wacht te slepen niet ontglippen. De verrassende debutante Lucie

van Genugten lag weliswaar slechts veertig seconden achter Bij de Vaate, maar met een vrachtwagen aan ervaring op de lange afstand liet ze de atlete van de Nijmeegse triathlonvereniging Trion niet meer dichterbij komen. Het brons ging naar Carla van Rooijen, haar eerste podiumplaats bij een NK duathlon. De in Frankrijk woonachtige Bij de Vaate zag de voorbije jaren de Powerman Horst vaker slecht dan goed verlopen, maar nu straalde ze na 3.11.38 uur sporten van oor tot oor. “Dit was een gedegen race na een goed trainingskamp op Fuerteventura en veel intensiteit in de laatste weken. Ik heb daardoor meer snelheid en kracht opgebouwd, die ik hoop mee te nemen naar de rest van mijn seizoen. Door alle trainingsarbeid was ik de week voor de wedstrijd heel moe, wat me wat onzeker maakte, maar ik merk nu dat de conditie goed is. Deze tijd was mijn doel en met een zesde plaats in het EK en de nationale titel ben ik dik tevreden, al voelt het wel een beetje dubbel dat ik niet met May heb kunnen strijden.”

MAGERE BEZETTING EK sprintduathlon Voor de tweede keer stond er in Horst naast het Europees kampioenschap duathlon lange afstand tevens een EK sprintduathlon op het programma. De bezetting was mager. “De meeste landen nemen dit kampioenschap helaas nog niet serieus”, constateerde bondscoach Armand van der Smissen. Bij de mannen ging de titel naar Sergio Silva. De Portugees was in 2011 al eens wereldkampioen duathlon, maar moest die titel inleveren nadat de dopingcontrole na de finish een positieve plas opleverde. Beste Nederlander was Maikel Zuijderhoudt op de zevende plaats. Samen met twee Belgen ontsnapte hij in de slotfase van het fietsonderdeel, maar door een verloren fietsschoen in de wissel leverde hij de kleine tijdwinst meteen weer in.

8

Bij de vrouwen kleurde de wedstrijd achter het podium met de Duitse winnares Franziska Scheffler opvallend oranje. Voormalig schaatsbelofte Pien Keulstra was op de vierde plaats de beste Nederlandse, wat tevens goed was voor de zilveren medaille bij de neo’s. Keulstra liet eerder dit jaar weten de schaatssport vaarwel te zeggen. Ze was het strakke trainingsregime beu. “Ik wil de vrijheid hebben om dingen te doen die ik leuk vind, zoals duathlon.” In de wedstrijd voor age groupers – die veel weg had van een open Brits kampioenschap - was de oogst met slechts twee gouden medailles voor Erik van der Heijden (H20) en Bert Streumer (H65) mager te noemen. De paratriatleten voegden daar titels voor Geert Schipper (PT1), Albert Nap (PT5), Saskia de Ouden (PT3) en Joleen Hakker (PT5) aan toe.

Eerste duathlon ooit Iemand anders die van oor tot oor straalde was Van Genugten, die amper kon bevatten dat ze in haar eerste Powerman ooit meteen het NK-zilver omgehangen kreeg. Tot een jaar of vijf geleden was ze nog een vrijwel onbeschreven sportblad. “Toen ben ik met triathlon begonnen. Omdat het zwemmen verreweg mijn zwakste onderdeel is, wilde ik het nu eens op de duathlon proberen. Dit was mijn eerste echte duathlon ooit. Podiumambities had ik niet. Anderen hadden hun sporen meer verdiend. Uiteindelijk viel het me mee.

Ik heb de hele wedstrijd mijn eigen tempo aangehouden en ben nooit echt kapot gegaan.” Van Rooijen had de Powerman Holland in haar wedstrijdprogramma opgenomen omdat ze na tal van avonturen op de hele triathlon in de Powerman Zofingen een nieuwe uitdaging ziet. “Ik heb goed afgezien en een pr gelopen op de 10 kilometer, maar dat ik hier derde word komt natuurlijk vooral doordat May niet kon finishen.”

april 2014

EK-NK Powerman Horst aan de Maas, 13 april

Aan het einde van de dag was er weer het medaillespektakel met ontelbare huldigingen voor het EK en NK. In de age group categorieën waren er Europese en Nederlandse titels voor Armand van der Smissen (H45), Edwin Ophof (H50), Jack Niessen (H55), Bart Mulders (H60) en Petra Martens (D55). Grada Boschker (D35) veroverde eveneens Europees goud. Nationale titels waren er verder voor Mark Overtoom (H40), Hans van Wijk (H65), Jos Put (H75), Jacomina Eijkelboom (D40) en Marian van Hilst (D45).

KLIK HIER voor alle uitslagen van de Powerman Holland

Verrassend zilver voor duathlon rookie Lucie van Genugten.

KLIK HIER VOOR EEN VIDEOVERSLAG VAN DE EK SPRINTRDUATHLON 9

april 2014

Platzak de triathlonwereld veroveren Vier jaar geleden stopte Erik-Simon Strijk met werken om zich fulltime aan de triathlonsport te kunnen wijden. Doel: aansluiting bij de wereldtop op de lange afstand. Vorig jaar beleefde Strijk een hoogtepunt met de Nederlandse titel in Almere. De volgende stap is internationaal oogsten, maar het spaargeld is op. Een niet onaanzienlijk probleem, maar de atleet blijft optimistisch. “Over twee of drie jaar moet ik een Ironman kunnen winnen.”

10

Tekst Roel Kerkhof | foto’S Hamperium.com

“Met sportieve druk - die er altijd wel is - kan ik goed omgaan, maar de afgelopen twee jaar heb ik gemerkt dat ik financiële druk wat lastiger vind. Soms ben ik daar zelfs tijdens de race mee bezig.” Als aanstormend talent had Erik-Simon Strijk de droom om ooit deel te kunnen nemen aan de Olympische Spelen. Als mindere zwemmer bleek dat echter een onhaalbaar doel. Maar met aanleg voor de lange afstand was een nieuwe droom snel gevonden: deelname aan de Ironman Hawaii. Niet louter om deel te nemen, maar om zich te meten met de beste triatleten ter wereld. Vier jaar geleden ging daarom het roer om. Strijk stopte met werken om te kiezen voor het onzekere bestaan van fulltime, professioneel triatleet. Sindsdien is veel progressie geboekt. Vorig jaar werd in Almere voor het eerst de nationale titel op de lange afstand veroverd en werd de tijd rijp geacht voor de volgende stap: het kwalificatietraject richting de Ironman Hawaii.

druk bij wedstrijden; ik moet elke wedstrijd goed zijn om wat geld te kunnen verdienen. Dat maakt mijn wedstrijden niet beter. Met sportieve druk - die er altijd wel is - kan ik goed omgaan, maar de afgelopen twee jaar heb ik gemerkt dat ik financiële druk wat lastiger vind. Soms ben ik daar zelfs tijdens de race mee bezig. Zo lag ik tijdens de Challenge in Roth vorig jaar op een bepaald moment zesde in de wedstrijd. Ik dacht: dit moet ik vasthouden anders verdien ik weer geen geld. Ik raakte daardoor mijn focus kwijt.” Strijk werd uiteindelijk tiende, wat een grote deceptie voor hem was. “Doordat het in Roth zo tegenviel ben ik in Almere de wedstrijd losser ingegaan. Ik zou wel zien wat het zou worden.” Hij werd derde en Nederlands kampioen.

Geld op

Flinke dip

Echter, voor de start van het nieuwe seizoen weet de in Stein woonachtige triatleet al zeker dat hij daar dit jaar niet aan de start zal staan. De reden: het geld is op. “Een duur kwalificatietraject met races over de hele wereld is voor mij niet op te brengen. Ik heb wel verschillende sponsoren, maar daarmee worden vooral mijn materiële behoeften gedekt. Ik mis een grote financiële sponsor en mijn vriendin studeert nog, dus er is nauwelijks inkomen. Daardoor heb ik de afgelopen jaren voortdurend mijn spaargeld moeten aanspreken. Ik ben begin dit jaar nog zes weken op trainingsstage geweest in ZuidPortugal – zo goedkoop mogelijk, in een hotel met bejaarden –, maar nu ben ik door mijn geld heen terwijl het seizoen nog moet beginnen.”

Strijk had gehoopt dat met het veroveren van de nationale titel verandering zou komen in zijn penibele financiële situatie, maar dat bleek niet het geval. “Er zijn wel gesprekken geweest met internationale teams en ook met Team4Talent, maar ik kreeg steeds te horen dat ze vol zaten en geen plek voor me hadden of me nog niet goed genoeg vonden. Dat betekende voor mij dus ook geen mogelijkheid om me voor Hawaii te kwalificeren. Het was mentaal wel zwaar om me daar overheen te zetten. Toen een aantal sponsors stopte en ik ook nog last van mijn luchtwegen kreeg heb ik vanaf december anderhalve maand in een flinke dip gezeten. Zowel lichamelijk als geestelijk was het op. Ik heb toen een goed gesprek gehad met oud-bondscoach Louis Delahaye (nu trainer bij de Belkin wielerploeg, RK). Hij zei: neem tot januari rust en bepaal wat je dan wel kunt doen. Dat heeft rust in >>> mijn hoofd gebracht.”



De financiële krapte belemmert zijn verdere ontwikkeling, denkt Strijk. “Waar anderen regelmatig op trainingskampen en hoogtestages gaan is dat voor mij niet weggelegd. Maar het geeft ook de nodige

april 2014

INTERVIEW Erik-Simon Strijk

11

april 2014

>>> Er werden doelen gezet en de Davilexatleet is weer gemotiveerd om een goed seizoen te draaien. De focus ligt vooral op Challenges, te beginnen op 26 april aanstaande op Fuerteventura, dan Rimini (beide Half Challenges) gevolgd door de beide hoofddoelen, de Challenge Roth en de Challenge Almere-Amsterdam, dat tevens NK en EK is. Geen Ironmans dus en ook de Nederlandse wedstrijden waar hij vorig jaar aan de start stond – EK/NK Powerman Horst (zilver NK), de door hem gewonnen Triathlon Nieuwkoop en de Halve van Stein (waar hij achter Bas Diederen tweede werd) – ontbreken op het raceprogramma. Net als vorig jaar de nationale wedstrijden doen naast het internationale programma is voor Strijk geen optie. “Ook daarom ging het in Roth niet zoals verwacht; ik was vermoeid van te veel wedstrijden.” Wel overweegt hij te starten bij het NK middenafstand in Didam. “Het zou mooi zijn om naast Nederlands kampioen op de lange afstand ook Nederlands kampioen middenafstand te zijn.”

Keuzes maken

12

Over de invulling van zijn wedstrijdseizoen heeft Strijk goed nagedacht. Financiële overwegingen en sportieve doelen vormden de leidraad bij zijn keuzes. “Ik zou graag in Nederlandse wedstrijden willen starten, maar ze kunnen mij financieel niets bieden. De hardlopers uit het TopSportPerfection team van mijn trainer Addy Ruiter krijgen vaak startgeld, helaas is dat in de triathlonsport niet mogelijk. Challenge wedstrijden kunnen vaak wel wat doen voor professionele atleten, meer ook dan Ironman wedstrijden. Daarnaast lopen de prijzenschema’s bij Challenges minder hard af dan bij Ironman wedstrijden, waardoor het voor subtoppers interessant is mee te doen. Een vijfde plaats in een Challenge levert ook meer op dan winst in een Nederlandse wedstrijd. Bovendien word ik door aan sterk bezette internationale wedstrijden mee te doen zelf ook beter. Dat vind ik net zo belangrijk, want ik wil naar het niveau van de wereldtop toe.”

De 28-jarige atleet is er van overtuigd dat hij daarvoor de potentie heeft. “Ik ben de laatste jaren steeds een stukje beter geworden, al had ik wel gehoopt dat het iets sneller zou gaan. Toen ik bij mijn debuut in Almere meteen tweede werd in 8.35 uur, dacht ik dat ik het jaar erop wel even zou winnen. Dat was overmoedig van mij. Ik kwam mezelf flink tegen tijdens de Ironman van Zuid-Afrika en bij de Holland Triathlon. Beide wedstrijden gingen volledig de mist in. Ik wilde te veel en ik wilde te hard. Dat is een belangrijk leerjaar geweest. Sindsdien gaat het meer gedoceerd, al zou ik soms nog steeds willen dat het wat sneller ging. Maar ik moet ook reëel zijn. In de lange afstand moet je veel investeren. Daar had ik me aanvankelijk op verkeken. Er is mij verteld dat het pas echt na je dertigste begint, dat je dan de trainingsuren hebt gemaakt en de wedstrijdhardheid en mentale weerbaarheid hebt opgedaan die nodig zijn om met de top mee te draaien. Ik heb dus nog een paar jaartjes.”

