26 juli 2012
Alpe D`Huez Triatlon CD.
Weet je wat ook leuk is…… !!! Een vaak gehoorde kreet in het kleine triatlon wereldje. “de triatlon van Alpe D`Huez “ Getriggerd door alleen al de heroïsche naam van werelds bekendste alp, heb ik maar eens even op internet informatie ervan opgeduikeld. En inderdaad , dat bleek een zeer mooie uitdaging. Zo gezegd zo gedaan, ons (ons staat voor Eric Retz , Ed Oosterhoorn en ondergetekende) in oktober ervoor ingeschreven , de mentale voorbereiding was onmiddellijk begonnen.
26 Juli zou voor ons de dag worden dat we deze Courte Distance zouden gaan afwerken. Courte Distance houdt bij deze, volgens de Fransjes in, 1200 meter zwemmen, 30 Km op de fiets inclusief beklimming van de reus en 7 km lopen op 1800 meter hoogte naar hoger gelegen paden. “paden waarvoor een geit z`n neus zou ophalen” volgens Eric. Na een aantal wedstrijden in het Nederlandse circuit, en heel wat trainingsarbeid, was de dag van vertrek richting Allemont aangebroken. Om te acclimatiseren hadden we ervoor gekozen om op zondag al te vertrekken. Vanaf Grenoble werden we welkom geheten door majestueuze bergen , dit zou het decor worden de aankomende week. Zonder enig probleem werd ons Hotel La Douce Montagne bereikt. Dit hotel staat aan de voet van het stuwmeer Lac Verney waar wij onze zwemtocht zouden moeten gaan houden. Dit hotel staat in de zomer maanden bekend als fietshotel bij uitstek. Dat bleek al gauw, want onze stalen rossen pasten nauwelijks nog in de zeer grote fietsparking. Voor de volgende ochtend werd al direct de afspraak gemaakt om als eerste eens even de Alpe D`Huez te gaan verkennen! Dit bracht de nodige spanning met zich mee en ik had `m zonder ook nog maar 1 keer te hebben gezien `s nachts al 3 beklommen. Na goed te hebben ontbeten gingen we op pad, de eerste kennismaking met de Alpe was niet mis, hij was echt zo zwaar als was ingefluisterd, maar wat was dit mooi om te doen! Her en der
enthousiastelingen die lopend of hangend uit auto`s de matadoren van de berg aanmoedigen, kippenvel op de armen ondanks de enorme warmte. De eerste kennismaking was een feit. In de wedstrijd kon die niet meer voor verrassingen zorgen. Beneden in het dorp heb ik nog wel een lichter verzet aangeschaft, want het gevoel hebben van “ik wil lichter schakelen, maar er is niet meer” moest worden opgelost.
De volgende dagen stonden in het tekening van verdere voorbereiding, startnummers ophalen, start terrein verkennen, nog even zwemmen etc. Op woensdag 25 Juli, de dag voor ons optreden werd de lange afstand (LD ) afgewerkt. Wat een spektakel!!! Helikopters die bij de start laag boven het water hingen, harde muziek voor de start (“Highway to Hell”van AC/DC voor de insiders ) en ca. 1000 joelende deelnemers in het water. Er stond ons morgen ook wat te wachten. Na een goede nachtrust en dito ontbijt was het voor ons ook D - Day. Onze start stond gepland om 14.00 en we gingen om 12.00 monter richting start. Maar wat was het warm, de thermometer op de in de buurt gelegen drogisterij wees maar liefst 39 graden aan !! De start was niet zo gek ver van ons vandaan, dus we konden mooi op de fiets de eerste spanning eraf halen. Wat we daar aantroffen was overweldigend, een startvak met maar liefst 970 deelnemers en perfect ingericht! (waar was de Franse slag ??) Alle deelnemers waren zo geplaatst dat landen bij elkaar stonden en na een korte briefing door Cyrille Neveu werden we richting water gesommeerd. De temperatuur ervan viel mee, we waren bang gemaakt met 14 graden, maar als het dan 17 - 18 graden is, is dat een enorme meevaller. De start was er één om nooit te vergeten! Opgezweept door muziek en schreeuwend publiek en stuiterende deelnemers gingen we van start voor de eerste 1200 meter van de strijd. En een strijd zou het worden!
