TOERUIT CLUBBLAD VAN T.C.. Nieuwe Kerkstraat EB Sluiskil

Voorjaar 2010

TOERUIT CLUBBLAD VAN T.C.

.

www.tcavanti.nl Secretariaat:

van Gistellelaan 33 4571 EG Axel 0115-562778 [email protected]

Bank:

Rabobank Terneuzen Rekeningnummer 14.59.04.369 t.n.v. Toerclub AVANTI

Clublokaal:

Hotel Café Restaurant Dallinga Nieuwe Kerkstraat 5 4541 EB Sluiskil 0115-471590

Aangesloten bij:

Vlaamse Bond voor Rijwieltoerisme (VBR)

Sponsors:

Uitzendbureau Bakker B.V. – Axel Bakker administratie & advieskantoor – Axel Cambier & Wieland Advocaten – Axel Hotel Café Restaurant Dallinga – Sluiskil, Haak Keukens – Axel Klusbedrijf de Reu – Axel Installatiebedrijf Mel – Axel Restaurant Het Wapen van Axel – Axel Profile Axel de fietsspecialist – Axel William – Membre s/ Semois

Samenstelling Bestuur: Voorzitter:

Meeuwis de Jonge Zonnemare 7 4571 CW Axel 0115-562162 [email protected]

Secretaris:

Patrick Dankaart Van Gistellelaan 33 4571 EG Axel 0115-562778 [email protected]

Penningmeester:

Giel de Pooter, Valeriaanstraat 66, 4537 DC Terneuzen. 0115-694203. [email protected]

Leden:

Nico Baute Scheidingstraat 12 4529 GK Eede 0117-492138 [email protected] Cees Kaijser Mozartstraat 25 4571 XH Axel 0115-530045 [email protected]

Toeruit TC Avanti

1

Aan de Leden van T.C. Avanti en hun gezinsleden. Voor u ligt de tweede Toeruit TC Avanti van 2010. De eerste kilometers in 2010 zijn gemaakt. In het nieuwe tenue zijn we een bijzonder mooie verschijning op de zeeuwse en vlaamse wegen. Is in eerste instantie de winterkleding aan een grondige test onderworpen, met het stijgen van het kwik zal weldra het zomerpakket uit de kast kunnen komen. De belangstelling voor de eerste ritten in 2010 heeft nog enigszins te lijden onder de uitlopers van de winter en de natte overgang naar het voorjaar. De voorjaarsledenvergadering is door 17 leden bezocht. Gezien de datum die samenviel met enkele mooie voetbalwedstrijden en de olympische winterspelen is dit toch goed te noemen. Volgende keer proberen we dit beter te plannen. De jaargids 2010 is definitief vastgesteld en naar de leden gestuurd. Tevens is in de voorjaarsvergadering een nieuwe penningmeester gekozen. Giel de Pooter heeft aangegeven dat hij zich niet voor nog een periode van drie jaar wil binden als penningmeester. Wel is hij bereid om de nieuwe penningmeester John Joosse bij te staan en wegwijs te maken tot najaar 2010. Bij deze willen we Giel bedanken voor het vele en accurate werk door hem verricht. We wensen zijn opvolger John veel succes toe en een hartelijk welkom in ons bestuur. Daar vele leden en sponsoren nieuw zijn, willen we in de toeruit enkele vaste onderwerpen invoegen. Onder de noemer sponsor in de schijnwerpers en de pen aan, willen we nader kennis maken met een sponsor en een lid van onze vereniging. Zoals al eerder gezegd onze vereniging is springlevend en op pad richting het 25 jarig bestaan, dat deze sponsorperiode bereikt zal worden. We wensen u allen aangenaam fietsweer en vele sportieve, gezellige en bovenal veilige kilometers.

Toeruit TC Avanti

2

Terugblik op het VTT en wintersterritseizoen 2009/2010. Op 10 Oktober 2009 zijn we gestart met het veldrijden, en de laatste rit was op 6 februari 2010. Men kon 28 ritten rijden volgens de Avanti kalender. Door toch een strenge winter zijn een aantal tochten afgelast door diverse clubs. Onze leden hebben door deze winter in de maanden Dec-Jan-Febr niet veel meer in het veld gefietst. Vanaf 1 november 2009 was de start van de Wintersterritcompetitie, elf leden van Avanti hadden zich daar voor ingeschreven. Er waren 24 clubs die daar aan deelnamen. Helaas heeft deze winter ook parten gespeeld wat betreft deelnames . Op 19 Februari 2010 was het de laatste dag van deze competitie. Bij Avanti is Wim Keesom diegene die alle 24 sterritten heeft gereden ( Proficiat ) Hopend volgende winter iets gunstiger weer voor VTT en Wintersterrit.

VTT kan gevaarlijk zijn.

Toeruit TC Avanti

3

Zomerkalender. Als het goed is heeft ieder de kalender ontvangen, zoniet laat het me weten. Vragen over de kalender, laat je horen. Zaterdag 20 Februari start het zomerseizoen te Aalter-Brug, en op 2 oktober is het afsluiting van de zomerritten. Op 6 Maart is het de 1e clubrit, er is overeen gekomen met Meerten Dallinga dat voor de start het 1e kopje koffie door de zaak gesponsord wordt. Hij hoopt natuurlijk dat na de clubrit een paterke genuttigd wordt. Er zijn 20 zondagen die meetellen voor punten, er staan er 21 in de kalender dus eentje als reserve. Het clubkampioenschap heeft op een zondag plaats. Tevens de gezinsrit, is ook op zondag om eens te proberen of er dan meer animo voor is. Sterritcompetitie: Er zijn 21 woensdagen dan kan je tussen 14.00-20.30uur stempelen mits je ingeschreven bent bij Patrick. Oldenzaal: Op zaterdag 12 Juni vertrek richting Oldenzaal ± 300km. Op 5km van de start zal er overnacht worden in het plaatsje De Lutte. Na de middag een tochtje fietsen. Zondag 13 Juni nemen we deel aan de tourtocht Sur Place. Afstanden 85 – 110 – 135km, later zullen we beslissen welke afstand er gefietst wordt. De route loopt een stuk op Duits grondgebied. De rit kan je bijna vergelijken als in Reims, maar de beklimmingen zijn niet zo zwaar. Ieder van ons zal dit aankunnen. Zondagavond terug huiswaarts. Later meer hierover.

Membre 2010. Gaat plaatsvinden op 17-18-19 september. Vrijdag een rit van ± 70km, er wordt gestart om 13.00uur Zaterdag een rit van ± 120km er wordt gestart om 9.30uur. Zondag een rit van ± 60km er wordt gestart om 9.00uur. Er is een voorlopige reservering gedaan voor 20 personen. De eerste 20 inschrijvingen voor Juni zijn zeker dat ze meekunnen. Diegenen die zich later opgeven, mogelijkheid om nog mee te gaan zal afhangen of er nog plaats is in het Hotel. MVG Nico

Toeruit TC Avanti

4

Sterritcompetitie.