Progressie Tijdens de Challenge Almere-Amsterdam, waarin hij naast de Nederlandse titel ook voor het eerst tot het podium van een Challenge reikte, voelde Strijk voor het eerst dat hij als winnaar uit de mentale strijd die de lange afstand ook is was gekomen. “Ik had voor Almere een paar goede lange duurlopen kunnen doen, maar in het laatste uur van de race komt het er vaak niet op aan hoeveel of hoe hard je hebt getraind, maar hoe hard je in je kop bent. Die mentale hardheid komt met de jaren.” Daarnaast ziet hij ook op andere terreinen progressie. “Samen met sportdiëtist Rob van der Werf van wielerploeg Giant-Shimano heb ik aan mijn voedingspatroon gewerkt. Ik eet nu gezonder. Ook in wedstrijden heb ik mijn voeding nu beter onder controle. De belangrijkste les: voldoende eten en drinken. Als je dat vergeet wordt dat op de lange afstand genadeloos afgestraft. Maar het blijft lastig. Het lichaam reageert elke keer weer anders. Het voedingsplan dat de ene wedstrijd goed werkte >>>verkeerd uitpakken. kan in een volgende wedstrijd >>> Elke wedstrijd leer je weer bij.”

“In de lange afstand moet je veel investeren. Daar had ik me aanvankelijk op verkeken.” >>> “Daarnaast ben ik het afgelopen jaar op de fiets veel sterker geworden en ook mijn lopen is goed, al moet ik daar nog veel in kunnen verbeteren. Ik heb veel snelheid, maar dat komt er in wedstrijden nog niet helemaal goed uit. Wel ondervind ik problemen om mijn zwemmen op niveau te brengen. Drie jaar geleden ben ik naar Zuid-Limburg verhuisd in de hoop op samenwerking met het NTC in Sittard. Maar dat viel tegen. Ik zwem nu twee keer per week met Team4Talent mee en voor de rest train ik vooral veel alleen. Wat ontbreekt is een eigen zwemtrainer. Het zou goed voor me zijn wanneer er vaker iemand langs het bad zou staan om aanwijzingen te geven.”

JUNI 2014

INTERVIEW Erik-Simon Strijk

trainingen en de wedstrijden die ik heb kunnen doen, ongeacht of dit zich in de toekomst wel of niet gaat uitbetalen.”

Voorbeeld Del Corral Een minder zwemonderdeel hoeft volgens Strijk echter geenszins te betekenen dat hij daarmee ook kansloos is om Ironmans te winnen. Hij spiegelt zich graag aan de Spanjaard Victor del Corral Morales, twee jaar terug Europees kampioen crosstriathlon in Den Haag, maar vorig jaar onder meer ook winnaar van de Ironmans in Arizona en Florida en de Ironman 70.3 op Lanzarote. In 2012 won hij al de Ironman Lanzarote. Ook dat is geen topzwemmer. “Het is wel een motivatie dat ook zo iemand een hele kan winnen. Hij loopt wel 2.38 uur op de marathon. Ik heb 2.48 uur staan. Dat moet dus nog wat sneller.” Spijt heeft Strijk nooit gekend dat hij vier jaar geleden voor het onzekere profavontuur heeft gekozen, ook al is de portemonnee nu leeg. “Voor mij is dit de enige manier om bij de top te komen. Ik heb veel trainingsuren nodig om het internationale niveau te halen, meer dan anderen. De kantjes eraf lopen zit ook niet echt in mij. Met trainingsdagen tot zeven uur training per dag is het dan lastig om daarnaast ook nog te werken, al zit ik nu af en toe wel eens te kijken of er ergens een baantje voor me is. Het is tot nu toe een mooie tijd geweest en ik heb genoten van de

13

april 2014

Foto: Tom Smit

Teun Sweere – met val – voor de derde keer Nederlands kampioen.

Warm hè zo’n wintertriathlon Wie aan de wintertriathlon denkt, denkt aan de strijd tegen de elementen - kou, wind, regen, sneeuw. Tijdens het NK wintertriathlon in Enschede was daar geen sprake van. Met twintig graden Celsius en volop zon troffen de winterspecialisten condities waarvoor menig zomertriathlon zou tekenen. Teun Sweere en Roos Hoogeboom prolongeerden hun titels.

14

Tekst Roel Kerkhof

“Alles beter dan vorig jaar, toen was ik echt helemaal verkleumd” Het blijft toch een raar fenomeen: meedoen aan een NK wintertriathlon en vervolgens voor de keuze staan of je wel of niet van start gaat in een korte broek. Het is inherent aan de plek die de Nederlandse wintertriathlons op de kalender innemen. De wintertriathlon Assen - sinds het eerste Nederlands kampioenschap wintertriathlon in 1989 liefst 22 keer de gastheer voor de titelstrijd - vindt traditioneel in het laatste weekend van oktober plaats. De wintertriathlons van Groningen (in 2011 het decor van het NK) en Enschede - dat eind maart voor het eerst het NK voor senioren mocht organiseren - vinden in maart plaats. De kans op nazomerse dan wel voorjaarsomstandigheden is dan reëel. Vorig jaar was het in Assen al aangenaam toeven, in Enschede leek het op 29 maart j.l. al zomer. “Door in het laatste weekend dat de ijsbaan in Enschede open is onze wedstrijd te organiseren kunnen we alle medewerking krijgen die we wensen”, verklaart Guido Gosselink namens de Stichting Winter Triatlon Twente de late datum op de kalender. “Het kan hier dan ook winters zijn, zoals vorig jaar.” Toen maakten regen en lage temperaturen de Twentse wintertriathlon tot een strijd tegen de onderkoeling. Dit jaar moest juist worden gewaakt tegen oververhitting. De kledingkeuze bezorgde menig atleet vooraf dan ook hoofdbrekens: start ik wel of niet in een korte broek. Een korte broek betekende immers tijdverlies in de wissel van het fietsen naar het schaatsen omdat in korte broek schaatsen volgens de reglementen niet is toegestaan. Veel atleten kozen voor een visueel uitdagend compromis: lange broek met tritop. “Het was warm, voor alle zekerheid had ik op de fiets maar een bidon extra meegenomen. Maar alles beter dan vorig jaar, toen was ik echt helemaal verkleumd’, vatte Sweere de heersende opinie samen.

april 2014

NK wintertriathlon enschede 29 maart

Zelfde hoofdrolspelers Met slechts vijf maanden tussen de NK’s in Assen en Enschede was het niet vreemd dat de hoofdrolspelers in beide wedstrijden dezelfde waren. De kampioenen prolongeerden hun titel, de nummers twee en drie wisselden bij zowel de mannen als de vrouwen van plek. Maar daar ging zeker in de mannenwedstrijd wel het één en ander aan vooraf. De titelstrijd begon met de vertrouwde namen op kop tijdens de 10 kilometer lopen: Martin Veenhuizen (H40), Erik-Jan Spijkerman en Teun Sweere meldden zich binnen enkele seconden van elkaar voor het fietsonderdeel. Wielrenner Bart van Haaren, in Assen goed voor NK-brons, bezorgde zichzelf een goede dienst door een minuut minder op de favorieten te verliezen dan vijf maanden eerder. Met iets meer dan twee minuten achterstand kon de semiprof van het Koga Cycling Team op zijn sterkste onderdeel in de achtervolging. Tijdens de zeven ronden fietsen haakte Veenhuizen al snel af en vonden Sweere en Spijkerman elkaar. De eerste twee ronden nam Spijkerman het initiatief. Sweere wist dat hij bij moest blijven want de overtuigende zege van zijn grootste concurrent voor de titel drie weken eerder bij de Wintertriathlon Groningen had indruk gemaakt. “Hij had daar behoorlijk huis gehouden. Ik verwachtte daarom dat het lastig zou worden.” Na twee ronden nam Sweere de kop over en volgde Spijkerman op korte afstand. Te kort concludeerde de NTBjury in de vijfde ronde, na de twee koplopers enige tijd te hebben gevolgd. Spijkerman werd voor twee minuten aan de kant gezet. “Teun haalde me in, maar daarna ging het niet harder. Ik zat op mijn vermogen te rijden en kon niet voldoende versnellen om weer in te halen. Daardoor ging ik wat jojoën. Ja, ik reed op het randje. Het hoort bij het spel dat je dan bestraft kan worden, maar ik kreeg >>> geen waarschuwing (wat volgens het NTB

15

april 2014

>>> wedstrijdreglement overigens niet nodig is, RK). Ik werd meteen twee minuten aan de kant gezet, dat vond ik wel zwaar gestraft.”

Val na kramp Spijkerman wist dat hij daarmee meteen een streep door de nationale titel kon zetten. Sweere was zich intussen nergens van bewust. Toen hij een ronde later onderuit ging verwachtte hij Spijkerman voorbij te zien komen. Maar er kwam niemand. “Vanwege kramp wilde ik mijn kuit strekken. Ik raakte daarbij uit balans en viel. De eerste gedachte was: hoe is het met de fiets. Daarna: waar blijft Erik-Jan. Maar hij kwam niet, dat was wel vreemd.” De fiets bleek geen schade te hebben opgelopen en ook Sweere zelf bleef, behoudens wat schaafwonden, grote fysieke tegenslag bespaard. Wel was de voorsprong op de naaste achtervolgers teruggelopen. Sweere meldde zich als leider in de wedstrijd terug bij de ijsbaan, maar zag tot zijn verrassing Henk Bos met een razendsnelle wissel voorbij komen. “Ik zag hem opeens naast me en dacht ‘huh?’ Ik raakte toen toch even in paniek.” Dat was nergens voor nodig want Bos bleek een ronde te weinig hebben gefietst. Daardoor wisselde Van Haaren na de snelste fietstijd te hebben geklokt met 43 seconden achterstand

op Sweere als tweede naar het slotonderdeel. Debutant Ramon Mensink meldde zich met anderhalve minuut achterstand als derde in de wisselzone, maar de marathonschaatser moest beenstukken aantrekken alvorens het ijs te mogen betreden. Dat kostte zoveel tijd dat Spijkerman hem voorbij stoof en tegelijk zo’n grote marge pakte dat de bronzen medaille was veiliggesteld. Want op het ijs vonden de koplopers elkaar in het snelste pelotonnetje en lagen de posities vast. Alleen Sweere bleek bij machte om een ronde extra voorsprong te nemen om zijn derde titel op de wintertriathlon wat extra cachet te geven. Mensink werd uiteindelijk vierde voor Jeroen Lute en snelste master Edwin Ophof (H50).

Trots op titel Daarmee lukte de Brabander wat hem drie jaar eerder niet was gelukt. In 2010 veroverde Sweere voor het eerst de rood-wit-blauwe kampioenstrui in Assen, maar kon hij slechts vijf maanden genieten van zijn status als nationaal kampioen. In Groningen werd hij toen onttroond door Wim Nieuwkerk. “Dat wilde ik nu niet weer laten gebeuren. Het was wel leuker geweest om de titel te prolongeren in een rechtstreeks duel met Erik-Jan, maar dat neemt niet weg dat ik er erg blij mee ben. Een Nederlandse titel is toch iets om trots op te zijn.”

sschendal Foto: Albert E

16

Bart van Haaren (links) volgt Erik-Jan Spijkerman.

Voor Van Haaren was het zilver het maximaal haalbare. “Het wielerseizoen is al begonnen waardoor ik weinig heb kunnen lopen en schaatsen. Mijn teamleiding vond het echter prima dat ik hier zou starten. Ik had geen koers op het programma staan. Ik ging er wel voor, maar ik wist ook dat ik Teun op het ijs niet zou kunnen achterhalen. Het was vooral zorgen dat ik tweede zou blijven.” >>>

april 2014

NK wintertriathlon enschede 29 maart

Titelprolongatie voor Roos Hoogeboom.

Foto: Tom Smit

17

Foto: Jan Kuijer

Titelprolongatie Hoogeboom

Op de fiets maakt Geke Venema sprong na

ar zilver.

>>> Spijkerman had stevig de pé in over zijn derde plek, maar drong niet aan. “Ik kwam voor goud, niet voor zilver of brons. Ik baal onwijs, wist dat ik goed was. Tot de tijdstraf liep alles volgens plan, daarna wist ik dat het over was. Tweede of derde worden maakte me daarna niet zoveel meer uit.”