Na het zwemmen en het nodige gewroet met de wetsuits gingen we op de fiets, meteen krijg je een eerste korte beklimming voor je kiezen, dus de adrenaline stroomde al welig. Na wat tot rust te zijn gekomen en een vlak gedeelte langs het stuwmeer, gaat het eindelijk eens naar beneden. Meteen zelf ook tijd genomen om wat te eten en te drinken, vervolgens het dal door ( nog steeds 39 graden ) richting Bourg D`Oissans , het vriendelijke fietsers dorpje , wat in z`n achtertuin die verschrikkelijke Alpe heeft liggen. De eerste ontmoeting met de Alpe had ons al geleerd dat we onmiddellijk steil omhoog gingen. Helaas was dat deze keer nog steeds zo. Maar het blijft geweldig om met nog meer triatlonfanaten aan een klim te beginnen waaraan sommigen niet eens moeten denken. Het was wederom mega zwaar, mede door de enorme warmte. Toen we al aardig waren opgeschoten halverwege richting de top, wees ook hier de thermometer iets aan waarvan je niet vrolijk wordt tijdens een sportwedstrijd, maar liefst 34 graden en dat berg op. Gelukkig had de organisatie aan voldoende posten gedacht om ons te verversen. We werden heel professioneel en goed verzorgd . Oude lege bidons inleveren, en nieuwe gevulde weer ontvangen. Gels , sportdrank , cola , fruit alles was voorhanden.
Met een goed gevulde fiets en maag weer verder . Onderweg hier en daar wat mensen ingehaald , maar ook zelf worden ingehaald door mensen waarvan je dacht “waar halen ze het vandaan”, de verschillen zijn hier merkbaar en enorm groot. Gelukkig waren er voor ons heel wat toeschouwers op de flanken aanwezig om ons te voorzien van een koude douche. Het stromende bergwater werd over ons heen gekieperd uit flessen, emmertjes etc. Ik heb meermalen “merci” geroepen want wel beleefd blijven op een ander z`n berg hè!. Eenmaal op de top het Parc Fermé te hebben bereikt, was ik , en wie me kent zal dat niet verwachten, blij dat ik mocht gaan lopen.
Toen ik aan m`n loopavontuur begon, zag ik Eric in mijn ooghoek al finishen, evengoed ging ik enthousiast op weg. (ik ben nog nooit zo blij geweest met het vooruitzicht om te gaan lopen!!) Het was inderdaad een tocht over bergpaadjes waar een geit zich niet aan waagt, vanaf 1800 meter loop je richting de 2000 meter, maar wederom geweldig om te doen. Het rondje gaat in het begin door het dorp en net buiten het dorp al snel tegen een berg op, waar `s winters heerlijk wordt genoten van de sneeuw. Daar moet je naar een keerpunt voor de tijd check en weer terug. Hier zou ik m`n broer toch wel weer ff zien? Het was namelijk al een paar uur terug dat we elkaar hadden gesproken, maar nee hoor helaas. Dan zonder die mentale boost de tocht zelf voort zetten. Soms wegens drukte op de paadjes half wandelend, dan weer op redelijk normaal tempo. Het keerpunt zonder kleerscheuren gehaald. De terugtocht kon beginnen! Dit is voornamelijk bergaf en heb je vanaf hier het finish gebied continue op je netvlies, hetgeen wel inspirerend werkte.
Dat bleek niet uit mijn eindtijd, maar ik was tevreden het te hebben gehaald en erg blij om na de finish Ed, Eric en de rest van onze sportieve volgzame familie weer te zien! Plek 273 - Eric Retz – eindtijd 2.50,42 Plek 502 - Ed Oosterhoorn – eindtijd 3.16,17 Plek 690 - Ronald Oosterhoorn – eindtijd 3.51,30 Volgend jaar hebben we de mogelijkheid om er wat tijd vanaf proberen te halen, want we zijn besmet en gaan wederom die kant op. Het is en blijft gewoon leuk ! Wie volgt ?? Sportieve groet, Ronald Oosterhoorn