1. Int. Ver. de Wielertoerist 2081 punten 2. TC Yara 1611 punten 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

TC Westdorpe TC Axel WTC Kleit RTC Delta TC Aardenburg TC Breskens Freewheel '79 WTC Bentille TIO Oostburg WTC Graauw TC Hulst WTC De Ratjes RTC Hoogduin TC Kloosterzande TC Sas van Gent WTC Zwinhoeve VWT Rhodeland WTC De Centrumvrienden

Toeruit TC Avanti

3. TC Avanti 1580 punten 1574 1554 1342 1340 1167 1162 1058 1048 894 866 835 734 715 651 630 611 592 445

punten punten punten punten punten punten punten punten punten punten punten punten punten punten punten punten punten Punten 5

Programma en toelichting Sterritcompetitie 2010. Evenals voorgaande jaren wordt er een sterritcompetitie op woensdag georganiseerd. Na aarzelende eerste jaren zien we dat de afgelopen jaren steeds meer Avanti leden op woensdag gaan stempelen. Het aantal deelnemers bepaald in sterke mate de positie in het eindklassement. In 2009 zijn we als TC Avanti op een fraaie derde plaats geëindigd in deze competitie. Natuurlijk gaan we hier weer onze uiterste best voor doen. 38 leden hebben zich aangemeld voor deelname in 2010. Volgens onze rittenmeester is het simpel: Als alle 38 deelnemers 20 ritten rijden, dan zullen we eind 2009 de trofee in ontvangst mogen nemen.

Toeruit TC Avanti

6

Huidig puntenklassement Hierbij het huidig puntenklassement bijgewerkt tot en met 7 maart. Mochten er fouten in zitten, graag een berichtje naar de secretaris.

Toeruit TC Avanti

7

Vernieuwde Website WWW. TCAVANTI.NL Vanaf heden is onze vernieuwde website in basisversie in de lucht. Met dank aan Rogier.

Toeruit TC Avanti

8

Membre 2010.

Zoals reeds gemeld tijdens de voorjaarsvergadering, zullen de eerste 20 inschrijvers voor Membre 2010 verzekerd zijn van deelname in het weekend van vrijdag 17 t/m zondag 19 september 2010. Indien er meer dan 20 deelnemers zich aanmelden, zullen de laatste afhankelijk zijn van nog beschikbare plaatsen in het hotel. Dus aarzel niet en meldt u aan bij de secretaris.

Toeruit TC Avanti

9

Membre & William Fierens. Als je binnen onze club spreekt van William Fierens kijken veel leden je vragend aan. William is bij het merendeel van onze leden beter bekend onder zijn bijnaam Patat. Hoe komt William echter aan deze bijnaam? William werkte bij Philips Terneuzen waar TC Philips is opgericht. Omdat hij een sportief persoon was, want hij deed aan hardlopen en voetbalde als keeper, werd hij ook lid van de fietsclub. Op een gegeven moment kreeg hij een baantje in de kantine bij Philips als hulpkok. Toen werd zijn bijnaam geboren. Hij riep altijd wie wil er een patatje van Patat. Zijn figuur had hij ook al mee, klein rond als een aardappel, en bovenal van Belgische afkomst. William heeft in de Kruisstraat te Moerbeke gewoond en is later alleen naar Zuiddorpe gaan wonen. Na daar een paar jaar gewoond te hebben viel na een zoveelste reorganisatie bij Philips Terneuzen het doek voor het bedrijfsrestaurant. Er hoefden dan ook geen patatjes meer hoefde gebakken te worden, en William werd gedwongen ontslagen. Kort na deze schok heeft William een huis gekocht in Membre en woont daar nu. In dit gehucht is William aanvaard als Burgemeester. Een Burgemeester staat voor allen en iedereen klaar. Als het enigszins kan doet William in de streek rond Membre voor eenieder zijn best. Vaak met als tegenprestatie een natje en een droogje, meer moet dat niet zijn. In de jaren dat William nog fietste was hij zeer actief bij de club. De eerste maal naar Membre in 1990 heeft hij alles geregeld. In het begin verbleeft de toerclub in Membre in vakantiehuisjes. Ook toen was er al niets te kort aan eten en drinken. Levensgenieter als William was, wist hij waar het goed vertoeven was. We hebben enkele malen met de fiets van Terneuzen naar Membre gereden in 2 dagen. Toen zijn William en ik (Nico) een paar weken van te voren de routes gaan verkennen. De eerste keren langs Brussel en overnachten in Huizingen, en dan nog eens via Mons (Bergen).

Toeruit TC Avanti

10

Wat de Franse taal betreft geen enkel probleem. William is het Frans nog beter machtig dan het Vlaams. Onderweg wist hij hier of daar een tof restaurantje te vinden. Naar Alpe d‟Huez in 1993 gingen we met de camper, met William (patat) als chefkok. Wat hij allemaal klaar maakte in zo‟n klein keukentje was niet normaal, er word nu nog over gepraat. Hetzelfde in 1998 de Ronde van Benelux, Patat aan het fornuis van de camper. Ondanks dat William voor zijn rust naar Membre getrokken is, heeft hij het nog steeds druk. Hij heeft met FC Bohan een voetbalclub onder zijn hoede, waarvan hij voorzitter is. Delegeren moet hij nog leren. Als voorzitter onderhoudt hij het veld, maait het gras, trekt de lijnen, is kantinebeheerder en nog veel meer. Als TC Avanti in september Membre aandoet heeft hij het er ook nog eens extra druk mee. (alhoewel). Dus een voorzitter die ook van wanten weet. Van sporten komt er niet zoveel de laatste jaren. Toch heeft hij nog een koersfiets (Anquetil) in prima staat en een mountainbike in de garage staan. Ieder jaar beloofd hij dat zijn conditie op peil zal zijn om het volgende jaar mee te fietsen in September. Tot op heden is dat er helaas nog niet van gekomen, maar 2010 zal het jaar van de kentering zijn. William is een karaktermens, dus wie weet. TC Avanti is William ook zeer dankbaar met de sponsoring die William voor de komende 5 jaar heeft ondertekend. Burgemeester Patat ziet men regelmatig in het Zeeuwse landschap, als hij een weekje bij zijn kinderen en kleinkinderen verblijft in Moerbeke en Gent. Met Pasen kan men hem vinden in de buurt van Cadzand. TC Avanti hoopt nog vele jaren met William samen een sportief en een plezierig weekend te hebben in Membre.