Het vrouwenveld was met twaalf deelneemsters (op een totaal van 94 NKdeelnemers) overzichtelijk. Het wedstrijdverloop was weinig verrassend. De zilveren medaillewinnares van het NK in Assen Eline Lute nam ook in Enschede weer snel de leiding tijdens het looponderdeel, maar zag haar 1.42 minuut voorsprong op titelverdedigster Roos Hoogeboom tijdens de 50 kilometer fietsen weer als sneeuw voor de zon verdwijnen. Dat was echter ingecalculeerd. Vervelender was dat ook Geke Venema (D45) haar ruim 2,5 minuut achterstand wegpoetste en vervolgens voldoende afstand nam om met een ronde voorsprong op het ijs te stappen. Terwijl Hoogeboom met een veilige marge haar rondjes in het snelste mannenpeloton meedraaide – en zo haar voorsprong nog verder uitbouwde – vonden Lute en Venema elkaar ook in een groepje. Dit was in

Assen ook het geval geweest. Lute won toen de sprint om plaats twee. Met een ronde voorsprong op zak wist deze keer Venema zich verzekerd van zilver. Hoogeboom liet een opmerkelijke prestatie optekenen. De afgelopen zeven jaar kende het NK wintertriathlon voor vrouwen namelijk evenzoveel verschillende namen als winnares. De inwoonster van Utrecht was de eerste sinds 2007 (Bianca Broers) die het lukte om haar titel te prolongeren. Vanzelfsprekend was dat niet. Hoogeboom richt sinds zich vorig jaar vooral op het wielrennen. Het NK wintertriathlon viel gelijk met de start van het wielerseizoen. “De fietsvorm was wel goed, maar vorig jaar in Assen was ik beter voorbereid. Ik ging ervan uit dat er veel kon gebeuren, maar al na één ronde fietsen had ik Eline in beeld. Hoeveel voorsprong ik daarna opbouwde kreeg ik niet mee. Ik dacht: alles wat ik op de fiets win is meegenomen. Op

NK ’s jeugd en junioren

18

In totaal verschenen er bij de Winter Triatlon Enschede verspreid over verschillende afstanden 675 atleten aan de start. De sprintafstand over 5 km lopen, 22 km fietsen en 10 km schaatsen – gewonnen door Robert Beute en Pien Keulstra – was de populairste afstand. Dit was ook de afstand waarop de junioren om de nationale titels streden. De titels gingen naar Jerrie Suyker en Arianna Pruisscher. Suyker werd zelfs tweede achter overallwinnaar Beute. Zilver en brons gingen bij de jongens naar Hylke van der Meer en

Tom Benerink. Pruisscher werd vorig jaar nog kampioene bij de jeugd en was nu met afstand de sterkste bij de junioren meisjes. Sieta Anema (zilver) en Demi Meek (brons) completeerden het podium. De titels bij de jeugd werden verdeeld op de supersprint (2,5 km lopen, 15 km fietsen, 5 km schaatsen). Bij de jongens won Brian van Vliet voor Ewout Buijs en de jarige Jari Hellegers. Bij de meisjes won Joelle de Ruiter voor Babette Buitenhuis en haar zusje Danique de Ruiter.

de schaats kon ik mooi in het mannenpeloton meerijden, maar de laatste ronden was de techniek wel volledig weg.”

Liever vrieskou Zilveren medaillewinnares Venema achtte haar tweede plek het hoogst haalbare. “Daar ging ik voor, ook al was het niet echt mijn weer. Ik heb liever vrieskou en veel wind. Dat geeft ook meer sfeer. Na het lopen was het verschil met Eline klein genoeg om haar op de fiets in te kunnen halen en wat voorsprong te kunnen nemen. Dat ging super en heeft me zilver opgeleverd. Nee, dat verbaast me niet. Ik doe er veel voor”, aldus de inmiddels 47-jarige Friezin. Lute verraste vorig jaar met zilver nadat de voormalig lange baan schaatster zeven jaar niet sportief actief was geweest. Het podium vormde andermaal het doel. “Het lopen ging lekker, het fietsen was pittig en het schaatsen was overleven. Ik zat tegen de kramp aan. Met dit warme weer verlies je toch meer vocht dan je gewend bent. Nog iets ondernemen zat er daardoor niet meer in.” Nederlandse titels waren er verder voor: Ramon Mensink (H20), Richard Kramer (H40), Martin Veenhuizen (H45), Edwin Ophof (H50), Erik Nieuwenhuis (H55), Her Tesselaar (H60), Hans van Wijk (H65), Annelies Vrancke (D40), Geke Venema (D45) en José Weel (D50).

Spijkerman en Hoogeboom winnen Winter Series Na het NK wintertriathlon in Enschede kon ook de eindbalans worden opgemaakt voor de NTB Winter Series 2013-3014. Bij de mannen schreef Erik-Jan Spijkerman de Series op zijn naam voor drie masters: Martin Veenhuizen, Tiedo Tinga en Kor Broers. Bij de vrouwen won Roos Hoogeboom voor Eline Lute en master Geke Venema. De prijswinnaars konden direct na afloop worden gehuldigd. Er waren prijzen voor de nummers één tot en met vijf in het overall klassement, voor de aparte leeftijdscategorieën waren er ereprijzen. De Winter Series gaat in oktober weer van start. De kans is groot dat er een evenement bij komt op de kalender. In Nijmegen worden momenteel plannen uitgewerkt om toe te treden tot de Winter Series.

KLIK HIER Voor ALLE uitslagen WinterTriatHlon Twente KLIK HIER Voor Voor de volledige eindstand van de NTB winter series 2013-2014

KLIK HIER Voor DE uitslag van het NK wintertriathlon

De podia bij de junioren (links), jongens jeugd (midden) en de meisjes jeugd (rechts). Foto’s van Albert Esschendal.

JUNI 2014

NK wintertriathlon enschede 29 maart

april 2014

Weet wat je traint In het vorige nummer van Triathlon Sport zijn de trainingszones beschreven. Wie wil weten wat er getraind wordt moet dus ook weten hoe de eigen trainingszones zijn; welke hartslag of snelheid of welk vermogen hoort bij een rustige duurtraining en welke bij een intensieve interval. Het is tevens belangrijk om inzicht te krijgen in de zwaarte van een training; bij welk intensiteitsniveau is het makkelijk vol te houden en wat voel je als het heel intensief is (zie ook het artikel Bas Diederen en Mark Oude Bennink in de vorige uitgave van TS). In de trainingen wordt bij hardlopen en bij fietsen de hartfrequentie gebruikt. Hoe zwaarder de belasting, hoe hoger de hartfrequentie. Wanneer de persoonlijke maximale hartfrequentie bekend is kan er op een bepaald percentage van dit persoonlijke maximum worden getraind om een bepaald trainingseffect te behalen. Het is echter nauwkeuriger en efficiënter om op een bepaald percentage van je anaerobe drempel te trainen. Maar dan moet je deze waarde wel weten. Belangrijk voor het volgen van een schema is daarom dat de trainingszones zijn vastgelegd. Wanneer de trainingszones niet goed gedefinieerd zijn loop je het risico te rustig te trainen (met als gevolg weinig progressie) of nog erger - te hard te trainen (met als gevolg overtraindheid en daardoor mogelijk weken tot maanden daarvan moeten herstellen!!). De truc van een goed trainingsschema is te variëren in trainingen met de daarbij behorende hartfrequentiezones.

Anaerobe drempel bepalen Er zijn labtesten beschikbaar om je anaerobe drempel te bepalen, maar ook is het mogelijk dit middels een veldtest te doen. Labtesten zijn nauwkeurig, mits ze voldoen aan het juiste en specifieke protocol. Wordt er een protocol gehanteerd wat niet specifiek is voor de belasting die in de wedstrijd wordt gevraagd, dan zullen de uitkomsten minder goed bruikbaar zijn.

20

Trainingszones bepalen voor het fietsen tijdens een labtest.

Zwemmen Voor het zwemmen is (nog) geen goede labtest beschikbaar. Er zijn wel testen uitgevoerd in een jet-stream pool, maar nadelen zijn dat je moet zwemmen met een snorkel (waaraan de apparatuur gekoppeld is voor de ademgasanalyse) en de hoge kosten. Een veldtest voor het zwemmen is de Critical Swim Speed Test. Deze test kan gewoon in het zwembad worden uitgevoerd en bestaat in verschillende vormen. Voor lange afstand triathlon worden meestal een 200 meter en een 400 meter op maximale snelheid gezwommen. Met de gezwommen tijden wordt vervolgens de CSS berekend, vaak uitgedrukt in aantal min:sec per 100 meter. KLIK HIER VOOR Meer uitleg hierover en een calculator voor het berekenen van de CSS

Fietsen De meest nauwkeurige bepaling van de anaerobe drempel is een inspanningstest met ademgasanalyse (spiro-ergometrie, dus met een kapje over mond en neus), waarbij een protocol met lange (drie minuten) stappen wordt gebruikt (korte stappen van één minuut zijn meer geschikt om de HFmax te bepalen). Zo kan de anaerobe drempel bepaald worden voor het fietsen en ook voor het hardlopen. Bij de anaerobe drempeltest op de fiets wordt gestart met een laag wattage (tussen 1 en 2 watt/kg) en komt er afhankelijk van niveau en gewicht ongeveer 20-30 watt per drie minuten bij. In deze drie minuten wordt steeds weer een nieuw evenwicht bereikt (steady-state) totdat je voorbij de anaerobe drempel komt. Dan wordt het zo zwaar dat de gemeten waardes blijven stijgen. Er wordt vervolgens nog wel doorgefietst (maar nu met stappen van één minuut) tot je de pedalen niet meer rond krijgt (zo worden het maximale vermogen en de maximale hartslag bepaald). Een veldtest om je anaerobe drempelvermogen en -hartslag te bepalen is er ook: een tijdrit van twintig minuten op een verkeersarm of -vrij parkoers, waarop je ononderbroken twintig minuten kunt fietsen. Idealiter wordt gefietst met een vermogensmeter en hartslagmeter. Je rijdt op een intensiteit die je denkt (gevoelsmatig!) net twintig minuten vol te kunnen houden. Aan het eind moet ongeveer vijf procent van de gemiddelde waarde worden afgetrokken. Bij bijvoorbeeld 300 watt en een hartslag van 180/min zal de anaerobe drempel ongeveer 285 watt bedragen bij een hartslag van 174/min. Voor het bepalen van de anaerobe drempel van de hartslag neem je overigens vijf procent van het verschil tussen de inspanningshartslag (hier 180/min) en HFrust, in dit hypothetische geval 60/min, dus vijf procent van 120/min is zes slagen.

Begonnen wordt op een snelheid die ongeveer 5 km/ uur lager ligt dan het 10 kilometer wedstrijdtempo. Vervolgens gaat de snelheid elke drie minuten 1 km/uur omhoog. Er wordt doorgegaan totdat er geen steadystate meer wordt bereikt en dus minimaal 1 km/uur boven de anaerobe drempelsnelheid wordt gelopen. Er wordt niet maximaal gelopen, tenzij er een veiligheidsharnas wordt gebruikt zodat de loper bij hoge snelheden niet van de loopband kan vallen.

JUNI 2014

training

Voor de veldtest kan gebruik worden gemaakt van een 10 kilometer wedstrijd. Deze wordt ongeveer gelopen op een intensiteit van 103-104% van de anaerobe drempelsnelheid. Hiermee kan dus prima de anaerobe drempelsnelheid worden berekend en ook de bijbehorende hartslag. Een andere test die vaak gebruikt wordt is de Vermoedelijke Individuele Anaerobe Drempel Test (VIAD test). Meer over deze test kun je lezen in het Meerjaren Opleidingsplan (MOTri) van de NTB (vanaf pagina 17). KLIK HIER OM HET MEERJAREN OPLEIDINGSPLAN (MOTRI) VAN DE NTB TE DOWNLOADEN

Hardlopen De labtest voor het lopen is dezelfde als voor het fietsen maar dan op de loopband.

KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE over anaerobe drempeltesten

KLIK HIER VOOR het trainingsschema ter voorbereiding op een halve of hele triathlon. 21

april 2014

22

Ultrakort Na een seizoen te hebben geracet voor het internationale team TBB, hebben twee gepassioneerde sponsoren het voor Texelse triathlonzussen Jasmijn en Karlijn van der Burg mogelijk gemaakt een heel eigen team te starten: het ONE team. Hiermee is een volgende grote stap gezet op de weg naar een professionele triathloncarrière. Karlijn (20 jaar) richt zich op de langere afstanden en gaat dit seizoen een aantal internationale wedstrijden doen om zich te meten in een internationaal veld. Jasmijn (19 jaar) draait in de juniorentop van Nederland mee en heeft dit seizoen het EK in Kitzbühel als doel. De sponsoren zijn Bob Klappe van Auping Plaza Heerhugowaard/ Beverwijk en DAVID®. Beide zijn zelf fanatieke sporters die het mooi vinden om deze jonge talenten een kans te bieden zich te ontwikkelen tot professionele toptriatleten. De atletes worden begeleid door coach/osteopaat Ferdinand Mulder. Vincent Böhm en Terence Olaria maken dit seizoen deel uit van het Belgische MDPKarhu-Kipeo triathlonteam. De twee atleten die in de Lotto Eredivisie Triathlon uitkomen voor Squadra Veloce hebben ervoor gekozen om ter ondersteuning van hun vorm voor de Nederlandse Eredivisiewedstrijden de

zwemonderdeel een 59-jarige deelnemer plots in elkaar. Triatleet Peter Denteneer zag het gebeuren en schoot te hulp. Hij stelde vast dat de man niet meer ademde en hielp daarop de toegesnelde ehbo-ers hem te reanimeren. De wedstrijd ging intussen gewoon verder. Denteneer stapte weer op de fiets en won de wedstrijd. De man werd met succes gereanimeerd. “Eigenlijk heb ik dus twee keer gewonnen”, aldus de triatleet. competitie te zoeken in de Flanders Cup. “In Nederland zijn we net gestart met de Eredivisie, België loopt een paar jaar voor met stayerwedstrijden. Om beter te worden is het voor mij wel een leerschool om hier te starten”, aldus Böhm. We blijven nog even in België. De openingswedstrijd van het Belgische triathlonseizoen in De Haan kende een bizarre opening. Tijdens de triathlon (met tussenpauzes) over 500 meter zwemmen, 28 kilometer fietsen en 8,6 kilometer lopen zakte na het

De Triathlon van Leiderdorp keert dit jaar terug op de kalender. Vorig jaar moest het evenement ruim een maand voor de wedstrijddag worden geannuleerd vanwege wegwerkzaamheden op het fietsparkoers. Het vormde aanleiding voor de organiserende triathlonvereniging De Zijl om dan het hele evenement nog eens kritisch onder de loep te leggen. Het resultaat: op 10 augustus kunnen de atleten zich melden op een compleet nieuwe wedstrijdlocatie aan de andere kant van het dorp, met zwemmen in het riviertje de Zijl en een veiliger en aantrekkelijker fietsparkoers over de geheel voor het verkeer afgesloten N445 door het Groene Hart. KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE OVER DE TRIATHLON VAN LEIDERDORP

Nieuw, snel fietsparkoers voor Challenge Almere-Amsterdam

april JUNI 2014

TRIKORT

De Challenge Almere-Amsterdam zal dit jaar vooral over brede wegen voeren. (foto Hamperium.com)

Het fietsparkoers van de Challenge AlmereAmsterdam is grondig op de schop genomen. Na de eerste editie onder de Challengevlag vorig jaar was de roep van de deelnemende atleten duidelijk: een snel parkoers over brede wegen met zo min mogelijk bochten. Daarnaast worden er met het aankomende Europees Kampioenschap dit jaar meer atleten aan de start verwacht. Het parkoers moet deze veilig kunnen herbergen en een eerlijk wedstrijdverloop kunnen garanderen. In samenwerking met de Provincie en de verschillende gemeentes in Flevoland denkt de organisatie erin geslaagd te zijn een goed nieuw parkoers uit te zetten. “We denken dat we een zeer snel en attractief parkoers hebben gevonden, een goede mix van dijken en polder. De doorkomst is op iets meer dan een kilometer van de startlocatie op de Esplanade en dus goed te volgen voor publiek”, aldus race director Richard Belderok.

“Het is een fietsparkoers naar mijn hart: weinig bochten, wat betekent liggen en trappen! De organisatie heeft echt wat met de feedback van afgelopen jaar gedaan en heeft een fietsparkoers uitgezet waarin de beste items van vorig jaar zijn behouden - Oostvaardersplassen, windmolens en polderwegen - en de route verder is geoptimaliseerd door het opnemen van een complete ronde om Almere heen met uitzicht op Amsterdam. Bij goed weer is het een parkoers om toptijden neer te zetten en bij zware omstandigheden een selectief parkoers waar je je niet kunt verstoppen.”

Een kaartje van het nieuwe fietsparkoers vind je hier

De 90 kilometer lange fietsronde is uitgetekend op voornamelijk grote (auto-)wegen. Bijzonder is dat de ronde maar een paar echte bochten kent waardoor deze naar verwachting zeer snel zal zijn. Thomas Naasz, vorig jaar snelste Almeerder en onlangs verkozen tot sportman van het jaar in Almere is enthousiast.

23

WETSUITTESTDAGEN! UIT S T E W TEN? T E S 4 mei of Kom en test onze nieuwe collectie wetsuits!

p2 Kom o i naar onze

4 jun estdagen! suitt

wet

Triathlon informatiedag in Vroomshoop op 24 mei a.s. Wetsuittestavond en wetsuitverhuur tijdens Sloterplasswim Amsterdam Nieuw-West op 4 juni a.s. Wetsuitverhuur tijdens de Triathlon Amsterdam Nieuw-West op 8 juni a.s. Wetsuitverhuur tijdens de Triathlon Woerden op 9 juni a.s.

Step One biedt hier kwaliteitsproducten aan voor iedere triathleet. O.a.: trisuits, wetsuits, triathlon schoenen, sportvoeding, hartslagmeters, zwem- en triathlon accessoires! Mocht u op bovenstaande data verhinderd zijn, informeert u dan naar andere mogelijkheden, tel 074-2661062.

ING! M I U R OP Alle e

Voor meer informatie en/of aanmelden kijkt u op:

www.stepone.to

rig overjaellen mod uits. wets

Step One: Voor alles op het gebied van hardlopen, triathlon en wandelen. Sportschoenen Adviescentrum Step One | Deldensestraat 20 | 7621 EJ Borne | t 074 266 10 62 | [email protected]

!

John Hellemans stopt als hoofdcoach NTB John Hellemans beëindigt per 1 juli zijn taken als hoofdcoach van het Nationaal Topsport Centrum (NTC) Triathlon. Belangrijkste reden voor zijn vertrek, is dat Hellemans het moeilijk vindt optimaal zijn werk te doen nu hij weer meer tijd doorbrengt in zijn woonplaats Christchurch in Nieuw-Zeeland. “De combinatie van de afstand en het feit dat ik ervoor heb gekozen de functie op een parttime basis uit te voeren, naast mijn werk als sportarts, draagt ertoe bij dat ik het moeilijk vind de vinger aan de pols te houden. Ik lig meer en meer in een spagaat tussen NieuwZeeland en Nederland”, aldus Hellemans. Hellemans werd vier jaar geleden door de NTB gevraagd om het gecentraliseerde topsportprogramma op het NTC vorm te geven. Onder zijn leiding lukte het Rachel Klamer en Maaike Caelers om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen in Londen. Eric van der Linden nam daarna zijn taken als bondscoach over, waarna Hellemans meewerkte aan de herstructurering binnen het NTC, met als resultaat een meer individuele begeleiding van de atleten uit de kernploeg en een sterke nadruk op coachontwikkeling. De aanstelling van oud-olympiër Sander Berk als embedded scientist heeft daarnaast geresulteerd in de implementatie van een duidelijk sportwetenschappelijk programma. Het laatste jaar bestond Hellemans’ rol voornamelijk uit het begeleiden van de coaches en het faciliteren van het begeleidingsteam. “In mijn opinie is er nu een kundige groep coaches binnen het NTC en RTC en is er uitstekende expertise rond het programma waaraan ik, vooral op zo’n afstand, weinig meer kan bijdragen”, liet Hellemans weten. Hij kijkt met een tevreden gevoel terug. “Mijn belangrijkste taak was vorm te geven aan het gecentraliseerde programma en dat is gelukt. Daarnaast was het mijn taak om een paar atleten naar Londen te krijgen en dat is ook net gelukt. Ik hoop dat ik wat van de

april JUNI 2014

TRIKORT

Nieuw-Zeelandse sportcultuur, hardheid en passie in het programma heb gebracht. Er zijn nu goede coaches en uitstekende experts rondom het team en een degelijk platform waarop ze kunnen werken. Natuurlijk is je werk nooit af, Rio de Janeiro is een mooie uitdaging maar het is nu aan de anderen om dit op te pakken.” Hellemans heeft de Nederlandse triathlonsport op topniveau een enorme push gegeven, zo liet NTB-directeur Rembert Groenman weten. “Uiteraard respecteert de NTB de zorgvuldige afwegingen van John. Hij blijft de komende maanden betrokken bij de verdere voortgang van het programma en heeft de hoop uitgesproken om in een rol als adviseur ook in de toekomst een bijdrage te kunnen blijven leveren.” Groenman voorziet vooralsnog geen opvolger voor Hellemans. “We zijn er nog over aan het nadenken, maar de kans is groot dat we het anders gaan invullen door een deel van Johns taken over de technische staf te verdelen. Het coachen van de coaches zal meer één-op-één plaatsvinden met mensen binnen en buiten de eigen organisatie.”

John Hellemans was een actieve hoofdcoach. 25

You’re so vain, You probably think this song is about you Carly Simon Het was niet de eerste keer dat hij deze sportschool bezocht. In zijn studentenjaren kwam hij hier wekelijks. Na een hardlooptraining op de baan ging hij dan samen met studiekameraden bankdrukken. “Om de spanning wat op te voeren”, zeiden ze dan. En omdat dat niet genoeg was, gingen ze daarna ouwehoeren met medicineballen. “Voor de buikspiertjes.” Dat was lang geleden. Nu tien jaar later stond hij weer in dezelfde ruimte. Het leek alsof hij nooit was weggeweest. Het was er nog net zo druk, de jongens waren nog net zo macho, de meisjes waren nog net zou knap en het rook er nog altijd hetzelfde. Zweet en schoonmaakmiddel. Een uitermate penetrante combinatie. Het enige dat anders was, afgezien van de nieuwe fitnesstoestellen, was hij. Hij was ouder geworden, maar dat was het probleem niet. Door de vele triathlontrainingen na zijn studentenperiode was hij goed geconserveerd gebleven. En omdat hij net de tondeuse over zijn hoofd had gehaald, waren de grijze haren ook nauwelijks zichtbaar. Waarschijnlijk had niemand hem opgemerkt als hij gewoon een joggingbroek en een effen zwart hemd had gedragen. Maar dat had hij niet. Zijn klederdracht was atypisch en daarom keken de andere aanwezigen in de zaal hem meewarig aan. Alsof er een Marokkaan een PVV-bijeenkomst binnenliep. Voor hem was zijn outfit niet meer dan normaal. Zijn lichtblauwe shirt, waarop stond dat hij de finish was gepasseerd tijdens de Ironman 70.3 van Rapperswil, viel op zich niet zo op. Zijn rode Skinfit-tight was, toegegeven, wat kwestieuzer. Met name omdat zijn edele delen ietwat geaccentueerd werden. Ook de zilverkleurige letters op zijn dij vielen op, maar dat alles viel in het niet bij de knalgele schoenen met een neonblauw Nike-logo. Door de onsamenhangende kleuren leek hij op een paradijsvogel, die alleen onder zeer bepaalde omstandigheden onopvallend zou zijn gebleven. Tijdens een Lady Gaga-concert. En te midden van een groep triatleten. Bij de Ironmans waar hij aanwezig was geweest, had hij ze wel gezien. Van die excentriekelingen die vanaf een aantal dagen voor de wedstrijd rondzwierven in de omgeving van het inschrijfbureau en de expo. Hun huid getatoeëerd met tribale tekens en allerhande triathlonsymbolen en hun kleding als kerfstok. Dat wil zeggen: een broek van een bij voorkeur groot kampioenschap. Als het even kon gesponsord door Ford. Een shirt van een recent evenement. Ironman wel te verstaan. De onderbenen bedekt met compressiekousen, want je kunt immers nooit genoeg herstellen. En altijd neonkleurige schoenen. Als ijdele paradepaardjes liepen ze heen en weer om te kijken en bekeken te worden. Hij was een aantal keren getuige geweest van deze catwalk en had zijn ogen uitgekeken als hij er weer eentje zag die zich probeerde te onderscheiden van de massa. Meestal vond hij het grappig. Soms een beetje pathetisch.

26

Maar nu stond hij daar tussen de studenten in zijn lichtblauwe-felrode-kanariegeleneonblauwe tenue. Zichzelf realiserend dat hij zich langzaam maar zeker had aangepast aan de triathlonmode. Hij was in de jaren langzaam veranderd in een triathlonlemming, die zich had geschikt aan de normen van de groep. Binnen de groep viel hij waarschijnlijk niet op. In deze sportschool wel.

TriColumn

april 2014

Klederdracht

door Eigenwijzerman www.eigenwijzerman.nl

TRIKORT

Juniorenpraat Thijs Wiggers Geboortedatum: 4 oktober 1995 Woonplaats: Hengelo Vereniging: Tri-Team Van Wijnen Triathlon sinds: 2010 Hoogtepunt: 1ste NK crossduathlon 2013 H16+, duathlonselectie 2014 Thijs Wiggers richt zich sinds een paar jaar meer op de duathlon. Die keuze is de juiste gebleken: hij werd opgenomen in de duathlonselectie van Armand van der Smissen en bij de duathlon van Hilversum werd hij vijfde. “Ik ben ooit begonnen met voetbal, maar op mijn elfde ben ik op atletiek gegaan. Op een gegeven moment ben ik eens gaan meetrainen bij TC Twente, de triathlonclub bij mij in de buurt. Ik wilde wel eens wat anders dan alleen hardlopen. Dus dan begin je ook met zwemmen. Ik had echt zin om dat te leren. Fietsen deed ik al wel eens op de mountainbike. Het fietsen en lopen ging gelijk goed, maar het zwemmen bleef een beetje achter. Ik ben vorig jaar in contact gekomen met Armand van der Smissen, die mij heeft gestimuleerd om me meer op de duathlon te richten. Triathlon is voor mij leuk op regionaal niveau, maar niet hoger. Als je met twee minuten achterstand uit het water komt op 500 meter zwemmen dan fiets je dat gewoon nooit meer dicht.” “Bij duathlons kan ik veel beter voorin eindigen. Als je iets goed kan, is dat natuurlijk veel leuker. Begin dit jaar ben ik in de duathlonselectie opgenomen en mocht ik gelijk mee op trainingsstage. Daar heb ik van Armand en de andere selectieleden wel veel geleerd over wedstrijdtactieken en wisselen. Bijvoorbeeld hoe je het beste van je fiets kan afstappen zodat je ook snel door kan lopen en dat je voor de tweede run een tweede paar loopschoenen klaar kunt zetten. Dan moet je

wel een tweede paar hebben natuurlijk, Foto: hamperium.com maar dat is voor mij geen probleem. Ik werk in een hardloopwinkel. Dat is het perfecte bijbaantje naast mijn studie fysiotherapie.” “Vorig jaar ben ik gevraagd om bij Tri-Team Van Wijnen te komen. Dat is een nieuw team met triatleten uit de buurt van Hengelo en Markelo die al veel samen trainden, maar nu ook samen wedstrijden willen gaan doen. Voor de 1eDivisie Triathlon hebben ze dit jaar een wildcard gekregen. Ik ga ook een aantal wedstrijden meedoen, maar alleen de korte triathlons. Voor mij zijn duathlons belangrijker. Ik hoop mij te kwalificeren voor het EK junioren in Weyer. Dan moet ik wel 15.55 minuut op de 5 km lopen. Dat heb ik nog nooit gedaan, maar ik denk dat het wel moet lukken. De komende jaren wil ik stabiel voorin blijven in de wedstrijden. Misschien dat ik net als veel Nederlandse duatleten ook over een paar jaar wel naar een Frans team wil om daar mee te draaien. Daar heb je veel meer goede duatleten en meer stayerwedstrijden. In Nederland heb je dat eigenlijk alleen bij triathlons. Ik vind dat niet jammer, want alleen fiets ik relatief beter. Het zou wel mooi zijn als het gemiddelde duathlonniveau in Nederland wat hoger komt te liggen.” PIETER VAN DER MEER

27

april 2014

organisatie IN BEELD organisatie

Oostermeent Triathlon Huizen Locatie: Stichtse strand (Blaricum), atletiekbaan Zuidwal en winkelcentrum Oostermeent (Huizen) Datum: 15 juni 2014 Organisatie: Stichting Triathlon Huizen i.s.m. Z&PV IJsselmeer en AV Zuidwal Editie: 30ste Afstand: Olympisch, kwart en achtste Startplaatsen: 200 per afstand E-mail: [email protected] Website: www.triathlonhuizen.nl

Waarom sleutelen aan een bewezen succesnummer? De Oostermeent Triathlon Huizen is al jaren binnen enkele weken volgeboekt. Ook voor de dertigste editie was begin dit jaar al geen startplek meer beschikbaar. Toch heeft de Stichting Triathlon Huizen de uitgesproken wens om de wedstrijdopzet fundamenteel te wijzigen. “Het is inderdaad een groot dilemma of je dat bij een succesvolle wedstrijd moet doen”, erkent stichtingsvoorzitter Peter Korzelius, “maar wij hebben de ambitie om van de triathlon in Huizen een stadstriathlon te maken. Nu vindt het grootste deel van de wedstrijd buiten Huizen plaats. Het zwemmen en fietsen is in Blaricum en de Flevopolder. Alleen het looponderdeel rond winkelcentrum Oostermeent is volledig in Huizen. Ik denk dat de meeste inwoners van Huizen geen idee hebben dat hier jaarlijks zo’n groot triathlonevenement plaatsvindt.”

28

De triathlonorganisatie heeft al concrete plannen voor een nieuwe locatie. “Het zwemmen kan in de jachthaven. Daar is bij de Oude Haven genoeg ruimte voor een grote wisselzone. Vanaf daar is het mogelijk een loopparkoers uit te zetten in de bossen waar ook de Wolfskamerloop wordt gehouden. Daarmee zijn we ook van twee wisselzones af. Het fietsen zou moeten plaatsvinden in het dorp en de omliggende polder op een veilige, aantrekkelijke route met niet te veel rondes.” Op de nieuwe wedstrijdlocatie moet ook weer groei mogelijk zijn. “Wellicht kunnen we met meerdere starts gaan werken of de triathlon combineren met open waterwedstrijden”, filosofeert Korzelius. Hij vertelt dat het echte overleg met de gemeente over de ambitieuze plannen nog moet plaatsvinden. Dus of het in 2015 al lukt de nieuwe draaiboeken rond te

hebben, durft hij niet te zeggen. “Op dit moment zijn wij nog druk met het evenement van dit jaar.” De jubileumeditie vindt voor het eerst plaats op een zondag. Korzelius: “Dat is op verzoek van winkelcentrum Oostermeent. De winkeliers hopen die zondag de winkels te kunnen openen. Of dat ook echt kan, is na de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen een vraagteken geworden. Rond de triathlon wordt een heel weekeinde met sportieve activiteiten georganiseerd. Belangrijkste reden is eigenlijk de WK voetbalwedstrijd die oranje op vrijdag speelt. Een van de andere activiteiten tijdens het weekeinde is een kindertriathlon.” Dit moet zorgen voor een feestelijk tintje. “Wij doen verder echter geen extra dingen maar proberen de triathlon gewoon weer zo goed mogelijk te laten verlopen.” Het grootste gevecht is om ieder jaar voldoende vrijwilligers te vinden. Korzelius: “Wij hebben in het ideale geval 150 vrijwilligers nodig maar ook met 120-130 mensen kunnen we de wedstrijd verantwoord laten verlopen. Leden van de betrokken clubs mogen niet zelf meedoen of moeten een stand-in leveren. Daarnaast hebben wij een groot bestand van mensen die al eens geholpen hebben. Wij benaderen hen ruim voor de wedstrijd en proberen de vrijwilligers ook altijd, met bijvoorbeeld een cadeautje, in het zonnetje te zetten.” De stichtingsvoorzitter wil benadrukken dat vrijwilligers van levensbelang zijn voor een triathlonwedstrijd. “Zonder hen is er geen wedstrijd. Ik vind dat er best eens wat meer aandacht voor deze onmisbare krachten mag zijn bij de triathlonbond.” Norbert Veringmeier

JUNI 2014

TRIKORT

Oostermeent Triathlon HUIZEN foto Jeroen B. Koppenberg

29

BEVEILIGINGS

GROEP

®

I NBRAAK B EVEILIGING N EDERLAND

Bos en Olgers Krommenie Roco Sport, Nieuwe Niedorp Running Centre, Heerhugowaard duesette.nl

Valkering Beveiliging

DueStte Sportsfashion nu te koop bij:

THE NEW BRAND FOR TEAMFASHION

duesette.nl

april 2014

TRIKORT

Het triathlongevoel van… Bram Bakker Leeftijd: Woonplaats: Beroep: Vereniging: Triatleet sinds:

50 jaar Bloemendaal psychiater, schrijver en columnist IZGS Triathlon Vereniging Haarlem 1992

“Een vriend van Wouter Duinisveld - een triatleet met een donorhart die dit jaar mee gaat doen aan de Ironman Frankfurt - liet me op een verjaardag een video over Wouter zien. Ik was meteen gegrepen door zijn verhaal en vond dat daar een boek over geschreven moest worden. Sinds 2013 heb ik een eigen uitgeverij en het boek over Wouter verschijnt in oktober. Toen ik hoorde dat hij gaat starten in de Ironman Frankfurt, riep ik spontaan dat ik ook mee zou doen. De inschrijving was op dat moment gesloten, maar zou nog een dag open gaan. En wonder boven wonder lukte het me om in te schrijven.” “In mijn jeugd heb ik aan allerlei sporten gedaan; vooral hockey, hardlopen en fietsen in de zomervakantie. In 1992 en 1993 heb ik de Holland Triathlon in Almere gedaan. Daarnaast deed ik in die tijd heb ik ook de kwart-, olympische en middenafstand. In 1994 werd ik vader, was ik inmiddels begonnen aan mijn opleiding tot psychiater en deed ik promotieonderzoek. De tijd voor triathlon ontbrak, maar ik ben wel altijd blijven hardlopen. Dit jaar loop ik, als alles meezit, mijn vijftigste marathon. Omdat ik redelijk veel last heb van blessures, is triathlon een mooie aanvulling op het hardlopen. Als psychiater stimuleer ik mensen graag om te

gaan bewegen. Vooral duursport - waarbij je onder het omslagpunt blijft - heeft een gunstig effect op het brein. Je hersenen knappen er erg van op. Als je zwemt, fietst of rent is er geen ruimte om te piekeren, je hoofd komt tot rust.” “Ik zie niet echt op tegen de hele triathlon in Frankfurt. Ik stel me er op in dat het een lange dag wordt en daarnaast probeer ik me onderweg te vermaken door om me heen te kijken en een praatje te maken met andere deelnemers. Als het echt zwaar wordt, moet je afleiding zoeken. Ik ga vaak hoofdrekenen, dan probeer ik mijn gemiddelde snelheid te berekenen, of ik zing deuntjes in mijn hoofd. Wat ook helpt, is het trucje dat mijn vriendin leerde tijdens de bevalling van onze kinderen. Je puft zeven keer achter elkaar en denkt dan ‘deze wee komt nooit meer terug’. Een wee kun je in dit geval vervangen door meter. Het relativeert in ieder geval mijn eigen pijn. Verder heb ik geen grote verwachtingen voor Frankfurt; zwemmen doe ik weinig, ik focus me vooral op het fietsen. En die marathon moet ik in Frankfurt fluitend binnen de vier uur lopen. Mijn doel is gezellig met Wouter over de finishlijn te gaan.” MARCIA JANSEN

31

Medische Post

JUNI 2014

Zadelklachten

Bijna alle triatleten en wielrenners, zowel de topsporters als de recreanten kunnen meepraten over het veel voorkomende probleem van zadelpijn. Dit kan variëren van minimale billenlast tot ontstekingen en weefselverharding met soms dramatische gevolgen. De meest voorkomende aandoeningen worden hier besproken. Aandoeningen van de huid in het zadelgebied Het fietszadel in combinatie met onregelmatigheden in het wegdek zorgt in deze regio voor wrijving, verdrukking en kleine wondjes van de huid. Dit kan leiden tot de volgende aandoeningen. Talgkliercysten. Hierbij raakt de uitgang van de talgklier verstopt door de mechanische belasting die het fietsen met zich meebrengt. Omdat de talgklier talg blijft produceren zonder dat deze weg kan, ontstaat er een cyste gevuld met talg in het huidweefsel. Hoe groter deze wordt, hoe groter de hinder is die wordt ervaren. De beste manier om de grotere cyste te ontlasten en het probleem op te heffen is door het insnijden van de cystewand, zodat deze zich kan legen en de pijn verdwijnt.

Zweetkliercysten. Het gaat hier om eenzelfde verstopping, alleen nu van de uitgang van de zweetklier. De zweetkliercyste is gevoelig voor een bacteriële infectie, met een pijnlijke ontsteking tot gevolg. Zweetkliercysten zijn vaak een recidiverend en chronisch probleem, waarvoor uiteindelijk een chirurgische behandeling nodig kan zijn. Furunkels. Een furunkel is een abces onder de huid als gevolg van een bacteriële infectie van een haarzakje. Dit kan eenmalig voorkomen, maar ook in een veel uitgebreidere vorm. Wanneer meerdere furunkels tegelijkertijd voorkomen of elkaar snel opvolgen wordt er gesproken van furunculose. Dit ontstaat vaak bij een verminderde weerstand en belastbaarheid van het lichaam, zoals bij overbelasting of suikerziekte. Karbonkels. Een karbonkel is een ernstiger en uitgebreidere vorm van een furunkel. Bij een karbonkel zijn meerdere haarzakjes geïnfecteerd en ontstaat er in de diepere huidlagen een groot ontstoken gebied. Dit uit zich in een grote, rode, pijnlijke, warme zwelling van de huid. Soms heeft de sporter ook koorts en rillingen. Vaak barst de karbonkel binnen enkele dagen open. In een enkel geval is het nodig om de karbonkel chirurgisch te ontlasten. Fibreuze hypodermatitis. Dit is een verharding van het onderhuidse bindweefsel. Het ontstaat vooral bij professionele wielrenners en liefhebbers van lange fietstochten. Door het lange contact met het zadel kan de huid geïrriteerd raken. Hierdoor kan het hele huidgebied hard en verdikt raken. Ook kunnen alleen kleinere

foto Stefan Ruf

JUNI 2014

TRIKORT

Zadeldruk bij evenredige belasting (links) en scheve belasting (rechts).

gebieden van de huid verdikken en opzwellen. Slijmbeursontsteking. In het bekkengebied bevindt zich tussen de punt van het zitbeen en de bilspieren een slijmbeurs die kan ontsteken wanneer het door langdurig zadelcontact geïrriteerd raakt. Rust is hier de beste behandeling (soms in combinatie met injecties met ontstekingsremmers).