Toeruit TC Avanti

11

Impressies van Membre 2008 en 2009 (om alvast in de stemming te komen) MEMBRE-SUR-SEMOIS 2008: "we hebben een zaak"

Beste Avantiërs, De voorzitter heeft mij gevraagd verslag te doen van het Membre-weekend bezien door de bril van een nieuweling.Wie ben ik om zo'n verzoek te weigeren. Voor de deelnemers een herinnering, voor de niet-deelnemers misschien een stimulans om volgend jaar wel mee te gaan. Allereerst voor de archieven de 16 deelnemers: Meeuwis, Nico, Patrick, Peter, Erik, Stefan, Marco H., Frans, Mark,, George, Leen, Martien, Daan, Henk, Gerrit, en ikzelf zei de gek. Hoewel opgegeven kon Kees wegens gezondheidsredenen niet mee, wat toch spijtig was voor hem en de groep. Velen van jullie (sommigen zelfs al vanaf het begin in 1991!!) zijn kind aan huis in Hotel Des Roches ("Hotel van de Rotsen") bij Veronique en ……….hoe heet haar echtgenoot eigenlijk? (iemand noemde hem kabouter Pollewop) En daardoor ook bekend met de rituelen van het hotel. Het beste voorbeeld daarvan was het menu wat kennelijk al jaren hetzelfde is, maar daarom niet minder lekker!!. Peter, die aan tafel schuin tegenover mij zat, zei met regelmaat: en nu komt eerst de forel, en later: ik weet niet zeker of de chocolademousse vandaag op het menu staat, maar dan toch zeker morgen. En ja hoor dat kwam allemaal uit zoals "voorspeld". Peter kan naast voorspellen overigens ook goed kaarten al neemt hij bij het bieden wel eens teveel risico waardoor zijn maat in de problemen komt, maar dit terzijde. Afin ik dwaal af. Het sprookje begint als volgt. Er was eens ….een regenachtige vrijdag 12 september 2008. 14 Rossen, van staal, aluminium en/of carbon staan om half tien bij Jan Dieleman op de parking te popelen om te vertrekken. Het viel mij eerlijk gezegd een beetje tegen dat Jan ons ter plaatse niet een eerste hartverwarmer heeft aanboden om het hoofd te bieden tegen de weerselementen. Oké Jan, fouten kunnen altijd worden hersteld. We weten dat Patrick een snelheidsduivel is op de fiets (ik vermoed dat hij teveel Red Bull drinkt), maar dat hij ook niemand voorbij duldt als chauffeur van auto met aanhanger was minder bekend. Het gevolg van die hoge snelheden is ook nog dat je afslagen op de snelweg te laat ziet en dus verkeerd rijdt. Rijdend achter Patrick in de auto van Nico, de rust zelve, hebben wij meermalen ons hart vastgehouden ("wat doet hij nou?" en "als dat maar goed gaat" en "hij gaat toch niet weer verkeerd rijden?"). Per saldo zijn wij op de voorziene tijd in Membre-sur-Semois aangekomen, een typisch Waals Ardenner dorpje, idyllisch gelegen in de beboste heuvels aan de oevers van de meanderende Semois. Als een volleerd Padvinder gaat Nico te werk. Terwijl wij nog nahijgen van de autorit en genieten van een eerste kop koffie rammelt hij al met de sleutels van de kamers. Een korte mededeling volgt: "Erik, Patrick, Peter en George in kamer 5" "Marko en Bram in kamer 6" enz. Geen sprake van eigen inbreng. We moeten het ermee doen. Ruilen niet mogelijk, ook niet met een bonnetje van vorig jaar. Marko, ook voor het eerst aanwezig, kijkt eens naar mij alsof hij wil zeggen, wat hebben wij nou aan de fiets hangen. Wijselijk houden wij onze kiezen op elkaar. Maar we hadden wel de eerste zaak!! In de kamer stond een twijfelaar waarop waarschijnlijk Napoleon nog geslapen heeft. Gelukkig waren de matrassen van goede kwaliteit wat voorkwam dat wij bij het

Toeruit TC Avanti

12

omdraaien in onze slaap ongewild en ongemerkt in elkaars armen vielen. Om kort te gaan: Marko en ik hebben prima geslapen. De inspanningen van de dag en een paar pinten 's avonds hebben daar waarschijnlijk ook toe bijgedragen. Aan Marko ook mijn complimenten dat hij het twee nachten met mij heeft uitgehouden in de kamer. Vrijdagmiddag klaarde het weer op en hebben wij als opwarmer een rit gedaan van 60 km. Voor en na de forel een paar glazen genuttigd, zonder een bevestiging te krijgen van de grote verhalen die de ronde deden over uitspattingen in het verleden. De Leffe‟s, Orvals en Rocheforts vloeiden wel maar zelfs dat was voor George geen aanleiding zijn stem te verheffen. Die avond heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de burgemeester William Fierens, beter bekend onder de naam “Patat”. Wat een joviale vent en wat heeft hij sinds zijn jonge jaren een gedaantewisseling ondergaan. Er ging die avond nog een paar fotoboeken rond van fietsevenementen in het verleden, waarop Patat in aanzienlijk betere conditie te zien is. Het leek wel of hij al maanden uitzag naar onze komst. Hij was niet te beroerd om een glas aan te bieden en was het hele weekend in onze buurt, behalve tijdens het fietsen. Op zaterdagavond zijn wij bij hem op de “receptie” geweest, uiteraard in een café. De vrijdagavond zijn er heel wat juridische kwesties aan de orde geweest. Zodra de een of riep “we hebben een zaak” kon ik opdraven. Ik heb mij er niet toe laten verleiden gratis advies te geven. Dan had ik nu geen werk meer en kon ik niet sparen voor een carbonfiets. Wat het fietsen betreft was de zaterdag een dag om snel te vergeten. Regen, regen en nog eens regen. Wel in een droog moment vertrokken, maar dat was van korte duur. Rond de middag en na 60 km hebben we de fietsen aan de wilgen gehangen en na een warme douche met de auto naar onze voederplaats gereden. De hoeveelheid soep en spaghetti die wij voorgeschoteld kregen was afgestemd op de inspanningen van een zware alpenrit, maar gezien ons tussentijds afhaken bleef er hier en daar nog wel wat in de pan zitten. Die middag hebben wij “gelounched” in het café en de tijd doorgebracht met TV kijken naar de zwaarste bergrit in de Vuelta, die naar Alto L‟Angliru. Gesink, onze trots in bange dagen, hield zich keurig stand. Bij sommigen werd de warmte in combinatie met een triple teveel van het goede en gingen de luikjes tijdelijk dicht. Leen schrok wel wakker toen Peter tijdens het zappen naar de andere koers Parijs-Brussel op Ned.1 een volkomen onbekende zender “Hustler” tegenkwam. De zaterdag gaat de boeken in als een decadent gebeuren. We komen om te fietsen, doch in plaats daarvan hebben we zowat alle café‟s in de buurt gezien (let wel: gezien, niet overal binnen geweest) en hebben we gegeten als “duukdelvers”. Geen ideale omstandigheden om conditie en gewicht op peil te houden. De zondag. Stralend weer, maar koud. Op het programma staat de klassieker Membre-Bouillon-Membre, 60 km heuvel op heuvel af. Ik vertrok in korte broek wat bij de meesten de wenkbrauwen deed fronsen. Toen in de loop van de ochtend het warmer werd en de zon bleef schijnen, was ik maar wat blij met mijn korte broek. Zoveel spiermassa tijdens de beklimmingen had mijn lange broek, ondanks het elastiek, doen scheuren. Tijdens het ontbijt sloeg mij de schrik om het hart toen Erik zei dat het op de terugweg van Bouillon een wedstrijd was, dus ieder voor zich, en “als je dan niet op het buitenblad kunt rijden, ben je gezien”. Ik vreesde voor het buitenblad en dacht nu word ik de speelbal en mascotte van de ploeg. Achteraf bleek dit reuze mee te vallen. Ik kan er nog niet van slapen dat ik niet direct met de eerste en tevens beslissende ontsnapping ben meegesprongen. Nu was ik een paar honderd meter te laat met als gevolg dat ik de hele terugweg in mijn eentje heb gereden. Patrick kreeg Toeruit TC Avanti