Aandoeningen aan de urinewegen en de geslachtsdelen Zenuwcompressie. Wielrenners en wielrensters melden vaak een slapend, prikkelend gevoel in hun geslachtsdeel tijdens en/of na het fietsen. Omdat het zadel drukt op de zenuw die dit gebied van gevoel voorziet, kan deze in de verdrukking raken en minder goed functioneren. Vaak verdwijnt het al snel nadat men van de fiets is gestapt. Ter voorkoming kan men regelmatig van positie wisselen op het zadel. Door verschil in vorm van het bekken tussen mannen en vrouwen kunnen de klachten tussen beide seksen verschillen. Wanneer mannen meer voorover gaan zitten, komt een gedeelte van hun gewicht op de schaambotjes te liggen. Niet ideaal, maar er is goed mee te fietsen. Vrouwen die meer aero gaan zitten komen op het tere weefsel tussen de schaambenen te zitten. Dit kan uiterst pijnlijk zijn. Zadels met een grote uitsparing in het midden waardoor de zenuw en/of weefsel niet in de verdrukking komt kunnen deze klachten voorkomen.

Impotentie. De hiervoor beschreven zenuwcompressie kan ook leiden tot impotentie. Het komt af en toe voor bij heel langdurige compressie. Naast de verstoorde zenuwfunctie laten atleten tijdens het wedstrijdseizoen ook een lager testosterongehalte zien. Dit kan ervoor zorgen dat ook het libido is verminderd. De impotentieklachten hangen direct samen met de duur en intensiteit van de fietstrainingen en verdwijnen vaak na het einde van het seizoen. Het leidt nooit tot blijvende problemen. Klachten bij het plassen. Door de zadeldruk en minder hygiënische omstandigheden kampen wielrenners wel eens met een blaasontsteking en/of een urinewegontsteking. De klachten hiervan zijn: zeer vaak moeten plassen, kleine beetjes plassen en pijn bij het plassen. Een antibioticakuur is vaak nodig om de bacteriële ontsteking te bestrijden.

Preventie Voorkomen is beter dan genezen. Daarom hieronder enkele tips ter voorkoming van de hiervoor beschreven aandoeningen. - De huid moet zoveel mogelijk droog en schoon worden gehouden. De moderne synthetische stoffen van de wielrenbroek absorberen het vocht beter en zijn zachter voor de huid. - De bezwete broek moet na het fietsen worden uitgedaan, en worden vervangen door een loszittende broek, zodat de huid goed kan drogen >>> aan de lucht.

33

8

e

KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE OVER DE TRIATHLON VAN KLAZIENAVEEN

Forwarding

Your key to the world

2014

bvba

Specialist in relatiegeschenken en kerstpakketten

HOOGEVEEN

DRENTHECOLLEGE.NU

F ID UITZENDBUREAU

FID_A4.indd 1

12-10-2007 15:51:18

KLAZIENAVEEN

>>> - Draag wielrenbroeken met een adequaat, synthetisch kruis. - Draag steeds schone, gewassen fietsbroeken. Bezwete broeken bevatten meer bacteriën en ademen ook minder goed. - Vermijd het dragen van fietsbroeken met de naad aan de binnenkant van de dij of met de naad op een drukgebied, om het ontstaan van schuurwondjes tegen te gaan. - Verhoog in het trainingsschema niet al te drastisch de fietsafstand en het inspanningsniveau. Zo kan ook de huid ‘wennen’ aan de verhoogde belasting. - Zorg voor een optimale zadelpositie en gebruik een zadel dat goede ondersteuning geeft op de drukplaatsen. (zie ook het artikel hierna).

- Pas de training aan. Soms moeten grotere rustperiodes worden ingelast en moet de fietser ook tijdens het rijden vaker uit het zadel komen. - Gebruik warme zitbaden tot drie maal per dag gedurende vijftien minuten. Dit zorgt ervoor dat de ontstekingen sneller rijpen en barsten, en dat de bloedstroom toeneemt in en rond de ontstoken gebieden. - Verminder de druk in een pijnlijk gebied door bijvoorbeeld ander zadeltype of andere/betere zadelpositie. - Bij infecties kan op doktersvoorschrift een crème of zalf worden gesmeerd met daarin antibiotica, ontstekingsremmers of antischimmel middelen.

Behandeling Er zijn een aantal adviezen waarmee chirurgische behandeling van de huid-aandoeningen soms voorkomen kan worden.

april JUNI 2014

TRIKORT

Guido Vroemen, sportarts Bondsarts NTB [email protected] www.smamiddennederland.nl

Waar kan ik de komende tijd starten?

Zaterdag 19 april 2014

Zwemloop Het Lint, UTRECHT

Zaterdag 19 april 2014

Lenis Duathlon, Ter Idzard

Zondag 27 april 2014

Laco Zwemloop, Rucphen

Zondag 27 april 2014

Triami Sprinttriathlon, Deventer

Zaterdag 3 mei 2014

Rabo Triathlon , breuken

Zaterdag 17 mei 2014

City Triathlon, weert

Zondag 18 mei 2014

Stadstriathlon / NK Olympische afstand, WEERT

Zondag 18 mei 2014

UT-Triathlon, enschede

Zondag 18 mei 2014

Keukenwarenhuis Triathlon, Ter Aar

Vrijdag 23 mei 2014

MSTV Ferro Mosae Zwemloop, maastricht

Zaterdag 24 mei 2014

Clafis Ingenieus Triathlon, heerenveen

Zaterdag 24 mei 2014

Dekker Triathlon, Krimpenerwaard

Zondag 25 mei 2014

Vink+Veenman Triathlon , Nieuwkoop

DC

2eD ED 1eD

Donderdag 29 mei 2014 Run Bike Run Bike Run, dordrecht

Afkortingen: DC = Duathloncircuit, ED = Eredivisie Triathlon, 1eD = 1eDivisie Triathlon, 2eD = 2eDivisie Triathlon.

KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE OF OM DIRECT IN TE SCHRIJVEN.

35

april 2014

36

“Zadelklachten komen vaak door een verkeerde positie op de fiets.”

Zadels, een kwestie van gevoel

april 2014

MAteriaal: ZADELS

Iedereen die fietst heeft het wel eens meegemaakt: zadelpijn. Zeker voor een triatleet in aerohouding liggen pijnklachten en een oncomfortabele zit op de loer. De zoektocht naar een passende zetel is echter niet eenvoudig. Er is maar weinig in de triathlonuitrusting zo individueel bepaald als de keuze voor een zadel. Maar waar moet je dan op letten? Triathlon Sport deed navraag.

Wie na het lezen van dit artikel denkt te weten welk zadel moet worden aangeschaft, moet ik nu al teleurstellen. Hèt ideale zadel bestaat niet. Dat zeggen ook Jeroen van Geelen van Tri-Run in Hilversum en Huub Stammes, mede-eigenaar van SportMaster in Soest. Bij beide bedrijven helpen bikefitters triatleten op zoek naar de juiste fietspositie tegelijk het juiste zadel te vinden. En dat is niet zo eenvoudig. Ieder mens is namelijk verschillend. Het zadel waar de één helemaal weg van is, kan voor een ander uren fietshel betekenen. Zet twee fietsers met dezelfde bouw, lengte, gewicht, fietsstijl en niveau naast elkaar en de kans is levensgroot dat ze twee verschillende zadels kiezen. Toch nemen tal van fietsers en triatleten genoegen met het zadel dat standaard op de fiets is gemonteerd. Onverstandig. Het zadel vormt naast het stuur en de pedalen immers één van de drie contactpunten tussen fiets en berijder en vangt daarbij de meeste druk op. Bovendien spendeert het gros van de triatleten de meeste trainings- en wedstrijduren in het zadel. Een oncomfortabele zitpositie

is dan niet alleen erg vervelend, vaak pijnlijk en kan het sportplezier flink bederven, maar gaat ook ten koste van de prestatie. Er wordt onnodig energie verspild op de fiets en ook de looptechniek kan er onder lijden.

Zachte weefsels Zaak dus om er werk van te maken. Maar wat maakt de zadelkeuze nu zo lastig en wat veroorzaakt die klachten aan het zitvlak (maar ook in heupen, polsen, schouders, onderrug en nek)? Op de gewone racefiets rust het gewicht van de fietser vooral op de twee zitbeentjes. Deze zijn ontworpen om het gewicht te dragen wanneer je zit. Een belangrijke factor bij de keuze voor een racezadel is daarom de breedte van het zadel. Veel zitongemak is het gevolg van het feit dat het gewicht mede wordt gedragen door de zachte weefsels tussen de zitbeentjes. Dit gebeurt met name wanneer het zadel te smal is. Een te breed zadel is in dat opzicht minder problematisch maar kan wel gaan schuren aan de binnenkant van het dijbeen. Omdat vrouwen over het algemeen een breder bekken hebben staan de zitbotjes verder uit elkaar en hebben zij >>> vaak een breder zadel nodig.

37

april 2014

>>>

38

Triatleten kunnen deze wetenschap voor hun triathlonfiets vrijwel meteen weer vergeten. Dan gelden namelijk andere wetten, voor zover deze er zijn. Voor triatleten is het daardoor nog lastiger om een comfortabele zit te vinden. Door de aeropositie die wordt ingenomen tijdens het fietsonderdeel wordt het bekken gekanteld – waardoor het gewicht niet meer op de zitbotjes rust - naar de smalle punt van het zadel die dan in de zachte, perineale delen (het gebied tussen de geslachtsdelen en de anus) kan drukken. “Er komt dus meer druk op een kleiner oppervlak”, zegt Stammes. “Hoe dieper de zit, hoe hoger de druk zal worden op bijvoorbeeld plasbuis of schaambeen”, voegt Van Geelen daaraan toe. Dit kan tal van klachten met zich meebrengen (zie ook Medische Post hiervoor), die zelfs tot blijvende schade kunnen leiden. Vanuit zowel medisch als sportief oogpunt is het dus van belang een goed, passend zadel op de fiets te hebben.

Meer tri-comfort Door de andere houding op de fiets is voor de meeste triatleten de configuratie van het voorste gedeelte van het zadel het belangrijkste, voor wegrenners is dit juiste het achterste gedeelte van het zadel. De meeste zadelfabrikanten hebben daar op ingespeeld door één of meerderen modellen speciaal bestemd voor tijdrijders en triatleten in hun assortiment op te nemen. Ze kiezen daarbij verschillende benaderingen om meer comfort te bieden: door gleuven en uitsparingen in het zadel aan te brengen, door extra gel in de punt van het zadel, door een bredere neus aan het zadel te geven en door de zadelpunt in te korten of – onder het motto waar niets is, kan ook niets hinderen – de zadelpunt zelfs volledig weg te laten. Met dat laatste werd ISM bekend. Stammes begrijpt het principe. “Je hebt daardoor een groter zitgedeelte, meer oppervlak voor steun.” De aparte zit die de nodige gewenning vereist is echter niet voor eenieder weggelegd. Extra gel in de zadelpunt om het zitcomfort te verhogen lijkt een logische gedachte. Toch is dit vaak niet de juiste oplossing. Een zachter zadel zorgt weliswaar voor een betere verdeling van het gewicht, maar kan ook leiden tot extra druk op perineum, zenuwen en bloedvaten wanneer het materiaal bij lange ritten inzakt. Stammes: “Zeker bij langere ritten ga je dan een stukje ondersteuning missen. Een triatleet fietst wat meer vanuit z’n bilspieren. Wanneer je steeds moet afzetten tegen een zacht zadel gaat dit

april 2014

MATERIAAL: ZADELS

ten koste van een efficiënte krachtoverbrenging. Daarnaast is een zachter zadel vaak ook een bron van extra wrijving waardoor het gaat schuren.” Zadels met een uitsparing in het midden zijn ontworpen om juist te voorkomen dat er druk ontstaat op die zenuwen en bloedvaten, ze verdelen het gewicht echter niet wezenlijk anders of zorgen er bij een te grote uitsparing voor dat wel erg weinig zadel overblijft om het gewicht van de berijder op te vangen. Sommige zadels verenigen de verschillende elementen met elkaar. Zo combineert de Fizik Tritone het zadelpuntloze design met een uitsparing in het midden. Bij de Bontrager Hilo RXL Speed Dial – die het midden houdt tussen een conventioneel racezadel en een ingekort triathlonzadel - kan de neus van het zadel in de breedte worden aangepast. “De voorkeur bij triatleten gaat toch wel uit naar zadels die aan de voorkant voldoende ruimte laten voor de perineale delen”, ervaart Van Geelen, die tussen de 25-35 verschillende triathlonzadels in zijn assortiment heeft. “De Bontrager Hilo, Fizik Tritone en Cobb Max worden het meest verkocht.”

Zitpositie Dat een zadel niet lekker zit betekent overigens niet meteen dat deze niet voldoet en vervangen moet worden. Je kan het juiste zadel hebben in de verkeerde zitpositie. “Zadelklachten komen vaak door een verkeerde positie op de fiets”, zegt Stammes. “Veel voorkomende oorzaken

van zadelpijn zijn scheef op de fiets zitten bijvoorbeeld door een beenlengteverschil of scheefstaand bekken -, krachtverschil tussen het linker- en rechterbeen of asymmetrische zitbotjes.” Zadelcomfort is dan ook nauw verbonden met een goede afstelling van de fiets. Zelfs met het duurste zadel is een comfortabele zitpositie vrijwel uitgesloten als de fiets niet juist is afgesteld, meent Van Geelen. “Elke verandering in de fietspositie kan van invloed zijn op het zitgevoel. De zadelpen een paar millimeter omhoog of omlaag en de zadelpositie een paar millimeter naar voren of naar achteren kan het verschil zijn tussen wel of niet goed zitten. Een nieuw zadel monteren kan eveneens van invloed zijn op de zitpositie – het verschil in hoogte tussen zadels/rails kan zelfs centimeters bedragen!” Sporters die een opzetstuur op hun racefiets monteren zullen daarbij nog grotere problemen ervaren dan sporters met een triathlonfiets. Van Geelen: “Bij een triathlonfiets staat het zadel gemiddeld tussen de 1,5 centimeter voor of achter de bottom bracket, bij een gewone racefiets is dat al snel 4 tot 9 centimeter. De combinatie van een veranderde fietshouding – te ver naar achteren – en een gewoon racezadel gaat dan al snel wringen met zitklachten tot gevolg.” Een juist afgestelde fiets betekent overigens ook weer niet dat je automatisch lekker op je zadel zit. De zadelpunt iets naar beneden zetten is dan niet de oplossing. “Je zal sneller gaan schuiven op het zadel en de druk op bovenbenen en armen neemt toe om in positie>>>

39

LIGHT FAST NATURAL TRI-X-TREME ™ 225 The stripped-back speed demon.

inov-8.com RADEMAKER SPORTS - LEUSDEN

april 2014

materiaal: ZADels

>>> te blijven. Je moet eigenlijk zoveel mogelijk uitgaan van een horizontale zadelpositie”, zegt Stammes.

Geluk of niet? Aangezien het zadelgevoel mede wordt beïnvloed door bijvoorbeeld factoren als spierlenigheid, beweeglijkheid en trapfrequentie lijkt het vinden van het juiste zadel vooral een proces van veel proberen, veel geduld en een dosis geluk. Of toch niet? Van Geelen en Stammes denken van niet. Van Geelen’s TriRun heeft voor de bikefit een speciale tool ter beschikking waarmee binnen enkele seconden een ander zadel kan worden gemonteerd. Fietsers kunnen daardoor in een korte tijd verschillende zadels uitproberen. “Na het bepalen van de zadelhoogte en de basis aerohouding gaan we hiermee aan de slag. Als een zadel niet lekker zit is dat van invloed op de rest van de meting. Pas daarna vindt de finetuning plaats”, vertelt Van Geelen. SportMaster van Stammes maakt bij bikefitting gebruik van drukpuntmeting op het zadel van het Duitse GebioMized. Met behulp van een zadeldek met daarin 64 sensoren wordt tweehonderd keer per seconde de drukbelasting op het zadel gemeten tijdens het fietsen met verschillende weerstanden. De meting maakt inzichtelijk welke delen van het zadel wel of niet worden gebruikt, hoe de drukverdeling is tussen links en rechts en tussen voor en achter en welke bewegingen er op het zadel plaatsvinden. “Dit geeft belangrijke informatie over mogelijke

probleemgebieden en de ondersteuning die het zadel biedt. Veel mensen blijken beter te zitten op een ander zadel. Indien nodig kan zelfs een zadel op maat worden gemaakt”, laat Stammes weten. De conclusie die Van Geelen en Stammes trekken: welk zadel het beste bij iemand past is sterk individueel bepaald. De persoonlijke lichaamsvormen bepalen wat als comfortabel wordt ervaren en wat niet. “Soms is er technisch nauwelijks verschil tussen twee zadels, maar is er toch een groot verschil in gevoel”, aldus Van Geelen. Stammes: “Het belangrijkste waar je op moet letten is dat het zadel op jouw lijf afgestemd moet zijn en het bekken adequaat ondersteunt.” Welk zadel dat is kan soms een verrassing zijn. Triatleten Van Geelen en Stammes weten dat uit eigen ervaring; beiden rijden op een gewoon racezadel….

KLIK Hier voor meer informatie over GebioMized KLIK Hier voor tests van verschillende triathlonzadels.

41

april 2014

SFEER PROEVEN? KLIK HIER VOOR EEN korte impressie VAN DE ABU DHABI TRIATHLON

Diederen en Van Vlerken tweede in Triathlon Abu Dhabi Abu Dhabi (VAE, 15/03) - Bas Diederen en Yvonne van Vlerken zijn het triathlonseizoen 2014 goed begonnen door in de internationale triathlon van Abu Dhabi tweede te worden. Een goed gevulde prijzenpot trok weer een flink aantal lange afstand toppers naar het Arabische oliestaatje om over de ongewone

42

afstand van 3 kilometer zwemmen, 200 kilometer fietsen en 20 kilometer lopen de voorjaarsvorm te testen. Zowel Diederen als Van Vlerken kon constateren dat het daarmee wel goed zat. Voor Diederen was het de opmaat naar de Ironman Zuid-Afrika drie weken later. Beide atleten stemmen hun

Als je zoiets probeert en het lukt, dan is dat toch wel gaaf. seizoen af op de Ironman Hawaii. In de aanloop daarheen wil de Diederen pieken in Frankfurt, Van Vlerken wil de Challenge in Roth weer eens op haar naam schrijven. Diederen koos in Abu Dhabi voor een andere racetactiek dan tot nu toe gebruikelijk in lange afstand races. Waar hij eerder op de fiets de kop van de wedstrijd liet gaan om zijn eigen tempo te rijden, was nu het doel om ook fietsend in de frontlinie te blijven. Dat lukte. De Limburger stapte met drie medekoplopers van de fiets en zag vervolgens dat alleen Tyler Butterfield over betere loopbenen beschikte. De voormalig olympiër die vorig jaar al derde werd achter de latere Ironman Hawaii-winnaar Frederik van Lierde bleef onze landgenoot 46 seconden voor. Van Lierde finishte nu als vierde, ook nog achter de Fransman Sylvain Sudrie. Edo van der Meer liet een mooie zevende plaats noteren. Hij bewandelde de omgekeerde weg van Diederen door te kiezen voor de pacingstrategie - waar zijn teammaat zich eerder altijd van bediende - omdat eerdere races waarin fietsend de aanval werd gekozen veelal op een teleurstelling uitdraaiden. Diederen zag tot zijn grote blijdschap dat de nieuwe tactiek z’n eerste vruchten afwierp. “Tot nu toe was mijn doel altijd het podium. Daar hoort een voorzichtige tactiek bij. Wil je echter winnen dan moet je meer risico nemen en er op de fiets al bijzitten. Daarvoor heb ik deze winter mijn weekplanning omgedraaid; voorheen plande ik eerst mijn looptrainingen in, dan de fietstraining, nu is dat omgekeerd. De belangrijkste trainingen zijn nu de fietstrainingen. Het doel in Abu Dhabi was zo lang mogelijk mee te gaan, tot minimaal 150 kilometer fietsen. Dan zou ik al tevreden zijn. Het was een gok. Als ik had moeten lossen was ik ook meteen gezien geweest. Dit had ik niet verwacht. Het was toch vooral een testwedstrijd. De 20 kilometer lopen was erg

april 2014

actueel

zwaar en ik miste een hoog tempo, maar ik wist na het fietsen ook dat ik voor het podium liep. Als je zoiets probeert en het lukt, dan is dat toch wel gaaf.”

KLIK Hier Voor een kort interview met Bas Diederen na de finish Ook voor Yvonne van Vlerken pakte de eerste serieuze test van het seizoen dus goed uit. Ze verloor tijdens het zwemmen (zonder wetsuit) nog ruim zeven minuten op de Britse Jodie Swallow, maar met de beste fietstijd rukte ze op naar de tweede plaats achter titelverdedigster Melissa Hauschildt, waarna zich op het afsluitende looponderdeel een boeiend duel ontspon. Van Vlerken nam zelfs kortstondig de leiding maar kwam zichzelf daarop even tegen waarop de Australische ondanks een tweede aanval van Van Vlerken in de laatste kilometers de tweestrijd in haar voordeel kon beslissen. Volledig uitgeput bleef ze Van Vlerken – die ook de snelste looptijd klokte - uiteindelijk 23 seconden voor. Een schande is dit allerminst: Hauschildt is een echte specialiste op de middenafstand met liefst 22 Ironman 70.3 zeges achter haar naam. Vorig jaar won ze elf van de dertien races waaraan ze deelnam, waaronder voor de vierde keer het wereldkampioenschap Ironman 70.3. Ze noemde na afloop deze overwinning haar zwaarst bevochten zege ooit. De Deense Michelle Vesterby werd derde. Van Vlerken dankte het succes aan een goede overwintering en dito training. “Ik heb altijd een paar wedstrijden nodig om in vorm te komen. Ik ben hier eerder zevende en vijfde geworden, maar had niet verwacht dat ik in dit superveld nu al zo ver zou kunnen komen. Dat ik zelfs in de positie kwam dat ik deze race zou kunnen winnen verraste me, vandaar ook dat ik een >>>

43

>>> tactische fout maakte wat me uiteindelijk de zege heeft gekost. Dat neemt niet

weg dat ik zeer tevreden ben met het resultaat.” Op de halve afstand dicteerden olympisch kampioen Alistair Brownlee en zijn broer Johnny de wedstrijd. Hand in hand kwamen ze over de finish. Bij de vrouwen zegevierde de Duitse Svenja Bazlen.

KLIK HIER VOOR EEN UITGEBREID VERSLAG VAN DE TRIATHLON VAN ABU DHABI

Uit de Circuits

FOTO: PRIMAXHEBDO.COM

Onder vroegzomerse omstandigheden hebben Erik-Jan Spijkerman en Geke Venema de derde wedstrijd in de NTB Winter Series gewonnen. Spijkerman nam meteen na de start van de Wintertriathlon Groningen het initiatief. Titelverdediger Martin Veenhuizen (H40) kon aanvankelijk op een halve minuut volgen, maar na 45 kilometer fietsen was het verschil opgelopen tot liefst acht minuten en hoefde Spijkerman op het ijs van Kardinge niet meer voluit te gaan. Veenhuizen en Kor Broers (H40) completeerden het mannenpodium. Bij de vrouwen gingen Geke Venema (D40) en Carin Ceelaert tijdens de 10 kilometer lopen nog gelijk op, maar op de fiets nam Venema vier minuten voorsprong om voor de derde keer de zegebloemen mee naar Friesland te mogen nemen.

Klik hier voor de UITSLAGEN VAN DE WINTERTRIATHLON GRONINGEN De TVH-duathlon in Hilversum (5,5 km lopen, 20 km fietsen, 2,7 km lopen) vormde vorige maand bijna traditiegetrouw de eerste

44

wedstrijd van het Dare2Tri Duathloncircuit. Met juniorenwereldkampioen duathlon Jorik van Egdom kwam er een mooie naam bij op de erelijst. De Veenendaler zette zich in de eerste run (door het bos) meteen op kop en bleef vervolgens leider in de wedstrijd tot aan de finish. Alexander Picard kon nog het langst volgen, maar nadat Van Egdom op de fiets nog eens extra aanzette was de strijd beslist. Hij verbeterde en passant het wedstrijdrecord van Wouter Kegge met ruim twintig seconden. Picard werd tweede, Mark Hamersma legde beslag op de derde plaats. Bij de vrouwen werd de race gewonnen door Hellas-atlete Joyce Vrijenhoek. Ze klopte titelverdedigster Talisa van der Fluit die als leidster aan het slotonderdeel begon, maar vervolgens aan kramp ten prooi viel. Van der Fluit hield nog wel Jony Heerink als nummer drie achter zich.