13

zijn revanche van Alpe d‟Huez en won de race. Peter was knap tweede en Stefan haalde het brons. Het sprookje eindigt in een stripverhaal: De avonturen van Sjors en Sjimmie. Sjors: zeg Sjimmie ik kom hier al zo‟n 15 jaar, zullen wij nog een “lusje van Leen” doen? Sjimmie: akkoord, laten wij daar bij het pompstation rechtsaf gaan. Sjors: (na 10 km) zeg Sjimmie weet jij nog waar wij zijn. Ik herken het hier niet. Volgens mij zijn wij verdwaald. Sjimmie: ik weet het ook niet meer, maar wat ik wel weet is dat wij goed zitten als wij de Semois aan ons linkerhand hebben. Dan rijden we zo Membre binnen Sjors: ik zie in de verste verte geen Semois Sjimmie: ja, kijk daar aan je rechterkant Sjors: maar dan zitten we verkeerd, de rivier moet aan de linkerkant liggen. Sjimmie: ik wil naar mijn moeder Sjors: toch zitten we goed want kijk de anderen staan daar te zwaaien. We doen net of dat we dit express hebben gedaan, ook al komen we het dorp van de verkeerde kant binnen. Meeuwis: zo kwajongens, dit doen we nooit meer he. Sjors en Sjimmie in koor: nee meneer de voorzitter. Voortaan zullen wij altijd braaf in het peloton blijven rijden. De terugreis verliep nog bijna desastreus toen tussen Brussel en Antwerpen een Belg op de snelweg plotseling naar links kwam en bijna de auto van Erik raakte. Gelukkig liep dit goed af. Overigens is het gehele weekend zonder moeilijkheden verlopen. Een weekend voor herhaling vatbaar. Boze tongen beweren dat de voorzitter volgend jaar een weekend naar Limburg wil. Of hij de handen daarvoor op elkaar krijgt valt te bezien. Ik schat in dat enkelen wel tegen zo‟n voorstel zullen protesteren. De tijd zal het leren. Organisatie (ik noem geen namen want dan zie ik misschien iemand over het hoofd) in ieder geval bedankt. Dit heb ik voor het laatst bewaard: mijn bewondering gaat in het bijzonder uit naar de –in leeftijd- ouderen onder ons. Het valt volgens mij niet mee om in de heuvels op snelheid te fietsen indien de leeftijd een rol gaat spelen. Petje af daarvoor. U zijt gegroet., Bram Cambier

Toeruit TC Avanti

14

MEMBRE-SUR-SEMOIS 2009

Het traditionele Ardennen weekend zit er weer op. Drie dagen hebben we weer de bekende omgeving van Membre doorkruist, op zoek naar zo veel mogelijk hellinkjes ter afwisseling van het zeeuws-vlaamse landschap. Na de overweldigende opkomst van vorig jaar, was de vertegenwoordiging dit jaar wat bescheidener, maar niet minder gezellig. Meeuwis, Patrick, Erik, Bram, Kees, Nico, Stefan en ondergetekende maakten het aantal tot 8. Vrijdag rond het middaguur stroomde het terras al snel vol, kopje koffie in een heerlijk najaarszonnetje. Om een uur of half 2 vertrokken we met z‟n zessen. Kees fietste nog niet mee, omdat hij nog herstellend was, Bram was nog niet gearriveerd. De routes voor dit jaar waren in grote lijnen dezelfde als voor vorig jaar, omdat ze vorig jaar wat ingekort waren vanwege het weer. Via een kort klimmetje naar Bohan, waarna een lange klim naar het noorden om serieus op te warmen. Het hele peloton hield zich nog rustig tot aan La petite Pierre. Na de eerste wat steilere klim scheurt de boel echter in brokken, het is al snel duidelijk hoe de kaarten geschud zijn dit jaar. Stefan en Patrick strijden om de bolletjes trui. In de bus achteraan is voldoende plek aan het raam. De route loopt Frankrijk in waar nog een enkel cafetje open is. We mogen plaats nemen en bij de koffie komt de eigenaresse met een stuk taart voor zichzelf langs. Heho zegt Meeuwis: „madam, heeft U daar nog meer van?‟. Zo zitten we even later allemaal aan de taart. Bonnetjes inleveren bij de penningmeester. Na de taart nog een flink lange klim, een stevige afdaling waarbij er een paar ondanks de waarschuwingen, toch weer in de grindbak belanden bij de enige haarspeldbocht. Laatste stukje vlak langs de rivier en snel aan de trappist. De eerste 70 km zitten er weer op. S‟avonds meldt Bram zich, maar dan is de traditionele forel al wel op. De burgemeester is hiervoor wel op tijd aangeschoven. Zaterdagochtend belooft het weer prima te worden. Via een lus van 60 km, komen we weer in Bohan voor de spaghetti. Onderweg afwisseling van lange en korte klimmetjes. Bram voegt zich vooraan in het peloton. Kees rijdt mee als bezemwagen. Na de spaghetti volgt er een lang vlak stuk langs de Semois., maar ter afwisseling ook nog 2 taaie lange klimmen. Voor de laatste nog even een colatje, waarvoor de cafe eigenaar spontaan een terrasje buiten voor ons inricht. Lekker uit de wind in het zonnetje kost het moeite om aan de laatste klim van de dag te beginnen. Uiteindelijk maken we toch weer 115 zonovergoten km‟s vol. Na het diner vertrekt Bram helaas weer vanwege ziekte thuis. De voorzitter doet het de zaterdagavond iets rustiger aan met de trappist. Over de route van zondag valt niets meer te melden, die is al jaren dezelfde. Vlak voor zonsopkomst heeft het even flink geregend. We vertrekken wel met droog weer,maar de weg is nog flink nat. De kaarten van het zestal fietsers blijven zo ongeveer gelijk geschud. Vanuit de bus valt niet altijd goed te zien wie er als eerste boven is Koffie in Bouillon en snel weer terug naar Membre. Het vliegt voorbij, 2009 was zonder meer een zeer gezellige aflevering in het membre verhaal, met erg goed weer. Met een prima koude schotel nemen we weer afscheid van Hotel les Roches, we mogen volgend jaar weer terug komen. Mark

Toeruit TC Avanti

15

Het Vraagstuk Compact, Triple of 53/39 We hebben het ons allemaal wel eens afgevraagd, zijn allemaal wel eens getuige geweest van de discussie en weten dat deze met een paar pinten op niet echt beter wordt. Toch, voor de liefhebbers een stukje over de discussie onder toerfietsers die hard naar boven en ook nog hard naar beneden willen: triple, compact of dubbel?

Toeruit TC Avanti

16

“Peter Winnen, een leuke, intelligente, sympathieke jongen”, horen we Mart Smeets zeggen op het grote beeldscherm. Het is een fragment uit het live-verslag van een Touretappe, begin jaren tachtig. Peter Winnen op weg naar de etappezege op de Alpe d‟Huez. De zaal in het Academiegebouw in Groningen lacht. Dat is niet zo vreemd, want Fiets-columnist Winnen heeft zelf dit fragment uitgekozen, als introductie op een lezing die hij geeft. Ik bekijk de beelden en er valt mij iets op. Het lijkt slowmotion. Traag malen de renners de pedalen rond. Alles in vertraagd beeld, een zweetdruppel die traag op een stuur uiteenspat, muziek van Dire Straits eronder. Totdat een toeschouwer met de renners meeholt. Het buikje van de toeschouwer uit de jaren tachtig schudt net zo driftig op en neer als het buikje van iemand van nu. Slowmotion? Mooi niet, in die tijd reden de renners met een enorm verzet de bergen op. Kleiner dan 42x25 was er niet. Daardoor was de trapfrequentie laag. Het zou kunnen dat in die tijd, om een goede klimmer te zijn, andere eigenschappen nodig waren dan nu. Toen moest je spieren hebben waarmee je met een dergelijke lage trapfrequentie kon fietsen. Misschien reden er wel meer potentiële klimmers rond, maar kwamen hun kwaliteiten niet aan het licht omdat ze de zware verzetten niet verteerden. Tegenwoordig hebben beroepsrenners het makkelijker. Met de uitvinding van het compacte crankstel (een crankstel waarop kleinere kettingbladen gemonteerd kunnen worden dan een traditioneel crankstel) en tien tandwielen achter is de keus veel ruimer. Ze kunnen nu ook op heel steile klimmen met een hoge trapfrequentie blijven rijden.

Gesoigneerd De introductie van kleinere versnellingen is natuurlijk niet alleen voor de profs een oplossing, gewone fietsers hebben ook een passend verzet nodig. Voor hen is er de triple, een crankstel met drie bladen erop en ruimte voor een heel klein blad, bijvoorbeeld een 30. Daarmee is een verzetkeuze van 1:1 mogelijk, bijvoorbeeld 30x30, en kom je ook op supersteile klimmen boven. Profs hebben nooit met een triple gereden. De reden daarvoor is overduidelijk: met een triple rijden is not-done. Het is een brevet van onvermogen en bovendien zou het er niet uitzien. Profs bepalen hun materiaalkeuze vaak op esthetische gronden. De pothelm werd schoorvoetend in het peloton opgenomen, hij zag er immers niet uit. Gelukkig voor de profs is er nu dus de compact, een verzet van 34x27 is mogelijk, en het verschil met een dubbel is nauwelijks te zien. Er is ook een praktische reden: een dubbel laat zich door de mecanicien

Toeruit TC Avanti

17

makkelijker ombouwen tot een compact; slechts de cranks moeten worden vervangen. Bij een triple moet niet alleen het crankstel worden vervangen, maar ook de rem/schakelhendel en derailleurs, de trapas moet worden aangepast en de ketting worden verlengd. Gek genoeg spiegelt het gros van het cyclo- en toerpeloton zich bij zijn crankkeuze aan de profs. Het compacte crankstel siert menig superlicht klimfietsje, maar is ook te zien op fietsen in toertochten door de polder. Een vreemde ontwikkeling, want hadden amateurfietsers niet genoeg mogelijkheden met het triple of het dubbele crankstel? Vanwaar deze overstap naar de vlees-noch-visoplossing van de gesponsorde jongens? Natuurlijk, ook hobbyfietsers kijken naar de grote mannen. De triple doet iets te veel denken aan een fiets met een recht stuur en fietstassen achterop en niet aan Filippo Pozzato met een zonnebril in het haar. Die triple is gewoon niet gesoigneerd.

Mechanische redenen Maar als we al deze, volstrekt naar zichzelf verwijzende, argumenten nu eens terzijde leggen en de triple zuiver op praktische gronden met de compact vergelijken, waar komen we dan uit? Laten we bij het begin beginnen. Een goedopgeleide, intelligente wielrenner verklapte mij ooit: “Ik blijf op een klim altijd zo lang mogelijk op het buitenblad rijden.” Toen ik informeerde naar het waarom, antwoordde hij: “Ik moet toch meters maken.” Daarop vroeg ik: “Wat vind je nu zelf van dit argument?” Toen bleef het even stil. Na een tijdje zei hij: “Het is onzin wat ik zeg, hè?” Het is een wijdverbreid misverstand onder fietsers dat het rijden op het buitenblad sneller gaat dan op het binnenblad, ook als het verzet hetzelfde is (bijv. 53x19 en 39x14). Vooral in Franse cyclo‟s en koersen rijden renners in klimmen op een absurd verzet als 53x23. Onzin, de ketting slijt sneller en door de frictie in de ketting verlies je enkele kostbare watts. Het zou wel eens kunnen dat een deel van de populariteit van de compact crank daar vandaan komt: je kunt langer op het buitenblad rijden. Maar er is geen mechanische reden waarom dit een voordeel op zou kunnen leveren. Het is natuurlijk wel erg stoer om de Cauberg op het buitenblad op te rijden. Dan de tandwielverhoudingen. Ter introductie eerst wat droge cijfers. Topwielrenners, zoals de eerder aangehaalde Di Luca, kunnen tot 6 watt/kg lichaamsgewicht aan vermogen leveren. Een rennertje als Di Luca kan met zijn 60 kg dus een half uur tot een uur lang 360 watt volhouden. Een gewone fietser komt niet verder dan 3 watt/kg, de helft van een topper. Op een steile helling rijdt de gewone fietser met de helft van de snelheid van de topper, want op