Klik hier voor de UITSLAGEN VAN DE TVH-duathlon HILVERSUM

april 2014

actueel

1-2-3 Marco Akershoek is tweede geworden in de olympische afstand triathlon van Wellington, Nieuw-Zeeland. De voormalig Nederlands kampioen junioren moest alleen de Nieuw-Zeelander Dylan McNeice voor laten gaan in de wedstrijd die deel uitmaakt van de Kiwi Tri Series. Voorafgaande aan de eerste wedstrijd in de World Triathlon Series 2014 in Auckland (zie pagina hierna) testten verschillende atleten hun vorm tijdens de eerste twee World Cup wedstrijden van het seizoen. Beide wedstrijden gingen

foto : Delly Carr/ITU

over de sprintafstand. In het Australische Mooloolaba was Rachel Klamer de enige Nederlandse deelneemster. Ontevreden over haar fietsonderdeel en geplaagd door zijsteken tijdens het lopen finishte ze als veertiende. De winst ging naar de Amerikaanse Gwen Jorgensen. Bij de mannen zegevierde de Spanjaard Mario Mola. Mola won een week later ook in het Nieuw-Zeelandse New Plymouth. In de eindsprint bleef hij landgenoot en wereldkampioen Javier Gomez nipt voor. Marco van der Stel werd in het sterke, 75 man tellende deelnemersveld 29ste na tot en met de tweede wissel voortdurend in de voorste gelederen te hebben vertoefd. Hoewel Rachel Klamer na het fietsonderdeel vergat haar helm af te zetten was ze op de 18de plaats de beste van de drie Nederlandse vrouwen. Maaike Caelers finishte als 21ste, Sarissa de Vries was na een lekke band tijdens het fietsonderdeel kansloos voor een goede

klassering en werd 40ste. De opening van de Franse Grand Prix duathlon in St. Omer heeft debutante Marina van Dijk een tweede plaats opgeleverd in de tweede divisie. In de eerste divisie finishte Lesley Smit als 15de, voor Jessica Oosterlo (21ste) en Lizette van der Vegt (22ste). Bij de mannen was Caimin Stevens de enige Nederlander in de eerste divisie. Hij werd 53ste. Juul van de Kruijs en Erik van der Heijden begonnen hun seizoen in divisie 2 als 15de respectievelijk 41ste. De Ironman Melbourne betekende de laatste Ironman in de carrière van drievoudig Ironman Hawaii winnaar Craig Alexander. Tot een spectaculair eindstuk kwam het niet. De bijna 41-jarige Australiër liep nog wel de snelste marathon maar bleef steken op de vijfde plaats, op 4.45 minuut van de Luxemburgse winnaar Dirk Bockel. Die liet 8.01.02 uur als winnende tijd noteren. Bij de vrouwen dook de Zwitserse winnares Carolina Steffen onder de negen uur: 7.57.57 uur.

Rachel Klamer ontevreden over haar seizoensopening in Mooloolaba.

45

foto Delly Carr/ITU april 2014

Marco van der Stel op de voorste posten tijdens het fietsonderdeel in Auckland.

KLIK HIER VOOR EEN videoverslag van de mannenrace

Stimpson en Gomez winnen WTS-opener in Auckland De start van de ITU World Triathlon Series 2014 is voor de meeste Nederlandse triatleten naar tevredenheid verlopen. In Auckland werden Rachel Klamer en Maaike Caelers respectievelijk tiende en vijftiende, Marco van der Stel finishte als negentiende. Sarissa de Vries kende een minder gelukkig begin van het seizoen. Net als twee weken eerder bij de World Cup race in New Plymouth was er materiaalpech, wat deze keer het einde van haar wedstrijd betekende.

46

De vrouwenrace – zonder de geblesseerde wereldkampioene Non Stanford - werd gewonnen door Jodie Stimpson, de nummer twee uit de WK-stand van vorig jaar. De Britse koos slim het wiel van Kiwi’s Kate McIlroy en Nicky Samuels toen deze in de derde van acht lastige fietsronden demarreerden. Dit trio vergaarde 35 seconden voorsprong op acht achtervolgsters, waaronder Rachel Klamer, die vanaf het startschot in de voorste linies te vinden was. Dat verschil werd niet kleiner toen een tweede groep van zeven atletes, met daarbij tweevoudig winnares Anne Haug, in de voorlaatste ronde bij de groep-Klamer aansloot. Stimpson zou vervolgens als enige van de drie koploopsters standhouden op het looponderdeel. De Duitse Haug werd tweede, terwijl Stimpsons landgenote Helen Jenkins haar terugkeer op het hoogste podium vierde met een derde plaats. De wereldkampioene van 2008 en 2011 had sinds de Olympische Spelen van Londen buitenspel gestaan vanwege een blessure.

Klamer toonde zich verrast over haar tiende plaats. “In de eerste twee sprintwedstrijden van dit seizoen gingen er wat dingen mis waardoor de resultaten tegenvielen. Ik dacht daarom dat een toptien klassering te hoog gegrepen zou zijn. Ik begon nog als eerste van de achtervolgende groep aan het lopen, maar kon door opkomende zijsteken het tempo niet vasthouden. Gelukkig eindigde ik op een gehoopte, maar niet verwachte, tiende plaats.” Caelers werd vorig jaar nog knap tweede in Auckland, maar was toch niet ontevreden met haar vijftiende plaats nu. “De afgelopen maanden hier in Nieuw-Zeeland zijn voor mij niet makkelijk geweest. Doordat ik mijn knie verdraaide tijdens een looptraining heb ik tot de World Cup wedstrijd in New Plymouth een tijd niet kunnen fietsen en lopen. Mijn zwemmen was erg matig, het fietsen ging boven verwachting, maar het lopen was daarna zwaar met de restjes energie die ik nog over had. Dit was alles wat er op het moment in zat.”

KLIK HIER VOOR EEN videoverslag van de VROUWENrace Wereldkampioen Javier Gomez won bij de mannen. De Spaanse titelverdediger was met de Brit Jonathan Brownlee opnieuw ongenaakbaar >>>

>>> bij het lopen. Zonder olympisch kampioen Alistair Brownlee - die had besloten de achillespees die hem vorig jaar ook al plaagde rust te gunnen - draaide de mannenrace uit op verwachte tweestrijd, zeker nadat de winnaar van de eerste twee World Cups van het seizoen, de Spanjaard Mario Mola, met nog enkele toplopers verzeild raakte in een achtervolgend peloton dat op de fiets anderhalve minuut verloor op vijftien leiders. Daarbij ook Marco van der Stel die goed meedraaide in de kopgroep. Eenmaal te voet scheidden Gomez en Brownlee zich al snel af, waarna Gomez na zeven kilometer lopen zijn laatste concurrent afschudde om voor de derde opeenvolgende keer de race in Auckland op zijn naam te schrijven. Achter Brownlee liep Australiër Aaron Royle naar de bronzen positie.

Van der Stel sprak na zijn negentiende plaats over een race naar verwachting. “De laatste twee weken voor de race hebben we veel intensiteit in het zwembad gedaan om mijn zwemmen nog een laatste boost te geven zodat ik in de kopgroep mee zou kunnen. Het plan werkte, al moest ik nog wel zes kilometer in de achtervolging. Ik kwam echt gesloopt van de fiets en had zeker 3-4 km nodig om bij te komen. Daarna kon ik het tempo weer oppakken. Daar zit dus nog wel wat rek in.”

april 2014

ACTUEEL

Klik hier voor de UITSLAGEN VAN DE MANNEN Klik hier voor de UITSLAGEN VAN DE VROUWEN

Herzog Medical offical supplier van de NTB

ADVERTORIAL

PLEZIERIG SPORTEN

MET MINDER KANS OP BLESSURES Blessurevrij sporten Tijdens de Triathlon, wellicht de zwaarste sportdiscipline überhaupt, hebben de beenspieren het zwaar. Tijdens het hardlopen wordt bij iedere pas tot wel drie keer het lichaamsgewicht opgevangen waardoor er vaak spierschade optreedt en er blessures kunnen ontstaan aan kuiten, scheenbenen en achillespezen. De unieke compressiekousen en tubes van Herzog ondersteunen spieren en pezen effectief waardoor er minder laterale beweging is van de spiermassa en er dus minder trekkrachten ontstaan aan scheenbeen en achillespezen. Door de verminderde schokbelasting zal er ook minder spierschade ontstaat.

Uitstellen verzuring & sneller herstel Door de relatief hoge compressie en het optimale drukverloop, afnemend vanaf enkel tot knie, worden afvalstoffen, tegen de zwaartekracht in, sneller afgevoerd. Door dit speciale effect stellen de Herzog Sport Compressiekousen de verzuring tijdens de inspanning uit en bovendien bevorderen ze een sneller herstel na training of wedstrijd. Het is daarom aan te bevelen om de kousen niet alleen tijdens de inspanning maar zeker ook nog tot geruime tijd erna aan te houden. Het is erg belangrijk dat op ieder segment van het been de juiste hoeveelheid druk wordt uitgeoefend. Daarom is het noodzakelijk dat de benen op zes punten worden opgemeten. Neem uitsluitend genoegen met de echte Herzog Sport Compressiekousen.

47

april 2014

Vierde plaats Diederen in Ironman Zuid-Afrika Hij had vooraf op wat meer gehoopt, maar Bas Diederen moest zich bij de Ironman Zuid-Afrika tevreden stellen met een vierde plaats. De winst ging naar Nils Frommhold. De Duitser kwam als eerste uit het water in een groep met daarbij ook Diederen en Edo van der Meer. Van der Meer kende echter pech. Al na 300 meter fietsen stond hij weer te voet met een lekke band en een kapotte powermeter. Na 140 kilometer fietsen moest hij leeggereden en misselijk definitief opgeven. Diederen was intussen met tweevoudig Hawaii-winnaar Faris Al-Sultan en de ZuidAfrikaan Kyle Buckingham in achtervolging op Frommhold, die na circa 120 kilometer fietsen bij zijn medekoplopers was weggereden. Op het vernieuwde fietsparkoers rond start- en finishplaats Port Elisabeth - met veel extra hoogtemeters - pakte hij 3,5 minuut voorsprong. Ook de marathon bleek Frommhold

het beste te verteren. In 8.26.06 uur veroverde hij zijn tweede Ironman-titel voor Buckingham en Al-Sultan. Bij de vrouwen troefde de Zwitserse Simone Brändli in 9.32.54 uur het Britse duo Jody Swallow en Lucy Gossage af. In een wedstrijd die nooit goed aanvoelde liet Diederen 8.37.25 uur noteren. De Limburger kende na zijn tweede plaats in de triathlon van Abu Dhabi drie weken eerder een bijzondere voorbereiding door tussendoor met vrouw en kinderen op wintersport te gaan. Maar daar had het volgens hem niet aan gelegen. “Misschien dat ik wat onder leden had. Het was de hele wedstrijd net niet, alles was een beetje matig. Het is dan mentaal zwaar om je acht uur lang te pushen. Mijn doel was bij Al-Sultan te blijven op de fiets. Dat is gelukt, maar na het fietsen had ik niets meer over, terwijl in eerdere wedstrijden mijn kracht op het lopen lag. Ik dacht zelfs aan uitstappen omdat de wedstrijd

niet zou worden wat ik er van verwacht had. Maar ja, ik lag toch ook nog steeds vierde. Uiteindelijk is dat ook nog wel iets om tevreden over te zijn: slecht zijn en dan toch hoog eindigen in een Ironman.”

Klik hier voor de UITSLAG

Oranje bij start Europees triathlonseizoen buiten toptien Bij de openingswedstrijd van het Europese triathlonseizoen in het Portugese Quarteira is het de uitgebreide Nederlandse ploeg niet gelukt om toptien klasseringen te noteren. Jorik van Egdom kwam er bij zijn debuut in de ETU Cup voor senioren nog het dichtste bij. Ondanks ziekte in de week voorafgaande aan de wedstrijd werd de junior verdienstelijk elfde. In de Junior European Cup was Menno Koolhaas op een zeventiende plaats de beste Nederlandse jongen. Bij de junioren meisjes was Kirsten Nuyes met een veertiende plaats de best geklasseerde oranje-atlete.

48

DE VOLGENDE UITGAVE VAN TRIATHLONSPORT VERSCHIJNT IN WEEK 20! TR IATH LON/ D U 27E JAARGANG • MAART 2014 NUMMER 3

27 e jaargang • april 2014 nummer 4

TR IATHLON/D UATH LO N TR IATH LON/D U AT H LO N ARI 2014 NUMMER 2 27E JAARG ANG • FEBRU

INTERVIEW

Het gevoelige za del Ek/nk PowErm an Horst

INTERVIEWS

EVERT SCHELTINGA De toekomst van de duathlon Voeding: wat eten de experts?

BAS DE BRUIN HANNEKE DE BOER Trainen op gevoel MAGAZINE VOOR DUATHLON EN TRIATHLON

AT H LO N

IntervIew

Erik-Simon Strijk mag aZin e VOO r DuaTHlOn en TriaTHlOn

ON EN TRIATHLON MAGAZI NE VOOR DUATHL TS 4 -2014.indd 1 13-03-14 16:30

10-02-14 17:19 TS 2 -2014.indd 1

De mei-editie is een extra dikke ‘papieren’ uitgave met een vooruitblik op de teamcompetities en ploegenpresentaties van de ere-, eerste en tweede divisieteams. Hou uw brievenbus in de gaten! MAGAZINE VOOR DUATHLON EN TRIATHLON

www.triathlonbond.nl