Toeruit TC Avanti

18

zo‟n helling speelt haast alleen het vermogen per kg een rol. Kun je nagaan wat voor gevolgen dat heeft voor de verzetkeuze, de gewone fietser moet met een twee keer zo klein verzet rijden als de topper! Gelukkig is het zo dat een gewone fietser met een lagere trapfrequentie kan rijden dan een toprenner. Dat komt doordat de ideale trapfrequentie lager is bij een lager vermogen. Een gewone fietser trapt efficiënt bij 65 toeren/minuut. Een topper heeft 75 tpm of hoger nodig. Op een helling van 10 procent heeft een fietser die 3 watt/kg kan leveren een verzet van 34x30 of 30x27 nodig om 65 tpm te halen. Een compact (met een 34 voorblad) is voor zo‟n fietser op dit parcours dus een slechte keus. Een sterke beer die 4 watt/kg kan leveren kan op een helling van 10 procent nog toe met een verzet van 34x24 of 39x27. Dan is de compact in ieder geval een betere optie dan een dubbel, want met de dubbel zit deze renner op zo‟n helling „aan zijn limiet‟ qua verzet. Een triple is voor zo‟n sterke renner ook een optie, een 30x21 draait prima. De compact wint het dus van de dubbel, maar de strijd triple-compact is in dit geval onbeslist. Ben je van plan op hellingen te rijden met lange stroken van 14 procent erin, dan fietst de triple de andere cranks soepeltjes uit het wiel. Zelfs een renner die 4 watt/kg kan leveren heeft dan een 1:1 verzet nodig, oftewel een 30x30.

Bezwaar Een triple heeft ook nadelen, hij is gemiddeld 200 gram zwaarder dan een dubbel of compact. Dat nadeel is echter maar minimaal als je het uitdrukt in seconden-winst op een beklimming. 200 Gram aan gewichtswinst scheelt voor een gemiddelde klimmer 14 seconden op de Alpe d‟Huez. Aan de andere kant, als je het leuk vindt om een lichte fiets te bouwen, een 200 gram lichter frame kost gemiddeld 200 euro meer. Dus voor weight weenies is een triple crank, in geld uitgedrukt, een dure grap. Daarnaast zijn de cranks op een triple iets verder van de trapas geplaatst. Daardoor worden de krachten op de trapas groter. Voor renners die veel en fel aanzetten (bijvoorbeeld criteriumrenners) is dat een reden om een triple te mijden. Maar die hebben toch al voldoende aan een dubbel crankstel. Een groot praktisch bezwaar aan een compact crankstel is de ongunstige tandwielverhouding voor het rijden op een vlakke weg. De gangbare snelheid bij toertochten en duurtrainingen is 26 tot 30 km/uur. Bij 95 toeren/min zit je op een compact in het overgangsgebied tussen het binnen- en buitenblad. Renners die met een compact op het vlakke rijden zie je dan ook vaak rijden met de ketting op het buitenblad en achter helemaal links, of op het binnenblad en achter helemaal rechts. Doordat de ketting steeds scheef staat, slijt hij sneller. Bovendien ben je steeds flink aan het schakelen als je van snelheid wisselt. Met 34x15 fiets je bijvoorbeeld 27 km/uur. Als je sneller gaat fietsen, moet je ofwel opschakelen naar de 14 (en komt de ketting scheef te liggen met slijtage als gevolg) ofwel naar het buitenblad schakelen. Als je dat doet, moet je terugschakelen naar de 21 (5 tandjes!) om op 50x21 uit te komen. Wat een gedoe vergeleken bij een triple: daar rijd je prinsheerlijk op 42x19, de ketting ligt mooi rechtuit en voorlopig hoef je niet van blad te wisselen, want met 42x15 haal je nog 34 km/uur. In de figuren staat dit grafisch weergegeven. Daarin is te zien dat het overgangsgebied tussen binnenen buitenblad bij een compact ongeveer 28 km/uur is. Met een triple fiets je dan op 42x19 of 42x17, met de mogelijkheid om groter of kleiner te schakelen zonder van blad te wisselen. Ook kun je in de figuren zien dat je met een triple een grotere snelheid kunt bestrijken (14,4 – 52,1 tegen 16,4 – 50,1 km/uur). Bovendien heb je met een triple maar 7 tandwielen (in de praktijk zelfs slechts 6) achter nodig om de voorbladen op elkaar aan te laten sluiten, zodat je de tandwielen die een scheef lopende ketting veroorzaken kunt vermijden. Maar er is meer. Mechanisch gezien is het rijden met een compact ongunstig. De tandwielen zijn over de hele lijn kleiner. De „11‟ is op een compact een noodzaak voor een snelle afdaling waarbij je meetrapt. De 11 is mechanisch gezien een ongunstig tandwiel, omdat de ketting een scherpe bocht moet maken, waardoor rendementsverlies ontstaat. Een baanrenner zal bijvoorbeeld eerder voor 55x15 kiezen dan voor 48x13, omdat hij weet dat een 13 minder goed loopt dan een 15. Profs laten in hun materiaalkeuze hun ijdelheid een hartig woordje meespreken en kiezen op supersteile klimmen voor een compact, in plaats van een triple. Dat is hun goed recht. Een beetje extra slijtage nemen ze op de koop toe, de mecanicien zet er bij de volgende koers wel weer een nieuwe ketting op. En dat de compact het verzet maar in beperkte mate kleiner maakt ten opzichte van een dubbel is niet erg, een prof heeft genoeg vermogen. Maar een hobby-fietser die overstapt van een triple naar een dubbel moet flink inleveren: de slijtage neemt toe, op het vlakke moet je veel schakelen en de verzetkeuze is beperkter. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden. Bron: 04-2008 FIETS

Toeruit TC Avanti

19

Sponsor in de picture Onze eerste sponsor in de picture staat in het teken van onze hoofdsponsor, Uitzendbureau Bakker, gevestigd op de Kanaalkade in Axel.

Peter Bakker is directeur van Bedrijven Bakker in Axel. Uitzendbureau Bakker is vanaf 2006 hoofsponsor van TC Avanti. De band van Peter bij onze toerclub start in 2002, toe peter lid geworden is van TC Avanti. Peter die van origine voetballer was, kreeg in de voetballoze periode de kriebels om op een racefiets te stappen. Via zijn vaste fietsmaat kreeg Peter te horen dat er een mogelijkheid was om lid te worden van de oorspronkelijke Philips toerclub. Bovendien zou deze toerclub in 2003 een fietsweek richting Mont Ventoux maken. Peter was enthousiast genoeg en werd lid. Sindsdien heeft Peter overigens zelf meerdere Axelaars warm weten te maken om ook lid te worden van tourclub Avanti. Peter zijn vader, Ko Bakker is de grondlegger van het bedrijf. Ko richtte in 1976 Metaalbedrijf J. Bakker bv op. In de begintijd van het bedrijf was het aannemen van diverse constructie- en laskarweien de tak van sport waarin het bedrijf opereert. Het werk werd direct aangenomen bij grotere productiebedrijven in de Zeeuwse en Belgische regio. In de jaren ‟80 werden vooral grotere shut downs, nieuwbouwprojecten en revamps voorzien van het gevraagde aantal pijpfitters, lassers, sleutelaars en/of bankwerkers. In de loop der jaren veranderde de manier van werken. Geleidelijk aan kwamen de opdrachten binnen via de grotere lokale mechanische contractor firma‟s welke dan in

Toeruit TC Avanti

20

onderaanneming werden uitgevoerd. Ook worden veel vaklieden voor langere tijd gedetacheerd voor vaste onderhoudswerkzaamheden in fabrieken, ingehuurd door verschillende contractors op diverse locaties, waardoor er een stevige en flexibele basis is ontstaan. Onder invloed van de veranderende markt is Bedrijven Bakker een organisatie geworden gericht op het leveren van technische en vakgerichte personeelsdiensten. Het juiste aantal kandidaten op het juiste moment op de juiste plaats. Momenteel bestaat Bedrijven Bakker uit 4 onderdelen: Uitzendbureau Bakker BV Metaalbedrijf J.Bakker Axel BV Bakker Pijpconstructies BV Bakker Montage BVBA Bedrijven Bakker is een onderneming die groot is geworden in technische activiteiten. Een onderdeel hiervan is ook detachering en een uitzendbureau dat gespecialiseerd is in het bemiddelen, adviseren en leveren van correct gecertificeerd en opgeleid personeel. Door de ruime ervaring op het gebied van werven, selecteren en bemiddelen van technisch en administratief personeel weet Bedrijven Bakker als geen ander wat de behoeften en wensen van de opdrachtgever zijn. Veel opdrachtgevers zijn op zoek naar geschikte kandidaten voor het vervullen van hun vaste of tijdelijke vacature(s). Bedrijven Bakker biedt hen de mogelijkheid om het complete traject van Werving & Selectie van sollicitanten op zich te nemen. Dit houdt in het opstellen en plaatsen van een personeelsadvertentie. Selecteren, uitnodigen en interviewen van de sollicitanten. Voorstellen van de meest geschikte kandidaten waarna de opdrachtgever uiteindelijk de nieuwe medewerker(s) kiest. Sinds begin jaren 90 is Peter werkzaam in het bedrijf. Vanaf 2004 heeft hij het directeurschap van zijn vader overgenomen en zet hij zich met hart en ziel in om het succes van Bedrijven Bakker verder te continueren. Naamsbekendheid is daarbij van groot belang. Behalve dat hij hoofdsponsor is van onze toerclub zien we dat hij de Axelse voetbalverenigingen en de jeugdtak JVAB van deze verenigingen ook een warm hart toedraagt. Ook daar is de groene U terug te vinden op de trainingspakken. Meer informatie is terug te vinden op de website www.bedrijvenbakker.nl of via mail op te vragen: [email protected]

Toeruit TC Avanti

21

De pen aan Rogier Pronk. In deze eerste editie van “de pen aan”, is de pen gegeven aan Rogier Pronk, onze nieuwe Webmaster.

Patrick heeft mij gevraagd om een stukje te schrijven over mijzelf voor de toeruit zodat jullie in ieder geval weten wie die jongen is die er nooit is… dit stukje zal het een en ander verklaren. Ik heb tot mijn 23ste altijd in Hellevoetsluis gewoond en ben daar op 17-jarige leeftijd gaan fietsen samen met een collega van de plaatselijke supermarkt. Tijdens mijn examens voor de HAVO had ik een hoop vrije tijd om voor mijn examens te leren en meestal ging ik na het studeren een rondje Hellevoetsluis – Spijkenisse – Hellevoetsluis doen om alles op een rijtje te zetten. Samen met mijn collega heb ik ook een aantal tochten gemaakt. Een van de eerste keren zijn we zelfs vanaf Hellevoetsluis naar de zeelandbrug gegaan. Toen we omdraaiden merkten we dat we op de terugweg wind tegen hadden… een pijnlijke les en een lange dag. Na de HAVO ben ik in Rotterdam Bedrijfseconomie gaan studeren aan de Ichthus Hogeschool in Rotterdam. In het eerste jaar heb ik nog gefietst maar tijdens een rit Hellevoetsluis – Spijkenisse – Hellevoetsluis wilde ik achter een scooter met passagier gaan hangen. Tijdens het versnellen schoot mijn ketting af waardoor ik het asfalt heb mogen proeven. Thuis heb ik mijn fiets flink onder handen genomen en een flinke onderhoudsbeurt gegeven. Nu studeerde ik niet voor niets bedrijfseconomie wat ik ben totaal niet technisch. Op een gegeven moment vielen er van die grijze balletjes uit mijn wiel en besloot ik maar te gaan sparen voor een nieuwe fiets… Nu gaan sparen en studeren niet samen dus heb ik een hele tijd niet gefietst. Tijdens mijn studie ging ik vaak naar mijn broer die in Vlissingen studeerde en één van de

Toeruit TC Avanti

22

bewoners in het studentenhuis was Joyce van Assche, de zus van Anthony van Assche, momenteel Nederlands kampioen turnen Allround. En Joyce is dé reden waarom ik in Philippine woon. Joyce werkt als analist in het lab van Cargill en tijdens een van de etentjes met de collega‟s van Joyce kwam ik Edwin Franken tegen. Die fietste toen nog bij TC Avanti fietste voordat hij naar Terneuzen verhuisde en in het voorjaar ben ik 2x mee geweest. De eerste keer stond er een flinke wind en moest ik voor de Braakman al afhaken. De tweede keer heb ik de tocht uitgefietst maar kwam ik wel later dan de B-ploeg. Daarna heb ik mij niet meer laten zien dat jaar, voornamelijk omdat ik op maandagavond met collega‟s ging trainen voor de Ride of the Roses. Mijn collega‟s zijn allemaal IT-ers of accountmanagers die werken bij Acknowledge in Goes. Ik werk als Business Intelligence consultant bij/voor bedrijven in de regio, zoals bijvoorbeeld bij EPZ, Thermphos en het SWVO. Ik haal gegevens uit verschillende programma‟s en stop die weer bij elkaar zodat er verbanden gelegd kunnen worden. Mijn collega‟s zeggen dat ik rapporten bak. Daarnaast ondersteun ik gebruikers in Dynamics AX, een ERP-pakket van Microsoft. Ook ben ik handig met Excel, Access en Word dus ik heb genoeg werk te doen! Ook thuis heb ik het nodige te doen. Vorig jaar heb ik haast niet gefietst. Druk bezig met Lise, mijn dochter die op 23 maart 2 jaar wordt en met de nieuwe schutting die ik heb gezet. Het komende jaar verwachten Joyce, Lise en ik halverwege juli de 2de dus het beloofd weer een gezellig druk jaar te worden. Naast mijn werk en gezin ben ik ook actief voor T.H.O.R. Sas van Gent. Ik ben begonnen met het maken van de website (www.thor-sasvangent.nl – komt binnenkort ook een nieuwe website) maar zit inmiddels ook in het bestuur, doe ik de ledenadministratie, haal ik iedere 4de zaterdag van de maand papier op en ben ik te vinden op de wedstrijden. Als het goed is ben ik iedere dag/avond wel bezig met het een of ander maar de woensdagavond ben ik de komende maanden vrij… Het komende jaar ga ik dan ook elke woensdag na het werk op de fiets om hier in de buurt te stempelen. Voor de beweging en het biertje ;-) Als “de tweede” een beetje gunstig wordt geboren hoef ik geen woensdag te missen! Wellicht dat we elkaar een keer tijdens het stempelen tegen komen!

Ik geef de pen door aan Ron Babijn.

Toeruit TC Avanti

23

Zeeuwse tocht Onze eerste eigen organisatie die in 2010 op de rol staat is de Zeeuwse Tocht. Deze wordt verreden op zaterdag 10 april (gehele dag) en zondag 11 april voormiddag. Vorig jaar was deze tocht met ruim 600 deelnemers een succes. De Zeeuwse Tocht voor de eerste keer vanuit Sluiskil. Evenals voorgaande jaren zal er een west en oostlus uitgezet worden van ieder zo‟n 55 km, zodat er voor de liefhebbers een 110 km lange tocht gereden kan worden. Mochten er leden of familieleden van leden zijn die willen helpen bij de voorbereidingen van de tocht (uitpijlen) of aan de inschrijftafel, u bent van harte welkom. Graag een seintje geven aan de secretaris.

Toeruit TC Avanti

24

TRUGKIEKE

Toeruit TC Avanti

25

Toeruit TC Avanti

26

Ken uw verkeersregels:

Toeruit TC Avanti

27

Toeruit TC Avanti

28

Misschien iets voor onze toerclub?

Gevonden ZOEKERTJE uit de Gazet van Gent. Pas beginnende studentenfietsclub zoekt volwassen ervaren fietsclub om mee te verbroederen of verzusteren. Ons profiel: Wij zijn een onervaren beginnende fietsclub uit het Gentse. We zoeken een fietsclub binnen een straal van 40 kilometer die ons de fijne kneepjes van het wielrennen bij willen en kunnen brengen. Nu de warme zomermaanden er aan komen en de temperaturen stijgen, zijn wij van plan om net als vorig jaar weer enkele gewaagde fietstochten te ondernemen. Hoewel onze uitrusting en kledij nog niet het niveau van de beginners overstijgt, zegt dit niets over onze motivatie en conditie. Om meer ervaring op te doen willen wij graag leren van en ervaringen uitwisselen met een wielertoeristenclub die ervaring heeft met het vaststellen van een fietskalender en het aanschaffen van een kledingpakket. Indien uw fietsclub eventueel reservekledij of oude kledij ter beschikking heeft zouden wij deze graag tegen een schappelijke prijs overnemen. Daar onze clubkas mager gevuld is overwegen wij betaling in natura. Wij zien de reacties van geïnteresseerde wielertoeristenclubs met spanning tegemoet.

TC Madammen Vooruit Gent.

Toeruit TC Avanti

29

Sprokkels. Voorzitter kan op rust na al die veranderingen. Feestavond: Druk – veel druk – heel veel druk. Het kon ook niet anders, het was bijna allemaal gratis. Ledenvergadering: Weinig – weinig druk – heel weinig druk. Er was ook bijna niets gratis. Al met de nieuwe kleertjes gefietst. Vallen wel op in het verkeer. Auto‟s stoppen dwars op het fietspad, bijna kleertjes aan flarden. Bestuur weer compleet. Rittenmeester gaat nog eens 3 jaar verder. Dan is hij zeker pensioen gerechtigd. Penningmeesterschap is vernieuwd, en veel verjongd. Dit is ook de bedoeling. De wielerbond pleit voor verjonging, kijkt naar de toekomst. TC Avanti Zeeuws-Vlaanderen, correcte naam, het bestuur alleen komt overal vandaan. Is het nu Zeeuws of Zeeuwsch. Het dialect is Zeeuws, de geschiedenis zegt Zeeuwsch. De jeugd kent alleen Zeeuws, de rijpere en geleerden schrijven wel eens Zeeuwsch. Secretaris komt bont en blauw thuis uit Oostenrijk, legt het maar uit aan vrouwtje lief. Je wordt ouder papa (voorzitter) 100km schaatsen is meer dan genoeg. Twee honderd doet ge maar in 2 jaar tijd. Velen hebben zich opgegeven voor de woensdag sterritcompetitie. Als we eerste willen worden moet ieder toch zeker 20 ritten rijden. Wat zeggen ze dan, we zullen ons best doen. Wielertoeristen vragen, Sluiskil waer lig da. Ja,Ja een dom – dom aanschaffen. Opkomst bij openingsrit seizoen was in eerste instantie goed te noemen. Sommigen hadden alleen last van het 4-mans bob virus. Of was het angst om in de verkeerde baan terecht te komen? Het tweede bokaalrit weekend was er regen afgegeven. Volgens de rittenmeester geen druppel gevallen. Slechts twee doorzetters gestart, worden het nu allemaal watjes? Na een zware winter wordt het nu ook een zwaar voorjaar. We hopen ook op en zware zomer, met zwaar goed fietsweer. Ploegentactiek nog niet geheel doorgedrongen tot TC Avanti. Oud leden met pech worden ook nog geholpen. Voor diegenen die 3 april 150km gaan doen in Vlaanderens mooiste, Moet er niet getraind worden? Zeker nog tijd genoeg…

Toeruit TC Avanti

30

Toeruit TC Avanti

31